| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 20,0011,001,ก็ยกสังขารทั้งหลายเหล่านั้นนั่นแลขึ้นยังพระไตรลักษณ์ กำหนด | |
| 20,0011,002,พิจารณาด้วยปฏิสังขานุปัสสนาญาณ เพื่อจะทำอุบายแห่งความปลด | |
| 20,0011,003,เปลื้องให้บริบูรณ์ขึ้นว่า สังขารทั้งปวงเป็นของสูญ ๆ ดังนี้ คือ | |
| 20,0011,004,เห็นว่ารูปไม่มีสาระ มีสาระอันออกเสียแล้ว ปราศจารสาระ สาระ | |
| 20,0011,005,คือความเป็นของเที่ยง หรือสาระคือความเป็นของยั่งยืน หรือสารคือ | |
| 20,0011,006,ความเป็นสุข หรือสาระคือความเป็นอาตมตัวตน ไม่มี ณ รูปนี้ ๆไม่ | |
| 20,0011,007,มีสาระเหล่านี้ทุกสิ่ง เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ไม่มีสาระ | |
| 20,0011,008,คือความเป็นของเที่ยงและสุขและเป็นอาตมตัวตน ประหนึ่งว่าไม้ | |
| 20,0011,009,เนื้ออ่อนไม่มีแก่นฉะนั้น. เมื่อเห็นสังขารโดยเป็นของสูญฉะนี้แล้วยกขึ้น | |
| 20,0011,010,ยังลักษณะ ๓ กำหนดสังขารทั้งหลายเป็นอารมณ์อยู่ ก็ละความกลัว | |
| 20,0011,011,และความเพลินเสียได้แล้ว เป็นผู้มัธยัสถ์ในสังขารทั้งหลาย ไม่ถือว่า | |
| 20,0011,012,เรา ว่าของเรา ประหนึ่งบุรุษมีภริยาอันสละเสียแล้วฉะนั้น เมื่อ | |
| 20,0011,013,กุลบุตรผู้บำเพ็ญเพียรนี้ ได้บรรลุสังขารุเบกขาญาณแล้ว วิปัสสนา | |
| 20,0011,014,เป็นวุฏฐานคามินี ถึงยอด ถึงความเป็นปัญญาอันอุดม ในกาลเป็น | |
| 20,0011,015,ที่สุดแห่งสังขารุเบกขาญาณ วิปัสสนาจิต ๒ บ้าง ๓ บ้าง ปรารภ | |
| 20,0011,016,ลักษณะทั้ง ๓ อันใดอันหนึ่งเป็นอารมณ์เกิดขึ้น โดยชื่อว่าบริกรรม | |
| 20,0011,017,อุปจารอนุโลม อันนี้ชื่อว่าอนุโลมญาณ. ญาณอันเนื้ออนุโลมตามแก่ | |
| 20,0011,018,อะไร? อนุโลมตามแก่วิปัสสนาญาณทั้ง ๘ เบื้องต้น และโพธิปักขิย- | |
| 20,0011,019,ธรรม ๓๗ เบื้องบน ในลำดับแห่งอนุโลมจิตนั้น โคตรภูจิตหน่วง | |
| 20,0011,020,นิพพานเป็นอารมณ์ ก้าวล่วงโคตรปุถุชนอยู่ หยั่งลงโคตรพระอริย- | |
| 20,0011,021,เจ้าเกิดขึ้น วิปัสสนาญาณที่พิจารณาสังขารโดยลักษณะ ๓ จำเดิม | |