| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 18,0023,001,๒๑. เรื่องสักกะ | |
| 18,0023,002,พระบรมศาสดา ทรงปรารภท้าวสักกเทวราช ครั้งหนึ่งลิจฉวี | |
| 18,0023,003,มหาลีได้สดับสักกปัญหสูตร มีความสงสัย จึงเข้าไปเฝ้าทูลถามว่า | |
| 18,0023,004,พระเจ้าข้า พระองค์ได้ทรงเห็นทรงรู้จักท้าวสักกเทวราชจริงหรือ ? | |
| 18,0023,005,พระศาสดาทรงรับว่าจริง และทรงทราบตลอดถึงธรรมเครื่องทำ | |
| 18,0023,006,ให้เป็นท้าวสักกะ ๆ มีนามว่า มฆวา เพราะเมื่อเป็นมนุษย์มีนามว่า | |
| 18,0023,007,"มฆมาณพ, ว่า ปุรินททะ เพราะเมื่อเป็นมนุษย์ได้เริ่มทำทานก่อนกว่า" | |
| 18,0023,008,"ชน ๓๐, ว่า วาสวะ เพราะเมื่อเป็นมนุษย์ได้ให้ที่พักอาศัย," | |
| 18,0023,009,"ว่า สหัสสักขะ เพราะดำริข้อความตั้งพ้นโดยครู่เดียว, ว่า สุชัมบดี" | |
| 18,0023,010,เพราะได้นางสุชาดา ผู้เป็นธิดาของอสูรมาเป็นชายา. | |
| 18,0023,011,วัตตบท คือธรรมเครื่องทำให้เป็นสักกะ ๗ อย่าง ๑. เลี้ยง | |
| 18,0023,012,มาดาบิดา ๒. อ่อนน้อมต่อผู้เจริญในตระกูล ๓. มีวาจาไพเราะ | |
| 18,0023,013,สละสลวย ๔. มีวาจาไม่ส่อเสียด ๕. ไม่ตระหนี่ ๖. เป็นผู้จริง | |
| 18,0023,014,๗. เป็นผู้ไม่โกรธ เมื่อโกรธเกิดขึ้นรับระงับเสีย ท้าวสักกะอาศัย | |
| 18,0023,015,ความไม่ประมาท ยังวัตตบทให้บริบูรณ์ จึงถึงความเป็นสักกะ ในที่สุด | |
| 18,0023,016,พระองค์จึงตรัสพระคาถานี้ | |
| 18,0023,017,<B> อปฺปมาเทน มฆวา</B> ท้าวมฆวเทวราช ถึงความเป็น | |
| 18,0023,018,"<B>เทวานํ เสฏฺตํ คโต,</B> ผู้ประเสริฐ กว่าเทพยดาทั้งหลาย" | |
| 18,0023,019,ด้วยความไม่ประมาท | |