dhamma-scholar-book / 18 /180022.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
18,0022,001,<B>ปพฺพตฏฺโ€ว ภุมฺมฏฺเ€</B> ผู้มีปัญญาย่อมเห็นคนพาลทั้งหลาย
18,0022,002,<B>ธีโร พาเล อเวกฺขติ.</B> เหมือนคนยืนอยู่บนภูเขา เห็นคน
18,0022,003,ยืนอยู่ที่พื้น ฉะนั้น.
18,0022,004,๒๐. เรื่องสหายกภิกขุ
18,0022,005,พระบรมศาสดา ทรงปรารภภิกษุสหายกันสองรูป ได้เรียนพระ
18,0022,006,กรรมฐานในสำนักของพระองค์ แล้วพากันไปเจริญสมณธรรมอยู่ใน
18,0022,007,อรัญญิกวิหารแห่งหนึ่ง รูปหนึ่งเป็นผู้ไม่ประมาท หมั่นเจริญ
18,0022,008,สมณธรรม ไม่ช้าก็ได้สำเร็จพระอรหันต์ พร้อมด้วยปฏิสัมภิทา รูปหนึ่ง
18,0022,009,มัวแต่สั่งสนทนากับด้วยภิกษุสามเณร ติเตียนภิกษุผู้เจริญสมณธรรมนั้น
18,0022,010,ว่าเป็นผู้เกียจคร้าน ครั้นออกพรรษาแล้ว พากันไปเฝ้าพระศาสดา
18,0022,011,ทูลหาภิกษุผู้สำเร็จนั้นว่าเป็นผู้ประมาท ยกตนเองว่าเป็นผู้ขยัน หมั่น
18,0022,012,เก็บผืนมาปรือไฟ ทั้งในเวลาเช้าและเย็นเสมอ พระองค์จึงตรัสพระ
18,0022,013,คาถานี้
18,0022,014,<B> อปฺปมตฺโต ปมตฺเตสุ</B> ผู้มีปัญญาดี เมื่อสัตว์ทั้งหลายอื่น
18,0022,015,<B>สุตฺเตสุ พหุชาคโร</B> ประมาทแล้ว ท่านไม่ประมาท
18,0022,016,<B>อพลสฺสํว สีฆสฺโส</B> หลับแล้ว ท่านเป็นผู้ตื่นมาก ทิ้ง
18,0022,017,<B>หิตฺวา ยาติ สุเมธโส.</B> คนโง่ไปอยู่ เหมือนมาเร็วทิ้งม้า
18,0022,018,ไม่มีกำลัง ฉะนั้น.