|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
18,0015,001,วันเมื่อเจ็บหนักได้เรียกเศรษฐีผู้บิดาว่าน้องชาย เศรษฐีหมายว่าเพ้อ
|
|
18,0015,002,ไม่มีสติ ครั้นทำกาลกิริยาแล้ว จึงร้องไห้ไปเฝ้าพระศาสดา ทูล
|
|
18,0015,003,ความเสียใจ ในการที่ธิดาของตนทำกาลกิริยาโดยมิได้สติ เพ้อเรียก
|
|
18,0015,004,ตนว่าน้องชาย พระศาสดาตรัสบอกว่าไม่ใช่เพ้อ เรียกตามมรรคผล
|
|
18,0015,005,ท่านเป็นพระโสดาบัน นางสุมนเทวีเป็นสกทาคามี เศรษฐีทูลถามว่า
|
|
18,0015,006,บัดนี้นางไปเกิดที่ไหน พระองค์จึงทรงแสดงว่าไปเกิดในดุสิตเทวโลก
|
|
18,0015,007,แล้วจึงตรัสพระคาถานี้
|
|
18,0015,008,<B>อิธ นนฺทติ เปจฺจ นนฺทติ </B> ผู้มีบุญอันทำแล้ว ย่อมบันเทิง
|
|
18,0015,009,"<B>กตปุญฺโ อุภยตฺถ นนฺทติ,</B> ในโลกทั้งสอง คือ บันเทิงอยู่ใน"
|
|
18,0015,010,"โลกนี้ ละไปแล้ว ย่อมบันเทิง,"
|
|
18,0015,011,"<B>ปุญฺญํ เม กตนฺติ นนฺทติ,</B> ( ในโลกนี้ ) บันเทิงอยู่ด้วยคิดว่า"
|
|
18,0015,012,"บุญอันเราทำไว้แล้ว,"
|
|
18,0015,013,<B>ภิยฺโย นนฺทติ สุคตึ คโต.</B> ไปสุคติแล้ว จะบันเทิงยิ่งขึ้น.
|
|
18,0015,014,๑๔. เรื่องสหายกภิกขุ
|
|
18,0015,015,พระบรมศาสดา ทรงปรารภภิกษุผู้สหายกันสองรูป รูปหนึ่ง
|
|
18,0015,016,เรียนวิปัสสนาธุระ กระทำความเพียรจนได้สำเร็จพระอรหันต์ รูปหนึ่ง
|
|
18,0015,017,เรียนคันถธุระเชี่ยวชาญในพระไตรปิฎก มีศิษย์หามาก ดูถูกพระภิกษุ
|
|
18,0015,018,ฝ่ายวิปัสสนาธุระว่าโง่ไม่รู้อะไร จะใคร่ไล่ปัญหาท่าน ครั้นเวลา
|
|
18,0015,019,ประชุมพร้อมกัน พระศาสดาเสด็จมาทรงถามปัญหาเสียเอง ภิกษุ
|
|
|