| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0013,001,ในพระอรหันตขีณาสพทักขิเณยยบุคคลว่า <B>ยาวกีวญฺจ ลิจฺฉวี | |
| 17,0013,002,วชฺชีนํ อรหนฺเตสุ ธมฺมิการกฺขาวรณคุตฺติ สุสํวิหิตา ภวิสฺสติ</B> | |
| 17,0013,003,ดูก่อนเหล่าลิจฉวี พวกวัชชียังจักจัดความรักษาระวังระไวป้องกัน | |
| 17,0013,004,อันชอบธรรมในพระอรหันต์ทั้งหลายดีแล้วเพียงใด ด้วยคิดจะให้ | |
| 17,0013,005,พระอรหันต์ผู้ยังไม่มาพากันมาสู่รัชสีมาและให้พระอรหันต์ผู้มาแล้วอยู่ | |
| 17,0013,006,ผาสุกสบาย <B>วุฑฺฒิเยว ลิจฺฉวี วชฺชีนํ ปาฏิงฺขา โน ปริหานิ</B> | |
| 17,0013,007,พวกวัชชียังจะหวังความเจริญได้ ไม่มีความเสื่อมทรามอยู่เพียงนั้น | |
| 17,0013,008,แท้จริง การพระราชทานธรรมิการักขาแก่ผู้ประพฤติพรตทั่วไป แม้แก่ | |
| 17,0013,009,ผู้ที่ไม่ทรงนับถือนี้ เป็นประเพณีของพระมหากษัตริย์เจ้าในอดีตกาล | |
| 17,0013,010,ข้อนี้พระราชบรรหารของพระเจ้าอชาตศัตรูบรมบพิตร พระเจ้ามคธ- | |
| 17,0013,011,รั๙ ตรัสเล่าถวายสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นเครื่องสาธก แท้จริง | |
| 17,0013,012,เมื่อพระเจ้าอชาตศัตรุบรมบพิตร เสด็จพระราชดำเนินไปสู่สำนัก | |
| 17,0013,013,ดิตถกรเจ้าลักทธิ ๖ คน มีปูรณกัสสปเป็นหัวหน้า ตรัสถามหาผลที่ | |
| 17,0013,014,สมณะจะพึงได้ในการประพฤติพรตเพศผนวชว่า จะมีบางอย่างของ | |
| 17,0013,015,คฤหัสถ์ผู้พึ่งศิลปศาสตร์ของตนเลี้ยงชีพหรือไฉน ? ครู ๖ คนทูลถวาย | |
| 17,0013,016,วิสัชนาไขว้เขวไปตามลัทธิของตน ๆ หาต้องตามพระราชปุจฉาไม่ | |
| 17,0013,017,พระเจ้าอชาตศัตรุบรมบพิตรไม่พอพระราชหฤทัย แต่ทรงพระราช- | |
| 17,0013,018,ดำริว่า <B>กถํ หิ นาม มาทิโส สมณํ วา พฺราหฺมณํ วา วิชิเต | |
| 17,0013,019,วสนฺตํ อปสาเทตพฺพํ มญฺเยฺย</B> ไฉนเจ้าแผ่นดินเช่นเราจะพึง | |
| 17,0013,020,สำคัญเห็นสมณะก็ดี พราหมณ์ก็ดี ผู้อยู่ในอาณาเขตว่าเป็นผู้ที่ตน | |