| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 14,0048,001,นอกก่อน มติแห่งศาสนาพราหมณ์เข้าใจว่า มีต้นเดิมอย่างหนึ่ง | |
| 14,0048,002,"เรียกว่า ""ปรมาตฺมนฺ"" เทียบกับศัพท์มคธเป็น ""ปรมตฺตา.""" | |
| 14,0048,003,"""ปรมตฺโถ"" น่าจะได้กับศัพท์นี้. ปรมาตฺมนฺ นั้น แบ่งภาคออก" | |
| 14,0048,004,จากตน ให้เข้าสิงรูปกายอันสร้างขึ้นต่าง ๆ ชนิด ภาคเหล่านี้ เรียกว่า | |
| 14,0048,005,"""อาตฺมนฺ"" เทียบกับมคธว่า ""อตฺตา"" คล้ายกับปราชญ์ในทาง" | |
| 14,0048,006,โหราศาสตร์ลงสันนิษฐานว่า โลกทั้งหลายรวมทั้งโลกที่เราเกิดอยู่นี้ด้วย | |
| 14,0048,007,เป็นภาคแตกกระจายมาจากดวงอาทิตย์. อาตฺมนฺ นั้น ตกอยู่ในคติ | |
| 14,0048,008,แห่งกรรม ทำบาปหนัก เทียบด้วยอนันตริยกรรมของเรา จุติจากร่าง | |
| 14,0048,009,นั้นแล้ว ย่อมตกนรกไม่มีกำหนดพ้น เทียบด้วยผู้ร้ายถูกลงโทษจำคุก | |
| 14,0048,010,ตลอดชีวิต พระอรรถกถาจารย์ผู้รจนาอรรถกถาธรรมบท ได้แต่งเรื่อง | |
| 14,0048,011,สัตว์นรกพูดกัน มันตนหนึ่งว่า ตั้งแต่พวกเราถูกเผามา เต็มหกหมื่น | |
| 14,0048,012,ปีแล้ว เมื่อไรจะมีที่สุด มันอีกตนหนึ่งตอบว่า ที่สุดย่อมไม่มี ที่สุด | |
| 14,0048,013,จักมีแต่ข้างไหน ที่สุดยังไม่เล็งเห็น เพราะในครั้งนั้นเจ้ากับข้าทำบาปไว้ | |
| 14,0048,014,นักแล้ว. ที่ทำดีพอประมาณ ย่อมขึ้นสวรรค์ชั้นต่ำหรือเกิดในมนุษย์โลก | |
| 14,0048,015,ได้อัตภาพเป็นคนชั้นดี ที่ทำบาปไม่ถึงหนักหนา ย่อมตกนรกชั่งคราว | |
| 14,0048,016,บ้าง ได้อัตภาพเป็นสัตว์ดิรัจฉานต่างชนิดบ้าง เป็นปีศาจบ้าง เป็นยักษ์ | |
| 14,0048,017,บ้าง เป็นมนุษย์ชั้นเลวบ้าง ที่ทำดีปน ความดีนั้น ย่อมผลัดคติให้ดี | |
| 14,0048,018,ขึ้น ทำดีมากขึ้น คติย่อมดีขึ้น เทียบกับคติของสัตว์ผู้ท่องเที่ยวใน | |
| 14,0048,019,สังสารวัฏอันกล่าวในอรรถกถาแห่งชาดก ในเมตตสูตร กล่าวถึง | |
| 14,0048,020,แผ่เมตตาแก่สัตว์ผู้แสวงหาที่เกิด เรียกสัมภเวสี คู่กับสัตว์ผู้เกิดแล้ว | |
| 14,0048,021,เรียกภูตะ สัตว์ชนิดนั้นเทียบได้กับ อาตฺมนฺ กำลังร่อนหาร่าง | |