| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 14,0019,001,คนผู้ตื่นขึ้นแล้ว ย่อมไม่เห็นอารมณ์อันประจวบด้วยความฝัน | |
| 14,0019,002,ฉันใด ชนผู้อยู่ย่อมไม่เห็นชนผู้อันตนรักล่วงไปแล้ว ฉันนั้น. | |
| 14,0019,003,๕. ด้วยความเป็นสภาวธรรมเป็นไปตามเหตุปัจจัย เป็น | |
| 14,0019,004,ลักษณะรวบยอดแห่งอาการทั้ง ๔ ดังแสดงในบาลีพุทธอุทานว่า | |
| 14,0019,005,<B>ยทา หเว ปาตุภวนฺติ ธมฺมา | |
| 14,0019,006,อาตาปิโน ฌายโต พฺราหฺมณสฺส | |
| 14,0019,007,อถสฺส กงฺขา วปยนฺติ สพฺพา | |
| 14,0019,008,ยโต ปชานาติ สเหตุธมฺมํ</B> | |
| 14,0019,009,... ... ... | |
| 14,0019,010,<B>ยโต ขยํ ปจฺจยานํ อเวทิ.</B><SUP>๑</SUP> | |
| 14,0019,011,ในกาลใดแล ธรรมทั้งหลาย ย่อมปรากฏแก่พราหมณ์ผู้เพียง | |
| 14,0019,012,เพ่งพิจารณา ในกาลนั้น ความสงสัยทั้งปวงของพราหมณ์นั้น ย่อม | |
| 14,0019,013,สิ้นไป เพราะมารู้ธรรมเป็นไปกับเหตุ และเพราะมารู้ความสิ้นแห่ง | |
| 14,0019,014,ปัจจัย. | |
| 14,0019,015,นี้เป็นอนัตตลักขณะ เครื่องหมายของความเป็นอนัตตาแห่ง | |
| 14,0019,016,สังขาร. ข้อว่าเป็นอนัตตานั้น เพ่งความตามพยัญชนะ ดูเหมือน | |
| 14,0019,017,เป็นมติค้านอัตตาของลัทธิพราหมณ์. ลัทธิพราหมณ์และลัทธิอื่นที่เชื่อ | |
| 14,0019,018,ความเวียนเกิด ย่อมถือว่าในรูปกายนี้มีอัตตาสิงอยู่ เป็นผู้คิด เป็นผู้ | |
| 14,0019,019,เสวยเวทนา และสำเร็จอาการอย่างอื่นอีก เหมือนคนอยู่ในเรือน | |
| 14,0019,020,เป็นสิ่งอันยั่งยืนไม่ดับ เมื่อถึงคราวมรณะ อัตตาจุติจากสรีระนี้ไป | |