dhamma-scholar-book / 08 /080007.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
08,0007,001,<B>๑๙. นิทฺทํ น พหุลีกเรยฺย
08,0007,002,ชาคริยํ ภเชยฺย อาตาปี
08,0007,003,ตนฺทึ มายํ หสฺสํ ขิฑฺฑํ
08,0007,004,เมถุนํ วิปฺปชเห สวิภูสํ.</B>
08,0007,005,ผู้มีความเพียรไม่พึงนอนมาก พึงเสพธรรมเครื่องตื่น พึงละ
08,0007,006,ความเกียจคร้าน มายา ความร่าเริง การเล่น และเมถุนพร้อมทั้ง
08,0007,007,เครื่องประดับเสีย.
08,0007,008,"(พุทฺธ) ขุ. สุ. ๒๕/๕๑๕. ขุ. มหา. ๒๙/๔๕๗,๔๖๐."
08,0007,009,<B>๒๐. ปรวชฺชานุปสฺสิสฺส นิจฺจํ อุชฺฌานสญฺิโน
08,0007,010,อาสวา ตสฺส วฑฺฒนฺติ อารา โส อาสวกฺขยา.</B>
08,0007,011,คนที่เห็นแต่โทษผู้อื่น คอยแต่เพ่งโทษนั้น อาสวะก็เพิ่มพูน
08,0007,012,เขายังไกลจากความสิ้นอาสวะ.
08,0007,013,(พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๔๙.
08,0007,014,<B>๒๑. ยทา ทฺวเยสุ ธมฺเมสุ ปารคู โหติ พฺราหฺมโณ
08,0007,015,อถสฺส สพฺเพ สํโยคา อตฺถํ คจฺฉนฺติ ชานโต.</B>
08,0007,016,เมื่อใด พราหมณ์เป็นผู้ถึงฝั่งในธรรม ๒ อย่าง เมื่อนั้นกิเลส
08,0007,017,เครื่องตรึงทั้งปวงของพราหมณ์ผู้รู้นั้น ย่อมถึงความตั้งอยู่ไม่ได้.
08,0007,018,(พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๖๗.