|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
06,0046,001,พ้นร้อน และช่วยหาศัสตราเป็นต้นมาให้ หรือไม่ทำเช่นนี้ เป็นแต่
|
|
06,0046,002,พูดพรรณนาคุณแห่งความตาย หรือชักชวนเพื่ออันตาย คนนั้น
|
|
06,0046,003,หาศัสตราเป็นต้นเอาเอง ดังนี้ก็เหมือนกัน. พรรณนาหรือชักชวนนั้น
|
|
06,0046,004,ใช้วาจาหรือทำด้วยกาย เช่นเขียนหนังสือ ก็เช่นกัน. อนึ่ง คำว่า
|
|
06,0046,005,แสวงหาศัสตรานั้น พึงเข้าใจว่าแสดงไว้เป็นตัวอย่าง แสวงหาสิ่งอื่น
|
|
06,0046,006,อันเป็นเครื่องผลาญชีวิตก็เหมือนกัน. และพึงเข้าใจว่าเป็นแต่เพียง
|
|
06,0046,007,แสวงหาศัสตราเป็นต้นก็ดี เป็นแต่เพียงชักชวนก็ดี เขาไม่ทำลายชีวิต
|
|
06,0046,008,ของเขา เช่นนี้อาบัติไม่ถึงที่สุด ดุจเดียวกับทำเอง แต่เขาไม่ตาย.
|
|
06,0046,009,มนุษย์เป็นวัตถุแห่งปาราชิก สัตว์ที่เรียกว่าอมนุษย์ ต่างโดย
|
|
06,0046,010,เป็นยักษ์เป็นเปรต และสัตว์ดิรัจฉานที่ว่ามีฤทธิ์จำแลงกายเป็นมนุษย์ได้
|
|
06,0046,011,เป็นวัตถุแห่งถุลลัจจัย สัตว์ดิรัจฉานทั่วไป ตามทางนี้ น่าจะเป็น
|
|
06,0046,012,วัตถุแห่งทุกกฏ แต่มีสิกขาบทแผนหนึ่ง จึงเป็นวัตถุแห่งปาจิตตีย์
|
|
06,0046,013,ลักลั่นอยู่ในลำดับนี้ ถ้าถือเอามติของข้าพเจ้า ก็จะเห็นว่าหาลักลั่นไม่.
|
|
06,0046,014,ภิกษุพยายามจะฆ่ามนุษย์ ทำสำเร็จต้องปราราชิก ถ้าทำไม่สำเร็จ
|
|
06,0046,015,เป็นแต่เพียงทำให้เจ็บตัว ต้องถุลลัจจัย ทำไม่ถึงนั้น ต้องทุกกฏ.
|
|
06,0046,016,ภิกษุพยายามจะฆ่าตัวเอง ต้องทุกกฏ. ภิกษุพยายามจะฆ่าสัตว์อื่น
|
|
06,0046,017,ต้องอาบัติตามวัตถุ. อาบัติในบุพพปโยคเป็นทุกกฏอย่างเดียว.
|
|
06,0046,018,สิกขาบทนี้ เป็นสจิตตกะ เพราะเหตุนั้น ไม่เป็นอาบัติแก่ภิกษุ
|
|
06,0046,019,ผู้ไม่แกล้ง หาได้มีความประสงค์จะให้ตายไม่ เช่นทำงานอยู่บนที่สูง
|
|
06,0046,020,ของหนักพลัดจากมือตกถูกคนข้างล่างตาย หรือพยาบาลคนไข้หนัก
|
|
06,0046,021,และหยอดยามากเกินไป คนไข้กลืนไม่ทันสำลักตาย และภิกษุผู้ไม่รู้
|
|
|