| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 05,0048,001,ด้วยประการฉะนี้. | |
| 05,0048,002,ครั้นเมื่อสมเด็จพระผู้มีพระภาคปรินิพพานแล้ว ก็บังเกิด | |
| 05,0048,003,มหัศจรรย์ แผ่นดินไหวใหญ่สะเทื้อนสะท้าน เกิดการโลมชาติชัน | |
| 05,0048,004,สยดสยอง กลองทิพย์ก็บันลือลั่นสนั่นสำเนียงในอากาศ พร้อมกับ | |
| 05,0048,005,ปรินิพพานแห่งสมเด็จพระบรมโลกนาถสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น เป็น | |
| 05,0048,006,มหาโกลาหลในปัจฉิมกาล สำเร็จโดยธรรมดานิยมบันดาลให้เป็นไปใน | |
| 05,0048,007,ปรินิพพานสมัย ด้วยประการฉะนี้. | |
| 05,0048,008,แลเมื่อสมัยพร้อมกับปรินิพพานแห่งพระผู้มีพระภาคนั้น ท้าว | |
| 05,0048,009,สหัมบดีพรหม ได้กล่าวคาถาแสดงความสังเวชและเลื่อมใสแห่งตน | |
| 05,0048,010,"มีความว่า ""บรรดาสัตว์ทั้งปวงถ้วนหน้า ไม่มีเหลือในโลก ล้วนจะ" | |
| 05,0048,011,"ทอดทิ้งซึ่งร่างกายไว้ถมปฐพี, ในโลกไรเล่า แต่องค์พระตถาคตซึ่ง" | |
| 05,0048,012,เป็นพระศาสดา ทรงพระคุณอันใหญ่หลวงเช่นนี้ ไม่มีผู้ใดจะเปรียบ | |
| 05,0048,013,ปาน ทรงพระสยัมภูญาณตรัสรู้โดยลำพัง พระองค์ถึงซึ่งกำลัง คือ | |
| 05,0048,014,ทศพลญาณแล้ว ยังมิถาวรมั่นคงดำรงอยู่ได้ ยังมาดับขันธปรินิพพาน | |
| 05,0048,015,"เสียแล้ว ควรจะสังเวชสลดนัก.""" | |
| 05,0048,016,"ฝ่ายท้าวโกสิยเทวราช ได้กล่าวพระคาถาความว่า ""สังขาร" | |
| 05,0048,017,ทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีเกิดขึ้นและเสื่อมสิ้นไปเป็นธรรมดา ย่อม | |
| 05,0048,018,เกิดขึ้นและดับไป ไม่ยั่งยืนถาวรมั่นคงอยู่ได้ ความที่สังขาร | |
| 05,0048,019,นามรูปเบญจขันธ์เหล่านั้นระงับเสียมิได้เป็นไป นำมาซึ่งความสุข | |
| 05,0048,020,"เหตุสังขารทุกข์ คือชาติชรามรณะมิได้มีมาครอบงำ.""" | |