| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 05,0004,001,ชนมายุกาลแห่งเราถึง ๘๐ ปีเข้านี่แล้ว กายแห่งพระตถาคตย่อม | |
| 05,0004,002,เป็นประหนึ่งเกวียนชำรุดที่ซ่อมแซมด้วยไม้ไผ่ มิใช่สัมภาระเกวียน | |
| 05,0004,003,ฉะนั้น. | |
| 05,0004,004,ดูก่อนอานนท์ สมัยใด พระตถาคตเจ้าเข้าไปถึงซึ่งเจโตสมาธิ | |
| 05,0004,005,ความตั้งเสมอแห่งจิตไม่มีนิมิต เพราะไม่ทำในใจซึ่งนิมิตทั้งหลาย | |
| 05,0004,006,ทั้งปวง เพราะดับแห่งเวทนาบางเหล่าแล้วแลอยู่เมื่อใด พระตถาคต | |
| 05,0004,007,เข้าอนิมิตตเจโตสมาธิ หยุดยั้งอยู่ด้วยอนิมิตตสมาธิแล้ว กายแห่ง | |
| 05,0004,008,พระตถาคต ย่อมมีผาสุกสบายในสมัยนั้น. | |
| 05,0004,009,"""ดูก่อนอานนท์ เพราะเหตุอนิมิตตสมาธิวิหาร เป็นเหตุให้กาย" | |
| 05,0004,010,มีความผาสุกนั้น ท่านทั้งหลายจงมีตนเป็นเกะเป็นที่พึ่ง ใช่บุคคลมีสิ่ง | |
| 05,0004,011,"อื่นเป็นที่พึ่ง คือมีธรรมเป็นเกาะเป็นที่พึ่งอยู่ทุกอิริยาบถเถิด."" ตรัส" | |
| 05,0004,012,ดังนี้แล้ว ทรงแสดงซึ่งข้อว่ามีตนมีธรรมเป็นที่พึ่งนั้น ด้วยสามารถ | |
| 05,0004,013,ประกอบในสติปัฏฐานทั้ง ๔ สั่งสอนภิกษุสงฆ์ในเอกายนมรรค คือ | |
| 05,0004,014,สติปัฏฐานภาวนาและปกิรณกเทศนา ตามสมควรแก่อุปปัตตินั้น ๆ | |
| 05,0004,015,เสด็จสำราญพระอิริยาบถ บำเพ็ญพุทธกิจ ณ บ้านเวฬุวคาม จนกาล | |
| 05,0004,016,ล่วงไปถึงเดือนที่ ๓ แห่งฤดูเหมันต์ ซึ่งพระอรรถกถาจารย์กำหนดว่า | |
| 05,0004,017,มาฆบุรณมีสมัยเป็นวันปลงอายุสังขาร ณ ปาวาลเจติยสถาน ดังนี้นั้น. | |
| 05,0004,018,ในพระบาลีก็มิได้มีนิยมกาลว่า เป็นฤดู เดือน ปักษ์ ดิถี อันใด | |
| 05,0004,019,กล่าวได้แต่โดยเป็นสมัยติดต่อกันฉะนี้ว่า ครั้งนั้น เป็นเวลาเช้า | |
| 05,0004,020,สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงถือเอาบาตรและจีวรแล้ว เสด็จโจร | |