| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 03,039,001,"บำเพ็ญทุกรกิริยา, ครั้นทำไปข้านาน ก็หาได้ผลที่มุ่งหมายไม่, กลับทรง" | |
| 03,039,002,ดำริใหม่ว่า สมณพราหณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง ได้เสวยทุกขเวทนาอัน | |
| 03,039,003,กล้าแสบเผ็ด ที่เกิดเพราะความเพียรในกาลล่วงแล้วก็ดี จักได้เสวยใน | |
| 03,039,004,"กาลข้างหน้าก็ดี เสวยอยู่ในกาลบัดนี้ก็ดี, ทุกขเวทนานั้น ก็อย่างยิ่ง " | |
| 03,039,005,"เพียงเท่านี้ ไม่เกินกว่านี้ขึ้นไป, ถึงอย่างนั้น เราก็ไม่สามารถจะตรัสรู้" | |
| 03,039,006,ด้วยทุกรกิริยาอันเผ็ดร้อนอย่างนี้ ; ชะรอยทางตรัสรู้จะมีเป็นอย่างอื่น | |
| 03,039,007,กระมัง ? คราวนี้ เกิดพระสติหวนระลึกถึงความเพียรทางใจว่า | |
| 03,039,008,จักเป็นทางตรัสรู้ได้กระมัง ? ใคร่จะทรงตั้งปธานทางจิต ทรงคิด | |
| 03,039,009,เห็นว่า ความเพียรเช่นนั้น คนซูบผอมเช่นนี้ ไม่สามารถให้เป็น | |
| 03,039,010,ไปได้ จำเราจะกินอาหารแข้นคือข้าวสุก ขนมกุมมาส ให้มีกำลังก่อน; | |
| 03,039,011,ทรงสันนิษฐานเช่นนี้แล้ว จึงกลับเสวยพระอาหารโดยปกติ.<SUP>๑</SUP> | |
| 03,039,012,ฝ่ายปัญจวัคคีย์ คือพวกบรรพชิต ๕ รูป ชื่อโกณฑัญญะ ๑ | |
| 03,039,013,"วัปปะ ๑ ภัททิยะ ๑ มหานามะ ๑ อัสสชิ ๑, แต่เดิมเป็นพราหมณ์" | |
| 03,039,014,ได้เห็นบ้าง ได้ยินบ้าง ว่าพระมหาบุรุษมีลักษณะต้องตามมหาบุรุษ- | |
| 03,039,015,ลักษณพยากรณศาสตร์<SUP>๒</SUP> จึงมีความเคารพนับถือและเชื่อในพระองค์ | |
| 03,039,016,"เป็นอันมาก, เมื่อพระองค์เสด็จออกทรงผนวช พราหมณ์ ๔ คนนั้น" | |
| 03,039,017,ดำริเห็นว่า บรรพชาของพระมหาบุรุษ จักไม่เลวทรามเสื่อมเสียจาก | |