dhamma-scholar-book / 47 /470036.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
2.48 kB
Book,Page,LineNumber,Text
47,0036,001,หมวดที่ ๕ อาหาเร ปฏิกูลสัญญา
47,0036,002,ผู้พิจารณา อาหาเร ปฏิกูลสัญญา ความสำคัญในอาหารว่าเป็น
47,0036,003,ของปฏิกูล พึงอาศัยในเสนาสนะอันสมควรแล้ว พึงพิจารณาอาหาร
47,0036,004,โดยอาการอันปฏิกูล ๘ ประการ คือ :-
47,0036,005,๑. <B>ปฏิกูลโดยบริโภค</B> คือเมื่ออาหารตกเข้าไปในปากแล้ว
47,0036,006,ย่อมเกลือกกลั้วด้วยเสลดน้ำลายที่
47,0036,007,กลืนลงไปได้ ก็เพราะไม่เห็นด้วย
47,0036,008,จักษุ.
47,0036,009,๒. <B>ปฏิกูลโดยประเทศ</B> อาหารเมื่อตกลงไปถึงกระเพาะ ก็
47,0036,010,<B>ที่อยู่ของอาหาร</B> ระคนด้วยน้ำดี เสมหะ น้ำเหลือ.
47,0036,011,และน้ำเลือด ทำให้มีสีต่าง ๆ ล้วน
47,0036,012,เป็นของน่าเกลียด.
47,0036,013,๓. <B>ปฏิกูลด้วยอันสั่งสม</B> อาหารที่ตกเข้าไปแปดเปื้อนปนคละ
47,0036,014,<B>อยู่นาน</B> อยู่ด้วยน้ำดี น้ำเสลด น้ำหนอง น้ำ
47,0036,015,เหลืองนั้น ตกเข้าไปถึงท้องแล้ว
47,0036,016,ก็ขังอยู่ในไส้ใหญ่ ของเก่าของใหม่
47,0036,017,สะสมกันมีกลิ่นเหม็น.
47,0036,018,๔. <B>ปฏิกูลในกาลยังมิได้</B> เมื่ออาหารเข้าไปสะสมอยู่ในไส้ใหญ่
47,0036,019,<B>ย่อย</B> แม้เมื่อยังไม่ย่อยไปก็เป็นของน่า-
47,0036,020,เกลียด เพราะเป็นปะเทศอันลามก