| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 47,0033,001,หมวดที่ ๔ พรหมวิหาร ๔ | |
| 47,0033,002,๑. <B>เมตตา</B> ความรักใครปรารถนาจะให้เป็นสุข. | |
| 47,0033,003,๒. <B>กรุณา</B> ความสงสารคิดจะช่วยให้พ้นทุกข์. | |
| 47,0033,004,๓. <B>มุทิตา</B> ความพลอยยินดี ในเมื่อผู้อื่นได้ดี. | |
| 47,0033,005,๔. <B>อุเบกขา</B> ความวางเฉย ไม่ดีใจไม่เสียใจ ในเมื่อผู้อื่น | |
| 47,0033,006,ถึงความวิบัติ. | |
| 47,0033,007,วิธีเจริญ | |
| 47,0033,008,๑. เมตตา | |
| 47,0033,009,พึงเข้าไปอาศัยเสนาสนะอันสมควร มีเสนาสนะอันสงัดเป็นต้น | |
| 47,0033,010,แล้วพิจารณาให้เห็นโทษของโทสะและอานิสงส์ของขันติ พึงตั้งเมตตา- | |
| 47,0033,011,"จิตในตนก่อนว่า เราจงเป็นสุข ๆ, เราอย่างมีทุกข์เลย, เราอย่างมีเวร" | |
| 47,0033,012,"แก่ใคร ๆ เลย, เราอย่าป่วยไข้เลย, เราอย่ามีทุกข์กายทุกข์ใจเลย," | |
| 47,0033,013,"เราจงเป็นสุข ๆ รักษาตนพ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด, อย่างใดอย่างหนึ่ง" | |
| 47,0033,014,เมื่อตั้งเมตตาในตนแล้ว พึงขยายออกไปถึงคนใกล้เคียง เช่นมารดา | |
| 47,0033,015,บิดาและวงศ์ญาติเป็นต้น เมื่อแผ่ไปได้เช่นนี้แล้ว แต่นั้นพึงแผ่ไปใน | |
| 47,0033,016,สัตว์ไม่มีประมาณ เพราะว่าตนรักสุขเกลียดทุกข์ฉันใด แม้สัตว์อื่นทั่ว ๆ | |
| 47,0033,017,ไปก็รักสุขเกลียดทุกข์ฉันนั้น พึงตั้งจิตแผ่ไปว่า สัตว์ทั้งหลายทั้งสิ้น | |
| 47,0033,018,"จงอย่ามีเวรแก่กันและกัน, จงอย่ามีพยาบาทแก่กันและกัน, จงอย่ามี" | |
| 47,0033,019,"ความป่วยไข้ลำบากกายใจ, จงอย่างมีอุปัทวทุกข์ภัยเกิดขึ้นในกานใจ," | |
| 47,0033,020,จงเป็นสุข ๆ รักษาตนพ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นทุกอิริยาบถเถิด. หรือ | |