|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
47,0007,001,ธรรมที่เป็นอารมณ์ของสมถภาวนาที่มีมาในพระบาลี<SUP>๑</SUP> คืออภิณห-
|
|
47,0007,002,ปัจจเวกขณ์ ๑ สติปัฏฐาน ๑.
|
|
47,0007,003,ธรรมที่ควรพิจารณาเนือง ๆ เรียกอภิณหปัจจเวกขณ์ มี ๕ คือ :-
|
|
47,0007,004,๑.๒.๓. ให้พิจารณาเนือง ๆ ว่า เรามีความแก่ ความเจ็บไข้
|
|
47,0007,005,ความตาย เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นไปได้.
|
|
47,0007,006,๔. ให้พิจารณาเนือง ๆ ว่า เราจะต้องพลัดพรากจากของรัก
|
|
47,0007,007,ของชอบใจทั้งสิ้น.
|
|
47,0007,008,๕. ให้พิจารณาเนือง ๆ ว่า เรามีกรรมเป็นของ ๆ ตน จับต้อง
|
|
47,0007,009,รับผลของกรรม ที่ดีจักได้ดี ทำชั่วจักได้ชั่ว.
|
|
47,0007,010,ประโยชน์แห่งการพิจารณาอภิณหปัจจเวกขณ์มี ๕ คือ :-
|
|
47,0007,011,ก. พิจารณาข้อ ๑. เพื่อกำจักความเมาในรูป มีรักสวยรักงาม
|
|
47,0007,012,เป็นต้นเสียได้.
|
|
47,0007,013,ข. พิจารณาข้อ ๒. เพื่อกำจัดความสำคัญในความไม่มีโรค คือ
|
|
47,0007,014,ความที่เข้าใจว่าเราเป็นผู้ไม่มีโรคเบียดเบียน ซึ่งเป็นเหตุให้มีความ
|
|
47,0007,015,ประมาท.
|
|
47,0007,016,ค. พิจารณาข้อ ๓. เพื่อกำจัดความเมาในชีวิต จักไม่ได้ปล่อย
|
|
47,0007,017,ให้ชีวิตว่างจากประโยชน์ที่จะพึงได้ หรือความสำคัญว่าเรายังห่างจาก
|
|
47,0007,018,ความตายง
|
|
47,0007,019,ฆ. พิจารณาข้อ ๔. เพื่อป้องกันความทุกขโทมนัส ในเมื่อตน
|
|
|