dhamma-scholar-book / 47 /470007.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
2.65 kB
Book,Page,LineNumber,Text
47,0007,001,ธรรมที่เป็นอารมณ์ของสมถภาวนาที่มีมาในพระบาลี<SUP>๑</SUP> คืออภิณห-
47,0007,002,ปัจจเวกขณ์ ๑ สติปัฏฐาน ๑.
47,0007,003,ธรรมที่ควรพิจารณาเนือง ๆ เรียกอภิณหปัจจเวกขณ์ มี ๕ คือ :-
47,0007,004,๑.๒.๓. ให้พิจารณาเนือง ๆ ว่า เรามีความแก่ ความเจ็บไข้
47,0007,005,ความตาย เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นไปได้.
47,0007,006,๔. ให้พิจารณาเนือง ๆ ว่า เราจะต้องพลัดพรากจากของรัก
47,0007,007,ของชอบใจทั้งสิ้น.
47,0007,008,๕. ให้พิจารณาเนือง ๆ ว่า เรามีกรรมเป็นของ ๆ ตน จับต้อง
47,0007,009,รับผลของกรรม ที่ดีจักได้ดี ทำชั่วจักได้ชั่ว.
47,0007,010,ประโยชน์แห่งการพิจารณาอภิณหปัจจเวกขณ์มี ๕ คือ :-
47,0007,011,ก. พิจารณาข้อ ๑. เพื่อกำจักความเมาในรูป มีรักสวยรักงาม
47,0007,012,เป็นต้นเสียได้.
47,0007,013,ข. พิจารณาข้อ ๒. เพื่อกำจัดความสำคัญในความไม่มีโรค คือ
47,0007,014,ความที่เข้าใจว่าเราเป็นผู้ไม่มีโรคเบียดเบียน ซึ่งเป็นเหตุให้มีความ
47,0007,015,ประมาท.
47,0007,016,ค. พิจารณาข้อ ๓. เพื่อกำจัดความเมาในชีวิต จักไม่ได้ปล่อย
47,0007,017,ให้ชีวิตว่างจากประโยชน์ที่จะพึงได้ หรือความสำคัญว่าเรายังห่างจาก
47,0007,018,ความตายง
47,0007,019,ฆ. พิจารณาข้อ ๔. เพื่อป้องกันความทุกขโทมนัส ในเมื่อตน