| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 37,0029,001,สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทั้งที่ล่วงแล้ว ทั้งที่ยังไม่มาถึง ทั้ง | |
| 37,0029,002,ในกาลบัดนี้ ผู้ยังโศกแห่งมหาชนให้หาย ทุกพระองค์ทรงเคารพใน | |
| 37,0029,003,พระสัทธรรม เสด็จอยู่มาแล้วก็มี ยังเสด็จอยู่ก็มี จักเสด็จอยู่ข้างหน้า | |
| 37,0029,004,ก็มี นี้เป็นธรรมดาของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย. จริงอย่างนั้น สมเด็จ | |
| 37,0029,005,พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราทั้งหลาย พระองค์ทรงประพฤติธรรมเป็น | |
| 37,0029,006,หลัก ทรงตั้งพระพุทธบัญญัติไว้เป็นพุทธอาณาเพื่อรักษาธรรม ทรง | |
| 37,0029,007,วางโทษไว้สำหรับลงแก่ภิกษุผู้ละเมิดธรรม ตั้งแต่ปรับอาบัติขึ้นไป | |
| 37,0029,008,จนถึงนาสนะเสียจากคณะเป็นที่สุด ทรงอุดหนุนอำนาจสงฆ์ผู้รักษา | |
| 37,0029,009,พุทธบัญญัติ แม้ทรงพระมหากรุณาหาผู้เทียมถึงมิได้ ก็ไม่ทรงยกเว้น | |
| 37,0029,010,ประทานแก่ผู้ประพฤติผิดธรรมควรนิคคหะ พระกรุณาคุณแม้เป็น | |
| 37,0029,011,ธรรมที่ควรแผ่ไป ต่อแผ่ไปในฐานที่ควร จึงจักสำเร็จประโยชน์แก่ | |
| 37,0029,012,ผู้ได้รับ. สรุปความว่า การปราบอธรรมอันเป็นไปในคณะ เป็น | |
| 37,0029,013,กรณียะประการหนึ่งของท่านผู้ปกครอง. | |
| 37,0029,014,อนึ่ง มิตรต่อมิตร ฝ่ายหนึ่งประพฤติผิดธรรม สามัคคีจำต้องแตก | |
| 37,0029,015,ตั้งอยู่โดยสัมพันธ์กันมิได้ เป็นกรณียะของพวกมิตร ผู้เป็นธรรมวาที | |
| 37,0029,016,จะช่วยกันนิคคหะมิตรผู้เป็นอธรรมวาที ในเมื่อไม่รับคำตักเตือน. ใน | |
| 37,0029,017,พระพุทธศาสนา สมเด็จพระบรมศาสดาตรัสให้ภิกษุทั้งหลายผู้เห็น | |
| 37,0029,018,ภิกษุรูปเดียวหรือหลายรูปประพฤติละเมิดธรรม ตักเตือนเธอ เมื่อไม่ | |
| 37,0029,019,ฟังคำ ให้สวดประกาศนิคคหะด้วยอาบัติสังฆาทิเสสบ้าง ด้วยลงกรรม | |
| 37,0029,020,อย่างอื่นบ้าง ก็เพื่อปราบอธรรมรักษาความสม่ำเสมอกันในหมู่สงฆ์ | |
| 37,0029,021,กรรมที่ลงเป็นอย่างแรงนั้น เรียกอุกเขปนียกรรม ยกเสียจากหมู่ไม่ให้ | |