| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 37,0028,001,บทที่ ๑ | |
| 37,0028,002,""" อันนิกรผู้อยู่ร่วมกัน ต่างคนต่างประพฤติธรรม จึงจะมี<SUP>๑</SUP>" | |
| 37,0028,003,ความสุขความเจริญ ธรรมย่อมคุ้มครองหมู่ให้ตั้งอยู่สงบเกษมสถาพร | |
| 37,0028,004,นักปราชญ์ผู้เป็นศาสดาในทางศาสนา จึงสอนมหาชนให้ประพฤติธรรม | |
| 37,0028,005,ท่านผู้ปกครองย่อมยกย่องธรรม และย่อมกำจัดอธรรมเสีย ผู้ใด | |
| 37,0028,006,ประพฤติผิดธรรม ทำร้ายกันก็ดี ทำโจรกรรมถือเอาทรัพย์แห่งกันก็ดี | |
| 37,0028,007,ประพฤติผิดในกามก็ดี เจรจามุสาหลอกลวงกันก็ดี ย่อมลงอาชญา | |
| 37,0028,008,แก่ผู้นั้น เช่นเดียวกับหนามยอกเอาหนามบ่ง การลงอาชญานั้นไม่ใช่ | |
| 37,0028,009,ธรรมแท้ก็จริง แต่ทำตามหลักแห่งนิติที่บัญญัติล่วงหน้าไว้เพื่อกำจัด | |
| 37,0028,010,อธรรม นับว่ายุติธรรม คือธรรมโดยบัญญัติ เป็นรัฏฐาภิปาลโนบาย | |
| 37,0028,011,ประการหนึ่ง เป็นกรณียะของท่านผู้ปกครองจะพึงถือเป็นหลัก. พระ | |
| 37,0028,012,เจ้าจักรพรรดิราช ย่อมทรงสักการะเคารพนับถือธรรมเป็นใหญ่ มี | |
| 37,0028,013,ธรรมเป็นธงชัยนำพระราชจรรยา. สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทั้ง | |
| 37,0028,014,สามกาลก็ย่อมทรงเคารพในธรรม. | |
| 37,0028,015,"<B>"" เย จ อตีตา สมฺพุทฺธา เย จ พุทฺธา อนาคตา" | |
| 37,0028,016,โย เจตรหิ สมฺพุทฺโธ พหุนฺนํ โสกนาสโน | |
| 37,0028,017,สพฺเพ สทฺธมฺมครุโน วิหรึสุ วิหาติ จ | |
| 37,0028,018,"อถาปิ วิหริสฺสนฺติ เอสา พุทฺธาน ธมฺมตา. ""</B>" | |