|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
33,0039,001,<B>มาตุคาม</B> ในสิกขาบทนี้ หมายถึงหญิงผุ้รู้เดียงสา.
|
|
33,0039,002,<B>สิกขาบทที่ ๘ บอกอุตตริมนุสสธรรมที่มีจริง.</B>
|
|
33,0039,003,บอกแก่<B>อนุปสัมบัน</B> ต้องปาจิตตีย์.
|
|
33,0039,004,บอกแก่<B>อุปสัมบัน</B> ไม่ต้องอาบัติ.
|
|
33,0039,005,<B>สิกขาบทที่ ๙ บอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุอื่น.</B>
|
|
33,0039,006,อาบัติชั่วหยาบ คือ ปาราชิก สังฆาทิเสส. อาบัติอีก ๕ อย่าง
|
|
33,0039,007,ไม่ชั่วหยาบ.
|
|
33,0039,008,๑. ภิกษุบอกอาบัติชั่วหยาบของภิกษุอื่นแก่อนุสัมบันโดยลำพังตน
|
|
33,0039,009,ต้องปาจิตตีย์. แต่ถ้าได้รับสมมติจากสงฆ์ ไม่ต้องอาบัติ.
|
|
33,0039,010,๒. ภิกษุบอกอาบัติไม่ชั่วหยาบของภิกษุอื่นแก่อนุปสัมบัน ต้อง
|
|
33,0039,011,ทุกก.. แต่ถ้าได้รับสมมติจากสงฆ์ ไม่ต้องอาบัติ.
|
|
33,0039,012,<B>สิกขาบทที่ ๑๐ ขุดปฐพี คือแผ่นดิน.</B>
|
|
33,0039,013,ปฐพี มี ๒ ชนิด คือ ๑. แท้ ๒. ไม่แท้
|
|
33,0039,014,๑. <B>ปฐพีแท้</B> คือ ดินร่วนล้วน เหนียวล้วน หรือ มีกรวดทราย
|
|
33,0039,015,ปนบ้าง ยังมิได้เผา ฝนตกรดเกิน ๔ เดือน เป็นวัตถุแห่งปาจิตตีย์.
|
|
33,0039,016,๒. <B>ปฐพีไม่แท้</B> คือ ดินแท้ที่เผาแล้ว และหินกรวดทราย ซึ่ง
|
|
33,0039,017,มีดินปนเล็กน้อย เป็นวัตถุแห่งอนาบัติ.
|
|
33,0039,018,ภิกษุแสดงความประสงค์ด้วย<B>กัปปิยโวหาร</B> อย่างใดอย่างหนึ่งให้
|
|
33,0039,019,ขุด ไม่ต้องอาบัติ. (กัปปิยโวหาร คือคำพูดที่สมควร เช่นพูดว่า <B>ต้อง
|
|
33,0039,020,การดิน ทำให้สูงขึ้น</B> หรือพูดว่า <B>ต้องการหลุม ต้องการบ่อ</B> เป็นต้น).
|
|
|