dhamma-scholar-book / 31 /310040.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
3.35 kB
Book,Page,LineNumber,Text
31,0040,001,ธรรมทั่วไป.
31,0040,002,๓๐/๗/๖๗
31,0040,003,ถ. พระพุทธเจ้าย่อมทรงพระมหากรุณามิใช่หรือ เหตุไฉนจึง
31,0040,004,ทรงสาปภิกษุผู้ต้องปาราชิกไว้เป็นอย่างแรง แม้กลับอุปสมบทอีกไม่เป็น
31,0040,005,ภิกษุ จงอธิบาย ?
31,0040,006,ต. พระองค์ย่อมเป็นผู้ทรงพระมหากรุณาแท้ทีเดียว แต่การที่
31,0040,007,ทรงสาปภิกษุผู้ต้องปาราชิกไว้เป็นอย่างแรงนั้น เห็นว่าพระองค์ไม่ได้
31,0040,008,เป็นผู้สาป ความประพฤติชั่วของตนเองต่างหากเป็นผู้ลงโทษ เพราะ
31,0040,009,ว่า พระองค์เป็นสังฆบิดรสำหรับปกครองหมู่สาวกบรรพชิตให้ตั้งอยู่
31,0040,010,ในความประพฤติชอบ ไม่ให้ประพฤติชั่ว ซึ่งผิดจากความมุ่งหมายของ
31,0040,011,พระองค์ เมื่อเป็นเช่นนี้ จำเป็นที่พระองค์จะต้องตั้งกฏข้อบังคับไว้
31,0040,012,เพื่อป้องกันความเสียหายของหมู่บรรพชิตและสำหรับให้บรรพชิตประ-
31,0040,013,พฤติตาม ตั้งอยู่ในความปกครองของพระองค์ ครั้นพระองค์ได้วางกฏ
31,0040,014,ข้อบังคับไว้เช่นนี้แล้ว ถ้าหากใครฝ่าฝืนล่วงเข้า ก็จำเป็นต้องได้รับโทษ
31,0040,015,อยู่เอง เพราะเหตุนี้ จึงเห็นได้ว่าพระองค์ไม่ได้เป็นผู้สาป ความประพฤติ
31,0040,016,ของตนเองเป็นผู้ลงโทษ.
31,0040,017,๒๔๕๗
31,0040,018,ถ. ผู้ต้องปาราชิก ถือเพศเป็นคฤหัสถ์ไปแล้ว กับผู้ลาสิกขาโดย
31,0040,019,ปกติ ยังมีทางได้ทางเสียประโยชน์ในธรรมวินัยต่างกันอย่างไร ?
31,0040,020,ต. ต่างกัน. ผู้ต้องปาราชิก ถูกสงฆ์สาปไปจากหมู่แล้วจะกลับ
31,0040,021,มาบวชในพระธรรมวินัยอีกไม่ได้ตลอดชาติ ส่วนผู้ลาสิกขาโดยปกติ