| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0020,001,๒. ถือเอาด้วยสำคัญว่าของทิ้ง ที่เรียกว่าบังสุกุล. | |
| 27,0020,002,๓. ถือเอาด้วยวิสสาสะ. | |
| 27,0020,003,๔. ถือเอาเป็นของยืม. | |
| 27,0020,004,สิกขาบทที่ ๓ | |
| 27,0020,005,<B>ภิกษุแล้งฆ่ามนุษย์ให้ตาย ต้องปาราชิก.</B> | |
| 27,0020,006,ข้อความที่กำหนด ดังนี้ :- | |
| 27,0020,007,อาการฆ่า ๗ ประเภท | |
| 27,0020,008,๑. ให้ประหาร ได้แก่ฟันแทงและตี. | |
| 27,0020,009,๒. ซัดไปประหาร ได้แก่ยิงพึ่งและขว้าง. | |
| 27,0020,010,๓. วางไว้ทำร้าย ได้แก่วางขวาก ฝังหลาว วางของหนักไว้ | |
| 27,0020,011,ให้ตกทับ วางยาตายและอื่น ๆ อีก. | |
| 27,0020,012,๔. ทำร้ายด้วยวิชา เช่นร่ายมนตร์ หรือฆ่าด้วยกำลังไฟฟ้า | |
| 27,0020,013,ซึ่งประกอบให้มีขึ้นด้วยอำนาจความรู้. | |
| 27,0020,014,๕. ทำร้ายด้วยฤทธิ์ เช่นมีตาเป็นอาวุธ เวลาโกรธถลึงตาแลดู | |
| 27,0020,015,ผู้อื่นหมายจะให้ตาย หรือปล่อยสัตว์มีพิษเช่นงูเป็นต้นให้กัด. | |
| 27,0020,016,๖. แสวงหาศัสตราวุธให้. | |
| 27,0020,017,๗. พรรณนาคุณแห่งความตาย หรือชักชวน. | |
| 27,0020,018,กำหนดวัตถุแห่งอาบัติ | |
| 27,0020,019,๑. มนุษย์เป็นวัตถุแห่งปาราชิก. | |
| 27,0020,020,๒. สัตว์ที่เรียกว่าอมนุษย์ ต่างโดยเป็นยักษ์เป็นเปรต และ | |