dhamma-scholar-book / 24 /240023.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
2.92 kB
Book,Page,LineNumber,Text
24,0023,001,การฝักใฝ่ซึ่งมีประจำนิสัยอยู่มิให้มีสืบไป หาได้ไม่.
24,0023,002,"ความในข้อ ๒,๓,๔, ต่อลงมาเป็นบทที่มีอยู่ในอบายมุข ๖ ทั้ง"
24,0023,003,นั้น จึงงดไว้ไปรวมกล่าวในอบายมุข ๖ เสียทีเดียว ดังนี้ :-
24,0023,004,อบายมุข คือ เหตุเครื่องฉิบหาย<SUP>๑</SUP> ๖ อย่าง
24,0023,005,๑. ดื่มน้ำเมา.
24,0023,006,๒. เที่ยวกลางคืน.
24,0023,007,๓. เที่ยวดูการเล่น.
24,0023,008,๔. เล่นการพนัน.
24,0023,009,๕. คบคนชั่วเป็นมิตร.
24,0023,010,๖.เกรียดคร้านการทำงาน.
24,0023,011,ใน ๖ อย่างนี้ จำแนกออกไปอีกอย่างละ ๖ คือ :-
24,0023,012,๑. ดื่มน้ำเมามีโทษ<SUP>๒</SUP> ๖.
24,0023,013,"ก. เสียทรัพย์, แสดงว่าน้ำเมา เป็นสิ่งนำมาซึ่งความฉิบหาย"
24,0023,014,สำหรับผู้มีทรัพย์อยู่ก่อนแล้วก็ไม่สู้กระไร แต่ถ้าผู้ที่หาได้น้อย หรือที่
24,0023,015,ดื่มติดมาแต่เมื่อยังบริบูรณ์ ครั้นมาประสพคราวฝืดเคืองเข้า จะงดเว้น
24,0023,016,เสียเพื่อการประหยัดรายจ่าย ก็งดหาได้ไม่ ที่สุดจะเดือดร้อนในเรื่อง
24,0023,017,ทรัพย์ หาได้ไม่พอแก่ท้องของตน และเลี้ยงครอบครัวอยู่แล้วก็ตามที
24,0023,018,เมื่อถึงเวลาที่ท้องเตือนขึ้นมา ดังเจ้าหนี้คอยคุมตัวอยู่เช่นนั้น ก็จำต้อง
24,0023,019,ขวนขวายซื้อหามาส่งตามจำนวนที่ต้องการ แม้ไม่มีรายจ่ายเป็นสัดส่วน
24,0023,020,ไว้แล้ว ก็จะต้องหันเข้าเจียดเอาค่าอาหารประจำวันมาเป็นค่าน้ำเมาเสีย