| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 21,0039,001,กายคตาสติ พึงพิจารณาให้เห็นเป็นปฏิกูล โดยมีสัณฐานและ | |
| 21,0039,002,กลิ่นและที่เกิดและที่อยู่ทุกส่วน ๆ หรือส่วนใดส่วนหนึ่งก็ได้ พึง | |
| 21,0039,003,พิจารณาโดยอนุโลมปฏิโลม ถอยหน้าถอยหลัง กลับไปกลับมา | |
| 21,0039,004,ให้เห็นเป็นของปฏิกูลลงจงได้ ถ้าไม่เป็นของปฏิกูลลงได้ ยัง | |
| 21,0039,005,กำหนัดรักใคร่ยินดีอยู่ในกายไซร้ ก็พึงตามถามไล่ไปในใจว่า สิ่ง | |
| 21,0039,006,ไหนที่เป็นของดีของงามในกายนี้ จึงจะกำหนัดรักใคร่ยินดีเอาเป็น | |
| 21,0039,007,หนักหนา กายนี้เป็นของปฏิกูลพึงเกลียดทั้งสิ้นมิใช่หรือ แล้วก็ให้ | |
| 21,0039,008,พึงกำหนดไล่ไปในใจอีกว่า นั่นก็ผม นั่นก็ขน นั่นก็เล็บ นั่นก็ฟัน | |
| 21,0039,009,นั่นก็หนัง จนเป็นมูตรเป็นที่สุด แล้วจึงกลับถามไปในใจอีกว่า ส่วน | |
| 21,0039,010,ไหนเล่าที่เป็นของดีของงาม ถ้าไล่ไปในใจดังพรรณนามาฉะนี้ ก็จะ | |
| 21,0039,011,เห็นลงว่าเป็นของปฏิกูลพึงเกลีอดได้ ถ้าไม่เห็นเป็นของปฏิกูลทุก | |
| 21,0039,012,ส่วนไซร้ ส่วนไหนที่ปรากฏเป็นของปฏิกูลชัด คือมูตรคูถหรือบุพโพ | |
| 21,0039,013,โลหิต เสมหะ เหงื่อไคล ก็พึงนึกแต่ส่วนนั้นร่ำไป จนปฏิกูลผุดขึ้น | |
| 21,0039,014,ครั้นเห็นส่วนใดส่วนหนึ่งเป็นปฏิกูลแล้ว ส่วนอื่น ๆ ก็จะเห็นเป็น | |
| 21,0039,015,ปฏิกูลไปเหมือนกัน ดังต้นผักต้นหญ้าที่งอกขึ้นบนคูถ คนทั้งหลาย | |
| 21,0039,016,ย่อมเกลียดฉันใด ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ก็อาศัยมูตรคูถบุพโพโลหิต | |
| 21,0039,017,ชุ่มอยู่เป็นของปฏิกูลพึงเกลียดฉันนั้น อนึ่ง ข้าวของผ้านั่งผ้าห่ม | |
| 21,0039,018,เป็นต้น ซึ่งเป็นของบริสุทธ์สะอาดดี ถ้าเปื้อนมูตรคูถน้ำเหลือง | |
| 21,0039,019,น้ำหนองแล้ว คนผู้ที่สะอาดทั้งหลายเกลียดและกล่าวติเตียนว่า ผ้านี้ | |
| 21,0039,020,ปฏิกูลนัก เปื้อนมูตรคูถน้ำเลือดน้ำหนองไม่อยากจับต้องและนุ่งห่ม | |
| 21,0039,021,ฉันใด ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง นี้ ถึงบุคคลจะสำคัญว่าดีงาม | |