|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
21,0018,001,อาญา ทำให้สัตว์ได้ทุกข์ลำบาก ดังควาญช้างควาญม้าและคนที่เป็น
|
|
21,0018,002,อิสราธิบดี ทรมานคชสารอัสดรและคนที่อยู่ในอำนาจของตนด้วยคำ
|
|
21,0018,003,หยาบและอาญาคือจำจองเฆี่ยนตีต่าง ๆ เช่นนั้นหามิได้ พระองค์ย่อม
|
|
21,0018,004,ทรงทรมานสัตว์บางพวก ด้วยอิทธิปาฏิหาริย์และอาเทสนาปาฏิหาริย์
|
|
21,0018,005,บางเหล่าก็เป็นกระบวนทรมานข่มให้สิ้นพยศอันร้าย และมานะอันกระ-
|
|
21,0018,006,ด้างเสียก่อนแล้ว จึงทรงทรมานด้วยอนุสาสนีปาฏิหาริย์ เทศนาสั่งสอน
|
|
21,0018,007,ให้สัตว์ปฏิบัติตาม จนมละพยศอันร้ายคือทุจริต สังกิเลสธรรมด้วย
|
|
21,0018,008,มรรคภาวนานั้น ๆ เพราะเหตุนั้น พระองค์จึงทรงพระนามว่า 'อนุตฺตโร
|
|
21,0018,009,ปุริสทมฺมสารถิ ' ผู้ทรมานซึ่งบุรุษควรทรมานไม่มีใครเสมอและยิ่งกว่า
|
|
21,0018,010,พระองค์ได้ ดังนี้.
|
|
21,0018,011,พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น ทรงพระนามว่า ' สตฺถา เทวมนุสฺสานํ'
|
|
21,0018,012,ผู้ศาสดาสั่งสอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งสิ้น พระผู้มีพระภาคย่อมสั่ง
|
|
21,0018,013,สอนสัตว์ให้ได้บรรลุประโยชน์ทั้ง ๓ คือ ประโยชน์ในชาตินี้ และ
|
|
21,0018,014,ประโยชน์ในภพหน้า และประโยชน์อย่างยิ่งคือพระนิพพาน ตามสมควร
|
|
21,0018,015,แก่อัธยาศัยของเวไนยสัตว์นั้น ๆ เพราะเหตุนั้น พระองค์จึงทรงพระ-
|
|
21,0018,016,นามว่า ' สตฺถา เทวมนุสฺสานํ ' ผู้ศาสดาสั่งสอนของเทวดาและมนุษย์
|
|
21,0018,017,ทั้งสิ้น ดังนี้.
|
|
21,0018,018,พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น ทรงพระนามว่า 'พุทฺโธ' ผู้บานแล้วเต็มที่
|
|
21,0018,019,้ด้วยตรัสรู้สัจจะของจริงทั้ง ๔ ด้วยพระองค์เองแล้ว และทรงสั่งสอน
|
|
21,0018,020,ให้สัตว์อื่นตรัสรู้ตามได้ด้วย ดังนี้.
|
|
21,0018,021,พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น ทรงพระนามว่า ' ภควา ' ผู้มีพระภาค
|
|
|