|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
12,0003,001,กุศลนี้ย่อมปิดเสียซึ่งประตูจตุราบาย ๔ สคฺคโสปาณํ กุศลนี้เป็นบันได
|
|
12,0003,002,ขึ้นสู่สวรรค์เทวโลก กณฺฏฺวรํ กุศลนี้เป็นกัณฐัฏฐ<sup>๑</sup>อันประเสริฐ สำหรับ
|
|
12,0003,003,จะได้ขับขี่ไปในทางกันดารคือสังสารวัฏ โมกฺขปฺปเวสนํ กุศลนี้จัก
|
|
12,0003,004,เป็นวิธีดำเนินเข้าสู่สิวโมกขอมตมหานิพพาน องค์พระพิชิตมารทรง
|
|
12,0003,005,สรรเสริญไว้ฉะนี้. บพิตรจงมีจิตเปรมปรีดิ์ปราโมทย์ในกุศลของบพิตร
|
|
12,0003,006,ในครั้งนี้ อย่าให้บังเกิดวิปฏิสารกินแหนงแคลงใจในวัตถุทานและ
|
|
12,0003,007,ปฏิคาหกผู้รับทาน พึงให้พร้อมไปด้วยไตรกาล เจตนาทั้ง ๓ คือ
|
|
12,0003,008,ปุพพเจตนา มุญจนเจตนา อปราปรเจตนา เจตนาในเบื้องต้น
|
|
12,0003,009,ในท่ามกลาง ในภายหลัง ให้บริบูรณ์ผ่องใสเป็นอันดี จะเป็นที่ยัง
|
|
12,0003,010,กุศลให้ภิญโญยิ่ง หาที่สุดมิได้.
|
|
12,0003,011,ก็บัดนี้ บพิตรคิดให้มีพระสังคายนายตามเยี่ยงอย่างพระอรหันต์
|
|
12,0003,012,มีพระมหากัสสปเถรเจ้าเป็นประธานได้กระทำมา อันนี้เป็นการยากนัก
|
|
12,0003,013,ยากหนาที่จะกระทำได้แต่ละครั้ง เมื่อกระทำได้แต่ละครั้งดุจดังว่า
|
|
12,0003,014,ช่วยบำรุงพระศาสนา คือโอวาทคำสั่งสอนแห่งองค์พระมุนินทรเจ้า
|
|
12,0003,015,"ให้รุ่งเรืองไปตราบสิ้น ๕,๐๐๐ พระวัสสา เหตุว่าการสังคายนายนี้"
|
|
12,0003,016,"เป็นวิธีร้อยกรองพระธรรมขันธ์ ทั้ง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ มิให้"
|
|
12,0003,017,วิบัติอันตรธานเสื่อมศูนย์ไป เหตุดังนั้น จึงว่าบุคคลผู้ใดให้มีพระ
|
|
12,0003,018,สังคายนายนี้ มีอานิสงส์มากนัก จะนับประมาณหาที่สุดมิได้ อากาโส
|
|
12,0003,019,อิว อุปมาดังว่าอากาศอันหาที่สุดมิได้ อาตมาจะพรรณนาไปด้วย
|
|
12,0003,020,อานิสงส์โดยอเนกบรรยาย การที่จะสังคายนายก็จะเป็นอันเนิ่นช้า
|
|
|