| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 11,0018,001,เพลินในอารมณ์ซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งความหลง ดุจเป็นทางที่มาแห่งธุลี | |
| 11,0018,002,บรรพชาคือความเว้นจากกิจการของคนมีเหย้าเรือน ประพฤติตนเป็น | |
| 11,0018,003,นักบวชเป็นช่องว่างพอที่จะแสวงหาอุบายนั้นได้ พระราชกุมารทรง | |
| 11,0018,004,พระดำริอย่างนี้แล้ว ก็มีพระอัธยาศัยน้อมไปในบรรพชา ไม่ยินดีใน | |
| 11,0018,005,ฆราวาสสมบัติ ตั้งแต่นั้นมา ภายหลังพอได้ช่อง พระองค์ก็ปลง | |
| 11,0018,006,พระเกศและพระมัสสุ ทรงผ้ากาสาวพัสตร์อธิษฐานเพศผนวชเป็น | |
| 11,0018,007,บรรพชิต เว้นจากกิจของผู้อยู่ครองเรือน. | |
| 11,0018,008,ก็เพศบรรพชานั้น มิใช่ว่าจะมีในพระพุทธศาสนาอย่างเดียว | |
| 11,0018,009,แม้เมื่อพระพุทธศาสนายังไม่เกิด ก็มีบรรพชิต คือ นักบวชเช่นฤษีดาบส | |
| 11,0018,010,เป็นตัวอย่าง เดิมทีชะรอยพระราชกุมาร จะน้อมพระอัธยาศัยใน | |
| 11,0018,011,เพศบรรพชาเช่นนั้นก่อน ภายหลังจึงได้ทรงบัญญัติเพศบรรพชาอัน | |
| 11,0018,012,สมควรแก่พระพุทธศาสดา ส่วนช่องที่จะเสด็จออกบรรพชานั้น | |
| 11,0018,013,ข้าพเจ้ายังไม่ได้วินิจฉัยที่พอใจ ท่านผู้แต่งบาลีแสดงว่า เสด็จออก | |
| 11,0018,014,บรรพชาโดยซึ่งหน้า โดยความเป็นพุทธภาษิตว่า ครั้นสมัยอื่น เรา | |
| 11,0018,015,ยังกำลังเป็นหนุ่ม มีผมอันดำสนิท มาตามพร้อมด้วยเยาว์อันเจริญ | |
| 11,0018,016,มีวัยที่แรก เมื่อบิดามารดาไม่ใคร่ยอม มีหน้าชุ่มด้วยน้ำตามร้องไห้ | |
| 11,0018,017,อยู่ เราปลงผมและหนวดแล้ว นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ถึงความ | |
| 11,0018,018,ปฏิบัติของคนไม่มีเรือน จากเรือน ดังนี้ ฝ่ายว่าท่านผู้แต่งอรรถกถา | |
| 11,0018,019,แสดงว่า เสด็จหนีออกบรรพชาในเวลากลางคืน เมื่อเสด็จออกนั้น | |
| 11,0018,020,ทรงม้ากัณฐกะ มีนาฉันนะตามเสด็จถึงฝั่งแม่น้ำอโนมา ตรัสสั่ง | |
| 11,0018,021,ให้นายฉันนะนำม้าพระที่นั่งกลับคืนพระนครแล้ว ทรงตัดพระเมาลี | |