Datasets:

teddy-f-47

/

phi-1_5-ml_pretraining

like 0

Albertville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Alabama, w hrabstwie Marshall. Przypisy Miasta w stanie Alabama

Hortense Powdermaker (ur. 24 grudnia 1896 lub 1900, zm. 16 czerwca 1970) – brytyjska antropolożka najbardziej znana z badania Afroamerykanów na terenach wiejskich Ameryki Północnej oraz przemysłu filmowego w Hollywood. Życiorys Przyszła na świat w żydowskiej rodzinie Louisa i Minnie (Jacoby) Powdermakerów. Z wyjątkiem babki ze strony matki, Żydówki z Anglii, wszyscy przodkowie i przodkinie byli pochodzenia żydowskiego z Niemiec. Była drugim z czwórki dzieci. Gdy Hortense miała pięć lat, rodzina przeniosła się do Reading w Pensylwanii, a 7–8 lat później do Baltimore w stanie Maryland. Dziadek ze strony matki był rabinem reformowanej synagogi w Pensylwanii, Hortense zaś została konfirmowana w Baltimore. Studiowała historię i nauki humanistyczne w prywatnej uczelni w Towson, Goucher College. Interesowała się socjalizmem i ruchem robotniczym. Doświadczyła tam antysemityzmu. Działała w Kobiecej Lidze Związków Zawodowych. Studia skończyła w 1919. Pracowała jako organizatorka pracy dla Amalgamated Clothing Workers w Nowym Jorku, Cleveland i Rochester. Niezadowolona z perspektyw ruchu robotniczego w USA, w 1925 wyjechała na studia do London School of Economics. Tam poznała antropologa Bronisława Malinowskiego, który stał się jej mentorem i namówił do podjęcia studiów doktoranckich. Po latach pisała, że zajęła się antropologią z powodu sympatii do naukowców zgłębiających tę dziedzinę oraz dlatego że nie przyszedł jej do głowy lepszy pomysł na życie. W 1928 obroniła dysertację na temat przywództwa w rdzennych społeczeństwach. W 1929 otrzymała grant od Australijskiej Rady Badawczej na prowadzenie badań terenowych. Była pierwszą antropolożką, która samotnie mieszkała wśród Melanezyjczyków z Nowej Irlandii (Papua-Nowa Gwinea). Spędziła 10 miesięcy wśród Lesu, badając ich strukturę społeczną. Lokalizację miejsca badań wskazali jej brytyjscy urzędnicy, choć początkowo planowała badać plemię Mafulu, mieszkające w górzystym rejonie Nowej Gwinei. W drodze do Nowej Irlandii zatrzymała się w Australii, gdzie na Uniwersytecie w Sydney konsultowała pracę z Alfredem Radcliffe-Brownem, profesorem antropologii, przewodniczącym Australijskiej Rady Badawczej, którego znała z gościnnych wykładów na London School of Economics. Pozostawali w kontakcie korespondencyjnym. Podczas pobytu w Nowej Gwinei spotkała antropolożkę Beatrice Blackwood, która przyjechała tu na badania terenowe. Pomagała jej w nauce pidżynu, udzielała wskazówek i porad na temat przetrwania w Melanezji. W 1933 Powdermaker wydała książkę Life in Lesu: The Study of a Melanesian Society in New Ireland. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych dołączyła do nowo powstałego Instytutu Relacji Ludzkich w Uniwersytecie Yale, wspieranego przez Fundację Rockefellera. Na uczelni pracowała w latach 1930–1937. Z inspiracji Edwarda Sapira zainteresowała się antropologią psychologiczną. Odmówiła badania chasydzkich Żydów, które sugerował jej Sapir. W 1932 dostała stypendium od Social Science Research Council na badania antropologiczne wśród Afroamerykanów. Była pierwszą osobą, która zbadała współczesną sobie społeczność w Stanach Zjednoczonych. Przez dziewięć miesięcy w latach 1932–1933 oraz latem 1934 mieszkała w Indianola w stanie Mississippi. Badała społeczność afroamerykańską. Wyniki opublikowała w 1939 w książce After Freedom: A Cultural Study In the Deep South. Było to jedno z pierwszych akademickich badań społeczności międzyrasowej. W 1938 zaczęła pracę w Queens College na Uniwersytecie Nowojorskim. Założyła wydziały antropologii i socjologii. Do 1968 wykładała antropologię. W czasie II wojny światowej wykładała w Yale w ramach specjalistycznego programu szkolenia armii na południowym Pacyfiku. W 1943 w „The American Journal of Sociology” opublikowała artykuł The Channeling of Negro Aggression by the Cultural Process. W 1944 napisała książkę dla uczniów szkół średnich Probing Our Prejudices, która stanowiła antropologiczną i psychologiczną rozprawę na temat przyczyn i dynamiki rasizmu, antysemityzmu i dyskryminacji imigrantów w Stanach Zjednoczonych. W latach 1944–1952 wykładała również w William Alanson White Institute of Psychiatry, Psychoanalysis and Psychology, a w 1958 w New York College of Medicine. W 1950 wydała książkę Hollywood, the Dream Factory, pierwsze i dotąd jedyne znaczące studium antropologiczne przemysłu filmowego. Badała społeczną strukturę przemysłu filmowego i jego wpływ na treść współczesnych jej filmów. Następnie w latach 1953–1954 dzięki stypendium Guggenheima dokumentowała wpływ zachodnich środków masowego przekazu i urbanizacji na życie plemion afrykańskich w Luanshya, górniczym mieście w regionie Copperbelt w Rodezji Północnej. W 1962 opublikowała wyniki prac w książce Copper Town: Changing Africa. W 1954 została profesorką zwyczajną Uniwersytetu Nowojorskiego. W 1965 od Stowarzyszenia Absolwentów Queens College otrzymała nagrodę Distinguished Teacher Award i przeszła na emeryturę. W latach 1944–1946 była wiceprezeską Nowojorskiej Akademii Nauk, a w latach 1945–1946 wiceprezeską, następnie do 1947 prezeską Amerykańskiego Towarzystwa Etnologicznego. W 1957 Goucher College przyznał jej tytuł doktora honoris causa. Należała do Amerykańskiego Towarzystwa Socjologicznego. Była stypendystką Królewskiego Instytutu Antropologicznego Wielkiej Brytanii i Irlandii. W 1966 wydała pamiętnik Stranger and Friend: The Way of an Anthropologist. W 1968 przeszła na emeryturę. Przeniosła się do Berkeley, gdzie nadal prowadziła badania terenowe na temat kultury młodzieżowej. W uznaniu jej pracy, zaproszono ją do współtworzenia Międzynarodowej Encyklopedii Nauk Społecznych. Przez kilka lat mieszkała z przybranym synem, Won Mo Kimem. Przyjaźniła się z Raymondem Firthem, możliwe, że była związana z Edwardem Evans-Pritchardem. Zmarła na atak serca. Upamiętnienie Jej imieniem nazwano salę na kampusie Queens College, w którym mieszczą się wydziały antropologii i socjologii. W 1991 redakcja „The Journal of Anthropological Research” przygotowała pamiątkowe wydanie ku jej czci zatytułowane The Legacy of Hortense Powdermaker i zawierające artykuły jej byłych studentów i studentek. Przypisy Absolwenci London School of Economics Wykładowcy Uniwersytetu Nowojorskiego Brytyjscy antropolodzy Amerykańscy antropolodzy Brytyjscy Żydzi Urodzeni w XIX wieku Zmarli w 1970

translate from English to Polish: en: I play the guitar. pl: Gram na gitarze.

Ruda Wołoska – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972. Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972. Gromadę Ruda Wołoska z siedzibą GRN w Rudzie Wołoskiej utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski – w powiecie tomaszowskim w woj. lubelskim na mocy uchwały nr 16 WRN w Lublinie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad Ruda Wołoska, Przeorsk i Ruda Żelazna oraz miejscowość Łaszczówka wieś z dotychczasowej gromady Łaszczówka ze zniesionej gminy Majdan Górny w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 17 członków gromadzkiej rady narodowej. 1 stycznia 1960 gromadę zniesiono, włączając jej obszar do gromady Tomaszów w tymże powiecie. Przypisy Ruda Wolxoska

James LoMenzo, pseud. JLo (ur. 13 stycznia 1959 w Nowym Jorku) – amerykański basista, muzyk, kompozytor i instrumentalista. Występował w takich grupach muzycznych jak: Slash’s Snakepit, Black Label Society, Megadeth, Ozzy Osbourne. Dyskografia Rondinelli Wardance (1996) White Lion Pride (1987) Big Game (1989) Mane Attraction (1991) The Best Of (1992) Pride & Glory Pride & Glory (1994) Zakk Wylde Book of Shadows (1996) David Lee Roth Diamond Dave (2003) Black Label Society Hangover Music Vol. VI (2004) Mafia (2005) Megadeth Gigantour 2 (2006) United Abominations (2007) Endgame (2009) Blood in the Water: Live in San Diego (2010) Tim „Ripper” Owens Play My Game (2009) Przypisy Linki zewnętrzne Strona Oficjalna Amerykańscy basiści rockowi Amerykańscy basiści metalowi Amerykańscy gitarzyści rockowi Urodzeni w 1959 Ludzie urodzeni w Nowym Jorku

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Neil! en: Neil!

Robert Leroy Mercer () adalah seorang ilmuwan komputer Amerika, yang merupakan peneliti dan pengembang awal dari kecerdasan buatan, dan co-CEO perusahaan hedge fund Renaissance Technologies. Mercer memainkan peran penting dalam kampanye Britania Raya untuk meninggalkan Uni Eropa dengan menyumbangkan layanan analitika data ke Nigel Farage. Ia juga merupakan penyandang dana utama dari organisasi yang mendukung gerakan politik sayap kanan di Amerika Serikat, seperti Breitbart News dan kampanye Donald Trump untuk menjadi presiden tahun 2016. Dia adalah donatur utama dari super PAC Make America Number 1. Pada November 2017, Mercer mengumumkan bahwa dirinya akan mengundurkan diri dari Renaissance Technologies dan menjual sahamnya di Breitbart News kepada putrinya. Karier Mercer bergabung dengan IBM Research pada musim gugur 1972 dan bekerja di Thomas J. Watson Research Center di Yorktown, New York di mana ia membantu mengembangkan Brown clustering, sebuah teknik penerjemahan mesin statistik sebagai bagian dari program penelitian pengenalan suara dan penerjemahan yang dipimpin oleh Frederick Jelinek dan Lalit Bahl. Pada bulan Juni 2014, Mercer menerima Association for Computational Linguistics Lifetime Achievement Award untuk karya ini. Pada tahun 1993, Mercer bergabung dengan hedge fund Renaissance Technologies setelah direkrut oleh eksekutif Nick Patterson. Pendiri Renaissance, James Harris Simons, seorang analis kuantitatif, lebih suka mempekerjakan ahli matematika, ilmuwan komputer, dan fisikawan daripada mahasiswa sekolah bisnis atau analis keuangan. Mercer dan seorang mantan kolega dari IBM, Peter Brown, menjadi co-CEO Renaissance ketika Simons pensiun pada 2009. Dana utama Renaissance, Medallion, memperoleh rata-rata 39% per tahun dari 1989 hingga 2006. Sebuah panel Senat Amerika Serikat bipartisan memperkirakan pada tahun 2014 bahwa investor Medallion membayar pajak mereka lebih rendah sekitar $6,8 miliar selama lebih dari satu dekade dengan menutupi keuntungan jangka pendek sebagai pendapatan jangka panjang. Pada 2014, Renaissance mengelola aset senilai $25 miliar. Pada November 2017 Mercer mengumumkan bahwa ia akan mengundurkan diri dari posisinya di Renaissance Technologies. Keputusan itu diambil setelah hedge fund itu menghadapi reaksi atas aktivisme politik Mercer. Mercer muncul sebagai direktur dari delapan perusahaan Bermuda di Paradise Papers, beberapa di antaranya tampaknya telah digunakan untuk menghindari pajak AS secara legal. Aktivitas dan pandangan politik Pada tahun 2015, The Washington Post menyebut Mercer sebagai salah satu dari sepuluh bilyuner dalam politik. Sejak 2006, Mercer telah menyumbangkan sekitar $34,9 juta ke kampanye politik Partai Republik di Amerika Serikat. Mercer bergabung dengan jaringan donor politik konservatif Koch bersaudara setelah kasus Citizens United v. FEC tahun 2010, tetapi Mercer dan anak perempuannya, Rebekah Mercer, memutuskan untuk mendirikan yayasan politiknya sendiri. Mercer Family Foundation yang dijalankan oleh Rebekah telah memberikan sumbangan ke berbagai tujuan konservatif. Brexit Mercer adalah seorang aktivis dalam kampanye untuk Britania Raya untuk mengakhiri keanggotaannya di Uni Eropa, juga dikenal sebagai Brexit. Andy Wigmore, direktur komunikasi dari Leave.EU, mengatakan bahwa Mercer menyumbangkan jasa perusahaan analitika data Cambridge Analytica kepada Nigel Farage, ketua Partai Kemerdekaan Britania Raya (UKIP). Perusahaan itu dapat memberi anjuran kepada Leave.EU melalui kemampuannya untuk mengambil data dari profil pengguna Facebook untuk menarget mereka dengan pesan persuasif yang disesuaikan secara individual agar mereka memberikan suaranya untuk Brexit. Dilaporkan bahwa Cambridge Analytica juga memiliki tautan rahasia dengan perusahaan digital Kanada AggregateIQ, yang juga memainkan peran penting dalam kampanye VoteLeave oleh Dominic Cummings, di mana dia mengirimkan sekitar satu miliar iklan bertarget yang disesuaikan secara individual kepada para pemilih sebelum referendum Brexit, bertentangan dengan aturan pemungutan suara yang sudah ditetapkan. Baik VoteLeave dan Leave.EU tidak memberi tahu komisi pemilihan Inggris tentang donasi tersebut meskipun sebuah undang-undang menuntut agar semua donasi dengan nilai lebih dari £7.500 harus dilaporkan. Pada tahun 2018, Komisi Pemilihan Umum menemukan kampanye VoteLeave bersalah karena melanggar hukum pemilu. Pemilu AS 2016 Pada Januari 2016 Mercer adalah donor tunggal terbesar dalam pemilihan umum presiden AS 2016. Pada Juni 2016, ia berada di peringkat donor nomor 1 untuk kandidat federal dalam siklus pemilu 2016 karena ia telah menyumbangkan $2 juta untuk super PAC John R. Bolton dan $668.000 untuk Komite Nasional Republik. Mercer adalah pendukung keuangan utama kampanye kepresidenan Ted Cruz 2016, menyumbang $11 juta untuk sebuah super PAC yang terkait dengan kandidat tersebut. Mercer adalah pendukung utama kampanye kepresidenan Donald Trump 2016. Mercer dan putrinya, Rebekah, membantu mendapatkan peran senior dalam kampanye Trump untuk Steve Bannon dan Kellyanne Conway. Rebekah bekerja dengan Conway di super PAC Cruz, Keep the Promise, di pemilihan pendahuluan Partai Republik 2016. Mercer juga membiayai sebuah super PAC, Make America Number 1, yang mendukung kampanye Trump. Nick Patterson, mantan rekan Mercer mengatakan pada 2017 bahwa Trump tidak akan terpilih tanpa dukungan Mercer. Dalam budaya populer Mercer diperankan oleh aktor Aden Gillett dalam drama tahun 2019 yang diproduksi oleh HBO dan Channel 4 berjudul Brexit: The Uncivil War. Kehidupan pribadi Mercer dan istrinya Diana Lynne Dean memiliki tiga anak perempuan: Jennifer ("Jenji"), Rebekah ("Bekah"), dan Heather Sue. Rebekah menjalankan Mercer Family Foundation. Tiga anak perempuan Mercer tersebut pernah memiliki toko roti yang bernama Ruby et Violette. Lihat pula Interferensi Rusia dalam referendum Brexit 2016 Garis waktu interferensi Rusia dalam pemilihan umum Amerika Serikat 2016 Garis waktu investigasi mengenai Trump dan Rusia (2017) Garis waktu investigasi mengenai Trump dan Rusia (2018) (disambiguasi) Referensi Pranala luar Miller, Zachary (2018 March 28). "Robert Mercer’s Secret Adventure as a New Mexico Cop." Bloomberg Businessweek. Kelahiran 1948 Semua artikel yang menambahkan kategori Orang hidup secara otomatis Tokoh dari Smithtown, New York Pebisnis dari New York (negara bagian) Pebisnis dari San Jose, California New York (state) Republicans Ilmuwan komputer IBM Research Pegawai IBM Alumni University of Illinois at Urbana–Champaign Alumni University of New Mexico Fellows of the Association for Computational Linguistics Ilumwan komputer Amerika Penggalang dana politik Amerika Ilmuwan dari New York (negara bagian) Tokoh konservatif Amerika

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Ale co? en: What?

Heligmonevra rodhaini adalah spesies lalat yang tergolong famili Asilidae. Lalat ini juga merupakan bagian dari genus Heligmonevra, ordo Diptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia. Lalat ini mempunyai insting predator yang agresif dan makanannya utamanya adalah serangga lain. Referensi Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (2011). "Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.". Species 2000: Reading, UK. Diakses pado 24 September 2012. Asilidae

translate from English to Polish: en: -Why? pl: -Po co?

Excalibur Series IV – samochód sportowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Excalibur w latach 1980–1985. Historia i opis modelu Linia Series IV zachowała ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika, utrzymując niszową, neoklasyczną estetykę. Samochód wyróżniał się bogatą liczbą chromowanych ozdobników i masywnymi, łukowatymi nadkolami, a także łączeniem żywych barw w wystroju bogato wyposażonej kabiny pasażerskiej. Oprócz stosowanej już w poprzednikach klimatyzacji pojawiła się także m.in. elektryczna regulacja foteli. Podobnie jak poprzednicy, Excalibur Series IV wyposażony został w benzynową jednostkę napędową typu V8 konstrukcji General Motors. Tym razem charakteryzowała się ona pojemnością 5 litrów. Sprzedaż Excalibur Series IV utrzymał trend relatywnie dużej popularności za poprzedzającym go Series III. Podczas trwającej 5 lat produkcji neoklasycznego sportowego roadstera wyprodukowano ręcznie w Milwaukee 935 egzemplarze - niespełna 200 mniej od poprzednika, ale wciąż ponad 2,5 raza więcej od początkowych konstrukcji Excalibura z przełomu lat 60 i 70. Silnik V8 5.0l Przypisy Series IV Samochody sportowe Roadstery Samochody klasy średniej Samochody tylnonapędowe Samochody z lat 80.

translate from English to Polish: en: (man #3) Excuse me. would you mind just clueing us in a bit? pl: Przepraszam, mogłabyś nas trochę wtajemniczyć?

translate from English to Indonesian: en: You look like royalty. id: / Kau terlihat seperti bangsawan.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Sprzeciw... to dyskusja. en: Objection... that's argumentative.

translate from English to Indonesian: en: Would you guys give it a rest? id: Kalian bisa berhenti tidak?

Bandungan () adalah kecamatan di Kabupaten Semarang, Jawa Tengah, Indonesia. Bandungan dibentuk pada tahun 2007 sebagai pemekaran yang mengambil sebagian wilayah Kecamatan Ambarawa, Jambu, dan Bawen. Kecamatan ini berjarak sekitar 16 kilometer dari ibukota Kabupaten Semarang, Ungaran. Pusat pemerintahannya berada di kelurahan Bandungan. Asal-usul Bandungan berasal dari kata "bendungan". Diceritakan hidup pasangan suami istri Kyai Sanggem dan Nyai Sanggem. Kedua pasutri tersebut bersemedi dan memperoleh wangsit untuk mencari sumur di lereng Gunung Ungaran guna memperoleh keturunan. Setelah memperoleh keturunan Kyai Sanggem mendapatkan wangsit kembali untuk menutup sumur tersebut agar tidak terjadi bencana bagi desa dibawahnya dengan konsekuensi tidak ada mata air lagi di desanya. Kemudian Kyai Sanggem menutup sumur (membendung) tersebut dengan gong. Desa tersebut kemudian terkenal dengan nama Bandungan. Makam ke dua pasutri tersebut bisa ditemukan di belakang kantor kecamatan bandungan. Batas wilayah Batas-batas wilayahnya adalah sebagai berikut: Desa/ kelurahan Bandungan Banyukuning Candi Duren Jetis Jimbaran Kenteng Mlilir Pakopen Sidomukti Objek wisata Kecamatan Bandungan terletak di lereng Gunung Ungaran telah dikenal sejak masa kolonial sampai sekarang sebagai objek wisata pegunungan (naar boven) bagi warga kota besar di sekitarnya, seperti Semarang, Ungaran, Salatiga, dan Ambarawa. Berbagai rumah peristirahatan dibangun sebagai losmen, hotel, hingga villa. Terdapat taman wisata (New Bandungan Indah Waterpark and Family Resort, lebih dikenal sebagai Taman PJKA Bandungan) yang menawarkan udara sejuk, taman, permainan di alam, kolam renang, dan pemandangan indah ke arah Rawa Pening, Gunung Merbabu, dan Merapi. Di kecamatan ini (Desa Candi) juga terdapat Candi Gedongsongo dan Candi Asu. Selain itu, terdapat pula pasar wisata yang terutama menjual sayur, buah, dan tanaman hias khas pegunungan yang cukup besar di kecamatan ini (Desa Bandungan). Lokasi pasar tepat berada di jalan utama Bandungan. Wisatawan bisa membeli oleh-oleh makanan khas Bandungan seperti kerupuk opak, tahu, dan torakur. Referensi Pranala luar Kabupaten Semarang Dalam Angka 2019, BPS Melanggar Perda demi Kebaikan Bersama Tempat Outbound di Bandungan Serunya jalan-jalan ke pasar

Laksamana Pertama TNI Arif Badrudin, M.Mgt.Studt. () adalah seorang perwira tinggi TNI-AL yang sejak 26 Juni 2023 mengemban amanat sebagai Wakil Gubernur AAL. Arif, merupakan alumnus Akademi Angkatan Laut (AAL) angkatan ke-XL/tahun 1994. Jabatan terakhir jenderal bintang satu ini adalah Kadisdikal. Riwayat Pendidikan AAL (1994) Diklapa International Sub Lieutenans Course (1997) International Maritime Officer Course (2006) Training Technology Suite Course (2006) Seskoal Join Force Staff College USA (2011) Join Transition CRS 11-12 (2011) Joint and Combined Warfighting Course (2011) Navtrain International Canops-Workshop (2017) Sesko TNI Riwayat Jabatan Komandan KRI Malahayati-362 (2011—2013) Komandan KRI Frans Kaisepo-368 (2013) Kasubdisopsdik Disopslatal Danlanal Ranai (2015—2016) Kastratikops Disopslatal (2016—2017) Kasubdislat Disopslatal (2017) Danpusdikpel Kodikopsla Kodiklatal (2017—2018) Dankolat Koarmada II (2018—2019) Paban II Ops Sopsal (2019—2020) Wakapusinfomar TNI (2020—2021) Kapuskodal Mabesal (2021—2022) Dankolat Koarmada RI (2022) Kadisdikal (2022—2023) Wagub AAL (2023—Sekarang) Referensi Tokoh Tentara Nasional Indonesia Angkatan Laut Wakil Gubernur Akademi Angkatan Laut Alumni Akademi Angkatan Laut XL/1994

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Co to, kurwa, jest? en: What the fuck is that?

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: I pół. en: -And 50?

Władysław Czarnecki (1895–1983) – architekt, oficer rezerwy saperów Wojska Polskiego Władysław Czarnecki (1906–1977) – instruktor harcerski

F.C. Martigues is a football club which plays in France. 1920s establishments in France 1921 establishments in Europe French football clubs Martigues

Przemków (, ) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Przemków. Położone jest na północnym krańcu Borów Dolnośląskich, przy drodze krajowej nr 12. Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto liczyło 5608 mieszkańców (531. miesjce w kraju). Powierzchnia wynosiła 6,17 km² (702. miejsce w kraju), natomiast gęstość zaludnienia 908,9 osób/1 km² (25. miejsce w województwie). W 1954 r. utworzono gromadę Przemków, ale zanim zaczęła funkcjonować, przekształcono ją w osiedle, któremu 1 stycznia 1959 nadano status miasta. W latach 1954–1972 Przemków był siedzibą władz gromady Przemków, do której nie należał. 1 stycznia 1973, uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze, utworzono na nowo gminę Przemków. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. legnickiego. W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rybackie „Przemków”. Nazwa Heinrich Adamy zalicza nazwę miejscowości do grupy nazw patronimicznych, która pochodzi od imienia Przemko, derywatu staropolskiego imienia męskiego Przemysław. Imię to należało do pierwszego założyciela lub właściciela miejscowości. W swoim wykazie nazw miejscowości na Śląsku, wydanym w 1888 r. we Wrocławiu, wymienia jako najstarszą zanotowaną łacińską nazwę miejscowości Primislaw, podając jej znaczenie Dorf des Primislaw (Primko) (pol. wieś Przemysława (Przemka)). Nazwa miasta pochodzi od imienia założyciela, księcia głogowsko-żagańskiego Przemka ścinawskiego, który założył je w roku 1280 o czym wspomina szwajcarski kartograf i geograf Mateusz Merian w swoim dziele Topographia, wydanym w roku 1650, podając dwie formy nazwy miejscowości: Primmikau oraz Primnickau. W 1475 roku w łacińskich Statuta synodalia episcoporum Wratislaviensium miejscowość wymieniona jest w formie Primkenaw. W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił miejscowość w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińskie nazwy: Primislavia, Primkenavia. Tuż po wojnie miejscowość krótko nosiła nazwę Prymka. Geografia Przemków jest położony w obrębie makroregionu Niziny Śląskiej, na terenie Równiny Szprotawskiej, na południowy zachód od Wzgórz Dalkowskich, w odległości ok. 25 km na zachód od stolicy powiatu, Polkowic i 30 km na południowy zachód od Głogowa. Miasto w całości znajduje się na terenie Przemkowskiego Parku Krajobrazowego. Na północ od Przemkowa, przez teren rezerwatu ornitologicznego Stawy Przemkowskie, przepływa rzeka Szprotawa, prawy dopływ Bobru. Gleby okolic Przemkowa stanowią głównie gleby pseudobielicowe i brunatne, porośnięte lasami iglastymi, gliny morenowe, wykorzystywane w przeszłości do wytwarzania naczyń ceramicznych oraz gleby torfowe. Większość tych gleb klasyfikowana jest do III i IV klasy bonitacyjnej. Miasto leży w strefie klimatu przejściowego pod średnim wpływem klimatu oceanicznego. Średnia temperatura stycznia wynosi –1,3 °C, a lipca +18 °C. Zima trwa 60 dni, a lato 100 dni. Średnie roczne opady wynoszą 550 mm, najwięcej opadów notuje się w lipcu (95 mm), a najmniej w lutym (28 mm). Na terenie miasta przeważają wiatry zachodnie i północno-zachodnie. Największy wpływ na kształtowanie się krajobrazu miasta miał lodowiec północny, który na warstwy stworzone przez poprzednie lodowce naniósł warstwę gliny, piasku i żwiru, pogłębioną później przez spływające z niego wody. Środowisko przyrodnicze Na terenie miasta znajduje się kilka zbiorników wodnych, największy ich kompleks położony jest pomiędzy ulicą Zieloną a wybudowanym w 1912 roku przez księcia Ernsta Günthera kąpieliskiem miejskim. W stawach tych można spotkać wiele gatunków ryb, na przykład karpie, okonie i szczupaki. Największy kompleks leśny to park miejski, niegdyś park zamkowy przy zamku księcia Ernsta Günthera, obecnie miejsce różnorakich imprez artystycznych. Park ten powstał za czasów księcia Christiana Augusta, a na jego terenie, w zwierzyńcu książęcym (Herzoglicher Wildgarten) przeprowadzano wiele polowań. Jedną z najsławniejszych osób, które w takich polowaniach uczestniczyły, był cesarz Niemiec Wilhelm II Hohenzollern. Około 80% lasów to drzewostany sosnowe, spotyka się wiele świerków, buków, dębów i brzóz. W okolicach Przemkowa, na terenie wsi Piotrowice znajduje się rezerwat Buczyna Piotrowicka. Runo leśne stanowią w większości paprocie, mchy i borówki, okoliczne lasy obfitują także w grzyby, wśród nich podgrzybki, pieprzniki jadalne i borowiki szlachetne. W lasach bagiennych występuje sporo roślin chronionych prawnie, jak chociażby konwalie, zawilce i rosiczki okrągłolistne. Wokół Przemkowa znajdują się torfowisk, z których torf wykorzystywany był przez miejscowych rolników jako naturalny nawóz. Torf ten służył także jako opał, lecz jego zła jakość i niska kaloryczność spowodowały rezygnację ludności z tego sposobu ogrzewania mieszkań. Historia Początki osadnictwa O terenach okolic Przemkowa wspominał w roku 1158 podczas swojej wyprawy wojennej przeciw Polsce Fryderyk I Barbarossa. Miasto zostało założone na prawie niemieckim, najprawdopodobniej w 1280 roku, przez księcia głogowsko-żagańskiego Przemka. Nie zachował się dokument lokacyjny Przemkowa, ale historycy niemieccy podają, iż był on wystawiony 8 lipca 1280. W 1282 miasto trafiło w ręce Konrada II Garbatego, który zamienił się z Przemkiem dzielnicami, otrzymanymi po podziale księstwa głogowskiego z 1278 roku. Przemków miał korzystne położenie – znajdował się na szlaku handlowym z Żagania do Głogowa, lecz mimo tego nie otrzymał prawa składu, co przeszkodziło nieco w jego rozwoju. Po raz pierwszy istnienie miasta odnotowano w księdze uposażeń biskupstwa wrocławskiego (Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis), sporządzonej na polecenie biskupa Henryka z Wierzbnej w 1305, nazwę zapisano civitas Prymenaw. Pierwszymi budynkami w nowo wybudowanym mieście był rynek z ratuszem oraz kościół parafialny wraz z cmentarzem. Najstarszym dokumentem, który wspomina o kościele parafialnym w Przemkowie, jest kronika kościelna, przechowywana na plebanii. Informuje ona o tym, że zbudowany Dom Boży został uroczyście poświęcony w roku 1292 na cześć Najświętszej Maryi Panny. Następne informacje o kościele pojawiły się 14 stycznia 1376, wymieniony jest on w dokumentach pod nazwą ecclesia de Prymkenow. Kolejna wzmianka o kościele przemkowskim pochodzi z 29 kwietnia 1418, znajduje się ona w liście odpustowym papieża Marcina V, sporządzonym na soborze w Konstancji. W 1329 roku Przemków stał się, razem z większością księstwa głogowskiego, lennem króla Czech Jana I Luksemburskiego. W 1348 miasto wraz z całym Śląskiem zostało włączone do Czech dzięki zrzeczeniu się do niego praw przez Kazimierza III Wielkiego. W 1376 roku Przemków dostał się we władanie lenne Hansa de Molle. W 1387 rzeźnicy, tkacze, szewcy i piekarze otrzymali od księcia Henryka VIII Wróbla prawo mili zapowiedniej, umożliwiające tylko im produkcję i handel swoimi wyrobami na terenie miasta i w obrębie jednej mili od jego murów. W tym samym dokumencie książę Henryk nadał przemkowskim browarnikom prawo do wyszynku piwa. W 1397 potwierdzono istnienie zamku, miasto nie posiadało fortyfikacji, wiodły do niego trzy bramy tj. Szprotawska, Głogowska, Łazienna. W tym samym roku miasto po raz kolejny zmieniło swojego właściciela – po śmierci Henryka VIII Wróbla opiekun jego synów, książę legnicki Ruprecht odsprzedał posiadłości przemkowskie rodzinie von Rechenberg, która władała miastem aż do roku 1631, kiedy to zmarł bezpotomnie Hans Wolfgang von Rechenberg. W mieście działał okręg sądowy, który z końcem XV wieku przeniesiono do Szprotawy. W 1561 miasto otrzymało przywilej odbywania dwóch jarmarków rocznie, w tym czasie było znane z warzenia piwa, wypieku pierników, tkactwa sukna i garncarstwa. W 1631 miasto stało się własnością Leona Cropello di Medices, w 1642 miasto spalili Szwedzi. W 1652 zmarł właściciel i Przemków przejęli spadkobiercy, którzy w 1667 sprzedali go von Proskowskim (von Proskau). W 1681 miasto strawił pożar, ostały się wówczas cztery domy. Od XVII wieku na terenie obecnego osiedla Młynów działała huta żelaza, zakończyła pracę przed 1807. W 1753 miasto nabyli von Reussowie, a od 1791 stanowiło własność rodziny von Bibrana. W 1794 rozpoczęła pracę huta żelaza na terenie obecnego osiedla Duża Huta. Rodzina von Schleswig-Holstein XIX wiek 1 października 1853 miasto zostało wykupione z rąk Hansa Benedicta von Blocka-Bibrana za cenę 900 tys. talarów przez księcia Christiana Augusta ze Szlezwika-Holsztynu. Nowy włodarz posiadłości przemkowskich musiał wybudować kolejny pałac, gdyż siedziba rodu von Bibran „była zaniedbana i nie nadająca się do zamieszkania”. Pałac książęcy, tzw. Prinzliches Palais, urządzony „w stylu normandzkim”, był prawdopodobnie gotowy w roku 1856, gdy wprowadzili się do niego książę Friedrich ze Szlezwika-Holsztynu i jego małżonka Adelheid. Datę 1856 wskazuje także wykonana w tym czasie litografia A. Duncknera, opublikowana w 60. Od 1857 roku w mieście ukazywał się „Tygodnik Przemkowski” („Primkenauer Wochenblatt”), drukowany w mieście od 1895, wcześniej dowożony z drukarni w Głogowie. Za panowania Christiana Augusta utworzono także w okolicy miasta trzy folwarki, w 1859 Amalienthal, w 1861 Adelaidenau i w latach 1861–1867 najbliższy miastu Louisenhof, w których hodowano bydło mleczne i mięsne oraz konie. Książę Christian August przeobraził także otaczający pałac las w park, tworząc aleje kasztanowców, budując nowe alejki, dróżki i ścieżki, z których prawie wszystkie pozostały w niezmienionym stanie do dnia dzisiejszego. W 1858 z polecenia księcia wytyczono na nowo drogę do Łężc, w tym samym roku wybudowano polder we wsi Karpie. Dzięki niemu przebudowano okoliczną sieć stawów, grobli i rowów, znajdujących się obecnie na terenie rezerwatu Stawy Przemkowskie. Do 1862 osuszono 1500 morgów ziemi na Bagnach Przemkowskich, przeobrażając je w pola uprawne. Książę Christian August umarł ma wiosnę 1869 roku, misji dokończenia dzieł swojego ojca podjął się książę Friedrich ze Szlezwika-Holsztynu. W 1870 założył on w miejscu starej huty nową o nazwie Henriettenhütte, w tym samym czasie zaczęły prawdopodobnie powstawać domy bliźniacze, w których zamieszkiwali hutnicy. Rok później wybudowano także nową wieżę kościoła katolickiego, 4 października odbyła się uroczystość oficjalnego zakończenia budowy, podczas której wmurowano w wieżę pamiątkową tablicę z wyrytą datą zakończenia prac budowlanych. W 1872 w okolicach dzisiejszej ulicy Krochmalnej i Stawowej wzniesiona została wytwórnia krochmalu. W międzyczasie na terenie miasta powstawały nowe budynki i ulice: przedłużona została dzisiejsza ul. Głogowska, powstały ul. Garncarska, Górska i ul. Kościuszki. Większość domów usytuowanych przy tych ulicach była murowana, jednokondygnacyjna, z dwuspadowymi dachami, jedyne dwukondygnacyjne budynki zostały wybudowane przy obecnej ulicy Głogowskiej i ul. Górskiej. W 1877 i 1878 przemkowskie lasy nawiedziły kolejno: pożar w okolicy Biernatowa, który spalił ok. 2600 mórg lasu i gąsienice, które zniszczyły ponad 2000 mórg lasu sosnowego. Cztery lata później 5000 mórg lasu zniszczyła strzygonia choinówka. W tym samym czasie na terenie przemkowskich lasów odbywały się co pewien czas polowania na okoliczną zwierzynę. Podczas jednego z tych polowań przyszły cesarz Niemiec Wilhelm II Hohenzollern poznał księżną Augustę Wiktorię, której oświadczył się przy ławce w parku książęcym. Ich ślub odbył się 27 lutego 1881. Książę Friedrich nie doczekał jednak tego wydarzenia: zmarł w styczniu 1880 w Wiesbaden, gdzie leczył się na chorobę serca. Po jego śmierci posiadłościami przemkowskimi, aż do momentu osiągnięcia pełnoletniości przez księcia Ernsta Günthera, zarządzał jego brat, książę Christian ze Szlezwika-Holsztynu. Wnuk księcia Christiana Augusta, Ernst Günther ze Szlezwika-Holsztynu, na przejęcie władzy nad terenami Przemkowa musiał czekać do roku 1888, gdyż dopiero wtedy osiągnął pełnoletniość. W pierwszym roku jego działalności otworzono szkołę w tzw. Hohenofen (dzisiejsza Huta) oraz wybudowano pomnik ku czci mieszkańców miasta poległych w wojnie francusko – pruskiej. Początkowe lata jako Herzog spędził on głównie na polowaniach, gdyż w tym czasie studiował, podróżował i odbywał służbę wojenną. W 1898 wziął ślub z Dorotą z Saksonii-Coburga-Gothy i osiedlił się w mieście. Książę Ernst Günther swoją uwagę skierował szczególnie na gospodarkę leśną: zakładał szkółki leśne i tartaki, które dostarczały przemkowskie drewno aż do Wałbrzycha. Zasiedlił także stawy rybne karpiami i linami, zbudował nowe stawy pomiędzy folwarkiem Louisenhof a Hohenofen (dzisiejsza Huta) oraz stawy rybne, znajdujące się dziś na terenie rezerwatu Stawy Przemkowskie i w okolicy Młynowa. Na terenie dzisiejszego Wilkocina książę utworzył gospodarstwo sadownicze, będące wówczas jednym z większych na Śląsku oraz zakupił majątki w okolicznych wsiach, pozyskując Szklarki, Amalienthal i Neidhardt, przebudowano wtedy także drogę do Chocianowa. W 1890 roku zburzono stary neogotycki zamek, na którego miejsce miał powstać nowy, budowany w latach 1896–1897. W tym samym roku wybudowano budynek poczty, znajdujący się przy ul. Głogowskiej. W 1891 dzięki uprzejmości księcia wybudowano linię kolejową na trasie Niegosławice – Rokitki: 21-letni włodarz dofinansował to przedsięwzięcie i dobrowolnie, bez żadnych opłat, oddał tereny pod przebieg linii. Rok później przy dzisiejszym pl. Targowym (wówczas Viehmarkt) wybudowano szkołę (Louisenschule), przedszkole i salę widowiskową, mieszczącą się w budynku obecnego kina Gwardia. W 1896 założona została huta Friedrich-Christianhütte, w wyniku czego zaczęła się rozrastać dzielnica Hohenofen, zabudowane zostały w pełni ul. Szkolna i ul. Rybna. Początki XX wieku Od 1902 roku na terenie Przemkowa zaczęto remontować ulice, zmieniając ich dotychczasową nawierzchnię, kamienie polne, na kostkę, w tym samym czasie na chodnikach kładzione były płyty granitowe. Od 1903 do 1906 roku ulice miejskie otrzymywały oświetlenie elektryczne, a energia na potrzeby tego oświetlenia dostarczana była przez firmę Schulz Thun z Cottbus. 15 sierpnia 1904, po 100 latach od pożaru z roku 1804, lasy przemkowskie spotkała kolejna katastrofa. Pożar strawił ok. 20 000 mórg lasów, jego ofiarą padło wiele zwierząt, zginęła jedna osoba: 72-letni mieszkaniec Wysokiej. W ugaszeniu go brało udział ok. 2 000 żołnierzy, 800 hutników, ochotnicza straż pożarna oraz okoliczna ludność. Do pomocy miastu przyłączył się sam cesarz Wilhelm II. Całkowite koszty akcji gaśniczej wyniosły ok. 10 000 marek. W 1905 do miasta przyłączona została tzw. Schloßgemeinde, będąca do tej pory kolonią. W roku 1910 został założony cmentarz ewangelicki, obecnie znajdujący się przy ul. Kaczanowskiej. Wkrótce po założeniu na terenie cmentarza wybudowana została kaplica. W roku 1912, dzięki zezwoleniu księcia Ernsta Günthera, powstało kąpielisko miejskie z urządzeniami wodnymi i wypożyczalnią sprzętu, przebudowane następnie w latach 30. W tym samym roku wybudowano drogę z Huty do Rudzin. I wojna światowa 31 lipca 1914 w mieście pojawiły się plakaty informujące o stanie wojny i zawiadamiające o stanie oblężenia. 4 sierpnia utworzono straż ochronną Przemkowa, złożoną z członków bractwa strzeleckiego i związku żołnierskiego. Strażnicy, uzbrojeni w broń naładowaną ostrą amunicją, patrolowali drogi wjazdowe do miasta, legitymując zbliżające się osoby. Następnego dnia, w ogólny dzień modlitwy w Prusach, w mieście odbyła się uroczysta msza święta. Miasto nie miało wielkiej styczności z wydarzeniami wojennymi: wojska niemieckie znajdowały się na terenie miasta jedynie w listopadzie 1915 i maju 1916. W 1915 odbyła się konfiskata niezbędnych dla wojska tkanin i materiałów, które po 1916 można było kupić tylko na państwowe talony, w tym samym roku zorganizowano zbiórkę wełny. Miejscowe kobiety na kursach szycia wytworzyły 423 kołdry, 39 koszul, 76 par spodni i wiele innych wyrobów wełnianych. Zbierano także wyschnięte łodygi pokrzyw: miejscowej młodzieży udało się zebrać 4–5 cetnarów rośliny, z czego wytworzono 50–60 koszul. W tym samym roku przeprowadzono zbiórkę złomu, co przyniosło ok. 160 kilogramów tego materiału. Zgromadzono też ok. 870 kg miedzi i 1280 kg mosiądzu. Zrywano nawet miedziane dachy z domów, zastępując je blaszanymi. W 1917 swoje dzwony musiały oddać przemkowskie kościoły, w tym samym roku skonfiskowano monety z niklu, zastępując je żelaznymi. W 1915 roku zebrano też ok. 160 kg gumy, a rok później skonfiskowano gumę z opon rowerowych. W roku 1916 i 1918 zorganizowano zbiórki makulatury, zbierając kolejno ok. 5400 i 1100 kg surowca. W celu uzyskania oszczędności na świetle wytwarzanym przez świece uchwałą z 1 maja 1916 wprowadzono tzw. czas petersburski, obowiązujący na terenie miasta od 30 kwietnia do 30 września każdego roku. Zdecydowano się także na reglamentację żywności i wydawanie jej tylko przy okazaniu państwowej kartki towarowej. Już na jesieni 1914 zorganizowano przymusowy ubój świń. Tuż po wybuchu wojny zarządzono też reglamentację ziemniaków i zboża. Zakazano wypieków ciasta, a ziemniaki i inne warzywa uprawiano na leżących do tej pory odłogiem gruntach. W mieście brakowało też mięsa – w 1916 roku zaczęto sprzedawać je na kartki i według numerów. Ilość mięsa na jedną osobę tygodniowo szacowana była na ok. pół funta, a niekiedy nawet na ćwierć funta. Młodzież szkolna pracowała przy zbiorach owoców, w tym celu wykorzystywano także jeńców wojennych z obozów w okolicy Szprotawy. Zbierano także jagody i grzyby w lasach: na terenie gminy w roku 1918 wydano aż 800 kart wstępu na zbiór jagód. Z mieszkańców Przemkowa do armii zaciągniętych było na stałe lub tymczasowo ok. 500–550 mężczyzn, zginęło 126 żołnierzy pochodzących z miasta lub jego okolic. Przypomina o nich wbudowany przez księcia Ernsta Günthera w północną stronę wieży kościoła ewangelickiego emblemat wojenny z napisem siew przyszłości. W zakładach hutniczych Przemkowa przez pewien czas pracowało 160 Rosjan, schwytanych przez armię niemiecką i umieszczonych w obozach jenieckich koło Szprotawy, niewielka liczba innych jeńców pracowała w rolnictwie i chałupnictwie. Przez pewien czas na terenie Przemkowa działał szpital wojskowy urządzony przez parę książęcą: w listopadzie 1914 przywiózł on do miasta pociągiem transport rannych żołnierzy. Założono także w szkole ewangelickiej wojenny dom dziecka, gdzie po południu przebywały dzieci żołnierzy wysyłanych na front. Od początku lata 1916 istniał też żłobek dla niemowląt, prowadzony przez ojczyźniany związek kobiet. Miasto ze swoich środków pieniężnych wspierało rodziny, których ojcowie zostali wysłani na wojnę lub zginęli: kupowano książki, zeszyty, przybory szkolne itp. W 1915 zakupiono dla ok. 80 dzieci holenderskie drewniaki, w roku 1917 urządzono kurs szycia obuwia dla przemkowskich szwaczek. W Przemkowie organizowano w czasie wojny liczne zbiórki pieniędzy, żywności, przedmiotów ze złota i srebra itp. Na okoliczności pożyczki mieszkańcy miasta zebrali 3,5 mln marek, a ród książęcy oddał 2,5 mln. Zbiórki organizowały także związki ojczyźniane i instytucje państwowe: wysyłani przez nich kwestorzy chodzili od domu do domu, zbierając pieniądze dla jeńców wojennych, dla domów żołnierza, dla inwalidów wojennych, dla wdów i matek samotnie wychowujących dzieci, a także na potrzeby Czerwonego Krzyża. Sprzedawano pocztówki, organizowano świeckie i kościelne koncerty i występy na cele dobroczynne, w lecie 1916 urządzono zbiórkę książek, które później wysyłano żołnierzom na front. W 1931 po wymarciu linii książęcej tutejsze ziemie zakupił kronprinc Wilhelm Pruski. Przemków po II wojnie światowej 9 lutego 1945 miasto opuściła ostatnia osoba z rodu ze Szlezwika-Holsztynu-Sonderburga-Augustenburga, księżna Dorota Maria. Następnego dnia do Przemkowa wkroczyły wojska radzieckie 6 korpusu zmechanizowanego gwardii i 112 dywizji piechoty z 13 armii 1. Frontu Ukraińskiego. Od tego momentu aż do końca maja miastem władała komendantura rosyjska z kpt. Dołgopołowem na czele. W połowie marca decyzją Rady Ministrów Przemków znalazł się w obrębie powiatu szprotawskiego. Na terenach miejskich zaczęto zabezpieczać mienie poniemieckie, wkrótce w tym celu utworzono Urząd Likwidacyjny w Przemkowie. 22 maja rozpoczęło się formowanie struktur Milicji Obywatelskiej, tego dnia w Komendzie Wojennej zjawili się Stanisław Makała i Stanisław Adamski. 23 maja pierwszym powojennym burmistrzem Przemkowa został Franciszek Połomski z Leszna, a wiceburmistrzem nauczyciel Henryk Kabza. W czerwcu powiat podzielono na dwa miasta (Szprotawa i Przemków), utworzono 6 gmin: Przemków, Szprotawa, Małomice, Borowina, Bukowica i Leszno Górne. 12 czerwca 1945 za sprawą Wojciecha Wojtasika zorganizowano Zarząd Gminy, a 29 października obowiązki wójta gminy przejął Teodor Schwel, były działacz Sondergericht, żołnierz Waffen SS w stopniu obersturmführera. W międzyczasie, na podstawie zarządzenia Pełnomocnika Rządu z dnia 26 lipca, Zarząd Miejski rozpoczął zmianę nazw ulic, które do tego czasu nosiły nazwy niemieckie, jak na przykład Bismarckstraße, czy Göringstraße. 1 września odbyło się także pierwsze zebranie PPR, na którym obecny był jej pierwszy sekretarz, Józef Bendkowski. Wkrótce nastąpiło rozbudowanie komórek partyjnych w mieście, koła PPR powstały w wielu miejscach Przemkowa i we wszystkich okolicznych wsiach. 13 grudnia 1945 założona została organizacja młodzieżowa, licząca na początku 22 członków. 14 lutego 1946 w celu pomocy MO na terenie miasta powołano Ochotniczą Rezerwę Milicji Obywatelskiej, w której skład weszło ok. 100 osób. 8 sierpnia odbyło się organizacyjne posiedzenie Miejskiej Rady Narodowej, liczącej na początku 11 członków, która jednak nigdy nie zaczęła działać z powodu sabotażowej działalności wójta Schwela. Decyzją PRN z 3 września ze stanowiska burmistrza odwołano Franciszka Połomskiego, a Przemków przemianowano na osadę wiejską. Wkrótce w miejsce Miejskiej Rady Narodowej powołano Gminną Radę Narodową, a pełną władzę w gminie przejął Teodor Schwel. 4 października, na drugim posiedzeniu GRN, powołano Gminną Komisję Osiedleńczą oraz Komisję Opieki Społecznej do Spraw UNRRA. W 1954 roku Przemków został ponownie przemianowany, tym razem otrzymał status osiedla miejskiego, a 1 stycznia 1959 miastu zostały oficjalnie przywrócone prawa miejskie. Po połączeniu PPR z PPS w 1948 i powstaniu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej opuściło ją wiele niewygodnych dla PZPR osób, wielu ludzi straciło także pracę w Milicji Obywatelskiej. Skutkiem takich działań był spadek liczby członków PZPR w powiecie szprotawskim z 1749 w roku 1949 do 1433 w 1955. Po decyzjach VIII Plenum PZPR, odbywającego się w dniach 19–21 października 1956 szeregi partyjne zaczęły się rozrastać, w latach 1959–1963 legitymacje partyjne otrzymało 81 osób. Na terenie miasta, oprócz PZPR, istniały także Zjednoczone Stronnictwo Ludowe, powstałe w 1949 i Stronnictwo Demokratyczne, założone w 1957. W roku 1950 miasto weszło w skład województwa zielonogórskiego. Okoliczna młodzież zrzeszona była w Związku Młodzieży Socjalistycznej, w ramach którego organizowała liczne akcje, „czyny partyjne”, obozy i kolonie. Najmłodszą organizacją młodzieżową w Przemkowie był Związek Harcerstwa Polskiego, podległy wówczas PZPR. W okolicach miasta działało 10 gromad zuchowych i 11 drużyn harcerskich. W 1960 na terenie Przemkowa powstał Związek Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD), liczący w 1966 ok. 100 członków. W tym samym roku miejsko-gminny ZBoWiD otrzymał od przemkowian oficjalny sztandar. Na terenie miasta w czasie PRL działało też Koło Gospodyń Wiejskich, liczące 31 grudnia 1975 426 członków, Liga Kobiet, skupiająca 80 członkiń oraz Liga Obrony Kraju, w skład której wchodziło od 70 do 80 osób. 10 lutego oddano do użytku nową siedzibę Urzędu Gminy i Miasta, mieszczącą się przy pl. Wolności. 2 września 1976 odbyło się oficjalne otwarcie Zbiorczej Szkoły Gminnej, w której obecnie znajduje się Zespół Szkół. Koszt budowy wyniósł 15 mln 191 tys. złotych. 19 lipca 1977 otworzono Dom Handlowy Merkury, zatrudniający wówczas 24 osoby. W tym samym roku doszło także do otwarcia Banku Spółdzielczego i nowego urzędu stanu cywilnego. 30 czerwca 1979 otwarta została Podstacja Pogotowia Ratunkowego. 1 września uruchomiono zakład pracy dla kobiet: była to filia Dolnośląskich Zakładów Białoskórniczo-Rękawiczniczych. W maju 1982 udostępniona dla kierowców została stacja benzynowa przy ul. Głogowskiej. 12 maja 1985 otwarto stadion sportowy przy ul. Strzeleckiej, obecnie należący do MGKS Zamet Przemków. 9 października 1989 otworzono przedszkole przy ul. Tadeusza Kościuszki. Demografia Piramida wieku mieszkańców Przemkowa w 2014 roku. Zabytki Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są: miasto wraz z osiedlem robotniczym przy dawnej odlewni żeliwa, z 1305 r. – XIX w. kościół par. pw. Wniebowzięcia NMP, z XV-XVIII w. z kaplicą, z XVIII w. plebania, ul. Ratuszowa 6, z 1680 r., 1804 kościół ewangelicki, obecnie cerkiew prawosławna pw. św. Michała Archanioła, z XVIII w., XIX w. plebania, z XVIII i XIX w. cmentarz parafialny (zamknięty), ul. Strzelecka, z k. XVIII w. park, z poł. XIX w. dworzec Przemków Miasto, ul. Dworcowa, z l. 1910–1915 dworzec Przemków-Odlewnia, z k. XIX w. domy, ul. Głogowska 1, 4, 5, 6, 7, 8, 14, 38, 50, z XVIII-XIX-XX w. dawna szkoła ewangelicka, pl. Kościelny, z 1747 r., 1821 dom, ul. Królewska 1, z pocz. XIX w. dom, ul. Nowa 7, z XVIII/XIX w. domy, ul. Ratuszowa 1, 2/3, 4, 7, z pierwszej poł. XIX-XX w. domy, pl. Wolności 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 16, 24, z XVIII/XIX w. Religia Chrześcijańska Wspólnota Zielonoświątkowa: zbór w Przemkowie Kościół greckokatolicki: Parafia Greckokatolicka św. Kosmy i Damiana (cerkiew św. Kosmy i Damiana) Kościół rzymskokatolicki: Parafia Miłosierdzia Bożego Parafia Wniebowzięcia NMP (kościół pw. Wniebowzięcia NMP) Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny: Parafia św. Michała Archanioła (cerkiew pw. św. Michała Archanioła) Zobacz też Przemkowski Park Krajobrazowy Przypisy Bibliografia Linki zewnętrzne Przemków Miasta w Polsce lokowane w XIII wieku Miasta w województwie dolnośląskim

Nijam (Prawda) (telugu: నిజం) – indyjski, tollywoodzki thriller społeczny zrealizowany w 2003 roku przez Teja. W roli głównej Mahesh Babu, znany potem z Wojownik, Sainikudu i Athadu. Za tę rolę aktor uzyskał Nagrodę Nandi dla Najlepszego Aktora. Tematem filmu jest krzywda i zemsta, a także przemiana tchórza w desperata, spokojnego studenta w zabójcę z misją, w mściciela. Problemem filmu jest pragnienie sprawiedliwości społecznej, potrzeba szukania obrony w policji, a nie strach, że z powodu korupcji stanie ona ramię w ramię z gangsterami. W centrum filmu stoi też silna więź łącząca matkę z synem. Fabuła Hajdarabad. To historia młodego niewinnego chłopca Seetarama (Mahesh Babu) zajętego zdawaniem kolejnych egzaminów i oganianiem się od zalotów pełnej temperamentu Reedy (Jayaprakash Reddy). Seetaram boi się przemocy zbierających haracz gangsterów, boi się też miłości Reedy i do Reedy. Jego ojciec natomiast z odwagą broni magazynów palonych przez gangsterów mszczących się za odmowę haraczu. Policzek, który wymierzy jednemu z podpalaczy będzie go kosztować życie. Zaatakowany na targu podczas zakupów zostaje oskarżony o morderstwo. Zginął jeden z gangsterów, więc nikt nie chce świadczyć o jego niewinności. Gdy Seetaram znajduje wreszcie rzeźnika gotowego być świadkiem, ten za powiedzenie prawdy żąda od niego pieniędzy. Seetaram wzburzony mówi do modlącego się przed chwilą muzułmanina, że imię jego Boga – Allah oznacza prawdę ("Nijam"). Zawstydzony świadek gotów jest powiedzieć prawdę mimo ryzyka, jakie bierze na siebie rezygnując z pieniędzy. Seetaram organizuje mu miejsce, gdzie ten może się do procesu ukryć przed gangsterami. Gdy sam chce w więzieniu odwiedzić ojca, policjant domaga się łapówki. Jego szef proponuje uwolnienie ojca za bardzo dużą kwotę. Gdy ten odmawia, przekupiony policjant wydaje ojca gangsterowi Devadu (Gopichand). Ze spętanymi stopami i Rękoma zostaje on wrzucony pod rozpędzone ciężarówki. Szukający w szpitalu ojca, Seetaram zostaje wezwany do kostnicy na rozpoznanie trupa. Obok ojca widzi też zabitego świadka jego niewinności. Wstrząśnięty powala winnych tych śmierci policjantów, wyrywa jednemu z nich pistolet. Gdy pojawia się zrozpaczona matka (Rameshwari), Seetaramu udaje się ochłonąć. Chce odrzucić od siebie pistolet. Matka ku jego zaskoczeniu powstrzymuje go. Chce, aby syn był ramieniem jej zemsty. Zaczyna go szkolić na wojownika. Śledztwo w sprawie kolejnych mordów na skorumpowanych policjantach obejmuje nieprzekupny oficer policji (Prakash Raj). Na Seetaraama poluje teraz dwóch wrogów – policja i mafia Obsada Mahesh Babu – Seetaram Gopichand – Devudu | Devadaya Sharma Raasi – Malli Rameshwari – matka Seetarama (jako Rameshwari Talluri) Ranganath – Venkateswarlu (ojciec Seetarama) Jayaprakash Reddy – Reddy (jako Jaya Prakash Reddy) Brahmaji – oficer policji Prakash Raj – CBI oficer (jako Prakashraj) Linki zewnętrzne Filmy w języku telugu Indyjskie filmy z 2003 roku Indyjskie dreszczowce

translate from English to Indonesian: en: Do they not think deeply (in their ownselves) about themselves (how Allah created them from nothing, and similarly He will resurrect them)? id: Dan mengapa mereka tidak memikirkan tentang (kejadian) diri mereka?

Cyrylica serbska ( – wariant klasycznej cyrylicy stworzony na potrzeby języka serbskiego w 1818 roku przez serbskiego lingwistę Vuka Karadžicia. Jeden z dwóch wariantów zapisu trzech ustandaryzowanych odmian języka serbsko-chorwackiego: serbskiej, bośniackiej i czarnogórskiej obok alfabetu łacińskiego. Karadžić oparł swój alfabet na zapisie używanym w języku staroserbskim. Duży nacisk położył na maksymalne uproszczenie w odczytywaniu liter, usunął archaiczne litery i dodał kilka spółgłosek charakterystycznych dla mówionego języka serbskiego. W tym samym czasie chorwaccy językoznawcy pod kierownictwem Ljudevita Gaja zaadaptowali alfabet łaciński do używania na terenach zamieszkałych przez Słowian południowych stosując zasady podobne do tych użytych przy tworzeniu cyrylicy serbskiej przez Karadžicia. Rezultatem wspólnych wysiłków strony serbskiej i chorwackiej było stworzenie dwóch różniących się zapisem, lecz podobnych fonetycznie i składniowo form zapisu języków południowosłowiańskich. Alfabet stworzony przez Karadžicia został oficjalnie wprowadzony w Serbii w 1868 roku i pozostawał w użyciu aż do okresu międzywojennego. W okresie Królestwa Jugosławii zarówno alfabet łaciński Karadžicia, jak i jego zapis cyrylicą miały status oficjalnego alfabetu państwowego i były traktowane wymiennie, podobny status nadano obu alfabetom w okresie istnienia Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. Alfabet oparty na zapisie łacińskim jest w dzisiejszych czasach używany na terenie Chorwacji (wyłącznie alfabet łaciński) oraz obok cyrylicy w Serbii, Bośni i Hercegowinie oraz w Czarnogórze. W Serbii alfabet oparty na cyrylicy jest traktowany jako zapis bardziej tradycyjny, w przeciwieństwie do alfabetu łacińskiego, który jest używany do zapisu niższego rzędu aktów prawnych. Cyrylica serbska wywarła również duży wpływ na powstający alfabet macedoński, który jest oparty na zapisie serbskim. Status oficjalny Cyrylica jest oficjalnie używana w Serbii, Bośni i Hercegowinie i Czarnogórze. Na terenie Serbii dokumenty państwowe są udostępniane jedynie w zapisie cyrylicą. W Bośni i Hercegowinie oraz Czarnogórze oba alfabety mają status zamienny, mimo to w dokumentach państwowych niemal zawsze stosowany jest zapis łaciński. Język serbski na terenie Chorwacji ma oficjalnie status języka mniejszości narodowej (jest używana przez społeczność serbską). Cyrylica jest dla mieszkańców Serbii ważnym symbolem ich odrębności kulturowej i kultywowanej tradycji. Pomimo to w badaniach przeprowadzonych w roku 2014 jedynie 36% Serbów zadeklarowało, że częściej używa cyrylicy niż alfabetu łacińskiego, głównie w południowej i wschodniej części kraju. Na terenie Bośni i Hercegowiny udokumentowano wiele przypadków zamalowywania napisów serbskich na dwujęzycznych znakach drogowych. Współczesny alfabet Poniższa tabela zawiera zapis alfabetu serbskiego za pomocą cyrylicy, zmodyfikowanej wersji alfabetu łacińskiego oraz transkrypcję fonetyczną IPA. Historia i rozwój Pierwsze zapisy Pierwszą książką wydrukowaną w języku serbskim była Цетињски октоих („Cetinjski oktoih”) datowana na rok 1494. Innymi przykładami dzieł średniowiecznych spisanych po serbsku są: Ewangeliarz Wukana (Вуканово јеванђеље) czy Zakonik Duszana (Душанов законик). Reforma Karadžicia Kluczową reformę języka serbskiego przeprowadził Vuk Karadžić. Podczas rewolucji serbskiej przebywał w Austrii gdzie spotkał Jerneja Kopitara, pasjonata języków słowiańskich i lingwistę, który pomógł w stworzeniu, wraz z innym językoznawcą Sawą Mrkaljem, podstaw zreformowanego języka serbskiego. Nowy alfabet był gotowy w 1818 roku. Reforma Karadžicia znacząco uprościła język, równocześnie dystansując go od języka oficjalnego (używanego w liturgii) na rzecz lokalnych dialektów i mowy potocznej, Karadžić podjął się również przełożenia na język serbski Starego Testamentu (wydanie pierwsze w 1868 roku), napisał również kilka książek na tematy związane z językoznawstwem. Najbardziej znane z nich to: Mala prostonarodna slaveno-serbska pesnarica i Pismenica serbskoga jezika obie wydane w 1814 roku. W kolejnych publikacjach rozwijał on swoją wizję alfabetu. Przy tworzeniu nowego alfabetu Karadžić posłużył się klasyczną cyrylicą: Dodał do niej jedną literę pochodzącą z alfabetu łacińskiego: Dodał również pięć nowych liter, które miały oddać dźwięki występujące w języku serbskim, były to: Usunął litery, które uznał za zbędne: Alfabet został oficjalnie zatwierdzony w 1868 roku, 4 lata po śmierci Karadžicia. Wiek XX Austro-Węgry Rozkazem władz z 13 października 1914 roku cyrylicki zapis języka serbskiego został zdelegalizowany na terenie całego Trójjedynego Królestwa Chorwacji, Slawonii i Dalmacji. Mógł być wykorzystywany jedynie podczas uroczystości religijnych. Dekret przyjęty 3 stycznia 1915 roku całkowicie wyłączał taki zapis z życia publicznego. 25 października 1915 roku władze Austro-Węgier wydały podobne rozporządzenie na terenie okupowanej przez siebie Bośni i Hercegowiny z wyłączeniem używania zapisu cyrylicą na potrzeby kościoła. II wojna światowa W roku 1941 marionetkowe, stworzone przez Niemców Niepodległe Państwo Chorwackie zakazało używania cyrylicy. Wkrótce rozpoczęto również zamykanie serbskich szkół. Jugosławia Na terenie Jugosławii zapis cyrylicą był stosowany równie często jak zapis łaciński od początku istnienia państwa w roku 1918. Po rozpadzie Jugosławii w roku 1990 cyrylica przestała być używana na terenie Chorwacji, gdzie za oficjalny alfabet uznano zapis łaciński. W krajach takich jak Serbia, Czarnogóra, czy Bośnia i Hercegowina nadal używano alfabetu opartego na cyrylicy. Konstytucja Serbii z 2006 roku uznaje zapis cyrylicą za jedyny dopuszczalny i oficjalny zapis dokumentów państwowych na terenie całego kraju. Litery dodatkowe Poniżej znajduje się lista liter stworzonych specjalnie na potrzeby zapisu języka serbskiego nie występujących w klasycznej cyrylicy. Љ i Њ – litery stworzone przez Vuka Karadžicia ich graficzne przedstawienie jest kombinacją odpowiednio liter Л, L w pierwszym przypadku (Lj) oraz Н i N w drugim (Nj). Џ – litera oparta na znaku występującym w cyrylickim alfabecie rumuńskim, odpowiadająca dźwiękowi /ʤ/ lub połączeniu znaków дж klasycznej cyrylicy. Ћ – litera oparta na znaku występującym w XII-wiecznej głagolicy została wprowadzona na potrzeby oddania spółgłoski zwarto-szczelinowej-dziąsłowo-podniebiennej bezdźwięcznej, odpowiada polskiej literze ć. Ђ – wprowadzone dla oddania dźwięku, któremu w języku polskim odpowiada dź. J – zapożyczone z alfabetu łacińskiego. Litery Ј, Љ, Њ i Џ zostały użyte również w procesie tworzenia alfabetu macedońskiego. W alfabecie serbskim w przeciwieństwie do innych opartych na cyrylicy nie występują znak miękki ь i znak twardy ъ. Przypisy Linki zewnętrzne http://www.recnik.com – internetowy słownik serbsko-angielski S Serbia

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Karena kupikir kau harus tahu. en: Because I thought you should know.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Rin! en: Rin!

Franciszek Łuszczewski (ur. 4 października 1787 w Warszawie) – kapitan szwoleżerów-lansjerów Cesarstwa Francuskiego. Był synem Jana i Antoniny Lasockiej. 14 kwietnia 1807 r. wstąpił jako szwoleżer do 1 kompanii 1 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej. 1 maja 1807 r. awansował na wachmistrza, a 5 czerwca tego roku na podporucznika 5 kompanii. 21 sierpnia 1809 r. awansował na porucznika, a 11 sierpnia 1812 r. - kapitana w 3 Pułku Eklererów Gwardii Cesarskiej. 11 kwietnia 1813 r. został kapitanem 1 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej. Walczył w kampaniach 1808-1813. 7 maja 1811 r. odznaczony został Legią Honorową. 13 sierpnia 1813 r. wziął dymisję. Oficerowie 1. Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarstwa Francuskiego Polacy – Kawalerowie Legii Honorowej Polscy uczestnicy wojen napoleońskich Urodzeni w 1787 Zmarli w XIX wieku Ludzie urodzeni w Warszawie

Grêmio Barueri, brazylijski, żeński klub siatkarski powstały w 1989 r. z bazą w mieście Barueri w stanie São Paulo. Obecnie drużyna występuje w Superlidze pod nazwą Hinode Barueri. W latach 2017–2019 w klubie występowała reprezentantka Polski Katarzyna Skowrońska-Dolata. Na początku działał klub wyłącznie na poziomie młodzieżowym. Aż do 2013 roku, po odejściu klubu z Jacareí, zajął miejsce tej drużyny w Superlidze. Występowanie w rozgrywkach w Brazylii trwała krótko poprzez szóste miejsce w Mistrzostwach Paulista i dziewiąte w Superlidze w sezonie 2013/2014. Po nieudanym sezonie i brak sponsorów, klub wyłącznie skupił się na młodzieży. Dzięki wsparciu ekonomicznego i trenerowi José Roberto Guimarães klub ponownie istniał. W 2016 roku klub wygrał turniej Silver Cup, który pozwala na uczestnictwo w Superlidze B w sezonie 2016/2017. Poprzez zajęcie pierwszego miejsce w Superlidze B w sezonie 2016/2017, klub awansował do Superligi A. Kadra Sezon 2018/2019 1. Milka Marcilia 2. Natalia Araujo 3. Danielle Lins 4. Maira Cipriano 6. Thaísa 7. Lays Fernanda Freitas 9. Vivian Pellegrino 10. Tainara Santos 13. Amanda Campos Francisco 14. Sara Dias 16. Juma da Silva 17. Katarzyna Skowrońska-Dolata 19. Elina Rodríguez Sezon 2017/2018 1. Natália Araújo 2. Daniela Terra Guimarães 3. Érika Coimbra 4. Edinara Brancher 6. Ana Cristina Porto 7. Saraelen Lima Ferreira 8. Jaqueline 9. Suelle Oliveira 10. Tainara Santos 11. Carli Lloyd 12. Naiane Rios 13. Francynne Jacintho 14. Sara Aparecida Dias da Silva 15. Fernanda Isis da Silva 16. Thaísa 17. Katarzyna Skowrońska-Dolata 18. Ariele Cristine Ferreira Sezon 2016/2017 1. Rosane Maggioni 2. Daniela Terra Guimarães 3. Érika Coimbra 4. Suelle Oliveira 6. Ana Cristina Porto 7. Michelle Coelho Lemos Daldegan 8. Ariele Cristine Ferreira 10. Viviane de Góes Araújo 11. Anna Júlia Cardozo Batista 12. Paula Neves Magalhães de Barros 14. Sara Aparecida Dias da Silva 15. Fernanda Isis da Silva 17. Tainara Santos Przypisy Brazylijskie kluby siatkarskie Kluby siatkarskie założone w 1989

Lucien – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Noble. CDP w stanie Oklahoma

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Aku tidak akan menjawab sampai aku tahu siapa dia. en: I'm not answering that until I know who he is.

translate from English to Polish: en: We'll see if there's a horsy. pl: Zobaczymy czy jest tam konik.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Ja zawsze znam odpowiedzi. en: I'm the one with the answers.

Letnie Grand Prix kobiet w skokach narciarskich 2014 – 3. edycja Letniego Grand Prix kobiet. We wstępnym kalendarzu LGP cykl kobiet nie został uwzględniony z powodu braku zgłoszeń ze strony związków narciarskich. Ostatecznie udało się do niego włączyć zawody w Ałmaty, które odbyły się w dniach 20-21 września. Oficjalny terminarz zawodów został zatwierdzony w czerwcu 2014 podczas kongresu FIS w hiszpańskiej Barcelonie. Zwyciężczynie Kalendarz i wyniki Statystyki indywidualne Klasyfikacje Klasyfikacja indywidualna Klasyfikacja drużynowa Przypisy Bibliografia 2014 Sezon 2014/2015 w skokach narciarskich Sport w Ałmaty

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: On wiedział co się dzieje. en: He had it coming.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Pani i przedsiębiorców pogrzebowych. en: You and the undertakers.

USS Stockton (DD-73) – amerykański niszczyciel typu Caldwell będący w służbie United States Navy w czasie I wojny światowej. W czasie II wojny światowej służył w Royal Navy pod nazwą HMS Ludlow. Nazwa okrętu pochodziła od komandora Roberta Stocktona (1795–1866). Służba jako USS Stockton Stępkę okrętu położono 16 października 1916 w stoczni William Cramp & Sons w Filadelfii. Zwodowano go 17 lipca 1917, matką chrzestną była Ellen Emelie De Martelly. Jednostka weszła do służby 26 listopada 1917, pierwszym dowódcą został Comdr. H. A. Baldridge. „Stockton” spędził ostatni rok I wojny światowej pełniąc służbę eskorty konwojów i okrętu ZOP operując z bazy w Queenstown w Irlandii. W tym czasie walczył przynajmniej jeden raz z wrogim U-Bootem. 30 marca 1918, okręt wraz z „Ericsson” (Destroyer No. 56) eskortował transportowiec wojska „St. Paul” na trasie Queenstown-Liverpool. W czasie rejsu „Ericsson” otworzył ogień do niemieckiego okrętu podwodnego. Zanurzony wróg wystrzelił torpedę w kierunku „Stocktona” prawie natychmiast potem. Niszczyciel jednak wymanewrował zbliżające się zagrożenie. Dwa niszczyciele zrzuciły bomby głębinowe, ale podwodniakowi udało się uniknąć ataku i uciekł. Później tej samej nocy niszczyciel zderzył się ze statkiem SS „Slieve Bloom” w pobliżu South Sark Light. Niszczyciel dotarł do portu w Liverpool, statek natomiast zatonął. Służba jako HMS Ludlow "Stockton" wrócił do Stanów Zjednoczonych w 1919 i przez trzy lata pełnił dalszą służbę we flocie. 26 czerwca 1922 został wycofany ze służby i zakotwiczony w Filadelfii. "Stockton" został ponownie włączony do służby 16 sierpnia 1940 i przeprowadzony do Halifaksu. Tam został wycofany ze służby amerykańskiej 23 grudnia i przekazany Wielkiej Brytanii zgodnie z porozumieniem "niszczyciele za bazy". Okręt służył w Royal Navy jako HMS "Ludlow" do czasu wycofania ze służby w czerwcu 1945. Po wycofaniu stary niszczyciel został 15 lipca 1945 wyrzucony na plażę w pobliżu Fidra Island, Firth of Forth w celu użycia jako okręt cel dla samolotów RAFu ćwiczących ataki rakietowe. Według źródeł pierwsza salwa trafiła go poniżej linii wodnej i zatopiła. Wrak spoczywa w pobliżu plaży Yellowcraigs na głębokości 6 metrów (Ord Survey NT 522 861) i pomimo tego że znajduje się już w złym stanie, jego szczątki nadal są widoczne tuż pod powierzchnią w czasie odpływu. Nazwa jednostki została skreślona z amerykańskiej listy okrętów floty 8 stycznia 1941. Bibliografia Amerykańskie niszczyciele z okresu I wojny światowej Brytyjskie niszczyciele z okresu II wojny światowej Brytyjskie okręty zatopione jako okręty-cele Niszczyciele typu Caldwell Niszczyciele typu Town Statki i okręty zatopione na Morzu Północnym Zatopione niszczyciele

Bree – żeńskie imię pochodzenia celtycko-irlandzkiego spokrewnione z imionami Brygida (Bridget), Brianna i Sabrina. Występuje też w wariantach Breehan i Brighe. Osoby noszące imię Bree Bree Despain (ur. 1979) – amerykańska pisarka Bree Schaaf (ur. 1980) – amerykańska bobsleistka Postacie fikcyjne Bree Daniels – główna bohaterka filmu Klute (1971) Bree Van De Kamp – jedna z głównych bohaterek serialu Gotowe na wszystko Żeńskie imiona celtyckie

Me’ir Szalew (hebr. מאיר שלו, ang. Meir Shalev (ur. 29 lipca 1948 w Nahalal, zm. 11 kwietnia 2023 w Allone Abba) – izraelski pisarz. Był synem jerozolimskiego poety Jicchaka Szalewa. Biografia Po ukończeniu psychologii na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie Szalew rozpoczął pracę jako redaktor programów radiowych i telewizyjnych. Prowadził m.in. program Erew Szabat (Wieczór szabatowy) w izraelskim Programie 1. W Izraelu znany jest jako autor wielu książek dla dzieci oraz komentator weekendowego wydania dziennika Jedi’ot Acharonot. W Polsce dotychczas wydano jego pierwszą powieść Rosyjski romans, opowiadającą dzieje pionierskiej osady rolniczej z początków Państwa Izrael, a także powieść Chłopiec i gołąb, przedstawiającą historię dwóch wątków miłosnych – jeden rozgrywa się w 1948 r., w czasie wojny o niepodległość Izraela, drugi wątek toczy się w czasach obecnych. W 2011 r. ukazała się autobiograficzna powieść Moja babcia z Rosji i jej odkurzacz z Ameryki, przedstawiająca dzieje rodziny autora. Nagrody Juliet Club Prize (Włochy) Chiavari (Włochy) Entomological Prize (Izrael) WIZO Prize (Francja, Izrael, Włochy) Brenner Prize, (Izrael) najwyższe literackie wyróżnienie za Chłopiec i gołąb Twórczość 1982 Chaim i potwór jerozolimski (hebr. Ha-Jeled Chajm we-ha-Miflecet Mi-Jruszalaim) 1985 Teraz Biblia (hebr. Tanach Achszaw), książka zawierająca osobiste interpretacje historii zawartych w Hebrajskiej Biblii, opublikowana początkowo w odcinkach w gazecie Haaretz 1988 Tato mnie zawstydza (hebr. Aba Ose Buszot) 1988 Rosyjski romans (hebr. Roman Rusi) 1990 Wesz Nechama (hebr. Ha-Kinah Nechama) 1991 Ezaw (hebr. Esaw) 1993 Jak ludzie pierwotni przypadkiem wynaleźli kebab (hebr. Eich Ha-Adam Ha-Kadmon Himci Legamrei Be-Mikre Et Ha-Kabab Ha-Romani) 1995 Głównie o miłości (hebr. Be-Ikar Al Ahawa) 1995 Jego dom na pustyni (hebr. Be-Bejto Ba-Midbar) 2006 Chłopiec i gołąb (hebr. Jona We-Naar) 2008 Na początku – Pierwsi w Biblii (hebr. Peamim Riszonot Ba-Mikra) 2010 Moja babcia z Rosji i jej odkurzacz z Ameryki (hebr. Ha-Dawar Haja Kacha) Przypisy Linki zewnętrzne . [dostęp 6.08.2010] "Moja prywatna Jerozolima" – prywatny przewodnik po rodzinnym mieście Absolwenci Uniwersytetu Hebrajskiego Izraelscy prozaicy Ludzie urodzeni w Nahalal Pisarze związani z Jerozolimą Urodzeni w 1948 Zmarli w 2023

translate from English to Polish: en: There are more pressing matters at hand. pl: Są bardziej naglące sprawy pod ręką.

Buka kemas () adalah pembongkaran produk terutama produk konsumen berteknologi tinggi dengan proses yang direkam dalam video dan diunggah ke internet. Barang tersebut kemudian dijelaskan secara terperinci dan terkadang dapat diperagakan juga. Yahoo Tech menempatkan video buka kemas pertama untuk ponsel Nokia E61 pada tahun 2006. Menurut Google Trends, penelusuran istilah "buka kemas" mulai muncul pada triwulan akhir tahun 2006. Video buka kemas awal terfokus terutama pada gawai atau barang mode. Namun segera setelah tren melonjak, video buka kemas tersedia untuk "hampir semua hal yang tersedia untuk dibeli" seperti yang dikatakan Deb Amien dari Yahoo. Menjelang tahun 2014, kepopuleran video seperti itu membuat beberapa perusahaan telah diketahui mengunggah video buka kemas untuk produk milik mereka, sedangkan yang lain mengirim produk kepada pengunggah secara cuma-cuma. Beberapa orang menganggap kepopuleran praktik ini disebabkan oleh kemampuan menampilkan produk dengan tepat apa adanya tanpa pemalsuan apa pun yang biasanya dilakukan pengiklan di sekitar produk. Mampu melihat sesuatu yang pelanggan dapatkan "dapat menyumbang pada proses pengambilan keputusan." Beberapa pengguna telah mencoba membuat buka kemas ini lebih menarik dengan menambahkan efek khusus atau melakukannya dengan cara yang berbeda seperti buka kemas telepon pintar tahan air di bawah air. Pertumbuhan niaga-el juga menjadi faktor utama yang menyumbang pada munculnya buka kemas. Perusahaan bisnis kepada konsumen membutuhkan cara untuk lebih terhubung dengan pelanggan mereka secara emosional dan menciptakan pengalaman pembelian yang positif. Hal ini menyebabkan banyak perusahaan D2C menanam modal dalam desain kemasan untuk dijadikan sebagai aset pemasaran produk mereka. Jika kemasan semakin menarik dan keren, maka kemungkinan konsumen akan merekam video buka kemas produk mereka semakin besar pula dan akhirnya mendorong lebih banyak pembeli ke perusahaan. Produsen kemasan juga semakin menyadari peran 'tren buka kemas' dalam perkembangannya dan terus meningkatkan teknologi mereka untuk memenuhi permintaan akan kemasan cetak bermutu lebih tinggi. Kotak tidak lagi hanya sebagai alat pengangkutan. Ini adalah papan iklan pemasaran yang berharga yang dikirim langsung kepada pelanggan. Pengiklanan Pada tahun 2016, kedai rantai makanan antarbangsa Hoka Hoka Bento meluncurkan iklan yang menampilkan maskot Frito-Lay Chester Cheetah membuka kemasan Mac n' Cheetos. Buka kemas anak Buka kemas anak adalah format YouTube baru. Ini terdiri dari proses membongkar mainan buatan anak-anak, yang sering disponsori penghasil mainan. Setelah membongkar produk, anak juga akan memasang, menggambarkan, mencoba, dan mengulas produk tersebut. Asal mula fenomena Buka kemas anak adalah bagian fenomena yang lebih luas, yaitu video buka kemas. Subjek video buka kemas yang paling menonjol khususnya sejak 2013 ialah membuka kemasan mainan dan topik utama yang pertama adalah pembukaan telur kejutan. Anak-anak adalah sasaran utama untuk saluran mainan dan video dibuat sesuai hal tersebut dengan warna-warna cerah, potongan cepat, dan pengisahan yang menyenangkan. Video buka kemas anak-anak mempunyai pengikut setia dan global. Pembawa acara anak-anak seperti bintang cilik Ryan's World, sering jatuh ke dalamnya secara tidak sengaja ketika orang tuanya mengunggah video tentang mereka. Ryan Kaji adalah salah satu anak pertama yang membuat video ini di Amerika Serikat pada tahun 2015 ketika dia berumur empat tahun. Klip awal ketika dia membuka telur raksasa dengan lebih dari 100 barang yang ada di dalamnya, telah dilihat lebih dari satu miliar kali. Dia membuat video setelah menonton saluran ulasan mainan lain seperti EvanTubeHD yang mengunggah video pertamanya pada tahun 2011 ketika dia berumur enam tahun. Pada 15 Februari 2015, Youtube membuat YouTube Kids yang merupakan aplikasi yang dikembangkan khusus untuk mengunggah konten yang ditujukan hanya untuk anak-anak. Data utama Sebagian besar anak-anak penggiat Youtube berumur 5 hingga 10 tahun. Di antara 10 video teratas yang dilihat di Youtube pada tahun 2018 di Amerika Serikat bagi majalah Forbes, terdapat saluran Ryan Kaji, yang menjadi peraih penghasilan YouTube teratas dengan $32 juta dolar Amerika Serikat pada tahun 2019. Daftar diperbarui pada 20 Februari 2020 Format dan variasinya Video tentang buka kemas anak memusatkan perhatian pada mainan anak yang dibongkar anak tersebut. Anak tersebut memasang mainan ketika mainan tersebut terdiri dari bagian yang berbeda dan kemudian mencobanya, menunjukkan semua ciri, dan menjelaskannya. Sementara sosok anak itu penting, kehadiran orang dewasa bisa aktif atau pasif. Unsur lain yang membedakan video ini adalah penggunaan unsur pascaproduksi seperti jalur suara serta efek dan bunyi yang lucu. Selain itu, ciri format yang paling penting adalah keterlibatan emosi yang tinggi baik yang ditunjukkan maupun yang dirasakan anak-anak. Perasaan yang dibesar-besarkan adalah kunci utama untuk melibatkan khalayak dan menarik penonton. Misalnya, kegembiraan membuka mainan baru untuk kali pertama ialah sesuatu yang dapat dirasakan semua orang dari segala usia, apalagi anak-anak suka melihat anak-anak lain bermain dengan mainan. Sebagai tambahan, video buka kemas anak sering mengambil tampilan video bersponsor dan tentunya penghasil mainan sangat mungkin menawarkan mainan gratis sebagai imbalan video promosi. Kontroversi Pada 4 September 2019, YouTube dan Google (yang merupakan pemilik yang pertama) telah diwajibkan membayar denda $170 juta karena melanggar undang-undang perlindungan privasi daring anak-anak (COPPA), akibat melanggar undang-undang pengumpulan data pribadi anak-anak dibawah umur 13 tahun secara ilegal tanpa persetujuan orang tua untuk iklan bersasaran untuk dimasukkan ke dalam platform YouTube. Oleh sebab itu, YouTube diwajibkan memperkenalkan kebijakan baru mengenai konten yang ditujukan kepada anak-anak. Kemungkinan penguangan untuk kategori video ini ditolak dan mungkin bagi pengguna untuk menggunakan bagian komentar YouTube di bawah video atau menerima pemberitahuan tentang hal tersebut. Fakta ini akan merusak pendapatan ekonomi bagi orang yang terlibat dalam pembuatan konten yang memiliki khalayak muda karena pembatasan bagi pengiklan. Buka kemas viral Selama kuncitara koronavirus 2020 di Amerika Serikat, pendiri Barstool Sports, Dave Portnoy, menciptakan sensasi internet dengan mengepos alamat rumahnya di kota New York dengan harapan perusahaan dapat mengiriminya piza beku sehingga dia dapat melanjutkan ulasan piza harian "One Bite" yang terkenal. Dengan mengepos alamatnya, dia menyatakan segera menerima hadiah dari penggemar dan perusahaan yang tidak berhubungan dengan piza. Once Portnoy mulai membuka kotak hadiah ini selama ulasan piza dan paket mulai datang dalam jumlah yang lebih besar. Kemudian, Portnoy yang memulai siaran langsung buka kemas hadiah-hadiah ini selama beberapa jam sekaligus di Instragram dan YouTube mengumpulkan puluhan ribu penonton siaran langsung. Buka kemas ini menjadi sumber hiburan bagi orang banyak serta peluang bagi merek untuk mencoba membuatnya "mengudara" dan mempromosikan produk mereka. Lihat pula Pembongkaran produk Haul video, video dengan premis tentang menampilkan dan membincangkan pembelian baru-baru ini Daftar mainan Daftar mainan dan penghargaan media anak-anak Ryan's Mystery Playdate Referensi Konten buatan pengguna Pengemasan Pembarangan Komunikasi pemasaran Teknik pemasaran

Woodman – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Grant. Wsie w stanie Wisconsin

Mazmur 130 (disingkat Maz 130 atau Mz 130; penomoran Septuaginta: Mazmur 129) adalah sebuah mazmur dalam bagian ke-5 Kitab Mazmur di Alkitab Ibrani dan Perjanjian Lama dalam Alkitab Kristen. Tidak ada catatan nama penggubahnya. Teks Naskah-naskah kuno yang memuat pasal ini: Teks Masoret (salinan tertua dari abad ke-10 M) Septuaginta (terjemahan Alkitab Ibrani dalam bahasa Yunani dari abad ke-3 SM) Gulungan Laut Mati, antara lain 4Q87, 11Q5 (kolom V), dari abad ke-2 SM. Mazmur ini dibagi atas 8 ayat Dalam versi Terjemahan Baru dari Lembaga Alkitab Indonesia, mazmur ini diberi judul "Seruan dari dalam kesusahan". Satu dari 15 "Nyanyian Ziarah" (Shir Hama'alot), sesuai catatan di ayat 1. Ayat 1 Bahasa Indonesia versi Terjemahan Baru Nyanyian ziarah. Dari jurang yang dalam aku berseru kepada-Mu, ya TUHAN! Kata atau sy'ir berarti "syair" atau "nyanyian"; sedangkan ha· dari kata (kata benda feminin) yang berarti "anak tangga". Dinyanyikan pada saat menaiki bukit dan tangga menuju Bait Allah pada hari-hari raya besar atau ziarah. Bahasa Ibrani (Tulisan Ibrani dibaca dari kanan ke kiri, transliterasi dibaca dari kiri ke kanan) שיר המעלות ha· ממעמקים קראתיך יהוה׃ Bahasa Latin versi Biblia Sacra Vulgata canticum graduum de profundis clamavi ad te Domine Tradisi Yahudi Dibaca setelah Mincha antara Sukkot dan Shabbat Hagadol. Dibaca sebagai bagian liturgi Hari Raya Yahudi, dinyanyikan berbalasan sebelum membuka tempat penyimpanan gulungan Taurat dalam ibadah pagi mulai dari hari raya Rosh Hashanah sampai Yom Kippur. Kebiasaan membaca ini pernah lama hilang sampai dimunculkan kembali dalam siddurim dari Philip Birnbaum dan Artscroll pada abad ke-20. Dibaca saat Tashlikh. Secara tradisi dibaca untuk orang sakit. Di sejumlah sinagoge, dibaca setiap hari kerja. Dalam Bahasa Ibrani juga dinamakan "(Shir HaMa'alot) MiMa'amakim" menurut kata-kata pertamanya. Ayat 3-4 bagian dari alinea pembukaan Tachanun panjang yang dibaca setiap hari Senin dan Kamis. Tradisi Kristen Dikenal dengan nama "De Profundis" sesuai kata-kata pertama dalam terjemahan Bahasa Latin, biasa dipakai untuk doa dan musik dalam ibadah pemakaman requiem di liturgi Latin dan merupakan salah satu doa dalam Gereja Katolik Roma. Martin Luther menggubah Mazmur 130 menjadi himne Aus tiefer Not schrei ich zu dir, yang memberi inspirasi sejumlah komposer membuat musiknya, antara lain oleh Johann Sebastian Bach dalam kantata Aus tiefer Not schrei ich zu dir, BWV 38, Aus der Tiefen rufe ich, Herr, zu dir, BWV 131, Felix Mendelssohn dan Max Reger. Menjadi dasar lagu rohani Kidung Jemaat (KJ.) 24 yang berjudul "Dari Lembah Sengsaraku" (KJ. 24a dan KJ. 24b). Referensi Pranala luar 130

Młodojewo-Parcele – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Słupca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego. We wsi znajduje się Park w Młodojewie. Przypisy Młodojewo-Parcele

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Ale, Wyskoki Sądzie, głęboko, głęboko wewnątrz absurdu słów które wyleciały z niego jest trochę prawdy. en: GEORGIA:

Ingo Haar (ur. 3 lutego 1965) – niemiecki historyk. W 1993 ukończył studia na Uniwersytecie w Hamburgu, w 1998 uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze. Zajmuje się między innymi problematyką wysiedlenia Niemców po II wojnie światowej. Obecnie pracuje w Zentrum für Antisemitismusforschung. Książki Historiker im Nationalsozialismus. Deutsche Geschichtswissenschaft und der "Volkstumskampf" im Osten. 2 wydanie, Göttingen 2002 I. Haar, Michael Fahlbusch (red.), German Scholars and Ethnic Cleansing 1919-1945. New York/Oxford 2004 Linki zewnętrzne życiorys na stronie Zentrum für Antisemitismusforschung Straty związane z wypędzeniami”: stan badań, problemy, perspektywy, Polski Przegląd Dyplomatyczny, 5(39)/2007 Niemieccy historycy Urodzeni w 1965 Absolwenci Uniwersytetu w Hamburgu

Roana is a comune in the province of Vicenza, Veneto, Italy. Twin towns Roana is twinned with: Pojana Maggiore, Italy Velden, Germany References Settlements in Vicenza

Bertil Almgren () merupakan arkeolog berkebangsaan Swedia dan anak dari Oscar Almgren, profesor arkeologi pertama Swedia. Mengikuti jejak Sune Lindqvist, Bertil adalah profesor di Universitas Uppsala sejak 1965-1984. Kehidupan awal dan pendidikan Bertil adalah anak dari Oscar Almgren, profesor pertama di bidang arkeologi Skandinavia di Swedia. Bertil lahir ketika ayahnya mengalami kebutaan pada usia sekitar 50 tahunan, dan Bertil membacakan kepada ayahnya literatur ilmiah dengan suara yang besar. Bertil juga menemani ayahnya berkuliah ke Royal Swedish Academy of Letters, History and Antiquities, mencatat penjelasan dari dosen dan berdiskusi. Bertil menempuh pendidikannya di Uppsala, dan lulus pada 1936. Bertil mendapatkan gelar Ph.D.-nya pada 1955. Kehidupan pribadi Bertil menikahi Inga, yang meninggal pada musim panas 2010. Bertil wafat di Stockholm pada 4 Maret 2011. Publikasi Referensi Daftar pustaka Arkeolog Swedia

Ian Graeme Barbour (), adalah seorang cendekiawan Amerika yang menyoroti hubungan antara sains dan agama. Menurut Public Broadcasting Service, Issues in Science and Religion buatannya "telah dikenal karena menciptakan bidang kontemporer sains dan agama." Daftar pustaka Christianity & the Scientists (1960) Issues in Science and Religion (1966) Science & Religion (1968) Science & Secularity: The Ethics of Technology (1970) Review of Science & Secularity with discussion of other books from Journal of Religion Myths, Models and Paradigms (1974), ISBN 0-334-01037-3 Religion in an Age of Science (1990), ISBN 0-06-060383-6 Foreword in Religion & Science: History, Method, Dialogue (1996), W. Mark Richardson (ed.) and Wesley J. Wildman (ed.), ISBN 0-415-91667-4 Religion and Science: Historical and Contemporary Issues (1997) ISBN 0-06-060938-9 (revised and expanded version of Religion in an Age of Science) When Science Meets Religion, (2000), ISBN 0-06-060381-X Nature, Human Nature, and God (2002), ISBN 0-281-05545-9 Lihat pula Daftar cendekiawan sains dan agama Referensi Bacaan tambahan Hallanger, Nathan J. 'Ian G. Barbour' in The Blackwell Companion to Science and Christianity J.B. Stump and Alan G. Padgett (eds). Malden, MA: Wiley-Blackwell (2012) Russell, Robert John (Ed.): Fifty Years in Science and Religion - Ian G. Barbour and his Legacy. Ashgate, Burlington 2004, ISBN 0-7546-4117-1. Russell, Robert John: "Ian Barbour's Methodological Breakthrough: Creating the 'Bridge' between Science and Theology". pp. 45–59. In: Russell, R. J. (Ed.): Fifty Years in Science and Religion - Ian G. Barbour and his Legacy. Ashgate, Burlington 2004. Esp. p. 45 : Critical Realism and Other Realisms. pp. 77–95. In: Russell, R. J. (Ed.): Fifty Years in Science and Religion - Ian G. Barbour and his Legacy. Ashgate, Burlington 2004. Esp. p. 77, 85-88. Pranala luar His biography at PBS online with links to: May 28, 1999 Elizabeth Farnsworth interview Templeton Prize press release on Carleton College website. Ian Barbour -Introduction to the Teleseries on Evolutionary Christianity, Followed by, “God and Evolution” Robert John Russell on Ian Barbour's methodology Alumni Duke University

Roman Kresta (ur. 24 kwietnia 1976) – czeski kierowca rajdowy. W Rajdowych Mistrzostwach Świata po raz pierwszy wystartował w 2001 w Rajdzie Akropolu. Wcześniej osiągał znaczne sukcesy w swoim kraju gdzie został dwukrotnie mistrzem (2000 i 2001) w Škodzie Octavii. Później przesiadł się do samochodu najwyższej klasy rajdowej. W 2002 i 2004 startował wraz z zespołem Škody, który brał ograniczony udział w Mistrzostwach Świata. W 2003 startując w prywatnym Peugeocie zajął 8 pozycję w Rajdzie Wielkiej Brytanii. Licząc statystyki do końca 2004, nie są one imponujące. W licznych startach zdobył tylko 1 punkt. Jednak w sezonie 2005 zdobył 29 punktów. Sezon 2005: 29 punktów 5. miejsce: Rajd Korsyki 5. miejsce: Rajd Katalonii Czescy rajdowcy Urodzeni w 1976

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: I to wszystko? en: Is that all of it?

Simon Pouplin () adalah seorang pemain sepak bola berkewarganegaraan Prancis yang bermain untuk klub Sochaux biasa bermain pada posisi penjaga gawang. Pouplin memulai karier juniornya di klub JF Cholet, SO Cholet dan Stade Rennais kemudian memulai karier seniornya di klub tersebut. Sempat pindah ke SC Freiburg sebelum bergabung dengan Sochaux pada tahun 2012. Referensi Pranala luar Simon Pouplin's profile, stats & pics Pemain sepak bola Prancis Pemain FC Sochaux-Montbéliard

translate from English to Polish: en: No answers. pl: Żadnych odpowiedzi.

Zdzisław Bieńkowski (ur. 1 stycznia 1929 w Łodzi, zm. 3 lutego 2015) – polski inżynier, krótkofalowiec, działacz Polskiego Związku Krótkofalowców, delegat na konferencje International Amateur Radio Union. Życiorys Wychował się i dorastał w Łodzi. W czasie okupacji niemieckiej, w latach1944–1945 był gońcem w Hurtowni Ziemniaczanej w Łodzi, zajmował się także prowadzeniem nasłuchów audycji radiowych Londynu i przekazywaniem wiadomości do organizacji Polskiego Ruchu Oporu. W 1948 rozpoczął studia na Politechnice Łódzkiej w specjalności budowy maszyn i urządzeń elektrycznych. W czasie studiów był organizatorem Klubu Krótkofalowców przy uczelni, rok później został Sekretarzem Oddziału Łódzkiego Zarządu PAK. W 1949 pełnił funkcję Sekretarza Zarządu Oddziału Łódzkiego Polskiego Związku Krótkofalowców (PZK). W 1950 roku został prezesem Zarządu Okręgowego PZK w Łodzi i delegatem na Krajowy Zjazd PZK. Był także członkiem Zarządu Grodzkiego Ligi Przyjaciół Żołnierza w Łodzi, a także opiekunem sekcji łączności i Radio Klubu w Łodzi. W czasie Wyścigów Pokoju był organizatorem i koordynatorem sieci łączności radiowej ze Strażą Pożarną] w czasie zabezpieczenia tras rajdu. Praca Zawodowa W 1952 roku ukończył Politechnikę Łódzką. W czasie ostatnich dwóch lat studiów był asystentem na katedrze miernictwa elektrycznego. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Wytwórni Prostowników Rtęciowych „Katoda” w Łodzi na stanowisku Kierownika Kontroli Technicznej. W 1954 r przeniósł się do fabryki urządzeń elektroenergetycznych Dolmel we Wrocławiu, gdzie otrzymał stanowisko kierownika produkcji. W latach 1965–1969 podjął pracę na stanowisku Głównego Inżyniera w Karkonoskich Zakładach Maszyn Elektrycznych „Karelma” w Piechowicach. W 1969 i zostaje Głównym Inżynierem w Wytwórni Części Zamiennych dla Przemysłu Włókienniczego. W latach 1975–1982 był dyrektorem Zespołu Szkół Zawodowych w Piechowicach. W latach 1977–1982 był wykładowcą elektroniki w filii Politechniki Wrocławskiej w Jeleniej Górze. Krótkofalarstwo W 1951 roku został Kierownikiem Gabinetu Radiowego w Młodzieżowym Domu Kultury, wtedy zdał egzamin na świadectwo radiooperatora, w następnym roku otrzymał licencję radiooperatora służby amatorskiej, przydzielono mu znak wywoławczy SP7LB. Pierwsze łączności przeprowadził pod swoim znakiem wywoławczym SP7LB w paśmie 20 metrów z krótkofalowcami z USA. W latach 1955-57 był przewodniczącym Naczelnej Rady Radio Klubów. W 1957 r. brał udział w Zjeździe Krajowym reaktywującym organizację Polski Związek Krótkofalowców oraz reaktywował Łódzki Oddział PZK. W tym samym roku wraz z krótkofalowcem SP5FM założył Polski Klub UKF. Był delegatem na kolejny Zjazd PZK w 1958 roku i został członkiem Komisji Radiowej przy CZRT powołanej przez Ministra Łączności dla spraw organizacji krótkofalarstwa w Polsce. Jako pierwszy w Polsce (1977r.) wykonał łączność w paśmie 1296MHz z krótkofalowcem z Czech. W 1978 roku napisał książkę „Amatorskie Anteny KF i UKF” wydaną przez Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. W tym też roku na podstawie anteny UKF typu Antena Yagi opracowanej przez Lecha Stasierskiego (SP6ABH), opracował anteny UKF (pasma 2m oraz 70cm) w której wprowadził własne zmiany konstrukcyjne, opracował dokumentację technologiczną anten i doprowadził do wyprodukowania 1500 sztuk anten które zakupili krótkofalowcy. Anteny te krótkofalowcy nazywali anteną SP6LB. Współpracował z Zarządem Krajowym Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej (PAR) w zakresie komunikacji radiowej Packet Radio, Polska Agencja Radiowa wyznaczyła go także na koordynatora ds. amatorskich przemienników UKF (analogowych) (1988). Zdzisław Bieńkowski posiadał szeroką wiedzę na temat techniki radiowej oraz władał kilkoma językami obcymi, jako członek Polski Związek Krótkofalowców był delegatem na międzynarodowych konferencjach radioamatorskich, np. uczestniczył w wielu konferencjach I regionu International Amateur Radio Union (IARU) w Tel Avivie (1996), w Wiedniu (1995), Lillehammer (1999), San Marino (2002), Davos (2005), reprezentował Polski Związek Krótkofalowców na Ham Radio w Friedrichshafen (2001). Zarząd Krajowy Polskiej Agencji Radiokomunikacyjnej powołał Bieńkowskiego na koordynatora ds. przemienników amatorskich] (1988). Był inicjatorem i współzałożycielem „Sudeckiego Oddziału Terenowego” PZK (OT13) , w 1993r Bieńkowski został wybrany pierwszym prezesem Sudeckiego Oddziału Terenowego (pełnił tę funkcję do 2006). Oprócz działalności społecznej brał udział w zawodach radioamatorskich, głównie na UKF-ie także w ramach wypraw na pobliskie góry, także w łącznościach emisjami cyfrowymi. Współpracował z redakcjami czasopism: Radioamator, Krótkofalowiec Polski, Świat Radio, publikując w nich artykuły dotyczące anten, łączności UKF, przemienników. Zdzisław Bieńkowski zmarł w wieku 85 lat po długiej chorobie 3 lutego 2015r, pochowany został na cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu. Upamiętnienie Znak wywoławczy SP6LB Staraniem Polskiego Klub UKF znak wywoławczy SP6LB Zdzisława Bieńkowskiego został przydzielony przez UKE radiostacji klubowej PK UKF. Znak SP6LB będzie używany przez radiostację klubową w czasie łączności: zawodów krótkofalarskich, ważnych wydarzeń klubu tj. spotkań, zjazdów, konferencji. Nagroda im. Zdzisława Bieńkowskiego SP6LB Organizacja Polski Klub UKF dla upamiętnienia Zdzisława Bieńkowskiego w 2016r. ustanowił nagrodę im. Zdzisława Bieńkowskiego SP6LB. Kapituła Nagrody corocznie przyznaje Nagrodę im. Zdzisława Bieńkowskiego SP6LB, wyróżnienie przyznawane jest osobom ze środowisk krótkofalarskich oraz z organizacji i instytucji działających na rzecz rozwoju polskiego ruchu ultrakrótkofalowego. Zawody im. Zdzisława Bieńkowskiego SP6LB Od 2021 roku w każdy pierwszy weekend sierpnia Stowarzyszenie Polski Klub UKF organizuje Zawody Letnie im. SP6LB. Zawody polegają na przeprowadzeniu łączności w pasmach UKF, tj. 28, 50, 70, 144 i 432MHz. Książki „Amatorskie Anteny KF i UKF” (1978), współautorzy Zdzisław Bieńkowski, Edmund Lipiński „Poradnik Ultra Krótkofalowca” (1988) Odznaczenia, wyróżnienia Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski (1985) Honorowy Członek PZK (2008, odznaka nr.35) Złota Odznaka Honorowa PZK (2002) Przypisy Linki zewnętrzne Polski Związek Krótkofalowców - biogram Zdzisława Bieńkowskiego film YouTube - SP6LB Zawody im. Zdzisława Bieńkowskiego - SP6LB, regulamin, PDF Bibliografia Ryszard Reich (SP4BBU) „Krótkofalarstwo moją pasją (wspomnienia krótkofalowców)" wyd. Klub Seniora PZK, Łódź, 2009 PDF Zmarli w 2015 Ludzie urodzeni w Łodzi Pochowani na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu Polscy inżynierowie Polscy inżynierowie elektrycy Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa) Polscy krótkofalowcy

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: No? en: Yeah?

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tarnowie – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w diecezji tarnowskiej w dekanacie Tarnów Wschód. Proboszczowie: 1949–1992: Stefan Dobrzański 1992–2000: Stanisław Mlyczyński 2000–2007: Stanisław Sojka 2007–2012: Antoni Bielak 2012–2020: ks. Adam Kardyś od 2020: ks. Bogusław Skotarek Linki zewnętrzne Informacje o parafii na stronie diecezji tarnowskiej Najświętszego Tarnów

gromada Chełmsko Śląskie (1954–1956) (powiat kamiennogórski) gromada Chełmsko Śląskie (1962–1972) (powiat kamiennogórski)

translate from English to Polish: en: Harvey, dinner. - have to get some union boys in there. pl: Harvey, kolacja.

translate from English to Indonesian: en: Jared! Over here! id: Sebelah sini!

Wattisham is a village and civil parish in Babergh, Suffolk, England. Wattisham has a church called Church of St Nicholas. References Civil parishes in Suffolk Villages in Suffolk Settlements in Babergh

Limba U I adalah salah satu kelurahan di wilayah kecamatan Kota Selatan, Kota Gorontalo, Provinsi Gorontalo, Indonesia. Referensi

Guido Balzarini (ur. 21 października 1874 w Arrone, zm. 18 kwietnia 1935 w Rzymie) – włoski szermierz. Złoty medalista olimpijski z Paryża. Zawody w 1924 były jego jedynymi igrzyskami olimpijskimi. W wieku 49 lat zwyciężył w drużynowym konkursie w szabli. Przypisy Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1924 Szermierze na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924 Włoscy medaliści olimpijscy Włoscy szermierze Urodzeni w 1874 Zmarli w 1935

2012 TE144 adalah sebuah asteroid. Asteroid ini merupakan bagian dari asteroid Troya Yupiter, yang terletak di orbit Yupiter. Eksentrisitas orbit asteroid ini tercatat sebesar 0.016, sementara magnitudo mutlaknya adalah 13.9. Pembentukan Seperti asteroid secara keseluruhan, asteroid ini terbentuk dari nebula matahari primordial sebagai pecahan planetisimal, sesuatu di nebula matahari muda yang tidak cukup besar untuk berubah menjadi planet. Referensi Pranala luar Daftar asteroid Troya Yupiter - The International Astronomical Union Minor Planet Center. Asteroid Troya Jupiter

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Hibernowała się prawie dwa lata. en: She's been in cryo-sleep for almost two years.

Dalam seismologi dan bidang lainnya yang melibatkan gelombang elastis, gelombang-S, gelombang sekunder, atau gelombang geser (terkadang disebut sebagai gelombang-S elastis) adalah suatu jenis gelombang elastis dan merupakan salah satu dari dua jenis gelombang badan elastis utama, dinamai demikian karena kedua gelombang merambat melalui badan suatu benda, tidak seperti gelombang permukaan. Gelombang-S merupakan gelombang transversal, memiliki arti bahwa arah pergerakan partikel akibat gelombang-S tegak lurus terhadap arah perambatan gelombang, dan gaya pemulih utama berasal dari tegangan geser. Untuk itu, gelombang-S tidak dapat merambat pada cairan dengan viskositas nol (atau sangat rendah); akan tetapi, gelombang ini dapat merambat pada cairan dengan viskositas tinggi. Nama gelombang sekunder berasal dari fakta bahwa gelombang ini merupakan jenis gelombang kedua yang terdeteksi oleh seismograf gema bumi, setelah gelombang primer tekan, atau gelombang-P, karena gelombang-S merambat lebih lambat pada benda padat. Tidak seperti gelombang-P, gelombang-S tidak dapat merambat melalui inti luar cair Bumi, dan fenomena ini menyebabkan zona bayangan untuk gelombang-S yang berseberangan dengan lokasi asal gelombang. Gelombang ini tetap dapat merambat melalui inti dalam padat: ketika gelombang-P menghantam batas inti cair dan padat membentuk sudut miring, gelombang-S akan terbentuk dan merambat dalam medium padat. Ketika gelombang-S ini kembali menghantam batas membentuk sudut miring, gelombang akan menciptakan gelombang-P yang merambat melalui medium cair. Sifat ini memungkinkan seismolog untuk menentukan berbagai sifat fisik inti dalam Bumi. Sejarah Pada 1830, matematikawan Siméon Denis Poisson mempresentasikan kepada Akademi Sains Prancis sebuah esai ("memoar") dengan teori perambatan gelombang elastis dalam benda padat. Di dalam memoarnya, ia menyatakan bahwa gempa bumi menghasilkan dua gelombang berbeda: salah satunya memiliki kecepatan tertentu sebesar dan gelombang lainnya memiliki kecepatan . Pada jarak yang cukup dari sumber gempa, ketika gelombang tersebut dapat dianggap sebagai gelombang bidang pada wilayah tinjauan, jenis gelombang pertama terdiri dari ekspansi dan kompresi dalam arah tegak lurus muka gelombang (yaitu, paralel terhadap arah gerak gelombang); sementara jenis kedua terdiri dari gerak regangan yang terjadi dalam arah paralel terhadap muka gelombang (tegak lurus arah gerak). Teori Medium isotropis Untuk tujuan penjelasan ini, sebuah medium padat dapat dikatakan isotropis jika regangan (deformasi) medium dalam merespons tegangan sama di segala arah. Misal adalah vektor perpindahan suatu partikel dalam suatu medium dari posisi "istirahat" akibat getaran elastis, yang dipahami sebagai fungsi dari posisi istirahat dan waktu . Deformasi medium pada titik tersebut dapat dijabarkan oleh tensor regangan , matriks 3×3 yang elemennya merupakan dengan adalah turunan parsial terhadap koordinat posisi . Tensor regangan berhubungan dengan tensor tegangan 3×3 melalui persamaan Di sini adalah fungsi delta Kronecker (1 jika , 0 untuk kondisi lainnya) serta dan adalah parameter Lamé ( menjadi modulus geser material). Sehingga persamaan tersebut menjadi Dari Hukum inersia Newton, juga didapat satu persamaan dengan adalah massa jenis (massa per satuan volume) medium pada titik tersebut, dan adalah turunan parsial terhadap waktu. Menggabungkan dua persamaan terakhir, diperoleh persamaan gelombang seismik pada media homogen Menggunakan notasi operator nabla pada kalkulus vektor, , dengan berbagai aproksimasi, persamaan ini dapat ditulis sebagai Menggunakan operator rotasi pada persamaan ini dan menerapkan vektor identitas, diperoleh persamaan Persamaan ini merupakan persamaan gelombang yang berlaku pada besaran vektor , yang merupakan regangan geser material. Solusi persamaan ini, gelombang-S, merupakan kombinasi linear dari gelombang bidang sinusoidal dengan berbagai panjang gelombang dan arah rambat, tetapi semua gelombang memiliki kecepatan sama sebesar Menggunakan operator divergensi terhadap persamaan gelombang seismik pada media homogen, alih-alih operator rotasi, menghasilkan persamaan gelombang yang menjabarkan perambatan besaran , yang merupakan regangan tekan material. Solusi persamaan ini, gelombang-P, merambat pada kecepatan sebesar , lebih dari dua kali lipat kecepatan pada gelombang-S. Gelombang SH keadaan tunak dijabarkan oleh persamaan Helmholtz dengan adalah bilangan gelombang. Lihat pula Peringatan Dini Gempa Bumi (Jepang) Gelombang Lamb Gelombang longitudinal Gelombang Love Gelombang-P Gelombang Rayleigh Gelombang seismik Pemisahan gelombang geser Referensi Bacaan lanjutan Gelombang Seismologi

Izoterma LF, czyli izoterma Langmuira-Freundlicha (od nazwisk Irvinga Langmuira i Herberta Freundlicha) opisuje fizyczną adsorpcję adsorpcję zlokalizowaną i odpowiada symetrycznemu quasigaussowskiemu rozkładowi energii adsorpcji. Można ją uważać za szczególny przypadek 4-parametrowej izotermy GL, w której dwa parametry określające kształt funkcji rozkładu są równe gdzie: – pokrycie powierzchni (adsorpcja względna), ( – adsorpcja, pojemność monowarstwy), – ciśnienie, – parametr heterogeniczności im mniejszy tym większa szerokość rozkładu energii adsorpcji; dla otrzymujemy izotermę Langmuira, dla której funkcja rozkładu może być opisana jako delta Diraca, – stała równowagi adsorpcji związana z energią charakterystyczną funkcji rozkładu energii (dla rozkładu symetrycznego energia charakterystyczna jest równa energii średniej) gdzie: – średnia energia adsorpcji, – tzw. czynnik przedeksponencjalny związany z entropią procesu adsorpcji, – uniwersalna stała gazowa, – temperatura. Izoterma ta dla niskich ciśnień może być przybliżona za pomocą izotermy Freundlicha, które jest liniowe we współrzędnych logarytmicznych adsorpcji i ciśnienia. Jeżeli znana jest (np. z niezależnych pomiarów) pojemność monowarstwy dla danego układu, wówczas dane eksperymentalne często przedstawia się we współrzędnych postaci liniowej tego równania: Takie przedstawienie nie tylko pozwala łatwo stwierdzić, czy dane są zgodne z modelem (jeśli brak odchyleń systematycznych) i jakie są jego parametry. Po formalnej zamianie ciśnienia na stężenie izoterma LF może być wykorzystana do opisu adsorpcji z rozcieńczonego roztworu (np. wodnego roztworu substancji organicznej). Można w niej również uwzględnić oddziaływania boczne specyficzne i niespecyficzne, a także adsorpcję wielowarstwową (zob. adsorpcja). LF

translate from English to Indonesian: en: Talk me in. id: Terus kabari aku.

Tu Jong-sil () adalah mantan pemain tenis meja putri asal Korea Utara. Karier tenis meja Ia memenangkan medali perak pada Kejuaraan Tenis Meja Dunia 1997 and Kejuaraan Tenis Meja Dunia 1997 di piala Corbillon (Piala Corbillon (acara tim putri). Dia mewakili Korea Utara selama Olimpiade 1996. Lihat juga Daftar peraih medali Kejuaraan Dunia Tenis Meja Referensi Pranala luar Pemain tenis meja putri Korea Utara

translate from English to Indonesian: en: Fuck this shit. id: Persetan dengan semua ini.

translate from English to Polish: en: Well, look who finally made it. pl: Kogo my tu wreszcie mamy.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Kembalilah kesitu. en: Get back there.

translate from English to Polish: en: Do you all feel that? pl: Wszyscy tak uważacie?

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: To tylko ja, czy my, przyciągamy dziwne sprawy jak magnes? en: - ls it me or do we attract odd cases?

Historie rzymskie – polskie tłumaczenie wyboru opowieści z Gesta Romanorum dokonane w XVI wieku. Domniemane pierwsze wydanie, wydrukowane prawdopodobnie w Krakowie w 1540 w drukarni Szarfenbergów, nie zachowało się. Drugie, zachowane wydanie, zatytułowane Historie rozmaite z Rzymskich i z innych dziejów wybrane z wykłady ich obyczajnymi, ludzi ku rozmiłowaniu mądrości i też innych cnot przywodzące, pochodzi z 1543. Dzieło było wielokrotnie wznawianie do XVIII wieku. Język przekładu ma duże walory artystyczne. Historie są przekładem utworów zawartych w Gesta Romanorum, popularnych w średniowieczu krótkich opowiadań przekazujących nauki moralne (exemplum). Autorstwo tłumaczenia nie jest pewne. Być może tłumaczem był Jan z Koszyczek, który zredagował tom. W tłumaczeniu znalazło się 40 przykładów, w tym grecki romans z II-III wieku pt. Historyja o Apollonijuszu krolu Tyrskim a Tarsyjej krolewnie, znany w Polsce również z innego przekładu. Opowiadana oparte są zwykle na motywach zaczerpniętych ze starożytności, które zostały przetworzone i rozbudowane w średniowieczu. Każdy przykład dodatkowo zawiera „wykłady obyczajne” (moralisationes), przeznaczone nie tylko do lektury, ale i dla kaznodziejów, które zaczynają się od zwrotu do czytelników lub słuchaczy: „Namilejszy bracia”. Wykłady te objaśniają znaczenia i przekazy moralne płynące z opowiadania. Zwykle ukazują, że występek jest karany, zaś cnota nagradzana. Bibliografia Polskie renesansowe utwory literackie Polskie zbiory nowel i opowiadań

Cabean adalah desa di kecamatan Sawahan, Madiun, Jawa Timur, Indonesia. Referensi

translate from English to Polish: en: On a cold day in hell. pl: Prędzej piekło zamarznie.

translate from English to Polish: en: Why is Phys. Ed. here? pl: Dlaczego Phys Ed tu jest?

Imran bin Hushain () adalah salah seorang Sahabat Nabi Muhammad, qadi, serta periwayat hadits. Nama lengkapnya ialah Imran bin Hushain bin Ubaid bin Khalaf al-Khuza'i. Ia dan ayahnya, Hushain bin Ubaid, masuk Islam pada tahun terjadinya Perang Khaibar (629 M). Umar bin Khaththab saat menjadi khalifah menunjuk Imran bin Hushain sebagai qadi dan pengajar agama bagi penduduk Bashrah, dan sejak saat itu ia menetap di sana. Di Bashrah, Imran bin Hushain mengajarkan agama dan meriwayatkan hadits pada banyak ulama Tabi'in, termasuk di antaranya Ibnu Sirin. Pada masa terjadinya perselisihan kekuasaan antara Ali bin Abi Thalib dan Muawiyah bin Abi Sufyan, Imran bin Hushain bersikap tidak memihak dan menganjurkan masyarakat agar juga bersikap demikian. Imran bin Hushain wafat di Bashrah (sekarang di Irak) pada tahun 52 H / 673 M. Lihat pula Sahabat Nabi Referensi Sahabat Nabi Perawi hadis Kematian 673

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Ah , sialan , Bung! en: Ah, shit, pal!

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: No i właśnie powiedziałem. Dlaczego zostawiłeś ją samą w środku nocy? en: WHY DID YOU LEAVE HER IN THE MIDDLE OF THE NIGHT?

Omega Capricorni (ω Cap / ω Capricorni) adalah salah satu bintang pada rasi Capricornus. ω Capricorni adalah bintang raksasa merah tipe M (M-type red giant) dengan magnitudo 4.12. Bintang ini berada pada jarak 628 tahun cahaya dari Bumi. Etimologi Baten Algiedi merupakan nama tradisional dari bintang ini, berasal dari bahasa Arab yang berarti "perut sang kambing". Nama lain yang diberikan oleh para astronom terdahulu untuk bintang ini adalah: Referensi Rasi bintang Capricornus

Marcel Madila Basanguka (ur. 17 maja 1955 w Ndola) – kongijski duchowny katolicki, arcybiskup Kanangi w latach 2006–2022. Życiorys Studiował w seminarium w Malole oraz na wydziale teologicznym w Kinszasie. Święcenia diakonatu przyjął 11 stycznia 1981, zaś święcenia kapłańskie 30 sierpnia 1981. Inkardynowany do archidiecezji Kananga, został wikariuszem parafii katedralnej, a następnie wykładowcą seminarium w Mbuji-Mayi. W latach 1987-1996 studiował w Paryżu, zaś po powrocie do kraju został profesorem seminarium w Kabwe, a od 2000 seminarium w Kinszasie. Episkopat 27 marca 2004 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji Kananga oraz biskupem tytularnym Gigthi. Sakry biskupiej udzielił mu 29 maja 2004 abp Godefroid Mukeng’a Kalond. 9 grudnia 2006 został mianowany przez Benedykta XVI ordynariuszem archidiecezji Kananga. 21 grudnia 2022 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionego urzędu. Przypisy Linki zewnętrzne [dostęp 2012-04-02] Biskupi katoliccy z Demokratycznej Republiki Konga Ludzie urodzeni w Ndoli Urodzeni w 1955

Henryk Wacław Kubalski (ur. 6 stycznia 1901 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 22 października 1956 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy. Życiorys Syn Stefana i Leokadii Kubalskich. Debiutował 16 stycznia 1918 na deskach warszawskiego Teatru Praskiego. W latach 1921–1925 co sezon zmieniał miejsce pracy, były to: Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Warszawie (1921/1922), Teatr Rozmaitości (1922/1923), Teatr im. Aleksandra Fredry (1923/1924), Teatr Szkarłatna Maska (1924/1925). W 1925 związał się z Teatrem Polskim, gdzie występował do września 1939. Podczas wojny pracował jako kelner w „Kawiarni-Barze” w Teatrze Polskim. W 1945 wyjechał do Zakopanego, gdzie występował w Teatrze Podhalańskim. Po roku powrócił do Warszawy i przystąpił do zespołu Teatru Polskiego, gdzie występował do śmierci. W produkcjach filmowych grał w rolach epizodycznych i drugoplanowych. Zmarł 22 października 1956 w Warszawie, pochowany 30 października 1956 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 24E-I-24). Filmografia 1934: Śluby ułańskie 1936: Jadzia 1948: Skarb – mężczyzna, którego Witek Konar pyta o ul. Równą 64 Ordery i odznaczenia Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 25 czerwca 1946, 25 czerwca 1953) Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955) Przypisy Bibliografia Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965 (pod redakcją Zbigniewa Raszewskiego), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, s. 348. Monografia Cmentarza Bródnowskiego, Urząd Dzielnicy Warszawa Targówek, Warszawa 2007 s. 139. Linki zewnętrzne Ludzie urodzeni w Piotrkowie Trybunalskim Odznaczeni dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989) Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej Pochowani na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie Polscy aktorzy filmowi Polscy aktorzy teatralni Urodzeni w 1901 Zmarli w 1956

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Untuk menemukan Berlin. en: To find Berlin.

Bull Beach – plaża (beach) w kanadyjskiej prowincji Nowa Szkocja, w hrabstwie Halifax, na wybrzeżu zatoki Mushaboom Harbour (44°50′02″N, 62°34′31″W); nazwa urzędowo zatwierdzona 5 kwietnia 1961. Przypisy Plaże w hrabstwie Halifax

translate from English to Polish: en: Somewhere along the line, you just lose the butterflies. pl: Gdzieś po drodze gubi się motyle.

translate from English to Polish: en: My greed has to be a shining light to everyone. A testament to the rewards of avarice. pl: Ma chciwość musi zabłysnąć, być przykładem!

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Tidak lihat kabelnya membentang dariku keluar jendela kepadanya? en: Do you not see how it stretches from me out the window to him?

Isa Szejszenkułowicz Ömürkułow (, ur. 12 marca 1957 w siele Gornaja Majowka, rejon Ałamüdün) – kirgiski polityk i działacz narodowy. Kariera W 1980 roku ukończył Politechnikę Fruzeńską z tytułem „inżynier mechanik”. W latach 1989–1990 pobierał nauki jako wolny słuchacz w Wyższej Szkole Partyjnej w Ałmaty. Karierę naukową rozpoczął w Akademii Nauk Kirgiskiej SRR, gdzie od 1976 do 1977 pracował jako laborant. Przez 3 lata od 1991 roku pełnił funkcję pomocnika zastępcy prezydenta Kirgistanu. Deputowany do Rady Najwyższej I, II, III, IV oraz VI kadencji. W 2007 roku wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Kirgistanu. Od kwietnia 2010 roku pełniący obowiązki mera Biszkeku. W lutym 2011 został wybrany na tę funkcję przez biszkekański miejski kengesz – oddało na niego swój głos 39 z 40 deputowanych. Funkcję tę sprawował do 5 grudnia 2013. 28 kwietnia 2016 roku wybrany jednogłośnie liderem SDPK. W wyborach parlamentarnych w 2020 startował z 26. miejsca z listy Mekenim Kyrgyzstan. 1 grudnia 2011 roku ukazem prezydenta Kirgistanu Rozy Otunbajewej został wyróżniony tytułem „Bohatera kwietniowej państwowej rewolucji”. Został on mu przyznany za zasługi w obaleniu skorumpowanego reżimu. Przypisy Urodzeni w 1957 Kirgiscy politycy

translate from English to Indonesian: en: Become a legend again. id: Menjadi seorang legenda lagi.

translate from English to Polish: en: Yes, to spend Christmas with my mom... and we're staying for a few more days. pl: Tak, spędzimy święta z moją mamą, i zostaniemy kilka dni dłużej.

translate from English to Indonesian: en: Za? id: Za?

Relikwiarz świętej Korduli – wczesnośredniowieczny relikwiarz ze szczątkami św. Korduli, znajdujący się przed 1945 rokiem w skarbcu katedry kamieńskiej. Obecnie zaginiony. Relikwiarz wykonany został na przełomie X i XI wieku w tzw. stylu Mammen przez południowoszwedzkich rzemieślników związanych z ośrodkiem handlu i rzemiosła w Lund. Miał postać owalnej szkatuły o długości 56 cm, szerokości 34,5 cm i wysokości 28 cm. Wykonany został z 22 płytek z poroża łosia ozdobionych reliefami z ornamentami roślinnymi i zoomorficznymi. Płytki połączone były pozłacaną miedzianą taśmą, z nasadzonymi wizerunkami smoczych łbów na łączeniach. Szkatuła posiadała 6 brązowych nóżek, zaś jej dno wykonano z dębiny. Nieznane są okoliczności, w jakich zabytek trafił na Pomorze. Według prof. Władysława Filipowiaka mógł zostać zrabowany w 1136 roku przez pomorskiego księcia Racibora I podczas wyprawy na Konungahelę. Mógł też przybyć wraz z misją chrystianizacyjną Ottona z Bambergu lub zostać przywieziony przez któregoś z Duńczyków zasiadających pod koniec XII wieku na tronie biskupim w Kamieniu. Jeszcze inne hipotezy dopatrują się w nim wyrobu Skandynawów osiadłych w ujściu Odry lub podarunku od biskupów Lund. W skarbcu kamieńskiej katedry relikwiarz poświadczony jest od końca XV wieku. Przechowywano w nim czaszkę świętej. Pod koniec 1944 roku, w obawie przed zbliżającym się frontem, relikwiarz ukryto wraz z innymi częściami katedralnego skarbca w dobrach hrabiego Hasso von Fleminga w Benicach. W nocy z 4 na 5 marca 1945 roku skrzynie ze skarbami zostały w związku z nadchodzącą ofensywą wojsk radzieckich wywiezione w pośpiechu w kierunku Niemiec. Dalsze losy zabytku pozostają nieznane. Przypisy Korduli Zaginione lub zniszczone dzieła sztuki

translate from English to Indonesian: en: ♪ I'm glad whenever I can share her laughter ♪ id: I'm glad whenever I can share her laughter

Gunung Munara adalah sebuah gunung yang terletak di sebelah barat Kabupaten Bogor. Gunung ini terletak 40 km di barat daya Jakarta dan 12,1 km di sebelah barat dari daerah Parung tepatnya di daerah Kecamatan Rumpin, Kabupaten Bogor. Medan di sekitar Gunung Munara datar di timur laut, namun di barat daya berbukit. Titik tertinggi terdekat adalah 580 meter di atas permukaan laut, 4,1 km barat daya Gunung Munara. Di sekitar Gunung Munara sangat padat penduduknya, dengan 2.028 jiwa/km². Daerah besar terdekat adalah Parung, 12,1 km sebelah timur Gunung Munara. Di sekitar Gunung Munara, tumbuh hutan gugur yang hijau. Geografi Iklim hutan hujan tropis berlaku di daerah tersebut. Suhu rata-rata tahunan di lingkungan adalah 24 °C. Bulan terpanas adalah September, dengan suhu rata-rata 26 °C, dan terdingin Maret, dengan 23 °C. Rata - rata curah hujan tahunan 3.783 milimeter. Bulan terbasah adalah Desember, dengan rata-rata 505 mm curah hujan, dan September terkering, dengan 89 mm curah hujan. Galeri Referensi Munara

Alpaida cuyabeno adalah spesies laba-laba yang tergolong famili Araneidae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Alpaida dan ordo Araneae. Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan pada tahun 1988 oleh Levi. Laba-laba ini biasanya banyak ditemui di Ecuador. Referensi (2010): The world spider catalog, versi 10.5. American Museum of Natural History. Araneidae

translate from English to Indonesian: en: Well, another day or two won't matter. id: Nah , atau dua hari lagi kagak akan peduli .

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Data urodzenia: 2.4.1966 r. Miejsce urodzenia: Biskra, Algieria.”; en: Date of birth: 2.4.1966. Place of birth: Biskra, Algeria.’

translate from English to Indonesian: en: Shut up! id: Diam!

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Mana dia? en: Where is she?