text
stringlengths 0
889
|
|---|
सा सखीभिः परिवृता विचिन्वन्त्यङ्घ्रिपान्वने |
शिवमाराध्य यत्नेन परं सामर्थ्यमाप्तवान् ॥ |
जिसने शार का श्रष्ययत किया श्रौर ज शुद्ध श्राचार बल्ला है, उपे मन्त्री वनाना |
एवं बहुविधान देशान विजित्य पुरुषर्षभः |
दिवा चरन्ति मृगयां पाण्डवेया वनाद वनम |
दमघॊषात्मजॊ वीरः शिशुपालॊ मया हतः |
वध्यमानं बलं चापि भीष्मेणामित्रघातिना |
तस्मात कालप्रतीक्षॊ ऽहं सथितॊ ऽसमि शुभलक्षण |
जदटभलुर्भिणीपषठीषत्सतरीएां समविभागं स्पशतमेकः पररयेत् ॥ ४ ॥ प |
पुनः सुप्तान उपाधाक्षीद बालकान वारणावते |
तेन जीवसि राजंस तवं निहतास तव अनुगास तव |
कामपुष्पफलांश चैव पादपान कामचारिणः |
जानामि कषुधितं हि तवाम आहारसमयश च ते |
अद्यैव त्वदृतेऽस्य किं मम न ते मायात्वमादर्शितम् |
आसां नद्युपनद्यश्च सन्त्यन्यास्तु सहस्रशः । |
तं रुवन्तं ततॊ वत्सं जामदग्न्यः सवम आश्रमम |
रक्त-पित्ताति-वृद्ध-त्वात् क्रियाम् अन्-उपलभ्य वा ॥ |
अटति यद्भवानह्नि काननं त्रुटि युगायते त्वामपश्यताम् |
तत्र तद् युद्धमभवत् प्रख्यातं तारकामयम् । |
पुलस्त्योङ्गिरसश्चैव तथा वैवस्वतो मनुः ॥ |
स वद्यमानस तैर अस्त्रैर अर्जुनेन महात्मना |
मतङ्गशिष्यास तत्रासन्न ऋषयः सुसमाहितः |
वसिष्ठजाबालिसयाज्ञवल्क्य- । |
दृष्ट्वा मां बान्धवाः सर्वे हर्षम आहारयन पुनः |
न कषुत्पिपासे न गलानिर न शीतॊष्णभयं तथा |
एकछत्रां महीं कृत्वा कौसल्याय यशस्विने |
पुलकचिताङ्ग औत्कण्ठ्यात्स्वाख्याने नाशकन्नृप |
पाण्डवः परवीरघ्नः सहदेवः परतापवान |
अविभागमना बुद्धिर्भावो मनसि वर्तते । |
सहस्रस्थूण आसाते| |
युधिष्ठिरं हतामित्रं कृताञ्जालिर अथाच्युतः |
गङ्गॊर्मिभिर भानुमतीभिर इद्धः; सहस्ररश्मि परतिमॊ विभाति |
विमानानि च युक्तानि कामगानि च वासव |
अत्राप्युदाहरन्तीममितिहासं पुरातनम् |
देवा अप्यूचिरे सर्वे पिप्पलादं ससम्भ्रमाः ॥ |
यद अह्ना कुरुते पुण्यं परजा धर्मेण पालयन |
देवाः प्र हिणुत स्मरमसौ मामनु शोचतु ॥१॥ |
बदर्याश्रममासाद्य नरनारायणालयम् |
सन्ति चाशीविषनिभाः सन्ति मन्दास तथापरे |
सभायां परिकृष्टाहम एकवस्त्रा रजस्वला |
जयद्रथेनापहारॊ दरौपद्याश चाश्रमान्तरात |
नलॊपाख्यानम अत्रैव धर्मिष्ठं करुणॊदयम |
माहेश्वरी महादेवी परॊच्यते पार्वतीति या |
अहं ते रावणस्येदं कुलं जन्म च राघव |
कला गुणः यदुक्तं षोडशकलम् इति अकला गुणविरुद्धो दोषः तेन वातकलाकलीयो वातगुणदोषीय इत्यर्थः यदि वा कला सूक्ष्मो भागस् तस्यापि कला कलाकला तस्यापि सूक्ष्मो भाग इत्यर्थः ॥ |
दृष्ट्वा तान अब्रवीद राजा किं चित कॊपसमन्वितः |
विनिघ्नन निशितैर बाणै रथाद भीष्मम अपातयत |
मातुलस ते महाबाहॊ वाक्यम आह नरर्षभ |
तांश चातिवल्गु वचसॊ रथाङ्गाह्वयना दविजाः |
यत्र नैव शरैः कार्यं न भृत्यैर न च बन्धुभिः |
तद्विद्वद्भिरसद्वृत्तो वेनोऽस्माभिः कृतो नृपः |
कथं चित तव गाङ्गेय विपत्तौ नास्ति नः कुलम |
वयहनत सायकै राजञ शतशॊ ऽथ सहस्रशः |
महार्हाणि च यानानि ददृशुस ते समन्ततः |
इक्ष्वाकवॊ यदि बरह्मन दलॊ वा; विधेया मे यदि वान्ये विशॊ ऽपि |
कट्व्-अम्ल-लवण-क्षारैः क्रमाद् अग्निं विवर्धयेत् ॥ |
सर्व एव भवन्तश च शूराः पराज्ञाः कुलॊद्गताः |
अनन्तम इति कृत्वा स नित्यं केवलम एव च |
ददौ दश स धर्माय कश्यपाय त्रयोदश । |
मध्व इवामृत संयुक्तं तस्माद एतौ मताव इह |
एवंविभेमयः एथिवरं लभमानो ऽथशाह्तनत् । |
भयेष्व अभयदश चैव यथाहं पलवगेश्वर |
तत्प्राप्यते पुण्यत एव भद्रे । |
संविभक्ता च दाता च भॊगवान सुखवान नरः |
तामसानां च जन्तूनां रमणीयावृतात्मनाम |
तेनार्दिता महाराज भारती सा महाचमूः |
चक्रतुस तौ कथाशीलौ शुचि संहृष्टमानसौ |
वेगेन सातीव पृथुप्रवाहा; परसुस्रुता भैरवारावरूपा |
नापश्यत परसुप्तं वै भुजगं तिर्यग आयतम |
पञ्च दरौणिक एकैकः सुवर्णस्याहतस्य वै |
अविकारी महोत्साहो महासाहसिको नरः ॥ |
निमीलत्येतदखिलं मायाशय्याशये ऽच्युते ॥ |
आहारेण विवर्धन्ते तेन जीवन्ति जन्तवः |
भक्षयस्वॊत्तङ्क |
ताम अन्विच्छन स नृपतिः परिचक्राम तत तदा |
पराजितेषु भरतेषु दुर्मनाः; कर्णॊ भृशं नयश्वसद अश्रुवर्तयन |
वारिसर्षपभस्मादिक्षेपाद्युद्धादिके जयः ॥ |
तैलाक्त-गात्रस्य कृतानि चूर्णान्य् एतानि दद्याद् अवचूर्णनार्थम् । |
तत पुण्यं तत्परं बरह्म तत तीर्थं तत तपॊवनम |
स सुष्टुभा स रक्वता गणेन वलं रुरोज फलिगं रवेण| |
अथापयाति संग्रामाद विजयात तद विशिष्यते |
एवं लोकं परम्विद्यान्नश्वरं कर्मनिर्मितम् |
दोषोद्रेकानुरोधेन प्रत्याख्याय क्रियाम् इमाम् ॥ |
हते दरॊणे निरुत्साहान कुरून पाण्डव सृञ्जयाः |
विदाम योगमायास्ते दुर्दर्शा अपि मायिनाम् |
आहारकाले मतिमान परिव्राड जनमेजय |
कदा चिच छिखरे तस्य पर्वतस्यावतिष्ठते |
धयायन्तं किं न मन्युस ते पराप्ते काले विवर्धते |
काञ्चीगुणोल्लसच्छ्रोणिं हृदयाम्भोजविष्टरम् |
विशालां बदरीं पराप्तॊ भरातृभिः सह राक्षसाः |
अलॊभाद अक्षया लॊकाः पराप्ता वः सार्वकामिकाः |
तदप्यस्थिरबुद्धित्वात्प्रनष्टमिव मे ऽनघ ॥ |
तेषां तद वचनं शरुत्वा विराटॊ वाहिनीपतिः |
सा चेयं गौतमी गङ्गा सप्तधा सागरं गता ॥ |
यद्या तव अबुध्यतात्मानं भक्ष्यमाणं स वै पशुः |