text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะลือเดชทุกประเทศมานอบนบ <bot>:ขจรจบแต่บรรดาภาษาสยาม คำนวณเสร็จแล้วประมูลทูลไปตาม ทั้งวันยามในเดือนยี่ปีระกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยุดประทับยับยั้งอยู่ข้างหน้า <bot>:พระชวนอัครชายามารศรี ทั้งสาวสรรค์บรรดาฝูงนารี ไปอัญชลีบิตุราชมาตุรงค์ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระคำนับรับสั่งนั่งท้าวแขน <bot>:อยู่ริมแท่นที่สุวรรณบรรจถรณ์ ดูงามคมสมคนแก่ไม่แง่งอน สงสารอ่อนหล่อนคนซื่อไม่ถือยศ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตามเยี่ยงอย่างประเพณีให้มีเสร็จ <bot>:จัดสำเร็จออกไปกล่าวเล่าแถลง มีรับสั่งให้เรานี้มาชี้แจง ตามตำแหน่งร้บเข้าไปในบุรี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ปานนี้แก้วพี่จะครวญคร่ำ <bot>:พิไรร่ำโหยหวนรัญจวนหา เคยถนอมจอมขวัญสองกัลยา มานิราร้างไปไกลบังอร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครถอนสะอื้นแล้วฝืนพักตร์ <bot>:ปลอบน้องรักร่ำว่าอัชฌาสัย พี่ผิดแล้วแก้วตาว่าอย่างไร ก็มิได้เคืองขัดเป็นสัจจา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประณตนอบหมอบบังคมบรมนาถ <bot>:เชิญพระบาทสามพระองค์ทรงสิกขา พระอภัยมุนีศรีโสภา เห็นนัดดามาภิวาทบาทบงสุ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ตลาดแลแต่ล้วนคึกคักคั่ง <bot>:แม่ค้านั่งเรียงรายทั้งซ้ายขวา ขายเนื้อเบื้อเสือกวางเชือดช้างม้า เต่าจระเข้เหราทั้งปลาวาฬ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้สามวันรันทดสลดจิต <bot>:เจียนชีวิตจะเด็ดดับไม่กลับหลัง อุตส่าห์ยืนฝืนใจให้ประทัง ค่อยเซซังซวนทรงไม่ตรงตัว | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังความพราหมณ์ทายค่อยคลายจิต <bot>:ทั้งทรงคิดเห็นจริงทุกสิ่งสรรพ์ สั่งพระน้องกองหน้าซ้ายขวานั้น ให้ป้องกันตรวจตราในราตรี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้าเมืองรมจักร <bot>:เห็นนงลักษณ์เลิศล้วนนวลหง จึงปราศรัยไต่ถามถึงนามวงศ์ ครั้นทราบสงสารนางอย่างนัดดา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้หนุนหลังคั่งคับมานับแสน <bot>:ปืนหามแล่นยิงประดาดั่งห่าฝน พวกลังกาเสียรอยคิดถอยพล พวกถนนหลังค่ายทั้งไพร่นาย[๑] | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเรือแตกแขกฝรั่งแลอังกฤษ <bot>:ขึ้นเป็นศิษย์อยู่สำนักนั้นหนักหนา ด้วยโยคีมีมนต์ดลวิชา ปราบบรรดาภูตพรายไม่กรายไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพาสูรขุนมารสงสารสุด <bot>:ขยั้นหยุดยืนสะท้อนถอนใจใหญ่ ยิ่งพิศพักตร์ลักขณายิ่งอาลัย สะอึกสะอื้นฝืนฤทัยไมไคลคลา | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทีนี้หมดมดหมอไม่หลอเหลือ <bot>:เห็นสิ้นเชื้อสุริย์วงศ์เผ่าพงศา แม้มิห่วงดวงจิตด้วยธิดา จะกลืนยาพิษให้บรรลัยลาญ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยากจะใคร่ไปยลวิมลสมร <bot>:แสนอาวรณ์ดิ้นโดยเฝ้าโหยหวน ป่านนี้มิตรกนิษฐ์น้อยจะคอยครวญ ใครจะชวนให้เจ้าชื่นเมื่อตื่นนอน | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งกุ้งกั้งเต่าปูอยู่ในน้ำ <bot>:ลอยออกคล่ำม้วยชีวังสิ้นสังขาร์ ฝูงวิหคนกบินลงกินปลา ก็มรณาล้มตายลงก่ายกอง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าสานนท์บ่นว่าเป็นยาแฝด <bot>:มาติดแปดปนทั้งกำลังผี ถ้าได้ดูรู้เริ่มแต่เดิมที จะบัตรพลีแก้ไขดังใจจง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยักษ์กระโจมโถมจับฟัดกับหิน <bot>:แล้วกลืนกินไว้ในท้องของยักษี จึงดวงใจได้ค้างอยู่อย่างนี้ ด้วยเป็นที่ท้องทับลี้ลับลม | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างนอบนบซบพักตร์กับตักพี่ <bot>:กราบลงที่บาทาเกศาสยาย พระสวมสอดกอดน้องประคองกาย สงสารสายสุดสวาทจะคลาดคลา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรฟังคำทำหัวร่อ <bot>:ลูกจะขอพึ่งพระบาทวาสนา พยายามตามเสด็จจงเมตตา พอเป็นข้าช่วงใช้เหมือนใจปอง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอนุชาเวลาเช้า <bot>:สร่างแต่เมามนต์ยังคงให้หลงใหล ฝันว่าสอดกอดนางเหมือนอย่างใจ พอนางไปก็พอตื่นฟื้นพระองค์ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แสนสุขุมรุ่มร้อนด้วยร้างรัก <bot>:ยังไม่หนักเหมือนพี่โศกสุดประสงค์ ไม่ถึงเดือนเพื่อนรักเขาทักทรง ว่าซูบลงกว่าก่อนเปนค่อนกาย | นิราศพระบาท | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยืนสะพรั่งตั้งท่าสัประยุทธ์ <bot>:ศัสตราวุธกุมอยู่ดูไสว พวกทหารยืนเรียงเคียงกันไป เอาธงชัยปักประจำเป็นสำคัญ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้องก็รู้อยู่ในจิตว่าสิทธิ์ขาด <bot>:เป็นข้าบาทบทเรศพระเชษฐา ฆ่าก็ตายขายก็ขาดตามอาชญา จงเมตตาอย่าให้น้องนี้ต้องตี ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระองค์วงศาพาสนม <bot>:ไปเที่ยวชมเนินสวนฉนวนสนาน ไม่ห้ามปรามตามประโยชน์จะโปรดปราน เชิญสำราญอยู่ให้ช้าหลายราตรี ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะคิดแค้นแต่นางแม่อีแก่แรด <bot>:สาวสิบแปดปีเปรียบไม่เทียบถึง มาแอบหลังนั่งเฝ้าให้เคล้าคลึง กระบวนมึงมิรู้สิ้นอีลิ้นทอง | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครซ้อนนอกหนังเสือเหลือง <bot>:เป็นสามเครื่องเรียบร้อยใส่สร้อยสน แล้วกราบทูลมูลความตามยุบล เหมือนเรื่องต้นตั้งสัตย์ปฏิญาณ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ความชอบของสองนางเป็นอย่างยิ่ง <bot>:เขียนแล้วทิ้งไว้ที่ท่าชลาไหล พอฤกษ์ดีมีลมมาสมใจ ใช้ใบไปไกลฝั่งฟากลังกา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วขึ้นนั่งหลังนิลสินธพ <bot>:เลี้ยวตลบลัดป่าเที่ยวหาหญิง ไม่เห็นหนจนจิตคิดประวิง รีบขับมิ่งม้ามาพบวายุพัฒน์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:วานแกงแต่งพรีกพร้อม <bot>:ล้อมดู ครกใหญ่ไส่โขลกครู ครอบให้ กวางป่าฮ่ากระทะหู ห้อมซดหมดแฮ อิ่มอกยกมือไหว้ แวดล้อมพร้อมเพรียง | นิราศสุพรรณ | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือยุขันนั้นล่มจมสมุทร <bot>:ลำมะหุดรับได้ไพร่ทั้งหลาย เรือพี่น้องสองกษัตริย์แตกพลัดพราย ทั้งไพร่นายว่ายวนปะปนกัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งวัณฬานารีบุตรีน้อย <bot>:ให้ใช้สอยสุจริตสนิทสนม ถึงดำนิลกลิ่นก็รื่นชื่นอารมณ์ ต่างเชยชมเหมือนพงศ์ในวงศ์วาน ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบตอบองค์พงศ์กษัตริย์ <bot>:จำถนัดดาวจระเข้ในเวหา แต่ดาวอื่นจะต้องเพียรเรียนวิชา ไปปีหน้าจำได้จะไหว้ครู | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นอยู่เป็นเพื่อนสถาน <bot>:ช่วยว่าการนคเรศพระเชษฐา นางอรุณรัศมีกับพี่ยา อยู่กับป้าที่สถานพระมารดร ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทะเลลมยมนามหาสมุทร <bot>:คลื่นไม่หยุดพัดระดมเป็นลมหวน กระทบกระทั่งฝั่งชลาคงคาครวญ ระลอกป่วนปั่นปัดพัดคงคา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ตรองตรึกนึกเห็นเช่นหม่อมฉัน <bot>:ศรีสุวรรณจะไม่มาดปรารถนา จะอดสูผู้ชายอายวิญญาณ์ ทั้งขายฝ่าบาทบงสุ์แม่นงเยาว์ ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกญาติวงศ์ปลงใจยกให้น้อง <bot>:เขาปรองดองพร้อมกันต่างหรรษา ควรจะให้ไปครองสวรรยา จึ่งพากันมากราบก้มบังคมทูล ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสมคะเนเสนีก็ดีใจ <bot>:ไปเตรียมไว้พร้อมพรั่งคอยฟังความ ฯ ฝ่ายลังกาฝรั่งอยู่หลังถนน พอพักพลฝึกทหารชาญสนาม | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือจะเป็นกายสิทธิ์ฤทธิเวท <bot>:สำแดงเหตุให้ประจักษ์เกิดมรรคผล หรือจะเป็นปักษาผ้าพยนต์ แกเรียกคนให้เอาไม้มาไล่ตี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแต่บรรดาข้าหลวงใหญ่ <bot>:ให้เลี้ยงไพร่เลี้ยงพหลคนทั้งผอง ทั้งขุนนางน้อยใหญ่ดั่งใจปอง อย่าให้ข้องเคืองขัดอัธยา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งพี่ชายสายสวาทขาดชีวิต <bot>:พี่ยังคิดทุกเวลาน้ำตาไหล เพราะสิ้นบุญหุนหันจึงบรรลัย พลไพร่ก็ย่อมรู้อยู่ด้วยกัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนาวาการะเวกตระเวนด่าน <bot>:มากประมาณร้อยเศษตรวจเขตขัณฑ์ ต่างเที่ยวใช้ใบสลุบสลับกัน เห็นกำปั่นแล่นสล้างมากลางชล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบินพลางทางทัศนาเนตร <bot>:ดูประเทศหล้าแหล่งทุกแห่งหน เห็นเกาะใหญ่ในท้องทะเลวน แลสกลสวนแก้วอุทยาน | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:แจ้วแจ้วจักกระจั่นจ้า <bot>:จับใจ หริ่งหริ่งเรื่อยเรไร ร่ำร้อง แซ้งแซวส่งเสียงไส ทราบโสท๐ แหนงนิ่งนึกนุชน้อง นิ่มเนื้อนวลนาง | นิราศสุพรรณ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขม้นหมายประจิมเดินริมเขา <bot>:เนินลำเนาเขาชะโงกโตรกสิงขร พฤกษาออกดอกช่ออรชร หอมเกสรเสาวคนธ์ที่หล่นโรย | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสว่าดอกเข็มนี้เต็มรัก <bot>:จะเคียงพักตร์พี่ไว้มิให้หาย นางฟังคำทำเมินสะเทิ้นอาย ทั้งสามนายยิ้มแย้มกระแอมไอ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท้าวไทบิตุรงค์ขึ้นทรงรถ <bot>:มีกลิ้งกลดเกณฑ์แห่แลสลอน สารถีตีกัณฐัศว์อัสดร จากนครแห่ไปท้ายบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งเอ็นดูผู้ที่มีความชอบ <bot>:รางวัลตอบตามวิสัยเจ้าไอศวรรย์ หนึ่งเลี้ยงเหล่าสาวสุรางค์นางกำนัล เป็นสัตย์ธรรม์เที่ยงธรรมอย่าลำเอียง | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นึกแค้นด้วยว่าเป็นเนื้อไม่เกื้อหนุน <bot>:ซ้ำทารุณรบพุ่งเอากรุงศรี สร้อยสุวรรณจันทร์สุดาสุมาลี ป่านฉะนี้เป็นไฉนเหลือไกลกัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไหม้ข้างทิศบูรพาเวหาหน <bot>:ทั้งมืดมนตะวันปิดจนมิดแสง แต่สีไฟในอากาศยิ่งดาดแดง ประเทืองแสงรุ่งโรจน์โชตินา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยักขินีตามลงมาส่งเสด็จ <bot>:พระก็เสร็จเรื่อยมาข้างหว่างสิงขร ลงมหาสาคโรชโลธร ก็รีบจรมาในน้ำทุกค่ำคืน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้าปลงจิตผิดผัวสิชั่วนัก <bot>:เสียยศศักดิ์สารพัดจะบัดสี จึงเสแสร้งแกล้งว่าจงปรานี อย่าทำทีเทียมผัวให้ชั่วช้า | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจียระบาดตาดปักเครื่องฝรั่ง <bot>:ชายแครงฝังมุกดาลงยาขาว เหน็บพระแสงกัลเม็ดล้วนเพชรพราว จอมสาวสาวเชิญเครื่องเดินเยื้องกราย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เจ้าพราหมณ์สามคนอยู่มนเทียร <bot>:ค่อยใกล้ใกล้จะได้เวียนไปมาหา แล้วชวนพระมเหสีให้ลีลา พาธิดากลับหลังเข้าวังใน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเล่าความตามมาเมืองการะเวก <bot>:ได้เป็นเอกโอรสมียศศักดิ์ พระน้องน้อยสุจริตสนิทนัก สามิภักดิ์ตามมาถึงธานี | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงไม่ร้องน้องจะฆ่าด้วยอาวุธ <bot>:ไม่ม้วยมุดก็ไม่อางขนางหนี เมื่อไหนไหนไม่ตลอดรอดชีวี ก็ตามทีเถิดจะกอดจนวอดวาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเล่าความตามคิดไม่ปิดป้อง <bot>:มิให้ต้องคลอกเผาเหล่าทหาร พระชนนีดีใจเห็นได้การ ค่อยคิดอ่านอุบอิบซุบซิบกัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดรสอนธิดาว่าเจ้าแม่ <bot>:จงอยู่แต่ปรางค์ปราอย่าไปไหน หมั่นสวดมนต์บ่นภาวนาไป ให้พ้นภัยพวกพาลชาญฉกรรจ์ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชะความรู้ผู้หญิงดีจริงหนอ <bot>:หน่วงเอาหมอไปได้มิใช่หรือ เราเห็นเหตุเภทผลแต่ต้นมือ ลูกอ่อนถือหนังเสือเหลืองเครื่องสิทธา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องเสียงานการวิวาห์จะว้าวุ่น <bot>:คงเคืองขุ่นไปทั้งในวังหลวง อีกไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินสิ้นทั้งปวง จะเหงาง่วงเงียบเชียบยะเยียบเย็น | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันหนังสือมือเสื้อคงเชื่อได้ <bot>:ด้วยเขียนไว้ก่อนกาลนานหนักหนา คำโบราณท่านว่าคิดผิดตำรา ไปเบื้องหน้าจะลำบากให้ยากเย็น ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กนิษฐ์น้อยร้อยสังวาลแลบานพับ <bot>:ถวายกับเฟื่องห้อยแลสร้อยสน นางโฉมยงองค์อรุณร้อยกุณฑล นางเสาวคนธ์ร้อยจอนซ้อนดอกจันทน์ | พระอภัยมณี | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บังเกิดกรรมนํ้าท่วมประเทศถิ่น <bot>:คนตายสิ้นชายหญิงสูญสิ่งของ พระชนกาปรานีข้าพี่น้อง ใส่เรือทองลอยมาในสาชล | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงศิลมุนินทร์นาถ <bot>:ตรัสประภาษว่าพวกถือเป็นฤๅษี จะต้องไปสวดงานการพิธี ทั้งสองชีจะได้ช่วยอำนวยพร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายเภตราที่หน้าด่าน <bot>:พวกทหารพร้อมพรั่งคนทั้งหลาย ได้ยินเสียงปืนใหญ่ทั้งไพร่นาย เหมือนนัดหมายเร่งพหลพลเภตรา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นขี่หลังรั้งสายหวายตะค้า <bot>:สงสารม้าร้องเพียงจะเสียงหลง แต่ป่วนปั่นหันเหียนวิ่งเวียนวง ด้วยรักองค์หน่อนาถไม่คลาดคลา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญกษัตริย์สององค์ทรงสวัสดิ์ <bot>:ขึ้นปรางค์รัตน์คลายทุกข์สุขเกษม เสนาในไพร่เศรษฐีค่อยปรีดิ์เปรม ต่างอิ่มเอมวายทุกข์เป็นสุขใจ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงมัจฉาปลาใหญ่ในสมุทร <bot>:บ้างดำผุดกลอกกลับอยู่สับสน เหล่าละเมาะเกาะเกียนก็เวียนวน ทุกตำบลกึกก้องท้องสินธู | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนาว่าเห็นได้ชัยชนะ <bot>:เดชะบุญคุณพระจะอุปถัมภ์ แล้วสั่งไพร่ใหญ่น้อยให้คอยจำ ผ้าเปียกน้ำโพกหัวทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังหนังสือรื้อเป็นทุกข์ <bot>:จึงถามมุขมนตรีที่ปรึกษา หนังสือสี่มนตรีเขามีมา พวกเสนาใครจะเห็นเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสององค์ปลงจิตไม่ผิดผัน <bot>:ดั่งร่วมครรภ์รักใคร่ไม่หน่ายหนี เหมือนสุริยันจันทราหมดราคี สว่างศรีอิ่มใจทั้งไพร่พล ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระจอมรมจักรนัคเรศ <bot>:พระปิ่นเกศการะเวกมาเสกหลาน ให้นัดดาสรงชลสุคนธ์ธาร พนักงานถวายเครื่องอันเรืองรอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ทิ้งขว้างห่างเหเสน่ห์น้อง <bot>:พระคุณของทรงศักดิ์นั้นหนักหนา ถึงบิตุราชขาดเด็ดไม่เมตตา จะอุตส่าห์ทรงสัตย์สวัสดี | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:กับอุปราชอ่าองค์สรงสนาน ประดับเครื่องเรืองจรัสชัชวาล แก้วประพาฬเพชรพรายกระจายวง | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดี๋ยวนี้กลับเป็นคนต้องขวนขวาย <bot>:จากหาดทรายพ้นท่าชลาสินธุ์ เองจะขืนไปอยู่อู่วาริน พรายจะกินมิได้เหลือเป็นเหยื่อปลา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันเรื่องราวอภิเษกเอกกษัตริย์ <bot>:จะขอคัดบทกลอนอักษรศรี พึงแจ้งใจในความตามที่มี ประเพณีมาอย่างไรให้เหมือนกัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ช่องลองลวงดูตามเล่ห์ <bot>:สมคะเนจะได้ไปดังใจหมาย จึงกล่าวแกล้งแสร้งเสเพทุบาย เจ้าฝันร้ายนักน้องต้องตำรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงหลบลี้หนีไปทั้งใหญ่น้อย <bot>:อยู่จะพลอยบรรลัยมิได้กลับ ทั้งสิบองค์หลงใหลจิตใจวับ ต่างเซล้มลมจับทบทับกัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเดี๋ยวนี้นึกกลัวยังตัวสั่น <bot>:อันความฝันพี่เห็นเป็นไฉน พี่เลี้ยงฟังนั่งนึกแต่ในใจ ยิ้มละไมในหน้าแล้วว่าพลัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พบหนุ่มสาวชาวผลึกอยู่ตึกนอก <bot>:ถามเขาบอกเรื่องต้นจนหนหลัง หาท้าวนางพวกข้างในเล่าให้ฟัง ตามรับสั่งสารศรีที่มีมา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระโหรดูรู้ความตามตำรับ <bot>:น้อมคำนับทูลแจ้งแถลงไข ขอเดชะพระโอรสยศไกร เสด็จไปได้คู่ทิศบูรพา | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าปลอมอยู่บุรีละยี่สิบ <bot>:ค่อยซุบซิบสังเกตดูเหตุผล แล้วบอกให้นายด่านรู้การกล ถึงอับจนก็จะได้แก้ไขกัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนนอนหลับกับที่นั่ง <bot>:ทหารทั้งกองทัพก็หลับใหล แต่พวกพ้องขององค์พระอภัย เคยเข้าใจจุกหูไม่สู้ฟัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์สามองค์ท้าวเข้าไสยาสน์ <bot>:ขึ้นบนอาสน์ตึกใหญ่พระทัยหมอง แต่มังคลาสานุศิษย์เธอคิดปอง จะตรึกตรองแก้ไขฉันใดดี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วก็เอามาไว้ในเกาะนี้ <bot>:สิ้นชีวีแหลกกระจุยเป็นผุยผง เพราะอดอยากกรากตายอยู่ในกรง อ้ายคนทรงเล่าไปที่ในเรือ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบไปลงนาวาพากันแล่น <bot>:ออกจากแดนลังกาเที่ยวอาศัย ตามละเมาะเกาะแก่งทุกแห่งไป จนอุทัยส่องสีรวีวรรณ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคำข้ากราบทูลทำนายฝัน <bot>:ข้างต้นนั้นร้ายแรงแถลงไข ต่อปลายมือนั้นจะดีทั้งมีชัย ประเสริฐในสุริย์วงศ์ดำรงวัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใหลหลงทรงพระสรวล <bot>:ถึงบทครวญแล้วหรือเจ้าไม่กราวเขน เมื่อตะกี้นี้ออกเปรี้ยงขึ้นเสียงเกน เดี๋ยวนี้เบนเบือนหน้ามาหารือ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกคนใช้ไต่ถามได้ความถ้อย <bot>:แล้วจึ่งค่อยเข้าไปในสถาน แจ้งคดีกับท่านครูผู้อาจารย์ ให้ทราบการที่เขาบอกออกเนื้อความ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นแลเห็นเอ็นดูว่าผู้หญิง <bot>:งามจริงจริงจิตใจให้ไหวหวาม จะฆ่านางวางวายเสียดายงาม แต่สงครามคราวนี้ได้ทีนัก | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางมัจฉาว่าจริงแล้วลูกรัก <bot>:จงคิดหักใจเสียบ้างต้องห่างแห กลับไปวังตั้งอยู่ได้ดูแล อย่าห่วงแม่เลยพ่อคุณอย่าวุ่นวาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ลาภหรือกระไรก็ไม่ช้า <bot>:ด้วยเวลานั้นก็ล่วงเข้ายามสาม พี่จะช่วยอวยพรพะงางาม ให้สมความปรารถนาไม่ช้าวัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ของนงลักษณ์ <bot>:ประเสริฐศักดิ์สุรชาติวาสนา แม้นรู้เรื่องเคืองชัดพระอัชฌา จะเข่นฆ่าให้ขาดสวาทวาย | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คว้างคว้างกลางเมฆไม่หยุดยั้ง <bot>:ดังกำลังลมเพชรหึงหาญ ต้นยูงยางกลางเถื่อนไม่ทนทาน ต้องลมพานต้นเอนระเนนมา ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอว่างศึกดึกดื่นคืนวันนี้ <bot>:จึงลอบหนีจากวังไปทั้งสอง พระทรงเกราะเหาะได้ดังใจปอง อันตัวน้องจะบินเหมือนกินรี | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายตาเฒ่าบาทหลวงแกง่วงหงอย <bot>:แต่นั่งคอยพวกชวากะลาสี จะใคร่ฟังแยบคายร้ายหรือดี พอเห็นสี่เสนามาถึงเรือ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงขอตามทรามสวาทราชโอรส <bot>:ว่าทรงยศอยู่ประเทศนิเวศน์ไหน จะทูลความตามประสงค์จำนงใจ เชิญหน่อไทเสด็จมายังธานี | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อจะเห็นเป็นอย่างไรใจของหลาน <bot>:จงกันการครหาอาจะสอน เป็นผู้ใหญ่เฉยเชือนเหมือนหนึ่งงอน เป็นการร้อนจะมิไปก็ใช่ที ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์ยิ่งหม่นหมอง <bot>:คิดถึงน้องถึงพี่ป่านนี้ไฉน นางนึกแค้นอีฝรั่งยิ่งคลั่งใจ สะอื้นไห้ฮักฮักซบพักตรา | พระอภัยมณี | 75 |