text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวสืบความรามวงศ์ว่าองอาจ <bot>:พาพระราชบุตรีลอบหนีหาย ขุนเสนีดีใจเห็นไม่ตาย แกล้งเรียงรายปลอมอยู่ในบูรี | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงจะอยู่จะไปก็ไม่ว่า <bot>:กลับมาหาพ่อก่อนเถิดลูกเอย พอชื่นจิตบิดาได้ชมเชย อย่ากลัวเกรงพ่อเลยนะแก้วตา | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งทุกข์โศกโรคภัยอย่าได้แผ้ว <bot>:ให้คลาดแคล้วประจามิตรทุกทิศา เสร็จอำนวยอวยสวัสดิ์กษัตรา พวกพฤฒาเอาน้ำสังข์ค่อยหลั่งลง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชฎากลีบจีบเวียนกระเสียนพระศก <bot>:พัดขนนกป้องหน้าอย่างดาบส พวกฤๅษีพี่เลี้ยงเคียงประณต ขึ้นเดินทางกางพระกลดไปบดบัง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ซึ่งสำหรับรามวงศ์ส่งถวาย พญายักษ์รักมิตรคิดเสียดาย ของสหายเก็บไว้ในไพชยนต์ | สิงหไกรภพ | 50 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็ควรฟังทั้งหมดช่วยปลดเปลื้อง <bot>:ให้บ้านเมืองเรืองสมบัติพัสถาน ถ้าทำผิดกิจกษัตริย์ไม่ทัดทาน จะเกิดการยุคเข็ญไม่เว้นวาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ครั้นเช้าตื่นฟื้นกายทั้งซ้ายขวา มิได้เห็นรามวงศ์ยิ่งสงกา ดูขื่อคาสารพัดไม่คัดง้าง | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ล่วงลีลาศไปในทางกลางมหา ครั้นพลบค่ำย่ำแสงพระสุริยา แกว่งคทาธรสว่างเหมือนกลางวัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วชวนตีปี่พาทย์ระนาดฆ้อง <bot>:บ้างรับร้องรวยรื่นให้ชื่นโฉม จนเข้าเขตพาราวาหุโลม ทางขึ้นโรมวิสัยเมืองใหญ่พราหมณ์ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นใจความตามขนบที่รบพุ่ง <bot>:ให้ลือเลื่องเฟื่องฟุ้งทุกกรุงศรี ใส่กล่องแก้วแล้วปิดผนิดดี ให้เสนีราชทูตไปพูดจา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ซบเสือกเกลือกกลับกระสับกระส่าย <bot>:ไม่เหือดหายหวงห่วงให้หน่วงหนัก สิ้นกุศลผลกรรมมานำชัก พญายักษ์ขาดใจบรรลัยลาญ ฯ | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อยู่ไพชยนต์มนเทียรวิเชียรรัตน์ <bot>:แจ่มจรัสราวกับดาววาวเวหา มเหสีที่รักร่วมชีวา ชื่อนางเทพกินราปิ่นนารี | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโรคเอ็งเล่าก็หายสบายจิต <bot>:สมความคิดจริงแล้วมึงพอพึ่งเขา คงจะได้เขตแคว้นแดนของเรา อย่าโศกเศร้าไปเลยหวาทั้งข้าไท | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สามพระองค์ทรงรถมีกลดกั้น <bot>:เป็นหลั่นหลั่นพอสว่างกระจ่างแสง พวกเสนาพร้อมถ้วนกระบวนแซง ครบตำแหน่งตามข้างอย่างโบราณ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อศุภธรรมกรรมฐานประหารเหตุ <bot>:หวนสังเวชว่าชีวังจะสังขาร์ อันอินทรีย์วิบัติอนัตตา ที่ป่าช้านี่แลเหมือนกับเรือนตาย | นิราศเจ้าฟ้า | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสั่งเสร็จแล้วเสด็จยุรยาตร <bot>:เข้าปรางค์มาศข้างในอันไพศาล สถิตแท่นเนาวรัตน์ชัชวาล เอื้อนโองการแก่รำภาสุดาดวง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้ใดมาอารักษ์ลักสะกด <bot>:กินเสียหมดมิให้พบทั้งศพผี จึงเยือกเย็นเว้นว่างหนทางนี้ มิได้มีผู้ใดเดินไปมา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วได้ข่าวคราวทัพถึงยับย่อย <bot>:ยิ่งเศร้าสร้อยเสียใจมิใคร่หาย ยังเจ็บแผลแก้ไขใช้อุบาย ทำฟูมฟายชลนารีบคลาไคล | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นยักษ์ตามหลามมาบนอากาศ <bot>:ดูเกลื่อนกลาดกลางทะเลพระเวหน ทหารอ้อมล้อมจับแทบอับจน อุตส่าห์ทนแทงฟันป้องกันนาง | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฤๅษีทรงฟังสังรเสริญ <bot>:จงเจริญสุขสวัสดิ์พิพัฒน์ผล ทั่วประเทศเขตแคว้นแดนมณฑล ขอกุศลช่วยสัตว์ให้วัฒนา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมมังคลานราราช <bot>:กับครูบาทหลวงสมอารมณ์หวัง ที่ทุกข์โศกมาแต่ก่อนผ่อนประทัง แล้วจึ่งสั่งสอนศิษย์เหมือนคิดตรอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรพูดจาประสาจิต <bot>:แม้ไม่คิดรบพุ่งเอากรุงศรี จะบวชเข้าเอาบุญเป็นมุนี ไปอยู่ที่เกาะแก้วเสียแล้วกัน | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรารับขับไล่ในพระเคราะห์ <bot>:เสาร์จำเพาะร่วมจักรราศี ถึงจันเทาเข้าร้ายมาหลายปี ต่อเดือนสี่จึ่งจะคลายในตำรา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรถทรงหยุดประทับคำนับน้อม <bot>:ขุนนางพร้อมหมอบเรียงเคียงไสว วายุพัฒน์เชิญปวะเวศเสร็จข้างใน ปรางค์ชัยพร้อมพระวงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญองค์พระอัคนีศรีสวัสดิ์ <bot>:อยู่ปรางค์รัตน์ราบเตียนที่เสี้ยนหนาม ทั้งขอเฝ้าเหล่าลูกศิษย์ที่ติดตาม พลอยได้ความสุขทั่วทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเข้าใจที่ในกิจ <bot>:บอกกับศิษย์ให้รู้แจ้งแห่งนุสนธิ์ ให้จัดแจงแต่งกายาทาสุคนธ์ เจือเวทมนตร์ทางเสน่ห์เทน้ำมัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแต่งองค์ทรงเครื่องเรืองระยับ <bot>:เพชรประดับตะละดาววาวเวหา พากุมารคลานเข้าเฝ้าบิดา กษัตราตรัสทักแล้วซักไซ้ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับมาพากันเข้าเฝ้าทั้งสาม <bot>:กราบทูลความตามได้แจ้งแถลงไข พระทรงฟังสั่งมหาเสนาใน ยิงปืนใหญ่ออกกำปั่นเหมือนสัญญา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาลงลำกำปั่นไม่ทันเพื่อน <bot>:ค่อยลอยเลื่อนเหลียวแลชะแง้หา ลับเวียงวังทั้งที่รักลับพักตรา พระกฤษณาอาลัยเสียใจจริง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสาวแส้แร่วิ่งมาชิงผัว <bot>:อันความชั่วดังเอามีดเข้ากรีดหิน ถึงจะคิดปิดหน้าสิ้นฟ้าดิน ก็ไม่สิ้นสุดอายเป็นลายมือ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันห้ามแหนแสนสาวอีเหล่านั้น <bot>:ไม่ป้องกันอนุญาตเหมือนมาดหมาย แต่เมียหลวงหวงแหนแสนเสียดาย อย่าวุ่นวายขัดขวางส่งนางมา ฯ | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ฟังสรรเสริญเกินฉลาด <bot>:สมเป็นชาติเชื้อชายไม่อายเขา แม้นไม่ให้ใครรู้จะดูเบา ด้วยรูปเรานั้นไม่น่าจะราวี ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:หายลื่นคืนเข้ากบอก <bot>:ออกถูน รุ่มร่ำน้ำพึ่งสูน ซิ่นม้วย๐ ปรอดหายฝ่ายกองกูล ก่อกลับดับแฮ เทียรท่วยพลอยหมดด้วย เด็กจ้องส่องแสวง | นิราศสุพรรณ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่เหลือตายนายต้อนเข้าถอนขวาก <bot>:บ้างแล่นลากปืนยิงวิ่งถลัน ด้วยหลายทัพนับแสนแน่นอนันต์ เข้ากระชั้นเชิงเทินเนินกำแพง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระปิ่นภูวดลกัมพลรัตน์ <bot>:ฟังนางกษัตริย์ทูลแจ้งแถลงไข พระจึ่งมีพจมานโองการไป ข้านึกได้จริงแล้วเจ้าเยาวมาลย์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถูกลมแดงแคลงคลื่นทะมึนมืด <bot>:เป็นเกลียวยืดใหญ่กลิ้งเท่าสิงขร เยือกเขยื้อนเคลื่อนโขยดโลดกระดอน กำปั่นคลอนโคลงป่วนซุนซวนเซ | พระอภัยมณี | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขย่งตบขบเขี้ยวลดเลี้ยวไล่ <bot>:ทั้งนายไพร่กลาดกลิ้งบ้างวิ่งหนี นางขยับขับสิงโตไล่โยธี เที่ยวต้อนตีแตกพลัดกระจัดกระจาย ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สร้างตึกใหญ่ไว้ที่ข้างหนทางเดิน <bot>:ได้เจริญรักษาตามบาลี อันลูกเต้าชาวป่าเอามาฝาก ประมาณมากเหมือนคณะพระฤๅษี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันทรงฤทธิ์บิดาชราภาพ <bot>:จะปรามปราบยุคเข็ญเห็นไม่ไหว เจ้าเหมือนบุตรสุดรักร่วมฤทัย พ่อคงได้แว่นแคว้นทั้งแดนดาว | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครเห็นองค์พระทรงพรต <bot>:ดูงามงดผิวผ่องละอองเหลือง เชิญสถิตแท่นไพฑูรย์จำรูญเรือง ลงกราบเบื้องบาทบงสุ์พระทรงญาณ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อนเขยื้อนเลื่อนลุกขึ้นทั้งเจ็บ <bot>:ยังมึนเหน็บน้อมประณตบทศรี พระผ่านเกล้าเจ้าฟ้าในธาตรี ข้าขอชีวิตไว้อย่าให้ตาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกเสนามาทำตามตำแหน่ง <bot>:บ้างจัดแจงกับข้าวทั้งคาวหวาน เอาขึ้นตั้งโต๊ะใหญ่ใส่ในจาน เครื่องตระการเอมโอชโภชนา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประโรหิตโหราพฤฒาเฒ่า <bot>:ต่างก้มเกล้าเชิญพระองค์สรงสนาน ขึ้นพระแท่นอุทุมพรเหมือนก่อนกาล พนักงานถวายผ้าภูษาทรง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่งท่านถึงจึงจะลามากับแม่ <bot>:ว่ากันแน่แล้วพระองค์อย่าสงสัย นางฟังคำร่ำเล่าก็เข้าใจ ว่าชิชะพระอภัยกระไรเลย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอกล่าวราวเรื่องการละเล่น <bot>:ด้วยว่าเป็นข้อความตามวิสัย ต้องชี้แจงแต่พอแจ้งประจักษ์ใจ โดยวิสัยบทเบื้องเรื่องบุราณ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ปลดลดใบทั้งท้ายหน้า <bot>:เข้าถึงท่าเรือจอดทอดสมอ พระแต่งองค์เป็นพราหมณ์งามลออ เอาเพลิงจ่อจุดเผาสำเภายนต์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เรือใช้ไปนัดน้องกับสองหลาน <bot>:เกณฑ์ทหารพร้อมพรั่งมาทั้งสาม จะกำจัดสัตว์บาปคิดปราบปราม ทำสงครามครั้งนี้ให้มีชัย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งพระน้องหมองเศร้าทุกเช้าค่ำ <bot>:แม่ไม่รำลึกบ้างหรือถือไฉน จะสูญวงศ์พงศาไม่อาลัย น้อยหรือใจเจ้าจะตายวายชีวี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โศกกำสรดอตส่าห์ฝืนสู้กลืนกลํ้า <bot>:พระเนตรซ้ำพร่างพรายดังสายฝน คิดถึงแก้วกินรีนิรมล เมื่อยามจนจากนุชสุดอาลัย | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นดวงเนตรเจ้าประเวศทางทวีป <bot>:จะเร็วรีบตามติดเหมือนจิตหมาย ไปป่าช้าสุดจะตามเจ้างามตาย ไม่พบสายสวาทแล้วต้องแคล้วกัน | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่านสีม่วงดวงดอกห่มนอกเสื้อ <bot>:จับผิวเนื้อนวลปลั่งกำลังสาว ใส่แหวนเนื่องเรืองอร่ามแวววามวาว เล็บมือยาวย้อมเทียนเจียนประจง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อบพิตรอดิศร <bot>:ค่อยสร่างร้อนคลายทุกข์สุขเกษม จี่งปราศรัยเสนีด้วยปรีดิ์เปรม เธออิ่มเอมทั้งมหาเสนาพลัน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกลับมาอาศัยเขาใหญ่อยู่ <bot>:ผ้าทองปูเที่ยวหาบุปผาหอม รองเขี้ยวแก้วแล้วก็นั่งอยู่พรั่งพร้อม ดอกไม้รอมรวมกลบกลิ่นอบอาย | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มเหสีสี่นางสำอางพักตร์ <bot>:ทั้งสูงศักดิ์โภไคมไหสูรย์ ปรากฏนามตามวงศ์พงศ์ประยูร เป็นที่พูนเพิ่มสวัสดิ์กษัตรา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรบรับขับไพร่มันไม่อยู่ <bot>:เปิดประตูแตกตื่นเสียงครื้นครั่น แต่นายนั้นขับม้าเที่ยวฝ่าฟัน ฝ่ายกุนตันรำทวนเที่ยวรวนเร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แอบเข้าไปใกล้เคียงฟังเสียงเงียบ <bot>:ไม่กรอบเกรียบยืนดูอยู่ทั้งสอง แล้วแลเล็งเพ่งพิศผิดทำนอง จึงทำร้องเป็นนกวิหคบิน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กษัตริย์สุริโยไทยได้สดับ <bot>:ประทานทรัพย์ผ้าเสื้อให้เหลือหลาย แล้วคืนเข้าแท่นสุวรรณพรรณราย แสนสบายบริบูรณ์ประยูรวงศ์ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่ออยู่วังยังไม่รู้รักชู้สาว <bot>:ล้วนลูกท้าวลูกพระยาเอามาถวาย เขาคอยเข้าเฝ้าแหนให้แสนอาย ไม่ให้กรายแกล้งหนีทุกวี่วัน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสามวันครั้นหายฝ่ายฝรั่ง <bot>:กลับลงตั้งอยู่ในค่ายทั้งซ้ายขวา ต้องซ่อมลำกำปั่นตอกหมันยา พระมังคลาลอบสั่งโหรทั้งนั้น | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือน้องนี้ขี้ฉ้อทรลักษณ์ <bot>:ให้ขายพักตร์พระเจ้าพี่สักกี่หน ทั้งผูกแก้วแววตารักษาตน ไม่กลัวคนใครจะกล้ามาว่าไร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขนัดนอกหอกดาบกำซาบสะพรั่ง <bot>:ทั้งหน้าหลังสังข์แตรเป่าแห่โหม อภิรุมชุมสายพรายโพยม ครั้นค่ำโคมคบสว่างตามทางไป | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดสวาทของแม่เอ๋ย <bot>:ไฉนเลยลูกยาไม่ฝ่าฝืน แม่ปลุกเจ้าเท่าไรก็ไม่ฟื้น พลางสะอื้นอ่อนองค์ทรงโศกี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกผู้หญิงชิงที่ดูอีเหนา[๒] <bot>:ที่เป็นเจ้าคารมรุกข่มเหง พวกขี้เมาเหล่าชายฝ่ายนักเลง เที่ยวโฉงเฉงฉวยคว้าหยอกนารี ฯ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายกระบี่มีคู่สู้กับดั้ง <bot>:บังคมตั้งท่าเวียนรำเหียนหัน ต่างเยื้องกรายร่ายเรียงเข้าเคียงกัน ตั้งประจัญตามทำนองตีกลองแปลง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รูปจ้าวสาวหนุ่มล้วน <bot>:นวลงาม สองพี่มีเป็นสาม ทั่งน้อง เรียกสองพี่น้องนาม น้องพี่มีเอย สามแน่แต่คำพร้อง พี่น้องสองชาย | นิราศสุพรรณ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันขุนนางข้างในจำใจอยู่ <bot>:โกรธศัตรูหมู่ขบถลดกฎหมาย แม้นหน่อไทได้เมืองไม่เคืองระคาย คนทั้งหลายชายหญิงคงยิงยอม | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่หากพี่ผีเสื้อมารดาเจ้า <bot>:มาวิ่งเข้าแจ้งกลที่หม่นหมอง บอกให้แก้ยาเมาเอามาลอง เจ้าทั้งสองจึงดำรงคงชีวัง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวจึงสั่งเสวกาพฤฒามาตย์ <bot>:ให้หมายบาดพวกพหลพลทหาร ทั้งรถรัดอัสดรกุญชรชาญ จงเตรียมการไว้แต่เช้าเราจะไป | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ควรแล้วน้องตรองความนี้งามนัก <bot>:ไม่เสียศักดิ์เสียสง่าเสียราศี เขาก็เป็นกษัตราครองธานี แล้วก็มีบุญมากได้ฝากกาย | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางสวมสอดกอดองค์ทรงกันแสง <bot>:โอ้เสียแรงน้องรักพระหนักหนา ทั้งเจ็ดนางต่างสะอื้นกลืนนํ้าตา ต่างทุกข์ร้อนวอนว่าด้วยอาลัย | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประณตนั่งบังคมก้มศิโรตม์ <bot>:ด้วยมาโนชญ์หน่อนราอัชฌาสัย นางรับขวัญสรรเสริญเจริญใจ แล้วสอนให้ก้มเกล้าพระเจ้าอา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระสุดสาครบวรนาถ <bot>:ล่วงลีลาศแถวทางมากลางหน เกือบจะถึงยักขินีที่ตำบล เห็นผู้คนไรไรยังไกลตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากรุงยักษ์พักตร์ตึงทะลึ่งลุก <bot>:เล่นสนุกสักหน่อยวะเหะหะหัน โมโหมาหาอะไรก็ไม่ทัน ฉวยฉุดคันกล้องแกว่งแผลงศักดา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นศาลาอาลัยเพียงใจขาด <bot>:จะนิราศแรมร้างไปห่างแห สะอื้นไห้ใจคอให้ท้อแท้ คิดถึงแม่ถึงตายิ่งอาลัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งอ้ายท้าวอิศโรเจ้าโกสัย <bot>:คิดเอาไปช่วยเต้นเหมือนเล่นโขน ไปตีชิงสิงหลอย่างพลโจร กรูกันโผนขึ้นบนบกยกเข้าตี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหล่ากาลิงเสียบกิ่งกาหลงเล่น <bot>:กระเต็นเต่นตามเต้นเผ่นผยอง นกค้อนทองป๋องเปาะเหมือนเคาะทอง พระชวนสองนางงามเดินตามทาง | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธิดาว่าโอ้พระทูลกระหม่อม <bot>:เคยเป็นจอมรมจักรเป็นศักดิ์ศรี แม้นสิ้นชาติวาสนาพระสามี อันเมียนี้ไม่ขออยู่จะสู้ม้วย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยมณีฤๅษีสิทธ์ <bot>:สำรวมจิตพรหมจรรย์ทุกวันหวัง แล้วถามถึงคนไข้ที่ในวัง ไปยับยั้งอยู่ที่ไหนจะไปเยือน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจนธนูรู้ในไสยเพท <bot>:จึงแจ้งเหตุเกิดทั้งนี้จะมีผล แล้วเล่าความตามที่ไปได้ไพร่พล คิดแต่งกลก่อไฟใต้สุธา | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงองค์นี้อยู่ที่ไหน <bot>:ใครยกให้เป็นมิตรกนิษฐา จงแถลงแจ้งไปให้อัยกา รู้กิจจาหนหลังเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพาพระภูวไนยไปท้ายเขา <bot>:เนินลำเนาช่องชะวากที่ปากผา ชะงักชะง่อนก้อนหินล้วนศิลา พระขึ้นนั่งหลังพระยาม้ามังกร | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเข้าไปในห้องก็ข้องขัด <bot>:เอื้อมพระหัตถ์ลูบโลมโฉมเฉลา พบเขนยเลยหาไล่คว้าเดา นางยิ่งเย้ายุดพระหัตถ์กษัตรา | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนหนุ่มหนุ่มลุ่มหลงพะวงสวาท <bot>:เหลือร้ายกาจกอดจูบรักรูปเขา ครั้นวอดวายตายไปเหม็นไม่เบา เป็นหนอนหนองพองเน่าเสียเปล่าดาย | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอได้ฤกษ์เบิกพลีบายศรีขวัญ <bot>:แก้วสุวรรณพรรณรายทั้งซ้ายขวา ข้าราชการขานโห่เป็นโกลา พระโหราฆาตฆ้องก้องกังวาน | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยังพวกพ้องของท้าวรามเดช <bot>:หลายประเทศทั้งพระวงศ์เผ่าพงศา มาสมทบรบพุ่งกรุงลังกา สักพริบตาก็จะได้ดั่งใจจง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระสิงหไกรภพอภิวาท <bot>:ใจจะขาดตะลึงคิดพิศวง นึกแน่จิตบิตุราชมาตุรงค์ กันแสงทรงโศกซบสลบไป ฯ | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระศรีสุวรรณรับเป็นทัพหน้า <bot>:ให้ลูกยาคุมพหลพลขันธ์ กับบุตรพราหมณ์สามนายชายหนุ่มนั้น กำกับกันกองหน้ายกคลาไคล | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพาสูรกลัวจะเสียมิ่งเมียรัก <bot>:แกล้งหน่วงหนักผันแปรพูดแก้ไข แสนสงสารมารพหลสกลไกร ที่จำใจมาด้วยจะม้วยมรณ์ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดาวสว่างกลางคืนทั้งคลื่นเงียบ <bot>:ดูเรือเลียบแล่นรายทั้งซ้ายขวา พระแต่งองค์สรงชลสุคนธา ลีลามาเข้าห้องพระน้องนาง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับกราบก้มบังคมบาท <bot>:พลางรับราชบรรหารเชิญสารศรี แล้วออมเขาเจ้าประจันไปทันที พอสุริย์ศรีแจ่มแจ้งแสงอุทัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกตำรวจหวดไล่จะให้นั่ง <bot>:บ้างถอยหลังพัลวันดูหันเห คอยหลบหวายซ้ายขวาเสียงฮาเฮ ดูซวนเซแทรกเสียดยัดเยียดกัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนได้ผลคนลือนางวาลี <bot>:เป็นหมอดีดูแลแน่สุดใจ ใครไปมาหาของกำนัลฝาก พอเลี้ยงปากตามประสาอัชฌาสัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:พลางพิศพักตร์บุตรีสุณิสา สำอางเอี่ยมเทียมเทพธิดา ดูดวงหน้าเนตรขนงดังวงเดือน | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ลาภหรือกระไรก็ไม่ช้า <bot>:ด้วยเวลานั้นก็ล่วงเข้ายามสาม พี่จะช่วยอวยพรพะงางาม ให้สมความปรารถนาไม่ช้าวัน | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามพราหมณ์ตามตีถึงที่ซุ่ม <bot>:มันออกรุมรบอ้อมเข้าล้อมหลัง บังอลูมุ่งหมายให้พ่ายพัง สะท้านทั้งสองฝ่ายตายระเนน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมารดาว่าสงสารพระหลานรัก <bot>:ใคร่พบพักตร์มิได้เห็นเป็นไฉน น่าเสียดายหมายจะเลี้ยงไว้เวียงไชย เผอิญให้ขัดขวางเสียอย่างนี้ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองสินชัยพระวลายุดาราช <bot>:สั่งอำมาตย์เตรียมเภตราโยธาหาญ จะไปเสกพระนัดดาอย่าช้าการ ของประทานจัดใส่ลงในลำ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียงจังหรีดแว่ววับตรับสำเหนียก <bot>:ว่าร้องเรียกนึกสงสารร้องขานจ๋า จนรู้สึกนึกสะอื้นกลืนน้ำตา ตามประสามิตรจิตมิตรใจ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่าเข้าใจที่ในกิจ <bot>:บอกกับศิษย์ให้รู้แจ้งแห่งนุสนธิ์ ให้จัดแจงแต่งกายาทาสุคนธ์ เจือเวทมนตร์ทางเสน่ห์เทน้ำมัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสียแรงรักหนักหนาอุตส่าห์ถนอม <bot>:สู้อดออมสารพัดไม่ขัดขืน ช่างกระไรใจจืดไม่ยืดยืน นางสะอื้นอ้าปากจนรากเรอ | พระอภัยมณี | 69 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.