id
stringlengths 1
7
| url
stringlengths 31
408
| title
stringlengths 1
239
| text
stringlengths 1
345k
|
|---|---|---|---|
5637353 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Dmytro%20Kariuczenko | Dmytro Kariuczenko | Dmytro Mykołajowycz Kariuczenko (ukr. Дмитро Миколайович Карюченко, ur. 15 stycznia 1980 w Charkowie) – ukraiński szpadzista, czterokrotny medalista mistrzostw świata.
W 1997 roku zdobył brązowy medal indywidualnie na mistrzostwach świata juniorów na Teneryfie. Następnie zdobył złoto indywidualnie na mistrzostwach świata juniorów w Valencii w 1998 roku, srebro drużynowo na mistrzostwach świata juniorów w Keszthely w 1999 roku i brąz drużynowo na mistrzostwach świata juniorów w South Bend w 2000 roku.
Podczas mistrzostw świata w Lipsku w 2005 roku Ukraińcy w składzie: Dmytro Czumak, Dmytro Kariuczenko, Maksym Chworost i Witalij Oszarow zdobyli brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zajął także trzecie miejsce na mistrzostwach świata w Turynie (2006), drugie na mistrzostwach świata w Budapeszcie (2013) i pierwsze na mistrzostwach świata w Moskwie (2015).
Wystartował na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku, gdzie drużynowo był piąty, a indywidualnie szesnasty. Na rozgrywanych osiem lat później igrzyskach olimpijskich w Londynie był siedemnasty indywidualnie. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku, zajmując 4. miejsce drużynowo i 36. indywidualnie.
Zdobył złoto drużynowo na mistrzostwach Europy w Koblencji w 2001 roku. W tej samej konkurencji zdobył również srebrne medale na mistrzostwach Europy w Bourges (2003) i mistrzostwach Europy w Lipsku (2010) oraz brązowe na mistrzostwach Europy w Moskwie (2002), mistrzostwach Europy w Legnano (2012), mistrzostwach Europy w Zagrzebiu (2013) i mistrzostwach Europy w Toruniu (2016).
Przypisy
Linki zewnętrzne
Ludzie urodzeni w Charkowie
Uczestnicy Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004
Uczestnicy Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012
Uczestnicy Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016
Ukraińscy olimpijczycy
Ukraińscy szermierze
Urodzeni w 1980 |
5637355 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Jahja%20Sinwar | Jahja Sinwar | Jahja Sinwar (, ur. 29 października 1962) – palestyński polityk, od 2017 r. przywódca Hamasu w Strefie Gazy.
Życiorys
Urodził się w 1962 w obozie dla uchodźców Chan Junus w wówczas rządzonej przez Egipt Strefie Gazy. Jego rodzina została wypędzona z Aszkelonu podczas wojny arabsko-izraelskiej w 1948 roku. Ukończył studia na Islamskim Uniwersytecie w Gazie, gdzie uzyskał licencjat z arabistyki.
Za zorganizowanie uprowadzenia i zabicia dwóch izraelskich żołnierzy oraz czterech, uznawanych za kolaborantów, Palestyńczyków, został skazany w 1989 r. przez Izrael na poczwórne dożywocie. W 2011 roku, po 22 latach został razem z innymi 1025 osobami wymieniony przez Izraelczyków w zamian za żołnierza Gilada Shalita. Sinwar był jednym ze współtwórców aparatu bezpieczeństwa Hamasu. Wybrany na przywódcę tej organizacji w Strefie Gazy w roku 2017 i ponownie w 2021.
We wrześniu 2015 r. rząd Stanów Zjednoczonych uznał Sinwara za terrorystę
Przypisy
Urodzeni w 1962
Palestyńscy politycy |
5637356 | https://pl.wikipedia.org/wiki/KM-1M | KM-1M | KM-1M – fotel katapultowy opracowany przez radzieckie biuro konstrukcyjne OKB-155. Stosowany w samolotach MiG-21, MiG-23, MiG-25 oraz MiG-27.
Historia
Na początku lat 60-tych biuro konstrukcyjne OB-155 przystąpiło do opracowywania fotela wyrzucanego, który zastąpiłby dotychczas stosowane fotele KK-1 i SK-1. Fotel miał zapewnić możliwość ewakuacji pilota z poziomu ziemi, ponadto miał odpowiadać gabarytom kabiny pilota samolotu MiG-21. Opracowana konstrukcja została wykorzystana w samolocie bombowym Tu-160.
Fotel katapultowy KM-1M jest miejscem roboczym pilota w kokpicie samolotu podczas lotu oraz pozwala na jego ewakuację w sytuacji awaryjnej. Zapewnia możliwość bezpiecznego opuszczenia statku powietrznego w lotach do wysokości 20 km i przy prędkości 1200 km/h. Ponadto umożliwia opuszczenie samolotu podczas startu i lądowania, gdy osiągnął prędkość co najmniej 140 km/h.
Fotel pilota ma wysokość 1182 mm, szerokość 606 mm i głębokość 875 mm. Poniżej zagłówka znajduje się profilowana osłona pancerna odporna na uderzenie pocisków kalibru do 7,65 mm, chroniąca plecy pilota. W zagłówku znajduje się nadajnik sygnalizujący miejsce lądowania oraz apteczka. Szkielet fotela zawiera butle z tlenem oraz powietrzem podtrzymującym ciśnienie w skafandrze pilota. Sekwencja katapultowania rozpoczyna się gdy pilot pociąga za uchwyt wyrzutowy umieszczony na fotelu. Od tego momentu systemy ratunkowe działają automatycznie, aż do momentu otwarcia spadochronu. Mechanizm wyzwalający KSM zapewnia wystrzelenie fotela pilota na wysokość 45 metrów. Składa się z dwustopniowego mechanizmu wyrzutowego, piromechanicznego mechanizmu napinania pasów oraz pirmoechanizmu wyzwalającego spadochron ratunkowy. System spadochronowy PS-M składa się z dwóch spadochronów stabilizujących o powierzchni 0,1 m2 i 2 m2 oraz właściwego spadochronu ratunkowego o powierzchni 54 m2. Przeciążenia oddziaływające krótkotrwale na pilota nie przekraczają 20g.
Przypisy
Konstrukcja statków powietrznych |
5637357 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Boeing%20Crewed%20Flight%20Test | Boeing Crewed Flight Test | Boeing Crew Flight Test (często skracane do Boe CFT) będzie pierwszą załogową misją statku kosmicznego Boeing Starliner w ramach amerykańskiego programu NASA Commercial Crew Program. Będzie to także trzeci lot orbitalny statku Starliner po dwóch ostatnich bezzałogowych lotach kosmicznych wykonanych w ramach misji OFT-1 i OFT-2 w 2019 i 2022 roku.
Pierwotnie planowano, że pierwszy załogowy lot testowy odbędzie się w 2017 roku. Jednak opóźnienia spowodowały, że start misji Boeing Crewed Flight Test miał się odbyć nie wcześniej niż 21 lipca 2023 roku, jednak już w sierpniu 2023 roku Boeing ogłosił, ze względów na problemy z systemem spadochronu cała misja zostanie ponownie przełożona, a jej start odbędzie się nie wcześniej w marcu 2024 roku. Finalnie misję zaplanowano na 1 maja 2024 roku. W ramach misji przetransportowana zostanie dwójka astronautów NASA na pokład Międzynarodowej Stacji Kosmicznej na około tydzień.
Kapsuła
Boeing Crew Flight Test będzie drugą misją kapsuły statku Starliner o nazwie Calypso, która została po raz pierwszy użyta podczas pierwszej misji OFT-1. NASA ogłosiła, że Boeing po wielokrotnych kontrolach jest gotowy do ponownego wykorzystania statku Starliner do misji Boeing Crew Flight Test w sierpniu 2020 roku. NASA poinformowała również, że do kapsuły Calypso zostaną zamontowane nowe spadochrony i poduszki powietrzne. Został zmieniony także system dokowania statku Starliner tak, aby móc zmieścić nową osłonę termiczną, której pierwszy lot testowy odbył się w ramach misji OFT-2.
Załoga
Astronautka Nicole Aunapu Mann początkowo została przydzielona do tej misji, co uczyniłoby ją pierwszą kobietą, która poleciała w pierwszym locie załogowym orbitalnego statku kosmicznego, ale później została przeniesiona do misji SpaceX Crew-5, lecąc jako pierwsza dowódczyni w programie Commercial Crew Program. W sierpniu 2018 roku astronauta Eric Boe został przydzielony do roli pilota w misji Boeing Crewed Flight Test, jednak ze względów zdrowotnych w dniu 22 stycznia 2019 roku zastąpił go Edward Fincke. Astronauta Boeinga Chris Ferguson został przydzielony do lotu jako dowódca, ale 7 października 2020 roku zastąpił go astronauta NASA Barry Wilmore.
W dniu 18 kwietnia 2022 roku NASA poinformowała, że nie określiła jeszcze, kto z astronautów przypisanych do lotów Starlinera, w tym Barry Wilmore, Edward Fincke i Sunita Williams poleci podczas tej misji lub podczas pierwszej operacyjnej misji Starliner-1. 16 czerwca 2022 roku NASA potwierdziła, że misja Boeing Crewed Flight Test będzie dwuosobowym lotem testowym, w którym będą uczestniczyć Barry Wilmore i Sunita Williams, a Edward Fincke został pilotem misji Starliner-1. Oczekuje się, że Sunita Williams będzie pierwszą kobietą, która weźmie udział w pierwszym orbitalnym locie załogowym statku kosmicznego.
Misja
Będzie to trzeci start wariantu rakiety Atlas V N22, który wyniesie statek kosmiczny Starliner z dwuosobową załogą. Starliner zadokuje do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, po czym powróci na Ziemię. Będzie to pierwszy załogowy start zrealizowany przez rakietę Atlas V. Aby móc zabezpieczyć się przed nieprzewidzianymi zdarzeniami związanymi z transportem załogi na Międzynarodową Stację Kosmiczną, NASA może wydłużyć czas dokowania misji Boeing Crew Flight Test do maksymalnie sześciu miesięcy.
Zobacz też
Commercial Crew Program
Dragon 2
SpaceX DM-2
Przypisy
Załogowe loty kosmiczne
Programy kosmiczne NASA |
5637363 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Witalij%20Oszarow | Witalij Oszarow | Witalij Wołodymyrowycz Oszarow (ukr. Віталій Володимирович Ошаров, ur. 16 lutego 1980 w Białej Cerkwi) – ukraiński szpadzista, brązowy medalista mistrzostw świata.
Podczas mistrzostw świata w Lipsku w 2005 roku Ukraińcy w składzie: Dmytro Czumak, Dmytro Kariuczenko, Maksym Chworost i Witalij Oszarow zdobyli brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji był też ósmy na mistrzostwach świata w Hawanie dwa lata wcześniej.
Wystartował na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku, gdzie drużynowo był piąty. Był to jego jedyny start olimpijski.
Zdobył ponadto srebrne medale drużynowo na mistrzostwach Europy w Bourges (2003) i mistrzostwach Europy w Zalaegerszeg (2005).
Przypisy
Linki zewnętrzne
Ludzie urodzeni w Białej Cerkwi
Uczestnicy Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004
Ukraińscy olimpijczycy
Ukraińscy szermierze
Urodzeni w 1980 |
5637366 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20Karmelickiej%208%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Karmelickiej 8 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Karmelickiej 8 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Piasku.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, wzniesiona w 1895 roku, według projektu architekta Aleksandera Biborskiego.
Elewacja frontowa jest w całości pięcioosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
15 listopada 1995 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1895
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637373 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lechia%20Gda%C5%84sk%20w%20sezonie%201946 | Lechia Gdańsk w sezonie 1946 | Sezon 1946 to 2. sezon w historii Lechii Gdańsk.
W tym sezonie Lechia uczestniczyła w rozgrywkach klasy A.
Rywale
W tym sezonie rywalami Lechii byli:
Unia Tczew
Flota Nowy Port Gdańsk
Wisła Tczew
TUR Oliwa
KS Milicyjny Gdańsk
SKS Płomień Gdańsk
Gryf Wejherowo
Gedania Gdańsk
Grom Gdynia
Wyniki
Przypisy
Lechia Gdańsk w poszczególnych sezonach |
5637376 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Zofia%20Zarzycka | Zofia Zarzycka | Zofia Zarzycka (ur. 3 listopada 1925 w Godzieszach Wielkich, zm. 12 czerwca 2010 w Łodzi) – polska ekonomistka i statystyczka demograficzna.
Życiorys
Przyszła na świat jako jedno z sześciorga dzieci nauczyciela, kierownika szkoły powszechnej w Godzieszach Wielkich.
W 1939 skończyła pierwsza klasę gimnazjum w Kaliszu. W latach 1940–1944 przebywała na robotach przymusowych w Niemczech, a potem pracowała w fabryce broni „Zollenwerke” w Kaliszu (1944–19145). Wiosną 1945 wróciła do nauki w gimnazjum. Liceum w Kaliszu skończyła w 1947.
W latach 1946–1947 pracowała jako księgowa w hurtowni Spółdzielni Pracy „Społem” w Kaliszu. Studiowała w Łódzkim Oddziale Szkoły Głównej Handlowej. Magisterkę obroniła w w 1954.
Od 1950 była zastępczynią asystenta w Katedrze Statystyki Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Łodzi. Doktorat obroniła w 1964, a habilitację uzyskała w 1982. Od 1983 pracowała na stanowisku docenta. W 1991 uzyskała tytuł profesorski w zakresie nauk ekonomicznych.
Zajmowała się problemami pracy kobiet (etat i praca w gospodarstwie domowym), demograficznymi i społecznymi czynnikami wpływającymi na wzorce konsumpcyjne, problemami ekonomicznymi będącymi następstwami starzenia się ludności, powiązaniami między demografią a sytuacją społeczno-ekonomiczną w danym czasie.
Napisała 60 innych recenzji artykułów, książek, skryptów i projektów naukowych. Była autorką wielu ekspertyz. Od 1965 pełniła funkcję opiekunki młodej kadry naukowo-dydaktycznej w Zakładzie, Demografii i Statystyki (potem Katedrze) WSE. Prowadziła wykłady ze statystyki ogólnej, matematycznej oraz statystyki ekonomicznej i społecznej. Była zastępczynią dyrektora Instytutu Ekonometrii i Statystyki UŁ oraz kierowniczką Zakładu Demografii i Statystyki w Instytucie Ekonometrii i Statystyki UŁ (1986–1992), Katedry Demografii i Statystyki Społeczno-Ekonomicznej (1992–1996), Punktu Konsultacyjnego Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego UŁ w Kaliszu i Magisterskich Studiów Ekonomicznych dla Inżynierów na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym UŁ (1983–1996). Była pełnomoczką Rektora UŁ ds. współpracy z WSE w Bratysławie i Czechosłowackim Instytutem Gerontologicznym. Należała do Komisji Dydaktycznej GUS, Zarządu Polskiego Towarzystwa Demograficznego oraz Prezydium Komitetu Nauk Demograficznych PAN. Od 1989 przewodniczyła Komisji Dydaktycznej Łódzkiego Oddziału PTE oraz Komisji Zatrudnienia Rady Naukowej przy Prezydencie Miasta Łodzi (1989–1990). Od 1998 pracowała jako profesor zwyczajny w Społecznej Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania w Łodzi.
Została wyróżniona trzema nagrodami Ministra Edukacji Narodowej oraz 22 nagrodami Rektorów WSE i UŁ.
Z mężem Pawłem wychowała dwóch synów.
Odznaczenia
Złota Odznaka Uniwersytetu Łódzkiego (1970)
Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa (1970)
Złota Odznaka Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1980)
Honorowa Odznaka m. Kalisza (1971)
Honorowa Odznaka m. Łodzi (1973)
Złoty Krzyż Zasługi (1973)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1981)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1983)
Medal „Uniwersytet Łódzki w Służbie Społeczeństwa i Nauki” (1983)
Medal Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego (1993)
Złota Odznaka Honorowa „Za Zasługi dla Statystyki RP” (1995)
Medal 50-lecia Uniwersytetu Łódzkiego (1995)
Medal „70 lat Łodzi Uniwersyteckiej” (1997).
Przypisy
Urodzeni w 1925
Zmarli w 2010
Ludzie związani z Łodzią
Ludzie związani z Kaliszem
Polscy ekonomiści
Polscy statystycy
Członkowie Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego
Członkowie Polskiej Akademii Nauk
Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa) |
5637378 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kulisitofa%20Kite | Kulisitofa Kite | Kulisitofa Kite (ur. 17 stycznia 2003 na Tonga) – tongijski piłkarz grający na pozycji napastnika w tongijskim klubie Veitongo FC oraz reprezentacji Tonga.
W swojej karierze grał także w innym klubie z Tonga: Lavengatonga FC. W kadrze narodowej zadebiutował 18 listopada 2023 przeciwko Nowej Kaledonii. Pierwsza bramkę zdobył 20 marca 2024 w meczu z Samoa.
Linki zewnętrzne
Reprezentanci Tonga w piłce nożnej
Urodzeni w 2003 |
5637387 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kabsa | Kabsa | Kabsa (), nazywane również machbus () – arabskie danie składające się z mocno przyprawionego ryżu i mięsa. Oryginalnie pochodzące z Jemenu, popularne na całym Półwyspie Arabskim i w południowym Iranie.
Charakterystycznymi dla tego dania przyprawami są czarny pieprz, goździki, kardamon, szafran, cynamon, suszona limonka, liście laurowe i gałka muszkatołowa.
W różnych odmianach tego dania znajdują się również migdały, orzechy, cebulę czy rodzynki.
Przypisy
Kuchnia arabska |
5637392 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Buczko | Buczko | Buczko – nazwisko
Osoby o nazwisku Buczko
Włodzimierz Buczko (ur. 1942) – polski naukowiec, lekarz i farmakolog, profesor nauk medycznych
Iwan Buczko (1891–1974) – arcybiskup Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego
Zobacz też
Buczek
Strony ujednoznaczniające |
5637393 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Willem-Frederik%20Schiltz | Willem-Frederik Schiltz | Willem-Frederik Schiltz (ur. 22 czerwca 1979 w m. Wilrijk) – belgijski i flamandzki polityk, prawnik oraz samorządowiec, parlamentarzysta krajowy i regionalny.
Życiorys
Jego ojcem był polityk Hugo Schiltz. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Antwerpskim. Kształcił się również w Londynie. Praktykował w zawodzie adwokata. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Flamandzkich Liberałów i Demokratów (Open VLD). W latach 2007–2014 sprawował mandat posła do Izby Reprezentantów. Od 2013 do 2015 był członkiem miejskich władz wykonawczych w Antwerpii. W 2014 i 2019 uzyskiwał mandat posła do Parlamentu Flamandzkiego. W 2020 został członkiem Europejskiego Komitetu Regionów. W latach 2019–2021 był delegowany w skład Senatu. Ponownie powołano go w skład izby wyższej w 2023.
Odznaczenia
Order Leopolda V klasy (2014)
Przypisy
Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Antwerpii
Belgijscy parlamentarzyści
Belgijscy prawnicy
Belgijscy samorządowcy
Odznaczeni Orderem Leopolda (Belgia)
Politycy partii Flamandzcy Liberałowie i Demokraci
Urodzeni w 1979 |
5637394 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Anne%20Stuart | Anne Stuart | Anne Stuart (ur. 1948) – amerykańska pisarka specjalizująca się w romansie i powieści kryminalnej.
Życiorys
Zadebiutowała jako pisarka powieścią Barrett’s Hill wydaną w 1974, będącą gotyckim romansem. Jej książki wielokrotnie trafiały na listy bestsellerów. Jest autorką ponad siedemdziesięciu pięciu powieści napisanych samodzielnie oraz około trzydziestu powieści napisanych wspólnie z innymi autorami.
Mieszka na północy stanu Vermont.
Nagrody(wybór)
Career Achievement in Romantic Intrigue, 1985 Romantic Times
Career Achievement in Romantic Adventure, 1992 Romantic Times
Career Achievement in Series Romance, 1993 Romantic Times
Lifetime Achievement, 1996 RWA
Career Achievement in Romantic Suspense, 1998 Romantic Times
Author Most Glommed*, 2005 AAR Reader Awards
Romantic Times Romance Pioneer Award 2010
Przypisy
Amerykańscy prozaicy XX wieku
Amerykańscy prozaicy XXI wieku
Urodzeni w 1948
ar:آن ستيوارت
en:Anne Stuart (novelist)
es:Anne Stuart
fr:Anne Stuart |
5637395 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Parafia%20%C5%9Bw.%20Andrzeja%20Boboli%20w%20Gradowszczy%C5%BAnie | Parafia św. Andrzeja Boboli w Gradowszczyźnie | Parafia św. Andrzeja Boboli w Gradowszczyźnie – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w diecezji grodzieńskiej, w dekanacie Ostrowiec, na Białorusi. Parafię prowadzą karmelici bosi z parafii w Gudogajach.
Historia
W folwarku Dubniczki (współcześnie będącym częścią Gradowszczyzny) znajdowała się dworska kaplica katolicka, będąca filią parafii w Ostrowcu, zamknięta przed 1881 i ponownie czynna w okresie II Rzeczpospolitej. Pod koniec lat 30. XX w. była ona za mała dla potrzeb okolicznych mieszkańców. W 1938 wylano fundamenty i postawiono na nich drewniany kościół, przeniesiony z pobliskiego Szumska, poświęcony w 1939.
Parafię erygował arcybiskup wileński Romuald Jałbrzykowski, w 1940, podczas litewskiej okupacji Wileńszczyzny. Kościół był czynny w okresie sowieckim. Kaplica w Dubniczkach, podobnie jak sam dwór, nie zachowały się.
Od 1991 parafia znajduje się w diecezji grodzieńskiej. 16 maja 1994 kościół został konsekrowany.
Przypisy
Bibliografia
Parafie diecezji grodzieńskiej
Parafie pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli
Parafie karmelitów bosych
Rejon ostrowiecki |
5637398 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20%C5%9Awiata%20w%20Pi%C5%82ce%20No%C5%BCnej%202026%20%28eliminacje%20strefy%20CONCACAF%29/Grupa%20D | Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2026 (eliminacje strefy CONCACAF)/Grupa D | W Grupie D drugiej rundy eliminacji do Mistrzostw Świata 2026 biorą udział następujące zespoły:
Tabela
|}
Wyniki
Strzelcy
Przypisy
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2026 |
5637399 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lechia%20Gda%C5%84sk%20w%20sezonie%201946/1947 | Lechia Gdańsk w sezonie 1946/1947 | Sezon 1946/1947 to 3. sezon w historii Lechii Gdańsk.
Klasa A
Początkowo mistrzem okręgu został Grom Gdynia, ale ostatecznie Gdański OZPN przyznał ten tytuł Lechii Gdańsk.
Eliminacje do I ligi
W eliminacjach do I ligi Lechia zmierzyła się z drużynami HCP Poznań, MKS Szczecin, Polonia Bydgoszcz.
Tabela
W pierwszej kolejce w meczu z Polonią wystąpił Grom Gdynia, ale wynik meczu został anulowany po tym jak ostatecznie przyznano tytuł mistrza okręgu Lechii.
Wyniki
Grupa Finałowa
Tabela
(Ap) Widzew Łódź uzyskał awans już po zakończeniu rozgrywek, gdy PZPN zadecydował o powiększeniu I ligi do 14 zespołów.
Wyniki
Bilans meczów
Przypisy
Lechia Gdańsk w poszczególnych sezonach |
5637401 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Rusi%C5%84ski | Rusiński | język rusiński – język słowiański używany przez Rusinów
Rusiński – nazwisko
Osoby o nazwisku Rusiński
Władysław Rusiński (1911–1986) – polski historyk
Eugeniusz Rusiński (1949–2019) – polski inżynier mechanik
Zobacz też
Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-rusińskiego
Rusińska Ludowa Republika Łemków
Rusini |
5637403 | https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Amieja | Śmieja | Śmieja – nazwisko
Osoby o nazwisku Śmieja
Wojciech Śmieja (ur. 1977) – wykładowca akademicki, reporter
Florian Śmieja (1925–2019) – polski poeta, tłumacz, badacz literatury hiszpańskiej
Jarosław Śmieja (ur. 1970) – polski naukowiec, inżynier, nauczyciel akademicki i profesor nauk technicznych
Krzysztof Śmieja (ur. 1957) – polski polityk i prawnik
Dawid Śmieja – polski gimnastyk sportowy
Strony ujednoznaczniające |
5637405 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Woryna | Woryna | Woryna – nazwisko
Osoby o nazwisku Woryna
Kacper Woryna (ur. 1996) – polski żużlowiec
Antoni Woryna (1941–2001) – polski żużlowiec
Strony ujednoznaczniające |
5637408 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Cecilie%20Skog | Cecilie Skog | Cecilie Skog (ur. 9 sierpnia 1974 r. w Alesund, Norwegia) – norweska alpinistka ekstremalna, polarniczka, autorka książek i wykładowczyni, osbowość telewizyjna. Pierwsza Norweżka na K2. Pierwsza kobieta, która zdobyła tzw. Wielkiego Szlema Odkrywcy (ang. The Explorer's Grand Slam).
Życiorys
Cecilie Skog studiowała i pracowała jako pielęgniarka, lecz od czasu zdobycia Mount Everestu w 2004 roku, pracuje jako profesjonalna odkrywczyni i podróżniczka, przewodniczka i wykładowczyni.
W sierpniu 2008 roku zdobyła K2. Jej ówczesny mąż, Rolf Bae, który towarzyszył jej podczas wejścia na szczyt, zginął na oczach żony podczas schodzenia razem z dziesięcioma innymi alpinistami.
W styczniu 2010 roku ukończyła pierwsze samodzielne i nie wspomagane przejście na nartach Antarktydy (również bez użycia latawców). Idąc z Ryanem Watersem zajęło jej to 70 dni, od 13 listopada 2009 roku do 21 stycznia 2010 roku, aby pokonać ponad 1800 kilometrów w podróży przez Antarktydę.
Jako pierwsza kobieta zdobyła tzw. Wielkiego Szlema Odkrywcy (ang. The Explorer's Grand Slam), co oznacza zdobycie Korony Ziemi (w przypadku Skog: 1999-2006) oraz bieguna północnego oraz południowego.
Wzięła udział w kilku programach telewizyjnych: podróżniczych oraz popkulturowych (np. Skal vi danse).
W latach 2014 - 2019 była w związku ze wspinaczem wysokogórskim, polarnikiem i pisarzem Aleksandrem Gamme. Mają dwie córki.
Zdobyte szczyty górskie
Mont Blanc 4807 m, 1996
Aconcagua, 6962 m,1999
Denali, 6194 m, 2001
Czo Oju 8188 m, 2003
Elbrus, 5642 m, 2003
Mount Everest, 8848 m, 2004
Kilimandżaro, 5895 m, 2004
Masyw Vinsona, 4897 m, 2006
Góra Kościuszki, 2228 m, 2006
Jaya, 4884 m, 2007
K2, 8611 m, 2008, na szczycie 1 sierpnia z Larsem Nessa. Pierwsze osoby z Norwegii na K2.
Manaslu 8163 m, 2011
Lhotse 8516 m, 2012
Inne ekspedycje
2003: Sziszapangma 8042 m (osiągnęła 7400 m)
2004: Grenlandia, przekroczyła lód śródlądowy ze wschodu na zachód - 610 km
2005: K2 8611 m (osiągnęła 7300 m)
2005: Biegun południowy, zjazd na nartach z Lodowca Szelfowego Rossa do bieguna w 32 dni
2006: Biegun północny, dotarcie na nartach z Wyspy Ellesmere’a do bieguna w 49 dni
2009: Grenlandia, pokonanie lodu śródlądowego z zachodu na wschód - 590 km
2010: Przemierzyła Antarktydę, z Wyspy Berknera przez biegun południowy do Lodowca Szelfowego Rossa w 70 dni i ponad 1800 km
2011: Przerwana próba dotarcia na nartach (ciągnąc kajak) do bieguna północnego w okresie letnim
Książki
„Cecilie Skog og de tre polene” (2006)
„Til Rolf” (2009)
„Antarktis” (2011)
„Utemat” (2012)
„Et friluftsliv” (2014)
Przypisy
Urodzeni w 1974
Norwescy podróżnicy i odkrywcy
Zdobywcy Korony Ziemi
Norwescy pisarze XXI wieku |
5637409 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Barbara%20Faron | Barbara Faron | Barbara Faron (ur. 25 października 1977 w Limanowej) – polska polonistka, historyk i pisarka.
Życiorys
Wychowywała się w małopolskiej Kamienicy. Ukończyła studia filologiczne (filologia polska) na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie studia podyplomowe na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracuje jako nauczyciel i redaktor (m.in. przy redakcji przewodników turystycznych).
W 2007 opowiadaniem „O parobkowych dzieciskach” zdobyła pierwsze miejsce w konkursie prozatorskim Fabrica Librorum. W 2008 wydała historyczno-obyczajową powieść „Zniewolona”, której akcja została osadzona w realiach XIX-wiecznych i stylizowaną na ówczesną. W 2008 miała premierę bajka dla dzieci „Zazie na bezludnej wyspie” (e-book), która w 2010 zdobyła pierwsze miejsce (głosowanie internautów) w kategorii książki młodzieżowe, w konkursie „Najlepsze książki na wiosnę”. W 2009 opowiadanie „O potomkach fartownego przybłędy” otrzymało wyróżnienie Stefana Dardy w I Konkursie Literackim o Platynowy Kałamarz. „O potomkach fartownego przybłędy”, stylizowane na ludowe opowiadanie, należy do tomu „Ballady Beskidzkiego Dziada”, którego tematyka porusza m.in. obyczaje i wierzenia mieszkańców Kamienicy na przestrzeni XX wieku.
Mieszka w Krakowie.
Przypisy
Absolwenci Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego
Absolwenci Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego
Polscy historycy
Polscy poloniści
Polscy prozaicy XXI wieku
Polscy twórcy literatury dziecięcej i młodzieżowej
Pisarze związani z Krakowem
Ludzie urodzeni w Limanowej
Urodzeni w 1977 |
5637413 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mandrysz | Mandrysz | Mandrysz – nazwisko
Osoby o nazwisku Mandrysz
Piotr Mandrysz (ur. 1962) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika, trener
Paweł Mandrysz (ur. 1997) – polski piłkarz, grający na pozycji pomocnika
Józef Mandrysz (1881–1944) – współorganizator POW Górnego Śląska w powiecie rybnickim, powstaniec, działacz plebiscytowy
Strony ujednoznaczniające |
5637415 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Pawliczek | Pawliczek | Pawliczek – nazwisko
Osoby o nazwisku Pawliczek
Adam Pawliczek (ur. 1964) – polski żużlowiec
Josef Pawliczek (1931–2021) – niemiecki pracownik organizacji Caritas, orędownik polsko-niemieckiego pojednania
Otto Pawliczek (1914–?) – zbrodniarz hitlerowski, SS-Oberscharführer
Zobacz też
Pawlik
Strony ujednoznaczniające |
5637418 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Paprotny | Paprotny | Paprotny – nazwisko
Osoby o nazwisku Pawliczek
Norbert Paprotny (1928–2018) – polski malarz
Hieronim Paprotny (1875–1956) – polski powstaniec śląski, działacz społeczny i plebiscytowy
Cecylia Bajer-Paprotny (1950–2019) – polska lekkoatletka specjalizująca się w rzucie oszczepem
Strony ujednoznaczniające |
5637420 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Jennifer%20Weiner | Jennifer Weiner | Jennifer Weiner (ur. 28 marca 1970) – amerykańska pisarka, autorka kilku bestsellerów.
Przypisy
Amerykańscy prozaicy XXI wieku
Urodzeni w 1970
da:Jennifer Weiner
de:Jennifer Weiner
en:Jennifer Weiner
fi:Jennifer Weiner
it:Jennifer Weiner
nl:Jennifer Weiner
pt:Jennifer Weiner
ru:Вайнер, Дженнифер |
5637437 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20Adama%20Asnyka%203%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Adama Asnyka 3 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Adama Asnyka 3 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Piasku.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o neorenesansowej fasadzie wzniesiony w 1892 roku, według projektu architekta Waleriana Zwolińskiego.
Elewacja frontowa jest w całości siedmioosiowa. Budynek wieńczy gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
26 stycznia 1989 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1892
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637442 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20Basztowej%2018%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Basztowej 18 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Basztowej 18 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kleparzu.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, wzniesiona w 1880 roku, według projektu architekta Karola Zaremby.
Elewacja frontowa jest w całości siedmioosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
21 stycznia 1976 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1880
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637459 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9%20Gonz%C3%A1lez%20%28ur.%201995%29 | José González (ur. 1995) | José Manuel González Galindo (ur. 14 stycznia 1995 w Iguali) – meksykański piłkarz występujący na pozycji bramkarza.
Bibliografia
Meksykańscy piłkarze
Piłkarze Titanes de Tulancingo
Piłkarze Tlaxcala FC
Piłkarze Murciélagos FC
Uczestnicy Mistrzostw Świata U-17 w Piłce Nożnej 2011
Mistrzowie Świata U-17 w Piłce Nożnej
Ludzie urodzeni w Iguali
Urodzeni w 1995 |
5637462 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Luis%20Solorio | Luis Solorio | Luis Alfonso Solorio Gutiérrez (ur. 1 sierpnia 1994 w Guadalajarze) – meksykański piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika lub środkowego obrońcy.
Bibliografia
Meksykańscy piłkarze
Piłkarze Chivas Guadalajara
Piłkarze Coras FC
Piłkarze CA Zacatepec
Piłkarze Cafetaleros de Chiapas
Piłkarze Tampico Madero FC
Uczestnicy Mistrzostw Świata U-17 w Piłce Nożnej 2011
Mistrzowie Świata U-17 w Piłce Nożnej
Ludzie urodzeni w Guadalajarze
Urodzeni w 1994 |
5637468 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Fabi%C3%A1n%20Guzm%C3%A1n | Fabián Guzmán | Luis Fabián Guzmán Ceceña (ur. 30 kwietnia 1994 w Guadalajarze) – meksykański piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy.
Bibliografia
Meksykańscy piłkarze
Piłkarze Atlas FC
Piłkarze Alacranes de Durango
Piłkarze Estudiantes Tecos
Uczestnicy Mistrzostw Świata U-17 w Piłce Nożnej 2011
Mistrzowie Świata U-17 w Piłce Nożnej
Ludzie urodzeni w Guadalajarze
Urodzeni w 1994 |
5637470 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Felipe%20Sifuentes | Felipe Sifuentes | Felipe de Jesús Sifuentes Muñoz (ur. 16 lutego 1994 w Monterrey) – meksykański piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika.
Bibliografia
Meksykańscy piłkarze
Piłkarze CF Monterrey
Piłkarze Lobos BUAP
Piłkarze Venados FC
Piłkarze Interu Playa del Carmen
Uczestnicy Mistrzostw Świata U-17 w Piłce Nożnej 2011
Mistrzowie Świata U-17 w Piłce Nożnej
Ludzie urodzeni w Monterrey
Urodzeni w 1994 |
5637471 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Enrique%20Flores | Enrique Flores | Enrique Isidoro Flores Bustos (ur. 25 marca 1994 w Monterrey) – meksykański piłkarz występujący na pozycji środkowego pomocnika.
Bibliografia
Meksykańscy piłkarze
Piłkarze Bravos de Nuevo Laredo
Piłkarze Altamira FC
Piłkarze Irapuato FC
Piłkarze CF La Piedad
Uczestnicy Mistrzostw Świata U-17 w Piłce Nożnej 2011
Mistrzowie Świata U-17 w Piłce Nożnej
Ludzie urodzeni w Monterrey
Urodzeni w 1994 |
5637473 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9%20Tostado | José Tostado | José Pablo Tostado Gastelum (ur. 28 lipca 1994 w Culiacán) – meksykański piłkarz występujący na pozycji środkowego pomocnika.
Bibliografia
Meksykańscy piłkarze
Piłkarze Correcaminos UAT
Piłkarze Murciélagos FC
Piłkarze Irapuato FC
Uczestnicy Mistrzostw Świata U-17 w Piłce Nożnej 2011
Mistrzowie Świata U-17 w Piłce Nożnej
Ludzie urodzeni w Culiacán
Urodzeni w 1994 |
5637474 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Paul%20Schulz%20%28rze%C5%BAbiarz%29 | Paul Schulz (rzeźbiarz) | Paul Schulz (ur. 13 stycznia 1875 w Czerninie, zm. 13 sierpnia 1945 we Wrocławiu) – niemiecki rzeźbiarz.
Był synem kamieniarza w Czerninie i od ojca uzyskał pierwsze nauki z zakresu obróbki kamienia i rzeźby. W 1896 przyjechał do Wrocławia i podjął naukę rzeźby u Christiana Behrensa, terminując u niego do 1901. W 1904 wyjechał po dalszą naukę do Francji, gdzie przez krótki czas uczęszczał do paryskiej Académie Julian, spotkał się z Auguste’m Rodinem, a w trakcie pobytu w Brukseli z Constantinem Meunierem, ponadto przebywał w Londynie i w miastach włoskich. W 1905 r. powrócił na stałe do Wrocławia i rozpoczął tu pracę zawodową, mając pracownię przy ul. Dworcowej. Spod jego dłuta wyszło ok. 500 popiersi znanych wrocławian. Tworzył także liczne nagrobki i pomniki, w tym po I wojnie światowej upamiętniające poległych w niej żołnierzy niemieckich, np. we Lwówku Śląskim (1922). Był autorem m.in. pomnika Lutra w Dzierżoniowie (1911). Preferował rzeźbę realistyczną, w stylu akademickim. Został jednym ze współzałożycieli Künstlerbund Schlesien (Związku Artystów Śląska). Tuż przed rozpoczęciem oblężenia Wrocławia w 1945 uciekł do Kłodzka, skąd wrócił do domu po kapitulacji hitlerowskich Niemiec. Tu zachorował na dur plamisty i zmarł.
Uczennicą Schulza była rzeźbiarka Dorothea von Philipsborn.
Nagrody
1907 - złoty medal wystawy w Berlinie
Dziewięć rzeźb autorstwa P. Schultza wchodzi w skład kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu, brązowa rzeźba Tanatos jest w zbiorach Zamku Książ. Z innych dzieł artysty zachowała się fontanna Gołębiarki (1914) we Wleniu, a na ścianie wrocławskiego kościoła św. Marii Magdaleny płaskorzeźba upamiętniająca czterechsetną rocznicę Reformacji i osobę pastora Johanna Hessa.
Przypisy
Niemieccy rzeźbiarze
Rzeźbiarze związani z Wrocławiem przed 1945
Urodzeni w 1875
Zmarli w 1945 |
5637476 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Dilan%20Nicoletti | Dilan Nicoletti | Dilan Axel Nicoletti Moscato (ur. 18 stycznia 1994 w Cuernavace) – meksykański piłkarz pochodzenia argentyńskiego występujący na pozycji bramkarza.
Urodził się w Meksyku, gdzie występował wówczas jego ojciec, argentyński piłkarz Eduardo Nicoletti.
Przypisy
Bibliografia
Meksykańscy piłkarze
Meksykanie pochodzenia argentyńskiego
Piłkarze Club Tijuana
Piłkarze Tigres FC
Uczestnicy Mistrzostw Świata U-17 w Piłce Nożnej 2011
Mistrzowie Świata U-17 w Piłce Nożnej
Ludzie urodzeni w Cuernavace
Urodzeni w 1994 |
5637487 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Patryk%20Marjan | Patryk Marjan | Patryk Marjan (Urodzony 18 lipca 1991r. w Bełchatowie) – Polski polityk oraz samorządowiec, inżynier górnictwa, działacz społeczny i sportowy.
Życiorys
Uczył się w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pracował na stanowisku sztygara w jednej ze spółek kopalnianych.
W 2014r. założył Stowarzyszenie Bełchatowianie dla Narodu.
Jest również prezesem okręgu piotrkowskiego Partii Nowa Nadzieja. Obecnie koordynuje działalnością Partii na terenie siedmiu powiatów. Od grudnia 2017 członek Zarządu Krajowego partii Nowa Nadzieja.
Cytaty:
Sprawa jest o tyle poważna, że jestem jedynym bełchatowianinem z realnymi szansami na mandat posła.
Opis: O nachodzących wyborach i programie bełchatowskiego lidera Konfederacji. Rozmowa z Patrykiem Marjanem.
Źródło: materiał wyborczy KW Konfederacja Wolność i Niepodległość, Marihuana, piekło kobiet i Bełchatów w Sejmie. Z Marjanem o wyborach., ddbelchatow.pl, niedziela 15 października 2023.
Moim celem jest zapewnienie naszemu regionowi silnego głosu w Sejmie, abyśmy mogli rozliczyć obecny rząd za to, co zrobił. Jako Konfederacja chcemy naprawić szkody, które wynikły z decyzji podejmowanych na poziomie naszego rządu, ale również na poziomie unijnym. Chcę działać na rzecz wycofania się ze szkodliwych dyrektyw unijnych, które wpłynęły na naszą gospodarkę, a także lobbowania za próbami renegocjacji pakietu klimatycznego dla Polski. Nie chodzi o populizm, ale o konkretne działania na rzecz naszego regionu. W wyborach w październiku mam nadzieję, że wyborcy z Bełchatowa nie zapomną o pustych obietnicach rzucanych latami przez lokalnych polityków opcji rządzącej i postawią krzyżyk przy tych, którzy rzeczywiście będą walczyć o nasze interesy.
Opis: Rozmowa z kandydatem Konfederacji na posła, będącego „jedynką” w okręgu piotrkowskim.
Źródło: Marcin Palion, Patryk Marjan, Konfederacja: Polska polityka narkotykowa to patologia, mpress.pl, 6 września 2023.
Wyniki wyborcze
Przypisy
Polityk
Polacy
Bełchatów |
5637489 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Igor%20Gomes | Igor Gomes | Igor Gomes Silva (ur. 6 marca 2001 w Barra Mansa) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji środkowego lub prawego obrońcy, od 2022 roku zawodnik Internacionalu.
Bibliografia
Brazylijscy piłkarze
Piłkarze SC Internacional
Ludzie urodzeni w Barra Mansa
Urodzeni w 2001 |
5637493 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Bruno%20Gomes | Bruno Gomes | Bruno Gomes da Silva Clevelário (ur. 4 kwietnia 2001 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz pochodzenia włoskiego występujący na pozycji defensywnego lub środkowego pomocnika, od 2024 roku zawodnik Internacionalu.
Bibliografia
Brazylijscy piłkarze
Brazylijczycy pochodzenia włoskiego
Piłkarze CR Vasco da Gama
Piłkarze Coritiby FBC
Piłkarze SC Internacional
Ludzie urodzeni w Rio de Janeiro
Urodzeni w 2001 |
5637499 | https://pl.wikipedia.org/wiki/He%C5%82miczka%20czarnobrze%C5%BCna | Hełmiczka czarnobrzeżna | Hełmiczka czarnobrzeżna (Cudoniella tenuispora (Cooke & Massee) Dennis) – gatunek grzybów należący do klasy patyczniaków (Leotiomycetes).
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cudoniella, Tricladiaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi.
Po raz pierwszy opisali go w 1893 r. Mordecai Cubitt Cooke i George Edward Massee, nadając mu nazwę Sarcoscypha tenuispora. Obecną nazwę nadał mu Richard William George Dennis w 1974 r. Synonimy:
Cudoniella bataillei (Boud.) Bon & Chevassut 1973,
Geopyxis parvispora Massee 1895,
Ombrophila bataillei Boud. 1917,
Pseudombrophila tenuispora (Cooke & Massee) Boud. 1907,
Sarcoscypha tenuispora Cooke & Massee 1893.
Polską nazwę zarekomendowała Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów przy Polskim Towarzystwie Mykologicznym w 2024 r.
Morfologia
Teleomorfa
Apotecja rozproszone lub w grupkach, w stanie świeżym o średnicy (0,25–)0,35–0,9(–1,1) mm i wysokości 0,1–0,21 mm, białawe do blado lub jasnokremowych, czasami szarawe lub żółtawoochrowe o czerwonawym odcieniu, półprzezroczyste, przez co na środku ciemniejsze. Tarczka owocnika lekko wklęsła do płaskiej lub średnio wypukła, brzeg cienki, nie wystający, gładki. Owocniki siedzące na szerokiej podstawie lub z wyraźnym szerokim trzonem 0,05–0,1 × 0,2–0,4 mm o barwie żółtawej do pomarańczowo-różowej. Worki (36–)38–55(–58) × (3,2–)3,4–3,8(–4) μm, zwykle 8-zarodnikowe, rzadko 7-zarodnikowe, zarodniki ułożone w 1–4 rzędach, 4 dolne zarodniki odwrócone (często mieszane, czasami niektóre niższe zarodniki nie odwrócone). Askospory proste do bardzo lekko zakrzywionych (8,5–)10–12(–13) × (0,9–)1–1,2(– 1,3) μm, wąsko cylindryczno-wrzecionowate z nieco ostrym lub tępym wierzchołkiem, niezbyt lub średnio zwężające się ku podstawie, podstawa zaokrąglona do tępej, czasami nieco ostra. Parafizy wierzchołkowe od lekko do silnie maczugowato-główkowatych, komórki końcowe: 17–25 × 2,8–4(–5) μm, 18–25(–29) × (2,2–)2,5–3,7(–4,2) μm, komórki dolne 4–7 × 1,8–3 μm (3,5–)4–6(–7) × 1,4–2,2 μm; nierozgałęzione w górnej przegrodzie.
Anamorfa
Konidiofory wzniesione, septowane, nierozgałęzione, na wierzchołkach z 4–6 wydatnymi zębami. Konidia 6–8 × 5–6,5 μm, 4,5–6 × 4–5,2 μm (łącznie z wypukłościami), odwrotnie piramidalne, w części dystalnej kończą się 5–8 wydatnymi bocznymi lub czasami końcowymi wypukłościami. Chlamydospor brak.
Występowanie i siedlisko
Stanowiska hełmiczki wilgociolubnej podano głównie w Europie, poza nią tylko w jednym regionie na zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej. W Polsce po raz pierwszy jej stanowiska podali B. Gierczyk i inni w 2019 r. Znajduje się na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną.
Grzyb saprotroficzny nadrzewny, występujący na wilgotnym lub mokrym podłożu, na korze drzew lub czasami na drewnie, głównie drzew liściastych, średnio do silnie zbutwiałym i na korze bez glonów. Przy sprzyjających warunkach rozwija się przez cały rok.
Przypisy
Mykobiota Polski
Tricladiaceae |
5637510 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Dmytro%20Kameko | Dmytro Kameko | Dmytro Kameko (ur. 23 czerwca 1984 w Dnieprze) – ukraiński trener i futsalista, z reprezentacją Ukrainy, Akademicki mistrz świata w futsalu z 2012 roku. Trener FC Toruń oraz od 2022 roku selekcjoner Reprezentacji Polski w amp futbolu.
W swojej karierze reprezentował między innymi barwy MFK Szachtar Donieck czy MFK Łokomotyw Charków, w sezonie 2014/2015 występował w barwach Rekordu Bielsko-Biała, zdobywając z bielszczanami brązowy medal Mistrzostw Polski. Jako szkoleniowiec prowadził ukraiński zespół Tytan Pokrowśke, oraz białoruski MFC Stalista Miński z którym zdobył Puchar Białorusi .
W 2022 roku, po inwazji Rosji na Ukarinę, Kameko postanowił opuścić Białorusi i powrócić do Polski, pomocną dłoń do ukraińca wyciągnął klub Red Dragons Pniewy, gdzie Kameko został grającym asystentem. W sezonie 2022/2023 miał objąć posadę szkoleniowca MOKS Słoneczny Stok Białystok, jednak z powodów finansowych, klub był zmuszony do rozwiązania kontraktu. W lipcu 2023 roku został ogłoszony jako trener FC Toruń.
Przypisy |
5637522 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20Czystej%201%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Czystej 1 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Czystej 1 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ul. Czystej 1 na rogu z ul. Dolnych Młynów 4, na Piasku.
Jest to czterokondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o neobarokowej fasadzie wzniesiony w 1893 roku, według projektu architekta Stefana Ertela.
Elewacja frontowa jest w całości siedmioosiowa. Budynek wieńczy gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
10 grudnia 1992 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1893
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637523 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20Czystej%2021%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Czystej 21 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Czystej 1 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Piasku.
Jest to czterokondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o neobarokowej fasadzie wzniesiony w 1899 roku, według projektu architekta Leopolda Tlachny.
Elewacja frontowa jest w całości siedmioosiowa. Budynek wieńczy gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
27 lipca 1998 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1899
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637531 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20%C5%9Awiata%20w%20Pi%C5%82ce%20No%C5%BCnej%202026%20%28eliminacje%20strefy%20CONCACAF%29/Grupa%20E | Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2026 (eliminacje strefy CONCACAF)/Grupa E | W Grupie E drugiej rundy eliminacji do Mistrzostw Świata 2026 biorą udział następujące zespoły:
Tabela
|}
Wyniki
Strzelcy
Przypisy
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2026 |
5637532 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ayumi%20Ryo | Ayumi Ryo | – japońska aktorka AV grająca w filmach dla dorosłych. Wcześniej znana jako Ayumi Miura (三浦 歩美).
Historia
Powodem jej debiutu było zaproszenie do branży przez osobę, którą poznała przez przyjaciela, ale kiedy została zapytana, czy chcę nakręcić AV, pomyślała: „Nie jestem w stanie tego zrobić”. Jednak ostatecznie zdecydowała, że chce spróbować, więc postanowiła dołączyć do agencji i zadebiutować. W styczniu 2019 roku zadebiutowała w filmie dla dorosłych „その顔、身体、ピュアな心。君のすべては美しい。 三浦歩美 36歳 AV DEBUT” jako Ayumi Miura, ekskluzywna aktorka studia Honmono Hitodzuma należącego do SOD Create. Jej agencją wówczas była ARROWS. Od lipca została ekskluzywną aktorką studia Madonna, a w listopadzie została wybrana jako wizerunkowa kobieta kampanii „Zamężnych dojrzałych kobiet w filmach dla dorosłych”.
7 maja 2021 roku Ayumi ogłosiła na swoim koncie na Twitterze, że zmieniła nazwisko na Ryo (Ayumi Ryo), oraz że jej agencją jest ACT, a na jej stronie pojawiła się data urodzenia (27 października 1982). Wcześniej jej data urodzenia nie była znana, ale w momencie debiutu mówiło się, że jest 36-letnią mężatką z czteroletnim synem.
W tygodniu rozpoczynającym się 22 sierpnia 2022 roku film z jej udziałem „汗ほとばしる人妻の圧倒的な腰振りで、僕は一度も腰を動かさずに中出ししてしまった。愛弓りょう” zajął pierwsze miejsce w rankingu FANZA.
Filmografia
Filmy dla dorosłych
Filmy dla dorosłych VR
Pozostałe
Przypisy
Linki zewnętrzne
w serwisie Instagram
w serwisie X (8 maja 2021 - )
w serwisie X
Japońskie aktorki pornograficzne
Urodzeni w 1982 |
5637534 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Atractus%20microrhynchus | Atractus microrhynchus | Atractus microrhynchus – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae), występujący północno-zachodniej Ameryce Południowej.
Gatunek ten został odkryty w 1868 roku przez Edwarda Drinkera Cope i opisany w Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia. Autor nadał mu nazwę Rhabdosoma microrhynchum. Holotyp oznaczony jako (CAS 6693), (CAS - California Academy of Science) pochodził z Ameryki Południowej Guayaquil (02º10’S, 79º54’W). Gatunek ten występuje na wybrzeżu Pacyfiku od środkowo-zachodniego Ekwadoru do północno-zachodniego Peru.
Jest to mały wąż o długości SVL około 100 mm. Głowa z czarną częścią górną, po bokach głowy za oczami kremowożółty pas potyliczny. Grzbiet jednolicie ciemnobrązowy, brzuch jasnobrązowy z bokami ciemnobrązowymi. Jego habitatem jest sezonowy wilgotny las równikowy w przedziale wysokości od poziomu morza do 800 m n.p.m..
Status
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Atractus microrhynchus jest klasyfikowany jako gatunek narażony (VU, ). Liczebność populacji nie jest oszacowana, gatunek ten jest jednak opisywany jako rzadki, brak obserwacji pomiędzy odkryciem w 1868 a 2012 rokiem. Trend liczebności populacji nie jest określony.
Uwagi
Przypisy
Połozowate
Gady Ameryki Południowej
Gatunki i podgatunki zwierząt nazwane w 1868 roku |
5637535 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Jessie%20T.%20Usher | Jessie T. Usher | Jessie Thezeire Usher Jr. (ur. 29 lutego 1992 w Silver Spring) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny. Zagrał w takich produkacjach jak Level Up, Survivor’s Remorse jako Cam Calloway i w serialu The Boys jako Reggie Franklin / Pośpieszny. Wystąpił również w filmach, m.in. w Dzień Niepodległości: Odrodzenie (2016), Shaft (2019) i Uśmiechnij się (2022).
Wczesne życie i edukacja
Jessie Thezeire Usher Jr. urodził się jako drugie dziecko Jessie T. i Judith Usher w Silver Spring, Maryland. Usher zainteresował się aktorstwem w wieku pięciu lat, po tym jak jego siostra Jesstia wystąpiła w reklamie telewizyjnej. Jego pierwszą pracą aktorską była reklama Oscara Mayera. W 2003 roku rodzina przeniosła się do Los Angeles, aby pomóc Usherowi w dalszej karierze. Ukończył szkołę średnią w wieku 15 lat. Usher dołączył do Alpha Gamma Sigma i studiował sztuki kulinarne w lokalnym college'u.
Kariera
Pierwszą profesjonalną pracą aktorską Ushera był występ w odcinku serialu CBS Bez śladu w 2005 roku. W 2007 roku pojawił się w jednym z odcinków oryginalnego serialu Disney Channel Hannah Montana. W 2011 roku Usher zagrał w filmie telewizyjnym Cartoon Network Level Up. Film dał początek serialowi telewizyjnemu, w którym Usher ponownie wcielił się w rolę Lyle'a Hugginsona, który trwał dwa sezony. Później udzielił głosu American Boy w filmie dokumentalnym Teenage z 2013 roku. W 2014 roku Usher pojawił się w filmie Gdy stawka jest wysoka. W marcu 2014 roku Usher zagrał główną rolę w filmie Survivor's Remorse, którego producentem wykonawczym jest gracz NBA LeBron James. Premiera serialu odbyła się w październiku 2014 r.
W 2016 wystąpił w filmie Dzień Niepodległości: Odrodzenie. Później tego samego roku Usher zagrał w komediodramacie o tematyce bożonarodzeniowej Prawie święta u boku Danny'ego Glovera i Kimberly Elise. W 2019 roku Usher zagrał główną rolę w kontynuacji filmu Shaft z 1971 roku, w którym wystąpił jako syn postaci Samuela L. Jacksona z filmu z 2000 roku i wnuk oryginalnego Shafta, granego przez Richarda Roundtree.
W styczniu 2018 roku ogłoszono, że Usher został obsadzony w roli A-Train w serialu Amazon Studios The Boys , opartym na komiksie Gartha Ennisa i o tym samym tytule.
W kwietniu 2020 roku zagrał wraz z Camilą Mendes w filmie Netflix Groźne kłamstwa.
We wrześniu 2022 roku wystąpił w horrorze psychologicznym Uśmiechnij się.
Życie prywatne
Jessie T. Usher ma córkę.
Filmografia
Filmy
Telewizja
Online
Przypisy
Linki zewnętrzne
Amerykańscy aktorzy filmowi
Amerykańscy aktorzy telewizyjni
Urodzeni w 1992 |
5637538 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20%C5%9Awiata%20w%20Pi%C5%82ce%20No%C5%BCnej%202026%20%28eliminacje%20strefy%20CONCACAF%29/Grupa%20F | Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2026 (eliminacje strefy CONCACAF)/Grupa F | W Grupie F drugiej rundy eliminacji do Mistrzostw Świata 2026 biorą udział następujące zespoły:
Tabela
|}
Wyniki
Strzelcy
Przypisy
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2026 |
5637541 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lechia%20Gda%C5%84sk%20w%20sezonie%201947/1948 | Lechia Gdańsk w sezonie 1947/1948 | Sezon 1947/1948 to 4. sezon w historii Lechii Gdańsk.
Klasa A
W klasie A Lechia mierzyła się z klubami KMSS Gdynia, Gedania Gdańsk, Wisła Tczew, Gryf Wejherowo, Grom Gdynia, Unia Tczew, Pocztowy KS Gdańsk. Lechia została mistrzem rozgrywek, dzięki czemu awansowała do eliminacji do I ligi.
Eliminacje
W eliminacjach Lechia zmierzyła się z klubami KS Lublinianka, Bzura Chodaków, Gwardia Olsztyn.
Tabela
Wyniki
Grupa Finałowa
W grupie finałowej Lechia zmierzyła się z klubami RKS Szombierki (Chruszczów), Radomiak Radom, Skra Częstochowa, PTC Pabianice.
Tabela
Wyniki
Bilans meczów
Przypisy
Lechia Gdańsk w poszczególnych sezonach |
5637542 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Apolonia%20Machczy%C5%84ska-%C5%9Awi%C4%85tek | Apolonia Machczyńska-Świątek | Apolonia Machczyńska-Świątek (ur. 1911 w Plebankach, zm. w 1943 tamże) – mieszkanka Kocka, uhonorowana tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.
Życiorys
Była córką Henryka Machczyńskiego, właściciela ziemskiego zamieszkałego w Plebankach koło Kocka. W okresie II wojny światowej i okupacji organizowała pomoc Żydom. Wśród uratowanych przez nią osób była Rywka Goldfinger, która przeżyła Zagładę i wyjechała do Izraela. W styczniu 1943 Machczyńska-Świątek pomagała Żydom ukrywającym się w lesie niedaleko jej domu. Na skutek donosu Niemcy odnaleźli kryjówkę, zabili Machczyńską-Świątek i ukrywających się Żydów.
Jej wnuczką jest pisarka Grażyna Plebanek.
Wyróżnienia
23 września 1997 Instytut Jad Waszem nadał Apolonii Machczyńskiej-Świątek tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.
11 września 2009 prezydent RP Lech Kaczyński pośmiertnie nadał jej Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Odebrała go synowa bohaterki, Anna Świątek.
Upamiętnienie
Jej historia została opisana przez Hannę Krall w reportażu Tam już nie ma żadnej rzeki i stała się tematem sztuki teatralnej (A)pollonia wystawionej w Teatrze Nowym w Warszawie.
Przypisy |
5637547 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbo%C5%BCe%20techniczne | Zboże techniczne | Zboże techniczne – umowna grupa roślin uprawnych w celach innych niż konsumpcyjne lub paszowe.
Przykładami roślin technicznych są: len, konopie, bawełna, juta, rzepak, soja, słonecznik, trzcina cukrowa, kukurydza woskowa itd.
Zboże techniczne ma zastosowanie w produkcji tkanin, papieru, olejów, biopaliw, materiałów izolacyjnych, oraz pasz dla zwierząt (soja).
Termin tzw. zboże techniczne pojawił się w roku 2022, jednak o imporcie tego zboża z Ukrainy zrobiło się głośno w roku 2023.
Przypisy
Rolnictwo |
5637553 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lechia%20Gda%C5%84sk%20w%20sezonie%201949 | Lechia Gdańsk w sezonie 1949 | Sezon 1949 to 5 sezon w historii Lechii Gdańsk.
W tym sezonie Lechia po raz pierwszy występuje w I lidze. Pierwszy mecz w I lidze Lechia zagrała przeciwko Cracovii 20 marca 1949 roku. Mecz zakończył się zwycięstwem Cracovii 5:1. Pierwszy zwycięski mecz Lechii w I lidze odbył się 27 marca 1949 roku. Lechia zagrała przeciwko Ruchowi Chorzów i wygrała 5:3.
Wyniki
Tabela
Uwagi:
Drużyny z miejsc 11 i 12 – spadek do II ligi
W trakcie sezonu doszło do zmian nazw następujących klubów:
Wisła Kraków – Gwardia Kraków
Cracovia – Ogniwo Kraków
Polonia Warszawa – Kolejarz Warszawa
ŁKS Łódź – ŁKS-Włókniarz Łódź
Szombierki Bytom – Górnik Bytom
Przypisy
Lechia Gdańsk w poszczególnych sezonach |
5637554 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Olja%20Chadzinikolau | Olja Chadzinikolau | Olja Chadzinikolau (grec. Όλγα Χατζηνικολάου; ur. 4 lipca 1981 w Atenach) – grecka koszykarka, występująca na pozycjach rzucającej lub niskiej skrzydłowej, reprezentantka kraju.
Osiągnięcia
Na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej.
Drużynowe
Mistrzyni:
EuroCup (2010)
Grecji (2006, 2008, 2010–2012, 2016–2018, 2021)
Wicemistrzyni Grecji (2022)
3. miejsce w Eurocup (2011)
Zdobywczyni Pucharu Grecji (2006–2009, 2010–2012, 2016–2018)
Finalistka:
Superpucharu Europy FIBA (2010)
Pucharu Grecji (2004)
Indywidualne
(* – nagrody przyznane przez portal eurobasket.com)
Najlepsza zawodniczka*:
krajowa ligi greckiej (2012)
występująca na pozycji obronnej ligi greckiej (2012)
Zaliczona do*:
I składu:
ligi greckiej (2012, 2016)
zawodniczek krajowych ligi greckiej (2010–2012, 2016, 2022)
II składu ligi greckiej (2010, 2022)
Uczestniczka meczu gwiazd ligi greckiej (2011)
Liderka w asystach ligi greckiej (2017 – 7,1)
Reprezentacja
Seniorska
Uczestniczka:
mistrzostw:
świata (2010 – 11. miejsce)
Europy (2007 – 13. miejsce, 2009 – 5. miejsce, 2011 – 13. miejsce, 2015 – 10. miejsce)
turnieju FIBA Diamond Ball (2004 – 4. miejsce)
kwalifikacji do Eurobasketu (2007, 2009, 2013, 2015, 2017, 2019)
Młodzieżowe
Uczestniczka kwalifikacji do mistrzostw Europy:
U–20 (2000)
U–16 (1997)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Profil na eurobasket.com
Profi na competiciones.feb.es
Profil na proballers.com
Greckie koszykarki
Koszykarki CD Zamarat
Koszykarki Uni Girona
Koszykarki Esperides Kaliteas
Koszykarki Olympiakosu Pireus
Koszykarki Proteas Wulas
Koszykarki Athinaikos A.S.
Koszykarki Hondarribia-Irún
Koszykarki Panathinaikosu
Ludzie urodzeni w Atenach
Urodzeni w 1981 |
5637561 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20J%C3%B3zefa%20Dietla%2039%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 39 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 39 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kazimierzu.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o historyzującej fasadzie wzniesiony w 1887 roku, według projektu architekta Leopolda Tlachny.
Elewacja frontowa jest w całości pięcioosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
4 lipca 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1894
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637568 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20J%C3%B3zefa%20Dietla%2055%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 55 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 55 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kazimierzu.
Jest to pięciokndygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o modernistycznej (z secesyjnymi detalami) fasadzie wzniesiony w 1889 roku, według projektu architekta Karola Knausa.
Elewacja frontowa jest w całości siedmioosiowa. Budynek wieńczy gzyms koronujący.
10 grudnia 1991 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1889
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637569 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Marynowycz | Marynowycz | Mykoła Marynowycz
Myrosław Marynowycz
Zobacz też
Marynowicz |
5637575 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Marynowicz | Marynowicz | Mieczysław Marynowicz
Sylwester Marynowicz
Władysław Marynowicz
Ewa Marynowicz-Hetka
Zobacz też
Marynowycz |
5637576 | https://pl.wikipedia.org/wiki/World%20Mixed%20Doubles%202024 | World Mixed Doubles 2024 | World Mixed Doubles 2024 – nierankingowy turniej par mieszanych sezonu 2023/2024 w snookerze. Odbył się w dniach 30–31 marca 2024 w hali Manchester Arena w brytyjskim Manchester. W zawodach wzieło udział łącznie ośmiu uczestników. Pula nagród w turnieju wyniosła 140 000 funtów szterlingów.
Faza grupowa
Finał
Przypisy
2024 w Anglii
Sport w Manchesterze
2024 w snookerze
Turnieje snookerowe |
5637577 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20J%C3%B3zefa%20Dietla%2052%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 52 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 52 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kazimierzu.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o neorenesansowej fasadzie wzniesiony w latach 1875–1877, według projektu architekta Stefana Żołdani, Leopolda Tlachny.
Elewacja frontowa jest w całości siedmioosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
7 lipca 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1877
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637580 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Parafia%20%C5%9Bw.%20Augustyna%20w%20Wiedniu | Parafia św. Augustyna w Wiedniu | Parafia św. Augustyna w Wiedniu – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w archidiecezji wiedeńskiej, w dekanacie miejskim 1, w Austrii. Parafię prowadzą augustianie.
Świątynie
Na terenie parafii znajduje się dziewięć kościołów i kaplic. Należą do nich:
kościół św. Augustyna (kościół parafialny)
kościół św. Anny (oblatów św. Franciszka Salezego)
kościół św. Jana Chrzciciela, tzw. maltański (Zakonu Maltańskiego)
kościół Najświętszej Marii Panny Anielskiej (kapucynów)
kościół św. Urszuli
kaplica dworska w Hofburgu
kaplica w Centrum św. Elżbiety
kaplica w Wspólnocie Loretto
krypta - Pomnik Bohaterów Austriackich
Historia
Tutejszy klasztor i kościół augustiański działają od 1327. W średniowieczu przeżywał on rozkwit, zahamowany w okresie reformacji.
W 1630 cesarz Ferdynand II Habsburg osadził w klasztorze augustianów bosych i w 1634 postanowił, że świątynia św. Augustyna będzie pełniła funkcję kościoła parafialnego dla rodziny cesarskiej, który to status utrzymała ona do upadku monarchii austriackiej w 1918. Rozpoczął się wówczas drugi okres świetności klasztoru - w jego szczycie przypadającym na lata 1750-1780 w klasztorze mieszkało 90 zakonników. Najbardziej znanym wiedeńskim augustianinem tego okresu był nadworny kaznodzieja Abraham a Sancta Clara OAD.
Duże zmiany nastąpiły w wyniku reform józefińskich. W 1783 przy kościele ustanowiono parafię. Jednocześnie klasztor objęła kasata józefińska, przeprowadzona przez zakaz przyjmowania nowicjuszy do klasztoru. Ostatni wiedeńscy augustianie wymarli w 1836. Kościół i parafię przejęło wówczas duchowieństwo diecezjalne.
W 1951 parafię ponownie objęli augustianie, gdy w dawnym klasztorze osiedli się zakonnicy gałęzi eremickiej, wysiedleni z Sudetów.
Przypisy
Bibliografia
Archidiecezja wiedeńska
Wiedeń
Wiedeń
Religia w Wiedniu |
5637581 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20J%C3%B3zefa%20Dietla%2062%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 62 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 62 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kazimierzu.
Jest to czterokondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o historyzującej fasadzie wzniesiony w 1880, według projektu architekta Maurycego Tlachny.
Elewacja frontowa jest w całości siedmioosiowa. Budynek wieńczy gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
8 lipca 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1880
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637583 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20J%C3%B3zefa%20Dietla%2095%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 95 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 95 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kazimierzu.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o historyzującej fasadzie wzniesiony w 1883 roku, według projektu architekta Stefana Żołdani.
Elewacja frontowa jest w całości pięcioosiowa. Budynek wieńczy gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
10 sierpnia 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1883
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637584 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lechia%20Gda%C5%84sk%20w%20europejskich%20pucharach | Lechia Gdańsk w europejskich pucharach | Występy w europejskich pucharach polskiego klubu piłkarskiego Lechia Gdańsk.
Wykaz spotkań pucharowych
Wyniki
Sezon 1983/84
Sezon 1985
Sezon 2019/20
Sezon 2022/23
I runda kwalifikacyjna
II runda kwalifikacyjna
Bibliografia
Lechia Gdańsk
Polskie kluby piłkarskie w europejskich pucharach |
5637585 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Maksym%20Papacz | Maksym Papacz | Maksym Papacz (ur. 5 lipca 1991) – polski trener koszykarski.
Trener koszykówki czynny od 2014 r. Wicemistrz Polski w koszykówce ze Śląskiem Wrocław. Finalista Superpucharu Polski ze Śląskiem Wrocław. Trener indywidualny koszykarzy m.in. reprezentantów Polski, Aleksandra Dziewy, Szymona Tomczaka, Łukasza Kolendy.
Osiągnięcia trenerskie
Drużynowe*
Wicemistrz:
Polski PLK (2023)
1 Ligi Mężczyzn (2021, 2022),
Finalista superpucharu Polski (2023),
Uczestnik rozgrywek EuroCup (2023, 2024),
Przypisy
Bibliografia
Profil na stronie WKS Śląsk Wrocław
Linki zewnętrzne
RealGM.com
Eurobasket.com
PolskiKosz.pl
Polscy trenerzy koszykarscy
Urodzeni w 1991
Ludzie urodzeni we Wrocławiu |
5637588 | https://pl.wikipedia.org/wiki/F%C3%A9lix%20Maroto%20Moreno | Félix Maroto Moreno | Félix Maroto Moreno (ur. 30 stycznia 1915 w Gutierre-Muñoz, zm. 16 sierpnia 1936 w Fuente el Fresno) – hiszpański franciszkanin, alumn, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
Biografia
Urodzony w Gutierre-Muñoz (prowincja Ávila) 30 stycznia 1915 roku. Trudniący się rolnictwem rodzice, Abundio i Juana byli religijni, należeli do stowarzyszeń katolickich. Matka Juana w późniejszym okresie została tercjarką franciszkańską. Félix był najmłodszym z sześciorga dzieci. Służył do mszy jako ministrant. W latach 1925–1930 był wychowankiem niższego seminarium prowadzonego przez franciszkanów, najpierw w Alcázar de San Juan (Ciudad Real), a następnie w La Puebla de Montalbán (Toledo). 1 czerwca 1930 roku wstąpił do nowicjatu w Arenas de San Pedro (Ávila). Pierwszą profesję złożył 2 czerwca 1931 roku.
Decyzją przełożonych został skierowany na studia filozoficzno-teologiczne, przygotowujące do przyjęcia święceń kapłańskich. W latach 1931–1934 studiował filozofię w Pastranie (Guadalajara). Dwa pierwsze lata studiów teologicznych odbył w Consuegra (Toledo, 1934–1936). Ze względu na obowiązek służby wojskowej data jego ślubów wieczystych musiała zostać odsunięta w czasie. Był prowadzącym redakcję seminaryjnego czasopisma. Po wybuchu hiszpańskiej wojny domowej nie opuścił klasztoru. Został rozstrzelany wraz ze współbraćmi z konwentu w Boca de Balondillo (Fuente el Fresno, Ciudad Real) 16 sierpnia 1936 roku.
Beatyfikacja
Brat kleryk Félix Maroto Moreno OFM został ogłoszony błogosławionym wraz z innymi 497 męczennikami hiszpańskimi przez papieża Benedykta XVI na Placu Świętego Piotra 28 października 2007 roku. Mszy przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynał José Saraiva Martins.
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest jako obowiązkowe przez zakony franciszkańskie na terenie Hiszpanii, przypada 6 listopada.
Przypisy
Hiszpańscy błogosławieni katoliccy
Hiszpańscy duchowni katoliccy
Hiszpańscy franciszkanie (OFM)
Ofiary prześladowań antykatolickich (hiszpańska wojna domowa)
Urodzeni w 1915
Zmarli w 1936
Beatyfikowani przez Benedykta XVI |
5637590 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20J%C3%B3zefa%20Dietla%20111%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 111 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Józefa Dietla 111 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kazimierzu.
Jest to czterokondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o historyzującej fasadzie wzniesiony w latach 1886–1887, według projektu architekta Karola Knausa.
Elewacja frontowa jest w całości siedmioosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
6 kwietnia 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1883
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637593 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20D%C5%82ugiej%207%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 7 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 7 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kleparzu.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o neorenesansowej fasadzie wzniesiony w latach 1872–1874, według projektu architekta Jacka Matusińskigo.
Elewacja frontowa jest w całości siedmioosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
23 sierpnia 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1874
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637595 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Rhinopristiformes | Rhinopristiformes | Rhinopristiformes – rząd ryb z gromady ryb chrzęstnoszkieletowych (Elasmobranchii).
Podział systematyczny
Do rzędu należą następujące rodziny:
Trygonorrhinidae
Rhinobatidae – rochowate
Rhinidae
Glaucostegidae
Pristidae – piłowate
Przypisy |
5637597 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20D%C5%82ugiej%208%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 8 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 8 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kleparzu.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o historyzującej fasadzie wzniesiony w 1907 roku, według projektu architekta Józefa Pokutyńskiego.
Elewacja frontowa jest w partii parteru i w partii trzeciej kondygnacji trójosiowa, a w parii kondygnacji drugiej – czteroosiowa. Budynek wieńczy gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
27 maja 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1907
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637604 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomer%20Capon | Tomer Capon | Tomer Capone (również Kapon lub Kappon lub Capon, ; ur.15 lipca 1985) – izraelski aktor. Wystąpił w popularnej izraelskiej telewizji eksportowej, takiej jak Zakładnicy i w serialu telewizyjnym Fauda, będącym thrillerem politycznym. W 2016 roku otrzymał nagrodę Ophir dla najlepszego aktora drugoplanowego w Dzień po żałobie. Występuje w When Heroes Fly i serialu Amazon The Boys.
Biografia
Capone urodził się w Holon w Izraelu jako drugie dziecko rodziców właścicieli firm. Wychowany w mieście Riszon le-Cijjon, spokrewniony z izraelskim reżyserem Shayem Caponem. Po ukończeniu szkoły średniej w 2004 roku Capone został wcielony do Sił Obronnych Izraela. Służył jako żołnierz, a później dowódca oddziału w 202. batalionie Brygady Spadochroniarzy IDF.
W wieku 26 lat zamieszkał w dzielnicy Hatikwa w Tel Awiwie, gdzie przez rok uczęszczał do Yoram Loewenstein Performing Arts Studio. Został z niej wyrzucony.
W wywiadzie z 2019 roku odniósł się do pisowni swojego nazwiska: „Powinno być z literą „e” na końcu, ale nie chcemy, żeby ludzie czytali je jako „Capone” jak gangster. Nie chcemy żadnego nieporozumienia.”
Capone jest w związku z izraelską aktorką Ortal Ben-Shoshan od 2012 roku.
Capone był jednym z wielu aktorów i gwiazd filmowych, którzy podpisali list otwarty do prezydenta Joe Bidena zamieszczony na stronie internetowej nohostageleftbehind.com, w którym dziękowali mu za „niezachwiane przekonanie moralne” polegające na wspieraniu Izraela funduszami i pomocą wojskową.
Kariera telewizyjna i filmowa
W 2012 roku otrzymał swoją pierwszą rolę aktorską w izraelskim serialu młodzieżowym „Galis”. Zagrał w popularnych izraelskich produkcjach eksportowych, takich jak Zakładnicy i thriller polityczny Fauda. Capone zagrał także w pierwszym sezonie izraelskiego serialu Taagad. Zadebiutował w 2015 roku w wyreżyserowanym przez Natalie Portman filmie Opowieść o miłości i mroku. W 2016 roku otrzymał nagrodę Ophir dla najlepszego aktora drugoplanowego w dramacie Dzień po żałobie.
W 2017 roku był jedną z kilku izraelskich gwiazd, które odtworzyły kultowe izraelskie zdjęcia z okazji 69. rocznicy uzyskania przez ten kraj niepodległości. Kapon odtworzył okładkę Life Yossiego Ben Hanana po wojnie sześciodniowej, która przedstawia go jako młodego żołnierza IDF triumfalnie trzymającego karabin, stojącego w wodach Kanału Sueskiego.
W 2018 roku zagrał w serialu When Heroes Fly. Gra weterana wojennego jednostki sił specjalnych, który ponownie spotyka się z trzema przyjaciółmi na ostatniej misji w kolumbijskiej dżungli. Serial thrillerowy otrzymał nagrodę dla najlepszego serialu na festiwalu CannesSeries. Serial został przejęty przez Netflix i jest dostępny od początku 2019 roku.
Również w 2018 roku Capone była wraz ze Shlomitem Malką rzecznikiem prasowym izraelskiej sieci modowej Fox.
W czerwcu 2018 roku Capone został obsadzony w roli Francuza w serialu o superbohaterach Amazona The Boys. Serial miał premierę 26 czerwca 2019 roku. Jeszcze przed premierą Amazon ogłosił, że powstanie drugi sezon.
Filmografia
Telewizja
Przypisy
Linki zewnętrzne
Urodzeni w 1985
Ludzie urodzeni w Holonie
Ludzie związani z Riszon le-Cijjon
Izraelscy aktorzy filmowi
Izraelscy aktorzy telewizyjni
Żydowscy artyści |
5637605 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stjepan%20Ko%C5%BEi%C4%87 | Stjepan Kožić | Stjepan Kožić (ur. 15 listopada 1952 w Gornji Drenovej, k. Sveti Ivan Zelina) – chorwacki polityk, od 2001 roku żupan żupanii zagrzebskiej.
Życiorys
Uczęszczał do szkół podstawowych w Omilje i Nespešie. W 1971 roku ukończył technikum w Zagrzebiu, uzyskując tytuł technika mechanika, a w 1975 roku uzyskał tytuł inżyniera mechanika na Wyższej Uczelni Technicznej w Zagrzebiu. W 1986 roku ukończył studia z zakresu nauk ekonomicznych w Kranj. Przez 18 lat pracował w Industrogradnja Zagreb. Od 1991 roku pracował w Funduszu Gospodarki Mieszkaniowej i Komunalnej Gminy Sveti Ivan Zelina, w którym to został dyrektorem. W 1996 roku został wicedyrektorem Urzędu ds. Gospodarki Żupanii Zagrzebskiej, a rok później jego dyrektorem. W latach 1998–2001 był dyrektorem Zarządu Dróg Żupanii Zagrzebskiej.
Dołączył do Chorwackiej Partii Chłopskiej (HSS). W czerwcu 2001 roku został wybrany żupanem żupanii zagrzebskiej, stanowisko objął 24 czerwca tego samego roku zastępując na tej funkcji Branimira Paseckiego. W 2009 roku został prezesem HSS w żupanii zagrzebskiej, a w 2016 roku wiceprezesem krajowym partii. W wyborach parlamentarnych w 2016 roku został wybrany deputowanym do Zgromadzenia Chorwackiego, zrezygnował jednak z mandatu w związku z brakiem możliwości łączenia funkcji. W czerwcu 2018 roku opuścił HSS i założył własne ugrupowanie polityczne Stjepan Kožić – lista niezależna. W maju 2021 roku ponownie został wybrany żupanem otrzymując 53,93% głosów.
Życie prywatne
Jest żonaty, para ma trójkę dzieci.
Przypisy
Chorwaccy żupani
Politycy Chorwackiej Partii Chłopskiej
Urodzeni w 1952 |
5637606 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20D%C5%82ugiej%2028%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 28 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 28 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kleparzu.
Jest to czterokondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o historyzującej fasadzie wzniesiony w 1898 roku, według projektu architekta Jana Dębskiego.
Elewacja frontowa jest w w partii parteru czteroosiowa, a w partii pięter siedmioosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
14 września 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1898
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637607 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Antonio%20Rodrigo%20Ant%C3%B3n | Antonio Rodrigo Antón | Antonio Rodrigo Antón (ur. 8 lipca 1913 w Velamazán, zm. 16 sierpnia 1936 Fuente el Fresno) – hiszpański franciszkanin, alumn, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
Biografia
Urodzony w Velamazán (prowincja Soria) 8 lipca 1913 roku. Rodzice Lorenzo i Julia prowadzili gospodarstwo rolne. Rodzina była religijna. Trzech braci matki było księżmi. Między 12 a 15 rokiem życia Antonio wypasał bydło swojego ojca. Prowadził dziennik duchowy. W 1928 roku postanowił wstąpić do niższego seminarium duchownego prowadzonego przez franciszkanów w Alcázar de San Juan (Ciudad Real). Od 1929 kontynuował naukę w kolegium franciszkańskim w La Puebla de Montalbán (Toledo). 1 września 1930 roku przyjął habit i rozpoczął nowicjat w Arenas de San Pedro (Ávila). Pierwszą profesję zakonną złożył 2 września 1931 roku. Został skierowany na studia przygotowujące do przyjęcia święceń kapłańskich.
Studiował najpierw filozofię w Pastranie (Guadalajara), a od 1936 roku teologię w Consuegra (Toledo). Ze względu stale wiszący nad nim obowiązek odbycia służby wojskowej nie mógł złożyć ślubów wieczystych ani przyjąć święceń. Chciał poprosić o wyjazd na misje na Filipiny. Uczył się języka angielskiego. Wytrwale czytał Biblię. Był autorem kilku krótkich szkiców dotyczących mistyki franciszkańskiej. Zachowały się listy do członków rodziny, w których zachęcał do wstąpienia do zakonu dwóch swoich braci. Bracia wstąpili, ale nie wytrwali i po jakimś czasie opuścili klasztor. Antonio, pomimo wzrastającego napięcia społecznego i politycznego w Hiszpanii, a następnie wybuchu wojny domowej, nie opuścił seminarium. Został rozstrzelany wraz ze współbraćmi z konwentu w Boca de Balondillo (Fuente el Fresno, Ciudad Real) 16 sierpnia 1936 roku.
Beatyfikacja
Brat kleryk Antonio Rodrigo Antón OFM został ogłoszony błogosławionym wraz z innymi 497 męczennikami hiszpańskimi przez papieża Benedykta XVI na Placu Świętego Piotra 28 października 2007 roku. Mszy przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynał José Saraiva Martins.
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest jako obowiązkowe przez zakony franciszkańskie na terenie Hiszpanii, przypada 6 listopada.
Przypisy
Hiszpańscy błogosławieni katoliccy
Hiszpańscy duchowni katoliccy
Hiszpańscy franciszkanie (OFM)
Ofiary prześladowań antykatolickich (hiszpańska wojna domowa)
Urodzeni w 1913
Zmarli w 1936
Beatyfikowani przez Benedykta XVI |
5637608 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Marinovi%C4%87 | Marinović | Dario Marinović
Emilian (Marinović)
Smiljana Marinović
Ingrid Antičević-Marinović
Zobacz też
Marynowicz
Marynowycz |
5637609 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Charleston%20Open%202024 | Charleston Open 2024 | Charleston Open 2024, właśc. Credit One Charleston Open 2024 – tenisowy turniej WTA kategorii WTA 500 w sezonie 2024 z cyklu Charleston Open rozgrywany w dniach 1–7 kwietnia 2024 roku w Charleston na kortach ceglanych o puli nagród wynoszącej 922 573 dolarów amerykańskich.
Gra pojedyncza
Zawodniczki rozstawione
Drabinka
Faza finałowa
Faza początkowa
Pula nagród
Gra podwójna
Zawodniczki rozstawione
Drabinka
Pula nagród
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
2024
2024 w tenisie ziemnym
2024 w Stanach Zjednoczonych |
5637612 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20D%C5%82ugiej%2037%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 37 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 37 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kleparzu.
Jest to czterokondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o historyzującej fasadzie wzniesiony w latach 1891–1892, według projektu architekta Stefana Ertela.
Elewacja frontowa jest w całości czteroosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
16 września 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1892
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637614 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20D%C5%82ugiej%2050%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 50 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 50 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kleparzu.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o neorenesansowej fasadzie wzniesiony w 1890 roku, według projektu architekta Wandalina Beringera.
Elewacja frontowa jest w partii parteru sześcioosiowa, a w partii pięter siedmioosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
20 lipca 1989 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1890
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637615 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20D%C5%82ugiej%2056%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 56 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 56 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kleparzu.
Jest to dwukondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o neorenesansowej fasadzie wzniesiony w latach 1890–1891, według projektu architekta Stefana Ertela.
Elewacja frontowa jest w partii parteru trójosiowa, a w partii piętra pięcioosiowa. Budynek wieńczy gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
14 września 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1892
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637616 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Saturnino%20R%C3%ADo%20Rojo | Saturnino Río Rojo | Saturnino Río Rojo (ur. 16 lutego 1915 w Mansilla de Burgos, zm. 16 sierpnia 1936 Fuente el Fresno) – hiszpański franciszkanin, alumn, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
Biografia
Urodzony w Mansilla (prowincja Burgos) 16 lutego 1915 roku. Rodzice Marcellino i Eladia byli religijni. Saturnino został ochrzczony 18 lutego 1915 roku, bierzmowano go 18 września 1922 roku. Dwie jego siostry zostały zakonnicami wincentynkami, zaś dwaj kuzyni franciszkanami. Zachęcony tym przykładem Saturnino wstąpił w 1926 roku do niższego seminarium duchownego prowadzonego przez franciszkanów w Alcázar de San Juan (Ciudad Real). Od 1928 kontynuował naukę w kolegium franciszkanów w La Puebla de Montalbán (Toledo). Do nowicjatu wstąpił w Arenas de San Pedro (Ávila) 1 września 1930 roku. Podczas nowicjatu zdiagnozowano u niego chorobę żołądka, z którą borykał się w następnych latach, stale bojąc się, czy zostanie dopuszczony do kolejnych odnowień profesji. Pierwsze śluby złożył 2 września 1931 roku. Przełożeni postanowili skierować go na studia filozoficzno-teologiczne przygotowujące do przyjęcia sakramentu święceń kapłańskich.
Trzyletnie studia filozoficzne odbył w Pastranie (Guadalajara), pierwsze dwa lata teologii spędził w Consuegra (Toledo). Śluby wieczyste złożył 17 maja 1936 roku w Consuegra, następnie udzielono mu niższych święceń w Ciudad Real w dniach 6 i 7 czerwca. Saturnino, pomimo wzrastającego napięcia społecznego i politycznego w Hiszpanii, a następnie wybuchu wojny domowej, nie opuścił seminarium. Został rozstrzelany wraz ze współbraćmi z konwentu w Boca de Balondillo (Fuente el Fresno, Ciudad Real) 16 sierpnia 1936 roku.
Beatyfikacja
Brat kleryk Saturnino Río Rojo OFM został ogłoszony błogosławionym wraz z innymi 497 męczennikami hiszpańskimi przez papieża Benedykta XVI na Placu Świętego Piotra 28 października 2007 roku. Mszy przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynał José Saraiva Martins.
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest jako obowiązkowe przez zakony franciszkańskie na terenie Hiszpanii, przypada 6 listopada.
Przypisy
Hiszpańscy błogosławieni katoliccy
Hiszpańscy duchowni katoliccy
Hiszpańscy franciszkanie (OFM)
Ofiary prześladowań antykatolickich (hiszpańska wojna domowa)
Urodzeni w 1915
Zmarli w 1936
Beatyfikowani przez Benedykta XVI |
5637617 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20D%C5%82ugiej%2060%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 60 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 60 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kleparzu.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o historyzującej fasadzie wzniesiony w 1907 roku, według projektu architekta Zygmunta Pszorna.
Elewacja frontowa jest w partii parteru pięcioosiowa, a w parii pięter, czteroosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
31 lipca 1989 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1907
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637619 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Pasquale%20Tridico | Pasquale Tridico | Pasquale Tridico (ur. 21 września 1975 w m. Scala Coeli) – włoski ekonomista i nauczyciel akademicki, profesor, w latach 2019–2023 prezes Krajowego Zakładu Zabezpieczenia Społecznego (INPS).
Życiorys
W 2000 ukończył nauki polityczne na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”. Uzyskał następnie magisterium z ekonomii i stosunków międzynarodowych, kształcił się również na Uniwersytecie Sussex. Doktoryzował się w 2004 w zakresie ekonomii politycznej na Università degli Studi Roma Tre. Został nauczycielem akademickim na tej uczelni, w 2014 i 2019 obejmował kolejne stanowiska profesorskie. Jako stypendysta Programu Fulbrighta pracował naukowo na New York University. Autor kilku monografii, w tym Inequality in Financial Capitalism (Routledge, 2017) i Economia del lavoro (Mondadori Università, 2019).
Został doradcą lidera Ruchu Pięciu Gwiazd Luigiego Di Maio do spraw dochodów obywatelskich. Przed wyborami w 2018 został wskazany jako kandydat tego ugrupowania na ministra pracy. W latach 2019–2023 sprawował urząd prezesa Krajowego Zakładu Zabezpieczenia Społecznego (INPS). W grudniu 2023 dołączył do kierownictwa M5S jako koordynator komitetu do spraw szkoleń.
Przypisy
Politycy Ruchu Pięciu Gwiazd
Stypendyści Fulbrighta
Włoscy ekonomiści
Wykładowcy uczelni w Rzymie
Urodzeni w 1975 |
5637623 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamienica%20przy%20ulicy%20D%C5%82ugiej%2076%20w%20Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 76 w Krakowie | Kamienica przy ulicy Długiej 76 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Kleparzu.
Jest to trójkondygnacyjny budynek, czynszowa kamienica, o modernistycznej fasadzie wzniesiony w 1905 roku, według projektu architekta Władysława Warczewskiego.
Elewacja frontowa jest w partii parteru trójosiowa, a w partii pięter czteroosiowa. Budynek wieńczy attyka i gzyms koronujący. Okna ozdobione są obramieniami i gzymsami nadokiennymi.
14 listopada 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.
Przypisy
Bibliografia
Dzielnica I Stare Miasto
Zabytkowe kamienice w Krakowie
Budynki w Polsce oddane do użytku w 1905
Obiekty w Krakowie wpisane do gminnej ewidencji zabytków |
5637625 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Nathan%20Mitchell | Nathan Mitchell | Nathan Mitchell (ur. 6 grudnia 1988 r., Mississauga, Ontario, Kanada) – kanadyjski aktor. Najbardziej znany jest z roli Mrocznego Cienia w produkcji Amazon pt. The Boys, która jest adaptacją komiksu o tej samej nazwie.
Wczesne życie
Nathan urodził się w miejscowości Mississauga w Ontario. Ma on pochodzenie trynidadzkie i jamajskie.
Kariera
Mitchell zadebiutował w 2007 roku stałą rolą w serialu Obcy w Ameryce. Pojawił się w programach Arrow, The Tomorrow People, Poza czasem, iZombie i Nie z tego świata. Mitchell pojawił się także w filmie Spalona Ziemia z 2018 roku oraz w oryginalnym serialu Netflixa Ginny & Georgia.
W 2019 roku Nathan Mitchell zagrał w serialu The Boys jako Mroczny Cień. Jego silna alergia na orzechy została twórczo włączona do roli Mrocznego Cienia jako raczej unikalny rodzaj kryptonimu dla tej postaci. W jednej pamiętnej scenie Królowa Maeve pokonuje Mroczny Cień batonem Almond Joy. Mitchell wcieli się także w drugiego Mrocznego Cienia po śmierci pierwszego w trzecim sezonie.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Urodzeni w 1988
Ludzie urodzeni w Mississauga
Kanadyjczycy pochodzenia trynidadzkiego
Kanadyjczycy pochodzenia jamajskiego
Kanadyjscy aktorzy telewizyjni
Kanadyjscy aktorzy filmowi |
5637626 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82%20Narodzenia%20Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej%20Maryi%20Panny%20w%20Popowie | Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Popowie | Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Popowie – rzymskokatolicki kościół parafialny zlokalizowany w miejscowości Popowo Kościelne (powiat wyszkowski w województwie mazowieckim). Funkcjonuje przy nim parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.
Historia
Pierwsza kaplica powstała we wsi około 1665 z fundacji Joanny Przedwojewskiej, Wawrzyńca Chrzanowskiego oraz Stanisława Aciechowskiego (byli to właściciele lokalnych majątków ziemskich). W kaplicy wisiał obraz Matki Bożej Częstochowskiej, cel pielgrzymek.
Drugi obiekt sakralny w Popowie był już kościołem o wymiarach 30 na 11,5 metra. Zbudowano go około 1740 z fundacji księdza Ewarysta Bogdańskiego (prepozyta serockiego) i Gabriela Popowskiego. 29 maja 1743 konsekrował go biskup Marcin Załuski. Obiekt był wzmacniany około 1780, remontowany w początkach XIX wieku i pokryty blachą w 1868. Według danych z 1763 miał trzy ołtarze, a w głównym znajdował się koronowany obraz Matki Boskiej Częstochowskiej z darami wotywnymi. W drugiej połowie XVIII wieku świątynia stała się kościołem filialnym parafii w Barcicach. Parafia powróciła tu około 1865.
W 1838 hrabia Edmund Skarżyński ufundował obecną plebanię.
Trzecią świątynię postawiono we wsi według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego z inicjatywy księdza Jana Krzyżewskiego, którego rodzice sprzedali na ten cel swój majątek Krzyżewy. Budowę wsparli też właściciele Popowa, Stanisława i Maria z Orsettich Skarżyńscy. Kościół został konsekrowany 29 kwietnia 1909 przez biskupa płockiego, Antoniego Juliana Nowowiejskiego.
Przy kościele działa Diecezjalne Sanktuarium Matki Bożej Popowskiej Matki Nadziei powołane 23 sierpnia 2018 przez biskupa Piotra Liberę. Obraz maryjny koronował biskup Roman Marcinkowski (korony pobłogosławił papież Franciszek 3 marca 2015). Świątynię nawiedził 23 sierpnia 2020 nuncjusz apostolski Salvatore Pennacchio (pięciolecie koronacji).
Architektura
Murowana świątynia reprezentuje styl neogotycki. Kryje ją rzadko spotykany w Polsce, potrójny dach namiotowy. Środkowa część zwieńczona jest sygnaturką, a dwie pozostałe iglicami z kulami. Od frontu znajduje się czterokondygnacyjna wieża zwieńczona attyką z fryzem i ostrołukowymi płycinami. Wieńczy ją dach wiciowy (iglica) z czterema mniejszymi iglicami na narożach. Wejście główne znajduje się w ostrołukowym, uskokowym portalu zdobionym żabkami, zwieńczonym kwiatonem na wimperdze. W tympanonie nad wejściem umieszczona jest scena maryjna (1938).
Obiekt jest trójnawowy, pięcioprzęsłowy z dwuprzęsłowym prezbiterium szerokości nawy głównej zamkniętym trójbocznie. Posiada zakrystię i kruchty. Nawy i prezbiterium kryje sklepienie gwiaździste, a nad niektórymi pomieszczeniami znajdują się sklepienia krzyżowo-żebrowe i krzyżowe. Poszczególne nawy oddziela pięć par ośmiobocznych filarów.
Wyposażenie
Na wyposażenie kościoła składają się m.in.:
ołtarz główny z uznawanym za cudowny obrazem Matki Bożej Częstochowskiej (1665, z zasłoną z wizerunkiem Trójcy Świętej autorstwa Jana Kuśmidrowicza z 1908), konserwowany w latach 90. XX wieku przez Georgija Asłanjana, zawierający rzeźby św. Stanisława i św. Wojciecha, wykonane z wapienia pińczowskiego,
dwa ołtarze boczne (1740),
stacje Drogi Krzyżowej zakupione w 1912,
neogotycki ołtarz posoborowy (2013) autorstwa Pawła Mazurkiewicza z Wojnowa z wizerunkiem Ostatniej Wieczerzy wykonanym przez Henryka Tarantowicza z Obór,
jesionowe ławki (2013),
organy pięciogłosowe z zakładu Józefa Szymańskiego (1893).
W świątyni utworzono boczną kaplicę Bożego Miłosierdzia, do której w 2010 sprowadzono relikwie św. Faustyny Kowalskiej.
Przypisy
Religia w gminie Somianka
Kościoły w powiecie wyszkowskim
Świątynie pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny |
5637629 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Jedziemy | Jedziemy | Jedziemy, także #Jedziemy – program publicystyczny emitowany przez TVP Info w dni powszednie. Program prowadził Michał Rachoń. Po zmianie władz w Telewizji Polskiej program został przeniesiony do TV Republika pod zmodyfikowanym tytułem "Jedziemy. Michał Rachoń".
Założenia i odbiór programu
Formuła programu polega na dyskusji gospodarza programu Michała Rachonia z zaproszonymi do studia gośćmi na aktualne tematy. Wśród komentatorów byli m. in. Jarosław Jakimowicz i Jędrzej Kodymowski.Program zadebiutował na antenie TVP Info 24 czerwca 2019, a tytuł nawiązywał do powiedzenia prowadzącego Michała Rachonia, który używał go w "Minęła 20". Pierwszym gościem programu był Joachim Brudziński.
Średnia oglądalność programu we wrześniu 2023 wynosiła 384 tys. osób, czyli 12,36 proc. udziału w rynku telewizyjnym. Po przeniesieniu programu do TV Republika, w lutym 2024 jego widownia wynosiła 253 tys. widzów.
Kontrowersje
W jednym z programów prowadzący Michał Rachoń zarzucił Donaldowi Tuskowi, że nie zbudował tunelu pod Świną. Spotkało się to z reakcją Komisji Europejskiej, która przypomniała dziennikarzowi, że tunel nie został wybudowany za pieniądze rządowe.
W październiku 2023 członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Tadeusz Kowalski złożył skargę do KRRiT za słowa Jana Pietrzaka w programie "Jedziemy" na temat Donalda Tuska To jest potomek Bismarcka, albo potomek Stalina z drugiej strony. Nikczemne poczynania człowieka, który chce być polskim politykiem, a jest zaprzedanym sługą naszych sąsiadów. Skarga została oddalona przez zdominowaną wówczas przez prawicę Radę, która "nie dopatrzyła się naruszenia przepisów".
Po przeniesieniu programu do TV Republika TVP złożyła wezwanie przedprocesowe, a następnie złożyła przeciw niej pozew o naruszenie praw autorskich przy przeniesieniu programu oraz zażądała odszkodowania w wysokości miliona złotych.
Przypisy
Telewizyjne programy publicystyczne
Propaganda polityczna |
5637630 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Domna%20Visvizi | Domna Visvizi | Domna Visvizi, gr. Δόμνα Βισβίζη (ur. 1783 na Chios, zm. 1850 na Pireusie) – grecka kapitanka morska, bohaterka walk o wyzwolenie Grecji spod niewoli osmańskiej.
Życiorys
Pochodziła z rodziny bogatych właścicieli ziemskich. W 1808 w Ainos wyszła za mąż za Chatziego Antonisa Visvizisa, zamożnego armatora, członka Filiki Eteria, tajnej organizacji działającej na rzecz niepodległości Grecji. Domna Visvizi dołączyła do organizacji.
Z mężem wychowała pięcioro dzieci: 3 chłopców i 2 dziewczynki.
Gdy w 1821 wybuchła grecka wojna o niepodległość, małżonkowie szybko podjęli działania; 23 marca załadowali na swój najlepszy statek, Kalomoirę, kosztowności, pamiątki i ludzi. Uzbrojonym okrętem ruszyli w Morze Egejskie. Visvizi została mianowana przez męża współkapitanką statku. Statek brał udział w kilku zwycięskich bitwach, m.in. u wybrzeży Półwyspu Chalcydyckiego, Athos, Lesbos i Samos. Mąż Domny zginął na jej oczach 21 lipca 1822 w pobliżu Eubei.
Domna Visvizi przejęła dowództwo nad Kalomoirą i jej załogą. Była wykwalifikowaną i szanowaną dowódczynią. Statek, oprócz udziału w walkach, transportował też żywność i amunicję. Przyczynił się do zatrzymania Osmanów na Eubei, uniemożliwienia im przejścia do środkowej Grecji i umożliwiając zajęcie wyspy przez Greków.
Visvizi była kapitanką Kalomoiry do końca 1823. Gdy środki finansowe na utrzymanie statku skończyły się, bezskutecznie prosiła o pomoc rząd grecki. W 1824 przekazała Kalomoirę greckiej marynarce wojennej.
Po 1824 Visvizi i jej rodzina żyli w biedzie najpierw w Nafplio, potem w Ermoupoli. W obu miastach została okradziona i oszukana. Zwróciła się do rządu greckiego o pomoc finansową – dostała najniższe miesięczne świadczenie (30 drachm). W 1826 jedno z jej dzieci zmarło w wyniku głodu.
W 1845 przeprowadziła się do Pireusu. Zmarła w biedzie.
Dziedzictwo i upamiętnienie
Już za życia inspirowała poezję ludową. Po śmierci otrzymała przydomek „Bubulina Tracji”.
Jest uważana za jedną z mniej znanych bohaterek wojny, kobiet walczących o niepodległość Grecji.
W Aleksandropolis w 2005 postawiono jej pomnik. W Pedion tou Areos (park w Atenach na cześć bohaterów greckiej wojny o niepodległość) od 2005 stoi jej popiersie.
Przypisy
Zmarli w 1850
Urodzeni w 1783
Powstańcy
Uczestnicy wojny o niepodległość Grecji (1821–1829) |
5637634 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw%20Palessa | Wacław Palessa | Wacław Palessa (ur. 15 września 1902 w Warszawie, zm. 1976 tamże) – polski malarz i grafik.
Życiorys
Po ukończeniu Warszawskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa studiował w stołecznej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskał w 1939. Podczas studiów Ministerstwo Kultury przyznało mu roczne stypendium krajowe, a później zagraniczne (wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu wyjazd). Równocześnie kształcił się na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Naukę zakończył otrzymaniem dyplomu w 1945.
Działalność twórczą rozpoczął w 1924. Od 1925 wystawiał prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, Instytucie Propagandy Sztuki oraz wielu miastach Polski i za granicą: Francji, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. Należał do grupy artystów-malarzy „Szkoła Warszawska”. W 1930 wspólnie z Włodzimierzem Bartoszewiczem – kolegą ze „Szkoły” – namalował w zamojskim Kościele św. Katarzyny obraz w prezbiterium, za który obaj artyści otrzymali 1200 zł
W 1937 zwiedzał Włochy i Francję. Podczas powstania warszawskiego spłonął prawie cały jego dotychczasowy dorobek artystyczny – kilkadziesiąt obrazów i kilkaset szkiców. Niemal natychmiast po zakończeniu okupacji niemieckiej, bo 10 lutego 1945 wstąpił do Związku Polskich Artystów Plastyków. W Polsce Ludowej stał się czołowym przedstawicielem socrealizmu. Brał udział w licznych konkursach krajowych, wystawach ogólnopolskich, okręgowych, objazdowych, problemowych i zagranicznych – w krajach bloku wschodniego – Chinach (Pekin, Szanghaj), ZSRR (Moskwa, Lenigrad, Odessa, Kijów, Lwów, Wilno), NRD (Berlin) i na Węgrzech (Budapeszt).
Wybrana twórczość
Malarstwo
Kobieta z saksofonem, lata 30. XX w.
Próba, lata 30. XX w.
Akt z gramofonem, 1931
Dom Chopina
Pałac Na Wodzie
Zdjęcia, 1932
W kawiarni ogrodowej, 1939
Dom
Krakowskie Przedmieście
Pejzaż z domkiem, 1946
Odbudowa Starego Miasta, 1950
Fabryka Samochodów Osobowych na Żeraniu, 1952
Nike Warszawska
W XXX-lecie PRL – Naród swojej stolicy – Zamek Królewski, 1974
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi, 1955
Przypisy
Bibliografia
Wacław Palessa, Sopocki Dom Aukcyjny
Akt z gramofonem, Muzeum Narodowe w Szczecinie
Absolwenci Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
Członkowie Związku Polskich Artystów Plastyków
Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
Polscy graficy
Polscy malarze
Urodzeni w 1902
Zmarli w 1976 |
5637636 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ram%C3%B3n%20Tejado%20Librado | Ramón Tejado Librado | Ramón Tejado Librado (ur. 20 kwietnia 1915 w Alcázar de San Juan, zm. 16 sierpnia 1936 Fuente el Fresno) – hiszpański franciszkanin, alumn, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
Biografia
Urodzony w Alcázar de San Juan (prowincja Ciudad Real) 20 kwietnia 1915 roku. Rodzice Natalio i Joaquina byli bardzo ubodzy, mieli sześcioro dzieci. Ojciec nie był wierzący, zaś matka należała do Trzeciego Zakonu św. Franciszka. Ramón był ministrantem w kościele parafialnym pw. Matki Bożej. Bierzmowano go 10 listopada 1919 roku. Wstąpieniu do zakonu początkowo sprzeciwiał się ojciec. Ostatecznie Ramón rozpoczął naukę w niższym seminarium duchownym franciszkanów w rodzinnym Alcázar de San Juan 16 sierpnia 1926 roku. Kontynuował naukę w kolegium franciszkanów w La Puebla de Montalbán (Toledo) w latach 1928–1930. Następnie wstąpił do nowicjatu w Arenas de San Pedro (Ávila) 1 września 1930 roku. Mimo ciągłego namawiania go do powrotu do rodzinnego domu, złożył pierwszą profesję 2 września 1931 roku.
Studia filozoficzno-teologiczne odbywał najpierw w Pastranie (Guadalajara), a następnie w Consuegra (Toledo). Nie mógł złożyć ślubów wieczystych ze względu na wymaganą gotowość do odbycia służby wojskowej. Był autorem kilku prostych wierszy o tematyce religijnej. Ramón, mimo narastającego napięcia w Hiszpanii, a następnie wybuchu wojny domowej, nie opuścił zakonu. Został rozstrzelany wraz ze współbraćmi z konwentu w Boca de Balondillo (Fuente el Fresno, Ciudad Real) 16 sierpnia 1936 roku.
Podczas wojny domowej zginęli również jego ojciec i bracia za pomoc ukrywającym się osobom zakonnym.
Beatyfikacja
Brat kleryk Saturnino Río Rojo OFM został ogłoszony błogosławionym wraz z innymi 497 męczennikami hiszpańskimi przez papieża Benedykta XVI na Placu Świętego Piotra 28 października 2007 roku. Mszy przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynał José Saraiva Martins.
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest jako obowiązkowe przez zakony franciszkańskie na terenie Hiszpanii, przypada 6 listopada.
Przypisy
Hiszpańscy błogosławieni katoliccy
Hiszpańscy duchowni katoliccy
Hiszpańscy franciszkanie (OFM)
Ofiary prześladowań antykatolickich (hiszpańska wojna domowa)
Urodzeni w 1915
Zmarli w 1936
Beatyfikowani przez Benedykta XVI |
5637638 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrea%20Aquili | Andrea Aquili | Andrea Aquili (ur. 7 sierpnia 1980 w Rzymie) – włoski szablista, brązowy medalista mistrzostw świata.
Podczas mistrzostw świata w Lipsku w 2005 roku Włosi w składzie: Andrea Aquili, Aldo Montano, Gianpiero Pastore i Luigi Tarantino zdobyli brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji był też siódmy na mistrzostwach świata w Turynie w 2006 roku.
Nigdy nie wziął udziału w igrzyskach olimpijskich.
Przypisy
Ludzie urodzeni w Rzymie
Włoscy szermierze
Urodzeni w 1980 |
5637642 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Christian%20Gottfried%20Krause | Christian Gottfried Krause | Christian Gottfried Krause (ochrzczony 17 kwietnia 1719 w Wińsku, zm. 4 maja 1770 w Berlinie) – niemiecki prawnik, kompozytor amator i pisarz muzyczny.
Życiorys
Jako dziecko uczył się od ojca gry na skrzypcach, klawesynie i kotłach. W latach 1740–1745 studiował prawo na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1753 roku pracował jako prawnik w radzie miejskiej w Berlinie, od 1762 roku zasiadał w pruskim sądzie najwyższym. Organizował koncerty w swoim domu w Poczdamie. Utrzymywał znajomość z berlińskimi kręgami literackimi, m.in. Karlem Wilhelmem Ramlerem, Johannem Wilhelmem Ludwigiem Gleimem i Johannem Georgem Sulzerem.
Zasłynął przede wszystkim jako twórca pieśni. W swoim piśmie Von der musikalischen Poesie (wyd. Berlin 1752) postulował powrót do prostoty w pieśniach, odejście od przesadnej ornamentyki oraz rolę muzyki dla podkreślenia nastroju i zrozumiałości tekstu. Wspólnie z Karlem Wilhelmem Ramlerem wydał zbiory pieśni o tematyce pastoralnej Oden mit Melodien (2 tomy, Berlin 1753–1755) oraz Lieder der Deutschen mit Melodien (4 tomy, Berlin 1767–1768). Był ponadto autorem czterech symfonii, utworów kameralnych oraz singspielu Der lustige Schulmeister (1766).
Przypisy
Linki zewnętrzne
Niemieccy kompozytorzy
Niemieccy prawnicy
Urodzeni w 1719
Zmarli w 1770 |
5637648 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Harry%20Potter%20ve%20Lanetli%20%C3%87ocuk | Harry Potter ve Lanetli Çocuk | "Harry Potter i Przeklęte Dziecko" (Harry Potter and the Cursed Child) to amerykańsko-brytyjski film z 2024 roku, wyróżniający się akcją, przygodą i fantastyką. Reżyserem filmu jest doświadczony reżyser David Yates. Yates wcześniej wyreżyserował wiele filmów z serii Harry Potter, rozpoczynając od "Harry Potter i Zakon Feniksa" (Harry Potter and the Order of the Phoenix), więc ma ogromne doświadczenie w świecie Harry'ego Pottera.
W obsadzie filmu znajdują się znane osobistości takie jak Anthony Boyle (Scorpius Malfoy), Chris Columbus (Hagrid), Daniel Radcliffe (Harry Potter), Emma Watson (Hermiona Granger), Nick Robinson (Albus Potter), Rupert Grint (Ron Weasley) i Tom Felton (Draco Malfoy).
Scenariusz został napisany przez Steve'a Klovesa i J.K. Rowling, co pozwala nam zagłębić się w świat Harry'ego Pottera i odkryć nowe przygody ulubionych postaci.
"Harry Potter i Przeklęte Dziecko" pierwotnie był sztuką teatralną i został później wydany jako książka. Po entuzjastycznym przyjęciu przez fanów, zdecydowano o przeniesieniu go na ekran.
Akcja filmu rozgrywa się lata po wydarzeniach opisanych w oryginalnej serii. Harry Potter jest teraz dorosłym ojcem trójki dzieci, a jego syn, Albus Severus Potter, przygotowuje się do rozpoczęcia nauki w Hogwarcie. Tam Albus nawiązuje nieoczekiwaną przyjaźń z Scorpiusem Malfoyem, synem Draco Malfoya. Obaj chłopcy muszą zmierzyć się z własnymi demonami, a także z ciężarem spadającym na nich ze względu na sławę i oczekiwania ich ojców.
Historia skupia się na Albusie, który próbuje odnaleźć się w nowym środowisku szkolnym, oraz na Harrym, który stara się pogodzić swoją przeszłość z obowiązkami rodzicielskimi. W międzyczasie zagrożenie ze strony sił ciemności powraca, zmuszając Harry'ego i jego przyjaciół do ponownego stawienia czoła mrocznym potworom, które zagrażają Hogwartowi i światowi czarodziejów. |
5637649 | https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef%20Kulesza%20%28rze%C5%BAbiarz%29 | Józef Kulesza (rzeźbiarz) | Józef Kulesza ( ur. 1859, zm. 13 stycznia 1923 w Krakowie) – polski rzeźbiarz, właściciel zakładu kamieniarsko rzeźbiarskiego w Krakowie.
Życiorys
Prowadził zakład kamieniarski przy ulicy Rakowickiej. Był członkiem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa oraz Towarzystwa Strzeleckiego. W 1908 roku został królem kurkowym. W jego pracowni wykonano między innymi epitafia: A. Pollera w kościele Świętego Krzyża, T. Chromeckiego w kościele Przemienienie Pańskiego (1902), M. Jawornickiego w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie, nagrobki na cmentarzu Rakowickim: A. Hoffmanowej, Mikołaja Zyblikiewicza (1891), Edmunda Różyckiego oraz roboty kamieniarskie podczas odbudowy Wawelu
Na jego zlecenie rozpoczęto w latach 1893 roku budowę kamienicy na rogu ulicy Retoryka i Smoleńsk tzw. domu egipskiego. W 1894 roku (być może z powodu kłopotów finansowych) sprzedał ją Joelowi Baumingerowi.
W 1904 roku był fundatorem marmurowej tablicy z napisem „Na pamiątkę dnia 12. września 1683 r., w którym za łaską Bożą król polski Jan Sobieski postawił ołtarz w zniszczonym przez zaciekłą dzicz turecką kościele Kamedułów na Kahlenbergu, na którego stopniach wysłuchawszy mszy św. i przyjąwszy komunię św., wyruszył na nieprzyjaciół, których na czele swego dzielnego wojska pobił i zmusił do ucieczki i tem nie tylko 'Wiedeń uwolnił od oblężenia, lecz także całej ciężko uciśnionej Europie opiekę i bezpieczeństwo zapewnił”, którą wmurowano w ściany kościoła św. Józefa na Kahlenbergu. Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim. Pogrzeb odbył się 15 stycznia 1923 roku.
Przypisy
Urodzeni w 1859
Zmarli w 1923
Polscy rzeźbiarze
Galicyjscy przedsiębiorcy |