title
stringlengths 8
870
| text
stringlengths 0
298k
| __index_level_0__
int64 0
54.3k
|
|---|---|---|
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559
| ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
ว่าด้วยการควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมและนายอำเภอโคกสำโรง
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมนับแต่วันประกาศไว้โดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมแล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๔๘
บรรดาข้อบัญญัติ
ข้อบังคับ ระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
การค้า หมายความว่า การประกอบธุรกิจการพาณิชย์
การอุตสาหกรรม การเกษตร การผลิต หรือให้บริการใด ๆ เพื่อหาประโยชน์อันมีมูลค่า
ข้อ
๕ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ข้อ
๖ ให้กิจการดังต่อไปนี้เป็นกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพที่ต้องมีการควบคุมในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
(๑) กิจการที่เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์
(๑.๑) การเลี้ยงสัตว์บก สัตว์ปีก สัตว์น้ำ สัตว์เลื้อยคลานหรือแมลง
(๑.๒) การเลี้ยงสัตว์เพื่อรีดเอาน้ำนม
(๑.๓) การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น
ทั้งนี้
จะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมหรือไม่ก็ตาม
(๒) กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๒.๑) การฆ่าสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด และการฆ่าเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๒.๒) การฟอกหนังสัตว์ ขนสัตว์ การสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์ที่ยังมิได้ฟอก
(๒.๓) การสะสมเขาสัตว์ กระดูกสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔) การเคี่ยวหนังสัตว์ เอ็นสัตว์ ไขสัตว์
(๒.๕) การต้ม การตาก การเผาเปลือกหอย เปลือกปู เปลือกกุ้ง
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย และการขายในตลาด
(๒.๖) การประดิษฐ์เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือกหอย กระดูกสัตว์ เขาสัตว์
หนังสัตว์ ขนสัตว์ หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์
(๒.๗) การผลิต การโม่ การป่น การบด การผสม การบรรจุ การสะสม หรือการกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืชหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืช
เพื่อเป็นอาหารสัตว์
(๒.๘) การสะสมหรือการล้างครั่ง
(๓) กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
(๓.๑) การผลิตเนย เนยเทียม
(๓.๒) การผลิตกะปิ น้ำพริกแกง น้ำพริกเผา น้ำปลา น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา เต้าเจี้ยว
ซีอิ๊ว หอยดอง หรือซอสปรุงรสอื่น ๆ ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๓) การผลิต การหมัก การสะสมปลาร้า
ปลาเจ่า กุ้งเจ่า ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๔) การตากเนื้อสัตว์ การผลิตเนื้อสัตว์เค็ม การเคี่ยวมันกุ้ง
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๕) การนึ่ง การต้ม การเคี่ยว การตาก หรือวิธีอื่นใดในการผลิตอาหารจากสัตว์ พืช ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหารการเร่ขาย
การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๖) การเคี่ยวน้ำมันหมู
การผลิตกุนเชียง หมูยอ ไส้กรอก หมูตั้ง ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร
การเร่ขาย การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๗) การผลิตเส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋
(๓.๘) การผลิตแบะแซ
(๓.๙) การผลิตอาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๐) การประกอบกิจการทำขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ
(๓.๑๑) การแกะ การล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑๒) การผลิตน้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำถั่วเหลือง เครื่องดื่มชนิดต่าง
ๆ บรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑๓) การผลิต การแบ่งบรรจุน้ำตาล
(๓.๑๔) การผลิตผลิตภัณฑ์จากน้ำนมวัว
(๓.๑๕) การผลิต การแบ่งบรรจุเอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ น้ำส้มสายชู
(๓.๑๖) การคั่ว กาแฟ
(๓.๑๗) การผลิตลูกชิ้นด้วยเครื่องจักร
(๓.๑๘) การผลิตผงชูรส
(๓.๑๙) การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค
(๓.๒๐) การตาก การหมัก การดองผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๑) การผลิต การบรรจุใบชาแห้ง ชาผงหรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๒๒) การผลิตไอศกรีม ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๓) การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๒๔) การประกอบกิจการห้องเย็น แช่แข็งอาหาร
(๓.๒๕) การผลิตน้ำแข็ง ยกเว้นการผลิตเพื่อใช้ในสถานที่จำหน่ายอาหาร และเพื่อการบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๖) การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักรที่มีกำลังตั้งแต่ ๕
แรงม้าขึ้นไป
(๔) กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์
อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ชำระล้าง
(๔.๑) การผลิต การโม่ การบด การผสม การบรรจุยาด้วยเครื่องจักร
(๔.๒) การผลิต การบรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น เครื่องสำอางต่าง ๆ
(๔.๓) การผลิตสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔) การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕) การผลิตสบู่ ผงซักฟอก ผลิตภัณฑ์ชำระล้างต่าง ๆ
(๕) กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑) การอัด การสกัดเอาน้ำมันจากพืช
(๕.๒) การล้าง การอบ การรม การสะสมยางดิบ
(๕.๓) การผลิตแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคูหรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๕.๔) การสีข้าวด้วยเครื่องจักร
(๕.๕) การผลิตยาสูบ
(๕.๖) การขัด การกะเทาะ การบดเมล็ดพืช การนวดข้าวด้วยเครื่องจักร
(๕.๗) การผลิต การสะสมปุ๋ย
(๕.๘) การผลิตใยมะพร้าวหรือวัตถุคล้ายคลึงด้วยเครื่องจักร
(๕.๙) การตาก การสะสมหรือการขนถ่ายมันสำปะหลัง
(๖) กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑) การผลิตโลหะเป็นภาชนะ เครื่องมือ
เครื่องจักร อุปกรณ์หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
(๖.๒) การหลอม การหล่อ การถลุงแร่ หรือโลหะทุกชนิด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับในอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๓) การกลึง การเจาะ การเชื่อม การตี การตัด การประสาน การรีด การอัดโลหะ
ด้วยเครื่องจักรหรือก๊าซหรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับในอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๔) การเคลือบ การชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับในอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๕) การขัด การล้างโลหะด้วยเครื่องจักร สารเคมี หรือวิธีอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับในอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๖) การทำเหมืองแร่ การสะสม การแยก การคัดเลือกหรือการล้างแร่
(๗) กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๑) การต่อ การประกอบ การเคาะ การปะผุ การพ่นสี การพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒) การตั้งศูนย์ถ่วงล้อ การซ่อม การปรับแต่ง
ระบบปรับอากาศหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๓) การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่ายและในการประกอบธุรกิจนั้น มีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๔) การล้าง การอัดฉีดยานยนต์
(๗.๕) การผลิต การซ่อม การอัดแบตเตอรี่
(๗.๖) การปะ การเชื่อมยาง
(๗.๗) การอัดผ้าเบรก ผ้าคลัตซ์
(๘) กิจการที่เกี่ยวกับไม้
(๘.๑) การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒) การเลื่อย การซอย การขัด การไส การเจาะ การขุดร่อง การทำคิ้ว หรือการตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓) การประดิษฐ์ไม้ หวายเป็นสิ่งของด้วยเครื่องจักร หรือการพ่น
การทาสารเคลือบเงาสี หรือการแต่งสำเร็จผลิตภัณฑ์จากไม้หรือหวาย
(๘.๔) การอบไม้
(๘.๕) การผลิตธูปด้วยเครื่องจักร
(๘.๖) การประดิษฐ์สิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียนด้วยกระดาษ
(๘.๗) การผลิตกระดาษต่าง ๆ
(๘.๘) การเผาถ่าน หรือการสะสมถ่าน
(๙) กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑) การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๙.๒) การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
(๙.๓) การประกอบกิจการโรงแรมหรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๔) การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๕) การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๖) การจัดให้มีการแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือการแสดงอื่น
ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๗) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๘) การจัดให้มีการเล่นสเกตโดยมีแสงหรือเสียงประกอบการหรือการเล่นอื่น
ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙) การประกอบกิจการเสริมสวยหรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบการวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๐) การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก โดยวิธีการควบคุมทางโภชนาการ
ให้อาหารที่มีวัตถุประสงค์พิเศษ การบริหารร่างกาย หรือโดยวิธีอื่นใด
เว้นแต่การให้บริการดังกล่าวในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๑๑) การประกอบกิจการสวนสนุก ตู้เกม
(๙.๑๒) การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางแพทย์ สาธารณสุข วิทยาศาสตร์ หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๓) การประกอบกิจการสนามกอล์ฟหรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๑๐) กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑) การปั่นด้าย การกรอด้าย การทอผ้าด้วยเครื่องจักร
หรือการทอผ้าด้วยกี่กระตุกตั้งแต่ ๕ กี่ขึ้นไป
(๑๐.๒) การสะสมปอ ป่าน ฝ้ายหรือนุ่น
(๑๐.๓) การปั่นฝ้ายหรือนุ่นด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔) การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕) การเย็บผ้าด้วยเครื่องจักรตั้งแต่ ๕ เครื่องขึ้นไป
(๑๐.๖) การพิมพ์ผ้า หรือการพิมพ์บนสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗) การซัก การอบ การรีด การอัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘) การย้อม การกัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑) กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑) การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒) การระเบิด การโม่ การป่นหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓) การผลิตเครื่องใช้ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔) การสะสม การผสมซีเมนต์ หิน ทราย หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๕) การเจียระไนเพชร พลอย หิน ทราย หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖) การเลื่อย การตัด หรือการประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของต่าง ๆ
(๑๑.๗) การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือการเผาหินปูน
(๑๑.๘) การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนผสม เช่น ผ้าเบรก ผ้าคลัตช์ กระเบื้องมุงหลังคา
กระเบื้องยาง ฝ้าเพดาน ท่อน้ำ เป็นต้น
(๑๑.๙) การผลิตกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐) การผลิตกระดาษทราย
(๑๑.๑๑) การผลิตใยแก้วหรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒) กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ถ่านหิน สารเคมี
(๑๒.๑) การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒) การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓) การผลิต การบรรจุ การสะสมการขนส่งน้ำมันปิโตรเลียม
หรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมต่าง ๆ
(๑๒.๔) การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งถ่านหิน ถ่านโค้ก
(๑๒.๕) การพ่นสี สารออกซิไดซ์ ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๗.๑)
(๑๒.๖) การประดิษฐ์สิ่งของเครื่องใช้ด้วยยาง ยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗) การโม่ การบดชัน
(๑๒.๘) การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙) การผลิต การล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐) การเคลือบ การชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑) การผลิต การชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒) การผลิต การบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓) การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔) การผลิต การสะสม
การขนส่งดอกไม้เพลิงหรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕) การผลิตเชลแล็กหรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖) การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหนะนำโรค
(๑๒.๑๗) การผลิต การบรรจุ การสะสมกาว
(๑๓) กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒) การผลิต การซ่อมแซมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
อุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓) การผลิตเทียน เทียนไขหรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔) การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียวหรือการถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕) การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๑๓.๖) การประกอบการโกดังสินค้า
(๑๓.๗) การล้างขวด ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้ว
(๑๓.๘) การพิมพ์สีลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙) การก่อสร้าง
ข้อ
๗ เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการตามประเภทที่ระบุไว้ในข้อ ๖ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ใบอนุญาตตามวรรคหนึ่ง ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียว และสำหรับสถานที่แห่งเดียว
หมวด ๒
หลักเกณฑ์และเงื่อนไขในการออกใบอนุญาต
และผู้ที่ได้รับใบอนุญาตต้องปฏิบัติ
ข้อ
๘ ผู้ขอรับใบอนุญาต
และผู้ที่ได้รับใบอนุญาตต้องปฏิบัติตามตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ที่ตั้งของสถานที่ประกอบการต้องตั้งอยู่ในทำเลที่เหมาะสมในอันที่จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพของประชาชน
(๒) สถานที่ที่ใช้ดำเนินกิจการต้องมีการดูแลสภาพ
หรือสุขลักษณะของสถานที่ที่ใช้ดำเนินกิจการและมีมาตรการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
ซึ่งหมายถึงสภาวการณ์สุขาภิบาลสิ่งแวดล้อมของสถานประกอบการ
ทั้งในด้านการดูแลรักษาความสะอาด ความเป็นระเบียบของอาคารสถานที่ การรักษาสภาพการใช้งานของเครื่องมือ
อุปกรณ์ ระบบการระบายน้ำเสีย ระบบการระบายอากาศ แสง เสียง
ระบบการกำจัดสิ่งปฏิกูลมูลฝอย เป็นต้น
(๓) ต้องมีมาตรการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
ซึ่งหมายความรวมถึงระบบการป้องกันอุบัติเหตุ อัคคีภัย ระบบการกำจัดมลพิษ ระบบการป้องกันการปนเปื้อนในผลิตภัณฑ์อาหาร
รวมทั้งระบบการป้องกันตนเองของผู้ปฏิบัติในสถานประกอบการนั้น ๆ ด้วย ทั้งนี้ เพื่อป้องกันปัญหาด้านมลพิษที่จะมีผลกระทบต่อสุขภาพของคนงาน
ประชาชนทั่วไป และชุมชน
(๔) ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเจ้าพนักงานสาธารณสุข ทั้งนี้
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หมวด ๓
ใบอนุญาต
ข้อ
๙ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามข้อ
๕ ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
พร้อมกับแนบเอกสารหลักฐาน ดังต่อไปนี้มาพร้อมกับคำขอ
(๑) บัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกจิ
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) แบบแปลนการก่อสร้าง
(๔) สำเนาโฉนดที่ดิน
(๕) เอกสารหลักฐานอื่น ๆ
ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่ามีความจำเป็นในการพิจารณาประกอบการขอใบอนุญาต
ข้อ
๑๐ เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะออกใบอนุญาต
หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาต
พร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขอรับใบอนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอและเอกสารหลักฐานถูกต้องครบถ้วนแล้ว
ในกรณีที่มีเหตุอันจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคหนึ่ง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
โดยจะมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคหนึ่งหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๑ ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าคำขอ
และหรือเอกสารหลักฐานที่กำหนดให้ยื่นมาพร้อมกับคำขอไม่ถูกต้องครบถ้วน
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้แนะนำให้แก้ไข
และหรือให้จัดส่งเอกสารหลักฐานเพิ่มเติมแต่ผู้ยื่นคำขอไม่ดำเนินการแก้ไข
และหรือจัดส่งเอกสารหลักฐานเพิ่มเติมให้ถูกต้องครบถ้วนภายในเวลาที่กำหนดหรือภายในเวลาที่ได้อนุญาตให้ขยายออกไปโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรจะถือว่าผู้ยื่นคำขอไม่ประสงค์จะให้ดำเนินการตามคำขอต่อไป
ข้อ
๑๒ ใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุไม่น้อยกว่าสามสิบวันพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๑๓ ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๑๔ กรณีใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด แล้วแต่กรณี พร้อมแนบเอกสารหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาแจ้งความ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒) ใบอนุญาตเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ
๑๕ การออกใบแทนใบอนุญาตให้มีตัวหนังสือสีแดงคำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย
และให้มีวัน เดือน ปี ที่ออกใบแทน พร้อมทั้งลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม
ระบุถึงสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด แล้วแต่กรณี และลง เล่มที่ เลขที่ ปี
ของใบแทนใบอนุญาต
ใบแทนใบอนุญาต
ให้ใช้ได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิมนั้น
ข้อ
๑๖ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัตินี้ หรือตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ. ศ. ๒๕๓๕ หรือไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ในกรณีที่ผู้ได้รับใบอนุญาตรายใดถูกพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
หรือต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ หรือไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวง
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาต
และการไม่ปฏิบัติหรือการปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลการะทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๑๗ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
หมวด ๔
ค่าธรรมเนียมและค่าปรับ
ข้อ
๑๘ ผู้ได้รับใบอนุญาต
และผู้ขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องชำระค่าธรรมเนียมต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ในวันที่มารับใบอนุญาต หรือในวันที่มายื่นคำขอต่ออายุใบอนุญาต แล้วแต่กรณี
ผู้ประกอบกิจการรายใดไม่ชำระค่าธรรมเนียมตามกำหนดเวลาในวรรคหนึ่งจะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่จะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไปตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่ผู้ได้รับใบอนุญาตรายใดค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๙ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
หมวด ๕
แบบพิมพ์
ข้อ
๒๐ แบบพิมพ์ที่ใช้ตามข้อบัญญัตินี้
(๑) คำขอรับใบอนุญาต (แบบ
กอ. ๑)
(๒) คำขอใบแทนใบอนุญาต (แบบ
กอ. ๑/๑)
(๓) ใบอนุญาต (แบบ
กอ. ๒)
(๔) คำขอต่ออายุใบอนุญาต (แบบ
กอ. ๓)
หมวด ๖
บทกำหนดโทษ
ข้อ
๒๑ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ประกาศ ณ วันที่ ๙
มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
วิชัย วงศ์ศรีไทย
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาต (แบบ กอ. ๑)
๓. แบบคำขอใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการอันเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
กรณีใบอนุญาต สูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด (แบบ กอ. ๑/๑)
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ กอ. ๒)
๕. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาต (แบบ กอ. ๓)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๘๖ ง/หน้า ๑/๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐ | 54,052 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง เรื่อง ตลาด พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
เรื่อง ตลาด
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
ว่าด้วยตลาด
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๓๕
มาตรา ๓๗ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา
๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวงและนายอำเภอโพนพิสัย
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวงตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
สินค้า หมายความว่า สิ่งของที่ซื้อขายกัน
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทสัตว์ เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ หมายความว่า
อาหารสดประเภทเนื้อสัตว์หรือเนื้อสัตว์ที่มีการชำแหละ ณ แผงจำหน่ายสินค้า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบหรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
สุขาภิบาลอาหาร หมายความว่า
การจัดการและควบคุมปัจจัยต่าง ๆ เพื่อให้อาหารสะอาด ปลอดภัยจากเชื้อโรค
และสารเคมีที่เป็นพิษซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของผู้บริโภค เช่น อาหาร
ผู้สัมผัสอาหาร สถานที่ทำ ประกอบ ปรุง และจำหน่ายอาหาร ภาชนะ อุปกรณ์ สัตว์และแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
การล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล หมายความว่า
การทำความสะอาดตัวอาคาร แผงจำหน่ายสินค้าในตลาด พื้น ผนัง เพดาน ทางระบายน้ำ
ตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสีย ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย
ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ และบริเวณตลาดให้สะอาด ไม่มีสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หยากไย่ ฝุ่นละอองและคราบสกปรก รวมทั้งให้มีการฆ่าเชื้อ ทั้งนี้
สารเคมีที่ใช้ต้องไม่มีผลกระทบต่อระบบบำบัดน้ำเสียของตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง
ขยายหรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้วจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วย
ความในข้อนี้มิให้ใช้บังคับแก่กระทรวง
ทบวง กรม ราชการส่วนท้องถิ่นหรือองค์กรของรัฐที่ได้จัดตั้งตลาดขึ้นตามอำนาจหน้าที่
แต่ในการดำเนินกิจการตลาดจะต้องปฏิบัติเช่นเดียวกับผู้รับใบอนุญาตตามบทบัญญัติอื่นแห่งข้อบัญญัตินี้และพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ด้วย
และให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขเป็นหนังสือให้ผู้จัดตั้งตลาดตามวรรคนี้ปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ข้อ
๖ ตลาดแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท ดังนี้
(๑) ตลาดประเภทที่ ๑ ได้แก่ ตลาดที่มีโครงสร้างอาคาร
และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๘ ถึงข้อ ๑๓
(๒) ตลาดประเภทที่ ๒ ได้แก่ ตลาดที่ไม่มีโครงสร้างอาคาร
และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๔ ถึงข้อ ๑๘
ข้อ
๗ ที่ตั้งของตลาดต้องอยู่ห่างไม่น้อยกว่า ๑๐๐
เมตร จากแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษ ของเสีย โรงเลี้ยงสัตว์ แหล่งโสโครก
ที่กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัย เว้นแต่จะมีวิธีการป้องกันซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ข้อ
๘ ตลาดประเภทที่ ๑
ต้องมีส่วนประกอบของสถานที่และสิ่งปลูกสร้างคือ อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของ
ที่ขนถ่ายสินค้า ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย และที่จอดยานพาหนะ ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๙ อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) ถนนรอบอาคารตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร
และมีทางเข้าออกบริเวณตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร อย่างน้อยหนึ่งทาง
(๒) ตัวอาคารตลาดทำด้วยวัสดุถาวร มั่นคง และแข็งแรง
(๓) หลังคาสร้างด้วยวัสดุทนไฟ
และแข็งแรงทนทาน ความสูงของหลังคาต้องมีความเหมาะสมกับการระบายอากาศของตลาดนั้น
(๔) พื้นทำด้วยวัสดุถาวร แข็งแรง
ไม่ดูดซึมน้ำ เรียบ ล้างทำความสะอาดง่าย ไม่มีน้ำขังและไม่ลื่น
(๕) ทางเดินภายในอาคารมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๖) เครื่องกั้นหรือสิ่งกีดขวางทำด้วยวัสดุถาวร
และแข็งแรงสามารถป้องกันสัตว์ เช่น สุนัขมิให้เข้าไปในตลาด
(๗) การระบายอากาศภายในตลาดเพียงพอ เหมาะสม และไม่มีกลิ่นเหม็นอับ
(๘) ความเข้มของแสงสว่างในอาคารตลาดไม่น้อยกว่า ๒๐๐ ลักซ์
(๙) แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุถาวร เรียบ มีความลาดเอียง และทำความสะอาดง่าย
มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร มีพื้นที่ไม่น้อยกว่า ๑.๕ ตารางเมตร และมีทางเข้าออกสะดวก
โดยมีที่นั่งสำหรับผู้ขายของแยกต่างหากจากแผง
(๑๐) น้ำประปาหรือน้ำสะอาดแบบระบบท่ออย่างเพียงพอสำหรับล้างสินค้าหรือล้างมือ ทั้งนี้ ต้องวางท่อในลักษณะที่ปลอดภัย
ไม่เกิดการปนเปื้อนจากน้ำโสโครก ไม่ติดหรือทับกับท่อระบายน้ำเสียหรือสิ่งปฏิกูลโดย
(๑๐.๑) มีที่ล้างอาหารสดอย่างน้อย ๑ จุด
และในแต่ละจุดจะต้องมีก๊อกน้ำไม่น้อยกว่า ๓ ก๊อก
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๓๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีที่ล้างอาหารสด ๑ จุดต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๓๐ แผง เศษของ ๓๐
แผง ถ้าเกิน ๑๕ แผง ให้ถือเป็น ๓๐ แผง
(๑๐.๒) มีก๊อกน้ำประจำแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๑๐.๓) มีที่เก็บสำรองน้ำในปริมาณเพียงพอและสะดวกต่อการใช้
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๕๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีน้ำสำรองอย่างน้อย ๕
ลูกบาศก์เมตรต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๑๐๐
แผง เศษของ ๑๐๐ แผง ถ้าเกิน ๕๐ แผง ให้ถือเป็น ๑๐๐ แผง
(๑๑) ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง
และทางระบายน้ำตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร ทั้งนี้
ให้มีตะแกรงดักมูลฝอยและบ่อดักไขมันด้วย
(๑๒) การติดตั้งระบบการป้องกันอัคคีภัยตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ความใน (๑) และ (๕)
มิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒)
ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับ และมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีถนนรอบอาคารตลาด
ทางเข้าออกบริเวณตลาด และทางเดินภายในอาคารตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๐ ต้องจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตั้งอยู่ในบริเวณหนึ่งบริเวณใดโดยเฉพาะ
มีพื้นที่เพียงพอสำหรับการขนถ่ายสินค้าในแต่ละวัน
และสะดวกต่อการขนถ่ายสินค้าและการรักษาความสะอาด
ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง
ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับ
และมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๑ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และตั้งอยู่ในที่เหมาะสมนอกตัวอาคารตลาด
หรือในกรณีที่อยู่ในอาคารตลาดต้องแยกเป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ
มีผนังกั้นโดยไม่ให้มีประตูเปิดสู่บริเวณจำหน่ายอาหารโดยตรง
ข้อ
๑๒ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ตามที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ตั้งอยู่นอกตัวอาคารตลาดและอยู่ในพื้นที่ที่รถเก็บขนมูลฝอยเข้าออกได้สะดวก
มีการปกปิดและป้องกันไม่ให้สัตว์เข้าไปคุ้ยเขี่ย
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบว่าเหมาะสมกับตลาดนั้น
ข้อ
๑๓ ต้องจัดให้มีที่จอดยานพาหนะอย่างเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๔ ตลาดประเภทที่ ๒ ต้องจัดให้มีสถานที่สำหรับผู้ขายของ ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
และที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๑๕ สถานที่สำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) ทางเดินภายในตลาดมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๒) บริเวณสำหรับผู้ขายของประเภทอาหารสดต้องจัดให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ
โดยมีลักษณะเป็นพื้นเรียบ แข็งแรง ไม่ลื่นสามารถล้างทำความสะอาดได้ง่าย
และไม่มีน้ำขัง เช่น พื้นคอนกรีต พื้นที่ปูด้วยคอนกรีตสำเร็จ
หรือพื้นลาดด้วยยางแอสฟัลต์
(๓) แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรงที่มีผิวเรียบ
ทำความสะอาดง่าย มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
และอาจเป็นแบบพับเก็บได้
(๔) น้ำประปาหรือน้ำสะอาดอย่างเพียงพอ และจัดให้มีที่ล้างทำความสะอาดอาหารและภาชนะในบริเวณแผงจำหน่ายอาหารสด
แผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๕) ทางระบายน้ำจากจุดที่มีที่ล้าง
โดยเป็นรางแบบเปิด ทำด้วยวัสดุที่มีผิวเรียบ มีความลาดเอียงให้สามารถระบายน้ำได้สะดวก มีตะแกรงดักมูลฝอยก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะ
และไม่ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ประชาชนข้างเคียง ในกรณีจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจกำหนดให้จัดให้มีบ่อดักไขมัน
หรือบ่อพักน้ำเสีย ก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะก็ได้
(๖) กรณีที่มีโครงสร้างเฉพาะเสาและหลังคา
โครงเหล็กคลุมผ้าใบ เต็นท์ ร่มหรือสิ่งอื่นใดในลักษณะเดียวกันต้องอยู่ในสภาพที่มั่นคงแข็งแรง
ข้อ
๑๖ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามจำนวนและหลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และตั้งอยู่ในที่ที่เหมาะสมนอกสถานที่ขายของ เว้นแต่จะจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่
ส้วมสาธารณะ
ส้วมเอกชนหรือส้วมของหน่วยงานราชการที่ได้รับอนุญาตให้ใช้อยู่ในบริเวณใกล้เคียง ทั้งนี้ ให้มีระยะห่างจากตลาดไม่เกิน ๕๐
เมตร
ข้อ
๑๗ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยอย่างเพียงพอที่จะรองรับปริมาณมูลฝอยในแต่ละวัน
และมีลักษณะเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๘ เมื่อผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๒ ได้ดำเนินกิจการต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว
ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าตลาดประเภทที่ ๒ นั้น
มีศักยภาพที่จะพัฒนาเป็นตลาดประเภทที่ ๑
ได้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและผู้รับใบอนุญาตร่วมกันพิจารณากำหนดแผนการพัฒนาปรับปรุงตลาดประเภทที่
๒ ให้เป็นตลาดประเภทที่ ๑ ตามข้อบัญญัตินี้ ตามระยะเวลาและขั้นตอนที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๙ การจัดวางสินค้าในตลาดแต่ละประเภทต้องจัดให้เป็นหมวดหมู่และไม่ปะปนกันเพื่อสะดวกในการดูแลความสะอาดและป้องกันการปนเปื้อนในอาหาร
ข้อ
๒๐ การเปิดและปิดตลาดต้องเป็นไปตามเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๒๑ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๑
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) บำรุงรักษาโครงสร้างต่าง ๆ ของตลาด
ให้อยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ดีตลอดเวลา เช่น ตัวอาคาร พื้น ฝ้าเพดาน
แผงจำหน่ายสินค้า ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำ อุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น
สายไฟ หลอดไฟ พัดลม ก๊อกน้ำ ท่อน้ำประปา และสาธารณูปโภคอื่น
(๒) จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด
และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน
ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน
และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๓) ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือให้อยู่ในสภาพที่สะอาด
ใช้การได้ดี และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๔) จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน
โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสด และแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และมีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจแจ้งให้มีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลมากกว่าเดือนละหนึ่งครั้งก็ได้
(๕)
จัดให้มีการกำจัดสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรคภายในบริเวณตลาดอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
(๖)
ดูแลแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละมิให้ปล่อยน้ำหรือของเหลวไหลจากแผงลงสู่พื้นตลาด
และจัดให้มีทางระบายน้ำหรือของเหลวลงสู่ทางระบายน้ำหลักของตลาด
ข้อ
๒๒ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๒
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยภายในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด
และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย รวมทั้งกรณีที่มีบ่อดักไขมัน
บ่อพักน้ำเสีย และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๒) ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะ และอ่างล้างมือ ให้อยู่ในสภาพที่สะอาด
ใช้การได้ดี และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๓) จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน
โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสด และแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อให้ดำเนินการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขแจ้งให้ปฏิบัติ
(๔)
จัดให้มีการป้องกันไม่ให้น้ำหรือของเหลวไหลจากแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละลงสู่พื้นตลาด
ข้อ
๒๓ เพื่อประโยชน์ในการป้องกันเหตุรำคาญ
มลพิษที่เป็นอันตราย หรือการระบาดของโรคติดต่อ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๑ หรือตลาดประเภทที่ ๒ ต้องไม่กระทำการและต้องควบคุมดูแลมิให้ผู้ใดกระทำการ
ดังต่อไปนี้
(๑) จำหน่ายอาหารที่ไม่สะอาดหรือไม่ปลอดภัยตามกฎหมายว่าด้วยอาหารในตลาด
(๒) นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด
เว้นแต่สัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อจำหน่าย
(๓) ฆ่าหรือชำแหละสัตว์ใหญ่ เช่น โค กระบือ แพะ
แกะหรือสุกรในตลาดรวมทั้งฆ่าหรือชำแหละสัตว์ปีกในกรณีที่เกิดการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ในเขตท้องที่นั้น
(๔) สะสมหรือหมักหมมสิ่งหนึ่งสิ่งใดในตลาด
จนทำให้สถานที่สกปรก รกรุงรัง เป็นเหตุรำคาญ เกิดมลพิษที่เป็นอันตราย หรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕) ถ่ายเทหรือทิ้งมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใด
นอกจากที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๖)
ทำให้น้ำใช้ในตลาดเกิดความสกปรกจนเป็นเหตุให้เป็นหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๗) ก่อหรือจุดไฟไว้ในลักษณะซึ่งอาจเป็นที่เดือดร้อนหรือเกิดอันตรายแก่ผู้อื่น
(๘) ใช้ตลาดเป็นที่พักอาศัยหรือเป็นที่พักค้างคืน
(๙) กระทำการอื่นใดที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ มลพิษที่เป็นอันตราย
หรือการระบาดของโรคติดต่อ เช่น เสียงดัง แสงกระพริบ ความสั่นสะเทือน
หรือมีกลิ่นเหม็น
ข้อ
๒๔ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติและให้ความร่วมมือกับผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น และเจ้าพนักงานสาธารณสุขในเรื่อง ดังต่อไปนี้
(๑) การจัดระเบียบและกฎเกณฑ์ในการรักษาความสะอาดของตลาด
(๒) การจัดหมวดหมู่สินค้า
(๓) การดูแลความสะอาดแผงจำหน่ายสินค้าของตน
(๔) การรวบรวมมูลฝอยลงในภาชนะรองรับที่เหมาะสม
(๕) การล้างตลาด
(๖) การเข้ารับการฝึกอบรมด้านสุขาภิบาลอาหารและอื่น
ๆ ตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๗) การตรวจสุขภาพตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๕ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติเกี่ยวกับสินค้าและแผงจำหน่ายสินค้า
ดังต่อไปนี้
(๑) ให้วางสินค้าบนแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด
โดยห้ามวางสินค้าล้ำแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด
และห้ามวางสินค้าสูงจนอาจเกิดอันตรายหรือส่งผลกระทบต่อระบบการระบายอากาศ
และแสงสว่าง ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒) ห้ามวางสินค้าประเภทวัตถุอันตรายปะปนกับสินค้าประเภทอาหาร
(๓) ให้วางสินค้าประเภทอาหาร เครื่องดื่ม และภาชนะอุปกรณ์ในขอบเขตที่กำหนด โดยสูงจากพื้นตลาดไม่น้อยกว่า
๖๐ เซนติเมตร
(๔) ห้ามเก็บสินค้าประเภทอาหารไว้ใต้แผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
หรืออาหารที่มีการป้องกันการเน่าเสียและปกปิดมิดชิด ทั้งนี้ ต้องมีการรักษาความสะอาดและป้องกันสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕) ไม่ใช้แสงหรือวัสดุอื่นใดที่ทำให้ผู้บริโภคมองเห็นอาหารต่างไปจากสภาพที่เป็นจริง
(๖) ห้ามต่อเติมแผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๖ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องมีสุขอนามัยส่วนบุคคล
ดังต่อไปนี้
(๑) มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ เช่น อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
และโรคตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒) ในระหว่างขายสินค้าต้องแต่งกายสุภาพ สะอาด เรียบร้อย
หรือตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๓) ในระหว่างขายสินค้าประเภทอาหารต้องปฏิบัติตามหลักสุขอนามัยส่วนบุคคล เช่น
ไม่ไอหรือจามรดอาหาร ไม่ใช้มือหยิบจับอาหารที่พร้อมรับประทานโดยตรง
ล้างมือให้สะอาดก่อนหยิบหรือจับอาหาร ไม่สูบบุหรี่หรือดื่มสุรา ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๗ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะในการจำหน่าย
ทำ ประกอบ ปรุง เก็บหรือสะสมอาหาร และการรักษาความสะอาดของภาชนะ
น้ำใช้และของใช้ต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
(๑) อาหารที่ขายต้องสะอาด
และปลอดภัยตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒) อาหารสดเฉพาะสัตว์ เนื้อสัตว์
และอาหารทะเล ต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิไม่เกิน ๕ องศาเซลเซียส
ในตู้เย็นหรือแช่น้ำแข็งตลอดระยะเวลาการเก็บ
(๓) การจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องใช้เครื่องใช้ ภาชนะที่สะอาด
และต้องมีอุปกรณ์ปกปิดอาหารเพื่อป้องกันการปนเปื้อน
และรักษาอุปกรณ์ปกปิดอาหารนั้นให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๔) ในกรณีที่เป็นแผงจำหน่ายอาหาร ซึ่งมีการทำ ประกอบ และปรุงอาหาร ต้องจัดสถานที่ไว้ให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะเพื่อการนั้นและต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักการสุขาภิบาลอาหาร
(๕) เครื่องมือ เครื่องใช้ และภาชนะอุปกรณ์ที่ใช้ เช่น เขียง
เครื่องขูดมะพร้าว จาน ชาม ช้อนและส้อม ตะเกียบ และแก้วน้ำ ต้องสะอาดและปลอดภัย
มีการล้างทำความสะอาด และจัดเก็บที่ถูกต้อง
ข้อ
๒๘ ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน/หนังสือรับรองนิติบุคคล (กรณีเป็นนิติบุคคล) ของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารของอาคารตลาด
(๔) แผนผัง แบบก่อสร้าง และรายการปลูกสร้างของตลาด
(๕) รูปถ่าย ๑ นิ้ว จำนวน ๒ รูป
(๖) ใบอนุญาตฉบับเดิม กรณีต่ออายุใบอนุญาต
(๗) ใบมอบอำนาจ พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนผู้มอบและผู้รับมอบอำนาจ
ข้อ
๒๙ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้อง ครบถ้วน ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๐ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๑ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวงเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๓ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
ข้อ
๓๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๓๕ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๖ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๗ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒) ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๘ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๙ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๐ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๑ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวงเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
ประสิทธิ์ พิมพ์มา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๘๖ ง/หน้า ๒๔/๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐ | 54,053 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย เรื่อง การกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
เรื่อง
การกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยเป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
ว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
(ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
โดยได้รับความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยและนายอำเภอโพธาราม
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย เรื่อง
การกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยโดยใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันที่ประกาศโดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยแล้วสิบห้าวัน
ข้อ ๓ บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ ๔ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งรัฐมนตรี
แต่งตั้งให้มีอำนาจหน้าที่ตรวจดูแลและรับผิดชอบในการดำเนินงานการสาธารณสุขในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ
เศษผ้า เศษอาหาร เศษสินค้า ถุงพลาสติก ภาชนะ ที่ใส่อาหาร ขี้เถ้า
มูลสัตว์หรือซากสัตว์ รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน การกำจัด
สิ่งปฏิกูลและมูลฝอยที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า
อุจจาระหรือปัสสาวะ และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใด
ซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
ข้อ ๕ ผู้ครอบครองสถานที่ อาคาร หรือเคหสถาน
ต้องจัดให้มีที่รองรับมูลฝอยในสถานที่ อาคาร หรือเคหสถานในครอบครองของตน
ข้อ ๖ ที่รองรับมูลฝอยต้องไม่รั่ว มีฝาปิดมิดชิดกันแมลงวันและสัตว์ได้ตามแบบซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นชอบ
ข้อ ๗ ผู้ครอบครองสถานที่ อาคาร
หรือเคหสถานต้องรักษาบริเวณสถานที่ อาคาร
หรือเคหสถานที่ครอบครองของตนไม่ให้มีมูลฝอยหรือสิ่งเปรอะเปื้อนในประการที่ขัดต่อสุขลักษณะ
ข้อ ๘ ห้ามผู้ใด ถ่าย
เท ทิ้ง หรือทำให้มูลฝอย สิ่งปฏิกูล หรือสิ่งเปรอะเปื้อนในทางสาธารณะ หรือสาธารณะอื่นใด
เป็นต้นว่า ถนน ซอย ตรอก แม่น้ำ คลอง คู สระว่ายน้ำ บ่อน้ำ เว้นแต่ในที่ซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นอนุญาตให้จัดตั้งให้ไว้โดยเฉพาะ
ข้อ ๙ ห้ามผู้ใดนำสิ่งปฏิกูลไปในทางสาธารณะ
หรือสถานที่อื่นใด
เว้นแต่จะได้ใส่ภาชนะหรือที่เก็บมิดชิดไม่ให้สิ่งปฏิกูลหรือกลิ่นเหม็นรั่วออกมาข้างนอก
ข้อ ๑๐ ห้ามผู้ใด ถ่าย
เท ทิ้ง สิ่งปฏิกูลลงในที่รองรับขยะมูลฝอย
ข้อ ๑๑ ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าสถานที่ หรือบริเวณใดควรทำการเก็บขนมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลไปทำการกำจัดให้ต้องด้วยสุขลักษณะยิ่งขึ้น
โดยเรียกเก็บค่าธรรมเนียมเก็บขนเมื่อได้มีหนังสือแจ้งแก่ผู้ครอบครองสถานที่ อาคาร
หรือเคหสถาน ทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่า ๑๕ วัน
หรือเมื่อได้ปิดประกาศกำหนดบริเวณเก็บขนมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล ณ
ที่เปิดเผยในบริเวณที่กำหนด ไม่น้อยกว่า ๓ แห่ง เป็นเวลาไม่น้อยกว่า ๑๕
วันนับแต่วันประกาศแล้ว ผู้ครอบครองสถานที่ อาคาร
หรือเคหสถานจะต้องแจ้งให้เจ้าหน้าที่ของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือบุคคลผู้ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่ฝ่ายเดียวเท่านั้น เก็บขนมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลจากสถานที่
อาคาร หรือเคหสถานซึ่งตนครอบครอง
โดยเสียค่าธรรมเนียมเก็บขนตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ ๑๒ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับจ้างเก็บขนขยะมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลจากสถานที่
อาคาร หรือเคหสถานซึ่งอยู่ในเขตเก็บขนมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ประกาศแล้วตามข้อ
๑๑ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ตามเงื่อนไขและวิธีการที่กำหนดไว้ในสัญญา
ข้อ ๑๓ ผู้ครอบครองสถานที่ อาคาร
หรือเคหสถานซึ่งอยู่นอกบริเวณที่เก็บขนมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
ซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นมิได้กำหนดให้กำจัดมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลตามข้อ ๑๑
ต้องกำจัดมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น โดยการเผาหรือการฝังหรือโดยวิธีอื่นที่ไม่ขัดต่อสุขลักษณะ
ข้อ ๑๔ ห้ามผู้ซึ่งมิได้เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยทำการขน
คุ้ย เขี่ย หรือมูลฝอยในที่รองรับ รถขน เรือขน หรือสถานที่เทมูลฝอยใด ๆ
ขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย เว้นแต่ได้รับอนุญาตตามข้อ ๑๒
ข้อ ๑๕ ห้ามผู้ซึ่งมิได้เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยทำการขน คุ้ย เขี่ย หรือเคลื่อนที่สิ่งปฏิกูลในที่ถังรับ
เรือขน สถานที่เท เก็บ หรือสถานที่เทมูลฝอยใด ๆ
ขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย เว้นแต่ได้รับอนุญาตตามข้อ ๑๒
ข้อ ๑๖ ผู้ใดจะประสงค์ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยให้ยื่นคำขอตามแบบเงื่อนไขพร้อมด้วยหลักฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยกำหนดต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ ๑๗ ใบอนุญาตที่ออกตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยที่เป็นผู้ออกใบอนุญาตนั้น
การต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปจนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ ๑๘ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือสมบูรณ์ ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาต
หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอ
ซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาต
หรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ ๑๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียม
ตามอัตราที่ได้กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับใบอนุญาต
ผู้แทนหรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ ๒๐ ผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๑ ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
หรือ
(๒) ใบอนุญาตเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
การขอรับใบแทนใบอนุญาต ให้ดำเนินการตามหลักเกณฑ์และวิธีการตามข้อ ๑๖ โดยอนุโลม และให้ใช้ใบแทนใบอนุญาตได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิมนั้น
โดยให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการดังนี้
(๒.๑) ใบแทนใบอนุญาตให้ประทับตราสีแดง คำว่า ใบแทน กำกับไว้ และให้มีวัน เดือน ปี ที่ออกใบแทน
พร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒.๒) บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม
ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิม แล้วแต่กรณี
และเล่มที่ เลขที่ ปี พ.ศ. ของใบแทนใบอนุญาต
ข้อ ๒๒ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับอนุญาตนั้น
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ ๒๓ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑) ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไป
และมีเหตุจะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการที่ได้รับอนุญาต
และการไม่ปฏิบัติหรือการปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบ
ต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ ๒๔ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาต
และคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนา หรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้ทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ ๒๕ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาต
สำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ ๒๖ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไป
ให้ยื่นคำขอบอกเลิกดำเนินกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นและต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อนเลิกดำเนินกิจการ
ข้อ ๒๗ เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น เจ้าพนักงานสาธารณสุข
และพนักงานเจ้าหน้าที่มีอำนาจดังนี้
(๑) มีหนังสือเรียกบุคคลใด ๆ
มาให้ถ้อยคำหรือแจ้งข้อเท็จจริง
หรือทำคำชี้แจงเป็นหนังสือหรือให้ส่งเอกสารหลักฐานใดเพื่อตรวจสอบหรือเพื่อประกอบพิจารณา
(๒) เข้าไปในอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ในเวลาระหว่างพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก
หรือในเวลาทำการ เพื่อตรวจสอบหรือควบคุมให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หรือตามพระราชบัญญัติ การสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในการนี้ ให้มีอำนาจสอบถามข้อเท็จจริง
หรือหลักฐานเกี่ยวข้องจากเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่นั้น
(๓) แนะนำให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติให้ถูกต้องตามเงื่อนไขในใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้หรือตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๔) ยึดหรืออายัดสิ่งของใด ๆ
ที่อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพของประชาชน เพื่อประโยชน์ในการดำเนินคดี
หรือเพื่อนำไปทำลายในกรณีจำเป็น
(๕) เก็บหรือนำสินค้าหรือสิ่งของใด ๆ ที่สงสัยว่าจะไม่ถูกสุขลักษณะหรือจะก่อให้เกิดเหตุรำคาญจากอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ เป็นปริมาณตามสมควร เพื่อเป็นตัวอย่างในการตรวจสอบตามความจำเป็นได้โดยไม่ต้องใช้ราคา
ข้อ ๒๘ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือประกาศที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการดำเนินกิจการนั้น ให้เจ้าพนักงานมีท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้ดำเนินกิจการนั้นแก้ไขปรับปรุงให้ถูกต้องได้
และถ้าผู้ดำเนินกิจการไม่แก้ไข
หรือถ้าการดำเนินกิจการนั้นจะก่อให้เกิดหรือมีเหตุอันสมควรสงสัยว่าจะเกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้ทันทีเป็นการชั่วคราวจนกว่าจะเป็นที่พอใจแก่เจ้าพนักงานท้องถิ่นว่าปราศจากอันตรายแล้วก็ได้
คำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามวรรคหนึ่งให้กำหนดระยะเวลาที่จะต้องปฏิบัติตามคำสั่งไว้ตามสมควรแต่ต้องไม่น้อยกว่าเจ็ดวัน
เว้นแต่กรณีที่มีคำสั่งให้หยุดดำเนินกิจการทันที
และต้องทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้ดำเนินกิจการซึ่งจะต้องปฏิบัติตามคำสั่งทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้ดำเนินการทราบหรือผู้ดำเนินการไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว
ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับหรือปิดคำสั่งนั้นไว้ที่เปิดเผย
เห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนา หรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าได้ทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง หรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ ๒๙ ในกรณีที่เจ้าพนักงานสาธารณสุข
ตรวจพบเหตุที่ไม่ถูกต้องหรือมีการกระทำใด ๆ
ที่ฝ่าฝืนต่อบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานสาธารณสุขแจ้งเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อดำเนินการตามอำนาจหน้าที่ต่อไปโดยไม่ชักช้า
ในกรณีที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าเหตุตามวรรคหนึ่งจะมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชนหรือจะเป็นอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนเป็นส่วนรวมซึ่งสมควรจะดำเนินการแก้ไขอย่างเร่งด่วน
ให้เจ้าพนักงานสาธารณสุขมีอำนาจออกคำสั่งให้ผู้กระทำการไม่ถูกต้องหรือฝ่าฝืนดังกล่าว
แก้ไขหรือระงับเหตุนั้น หรือดำเนินการใด ๆ เพื่อแก้ไขหรือระงับเหตุนั้นได้ตามสมควร
แล้วให้แจ้งเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบ
ข้อ ๓๐ ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีคำสั่งในเรื่องการไม่ออกใบอนุญาต
หรือไม่อนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาต หรือเพิกถอนใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
หรือกรณีที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขมีคำสั่งตามข้อ ๒๙ วรรคสอง
ผู้ที่ได้รับคำสั่งไม่พอใจคำสั่งดังกล่าว
ผู้นั้นมีสิทธิอุทธรณ์ต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขภายในสามสิบวันนับแต่วันทราบคำสั่ง
การอุทธรณ์ตามวรรคหนึ่งไม่เป็นเหตุทุเลาการบังคับตามคำสั่ง
เว้นแต่รัฐมนตรีว่าการระทรวงสาธารณสุขจะเห็นสมควรให้มีการทุเลาการบังคับตามคำสั่งนั้นไว้ชั่วคราว
คำสั่งของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้เป็นที่สุด
ข้อ ๓๑ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ
๑๒ ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๓๒ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อใดข้อหนึ่งในข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามมาตรา
๗๓ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
เว้นแต่การฝ่าฝืนนั้นต้องด้วยความในข้อ ๑๖
ข้อ ๓๓ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยมีหน้าที่รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ข้อบังคับต่าง ๆ เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ
ณ วันที่ ๓๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
ปรีชา กระต่ายทอง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
เรื่อง การกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาต ประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
๕. คำขอบอกเลิกการดำเนินกิจการ
๖. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
๗. ใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
๘. คำขออนุญาตการต่าง
ๆ เกี่ยวกับการประกอบกิจการการกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๓ กรกฎาคม ๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๗ พฤศจิกายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๗๒ ง/หน้า ๔๘/๒๙ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,054 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแกลง เรื่อง ตลาด พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแกลง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแกลง
เรื่อง ตลาด
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแกลง
ว่าด้วยตลาด
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๗๑
แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหาร ส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๕ มาตรา ๓๗ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา
๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลแกลงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลแกลงและนายอำเภอเมืองระยอง
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแกลง เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแกลงตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓ ให้ยกเลิกข้อบังคับตำบลแกลง
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๔๒
ข้อ ๔ บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ ๕ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแกลงเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจตีความวินิจฉัยปัญหา กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีปฏิบัติ ออกระเบียบ
ข้อบังคับ ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ ๖ ในข้อบัญญัตินี้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทต่าง
ๆ ดังกล่าว เป็นประจำ หรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
สินค้า หมายความว่า
สิ่งของที่ซื้อขายกัน
อาหารสด หมายความว่า
อาหารประเภทสัตว์ เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ หมายความว่า
อาหารสดประเภทเนื้อสัตว์ หรือเนื้อสัตว์ที่มีการชำแหละ ณ แผงจำหน่ายสินค้า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบ หรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
สุขาภิบาลอาหาร หมายความว่า
การจัดการและควบคุมปัจจัยต่าง ๆ
เพื่อให้อาหารสะอาดปลอดภัยจากเชื้อโรคและสารเคมีที่เป็นพิษซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของผู้บริโภค
เช่น อาหาร ผู้สัมผัสอาหาร สถานที่ทำ ประกอบ ปรุงและจำหน่ายอาหาร ภาชนะ อุปกรณ์
สัตว์และแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
การล้างตลาดตามหลักสุขาภิบาล หมายความว่า
การทำความสะอาดตัวอาคาร แผงจำหน่ายสินค้าในตลาด พื้น ผนัง เพดาน ทางระบายน้ำ ตะแกรงดักมูลฝอย
บ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสีย ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ
อ่างล้างมือและบริเวณตลาดให้สะอาด ไม่มีสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย หยากไย่ ฝุ่นละอองและคราบสกปรก
รวมทั้งให้มีการฆ่าเชื้อ ทั้งนี้
สารเคมีที่ใช้ต้องไม่มีผลกระทบต่อระบบบำบัดน้ำเสียของตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแกลง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๗ ห้ามมิให้ผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง ขยาย หรือลดขนาดสถานที่ หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาด
ภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้วจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาต
เป็นหนังสือจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วย
ความในข้อนี้มิให้ใช้บังคับแก่กระทรวง ทบวง กรม ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือองค์การของรัฐ ที่ได้จัดตั้งตลาดขึ้นตามอำนาจหน้าที่
แต่ในการดำเนินกิจการตลาดจะต้องปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขเป็นหนังสือให้ผู้จัดตั้งตลาดตามข้อนี้ปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
หมวด ๒
ลักษณะของตลาด
ข้อ ๘ ตลาดแบ่งออกเป็น
๒ ประเภท ดังนี้
(๑) ตลาดประเภทที่ ๑ ได้แก่ ตลาดที่มีโครงสร้างอาคารและมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในส่วนที่
๑
(๒) ตลาดประเภทที่ ๒ ได้แก่
ตลาดที่ไม่มีโครงสร้างอาคารและมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในส่วนที่ ๒
ข้อ ๙ ที่ตั้งของตลาดต้องอยู่ห่างไม่น้อยกว่า
๑๐๐ เมตร จากแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษของเสีย โรงเลี้ยงสัตว์ แหล่งโสโครก
ที่กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัย เว้นแต่จะมีวิธีการป้องกันซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ส่วนที่ ๑
ตลาดประเภทที่
๑
ข้อ ๑๐ ตลาดประเภทที่ ๑
ต้องมีส่วนประกอบของสถานที่และสิ่งปลูกสร้าง คือ อาคาร
สิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของ ที่ขนถ่ายสินค้า ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
ที่เก็บรวบรวม หรือที่รองรับมูลฝอย และที่จอดยานพาหนะตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ ๑๑ อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) ถนนรอบอาคารตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร และมีทางเข้า - ออก
บริเวณตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตรอย่างน้อยหนึ่งทาง
(๒) ตัวอาคารตลาดทำด้วยวัสดุถาวร มั่นคง แข็งแรง
(๓) หลังคาสร้างด้วยวัสดุทนไฟและแข็งแรง ทนทาน
ความสูงของหลังคาต้องมีความเหมาะสมกับการระบายอากาศของตลาดนั้น
(๔) พื้นทำด้วยวัสดุที่ถาวร แข็งแรง ไม่ดูดซึมน้ำ เรียบ
ล้างทำความสะอาดง่าย ไม่มีน้ำขังและไม่ลื่น
(๕) ทางเดินภายในอาคารมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๖) เครื่องกั้นหรือสิ่งกีดขวางทำด้วยวัสดุถาวร
และแข็งแรงสามารถป้องกันสัตว์ เช่น สุนัข แมว มิให้เข้าไปในตลาดได้
(๗) การระบายอากาศภายในตลาดเพียงพอ เหมาะสม ไม่มีกลิ่นเหม็นอับ
(๘) ความเข้มของแสงสว่างในอาคารตลาดไม่น้อยกว่า ๒๐๐ ลักซ์
(๙) แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุถาวร เรียบ
มีความลาดเอียง และทำความสะอาดง่าย มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
มีพื้นที่ไม่น้อยกว่า ๑.๕ ตารางเมตร และมีทางเข้าออกสะดวก
โดยมีที่นั่งสำหรับผู้ขายของแยกต่างหากจากแผง
(๑๐)
มีน้ำประปาหรือน้ำสะอาดแบบระบบท่ออย่างเพียงพอสำหรับล้างสินค้าหรือล้างมือ ทั้งนี้ ต้องวางท่อในลักษณะที่ปลอดภัย
ไม่เกิดการปนเปื้อนจากน้ำโสโครก ไม่ติดหรือทับกับท่อระบายน้ำเสียหรือสิ่งปฏิกูลโดย
ก) มีที่ล้างอาหารสดอย่างน้อย ๑ จุด และในแต่ละจุดจะต้องมีก๊อกน้ำ
ไม่น้อยกว่า ๓ ก๊อก กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๓๐ แผงขึ้นไป
ต้องจัดให้มีที่ล้างอาหารสด ๑ จุดต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๓๐ แผง เศษของ ๓๐
แผง ถ้าเกิน ๑๕ แผง ให้ถือเป็น ๓๐ แผง
ข) มีก๊อกน้ำประจำแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละและแผง
จำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
ค) มีที่เก็บสำรองน้ำในปริมาณเพียงพอและสะดวกต่อการใช้ กรณีที่มีแผง
จำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๕๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีน้ำสำรองอย่างน้อย ๕
ลูกบาศก์เมตรต่อจำนวนแผง จำหน่ายอาหารทุก ๑๐๐ แผง เศษของ ๑๐๐ แผง ถ้าเกิน ๕๐
แผงให้ถือเป็น ๑๐๐ แผง
(๑๑) ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้งและทางระบายน้ำ ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ทั้งนี้
ให้มีตะแกรงดักมูลฝอยและบ่อดักไขมันด้วย
(๑๒)
การติดตั้งระบบการป้องกันอัคคีภัยตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ความใน (๑) และ (๕)
มิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง ฉบับที่ ๔
(พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับ
และมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ ซึ่งไม่อาจจัดให้มีถนนรอบอาคารตลาด ทางเข้าออกบริเวณตลาด
และทางเดินภายในอาคารตามที่กำหนดได้
ข้อ ๑๒ ต้องจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตั้งอยู่ในบริเวณหนึ่งบริเวณใดโดยเฉพาะ
มีพื้นที่เพียงพอสำหรับการขนถ่ายสินค้าในแต่ละวัน สะดวกต่อการขนถ่ายสินค้า
และการรักษาความสะอาด
ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง
ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับและมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตามที่กำหนดได้
ข้อ ๑๓ ต้องจัดให้มีห้องส้วม ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือ
ตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร และตั้งอยู่ในที่เหมาะสมนอกตัวอาคารตลาด
หรือในกรณีที่อยู่ในอาคารตลาดต้องแยกเป็นสัดส่วนโดยเฉพาะมีผนังกั้นโดยไม่ให้มีประตูเปิดสู่บริเวณจำหน่ายอาหารโดยตรง
ข้อ ๑๔ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย
ตามที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร ตั้งอยู่นอกตัวอาคารตลาดและอยู่ในพื้นที่ที่รถเก็บขนมูลฝอยเข้าออกได้สะดวก
มีการปกปิดและป้องกันไม่ให้สัตว์เข้าไปคุ้ยเขี่ยตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบว่าเหมาะสมกับตลาดนั้น
ข้อ ๑๕ ต้องจัดให้มีที่จอดยานพาหนะอย่างเหมาะสม
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ส่วนที่ ๒
ตลาดประเภทที่
๒
ข้อ ๑๖ ตลาดประเภทที่ ๒
ต้องจัดให้มีสถานที่สำหรับผู้ขายของ มีห้องส้วม ที่ปัสสาวะ
อ่างล้างมือ และที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ ๑๗ สถานที่สำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) ทางเดินในตลาดมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๒)
บริเวณสำหรับผู้ขายของประเภทอาหารสดต้องจัดให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ
โดยมีลักษณะเป็นพื้นเรียบ แข็งแรง
ไม่ลื่นสามารถล้างทำความสะอาดได้ง่ายและไม่มีน้ำขัง เช่น พื้นคอนกรีต
พื้นที่ปูด้วยคอนกรีตสำเร็จ หรือพื้นลาดด้วยยางแอสฟัลต์
(๓) แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรงที่มีผิวเรียบ
ทำความสะอาดได้ง่าย มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
และอาจเป็นแบบพับเก็บได้
(๔)
มีน้ำประปาหรือน้ำสะอาดอย่างเพียงพอและจัดให้มีที่ล้างทำความสะอาดอาหารและภาชนะในบริเวณแผงจำหน่ายอาหารสด
แผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๕) ทางรางระบายน้ำจากจุดที่มีที่ล้าง โดยเป็นรางแบบเปิด
ทำด้วยวัสดุที่มีผิวเรียบ มีความลาดเอียงให้สามารถระบายน้ำได้สะดวก
มีตะแกรงดักมูลฝอยก่อนระบายออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะ
และไม่ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ประชาชนข้างเคียง ในกรณีจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
อาจกำหนดให้จัดให้มีบ่อดักไขมันหรือบ่อพักน้ำเสียก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะก็ได้
(๖) กรณีที่มีโครงสร้างเฉพาะเสาและหลังคา
โครงเหล็กคลุมผ้าใบ เต็นท์ ร่ม หรือสิ่งอื่นใดในลักษณะเดียวกันต้องอยู่ในสภาพที่มั่นคงแข็งแรง
ข้อ ๑๘ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือ ตามจำนวนและหลักเกณฑ์
ด้านสุขลักษณะที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และตั้งอยู่ในที่ที่เหมาะสมนอกสถานที่ขายของ เว้นแต่จะจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่
ส้วมสาธารณะ ส้วมเอกชนหรือส้วม ของหน่วยงานราชการ
ที่ได้รับอนุญาตให้ใช้อยู่ในบริเวณใกล้เคียง ทั้งนี้ ให้มีระยะห่างจากตลาดไม่เกิน ๕๐
เมตร
ข้อ ๑๙ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือรองรับมูลฝอยอย่างเพียงพอที่จะรองรับปริมาณมูลฝอยในแต่ละวัน
แต่มีลักษณะเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ ๒๐ เมื่อผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๒ ได้ดำเนินกิจการติดต่อกันเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว
ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าตลาดประเภทที่ ๒ นั้น
มีศักยภาพที่จะพัฒนาเป็นตลาดประเภทที่ ๑ ได้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและผู้รับใบอนุญาตร่วมกันพิจารณากำหนดแผนการพัฒนาปรับปรุง
ตลาดประเภทที่ ๒ ให้เป็นตลาดประเภทที่ ๑ ตามกฎกระทรวงนี้ ตามระยะเวลาและขั้นตอนที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
หมวด ๓
การดำเนินกิจการตลาด
ข้อ ๒๑ การจัดวางสินค้าในตลาดแต่ละประเภทต้องจัดให้เป็นหมวดหมู่และไม่ปะปนกัน
เพื่อสะดวกในการดูแลความสะอาดและป้องกันการปนเปื้อนในอาหาร
ข้อ ๒๒ การเปิดและปิดตลาดต้องให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ ๒๓ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๑
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาด
และความเป็นเรียบร้อยในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑) บำรุงรักษาโครงสร้างต่าง ๆ ของตลาด
ให้อยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ดีตลอดเวลา เช่น ตัวอาคาร พื้น ฝ้าเพดาน
แผงจำหน่ายสินค้า ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำ อุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น
สายไฟ หลอดไฟ พัดลม ก๊อกน้ำ ท่อน้ำประปาและสาธารณูปโภคอื่น
(๒)
จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาดและดูแลความสะอาดของตะแกรงดัก มูลฝอย บ่อดักไขมัน ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง
และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน
และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๓) ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือให้อยู่ในสภาพที่สะอาด
ใช้การได้ดี และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๔) จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน โดยการเฉพาะแผง
จำหน่ายอาหารสด และแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และมีการล้างตลาดตามหลักสุขาภิบาลอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจแจ้งให้มีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลมากกว่าเดือนละหนึ่งครั้งก็ได้
(๕) จัดให้มีการกำจัดสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
ภายในบริเวณตลาดอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
(๖) ดูแลแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ มิให้ปล่อยน้ำหรือของเหลวไหลจากแผงลงสู่พื้นตลาด
และจัดให้มีทางระบายน้ำหรือของเหลวลงสู่ทางระบายน้ำหลักของตลาด
ข้อ ๒๔ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๒
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยภายในตลาด
ให้ถูกสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑) จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาดและดูแลความสะอาดของตะแกรงดัก
มูลฝอย รวมทั้งกรณีที่มีบ่อดักไขมัน
บ่อพักน้ำเสียและทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็น เป็นประจำทุกวัน
และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๒) ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือ ให้อยู่ในสภาพที่สะอาด
ใช้การได้ดี และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๓) จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน
โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสดและแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อให้ดำเนินการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขแจ้งให้ปฏิบัติ
(๔)
จัดให้มีการป้องกันไม่ให้น้ำหรือของเหลวไหลจากแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละลงสู่พื้นตลาด
ข้อ ๒๕ เพื่อประโยชน์ในการป้องกันเหตุรำคาญ
มลพิษที่เป็นอันตรายหรือการระบาดของโรคติดต่อ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๑ และประเภทที่ ๒ ต้องไม่กระทำการและต้องควบคุมดูแลมิให้ผู้ใดกระทำการ ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายอาหารที่ไม่สะอาดหรือไม่ปลอดภัยตามกฎหมายว่าด้วยอาหารในตลาด
(๒) นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด
เว้นแต่สัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อจำหน่าย
(๓) ฆ่าหรือชำแหละสัตว์ใหญ่ เช่น โค กระบือ แพะ แกะ หรือสุกรในตลาด
รวมทั้งฆ่าหรือชำแหละสัตว์ปีก
ในกรณีที่เกิดการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ในเขตท้องที่นั้น
(๔) สะสมหรือหมักหมมสิ่งหนึ่งสิ่งใดในตลาดจนทำให้สถานที่สกปรก
รกรุงรัง เป็นเหตุรำคาญ เกิดมลพิษที่เป็นอันตราย
หรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕) ถ่ายเทหรือทิ้งมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใด
นอกจากที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๖) ทำให้น้ำใช้ในตลาดเกิดความสกปรก จนเป็นเหตุให้เป็นหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๗) ก่อหรือจุดไฟไว้ในลักษณะซึ่งอาจเป็นที่เดือดร้อนหรือเกิดอันตรายแก่ผู้อื่น
(๘) ใช้ตลาดเป็นที่พักอาศัยหรือเป็นที่พักค้างคืน
(๙) กระทำการอื่นใดที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
มลพิษที่เป็นอันตรายหรือการระบาดของโรคติดต่อ เช่น เสียงดัง แสงกระพริบ
ความสั่นสะเทือน หรือมีกลิ่นเหม็น
หมวด ๔
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาด
ข้อ ๒๖ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติและให้ความร่วมมือกับผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่นและเจ้าพนักงานสาธารณสุขในเรื่อง ดังต่อไปนี้
(๑) การจัดระเบียบและกฎเกณฑ์ในการรักษาความสะอาดของตลาด
(๒) การจัดหมวดหมู่สินค้า
(๓) การดูแลความสะอาดแผงจำหน่ายสินค้าของตน
(๔) การรวบรวมมูลฝอยลงในภาชนะรองรับที่เหมาะสม
(๕) การล้างตลาด
(๖) การเข้ารับการฝึกอบรมด้านสุขาภิบาลอาหารและอื่น
ๆ ตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๗)
การตรวจสุขภาพตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ ๒๗ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติเกี่ยวกับสินค้าและแผงจำหน่ายสินค้า
ดังต่อไปนี้
(๑) ให้วางสินค้าบนแผงจำหน่ายสินค้าหรือในขอบเขตที่กำหนด
โดยห้ามวางสินค้า ล้ำแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด และห้ามวางสินค้าสูงจนอาจเกิดอันตรายหรือส่งผลกระทบต่อระบบการระบายอากาศและแสงสว่าง
ทั้งนี้ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒) ห้ามวางสินค้าประเภทวัตถุอันตรายปะปนกับสินค้าประเภทอาหาร
(๓) ให้วางสินค้าประเภทอาหาร เครื่องดื่มและภาชนะอุปกรณ์
ในขอบเขตที่กำหนดโดยสูงจากพื้นตลาดไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
(๔) ห้ามเก็บสินค้าประเภทอาหารไว้ใต้แผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
หรืออาหารที่มีการป้องกันการเน่าเสียและปกปิดมิดชิด ทั้งนี้
ต้องมีการรักษาความสะอาดและป้องกันสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ไม่ใช้แสงหรือวัสดุอื่นใดที่ทำให้ผู้บริโภคมองเห็นอาหารต่างไปจากสภาพที่เป็นจริง
(๖) ห้ามต่อเติมแผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ ๒๘ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องมีสุขอนามัยส่วนบุคคล
ดังต่อไปนี้
(๑) มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ เช่น อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
และโรคตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒) ในระหว่างขายสินค้าต้องแต่งกายสุภาพ สะอาด
เรียบร้อย หรือตามที่ เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๓)
ในระหว่างขายสินค้าประเภทอาหารต้องปฏิบัติตามหลักสุขอนามัยส่วนบุคคล เช่น
ไม่ไอหรือจามรดอาหาร ไม่ใช้มือหยิบจับอาหารที่พร้อมรับประทานโดยตรง ล้างมือให้สะอาดก่อนหยิบหรือจับอาหาร
ไม่สูบบุหรี่หรือดื่มสุรา ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ ๒๙ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะในการจำหน่าย
ทำ ประกอบ ปรุง เก็บหรือสะสมอาหาร และการรักษาความสะอาดของภาชนะ
น้ำใช้และของใช้ต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
(๑) อาหารที่ขายต้องสะอาดและปลอดภัยตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒) อาหารสด เฉพาะสัตว์ เนื้อสัตว์และอาหารทะเล
ต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิไม่เกิน ๕ องศาเซลเซียส
ในตู้เย็นหรือแช่น้ำแข็งตลอดระยะเวลาการเก็บ
(๓) การจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องใช้ภาชนะเครื่องใช้ที่สะอาดและต้องมีอุปกรณ์ปกปิดอาหาร
เพื่อป้องกันการปนเปื้อนและรักษาอุปกรณ์ปกปิดอาหารนั้นให้สะอาด และใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๔) ในกรณีที่เป็นแผงจำหน่ายอาหาร ซึ่งมีการทำ ประกอบ และปรุงอาหาร
ต้องจัดสถานที่ไว้ให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะเพื่อการนั้นและต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักการสุขาภิบาลอาหาร
(๕) เครื่องมือ เครื่องใช้และภาชนะอุปกรณ์ที่ใช้ เช่น เขียง
เครื่องขูดมะพร้าว จาน ชาม ช้อน ส้อม ตะเกียบและแก้วน้ำ ต้องสะอาดและปลอดภัย มีการล้างทำความสะอาด
และจัดเก็บที่ถูกต้อง
หมวด ๕
การขออนุญาต
ข้อ ๓๐ ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งตลาด
ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลแกลงประกาศกำหนด
ข้อ ๓๑ ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการ เงื่อนไขและตามแบบฟอร์มแนบท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ ๓๒ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ ๓๓ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่อใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาต
หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ ๓๔ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลแกลงเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้ว
ให้ประกอบกิจการต่อไปจนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๒๘ และข้อ ๒๙ ด้วย
ข้อ ๓๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่มาขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าปรับครั้งต่อไป
ในกรณีที่มีผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมในวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับครบจำนวน
ข้อ ๓๖ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลแกลง
ข้อ ๓๗ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๘ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญให้ผู้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาต ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลายหรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตใบเดิมที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ ๓๙ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตนั้น
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในระยะเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ ๔๐ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
เมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำผิดตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาต
และการไม่ปฏิบัติ
หรือการปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ ๔๑ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือปิดคำสั่งไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้ว
ตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ ๔๒ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
หมวด ๖
บทกำหนดโทษ
ข้อ ๔๓ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๔๔ ความในบทบัญญัตินี้
มิให้ส่งผลกระทบถึงตลาดที่จัดตั้งอยู่ก่อนที่ข้อบัญญัตินี้มีผลบังคับใช้
เนื่องจากสภาพพื้นที่ตลาดไม่อาจจัดให้มีหรือดำเนินการอย่างใด ๆ
ตามข้อบัญญัตินี้ได้
ประกาศ
ณ วันที่ ๓๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
กิตติศักดิ์
กุลรัตน์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแกลง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแกลง
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งตลาด (แบบ ตล. ๑)
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด (แบบ ตล. ๒)
๔. คำขอต่อใบอนุญาตจัดตั้งตลาด (แบบ ตล. ๓)
๕. คำขออนุญาตการต่าง ๆ
เกี่ยวกับการจัดตั้งตลาด (แบบ ตล. ๔)
๖. แบบคำขอรับใบแทนใบอนุญาต (แบบ ตล. ๕)
๗. ใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการ (แบบ ตล. ๖)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๓ กรกฎาคม ๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๘ พฤศจิกายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๗๒ ง/หน้า ๗๒/๒๙ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,055 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
(ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมและนายอำเภอโคกสำโรง
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมเมื่อพ้นกำหนดเจ็ดวันนับแต่วันประกาศไว้โดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใด ซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่ของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผล ไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตามและหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม เป็นอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่งองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควร
องค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทน
ภายใต้การควบคุมดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยตามข้อ ๖ ก็ได้
ความในข้อนี้และข้อ ๖
มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย
และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าว
แจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๗ เพื่อประโยชน์ในการรักษาความสะอาดและการจัดระเบียบในการเก็บ
ขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมห้ามผู้ใดกระทำการ ดังต่อไปนี้
(๑) ถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นในที่หรือทางสาธารณะซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
นอกจากในที่องค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมจัดไว้ให้
(๒) ถ่าย เท ทิ้งสิ่งปฏิกูลลงในที่รองรับมูลฝอย
(๓) ทำการขน ถ่าย เท คุ้ย เขี่ย ขุด
หรือเคลื่อนย้ายสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในที่รองรับ รถขนหรือสถานที่พักปฏิกูลหรือมูลฝอยใด
ๆ ขององค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เว้นแต่เป็นการกระทำของเจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมหรือผู้ที่ได้รับมอบหมาย
หรือผู้ที่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ต้องจัดให้มีที่รองรับสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในอาคารหรือสถานที่นั้น ๆ
ให้ถูกต้องตามสุขลักษณะ รวมถึงต้องรักษาบริเวณอาคารหรือสถานที่นั้นไม่ให้มีการถ่ายเทหรือทิ้งสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในประการที่ขัดต่อสุขลักษณะ
ที่รองรับสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยตามวรรคหนึ่งต้องเป็นภาชนะที่ไม่รั่วซึมมีฝาปิดมิดชิดกันแมลงวันและสัตว์ได้ตามแบบซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นชอบ
ข้อ
๙ ห้ามเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ทำการกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยอันอาจทำให้เกิดมลภาวะที่เป็นพิษ เช่น ควัน กลิ่น
หรือแก๊ส เป็นต้น เว้นแต่จะได้กระทำโดยวิธีการที่ถูกสุขลักษณะ
หรือกระทำตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข หรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๐ ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าอาคาร
สถานที่หรือบริเวณใดควรทำการเก็บขนสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
ไปทำการกำจัดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะยิ่งขึ้น เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะแจ้งเป็นหนังสือไปยังเจ้าของ
หรือผู้ครอบครองอาคาร สถานที่หรือบริเวณนั้น ๆ
ให้ทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่าสิบห้าวัน หรือเมื่อได้ปิดประกาศกำหนดบริเวณเก็บขนสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
ณ ที่เปิดเผยเป็นเวลาไม่น้อยกว่าสิบห้าวัน นับแต่วันประกาศแล้ว
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร สถานที่หรือบริเวณนั้น ๆ ต้องให้เจ้าหน้าที่ของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือบุคคลผู้ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่ฝ่ายเดียวเท่านั้น เก็บ
ขนสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยจากอาคาร สถานที่หรือบริเวณนั้น ๆ โดยเสียค่าธรรมเนียมเก็บขนตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
หมวด ๒
ใบอนุญาต
ส่วนที่ ๑
การขอใบอนุญาต
ข้อ
๑๑ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับและประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๒ ผู้ใดประสงค์จะดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
(แบบ วข. ๑) ต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพร้อมกับเอกสารและหลักฐานดังต่อไปนี้
(๑) บัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) สำเนาทะเบียนรถ
(๔) สำเนาหลักฐานที่หน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้องออกให้ที่แสดงว่าได้รับอนุญาตให้ประกอบกิจการที่ขอรับใบอนุญาต
(๕) เอกสารหลักฐานอื่น ๆ เช่น ใบอนุญาตเดิมที่หมดอายุ รวมถึงเอกสารที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือเจ้าพนักงานสาธารณสุข เห็นว่ามีความจำเป็นในการพิจารณาประกอบการขอใบอนุญาต
ข้อ
๑๓ ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ผู้ขอรับใบอนุญาตรับทำการเก็บและขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑) หลักฐานที่แสดงการมีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อ ๑๒
(๑.๒) ต้องมีพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล (รถดูดส้วม) ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(๑.๒.๑) ได้รับอนุญาตจากกรรมการขนส่งทางบก
(๑.๒.๒) ส่วนของรถที่ใช้ขนถ่ายสิ่งปฏิกูลต้องปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่น
แสง แมลงพาหะนำโรคได้ มีฝาปิด เปิดอยู่ด้านบน
(๑.๒.๓) มีปั๊มดูดสิ่งปฏิกูลและติดตั้งมาตรวัดปริมาณของสิ่งปฏิกูลด้วย
(๑.๒.๔) ท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลต้องอยู่ในสภาพที่ดี ไม่รั่วซึม
(๑.๒.๕) มีอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำรถ เช่น ถังตักน้ำ ไม้กวาด
น้ำยาฆ่าเชื้อโรค
(๑.๓) ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง
สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๑.๔) กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลของตนเองต้องแสดงหลักฐานว่าจะนำสิ่งปฏิกูลไปกำจัด
ณ แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๒) ผู้ขอรับใบอนุญาตรับทำการเก็บและขนมูลฝอย
(๒.๑) หลักฐานที่จำเป็นเพื่อแสดงการมีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อ
๑๒
(๒.๒) แผนงานการดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน มูลฝอย ดังต่อไปนี้
(๒.๒.๑) ประเภทของมูลฝอยที่ต้องการเก็บ ขน
(๒.๒.๒) วิธีการเก็บ ขน มูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะ
(๒.๒.๓) วิธีการแยกหรือคัดเลือกมูลฝอยก่อนการเก็บ ขน (ถ้ามี)
(๒.๒.๔) วิธีการป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายต่อการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม
การควบคุมเหตุรำคาญ ความปลอดภัยต่อสุขภาพชีวิต ร่างกายและทรัพย์สิน
รวมทั้งสุขอนามัยของประชาชน
(๒.๒.๕) สถานที่และวิธีการในการกำจัดมูลฝอยที่เก็บ ขน
(๓) ผู้ขอรับใบอนุญาตรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓.๑) หลักฐานที่จำเป็นเพื่อแสดงการมีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อ
๑๒
(๓.๒) แผนงานการดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ดังต่อไปนี้
(๓.๒.๑) ประเภทของสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยที่ต้องการรับกำจัด
(๓.๒.๒) วิธีการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะ
(๓.๒.๓) วิธีการป้องกันไม่ให้เกิดอันตราย การรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม การควบคุมเหตุรำคาญ
ความปลอดภัยต่อสุขภาพ ชีวิตร่างกาย และทรัพย์สิน รวมทั้งสุขอนามัยของประชาชน
(๓.๓) รายละเอียดในการดำเนินกิจการดังนี้
(๓.๓.๑) รายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่ที่จะใช้ในการดำเนินกิจการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓.๓.๒) แบบแปลนและรายละเอียดของโรงงานกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอย
(๓.๓.๓) แสดงหลักฐานรายละเอียดเกี่ยวกับที่ดิน
และโรงงานที่จะใช้ในการดำเนินกิจการดังกล่าว
ว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ขออนุญาตและโดยมีภาระติดพันหรือไม่อย่างใด
หรือสิ่งใดที่เป็นกรรมสิทธิ์ของบุคคลอื่นที่ผู้ขออนุญาตได้เช่าหรือจะเช่าหรือได้มาหรือจะได้มาวิธีการและเงื่อนไขใด
(๔) รายละเอียดเกี่ยวกับผู้ปฏิบัติงานและทรัพย์สินที่จะใช้ในการดำเนินกิจการขั้นต้นดังนี้
(๔.๑) จำนวนพนักงานที่คาดว่าจะต้องมี และหน้าที่โดยสังเขป
(๔.๒) จำนวนและประเภทของยานพาหนะ และอุปกรณ์ที่ใช้ในการเก็บ ขน
(๔.๓) สถานที่รวบรวมสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (ถ้ามี)
ทั้งนี้
ผู้ขออนุญาตต้องระบุด้วยว่าทรัพย์สินที่จะใช้ในการดำเนินกิจการดังกล่าว สิ่งใดที่เป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ขออนุญาตและโดยมีภาระติดพันหรือไม่อย่างได
หรือสิ่งใดที่เป็นกรรมสิทธิ์ของบุคคลอื่นที่ผู้ขออนุญาตได้เช่าหรือจะเช่าหรือได้มาหรือจะได้มาด้วยวิธีการและเงื่อนไขใด
ข้อ
๑๔ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับคำขอใบอนุญาตจะตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการหรือเงื่อนไขที่กำหนดเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์
เพื่อให้แก้ไขให้ถูกต้องภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะออกใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
(แบบ วข.
๒) หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขอรับใบอนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอและหลักฐานครบถ้วนถูกต้องตามที่กำหนด
ในกรณีที่มีเหตุอันจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันโดยจะแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๕ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ภายในสิบห้าวันทำการนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในเวลาที่กำหนดถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๖ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
ส่วนที่ ๒
การขอต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๑๗ การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
(แบบ วข. ๓)
ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุไม่น้อยกว่าสามสิบวันพร้อมแนบเอกสารและหลักฐานตามข้อ ๑๒
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้แล้ว
ให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
กรณีที่ยื่นคำขอต่ออายุใบอนุญาตล่วงเลยระยะเวลาตามที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่งจะต้องเสียเงินเพิ่มห้าสิบบาทต่อเดือน
เศษของเดือนถ้าตั้งแต่สิบห้าวันขึ้นไปให้คิดเป็นหนึ่งเดือน
ถ้าไม่ถึงสิบห้าวันให้ปัดทิ้ง
ส่วนที่ ๓
การขอใบแทนใบอนุญาต
ข้อ
๑๘ กรณีใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
(แบบ วข. ๑/๑) ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด
แล้วแต่กรณี พร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมในการขอใบแทนฉบับละหนึ่งร้อยบาท และหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาใบแจ้งความ กรณีใบอนุญาตสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒) ใบอนุญาตเดิม กรณีที่ชำรุดในสาระสำคัญ
(๓) ใบแทนใบอนุญาตให้ใช้ได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิมนั้น
ข้อ
๑๙ การออกใบแทนใบอนุญาต
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบหลักฐานแล้วเห็นว่าถูกต้องให้ดำเนินการดังนี้
(๑) ออกใบแทนใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ (แบบ วข. ๒/๑)
โดยประทับตรา หรือพิมพ์ หรือเขียนด้วยหมึกสีแดงว่า ใบแทน
(๒) บันทึกด้านหลังสำเนาคู่ฉบับของใบอนุญาตเดิม ระบุ วันเดือนปี เล่มที่
เลขที่ และสาเหตุที่ออกใบแทน
ส่วนที่ ๔
การประกอบกิจการ การพักใช้
การเพิกถอน และการเลิกกิจการของผู้ได้รับใบอนุญาต
ข้อ
๒๐ ในระหว่างการประกอบกิจการ
ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตจะต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
ยานพาหนะที่ใช้ประกอบกิจการหรือสถานที่ประกอบกิจการ ตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๑ ในการให้บริการของผู้รับใบอนุญาตต้องกำหนดอัตราค่าบริการไม่เกินอัตราที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๒๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตจะต้องประกอบกิจการให้ถูกสุขลักษณะที่ความปลอดภัยและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมตามคำแนะนำหรือคำสั่งของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๒๓ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้ได้รับใบอนุญาตรายใดไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัตินี้หรือพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือกฎกระทรวง หรือประกาศกระทรวงที่ออกตามความแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๔ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามข้อบัญญัตินี้หรือพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัตินี้หรือพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือกฎกระทรวง
หรือประกาศกระทรวงที่ออกตามความแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และการไม่ปฏิบัติหรือการปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๕ กรณีที่มีคำสั่งพักใช้ใบอนุญาตหรือคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
สำหรับวิธีการแจ้งถือปฏิบัติตามพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙
ข้อ
๒๖ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๗ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไปให้แจ้งบอกเลิกต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพร้อมกับส่งคืนใบอนุญาตด้วย
หมวด ๓
ค่าธรรมเนียมและค่าปรับ
ข้อ
๒๘ อัตราค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นไปตามบัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัตินี้
อัตราค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งให้ใช้กับการให้บริการขององค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
รวมถึงการให้บริการของบุคคลอื่นที่องค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุมมอบให้ดำเนินการแทนหรืออนุญาตให้ดำเนินการด้วย
ข้อ
๒๙ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
หมวด ๔
แบบพิมพ์
ข้อ
๓๐ แบบพิมพ์ที่ใช้ตามข้อบัญญัตินี้
(๑) คำขอรับใบอนุญาต (แบบ
วข. ๑)
(๒) คำขอใบแทนใบอนุญาต (แบบ
วข. ๑/๑)
(๓) ใบอนุญาต (แบบ
วข. ๒)
(๔) ใบแทนใบอนุญาต (แบบ
วข. ๒/๑)
(๕) คำขอต่ออายุใบอนุญาต (แบบ
วข. ๓)
หมวด ๕
บทกำหนดโทษ
ข้อ
๓๑ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
บทเฉพาะกาล
ข้อ
๓๒ ผู้ประกอบกิจการที่ต้องได้รับใบอนุญาตจึงจะประกอบกิจการได้ตามข้อบัญญัตินี้
แต่ยังไม่ได้ขอหรือมีใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ภายในสี่สิบห้าวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ประกาศ ณ วันที่ ๙
มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
วิชัย วงศ์ศรีไทย
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดงมะรุม
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาต (แบบ วข. ๑)
๓. แบบคำขอใบแทนใบอนุญาต (แบบ วข. ๑/๑)
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย โดยทำเป็นธุรกิจ (แบบ วข. ๒)
๕. ใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย โดยทำเป็นธุรกิจ (แบบ วข. ๒/๑)
๖. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย โดยทำเป็นธุรกิจ (แบบ วข. ๓)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๘๖ ง/หน้า ๑๔/๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐ | 54,056 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
เรื่อง
การจัดการมูลฝอยทั่วไป
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
ว่าด้วยการจัดการมูลฝอยทั่วไป
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ มาตรา
๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา
๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวงและนายอำเภอโพนพิสัย
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวงตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ
ระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์
หรือที่อื่นและหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยทั่วไป หมายความว่า
มูลฝอยตามกฎหมายว่าด้วยการสาธารณสุขที่เกิดจากอาคาร ที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า
สถานประกอบการ สถานบริการ โรงงานอุตสาหกรรม ตลาด สถาบันต่าง ๆ
รวมทั้งมูลฝอยที่เกิดจากกิจกรรมต่าง ๆ ในชุมชน แต่ไม่รวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ หมายความว่า มูลฝอยที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่
หรือนำมาผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ได้ ได้แก่ แก้ว กระดาษ โลหะ พลาสติก และวัสดุอื่น ๆ
ตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน หมายความว่า
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนตามกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยติดเชื้อ หมายความว่า มูลฝอยติดเชื้อตามกฎกระทรวงว่าด้วยการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
พ.ศ. ๒๕๔๕
น้ำชะมูลฝอย หมายความว่า ของเหลวที่ไหลชะผ่านหรือที่ออกมาจากมูลฝอย ซึ่งอาจประกอบด้วยสารละลายหรือสารแขวนลอยผสมอยู่
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
อาคารอยู่อาศัยรวม หมายความว่า
อาคารหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของอาคารที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยสำหรับหลายครอบครัวโดยแบ่งออกเป็นหน่วยแยกจากกันสำหรับแต่ละครอบครัว
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปในเขตราชการส่วนท้องถิ่นเป็นอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรราชการส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นหรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตรายและผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขนหรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไป หรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บขนมูลฝอยทั่วไปของราชการส่วนท้องถิ่นหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการเก็บ
ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปแก่ราชการส่วนท้องถิ่นตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้ การจัดเก็บค่าธรรมเนียมการกำจัดมูลฝอยทั่วไปราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้และตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ ห้ามผู้ใดถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นในที่หรือทางสาธารณะซึ่งมูลฝอยทั่วไปนอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ
๙ ให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
ที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการโรงงานอุตสาหกรรม ตลาด
สถาบันต่าง ๆ และสถานที่ที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป
ต้องมีการคัดแยกมูลฝอยอย่างน้อยเป็น ๓ ประเภท ประกอบด้วย มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่
มูลฝอยทั่วไปอื่น ๆ และมูลฝอยอินทรีย์
ข้อ
๑๐ ถุงหรือภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยต้องมีคุณลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ถุงบรรจุมูลฝอย
(๑.๑)
ถุงบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีความเหนียว ทนทาน ไม่ฉีกขาดง่าย ไม่รั่วซึม ขนาดเหมาะสมสามารถเคลื่อนย้ายได้โดยสะดวก
(๑.๒)
ถุงพลาสติกหรือถุงที่ทำจากวัสดุอื่นสำหรับบรรจุมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ ต้องมีข้อความว่า
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๑.๓)
ถุงพลาสติกหรือถุงที่ทำจากวัสดุอื่นสำหรับบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีข้อความว่า มูลฝอยทั่วไป และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๒)
ภาชนะบรรจุมูลฝอย
(๒.๑)
ภาชนะบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องทำจากวัสดุที่ทำความสะอาดง่าย มีความแข็งแรง ทนทาน
ไม่รั่วซึม มีฝาปิดเปิดมิดชิด สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรคได้
ขนาดพอเหมาะสามารถเคลื่อนย้ายได้โดยสะดวกง่ายต่อการถ่ายเทมูลฝอย
(๒.๒)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ต้องมีข้อความว่า มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๒.๓)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีข้อความว่า มูลฝอยทั่วไป และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ข้อ
๑๑ ให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ บรรจุมูลฝอยทั่วไปในถุง
หรือภาชนะบรรจุมูลฝอยทั่วไปตามข้อ ๑๐
ในกรณีบรรจุในถุงต้องบรรจุในปริมาณที่เหมาะสมไม่ล้นถุงและมัดปากถุงให้แน่นด้วยเชือกหรือวัสดุอื่นที่มีความเหนียวเพื่อป้องกันการหกหล่นของมูลฝอย
กรณีบรรจุในภาชนะบรรจุต้องบรรจุในปริมาณที่เหมาะสมไม่ล้นภาชนะและปิดฝาภาชนะเพื่อป้องกันการหกหล่นของมูลฝอยและต้องมีการทำความสะอาดเป็นประจำ
ข้อ
๑๒ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารอยู่อาศัยรวมที่มีจำนวนห้องพักตั้งแต่
๘๐ ห้องขึ้นไป หรือมีพื้นที่ใช้สอยมากกว่า ๔,๐๐๐ ตารางเมตรขึ้นไป
หรือธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการ ตลาด สถาบันต่าง ๆ
ที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน ๒ ลูกบาศก์เมตรต่อวัน
ต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ ๑๕
หรือภาชนะรองรับที่มีขนาดใหญ่ที่มีลักษณะตามข้อ ๑๖
ข้อ
๑๓ ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการเก็บรวบรวมมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๔ ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานคัดแยกและเก็บรวบรวมมูลฝอย
ข้อ
๑๕ ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
เป็นอาคารหรือเป็นห้องแยกเป็นสัดส่วนเฉพาะ สามารถบรรจุมูลฝอยได้ไม่น้อยกว่า ๒ วัน
มีการแยกเก็บมูลฝอยทั่วไปเป็นสัดส่วนตั้งอยู่ในสถานที่สะดวกต่อการเก็บรวบรวม
ขนถ่าย อยู่ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคและสถานที่ประกอบอาหารตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
พื้น ผนัง เรียบ ทำด้วยวัสดุที่ทนทาน
ทำความสะอาดง่าย มีลักษณะสามารถปิดได้มิดชิดสามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
และมีการระบายอากาศดี
(๓)
มีรางหรือท่อระบายน้ำทิ้ง เชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๔)
ประตูกว้างเพียงพอให้สามารถเคลื่อนย้ายมูลฝอยได้โดยสะดวก
(๕)
มีการกำหนดขอบเขตบริเวณที่ตั้งสถานที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปมีข้อความที่มีขนาดเห็นได้ชัดเจนว่า ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไป และมีการดูแลรักษาความสะอาดเป็นประจำอย่างน้อยสัปดาห์ละ ๑
ครั้ง
ข้อ
๑๖ ภาชนะรองรับที่มีขนาดใหญ่ต้องมีลักษณะที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ตั้งอยู่ในบริเวณที่เหมาะสม แยกเป็นสัดส่วนเฉพาะ พื้นฐานเรียบ มั่นคง แข็งแรง ทำความสะอาดง่าย
มีรางระบายน้ำโดยรอบเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภค
สถานที่ปรุงประกอบอาหารตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ตั้งอยู่ในบริเวณที่สะดวกต่อการขนย้ายและไม่กีดขวางเส้นทางจราจรเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๓)
มีลักษณะเปิดปิดได้มิดชิด แข็งแรงทนทานสามารถป้องกันสัตว์และแมลง
พาหะนำโรคสะดวกต่อการขนถ่ายมูลฝอย และสามารถล้างทำความสะอาดได้ง่ายมีระบบรวบรวมและป้องกันน้ำชะมูลฝอยไหลปนเปื้อนสู่สิ่งแวดล้อม
(๔)
มีการทำความสะอาดเป็นประจำ หรืออย่างน้อยสัปดาห์ละ ๑ ครั้ง
ข้อ
๑๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป
ห้ามทิ้งของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานปะปนกับมูลฝอยทั่วไปและต้องปฏิบัติตามข้อ
๙ ข้อ ๑๐ ข้อ ๑๑
ในกรณีเจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมตามวรรคหนึ่ง
ที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน
๒ ลูกบาศก์เมตรต่อวันต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปตามข้อ ๑๕ หรือข้อ ๑๖ ด้วย
ข้อ
๑๘ ให้ราชการส่วนท้องถิ่นจัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยทั่วไปในที่หรือทางสาธารณะอย่างถูกสุขลักษณะตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๙ ในกรณีราชการส่วนท้องถิ่นหรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการ เก็บ
ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
มีสถานที่แยกเก็บมูลฝอยทั่วไป ต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
เป็นพื้นที่เฉพาะมีขนาดเพียงพอเหมาะสมสามารถรองรับมูลฝอยทั่วไปที่จะนำเข้ามาแยกเก็บตามประเภทของมูลฝอยได้
มีการรักษาบริเวณโดยรอบให้สะอาดและเป็นระเบียบอยู่เสมอ
(๒)
มีแสงสว่างเพียงพอสามารถมองเห็นวัตถุต่าง ๆ ได้ชัดเจน
(๓)
มีการระบายอากาศเพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๔)
จัดให้มีห้องน้ำ ห้องส้วม อ่างล้างมือที่สะอาดเพียงพอสำหรับใช้งานและชำระล้างร่างกาย
(๕)
มีการป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๖)
มีการป้องกันฝุ่นละออง กลิ่น เสียง ความสั่นสะเทือน หรือการดำเนินการที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
หรือผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชน
(๗)
จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอัคคีภัยและมีการบำรุงรักษาให้พร้อมใช้งานตลอดเวลา
(๘)
มีระบบรวบรวมและบำบัดน้ำเสีย และน้ำทิ้งที่ระบายออกสู่ภายนอกเป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐานคุณภาพน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๙)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เก็บรวบรวมมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปีและผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงาน
สถานที่แยกเก็บมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะเป็นอาคารต้องเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ในกรณีวิสาหกิจชุมชนหรือกลุ่มชุมชนดำเนินการแยกเก็บมูลฝอยในลักษณะที่ไม่เป็นการค้าหรือหากำไรต้องแจ้งราชการส่วนท้องถิ่นที่วิสาหกิจชุมชนหรือกลุ่มชุมชนนั้นตั้งอยู่และให้ราชการส่วนท้องถิ่นกำกับดูแลการดำเนินงานให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ข้อ
๒๐ ราชการส่วนท้องถิ่นหรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นหรือบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการขนมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการทำการเก็บรวบรวมและขนมูลฝอยทั่วไปจากแหล่งกำเนิดต่าง
ๆ ต้องดำเนินการขนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ให้แยกขนมูลฝอยตามประเภทตามข้อ ๙ หรือกำหนดวันในการขนตามประเภทของมูลฝอยหรือตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นประกาศกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
(๒)
ใช้ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อ ๒๑
(๓)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เก็บ ขนมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๔)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานเก็บ ขนมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัยตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาลไว้ประจำรถเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไปด้วย
(๕)
ต้องจัดให้มีสถานที่ล้างยานพาหนะที่มีลักษณะเป็นพื้นเรียบ
แข็งแรง ทนทาน มีความลาดเอียง น้ำไม่ท่วมขัง ทำความสะอาดง่าย
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
และมีการป้องกันเหตุรำคาญและผลกระทบต่อสุขภาพ
(๖)
จัดให้มีบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปเป็นการเฉพาะ มีขนาดกว้างขวางเพียงพอ
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียจากการล้างยานพาหนะเข้าสู่ระบบบำบัดน้ำเสีย เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๗)
ต้องทำความสะอาดบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะและล้างทำความสะอาดยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการขนมูลฝอยทั่วไปเป็นประจำทุกวัน
(๘)
ต้องมีมาตรการควบคุม กำกับการขนมูลฝอยเพื่อป้องกันการลักลอบทิ้งมูลฝอยตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑ ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะดังนี้
(๑)
ตัวถังบรรจุมูลฝอยทั่วไปมีความแข็งแรงทนทาน
ไม่รั่วซึม มีลักษณะปกปิด เป็นแบบที่ง่ายต่อการบรรจุ ขนถ่าย
และทำความสะอาดง่าย
(๒)
มีการป้องกันหรือมีการติดตั้งภาชนะรองรับน้ำจากมูลฝอย
เพื่อมิให้รั่วไหลตลอดการปฏิบัติงานและนำน้ำเสียจากมูลฝอยไปบำบัดในระบบบำบัดน้ำเสีย
(๓)
มีสัญลักษณ์หรือสัญญาณไฟติดไว้ประจำยานพาหนะชนิดไม่มีเสียงดังก่อให้เกิดความรำคาญและสามารถมองเห็นได้ในระยะไกล
เปิดให้สัญญาณขณะปฏิบัติงานเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๔)
มีความปลอดภัยสำหรับการปฏิบัติงาน
ระดับที่ขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปใส่ในตัวถังยานพาหนะต้องไม่สูงเกินไปหรืออยู่ในระดับที่ปลอดภัยต่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานในขณะปฏิบัติงาน
กรณีบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการเก็บขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
ให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปพร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นดำเนินการ และชื่อ
ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ ของบุคคลหรือนิติบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
ในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
กรณีบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งได้รับอนุญาต
ให้ผู้ได้รับอนุญาตแสดงชื่อบุคคลหรือนิติบุคคลเลขที่ใบอนุญาตของบริษัทด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
พร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นอนุญาตให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นดำเนินการ
และชื่อ ที่อยู่
หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลหรือนิติบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ข้อ
๒๒ ในกรณีที่จัดให้มีสถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไป
สถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะและการขนถ่ายที่ต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
มีลักษณะเป็นอาคาร
มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยทั่วไปที่ต้องพักรอการขนถ่าย มีการระบายอากาศ
และแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๒)
มีการป้องกันกลิ่นจากมูลฝอย
ฝุ่นละอองจากการดำเนินงานและการขนส่ง การปลิวของมูลฝอย เสียงดังรบกวน
สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๓)
มีระบบบำบัดน้ำเสีย โดยน้ำที่ระบายออกสู่ภายนอกต้องได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องเว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
ข้อ
๒๓ ในการกำจัดมูลฝอยทั่วไป
ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
และบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการดังนี้
(๑)
ต้องกำจัดมูลฝอยทั่วไป โดยวิธีใดวิธีหนึ่ง หรือหลายวิธี ตามที่กำหนดในข้อ ๒๔
(๒)
ห้ามนำของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
มูลฝอยติดเชื้อ รวมทั้งมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนมากำจัดร่วมกับมูลฝอยทั่วไป
(๓)
ต้องทำการศึกษาความเหมาะสมและออกแบบเบื้องต้นก่อนทำการก่อสร้างระบบกำจัดมูลฝอยทั่วไป
และมีมาตรการควบคุมกำกับการดำเนินงานกำจัดมูลฝอยในแต่ละวิธีให้เป็นไปตามสุขลักษณะการจัดการมูลฝอยทั่วไปเพื่อป้องกันไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
(๔)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่กำจัดมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย
ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาล ติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่กำจัดมูลฝอยทั่วไปด้วย
ข้อ
๒๔ การกำจัดมูลฝอยทั่วไปต้องไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อมซึ่งมีวิธีดำเนินการดังนี้
(๑)
การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
(๒)
การเผาในเตาเผา
(๓)
การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพ
(๔)
การกำจัดแบบผสมผสาน
(๕)
วิธีอื่นตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๒๕ การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ไม่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ และชั้นที่ ๒
ห่างจากสนามบินบ่อน้ำดื่ม โรงงานผลิตน้ำประปา สถานศึกษา ศาสนสถาน โบราณสถาน
หรือแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ ในกรณีเป็นพื้นที่ลุ่มที่มีโอกาสเกิดน้ำท่วมฉับพลัน
หรือน้ำป่าไหลหลากต้องมีมาตรการป้องกันและแก้ไขเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
ทั้งนี้ ระยะห่างและมาตรการป้องกัน
รวมทั้งเกณฑ์ในการคัดเลือกสถานที่ตั้งอื่น ๆ
ให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๒)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่ฝังกลบจัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้ถนน
รางระบายน้ำผิวดิน เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการฝังกลบและปัญหากลิ่นรบกวน
(๓)
มีระบบป้องกันการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินจากน้ำชะมูลฝอย
โดยมีการบดอัดก้นบ่อด้านล่างและด้านข้างให้แน่นและปูด้วยแผ่นวัสดุกันซึม
ทั้งนี้ ตามลักษณะและเงื่อนไขตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๔)
มีระบบรวบรวมน้ำชะมูลฝอยจากก้นบ่อเพื่อส่งไปยังระบบบำบัดน้ำเสียที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนน้ำใต้ดินและมีกระบวนการบำบัดน้ำชะมูลฝอย
ให้ได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการกลบทับหน้ามูลฝอยรายวันด้วยดินหรือวัสดุกลบทับอื่น
และปิดการฝังกลบเมื่อบ่อฝังกลบเต็มโดยปิดทับหน้าบ่อฝังกลบด้วยดินหนาอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือวัสดุอื่นที่เหมาะสมเพื่อป้องกันกลิ่น
การปลิวของมูลฝอยไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค รวมทั้งไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
(๖)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๗)
ต้องมีระบบรวบรวมและระบายก๊าซออกจากหลุมฝังกลบ
และมีระบบเผาทำลายก๊าซหรือมีระบบการนำก๊าซไปใช้ประโยชน์เป็นเชื้อเพลิง
(๘)
มีบ่อสำหรับตรวจสอบการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินและในระหว่างการดำเนินการฝังกลบให้รายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำทุก
๖ เดือน กรณีที่มีการปิดบ่อฝังกลบแล้วให้มีการตรวจสอบปีละ ๑ ครั้ง
ติดต่อกันเป็นระยะเวลา ๕ ปี ทั้งนี้
หลักเกณฑ์วิธีการรายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๖ การเผาในเตาเผาต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๒๓ (๓)
มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับกระบวนการเผามูลฝอยทั่วไปมีการระบายอากาศและแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๒)
มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ ๑๕
(๓)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่เผามูลฝอย
จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้ ถนน รางระบายน้ำผิวดิน
เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการเผาและปัญหากลิ่นรบกวน
(๔)
ต้องเผามูลฝอยทั่วไปที่อุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๘๕๐ องศาเซลเซียส
และมีระบบควบคุมคุณภาพอากาศที่ปล่อยออกจากปล่องเตาเผามูลฝอยทั่วไป
ให้ได้มาตรฐานควบคุมการปล่อยทิ้งอากาศเสียจากเตาเผามูลฝอยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๖)
มีการบำบัดน้ำเสียจากระบบกำจัด และน้ำเสียใด ๆ
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในสถานที่กำจัดให้ได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
มีการกำจัดเถ้าหนัก
โดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลที่มีการป้องกันน้ำชะขี้เถ้า
ปนเปื้อนแหล่งน้ำผิวดินและใต้ดินและต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าหนักที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและมีมาตรการในการนำเถ้าหนักออกไปกำจัดเป็นประจำ
(๘)
มีการกำจัดเถ้าเบาโดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างปลอดภัยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องและต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าเบาที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและมีมาตรการในการนำเถ้าเบาออกไปกำจัดเป็นประจำ
ข้อ
๒๗ การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสมให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๒๓ (๓)
(๒)
อาคารเก็บรวบรวมมูลฝอย มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่นำมาหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพมีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
มูลฝอยจากการแยกเก็บส่วนที่หมักทำปุ๋ยหรือหมักทำก๊าซชีวภาพไม่ได้
ต้องมีระบบกำจัดหรือส่งไปกำจัดโดยวิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
หรือการเผาในเตาเผา หรืออาจมีการนำมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ได้ไปใช้ประโยชน์
(๖)
ต้องบำบัดน้ำชะมูลฝอย
น้ำเสียจากสถานที่เก็บรวบรวมมูลฝอยและสถานที่หมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพให้ได้คุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
กรณีหมักทำก๊าซชีวภาพ บ่อหมักต้องเป็นระบบปิด
มีการนำก๊าซชีวภาพไปใช้ประโยชน์และมีระบบเผาก๊าซทิ้งกรณีระบบการใช้ประโยชน์จากก๊าซชีวภาพหยุดการทำงาน
ข้อ
๒๘ การกำจัดแบบผสมผสานซึ่งระบบกำจัดใช้วิธีการกำจัดมากกว่า
๑ วิธีตามข้อ ๒๔ (๑) (๒) (๓) หรือวิธีอื่น ๆ ตามข้อ ๒๔ (๕) ต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสมมีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่กำจัด
(๒)
อาคารรวบรวมมูลฝอยและอาคารอื่น ๆ
ของระบบกำจัดมูลฝอยต้องมีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการเผาในเตาเผาดำเนินการเผาให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๒๖
(๖)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๒๗
ข้อ
๒๙ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๓๐ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไป
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตราชการส่วนท้องถิ่น
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ สำเนาทะเบียนบ้าน
เจ้าของกิจการ
(๒)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชนและสำเนาทะเบียนบ้านของผู้จัดการ
(๓)
สำเนาทะเบียนบ้านของสถานที่ที่ใช้เป็นที่ตั้งสถานประกอบกิจการ
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคล พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคล
(กรณีผู้ขอรับใบอนุญาตเป็นนิติบุคคล)
(๕)
หลักฐานแสดงว่าอาคารที่ใช้เป็นสถานประกอบกิจการสามารถใช้ประกอบกิจการนั้นได้โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
(๖)
หนังสือยินยอมให้ใช้อาคารหรือสัญญาเช่าจากเจ้าของอาคาร (กรณีผู้ขอรับใบอนุญาตไม่มีกรรมสิทธิ์ในอาคารที่ใช้เป็นสถานประกอบกิจการ)
(๗)
สำเนาทะเบียนรถยนต์บรรทุกที่ใช้ประกอบกิจการ
(๘)
สำเนาแสดงสิทธิการครอบครองหรือกรรมสิทธิ์ในที่ดินที่ใช้ในการดำเนินการกำจัดมูลฝอย
(๙)
หนังสือมอบอำนาจที่ถูกต้องตามกฎหมาย พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้มอบอำนาจและผู้รับมอบอำนาจ
(กรณีเจ้าของไม่สามารถมายื่นคำขอด้วยตนเอง)
(๑๐)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๓๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการหากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้ หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๒ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๓ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๕ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๓๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๗ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๓๘ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๙ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๔๐ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕
กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๔๑ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๔๒ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๓ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๔๔ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๕ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลตำบลวัดหลวงเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
ประสิทธิ์ พิมพ์มา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวัดหลวง
เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๘๖ ง/หน้า ๓๗/๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐ | 54,057 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ ๒)
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมและปรับปรุงข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้เหมาะสมและสอดคล้องกับสภาวการณ์ปัจจุบัน
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๗๑
แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีและนายอำเภอกบินทร์บุรี จึงตราข้อบัญญัติไว้ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑
ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีนับแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓ บรรดาข้อบัญญัติ
ระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้ว ในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ ๔
ให้ยกเลิกความในข้อ ๕ แห่งข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๕ และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน
ข้อ ๕
ให้กิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้ เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
๑. กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑) การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๒) การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน
เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้ ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อมหรือไม่ก็ตาม
๒. กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๑) การฆ่า หรือชำแหละสัตว์
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
(๒) การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๓) การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๔) การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๕) การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง
ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๖) การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม
หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช
หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๗) การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
๓. กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง
น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๒) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง
จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ
น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม
จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๔) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ
อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน
ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๕) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๖) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ
เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋
เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๗) การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี
สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ คล้ายคลึงกัน
(๘) การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ
ขนมอบอื่น ๆ
(๙) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม
หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๑๐) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม
ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๑๑) การผลิตไอศกรีม
(๑๒) การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ
ใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๑๔) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา
เบียร์ ไวน์ น้ำสมสายชู ข้าวหมาก น้ำตาลเมา
(๑๕) การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค
น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๑๖) การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๑๗) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน
น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง
ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๑๘) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ
อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๑๙) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส
หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๒๐) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๒๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๒๒) การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ
ที่มิใช่ส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๒๓) การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๒๔) การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
๔. กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง
ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๑) การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๒) การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น
เครื่องสำอาง รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๓) การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔) การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย
ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๕) การผลิตผงซักฟอก สบู่
น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
๕. กิจการเกี่ยวกับการเกษตร
(๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๒) การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๓) การผลิต
หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืช หรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
(๔) การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร
หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีการใด ๆ ก็ตาม
(๕) การผลิตยาสูบ
(๖) การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๗) การผลิต สะสม
หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๘) การผลิตเส้นใยจากพืช
(๙) การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง
ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
๖. กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๑) การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์
หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยโลหะหรือแร่
(๒) การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๓) การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด
ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ หรือไฟฟ้า
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาต ๖ (๑)
(๔) การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว
สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาต ๖ (๑)
(๕) การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาต ๖ (๑)
(๖) การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
๗. กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๑) การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี
หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๒) การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๓) การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร
เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๔) การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร
หรือเครื่องกล ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย
และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
ดังกล่าวด้วย
(๕) การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๖) การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗) การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์
หรือตั้งศูนย์ล้อ
(๘) การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๙) การสะสม การซ่อมเครื่องกล
เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
๘. กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๑) การผลิตไม้ขีดไฟ
(๒) การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว
หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๓) การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี
แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
(๔) การอบไม้
(๕) การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๖) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน
หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๗) การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘) การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
๙. กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๑) การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาล ตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๒) การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๓) การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๔) การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๕)
การประกอบกิจการโรงแรมสถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทนหรือกิจการทำนองเดียวกัน
(๖) การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เข่า ห้องเช่า
หรือห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๗) การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๘) การจัดให้มีมหรสพ
การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง
หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
(๑๐) การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด
หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๑๑) การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๑๒) การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๑๓) การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๑๔) การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๑๕) การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๑๖) การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์
หรือสิ่งแวดล้อม
(๑๘) การประกอบกิจการสักผิวหนัง
หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๐) การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๑) การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน
รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
๑๐. กิจการเกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑) การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร
หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๒) การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๓) การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๔) การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ
ด้วยเครื่องจักร
(๕) การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๖) การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๗) การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๘) การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
๑๑. กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุคล้ายคลึงกัน
(๑) การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๒) การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหิน ด้วยเครื่องจักร
(๓) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๔) การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง
รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด หรือย่อย ด้วยเครื่องจักร
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๑๑ (๒)
(๕) การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก
หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๖) การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๗) การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง
หรือเผาหินปูน
(๘) การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๙) การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๐) การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑) การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒) การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก
แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๕)
๑๒. กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี
ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑) การผลิต สะสม บรรจุ
หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๒) การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๓) การผลิต สะสม กลั่น
หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๔) การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๕) การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๗ (๑)
(๖) การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม
พลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๗) การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๘) การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๙) การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๐) การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๑๑) การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๑๒) การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๓) การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๔) การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง
หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๕) การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๖) การผลิต สะสม บรรจุ
ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๗) การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
๑๓. กิจการอื่น ๆ
(๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๒) การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๓) การผลิตเทียน หรือเทียนไข
หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๔) การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๕) การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด
ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๖) การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๗) การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๘) การพิมพ์ เขียน พ่นสี
หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๙) การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา
หรือแพปลา
(๑๐) การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๑) การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง
หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๒) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓) การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ ๕
ให้ยกเลิกบัญชีอัตราค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตให้ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๕
และให้ใช้บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ ๖
ให้นายกองค์บริหารส่วนตำบลนนทรีเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจ
ออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ
ณ วันที่ ๑๙ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ประเสริฐ แววนำ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๑๐ กันยายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๑๕๖/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,058 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติมประกอบมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา
๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้นและนายอำเภอเรณูนคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้นตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ ๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า
ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ มายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการ
ของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก
บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ
ดังต่อไปนี้เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
๕.๑
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์ หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน
เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
๕.๒
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์ และผลิตภัณฑ์
(๑)
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
(๒)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือการกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช
หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
๕.๓
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร
การเร่ขาย การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้มหรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่นที่คล้ายคลึงกัน
(๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา
หรือผลิตภัณฑ์อื่นที่คล้ายคลึงกัน
(๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้งย่าง เผาหรือโดยวิธีอื่น
(๖)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๗)
การผลิตไอศกรีม
๕.๔
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๑)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๒)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๓)
การขัด การกะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
๕.๕
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๑)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าช
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาต ๕.๖ (๑)
๕.๖
กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๒)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๓)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย
และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์ เครื่องจักร
หรือเครื่องจักรกลดังกล่าวด้วย
(๔)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๕)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๖)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๗)
การผลิต ซ่อม ประกอบ อัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๘)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
๕.๗
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๑)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๒)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
๕.๘
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๑)
การประกอบการกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๒) การจัดให้มีการมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ
หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๓)
การประกอบกิจการเสริมสวยหรือแต่งผม เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๔)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
๕.๙
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๒)
การซัก อบ รีด การอัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๓)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๔)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
๕.๑๐
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุ ที่คล้ายคลึง
(๒)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร
๕.๑๑
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑)
การผลิต บรรจุ สะสม หรือขนส่งก๊าช
(๒)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๓)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๖ (๑)
(๔)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๕)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๖)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิงหรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบ ในการผลิตดอกไม้เพลิง
๕.๑๒
กิจการอื่น ๆ
(๑)
การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
อุปกรณ์ไฟฟ้า
(๒)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๓)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๔)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๕)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๖)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๗)
การผลิต สิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
ข้อ
๖ สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๗ สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
แหล่งน้ำสาธารณะไม่น้อยกว่า ๒๐๐ เมตร ทั้งนี้
เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพอนามัยหรือการก่อเหตุรำคาญของประชาชน
ข้อ
๘ สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง มีแสงสว่างเพียงพอ และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจนโดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๙ สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี
วัตถุอันตราย หรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ ต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณ และประเภทมูลฝอย
รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒)
ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑ สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๒ สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร
การสะสมอาหารสำหรับคนงานต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยสถานจำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๓ สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัย เป็นสัดส่วน และต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๔ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิงตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้ จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒)
กรณีที่มีวัตถุอันตรายต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตราย
หรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตราย และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ ๑๖ สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียง
หรือความสั่นสะเทือน
มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมี หรือวัตถุอันตราย จะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญ
หรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ
๑๗ เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามมิให้ผู้ใด ดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๕ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๑๘ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๕
ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้นประกาศกำหนด
ข้อ ๑๙ ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่นั้นต้องตั้งอยู่ในทำเลที่จะมีรางระบายน้ำรับน้ำโสโครกได้อย่างเหมาะสมตามคำแนะนำของสาธารณสุข
(๒)
ต้องจัดทำรางระบายน้ำ หรือบ่อรับน้ำโสโครกด้วยวัตถุถาวร เรียบ ไม่ซึม ไม่รั่ว
ระบายน้ำได้สะดวก
(๓)
การระบายน้ำต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำในทางน้ำสาธารณะหรือที่อยู่อาศัยใกล้เคียง
(๔)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
เมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าสถานที่ใดสมควรจะต้องทำพื้นด้วยวัตถุถาวร เพื่อป้องกันมิให้น้ำซึม รั่วไหลหรือขังอยู่ได้
หรือเห็นว่าควรมีบ่อพักน้ำโสโครก หรือทำการกำจัด น้ำโสโครก ไขมัน
ให้ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลหรือต้องมีเครื่องระบายน้ำ เครื่องป้องกันกลิ่น ไอเสีย
ความสะเทือน ฝุ่นละออง เขม่า เถ้า หรือสิ่งอื่นใด
อันอาจเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้ที่อยู่ข้างเคียง
ข้อกำหนดดังกล่าวผู้ขอรับใบอนุญาตต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๖)
ต้องมีแสงสว่างและการระบายอากาศเพียงพอและต้องจัดสถานที่มิให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์นำโรค
(๗)
ต้องจัดให้มีน้ำสะอาดเพียงพอแก่กิจการนั้น ๆ
(๘)
ต้องมีที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลอันได้ลักษณะจำนวนเพียงพอ
(๙)
ต้องจัดให้มีส้วมอันได้สุขลักษณะ
จำนวนเพียงพอกับจำนวนคนที่ทำการอยู่ในสถานที่นั้นและต้องตั้งอยู่ในทำเลที่เหมาะสม
รวมทั้งการกำจัดสิ่งปฏิกูลด้วยวิธีที่ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐)
สถานที่เลี้ยงสัตว์ ที่ขัง และปล่อยสัตว์กว้างขวางเพียงพอ และต้องจัดให้ได้สุขลักษณะ
(๑๑)
สถานที่เกี่ยวกับการตากหรือผึ่งสินค้าต้องมีที่สำหรับตากหรือผึ่งสินค้าตามที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบ
(๑๒)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติ และประกาศองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๒ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๘ และข้อ ๑๙ ด้วย
ข้อ
๒๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๔ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนหนองย่างชิ้น
ข้อ ๒๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๘ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๙ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๐ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๑ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๓๒ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้นเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๒
ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ยุทธพงศ์ สุวรรณพรหม
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองย่างชิ้น
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ กอ. ๑)
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ กอ. ๒)
๔. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ กอ. ๓)
๕. คำขออนุญาตการต่าง ๆ
เกี่ยวกับการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แบบ กอ. ๔)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๑๐ กันยายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๑๖๖/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,059 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒
มาตรา ๕๔ และมาตรา ๖๘ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียวโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียวและนายอำเภอเขาพนม
จึงตราข้อบัญญัติขึ้นไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้ เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียวนับแต่วันที่ได้ประกาศไว้ในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ นับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับให้ยกเลิกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๘
ข้อ
๔ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้ว ในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๕ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียวเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจตีความวินิจฉัยปัญหา กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีปฏิบัติ ออกระเบียบ
ข้อบังคับ ประกาศ หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๖ ในข้อบัญญัตินี้
สถานที่ประกอบกิจการ หมายความว่า
สถานที่ที่ใช้ในการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามประกาศกระทรวงสาธารณสุขที่ออกตามความในมาตรา
๓๑ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการ ของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจาก
การประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการ
ของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งก่อสร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
หมวด ๒
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ข้อ
๗ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
เป็นกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
(๑)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑.๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยงและการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๑.๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์ หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน
เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้ ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรง
หรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
(๒)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๒.๑)
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหารเร่ขายหรือขายในตลาด
(๒.๒)
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๒.๓)
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔)
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๒.๕)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง
ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๒.๖)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช
หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๒.๗)
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
(๓) กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๓.๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า ก้งเจ่า
ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หมํ่า ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา
หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๓.๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๓.๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๓.๖)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๘)
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๓.๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๓.๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๓.๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๓.๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๓.๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง
หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๓.๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๓.๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๓.๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๘)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๓.๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๓.๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๓.๒๒)
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๓.๒๓)
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๓.๒๔)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
(๔)
กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๔.๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๔.๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๔.๓)
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
(๕)
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๕.๒)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๕.๓) การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู
แป้งจากพืช หรือแป้งอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๕.๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕.๕)
การผลิตยาสูบ
(๕.๖)
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๕.๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๕.๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๕.๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
(๖)
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑)
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
ด้วยโลหะหรือแร่
(๖.๒)
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๓)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๔)
การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๕)
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๖.๑)
(๖.๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
(๗)
กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล ซึ่งมีไว้บริการ
หรือจำหน่าย และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
ดังกล่าวด้วย
(๗.๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๗.๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗.๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๗.๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๗.๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
(๘)
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๘.๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
(๘.๔)
การอบไม้
(๘.๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๘.๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๘.๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘.๘)
การเผาถ่านหรือสะสมถ่าน
(๙)
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑)
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒)
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๙.๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๔)
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๙.๑) หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๕)
การประกอบกิจการโรงแรม
สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ
หรือ ตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
(๙.๑๐) การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด
หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๙.๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๙.๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๙.๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๙.๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๙.๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์
หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๙.๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝาก สัตว์ชั่วคราว
(๑๐)
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๑๐.๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๑๐.๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๖)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗)
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑)
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหิน ด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อย ด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๑๑.๒)
(๑๑.๕)
การเจียระไน เพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖)
การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๑๑.๗) การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง
หรือเผาหินปูน
(๑๑.๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๑๑.๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑.๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๑.๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๕)
(๑๒)
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑๒.๑)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือ สารตัวทำละลาย
(๑๒.๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๑๒.๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๑๒.๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๗.๑)
(๑๒.๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๑๒.๘)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙)
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒)
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖) การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืช
หรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
(๑๓)
กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒) การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๑๓.๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗)
การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๑๓.๘)
การพิมพ์ เขียนพ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙) การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา
หรือแพปลา
(๑๓.๑๐)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๓.๑๑)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๓.๑๒)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓.๑๓)
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ
๘ สถานประกอบกิจการที่กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามข้อบัญญัตินี้
ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตราย
จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย แล้วแต่กรณี
หมวด ๓
สถานที่ตั้ง ลักษณะอาคาร
และการสุขาภิบาล
ข้อ
๙ สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ให้รวมถึงสถานที่ประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงานให้เป็นไปตามประกาศ
ขององค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพอนามัยหรือการก่อเหตุรำคาญ
โดยคำนึงถึงลักษณะและประเภทของการประกอบกิจการ
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง มีแสงสว่างเพียงพอ และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน
โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศ ให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๑๑ สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี
วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๒ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณ และประเภทมูลฝอย
รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒)
ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใด
ที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม จะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๓ สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๔ สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร การสะสมอาหารสำหรับคนงาน
ต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยสถานจำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัย เป็นสัดส่วน และต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
หมวด ๔
การอาชีวอนามัยและความปลอดภัย
ข้อ
๑๖ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๗ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนด
หรือยอมรับให้แก่คนงาน ไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒)
กรณีที่มีวัตถุอันตราย
ต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตรายหรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตราย และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
หมวด ๕
การควบคุมของเสีย
มลพิษหรือสิ่งใด ๆ
ที่เกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการ
ข้อ ๑๘ สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือน
มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมี หรือวัตถุอันตราย
จะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญ
หรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
หมวด ๖
การขออนุญาตและใบอนุญาต
ข้อ
๑๙ เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๗ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ ๒๐ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๗ ในลักษณะที่เป็นการค้า
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียวประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์
วิธีการ หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาต
ก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้อง
หรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาต
หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอ
ซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาต
หรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๒ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าว โดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๓ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียวเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาต
ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๒๐ โดยอนุโลม
ข้อ
๒๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๕ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
ข้อ
๒๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้
ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด
และการออกใบแทนใบอนุญาตเป็นไปตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาต
ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่
มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ ๒๘ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๙ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
เมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๐ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๑ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
หมวด ๗
บทกำหนดโทษ
ข้อ
๓๒ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้
ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
บทเฉพาะกาล
ข้อ
๓๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตประกอบกิจการใดตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๘ อยู่ก่อนข้อบัญญัตินี้มีผลบังคับใช้
ให้ประกอบกิจการนั้นต่อไปจนกว่าใบอนุญาตนั้นสิ้นอายุ
และให้มาดำเนินการยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ก่อนใบอนุญาตฉบับเดิมสิ้นอายุ
ประกาศ ณ วันที่ ๒๖
ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ประภาศ เอ่งฉ้วน
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพรุเตียว
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๑๐ กันยายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๑๗๘/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,060 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๐ มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานและนายอำเภอสามพราน
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันที่ได้ประกาศไว้โดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานแล้วเจ็ดวัน
บรรดากฎ ระเบียบ
ข้อบังคับหรือคำสั่งอื่นใดขององค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับแต่งตั้งให้มีหน้าที่ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่าพนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลหรือลูกจ้างขององค์การบริหารส่วนตำบลซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่งตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่ตามความในมาตรา
๔๔ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
อาหาร หมายความว่า ของกินหรือเครื่องค้ำจุนชีวิต
ได้แก่
(๑)
วัตถุทุกชนิดที่คนกิน ดื่ม แต่ไม่รวมถึงยา วัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท
หรือยาเสพติดให้โทษตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น แล้วแต่กรณี
(๒)
วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้หรือเป็นส่วนผสมในการผลิตอาหาร รวมทั้งวัตถุเจือปนอาหาร
สี และเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือที่สาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับบริโภค ณ ที่นั้นหรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใดซึ่งต้องนำไปทำ
ประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใด ซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก
ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด
ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น และหมายรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงานหรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่น ซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม และหมายความรวมถึงบริเวณที่จัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
ข้อ
๔
ห้ามมิให้ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
กรณีที่สถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๕ ความในข้อ ๔
ไม่ใช้บังคับแก่การประกอบการดังนี้
(๑)
การประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
การขายของในตลาด
(๓)
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๖
ผู้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารต้องจัดสถานที่ให้ถูกต้องด้วย
สุขลักษณะและเงื่อนไขตามลักษณะของกิจการ ดังต่อไปนี้
ก.
สถานที่สะสมอาหาร
(๑)
ไม่อยู่ในบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
พื้นทำด้วยวัตถุถาวร ทำความสะอาดง่าย
(๓)
จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานกำหนด
(๔)
จัดให้มีแสงสว่างและทางระบายอากาศเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานกำหนด
(๕)
จัดให้มีส้วมจำนวนเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานกำหนด
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเพียงพอ
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ
และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
ข.
สถานที่จำหน่ายอาหาร
(๑)
จัดสถานที่ตามที่กำหนดใน ก. (๑) - (๖)
(๒)
จัดให้มีโต๊ะ เก้าอี้ หรือที่นั่งอย่างอื่นซึ่งมีสภาพแข็งแรง สะอาด
และเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เสมอ
(๓)
ผนังและบริเวณที่ปรุงอาหารต้องมีพื้นที่ทำความสะอาดง่าย
(๔)
จัดให้มีภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำ ประกอบ ปรุง เก็บ
และการบริโภคอาหารไว้ให้เพียงพอ ปลอดภัย และถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานกำหนด
(๕)
จัดให้มีบริเวณและที่สำหรับทำความสะอาดภาชนะตลอดจนอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ
ให้เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะเพื่อใช้ในการนั้นโดยเฉพาะ
(๖)
จัดให้มีที่สำหรับล้างมือพร้อมอุปกรณ์จำนวนเพียงพอ
(๗)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
รวมทั้งป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง
และเก็บอาหาร
(๘)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ
และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
ข้อ
๗
อาคารที่ใช้เป็นสถานที่ประกอบการต้องมีหลักฐานแสดงว่าสามารถใช้ประกอบการนั้นได้โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ข้อ
๘
ให้องค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานมีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาต
ผู้ขอหนังสือรับรองการแจ้ง งดเว้นการปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อ ๖ และข้อ
๗ เพียงเท่าที่เห็นสมควร หรือจะเปลี่ยนแปลงอย่างใดเพื่อให้เหมาะสมแก่กิจการซึ่งให้ควบคุมนั้น ทั้งนี้ การผ่อนผันนั้นต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนถึงสุขภาพอนามัยของประชาชน
ข้อ
๙
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องดูแลรักษาสถานที่จำหน่ายอาหาร
และสถานที่สะสมอาหารให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
รักษาสถานที่ให้สะอาดอยู่เสมอรวมทั้งจัดให้มีการป้องกันและกำจัดสัตว์นำโรค
(๒)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงและสัตว์นำโรคได้
และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๓)
รักษาส้วมให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๔) จัดสิ่งของเครื่องใช้และอุปกรณ์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๕)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ
และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
ข้อ
๑๐
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะของอาคาร
กรรมวิธีการจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง เก็บรักษาอาหาร ตลอดจนสุขลักษณะของภาชนะ
อุปกรณ์ น้ำใช้ และของอื่น ๆ รวมทั้งสุขลักษณะส่วนตัวของผู้จำหน่ายอาหาร
ผู้ปรุงอาหาร และผู้ให้บริการ ดังต่อไปนี้
(๑)
วาง เก็บอาหารก่อนปรุงในที่สะอาด
ถูกสุขลักษณะรวมทั้งจัดให้มีการป้องกันสัตว์นำโรคในสถานที่นั้น
(๒)
ใช้เครื่องปกปิดอาหารรวมทั้งภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำ ประกอบ
ปรุง เก็บอาหาร เพื่อป้องกันฝุ่นละออง และสิ่งที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ตลอดจนรักษาเครื่องปกปิดนั้นให้สะอาดและใช้การได้อยู่เสมอ
(๓)
น้ำแข็งสำหรับใช้บริโภคต้องจัดเก็บไว้ใช้ในภาชนะที่ถูกสุขลักษณะสามารถป้องกันสิ่งปนเปื้อนได้
และห้ามนำอาหารหรือของสิ่งใดแช่หรือเก็บรวบรวมไว้ด้วยกัน
(๔)
การทุบ บดน้ำแข็ง ต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะและสะอาดอยู่เสมอ
รวมทั้งป้องกันมิให้มีเสียงอันเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
ในกรณีที่มีผ้าเช็ดหน้าให้บริการต้องทำความสะอาดและผ่านความร้อนฆ่าเชื้อโรคหรือกรรมวิธีอื่นใดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖)
จัดให้มีน้ำสะอาดไว้ให้เพียงพอ
(๗)
ใช้ภาชนะหรือวัตถุที่สะอาด ปลอดภัย สำหรับปรุง ใส่ หรือห่ออาหาร หรือน้ำแข็ง
โดยรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๘)
ผู้จำหน่ายอาหารผู้ปรุงอาหาร
และผู้ให้บริการต้องแต่งกายให้สะอาดและปฏิบัติตนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะส่วนบุคคล
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
ข้อ
๑๑
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องไม่เป็นโรคติดต่อ และไม่จ้างหรือใช้บุคคลที่ป่วยหรือมีเหตุควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อ
จำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง เก็บอาหาร
ข้อ
๑๒
ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ พร้อมหลักฐานต่าง ๆ
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานกำหนด
ในกรณีที่สถานที่ตามวรรคหนึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตร
ให้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบ
พร้อมทั้งหลักฐานต่าง ๆ เช่นเดียวกับที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่งก่อนจัดตั้ง
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่แก่ผู้แจ้งตามแบบเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในการประกอบกิจการตามที่แจ้งเป็นการชั่วคราวในระหว่างที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ตามที่ขอ
ข้อ ๑๓
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขออนุญาตหรือการแจ้งแล้ว
ปรากฏว่าถูกต้องตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้ออกใบอนุญาตตามแบบ
หรือออกหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบ แล้วแต่กรณี
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งต้องชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ผู้ได้รับใบอนุญาต
ผู้แจ้ง ผู้แทน หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือแจ้ง แล้วแต่กรณี
ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการที่จะต้องชำระค่าธรรมเนียมดังกล่าว
การแจ้งความตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้ได้รับใบอนุญาต ผู้แจ้ง ผู้แทน
หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้ง แล้วแต่กรณี
ทราบในกรณีไม่พบตัวหรือไม่ยอมรับหนังสือ ให้ส่งหนังสือการแจ้งหรือคำสั่งทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือปิดหนังสือนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักงานทำการของผู้รับหนังสือ และให้ถือว่าผู้นั้นได้ทราบหนังสือดังกล่าวแล้วตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึงหรือวันเปิดหนังสือ
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๔ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งผู้ใดประสงค์จะขอต่ออายุใบอนุญาต
หรือขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสิ้นอายุ
ข้อ
๑๕
ใบอนุญาตหรือใบรับรองการแจ้งให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตหรือวันที่ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๑๖
เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งไม่ประสงค์จะประกอบการต่อไปให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนด
ข้อ
๑๗
หากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งให้ยื่นคำร้องขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนด
ข้อ
๑๘
หากปรากฏว่าใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสูญหายถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้ง
แล้วแต่กรณี จะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนด
เพื่อขอใบแทนใบอนุญาต
หรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐานดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ ๑๙
การออกใบแทนใบอนุญาต ใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขดังนี้
(๑) การออกใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้ใช้แบบ
แล้วแต่กรณี
โดยประทับตราสีแดง คำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย และให้มีวัน เดือน ปี
ที่ออกใบแทน พร้อมทั้งลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒) บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม
ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ ของใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม แล้วแต่กรณี
และเล่มที่ เลขที่ ปี พ.ศ. ของใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๒๐ แบบพิมพ์ต่าง ๆ ให้เป็นไปตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับใบอนุญาต
หรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารรายใดไม่ปฏิบัติตามหรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้จะต้องระวางโทษตามมาตรา
๗๒ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสามพรานเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกประกาศ คำสั่ง ระเบียบ ข้อบัญญัติหรือคำสั่งอื่นใด
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
บุญชาติ พุ่มเจริญ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสามพราน
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๑๐ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๑๙๖/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,061 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย เรื่อง การควบคุมการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
เรื่อง
ควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
ว่าด้วยการควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา
๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยโดยได้รับความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยและนายอำเภอโพธารามจึงตราข้อบัญญัติไว้
ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศไว้โดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยแล้วสิบห้าวัน
ข้อ ๓ บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ ๔ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกประกาศ คำสั่ง ระเบียบ ข้อบังคับ
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ ๕ ในข้อบัญญัตินี้
สถานประกอบกิจการ หมายความว่า
สถานที่ที่ใช้ในการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามประกาศกระทรวงสาธารณสุขที่ออกตามความในมาตรา
๓๑ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กิจการสปาเพื่อสุขภาพ หมายความว่า
การประกอบกิจการที่ให้การดูแล และสร้างสุขภาพ โดยบริการหลักที่จัดไว้
ประกอบด้วย การนวดเพื่อสุขภาพและการใช้น้ำเพื่อสุขภาพ โดยอาจมีบริการเสริม ประกอบด้วย
เช่น การอบเพื่อสุขภาพ การออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ โภชนาบำบัดและการควบคุมอาหาร โยคะและการทำสมาธิ
การใช้สมุนไพรหรือผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ ตลอดจนการแพทย์ทางเลือกอื่น ๆ หรือไม่ก็ได้โดย
ทั้งนี้ บริการที่จัดไว้จะต้องไม่ขัดต่อกฎหมายว่าด้วยการประกอบโรคศิลปะ
และกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพทางการแพทย์และต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้าน หมายความว่า การประกอบกิจการที่ให้บริการส่งพนักงานไปเลี้ยงและดูแลเด็กตั้งแต่แรกเกิดถึงอายุไม่เกิน
๖ ปี ที่บ้านของผู้รับบริการ ทั้งนี้
ไม่ว่าการประกอบกิจการนั้นจะมีสถานที่รับเลี้ยงเด็กหรือสถานที่ฝึกอบรมพนักงานอยู่ด้วยหรือไม่ก็ตาม
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้าน หมายความว่า การประกอบกิจการที่ให้บริการส่งพนักงานไปดูแลผู้สูงอายุ
(ที่มีอายุเกิน ๖๐ ปีบริบูรณ์ขึ้นไป) ที่บ้านของผู้รับบริการ ทั้งนี้
ไม่ว่าการประกอบกิจการนั้นจะมีสถานที่รับดูแลผู้สูงอายุหรือสถานที่ฝึกอบรมพนักงานอยู่ด้วยหรือไม่ก็ตาม
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า
ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะทางอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า
ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
การค้า หมายความว่า
การประกอบธุรกิจ การพาณิชย์ การอุตสาหกรรม การเกษตร
การผลิตหรือการให้บริการใด ๆ เพื่อหาประโยชน์อันมีมูลค่า
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่า
พนักงานส่วนตำบลขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่งตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่ตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ ๖ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ
ดังต่อไปนี้เป็นกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพที่ต้องมีการควบคุมในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
(๑) กิจการที่เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์
(๑.๑) การเลี้ยงสัตว์บก สัตว์ปีก สัตว์น้ำ
สัตว์เลื้อยคลานหรือแมลง
(๑.๒) การเลี้ยงสัตว์เพื่อรีดเอาน้ำนม
(๑.๓) การประกอบกิจการการเลี้ยงสัตว์ รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกันเพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น
ทั้งนี้ จะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการ
ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมหรือไม่ก็ตาม
(๒) กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์ และผลิตภัณฑ์
(๒.๑) การฆ่าสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร
การเร่ขาย การขายในตลาด และการฆ่าเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๒.๒) การฟอกหนังสัตว์ ขนสัตว์ การสะสมหนังสัตว์
ขนสัตว์ที่ยังมิได้ฟอก
(๒.๓) การสะสมเขาสัตว์ กระดูกสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔) การเคี่ยวหนังสัตว์ เอ็นสัตว์ ไขสัตว์
(๒.๕) การต้ม การตาก การเผาเปลือกหอย เปลือกปู
เปลือกกุ้ง ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย และการขายในตลาด
(๒.๖) การประดิษฐ์เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
จากเปลือกหอย กระดูกสัตว์ เขาสัตว์ หนังสัตว์ ขนสัตว์ หรือส่วนอื่นๆ ของสัตว์
(๒.๗) การผลิต การโม่ การป่น การบด การผสม การบรรจุ
การสะสม หรือการกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช
หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์
(๒.๘) การสะสมหรือการล้างครั่ง
(๓) กิจการเกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
(๓.๑) การผลิตเนย เนยเทียม
(๓.๒) การผลิตกะปิ น้ำพริกแกง น้ำพริกเผา น้ำปลา
น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว หอยดอง หรือซอสปรุงรสอื่น ๆ
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๓) การผลิต การหมัก การสะสมปลาร้า ปลาเจ่า กุ้งเจ่า
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๔) การตากเนื้อสัตว์ การผลิตเนื้อสัตว์เค็ม
การเคี่ยวมันกุ้ง ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๕) การนึ่ง การต้ม การเคี่ยว การตาก
หรือวิธีอื่นใดในการผลิตอาหารจากสัตว์ พืช ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย
การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๖) การเคี่ยวน้ำมันหมู การผลิตกุนเชียง หมูยอ
ไส้กรอก หมูตั้ง ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๗) การผลิตเส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าหู้ เต้าฮวย
วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋
(๓.๘) การผลิตแบะแซ
(๓.๙) การผลิตอาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๐) การประกอบกิจการทำขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ
ขนมเปี๊ยะ
(๓.๑๑) การแกะ
การล้างสัตว์น้ำที่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑๒) การผลิตน้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำถั่วเหลือง
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑๓) การผลิต การแบ่งบรรจุน้ำตาล
(๓.๑๔) การผลิตผลิตภัณฑ์จากน้ำนมวัว
(๓.๑๕) การผลิต การแบ่งบรรจุเอททิลแอลกอฮอล์ สุรา
เบียร์ น้ำส้มสายชู
(๓.๑๖) การคั่ว กาแฟ
(๓.๑๗) การผลิตลูกชิ้นด้วยเครื่องจักร
(๓.๑๘) การผลิตผงชูรส
(๓.๑๙) การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค
(๓.๒๐) การตาก การหมัก การดองผัก ผลไม้
หรือพืชอย่างอื่น ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๑) การผลิต การบรรจุใบชาแห้ง ชาผง
หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๒๒) การผลิตไอศกรีม
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๓) การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๒๔) การประกอบกิจการห้องเย็น แช่แข็งอาหาร
(๓.๒๕) การผลิตน้ำแข็ง ยกเว้นการผลิตเพื่อใช้ในสถานที่จำหน่ายอาหาร
และเพื่อการบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๖) การเก็บ
การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักรที่มีกำลังตั้งแต่ ๕ แรงม้าขึ้นไป
(๔) กิจการที่เกี่ยวกับยา
เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ชำระล้าง
(๔.๑) การผลิต การโม่ การบด การผสม
การบรรจุยาด้วยเครื่องจักร
(๔.๒) การผลิต การบรรจุยาสีฟัน
แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอางต่าง ๆ
(๔.๓) การผลิตสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔) การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย
ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕) การผลิตสบู่ ผงซักฟอก ผลิตภัณฑ์ชำระล้างต่าง ๆ
(๕) กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑) การอัด การสกัดเอาน้ำมันจากพืช
(๕.๒) การล้าง การอบ การรม การสะสมยางดิบ
(๕.๓) การผลิตแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู หรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๕.๔) การสีข้าวด้วยเครื่องจักร
(๕.๕) การผลิตยาสูบ
(๕.๖) การขัด การกะเทาะ การบดเมล็ดพืช การนวดข้าวด้วยเครื่องจักร
(๕.๗) การผลิต การสะสมปุ๋ย
(๕.๘) การผลิตใยมะพร้าว
หรือวัตถุคล้ายคลึงด้วยเครื่องจักร
(๕.๙) การตาก การสะสม หรือการขนถ่ายมันสำปะหลัง
(๖) กิจการที่เกี่ยวกับโลหะ หรือแร่
(๖.๑) การผลิตโลหะเป็นภาชนะ
เครื่องมือ เครื่องจักร อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
(๖.๒) การหลอม การหล่อ
การถลุงแร่ หรือโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการใน (๖.๑)
(๖.๓) การกลึง การเจาะ การเชื่อม การตี การดัด
การประสาน การรีด การอัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการใน
(๖.๑)
(๖.๔) การเคลือบ การชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก
โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด ยกเว้นกิจการใน (๖.๑)
(๖.๕) การขัด การล้างโลหะด้วยเครื่องจักร สารเคมี
หรือวิธีอื่นใด ยกเว้นกิจการใน (๖.๑)
(๖.๖) การทำเหมืองแร่ การสะสม การแยก การคัดเลือก
หรือการล้างแร่
(๗) กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๑) การต่อ การประกอบ การเคาะ การปะผุ การพ่นสี
การพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒) การตั้งศูนย์ถ่วงล้อ การซ่อม การปรับแต่ง
ระบบปรับอากาศ หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓) การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร
หรือเครื่องกล ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย
และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์ เครื่องจักร
หรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๔) การล้าง การอัดฉีดยานยนต์
(๗.๕) การผลิต การซ่อม การอัดแบตเตอรี่
(๗.๖) การปะ การเชื่อมยาง
(๗.๗) การอัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๘) กิจการที่เกี่ยวกับไม้
(๘.๑) การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒) การเลื่อย การซอย การขัด การไส การเจาะ
การขุดร่อง การทำคิ้ว หรือการตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓) การประดิษฐ์ไม้ หวาย เป็นสิ่งของด้วยเครื่องจักร
หรือการพ่น การทาสารเคลือบเงาสี หรือการแต่งสำเร็จผลิตภัณฑ์จากไม้หรือหวาย
(๘.๔) การอบไม้
(๘.๕) การผลิตธูปด้วยเครื่องจักร
(๘.๖) การประดิษฐ์สิ่งของ เครื่องใช้
เครื่องเขียนด้วยกระดาษ
(๘.๗) การผลิตกระดาษต่าง ๆ
(๘.๘) การเผาถ่าน หรือการสะสมถ่าน
(๙) กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑) กิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒) การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
เว้นแต่เป็นการให้บริการใน (๙.๑) หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๓) การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการใน (๙.๑) หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๔)
การประกอบกิจการโรงแรมหรือกิจการอื่นใดในทำนองเดียวกัน
(๙.๕) การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า
ห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๖) การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๗) การจัดให้มีการแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๘) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ
หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการใน
(๙.๑)
(๙.๙) การจัดให้มีการเล่นสเกต โดยมีแสงหรือเสียงประกอบ
หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๑๐) การประกอบกิจการเสริมสวยหรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๑) การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
โดยวิธีการควบคุมทางโภชนาการให้อาหารที่มีวัตถุประสงค์พิเศษ
การบริหารร่างกายหรือโดยวิธีอื่นใด เว้นแต่เป็นการให้บริการใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๑๒) การประกอบกิจการสวนสนุก ตู้เกม
(๙.๑๓) การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๙.๑๔) การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์
การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์ หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๕) การสักผิวหนัง การเจาะหูและอวัยวะอื่น ๆ
(๙.๑๖) การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้าน
(๙.๑๗) การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้าน
(๑๐) กิจการเกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑) การปั่นด้าย การกรอด้าย
การทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือการทอผ้าด้วยกี่กระตุกตั้งแต่ ๕ กี่ขึ้นไป
(๑๐.๒) การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย หรือนุ่น
(๑๐.๓) การปั่นฝ้าย หรือนุ่นด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔) การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ
ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕) การเย็บผ้าด้วยเครื่องจักรตั้งแต่ ๕
เครื่องขึ้นไป
(๑๐.๖) การพิมพ์ผ้า หรือการพิมพ์บนสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗) การซัก การอบ การรีด การอัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘) การย้อม การกัดสีผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑) กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑) การผลิตภาชนะดินเผา หรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒) การระเบิด การโม่ การป่นหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓) การผลิตเครื่องใช้ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔) การสะสม การผสมซีเมนต์ หิน ทราย
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๕) การเจียระไนเพชร พลอย หิน กระจก
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖) การเลื่อย การตัด
หรือการประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของต่าง ๆ
(๑๑.๗) การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง
หรือการเผาหินปูน
(๑๑.๘) การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม เช่น ผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
กระเบื้องมุงหลังคา กระเบื้องยาง ฝ้าเพดาน ท่อน้ำ เป็นต้น
(๑๑.๙) การผลิตกระจก หรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐) การผลิตกระดาษทราย
(๑๑.๑๑) การผลิตใยแก้วหรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒) กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ถ่านหิน สารเคมี
(๑๒.๑) การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งกรด ด่าง
สารออกซิไดช์ หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒) การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓) การผลิต การกลั่น การสะสม การขนส่งน้ำ
มันปิโตรเลียม หรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมต่าง ๆ
(๑๒.๔) การผลิต การสะสม การขนส่งถ่านหิน ถ่านโค้ก
(๑๒.๕) การพ่นสี ยกเว้นกิจกรรมใน (๗.๑)
(๑๒.๖) การประดิษฐ์สิ่งของเครื่องใช้ด้วยยาง ยางเทียม
พลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗) การโม่ การบดชัน
(๑๒.๘) การผลิตสี หรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙) การผลิต การล้างฟิล์มรูปถ่าย หรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐) การเคลือบ การชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุคล้ายคลึง
(๑๒.๑๑) การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒) การผลิต การบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓) การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔) การผลิต การสะสม การขนส่งดอกไม้เพลิง
หรือสารเคมี อันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕) การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖) การผลิต การบรรจุ การสะสม
การขนส่งสารกำจัดศัตรูพืช หรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗) การผลิต การบรรจุ การสะสมกาว
(๑๓) กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑) การพิมพ์หนังสือ
หรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒) การผลิต การซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์
เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ อุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓) การผลิตเทียน เทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔) การพิมพ์แบบพิมพ์เขียว หรือการถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕) การสะสมวัตถุ หรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้ว
หรือเหลือใช้
(๑๓.๖) การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗) การล้างขวด ภาชนะ หรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้ว
(๑๓.๘) การพิมพ์สีลงบนวัตถุที่ไม่ใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙) การก่อสร้าง
(๑๓.๑๐) กิจการที่เทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
ข้อ ๗ สถานประกอบกิจการที่ต้องควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมืองหรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลบังคับใช้
หรือสถานประกอบการที่เข้าข่ายเป็นโรงงานหรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย
แล้วแต่กรณี
หมวด ๒
สถานที่ตั้ง
ลักษณะอาคาร และการสุขาภิบาล
ข้อ ๘ สถานประกอบกิจการต้องตั้งห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
ตามที่กฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องมีสถานที่ตั้งตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
โดยคำนึงถึงลักษณะและประเภทของการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการนั้น ๆ
ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของประชาชนหรือก่อเหตุรำคาญด้วย
ข้อ ๙ สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑) ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารหรือกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง มีแสงสว่างเพียงพอ และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน
โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องมีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารหรือกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารหรือกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำ
ข้อ ๑๐ สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี
วัตถุอันตราย
และสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉินตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ ๑๑ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑) มีภาชนะบรรจุ
หรือภาชนะรับรองที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภทมูลฝอย
รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒) ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากพนักงานท้องถิ่น
และต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
หรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ ๑๒ สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ ๑๓ สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร
การสะสมอาหารสำหรับคนงานต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ ๑๔ สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัยเป็นสัดส่วน และต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
หมวด ๓
การอาชีวอนามัยและความปลอดภัย
ข้อ ๑๕ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ ๑๖ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิงตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนด และยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒) กรณีที่มีวัตถุอันตรายต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตราย
หรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตราย
หรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตราย และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
หมวด ๔
การควบคุม
ของเสีย มลพิษหรือสิ่งใด ๆ
ที่เกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการ
ข้อ ๑๗ สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียง
หรือความสั่นสะเทือน มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย
หรือมีการใช้สารเคมีหรือวัตถุอันตรายจะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญหรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ ๑๘ ภายใต้บังคับบทบัญญัติของข้อ
๑๗ นี้ ผู้ประกอบกิจการตามประเภทที่กำหนดไว้ในข้อ ๖
ทั้งที่เป็นการค้าและไม่เป็นการค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์อันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
และมาตรการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ ต่อไปนี้
(๑)
สถานที่นั้นต้องตั้งอยู่ในทำเลที่จะมีรางระบายน้ำรับน้ำโสโครกได้อย่างเหมาะสมตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
โดยต้องจัดทำรางระบายน้ำหรือบ่อรับน้ำโสโครกด้วยวัตถุถาวร เรียบ ไม่ซึม ไม่รั่ว
และระบายน้ำได้สะดวก
(๒)
การระบายน้ำต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำในทางน้ำสาธารณะหรือผู้อาศัยใกล้เคียง
(๓)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๔)
เมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าสถานที่ใดสมควรต้องทำพื้นที่ด้วยวัตถุถาวร เพื่อป้องกันมิให้น้ำซึม
รั่วไหล หรือขังอยู่ได้ หรือเห็นว่าควรมีบ่อพักน้ำโสโครก หรือทำการกำจัดน้ำโสโครก
ไขมัน ให้ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาล หรือต้องมีเครื่องระบายน้ำ เครื่องป้องกันกลิ่น
ไอ เสียง ความสะเทือน ฝุ่นละออง เขม่า เถ้า
ควัน มูลหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้ที่อยู่ข้างเคียง ผู้ขอรับใบอนุญาตต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขภายในระยะเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขกำหนด
(๕) ต้องมีแสงสว่างและการระบายอากาศเพียงพอ
และต้องจัดสถานที่มิให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์นำโรค
(๖) ต้องจัดให้มีน้ำสะอาดเพียงพอแก่กิจการนั้น ๆ
(๗) ต้องจัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะ
(๘) ต้องจัดให้มีส้วมที่ถูกสุขลักษณะตามกฎกระทรวง
ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๓๖) ออกตามความในพระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง
พ.ศ. ๒๕๓๕ และกฎกระทรวง ฉบับที่ ๓๙ (พ.ศ.
๒๕๓๗) ออกตามความในพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. ๒๕๒๒ และต้องมีปริมาณที่เพียงพอกับจำนวนคนที่ทำการอยู่ในสถานที่นั้น
(๙)
สถานที่เลี้ยงสัตว์ที่ขังและที่ปล่อยสัตว์ต้องกว้างขวางเพียงพอและต้องจัดให้ได้สุขลักษณะตามความเห็นชอบของเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐) สถานที่เกี่ยวกับการตากหรือผึ่งสินค้าต้องมีที่สำหรับตากหรือผึ่งสินค้าที่ไม่ก่อเหตุรำคาญตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบ
(๑๑) ปฏิบัติการอื่นใดภายใต้กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
และต้องถูกสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
คำสั่งของพนักงานท้องถิ่นหรือของพนักงานเจ้าหน้าที่ รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
หมวด ๕
ใบอนุญาต
ข้อ ๑๙ เมื่อพ้นกำหนด
๙๐ วันนับแต่ข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับ
ห้ามมิให้บุคคลใดประกอบกิจการตามประเภทที่กำหนดไว้ในข้อ ๖ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะระบุไว้ในใบอนุญาต ให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตฉบับหนึ่งให้ใช้ได้สำหรับกิจการเพียงประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว ถ้าประกอบกิจการซึ่งได้ควบคุมหลายประเภทในสถานที่แห่งเดียวกันให้เรียกเก็บค่าธรรมเนียมประเภทที่มีอัตราสูงเต็มราคาแต่ประเภทอื่นให้เก็บครึ่งราคา
ข้อ ๒๐ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๖ ในลักษณะที่เป็นการค้า จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสาร และหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) สำเนาใบอนุญาตอื่นตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔) อื่น ๆ
ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยประกาศกำหนด
ข้อ ๒๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์วิธีการหรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมดและแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขอรับใบอนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ ๒๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไข
ดังต่อไปนี้
(๑) ยินยอมให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หรือเจ้าพนักงานสาธารณสุข
เข้าตรวจสถานที่ เครื่องมือเครื่องใช้ ตลอดจนวิธีการประกอบการค้านั้นได้ตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นถึงพระอาทิตย์ตก
เมื่อได้รับแจ้งความประสงค์ให้ทราบแล้ว
และจะต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
(๒) ไม่กระทำหรือยอมให้บุคคลใดกระทำการใด ๆ
อันเป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชนในสถานประกอบกิจการ
(๓) ต้องรักษาเครื่องมือเครื่องใช้
อุปกรณ์ในการประกอบกิจการทุกชนิดให้อยู่ในสภาพที่สะอาดและปลอดภัย พร้อมใช้งานอยู่เสมอ
ถ้าวัตถุแห่งการค้านั้นจะใช้เป็นอาหารต้องป้องกันวัตถุนั้นให้พ้นจากฝุ่นละอองและสัตว์พาหะนำโรค
(๔)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงและสัตว์พาหะนำโรคได้
และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลให้ถูกต้องตามสุขลักษณะ
(๕) ต้องประกอบกิจการนั้น ๆ
ภายในเขตสถานที่ที่ได้รับอนุญาตวัน เวลาที่ได้รับอนุญาต ถ้าจะเปลี่ยนแปลง แก้ไข
หรือเพิ่มเติมสถานที่ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อน
(๖)
ต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยทุกประการ
ข้อ ๒๓ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ ๒๔ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อยเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาต
ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๒๐ และข้อ ๒๑ ด้วย
ข้อ ๒๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราค่าธรรมเนียมที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนที่ใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียม
และค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ ๒๖ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
ข้อ ๒๗ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตโดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๘ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาต
ให้ดำเนินการตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาต
นำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีที่ใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๓)
ใบแทนใบอนุญาตให้ใช้ได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิมนั้น
ข้อ ๒๙ เมื่อผู้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไป
ให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบแนบท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ ๓๐ ผู้ได้รับใบอนุญาตประกอบกิจการรายใดไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือกฎกระทรวงที่ออกตามความแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่เกี่ยวกับการประกอบกิจการที่ได้รับอนุญาตนั้น
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้แก้ไขหรือปรับปรุงให้ถูกต้องได้ และถ้าผู้ได้รับคำสั่งไม่แก้ไขหรือปรับปรุงภายในเวลาที่กำหนดให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ ๓๑ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
เมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑) ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไป
และมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือประกาศกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือการปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ ๓๒ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้ทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่วันที่คำสั่งไปถึงหรือวันที่ปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ ๓๓ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ ๓๔ บรรดาใบอนุญาตประกอบการค้าซึ่งเป็นที่รังเกียจ
หรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพที่ได้ออกก่อนวันประกาศใช้ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ได้ต่อไปจนสิ้นอายุใบอนุญาตนั้น
หมวด ๖
บทกำหนดโทษ
ข้อ ๓๕ ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามหรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ประกาศ
ณ วันที่ ๓๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
ปรีชา กระต่ายทอง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย
[เอกสารแนบท้าย]
๑.
บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลคลองข่อย เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
แบบคำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๓.
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
แบบ อภ. ๒
๕. คำขอบอกเลิกการดำเนินกิจการ
๖.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๗. ใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๘.
คำขออนุญาตการต่าง ๆ เกี่ยวกับการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๓ กรกฎาคม ๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๗ พฤศจิกายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๗๒ ง/หน้า ๒๙/๒๙ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,062 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
(ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๐ มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕
มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลอิปันโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอิปันและนายอำเภอพระแสง
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒[๑] ข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอิปันตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
บรรดาข้อบัญญัติ กฎ ข้อบังคับ ระเบียบ
คำสั่งอื่นใดในส่วนที่ตราไว้ในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ ๓ ในข้อบัญญัตินี้
อาหาร หมายความว่า
ของกินหรือเครื่องค้ำจุนชีวิต ได้แก่
(๑) วัตถุทุกชนิดที่คนกิน ดื่ม แต่ไม่รวมถึงยา
วัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท หรือยาเสพติดให้โทษตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น แล้วแต่กรณี
(๒) วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้หรือใช้ผสมในการผลิตอาหาร รวมถึงวัตถุเจือปนอาหาร
สี และเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า
อาคาร สถานที่ หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับการบริโภค ณ ที่นั่น หรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า
อาคาร สถานที่ หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใด
ซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปทำประกอบหรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า
อุจจาระหรือปัสสาวะ และให้หมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ
เศษผ้า เศษอาหาร เศษสินค้า ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์
หรือซากสัตว์ รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด
ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน
เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมชนเพื่อจำหน่ายสินค้า ประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว หรือของเสียง่าย
ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมชนเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๔ ห้ามมิให้ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หากพื้นที่ดังกล่าวมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ ๕ ความในข้อ ๔
ไม่ใช้บังคับแก่การประกอบการดังนี้
(๑) การประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒) การขายของในตลาด
(๓) การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ ๖ ผู้ตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
ต้องจัดสถานที่ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเงื่อนไขตามลักษณะของกิจการ ดังต่อไปนี้
ก. สถานที่สะสมอาหาร
(๑) ไม่ตั้งอยู่ในบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒) พื้นทำด้วยวัตถุถาวร ทำความสะอาดง่าย
(๓) จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอ
และถูกต้องด้วยสุขลักษณะ ตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลอิปันกำหนด
(๔) จัดให้มีแสงสว่างและทางระบายอากาศเพียงพอ และถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลอิปันกำหนด
(๕) จัดให้มีส้วมจำนวนเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐาน
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลอิปันกำหนด
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเพียงพอ
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวกับสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นรวมทั้ง
กฎ ข้อบังคับ ระเบียบและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
ข. สถานที่จำหน่ายอาหาร
(๑) จัดสถานที่ตามที่กำหนดไว้ในข้อ ก (๑) - (๖)
(๒) จัดให้มีโต๊ะ เก้าอี้
หรือที่นั่งอย่างอื่นซึ่งมีสภาพแข็งแรงสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เสมอ
(๓) ผนังและบริเวณที่ปรุงอาหารต้องมีพื้นผิวที่ทำความสะอาดง่าย
(๔) จัดให้มีภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำ ประกอบ
ปรุง เก็บ และการบริโภคอาหารให้เพียงพอ
ปลอดภัยและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลอิปันกำหนด
(๕) จัดให้มีบริเวณและที่สำหรับทำความสะอาดภาชนะ ตลอดอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง
ๆ ให้เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะเพื่อใช้ในการนั้นโดยเฉพาะ
(๖) จัดให้มีที่สำหรับล้างมือพร้อมอุปกรณ์จำนวนเพียงพอ
(๗) จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ รวมทั้งป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญ
เนื่องจากการจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๘) จัดให้มีระบบน้ำเสียตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้ง กฎ ข้อบังคับ ระเบียบ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
ค. สถานที่จำหน่ายอาหารที่มีพื้นที่เกินกว่าสองร้อยตารางเมตร
(๑) จัดสถานที่ตามที่กำหนดไว้ในข้อ ก. และ ข้อ ข.
(๒) จัดให้มีห้องรับประทานอาหาร ห้องครัว
และระบบการบำบัดน้ำเสียที่ถูกต้อง
(๓) ผู้ประกอบการค้าต้องผ่านการตรวจสุขภาพว่าไม่เป็นโรคติดต่อที่น่ารังเกียจ
และผ่านการทดสอบความรู้ด้านสุขาภิบาล
(๔)
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องตั้งห่างจากแหล่งที่น่ารังเกียจและหรือแหล่งก่อให้เกิดมลพิษที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พื้นผนังเพดานต้องใช้วัสดุที่ถาวร แข็งแรง เรียบทำความสะอาดง่าย พื้นลาดเอียงไปสู่ระบบรางระบายน้ำเสีย
(๕)
ต้องจัดให้มีน้ำใช้ที่เพียงพอและคุณภาพเทียบเท่าน้ำประปา โดยจ่ายระบบท่อ
ต้องมีอ่างล้างมือและห้องส้วมที่ถูกสุขลักษณะ และมีจำนวนตามเกณฑ์ในพระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๖) จัดให้มีระบบการระบายน้ำเสียที่ถูกหลักสุขาภิบาลมีการดักมูลฝอยและบ่อดักไขมัน
และต้องจัดให้มีอุปกรณ์ดับเพลิงที่เกิดจากก๊าซและติดตั้งในที่ที่หยิบง่ายเมื่อเกิดเพลิงไหม้และต้องมีการตรวจสอบอุปกรณ์ดับเพลิงทุกปี
(๗) ต้องจัดให้มีแสงสว่างภายในไม่น้อยกว่า ๒๐๐ ลักซ์ ณ จุดที่ทำการปรุง
ประกอบ และจำหน่ายอาหาร ต้องให้มีการระบายอากาศภายในร้านอย่างเพียงพอโดยมีช่องระบายอากาศ
ไม่น้อยกว่าร้อยละ ๒๐ ของพื้นที่ห้อง
สำหรับห้องรับประทานอาหารที่มีเครื่องปรับอากาศต้องมีเครื่องดูดอากาศ รวมทั้งติดตั้งเครื่องหมาย
ห้ามสูบบุหรี่ ไว้ด้วย บริเวณที่ปรุงอาหารต้องมีเครื่องดูดควันและปล่องระบายควันซึ่งสูงเพียงพอไม่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
(๘)
ผู้ประกอบการค้าอาหารต้องมีบัตรประจำตัวโดยผ่านการทดสอบและตรวจสุขภาพร่างกายซึ่งออกโดยราชการส่วนท้องถิ่นต้องติดให้เห็นได้ง่ายและมีการต่ออายุบัตรทุกปี
(๙) การจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง เก็บสะสมอาหาร
และการล้างภาชนะอุปกรณ์ต้องสูงจากพื้นที่ไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
(๑๐) อาหารเครื่องดื่มและเครื่องปรุงรสต้องใส่ภาชนะที่สะอาด
มีฝาปิดสนิท อาหารสดประเภทเนื้อต้องเก็บในภาชนะที่ปกปิด ณ อุณหภูมิที่ต่ำกว่า ๗.๒
องศาเซลเซียส
(๑๑) น้ำดื่ม เครื่องดื่ม น้ำผลไม้ ต้องสะอาด ใส่ภาชนะที่สะอาด
มีฝาปิด มีก๊อก หรือทางน้ำสำหรับรินน้ำ หรืออุปกรณ์ที่มีด้ามสำหรับตักโดยเฉพาะ
(๑๒) ภาชนะที่บรรจุอาหารหรือใส่เครื่องปรุงรสต่าง ๆ
ต้องใช้วัสดุที่มีการออกแบบที่ถูกหลักสุขาภิบาลอาหารและปลอดภัย
ภาชนะที่ใช้แล้วต้องล้างและเก็บให้ถูกหลักสุขาภิบาลอาหาร
ส่วนภาชนะประเภทใช้แล้วทิ้งห้ามนำกลับมาใช้ใหม่
(๑๓) ต้องจัดให้มีที่รองรับมูลฝอยที่ไม่รั่วซึม
มีฝาปิดและต้องมีการรวบรวมและกำจัดที่ถูกต้อง และต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดบริเวณพื้น
รางระบายน้ำที่พักมูลฝอย ห้องน้ำห้องส้วม ไม่ให้มีกลิ่นเหม็นและสะอาดอยู่เสมอ
(๑๔) ต้องจัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพและเหตุรำคาญ
อันเนื่องจากปรุงประกอบจำหน่ายและเก็บอาหาร
ข้อ ๗ อาคารที่ใช้เป็นสถานที่ประกอบการต้องมีหลักฐานแสดงว่าสามารถใช้ประกอบการนั้นได้โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ข้อ ๘ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอิปันมีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาตผู้ขอรับหนังสือรับรองการแจ้งงดเว้นการปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อ
๖ และข้อ ๗ เพียงเท่าที่เห็นสมควร
หรือจะเปลี่ยนแปลงใดเพื่อให้เหมาะสมแก่กิจการซึ่งใช้ควบคุมนั้น ทั้งนี้ การผ่อนผันนั้นต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนถึงสุขภาพอนามัยของประชาชน
ข้อ ๙ ผู้ได้รับอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องดูแลรักษาสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) รักษาสถานที่ให้สะอาดอยู่เสมอ รวมทั้งจัดให้มีการป้องกันและกำจัดสัตว์นำโรค
(๒)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธ์แมลงสัตว์นำโรคได้
และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๓) รักษาส้วมให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๔) จัดสิ่งของเครื่องใช้และอุปกรณ์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๕)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
ข้อ ๑๐ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
ต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะของอาหาร กรรมวิธีการจำหน่าย
ทำ ประกอบ ปรุง เก็บรักษาอาหาร ตลอดจนสุขลักษณะของภาชนะ อุปกรณ์
น้ำใช้และของใช้อื่น ๆ รวมทั้งสุขลักษณะส่วนบุคคลของผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ปรุงอาหาร
และผู้ให้บริการ ดังต่อไปนี้
(๑) วางเก็บอาหารก่อนปรุงในที่สะอาดถูกสุขลักษณะ รวมทั้งจัดให้มีการป้องกันสัตว์นำโรคในสถานที่นั้น
(๒) ใช้เครื่องปกปิดอาหารรวมทั้งภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ
ที่ใช้ในการทำประกอบ ปรุง เก็บอาหาร เพื่อป้องกันฝุ่นละอองและสิ่งที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ตลอดจนรักษา เครื่องปกปิดนั้นให้สะอาดและใช้ในการได้ดีอยู่เสมอ
(๓) น้ำแข็งสำหรับใช้บริโภคต้องจัดเก็บไว้ในภาชนะที่ถูกสุขลักษณะ
สามารถป้องกัน สิ่งปนเปื้อนได้
และห้ามนำอาหารหรือสิ่งของอื่นแช่หรือเก็บรวมไว้ด้วยกัน
(๔) การทุบ บดน้ำแข็ง ต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะและสะอาดอยู่เสมอ
รวมทั้งป้องกันมิให้มีเสียงอันเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
ในกรณีที่มีผ้าเช็ดหน้าให้บริการต้องทำให้สะอาดและผ่านความร้อนฆ่าเชื้อโรคหรือกรรมวิธีอื่นใดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖) จัดให้มีน้ำสะอาดไว้ให้เพียงพอ
(๗) ใช้ภาชนะหรือวัตถุที่สะอาดปลอดภัยสำหรับปรุง
ใส่หรือห่ออาหารหรือน้ำแข็งโดยรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๘) ผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ปรุงอาหาร
และผู้ให้บริการต้องแต่งกายให้สะอาด และปฏิบัติตนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะส่วนบุคคล
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวกับสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติ และคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
ข้อ ๑๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องไม่เป็นโรคติดต่อ
และไม่จ้างหรือใช้บุคคลที่ป่วยหรือมีเหตุให้ควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อ จำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง เก็บอาหาร
ข้อ ๑๒ ผู้ใดประสงค์จะจัดสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
ให้ยื่นคำขอใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สอ. ๑ พร้อมกับหลักฐานต่าง ๆ
ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลอิปันกำหนด
ในกรณีสถานที่ตามวรรคหนึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรให้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบ
สอ. ๒ พร้อมกับหลักฐานต่าง ๆ เช่นเดียวกับที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่งก่อนขอตั้ง
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่แก่ผู้แจ้งตามแบบ
สอ. ๓ เพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในการประกอบกิจการตามที่แจ้งเป็นการชั่วคราวในระหว่างที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ตามที่ขอ
ข้อ ๑๓ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขออนุญาตหรือการแจ้งแล้ว
ปรากฏว่าถูกต้องตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดให้ออกใบอนุญาตตามแบบ สอ. ๔ หรือแบบ สอ. ๕
หรือหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบ สอ. ๖ หรือแบบ สอ. ๗ แล้วแต่กรณี
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือแจ้งต้องชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ผู้ได้รับใบอนุญาต
ผู้แจ้ง ผู้แทนหรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้ง แล้วแต่กรณี ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งจะบอกเลิกการดำเนินการกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการที่จะต้องชำระค่าธรรมเนียมดังกล่าว
การแจ้งตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้ได้รับอนุญาต ผู้แจ้งผู้แทนหรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้ง
แล้วแต่กรณี ทราบ
ในกรณีไม่พบตัวหรือไม่ยอมรับหนังสือให้ส่งการแจ้งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหนังสือปิดหนังสือนั้นไว้เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักงานของผู้ต้องรับหนังสือ และให้ถือว่าผู้นั้นได้ทราบหนังสือดังกล่าวแล้วตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึงหรือวันปิดหนังสือ
แล้วแต่กรณี
ข้อ ๑๔ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งผู้ใดประสงค์ขอต่อใบอนุญาตหรือขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สอ. ๘ พร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสิ้นอายุ
ข้อ ๑๕ ใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตหรือวันที่ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ ๑๖ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งไม่ประสงค์จะประกอบการต่อไปให้ไปยื่นคำร้องบอกเลิกการดำเนินการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สอ. ๙
ข้อ ๑๗ หากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งให้ยื่นคำร้องขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สอ. ๙
ข้อ ๑๘ หากปรากฏว่าใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้รับหนังสือรับรองการแจ้ง
แล้วแต่กรณี จะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สอ. ๙
เพื่อขอรับใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีเกิดสูญหาย หรือถูกทำลาย
(๒) ในอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ ๑๙ การออกใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขดังนี้
(๑) การออกใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้ใช้แบบ สอ.
๔ หรือแบบ สอ. ๕ หรือแบบ สอ. ๖ หรือแบบ สอ. ๗ แล้วแต่กรณี โดยประทับตราสีแดงคำว่า แทน กำกับไว้ด้วย และให้มีวัน เดือน ปี ที่ออกใบแทน
พร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒) บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม
ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม
แล้วแต่กรณี และเล่มที่ เลขที่ ปี พ.ศ.
ของใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ ๒๐ ให้ใช้แบบพิมพ์ต่าง ๆ
ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนี้ ดังต่อไปนี้
(๑) คำขอรับใบอนุญาตจักตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ
สอ. ๑
(๒)
คำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ
สอ. ๒
(๓)
ใบแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๓
(๔) ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๔
(๕) ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๕
(๖) หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๖
(๗) หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๗
(๘)
คำขอต่อใบอนุญาตหรือขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้งเพื่อจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสะสมอาหารให้ใช้แบบ
สอ. ๘
(๙) คำร้องขออนุญาตการต่าง ๆ ให้ใช้แบบ สอ. ๙
ข้อ ๒๑ ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามหรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามบทกำหนดโทษ
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๒๒ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอิปันเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ข้อบังคับ ประกาศ คำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ
ณ วันที่ ๒๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๙
สมกมล ศรีสมโภชน์
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอิปัน
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตจักตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ
สอ. ๑
๓. คำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ
สอ. ๒
๔.
ใบแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๓
๕. ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๔
๖. ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๕
๗. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๖
๘. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๗
๙.
คำขอต่อใบอนุญาตหรือขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้งเพื่อจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสะสมอาหารให้ใช้แบบ
สอ. ๘
๑๐ คำร้องขออนุญาตการต่าง ๆ ให้ใช้แบบ สอ. ๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๓ กรกฎาคม ๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๗ พฤศจิกายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๗๒ ง/หน้า ๒๐/๒๙ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,063 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย เรื่อง การควบคุมการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย
เรื่อง
การควบคุมการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรแก้ไขและปรับปรุงรายชื่อกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ให้สอดคล้องกับสภาวการณ์ในปัจจุบัน
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
(ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๐ และมาตรา
๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วรายโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วรายและนายอำเภอนครชัยศรี
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑
ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย
เรื่อง การควบคุมการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วรายนับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓ ให้ยกเลิก
(๑) ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๔๘
(๒) ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่ ๑)
พ.ศ. ๒๕๕๐
(๓) ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่ ๒)
พ.ศ. ๒๕๕๖
บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ ๔ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า
ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า
ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย
เจ้าพนักงานสาธารณสุข
หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๕
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วรายเป็นผู้รักษาให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกประกาศ
ระเบียบ หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ ๖
ให้กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพดังต่อไปนี้
เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย
(๑) กิจการที่เกี่ยวกับการสัตว์เลี้ยง
(๑.๑) การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๑.๒) การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน
เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้
จะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมก็ตาม
(๒) กิจการที่เกี่ยวข้องกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๒.๑) การฆ่าสัตว์
หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย
หรือขายในตลาด
(๒.๒) การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๒.๓) การสะสมเขา กระดูก
หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔) การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๒.๕) การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง
ตาก เผา หรือกรรมวิธีใด ๆ ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๒.๖) การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม
หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืช
เพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๒.๗) การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
(๓) กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร
เครื่องดื่ม น้ำดื่ม ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย
การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง
น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๓.๒) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง
จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ
น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง
แช่อิ่ม จากผักผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๓.๔) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ
อาหารจากพืชหรือสัตว์ที่ได้โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ
รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๓.๕) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๓.๖) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน
ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น
ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๗) การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี
สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๘) การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ
ขนมอบอื่น ๆ
(๓.๙) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม
หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๓.๑๐) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม
เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๓.๑๑) การผลิตไอศกรีม
(๓.๑๒) การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๓.๑๓) การผลิต สะสม
หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๑๔) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์
สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก น้ำตาลเมา
(๓.๑๕) การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค
น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๓.๑๖) การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๓.๑๗) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน
น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้ เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง
ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๘) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารกระป๋อง ขวด
หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๙) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส
หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๓.๒๐) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๓.๒๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๓.๒๒) การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ
ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๓.๒๓) การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๓.๒๔) การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
(๔) กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์
เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๔.๑) การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๔.๒) การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น
เครื่องสำอาง รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๔.๓) การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔) การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย
ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕) การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด
หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
(๕) กิจการเกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๕.๒) การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๕.๓) การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู
แป้งจากพืช หรือแป้งอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๕.๔) การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร
หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕.๕) การผลิตยาสูบ
(๕.๖) การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๕.๗) การผลิต สะสม
หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๕.๘) การผลิตเส้นใยจากพืช
(๕.๙) การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง
ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
(๖) กิจการเกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑) การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์
หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยโลหะหรือแร่
(๖.๒) การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๓) การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด
หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๖.๑)
(๖.๔) การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก
โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๕) การขัด ล้างโลหะ ด้วยเครื่องจักรหรือสารเคมี
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๖) การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
(๗) กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๑) การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี
หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒) การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓) การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร
เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๔) การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกล ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย
และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๕) การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดรถยนต์
(๗.๖) การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗.๗) การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางรถยนต์
หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๗.๘) การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตซ์
(๗.๙) การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
(๘) กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๘.๑) การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒) การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว
หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓) การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
(๘.๔) การอบไม้
(๘.๕) การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๘.๖) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน
หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๘.๗) การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘.๘) การเผาถ่านหรือสะสมถ่าน
(๙) กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑) การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒) การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๙.๓) การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑) หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๔) การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๕) การประกอบกิจการโรงแรม
สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่ได้จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๖) การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า
หรือห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๗) การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๘) การจัดให้มีมหรสพ
การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง
หรือ การแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ
หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการในที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๙.๑)
(๙.๑๐) การประกอบกิจการเล่นสเกต
หรือโรลเลอร์เบลด หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๑๑) การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๒) การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๙.๑๓) การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๙.๑๔) การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๙.๑๕) การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๙.๑๖) การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๙.๑๗) การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์
การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์ หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๘) การประกอบกิจการสักผิวหนัง
หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๙.๑๙) การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๑) การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน
รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
(๑๐) กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑) การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร
หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๑๐.๒) การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๑๐.๓) การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔) การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ
ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕) การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ
ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๖) การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗) การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘) การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑) กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๑๑.๑) การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒) การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๑๑.๔) การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุ
ก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๑๑.๒)
(๑๑.๕) การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือ กระจก
หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๑๑.๖) การเลื่อย ตัด
หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๑๑.๗) การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง
หรือเผาหินปูน
(๑๑.๘) การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๑๑.๙) การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐) การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑.๑๑) การผลิตใยแก้วหรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๑.๑๒) การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก
แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๕)
(๑๒) กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน
ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑๒.๑) การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง
สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒) การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓) การผลิต สะสม กลั่น
หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๑๒.๔) การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๑๒.๕) การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๗.๑)
(๑๒.๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๑๒.๗) การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๑๒.๘) การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙) การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐) การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑) การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒) การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓) การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔) การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง
หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕) การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคมีเคลือบเงา
(๑๒.๑๖) การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗) การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
(๑๓) กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือพิมพ์หรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒) การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์
เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓) การผลิตเทียน หรือเทียนไข
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔) การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕) การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุดใช้แล้ว
หรือเหลือใช้
(๑๓.๖) การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗) การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๑๓.๘) การพิมพ์ เขียน พ่นสี
หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙) การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา
หรือแพปลา
(๑๓.๑๐) การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยเครื่องจักร
(๑๓.๑๑)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลงหรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๓.๑๒) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓.๑๓) การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
หมวด ๒
หลักเกณฑ์วิธีการและเงื่อนไขในการขอและออกใบอนุญาต
ข้อ ๗
เมื่อข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับแล้ว
ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการตามประเภทที่ระบุไว้ในข้อ ๖
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วรายในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ ๘
ผู้ใดประสงค์ที่จะประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพซึ่งต้องควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบ อภ.
๑ ต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพร้อมหลักฐานต่าง ๆ
ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วรายกำหนด
ข้อ ๙
ผู้ขอรับใบอนุญาต ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามข้อ ๗ ต้องปฏิบัติเกี่ยวกับการดูแลสุขภาพหรือสุขลักษณะของสถานที่ที่ใช้ประกอบกิจการให้เป็นไปตามเงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่นั้นต้องตั้งอยู่ในทำเลที่จะมีรางระบายน้ำรับน้ำโสโครกได้อย่างเหมาะสมตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒) ต้องจัดทำรางระบายน้ำ
หรือบ่อรับน้ำโสโครกด้วยวัตถุถาวร เรียบไม่ซึม ไม่รั่ว ระบายน้ำได้สะดวก
(๓)
การระบายน้ำต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำในทางน้ำสาธารณะหรือผู้อาศัยใกล้เคียง
(๔) จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
เมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าสถานที่ใดสมควรจะต้องทำพื้นด้วยวัตถุถาวร
เพื่อป้องกันมิให้น้ำซึม รั่วไหลหรือขังอยู่ได้ หรือเห็นว่าควรมีบ่อพักน้ำโสโครกหรือการกำจัดน้ำโสโครก
ไขมันให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลและสิ่งแวดล้อม หรือต้องมีเครื่องระบายน้ำ
เครื่องป้องกันกลิ่นไอเสีย ความกระเทือน ฝุ่น ละออง เขม่า เถ้า หรือสิ่งอื่นใด
อันอาจเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้ที่อยู่ข้างเคียง ข้อกำหนดดังกล่าวผู้ขอรับใบอนุญาตต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๖) ต้องให้มีแสงสว่างและการระบายอากาศเพียงพอ
และต้องจัดสถานที่มิให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์นำโรค
(๗) ต้องจัดให้มีน้ำสะอาดเพียงพอแก่กิจการนั้น ๆ
(๘) ต้องมีที่รองรับมูลฝอย
และสิ่งปฏิกูลอันได้สุขลักษณะจำนวนเพียงพอ
(๙) ต้องจัดให้มีส้วมอันได้สุขลักษณะ
จำนวนเพียงพอกับจำนวนคนที่ทำการอยู่ในสถานที่นั้น และต้องตั้งอยู่ในทำเลที่เหมาะสม
รวมทั้งการกำจัดสิ่งปฏิกูลด้วยวิธีถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาล และสิ่งแวดล้อม
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐) สถานที่เลี้ยงสัตว์ที่ขังและที่ปล่อยสัตว์กว้างขวางเพียงพอและต้องจัดให้ได้สุขลักษณะ
(๑๑)
สถานที่เกี่ยวกับการตากหรือผึ่งสินค้าต้องมีที่สำหรับตากหรือผึ่งสินค้าตามที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบ
(๑๒)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย
ข้อ ๑๐
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้พิจารณาแล้วเห็นว่าผู้ขอรับใบอนุญาตหรือขอต่ออายุใบอนุญาตปฏิบัติการครบถ้วนตามความในข้อ
๘ และการอนุญาตนั้นไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนต่อสุขภาพอนามัยของประชาชนก็ให้ออกใบอนุญาตให้ตามแบบ
อภ. ๒
ข้อ ๑๑
ผู้ได้รับอนุญาตให้ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องมารับใบอนุญาตพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับตั้งแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากมิได้มารับใบอนุญาตและชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ ๑๒
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะของการประกอบการและมาตรการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
ดังต่อไปนี้
(๑) ต้องรักษาเครื่องมือเครื่องใช้ในการประกอบการค้าทุกอย่างให้สะอาดอยู่เสมอ
ถ้าวัตถุแห่งการค้านั้นจะใช้เป็นอาหารต้องป้องกันวัตถุนั้นให้พ้นจากฝุ่นละอองและสัตว์พาหะนำโรค
(๒)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงและสัตว์พาหะนำโรคได้
และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๓) ถ้าจะเปลี่ยนแปลง แก้ไข
หรือเพิ่มเติมสถานที่ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อน
(๔)
ต้องยอมให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หรือผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น เข้าตรวจสถานที่ เครื่องมือ
เครื่องใช้
ตลอดจนวิธีประกอบการค้านั้นได้ในเวลาอันสมควรเมื่อได้รับแจ้งความประสงค์ให้ทราบแล้ว
(๕)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย
ข้อ ๑๓
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ เงื่อนไข
หรือรายละเอียดใด ๆ
ที่จำเป็นต่อการป้องกันอันตรายหรือเพื่อปฏิบัติการเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
อนามัยหรือสิ่งแวดล้อม ให้ผู้ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพซึ่งต้องควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ถือปฏิบัติเพิ่มเติมนอกเหนือจากที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้เป็นการเฉพาะกิจหรือเฉพาะรายได้
โดยให้ระบุไว้ในอนุญาตให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติ
ข้อ ๑๔
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นเรียกเก็บค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตให้ประกอบกิจการค้า
ซึ่งกำหนดให้ควบคุมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้
ใบอนุญาตฉบับหนึ่งใช้สำหรับกิจการค้าประเภทเดียวและสำหรับ
สถานที่แห่งเดียวถ้าประกอบกิจการค้าซึ่งกำหนดให้ควบคุมหลายประเภทในขณะและสถานที่เดียวกัน
ให้เรียกเก็บค่าธรรมเนียมในประเภทที่มีอัตราสูงเต็มอัตราแต่ประเภทเดียว ประเภทอื่นให้เก็บเพียงกึ่งอัตรา
ข้อ ๑๕
ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับตั้งแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้เพียงในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย
ข้อ ๑๖
การต่อใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น ตามแบบ อภ. ๓
ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ให้ต่อใบอนุญาต
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุจะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
ข้อ ๑๗
เมื่อผู้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไป
ให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น ตามแบบ อภ. ๔
ข้อ ๑๘
หากผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาต
ให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น ตามแบบ อภ. ๔
ข้อ ๑๙
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ตามแบบ อภ. ๔ ภายในสิบห้าวัน นับตั้งแต่วันที่ได้รับทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ
กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒) ใบอนุญาตเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ ๒๐
การออกใบแทนใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงื่อนไขดังนี้
(๑) การออกใบแทนใบอนุญาตให้ใช้แบบ
อภ. ๒ โดยประทับตราสีแดงคำว่า ใบแทน
กำกับไว้ด้วย และให้มี วัน เดือน ปี ที่ออกใบแทน พร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ที่ได้รับมอบหมายเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
ให้ใช้ใบแทนใบอนุญาตได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิมนั้น
(๓) บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม
ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิม แล้วแต่กรณี
และลง เล่มที่ เลขที่ ปี ของใบแทนใบอนุญาต
ข้อ ๒๑
ผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๒
ให้ใช้แบบพิมพ์ต่าง ๆ ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ดังต่อไปนี้
(๑)
คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ อภ. ๑
(๒)
ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ อภ. ๒
(๓)
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ อภ. ๓
(๔) คำขออื่น ๆ ให้ใช้แบบ อภ. ๔
หมวด ๓
บทกำหนดโทษ
ข้อ ๒๓
ผู้รับใบอนุญาตให้ประกอบกิจการซึ่งกำหนดให้ควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขโดยเฉพาะที่ระบุไว้ในใบอนุญาต
หรือหากปรากฏในภายหลังว่าการประกอบกิจการของผู้รับใบอนุญาต มีการดำเนินการใด ๆ
ที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชนหรือสิ่งแวดล้อม
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควร
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันและให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ปฏิบัติ
หรือแก้ไขเหตุที่ปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้น
กรณีที่ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตมาแล้วสองครั้งและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีกเจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเสียก็ได้
ข้อ ๒๔
ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๒๕
บรรดาความผิดซึ่งผู้ใดฝ่าฝืนตามข้อบัญญัตินี้ในความผิดที่มีโทษปรับสถานเดียวและปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
หากได้ชำระค่าปรับเต็มจำนวนตามอัตราขั้นสูงที่กำหนดไว้ภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับแจ้งเป็นหนังสือให้ถือว่าได้ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้แล้ว
บทเฉพาะกาล
ข้อ ๒๖
บรรดาใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพที่ได้ออกก่อนวันที่ข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับให้คงใช้ต่อไปจนสิ้นอายุใบอนุญาตนั้น
ประกาศ
ณ วันที่ ๑๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สมัชชา ทองสิมา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย
[เอกสารแนบท้าย]
๑.
บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลงิ้วราย เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ อภ. ๑
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ
อภ. ๒
๔.
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ อภ. ๓
๕. คำขออื่น ๆ ให้ใช้แบบ อภ. ๔
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๓ กรกฎาคม ๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๖ พฤศจิกายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๗๒ ง/หน้า ๑/๒๙ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,064 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
ว่าด้วยการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๙
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีและนายอำเภอกบินทร์บุรี
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑
ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยง
หรือปล่อยสุนัขและแมว พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีนับแต่วันถัดจากวันประกาศ
ในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔
ความในข้อบัญญัตินี้มิให้ใช้บังคับแก่สุนัขและแมวของทางราชการ
ข้อ
๕ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมว หมายความว่า เจ้าของหรือผู้ครอบครองสุนัขหรือแมว
การปล่อยสุนัขหรือแมว
หมายความว่า การกระทำใด ๆ ที่ทำให้สุนัขหรือแมวพ้นไปจากความรับผิดชอบเลี้ยงดูของตนหรือปล่อยให้อยู่นอกสถานที่โดยปราศจากการควบคุม
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่ของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และให้หมายรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
การจัดทำทะเบียนสุนัขและแมว หมายความว่า
การให้เจ้าของสุนัขหรือแมวแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เพื่อบันทึกรายละเอียดรูปพรรณสัณฐานและประวัติของสุนัขหรือแมว
โดยมีการระบุตัวสุนัข และแมวอย่างชัดเจนเป็นการถาวร ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
พร้อมจัดทำบัตรประจำตัวสุนัขหรือแมว
สุนัขควบคุมพิเศษ หมายความว่า
(๑)
สุนัขสายพันธุ์ดุร้าย เช่น พิทบูลเทอเรีย บูลเทอเรีย สเตฟฟอร์ดเชอร์บูลเทอเรีย
รอทไวเลอร์ และฟิล่าบราซิลเรียโร เป็นต้น
(๒)
สุนัขที่มีประวัติทำร้ายคนหรือพยายามทำร้ายคน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขตามมาตรา
๕ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่า
พนักงานส่วนตำบลผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งจาก เจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา ๔๔
วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๖
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีรักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๗
ให้พื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลเป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว
ข้อ
๘
ห้ามผู้ใดปล่อยสุนัขหรือแมวในที่หรือทางสาธารณะ
หรือในที่อื่นใดในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีตามที่ได้ประกาศกำหนดไว้
หมวด ๒
การจัดทำทะเบียนสุนัขและแมว
ข้อ ๙
เจ้าของสุนัขหรือแมวมีหน้าที่ต้องแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เพื่อจัดทำทะเบียนสุนัขและแมว ณ
องค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีหรือสถานที่อื่นใดที่กำหนดภายใน ๑๒๐ วัน
นับแต่วันที่สุนัขหรือแมวเกิดหรือภายใน ๖๐
วันนับแต่วันที่นำสุนัขหรือแมวมาเลี้ยงในเขตพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
ข้อ
๑๐
การจัดทำทะเบียนสุนัขและแมวให้เจ้าของสัตว์ยื่นคำขอพร้อมเอกสาร
ประกอบด้วยสำเนาบัตรประจำตัวประชาชน
สำเนาทะเบียนบ้านอันเป็นสถานที่ซึ่งสัตว์อาศัยอยู่
และรูปถ่ายของสัตว์ซึ่งถ่ายไว้ไม่เกินสองเดือน
ข้อ
๑๑
เมื่อพนักงานเจ้าหน้าที่ได้ตรวจสอบความสมบูรณ์ของคำขอจัดทำทะเบียนสุนัขและแมวแล้ว
ปรากฏว่าเอกสารและหลักฐานสมบูรณ์ถูกต้องให้ออกบัตรประจำตัวสุนัขและแมว
ให้แก่ผู้ยื่นคำขอ
ข้อ
๑๒
ในกรณีดังต่อไปนี้ให้ดำเนินการภายในสามสิบวัน
(๑)
เมื่อมีการย้ายที่อยู่ของสุนัขหรือแมว หรือในกรณีสุนัขหรือแมวได้ตายลง
หรือกรณีที่สุนัขหรือแมวได้หายไป ให้เจ้าของสัตว์มีหน้าที่ต้องแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ทราบ
ในกรณีที่สัตว์หายไปต่อมาได้สัตว์ดังกล่าวกลับคืนมาให้เจ้าของมีหน้าที่ต้องแจ้งด้วย
(๒) เมื่อบัตรประจำตัวสุนัขหรือแมวสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ ให้เจ้าของสัตว์มีหน้าที่ต้องแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เพื่อทำบัตรประจำตัวสุนัขหรือแมวฉบับใหม่
หมวด ๓
การควบคุมการเลี้ยงสุนัขและแมว
ข้อ
๑๓ ในการเลี้ยงสุนัขหรือแมว
เจ้าของสัตว์ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตว์ที่มั่นคงแข็งแรง
ตามความเหมาะสมแก่ประเภทและชนิดของสัตว์ และมีขนาดเพียงพอแก่การดำรงชีวิตของสัตว์
มีแสงสว่างและการระบายอากาศที่เพียงพอ
มีระบบการระบายน้ำและการบำบัดของเสียที่เกิดขึ้นอย่างถูกสุขลักษณะ
และต้องเลี้ยงสัตว์เฉพาะในเขตบ้าน
ตามทะเบียนบ้านที่ระบุไว้ในทะเบียนสุนัขหรือแมวเท่านั้น
(๒)
รักษาสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้สะอาดอยู่เสมอให้เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่ของตน
และไม่เลี้ยงสัตว์ในสถานที่ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๓)
รับผิดชอบต่อชีวิตความเป็นอยู่และเลี้ยงดูให้อาหารเพื่อการดำรงชีพปกติของสุนัขหรือแมว
จัดให้มีการเสริมภูมิคุ้มกันโรคในสัตว์เพื่อป้องกันโรคติดต่อจากสัตว์มาสู่คน
และมีหน้าที่นำสุนัขหรือแมวไปพบสัตวแพทย์เพื่อทำการตรวจรักษาเมื่อสัตว์เจ็บป่วย
(๔)
กำจัดซากสัตว์และมูลสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะ
ข้อ
๑๔
ในกรณีที่มีเหตุควรสงสัยว่าสัตว์เลี้ยงนั้นเป็นโรคอันอาจเป็นอันตรายแก่สุขภาพของบุคคลทั่วไป
ให้เจ้าของสัตว์แยกกักสัตว์นั้นต่างหาก และแจ้งให้องค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีทราบ
และต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของสัตวแพทย์
ข้อ
๑๕
เจ้าของสัตว์ต้องจัดการให้สุนัขหรือแมวได้รับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าครั้งแรกเมื่อสุนัขและแมวอายุประมาณ
๒ ๔ เดือน และครั้งต่อไปตามที่กำหนดในใบรับรองการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าตามกำหนดเวลา
และเมื่อปรากฏว่าสัตว์ของตนมีอาการของโรคพิษสุนัขบ้าให้แจ้งต่อองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรีภายใน
๒๔ ชั่วโมงนับแต่เวลาที่สัตว์นั้นแสดงอาการ
ข้อ
๑๖
เจ้าของสุนัขและแมวมีหน้าที่ระวังและรับผิดชอบมลภาวะด้านเสียง
กลิ่นที่รบกวนผู้อื่น และสิ่งปฏิกูล รวมตลอดถึงอันตรายต่อสุขภาพร่างกายและชีวิตของผู้อื่น
ข้อ
๑๗
กรณีเจ้าของสุนัขหรือแมวไม่สามารถเลี้ยงดูสัตว์ได้อีกต่อไป
เจ้าของต้องมอบสัตว์พร้อมบัตรประจำตัวของสัตว์ให้กับบุคคลอื่นที่ยินยอมด้วยความสมัครใจ
และเจ้าของใหม่ต้องแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ภายในสามสิบวันนับแต่วันที่นำสัตว์มาเลี้ยง
หมวด ๔
การนำสุนัขและแมวออกนอกสถานที่เลี้ยง
ข้อ
๑๘
การนำสุนัขหรือแมวออกนอกสถานที่เลี้ยง
เจ้าของต้องพกพาบัตรประจำตัวสุนัขและแมว
ตลอดเวลาและต้องแสดงบัตรเมื่อเจ้าหน้าที่เรียกตรวจ
เจ้าของสุนัขและแมวต้องควบคุมสัตว์ด้วยเครื่องควบคุมที่แข็งแรงพอที่จะหยุดยั้งสัตว์มิให้ทำร้ายผู้อื่นที่มิใช่เจ้าของ
หรือทำความเสียหายให้เกิดกับสิ่งของสาธารณะหรือบุคคลอื่นได้ทันท่วงที
ข้อ
๑๙
การนำสุนัขควบคุมพิเศษออกนอกสถานที่เลี้ยงเจ้าของสุนัขจะต้องจัดให้สุนัขสวมใส่อุปกรณ์ครอบปากและผูกสายลากจูงที่แข็งแรง
และต้องจับสายลากจูงห่างจากตัวสุนัขไม่เกินห้าสิบเซนติเมตรโดยตลอดเวลา
ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคับในกรณี
ดังต่อไปนี้
(๑)
ขณะที่สุนัขอยู่ในระหว่างการประกวดการแสดงหรือการประกอบกิจกรรมอื่นใดในทำนองเดียวกัน แต่ผู้จัดงานจะต้องมีมาตรการในการป้องกันสุนัขหรือแมวมิให้ทำร้ายคน
(๒)
ขณะที่สุนัขอยู่ในการฝึกหัด
แต่ผู้ฝึกจะต้องมีมาตรการในการป้องกันมิให้สุนัขหรือแมวทำร้ายคน
(๓)
ในขณะที่สุนัขยู่ในกรงที่ขังหรือเครื่องควบคุมอื่นใดที่มั่นคงแข็งแรงเพียงพอที่จะป้องกันมิให้สัตว์เข้าถึงบุคคลภายนอก
ข้อ
๒๐
ห้ามบุคคลอายุต่ำกว่าสิบห้าปีหรือเกินกว่าหกสิบห้าปีนำสุนัขควบคุมพิเศษออกนอกสถานที่เลี้ยง
เว้นแต่จะอยู่ในกรง ที่ขัง
หรือเครื่องควบคุมอื่นที่มั่นคงแข็งแรงเพียงพอที่จะป้องกันสุนัขมิให้เข้าถึงบุคคลภายนอก
หมวด ๕
อำนาจหน้าที่ของเจ้าพนักงาน
ข้อ
๒๑
เจ้าของสุนัขหรือแมวต้องอำนวยความสะดวกแก่พนักงานเจ้าหน้าที่ในการตรวจสอบตามอำนาจหน้าที่ที่กำหนดไว้ตามกฎหมายว่าด้วยการสาธารณสุข
เจ้าของสุนัขหรือแมวต้องแสดงข้อมูลหลักฐานต่าง ๆ
เกี่ยวกับสุนัขหรือแมว เมื่อพนักงานเจ้าหน้าที่ร้องของสำหรับการปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมาย
ข้อ
๒๒
ในกรณีที่มีเรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับการเลี้ยงสุนัขหรือแมว
พนักงานเจ้าหน้าที่จะต้องไม่เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับผู้ร้องเรียนและเจ้าของสุนัขหรือแมวจะต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของพนักงานเจ้าหน้าที่คำสั่งของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมวด ๖
บทกำหนดโทษ
ข้อ ๒๓
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้มีความผิดต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
บทเฉพาะกาล
ข้อ
๒๔
เจ้าของสุนัขหรือแมวที่เลี้ยงสุนัขหรือแมวไว้ก่อนวันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับต้องยื่นคำขอต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เพื่อจัดทำทะเบียนสุนัขหรือแมวให้แล้วเสร็จภายในหนึ่งปีนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ประกาศ ณ วันที่ ๑๙
ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ประเสริฐ แววนำ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนนทรี
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๑๐ กันยายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๑๕๐/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,065 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ว่าด้วยการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๙ และมาตรา ๓๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
และนายอำเภอเฝ้าไร่ จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑
ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า การเลี้ยงสัตว์ในสถานที่เลี้ยงสัตว์
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในลักษณะที่มีการปล่อยให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์รวมทั้งการสละการครอบครองสัตว์
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า คอกสัตว์ กรงสัตว์
ที่ขังสัตว์ หรือสถานที่ในลักษณะอื่นที่ใช้ในการควบคุมสัตว์ที่เลี้ยง
เจ้าของสัตว์ หมายความรวมถึงผู้ครอบครองสัตว์ด้วย
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
เพื่อประโยชน์ในการรักษาสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชนในท้องถิ่น
หรือเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
ให้พื้นที่ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ดังนี้
(๑)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ประเภท ช้าง ม้า โค กระบือ สุกร
แพะ แกะ สุนัข หรือสัตว์อื่น ๆ โดยเด็ดขาด
(๑.๑)
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
(๑.๒)
สถานที่ราชการทุกแห่งในเขตตำบลอุดมพร
(๑.๓)
ที่สาธารณะไม่รวมวัดและโรงเรียนในเขตตำบลอุดมพร
(๒)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์เกินจำนวนที่กำหนดดังนี้
(๒.๑)
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรสถานที่ราชการทุกแห่งที่หรือทางสาธารณะรวมถึงตลาด
ในเขตตำบลอุดมพรยกเว้นโรงเรียนและเขตวัดเป็นเขตห้ามเลี้ยงสัตว์ทุกประเภท
(๒.๒)
ริมถนนทั้งสองฝั่งห้ามเลี้ยงสัตว์ประเภท ช้าง ม้า โค กระบือ สุกร แพะ แกะ เกิน ๓
ตัว
(๒.๓)
ริมถนนทั้งสองฝั่งห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ประเภท ห่าน เป็ด ไก่ นก เกิน ๕ ตัว
(๓) ให้พื้นที่ที่เป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ต้องอยู่ภายใต้มาตรการอย่างใดอย่างหนึ่งดังนี้
(๓.๑)
จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตว์ที่มั่นคงแข็งแรง
ตามความเหมาะสมแก่ประเภทและชนิดของสัตว์ และมีขนาดเพียงพอแก่การดารงชีวิตของสัตว์
มีแสงสว่างและการระบายอากาศที่เพียงพอ มีระบบการระบายน้าที่ถูกสุขลักษณะ
และมีระบบบาบัดของเสียที่เกิดขึ้นอย่างถูกสุขลักษณะ
(๓.๒)
รักษาสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้สะอาดอยู่เสมอ
(๓.๓)
จัดให้มีการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรคในสัตว์เพื่อป้องกันโรคติดต่อจากสัตว์มาสู่คนโดยสัตวแพทย์
(๓.๔)
การจัดซากสัตว์และมูลสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะ
(๓.๕)
ให้เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่ของตน
(๓.๖)
ไม่เลี้ยงสัตว์ในสถานที่ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ ๖
ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะอันเป็นการฝ่าฝืนข้อ ๕
โดยไม่ปรากฏเจ้าของให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกักสัตว์ดังกล่าวไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
เมื่อพ้นกำหนดแล้วยังไม่มีผู้ใดมาแสดงหลักฐานการเป็นเจ้าของเพื่อรับสัตว์คืนให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
แต่ถ้าการกักสัตว์ไว้อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้นหรือสัตว์อื่น
หรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควร เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะจัดการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์นั้นตามควรแก่กรณีก่อนถึงกำหนดเวลาดังกล่าวก็ได้
เงินที่ได้จากการขายหรือขายทอดตลาดเมื่อได้หักค่าใช้จ่ายในการขายทอดตลาดและค่าเลี้ยงดูสัตว์แล้วให้เก็บรักษาไว้แทนสัตว์
ในกรณีที่มิได้มีการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์ตามวรรคหนึ่ง
และเจ้าของสัตว์มาขอรับสัตว์คืนภายในกำหนดเวลาตามวรรคหนึ่ง
เจ้าของสัตว์ต้องเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายสำหรับการเลี้ยงดูสัตว์ให้แก่องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตามจำนวนที่ได้จ่ายจริงด้วย
ในกรณีที่ปรากฏว่าสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบนั้นเป็นโรคติดต่ออันอาจเป็นอันตรายต่อประชาชนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควรได้
ข้อ
๗ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๘ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๙ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๙ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๘๕/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,066 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ว่าด้วยการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๓ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑
ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สินค้า หมายความว่า
อาหารและสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหาร
อาหาร หมายความว่า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จและอาหารที่ต้องนำไปทำ ประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
ผู้จำหน่ายสินค้า หมายความว่า
ผู้ได้รับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้สัมผัสอาหาร หมายความว่า
บุคคลที่เกี่ยวข้องกับอาหารตั้งแต่กระบวนการเตรียม
ปรุง ประกอบ จำหน่ายและเสิร์ฟอาหาร รวมถึงการล้างและเก็บภาชนะอุปกรณ์ ได้แก่
ผู้เตรียม ผู้ปรุง ผู้ประกอบ ผู้เสิร์ฟ
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหารโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติผู้จำหน่ายสินค้าจะต้องควบคุมดูแลให้มีการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องแต่งกายสะอาดและสุภาพเรียบร้อย
(๒)
แผงสำหรับวางสินค้า เช่น แคร่ แท่น โต๊ะ รถเข็น ต้องทำด้วยวัสดุที่แข็งแรง
มีขนาดและความสูงจากพื้นตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ประกาศกำหนด
(๓)
จัดวางสินค้า อุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้าและทรัพย์สินใด ๆ
ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยไม่ยื่นล้ำบริเวณที่กำหนด
รวมทั้งตัวผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องไม่ล้ำลงมาในผิวจราจร
(๔)
ห้ามจัดวางสินค้าที่จำหน่ายในลักษณะใด ๆ
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๕)
รักษาความสะอาดบริเวณที่จำหน่ายสินค้าอยู่เสมอทั้งในระหว่างที่จำหน่ายสินค้า
และหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๖)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะไว้ให้เพียงพอ
และไม่ถ่ายเททิ้งลงในท่อหรือทางระบายน้ำหรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๗)
ห้ามกระทำการใด ๆ กับต้นไม้ เช่น พาด ติดตั้ง วางแผงจำหน่ายสินค้า
หรือเกาะเกี่ยวสายไฟฟ้า หลอดไฟฟ้าหรืออุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้า
รวมตลอดถึงการตอกตะปู ผูกเชือกหรือยึดสิ่งหนึ่งสิ่งใดโดยเด็ดขาด
(๘)
ห้ามใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้า เครื่องขยายเสียง หรือเปิดวิทยุเทป หรือกระทำโดยวิธีอื่นใดที่ก่อให้เกิดเสียงดังจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๙)
เก็บวัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในการจำหน่ายสินค้าออกจากบริเวณที่อนุญาตให้แล้วเสร็จ
โดยไม่ชักช้าหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๑๐)
หยุดประกอบการจำหน่ายสินค้าเพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ การรักษา ความสะอาด
สาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำ
ของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๑๑)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๖ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๕
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี
สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม
และเก็บเป็นสัดส่วนมีการปกปิด ไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องสะอาด ปลอดภัย ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส
และวัตถุเจือปนอาหารต้องปลอดภัยได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
โดยบรรจุในภาชนะที่สะอาด มีการปกปิด และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕
เซนติเมตร และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาด มีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
มีการเก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร
ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน
รวมทั้งต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม
และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี
ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒) ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ ต้องสะอาด มีประสิทธิภาพ
ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง
และเศษอาหารต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยใช้สารทำความสะอาด ที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาดปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะ
นำโรคติดต่อ หรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด
ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้
และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด สวมรองเท้าหุ้มส้น
มีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย และเสิร์ฟอาหาร
ให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ
ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงหรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหาร และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตราย และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่าย เททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้ ภาชนะ และอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำ
หรือในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ ๗ ในการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย
ผู้จำหน่าย และผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายสินค้าในบริเวณที่ได้รับอนุญาต
(๒)
แต่งกายสะอาด สุภาพเรียบร้อย
(๓)
ห้ามทิ้งมูลฝอยจากการเร่ขายลงในท่อหรือทางระบายน้ำหรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๔)
ห้ามใช้เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุเทปหรือส่งเสียงดังในขณะที่เร่ขายจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
หยุดประกอบการค้าเพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ
การรักษาความสะอาดสาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๖)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๘ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๗
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี
สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม
และเก็บเป็นสัดส่วน มีการปกปิด ไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องสะอาด ปลอดภัย
ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหาร ต้องปลอดภัย
ได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
โดยบรรจุในภาชนะที่สะอาด มีการปกปิด และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร
และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาด มีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร มีการเก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน
รวมทั้งต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม
และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี ไม่ชำรุด และมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒)
ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ ต้องสะอาด มีประสิทธิภาพ ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง
และเศษอาหารต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยใช้สารทำความสะอาด ที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาด ปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ หรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้
และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด สวมรองเท้าหุ้มส้น
มีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย และเสิร์ฟอาหาร
ให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ
ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงหรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหาร และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตราย และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่าย เททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้
ภาชนะและอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ ๙ ห้ามผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าประกอบกิจการเมื่อมีเหตุอันควรเชื่อว่า
เป็นโรคติดต่อหรือเป็นพาหะของโรคติดต่อ
ข้อ
๑๐ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีหน้าที่ควบคุมดูแลที่หรือทางสาธารณะเพื่อประโยชน์ใช้สอย
ของประชาชนทั่วไป
ห้ามให้ผู้ใดจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติหรือเร่ขาย
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาตตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นระบุชนิด หรือประเภทของสินค้า ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้า
และสถานที่ที่จะจัดวางสินค้าเพื่อจำหน่ายในกรณีที่จะมีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
รวมทั้งจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดตามที่เห็นสมควรไว้ในใบอนุญาตด้วยก็ได้
การเปลี่ยนแปลงชนิดหรือประเภทของสินค้า
ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้าหรือสถานที่จัดวางสินค้าให้แตกต่างไปจากที่ระบุไว้ในใบอนุญาต
จะกระทำได้ต่อเมื่อผู้รับใบอนุญาตได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้จดแจ้งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวไว้ในใบอนุญาตแล้ว
ข้อ
๑๑ ผู้ใดประสงค์จะจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
ใบรับรองแพทย์ของผู้รับใบอนุญาต และผู้ช่วยจำหน่าย
(กรณีจำหน่ายอาหารและ/หรือเครื่องดื่ม)
(๔) รูปถ่ายหน้าตรงครึ่งตัว ไม่สวมหมวก ไม่สวมแว่นตาดำ ขนาด
๑x๑ นิ้ว ของผู้รับใบอนุญาต และผู้ช่วยจำหน่าย คนละ ๓ รูป
เพื่อติดไว้ในทะเบียน ๑ รูป ในใบอนุญาต ๑ รูป และบัตรสุขลักษณะประจำตัวอีก ๑ รูป
(๕)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๒ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้น
ให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้ หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๑๓ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๑๔ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๑๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๑๖
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ ๑๗
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๘ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๑๙ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๐ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๒ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๒๓ ผู้ใดฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้าพนักงานหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๔ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๙ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๑๐๒/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,067 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๔๐
มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับการบริโภค ณ ที่นั้น
หรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะ
ที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารให้รูปลักษณะอื่นใดซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปทำประกอบหรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทสัตว์เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบ หรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
อาหารแห้ง หมายความว่า
อาหารที่ผ่านกระบวนการทำให้แห้งโดยการอบ รมควัน
ตากแห้ง หรือวิธีการอื่นใด
เพื่อลดปริมาณความชื้นที่มีอยู่ในอาหารลงและเก็บรักษาไว้ได้นานขึ้น
เครื่องปรุงรส หมายความว่า
สิ่งที่ใช้ในกระบวนการปรุงอาหารให้มีรูปแบบ รสชาติ กลิ่นรส ชวนรับประทาน เช่น
เกลือ น้ำปลา น้ำส้มสายชู ซอส ผงชูรส รวมทั้งเครื่องเทศ สมุนไพร มัสตาร์ด เป็นต้น
วัตถุเจือปนอาหาร หมายความว่า
วัตถุที่ตามปกติมิได้ใช้เป็นอาหารหรือเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของอาหาร
ไม่ว่าวัตถุนั้นจะมีคุณค่าทางอาหารหรือไม่ก็ตาม
แต่ใช้เจือปนในอาหารเพื่อประโยชน์ทางเทคโนโลยีการผลิต การแต่งสีอาหาร
การปรุงแต่งกลิ่นรสอาหาร การบรรจุ การเก็บรักษา
หรือการขนส่งซึ่งมีผลต่อคุณภาพหรือมาตรฐานหรือลักษณะของอาหาร ทั้งนี้ ให้หมายความรวมถึงวัตถุที่มิได้เจือปนในอาหารแต่มีภาชนะบรรจุไว้เฉพาะแล้วใส่รวมอยู่กับอาหารเพื่อประโยชน์ดังกล่าวข้างต้นด้วย
เช่น วัตถุกันชื้น วัตถุดูดออกซิเจน เป็นต้น
ความในวรรคหนึ่ง
ไม่รวมถึงสารอาหารที่เติมเพื่อเพิ่มหรือปรับให้คงคุณค่าทางโภชนาการของอาหาร เช่น
โปรตีน ไขมัน คาร์โบไฮเดรต วิตามิน เกลือแร่
ผู้สัมผัสอาหาร หมายความว่า
บุคคลที่เกี่ยวข้องกับอาหารตั้งแต่กระบวนการเตรียมปรุง ประกอบ
จำหน่ายและเสิร์ฟอาหาร รวมถึงการล้างและเก็บภาชนะอุปกรณ์
ผู้ประกอบกิจการ หมายความว่า
บุคคลหรือนิติบุคคลที่ได้รับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและให้หมายความรวมถึงผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ควบคุม
กำกับ ดูแลการดำเนินการของสถานที่จำหน่ายอาหารนั้น
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ผู้ดำเนินกิจการสถานที่จำหน่ายอาหารต้องดำเนินการให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๖ สถานที่และบริเวณที่ใช้ทำ ประกอบ หรือปรุงอาหาร
ที่ใช้จำหน่ายอาหาร และที่จัดไว้สำหรับบริโภคอาหารต้องมีลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑) พื้นบริเวณที่ใช้ทำ ประกอบ
ปรุงอาหารต้องทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด และทำความสะอาดง่าย
(๒)
กรณีที่มีผนัง หรือเพดานต้องทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๓)
มีการระบายอากาศเพียงพอ และในกรณีที่สถานที่จำหน่ายอาหารเข้าข่ายสถานที่สาธารณะตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่
ต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่
(๔)
มีความเข้มของแสงสว่างเพียงพอตามความเหมาะสมในแต่ละบริเวณ
(๕)
มีที่ล้างมือและอุปกรณ์สำหรับล้างมือที่ถูกสุขลักษณะ
(๖) โต๊ะที่ใช้เตรียม ปรุงอาหาร หรือที่จำหน่ายอาหาร
สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร และทำด้วยวัสดุที่ทำความสะอาดง่าย มีสภาพดี
(๗)
โต๊ะเก้าอี้ที่จัดไว้สำหรับบริโภคอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๘)
น้ำใช้เป็นน้ำประปา ยกเว้นกรณีที่ไม่มีน้ำประปาให้ใช้น้ำที่มีคุณภาพเทียบเท่าน้ำประปาหรือเป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๙)
ภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาด ปลอดภัย และสภาพดี
ข้อ
๗ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับมูลฝอย
โดยมีถังรองรับมูลฝอยที่มีสภาพดี ไม่รั่วซึม ไม่ดูดซับน้ำ มีฝาปิดมิดชิด แยกเศษอาหารจากมูลฝอยประเภทอื่น
และต้องดูแลรักษาความสะอาดถังรองรับมูลฝอยและบริเวณโดยรอบตัวถังรองรับมูลฝอยอย่างสม่ำเสมอ
ทั้งนี้ การจัดการเกี่ยวกับมูลฝอยและถังรองรับมูลฝอยให้เป็นไปตามข้อบัญญัติขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรว่าด้วยการจัดการมูลฝอย
ข้อ
๘ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับส้วม
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องจัดให้มีหรือจัดหาห้องส้วมที่มีสภาพดีพร้อมใช้ไว้บริการ และมีจำนวนเพียงพอ
(๒)
ห้องส้วมต้องสะอาด มีการระบายอากาศที่ดี มีแสงสว่างเพียงพอ
(๓)
มีอ่างล้างมือที่ถูกสุขลักษณะและมีอุปกรณ์สำหรับล้างมือจำนวนเพียงพอ
(๔)
ห้องส้วมต้องแยกเป็นสัดส่วน โดยประตูไม่เปิดโดยตรงสู่บริเวณที่เตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงอาหาร ที่เก็บ ที่จำหน่ายและที่บริโภคอาหาร ที่ล้างและที่เก็บภาชนะอุปกรณ์
เว้นแต่จะมีการจัดการห้องส้วมให้สะอาดอยู่เสมอ และมีฉากปิดกั้นที่เหมาะสม ทั้งนี้ ประตูห้องส้วมต้องปิดตลอดเวลา
ข้อ
๙ จัดให้มีมาตรการ อุปกรณ์
หรือเครื่องมือสำหรับป้องกันอัคคีภัยจากการใช้เชื้อเพลิงในการทำ ประกอบ ปรุงอาหาร
ข้อ
๑๐ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับอาหารสดตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารสดที่นำมาประกอบ และปรุงอาหารต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี สะอาด
และปลอดภัยต่อผู้บริโภค
(๒) อาหารสดต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม
และเก็บเป็นสัดส่วน มีการปกปิด ไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
ข้อ
๑๑ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับอาหารแห้ง
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหาร ตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารแห้งต้องสะอาด ปลอดภัย ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๒)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร
และสิ่งอื่นที่นำมาใช้ในกระบวนการประกอบหรือปรุงอาหารต้องปลอดภัย
ได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
ข้อ
๑๒ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับอาหารประเภทปรุงสำเร็จตามหลักเกณฑ์ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๒)
มีการควบคุมคุณภาพอาหารประเภทปรุงสำเร็จให้สะอาด
ปลอดภัยสำหรับการบริโภคตามชนิดของอาหาร
ข้อ
๑๓ น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่ใช้ในสถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
บรรจุในภาชนะที่สะอาด มีการปกปิด และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร ในกรณีที่เป็นน้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท
ต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร
และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาให้บริการ
ข้อ
๑๔ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับน้ำแข็งตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ใช้น้ำแข็งที่สะอาด มีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒) เก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
ไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน และต้องไม่ระบายน้ำจากถังน้ำแข็งลงสู่พื้นบริเวณที่วางภาชนะ
(๓)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งโดยเฉพาะ
(๔)
ต้องไม่นำอาหาร หรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
ข้อ ๑๕ สถานที่จำหน่ายอาหารซึ่งมีที่จัดไว้สำหรับบริโภคอาหาร
ต้องจัดให้มีช้อนกลางสำหรับอาหารที่รับประทานร่วมกัน
ข้อ
๑๖ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องจัดเก็บสารเคมี
สารทำความสะอาด วัตถุมีพิษ
หรือวัตถุที่อาจเป็นอันตรายต่ออาหารและการนำอาหารมาบริโภค
แยกบริเวณเป็นสัดส่วนต่างหากไม่ปะปนกับอาหาร ต้องติดฉลากและป้ายให้เห็นชัดเจนพร้อมทั้งมีคำเตือนและคำแนะนำเมื่อเกิดอุบัติภัยจากสารดังกล่าว
กรณีที่มีการเปลี่ยนถ่ายสารเคมีจากภาชนะบรรจุเดิม
ห้ามนำภาชนะบรรจุสารเคมี
สารทำความสะอาด วัตถุมีพิษ
หรือวัตถุที่อาจเป็นอันตรายต่ออาหารและการนำอาหารมาบริโภคมาใช้บรรจุอาหาร
และห้ามนำภาชนะบรรจุอาหารมาใช้บรรจุสารเคมีสารทำความสะอาด วัตถุมีพิษ
หรือวัตถุที่อาจเป็นอันตรายต่ออาหารและการนำอาหารมาบริโภคโดยเด็ดขาด
ข้อ
๑๗ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับภาชนะบรรจุอาหาร
อุปกรณ์ และเครื่องใช้ ตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ภาชนะบรรจุอาหาร อุปกรณ์และเครื่องใช้ต่าง ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี ไม่ชำรุด และมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๒)
มีการจัดเก็บภาชนะบรรจุอาหาร อุปกรณ์ และเครื่องใช้ไว้ในที่สะอาด
โดยวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร และมีการปกปิดหรือป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๓)
ตู้เย็น ตู้แช่ หรืออุปกรณ์เก็บรักษาคุณภาพอาหารด้วยความเย็นอื่น ๆ ต้องสะอาด มีสภาพดี
ไม่ชำรุด มีประสิทธิภาพเหมาะสมในการเก็บรักษาคุณภาพอาหาร
(๔) ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ
อุปกรณ์ประกอบหรือปรุงอาหารด้วยความร้อนอื่น ๆ หรืออุปกรณ์เตรียมอาหาร
ต้องสะอาด มีประสิทธิภาพ ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
ข้อ
๑๘ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับการทำความสะอาดภาชนะบรรจุอาหาร
อุปกรณ์ และเครื่องใช้ตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ภาชนะ อุปกรณ์ และเครื่องใช้ที่รอการทำความสะอาด
ต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๒)
ทำความสะอาดภาชนะ อุปกรณ์
และเครื่องใช้ให้สะอาดด้วยวิธีการตามหลักสุขาภิบาลอาหารและใช้สารทำความสะอาดที่เหมาะสม
โดยปฏิบัติตามคำแนะนำการใช้สารทำความสะอาดนั้น ๆ จากผู้ผลิต
ข้อ
๑๙ ผู้ประกอบกิจการและผู้สัมผัสอาหารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ
ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ และโรคอื่น ๆ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๒)
ผู้ประกอบกิจการและผู้สัมผัสอาหารต้องผ่านการอบรมตามหลักเกณฑ์
วิธีการที่รัฐมนตรีกำหนด
(๓)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาด และเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้
(๔)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย และเสิร์ฟอาหาร
ให้ถูกสุขลักษณะ และไม่กระทำการใด ๆ
ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๕)
ต้องปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๐ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับน้ำเสีย
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องมีการระบายน้ำได้ดี ไม่มีน้ำขัง และไม่มีเศษอาหารตกค้าง
(๒)
ต้องมีการแยกเศษอาหารและไขมันไปกำจัดก่อนระบายน้ำทิ้งออกสู่ระบบระบายน้ำและน้ำทิ้งต้องได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๒๑ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องไม่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
ข้อ
๒๒ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องจัดให้มีการป้องกันควบคุมสัตว์และแมลงนำโรค
รวมถึงสัตว์เลี้ยงตามที่รัฐมนตรีกำหนด
ข้อ
๒๓ ห้ามใช้ก๊าซหุงต้มเป็นเชื้อเพลิงในการทำ
ประกอบ หรือปรุงอาหารบริเวณโต๊ะรับประทานอาหารในสถานที่จำหน่ายอาหาร
ข้อ
๒๔ ห้ามใช้เมทานอลหรือเมทิลแอลกอฮอล์เป็นเชื้อเพลิงในการทำ
ประกอบ ปรุง หรืออุ่นอาหารในสถานที่จำหน่ายอาหาร
เว้นแต่เป็นการใช้แอลกอฮอล์แข็งสำหรับใช้เป็นเชื้อเพลิง ทั้งนี้
ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวต้องได้รับมาตรฐานตามที่กำหนดไว้ในมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม
ข้อ
๒๕ ผู้จัดตั้งสถานที่สะสมอาหารต้องจัดสถานที่ตลอดจนสิ่งอื่นที่ใช้ในการประกอบกิจการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเงื่อนไขตามลักษณะของกิจการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ตั้งอยู่ห่างจากบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ เช่น ที่ฝัง เผา หรือเก็บศพ ที่เททิ้งสิ่งปฏิกูล ที่เลี้ยงสัตว์
หรือที่อื่นใดที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าเป็นอันตรายต่อสุขภาพ เว้นแต่สามารถปรับปรุงสถานที่ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๒)
พื้นทำด้วยวัสดุถาวร ทำความสะอาดง่าย
(๓)
จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๔)
จัดให้มีแสงสว่างและการระบายอากาศเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๕)
จัดให้มีส้วมที่เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๖ ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/บัตรข้าราชการ/บัตรพนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
ใบรับรองแพทย์
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคล
พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคลในกรณีที่ผู้ขออนุญาตเป็นนิติบุคคล
(๕)
หนังสือมอบอำนาจในกรณีที่เจ้าของกิจการไม่มายื่นคำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งด้วยตนเอง
(๖)
สำเนาหลักฐานการอนุญาตหรือหลักฐานอื่นตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องกำหนดไว้
ข้อ
๒๗ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้อง
ครบถ้วนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จพร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๒๘ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๒๙ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๐ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ ๓๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๒ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๓ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๔ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๕ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๖ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๗ ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
ใบรับรองแพทย์
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคลพร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคล
ในกรณีที่ผู้ขออนุญาตเป็นนิติบุคคล
(๕)
หนังสือมอบอำนาจในกรณีที่เจ้าของกิจการไม่มายื่นขอรับใบอนุญาตด้วยตนเอง
(๖)
สำเนาหลักฐานการอนุญาต หรือหลักฐานอื่นตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องกำหนดไว้
(๗)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๓๘ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแก่ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการตามที่แจ้งได้ชั่วคราวในระหว่างเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจการแจ้งให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนดในวรรคหนึ่ง
ถ้าการแจ้งเป็นไปโดยถูกต้องให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งในใบรับแจ้งหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้งหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ในกรณีที่การแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งของผู้แจ้งเป็นอันสิ้นผล
แต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับการแจ้งซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๙ ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ดำเนินกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ
๔๐ ในกรณีที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนและการออกใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๔๑ เมื่อผู้แจ้งประสงค์จะเลิกกิจการหรือโอนการดำเนินกิจการให้แก่บุคคลอื่นให้แจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบด้วย
ข้อ
๔๒ ในกรณีที่ผู้ดำเนินกิจการใดดำเนินกิจการตามที่ระบุไว้ในข้อบัญญัตินี้โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเคยได้รับโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
เพราะเหตุที่ฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแล้วครั้งหนึ่ง
ยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นต่อไป
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปีก็ได้
ข้อ
๔๓ ผู้แจ้งมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมการแจ้งตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มาแจ้ง
และภายในระยะเวลาสามสิบวันก่อนวันครบรอบปีของทุกปีตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๔๔ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อ
๔๕ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๔๖ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๓. ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๔.
แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๖. แบบคำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๗. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๘. แบบคำขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๙. คำขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๙ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๘๙/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,068 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง
การจัดการมูลฝอยทั่วไป
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ว่าด้วยการจัดการมูลฝอยทั่วไป
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก
ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด
ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยทั่วไป หมายความว่า
มูลฝอยตามกฎหมายว่าด้วยการสาธารณสุขที่เกิดจากอาคาร ที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า
สถานประกอบการ สถานบริการ โรงงานอุตสาหกรรม ตลาด สถาบันต่าง ๆ
รวมทั้งมูลฝอยที่เกิดจากกิจกรรมต่าง ๆ ในชุมชน แต่ไม่รวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอย
ที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ หมายความว่า มูลฝอยที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่หรือนำมาผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ได้
ได้แก่ แก้ว กระดาษ โลหะ พลาสติก และวัสดุอื่น ๆ
ตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน หมายความว่า
มูลฝอยที่เป็นพิษ หรืออันตรายจากชุมชนตามกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยติดเชื้อ หมายความว่า มูลฝอยติดเชื้อตามกฎกระทรวงว่าด้วยการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
พ.ศ. ๒๕๔๕
น้ำชะมูลฝอย หมายความว่า ของเหลวที่ไหลชะผ่านหรือที่ออกมาจากมูลฝอยซึ่งอาจประกอบด้วยสารละลายหรือสารแขวนลอยผสมอยู่
อาคาร หมายความว่า ตึก
บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
อาคารอยู่อาศัยรวม หมายความว่า อาคารหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของอาคารที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยสำหรับหลายครอบครัว
โดยแบ่งออกเป็นหน่วยแยกจากกันสำหรับแต่ละครอบครัว
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข
หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปในเขตราชการส่วนท้องถิ่นเป็นอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรราชการส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ ๖ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน มูลฝอยทั่วไป
หรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทน หรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บขนมูลฝอยทั่วไปของราชการส่วนท้องถิ่นหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทน
จะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปแก่ราชการส่วนท้องถิ่นตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้ การจัดเก็บค่าธรรมเนียมการกำจัดมูลฝอยทั่วไปราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้และตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ ห้ามผู้ใดถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นในที่หรือทางสาธารณะซึ่งมูลฝอยทั่วไป
นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ
๙ ให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
ที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการโรงงานอุตสาหกรรม ตลาด
สถาบันต่าง ๆ และสถานที่ที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป
ต้องมีการคัดแยกมูลฝอยอย่างน้อยเป็น ๓ ประเภท ประกอบด้วย มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่
มูลฝอยทั่วไปอื่น ๆ และมูลฝอยอินทรีย์
ข้อ
๑๐ ถุงหรือภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยต้องมีคุณลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ถุงบรรจุมูลฝอย
(๑.๑)
ถุงบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีความเหนียว ทนทาน ไม่ฉีกขาดง่าย
ไม่รั่วซึมขนาดเหมาะสมสามารถเคลื่อนย้ายได้โดยสะดวก
(๑.๒)
ถุงพลาสติกหรือถุงที่ทำจากวัสดุอื่นสำหรับบรรจุมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ต้องมีข้อความว่า
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๑.๓)
ถุงพลาสติกหรือถุงที่ทำจากวัสดุอื่นสำหรับบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมี ข้อความว่า มูลฝอยทั่วไป และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๒)
ภาชนะบรรจุมูลฝอย
(๒.๑)
ภาชนะบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องทำจากวัสดุที่ทำความสะอาดง่าย มีความแข็งแรง ทนทาน
ไม่รั่วซึม มีฝาปิดเปิดมิดชิดสามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรคได้ ขนาดพอเหมาะ
สามารถเคลื่อนย้ายได้โดยสะดวก ง่ายต่อการถ่าย เท มูลฝอย
(๒.๒)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ต้องมีข้อความว่า มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๒.๓)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีข้อความว่า มูลฝอยทั่วไป และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ข้อ
๑๑ ให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ บรรจุมูลฝอยทั่วไปในถุงหรือภาชนะบรรจุมูลฝอยทั่วไปตามข้อ
๑๐ ในกรณีบรรจุในถุงต้องบรรจุในปริมาณที่เหมาะสมไม่ล้นถุงและมัดปากถุงให้แน่นด้วยเชือกหรือวัสดุอื่นที่มีความเหนียวเพื่อป้องกันการหกหล่นของมูลฝอย
กรณีบรรจุในภาชนะบรรจุต้องบรรจุในปริมาณที่เหมาะสมไม่ล้นภาชนะและปิดฝาภาชนะเพื่อป้องกัน
การหกหล่นของมูลฝอย และต้องมีการทำความสะอาดเป็นประจำ
ข้อ
๑๒ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารอยู่อาศัยรวมที่มีจำนวนห้องพักตั้งแต่
๘๐ ห้องขึ้นไป หรือมีพื้นที่ใช้สอยมากกว่า ๔,๐๐๐ ตารางเมตรขึ้นไป
หรือธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการ ตลาด สถาบันต่าง ๆ
ที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน ๒ ลูกบาศก์เมตรต่อวัน ต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ
๑๕ หรือภาชนะรองรับที่มีขนาดใหญ่ที่มีลักษณะตามข้อ ๑๖
ข้อ
๑๓ ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการเก็บรวบรวมมูลฝอยทั่วไป
ต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๔ ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานคัดแยกและเก็บรวบรวมมูลฝอย
ข้อ
๑๕ ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
เป็นอาคารหรือเป็นห้องแยกเป็นสัดส่วนเฉพาะสามารถบรรจุมูลฝอยได้ไม่น้อยกว่า ๒ วัน มีการแยกเก็บมูลฝอยทั่วไปเป็นสัดส่วน ตั้งอยู่ในสถานที่สะดวกต่อการเก็บรวบรวม
ขนถ่าย อยู่ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคและสถานที่ประกอบอาหารตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
พื้น ผนัง เรียบ ทำด้วยวัสดุที่ทนทาน ทำความสะอาดง่าย มีลักษณะสามารถปิดได้มิดชิด สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
และมีการระบายอากาศดี
(๓)
มีรางหรือท่อระบายน้ำทิ้ง เชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๔)
ประตูกว้างเพียงพอให้สามารถเคลื่อนย้ายมูลฝอยได้โดยสะดวก
(๕)
มีการกำหนดขอบเขตบริเวณที่ตั้งสถานที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปมีข้อความที่มีขนาดเห็นได้ชัดเจนว่า
ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไป และมีการดูแลรักษาความสะอาดเป็นประจำอย่างน้อยสัปดาห์ละ
๑ ครั้ง
ข้อ
๑๖ ภาชนะรองรับที่มีขนาดใหญ่ต้องมีลักษณะที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ตั้งอยู่ในบริเวณที่เหมาะสม แยกเป็นสัดส่วนเฉพาะ พื้นฐานเรียบ มั่นคงแข็งแรง
ทำความสะอาดง่าย มีรางระบายน้ำโดยรอบเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภค
สถานที่ปรุงประกอบอาหารตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ตั้งอยู่ในบริเวณที่สะดวกต่อการขนย้ายและไม่กีดขวางเส้นทางจราจรเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๓)
มีลักษณะเปิดปิดได้มิดชิด แข็งแรง ทนทาน
สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรคสะดวกต่อการขนถ่ายมูลฝอย
และสามารถล้างทำความสะอาดได้ง่าย มีระบบรวบรวมและป้องกันน้ำชะมูลฝอยไหลปนเปื้อนสู่สิ่งแวดล้อม
(๔)
มีการทำความสะอาดเป็นประจำ หรืออย่างน้อยสัปดาห์ละ ๑ ครั้ง
ข้อ
๑๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป
ห้ามทิ้งของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานปะปนกับมูลฝอยทั่วไปและต้องปฏิบัติตามข้อ
๙ ข้อ ๑๐ ข้อ ๑๑
ในกรณีเจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมตามวรรคหนึ่งที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน ๒
ลูกบาศก์เมตรต่อวัน ต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปตามข้อ ๑๕ หรือข้อ ๑๖ ด้วย
ข้อ
๑๘ ให้ราชการส่วนท้องถิ่นจัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยทั่วไปในที่หรือทางสาธารณะอย่างถูกสุขลักษณะตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนด
ข้อ ๑๙ ในกรณีราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการ เก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
มีสถานที่แยกเก็บมูลฝอยทั่วไป ต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
เป็นพื้นที่เฉพาะมีขนาดเพียงพอเหมาะสมสามารถรองรับมูลฝอยทั่วไปที่จะนำเข้ามาแยกเก็บตามประเภทของมูลฝอยได้
มีการรักษาบริเวณโดยรอบให้สะอาดและเป็นระเบียบอยู่เสมอ
(๒)
มีแสงสว่างเพียงพอสามารถมองเห็นวัตถุต่าง ๆ ได้ชัดเจน
(๓)
มีการระบายอากาศเพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๔)
จัดให้มีห้องน้ำ ห้องส้วม
อ่างล้างมือที่สะอาดเพียงพอสำหรับใช้งานและชำระล้างร่างกาย
(๕)
มีการป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๖)
มีการป้องกันฝุ่นละออง กลิ่น เสียง ความสั่นสะเทือน หรือการดำเนินการที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
หรือผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชน
(๗)
จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอัคคีภัยและมีการบำรุงรักษาให้พร้อมใช้งานตลอดเวลา
(๘)
มีระบบรวบรวมและบำบัดน้ำเสีย และน้ำทิ้งที่ระบายออกสู่ภายนอกเป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐานคุณภาพน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๙)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เก็บรวบรวมมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปีและผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์
ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงาน
สถานที่แยกเก็บมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะเป็นอาคารต้องเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ในกรณีวิสาหกิจชุมชนหรือกลุ่มชุมชนดำเนินการแยกเก็บมูลฝอยในลักษณะที่ไม่เป็นการค้าหรือหากำไรต้องแจ้งราชการส่วนท้องถิ่นที่วิสาหกิจชุมชนหรือกลุ่มชุมชนนั้นตั้งอยู่
และให้ราชการส่วนท้องถิ่นกำกับดูแลการดำเนินงานให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ข้อ
๒๐ ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้ดำเนินกิจการรับทำการขนมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการทำการเก็บรวบรวมและขนมูลฝอยทั่วไปจากแหล่งกำเนิดต่าง
ๆ ต้องดำเนินการขนให้ถูกต้อง ด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ให้แยกขนมูลฝอยตามประเภทตามข้อ ๙ หรือกำหนดวันในการขนตามประเภทของมูลฝอย
หรือตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นประกาศกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
(๒)
ใช้ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อ ๒๑
(๓)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เก็บขนมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๔)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาลไว้ประจำรถเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไปด้วย
(๕) ต้องจัดให้มีสถานที่ล้างยานพาหนะที่มีลักษณะเป็นพื้นเรียบ
แข็งแรง ทนทาน มีความลาดเอียง
น้ำไม่ท่วมขัง ทำความสะอาดง่าย
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
และมีการป้องกันเหตุรำคาญและผลกระทบต่อสุขภาพ
(๖)
จัดให้มีบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปเป็นการเฉพาะ มีขนาดกว้างขวางเพียงพอ
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียจากการล้างยานพาหนะเข้าสู่ระบบบำบัดน้ำเสีย
เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๗)
ต้องทำความสะอาดบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะและล้างทำความสะอาดยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการขนมูลฝอยทั่วไป เป็นประจำทุกวัน
(๘)
ต้องมีมาตรการควบคุม กำกับการขนมูลฝอยเพื่อป้องกันการลักลอบทิ้งมูลฝอยตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑ ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะดังนี้
(๑) ตัวถังบรรจุมูลฝอยทั่วไปมีความแข็งแรงทนทาน ไม่รั่วซึม
มีลักษณะปกปิด เป็นแบบที่ง่ายต่อการบรรจุ ขนถ่าย และทำความสะอาดง่าย
(๒)
มีการป้องกันหรือมีการติดตั้งภาชนะรองรับน้ำจากมูลฝอย เพื่อมิให้รั่วไหลตลอดการปฏิบัติงาน
และนำน้ำเสียจากมูลฝอยไปบำบัดในระบบบำบัดน้ำเสีย
(๓)
มีสัญลักษณ์หรือสัญญาณไฟติดไว้ประจำยานพาหนะชนิดไม่มีเสียงดังก่อให้เกิดความรำคาญและสามารถมองเห็นได้ในระยะไกล
เปิดให้สัญญาณขณะปฏิบัติงานเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๔)
มีความปลอดภัยสำหรับการปฏิบัติงาน ระดับที่ขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปใส่ในตัวถังยานพาหนะต้องไม่สูงเกินไป
หรืออยู่ในระดับที่ปลอดภัยต่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานในขณะปฏิบัติงาน
กรณีบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
ให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปพร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นดำเนินการ และชื่อ
ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลหรือนิติบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
ในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
กรณีบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งได้รับอนุญาต
ให้ผู้ได้รับอนุญาตแสดงชื่อบุคคลหรือนิติบุคคลเลขที่ใบอนุญาตของบริษัทด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้าง
ทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป พร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นอนุญาตให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นดำเนินการ และชื่อ
ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลหรือนิติบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
ในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ข้อ
๒๒ ในกรณีที่จัดให้มีสถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไป
สถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะและการขนถ่ายที่ต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑) มีลักษณะเป็นอาคาร
มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยทั่วไปที่ต้องพักรอการขนถ่าย มีการระบายอากาศ
และแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๒) มีการป้องกันกลิ่นจากมูลฝอย
ฝุ่นละอองจากการดำเนินงานและการขนส่ง การปลิวของมูลฝอย เสียงดังรบกวน
สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๓)
มีระบบบำบัดน้ำเสีย โดยน้ำที่ระบายออกสู่ภายนอกต้องได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องเว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
ข้อ
๒๓ ในการกำจัดมูลฝอยทั่วไป
ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
และบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการ เก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการดังนี้
(๑)
ต้องกำจัดมูลฝอยทั่วไป โดยวิธีใดวิธีหนึ่ง หรือหลายวิธี ตามที่กำหนดในข้อ ๒๔
(๒) ห้ามนำของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
มูลฝอยติดเชื้อ รวมทั้งมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนมากำจัดร่วมกับมูลฝอยทั่วไป
(๓)
ต้องทำการศึกษาความเหมาะสมและออกแบบเบื้องต้นก่อนทำการก่อสร้างระบบกำจัดมูลฝอยทั่วไป
และมีมาตรการควบคุมกำกับการดำเนินงานกำจัดมูลฝอยในแต่ละวิธีให้เป็นไปตามสุขลักษณะการจัดการมูลฝอยทั่วไปเพื่อป้องกันไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
(๔)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่กำจัดมูลฝอยทั่วไป ต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย
ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาล ติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่กำจัดมูลฝอยทั่วไปด้วย
ข้อ ๒๔ การกำจัดมูลฝอยทั่วไปต้องไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
ซึ่งมีวิธีดำเนินการดังนี้
(๑)
การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
(๒)
การเผาในเตาเผา
(๓)
การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพ
(๔)
การกำจัดแบบผสมผสาน
(๕)
วิธีอื่นตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๒๕ การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ไม่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ และชั้นที่ ๒
ห่างจากสนามบินบ่อน้ำดื่ม โรงงานผลิตน้ำประปา สถานศึกษา ศาสนสถาน โบราณสถาน
หรือแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ ในกรณีเป็นพื้นที่ลุ่มที่มีโอกาสเกิดน้ำท่วมฉับพลัน
หรือน้ำป่าไหลหลาก ต้องมีมาตรการป้องกันและแก้ไขเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
ทั้งนี้ ระยะห่างและมาตรการป้องกัน
รวมทั้งเกณฑ์ในการคัดเลือกสถานที่ตั้งอื่น ๆ
ให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๒)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่ฝังกลบ
จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้ถนน รางระบายน้ำผิวดิน
เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการฝังกลบและปัญหากลิ่นรบกวน
(๓)
มีระบบป้องกันการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินจากน้ำชะมูลฝอย โดยมีการบดอัดก้นบ่อด้านล่างและด้านข้างให้แน่นและปูด้วยแผ่นวัสดุกันซึม
ทั้งนี้ ตามลักษณะและเงื่อนไขตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๔)
มีระบบรวบรวมน้ำชะมูลฝอยจากก้นบ่อเพื่อส่งไปยังระบบบำบัดน้ำเสียที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนน้ำใต้ดิน
และมีกระบวนการบำบัดน้ำชะมูลฝอย ให้ได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการกลบทับหน้ามูลฝอยรายวันด้วยดินหรือวัสดุกลบทับอื่น
และปิดการฝังกลบเมื่อบ่อฝังกลบเต็มโดยปิดทับหน้าบ่อฝังกลบด้วยดินหนาอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือวัสดุอื่นที่เหมาะสม เพื่อป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย
ไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค รวมทั้งไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
(๖)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๗)
ต้องมีระบบรวบรวมและระบายก๊าซออกจากหลุมฝังกลบ
และมีระบบเผาทำลายก๊าซหรือมีระบบการนำก๊าซไปใช้ประโยชน์เป็นเชื้อเพลิง
(๘)
มีบ่อสำหรับตรวจสอบการปนเปื้อนของน้ำใต้ดิน
และในระหว่างการดำเนินการฝังกลบให้รายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำทุก ๖ เดือน
กรณีที่มีการปิดบ่อฝังกลบแล้วให้มีการตรวจสอบปีละ ๑ ครั้ง ติดต่อกันเป็นระยะเวลา ๕
ปี ทั้งนี้
หลักเกณฑ์วิธีการรายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๖ การเผาในเตาเผาต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๒๓ (๓)
มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับกระบวนการเผามูลฝอยทั่วไปมีการระบายอากาศและแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๒)
มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ ๑๕
(๓)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่เผามูลฝอย
จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้ ถนน รางระบายน้ำผิวดิน
เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการเผาและปัญหากลิ่นรบกวน
(๔)
ต้องเผามูลฝอยทั่วไปที่อุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๘๕๐ องศาเซลเซียส
และมีระบบควบคุมคุณภาพอากาศที่ปล่อยออกจากปล่องเตาเผามูลฝอยทั่วไป
ให้ได้มาตรฐานควบคุมการปล่อยทิ้งอากาศเสียจากเตาเผามูลฝอยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญ และผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๖)
มีการบำบัดน้ำเสียจากระบบกำจัด และน้ำเสียใด ๆ
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในสถานที่กำจัดให้ได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
มีการกำจัดเถ้าหนัก
โดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลที่มีการป้องกันน้ำชะขี้เถ้า
ปนเปื้อนแหล่งน้ำผิวดินและใต้ดิน และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าหนักที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
และมีมาตรการในการนำเถ้าหนักออกไปกำจัดเป็นประจำ
(๘)
มีการกำจัดเถ้าเบาโดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างปลอดภัยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าเบาที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
และมีมาตรการในการนำเถ้าเบาออกไปกำจัดเป็นประจำ
ข้อ
๒๗ การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๒๓ (๓)
(๒)
อาคารเก็บรวบรวมมูลฝอย มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่นำมาหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพ
มีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญ และผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
มูลฝอยจากการแยกเก็บส่วนที่หมักทำปุ๋ยหรือหมักทำก๊าซชีวภาพไม่ได้ ต้องมีระบบกำจัดหรือส่งไปกำจัดโดยวิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
หรือการเผาในเตาเผา หรืออาจมีการนำมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ได้ไปใช้ประโยชน์
(๖) ต้องบำบัดน้ำชะมูลฝอย
น้ำเสียจากสถานที่เก็บรวบรวมมูลฝอยและสถานที่หมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพให้ได้คุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
กรณีหมักทำก๊าซชีวภาพ บ่อหมักต้องเป็นระบบปิด มีการนำก๊าซชีวภาพไปใช้ประโยชน์
และมีระบบเผาก๊าซทิ้งกรณีระบบการใช้ประโยชน์จากก๊าซชีวภาพหยุดการทำงาน
ข้อ ๒๘ การกำจัดแบบผสมผสานซึ่งระบบกำจัดใช้วิธีการกำจัดมากกว่า
๑ วิธี ตามข้อ
๒๔ (๑) (๒) (๓) หรือวิธีอื่น ๆ ตามข้อ ๒๔ (๕) ต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่กำจัด
(๒)
อาคารรวบรวมมูลฝอย และอาคารอื่น ๆ ของระบบกำจัดมูลฝอย ต้องมีการระบายอากาศ
และแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญ และผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการเผาในเตาเผาดำเนินการเผาให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๒๖
(๖)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๒๗
ข้อ
๒๙ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไป โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๓๐ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไป
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตราชการส่วนท้องถิ่น
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจสำเนาทะเบียนบ้านเจ้าของกิจการ
(๒)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน และสำเนาทะเบียนบ้านของผู้จัดการ
(๓)
สำเนาทะเบียนบ้านของสถานที่ที่ใช้เป็นที่ตั้งสถานประกอบกิจการ
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคล
พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคล
(กรณีผู้ขอรับใบอนุญาตเป็นนิติบุคคล)
(๕)
หลักฐานแสดงว่าอาคารที่ใช้เป็นสถานประกอบกิจการสามารถใช้ประกอบกิจการนั้นได้
โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
(๖)
หนังสือยินยอมให้ใช้อาคารหรือสัญญาเช่าจากเจ้าของอาคาร
(กรณีผู้ขอรับใบอนุญาตไม่มีกรรมสิทธิ์ในอาคารที่ใช้เป็นสถานประกอบกิจการ)
(๗)
สำเนาทะเบียนรถยนต์บรรทุกที่ใช้ประกอบกิจการ
(๘)
สำเนาแสดงสิทธิการครอบครองหรือกรรมสิทธิ์ในที่ดินที่ใช้ในการดำเนินการกำจัดมูลฝอย
(๙)
หนังสือมอบอำนาจที่ถูกต้องตามกฎหมาย
พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้มอบอำนาจและผู้รับมอบอำนาจ
(กรณีเจ้าของไม่สามารถมายื่นคำขอด้วยตนเอง)
(๑๐)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๓๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้ หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๒ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๓ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๕ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๓๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๗ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๘ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ ๓๙ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๔๐ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุขพ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๔๑ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว
ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๔๒ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๓ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๔๔ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๕ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. ๒๕๕๙
๓.
คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๔.
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๕.
ใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๖.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๙ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๓๔/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,069 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง
การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ว่าด้วยการจัดการมูลฝอยติดเชื้อ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอยติดเชื้อ หมายความว่า มูลฝอยที่มีเชื้อโรคปะปนอยู่ในปริมาณหรือมีความเข้มข้น
ซึ่งถ้ามีการสัมผัสหรือใกล้ชิดกับมูลฝอยนั้นแล้วสามารถทำให้เกิดโรคได้
กรณีมูลฝอยดังต่อไปนี้
ที่เกิดขึ้นหรือใช้ในกระบวนการตรวจวินิจฉัยทางการแพทย์และการรักษาพยาบาล การให้ภูมิคุ้มกันโรคและการทดลองเกี่ยวกับโรค
และการตรวจชันสูตรศพหรือซากสัตว์ รวมทั้งในการศึกษาวิจัยเรื่องดังกล่าว
ให้ถือว่าเป็นมูลฝอยติดเชื้อ
(๑)
ซากหรือชิ้นส่วนของมนุษย์หรือสัตว์ที่เป็นผลมาจากการผ่าตัด การตรวจชันสูตรศพ หรือซากสัตว์
และการใช้สัตว์ทดลอง
(๒)
วัสดุของมีคม เช่น เข็ม ใบมีด กระบอกฉีดยา หลอดแก้ว ภาชนะที่ทำด้วยแก้ว สไลด์
และแผ่นกระจกปิดสไลด์
(๓)
วัสดุซึ่งสัมผัสหรือสงสัยว่าจะสัมผัสกับเลือด ส่วนประกอบของเลือด
ผลิตภัณฑ์ที่ได้จากเลือด
สารน้ำจากร่างกายของมนุษย์หรือสัตว์หรือวัคซีนที่ทำจากเชื้อโรคที่มีชีวิต เช่น
สำลี ผ้าก๊อซ ผ้าต่าง ๆ และท่อยาง
(๔)
มูลฝอยทุกชนิดที่มาจากห้องรักษาผู้ป่วยติดเชื้อ
อาคาร หมายความว่า ตึก
บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ห้องรักษาผู้ป่วยติดเชื้อร้ายแรง หมายความว่า
ห้องรักษาผู้ป่วยซึ่งติดเชื้อร้ายแรงตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
สถานบริการการสาธารณสุข หมายความว่า
(๑)
สถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล และหมายความรวมถึงสถานพยาบาลของทางราชการ
(๒)
สถานพยาบาลสัตว์ตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาลสัตว์
และหมายความรวมถึงสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
สถานพยาบาลของทางราชการ หมายความว่า
สถานพยาบาลของราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น สภากาชาดไทย
และสถานพยาบาลของหน่วยงานอื่นของรัฐตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
สถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ หมายความว่า
สถานพยาบาลสัตว์ของราชการส่วนกลางราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น
สภากาชาดไทย
และสถานพยาบาลสัตว์ของหน่วยงานอื่นของรัฐตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย หมายความว่า
ห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายที่มิได้ตั้งอยู่ภายในสถานบริการการสาธารณสุข
ซึ่งได้แก่ ห้องปฏิบัติการตรวจวิเคราะห์สารเคมีและจุลินทรีย์ในวัตถุตัวอย่างจากร่างกายมนุษย์หรือสัตว์ที่อาจก่อให้เกิดเชื้ออันตราย
และห้องปฏิบัติการทดสอบด้านสาธารณสุขที่ทำการตรวจวิเคราะห์คุณภาพส่วนประกอบ
และความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์สุขภาพที่อาจก่อให้เกิดเชื้ออันตราย ทั้งนี้
ตามลักษณะและเงื่อนไขที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ผู้ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุข หมายความว่า
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้ประกอบกิจการสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
และผู้ได้รับใบอนุญาตให้ตั้งสถานพยาบาลสัตว์ตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาลสัตว์
และหมายความรวมถึงราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น
สภากาชาดไทย และหน่วยงานอื่นของรัฐที่จัดตั้งสถานพยาบาลของทางราชการ หรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
ผู้ดำเนินการสถานบริการการสาธารณสุข หมายความว่า
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้ดำเนินการสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
และผู้ได้รับใบอนุญาตให้ดำเนินการสถานพยาบาลสัตว์ตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาลสัตว์
และหมายความรวมถึงผู้อำนวยการหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานพยาบาลของทางราชการและสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
ผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย หมายความว่า เจ้าของหรือผู้ครอบครองห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
ผู้ดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย หมายความว่า
ผู้จัดการหรือเจ้าหน้าที่ที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อในเขตราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควร ราชการส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทน
ภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นหรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้
มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย
และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖ เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทน
หรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๗ ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน
หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อของราชการส่วนท้องถิ่นหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่ราชการส่วนท้องถิ่นตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ทั้งนี้ การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
ราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ ห้ามผู้ใดถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นในที่หรือทางสาธารณะซึ่งมูลฝอยติดเชื้อ
นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ให้ราชการส่วนท้องถิ่นจัดให้มีสถานที่ถ่าย
เท หรือทิ้งมูลฝอยติดเชื้อในที่หรือทางสาธารณะ หรือกำหนดให้มีวิธีกำจัดมูลฝอยติดเชื้อที่ถ่าย
เท หรือทิ้งโดยวิธีอื่นตามมาตรฐานหรือตามหลักเกณฑ์ที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๙ ข้อบัญญัติในส่วนที่ว่าด้วยการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้ใช้บังคับแก่ผู้ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายที่ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยตนเองด้วย
และให้สถานบริการการสาธารณสุขหรือห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายนั้นแจ้งให้ราชการส่วนท้องถิ่นจัดส่งเจ้าหน้าที่ไปทำการตรวจสอบระบบกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามมาตรฐานที่กำหนด
และเมื่อราชการส่วนท้องถิ่นได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ผู้ดำเนินการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายดังกล่าว
จึงจะดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยตนเองได้
ในการตรวจสอบระบบกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร้องขอให้อธิบดีกรมอนามัยหรือผู้ซึ่งอธิบดีกรมอนามัยมอบหมายจัดส่งเจ้าหน้าที่กรมอนามัยไปร่วมตรวจสอบกับเจ้าหน้าที่ของราชการส่วนท้องถิ่นได้
ข้อ
๑๐ ในการปฏิบัติการตามข้อบัญญัตินี้
ให้ผู้ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุข ผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
และราชการส่วนท้องถิ่น รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
และบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
แล้วแต่กรณี ดำเนินการดังต่อไปนี้
(๑)
ในการเก็บและขนมูลฝอยติดเชื้อต้องจัดให้มีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บและขนมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยหนึ่งคน
โดยเจ้าหน้าที่ดังกล่าวจะต้องมีคุณสมบัติสำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่าในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์
ในด้านสาธารณสุข สุขาภิบาล ชีววิทยา และวิทยาศาสตร์การแพทย์ ด้านใดด้านหนึ่ง
(๒)
ในการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อต้องจัดให้มีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการกำจัดมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยสองคน
โดยคนหนึ่งต้องมีคุณสมบัติตามที่กำหนดใน (๑)
ส่วนอีกคนหนึ่งต้องมีคุณสมบัติสำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่าในสาขาวิชาวิศวกรรมศาสตร์ในด้านสุขาภิบาล
วิศวกรรมสิ่งแวดล้อม และวิศวกรรมเครื่องกล ด้านใดด้านหนึ่ง
(๓)
ในกรณีที่มีการดำเนินการทั้ง (๑) และ (๒) จะจัดให้มีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยสองคน ซึ่งมีคุณสมบัติตาม (๒) ก็ได้
ความในวรรคหนึ่งไม่ใช้บังคับแก่การเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยตนเองของราชการส่วนท้องถิ่น หรือสถานพยาบาลของทางราชการ
หรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ แต่ราชการส่วนท้องถิ่น หรือสถานพยาบาลของทางราชการ
หรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการนั้น
จะต้องแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ของตนอย่างน้อยหนึ่งคนซึ่งมีคุณสมบัติตาม (๒)
ในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์หรือสาขาวิชาวิศวกรรมศาสตร์ ด้านใดด้านหนึ่ง เป็นผู้รับผิดชอบในการเก็บ
การขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อนั้น
หรืออาจแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ของตนอย่างน้อยหนึ่งคนซึ่งต้องผ่านการอบรมเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ราชการส่วนท้องถิ่นและราชการส่วนท้องถิ่นอื่นที่อยู่ใกล้เคียงกันอาจดำเนินกิจการร่วมกันในการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
โดยแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ของราชการส่วนท้องถิ่นแห่งใดแห่งหนึ่งอย่างน้อยหนึ่งคน ซึ่งมีคุณสมบัติตาม
(๒) ในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์หรือสาขาวิชาวิศวกรรมศาสตร์ ด้านใดด้านหนึ่ง เป็นเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อร่วมกันก็ได้
หรืออาจแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ของตนอย่างน้อยหนึ่งคนซึ่งต้องผ่านการอบรมเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
เจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่ง วรรคสอง และวรรคสาม
อาจแต่งตั้งจากบุคคลภายนอกซึ่งมีคุณสมบัติดังกล่าวก็ได้
ข้อ
๑๑ ในการเก็บ ขน
และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายในสถานบริการการสาธารณสุข ซึ่งมิใช่สถานพยาบาลของทางราชการและสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
หรือภายในห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายของเอกชน
ให้ผู้ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายควบคุมดูแลให้ผู้ดำเนินการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายจัดให้มีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บและหรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
และดำเนินการเก็บและหรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อที่เกิดขึ้นให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๒ ในการเก็บ ขน
และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อของราชการส่วนท้องถิ่นหรือสถานพยาบาลของทางราชการ
หรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ ให้ราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น
สภากาชาดไทย หรือหน่วยงานอื่นของรัฐที่จัดตั้งสถานพยาบาลของทางราชการ หรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
แล้วแต่กรณี ควบคุมดูแลให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ดำเนินการสถานพยาบาลของทางราชการหรือผู้ดำเนินการสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการนั้นแต่งตั้งเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ ดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อของบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
และของบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
ให้ราชการส่วนท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น แล้วแต่กรณี
ควบคุมดูแลให้บุคคลดังกล่าวจัดให้มีเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบ และดำเนินการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อบัญญัตินี้และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ในการมอบให้บุคคลใดดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
หรือการออกใบอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
ให้ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนดระยะเวลา และเส้นทางขน
ตลอดจนเงื่อนไขหรือข้อปฏิบัติอื่น ๆ เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ให้บุคคลดังกล่าวถือปฏิบัติไว้ด้วย
ข้อ
๑๓ บุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นและบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บมูลฝอยติดเชื้อ
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ แล้วแต่กรณี มีหน้าที่ควบคุมดูแลการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ และดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๔ ให้ผู้ดำเนินการสถานบริการการสาธารณสุข
ผู้ดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย และเจ้าพนักงานท้องถิ่น
มีหน้าที่ควบคุมดูแลเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ ขน
และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อของตน และดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ ให้เก็บบรรจุมูลฝอยติดเชื้อในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อดังนี้
(๑)
มูลฝอยติดเชื้อประเภทวัสดุของมีคม
ให้เก็บบรรจุในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นกล่องหรือถัง
(๒)
มูลฝอยติดเชื้ออื่นซึ่งมิใช่ประเภทวัสดุของมีคม
ให้เก็บบรรจุในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นถุง
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่ง
ต้องใช้เพียงครั้งเดียวและต้องทำลายพร้อมกับการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อนั้น
ข้อ
๑๖ ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อต้องมีคุณลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นกล่องหรือถัง
ต้องทำด้วยวัสดุที่แข็งแรงทนทานต่อการแทงทะลุและการกัดกร่อนของสารเคมี เช่น
พลาสติกแข็งหรือโลหะ มีฝาปิดมิดชิด และป้องกันการรั่วไหลของของเหลวภายในได้
และสามารถเคลื่อนย้ายได้สะดวกโดยผู้ขนย้ายไม่มีการสัมผัสกับมูลฝอยติดเชื้อ
(๒)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นถุง
ต้องทำจากพลาสติกหรือวัสดุอื่นที่มีความเหนียวไม่ฉีกขาดง่าย
ทนทานต่อสารเคมีและการรับน้ำหนัก กันน้ำได้ ไม่รั่วซึมและไม่ดูดซึม
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่ง
ต้องมีสีแดง ทึบแสง และมีข้อความสีดำที่มีขนาดสามารถอ่านได้ชัดเจนว่า
มูลฝอยติดเชื้อ อยู่ภายใต้รูปหัวกะโหลกไขว้
คู่กับตราหรือสัญลักษณ์ที่ใช้ระหว่างประเทศตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
และต้องมีข้อความว่า ห้ามนำกลับมาใช้อีก และ ห้ามเปิด ในกรณีที่สถานบริการการสาธารณสุขมิได้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยตนเอง
สถานบริการการสาธารณสุขดังกล่าวจะต้องระบุชื่อของตนไว้ที่ภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
และในกรณีที่ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อนั้นใช้สำหรับเก็บมูลฝอยติดเชื้อไว้เพื่อรอการขนไปกำจัดเกินกว่าเจ็ดวันนับแต่วันที่เกิดมูลฝอยติดเชื้อนั้น
ให้ระบุวันที่ที่เกิดมูลฝอยติดเชื้อดังกล่าวไว้ที่ภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อด้วย
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่ง
มีได้หลายขนาดตามความเหมาะสมของการเก็บ ขน และการกำจัด
แต่ในกรณีที่กระทรวงสาธารณสุขเห็นสมควร เพื่อความสะดวกในการเก็บ ขน
และการกำจัดจะกำหนดขนาดของภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อสำหรับใช้ในสถานบริการการสาธารณสุขใด
หรือสำหรับใช้ในห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายใดก็ได้
ข้อ
๑๗ การเก็บมูลฝอยติดเชื้อในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้ออาจจะจัดให้มีภาชนะรองรับภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อก็ได้
โดยภาชนะรองรับนั้นจะต้องทำด้วยวัสดุที่แข็งแรง ทนทานต่อสารเคมี ไม่รั่วซึม
ทำความสะอาดได้ง่ายและต้องมีฝาปิดเปิดมิดชิด
เว้นแต่ในห้องที่มีการป้องกันสัตว์ที่เป็นพาหะนำโรคและจำเป็นต้องใช้งานตลอดเวลาจะไม่มีฝาปิดเปิดก็ได้
ภาชนะรองรับตามวรรคหนึ่ง
ให้ใช้ได้หลายครั้งแต่ต้องดูแลรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๘ การเก็บมูลฝอยติดเชื้อต้องดำเนินการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องเก็บมูลฝอยติดเชื้อตรงแหล่งเกิดมูลฝอยติดเชื้อนั้น
และต้องเก็บลงในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ โดยไม่ปนกับมูลฝอยอื่น
และในกรณีที่ไม่สามารถเก็บลงในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อได้โดยทันทีที่เกิดมูลฝอยติดเชื้อจะต้องเก็บมูลฝอยติดเชื้อนั้นลงในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อโดยเร็วที่สุดเมื่อมีโอกาสที่สามารถจะทำได้
(๒)
ต้องบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไม่เกินสามในสี่ส่วนของความจุของภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
แล้วปิดฝาให้แน่น
หรือไม่เกินสองในสามส่วนของความจุของภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นถุง
แล้วผูกมัดปากถุงด้วยเชือกหรือวัสดุอื่นให้แน่น
(๓)
กรณีการเก็บมูลฝอยติดเชื้อภายในสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายในห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายที่มีปริมาณมากหากยังไม่เคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อนั้นออกไปทันที
จะต้องจัดให้มีที่หรือมุมหนึ่งของห้องสำหรับเป็นที่รวมภาชนะที่ได้บรรจุมูลฝอยติดเชื้อแล้ว
เพื่อรอการเคลื่อนย้ายไปเก็บกักในที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อแต่ห้ามเก็บไว้เกินหนึ่งวัน
(๔)
จัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะตามข้อ ๒๐
เพื่อรอการขนไปกำจัดและต้องทำความสะอาดและฆ่าเชื้อโรคในที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง
ข้อ
๑๙ ในการเก็บมูลฝอยติดเชื้อจะต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นห้องหรือเป็นอาคารเฉพาะแยกจากอาคารอื่นโดยมีลักษณะดังต่อไปนี้
สำหรับใช้เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อเพื่อรอการขนไปกำจัด
(๑)
มีลักษณะไม่แพร่เชื้อ และอยู่ในที่ที่สะดวกต่อการขนมูลฝอยติดเชื้อไปกำจัด
(๒)
มีขนาดกว้างเพียงพอที่จะเก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อได้อย่างน้อยสองวัน
(๓)
พื้นและผนังต้องเรียบ ทำความสะอาดได้ง่าย
(๔)
มีรางหรือท่อระบายน้ำทิ้งเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
(๕)
มีลักษณะโปร่ง ไม่อับชื้น
(๖)
มีการป้องกันสัตว์แมลงเข้าไป มีประตูกว้างพอสมควรตามขนาดของห้อง หรืออาคารเพื่อสะดวกต่อการปฏิบัติงาน
และปิดด้วยกุญแจหรือปิดด้วยวิธีอื่นที่บุคคลทั่วไปไม่สามารถที่จะเข้าไปได้
(๗) มีข้อความเป็นคำเตือนที่มีขนาดสามารถเห็นได้ชัดเจนว่า ที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อ ไว้ที่หน้าห้องหรือหน้าอาคาร
(๘)
มีลานสำหรับล้างรถเข็นอยู่ใกล้ที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อ
และลานนั้นต้องมีรางหรือท่อรวบรวมน้ำเสียจากการล้างรถเข็นเข้าสู่ระบบบำบัดน้ำเสีย
ในกรณีที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้เกินเจ็ดวัน
ที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่งต้องสามารถควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ที่ ๑๐
องศาเซลเซียสหรือต่ำกว่านั้นได้
ข้อ ๒๐ การเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไปเก็บกักในที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อ เพื่อรอการขนไปกำจัดต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ต้องมีผู้ปฏิบัติงานซึ่งมีความรู้เกี่ยวกับมูลฝอยติดเชื้อ
โดยบุคคลดังกล่าวต้องผ่านการฝึกอบรมการป้องกันและระงับการแพร่เชื้อหรืออันตรายที่อาจเกิดจากมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๒)
ผู้ปฏิบัติงานต้องสวมอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคล ได้แก่ ถุงมือยางหนา ผ้ากันเปื้อน
ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง ตลอดเวลาที่ปฏิบัติงาน
และถ้าในการปฏิบัติงานร่างกายหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปสัมผัสกับมูลฝอยติดเชื้อ
ให้ผู้ปฏิบัติงานต้องทำความสะอาดร่างกายหรือส่วนที่อาจสัมผัสมูลฝอยติดเชื้อโดยทันที
(๓)
ต้องกระทำทุกวันตามตารางเวลาที่กำหนด เว้นแต่มีเหตุจำเป็น
(๔)
ต้องเคลื่อนย้ายโดยใช้รถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อ
๒๑ เว้นแต่มูลฝอยติดเชื้อที่เกิดขึ้นมีปริมาณน้อยที่ไม่จำเป็นต้องใช้รถเข็นจะเคลื่อนย้ายโดยผู้ปฏิบัติงานซึ่งมีคุณสมบัติตามข้อ
๒๐ (๑) ก็ได้
(๕)
ต้องมีเส้นทางเคลื่อนย้ายที่แน่นอน
และในระหว่างการเคลื่อนย้ายไปที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อห้ามแวะหรือหยุดพัก ณ ที่ใด
(๖)
ต้องกระทำโดยระมัดระวัง ห้ามโยน หรือลากภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
(๗)
กรณีที่มีมูลฝอยติดเชื้อตกหล่นหรือภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแตกระหว่างทาง ห้ามหยิบด้วยมือเปล่าต้องใช้คีมคีบหรือหยิบด้วยถุงมือยางหนา
หากเป็นของเหลวให้ซับด้วยกระดาษแล้วเก็บมูลฝอยติดเชื้อหรือกระดาษนั้นในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อใบใหม่
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อที่บริเวณพื้นนั้นก่อนเช็ดถูตามปกติ
(๘)
ต้องทำความสะอาดและฆ่าเชื้อรถเข็นและอุปกรณ์ในการปฏิบัติงานอย่างน้อยวันละครั้งและห้ามนำรถเข็นมูลฝอยติดเชื้อไปใช้ในกิจการอย่างอื่น
ข้อ
๒๑ รถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยต้องมีลักษณะและเงื่อนไขดังนี้
(๑)
ทำด้วยวัสดุที่ทำความสะอาดได้ง่าย
ไม่มีแง่มุมอันจะเป็นแหล่งหมักหมมของเชื้อโรคและสามารถทำความสะอาดด้วยน้ำได้
(๒)
มีพื้นและผนังทึบ
เมื่อจัดวางภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแล้วต้องปิดฝาให้แน่นเพื่อป้องกันสัตว์และแมลงเข้าไป
(๓)
มีข้อความสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นชัดเจนอย่างน้อยสองด้านว่า รถเข็นมูลฝอยติดเชื้อห้ามนำไปใช้ในกิจการอื่น
(๔)
ต้องมีอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับใช้เก็บมูลฝอยติดเชื้อที่ตกหล่นระหว่างการเคลื่อนย้าย และอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับใช้ทำความสะอาดและฆ่าเชื้อบริเวณที่มูลฝอยติดเชื้อตกหล่น
ตลอดเวลาที่ทำการเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
ข้อ ๒๒ สถานบริการการสาธารณสุขดังต่อไปนี้
จะไม่จัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อก็ได้ แต่ต้องจัดให้มีบริเวณที่พักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้เป็นการเฉพาะ
(๑)
สถานพยาบาลประเภทที่ไม่รับผู้ป่วยไว้ค้างคืน
(๒)
สถานพยาบาลสัตว์ประเภทที่ไม่มีที่พักสัตว์ป่วยไว้ค้างคืน
หรือประเภทที่มีที่พักสัตว์ป่วยไว้ค้างคืนตามชนิดและจำนวนไม่เกินที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๓)
สถานที่ที่อาจมีมูลฝอยติดเชื้อตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดบริเวณที่พักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่งให้มีลักษณะตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๒๓ ราชการส่วนท้องถิ่น
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นและบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
ซึ่งรับทำการขนมูลฝอยติดเชื้อจากที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อของสถานบริการการสาธารณสุข
หรือของห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายเพื่อนำไปกำจัดภายนอกสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายนอกบริเวณที่ตั้งห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายต้องจัดให้มี
(๑)
ยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
โดยให้มีจำนวนที่เพียงพอกับการประกอบการหรือการให้บริการ
(๒)
ผู้ขับขี่และผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะซึ่งมีความรู้เกี่ยวกับมูลฝอยติดเชื้อ โดยผ่านการฝึกอบรมการป้องกันและระงับการแพร่เชื้อหรืออันตรายที่อาจเกิดจากมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๓)
ที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อเพื่อรอการกำจัดซึ่งมีคุณลักษณะเช่นเดียวกับที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อ
โดยต้องมีขนาดกว้างขวางเพียงพอที่จะเก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้ได้จนกว่าจะขนไปกำจัด
และให้มีข้อความเป็นคำเตือนว่า ที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ ด้วยสีแดงและมีขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนแสดงไว้ในสภาพถาวรด้วย
(๔)
บริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นสถานที่เฉพาะ
มีขนาดกว้างขวางเพียงพอ
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียจากการล้างยานพาหนะเข้าสู่ระบบบำบัดน้ำเสีย
และต้องทำความสะอาดบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้ออย่างสม่ำเสมอ
ข้อ
๒๔ การขนมูลฝอยติดเชื้อจากที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อของสถานบริการการสาธารณสุขหรือของห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายเพื่อนำไปกำจัดภายนอกสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายนอกบริเวณที่ตั้งห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องขนโดยยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อเท่านั้น
(๒)
ต้องขนอย่างสม่ำเสมอตามวันและเวลาที่กำหนด โดยคำนึงถึงปริมาณของมูลฝอยติดเชื้อและสถานที่จัดเก็บเว้นแต่กรณีที่มีเหตุจำเป็น
(๓)
ผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อต้องถือปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะดังนี้
ก.
ผู้ปฏิบัติงานต้องสวมอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคล ได้แก่ ถุงมือยางหนา ผ้ากันเปื้อน
ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง ตลอดเวลาที่ปฏิบัติงาน และถ้าในการปฏิบัติงานร่างกายหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปสัมผัสกับมูลฝอยติดเชื้อ
ให้ผู้ปฏิบัติงานต้องทำความสะอาดร่างกายหรือส่วนที่อาจสัมผัสมูลฝอยติดเชื้อโดยทันที
ข. ต้องกระทำโดยระมัดระวัง ห้ามโยน
หรือลากภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
ค.
กรณีที่มีมูลฝอยติดเชื้อตกหล่นหรือภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแตกระหว่างทางห้ามหยิบด้วยมือเปล่าต้องใช้คีมคีบหรือหยิบด้วยถุงมือยางหนา
หากเป็นของเหลวให้ซับด้วยกระดาษแล้วเก็บมูลฝอยติดเชื้อหรือกระดาษนั้นในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อใบใหม่
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อที่บริเวณพื้นนั้นก่อนเช็ดถูตามปกติ
(๔)
ผู้ขับขี่ยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อและผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อต้องระมัดระวังมิให้มูลฝอยติดเชื้อและภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตกหล่นในระหว่างการขนห้ามนำยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อไปใช้ในกิจการอย่างอื่น
และให้ทำความสะอาดและฆ่าเชื้ออย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง เว้นแต่กรณีภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแตกหรือมีการรั่วไหลต้องทำความสะอาดในโอกาสแรกที่สามารถจะทำได้
ข้อ
๒๕ ยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อต้องมีลักษณะและเงื่อนไขดังนี้
(๑)
ตัวถังปิดทึบผนังด้านในต้องบุด้วยวัสดุที่ทนทาน ทำความสะอาดได้ง่ายไม่รั่วซึม
(๒)
ในกรณีที่เป็นยานพาหนะสำหรับใช้ขนมูลฝอยติดเชื้อจากที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อที่เก็บกักภาชนะมูลฝอยติดเชื้อไว้เกิน
๗ วัน ที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อดังกล่าวต้องสามารถควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ที่ ๑๐
องศาเซลเซียสหรือต่ำกว่านั้นภายในตัวถังของยานพาหนะนั้นต้องสามารถควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ที่
๑๐ องศาเซลเซียสหรือต่ำกว่านั้นได้
และจะต้องติดเครื่องเทอร์โมมิเตอร์ที่สามารถอ่านค่าอุณหภูมิภายในตัวถังไว้ด้วย
(๓)
ข้อความสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนปิดไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านว่า
ใช้เฉพาะขนมูลฝอยติดเชื้อ
(๔)
กรณีราชการส่วนท้องถิ่นทำการขนมูลฝอยติดเชื้อให้ราชการส่วนท้องถิ่นแสดงชื่อของราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อ
กรณีบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นทำการขนมูลฝอยติดเชื้อ
ให้บุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อ
พร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลนั้นดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
และชื่อ ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลนั้นไว้ในยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นให้อย่างชัดเจนด้วย
กรณีบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการรับทำการขนมูลฝอยติดเชื้อ
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการทำการขนมูลฝอยติดเชื้อ
ให้บุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
พร้อมกับแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุรหัสหรือหมายเลขใบอนุญาต ชื่อ
สถานที่ และหมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลนั้นไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างของยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อ
(๕)
ต้องมีเครื่องป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ขับขี่และผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อ
อุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการตกหล่น หรือการรั่วไหลของมูลฝอยติดเชื้อ
อุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย และอุปกรณ์หรือเครื่องมือสื่อสารสำหรับใช้ติดต่อแจ้งเหตุอยู่ในยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อตลอดเวลาที่ทำการขนมูลฝอยติดเชื้อ
ข้อ
๒๖ ในกรณีที่ใช้รถเข็น
สำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไปกำจัดยังสถานที่กำจัดที่อยู่ภายในสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายในบริเวณที่ตั้งห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายแทนยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อรถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะมูลฝอยติดอย่างน้อยต้องมีลักษณะดังนี้
(๑)
ทำด้วยวัสดุที่ทำความสะอาดได้ง่าย
ไม่มีแง่มุมอันจะเป็นแหล่งหมักหมมของเชื้อโรคและสามารถทำความสะอาดด้วยน้ำได้
(๒)
มีพื้นและผนังทึบ
เมื่อจัดวางภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแล้วต้องปิดฝาให้แน่นเพื่อป้องกันสัตว์และแมลงเข้าไป
(๓)
มีข้อความสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นชัดเจนอย่างน้อยสองด้านว่า รถเข็นมูลฝอยติดเชื้อห้ามนำไปใช้ในกิจการอื่น
(๔)
ต้องมีอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับใช้เก็บมูลฝอยติดเชื้อที่ตกหล่นระหว่างการเคลื่อนย้ายและอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับใช้ทำความสะอาด
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ใช้รถเข็น
สำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไปกำจัดยังสถานที่กำจัดที่อยู่ภายในสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายในบริเวณที่ตั้งห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายแทนยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อรถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะมูลฝอยติดเชื้อต้องดำเนินการให้มีลักษณะดังนี้
(๑)
ต้องมีผู้ปฏิบัติงานซึ่งมีความรู้เกี่ยวกับมูลฝอยติดเชื้อ
โดยบุคคลดังกล่าวต้องผ่านการฝึกอบรมการป้องกันและระงับการแพร่เชื้อหรืออันตรายที่อาจเกิดจากมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๒)
ผู้ปฏิบัติงานต้องสวมอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคล ได้แก่ ถุงมือยางหนา ผ้ากันเปื้อน
ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง ตลอดเวลาที่ปฏิบัติงาน
และถ้าในการปฏิบัติงานร่างกายหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปสัมผัสกับมูลฝอยติดเชื้อ
ให้ผู้ปฏิบัติงานต้องทำความสะอาดร่างกายหรือส่วนที่อาจสัมผัสมูลฝอยติดเชื้อโดยทันที
(๓)
ต้องกระทำทุกวันตามตารางเวลาที่กำหนด เว้นแต่มีเหตุจำเป็น
(๔)
ต้องเคลื่อนย้ายโดยใช้รถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อ
๒๑
เว้นแต่มูลฝอยติดเชื้อที่เกิดขึ้นมีปริมาณน้อยที่ไม่จำเป็นต้องใช้รถเข็นจะเคลื่อนย้ายโดยผู้ปฏิบัติงานซึ่งมีคุณสมบัติตาม
(๑) ก็ได้
(๕)
ต้องมีเส้นทางเคลื่อนย้ายที่แน่นอน
และในระหว่างการเคลื่อนย้ายไปที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อห้ามแวะหรือหยุดพัก ณ ที่ใด
(๖)
ต้องกระทำโดยระมัดระวัง ห้ามโยน หรือลากภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
(๗)
กรณีที่มีมูลฝอยติดเชื้อตกหล่นหรือภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแตกระหว่างทางห้ามหยิบด้วยมือเปล่าต้องใช้คีมคีบหรือหยิบด้วยถุงมือยางหนา
หากเป็นของเหลวให้ซับด้วยกระดาษแล้วเก็บมูลฝอยติดเชื้อหรือกระดาษนั้นในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อใบใหม่
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อที่บริเวณพื้นนั้นก่อนเช็ดถูตามปกติ
(๘)
ต้องทำความสะอาดและฆ่าเชื้อรถเข็นและอุปกรณ์ในการปฏิบัติงานอย่างน้อยวันละครั้ง
และห้ามนำรถเข็นมูลฝอยติดเชื้อไปใช้ในกิจการอย่างอื่น
ข้อ
๒๘ การกำจัดมูลฝอยติดเชื้อต้องดำเนินการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยวิธีใดวิธีหนึ่งตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
(๒)
ต้องกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามระยะเวลาที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนด
แต่ต้องไม่เกินสามสิบวันนับแต่วันที่ขนจากที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อของสถานบริการการสาธารณสุขหรือของห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
(๓)
ในระหว่างรอกำจัดมูลฝอยติดเชื้อต้องเก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้ในที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะเช่นเดียวกับที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อตามข้อบัญญัตินี้
โดยมีขนาดกว้างขวางเพียงพอที่จะเก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้ได้จนกว่าจะทำการกำจัด
รวมทั้งจัดให้มีข้อความเป็นคำเตือนว่า ที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ ด้วยสีแดงและมีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนแสดงไว้ด้วย
(๔)
จัดให้มีผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยติดเชื้อซึ่งมีความรู้เกี่ยวกับมูลฝอยติดเชื้อ โดยผ่านการฝึกอบรมการป้องกันและระงับการแพร่เชื้อหรืออันตรายที่อาจเกิดจากมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๕)
จัดให้มีเครื่องป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสม
สำหรับผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการตกหล่นหรือการรั่วไหลของมูลฝอยติดเชื้อ
และอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอัคคีภัยไว้ประจำบริเวณที่ตั้งระบบกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
(๖)
กรณีที่สถานบริการการสาธารณสุข ห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย หรือผู้ที่ได้รับอนุญาตใช้วิธีกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยวิธีการอื่นที่มิใช่วิธีเผาในเตาเผา
ให้สถานบริการการสาธารณสุขห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
หรือผู้ที่ได้รับอนุญาตนั้นตรวจวิเคราะห์
เพื่อตรวจสอบเกณฑ์มาตรฐานในการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อเป็นประจำทุกเดือน
และให้รายงานผลการตรวจวิเคราะห์นั้นให้ราชการส่วนท้องถิ่นทราบเป็นประจำภายในวันที่ห้าของทุกเดือน
ข้อ
๒๙ การกำจัดมูลฝอยติดเชื้อมีวิธีการดังนี้
(๑)
เผาในเตาเผา
(๒)
ทำลายเชื้อด้วยไอน้ำ
(๓)
ทำลายเชื้อด้วยความร้อน
(๔)
วิธีอื่นตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ ๓๐ การกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยการเผาในเตาเผา
ให้ใช้เตาเผาที่มีห้องเผามูลฝอยติดเชื้อและห้องเผาควัน
การเผามูลฝอยติดเชื้อให้เผาที่อุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๗๖๐ องศาเซลเซียส
และในการเผาควันให้เผาด้วยอุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๑,๐๐๐ องศาเซลเซียส ทั้งนี้
ตามแบบเตาเผาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดหรือเห็นชอบ และในการเผาต้องมีการควบคุมมาตรฐานอากาศเสียที่ปล่อยออกจากเตาเผาตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๓๑ การกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยวิธีการทำลายเชื้อด้วยไอน้ำหรือวิธีทำลายเชื้อด้วยความร้อนหรือวิธีอื่นจะต้องดำเนินการให้ได้ตามเกณฑ์มาตรฐานทางชีวภาพ
โดยมีประสิทธิภาพที่สามารถทำลายเชื้อบัคเตรี เชื้อรา ไวรัส และปาราสิต
ในมูลฝอยติดเชื้อได้หมด
ภายหลังการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยวิธีดังกล่าวตามวรรคหนึ่งแล้ว
ต้องมีการตรวจสอบเกณฑ์มาตรฐานทางชีวภาพโดยวิธีการตรวจวิเคราะห์เชื้อบะซิลลัสสะเทียโรเธอร์โมฟิลลัส
หรือบะซิลลัสซับทิลิส แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
ตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๓๒ เศษของมูลฝอยติดเชื้อที่เหลือหลังจากการเผาในเตาเผา
หรือที่ผ่านการกำจัดเชื้อแล้วให้ดำเนินการกำจัดตามวิธีกำจัดมูลฝอยทั่วไป
เว้นแต่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดเป็นอย่างอื่น
ข้อ ๓๓ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ ๓๔ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตราชการส่วนท้องถิ่น
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัว (ประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ/อื่น
ๆ ระบุ ...........)
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๓๕ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จพร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๖ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๗ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๘ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๙ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๔๐ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๔๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๔๒ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๔๓ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๔๔ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๔๕ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๔๖ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๗ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตราชการส่วนท้องถิ่นในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๔๘ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๙ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. ๒๕๕๙
๓. แบบคำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
๕. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
๖. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขน และกำจัดสิ่งมูลฝอยติดเชื้อ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๘ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๑๔/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,070 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัข พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัข
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ว่าด้วยการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัข
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่
๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๙ และมาตรา ๓๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร และนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การควบคุม
การเลี้ยงหรือปล่อยสุนัข พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓ บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ ๔ ในข้อบัญญัตินี้
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในสถานที่เลี้ยงสัตว์
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในลักษณะที่มีการปล่อยให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์
รวมทั้งการสละการครอบครองสัตว์
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า
คอกสัตว์ กรงสัตว์ ที่ขังสัตว์ หรือสถานที่
ในลักษณะอื่นที่ใช้ในการควบคุมสัตว์ที่เลี้ยง
เจ้าของสัตว์ หมายความว่า
เจ้าของหรือผู้ปกครอบครองสุนัข
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
การทำทะเบียน หมายความว่า
การจดทะเบียนและการขึ้นทะเบียน
การจดทะเบียน หมายความว่า
การออกใบรับรองรูปพรรณสัณฐานและการทำเครื่องหมายระบุตัวสุนัข
การขึ้นทะเบียน หมายความว่า
การนำเอกสารเกี่ยวกับสุนัขที่จดทะเบียนไว้แล้วแจ้งต่อเจ้าหน้าที่เพื่อบันทึกรายละเอียดรูปพรรณสัณฐาน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๕ เพื่อประโยชน์ในการรักษาสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชนในท้องถิ่นหรือเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสุนัขให้พื้นที่ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ดังนี้
(๑)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขบางชนิดโดยเด็ดขาด
(๑.๑) สถานที่ราชการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
รวมถึงตลาดโดยยกเว้นโรงเรียนและเขตวัด
(๒) ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขเกินจำนวน ๕
ที่กำหนดดังนี้
(๒.๑) ที่หรือทางสาธารณประโยชน์ในเขตตำบลอุดมพร
(๒.๒) ริมถนนสาธารณะในเขตตำบลอุดมพร
(๓)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้ที่เป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขต้องอยู่ภายใต้มาตรการอย่างใดอย่างหนึ่งดังนี้
(๓.๑) รักษาสถานที่ให้สะอาดอยู่เสมอ
(๓.๒) กำจัดซากมูลสุนัขให้ถูกสุขลักษณะ
(๓.๓) ให้เจ้าของสุนัขที่เลี้ยงในพื้นที่ตามความใน (๓.๑)
มีหน้าที่นำสุนัขไปทำทะเบียนและขอมีบัตรประจำตัวสุนัขได้ที่องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
(๓.๔) การขึ้นทะเบียนสัตว์
เจ้าของสุนัขต้องยื่นคำขอพร้อมแนบเอกสารดังนี้
๑) สำเนาทะเบียนบ้านเจ้าของสุนัข
๒)
ในกรณีเจ้าของสุนัขไม่ได้เป็นเจ้าของบ้านต้องมีหนังสือยินยอมจากเจ้าของบ้าน
พร้อมสำเนาบัตรประชาชนของเจ้าของบ้าน
๓) ใบรับรองที่ระบุการฉีดวัคซีนโรคพิษสุนัขบ้ามาไม่เกินหนึ่งปี
มีการระบุหมายเลขการผลิตวัคซีนและลงชื่อสัตวแพทย์ผู้ฉีดพร้อมเลขที่ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพการสัตวแพทย์
๔) หนังสือมอบอำนาจในกรณีเจ้าของสุนัขไม่ได้มาดำเนินการเอง
(๔) เจ้าของสุนัขต้องปฏิบัติดังนี้
(๔.๑)
นำสุนัขไปรับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าครั้งแรกเมื่อสุนัข อายุ ๒ - ๔ เดือน
และครั้งต่อไปตามที่กำหนดในใบรับรองการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า
(๔.๒) เมื่อสัตว์ได้รับการฉีดวัคซีนแล้ว
ให้ติดเครื่องหมายประจำตัวและเก็บใบรับรองการฉีดวัคซีนไว้การขายหรือให้สุนัขแก่ผู้อื่นต้องมอบใบรับรองให้ด้วย
(๔.๓) ผู้ใดฝ่าฝืนตามข้อ ๕ มีโทษปรับไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท
ข้อ ๖ แบบคำร้องและวิธีการขึ้นทะเบียนสุนัข
ทะเบียนสุนัขรายครัวเรือน และบัตรประจำตัวสุนัขให้เป็นไปตามองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรประกาศกำหนด
ข้อ ๗ ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะอันเป็นการฝ่าฝืนข้อ ๕
โดยไม่ปรากฏเจ้าของ
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกักสัตว์ดังกล่าวไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
เมื่อพ้นกำหนดแล้วยังไม่มีผู้ใดมาแสดงหลักฐานการเป็นเจ้าของเพื่อรับสัตว์คืนให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
แต่ถ้าการกักสัตว์ไว้อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้นหรือสัตว์อื่น หรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควร
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะจัดการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์นั้นตามควรแก่กรณีก่อนถึงกำหนดเวลาดังกล่าวก็ได้
เงินที่ได้จากการขายหรือขายทอดตลาดเมื่อได้หักค่าใช้จ่ายในการขายทอดตลาดและค่าเลี้ยงดูสัตว์แล้วให้เก็บรักษาไว้แทนสัตว์
ในกรณีที่มิได้มีการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์ตามวรรคหนึ่งและเจ้าของสัตว์มาขอรับสัตว์คืนภายในกำหนดเวลาตามวรรคหนึ่ง
เจ้าของสัตว์ต้องเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายสำหรับการเลี้ยงดูสัตว์ให้แก่องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตามจำนวนที่ได้จ่ายจริงด้วย
ในกรณีที่ปรากฏว่าสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบนั้นเป็นโรคติดต่ออันอาจเป็นอันตราย
ต่อประชาชนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควรได้
ข้อ ๘ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ ๙ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๑๐ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ
ณ วันที่ ๑๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๙ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๖๒/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,071 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง
การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา ๖๗ (๓) และมาตรา ๗๑
แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
และนายอำเภอเฝ้าไร่ จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓ บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ และคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ ๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ
เศษผ้า เศษอาหาร เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์
ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า
ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย หมายความว่า
สภาวะที่มีน้ำขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่าเจ็ดวัน ซึ่งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็นลูกน้ำได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๕ ห้ามผู้ใดทิ้งหรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยที่ขังน้ำได้ในที่หรือทางสาธารณะซึ่งอาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
เช่น กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ เป็นต้น นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ ๖ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือเคหสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่ขังน้ำได้ซึ่งอาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
เช่น กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ เป็นต้น ในบริเวณอาคาร หรือเคหสถาน รวมทั้งบริเวณรอบ ๆ ทั้งนี้ โดยเก็บใส่ลงถังรองรับมูลฝอยที่มีฝาเปิดปิด
หรือบรรจุถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุง
หรือวิธีการอื่นใดที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ในกรณีที่ราชการส่วนท้องถิ่นเป็นผู้ให้บริการเก็บขนมูลฝอยเพื่อนำไปกำจัด
เจ้าของอาคารหรือเคหสถานมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติท้องถิ่น
ข้อ ๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน
หรือสถานที่ใด ๆ
ที่มีแหล่งน้ำที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายจะต้องดูแลมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
ข้อ ๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน
ต้องดูแลทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำในแจกัน ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ภาชนะอื่น ๆ
ที่มีน้ำขังอย่างน้อยทุกเจ็ดวัน หรือใส่สารที่ป้องกันการวางไข่ของยุงได้
และจัดให้มีฝาปิดตุ่มน้ำที่มีอยู่ในอาคารและเคหสถานรวมทั้งข้อปฏิบัติอื่น ๆ
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรประกาศกำหนด
ข้อ ๙ ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรได้จัดเจ้าหน้าที่ไปทำการกำจัดยุงในอาคาร
หรือเคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน
หรือสถานที่นั้นจะต้องให้ความร่วมมือและอำนวยความสะดวกตามสมควร
ข้อ ๑๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ
๕ และข้อ ๖ ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕
ข้อ ๑๑ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ
๗ ข้อ ๘ และข้อ ๙ ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ ๑๒ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ
ณ วันที่ ๑๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๙ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๖๖/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,072 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง ตลาด พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง ตลาด
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลตำบลอุดมพร
ว่าด้วยตลาด
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๕ มาตรา ๓๗ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓
และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
สินค้า หมายความว่า สิ่งของที่ซื้อขายกัน
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทสัตว์ เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ หมายความว่า
อาหารสดประเภทเนื้อสัตว์หรือเนื้อสัตว์ที่มีการชำแหละ ณ แผงจำหน่ายสินค้า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบหรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
สุขาภิบาลอาหาร หมายความว่า การจัดการและควบคุมปัจจัยต่าง
ๆ เพื่อให้อาหารสะอาดปลอดภัยจากเชื้อโรค
และสารเคมีที่เป็นพิษซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของผู้บริโภค เช่น อาหาร
ผู้สัมผัสอาหาร สถานที่ทำ ประกอบ ปรุง และจำหน่ายอาหาร ภาชนะ อุปกรณ์
สัตว์และแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
การล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล หมายความว่า
การทำความสะอาดตัวอาคาร แผงจำหน่ายสินค้าในตลาด พื้น ผนัง เพดาน ทางระบายน้ำ
ตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสีย ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย
ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ และบริเวณตลาดให้สะอาด ไม่มีสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หยากไย่ ฝุ่นละอองและคราบสกปรก รวมทั้งให้มีการฆ่าเชื้อ ทั้งนี้ สารเคมี
ที่ใช้ต้องไม่มีผลกระทบต่อระบบบำบัดน้ำเสียของตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง
ขยายหรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้วจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วย
ความในข้อนี้มิให้ใช้บังคับแก่กระทรวง
ทบวง กรม ราชการส่วนท้องถิ่นหรือองค์กรของรัฐ
ที่ได้จัดตั้งตลาดขึ้นตามอำนาจหน้าที่ แต่ในการดำเนินกิจการตลาดจะต้องปฏิบัติเช่นเดียวกับผู้รับใบอนุญาตตามบทบัญญัติอื่นแห่งข้อบัญญัตินี้และพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ด้วย และให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขเป็นหนังสือให้ผู้จัดตั้งตลาดตามวรรคนี้ปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ข้อ
๖ ตลาดแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท ดังนี้
(๑)
ตลาดประเภทที่ ๑ ได้แก่ ตลาดที่มีโครงสร้างอาคาร และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๘
ถึงข้อ ๑๓
(๒)
ตลาดประเภทที่ ๒ ได้แก่ ตลาดที่ไม่มีโครงสร้างอาคาร
และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๔ ถึงข้อ ๑๘
ข้อ
๗ ที่ตั้งของตลาดต้องอยู่ห่างไม่น้อยกว่า
๑๐๐ เมตร จากแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษ ของเสีย โรงเลี้ยงสัตว์ แหล่งโสโครก
ที่กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัย
เว้นแต่จะมีวิธีการป้องกันซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ข้อ
๘ ตลาดประเภทที่ ๑
ต้องมีส่วนประกอบของสถานที่และสิ่งปลูกสร้าง คือ อาคาร
สิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของ ที่ขนถ่ายสินค้า ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
ที่เก็บรวบรวม หรือที่รองรับมูลฝอย และที่จอดยานพาหนะ ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๙ อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ถนนรอบอาคารตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร
และมีทางเข้าออกบริเวณตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร อย่างน้อยหนึ่งทาง
(๒)
ตัวอาคารตลาดทำด้วยวัสดุถาวร มั่นคง และแข็งแรง
(๓) หลังคาสร้างด้วยวัสดุทนไฟ และแข็งแรงทนทาน
ความสูงของหลังคาต้องมีความเหมาะสมกับการระบายอากาศของตลาดนั้น
(๔) พื้นทำด้วยวัสดุถาวร แข็งแรง ไม่ดูดซึมน้ำ เรียบ
ล้างทำความสะอาดง่าย ไม่มีน้ำขัง และไม่ลื่น
(๕)
ทางเดินภายในอาคารมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๖)
เครื่องกั้นหรือสิ่งกีดขวางทำด้วยวัสดุถาวร และแข็งแรง สามารถป้องกันสัตว์ เช่น
สุนัข มิให้เข้าไปในตลาด
(๗)
การระบายอากาศภายในตลาดเพียงพอ เหมาะสม และไม่มีกลิ่นเหม็นอับ
(๘)
ความเข้มของแสงสว่างในอาคารตลาดไม่น้อยกว่า ๒๐๐ ลักซ์
(๙)
แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุถาวร เรียบ มีความลาดเอียง
และทำความสะอาดง่าย มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร มีพื้นที่ไม่น้อยกว่า
๑.๕ ตารางเมตร และมีทางเข้าออกสะดวกโดยมีที่นั่งสำหรับผู้ขายของแยกต่างหากจากแผง
(๑๐)
น้ำประปาหรือน้ำสะอาดแบบระบบท่ออย่างเพียงพอสำหรับล้างสินค้าหรือล้างมือ ทั้งนี้ ต้องวางท่อในลักษณะที่ปลอดภัย
ไม่เกิดการปนเปื้อนจากน้ำโสโครก ไม่ติดหรือทับกับท่อระบายน้ำเสียหรือสิ่งปฏิกูลโดย
(๑๐.๑)
มีที่ล้างอาหารสดอย่างน้อย ๑ จุด และในแต่ละจุดจะต้องมีก๊อกน้ำไม่น้อยกว่า ๓ ก๊อก กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่
๓๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีที่ล้างอาหารสด ๑ จุด
ต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๓๐ แผง เศษของ ๓๐ แผง ถ้าเกิน ๑๕ แผง ให้ถือเป็น ๓๐
แผง
(๑๐.๒)
มีก๊อกน้ำประจำแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๑๐.๓)
มีที่เก็บสำรองน้ำในปริมาณเพียงพอและสะดวกต่อการใช้
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๕๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีน้ำสำรองอย่างน้อย ๕
ลูกบาศก์เมตรต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๑๐๐
แผง เศษของ ๑๐๐ แผง ถ้าเกิน ๕๐ แผง ให้ถือเป็น ๑๐๐ แผง
(๑๑)
ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร ทั้งนี้
ให้มีตะแกรงดักมูลฝอยและบ่อดักไขมันด้วย
(๑๒)
การติดตั้งระบบการป้องกันอัคคีภัยตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ความใน (๑) และ (๕)
มิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒)
ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ใช้บังคับและมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีถนนรอบอาคารตลาด
ทางเข้าออกบริเวณตลาด และทางเดินภายในอาคารตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๐ ต้องจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตั้งอยู่ในบริเวณหนึ่งบริเวณใดโดยเฉพาะ
มีพื้นที่เพียงพอสำหรับการขนถ่ายสินค้าในแต่ละวัน
และสะดวกต่อการขนถ่ายสินค้าและการรักษาความสะอาด
ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง
ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับ
และมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๑ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และตั้งอยู่ในที่เหมาะสมนอกตัวอาคารตลาด
หรือในกรณีที่อยู่ในอาคารตลาดต้องแยกเป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ
มีผนังกั้นโดยไม่ให้มีประตูเปิดสู่บริเวณจำหน่ายอาหารโดยตรง
ข้อ ๑๒ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยตามที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ตั้งอยู่นอกตัวอาคารตลาดและอยู่ในพื้นที่ที่รถเก็บขนมูลฝอยเข้าออกได้สะดวก
มีการปกปิดและป้องกันไม่ให้สัตว์เข้าไปคุ้ยเขี่ยตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบว่าเหมาะสมกับตลาดนั้น
ข้อ
๑๓ ต้องจัดให้มีที่จอดยานพาหนะอย่างเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ ๑๔ ตลาดประเภทที่ ๒
ต้องจัดให้มีสถานที่สำหรับผู้ขายของ ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
และที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๑๕ สถานที่สำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ทางเดินภายในตลาดมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๒)
บริเวณสำหรับผู้ขายของประเภทอาหารสดต้องจัดให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ โดยมีลักษณะเป็นพื้นเรียบ แข็งแรง ไม่ลื่น
สามารถล้างทำความสะอาดได้ง่าย และไม่มีน้ำขัง เช่น พื้นคอนกรีต พื้นที่ปูด้วยคอนกรีตสำเร็จ
หรือพื้นลาดด้วยยางแอสฟัลต์
(๓)
แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรงที่มีผิวเรียบ ทำความสะอาดง่าย
มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร และอาจเป็นแบบพับเก็บได้
(๔)
น้ำประปาหรือน้ำสะอาดอย่างเพียงพอ และจัดให้มีที่ล้างทำความสะอาดอาหารและภาชนะในบริเวณแผงจำหน่ายอาหารสด
แผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๕) ทางระบายน้ำจากจุดที่มีที่ล้าง โดยเป็นรางแบบเปิด
ทำด้วยวัสดุที่มีผิวเรียบ มีความลาดเอียงให้สามารถระบายน้ำได้สะดวก
มีตะแกรงดักมูลฝอยก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะ
และไม่ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ประชาชนข้างเคียง
ในกรณีจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจกำหนดให้จัดให้มีบ่อดักไขมัน
หรือบ่อพักน้ำเสีย ก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะก็ได้
(๖) กรณีที่มีโครงสร้างเฉพาะเสาและหลังคา โครงเหล็กคลุมผ้าใบ
เต็นท์ ร่ม หรือสิ่งอื่นใดในลักษณะเดียวกันต้องอยู่ในสภาพที่มั่นคงแข็งแรง
ข้อ
๑๖ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามจำนวนและหลักเกณฑ์
ด้านสุขลักษณะที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และตั้งอยู่ใน ที่ที่เหมาะสมนอกสถานที่ขายของ เว้นแต่จะจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่
ส้วมสาธารณะ
ส้วมเอกชนหรือส้วมของหน่วยงานราชการที่ได้รับอนุญาตให้ใช้อยู่ในบริเวณใกล้เคียง ทั้งนี้ ให้มีระยะห่างจากตลาดไม่เกิน ๕๐
เมตร
ข้อ
๑๗ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยอย่างเพียงพอที่จะรองรับปริมาณมูลฝอยในแต่ละวัน
และมีลักษณะเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๘ เมื่อผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๒ ได้ดำเนินกิจการต่อเนื่องกัน เป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว
ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าตลาดประเภทที่ ๒ นั้น มีศักยภาพที่จะพัฒนา
เป็นตลาดประเภทที่ ๑ ได้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและผู้รับใบอนุญาตร่วมกันพิจารณากำหนดแผน
การพัฒนาปรับปรุงตลาดประเภทที่ ๒ ให้เป็นตลาดประเภทที่ ๑ ตามกฎกระทรวงนี้ ตามระยะเวลาและขั้นตอนที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๙ การจัดวางสินค้าในตลาดแต่ละประเภทต้องจัดให้เป็นหมวดหมู่และไม่ปะปนกัน
เพื่อสะดวกในการดูแลความสะอาดและป้องกันการปนเปื้อนในอาหาร
ข้อ
๒๐ การเปิดและปิดตลาดต้องเป็นไปตามเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๒๑ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๑
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
บำรุงรักษาโครงสร้างต่าง ๆ ของตลาด ให้อยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ดีตลอดเวลา เช่น
ตัวอาคาร พื้น ฝ้าเพดาน แผงจำหน่ายสินค้า ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง
และทางระบายน้ำ อุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น สายไฟ หลอดไฟ พัดลม ก๊อกน้ำ ท่อน้ำประปา
และสาธารณูปโภคอื่น
(๒)
จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย
บ่อดักไขมัน ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำ
มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน
และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๓)
ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือให้อยู่ในสภาพที่สะอาด ใช้การได้ดี
และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๔)
จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสด
และแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และมีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อ เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจแจ้งให้มีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลมากกว่าเดือนละหนึ่งครั้งก็ได้
(๕)
จัดให้มีการกำจัดสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรคภายในบริเวณตลาดอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
(๖)
ดูแลแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละมิให้ปล่อยน้ำหรือของเหลว
ไหลจากแผงลงสู่พื้นตลาดและจัดให้มีทางระบายน้ำหรือของเหลวลงสู่ทางระบายน้ำหลักของตลาด
ข้อ
๒๒ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๒
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยภายในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย รวมทั้งกรณีที่มีบ่อดักไขมัน
บ่อพักน้ำเสีย และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน
และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๒)
ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะ และอ่างล้างมือ ให้อยู่ในสภาพที่สะอาด ใช้การได้ดี และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๓)
จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสด
และแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อ
ให้ดำเนินการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขแจ้งให้ปฏิบัติ
(๔)
จัดให้มีการป้องกันไม่ให้น้ำหรือของเหลวไหลจากแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละลงสู่พื้นตลาด
ข้อ
๒๓ เพื่อประโยชน์ในการป้องกันเหตุรำคาญ
มลพิษที่เป็นอันตราย หรือการระบาด ของโรคติดต่อ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๑ หรือตลาดประเภทที่ ๒ ต้องไม่กระทำการและต้องควบคุมดูแลมิให้ผู้ใดกระทำการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายอาหารที่ไม่สะอาดหรือไม่ปลอดภัยตามกฎหมายว่าด้วยอาหารในตลาด
(๒)
นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด เว้นแต่สัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อจำหน่าย
(๓)
ฆ่าหรือชำแหละสัตว์ใหญ่ เช่น โค กระบือ แพะ แกะหรือสุกร ในตลาด รวมทั้งฆ่าหรือชำแหละสัตว์ปีกในกรณีที่เกิดการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ในเขตท้องที่นั้น
(๔) สะสมหรือหมักหมมสิ่งหนึ่งสิ่งใดในตลาด
จนทำให้สถานที่สกปรก รกรุงรัง เป็นเหตุรำคาญ เกิดมลพิษที่เป็นอันตราย
หรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ถ่ายเทหรือทิ้งมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใด
นอกจากที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๖)
ทำให้น้ำใช้ในตลาดเกิดความสกปรกจนเป็นเหตุให้เป็นหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๗)
ก่อหรือจุดไฟไว้ในลักษณะซึ่งอาจเป็นที่เดือดร้อนหรือเกิดอันตรายแก่ผู้อื่น
(๘)
ใช้ตลาดเป็นที่พักอาศัยหรือเป็นที่พักค้างคืน
(๙)
กระทำการอื่นใดที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ มลพิษที่เป็นอันตราย
หรือการระบาดของโรคติดต่อ เช่น เสียงดัง แสงกระพริบ ความสั่นสะเทือน
หรือมีกลิ่นเหม็น
ข้อ
๒๔ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติและให้ความร่วมมือกับผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น และเจ้าพนักงานสาธารณสุข ในเรื่องดังต่อไปนี้
(๑)
การจัดระเบียบและกฎเกณฑ์ในการรักษาความสะอาดของตลาด
(๒)
การจัดหมวดหมู่สินค้า
(๓)
การดูแลความสะอาดแผงจำหน่ายสินค้าของตน
(๔)
การรวบรวมมูลฝอยลงในภาชนะรองรับที่เหมาะสม
(๕)
การล้างตลาด
(๖) การเข้ารับการฝึกอบรมด้านสุขาภิบาลอาหารและอื่น ๆ
ตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๗) การตรวจสุขภาพตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๕ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติเกี่ยวกับสินค้าและแผงจำหน่ายสินค้า
ดังต่อไปนี้
(๑)
ให้วางสินค้าบนแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด
โดยห้ามวางสินค้าล้ำแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด และห้ามวางสินค้าสูงจนอาจเกิดอันตรายหรือส่งผลกระทบต่อระบบการระบายอากาศ
และแสงสว่าง ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ห้ามวางสินค้าประเภทวัตถุอันตรายปะปนกับสินค้าประเภทอาหาร
(๓)
ให้วางสินค้าประเภทอาหาร เครื่องดื่ม และภาชนะอุปกรณ์ในขอบเขตที่กำหนด
โดยสูงจากพื้นตลาดไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
(๔)
ห้ามเก็บสินค้าประเภทอาหารไว้ใต้แผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
หรืออาหารที่มีการป้องกันการเน่าเสียและปกปิดมิดชิด ทั้งนี้ ต้องมีการรักษาความสะอาดและป้องกันสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ไม่ใช้แสงหรือวัสดุอื่นใดที่ทำให้ผู้บริโภคมองเห็นอาหารต่างไปจากสภาพที่เป็นจริง
(๖)
ห้ามต่อเติมแผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๖ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องมีสุขอนามัยส่วนบุคคล
ดังต่อไปนี้
(๑)
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ
เช่น อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
และโรคตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ในระหว่างขายสินค้าต้องแต่งกายสุภาพ สะอาด เรียบร้อย หรือตามที่
เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๓)
ในระหว่างขายสินค้าประเภทอาหารต้องปฏิบัติตามหลักสุขอนามัยส่วนบุคคล เช่น
ไม่ไอหรือจามรดอาหาร ไม่ใช้มือหยิบจับอาหารที่พร้อมรับประทานโดยตรง
ล้างมือให้สะอาด ก่อนหยิบหรือจับอาหาร ไม่สูบบุหรี่หรือดื่มสุรา ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๗ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะในการจำหน่าย
ทำ ประกอบ ปรุง เก็บหรือสะสมอาหาร และการรักษาความสะอาดของภาชนะ
น้ำใช้และของใช้ต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารที่ขายต้องสะอาด และปลอดภัยตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒) อาหารสดเฉพาะสัตว์ เนื้อสัตว์ และอาหารทะเล
ต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิไม่เกิน ๕ องศาเซลเซียส
ในตู้เย็นหรือแช่น้ำแข็งตลอดระยะเวลาการเก็บ
(๓)
การจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องใช้เครื่องใช้
ภาชนะที่สะอาดและต้องมีอุปกรณ์ปกปิดอาหารเพื่อป้องกันการปนเปื้อน
และรักษาอุปกรณ์ปกปิดอาหารนั้นให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๔)
ในกรณีที่เป็นแผงจำหน่ายอาหาร ซึ่งมีการทำ ประกอบ และปรุงอาหาร
ต้องจัดสถานที่ไว้ให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะเพื่อการนั้นและต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักการสุขาภิบาลอาหาร
(๕)
เครื่องมือ เครื่องใช้ และภาชนะอุปกรณ์ที่ใช้ เช่น เขียง เครื่องขูดมะพร้าว จาน
ชาม ช้อนและส้อม ตะเกียบ และแก้วน้ำ ต้องสะอาดและปลอดภัย
มีการล้างทำความสะอาดและจัดเก็บที่ถูกต้อง
ข้อ ๒๘
ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน/หนังสือรับรองนิติบุคคล (กรณีเป็นนิติบุคคล) ของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารของอาคารตลาด
(๔)
แผนผัง แบบก่อสร้าง และรายการปลูกสร้างของตลาด
(๕)
รูปถ่าย ๑ นิ้ว จำนวน ๒ รูป
(๖)
ใบอนุญาตฉบับเดิม กรณีต่ออายุใบอนุญาต
(๗)
ใบมอบอำนาจ พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนผู้มอบและผู้รับมอบอำนาจ
ข้อ
๒๙ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในเทศบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้ หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จพร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๐ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๑ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๓ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อ ๓๔
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๕
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๖ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๗ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๘ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๙ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๐ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๑ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙ อัตราค่าธรรมเนียมในการออกใบอนุญาตจัดตั้งตลาด
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๓.
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๔.
ใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๕.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๖ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๑/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,073 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา
๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า
สำนักงานหรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายถึง
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
(๑)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑.๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๑.๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์ หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน
เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
(๒)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๒.๑)
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
(๒.๒)
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๒.๓)
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔)
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๒.๕)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูกเขา หนัง
ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๒.๖)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืช
เพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๒.๗)
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
(๓)
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหารการเร่ขาย การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๓.๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๓.๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๓.๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๓.๖)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๘)
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๓.๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๓.๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๓.๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๓.๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๓.๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง
หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๓.๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๓.๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๓.๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๘)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๓.๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๓.๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๓.๒๒)
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๓.๒๓)
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๓.๒๔)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
(๔)
กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๔.๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๔.๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๔.๓)
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
(๕)
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๕.๒)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๕.๓)
การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืชหรือแป้งอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๕.๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕.๕)
การผลิตยาสูบ
(๕.๖)
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๕.๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๕.๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๕.๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
(๖)
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑)
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยโลหะหรือแร่
(๖.๒)
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๓)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๔)
การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน
(๖.๑)
(๖.๕)
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
(๗)
กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล ซึ่งมีไว้บริการ หรือจำหน่าย
และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๗.๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗.๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๗.๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๗.๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
(๘)
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๘.๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากไม้
หวาย ชานอ้อย
(๘.๔)
การอบไม้
(๘.๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๘.๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๘.๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘.๘)
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
(๙)
กิจการที่เกี่ยวกับบริการ
(๙.๑)
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒)
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๙.๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๔)
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๕)
การประกอบกิจการโรงแรม
สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ
หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับอนุญาตใน (๙.๑)
(๙.๑๐) การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด
หรือการเล่นอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
(๙.๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๙.๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๙.๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๙.๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๙.๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๙.๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุขวิทยาศาสตร์
หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๙.๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
(๑๐)
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๑๐.๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๑๐.๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๖)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗)
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑)
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตักดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๑๑.๒)
(๑๑.๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖) การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ
เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๑๑.๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๑๑.๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๑๑.๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑.๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๑.๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน
(๖.๕)
(๑๒)
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑๒.๑)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๑๒.๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๑๒.๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๗.๑)
(๑๒.๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๑๒.๘)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙)
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒)
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
(๑๓)
กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒)
การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๑๓.๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗)
การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๑๓.๘)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙)
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
(๑๓.๑๐)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๓.๑๑)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๓.๑๒)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓.๑๓)
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ
๖ สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย แล้วแต่กรณี
ข้อ
๗ สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล ซึ่งจะต้องไม่อยู่ในระยะที่อาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชน
หรือจะต้องมีระบบป้องกันผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชนที่มีประสิทธิภาพ
โดยคำนึงถึงลักษณะและประเภทของสถานประกอบกิจการ ทั้งนี้
เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพอนามัยหรือการก่อเหตุรำคาญของประชาชน
ข้อ
๘ สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้ ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง
มีแสงสว่างเพียงพอ และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน
โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๙ สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี
วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภทมูลฝอย รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒)
ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น และต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรว่าด้วยการกำจัดมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑ ประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๒ สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร การสะสมอาหารสำหรับคนงาน
ต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรว่าด้วยสถานจำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๓ สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัย เป็นสัดส่วน และต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๔ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง
ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒)
กรณีที่มีวัตถุอันตรายต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตรายหรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ ๑๖ สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือนมลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย
หรือมีการใช้สารเคมีหรือวัตถุอันตราย
จะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญหรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ
๑๗ เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๖ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติ เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ ๑๘ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๖ ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัว(ประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
หนังสือมอบอำนาจ กรณีที่เจ้าของสถานประกอบกิจการไม่มาดำเนินการด้วยตนเอง หรือเป็นผู้แทนรับมอบอำนาจ
กรณีที่เป็นนิติบุคคล
(๔)
หนังสือจดทะเบียนนิติบุคคล กรณีที่ผู้ขอเป็นนิติบุคคล
(๕)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๙ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้ หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จพร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๒๑ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๒๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๓ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อ ๒๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๕ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๖ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๗ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๘ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๙ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๐ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๑ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ข้อบังคับ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๔. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตประเภทกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๙ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๖๙/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,074 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. 2559
| ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูล
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑
ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใด ซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
การจัดการสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
กระบวนการดำเนินการตั้งแต่การรองรับ การขน
การบำบัดและการกำจัดสิ่งปฏิกูล
โถส้วมแบบนั่งยอง หมายความว่า
โถส้วมที่ผู้ใช้จะต้องวางเท้าบนที่วางเท้าของโถส้วมแล้วนั่งยอง
โถส้วมแบบนั่งราบ หมายความว่า
โถส้วมที่ผู้ใช้จะต้องนั่งลงบนที่รองนั่งของโถส้วม
ส้วม หมายความว่า
ระบบรองรับสิ่งปฏิกูล รวมทั้งตัวเรือนสำหรับปิดบังขณะใช้งาน
ส้วมสาธารณะ หมายความว่า
ส้วมที่หน่วยงานของรัฐหรือเอกชนจัดไว้ให้บุคคลทั่วไปเข้าใช้บริการ หรือส้วมที่รัฐมนตรีโดยคำแนะนำของคณะกรรมการสาธารณสุขประกาศกำหนด
ให้เป็นส้วมสาธารณะ
ส้วมเคลื่อนที่ หมายความว่า ส้วมบนยานพาหนะทางบก
ทางน้ำ ทางอากาศ และหมายความรวมถึงห้องส้วมบนแพ
ส้วมชั่วคราว หมายความว่า
ส้วมที่ไม่ได้สร้างเป็นการถาวร รวมถึงส้วมประกอบสำเร็จรูป
การขนสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
การดำเนินการสูบสิ่งปฏิกูลจากถังเก็บกักสิ่งปฏิกูลแล้วนำไปยังระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลรวม
ถังเก็บกักสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
ถังหรือบ่อที่มีลักษณะที่มิดชิด น้ำซึมผ่านไม่ได้
เพื่อใช้เป็นที่รองรับสิ่งปฏิกูลจากส้วมก่อนขนไปบำบัดหรือกำจัดต่อไป
การบำบัดสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
การดำเนินการปรับปรุงหรือแปรสภาพสิ่งปฏิกูลทั้งที่สูบจากส้วมและสิ่งปฏิกูลจากระบบท่อให้ปราศจากพิษภัย
การก่อให้เกิดโรค สภาพอันน่ารังเกียจและลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมด้วย
การกำจัดสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
การนำสิ่งปฏิกูลที่ผ่านการบำบัดแล้วดำเนินการจัดการตามความเหมาะสมหรือนำไปใช้ประโยชน์
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลแบบติดกับที่ หมายความว่า
กระบวนการบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลจากอาคารเดี่ยว เช่น บ้านพักอาศัย อาคารชุด
โรงเรียน หรืออาคารสถานที่ทำการ เป็นต้น
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลรวม หมายความว่า
กระบวนการบำบัดหรือกำจัด สิ่งปฏิกูลจากหลายอาคาร ทั้งนี้
ให้หมายรวมถึงระบบบำบัดน้ำเสียรวมที่รับสิ่งปฏิกูลบำบัดด้วย
กากตะกอน หมายความว่า
ส่วนที่เป็นของแข็งซึ่งเหลือจากการบำบัดสิ่งปฏิกูล
อาคาร หมายความว่า ตึก
บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๕ การเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร ให้เป็นอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรราชการส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทน ภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำ การเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าว
แจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๗
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่ราชการส่วนท้องถิ่นตามอัตราที่กำหนดไว้
ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้
การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดสิ่งปฏิกูลราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ ห้ามผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลในที่หรือทางสาธารณะ นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ
๙ ในกรณีจัดการชุมนุม
หรือการอื่นใดในทำนองเดียวกัน ผู้จัดการชุมนุม หรือผู้ใดในทำนองเดียวกัน ต้องจัดให้มีส้วม
ส้วมสาธารณะ ส้วมเคลื่อนที่ หรือส้วมชั่วคราวที่ถูกสุขลักษณะ ตามข้อ ๑๑
สำหรับให้บริการอย่างเพียงพอตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
เพื่อมิให้เป็นที่น่ารังเกียจหรือเป็นแหล่งแพร่โรค
ในกรณีการจัดการชุมนุมหรือการอื่นใดในทำนองเดียวกันตามวรรคหนึ่งเสร็จสิ้นแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขตรวจสอบความเรียบร้อยในการรื้อถอนและปรับสภาพพื้นที่ของสถานที่นั้นให้ต้องด้วยสุขลักษณะ
ข้อ
๑๐ ในกรณีที่มีเหตุฉุกเฉิน
หรือสาธารณภัยต่อสาธารณชน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่หรือส้วมชั่วคราวที่ถูกสุขลักษณะตามข้อ
๑๑ สำหรับให้บริการตามความเหมาะสมกับสถานการณ์
ข้อ
๑๑ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
ยานพาหนะ
หรือสถานที่ที่จัดให้บริการส้วมสาธารณะทั้งเอกชนและหน่วยงานของรัฐต้องจัดให้มีห้องส้วมที่ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องดูแลพื้น ผนัง เพดาน โถส้วม โถปัสสาวะที่กดวาล์วเปิดน้ำของโถส้วม
และโถปัสสาวะให้สะอาดไม่มีกลิ่นเหม็นและต้องดูแลให้พร้อมใช้งานตลอดระยะเวลาที่เปิดให้บริการ
(๒)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยทั่วไปที่ถูกสุขลักษณะ สะอาด มีฝาเปิดปิดมิดชิด อยู่ในสภาพดี
ไม่รั่วซึม ตั้งอยู่ในบริเวณอ่างล้างมือ หรือบริเวณใกล้เคียง
(๓)
จัดให้มีสบู่ล้างมือ พร้อมให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดให้บริการ
(๔)
ต้องจัดให้มีถังเก็บกักสิ่งปฏิกูลที่มีสภาพดี ไม่ชำรุด ไม่แตก หรือรั่วซึม สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
เมื่อถังเก็บกักสิ่งปฏิกูลเต็มหรือเลิกใช้งานต้องขนสิ่งปฏิกูล ไปบำบัดและกำจัดให้ได้มาตรฐานตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๒ ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐ
หรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันรวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ
ขนสิ่งปฏิกูลภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการขนสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
ต้องดำเนินการขนสิ่งปฏิกูลให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
จัดให้มียานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลและอุปกรณ์ที่จำเป็นตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๓
และมีจำนวนเพียงพอกับการให้บริการ
(๒)
ให้ดำเนินการสูบสิ่งปฏิกูลในช่วงเวลาที่เหมาะสม มีมาตรการป้องกันกลิ่นในขณะที่ทำการสูบสิ่งปฏิกูล
เพื่อไม่ให้รบกวนอาคารสถานที่ใกล้เคียงจนเป็นเหตุรำคาญ
(๓)
ให้ทำความสะอาดท่อสำหรับใช้สูบสิ่งปฏิกูลหลังจากสูบสิ่งปฏิกูลเสร็จแล้ว โดยการสูบน้ำสะอาดจากถัง
เพื่อล้างภายในท่อหรือสายสูบ
และทำความสะอาดท่อหรือสายสูบด้านนอกที่สัมผัสสิ่งปฏิกูลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ
(๔)
กรณีที่มีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราดให้ทำลายเชื้อโรคด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำ
(๕)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่สูบและขนสิ่งปฏิกูลต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้เกี่ยวกับการจัดการสิ่งปฏิกูลตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
(๖)
จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานสูบ
และขนสิ่งปฏิกูลรวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
ตลอดจนเครื่องมือสำหรับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นไว้ประจำยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลด้วย
(๗)
ผู้ปฏิบัติงานสูบและขนสิ่งปฏิกูลต้องสวมเสื้อคลุม ถุงมือยางหนา ผ้ายางกันเปื้อน
ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง และต้องทำความสะอาดเสื้อคลุม
ถุงมือยางหนา ผ้ายางกันเปื้อน และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้งทุกครั้งหลังการปฏิบัติงาน
(๘)
ห้ามนำยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลไปใช้กิจการอื่น
และห้ามนำสิ่งปฏิกูลไปทิ้งในที่สาธารณะหรือที่อื่นใดนอกจากสถานที่ที่ได้แจ้งไว้กับราชการส่วนท้องถิ่น
(๙)
ต้องทำความสะอาดยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลหลังจากที่ออกปฏิบัติงานขนสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยวันละ
๑ ครั้ง
และน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องเข้าสู่ระบบบำบัดหรือกำจัดน้ำเสียหรือบ่อซึม
โดยบ่อซึมต้องอยู่ห่างจากแม่น้ำ คู คลอง หรือแหล่งน้ำธรรมชาติไม่น้อยกว่า ๓๐ เมตร
(๑๐)
ต้องจัดให้มีบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลที่เป็นสถานที่เฉพาะ มีขนาดกว้างขวางเพียงพอ
ข้อ
๑๓
ยานพาหนะสำหรับขนสิ่งปฏิกูลต้องมีลักษณะดังนี้
(๑)
ถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลมีฝาเปิดปิดอยู่ด้านบน โดยสามารถปิดได้มิดชิด ไม่รั่วซึม
และป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงนำโรคได้
(๒)
ท่อหรือสายที่ใช้สูบสิ่งปฏิกูลต้องไม่รั่วซึม
(๓)
มีปั๊มสูบสิ่งปฏิกูลที่สามารถสูบตะกอนหนักได้
อยู่ในสภาพที่ใช้การได้ดีและมีมาตรวัดสิ่งปฏิกูลด้วย
(๔)
มีช่องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูล เช่น ถังใส่น้ำ ไม้กวาด
น้ำยาฆ่าเชื้อโรค เป็นต้น
(๕)
บนตัวถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลต้องมีข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่า ใช้เฉพาะขนสิ่งปฏิกูล
กรณีบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ขนสิ่งปฏิกูลภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
ให้บุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูล
พร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุชื่อ ที่อยู่
หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
กรณีบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการรับทำการขนสิ่งปฏิกูล
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับผลประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
ให้บุคคลนั้นแสดงรหัสหรือหมายเลขทะเบียนใบอนุญาต
รวมทั้งแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุชื่อ ที่อยู่
หมายเลขโทรศัพท์ของบริษัทหรือชื่อเจ้าของกิจการไว้ด้านข้างทั้งสองด้านของตัวถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูล
ในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้ชัดเจน โดยขนาดตัวอักษรต้องสูงไม่น้อยกว่า
๑๐ เซนติเมตร
ข้อ
๑๔ ต้องมีมาตรการควบคุม
กำกับดูแลการขนสิ่งปฏิกูล โดยการกำหนดเส้นทางที่แน่นอน เพื่อป้องกันการลักลอบทิ้งสิ่งปฏิกูลในที่สาธารณะหรือที่อื่นใดนอกจากสถานที่ที่ได้แจ้งไว้กับราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๑๕
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลแบบติดกับที่ ต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ มาตรฐาน
และวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด ทั้งนี้ ตามประเภท ขนาด
และระยะเวลาในการสูบตะกอนจากระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล หรือตามหลักเกณฑ์
มาตรฐาน และวิธีการที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
ข้อ
๑๖
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลรวมต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ มาตรฐาน และวิธีการ
ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด ทั้งนี้ ตามประเภท ขนาด
และระยะเวลาในการสูบตะกอนจากระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล หรือตามหลักเกณฑ์
มาตรฐาน และวิธีการที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
ข้อ
๑๗
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่สูบและขนสิ่งปฏิกูลต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้เกี่ยวกับการจัดการสิ่งปฏิกูลตามหลักสูตรที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
หรือหลักสูตรที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๑๘
จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
ตลอดจนเครื่องมือสำหรับการปฐมพยาบาลเบื้องต้น
ติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่บำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลด้วย
ข้อ
๑๙
ผู้ปฏิบัติงานบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลต้องสวมเสื้อคลุม ถุงมือยางหนา ผ้ายางกันเปื้อน ผ้าปิดปากปิดจมูก
และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง และต้องทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยางหนา
ผ้ายางกันเปื้อน และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้งทุกครั้งหลังการปฏิบัติงาน
ข้อ
๒๐
การบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลไม่ว่าจะใช้วิธีการใด
การนำน้ำทิ้งและกากตะกอนที่ผ่านการบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลแล้ว
ไปใช้ประโยชน์ทางการเกษตรหรือก่อนนำออกจากระบบ
น้ำทิ้งและกากตะกอนต้องได้มาตรฐานปริมาณไข่หนอนพยาธิและแบคทีเรียอีโคไลดังนี้
ประเภท
ไข่หนอนพยาธิ
จำนวน/กรัม
หรือลิตร
แบคทีเรียอีโคไล
(Escherichia Coli Bacteria)
(จำนวน/๑๐๐ กรัม หรือ
MPN/๑๐๐
มิลลิลิตร)
๑. กากตะกอน
< ๑
< ๑๐๓
๒. น้ำทิ้ง
< ๑
< ๑๐๓
ทั้งนี้
น้ำทิ้งที่ปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมต้องได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องด้วย
ข้อ
๒๑
ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๒๒
ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขออนุญาต
(๓)
สำเนาทะเบียนบ้านที่ตั้งของกิจการ
หรือเอกสารแสดงกรรมสิทธิ์ในสถานที่ที่ขออนุญาตประกอบกิจการ
(๔)
ใบมอบอำนาจ (กรณีที่มีการมอบอำนาจ)
(๕)
แผนที่แสดงที่ตั้งและแผนผังระบบบำบัดสิ่งปฏิกูล
(๖)
สำเนาแบบก่อสร้างของอาคารที่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๗)
ใบอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๘)
ใบรับรองแพทย์ของผู้ปฏิบัติงาน
(๙)
หลักฐานแสดงว่ามีความรู้ในการประกอบกิจการของผู้ปฏิบัติ
(๑๐)
ใบอนุญาตการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ฉบับที่ยังไม่หมดอายุ
(กรณีต่ออายุใบอนุญาต)
(๑๑)
ใบรับรองการตรวจสุขลักษณะการประกอบกิจการมีผลการตรวจไม่เกิน ๖ เดือน
(กรณีต่ออายุใบอนุญาต)
(๑๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๒๓
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๒๔
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้ง
การอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๒๕
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๒๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๗
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๒๘
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูง
ข้อ
๒๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๐
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ ๓๑
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๒
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสม กับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๓
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว
ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๔
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๕ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๓๖
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๗
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพรเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บรร ยะประภา
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุดมพร
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล
พ.ศ. ๒๕๕๙
๓. แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการ
๔. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการการจัดการสิ่งปฏิกูล
๕. ใบอนุญาตประกอบกิจการ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ปุณิกา/อัญชลี/จัดทำ
๒๗ มิถุนายน
๒๕๖๐
นุสรา/ตรวจ
๙ กันยายน ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๙ ง/หน้า ๕๑/๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,075 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว เรื่อง การจัดการมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง การจัดการมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ว่าด้วยการจัดการมูลฝอย
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลพ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
(ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๑๘ มาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๖๐
มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วและนายอำเภอแม่ลาว
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง การจัดการมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบังคับตำบลเรื่อง
กำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๔๔ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอยทั่วไป หมายความว่า
เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก
ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด
ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น แต่ไม่รวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนและของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ หมายความว่า
มูลฝอยทั่วไปที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่หรือนำมาผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ได้ เช่น แก้ว
กระดาษ โลหะ พลาสติก
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน หมายความว่า
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนตามกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
ตามที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
มูลฝอยติดเชื้อ หมายความว่า
มูลฝอยติดเชื้อตามกฎกระทรวงว่าด้วยการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. ๒๕๔๕
น้ำชะมูลฝอย หมายความว่า ของเหลวที่ไหลชะผ่านหรือของเหลวที่ออกมาจากมูลฝอยซึ่งอาจประกอบด้วยสารละลายหรือสารแขวนลอยผสมอยู่
อาคารอยู่อาศัยรวม หมายความว่า
อาคารหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของอาคารที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยสำหรับหลายครอบครัว
โดยแบ่งออกเป็นหน่วยแยกจากกันสำหรับแต่ละครอบครัว
ผู้ที่ก่อให้เกิดมูลฝอยทั่วไป หมายความว่า ประชาชน
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการ
โรงงานอุตสาหกรรม ตลาด สถาบันต่าง ๆ และสถานที่ที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ ๕ การเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วหรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้
มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานแต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย
และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนหรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขนหรือกำจัดมูลฝอยหรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วและระเบียบปฏิบัติได้ตามความจำเป็น
ข้อ
๗
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดขยะมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
หรือเขตพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้ การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดมูลฝอยองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ ๘
ให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร ที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการ
โรงงานอุตสาหกรรม ตลาด สถาบันต่าง ๆ และสถานที่ที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป ต้องมีการคัดแยกมูลฝอยอย่างน้อยเป็น
๓ ประเภท ประกอบด้วย มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่
มูลฝอยทั่วไปและมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
ข้อ
๙
เพื่อประโยชน์ในการรักษาความสะอาดและการจัดระเบียบในการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอย ในกรณีที่ยังไม่มีกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการมูลฝอยใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วการจัดการมูลฝอยให้ปฏิบัติตามข้อบัญญัติ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ห้ามผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง หรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยในที่หรือทางสาธารณะ นอกจากในที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วจัดไว้ให้
(๒)
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ต้องจัดให้มีที่รองรับมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะอย่างเพียงพอและเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๓)
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารอยู่อาศัยรวมที่มีจำนวนห้องพักตั้งแต่ ๘๐ ห้องขึ้นไปหรือมีพื้นทีใช้สอยมากกว่า ๔,๐๐๐ ตารางเมตรขึ้นไป ธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการ ตลาด สถาบันต่าง ๆ
ที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน ๒ ลูกบาศก์เมตรต่อวัน
ต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ ๕
(๔)
ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๔.๑)
เป็นอาคารหรือเป็นห้องแยกเป็นสัดส่วนเฉพาะสามารถบรรจุมูลฝอยได้ไม่น้อยกว่า ๒ วัน มีการแยกเก็บมูลฝอยทั่วไปเป็นสัดส่วน
ตั้งอยู่ในสถานที่สะดวกต่อการเก็บรวบรวม ขนถ่าย
อยู่ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคและสถานที่ประกอบอาหาร ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๔.๒)
พื้น ผนัง เรียบ ทำด้วยวัสดุที่ทนทาน ทำความสะอาดง่าย มีลักษณะปิดมิดชิด สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
และมีการระบายอากาศดี
(๔.๓)
มีรางหรือท่อระบายน้ำทิ้ง เชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๔.๔)
ประตูกว้างเพียงพอให้สามารถเคลื่อนย้ายมูลฝอยได้โดยสะดวก
(๔.๕)
มีการกำหนดขอบเขตบริเวณที่ตั้งสถานที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปมีข้อความที่มีขนาดเห็นได้ชัดเจนว่า
ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไป และมีการดูแลรักษาความสะอาดอย่างสม่ำเสมออย่างน้อยสัปดาห์ละ
๑ ครั้ง
(๕)
เจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป ห้ามทิ้งของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานปะปนกับมูลฝอยทั่วไป
และต้องปฏิบัติตาม (๑) (๓) และ (๔)
ในกรณีเจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมตามวรรคหนึ่งที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน ๒
ลูกบาศก์เมตรต่อวันต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปตามความใน (๔)
ข้อ
๑๐
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๑
ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วประกาศกำหนด
ข้อ
๑๒
ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินการกิจการรับทำการเก็บขนมูลฝอย
(๑.๑)
รถเก็บขนมูลฝอยทุกคันต้องได้รับการออกแบบ ประกอบและสร้างให้มีลักษณะถูกต้องตามกฎหมายขนส่งทางบกและกฎหมายอื่น ๆ
ที่เกี่ยวข้องสามารถป้องกันการปลิว ตกหล่นของมูลฝอยและการรั่วไหลของน้ำเสียจากมูลฝอยในขณะทำการจัดเก็บและขนย้ายมูลฝอยไปยังสถานที่จำกัด
(๑.๒)
รถเก็บขนมูลฝอยทุกคันต้องมีข้อความด้านข้างและด้านหลังตัวรถเก็บขยะมูลฝอยเพื่อให้รู้ว่าเป็นพาหนะเก็บขนมูลฝอย
และต้องแสดงเลขทะเบียนใบอนุญาตประกอบกิจการชื่อหน่วยงานที่เป็นผู้ออกใบอนุญาต
ชื่อบริษัทหรือเจ้าของกิจการ ด้วยตัวอักษรไทย ซึ่งมีขนาดและเห็นได้ชัดดังนี้
รถเก็บขนมูลฝอย
ได้รับอนุญาตจากองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ใบอนุญาตเลขที่............/...................
ชื่อ.......................................(บริษัทหรือเจ้าของกิจการและหมายเลขโทรศัพท์)
(๑.๓)
ต้องจัดให้มีถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มส้นถึงแข้งสำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๒)
กรณีไม่มีระบบการกำจัดมูลฝอยของตนเองต้องแสดงหลักฐานว่าจะนำมูลฝอยไปกำจัด ณ
แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
ให้ปฏิบัติตามข้อกำหนดองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
(๓)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอย
(๓.๑)
มีเอกสารสิทธิ์ในที่ดินที่ใช้กำจัดมูลฝอย
(๓.๒)
สถานที่ห่างจากชุมชนและแหล่งน้ำธรรมชาติตามหลักสุขาภิบาล
(๓.๓)
มีระบบบำบัดสิ่งปฏิกูลตามหลักวิชาการสุขาภิบาล ตามประเภทของระบบกำจัดดังนี้
(๓.๓.๑)
ไม่ก่อให้เกิดการปนเปื้อนหรือการแพร่กระจายเชื้อโรคไปยังพื้นดินแหล่งน้ำใต้ดิน
และก่อให้เกิดมลพิษทางอากาศ
(๓.๓.๒)
ไม่เป็นแหล่งอาหารและแหล่งเพาะพันธุ์ของแมลงและสัตว์นำโรค
(๓.๓.๓) ไม่เป็นที่น่ารังเกียจ ไม่ก่อให้เกิดกลิ่นเหม็น
สกปรก และเป็นเหตุรำคาญ
ข้อ
๑๓
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๔
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๕
ในการดำเนินกิจการผู้ได้รับใบอนุญาตต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บขนมูลฝอยต้องดำเนินการ ดังต่อไปนี้
(๑.๑)
ให้แยกขนมูลฝอยตามประเภท ๓ ประเภท คำนิยาม หรือกำหนดวันในการขนตามประเภทของมูลฝอย
หรือตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนด
(๑.๒)
ใช้ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปให้ถูกสุขลักษณะ
(๑.๓)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เก็บขนมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปีและผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยจากการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑.๔)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานเก็บขนมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย
ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาลไว้ประจำรถเก็บขนมูลฝอยทั่วไปด้วย
(๑.๕)
ต้องจัดให้มีสถานที่ล้างยานพาหนะที่มีลักษณะเป็นพื้นเรียบ แข็งแรง ทนทาน
มีความลาดเอียง น้ำไม่ท่วมขัง ทำความสะอาดง่าย
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสียและมีการป้องกันเหตุรำคาญและผลกระทบต่อสุขภาพ
(๑.๖)
จัดให้มีบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปเป็นการเฉพาะมีขนาดกว้างขวางเพียงพอ
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียจากการล้างยานพาหนะเข้าสู่ระบบบำบัดน้ำเสีย เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๑.๗)
ต้องทำความสะอาดบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะและล้างทำความสะอาดยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการขนมูลฝอยทั่วไปเป็นประจำทุกวัน
(๑.๘)
ต้องมีมาตรการควบคุม กำกับการขนมูลฝอยเพื่อป้องกันการลักลอบทิ้งมูลฝอย
(๒)
ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะดังนี้
(๒.๑)
ตัวถังบรรจุมูลฝอยทั่วไป มีความแข็งแรงทนทาน ไม่รั่วซึม
มีลักษณะปกปิดเป็นแบบที่ง่ายต่อการบรรจุขนถ่าย และทำความสะอาดง่าย
(๒.๒)
มีการป้องกันหรือมีการติดตั้งภาชนะรองรับน้ำจากมูลฝอย
เพื่อมิให้รั่วไหลตลอดการปฏิบัติงานและนำน้ำเสียจากมูลฝอยไปบำบัดในระบบบำบัดน้ำเสีย
(๒.๓)
มีสัญลักษณ์หรือสัญญาณไฟวับวาบติดไว้ประจำยานพาหนะชนิดไม่ก่อให้เกิดความรำคาญและสามารถมองเห็นได้ในระยะไกล
เปิดให้สัญญาณขณะปฏิบัติงานเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๒.๔)
มีความปลอดภัยสำหรับการปฏิบัติงานระดับที่ขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปใส่ในตัวถังยานพาหนะต้องไม่สูงเกินไป
หรืออยู่ในระดับที่ปลอดภัยต่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานในขณะปฏิบัติงานกรณีบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการเก็บขนหรือกำจัดขยะมูลฝอยทั่วไปภายใต้การดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นตามมาตรา
๑๘ วรรคสาม ให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
พร้อมกับแสดงแผนป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นดำเนินการและชื่อ
ที่อยู่
หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลหรือนิติบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
(๓)
ในกรณีที่จัดให้มีสถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไป
สถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะและการขนถ่ายที่ต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๓.๑)
มีลักษณะเป็นอาคาร มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยทั่วไปที่ต้องพักรอการขนถ่าย
มีการระบายอากาศและแสงสว่างเพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓.๒)
มีการป้องกันกลิ่นจากมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงานและการขนส่งการปลิวของมูลฝอย
เสียงดังรบกวน สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๓.๓) มีระบบบำบัดน้ำเสีย
โดยน้ำที่ระบายออกสู่ภายนอกต้องได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสียตามที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
(๔)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอยต้องดำเนินการดังนี้
(๔.๑) ต้องกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยวิธีใดวิธีหนึ่ง
หรือหลายวิธีตามที่กำหนดในข้อ ๑๗
(๔.๒)
ห้ามนำของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน มูลฝอยติดเชื้อ รวมทั้งมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนมากำจัดรวมกับมูลฝอยทั่วไป
(๔.๓)
ต้องทำการศึกษาความเหมาะสมและออกแบบเบื้องต้นก่อนทำการก่อสร้างระบบกำจัดมูลฝอยทั่วไป
และมีมาตรการควบคุมกำกับการดำเนินงานกำจัดมูลฝอยในแต่ละวิธีให้เป็นไปตามสุขลักษณะการจัดการมูลฝอยทั่วไปเพื่อป้องกันไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
(๔.๔)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่กำจัดมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปีและผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยจากการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๔.๕)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย
ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาลติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่กำจัดมูลฝอยทั่วไปด้วย
ข้อ
๑๖ การกำจัดมูลฝอยทั่วไปต้องไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
ซึ่งมีวิธีดำเนินการดังนี้
(๑)
การฝังกลบอย่างถูกสุขาภิบาล
(๒)
การเผาในเตาเผา
(๓)
การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพ
(๔)
การกำจัดแบบผสมผสาน
(๕)
วิธีอื่นตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๑๗
การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ไม่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ และชั้นที่ ๒
ห่างจากสนามบิน บ่อน้ำดื่ม โรงงานผลิตน้ำประปา สถานศึกษา ศาสนสถาน โบราณสถาน
หรือแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ ในกรณีเป็นพื้นที่ลุ่มที่มีโอกาสเกิดน้ำท่วมฉับพลัน
หรือน้ำป่าไหลหลากต้องมีมาตรการป้องกันและแก้ไขเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม ทั้งนี้ ระยะห่างและมาตรการป้องกัน
รวมทั้งเกณฑ์ในการคัดเลือกสถานที่ตั้งอื่น ๆ
ให้เป็นไปตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
(๒)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่ฝังกลบ จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้
ถนน รางระบายน้ำผิวดิน เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการฝังกลบและปัญหากลิ่นรบกวน
(๓)
มีระบบป้องกันการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินจากน้ำชะมูลฝอย
โดยมีการบดอัดกันบ่อด้านล่างและด้านข้างให้แน่นและปูด้วยแผนวัสดุกันซึม ทั้งนี้
ตามลักษณะและเงื่อนไขที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
(๔)
มีระบบรวบรวมน้ำชะมูลฝอยจากก้นบ่อเพื่อส่งไปยังระบบบำบัดน้ำเสียที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนน้ำใต้ดิน
และมีกระบวนการบำบัดน้ำชะมูลฝอยให้ได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการกลับทับหน้ามูลฝอยรายวันด้วยดินหรือวัสดุกลบทับอื่น
และปิดการฝังกลบเมื่อบ่อฝังกลบเต็ม โดยปิดทับหน้าบ่อฝังกลบด้วยดินหนาอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือวัสดุอื่นที่เหมาะสมเพื่อป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย
ไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค รวมทั้งไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
(๖)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๗)
ต้องมีระบบรวบรวมและระบายก๊าซออกจากหลุมฝังกลบ และมีระบบเผาทำลายก๊าซ หรือมีระบบการนำก๊าซไปใช้ประโยชน์เป็นเชื้อเพลิงหรือใช้ประโยชน์อย่างอื่น
(๘)
มีบ่อสำหรับตรวจสอบการปนเปื้อนของน้ำใต้ดิน
และในระหว่างการดำเนินการฝังกลบให้รายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำทุก ๖ เดือน
กรณีที่มีการปิดบ่อฝังกลบแล้วให้มีการตรวจสอบปีละ ๑ ครั้ง ติดต่อกันเป็นระยะเวลา ๕
ปี ทั้งนี้
หลักเกณฑ์วิธีการรายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำให้เป็นไปตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๑๘ การเผาในเตาเผาต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๑๓ (๓)
มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับกระบวนการเผามูลฝอยทั่วไป
มีการระบายอากาศและแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๒)
มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ ๘
(๓)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่เผามูลฝอย
จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้ถนน รางระบายน้ำผิวดิน
เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการเผาและปัญหากลิ่นรบกวน
(๔)
ต้องเผามูลฝอยทั่วไปที่อุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๘๕๐ องศาเซลเซียส
และมีระบบควบคุมคุณภาพอากาศที่ปล่อยออกจากปล่องเตาเผามูลฝอยทั่วไปให้ได้มาตรฐานควบคุมการปล่อยทิ้งอากาศเสียจากเตาเผามูลฝอยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๖)
มีการบำบัดน้ำเสียจากระบบกำจัด และน้ำเสียใด ๆ
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในสถานที่กำจัดให้ได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
มีการกำจัดเถ้าหนัก โดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลที่มีการป้องกันน้ำชะขี้เถ้าปนเปื้อนแหล่งน้ำผิวดินและใต้ดิน
และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าหนักที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
และมีมาตรการในการเก็บน้ำเถ้าหนักออกไปกำจัดเป็นประจำ
(๘)
มีการกำจัดเถ้าเบา โดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างปลอดภัย ตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าเบาที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
และมีมาตรการในการนำเถ้าเบาออกไปกำจัดเป็นประจำ
ข้อ
๑๙
การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ไม่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญต่อชุมชน
(๒)
อาคารเก็บรวบรวมมูลฝอย
มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่นำมาหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพ
มีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
มูลฝอยจากการคัดแยกสวนที่หมักทำปุ๋ยหรือหมักทำก๊าซชีวภาพไม่ได้
ต้องมีระบบกำจัดหรือส่งไปกำจัดโดยวิธีการฝังกลบอย่างถูกสุขาภิบาล
หรือการเผาในเตาเผา หรืออาจมีการนำมูลฝอยกลับมาใช้ใหม่ได้ไปใช้ประโยชน์
(๖)
ต้องบำบัดน้ำชะมูลฝอย
น้ำเสียจากสถานที่เก็บรวบรวมมูลฝอยและสถานที่หมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพให้ได้คุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
กรณีหมักทำก๊าซชีวภาพ บ่อหมักต้องเป็นระบบปิด
มีการนำก๊าซชีวภาพไปใช้ประโยชน์และมีระบบเผาก๊าซทิ้งกรณีระบบการใช้ประโยชน์จากก๊าซชีวภาพหยุดการทำงาน
ข้อ
๒๐ การกำจัดแบบผสมผสาน
ซึ่งระบบกำจัดใช้วิธีการกำจัดมากกว่า ๑ วิธี ตามข้อ ๑๖ (๑) (๒) (๓) หรือวิธีอื่น ๆ
ตามข้อ ๑๖ (๕) ต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่กำจัด
(๒)
อาคารรวบรวมมูลฝอย และอาคารอื่น ๆ ของระบบกำจัดมูลฝอย
ต้องมีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน เสียงดังรบกวน
เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์ และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการเผาในเตาเผาดำเนินการเผาให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๑๘
(๖)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๑๙
ข้อ
๒๑
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๒๒
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๓
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัติให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ข้อ
๒๔
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๒๕
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๖
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลายหรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๘
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักงานใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๙
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว
ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๐
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๑
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ที่อยู่นอกเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขนหรือกำจัดขยะมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วหรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การให้บริการของผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการเก็บ
ขน
และกำจัดขยะมูลฝอยให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๓๒
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่น เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา ๔๔
วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.๒๕๓๕
ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๓๓
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๔
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วรักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกข้อบังคับ
ระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๐
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
เสวศ สมบูรณ์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง การจัดการมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาต
/ ต่ออายุใบประกอบกิจการ รับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดมูลฝอย (แบบ กม. ๑)
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอย (แบบ กม. ๒)
๔. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการ
รับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดมูลฝอย (แบบ กม. ๓)
๕.
คำขอทั่วไปเกี่ยวกับการประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดมูลฝอย (แบบ กม. ๔)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๘๒/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,076 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง เรื่อง ควบคุมการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. 2560 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง
เรื่อง
ควบคุมการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
พ.ศ. ๒๕๖๐
โดยที่เป็นการสมควรปรับปรุงข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง
ว่าด้วยการควบคุมการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติมประกอบมาตรา ๔๓ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา
๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
องค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวงและนายอำเภอสทิงพระ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง
เรื่อง ควบคุมการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๖๐
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง
ตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓
ให้ยกเลิกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวงว่าด้วยการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
พุทธศักราช ๒๕๔๙
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สินค้า หมายความว่า อาหารและสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหาร
ผู้จำหน่ายสินค้า หมายความว่า
ผู้ได้รับอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
อาหาร หมายความว่า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จและอาหารที่ต้องนำไปทำ ประกอบ หรือปรุงหรือบริโภคในภายหลัง
ผู้สัมผัสอาหาร หมายความว่า
บุคคลที่เกี่ยวข้องกับอาหารตั้งแต่กระบวนการเตรียม ปรุง ประกอบ
จำหน่ายและเสิร์ฟอาหาร รวมถึงการล้างและเก็บภาชนะอุปกรณ์ ได้แก่ ผู้เตรียม ผู้ปรุง
ผู้ประกอบ ผู้เสิร์ฟ ผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ล้างและเก็บภาชนะอุปกรณ์
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
ให้นายองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวงเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๖ ผู้ดำเนินกิจการจำหน่ายสินค้าในที่ทางสาธารณะต้องดำเนินการให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดตามข้อบัญญัตินี้
รวมทั้งกฎกระทรวงและประกาศกระทรวงออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หมวด ๒
สุขลักษณะในการดำเนินกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๗ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหารโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้า
ในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
ผู้จำหน่ายสินค้าจะต้องควบคุมดูแลให้มีการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องแต่งกายสะอาดและสุภาพเรียบร้อย
(๒)
แผงสำหรับวางสินค้า เช่น แคร่ แท่นโต๊ะ รถเข็น ต้องทำด้วยวัสดุที่แข็งแรง
มีขนาดและความสูงจากพื้นตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๓)
จัดวางสินค้า อุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้าและทรัพย์สินใด ๆ
ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยไม่ยื่นล้ำบริเวณที่กำหนด
รวมทั้งตัวผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องไม่ล้ำลงมาในผิวจราจร
(๔)
ห้ามจัดวางสินค้าที่จำหน่ายในลักษณะใด ๆ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๕)
รักษาความสะอาดบริเวณที่จำหน่ายสินค้าอยู่เสมอทั้งในระหว่างที่จำหน่ายสินค้าและหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๖)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะไว้ให้เพียงพอ
และไม่ถ่ายเททิ้งลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๗)
ห้ามกระทำการใด ๆ กับต้นไม้ เช่น พาด ติดตั้ง วางแผงจำหน่ายสินค้า
หรือเกาะเกี่ยวสายไฟฟ้า หลอดไฟฟ้า หรืออุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้า
รวมตลอดถึงการตอกตะปู ผูกเชือกหรือยึดสิ่งหนึ่งสิ่งใดโดยเด็ดขาด
(๘)
ห้ามใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้า เครื่องขยายเสียง หรือเปิดวิทยุเทป
หรือกระทำโดยวิธีอื่นใดที่ก่อให้เกิดเสียงดังจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๙)
เก็บวัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในการจำหน่ายสินค้าออกจากบริเวณที่อนุญาตให้แล้วเสร็จโดยไม่ชักช้าหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๑๐)
หยุดประกอบการจำหน่ายสินค้า เพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ การรักษาความสะอาดสาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๑๑)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๘
ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
ผู้จำหน่ายสินค้าจะต้องควบคุมดูแลให้มีการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๗
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ
ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค
รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสมและเก็บเป็นสัดส่วนมีการปกปิด
ไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องสะอาด
ปลอดภัยไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหาร ต้องปลอดภัย
ได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อนวางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหารโดยบรรจุในภาชนะที่สะอาด
มีการปกปิด และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕
เซนติเมตรและต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาด มีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร มีการเก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดีมีฝาปิด
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน รวมทั้งต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม
และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี
ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตรหรือป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒) ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ ต้องสะอาด มีประสิทธิภาพ
ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง และเศษอาหาร
ต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยใช้สารทำความสะอาดที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาด ปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อหรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ ไข้หวัดใหญ่
รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด
สวมรองเท้าหุ้มส้น มีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย
และเสิร์ฟอาหารให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวก
หรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงหรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหาร และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตราย และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่ายเททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้
ภาชนะและอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ ๙
ในการจำหน่ายสินค้าประเภทสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหารโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย
ผู้จำหน่ายสินค้าจะต้องควบคุมดูแลให้มีการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายสินค้าในบริเวณที่ได้รับอนุญาต
(๒)
แต่งกายสะอาด สุภาพเรียบร้อย
(๓)
ห้ามทิ้งมูลฝอยจากการเร่ขายลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๔)
ห้ามใช้เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุเทปหรือส่งเสียงดังในขณะที่เร่ขายจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
หยุดประกอบการค้าเพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ
การรักษาความสะอาดสาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๖)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๑๐
ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย ผู้จำหน่ายสินค้าจะต้องควบคุมดูแลให้มีการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๙
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ
ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค
รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม และเก็บเป็นสัดส่วนมีการปกปิด
ไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหาร เพื่อจำหน่าย ต้องสะอาด
ปลอดภัยไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหาร ต้องปลอดภัย
ได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อนวางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหารโดยบรรจุในภาชนะที่สะอาด
มีการปกปิด และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕
เซนติเมตรและต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาด มีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร มีการเก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน
รวมทั้งต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม
และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท
มีสภาพดี ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตรหรือมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒) ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ ต้องสะอาด มีประสิทธิภาพ
ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง และเศษอาหาร
ต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยสารทำความสะอาดที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาด ปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อหรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด
สวมรองเท้าหุ้มส้น มีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย
และเสิร์ฟอาหารให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ
ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี่ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงหรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหาร และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิด
การปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตราย และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่าย เททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้
ภาชนะและอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
หมวด ๓
ใบอนุญาต
ข้อ ๑๑
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีหน้าที่ควบคุมดูแลที่ทางสาธารณะเพื่อประโยชน์ใช้สอยของประชาชนทั่วไป
ห้ามมิให้ผู้ใดจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติหรือเร่ขาย
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาตตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นระบุชนิด หรือประเภทของสินค้า ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้า
และสถานที่ที่จะจัดวางสินค้าเพื่อจำหน่ายในกรณีที่จะมีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
รวมทั้งจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใด ตามที่เห็นสมควรไว้ในใบอนุญาตด้วยก็ได้
การเปลี่ยนแปลงชนิดหรือประเภทของสินค้า
ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้าหรือสถานที่จัดวางสินค้าให้แตกต่างไปจากที่ระบุไว้ในใบอนุญาตจะกระทำได้ต่อเมื่อผู้รับใบอนุญาตได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้จดแจ้งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวไว้ในใบอนุญาตแล้ว
ข้อ
๑๒
ผู้ใดประสงค์จะดำเนินกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัว (ประชาชน ข้าราชการ
พนักงานรัฐวิสาหกิจ อื่น ๆ ระบุ.......)
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓)
อื่น ๆ ตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นประกาศกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๑๓
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้น
ให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนด
ในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี ทั้งนี้ หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๑๔
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๑๕
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๑๖
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๑๗
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๑๘
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๙ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๐
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงาน
ของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๑ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
หมวด ๔
ค่าธรรมเนียมและค่าปรับ
ข้อ
๒๒
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๓ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
หมวด ๔
ค่าธรรมเนียมและค่าปรับ
ข้อ
๒๔
ผู้ใดฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้าพนักงานหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ประกาศ ณ วันที่ ๖
มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๐
จำรัส คงหวัง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. อัตราค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดีหลวง ควบคุมการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
พ.ศ. ๒๕๖๐
๒.
แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่ออายุใบอนุญาต/ใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการ
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการ
๔.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตการจำหน่ายสินค้าในที่ทางสาธารณะ
๕. ใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๙๖/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,077 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ว่าด้วยการควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วและนายอำเภอแม่ลาว
จึงตราข้อบัญญัตินี้ไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบังคับตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๔๓
บรรดาข้อบัญญัติ
กฎ ข้อบังคับ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบการกิจนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบการ
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับแต่งตั้งให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
ข้าราชการหรือพนักงานขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ผู้ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้มีอำนาจตามความในมาตรา ๔๔
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
การค้า หมายความว่า การประกอบธุรการ การพาณิชย์
การอุตสาหกรรม การเกษตร การผลิต หรือให้บริการใด ๆ เพื่อประโยชน์อันมีมูลค่า
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
(๑)
กิจการที่เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์
(๑.๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง การอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๑.๒)
การเลี้ยงสัตว์เพื่อรีดเอานม
(๑.๓)
การประกอบกิจการการเลี้ยงสัตว์ รวบรวมสัตว์หรือธุรกิจอื่นใดมีลักษณะทำนองเดียวกันเพื่อให้ประชาชนเข้าศึกษาหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้
จะมีการเก็บค่าศึกษาดูกิจการหรือค่าบริการไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมหรือไม่ก็ตาม
(๒)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์สัตว์
(๒.๑)
การฆ่าหรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการฆ่าเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๒.๒)
การหมัก ฟอก ตากหรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์ การสะสมเขา กระดูก
หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๓)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง
ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๒.๔) การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม
หรือการกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืชหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๒.๕)
การผลิต แปรรูป สะสมหรือล้างครั่ง
(๓) กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๓.๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๓.๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เปา หรือวิธีอื่นใด
(๓.๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๓.๖)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๘)
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๓.๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๓.๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๓.๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๓.๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๓.๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง
หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๓.๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๓.๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๓.๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืชผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๘)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๓.๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๓.๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๓.๒๒)
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๓.๒๓)
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๓.๒๔)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
(๔)
กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๔.๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๔.๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง
รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๔.๓)
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
(๕)
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๕.๒)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๕.๓)
การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืชหรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
(๕.๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕.๕)
การผลิตยาสูบ โรงบ่มใบยาสูบและพืชผลทางการเกษตร
(๕.๖)
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๕.๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๕.๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๕.๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
(๖)
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑)
การผลิตโลหะเป็นภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยโลหะหรือแร่
(๖.๒)
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิดยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๓)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าช
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๔)
การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๕)
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๖.๑)
(๖.๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
(๗)
กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๗.๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗.๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๗.๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๗.๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
(๘)
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๘.๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
(๘.๔)
การอบไม้
(๘.๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๘.๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๘.๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘.๘)
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
(๙)
กิจการเกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑)
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒)
การประกอบกิจการ อาบ อบ นวด
(๙.๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับอนุญาตใน (๙.๑)
(๙.๔) การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๕)
การประกอบกิจการโรงแรม
สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙)
การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
(๙.๑๐) การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด
หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๙.๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๙.๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๙.๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๙.๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๙.๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์ หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๙.๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
(๑๐)
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักรหรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๑๐.๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๑๐.๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๖)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗)
การซัก อบ รีด หรือการอัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑)
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึงกัน
(๑๑.๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัด ดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๑๑.๒)
(๑๑.๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖)
การเลื่อย ตัด หรือการประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๑๑.๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๑๑.๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๑๑.๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑.๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๑.๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๖.๕)
(๑๒)
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑๒.๑)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๑๒.๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๑๒.๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๗.๑)
(๑๒.๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๑๒.๘)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙)
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒)
การผลิต หรือบรรจุเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
(๑๓)
กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์ที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒) การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือการถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๑๓.๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗)
การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๑๓.๘)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๓.๑๐)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๓.๑๑)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓.๑๒)
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ
๖
เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับตั้งแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามบุคคลใดดำเนินกิจการตามประเภทที่ระบุไว้ในข้อ ๕
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ในลักษณะที่เป็นการค้าเว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๗
ผู้ใดประสงค์ที่จะประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ซึ่งต้องควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบ อภ.
๑ ต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพร้อมหลักฐานต่าง ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วกำหนด
ข้อ
๘
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่อใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอ
ซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๙
ผู้ขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ซึ่งต้องควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ ต้องปฏิบัติรวมทั้งจัดสถานที่สำหรับประกอบกิจการค้านั้น
ๆ ให้เป็นไปตามเงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่นั้นต้องตั้งอยู่ในทำเลที่จะทำรางระบายน้ำโสโครกได้อย่างเหมาะสมตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒) ต้องจัดทำรางระบายน้ำ หรือบ่อรับน้ำโสโครกด้วยวัตถุถาวร
มีลักษณะเรียบไม่ซึม ไม่รั่ว ระบายน้ำได้สะดวก
(๓)
การระบายน้ำต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำในทางสาธารณะหรือแก่ผู้อาศัยใกล้เคียง
(๔)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
เมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าสถานที่ใดสมควรจะต้องทำพื้นด้วยวัตถุถาวรเพื่อป้องกันมิให้น้ำซึม
รั่วไหลหรือขังอยู่ได้หรือเห็นว่าควรมีบ่อพักน้ำโสโครกหรือการกำจัดน้ำโสโครกไขมันให้ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลหรือต้องมีเครื่องระบายน้ำ
เครื่องป้องกันกลิ่น ไอเสีย ความกระเทือน ฝุ่นละออง เขม่า
เถ้าหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้ที่อยู่ข้างเคียง
ข้อกำหนดดังกล่าวผู้ขอรับใบอนุญาตต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๖)
ต้องให้มีแสงสว่างและการระบายอากาศเพียงพอและต้องจัดสถานที่มิให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์นำโรค
(๗)
ต้องจัดให้มีน้ำสะอาดเพียงพอแก่กิจการนั้น ๆ
(๘)
ต้องมีที่รองรับขยะมูลฝอย และสิ่งเปรอะเปื้อนอันได้สุขลักษณะจำนวนเพียงพอ
(๙)
ต้องจัดให้มีส้วมอันได้สุขลักษณะจำนวนเพียงพอกับจำนวนคนที่ทำการอยู่ในสถานที่นั้นและต้องตั้งอยู่ในทำเลที่ตั้งเหมาะสมทั้งการกำจัดสิ่งปฏิกูลด้วยวิธีที่ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐)
สถานที่เลี้ยงสัตว์ที่ขัง และที่ปล่อยสัตว์กว้างขวางเพียงพอ
และต้องจัดให้ได้สุขลักษณะ
(๑๑)
สถานที่เกี่ยวกับการตากหรือผึ่งสินค้าต้องมีที่สำหรับตากหรือผึ่งตามที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบ
(๑๒)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบ
ข้อ
๑๐
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาตงดเว้นการปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อ
๙ เพียงเท่าที่เห็นสมควรหรือจะเปลี่ยนแปลงอย่างใด เพื่อให้เหมาะสมแก่กิจการซึ่งให้ควบคุมนั้น ทั้งนี้ การผ่อนผันนั้นต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนถึงสุขภาพอนามัยของประชาชน
ข้อ
๑๑
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้
ภายในกำหนดสิบห้าวันนับตั้งแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากมิได้มารับใบอนุญาตและชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๒ ผู้รับใบอนุญาตให้ประกอบกิจการค้า
ซึ่งกำหนดให้ควบคุมตามข้อบัญญัตินี้จะต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องรักษาเครื่องมือเครื่องใช้ในการประกอบการค้าทุกอย่างให้สะอาดอยู่เสมอ ถ้าวัตถุแห่งการค้านั้นจักใช้เป็นอาหารต้องป้องกันวัตถุนั้นให้พ้นจากฝุ่นละอองและสัตว์พาหะนำโรค
(๒)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงและสัตว์พาหะนำโรคได้และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๓)
ถ้าจะเปลี่ยนแปลง แก้ไขหรือเพิ่มเติมสถานที่ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อน
(๔)
ต้องยอมให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือผู้ได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นเข้าตรวจสอบสถานที่
เครื่องมือ เครื่องใช้ ตลอดจนวิธีประกอบการค้านั้นได้ในเวลาอันสมควรเมื่อได้รับแจ้งความประสงค์ให้ทราบแล้ว
(๕)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ข้อ
๑๓ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะไว้ในใบอนุญาตให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติ
เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณสุข
ข้อ ๑๔
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นเรียกเก็บค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตให้ประกอบกิจการค้า
ซึ่งกำหนดให้ควบคุมตามอัตราท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ใบอนุญาตฉบับหนึ่ง
ให้ใช้สำหรับกิจการค้าประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ถ้าประกอบกิจการค้าซึ่งกำหนดให้ควบคุมหลายประเภทในขณะและสถานที่เดียวกันให้เรียกเก็บค่าธรรมเนียมในประเภทที่มีอัตราสูงเต็มอัตราแต่ประเภทเดียว
ประเภทอื่นให้เก็บเพียงกึ่งอัตรา
ข้อ
๑๕
ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับตั้งแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้เพียงในเขตอำนาจองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ข้อ ๑๖
การต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ อภ. ๑ ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
จะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
ข้อ
๑๗
เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไปให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
อภ. ๔
ข้อ
๑๘ หากผู้รับใบอนุญาต
ประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น ตามแบบ อภ. ๔
ข้อ
๑๙ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
อภ. ๔
ภายในสิบห้าวันนับตั้งแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหายถูกทำลายหรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตเดิมกรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ
๒๐
การออกใบแทนใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงื่อนไขดังนี้
(๑) การออกใบแทนใบอนุญาตให้ใช้แบบ อภ. ๒
โดยประทับตราสีแดงคำว่า ใบแทนกำกับไว้ด้วย และให้มีวัน
เดือน ปีที่ออกใบแทน พร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
ให้ใช้ใบแทนใบอนุญาตได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิมนั้น
(๓)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิม
แล้วแต่กรณี และลงเล่มที่ เลขที่ ปีของใบแทนใบอนุญาต
ข้อ
๒๑
ผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๒ ให้ใช้แบบพิมพ์ต่าง ๆ
ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ดังต่อไปนี้
(๑) คำขอรับใบอนุญาต ต่ออายุใบอนุญาต
ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ อภ. ๑
(๒)
ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ อภ. ๒
(๓)
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ อภ. ๓
(๔)
คำขออนุญาตต่าง ๆ ให้ใช้แบบ อภ. ๔
ข้อ
๒๓ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีไม่พบผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้
ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๔
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๕
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๖ ผู้ประกอบกิจการรายใดไม่ปฏิบัติตามหรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๗
บรรดาใบอนุญาตกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพที่ได้ออกก่อนวันประกาศใช้ข้อบัญญัตินี้ให้คงใช้ต่อไปจนสิ้นอายุใบอนุญาตนั้น
ข้อ
๒๘ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกกฎระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๐
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
เสวศ สมบูรณ์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
คำขอรับใบอนุญาต/ต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แบบ อภ. ๑)
๓.
ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แบบ อภ. ๒)
๔.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แบบ อภ.๓)
๕. คำขออนุญาตทั่วไป (แบบ อภ. ๔)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๖๘/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,078 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๔๓
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา
๖๕แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเรื่อง
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สินค้า หมายความว่า
อาหารและสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหาร
อาหาร หมายความว่า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จและอาหารที่ต้องนำไปทำ ประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
ผู้จำหน่ายสินค้า หมายความว่า
ผู้ได้รับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้สัมผัสอาหาร หมายความว่า
บุคคลที่เกี่ยวข้องกับอาหารตั้งแต่กระบวนการเตรียม ปรุง ประกอบ
จำหน่ายและเสิร์ฟอาหาร รวมถึงการล้างและเก็บภาชนะอุปกรณ์ ได้แก่ ผู้เตรียม ผู้ปรุง
ผู้ประกอบ ผู้เสิร์ฟ
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
ในการจำหน่ายสินค้าประเภทสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหารโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่ง
ที่ใดเป็นปกติ ผู้จำหน่ายสินค้าจะต้องควบคุมดูแลให้มีการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องแต่งกายสะอาดและสุภาพเรียบร้อย
(๒)
แผงสำหรับวางสินค้า เช่น แคร่ แท่น โต๊ะ รถเข็น ต้องทำด้วยวัสดุที่แข็งแรง
มีขนาดและความสูงจากพื้นตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๓)
จัดวางสินค้า อุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้าและทรัพย์สินใด ๆ
ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยไม่ยื่นล้ำบริเวณที่กำหนด
รวมทั้งตัวผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องไม่ล้ำลงมาในผิวจราจร
(๔)
ห้ามจัดวางสินค้าที่จำหน่ายในลักษณะใด ๆ
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๕)
รักษาความสะอาดบริเวณที่จำหน่ายสินค้าอยู่เสมอทั้งในระหว่างที่จำหน่ายสินค้าและหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๖)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะไว้ให้เพียงพอ
และไม่ถ่ายเททิ้งลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๗)
ห้ามกระทำการใด ๆ กับต้นไม้ เช่น พาด ติดตั้ง วางแผงจำหน่ายสินค้า
หรือเกาะเกี่ยวสายไฟฟ้า หลอดไฟฟ้าหรืออุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้า
รวมตลอดถึงการตอกตะปู ผูกเชือก หรือยึดสิ่งหนึ่งสิ่งใดโดยเด็ดขาด
(๘)
ห้ามใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้า เครื่องขยายเสียง หรือเปิดวิทยุเทป หรือกระทำโดยวิธีอื่นใดที่ก่อให้เกิดเสียงดังจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๙)
เก็บวัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในการจำหน่ายสินค้าออกจากบริเวณที่อนุญาตให้แล้วเสร็จโดยไม่ชักช้าหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๑๐)
หยุดประกอบการจำหน่ายสินค้าเพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ การรักษาความสะอาดสาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๑๑)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๖ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๕
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี
สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสมและเก็บเป็นสัดส่วน
มีการปกปิด ไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องสะอาด ปลอดภัย
ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหาร ต้องปลอดภัยได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
โดยบรรจุในภาชนะที่สะอาด มีการปกปิด และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕
เซนติเมตร และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาด มีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
มีการเก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร
ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน
รวมทั้งต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม และอุปกรณ์ เครื่องใช้ต่าง
ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี
ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒) ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ ต้องสะอาด มีประสิทธิภาพ
ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง และเศษอาหาร
ต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยใช้สารทำความสะอาดที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาดปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ
หรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้
และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด สวมรองเท้าหุ้มส้น
มีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย
และเสิร์ฟอาหารให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ
ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงหรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหาร และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตราย และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่าย เททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้
ภาชนะและอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๗
ในการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายสินค้าในบริเวณที่ได้รับอนุญาต
(๒)
แต่งกายสะอาด สุภาพเรียบร้อย
(๓)
ห้ามทิ้งมูลฝอยจากการเร่ขายลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๔)
ห้ามใช้เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุเทปหรือส่งเสียงดังในขณะที่เร่ขายจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
หยุดประกอบการค้าเพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ การรักษาความสะอาดสาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๖)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๘ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๗
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ
ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค
รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสมและเก็บเป็นสัดส่วน มีการปกปิด
ไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องสะอาด ปลอดภัย
ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหาร ต้องปลอดภัย
ได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
โดยบรรจุในภาชนะที่สะอาด มีการปกปิด และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕
เซนติเมตร และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาด มีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร มีการเก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน
รวมทั้งต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม
และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี
ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒) ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ ต้องสะอาด มีประสิทธิภาพ
ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง และเศษอาหาร
ต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยใช้สารทำความสะอาดที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาดปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะ
นำโรคติดต่อ หรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด
ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม ไวรัส
ตับอักเสบชนิดเอ ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้
และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด สวมรองเท้าหุ้มส้น
มีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย
และเสิร์ฟอาหาร ให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ
ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ ปรุง
หรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหาร และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตราย และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่าย เททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้
ภาชนะและอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๙
ห้ามผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าประกอบกิจการเมื่อมีเหตุอันควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อหรือเป็นพาหะของโรคติดต่อ
ข้อ
๑๐
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีหน้าที่ควบคุมดูแลที่หรือทางสาธารณะเพื่อประโยชน์ใช้สอยของประชาชนทั่วไป
ห้ามให้ผู้ใดจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติหรือเร่ขาย
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาตตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นระบุชนิด หรือประเภทของสินค้า ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้า
และสถานที่ที่จะจัดวางสินค้าเพื่อจำหน่ายในกรณีที่จะมีการจัดวางสินค้า
ในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
รวมทั้งจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดตามที่เห็นสมควรไว้ในใบอนุญาตด้วยก็ได้
การเปลี่ยนแปลงชนิดหรือประเภทของสินค้า
ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้าหรือสถานที่จัดวางสินค้าให้แตกต่างไปจากที่ระบุไว้ในใบอนุญาตจะกระทำได้ต่อเมื่อผู้รับใบอนุญาตได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้จดแจ้งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวไว้ในใบอนุญาตแล้ว
ข้อ
๑๑
ผู้ใดประสงค์จะจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
ใบรับรองแพทย์ของผู้รับใบอนุญาต และผู้ช่วยจำหน่าย (กรณีจำหน่ายอาหารและ/หรือเครื่องดื่ม)
(๔)
รูปถ่ายหน้าตรงครึ่งตัว ไม่สวมหมวก ไม่สวมแว่นตาดำ ขนาด ๑x๑ นิ้ว
ของผู้รับใบอนุญาต และผู้ช่วยจำหน่าย คนละ ๓ รูป เพื่อติดไว้ในทะเบียน ๑ รูป
ในใบอนุญาต ๑ รูป และบัตรสุขลักษณะประจำตัวอีก ๑ รูป
(๕)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๒
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้น
ให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๑๓
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๑๔
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๑๕
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๑๖
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึก
การแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๑๗
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้อง ตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๘
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๑๙
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๐ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๑
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๒
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๒๓
ผู้ใดฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้าพนักงานหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๔
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๓.
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๔.
ใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๕.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน ๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๓๓/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,079 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๐ มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วและนายอำเภอแม่ลาว
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบังคับตำบล เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๔๐
บรรดาข้อบัญญัติ
ระเบียบ ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับแต่งตั้งให้มีหน้าที่ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่าพนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลหรือลูกจ้างขององค์การบริหารส่วนตำบลซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่งตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่ตามความในมาตรา
๔๔ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ใบอนุญาต หมายความว่า
ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร หรือสถานที่สะสมอาหาร
หนังสือรับรองการแจ้ง หมายความว่า
หนังสือรับรองการแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร หรือสถานที่สะสมอาหาร
อาหาร หมายความว่า ของกินหรือเครื่องค้ำจุนชีวิต
ได้แก่
(๑)
วัตถุทุกชนิดที่คนกิน ดื่ม แต่ไม่รวมถึงยา วัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท
หรือยาเสพติดให้โทษตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น แล้วแต่กรณี
(๒)
วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้หรือเป็นส่วนผสมในการผลิตอาหาร รวมทั้งวัตถุเจือปนอาหาร
สี และเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือที่สาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับบริโภค ณ
ที่นั้นหรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่าอาคาร
สถานที่ หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใดซึ่งต้องนำไปทำ
ประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ หรือซากสัตว์
รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนนตลาด ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่น
ซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ตลาด หมายความว่า สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด
ประกอบหรือปรุงแล้วหรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณที่จัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดเกินสองร้อยตารางเมตร
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หากสถานที่ดังกล่าวมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๖ ความในข้อ ๕
ไม่ใช้บังคับแก่การประกอบการดังนี้
(๑)
การประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
การขายของในตลาด
(๓)
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๗ ผู้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารต้องจัดสถานที่ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะของกิจการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่สะสมอาหาร
(๑.๑)
ไม่ตั้งอยู่ในบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๑.๒)
พื้นทำด้วยวัตถุถาวร ทำความสะอาดง่าย
(๑.๓)
จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอและถูกสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วกำหนด
(๑.๔)
จัดให้มีแสงสว่างและทางระบายอากาศเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วกำหนด
(๑.๕)
จัดให้มีส้วมจำนวนเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วกำหนด
(๑.๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะเพียงพอ
(๑.๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
(๒)
สถานที่จำหน่ายอาหาร
(๒.๑)
จัดสถานที่ตามที่กำหนดไว้ใน (๑)
(๒.๒)
จัดให้มีโต๊ะ เก้าอี้หรือที่นั่งอย่างอื่นซึ่งมีสภาพแข็งแรง สะอาด และเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เสมอ
(๒.๓)
ผนังและบริเวณที่ปรุงอาหารต้องมีพื้นผิวทำความสะอาดง่าย
(๒.๔)
จัดให้มีภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ทำการประกอบปรุง เก็บและการบริโภคอาหารไว้ในเพียงพอ
ปลอดภัยและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วกำหนด
(๒.๕)
จัดให้มีบริเวณและที่สำหรับทำความสะอาดภาชนะตลอดจนอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ
ให้เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะเพื่อใช้ในการนั้นโดยเฉพาะ
(๒.๖)
จัดให้มีที่สำหรับล้างมือพร้อมอุปกรณ์จำนวนเพียงพอ
(๒.๗)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพรวมทั้งป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย
ทำ ประกอบ ปรุงและเก็บอาหาร
(๒.๘)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๒.๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ข้อ
๘ ประเภทของสถานที่จำหน่ายอาหารกำหนดตามลักษณะของสถานที่ประกอบกิจการเพื่อคำนวณค่าธรรมเนียม
ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่จำหน่ายอาหารมีลักษณะเป็นตึกแถว
หรืออาคารอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันให้คำนวณพื้นที่บริเวณที่จำหน่ายอาหารทั้งหมดในอาคาร
นับจากขอบเขตผนังด้านในทุกชั้นที่ประกอบกิจการ ยกเว้นพื้นที่ซึ่งกั้นไว้เป็นสัดส่วนสำหรับใช้สอยเพื่อการอื่น
(๒)
สถานที่จำหน่ายอาหารที่มีบริเวณ
ให้คำนวณพื้นที่บริเวณภายในตัวอาคารและรวมพื้นที่อาคารที่ใช้สำหรับการค้าอาหารนั้นด้วย
ถ้าไม่มีขอบเขตที่แน่นอนให้คำนวณจากแนวเขตของพื้นที่ประกอบกิจการนั้น
(๓)
สถานที่จำหน่ายอาหารที่มีอาคารเชื่อมติดถึงกัน
ให้คำนวณพื้นที่ประกอบกิจการรวมกันและให้มีใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งฉบับเดียวกัน
แล้วแต่กรณี
ถ้าอาคารนั้นไม่เชื่อมติดถึงกันให้คำนวณพื้นที่แต่ละอาคารและแยกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งแห่งละฉบับ
แล้วแต่กรณี
(๔)
สถานที่จำหน่ายอาหารที่ตั้งอยู่ในอาคารใด ๆ ให้ใช้เลขที่ของอาคารนั้น
โดยให้พิจารณาจากลักษณะพื้นที่ที่ประกอบการ
ถ้าแยกเป็นสัดส่วนแต่ละแห่งไม่ว่าจะเป็นเจ้าของเดียวกันหรือไม่
ให้มีใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งแห่งละฉบับ แล้วแต่กรณี
การคำนวณพื้นที่ให้คำนวณพื้นที่ประกอบกิจการกรณีอาคารใดซึ่งจัดห้องน้ำ
ห้องส้วมแยกไว้ต่างหากจะไม่นับรวมพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วมนั้น
ข้อ
๙ ประเภทของสถานที่สะสมอาหารกำหนดตามลักษณะของสถานที่ประกอบกิจการเพื่อคำนวณค่าธรรมเนียม
ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่สะสมอาหารที่มีลักษณะเป็นตึกแถว
หรืออาคารที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันที่มีการตั้งวางสินค้าอาหารเต็มพื้นที่
หรือวางสินค้าอาหารทั่ว ๆ ไปหลายจุด
ให้คำนวณพื้นที่บริเวณตั้งวางสินค้าอาหารทั้งหมดภายในอาคารนับจากขอบผนังด้านในทุกชั้นที่ประกอบกิจการรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม
ยกเว้นพื้นที่ซึ่งกั้นไว้เป็นสัดส่วนสำรับใช้สอยเพื่อการอื่น
กรณีตั้งวางสินค้าอาหารไม่เต็มพื้นที่หรือตั้งวางจุดที่จุดใดจุดหนึ่ง
อาทิ ตู้แช่ โต๊ะ ชั้นวางสินค้าอื่น ๆ ที่มีลักษณะคล้ายคลึง
ให้คำนวณพื้นที่บริเวณที่ตั้งวางสินค้าอาหารนั้นรวมกับพื้นที่ห้องน้ำห้องส้วมและเปรียบเทียบกับพื้นที่ของอาคารทั้งหมด
หากมีพื้นที่ไม่เกินกึ่งหนึ่งของพื้นที่อาคารทั้งหมดให้คำนวณพื้นที่ของอาคารทั้งหมด
กรณีสถานที่ประกอบกิจการนั้นมีหลายห้องติดต่อกัน
กึ่งหนึ่งของพื้นที่ให้หมายถึงกึ่งหนึ่งของห้องที่วางสินค้าอาหารนั้น
(๒)
สถานที่สะสมอาหารที่เป็นอาคารโกดังเก็บสินค้าที่มีอาคารโกดังหลายหลังแต่มีเลขที่ของอาคารโกดังเลขที่เดียวและมีเจ้าของคนเดียวกัน
ให้คำนวณพื้นที่ของอาคารโกดังทั้งหมดรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม
และออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งฉบับเดียว แล้วแต่กรณี กรณีที่มีอาคารโกดังหลายหลังมีเลขที่ของอาคารโกดังเลขที่เดียวแต่มีเจ้าของหลายเจ้าของ
ให้คำนวณพื้นที่ของอาคารโกดังของแต่ละเจ้าของรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม
และออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี แยกแต่ละโกดัง
กรณีที่มีเจ้าของสินค้าอาหารหลายเจ้าของในอาคารโกดังนั้นให้คำนวณพื้นที่ของสถานที่สะสมอาหารของแต่ละเจ้าของรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม
และออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี ให้แต่ละเจ้าของ
ข้อ
๑๐ อาคารที่ใช้เป็นสถานที่ประกอบการต้องมีหลักฐานแสดงว่าสามารถใช้ประกอบการนั้นได้โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ข้อ
๑๑ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาต
ผู้ขอหนังสือรับรองการแจ้งงดเว้นการปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อ ๗ และข้อ
๑๐ เพียงเท่าที่เห็นสมควรหรือจะเปลี่ยนแปลงอย่างใดเพื่อให้เหมาะสมแก่กิจการซึ่งให้ควบคุมนั้น
ทั้งนี้
การผ่อนผันนั้นต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนถึงสุขภาพอนามัยของประชาชน
ข้อ
๑๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องดูแลรักษาสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
รักษาสถานที่ให้สะอาดอยู่เสมอ รวมทั้งจัดให้มีการป้องกันและกำจัดสัตว์นำโรค
(๒)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงและสัตว์นำโรคได้
และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๓)
รักษาส้วมให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๔)
จัดสิ่งของเครื่องใช้และอุปกรณ์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๕)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขพนักงานเจ้าหน้าที่และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ข้อ
๑๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะของอาคาร
กรรมวิธีการจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง เก็บรักษาอาหาร ตลอดจนสุขลักษณะของภาชนะ
อุปกรณ์ น้ำใช้ และของอื่น ๆ รวมทั้งสุขลักษณะส่วนตัวของผู้จำหน่ายอาหาร
ผู้ปรุงอาหาร และผู้ให้บริการ ดังต่อไปนี้
(๑)
วาง เก็บอาหารก่อนปรุงในที่สะอาด
ถูกสุขลักษณะรวมทั้งจัดให้มีการป้องกันสัตว์นำโรคในสถานที่นั้น
(๒)
ใช้เครื่องปกปิดอาหารรวมทั้งภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำประกอบ
ปรุง เก็บอาหาร เพื่อป้องกันฝุ่นละออง และสิ่งที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ตลอดจนรักษาเครื่องปกปิดนั้นให้สะอาดและใช้การได้อยู่เสมอ
(๓)
น้ำแข็งสำหรับใช้บริโภคต้องจัดเก็บไว้ใช้ในภาชนะที่ถูกสุขลักษณะสามารถป้องกันสิ่งปนเปื้อนได้
และห้ามนำอาหารหรือของสิ่งใดแช่หรือเก็บรวบรวมไว้ด้วยกัน
(๔)
การทุบ บดน้ำแข็ง ต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะและสะอาดอยู่เสมอ
รวมทั้งป้องกันมิให้มีเสียงอันเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
ในกรณีที่มีผ้าเช็ดหน้าให้บริการต้องทำความสะอาดและผ่านความร้อนฆ่าเชื้อโรคหรือกรรมวิธีอื่นใดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖)
จัดให้มีน้ำสะอาดไว้ให้เพียงพอ
(๗)
ใช้ภาชนะหรือวัตถุที่สะอาด ปลอดภัย สำหรับปรุง ใส่ หรือห่ออาหาร
หรือน้ำแข็งโดยรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๘)
ผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ปรุงอาหาร และผู้ให้บริการต้องแต่งกายให้สะอาดและปฏิบัติตนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะส่วนบุคคล
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขพนักงานเจ้าหน้าที่
และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
ข้อ
๑๔ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาต
ผู้ขอรับหนังสือรับรองการแจ้งงดเว้นการปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๓
เพียงเท่าที่สมควร หรือเปลี่ยนแปลงอย่างใดเพื่อให้แก่กิจการซึ่งให้ควบคุมนั้น ทั้งนี้
การผ่อนผันนั้นต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนถึงสุขภาพอนามัยของประชาชน
ข้อ
๑๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องไม่เป็นโรคติดต่อ
และไม่จ้างหรือใช้บุคคลที่ป่วยหรือมีเหตุควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อ จำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง เก็บอาหาร
ข้อ
๑๖ ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สอ. ๑ พร้อมหลักฐานต่าง ๆ ที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วกำหนด
ในกรณีที่สถานที่ตามวรรคหนึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตร
ให้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบ สอ. ๒
พร้อมทั้งหลักฐานต่าง ๆ เช่นเดียวกับที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่งก่อนจัดตั้ง
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่แก่ผู้แจ้งตามแบบ
สอ. ๓
เพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการตามที่แจ้งเป็นการชั่วคราวในระหว่างที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ตามที่ขอ
ข้อ
๑๗ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขออนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งแล้ว
ปรากฏว่าถูกต้องตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้ออกใบอนุญาตตามแบบ
สอ. ๔ หรือแบบ สอ. ๕ หรือออกหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบ สอ. ๖ หรือแบบ สอ. ๗
แล้วแต่กรณี
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งต้องชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ผู้ได้รับใบอนุญาต
ผู้แจ้ง ผู้แทน หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งแล้วแต่กรณีได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการที่จะต้องชำระค่าธรรมเนียมดังกล่าว
การแจ้งความตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้ได้รับใบอนุญาตผู้แจ้งผู้แทน หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้ง แล้วแต่กรณี
ทราบ ในกรณีไม่พบตัวหรือไม่ยอมรับหนังสือ ให้ส่งหนังสือการแจ้งหรือคำสั่งทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือปิดหนังสือนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักงานทำการของผู้รับหนังสือและให้ถือว่าผู้นั้นได้ทราบหนังสือดังกล่าวแล้วตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึง
หรือวันเปิดหนังสือ แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๘ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งผู้ใดประสงค์จะขอต่ออายุใบอนุญาต
หรือขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้ง ให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สอ. ๘
พร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสิ้นอายุ
ข้อ
๑๙ ใบอนุญาตหรือใบรับรองการแจ้งให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตหรือวันที่ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๒๐ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งไม่ประสงค์จะประกอบการต่อไปให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สอ. ๙
ข้อ
๒๑ หากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งให้ยื่นคำร้องขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สอ. ๙
ข้อ
๒๒ หากปรากฏว่าใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสูญหายถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้ง
แล้วแต่กรณี จะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สอ. ๙ เพื่อขอรับใบแทน
ใบอนุญาต
หรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ
๒๓ การออกใบแทนใบอนุญาต
ใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขดังนี้
(๑)
การออกใบแทนใบอนุญาต หรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้ใช้แบบ สอ. ๔หรือแบบ สอ. ๕ หรือแบบ สอ. ๖ หรือแบบ สอ. ๗
แล้วแต่กรณี โดยประทับตราสีแดง คำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย
และให้มีวัน เดือน ปี ที่ออกใบแทน
พร้อมทั้งลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
ให้ใช้ใบแทนใบอนุญาตได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิม
(๓)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม ระบุสาเหตุการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม แล้วแต่กรณี
และเล่มที่ เลขที่ ปี พ.ศ. ของใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๒๔ ผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารต้องแสดงใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผย
และเห็นได้ง่าย ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๕ ให้ใช้แบบพิมพ์ต่าง ๆ
ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
(๑)
คำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๑
(๒)
คำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ
สอ. ๒
(๓)
ใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๓
(๔)
ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๔
(๕)
ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๕
(๖)
หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๖
(๗)
หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารให้ใช้แบบ สอ. ๗
(๘)
คำขอต่ออายุใบอนุญาตหรือขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้งเพื่อจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสะสมอาหารให้ใช้แบบ
สอ. ๘
(๙)
คำขออนุญาตการต่าง ๆ ให้ใช้แบบ สอ. ๙
ข้อ
๒๖ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารไม่ปฏิบัติหรือไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วนั้น
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตไว้คราวหนึ่งไม่เกินสิบห้าวัน
กรณีถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตมาแล้วสองครั้ง
และมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีกเจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเสียก็ได้
ข้อ
๒๗ ในกรณีผู้ดำเนินการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใด
ซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาด
โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ ๕ และเคยได้รับโทษตามข้อบัญญัตินี้
เพราะเหตุที่ฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งขอหนังสือรับรองการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแล้วครั้งหนึ่ง
หากฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นอีก
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้ดำเนินกิจการดังกล่าวหยุดดำเนินการไว้จนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งขอหนังสือรับรองการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ
๑๖ ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามดำเนินกิจการนั้นไว้ตามที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสองปี
ข้อ
๒๘ ผู้ได้รับใบอนุญาต หรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารรายใดไม่ปฏิบัติตาม
หรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ จะต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๒ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๙ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้วเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกประกาศ
คำสั่ง ระเบียบ ข้อบัญญัติหรือคำสั่งอื่นใด
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๐
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
เสวศ สมบูรณ ์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลจอมหมอกแก้ว
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๑)
๓. แบบคำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๒)
๔. ใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
(แบบ สอ. ๓)
๕. ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
(แบบ สอ. ๔)
๖. ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่สะสมอาหาร (แบบ
สอ. ๕)
๗. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
(แบบ สอ. ๖)
๘. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่สะสมอาหาร
(แบบ สอ. ๗)
๙. คำขอต่ออายุใบอนุญาตหรือขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสะสมอาหาร
(แบบ สอ. ๘)
๑๐. คำขออนุญาตต่าง ๆ (แบบ สอ. ๙)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๕๗/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,080 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง ตลาด พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง ตลาด
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยตลาด
อาศั0ยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๓๕
มาตรา ๓๗ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
สินค้า หมายความว่า สิ่งของที่ซื้อขายกัน
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทสัตว์ เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ หมายความว่า
อาหารสดประเภทเนื้อสัตว์ หรือเนื้อสัตว์ที่มีการชำแหละ ณ แผงจำหน่ายสินค้า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบ หรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
สุขาภิบาลอาหาร หมายความว่า การจัดการและควบคุมปัจจัยต่าง
ๆ เพื่อให้อาหารสะอาด ปลอดภัยจากเชื้อโรค
และสารเคมีที่เป็นพิษซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของผู้บริโภค เช่น อาหาร
ผู้สัมผัสอาหาร สถานที่ทำ ประกอบ ปรุง และจำหน่ายอาหาร ภาชนะ อุปกรณ์
สัตว์และแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
การล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล หมายความว่า
การทำความสะอาดตัวอาคาร แผงจำหน่ายสินค้าในตลาด พื้น ผนัง เพดาน ทางระบายน้ำ
ตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสีย ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย
ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ และบริเวณตลาดให้สะอาด ไม่มีสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หยากไย่ ฝุ่นละอองและคราบสกปรก รวมทั้งให้มีการฆ่าเชื้อ ทั้งนี้ สารเคมีที่ใช้ต้องไม่มีผลกระทบต่อระบบบำบัดน้ำเสียของตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง
ขยายหรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้วจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วย
ความในข้อนี้มิให้ใช้บังคับแก่กระทรวง
ทบวง กรม ราชการส่วนท้องถิ่นหรือองค์กรของรัฐที่ได้จัดตั้งตลาดขึ้นตามอำนาจหน้าที่แต่ในการดำเนินกิจการตลาดจะต้องปฏิบัติเช่นเดียวกับผู้รับใบอนุญาตตามบทบัญญัติอื่นแห่งข้อบัญญัตินี้และพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ด้วย และให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขเป็นหนังสือให้ผู้จัดตั้งตลาดตามวรรคนี้ปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ข้อ
๖ ตลาดแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท ดังนี้
(๑)
ตลาดประเภทที่ ๑ ได้แก่ ตลาดที่มีโครงสร้างอาคาร และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๘
ถึงข้อ ๑๓
(๒)
ตลาดประเภทที่ ๒ ได้แก่ ตลาดที่ไม่มีโครงสร้างอาคาร
และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๔ ถึงข้อ ๑๘
ข้อ
๗ ที่ตั้งของตลาดต้องอยู่ห่างไม่น้อยกว่า ๑๐๐
เมตร จากแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษ ของเสีย โรงเลี้ยงสัตว์ แหล่งโสโครก
ที่กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัย
เว้นแต่จะมีวิธีการป้องกันซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ข้อ
๘ ตลาดประเภทที่ ๑
ต้องมีส่วนประกอบของสถานที่และสิ่งปลูกสร้าง คือ อาคาร สิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของ
ที่ขนถ่ายสินค้า ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยและที่จอดยานพาหนะตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๙ อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ถนนรอบอาคารตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร
และมีทางเข้าออกบริเวณตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร อย่างน้อยหนึ่งทาง
(๒)
ตัวอาคารตลาดทำด้วยวัสดุถาวร มั่นคง และแข็งแรง
(๓) หลังคาสร้างด้วยวัสดุทนไฟ และแข็งแรงทนทาน
ความสูงของหลังคาต้องมีความเหมาะสมกับการระบายอากาศของตลาดนั้น
(๔)
พื้นทำด้วยวัสดุถาวร แข็งแรง ไม่ดูดซึมน้ำ เรียบ ล้างทำความสะอาดง่าย
ไม่มีน้ำขังและไม่ลื่น
(๕)
ทางเดินภายในอาคารมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๖)
เครื่องกั้นหรือสิ่งกีดขวางทำด้วยวัสดุถาวร และแข็งแรง สามารถป้องกันสัตว์ เช่น
สุนัขมิให้เข้าไปในตลาด
(๗)
การระบายอากาศภายในตลาดเพียงพอ เหมาะสม และไม่มีกลิ่นเหม็นอับ
(๘)
ความเข้มของแสงสว่างในอาคารตลาดไม่น้อยกว่า ๒๐๐ ลักซ์
(๙)
แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุถาวร เรียบ มีความลาดเอียง
และทำความสะอาดง่าย มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
มีพื้นที่ไม่น้อยกว่า ๑.๕ ตารางเมตร และมีทางเข้าออกสะดวก
โดยมีที่นั่งสำหรับผู้ขายของแยกต่างหากจากแผง
(๑๐)
น้ำประปาหรือน้ำสะอาดแบบระบบท่ออย่างเพียงพอสำหรับล้างสินค้าหรือล้างมือ ทั้งนี้ ต้องวางท่อในลักษณะที่ปลอดภัย
ไม่เกิดการปนเปื้อนจากน้ำโสโครก ไม่ติดหรือทับกับท่อระบายน้ำเสียหรือสิ่งปฏิกูลโดย
๑)
มีที่ล้างอาหารสดอย่างน้อย ๑ จุด และในแต่ละจุดจะต้องมีก๊อกน้ำไม่น้อยกว่า ๓ ก๊อก
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๓๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีที่ล้างอาหารสด ๑ จุด
ต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๓๐ แผง เศษของ ๓๐ แผง ถ้าเกิน ๑๕ แผง ให้ถือเป็น ๓๐
แผง
๒)
มีก๊อกน้ำประจำแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
๓)
มีที่เก็บสำรองน้ำในปริมาณเพียงพอและสะดวกต่อการใช้
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๕๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีน้ำสำรองอย่างน้อย ๕
ลูกบาศก์เมตรต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๑๐๐ แผง เศษของ ๑๐๐ แผง ถ้าเกิน ๕๐ แผง
ให้ถือเป็น ๑๐๐ แผง
(๑๑)
ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำตามกฏหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร ทั้งนี้
ให้มีตะแกรงดักมูลฝอยและบ่อดักไขมันด้วย
(๑๒)
การติดตั้งระบบการป้องกันอัคคีภัยตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ความใน (๑) และ (๕)
มิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ใช้บังคับและมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีถนนรอบอาคารตลาดทางเข้าออกบริเวณตลาด
และทางเดินภายในอาคารตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๐ ต้องจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตั้งอยู่ในบริเวณหนึ่งบริเวณใดโดยเฉพาะมีพื้นที่เพียงพอสำหรับการขนถ่ายสินค้าในแต่ละวันและสะดวกต่อการขนถ่ายสินค้าและการรักษาความสะอาด
ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง
ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับและมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๑ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และตั้งอยู่ในที่เหมาะสมนอกตัวอาคารตลาด หรือในกรณีที่อยู่ในอาคารตลาดต้องแยกเป็นสัดส่วนโดยเฉพาะมีผนังกั้นโดยไม่ให้มีประตูเปิดสู่บริเวณจำหน่ายอาหารโดยตรง
ข้อ
๑๒ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยตามที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ตั้งอยู่นอกตัวอาคารตลาดและอยู่ในพื้นที่ที่รถเก็บขนมูลฝอยเข้าออกได้สะดวก
มีการปกปิดและป้องกันไม่ให้สัตว์เข้าไปคุ้ยเขี่ยตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบว่าเหมาะสมกับตลาดนั้น
ข้อ
๑๓ ต้องจัดให้มีที่จอดยานพาหนะอย่างเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ ๑๔ ตลาดประเภทที่ ๒
ต้องจัดให้มีสถานที่สำหรับผู้ขายของ ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
และที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๑๕ สถานที่สำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ทางเดินภายในตลาดมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๒)
บริเวณสำหรับผู้ขายของประเภทอาหารสดต้องจัดให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ
โดยมีลักษณะเป็นพื้นเรียบ แข็งแรง ไม่ลื่น
สามารถล้างทำความสะอาดได้ง่ายและไม่มีน้ำขัง เช่น พื้นคอนกรีต
พื้นที่ปูด้วยคอนกรีตสำเร็จ หรือพื้นลาดด้วยยางแอสฟัลต์
(๓)
แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรงที่มีผิวเรียบทำความสะอาดง่าย
มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร และอาจเป็นแบบพับเก็บได้
(๔)
น้ำประปาหรือน้ำสะอาดอย่างเพียงพอ
และจัดให้มีที่ล้างทำความสะอาดอาหารและภาชนะในบริเวณแผงจำหน่ายอาหารสด
แผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๕) ทางระบายน้ำจากจุดที่มีที่ล้าง โดยเป็นรางแบบเปิด
ทำด้วยวัสดุที่มีผิวเรียบ มีความลาดเอียงให้สามารถระบายน้ำได้สะดวก
มีตะแกรงดักมูลฝอยก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะและไม่ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ประชาชนข้างเคียง
ในกรณีจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจกำหนดให้จัดให้มีบ่อดักไขมัน
หรือบ่อพักน้ำเสียก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะก็ได้
(๖)
กรณีที่มีโครงสร้างเฉพาะเสาและหลังคา โครงเหล็กคลุมผ้าใบ เต็นท์ ร่ม
หรือสิ่งอื่นใดในลักษณะเดียวกันต้องอยู่ในสภาพที่มั่นคงแข็งแรง
ข้อ
๑๖ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามจำนวนและหลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และตั้งอยู่ในที่ที่เหมาะสม นอกสถานที่ขายของ เว้นแต่จะจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่
ส้วมสาธารณะ
ส้วมเอกชนหรือส้วมของหน่วยงานราชการที่ได้รับอนุญาตให้ใช้อยู่ในบริเวณใกล้เคียง ทั้งนี้ ให้มีระยะห่างจากตลาดไม่เกิน ๕๐
เมตร
ข้อ
๑๗ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยอย่างเพียงพอที่จะรองรับปริมาณมูลฝอยในแต่ละวันและมีลักษณะเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๘ เมื่อผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๒ ได้ดำเนินกิจการต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าตลาดประเภทที่
๒ นั้น มีศักยภาพที่จะพัฒนาเป็นตลาดประเภทที่ ๑ ได้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและผู้รับใบอนุญาตร่วมกันพิจารณากำหนดแผนการพัฒนาปรับปรุงตลาดประเภทที่
๒ ให้เป็นตลาดประเภทที่ ๑ ตามกฎกระทรวงนี้
ตามระยะเวลาและขั้นตอนที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๙ การจัดวางสินค้าในตลาดแต่ละประเภทต้องจัดให้เป็นหมวดหมู่และไม่ปะปนกัน
เพื่อสะดวกในการดูแลความสะอาดและป้องกันการปนเปื้อนในอาหาร
ข้อ
๒๐ การเปิดและปิดตลาดต้องเป็นไปตามเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๒๑ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๑
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
บำรุงรักษาโครงสร้างต่าง ๆ ของตลาด ให้อยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ดีตลอดเวลา เช่น
ตัวอาคาร พื้น ฝ้าเพดาน แผงจำหน่ายสินค้า ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง
และทางระบายน้ำ อุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น สายไฟ หลอดไฟ พัดลม ก๊อกน้ำ ท่อน้ำประปา
และสาธารณูปโภคอื่น
(๒)
จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด และดูแลความสะอาดของตะแกรง ดักมูลฝอย
บ่อดักไขมัน ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวันและดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๓)
ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือให้อยู่ในสภาพที่สะอาด ใช้การได้ดี
และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๔)
จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสด
และแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และมีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อ เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจแจ้งให้มีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลมากกว่าเดือนละหนึ่งครั้งก็ได้
(๕)
จัดให้มีการกำจัดสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรคภายในบริเวณตลาดอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
(๖)
ดูแลแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละมิให้ปล่อยน้ำหรือของเหลวไหลจากแผงลงสู่พื้นตลาด
และจัดให้มีทางระบายน้ำหรือของเหลวลงสู่ทางระบายน้ำหลักของตลาด
ข้อ
๒๒ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๒
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยภายในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย รวมทั้งกรณีที่มีบ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสีย
และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน
และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๒)
ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะ และอ่างล้างมือ ให้อยู่ในสภาพที่สะอาด ใช้การได้ดี
และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๓)
จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสด และแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อ ให้ดำเนินการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขแจ้งให้ปฏิบัติ
(๔)
จัดให้มีการป้องกันไม่ให้น้ำหรือของเหลวไหลจากแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละลงสู่พื้นตลาด
ข้อ
๒๓ เพื่อประโยชน์ในการป้องกันเหตุรำคาญ
มลพิษที่เป็นอันตราย หรือการระบาด ของโรคติดต่อ
ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๑ หรือตลาดประเภทที่ ๒ ต้องไม่กระทำการและต้องควบคุมดูแลมิให้ผู้ใดกระทำการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายอาหารที่ไม่สะอาดหรือไม่ปลอดภัยตามกฎหมายว่าด้วยอาหารในตลาด
(๒)
นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด เว้นแต่สัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อจำหน่าย
(๓)
ฆ่าหรือชำแหละสัตว์ใหญ่ เช่น โค กระบือ แพะ แกะหรือสุกรในตลาด
รวมทั้งฆ่าหรือชำแหละสัตว์ปีกในกรณีที่เกิดการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ในเขตท้องที่นั้น
(๔)
สะสมหรือหมักหมมสิ่งหนึ่งสิ่งใดในตลาดจนทำให้สถานที่สกปรกรกรุงรัง
เป็นเหตุรำคาญเกิดมลพิษที่เป็นอันตราย หรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ถ่ายเทหรือทิ้งมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใด
นอกจากที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๖)
ทำให้น้ำใช้ในตลาดเกิดความสกปรกจนเป็นเหตุให้เป็นหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๗)
ก่อหรือจุดไฟไว้ในลักษณะซึ่งอาจเป็นที่เดือดร้อนหรือเกิดอันตรายแก่ผู้อื่น
(๘)
ใช้ตลาดเป็นที่พักอาศัยหรือเป็นที่พักค้างคืน
(๙)
กระทำการอื่นใดที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ มลพิษที่เป็นอันตราย
หรือการระบาดของโรคติดต่อ เช่น เสียงดัง แสงกระพริบ ความสั่นสะเทือน
หรือมีกลิ่นเหม็น
ข้อ
๒๔ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติและให้ความร่วมมือกับผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น และเจ้าพนักงานสาธารณสุขในเรื่อง ดังต่อไปนี้
(๑)
การจัดระเบียบและกฎเกณฑ์ในการรักษาความสะอาดของตลาด
(๒)
การจัดหมวดหมู่สินค้า
(๓)
การดูแลความสะอาดแผงจำหน่ายสินค้าของตน
(๔)
การรวบรวมมูลฝอยลงในภาชนะรองรับที่เหมาะสม
(๕)
การล้างตลาด
(๖)
การเข้ารับการฝึกอบรมด้านสุขาภิบาลอาหารและอื่น ๆ ตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๗)
การตรวจสุขภาพตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๕ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติเกี่ยวกับสินค้าและแผงจำหน่ายสินค้า
ดังต่อไปนี้
(๑)
ให้วางสินค้าบนแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด โดยห้ามวางสินค้าล้ำแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด
และห้ามวางสินค้าสูงจนอาจเกิดอันตรายหรือส่งผลกระทบต่อระบบการระบายอากาศและแสงสว่าง
ทั้งนี้ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ห้ามวางสินค้าประเภทวัตถุอันตรายปะปนกับสินค้าประเภทอาหาร
(๓)
ให้วางสินค้าประเภทอาหาร เครื่องดื่ม และภาชนะอุปกรณ์ในขอบเขตที่กำหนด โดยสูงจากพื้นตลาดไม่น้อยกว่า
๖๐ เซนติเมตร
(๔)
ห้ามเก็บสินค้าประเภทอาหารไว้ใต้แผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
หรืออาหารที่มีการป้องกันการเน่าเสียและปกปิดมิดชิด ทั้งนี้
ต้องมีการรักษาความสะอาดและป้องกันสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ไม่ใช้แสงหรือวัสดุอื่นใดที่ทำให้ผู้บริโภคมองเห็นอาหารต่างไปจากสภาพที่เป็นจริง
(๖)
ห้ามต่อเติมแผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๖ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องมีสุขอนามัยส่วนบุคคล
ดังต่อไปนี้
(๑)
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ เช่น อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
และโรคตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ในระหว่างขายสินค้าต้องแต่งกายสุภาพ สะอาด เรียบร้อย
หรือตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๓)
ในระหว่างขายสินค้าประเภทอาหารต้องปฏิบัติตามหลักสุขอนามัยส่วนบุคคล เช่น
ไม่ไอหรือจามรดอาหาร ไม่ใช้มือหยิบจับอาหารที่พร้อมรับประทานโดยตรง ล้างมือให้สะอาดก่อนหยิบหรือจับอาหาร
ไม่สูบบุหรี่หรือดื่มสุรา ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๗ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะในการจำหน่าย
ทำ ประกอบ ปรุง เก็บหรือสะสมอาหาร และการรักษาความสะอาดของภาชนะ
น้ำใช้และของใช้ต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
(๑) อาหารที่ขายต้องสะอาด และปลอดภัยตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒)
อาหารสดเฉพาะสัตว์ เนื้อสัตว์ และอาหารทะเล ต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิไม่เกิน ๕
องศาเซลเซียส ในตู้เย็นหรือแช่น้ำแข็งตลอดระยะเวลาการเก็บ
(๓)
การจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องใช้เครื่องใช้ ภาชนะที่สะอาด และต้องมีอุปกรณ์ปกปิดอาหารเพื่อป้องกันการปนเปื้อน
และรักษาอุปกรณ์ปกปิดอาหารนั้นให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๔)
ในกรณีที่เป็นแผงจำหน่ายอาหาร ซึ่งมีการทำ ประกอบ และปรุงอาหาร
ต้องจัดสถานที่ไว้ให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะเพื่อการนั้นและต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักการสุขาภิบาลอาหาร
(๕)
เครื่องมือ เครื่องใช้ และภาชนะอุปกรณ์ที่ใช้ เช่น เขียง เครื่องขูดมะพร้าว จาน
ชาม ช้อนและส้อม ตะเกียบ และแก้วน้ำ ต้องสะอาดและปลอดภัย
มีการล้างทำความสะอาดและจัดเก็บที่ถูกต้อง
ข้อ
๒๘ ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน/หนังสือรับรองนิติบุคคล (กรณีเป็นนิติบุคคล) ของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารของอาคารตลาด
(๔)
แผนผัง แบบก่อสร้าง และรายการปลูกสร้างของตลาด
(๕)
รูปถ่าย ๑ นิ้ว จำนวน ๒ รูป
(๖)
ใบอนุญาตฉบับเดิม กรณีต่ออายุใบอนุญาต
(๗)
ใบมอบอำนาจ พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนผู้มอบและผู้รับมอบอำนาจ
ข้อ
๒๙ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในเทศบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๐ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๑ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๓ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อ
๓๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๕ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๖ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๗ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๘ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๙ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๐ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๑ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๒๐/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,081 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๔๐
มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา
๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับการบริโภค ณ ที่นั้น
หรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารให้รูปลักษณะอื่นใดซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปทำประกอบหรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทสัตว์เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบ หรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
อาหารแห้ง หมายความว่า อาหารที่ผ่านกระบวนการทำให้แห้งโดยการอบ
รมควัน ตากแห้ง หรือวิธีการอื่นใด
เพื่อลดปริมาณความชื้นที่มีอยู่ในอาหารลงและเก็บรักษาไว้ได้นานขึ้น
เครื่องปรุงรส หมายความว่า
สิ่งที่ใช้ในกระบวนการปรุงอาหารให้มีรูปแบบ รสชาติ กลิ่นรส ชวนรับประทาน เช่น
เกลือ น้ำปลา น้ำส้มสายชู ซอส ผงชูรส รวมทั้งเครื่องเทศ สมุนไพร มัสตาร์ด เป็นต้น
วัตถุเจือปนอาหาร หมายความว่า
วัตถุที่ตามปกติมิได้ใช้เป็นอาหารหรือเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของอาหาร
ไม่ว่าวัตถุนั้นจะมีคุณค่าทางอาหารหรือไม่ก็ตาม
แต่ใช้เจือปนในอาหารเพื่อประโยชน์ทางเทคโนโลยีการผลิต การแต่งสีอาหาร
การปรุงแต่งกลิ่นรสอาหาร การบรรจุ การเก็บรักษา
หรือการขนส่งซึ่งมีผลต่อคุณภาพหรือมาตรฐานหรือลักษณะของอาหาร ทั้งนี้ ให้หมายความรวมถึงวัตถุที่มิได้เจือปนในอาหารแต่มีภาชนะบรรจุไว้เฉพาะแล้วใส่รวมอยู่กับอาหารเพื่อประโยชน์ดังกล่าวข้างต้นด้วย
เช่น วัตถุกันชื้น วัตถุดูดออกซิเจน เป็นต้น
ความในวรรคหนึ่ง
ไม่รวมถึงสารอาหารที่เติมเพื่อเพิ่มหรือปรับให้คงคุณค่าทางโภชนาการของอาหาร เช่น
โปรตีน ไขมัน คาร์โบไฮเดรต วิตามิน เกลือแร่
ผู้สัมผัสอาหาร หมายความว่า
บุคคลที่เกี่ยวข้องกับอาหารตั้งแต่กระบวนการเตรียม ปรุง ประกอบ
จำหน่ายและเสิร์ฟอาหารรวมถึงการล้างและเก็บภาชนะอุปกรณ์
ผู้ประกอบกิจการ หมายความว่า
บุคคลหรือนิติบุคคลที่ได้รับใบอนุญาต
หรือหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและให้หมายความรวมถึงผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ควบคุม
กำกับ ดูแล การดำเนินการของสถานที่จำหน่ายอาหารนั้น
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
ผู้ดำเนินกิจการสถานที่จำหน่ายอาหารต้องดำเนินการให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๖ สถานที่และบริเวณที่ใช้ทำ
ประกอบหรือปรุงอาหาร ที่ใช้จำหน่ายอาหาร และที่จัดไว้สำหรับบริโภคอาหารต้องมีลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) พื้นบริเวณที่ใช้ทำ ประกอบ
ปรุงอาหารต้องทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด และทำความสะอาดง่าย
(๒)
กรณีที่มีผนัง หรือเพดานต้องทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๓)
มีการระบายอากาศเพียงพอ และในกรณีที่สถานที่จำหน่ายอาหารเข้าข่ายสถานที่สาธารณะตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่ต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่
(๔)
มีความเข้มของแสงสว่างเพียงพอตามความเหมาะสมในแต่ละบริเวณ
(๕)
มีที่ล้างมือและอุปกรณ์สำหรับล้างมือที่ถูกสุขลักษณะ
(๖)
โต๊ะที่ใช้เตรียม ปรุงอาหาร หรือที่จำหน่ายอาหาร สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
และทำด้วยวัสดุที่ทำความสะอาดง่ายมีสภาพดี
(๗)
โต๊ะเก้าอี้ที่จัดไว้สำหรับบริโภคอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๘)
น้ำใช้เป็นน้ำประปา ยกเว้นกรณีที่ไม่มีน้ำประปาให้ใช้น้ำที่มีคุณภาพเทียบเท่าน้ำประปาหรือเป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๙)
ภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาด ปลอดภัย และสภาพดี
ข้อ
๗
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับมูลฝอย โดยมีถังรองรับมูลฝอยที่มีสภาพดี
ไม่รั่วซึม ไม่ดูดซับน้ำ มีฝาปิดมิดชิด แยกเศษอาหารจากมูลฝอยประเภทอื่น
และต้องดูแลรักษาความสะอาดถังรองรับมูลฝอยและบริเวณโดยรอบตัวถังรองรับมูลฝอยอย่างสม่ำเสมอ ทั้งนี้
การจัดการเกี่ยวกับมูลฝอยและถังรองรับมูลฝอยให้เป็นไปตามข้อบัญญัติขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการจัดการมูลฝอย
ข้อ
๘ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับส้วม
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องจัดให้มีหรือจัดหาห้องส้วมที่มีสภาพดีพร้อมใช้ไว้บริการและมีจำนวนเพียงพอ
(๒)
ห้องส้วมต้องสะอาดมีการระบายอากาศที่ดีมีแสงสว่างเพียงพอ
(๓)
มีอ่างล้างมือที่ถูกสุขลักษณะและมีอุปกรณ์สำหรับล้างมือจำนวนเพียงพอ
(๔)
ห้องส้วมต้องแยกเป็นสัดส่วน โดยประตูไม่เปิดโดยตรงสู่บริเวณที่เตรียม ทำ ประกอบ ปรุงอาหาร ที่เก็บ ที่จำหน่ายและที่บริโภคอาหาร
ที่ล้างและที่เก็บภาชนะอุปกรณ์ เว้นแต่จะมีการจัดการห้องส้วมให้สะอาดอยู่เสมอและมีฉากปิดกั้นที่เหมาะสม ทั้งนี้ ประตูห้องส้วมต้องปิดตลอดเวลา
ข้อ
๙ จัดให้มีมาตรการ อุปกรณ์
หรือเครื่องมือสำหรับป้องกันอัคคีภัยจากการใช้เชื้อเพลิง ในการทำ ประกอบ ปรุงอาหาร
ข้อ
๑๐
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับอาหารสดตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารสดที่นำมาประกอบและปรุงอาหารต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี สะอาด
และปลอดภัยต่อผู้บริโภค
(๒)
อาหารสดต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม และเก็บเป็นสัดส่วนมีการปกปิด
ไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
ข้อ
๑๑
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับอาหารแห้ง
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหารตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารแห้งต้องสะอาด ปลอดภัย ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๒)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร
และสิ่งอื่นที่นำมาใช้ในกระบวนการประกอบหรือปรุงอาหารต้องปลอดภัยได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
ข้อ
๑๒
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับอาหารประเภทปรุงสำเร็จตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาดปลอดภัยและมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๒)
มีการควบคุมคุณภาพอาหารประเภทปรุงสำเร็จให้สะอาดปลอดภัยสำหรับการบริโภคตามชนิดของอาหาร
ข้อ
๑๓
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่ใช้ในสถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหารบรรจุในภาชนะที่สะอาด
มีการปกปิด และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
ในกรณีที่เป็นน้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท ต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๑๕ เซนติเมตร
และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาให้บริการ
ข้อ
๑๔
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับน้ำแข็งตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ใช้น้ำแข็งที่สะอาด มีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒) เก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
ไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน และต้องไม่ระบายน้ำจากถังน้ำแข็งลงสู่พื้นบริเวณที่วางภาชนะ
(๓)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งโดยเฉพาะ
(๔)
ต้องไม่นำอาหาร หรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
ข้อ
๑๕
สถานที่จำหน่ายอาหารซึ่งมีที่จัดไว้สำหรับบริโภคอาหารต้องจัดให้มีช้อนกลางสำหรับอาหารที่รับประทานร่วมกัน
ข้อ
๑๖
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องจัดเก็บสารเคมี สารทำความสะอาด วัตถุมีพิษ
หรือวัตถุที่อาจเป็นอันตรายต่ออาหารและการนำอาหารมาบริโภคแยกบริเวณเป็นสัดส่วนต่างหากไม่ปะปนกับอาหาร
ต้องติดฉลากและป้ายให้เห็นชัดเจนพร้อมทั้งมีคำเตือนและคำแนะนำเมื่อเกิดอุบัติภัยจากสารดังกล่าว
กรณีที่มีการเปลี่ยนถ่ายสารเคมีจากภาชนะบรรจุเดิม
ห้ามนำภาชนะบรรจุสารเคมี
สารทำความสะอาด วัตถุมีพิษ
หรือวัตถุที่อาจเป็นอันตรายต่ออาหารและการนำอาหารมาบริโภคมาใช้บรรจุอาหาร
และห้ามนำภาชนะบรรจุอาหารมาใช้บรรจุสารเคมี สารทำความสะอาด วัตถุมีพิษ
หรือวัตถุที่อาจเป็นอันตรายต่ออาหารและการนำอาหารมาบริโภคโดยเด็ดขาด
ข้อ
๑๗
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับภาชนะบรรจุอาหาร อุปกรณ์
และเครื่องใช้ตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ภาชนะบรรจุอาหาร อุปกรณ์และเครื่องใช้ต่าง ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๒)
มีการจัดเก็บภาชนะบรรจุอาหาร อุปกรณ์ และเครื่องใช้ไว้ในที่สะอาด
โดยวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
และมีการปกปิดหรือป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๓) ตู้เย็น ตู้แช่
หรืออุปกรณ์เก็บรักษาคุณภาพอาหารด้วยความเย็นอื่น ๆ ต้องสะอาด มีสภาพดี ไม่ชำรุด
มีประสิทธิภาพเหมาะสมในการเก็บรักษาคุณภาพอาหาร
(๔) ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ
อุปกรณ์ประกอบหรือปรุงอาหารด้วยความร้อนอื่น ๆ หรืออุปกรณ์เตรียมอาหาร ต้องสะอาด
มีประสิทธิภาพ ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
ข้อ
๑๘
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับการทำความสะอาดภาชนะบรรจุอาหาร
อุปกรณ์ และเครื่องใช้ตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ภาชนะ อุปกรณ์
และเครื่องใช้ที่รอการทำความสะอาดต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๒)
ทำความสะอาดภาชนะ อุปกรณ์
และเครื่องใช้ให้สะอาดด้วยวิธีการตามหลักสุขาภิบาลอาหารและใช้สารทำความสะอาดที่เหมาะสม
โดยปฏิบัติตามคำแนะนำการใช้สารทำความสะอาดนั้น ๆ จากผู้ผลิต
ข้อ
๑๙
ผู้ประกอบกิจการและผู้สัมผัสอาหารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม โรคผิวหนัง
ที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ และโรคอื่น ๆ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๒) ผู้ประกอบกิจการและผู้สัมผัสอาหารต้องผ่านการอบรมตามหลักเกณฑ์
วิธีการที่รัฐมนตรีกำหนด
(๓)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาด และเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้
(๔)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย และเสิร์ฟอาหารให้ถูกสุขลักษณะ
และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหาร หรือก่อให้เกิดโรคได้
(๕)
ต้องปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๐
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับน้ำเสีย ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องมีการระบายน้ำได้ดี ไม่มีน้ำขัง และไม่มีเศษอาหารตกค้าง
(๒)
ต้องมีการแยกเศษอาหารและไขมันไปกำจัดก่อนระบายน้ำทิ้งออกสู่ระบบ ระบายน้ำ
และน้ำทิ้งต้องได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๒๑
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องไม่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
ข้อ
๒๒ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องจัดให้มีการป้องกันควบคุมสัตว์และแมลงนำโรค
รวมถึงสัตว์เลี้ยงตามที่รัฐมนตรีกำหนด
ข้อ
๒๓
ห้ามใช้ก๊าซหุงต้มเป็นเชื้อเพลิงในการทำ ประกอบ
หรือปรุงอาหารบริเวณโต๊ะรับประทานอาหารในสถานที่จำหน่ายอาหาร
ข้อ
๒๔
ห้ามใช้เมทานอลหรือเมทิลแอลกอฮอล์เป็นเชื้อเพลิงในการทำ ประกอบ ปรุง หรืออุ่นอาหารในสถานที่จำหน่ายอาหาร
เว้นแต่เป็นการใช้แอลกอฮอล์แข็งสำหรับใช้เป็นเชื้อเพลิง ทั้งนี้
ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวต้องได้รับมาตรฐานตามที่กำหนดไว้ในมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม
ข้อ
๒๕ ผู้จัดตั้งสถานที่สะสมอาหารต้องจัดสถานที่ตลอดจนสิ่งอื่นที่ใช้ในการประกอบกิจการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเงื่อนไขตามลักษณะของกิจการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ตั้งอยู่ห่างจากบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ เช่น ที่ฝัง เผา หรือเก็บศพ
ที่เททิ้งสิ่งปฏิกูล ที่เลี้ยงสัตว์
หรือที่อื่นใดที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าเป็นอันตรายต่อสุขภาพ เว้นแต่สามารถปรับปรุงสถานที่ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๒)
พื้นทำด้วยวัสดุถาวร ทำความสะอาดง่าย
(๓)
จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๔)
จัดให้มีแสงสว่างและการระบายอากาศเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๕)
จัดให้มีส้วมที่เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๖
ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/บัตรข้าราชการ/บัตรพนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
ใบรับรองแพทย์
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคล
พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคลในกรณีที่ผู้ขออนุญาตเป็นนิติบุคคล
(๕)
หนังสือมอบอำนาจในกรณีที่เจ้าของกิจการไม่มายื่นคำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งด้วยตนเอง
(๖)
สำเนาหลักฐานการอนุญาตหรือหลักฐานอื่นตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องกำหนดไว้
ข้อ
๒๗
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๒๘
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๒๙
ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๐
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๒
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๓
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๔
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพ
ของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๕
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๖
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๗
ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องแจ้ง
ต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
ใบรับรองแพทย์
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคลพร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคลในกรณีที่ผู้ขออนุญาตเป็นนิติบุคคล
(๕)
หนังสือมอบอำนาจในกรณีที่เจ้าของกิจการไม่มายื่นขอรับใบอนุญาตด้วยตนเอง
(๖)
สำเนาหลักฐานการอนุญาต หรือหลักฐานอื่นตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องกำหนดไว้
(๗)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๓๘
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแก่ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการตามที่แจ้งได้ชั่วคราวในระหว่างเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือ
รับรองการแจ้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจการแจ้งให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนดในวรรคหนึ่ง
ถ้าการแจ้งเป็นไปโดยถูกต้องให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ในใบรับแจ้งหรือหนังสือรับรองการแจ้งเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้งหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ในกรณีที่การแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งของผู้แจ้งเป็นอันสิ้นผล
แต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับการแจ้งซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๙
ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ดำเนินกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ
๔๐
ในกรณีที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนและการออกใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๔๑
เมื่อผู้แจ้งประสงค์จะเลิกกิจการหรือโอนการดำเนินกิจการให้แก่บุคคลอื่นให้แจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบด้วย
ข้อ
๔๒
ในกรณีที่ผู้ดำเนินกิจการใดดำเนินกิจการตามที่ระบุไว้ในข้อบัญญัตินี้โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเคยได้รับโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ เพราะเหตุที่ฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแล้วครั้งหนึ่ง
ยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นต่อไป
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปีก็ได้
ข้อ
๔๓
ผู้แจ้งมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมการแจ้งตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มาแจ้ง
และภายในระยะเวลาสามสิบวันก่อนวันครบรอบปีของทุกปีตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๔๔ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อ
๔๕
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๖
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
แบบคำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๓.
ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๔.
แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๕.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๖.
แบบคำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๗. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๘.
แบบคำขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๙.
คำขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๔๔/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,082 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัข พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัข
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัข
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๙ และมาตรา ๓๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัข พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในสถานที่เลี้ยงสัตว์
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในลักษณะที่มีการปล่อยให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์
รวมทั้งการสละการครอบครองสัตว์
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า คอกสัตว์ กรงสัตว์
ที่ขังสัตว์ หรือสถานที่ในลักษณะอื่นที่ใช้ในการควบคุมสัตว์ที่เลี้ยง
เจ้าของสัตว์ หมายความว่า
เจ้าของหรือผู้ปกครอบครองสุนัข
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
การทำทะเบียน หมายความว่า
การจดทะเบียนและการขึ้นทะเบียน
การจดทะเบียน หมายความว่า การออกใบรับรองรูปพรรณสัณฐานและการทำเครื่องหมายระบุตัวสุนัข
การขึ้นทะเบียน หมายความว่า การนำเอกสารเกี่ยวกับสุนัขที่จดทะเบียนไว้แล้วแจ้งต่อเจ้าหน้าที่เพื่อบันทึกรายละเอียดรูปพรรณสัณฐาน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
เพื่อประโยชน์ในการรักษาสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชนในท้องถิ่น
หรือเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสุนัขให้พื้นที่ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ดังนี้
(๑)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขบางชนิดโดยเด็ดขาด
(๑.๑)
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขทุกสายพันธุ์
(๑.๒)
ถนนสาธารณะในตำบลสระใครเป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขสายพันธุ์ ดังต่อไปนี้
(๑.๒.๑)
อเมริกัน พิทบูลเทอเรีย
(๑.๒.๒)
บูลเทอร์เรีย
(๑.๒.๓)
สแตฟเฟอร์ดไชร์ บูลเทอร์เรีย
(๑.๒.๔)
ร็อตไวเลอร์
(๑.๒.๕)
ฟิล่า บราเซิลเรียโร
(๒)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขเกินจำนวน ๑ ตัวที่กำหนดดังนี้
(๒.๑)
ถนนสาธารณะในตำบลสระใครเป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขพันธ์บางแก้ว เกินจำนวน ๑ ตัว
(๓)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขต้องอยู่ภายใต้มาตรการอย่างใดอย่างหนึ่งดังนี้
(๓.๑)
เขตชุมชน ๑๕ หมู่บ้านในตำบลสระใครเป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขทุกสายพันธุ์
ยกเว้น (๑.๒) และ (๒.๑) ต้องมีเจ้าของหรือผู้ดูแลควบคุมใกล้ชิด
(๓.๒) ให้เจ้าของสุนัขที่เลี้ยงในพื้นที่ข้อ (๓.๑)
มีหน้าที่นำสุนัขไปทำทะเบียนและขอมีบัตรประจำตัวสุนัขได้ที่องค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
(๓.๓)
การขึ้นทะเบียนสัตว์ เจ้าของสุนัขต้องยื่นคำขอพร้อมแนบเอกสารดังนี้
(๓.๓.๑)
สำเนาทะเบียนบ้านเจ้าของสุนัข
(๓.๓.๒)
ในกรณีเจ้าของสุนัขไม่ได้เป็นเจ้าของบ้านต้องมีหนังสือยินยอมจากเจ้าของบ้าน
พร้อมสำเนาบัตรประชาชนของเจ้าของบ้าน
(๓.๓.๓)
ใบรับรองที่ระบุการฉีดวัคซีนโรคพิษสุนัขบ้ามาไม่เกินหนึ่งปี
มีการระบุหมายเลขการผลิตวัคซีนและลงชื่อสัตวแพทย์ผู้ฉีดพร้อมเลขที่ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพการสัตวแพทย์
(๓.๓.๔)
หนังสือมอบอำนาจในกรณีเจ้าของสุนัขไม่ได้มาดำเนินการเอง
(๓.๔)
เจ้าของสุนัขต้องปฏิบัติดังนี้
(๓.๔.๑)
นำสุนัขไปรับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าครั้งแรกเมื่อสุนัขอายุ ๒ - ๔ เดือน
และครั้งต่อไปตามที่กำหนดในใบรับรองการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า
(๓.๔.๒)
เมื่อสัตว์ได้รับการฉีดวัคซีนแล้วให้ติดเครื่องหมายประจำตัวและเก็บใบรับรองการฉีดวัคซีนไว้
การขายหรือให้สุนัขแก่ผู้อื่นต้องมอบใบรับรองให้ด้วย
ข้อ
๖
แบบคำร้องและวิธีการขึ้นทะเบียนสุนัข ทะเบียนสุนัขรายครัวเรือน
และบัตรประจำตัวสุนัข ให้เป็นไปตามองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครประกาศกำหนด
ข้อ ๗
ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะอันเป็นการฝ่าฝืนข้อ ๕ โดยไม่ปรากฏเจ้าของ
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกักสัตว์ดังกล่าวไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
เมื่อพ้นกำหนดแล้วยังไม่มีผู้ใดมาแสดงหลักฐานการเป็นเจ้าของเพื่อรับสัตว์คืนให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
แต่ถ้าการกักสัตว์ไว้อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้นหรือสัตว์อื่นหรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควร
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะจัดการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์นั้นตามควรแก่กรณีก่อนถึงกำหนดเวลาดังกล่าวก็ได้
เงินที่ได้จากการขายหรือขายทอดตลาดเมื่อได้หักค่าใช้จ่ายในการขายทอดตลาดและค่าเลี้ยงดูสัตว์แล้วให้เก็บรักษาไว้แทนสัตว์
ในกรณีที่มิได้มีการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์ตามวรรคหนึ่งและเจ้าของสัตว์มาขอรับสัตว์คืนภายในกำหนดเวลาตามวรรคหนึ่ง
เจ้าของสัตว์ต้องเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายสำหรับการเลี้ยงดูสัตว์ให้แก่องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตามจำนวนที่ได้จ่ายจริงด้วย
ในกรณีที่ปรากฏว่าสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบนั้นเป็นโรคติดต่ออันอาจเป็นอันตรายต่อประชาชน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควรได้
ข้อ
๘
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ ๙
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๑๐ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๐๐/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,083 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
(ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓
และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการ
ของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจาก
การประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายถึง
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
(๑)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑.๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๑.๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์ หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน
เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
(๒)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๒.๑)
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
(๒.๒)
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๒.๓)
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔)
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๒.๕)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูกเขา หนัง
ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๒.๖)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืชหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืช
เพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๒.๗)
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
(๓) กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๓.๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๓.๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๓.๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๓.๖)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๘)
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๓.๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๓.๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุเนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๓.๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๓.๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๓.๑๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๓.๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๓.๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๓.๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๘)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๓.๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๓.๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๓.๒๒)
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๓.๒๓)
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๓.๒๔)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
(๔)
กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๔.๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๔.๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง
รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๔.๓)
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
(๕)
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๕.๒)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๕.๓)
การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืชหรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
(๕.๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕.๕)
การผลิตยาสูบ
(๕.๖)
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๕.๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๕.๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๕.๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
(๖)
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑)
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
ด้วยโลหะหรือแร่
(๖.๒)
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาต ใน (๖.๑)
(๖.๓) การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด
หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักรหรือก๊าซ หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน
(๖.๑)
(๖.๔)
การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน
(๖.๑)
(๖.๕)
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
(๗)
กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๗.๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗.๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๗.๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๗.๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
(๘)
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๘.๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
(๘.๔)
การอบไม้
(๘.๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๘.๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๘.๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘.๘)
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
(๙)
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑)
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒)
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๙.๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับอนุญาต ใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๔) การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๕)
การประกอบกิจการโรงแรม สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการ พักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับอนุญาตใน (๙.๑)
(๙.๑๐) การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด
หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๙.๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๙.๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๙.๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๙.๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๙.๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์ หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๙.๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
(๑๐)
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๑๐.๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๑๐.๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๖)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗)
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑)
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๑๑.๒)
(๑๑.๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖)
การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๑๑.๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๑๑.๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๑๑.๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑.๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๑.๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน
(๖.๕)
(๑๒)
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑๒.๑)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๑๒.๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๑๒.๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๗.๑)
(๑๒.๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๑๒.๘)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙)
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒)
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
(๑๓)
กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒) การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๑๓.๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗)
การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๑๓.๘)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙)
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
(๑๓.๑๐)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๓.๑๑)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๓.๑๒)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓.๑๓)
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ
๖
สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๗
สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล ซึ่งจะต้องไม่อยู่ในระยะที่อาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชน
หรือจะต้องมีระบบป้องกันผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชนที่มีประสิทธิภาพ
โดยคำนึงถึงลักษณะและประเภทของสถานประกอบกิจการ ทั้งนี้ เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพอนามัยหรือการก่อเหตุรำคาญของประชาชน
ข้อ
๘
สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้ ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง
มีแสงสว่างเพียงพอ และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน
โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๙
สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภทมูลฝอย
รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒)
ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการกำจัดมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑
ประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๒
สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร
การสะสมอาหารสำหรับคนงานต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยสถานจำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๓
สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ปลอดภัย เป็นสัดส่วน
และต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๔
สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง
ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงาน
ไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒)
กรณีที่มีวัตถุอันตรายต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตราย
หรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๖ สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือน
มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมี
หรือวัตถุอันตรายจะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญหรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ
๑๗
เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๖ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๑๘
ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๖
ในลักษณะที่เป็นการค้า จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัว (ประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ)
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
หนังสือมอบอำนาจ กรณีที่เจ้าของสถานประกอบกิจการไม่มาดำเนินการด้วยตนเองหรือเป็นผู้แทนรับมอบอำนาจ
กรณีที่เป็นนิติบุคคล
(๔)
หนังสือจดทะเบียนนิติบุคคล กรณีที่ผู้ขอเป็นนิติบุคคล
(๕)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๙
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๒๐
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๒๑
ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๒๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๓
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อ
๒๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๕
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๖ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๗
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพ
ของประชาชน หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๘
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๙
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๐
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๑
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ข้อบังคับ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
แบบคำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๓.
ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๔. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตประเภทกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๕.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๐๔/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,084 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๙ และมาตรา ๓๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในสถานที่เลี้ยงสัตว์
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในลักษณะที่มีการปล่อยให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์
รวมทั้งการสละการครอบครองสัตว์
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า คอกสัตว์ กรงสัตว์
ที่ขังสัตว์ หรือสถานที่ในลักษณะอื่นที่ใช้ในการควบคุมสัตว์ที่เลี้ยง
เจ้าของสัตว์ หมายความรวมถึงผู้ครอบครองสัตว์ด้วย
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ เพื่อประโยชน์ในการรักษาสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชนในท้องถิ่น
หรือเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
ให้พื้นที่ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ดังนี้
(๑)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ประเภท ช้าง ม้า โค กระบือ สุกร
แพะ แกะ สุนัข หรือสัตว์อื่น ๆ โดยเด็ดขาด
(๑.๑)
เขตหรือพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นเขตห้ามเลี้ยง หรือปล่อยสัตว์
๑)
ช้าง
๒)
ม้า
๓)
ลา ล่อ
๔)
โค
๕)
กระบือ
๖)
สุกร
๗)
แพะ
๘)
กบ
๙)
กวาง
๑๐)
ห่าน
๑๑)
เป็ด
๑๒)
ไก่
๑๓)
สุนัข
๑๔)
แมว
๑๕)
งู
๑๖)
จระเข้
๑๗)
นก
๑๘)
เต่า
๑๙)
กระต่าย
๒๐)
หนู
๒๑)
สัตว์ป่าตามกฎหมายว่าด้วยการสงวนคุ้มครองสัตว์ป่าซึ่งได้รับอนุญาตจากกรมป่าไม้
(๒)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ตามข้อ (๑.๑) ต้องอยู่ภายใต้มาตรการอย่างใดอย่างหนึ่งดังนี้
(๒.๑)
พื้นที่อื่น ๆ ในตำบลสระใคร เป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปล่อย
๑)
ช้าง
๒)
ม้า
๓)
ลา ล่อ
๔)
โค
๕)
กระบือ
๖)
แพะ
๗)
กบ
๘)
กวาง
๙)
ห่าน
๑๐)
เป็ด
๑๑)
ไก่
๑๒)
สุนัข
๑๓)
แมว
๑๔)
งู
๑๕)
นก
๑๖)
เต่า
๑๗)
กระต่าย
๑๘)
หนู
๑๙)
ปลา
(๒.๒)
นอกจากการเลี้ยงสัตว์ตามปกติวิสัยแล้ว เจ้าของสัตว์จะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
๑)
จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตว์ที่มั่นคงแข็งแรงตามความเหมาะสมแก่ประเภทและชนิดของสัตว์โดยมีขนาดเพียงพอแก่การดำรงชีวิตของสัตว์
มีแสงสว่างและการระบายอากาศที่เพียงพอ
มีระบบการระบายน้ำและกำจัดสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะ
๒)
รักษาสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้สะอาดอยู่เสมอจัดเก็บสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะเป็นประจำไม่ปล่อยให้เป็นที่สะสม
จนเกิดกลิ่นเหม็นรบกวนผู้ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง
๓)
เมื่อสัตว์ตายลง เจ้าของสัตว์จะต้องกำจัดซากสัตว์และมูลสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะเพื่อป้องกันมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์แมลงหรือสัตว์นำโรค
ทั้งนี้
โดยวิธีที่ไม่ก่อเหตุรำคาญจากกลิ่น ควัน และไม่เป็นเหตุให้เกิดการปนเปื้อนของแหล่งน้ำ
๔)
จัดให้มีการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรคในสัตว์เพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
๕)
ให้เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตนไม่ปล่อยให้สัตว์อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์โดยปราศจากการควบคุม
กรณีเป็นสัตว์ดุร้ายจะต้องเลี้ยงในสถานที่หรือกรงที่บุคคลภายนอกเข้าไปไม่ถึงตัวสัตว์และมีป้ายเตือนให้ระมัดระวังโดยสังเกตได้อย่างชัดเจน
๖) ไม่นำสัตว์เลี้ยงออกมานอกสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตน
เว้นแต่เฉพาะเพื่อการเคลื่อนย้ายสัตว์และได้ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
๗)
ควบคุมดูแลสัตว์ของตนมิให้ก่ออันตรายหรือเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
และไม่ก่อให้เกิดมลพิษต่อสิ่งแวดล้อม
๘) ปฏิบัติการอื่นใดตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
คำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งข้อบังคับ ระเบียบ
และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อ ๖ ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะอันเป็นการฝ่าฝืนข้อ ๕
โดยไม่ปรากฏเจ้าของ
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกักสัตว์ดังกล่าวไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
เมื่อพ้นกำหนดแล้วยังไม่มีผู้ใดมาแสดงหลักฐานการเป็นเจ้าของเพื่อรับสัตว์คืนให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
แต่ถ้าการกักสัตว์ไว้อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้นหรือสัตว์อื่นหรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควร
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะจัดการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์นั้นตามควรแก่กรณีก่อนถึงกำหนดเวลาดังกล่าวก็ได้
เงินที่ได้จากการขายหรือขายทอดตลาดเมื่อได้หักค่าใช้จ่าย ในการขายทอดตลาดและค่าเลี้ยงดูสัตว์แล้วให้เก็บรักษาไว้แทนสัตว์
ในกรณีที่มิได้มีการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์ตามวรรคหนึ่งและเจ้าของสัตว์มาขอรับสัตว์คืนภายในกำหนดเวลาตามวรรคหนึ่ง
เจ้าของสัตว์ต้องเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายสำหรับการเลี้ยงดูสัตว์ให้แก่องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตามจำนวนที่ได้จ่ายจริงด้วย
ในกรณีที่ปรากฏว่าสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบนั้นเป็นโรคติดต่ออันอาจเป็นอันตรายต่อประชาชนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควรได้
ข้อ
๗ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ ๘ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๙ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๙๕/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,085 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง
การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการจัดการมูลฝอยติดเชื้อ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอยติดเชื้อ หมายความว่า มูลฝอยที่มีเชื้อโรคปะปนอยู่ในปริมาณหรือมีความเข้มข้นซึ่งถ้ามีการสัมผัสหรือใกล้ชิดกับมูลฝอยนั้นแล้วสามารถทำให้เกิดโรคได้
กรณีมูลฝอยดังต่อไปนี้ที่เกิดขึ้นหรือใช้ในกระบวนการตรวจวินิจฉัยทางการแพทย์และการรักษาพยาบาลการให้ภูมิคุ้มกันโรคและการทดลองเกี่ยวกับโรค
และการตรวจชันสูตรศพหรือซากสัตว์ รวมทั้งในการศึกษาวิจัยเรื่องดังกล่าว
ให้ถือว่าเป็นมูลฝอยติดเชื้อ
(๑)
ซากหรือชิ้นส่วนของมนุษย์หรือสัตว์ที่เป็นผลมาจากการผ่าตัด การตรวจชันสูตรศพ หรือซากสัตว์
และการใช้สัตว์ทดลอง
(๒)
วัสดุของมีคม เช่น เข็ม ใบมีด กระบอกฉีดยา หลอดแก้ว ภาชนะที่ทำด้วยแก้วสไลด์
และแผ่นกระจกปิดสไลด์
(๓)
วัสดุซึ่งสัมผัสหรือสงสัยว่าจะสัมผัสกับเลือด ส่วนประกอบของเลือด ผลิตภัณฑ์ที่ได้จากเลือด
สารน้ำจากร่างกายของมนุษย์หรือสัตว์หรือวัคซีนที่ทำจากเชื้อโรคที่มีชีวิต เช่น
สำลี ผ้าก๊อต ผ้าต่าง ๆ และท่อยาง
(๔)
มูลฝอยทุกชนิดที่มาจากห้องรักษาผู้ป่วยติดเชื้อ
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ห้องรักษาผู้ป่วยติดเชื้อร้ายแรง หมายความว่า
ห้องรักษาผู้ป่วยซึ่งติดเชื้อร้ายแรงตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
สถานบริการการสาธารณสุข หมายความว่า
(๑)
สถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล และหมายความรวมถึงสถานพยาบาลของทางราชการ
(๒)
สถานพยาบาลสัตว์ตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาลสัตว์
และหมายความรวมถึงสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
สถานพยาบาลของทางราชการ หมายความว่า
สถานพยาบาลของราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น สภากาชาดไทย
และสถานพยาบาลของหน่วยงานอื่นของรัฐตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
สถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ หมายความว่า
สถานพยาบาลสัตว์ของราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น
สภากาชาดไทย
และสถานพยาบาลสัตว์ของหน่วยงานอื่นของรัฐตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย หมายความว่า
ห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายที่มิได้ตั้งอยู่ภายในสถานบริการการสาธารณสุข
ซึ่งได้แก่
ห้องปฏิบัติการตรวจวิเคราะห์สารเคมีและจุลินทรีย์ในวัตถุตัวอย่างจากร่างกายมนุษย์หรือสัตว์ที่อาจก่อให้เกิดเชื้ออันตราย
และห้องปฏิบัติการทดสอบด้านสาธารณสุขที่ทำการตรวจวิเคราะห์คุณภาพ ส่วนประกอบ
และความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์สุขภาพที่อาจก่อให้เกิดเชื้ออันตราย ทั้งนี้
ตามลักษณะและเงื่อนไขที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ผู้ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุข หมายความว่า
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้ประกอบกิจการสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
และผู้ได้รับใบอนุญาตให้ตั้งสถานพยาบาลสัตว์ตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาลสัตว์
และหมายความรวมถึงราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น
สภากาชาดไทย และหน่วยงานอื่นของรัฐที่จัดตั้งสถานพยาบาลของทางราชการหรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
ผู้ดำเนินการสถานบริการการสาธารณสุข หมายความว่า
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้ดำเนินการสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
และผู้ได้รับใบอนุญาตให้ดำเนินการสถานพยาบาลสัตว์ตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาลสัตว์
และหมายความรวมถึงผู้อำนวยการหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานพยาบาลของทางราชการและสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
ผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย หมายความว่า
เจ้าของหรือผู้ครอบครองห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
ผู้ดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย หมายความว่า
ผู้จัดการหรือเจ้าหน้าที่ที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อในเขตราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควร
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทน
ภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นหรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้
มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย
และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖
เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทน
หรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๗
ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน
หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อของราชการส่วนท้องถิ่นหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่ราชการส่วนท้องถิ่นตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้
การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ ห้ามผู้ใดถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นในที่หรือทางสาธารณะซึ่งมูลฝอยติดเชื้อ
นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ให้ราชการส่วนท้องถิ่นจัดให้มีสถานที่ถ่าย
เท
หรือทิ้งมูลฝอยติดเชื้อในที่หรือทางสาธารณะหรือกำหนดให้มีวิธีกำจัดมูลฝอยติดเชื้อที่ถ่าย
เท หรือทิ้งโดยวิธีอื่นตามมาตรฐานหรือตามหลักเกณฑ์ที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๙ ข้อบัญญัติในส่วนที่ว่าด้วยการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้ใช้บังคับแก่ผู้ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายที่ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยตนเองด้วยและให้สถานบริการการสาธารณสุขหรือห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายนั้นแจ้งให้ราชการส่วนท้องถิ่นจัดส่งเจ้าหน้าที่ไปทำการตรวจสอบระบบกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามมาตรฐานที่กำหนด
และเมื่อราชการส่วนท้องถิ่นได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ผู้ดำเนินการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายดังกล่าวจึงจะดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยตนเองได้
ในการตรวจสอบระบบกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร้องขอให้อธิบดีกรมอนามัยหรือผู้ซึ่งอธิบดีกรมอนามัยมอบหมายจัดส่งเจ้าหน้าที่กรมอนามัยไปร่วมตรวจสอบกับเจ้าหน้าที่ของราชการส่วนท้องถิ่นได้
ข้อ
๑๐
ในการปฏิบัติการตามข้อบัญญัตินี้ให้ผู้ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุข ผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
และราชการส่วนท้องถิ่นรวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นและบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
แล้วแต่กรณี ดำเนินการดังต่อไปนี้
(๑)
ในการเก็บและขนมูลฝอยติดเชื้อต้องจัดให้มีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บและขนมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยหนึ่งคน
โดยเจ้าหน้าที่ดังกล่าวจะต้องมีคุณสมบัติสำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่าในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์
ในด้านสาธารณสุข สุขาภิบาล ชีววิทยา และวิทยาศาสตร์การแพทย์ ด้านใดด้านหนึ่ง
(๒)
ในการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
ต้องจัดให้มีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการกำจัดมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยสองคน
โดยคนหนึ่งต้องมีคุณสมบัติตามที่กำหนดใน (๑)
ส่วนอีกคนหนึ่งต้องมีคุณสมบัติสำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่าในสาขาวิชาวิศวกรรมศาสตร์ในด้านสุขาภิบาล
วิศวกรรมสิ่งแวดล้อม และวิศวกรรมเครื่องกล ด้านใดด้านหนึ่ง
(๓)
ในกรณีที่มีการดำเนินการทั้ง (๑) และ (๒) จะจัดให้มีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยสองคน ซึ่งมีคุณสมบัติตาม (๒) ก็ได้
ความในวรรคหนึ่งไม่ใช้บังคับแก่การเก็บ
ขน
และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยตนเองของราชการส่วนท้องถิ่นหรือสถานพยาบาลของทางราชการ
หรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการแต่ราชการส่วนท้องถิ่น หรือสถานพยาบาลของทางราชการ
หรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการนั้นจะต้องแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ของตนอย่างน้อยหนึ่งคนซึ่งมีคุณสมบัติตาม
(๒)
ในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์หรือสาขาวิชาวิศวกรรมศาสตร์ด้านใดด้านหนึ่งเป็นผู้รับผิดชอบในการเก็บ
การขน
และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อนั้นหรืออาจแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ของตนอย่างน้อยหนึ่งคนซึ่งต้องผ่านการอบรมเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ราชการส่วนท้องถิ่นและราชการส่วนท้องถิ่นอื่นที่อยู่ใกล้เคียงกันอาจดำเนินกิจการร่วมกันในการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
โดยแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ของราชการส่วนท้องถิ่นแห่งใดแห่งหนึ่งอย่างน้อยหนึ่งคนซึ่งมีคุณสมบัติตาม
(๒) ในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์หรือสาขาวิชาวิศวกรรมศาสตร์
ด้านใดด้านหนึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบในการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อร่วมกันก็ได้
หรืออาจแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ของตนอย่างน้อยหนึ่งคนซึ่งต้องผ่านการอบรมเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
เจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่ง วรรคสอง และวรรคสาม
อาจแต่งตั้งจากบุคคลภายนอกซึ่งมีคุณสมบัติดังกล่าวก็ได้
ข้อ
๑๑ ในการเก็บ ขน
และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายในสถานบริการการสาธารณสุขซึ่งมิใช่สถานพยาบาลของทางราชการและสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
หรือภายในห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายของเอกชน
ให้ผู้ประกอบกิจการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ประกอบกิจการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายควบคุมดูแลให้ผู้ดำเนินการสถานบริการการสาธารณสุขหรือผู้ดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายจัดให้มีเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บและหรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
และดำเนินการเก็บและหรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อที่เกิดขึ้นให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๒ ในการเก็บ ขน
และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อของราชการส่วนท้องถิ่นหรือสถานพยาบาลของทางราชการ
หรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ ให้ราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น
สภากาชาดไทย หรือหน่วยงานอื่นของรัฐที่จัดตั้งสถานพยาบาลของทางราชการ หรือสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการ
แล้วแต่กรณี
ควบคุมดูแลให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ดำเนินการสถานพยาบาลของทางราชการหรือผู้ดำเนินการสถานพยาบาลสัตว์ของทางราชการนั้นแต่งตั้งเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ ดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อของบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
และของบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
ให้ราชการส่วนท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น แล้วแต่กรณี
ควบคุมดูแลให้บุคคลดังกล่าวจัดให้มีเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบ และดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อบัญญัตินี้และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ในการมอบให้บุคคลใดดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
หรือการออกใบอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนดระยะเวลาและเส้นทางขน
ตลอดจนเงื่อนไขหรือข้อปฏิบัติอื่น ๆ
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ให้บุคคลดังกล่าวถือปฏิบัติไว้ด้วย
ข้อ
๑๓
บุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นและบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บมูลฝอยติดเชื้อ
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ แล้วแต่กรณี มีหน้าที่ควบคุมดูแลการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ
ขน และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อและดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๔ ให้ผู้ดำเนินการสถานบริการการสาธารณสุข
ผู้ดำเนินการห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายและเจ้าพนักงานท้องถิ่น
มีหน้าที่ควบคุมดูแลเจ้าหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บ ขน
และการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อของตน และดำเนินการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ ให้เก็บบรรจุมูลฝอยติดเชื้อในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อดังนี้
(๑)
มูลฝอยติดเชื้อประเภทวัสดุของมีคม
ให้เก็บบรรจุในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นกล่องหรือถัง
(๒)
มูลฝอยติดเชื้ออื่นซึ่งมิใช่ประเภทวัสดุของมีคม
ให้เก็บบรรจุในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นถุงภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่ง
ต้องใช้เพียงครั้งเดียวและต้องทำลายพร้อมกับการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อนั้น
ข้อ
๑๖
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อต้องมีคุณลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นกล่องหรือถังต้องทำด้วยวัสดุที่แข็งแรงทนทานต่อการแทงทะลุและการกัดกร่อนของสารเคมี
เช่น พลาสติกแข็งหรือโลหะ มีฝาปิดมิดชิด และป้องกันการรั่วไหลของของเหลวภายในได้
และสามารถเคลื่อนย้ายได้สะดวกโดยผู้ขนย้ายไม่มีการสัมผัสกับมูลฝอยติดเชื้อ
(๒)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นถุงต้องทำจากพลาสติกหรือวัสดุอื่นที่มีความเหนียวไม่ฉีกขาดง่าย
ทนทานต่อสารเคมีและการรับน้ำหนัก กันน้ำได้ ไม่รั่วซึมและไม่ดูดซึม
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่งต้องมีสีแดง
ทึบแสง และมีข้อความสีดำที่มีขนาดสามารถอ่านได้ชัดเจนว่า
มูลฝอยติดเชื้อ อยู่ภายใต้รูปหัวกะโหลกไขว้
คู่กับตราหรือสัญลักษณ์ที่ใช้ระหว่างประเทศตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
และต้องมีข้อความว่า ห้ามนำกลับมาใช้อีก และ ห้ามเปิด ในกรณีที่สถานบริการการสาธารณสุขมิได้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยตนเอง
สถานบริการการสาธารณสุขดังกล่าวจะต้องระบุชื่อของตนไว้ที่ภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
และในกรณีที่ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อนั้นใช้สำหรับเก็บมูลฝอยติดเชื้อไว้เพื่อรอการขนไปกำจัดเกินกว่าเจ็ดวันนับแต่วันที่เกิดมูลฝอยติดเชื้อนั้นให้ระบุวันที่ที่เกิดมูลฝอยติดเชื้อดังกล่าวไว้ที่ภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อด้วย
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่ง
มีได้หลายขนาดตามความเหมาะสมของการเก็บ ขน และการกำจัด
แต่ในกรณีที่กระทรวงสาธารณสุขเห็นสมควร เพื่อความสะดวกในการเก็บ ขน และการกำจัดจะกำหนดขนาดของภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อสำหรับใช้ในสถานบริการการสาธารณสุขใดหรือสำหรับใช้ในห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายใดก็ได้
ข้อ
๑๗
การเก็บมูลฝอยติดเชื้อในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้ออาจจะจัดให้มีภาชนะรองรับภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อก็ได้
โดยภาชนะรองรับนั้นจะต้องทำด้วยวัสดุที่แข็งแรง ทนทานต่อสารเคมี ไม่รั่วซึม
ทำความสะอาดได้ง่ายและต้องมีฝาปิดเปิดมิดชิด
เว้นแต่ในห้องที่มีการป้องกันสัตว์ที่เป็นพาหะนำโรคและจำเป็นต้องใช้งานตลอดเวลาจะไม่มีฝาปิดเปิดก็ได้
ภาชนะรองรับตามวรรคหนึ่งให้ใช้ได้หลายครั้งแต่ต้องดูแลรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๘
การเก็บมูลฝอยติดเชื้อต้องดำเนินการ ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องเก็บมูลฝอยติดเชื้อตรงแหล่งเกิดมูลฝอยติดเชื้อนั้น
และต้องเก็บลงในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ โดยไม่ปนกับมูลฝอยอื่น
และในกรณีที่ไม่สามารถเก็บลงในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อได้โดยทันทีที่เกิดมูลฝอยติดเชื้อจะต้องเก็บมูลฝอยติดเชื้อนั้นลงในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อโดยเร็วที่สุดเมื่อมีโอกาสที่สามารถจะทำได้
(๒)
ต้องบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไม่เกินสามในสี่ส่วนของความจุของภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแล้วปิดฝาให้แน่น
หรือไม่เกินสองในสามส่วนของความจุของภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นถุง
แล้วผูกมัดปากถุงด้วยเชือกหรือวัสดุอื่นให้แน่น
(๓)
กรณีการเก็บมูลฝอยติดเชื้อภายในสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายในห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายที่มีปริมาณมากหากยังไม่เคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อนั้นออกไปทันทีจะต้องจัดให้มีที่หรือมุมหนึ่งของห้องสำหรับเป็นที่รวมภาชนะที่ได้บรรจุมูลฝอยติดเชื้อแล้ว
เพื่อรอการเคลื่อนย้ายไปเก็บกักในที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อแต่ห้ามเก็บไว้เกินหนึ่งวัน
(๔)
จัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะตามข้อ ๒๐ เพื่อรอการขนไปกำจัด และต้องทำความสะอาดและฆ่าเชื้อโรคในที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง
ข้อ
๑๙
ในการเก็บมูลฝอยติดเชื้อจะต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นห้องหรือเป็นอาคารเฉพาะแยกจากอาคารอื่นโดยมีลักษณะดังต่อไปนี้
สำหรับใช้เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อเพื่อรอการขนไปกำจัด
(๑)
มีลักษณะไม่แพร่เชื้อ และอยู่ในที่ที่สะดวกต่อการขนมูลฝอยติดเชื้อไปกำจัด
(๒)
มีขนาดกว้างเพียงพอที่จะเก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อได้อย่างน้อยสองวัน
(๓)
พื้นและผนังต้องเรียบ ทำความสะอาดได้ง่าย
(๔)
มีรางหรือท่อระบายน้ำทิ้งเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
(๕)
มีลักษณะโปร่ง ไม่อับชื้น
(๖)
มีการป้องกันสัตว์แมลงเข้าไปมีประตูกว้างพอสมควรตามขนาดของห้องหรืออาคารเพื่อสะดวกต่อการปฏิบัติงาน
และปิดด้วยกุญแจหรือปิดด้วยวิธีอื่นที่บุคคลทั่วไปไม่สามารถที่จะเข้าไปได้
(๗) มีข้อความเป็นคำเตือนที่มีขนาดสามารถเห็นได้ชัดเจนว่า ที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อ ไว้ที่หน้าห้องหรือหน้าอาคาร
(๘)
มีลานสำหรับล้างรถเข็นอยู่ใกล้ที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อ
และลานนั้นต้องมีรางหรือท่อรวบรวมน้ำเสียจากการล้างรถเข็นเข้าสู่ระบบบำบัดน้ำเสีย
ในกรณีที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้เกินเจ็ดวัน
ที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่งต้องสามารถควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ที่ ๑๐
องศาเซลเซียสหรือต่ำกว่านั้นได้
ข้อ
๒๐
การเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไปเก็บกักในที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อเพื่อรอการขนไปกำจัดต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ต้องมีผู้ปฏิบัติงานซึ่งมีความรู้เกี่ยวกับมูลฝอยติดเชื้อ
โดยบุคคลดังกล่าวต้องผ่านการฝึกอบรมการป้องกันและระงับการแพร่เชื้อหรืออันตรายที่อาจเกิดจากมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๒)
ผู้ปฏิบัติงานต้องสวมอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคล ได้แก่ ถุงมือยางหนา ผ้ากันเปื้อน
ผ้าปิดปาก ปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง ตลอดเวลาที่ปฏิบัติงาน
และถ้าในการปฏิบัติงานร่างกายหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปสัมผัสกับมูลฝอยติดเชื้อ
ให้ผู้ปฏิบัติงานต้องทำความสะอาดร่างกายหรือส่วนที่อาจสัมผัสมูลฝอยติดเชื้อโดยทันที
(๓)
ต้องกระทำทุกวันตามตารางเวลาที่กำหนด เว้นแต่มีเหตุจำเป็น
(๔)
ต้องเคลื่อนย้ายโดยใช้รถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อ
๒๑
เว้นแต่มูลฝอยติดเชื้อที่เกิดขึ้นมีปริมาณน้อยที่ไม่จำเป็นต้องใช้รถเข็นจะเคลื่อนย้ายโดยผู้ปฏิบัติงานซึ่งมีคุณสมบัติตามข้อ
๒๐ (๑) ก็ได้
(๕)
ต้องมีเส้นทางเคลื่อนย้ายที่แน่นอน
และในระหว่างการเคลื่อนย้ายไปที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อห้ามแวะหรือหยุดพัก ณ ที่ใด
(๖)
ต้องกระทำโดยระมัดระวัง ห้ามโยน หรือลากภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
(๗)
กรณีที่มีมูลฝอยติดเชื้อตกหล่นหรือภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแตกระหว่างทาง ห้ามหยิบด้วยมือเปล่าต้องใช้คีมคีบหรือหยิบด้วยถุงมือยางหนา
หากเป็นของเหลวให้ซับด้วยกระดาษแล้วเก็บมูลฝอยติดเชื้อหรือกระดาษนั้นในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อใบใหม่
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อที่บริเวณพื้นนั้นก่อนเช็ดถูตามปกติ
(๘)
ต้องทำความสะอาดและฆ่าเชื้อรถเข็นและอุปกรณ์ในการปฏิบัติงานอย่างน้อยวันละครั้งและห้ามนำรถเข็นมูลฝอยติดเชื้อไปใช้ในกิจการอย่างอื่น
ข้อ
๒๑
รถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้ออย่างน้อยต้องมีลักษณะและเงื่อนไขดังนี้
(๑)
ทำด้วยวัสดุที่ทำความสะอาดได้ง่าย
ไม่มีแง่มุมอันจะเป็นแหล่งหมักหมมของเชื้อโรคและสามารถทำความสะอาดด้วยน้ำได้
(๒)
มีพื้นและผนังทึบ
เมื่อจัดวางภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแล้วต้องปิดฝาให้แน่นเพื่อป้องกันสัตว์และแมลงเข้าไป
(๓)
มีข้อความสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นชัดเจนอย่างน้อยสองด้านว่า รถเข็นมูลฝอยติดเชื้อห้ามนำไปใช้ในกิจการอื่น
(๔)
ต้องมีอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับใช้เก็บมูลฝอยติดเชื้อที่ตกหล่นระหว่างการเคลื่อนย้าย
และอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับใช้ทำความสะอาดและฆ่าเชื้อบริเวณที่มูลฝอยติดเชื้อตกหล่นตลอดเวลาที่ทำการเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
ข้อ
๒๒
สถานบริการการสาธารณสุขดังต่อไปนี้
จะไม่จัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อก็ได้ แต่ต้องจัดให้มีบริเวณที่พักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้เป็นการเฉพาะ
(๑)
สถานพยาบาลประเภทที่ไม่รับผู้ป่วยไว้ค้างคืน
(๒)
สถานพยาบาลสัตว์ประเภทที่ไม่มีที่พักสัตว์ป่วยไว้ค้างคืน
หรือประเภทที่มีที่พักสัตว์ป่วยไว้ค้างคืนตามชนิดและจำนวนไม่เกินที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๓)
สถานที่ที่อาจมีมูลฝอยติดเชื้อตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
บริเวณที่พักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตามวรรคหนึ่งให้มีลักษณะตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๒๓ ราชการส่วนท้องถิ่น
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นและบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการซึ่งรับทำการขนมูลฝอยติดเชื้อจากที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อของสถานบริการการสาธารณสุขหรือของห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายเพื่อนำไปกำจัดภายนอกสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายนอกบริเวณที่ตั้งห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายต้องจัดให้มี
(๑)
ยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
โดยให้มีจำนวนที่เพียงพอกับการประกอบการหรือการให้บริการ
(๒)
ผู้ขับขี่และผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะซึ่งมีความรู้เกี่ยวกับมูลฝอยติดเชื้อโดยผ่านการฝึกอบรมการป้องกันและระงับการแพร่เชื้อหรืออันตรายที่อาจเกิดจากมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๓)
ที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อเพื่อรอการกำจัดซึ่งมีคุณลักษณะเช่นเดียวกับที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อ โดยต้องมีขนาดกว้างขวางเพียงพอที่จะเก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้ได้จนกว่าจะขนไปกำจัด
และให้มีข้อความเป็นคำเตือนว่า ที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ ด้วยสีแดงและมีขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนแสดงไว้ในสภาพถาวรด้วย
(๔)
บริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อที่เป็นสถานที่เฉพาะ
มีขนาดกว้างขวางเพียงพอ
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียจากการล้างยานพาหนะเข้าสู่ระบบบำบัดน้ำเสีย
และต้องทำความสะอาดบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้ออย่างสม่ำเสมอ
ข้อ
๒๔
การขนมูลฝอยติดเชื้อจากที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อของสถานบริการการสาธารณสุขหรือของห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายเพื่อนำไปกำจัดภายนอกสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายนอกบริเวณที่ตั้งห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องขนโดยยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อเท่านั้น
(๒)
ต้องขนอย่างสม่ำเสมอตามวันและเวลาที่กำหนด
โดยคำนึงถึงปริมาณของมูลฝอยติดเชื้อและสถานที่จัดเก็บเว้นแต่กรณีที่มีเหตุจำเป็น
(๓)
ผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อต้องถือปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะดังนี้
ก. ผู้ปฏิบัติงานต้องสวมอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคล
ได้แก่ ถุงมือยางหนา ผ้ากันเปื้อน ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง
ตลอดเวลาที่ปฏิบัติงาน
และถ้าในการปฏิบัติงานร่างกายหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปสัมผัสกับมูลฝอยติดเชื้อ
ให้ผู้ปฏิบัติงานต้องทำความสะอาดร่างกายหรือส่วนที่อาจสัมผัสมูลฝอยติดเชื้อโดยทันที
ข. ต้องกระทำโดยระมัดระวัง ห้ามโยน หรือลากภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
ค.
กรณีที่มีมูลฝอยติดเชื้อตกหล่นหรือภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแตกระหว่างทาง ห้ามหยิบด้วยมือเปล่าต้องใช้คีมคีบหรือหยิบด้วยถุงมือยางหนา
หากเป็นของเหลวให้ซับด้วยกระดาษแล้วเก็บมูลฝอยติดเชื้อหรือกระดาษนั้นในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อใบใหม่
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อที่บริเวณพื้นนั้นก่อนเช็ดถูตามปกติ
(๔)
ผู้ขับขี่ยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อและผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อต้องระมัดระวังมิให้มูลฝอยติดเชื้อและภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อตกหล่นในระหว่างการขน
ห้ามนำยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อไปใช้ในกิจการอย่างอื่น
และให้ทำความสะอาดและฆ่าเชื้ออย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง เว้นแต่กรณีภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแตกหรือมีการรั่วไหลต้องทำความสะอาดในโอกาสแรกที่สามารถจะทำได้
ข้อ
๒๕ ยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อต้องมีลักษณะและเงื่อนไขดังนี้
(๑)
ตัวถังปิดทึบผนังด้านในต้องบุด้วยวัสดุที่ทนทาน ทำความสะอาดได้ง่ายไม่รั่วซึม
(๒)
ในกรณีที่เป็นยานพาหนะสำหรับใช้ขนมูลฝอยติดเชื้อจากที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อที่เก็บกักภาชนะมูลฝอยติดเชื้อไว้เกิน
๗ วัน ที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อดังกล่าวต้องสามารถควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ที่ ๑๐
องศาเซลเซียสหรือต่ำกว่านั้น ภายในตัวถังของยานพาหนะนั้นต้องสามารถควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ที่
๑๐ องศาเซลเซียสหรือต่ำกว่านั้นได้
และจะต้องติดเครื่องเทอร์โมมิเตอร์ที่สามารถอ่านค่าอุณหภูมิภายในตัวถังไว้ด้วย
(๓)
ข้อความสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนปิดไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านว่า
ใช้เฉพาะขนมูลฝอยติดเชื้อ
(๔)
กรณีราชการส่วนท้องถิ่นทำการขนมูลฝอยติดเชื้อให้ราชการส่วนท้องถิ่นแสดงชื่อของราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อ
กรณีบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นทำการขนมูลฝอยติดเชื้อให้บุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อ
พร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลนั้นดำเนินการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
และชื่อ ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลนั้นไว้ในยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นให้อย่างชัดเจนด้วย
กรณีบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการรับทำการขนมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการทำการขนมูลฝอยติดเชื้อให้บุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
พร้อมกับแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุรหัสหรือหมายเลขใบอนุญาต ชื่อ
สถานที่
และหมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลนั้นไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างของยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อ
(๕)
ต้องมีเครื่องป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ขับขี่และผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อ
อุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการตกหล่นหรือการรั่วไหลของมูลฝอยติดเชื้อ
อุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย และอุปกรณ์หรือเครื่องมือสื่อสารสำหรับใช้ติดต่อแจ้งเหตุอยู่ในยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อตลอดเวลาที่ทำการขนมูลฝอยติดเชื้อ
ข้อ
๒๖ ในกรณีที่ใช้รถเข็น
สำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไปกำจัดยังสถานที่กำจัดที่อยู่ภายในสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายในบริเวณที่ตั้งห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายแทนยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อ
รถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะมูลฝอยติดอย่างน้อยต้องมีลักษณะดังนี้
(๑) ทำด้วยวัสดุที่ทำความสะอาดได้ง่าย
ไม่มีแง่มุมอันจะเป็นแหล่งหมักหมมของเชื้อโรค และสามารถทำความสะอาดด้วยน้ำได้
(๒)
มีพื้นและผนังทึบ เมื่อจัดวางภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแล้วต้องปิดฝาให้แน่นเพื่อป้องกันสัตว์และแมลงเข้าไป
(๓)
มีข้อความสีแดงที่มีขนาดสามารถมองเห็นชัดเจนอย่างน้อยสองด้านว่า รถเข็นมูลฝอยติดเชื้อห้ามนำไปใช้ในกิจการอื่น
(๔)
ต้องมีอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับใช้เก็บมูลฝอยติดเชื้อที่ตกหล่นระหว่างการเคลื่อนย้ายและอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับใช้ทำความสะอาด
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ใช้รถเข็น
สำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไปกำจัดยังสถานที่กำจัดที่อยู่ภายในสถานบริการการสาธารณสุขหรือภายในบริเวณที่ตั้งห้องปฏิบัติการเชื้ออันตรายแทนยานพาหนะขนมูลฝอยติดเชื้อรถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะมูลฝอยติดเชื้อต้องดำเนินการให้มีลักษณะดังนี้
(๑)
ต้องมีผู้ปฏิบัติงานซึ่งมีความรู้เกี่ยวกับมูลฝอยติดเชื้อ
โดยบุคคลดังกล่าวต้องผ่านการฝึกอบรมการป้องกันและระงับการแพร่เชื้อหรืออันตรายที่อาจเกิดจากมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๒)
ผู้ปฏิบัติงานต้องสวมอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคล ได้แก่ ถุงมือยางหนา ผ้ากันเปื้อน
ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง ตลอดเวลาที่ปฏิบัติงาน
และถ้าในการปฏิบัติงานร่างกายหรือส่วนใดส่วนหนึ่งไปสัมผัสกับมูลฝอยติดเชื้อ
ให้ผู้ปฏิบัติงานต้องทำความสะอาดร่างกายหรือส่วนที่อาจสัมผัสมูลฝอยติดเชื้อโดยทันที
(๓)
ต้องกระทำทุกวันตามตารางเวลาที่กำหนด เว้นแต่มีเหตุจำเป็น
(๔)
ต้องเคลื่อนย้ายโดยใช้รถเข็นสำหรับเคลื่อนย้ายภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อ
๒๑ เว้นแต่มูลฝอยติดเชื้อที่เกิดขึ้นมีปริมาณน้อยที่ไม่จำเป็นต้องใช้รถเข็นจะเคลื่อนย้ายโดยผู้ปฏิบัติงานซึ่งมีคุณสมบัติตาม
(๑) ก็ได้
(๕)
ต้องมีเส้นทางเคลื่อนย้ายที่แน่นอน
และในระหว่างการเคลื่อนย้ายไปที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อห้ามแวะหรือหยุดพัก ณ ที่ใด
(๖)
ต้องกระทำโดยระมัดระวัง ห้ามโยน หรือลากภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ
(๗)
กรณีที่มีมูลฝอยติดเชื้อตกหล่นหรือภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อแตกระหว่างทางห้ามหยิบด้วยมือเปล่า
ต้องใช้คีมคีบหรือหยิบด้วยถุงมือยางหนา
หากเป็นของเหลวให้ซับด้วยกระดาษแล้วเก็บมูลฝอยติดเชื้อหรือกระดาษนั้นในภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยติดเชื้อใบใหม่
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อที่บริเวณพื้นนั้นก่อนเช็ดถูตามปกติ
(๘)
ต้องทำความสะอาดและฆ่าเชื้อรถเข็นและอุปกรณ์ในการปฏิบัติงานอย่างน้อยวันละครั้ง
และห้ามนำรถเข็นมูลฝอยติดเชื้อไปใช้ในกิจการอย่างอื่น
ข้อ
๒๘ การกำจัดมูลฝอยติดเชื้อต้องดำเนินการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยวิธีใดวิธีหนึ่งตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
(๒)
ต้องกำจัดมูลฝอยติดเชื้อตามระยะเวลาที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนด
แต่ต้องไม่เกินสามสิบวันนับแต่วันที่ขนจากที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อของสถานบริการการสาธารณสุขหรือของห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
(๓)
ในระหว่างรอกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
ต้องเก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้ในที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อที่มีลักษณะเช่นเดียวกับที่พักรวมมูลฝอยติดเชื้อตามข้อบัญญัตินี้โดยมีขนาดกว้างขวางเพียงพอที่จะเก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อไว้ได้จนกว่าจะทำการกำจัด
รวมทั้งจัดให้มีข้อความเป็นคำเตือนว่า ที่เก็บกักภาชนะบรรจุมูลฝอยติดเชื้อ ด้วยสีแดงและมีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนแสดงไว้ด้วย
(๔)
จัดให้มีผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยติดเชื้อซึ่งมีความรู้เกี่ยวกับมูลฝอยติดเชื้อโดยผ่านการฝึกอบรมการป้องกันและระงับการแพร่เชื้อหรืออันตรายที่อาจเกิดจากมูลฝอยติดเชื้อตามหลักสูตรและระยะเวลาตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
(๕)
จัดให้มีเครื่องป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสม
สำหรับผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือสำหรับป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการตกหล่นหรือการรั่วไหลของมูลฝอยติดเชื้อ
และอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอัคคีภัยไว้ประจำบริเวณที่ตั้งระบบกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
(๖)
กรณีที่สถานบริการการสาธารณสุข ห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
หรือผู้ที่ได้รับอนุญาตใช้วิธีกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยวิธีการอื่นที่มิใช่วิธีเผาในเตาเผา
ให้สถานบริการการสาธารณสุข ห้องปฏิบัติการเชื้ออันตราย
หรือผู้ที่ได้รับอนุญาตนั้นตรวจวิเคราะห์
เพื่อตรวจสอบเกณฑ์มาตรฐานในการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อเป็นประจำทุกเดือน
และให้รายงานผลการตรวจวิเคราะห์นั้นให้ราชการส่วนท้องถิ่นทราบเป็นประจำภายในวันที่ห้าของทุกเดือน
ข้อ
๒๙ การกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ มีวิธีการดังนี้
(๑)
เผาในเตาเผา
(๒)
ทำลายเชื้อด้วยไอน้ำ
(๓)
ทำลายเชื้อด้วยความร้อน
(๔)
วิธีอื่นตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๓๐
การกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยการเผาในเตาเผา ให้ใช้เตาเผาที่มีห้องเผามูลฝอยติดเชื้อและห้องเผาควัน
การเผามูลฝอยติดเชื้อให้เผาที่อุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๗๖๐ องศาเซลเซียส
และในการเผาควันให้เผาด้วยอุณหภูมิไม่ตํ่ากว่า ๑,๐๐๐ องศาเซลเซียส ทั้งนี้
ตามแบบเตาเผาที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดหรือเห็นชอบ
และในการเผาต้องมีการควบคุมมาตรฐานอากาศเสียที่ปล่อยออกจากเตาเผาตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๓๑
การกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยวิธีการทำลายเชื้อด้วยไอน้ำหรือวิธีทำลายเชื้อด้วยความร้อนหรือวิธีอื่น
จะต้องดำเนินการให้ได้ตามเกณฑ์มาตรฐานทางชีวภาพ
โดยมีประสิทธิภาพที่สามารถทำลายเชื้อบัคเตรี เชื้อรา ไวรัส และปาราสิต
ในมูลฝอยติดเชื้อได้หมด
ภายหลังการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อด้วยวิธีดังกล่าวตามวรรคหนึ่งแล้ว
ต้องมีการตรวจสอบเกณฑ์มาตรฐานทางชีวภาพโดยวิธีการตรวจวิเคราะห์เชื้อบะซิลลัสสะเทียโรเธอร์โมฟิลลัสหรือบะซิลลัสซับทิลิส
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
ตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๓๒
เศษของมูลฝอยติดเชื้อที่เหลือหลังจากการเผาในเตาเผา
หรือที่ผ่านการกำจัดเชื้อแล้วให้ดำเนินการกำจัดตามวิธีกำจัดมูลฝอยทั่วไป
เว้นแต่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดเป็นอย่างอื่น
ข้อ
๓๓
ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๓๔
ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยติดเชื้อโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตราชการส่วนท้องถิ่น
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัว (ประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ/อื่น ๆ ระบุ
...........)
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๓๕ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จพร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๖
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๗
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๘
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๙ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๔๐
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๔๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๔๒
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๔๓ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๔๔
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๔๕
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๔๖
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๗
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตราชการส่วนท้องถิ่นในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๔๘
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๙
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง
การจัดการมูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. ๒๕๕๙
๓.
แบบคำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
๕.
แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ
๖.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน และกำจัดสิ่งมูลฝอยติดเชื้อ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๗๕/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,086 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง
การจัดการมูลฝอยทั่วไป
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการจัดการมูลฝอยทั่วไป
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยทั่วไป หมายความว่า
มูลฝอยตามกฎหมายว่าด้วยการสาธารณสุขที่เกิดจากอาคาร ที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า
สถานประกอบการ สถานบริการ โรงงานอุตสาหกรรม ตลาด สถาบันต่าง ๆ
รวมทั้งมูลฝอยที่เกิดจากกิจกรรมต่าง ๆ ในชุมชน แต่ไม่รวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่
หมายความว่า มูลฝอยที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ หรือนำมาผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ได้
ได้แก่ แก้ว กระดาษ โลหะ พลาสติก และวัสดุอื่น ๆ
ตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน หมายความว่า
มูลฝอยที่เป็นพิษ หรืออันตรายจากชุมชนตามกฎกระทรวง ว่าด้วยการจัดการมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยติดเชื้อ หมายความว่า
มูลฝอยติดเชื้อตามกฎกระทรวงว่าด้วยการกำจัด มูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. ๒๕๔๕
น้ำชะมูลฝอย หมายความว่า ของเหลวที่ไหลชะผ่านหรือที่ออกมาจากมูลฝอยซึ่งอาจประกอบด้วยสารละลายหรือสารแขวนลอยผสมอยู่
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
อาคารอยู่อาศัยรวม หมายความว่า
อาคารหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของอาคารที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยสำหรับหลายครอบครัว
โดยแบ่งออกเป็นหน่วยแยกจากกันสำหรับแต่ละครอบครัว
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปในเขตราชการส่วนท้องถิ่นเป็นอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรราชการส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นหรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไป หรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจ
ของราชการส่วนท้องถิ่นและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๗
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บขนมูลฝอยทั่วไปของราชการส่วนท้องถิ่นหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยทั่วไปแก่ราชการส่วนท้องถิ่นตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้ การจัดเก็บค่าธรรมเนียมการกำจัดมูลฝอยทั่วไปราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้และตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ ห้ามผู้ใดถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นในที่หรือทางสาธารณะซึ่งมูลฝอยทั่วไป
นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ ๙
ให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร ที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการ โรงงานอุตสาหกรรม
ตลาด สถาบันต่าง ๆ และสถานที่ที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป
ต้องมีการคัดแยกมูลฝอยอย่างน้อยเป็น ๓ ประเภท ประกอบด้วย มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่
มูลฝอยทั่วไปอื่น ๆ และมูลฝอยอินทรีย์
ข้อ
๑๐
ถุงหรือภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยต้องมีคุณลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
ถุงบรรจุมูลฝอย
(๑.๑)
ถุงบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีความเหนียว ทนทาน ไม่ฉีกขาดง่าย ไม่รั่วซึม ขนาดเหมาะสม
สามารถเคลื่อนย้ายได้โดยสะดวก
(๑.๒)
ถุงพลาสติกหรือถุงที่ทำจากวัสดุอื่นสำหรับบรรจุมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ ต้องมีข้อความว่า
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๑.๓)
ถุงพลาสติกหรือถุงที่ทำจากวัสดุอื่นสำหรับบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีข้อความว่า มูลฝอยทั่วไป และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๒)
ภาชนะบรรจุมูลฝอย
(๒.๑)
ภาชนะบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องทำจากวัสดุที่ทำความสะอาดง่าย มีความแข็งแรง ทนทาน
ไม่รั่วซึม มีฝาปิดเปิดมิดชิด สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรคได้ ขนาดพอเหมาะ สามารถเคลื่อนย้ายได้โดยสะดวก
ง่ายต่อการถ่าย เท มูลฝอย
(๒.๒)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ต้องมีข้อความว่า มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๒.๓)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีข้อความว่า มูลฝอยทั่วไป และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ข้อ
๑๑
ให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ บรรจุมูลฝอยทั่วไปในถุงหรือภาชนะบรรจุมูลฝอยทั่วไปตามข้อ
๑๐
ในกรณีบรรจุในถุงต้องบรรจุในปริมาณที่เหมาะสมไม่ล้นถุงและมัดปากถุงให้แน่นด้วยเชือกหรือวัสดุอื่นที่มีความเหนียวเพื่อป้องกันการหกหล่นของมูลฝอย
กรณีบรรจุในภาชนะบรรจุต้องบรรจุในปริมาณที่เหมาะสมไม่ล้นภาชนะและปิดฝาภาชนะเพื่อป้องกันการหกหล่นของมูลฝอยและต้องมีการทำความสะอาดเป็นประจำ
ข้อ
๑๒
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารอยู่อาศัยรวมที่มีจำนวนห้องพักตั้งแต่ ๘๐
ห้องขึ้นไป หรือมีพื้นที่ใช้สอยมากกว่า ๔,๐๐๐ ตารางเมตรขึ้นไป
หรือธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการ ตลาด สถาบันต่าง ๆ
ที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน ๒ ลูกบาศก์เมตรต่อวัน
ต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ ๑๕
หรือภาชนะรองรับที่มีขนาดใหญ่ที่มีลักษณะตามข้อ ๑๖
ข้อ
๑๓ ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการเก็บรวบรวมมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๔
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานคัดแยกและเก็บรวบรวมมูลฝอย
ข้อ
๑๕ ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
เป็นอาคารหรือเป็นห้องแยกเป็นสัดส่วนเฉพาะสามารถบรรจุมูลฝอยได้ ไม่น้อยกว่า ๒ วัน
มีการแยกเก็บมูลฝอยทั่วไปเป็นสัดส่วน ตั้งอยู่ในสถานที่สะดวกต่อการเก็บรวบรวมขนถ่ายอยู่ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคและสถานที่ประกอบอาหารตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
พื้น ผนัง เรียบ ทำด้วยวัสดุที่ทนทาน ทำความสะอาดง่าย มีลักษณะสามารถปิดได้มิดชิด สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
และมีการระบายอากาศดี
(๓)
มีรางหรือท่อระบายน้ำทิ้ง เชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๔)
ประตูกว้างเพียงพอให้สามารถเคลื่อนย้ายมูลฝอยได้โดยสะดวก
(๕)
มีการกำหนดขอบเขตบริเวณที่ตั้งสถานที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปมีข้อความที่มีขนาดเห็นได้ชัดเจนว่า
ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไป และมีการดูแลรักษาความสะอาดเป็นประจำอย่างน้อยสัปดาห์ละ
๑ ครั้ง
ข้อ
๑๖ ภาชนะรองรับที่มีขนาดใหญ่ต้องมีลักษณะที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ตั้งอยู่ในบริเวณที่เหมาะสม แยกเป็นสัดส่วนเฉพาะ พื้นฐานเรียบ มั่นคงแข็งแรง ทำความสะอาดง่าย
มีรางระบายน้ำโดยรอบเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภค สถานที่ปรุงประกอบอาหารตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ตั้งอยู่ในบริเวณที่สะดวกต่อการขนย้ายและไม่กีดขวางเส้นทางจราจรเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๓)
มีลักษณะเปิดปิดได้มิดชิด แข็งแรง ทนทาน สามารถป้องกันสัตว์และแมลง พาหะนำโรค สะดวกต่อการขนถ่ายมูลฝอย
และสามารถล้างทำความสะอาดได้ง่าย มีระบบรวบรวมและป้องกันน้ำชะมูลฝอยไหลปนเปื้อนสู่สิ่งแวดล้อม
(๔)
มีการทำความสะอาดเป็นประจำ หรืออย่างน้อยสัปดาห์ละ ๑ ครั้ง
ข้อ
๑๗
เจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป
ห้ามทิ้งของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานปะปนกับมูลฝอยทั่วไปและต้องปฏิบัติตามข้อ
๙ ข้อ ๑๐ ข้อ ๑๑
ในกรณีเจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมตามวรรคหนึ่ง
ที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน ๒ ลูกบาศก์เมตรต่อวัน
ต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปตามข้อ ๑๕ หรือข้อ ๑๖ ด้วย
ข้อ
๑๘
ให้ราชการส่วนท้องถิ่นจัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยทั่วไปในที่หรือทางสาธารณะอย่างถูกสุขลักษณะตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๙ ในกรณีราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการ เก็บ
ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
มีสถานที่แยกเก็บมูลฝอยทั่วไป ต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
เป็นพื้นที่เฉพาะ มีขนาดเพียงพอ เหมาะสม สามารถรองรับมูลฝอยทั่วไป
ที่จะนำเข้ามาแยกเก็บตามประเภทของมูลฝอยได้
มีการรักษาบริเวณโดยรอบให้สะอาดและเป็นระเบียบอยู่เสมอ
(๒)
มีแสงสว่างเพียงพอสามารถมองเห็นวัตถุต่าง ๆ ได้ชัดเจน
(๓)
มีการระบายอากาศเพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๔)
จัดให้มีห้องน้ำ ห้องส้วม อ่างล้างมือที่สะอาดเพียงพอสำหรับใช้งาน
และชำระล้างร่างกาย
(๕)
มีการป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๖)
มีการป้องกันฝุ่นละออง กลิ่น เสียง ความสั่นสะเทือน หรือการดำเนินการที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
หรือผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชน
(๗)
จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอัคคีภัยและมีการบำรุงรักษาให้พร้อมใช้งานตลอดเวลา
(๘)
มีระบบรวบรวมและบำบัดน้ำเสีย
และน้ำทิ้งที่ระบายออกสู่ภายนอกเป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐานคุณภาพน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๙)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เก็บรวบรวมมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปีและผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงาน
สถานที่แยกเก็บมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะเป็นอาคารต้องเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ในกรณีวิสาหกิจชุมชนหรือกลุ่มชุมชนดำเนินการแยกเก็บมูลฝอยในลักษณะที่ไม่เป็นการค้าหรือหากำไร
ต้องแจ้งราชการส่วนท้องถิ่นที่วิสาหกิจชุมชนหรือกลุ่มชุมชนนั้นตั้งอยู่และให้ราชการส่วนท้องถิ่นกำกับดูแลการดำเนินงานให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ข้อ
๒๐ ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการขนมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการทำการเก็บรวบรวมและขนมูลฝอยทั่วไปจากแหล่งกำเนิดต่าง
ๆ ต้องดำเนินการขนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ให้แยกขนมูลฝอยตามประเภทตามข้อ ๙ หรือกำหนดวันในการขนตามประเภท ของมูลฝอย
หรือตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นประกาศกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
(๒)
ใช้ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อ ๒๑
(๓)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เก็บ ขนมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๔)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัยตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาลไว้ประจำรถเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไปด้วย
(๕) ต้องจัดให้มีสถานที่ล้างยานพาหนะ
ที่มีลักษณะเป็นพื้นเรียบ แข็งแรง ทนทาน มีความลาดเอียง น้ำไม่ท่วมขัง ทำความสะอาดง่าย
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสียและมีการป้องกันเหตุรำคาญและผลกระทบต่อสุขภาพ
(๖)
จัดให้มีบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปเป็นการเฉพาะ มีขนาดกว้างขวางเพียงพอ
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียจากการล้างยานพาหนะเข้าสู่ระบบบำบัดน้ำเสีย เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๗)
ต้องทำความสะอาดบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะและล้างทำความสะอาดยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการขนมูลฝอยทั่วไปเป็นประจำทุกวัน
(๘)
ต้องมีมาตรการควบคุม กำกับการขนมูลฝอยเพื่อป้องกันการลักลอบทิ้งมูลฝอยตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑ ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะดังนี้
(๑)
ตัวถังบรรจุมูลฝอยทั่วไปมีความแข็งแรงทนทาน ไม่รั่วซึม มีลักษณะปกปิด เป็นแบบที่ง่ายต่อการบรรจุ
ขนถ่าย และทำความสะอาดง่าย
(๒)
มีการป้องกันหรือมีการติดตั้งภาชนะรองรับน้ำจากมูลฝอย เพื่อมิให้รั่วไหลตลอดการปฏิบัติงาน
และนำน้ำเสียจากมูลฝอยไปบำบัดในระบบบำบัดน้ำเสีย
(๓)
มีสัญลักษณ์หรือสัญญาณไฟติดไว้ประจำยานพาหนะชนิดไม่มีเสียงดังก่อให้เกิดความรำคาญและสามารถมองเห็นได้ในระยะไกล
เปิดให้สัญญาณขณะปฏิบัติงานเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๔)
มีความปลอดภัยสำหรับการปฏิบัติงาน
ระดับที่ขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปใส่ในตัวถังยานพาหนะต้องไม่สูงเกินไปหรืออยู่ในระดับที่ปลอดภัยต่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานในขณะปฏิบัติงาน
กรณีบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการเก็บขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
ให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปพร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นดำเนินการ และชื่อ
ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลหรือนิติบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
ในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
กรณีบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งได้รับอนุญาต
ให้ผู้ได้รับอนุญาตแสดงชื่อบุคคลหรือนิติบุคคล เลขที่ใบอนุญาตของบริษัทด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
พร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นอนุญาตให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นดำเนินการ
และชื่อ ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลหรือนิติบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
ในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ข้อ
๒๒
ในกรณีที่จัดให้มีสถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไป
สถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะและการขนถ่ายที่ต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
มีลักษณะเป็นอาคาร มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยทั่วไปที่ต้องพักรอการขนถ่าย
มีการระบายอากาศ และแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๒)
มีการป้องกันกลิ่นจากมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงานและการขนส่ง การปลิวของมูลฝอย
เสียงดังรบกวน สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๓)
มีระบบบำบัดน้ำเสีย โดยน้ำที่ระบายออกสู่ภายนอกต้องได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องเว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
ข้อ
๒๓ ในการกำจัดมูลฝอยทั่วไป
ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขน และกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
และบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการดังนี้
(๑)
ต้องกำจัดมูลฝอยทั่วไป โดยวิธีใดวิธีหนึ่ง หรือหลายวิธีตามที่กำหนดในข้อ ๒๔
(๒)
ห้ามนำของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานมูลฝอยติดเชื้อ
รวมทั้งมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนมากำจัดร่วมกับมูลฝอยทั่วไป
(๓)
ต้องทำการศึกษาความเหมาะสมและออกแบบเบื้องต้นก่อนทำการก่อสร้างระบบกำจัดมูลฝอยทั่วไปและมีมาตรการควบคุมกำกับการดำเนินงานกำจัดมูลฝอยในแต่ละวิธีให้เป็นไปตามสุขลักษณะการจัดการมูลฝอยทั่วไปเพื่อป้องกันไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
(๔)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่กำจัดมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาลติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่กำจัดมูลฝอยทั่วไปด้วย
ข้อ
๒๔
การกำจัดมูลฝอยทั่วไปต้องไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อมซึ่งมีวิธีดำเนินการดังนี้
(๑)
การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
(๒)
การเผาในเตาเผา
(๓)
การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพ
(๔)
การกำจัดแบบผสมผสาน
(๕)
วิธีอื่นตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๒๕
การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ไม่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ และชั้นที่ ๒
ห่างจากสนามบิน บ่อน้ำดื่ม โรงงานผลิตน้ำประปา สถานศึกษา ศาสนสถาน โบราณสถาน
หรือแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ ในกรณีเป็นพื้นที่ลุ่มที่มีโอกาสเกิดน้ำท่วมฉับพลัน
หรือน้ำป่าไหลหลากต้องมีมาตรการป้องกันและแก้ไขเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม ทั้งนี้ ระยะห่างและมาตรการป้องกัน
รวมทั้งเกณฑ์ในการคัดเลือกสถานที่ตั้งอื่น ๆ
ให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๒)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่ฝังกลบ จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้
ถนน รางระบายน้ำผิวดิน เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการฝังกลบและปัญหากลิ่นรบกวน
(๓) มีระบบป้องกันการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินจากน้ำชะมูลฝอย
โดยมีการบดอัดก้นบ่อด้านล่างและด้านข้างให้แน่นและปูด้วยแผ่นวัสดุกันซึม ทั้งนี้ ตามลักษณะและเงื่อนไขตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๔)
มีระบบรวบรวมน้ำชะมูลฝอยจากก้นบ่อเพื่อส่งไปยังระบบบำบัดน้ำเสียที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนน้ำใต้ดิน
และมีกระบวนการบำบัดน้ำชะมูลฝอยให้ได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการกลบทับหน้ามูลฝอยรายวันด้วยดินหรือวัสดุกลบทับอื่น และปิดการฝังกลบเมื่อบ่อฝังกลบเต็มโดยปิดทับหน้าบ่อฝังกลบด้วยดินหนาอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร หรือวัสดุอื่นที่เหมาะสมเพื่อป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย
ไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค รวมทั้งไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
(๖)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๗)
ต้องมีระบบรวบรวมและระบายก๊าซออกจากหลุมฝังกลบ
และมีระบบเผาทำลายก๊าซหรือมีระบบการนำก๊าซไปใช้ประโยชน์เป็นเชื้อเพลิง
(๘)
มีบ่อสำหรับตรวจสอบการปนเปื้อนของน้ำใต้ดิน
และในระหว่างการดำเนินการฝังกลบให้รายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำทุก ๖ เดือน
กรณีที่มีการปิดบ่อฝังกลบแล้วให้มีการตรวจสอบ ปีละ ๑ ครั้ง ติดต่อกันเป็นระยะเวลา
๕ ปี ทั้งนี้
หลักเกณฑ์วิธีการรายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๖ การเผาในเตาเผาต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๒๓ (๓)
มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับกระบวนการเผามูลฝอยทั่วไปมีการระบายอากาศและแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๒)
มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ ๑๕
(๓)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่เผามูลฝอย
จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้ ถนน รางระบายน้ำผิวดิน
เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการเผาและปัญหากลิ่นรบกวน
(๔)
ต้องเผามูลฝอยทั่วไปที่อุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๘๕๐ องศาเซลเซียส
และมีระบบควบคุมคุณภาพอากาศที่ปล่อยออกจากปล่องเตาเผามูลฝอยทั่วไป ให้ได้มาตรฐานควบคุมการปล่อยทิ้งอากาศเสียจากเตาเผามูลฝอยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๖)
มีการบำบัดน้ำเสียจากระบบกำจัด และน้ำเสียใด ๆ
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในสถานที่กำจัดให้ได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
มีการกำจัดเถ้าหนัก
โดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลที่มีการป้องกันน้ำชะขี้เถ้า
ปนเปื้อนแหล่งน้ำผิวดินและใต้ดินและต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าหนักที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและมีมาตรการในการนำเถ้าหนักออกไปกำจัดเป็นประจำ
(๘)
มีการกำจัดเถ้าเบาโดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างปลอดภัยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าเบาที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและมีมาตรการในการนำเถ้าเบาออกไปกำจัดเป็นประจำ
ข้อ
๒๗
การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสมให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๒๓ (๓)
(๒)
อาคารเก็บรวบรวมมูลฝอยมีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่นำมาหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพมีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
มูลฝอยจากการแยกเก็บส่วนที่หมักทำปุ๋ยหรือหมักทำก๊าซชีวภาพไม่ได้
ต้องมีระบบกำจัดหรือส่งไปกำจัดโดยวิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
หรือการเผาในเตาเผา หรืออาจมีการนำมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ได้ไปใช้ประโยชน์
(๖) ต้องบำบัดน้ำชะมูลฝอย
น้ำเสียจากสถานที่เก็บรวบรวมมูลฝอยและสถานที่หมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพให้ได้คุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
กรณีหมักทำก๊าซชีวภาพ บ่อหมักต้องเป็นระบบปิด มีการนำก๊าซชีวภาพไปใช้ประโยชน์และมีระบบเผาก๊าซทิ้งกรณีระบบการใช้ประโยชน์จากก๊าซชีวภาพหยุดการทำงาน
ข้อ
๒๘
การกำจัดแบบผสมผสานซึ่งระบบกำจัดใช้วิธีการกำจัดมากกว่า ๑ วิธีตามข้อ ๒๔
(๑) (๒) (๓) หรือวิธีอื่น ๆ ตามข้อ ๒๔ (๕) ต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่กำจัด
(๒)
อาคารรวบรวมมูลฝอย และอาคารอื่น ๆ ของระบบกำจัดมูลฝอยต้องมีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงานความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน
เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการเผาในเตาเผาดำเนินการเผาให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๒๖
(๖)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์
ตามข้อ ๒๗
ข้อ
๒๙
ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๓๐
ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตราชการส่วนท้องถิ่น
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
สำเนาทะเบียนบ้านเจ้าของกิจการ
(๒)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน และสำเนาทะเบียนบ้านของผู้จัดการ
(๓)
สำเนาทะเบียนบ้านของสถานที่ที่ใช้เป็นที่ตั้งสถานประกอบกิจการ
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคลพร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคล
(กรณีผู้ขอรับใบอนุญาตเป็นนิติบุคคล)
(๕)
หลักฐานแสดงว่าอาคารที่ใช้เป็นสถานประกอบกิจการสามารถใช้ประกอบกิจการนั้นได้โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
(๖)
หนังสือยินยอมให้ใช้อาคารหรือสัญญาเช่าจากเจ้าของอาคาร
(กรณีผู้ขอรับใบอนุญาตไม่มีกรรมสิทธิ์ในอาคารที่ใช้เป็นสถานประกอบกิจการ)
(๗)
สำเนาทะเบียนรถยนต์บรรทุกที่ใช้ประกอบกิจการ
(๘)
สำเนาแสดงสิทธิการครอบครองหรือกรรมสิทธิ์ในที่ดินที่ใช้ในการดำเนินการกำจัดมูลฝอย
(๙)
หนังสือมอบอำนาจที่ถูกต้องตามกฎหมาย พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้มอบอำนาจและผู้รับมอบอำนาจ
(กรณีเจ้าของไม่สามารถมายื่นคำขอด้วยตนเอง)
(๑๐)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๓๑
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๒ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๓
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่
ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๕
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๓๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๗
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๘
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๙
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๔๐ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๔๑
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๔๒ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๓
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๔๔
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๔๕
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง
การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. ๒๕๕๙
๓. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๔.
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๕.
ใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๖.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๕๙/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,087 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูล
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔
มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
การจัดการสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
กระบวนการดำเนินการตั้งแต่การรองรับ การขน การบำบัดและการกำจัดสิ่งปฏิกูล
โถส้วมแบบนั่งยอง หมายความว่า
โถส้วมที่ผู้ใช้จะต้องวางเท้าบนที่วางเท้าของโถส้วมแล้วนั่งยอง
โถส้วมแบบนั่งราบ หมายความว่า
โถส้วมที่ผู้ใช้จะต้องนั่งลงบนที่รองนั่งของโถส้วม
ส้วม หมายความว่า
ระบบรองรับสิ่งปฏิกูล รวมทั้งตัวเรือนสำหรับปิดบังขณะใช้งาน
ส้วมสาธารณะ หมายความว่า
ส้วมที่หน่วยงานของรัฐหรือเอกชนจัดไว้ให้บุคคลทั่วไปเข้าใช้บริการ
หรือส้วมที่รัฐมนตรีโดยคำแนะนำของคณะกรรมการสาธารณสุขประกาศกำหนดให้เป็นส้วมสาธารณะ
ส้วมเคลื่อนที่ หมายความว่า ส้วมบนยานพาหนะทางบก
ทางน้ำ ทางอากาศ และหมายความรวมถึงห้องส้วมบนแพ
ส้วมชั่วคราว หมายความว่า
ส้วมที่ไม่ได้สร้างเป็นการถาวร รวมถึงส้วมประกอบสำเร็จรูป
การขนสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
การดำเนินการสูบสิ่งปฏิกูลจากถังเก็บกักสิ่งปฏิกูลแล้วนำไปยังระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลรวม
ถังเก็บกักสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
ถังหรือบ่อที่มีลักษณะที่มิดชิด น้ำซึมผ่านไม่ได้ เพื่อใช้เป็นที่รองรับสิ่งปฏิกูลจากส้วมก่อนขนไปบำบัดหรือกำจัดต่อไป
การบำบัดสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
การดำเนินการปรับปรุงหรือแปรสภาพสิ่งปฏิกูลทั้งที่สูบจากส้วมและสิ่งปฏิกูลจากระบบท่อให้ปราศจากพิษภัย
การก่อให้เกิดโรคสภาพอันน่ารังเกียจและลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมด้วย
การกำจัดสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
การนำสิ่งปฏิกูลที่ผ่านการบำบัดแล้วดำเนินการจัดการตามความเหมาะสมหรือนำไปใช้ประโยชน์
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลแบบติดกับที่ หมายความว่า
กระบวนการบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลจากอาคารเดี่ยว เช่น บ้านพักอาศัย อาคารชุด
โรงเรียน หรืออาคารสถานที่ทำการ เป็นต้น
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลรวม หมายความว่า
กระบวนการบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลจากหลายอาคาร ทั้งนี้
ให้หมายรวมถึงระบบบำบัดน้ำเสียรวมที่รับสิ่งปฏิกูลบำบัดด้วย
กากตะกอน หมายความว่า
ส่วนที่เป็นของแข็งซึ่งเหลือจากการบำบัดสิ่งปฏิกูล
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครให้เป็นอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรราชการส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขนหรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่ราชการส่วนท้องถิ่นตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้
การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดสิ่งปฏิกูล
ราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ ห้ามผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลในที่หรือทางสาธารณะ นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ
๙ ในกรณีจัดการชุมนุม
หรือการอื่นใดในทำนองเดียวกัน
ผู้จัดการชุมนุมหรือผู้ใดในทำนองเดียวกันต้องจัดให้มีส้วม ส้วมสาธารณะ
ส้วมเคลื่อนที่ หรือส้วมชั่วคราว ที่ถูกสุขลักษณะตามข้อ ๑๑
สำหรับให้บริการอย่างเพียงพอตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
เพื่อมิให้เป็นที่น่ารังเกียจหรือเป็นแหล่งแพร่โรค
ในกรณีการจัดการชุมนุมหรือการอื่นใดในทำนองเดียวกันตามวรรคหนึ่งเสร็จสิ้นแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขตรวจสอบความเรียบร้อยในการรื้อถอนและปรับสภาพพื้นที่ของสถานที่นั้นให้ต้องด้วยสุขลักษณะ
ข้อ
๑๐ ในกรณีที่มีเหตุฉุกเฉิน
หรือสาธารณภัยต่อสาธารณชน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่หรือส้วมชั่วคราวที่ถูกสุขลักษณะตามข้อ
๑๑ สำหรับให้บริการตามความเหมาะสมกับสถานการณ์
ข้อ
๑๑ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
ยานพาหนะ หรือสถานที่ที่จัดให้บริการส้วมสาธารณะ ทั้งเอกชนและหน่วยงานของรัฐต้องจัดให้มีห้องส้วมที่ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องดูแลพื้น ผนัง เพดาน โถส้วม
โถปัสสาวะที่กดวาล์วเปิดน้ำของโถส้วมและโถปัสสาวะให้สะอาด ไม่มีกลิ่นเหม็น
และต้องดูแลให้พร้อมใช้งานตลอดระยะเวลาที่เปิดให้บริการ
(๒)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยทั่วไปที่ถูกสุขลักษณะ สะอาด มีฝาเปิดปิดมิดชิด อยู่ในสภาพดี
ไม่รั่วซึม ตั้งอยู่ในบริเวณอ่างล้างมือ หรือบริเวณใกล้เคียง
(๓)
จัดให้มีสบู่ล้างมือ พร้อมให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดให้บริการ
(๔)
ต้องจัดให้มีถังเก็บกักสิ่งปฏิกูลที่มีสภาพดี ไม่ชำรุด ไม่แตก
หรือรั่วซึมสามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
เมื่อถังเก็บกักสิ่งปฏิกูลเต็มหรือเลิกใช้งานต้องขนสิ่งปฏิกูลไปบำบัดและกำจัดให้ได้มาตรฐานตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๒ ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐ
หรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูลภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการขนสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการขนสิ่งปฏิกูลให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
จัดให้มียานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลและอุปกรณ์ที่จำเป็นตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๓ และมีจำนวนเพียงพอกับการให้บริการ
(๒)
ให้ดำเนินการสูบสิ่งปฏิกูลในช่วงเวลาที่เหมาะสมมีมาตรการป้องกันกลิ่นในขณะที่ทำการสูบสิ่งปฏิกูล
เพื่อไม่ให้รบกวนอาคารสถานที่ใกล้เคียงจนเป็นเหตุรำคาญ
(๓)
ให้ทำความสะอาดท่อสำหรับใช้สูบสิ่งปฏิกูลหลังจากสูบสิ่งปฏิกูลเสร็จแล้วโดยการสูบน้ำสะอาดจากถัง
เพื่อล้างภายในท่อหรือสายสูบ และทำความสะอาดท่อหรือสายสูบด้านนอกที่สัมผัสสิ่งปฏิกูลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ
(๔)
กรณีที่มีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราดให้ทำลายเชื้อโรคด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำ
(๕)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่สูบและขนสิ่งปฏิกูลต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้เกี่ยวกับการจัดการสิ่งปฏิกูลตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
(๖)
จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานสูบและขนสิ่งปฏิกูล
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
ตลอดจนเครื่องมือสำหรับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นไว้ประจำยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลด้วย
(๗)
ผู้ปฏิบัติงานสูบและขนสิ่งปฏิกูลต้องสวมเสื้อคลุม ถุงมือยางหนา
ผ้ายางกันเปื้อนผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง
และต้องทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยางหนา ผ้ายางกันเปื้อน
และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง ทุกครั้งหลังการปฏิบัติงาน
(๘)
ห้ามนำยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลไปใช้กิจการอื่น
และห้ามนำสิ่งปฏิกูลไปทิ้งในที่สาธารณะหรือที่อื่นใดนอกจากสถานที่ที่ได้แจ้งไว้กับราชการส่วนท้องถิ่น
(๙)
ต้องทำความสะอาดยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลหลังจากที่ออกปฏิบัติงานขนสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยวันละ
๑ ครั้ง
และน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องเข้าสู่ระบบบำบัดหรือกำจัดน้ำเสียหรือบ่อซึมโดยบ่อซึมต้องอยู่ห่างจากแม่น้ำ
คู คลอง หรือแหล่งน้ำธรรมชาติไม่น้อยกว่า ๓๐ เมตร
(๑๐)
ต้องจัดให้มีบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลที่เป็นสถานที่เฉพาะมีขนาดกว้างขวางเพียงพอ
ข้อ
๑๓ ยานพาหนะสำหรับขนสิ่งปฏิกูลต้องมีลักษณะดังนี้
(๑)
ถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลมีฝาเปิดปิดอยู่ด้านบน โดยสามารถปิดได้มิดชิด
ไม่รั่วซึมและป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงนำโรคได้
(๒)
ท่อหรือสายที่ใช้สูบสิ่งปฏิกูลต้องไม่รั่วซึม
(๓)
มีปั๊มสูบสิ่งปฏิกูลที่สามารถสูบตะกอนหนักได้ อยู่ในสภาพที่ใช้การได้ดี
และมีมาตรวัดสิ่งปฏิกูลด้วย
(๔)
มีช่องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูล เช่น ถังใส่น้ำ ไม้กวาด
น้ำยาฆ่าเชื้อโรค เป็นต้น
(๕)
บนตัวถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลต้องมีข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่า ใช้เฉพาะขนสิ่งปฏิกูล
กรณีบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ขนสิ่งปฏิกูลภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
ให้บุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูล
พร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุชื่อ ที่อยู่
หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
กรณีบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการรับทำการขนสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับผลประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
ให้บุคคลนั้นแสดงรหัสหรือหมายเลขทะเบียนใบอนุญาต
รวมทั้งแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุชื่อ ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบริษัทหรือชื่อเจ้าของกิจการไว้ด้านข้างทั้งสองด้านของตัวถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
โดยขนาดตัวอักษรต้องสูงไม่น้อยกว่า ๑๐ เซนติเมตร
ข้อ
๑๔ ต้องมีมาตรการควบคุม
กำกับดูแลการขนสิ่งปฏิกูล
โดยการกำหนดเส้นทางที่แน่นอนเพื่อป้องกันการลักลอบทิ้งสิ่งปฏิกูลในที่สาธารณะหรือที่อื่นใดนอกจากสถานที่ที่ได้แจ้งไว้กับราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๑๕
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลแบบติดกับที่ต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์
มาตรฐานและวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ทั้งนี้ ตามประเภท ขนาด และระยะเวลาในการสูบตะกอนจากระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือตามหลักเกณฑ์ มาตรฐาน และวิธีการที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
ข้อ
๑๖
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลรวมต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ มาตรฐาน
และวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด ทั้งนี้ ตามประเภท ขนาด และระยะเวลาในการสูบตะกอนจากระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือตามหลักเกณฑ์ มาตรฐาน และวิธีการที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
ข้อ
๑๗
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่สูบและขนสิ่งปฏิกูลต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้เกี่ยวกับการจัดการสิ่งปฏิกูลตามหลักสูตรที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
หรือหลักสูตรที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๑๘
จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
ตลอดจนเครื่องมือสำหรับการปฐมพยาบาลเบื้องต้น
ติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่บำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลด้วย
ข้อ
๑๙
ผู้ปฏิบัติงานบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลต้องสวมเสื้อคลุม ถุงมือยางหนา
ผ้ายางกันเปื้อน ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง
และต้องทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยางหนา ผ้ายางกันเปื้อน และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง
ทุกครั้งหลังการปฏิบัติงาน
ข้อ
๒๐
การบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลไม่ว่าจะใช้วิธีการใด การนำน้ำทิ้งและกากตะกอนที่ผ่านการบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลแล้ว
ไปใช้ประโยชน์ทางการเกษตรหรือก่อนนำออกจากระบบ น้ำทิ้ง และกากตะกอนต้องได้มาตรฐานปริมาณไข่หนอนพยาธิและแบคทีเรียอีโคไลดังนี้
ประเภท
ไข่หนอนพยาธิ
จำนวน/กรัม
หรือลิตร
แบคทีเรียอีโคไล
(Escherichia Coli Bacteria)
(จำนวน/๑๐๐ กรัม หรือ
MPN/๑๐๐
มิลลิลิตร)
๑. กากตะกอน
< ๑
< ๑๐๓
๒. น้ำทิ้ง
< ๑
< ๑๐๓
ทั้งนี้
น้ำทิ้งที่ปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมต้องได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องด้วย
ข้อ
๒๑
ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๒๒
ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขออนุญาต
(๓)
สำเนาทะเบียนบ้านที่ตั้งของกิจการ หรือเอกสารแสดงกรรมสิทธิ์ในสถานที่ที่ขออนุญาตประกอบกิจการ
(๔)
ใบมอบอำนาจ (กรณีที่มีการมอบอำนาจ)
(๕)
แผนที่แสดงที่ตั้ง และแผนผังระบบบำบัดสิ่งปฏิกูล
(๖)
สำเนาแบบก่อสร้างของอาคารที่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๗)
ใบอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๘)
ใบรับรองแพทย์ของผู้ปฏิบัติงาน
(๙)
หลักฐานแสดงว่ามีความรู้ในการประกอบกิจการของผู้ปฏิบัติ
(๑๐)
ใบอนุญาตการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ฉบับที่ยังไม่หมดอายุ (กรณีต่ออายุใบอนุญาต)
(๑๑)
ใบรับรองการตรวจสุขลักษณะการประกอบกิจการมีผลการตรวจไม่เกิน ๖ เดือน (กรณีต่ออายุใบอนุญาต)
(๑๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๒๓
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้อง ครบถ้วน ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จพร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๒๔
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๒๕
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๒๖
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๗
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๒๘
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูง
ข้อ
๒๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๐
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย
หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ ๓๑ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๒
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๓ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๔
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๕
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๓๖
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๗
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. ๒๕๕๙
๓.
แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการ
๔.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการการจัดการสิ่งปฏิกูล
๕. ใบอนุญาตประกอบกิจการ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๔๘/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,088 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง
การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๖๗ (๓) และมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ
ระเบียบและคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า
สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย หมายความว่า
สภาวะที่มีน้ำขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่าเจ็ดวันซึ่งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็นลูกน้ำได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดทิ้งหรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยที่ขังน้ำได้ในที่หรือทางสาธารณะซึ่งอาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
เช่น กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ เป็นต้น นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ
๖ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือเคหสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่ขังน้ำได้ซึ่งอาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
เช่น กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ เป็นต้น ในบริเวณอาคารหรือเคหสถานรวมทั้งบริเวณรอบ
ๆ ทั้งนี้
โดยเก็บใส่ลงถังรองรับมูลฝอยที่มีฝาเปิดปิด
หรือบรรจุถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุง
หรือวิธีการอื่นใดที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
และเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ในกรณีที่ราชการส่วนท้องถิ่นเป็นผู้ให้บริการเก็บขนมูลฝอยเพื่อนำไปกำจัด
เจ้าของอาคาร หรือเคหสถานมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติท้องถิ่น
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ
ที่มีแหล่งน้ำที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายจะต้องดูแลมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถาน ต้องดูแลทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำในแจกัน ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ภาชนะอื่น ๆ
ที่มีน้ำขังอย่างน้อยทุกเจ็ดวัน หรือใส่สารที่ป้องกันการวางไข่ของยุงได้
และจัดให้มีฝาปิดตุ่มน้ำที่มีอยู่ในอาคารและเคหสถาน รวมทั้งข้อปฏิบัติอื่น ๆ
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลนาดีประกาศกำหนด
ข้อ
๙ ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ได้จัดเจ้าหน้าที่ไปทำการกำจัดยุงในอาคารหรือเคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน หรือสถานที่นั้นจะต้องให้ความร่วมมือและอำนวยความสะดวกตามสมควร
ข้อ
๑๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๕ และข้อ ๖
ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคสองแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๑๑ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๗ ข้อ ๘ และข้อ ๙
ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ ๑๒ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๒
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทรงศักดิ์ สิทธิพิสัย
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๒๕/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,089 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง
การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๖๗ (๓) และมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครและนายอำเภอสระใคร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ
ระเบียบและคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย หมายความว่า สภาวะที่มีน้ำขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่าเจ็ดวันซึ่งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็นลูกน้ำได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
ห้ามผู้ใดทิ้งหรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยที่ขังน้ำได้ในที่หรือทางสาธารณะซึ่งอาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
เช่น กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ เป็นต้น นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ
๖
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือเคหสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่ขังน้ำได้ซึ่งอาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
เช่น กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ เป็นต้น ในบริเวณอาคารหรือเคหสถาน รวมทั้งบริเวณรอบ
ๆ ทั้งนี้ โดยเก็บใส่ลงถังรองรับมูลฝอยที่มีฝาเปิดปิด
หรือบรรจุถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุง
หรือวิธีการอื่นใดที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
และเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ในกรณีที่ราชการส่วนท้องถิ่นเป็นผู้ให้บริการเก็บขนมูลฝอยเพื่อนำไปกำจัด
เจ้าของอาคารหรือเคหสถานมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติท้องถิ่น
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ ที่มีแหล่งน้ำที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายจะต้องดูแลมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน
ต้องดูแลทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำในแจกัน ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ภาชนะอื่น ๆ
ที่มีน้ำขังอย่างน้อยทุกเจ็ดวัน หรือใส่สารที่ป้องกันการวางไข่ของยุงได้
และจัดให้มีฝาปิดตุ่มน้ำที่มีอยู่ในอาคารและเคหสถาน รวมทั้งข้อปฏิบัติอื่น ๆ
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครประกาศกำหนด
ข้อ
๙
ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลสระใครได้จัดเจ้าหน้าที่ไปทำการกำจัดยุงในอาคารหรือเคหสถาน
หรือสถานที่ใด ๆ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน หรือสถานที่นั้นจะต้องให้ความร่วมมือและอำนวยความสะดวกตามสมควร
ข้อ
๑๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๕ และข้อ ๖
ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๑๑ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๗ ข้อ ๘ และข้อ ๙
ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ
๑๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใครเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จ่าเอก
เกียรติศักดิ์ สีใส
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสระใคร
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๔๕/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,090 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ว่าด้วยการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว
เพื่อป้องกันอันตราย เหตุเดือดร้อนรำคาญ หรือเชื้อโรค ที่เกิดจากการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๙ และมาตรา ๓๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงและนายอำเภอศรีธาตุ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงนับแต่วันที่ประกาศโดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ข้อ ๓
บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
การเลี้ยงสุนัขและแมว หมายความว่า
การมีสุนัขและแมวไว้ในครอบครอง ดูแลเอาใจใส่ บำรุงรักษา
ตลอดจนการให้อาหารเป็นอาจิณ
การปล่อยสุนัขและแมว หมายความว่า การสละการครอบครองสุนัขและแมวในลักษณะที่มีการปล่อยให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์โดยปราศจากการควบคุมของผู้ครอบครอง
เจ้าของสุนัขและเจ้าของแมว หมายความว่า เจ้าของหรือผู้ครอบครองสุนัขและแมว
และให้ความหมายรวมถึงผู้ให้อาหารสุนัขและแมวเป็นอาจิณด้วย
สถานที่เลี้ยง หมายความว่า สถานที่เลี้ยงสุนัขและแมว
หรือสถานที่ในลักษณะอื่นที่ใช้ในการควบคุมสุนัขและแมว
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ใบรับรอง หมายความว่า
ใบรับรองรูปพรรณสัณฐานของสุนัขหรือแมว หรือแบบคำขอขึ้นทะเบียนสุนัขและแมวของกรมปศุสัตว์
หรือใบรับรองที่ออกโดยสถานพยาบาลที่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาลสัตว์ของกรมปศุสัตว์
การขึ้นทะเบียนสุนัขและแมว หมายความว่า
การนำสุนัขหรือแมว หรือใบรับรองไปแจ้งต่อพนักงานเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เพื่อบันทึกรายละเอียดรูปพรรณสัณฐานของสุนัขหรือแมว
เจ้าของสุนัขและแมว
จำนวนการครอบครองสุนัขและแมว การฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า
พร้อมจัดทำบัตรประจำตัวสุนัขและบัตรประจำตัวแมว
สุนัขควบคุมพิเศษ หมายความว่า
(๑) สุนัขสายพันธุ์พิทบลูเทอเรีย (Pitbull terrier) บลูเทอเรีย (Bullterrier) สเฟฟอร์ดเชอร์บลูเทอเรีย (Staffordshire bullterrier) รอทไวเลอร์ (Rottweiler) ฟิลาบราซิลเลียโร (Fila Brasileiro) และสายพันธุ์อื่นที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
(๒) สุนัขที่มีประวัติทำร้ายคนหรือพยายามทำร้ายคน
สุนัขที่มีพฤติกรรมไล่ทำร้ายคนหรือสัตว์โดยปราศจากการยั่วยุ
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา ๔๔ วรรคสอง
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงรักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกข้อบังคับ ระเบียบ คำสั่ง
ประกาศเพื่อปฏิบัติการเป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๖
ให้องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงเป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสุนัขและแมว
ข้อ
๗ ห้ามผู้ใดปล่อยสุนัขและแมวในที่หรือทางสาธารณะในที่อื่นใดในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงโดยเด็ดขาด
หมวด ๒
การขึ้นทะเบียนสุนัขและแมว
ข้อ
๘
ให้สุนัขและแมวเป็นสัตว์ที่ต้องขึ้นทะเบียนและให้เจ้าของสุนัขและเจ้าของแมวมีหน้าที่นำสุนัขและแมวไปขึ้นทะเบียน
ในกรณีที่เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวมิได้เป็นเจ้าบ้านตามทะเบียนบ้านต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าบ้าน
ข้อ
๙
เจ้าของสุนัขและหรือเจ้าของแมวต้องนำสุนัขหรือแมวและใบรับรองการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าไปขึ้นทะเบียน
ณ สถานที่ที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๐ ภายในหนึ่งร้อยยี่สิบวันนับแต่วันที่สุนัขหรือแมวเกิด
หรือภายในสามสิบวันนับแต่วันที่นำสุนัขหรือแมวมาเลี้ยงในเขตตำบลนายูงด้วยตนเองหรือมอบอำนาจให้ผู้อื่นไปทำการแทนก็ได้
โดยสุนัขหรือแมวต้องได้รับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าแล้ว
ข้อ
๑๐
การขึ้นทะเบียนสุนัขและแมวที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง หรือสถานที่อื่นใดตามที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
ให้นำใบรับรองมาแสดงโดยไม่ต้องนำสุนัขหรือแมวมาด้วย
แบบใบรับรองหรือคำขอขึ้นทะเบียนสุนัขหรือแมวให้เป็นไปตามแบบที่กรมปศุสัตว์กำหนด
ข้อ
๑๑
เมื่อพนักงานเจ้าหน้าที่ได้ตรวจสอบความสมบูรณ์ของคำขอขึ้นทะเบียนสุนัขหรือแมวแล้วปรากฏว่าหลักฐานถูกต้องให้ออกบัตรประจำตัวสุนัขหรือบัตรประจำตัวแมว
ตามแบบที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
ข้อ
๑๒
ในกรณีดังต่อไปนี้ให้ดำเนินการภายในสามสิบวัน
(๑) เมื่อมีการเปลี่ยนเจ้าของ ให้เจ้าของใหม่แจ้งต่อหน่วยงานที่รับขึ้นทะเบียนที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
หรือสถานที่อื่นใดตามที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด เพื่อแจ้งเปลี่ยนเจ้าของ
โดยแนบบัตรประจำตัวสุนัขหรือประจำตัวแมว หลักฐานการซื้อขายสุนัขหรือแมว
และหรือหลักฐานอื่นใดตามที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
(๒) เมื่อมีการย้ายที่อยู่ของสุนัขหรือแมว
ให้เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวแจ้งต่อหน่วยงานที่รับขึ้นทะเบียนที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
หรือสถานที่อื่นใดตามที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
(๓) เมื่อบัตรประจำตัวสุนัขหรือบัตรประจำตัวแมวสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวแจ้งต่อหน่วยงานที่รับขึ้นทะเบียนที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
หรือสถานที่อื่นใดตามที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด เพื่อทำบัตรประจำตัวสุนัข
หรือบัตรประจำตัวแมวใหม่
(๔) ในกรณีที่สุนัขไม่ใช่สุนัขควบคุมพิเศษทำร้ายคนหรือพยายามทำร้ายคน
ให้เจ้าของสุนัขแจ้งต่อหน่วยงานที่รับขึ้นทะเบียนที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
หรือสถานที่อื่นใดตามที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
เพื่อเปลี่ยนสาระสำคัญของบัตรประจำตัวสุนัขโดยไม่ชักช้า
ข้อ
๑๓
ในกรณีที่สุนัขหรือแมวตายเจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องแจ้งต่อหน่วยงานที่ขึ้นทะเบียนไว้ที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
หรือสถานที่อื่นใดตามที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนดภายในสามวันนับแต่วันที่สุนัขหรือแมวตาย
ตามแบบที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
ข้อ
๑๔ ในกรณีที่สุนัขหรือแมวหาย เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องแจ้งต่อหน่วยงานที่ขึ้นทะเบียนไว้ที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
หรือสถานที่อื่นใดตามที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนดภายในสามวันนับแต่วันที่ทราบ
หากเจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวพบสุนัขหรือแมวที่หายแล้ว
ต้องแจ้งให้หน่วยงานที่ขึ้นทะเบียนไว้ที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
หรือสถานที่อื่นใดตามที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนดภายในสามสิบวันนับแต่วันที่พบสุนัขหรือแมว
ข้อ
๑๕ การแจ้งตามข้อ ๑๒ ข้อ ๑๓ และข้อ
๑๔ เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวอาจแจ้งด้วยตนเองหรือวิธีการอื่นใด ทั้งนี้ ตามหลักเกณฑ์ที่นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
หมวด ๓
การควบคุมการเลี้ยงสุนัขและแมว
ข้อ
๑๖
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องเลี้ยงสุนัขหรือแมวเฉพาะในสถานที่เลี้ยงที่ระบุไว้ในการขึ้นทะเบียน
ข้อ ๑๗
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวมีหน้าที่กำจัดสิ่งปฏิกูลอันเกิดจากสุนัขหรือแมวในที่สาธารณะโดยทันที
ข้อ
๑๘
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวมีหน้าที่เลี้ยงดูให้อาหาร
และน้ำเพื่อการดำรงชีวิตที่ปกติสุขของสุนัขหรือแมว
ข้อ ๑๙
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องรับผิดชอบต่อความเป็นอยู่ของสุนัขหรือแมว
และถือเป็นหน้าที่ที่จะต้องพาสุนัขหรือแมวไปพบสัตวแพทย์เพื่อทำการตรวจรักษาเมื่อเจ็บป่วย
ข้อ
๒๐
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องเลี้ยงดูสุนัขหรือแมวในพื้นที่ที่เหมาะสม
ไม่คับแคบ หรือสกปรกเกินไป จนเป็นผลเสียต่อสุขภาพของสุนัขหรือแมว
ข้อ
๒๑
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวมีหน้าที่ระวังและรับผิดชอบมลภาวะทางด้านเสียงและกลิ่นที่รบกวนผู้อื่น
รวมตลอดถึงอันตรายต่อสุขภาพของผู้อื่น
ข้อ
๒๒ ก่อนนำสุนัขหรือแมวมาเลี้ยง
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องมั่นใจว่าสามารถเลี้ยงสุนัขหรือแมวไปจนกระทั่งมันตายจากเราไปได้
กรณีที่เจ้าของไม่สามารถเลี้ยงดูสุนัขหรือแมวอีกต่อไป
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องมอบสุนัขหรือแมวพร้อมบัตรประจำตัวสุนัขหรือบัตรประจำตัวแมวให้กับบุคคลอื่นที่ยินยอมด้วยความเต็มใจ
และเจ้าของใหม่จะต้องแจ้งต่อเจ้าหน้าที่ภายในสามสิบวันนับแต่วันที่นำสุนัขหรือแมวมาเลี้ยง
โดยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอื่นที่มีความพร้อมให้จัดสถานที่รับเลี้ยงสุนัขหรือแมวที่เจ้าของไม่สามารถเลี้ยงได้อีกทางหนึ่ง
เพื่อช่วยลดจำนวนสุนัขหรือแมวจรจัดของชุมชน
ข้อ
๒๓
ในกรณีที่มีเหตุควรสงสัยว่าสัตว์ที่เลี้ยงนั้นเป็นโรคอันอาจเป็นอันตรายแก่สุขภาพของบุคคลทั่วไป
ให้เจ้าของสัตว์แยกกักสัตว์นั้นไว้ต่างหาก และแจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขทราบ
รวมถึงต้องแจ้งให้สัตวแพทย์ของกรมปศุสัตว์หรือราชการส่วนท้องถิ่นทราบ
และต้องปฏิบัติตามคำแนะนำโดยเคร่งครัด
หมวด ๔
การนำสุนัขหรือแมวออกนอกสถานที่เลี้ยง
ข้อ
๒๔ การนำสุนัขหรือแมวออกนอกสถานที่เลี้ยงเจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องควบคุมสุนัขหรือแมวด้วยเครื่องควบคุมสุนัขหรือแมวที่แข็งแรงพอที่จะหยุดยั้งสุนัขหรือแมวมิให้ทำร้ายผู้อื่นที่มิใช่เจ้าของหรือทำความเสียหายให้เกิดกับสิ่งของสาธารณะหรือของบุคคลอื่นได้ทันท่วงที
ข้อ
๒๕ กรณีพนักงานเจ้าหน้าที่พบสุนัขหรือแมวในที่สาธารณะโดยปราศจากการควบคุมพนักงานเจ้าหน้าที่สามารถจับและควบคุมสุนัขหรือแมวไว้เพื่อดำเนินการตามพระราชบัญญัติ
การสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๖
สุนัขควบคุมพิเศษจะต้องมีการบันทึกประวัติในทะเบียนประวัติเป็นการเฉพาะและบันทึกในบัตรประจำตัวสุนัข
ข้อ
๒๗
การนำสุนัขควบคุมพิเศษออกนอกสถานที่เลี้ยง เจ้าของสุนัขจะต้องจัดให้สุนัขสวมใส่อุปกรณ์ครอบปาก และผูกสายลากจูงที่แข็งแรง
และต้องจับสายลากจูงห่างจากตัวสุนัขไม่เกินห้าสิบเซนติเมตรโดยตลอดเวลา
ห้ามบุคคลอายุต่ำกว่าสิบห้าปี
นำสุนัขควบคุมพิเศษออกนอกสถานที่เลี้ยง
หมวด ๕
อำนาจหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่
ข้อ
๒๘
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องอำนวยความสะดวกแก่พนักงานเจ้าหน้าที่
ในการตรวจสอบตามอำนาจหน้าที่ที่กำหนดไว้ตามกฎหมายว่าด้วยการสาธารณสุข
ข้อ
๒๙
เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวต้องแสดงข้อมูลหลักฐานต่าง ๆ เกี่ยวกับสุนัข
หรือแมว เมื่อพนักงานเจ้าหน้าที่ร้องขอสำหรับการปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมาย
ข้อ
๓๐
ในกรณีที่มีเรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับการเลี้ยงสุนัขหรือแมว
พนักงานเจ้าหน้าที่จะต้องไม่เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับผู้ร้องเรียน
และเจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวจะต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของพนักงานเจ้าหน้าที่
คำสั่งของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมวด ๖
บทกำหนดโทษ
ข้อ ๓๑
ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ หรือไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ หรือสัตวแพทย์ มีความผิดต้องระวางโทษปรับไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท
หรือตามที่บัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
บทเฉพาะกาล
ข้อ ๓๒ เจ้าของสุนัขหรือเจ้าของแมวที่เลี้ยงสุนัขหรือแมวไว้ก่อนวันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ต้องขึ้นทะเบียนให้แล้วเสร็จภายในหนึ่งปีนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ประกาศ ณ วันที่ ๑๙
ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
อริสมันต์ บุตรอินทร์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. แบบคำขอขึ้นทะเบียนสุนัข
- แมว
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๒๔๘/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,091 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี เรื่อง ตลาด พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง ตลาด
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลตำบลนาดี
ว่าด้วยตลาด
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๕ มาตรา ๓๗ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลนาดีโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
สินค้า หมายความว่า สิ่งของที่ซื้อขายกัน
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทสัตว์ เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ หมายความว่า
อาหารสดประเภทเนื้อสัตว์หรือเนื้อสัตว์ที่มีการชำแหละ ณ แผงจำหน่ายสินค้า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบหรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
สุขาภิบาลอาหาร หมายความว่า การจัดการและควบคุมปัจจัยต่าง
ๆ เพื่อให้อาหารสะอาด ปลอดภัยจากเชื้อโรค
และสารเคมีที่เป็นพิษซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของผู้บริโภค เช่น อาหาร
ผู้สัมผัสอาหาร สถานที่ทำ ประกอบ ปรุง และจำหน่ายอาหาร ภาชนะ อุปกรณ์ สัตว์และแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
การล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล หมายความว่า
การทำความสะอาดตัวอาคาร แผงจำหน่ายสินค้าในตลาด พื้น ผนัง เพดาน ทางระบายน้ำ
ตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสียที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย
ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ และบริเวณตลาดให้สะอาด ไม่มีสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หยากไย่ ฝุ่นละอองและคราบสกปรก รวมทั้งให้มีการฆ่าเชื้อ ทั้งนี้
สารเคมีที่ใช้ต้องไม่มีผลกระทบต่อระบบบำบัดน้ำเสียของตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง
ขยายหรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้วจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วย
ความในข้อนี้มิให้ใช้บังคับแก่กระทรวง
ทบวง กรม ราชการส่วนท้องถิ่นหรือองค์กรของรัฐที่ได้จัดตั้งตลาดขึ้นตามอำนาจหน้าที่
แต่ในการดำเนินกิจการตลาดจะต้องปฏิบัติเช่นเดียวกับผู้รับใบอนุญาตตามบทบัญญัติอื่นแห่งข้อบัญญัตินี้และพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ด้วย
และให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขเป็นหนังสือให้ผู้จัดตั้งตลาดตามวรรคนี้ปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ข้อ
๖ ตลาดแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท ดังนี้
(๑)
ตลาดประเภทที่ ๑ ได้แก่ ตลาดที่มีโครงสร้างอาคาร และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๘
ถึงข้อ ๑๓
(๒)
ตลาดประเภทที่ ๒ ได้แก่ ตลาดที่ไม่มีโครงสร้างอาคาร
และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๔ ถึงข้อ ๑๘
ข้อ
๗
ที่ตั้งของตลาดต้องอยู่ห่างไม่น้อยกว่า ๑๐๐ เมตร จากแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษของเสีย โรงเลี้ยงสัตว์ แหล่งโสโครก
ที่กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขอนามัย เว้นแต่จะมีวิธีการป้องกันซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ข้อ
๘ ตลาดประเภทที่ ๑
ต้องมีส่วนประกอบของสถานที่และสิ่งปลูกสร้าง คือ อาคาร สิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของ
ที่ขนถ่ายสินค้า ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย และที่จอดยานพาหนะ ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๙
อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ถนนรอบอาคารตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร
และมีทางเข้าออกบริเวณตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร อย่างน้อยหนึ่งทาง
(๒)
ตัวอาคารตลาดทำด้วยวัสดุถาวร มั่นคง และแข็งแรง
(๓)
หลังคาสร้างด้วยวัสดุทนไฟ และแข็งแรงทนทาน
ความสูงของหลังคาต้องมีความเหมาะสมกับการระบายอากาศของตลาดนั้น
(๔)
พื้นทำด้วยวัสดุถาวร แข็งแรง ไม่ดูดซึมน้ำ เรียบ ล้างทำความสะอาดง่าย
ไม่มีน้ำขังและไม่ลื่น
(๕)
ทางเดินภายในอาคารมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๖)
เครื่องกั้นหรือสิ่งกีดขวางทำด้วยวัสดุถาวร และแข็งแรงสามารถป้องกันสัตว์ เช่น
สุนัขมิให้เข้าไปในตลาด
(๗)
การระบายอากาศภายในตลาดเพียงพอเหมาะสม และไม่มีกลิ่นเหม็นอับ
(๘)
ความเข้มของแสงสว่างในอาคารตลาดไม่น้อยกว่า ๒๐๐ ลักซ์
(๙)
แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุถาวร เรียบ มีความลาดเอียง และทำความสะอาดง่าย
มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร มีพื้นที่ไม่น้อยกว่า ๑.๕ ตารางเมตร และมีทางเข้าออกสะดวก
โดยมีที่นั่งสำหรับผู้ขายของแยกต่างหากจากแผง
(๑๐)
น้ำประปาหรือน้ำสะอาดแบบระบบท่ออย่างเพียงพอสำหรับล้างสินค้าหรือล้างมือ ทั้งนี้ ต้องวางท่อในลักษณะที่ปลอดภัย
ไม่เกิดการปนเปื้อนจากน้ำโสโครก ไม่ติดหรือทับกับท่อระบายน้ำเสียหรือสิ่งปฏิกูลโดย
(๑๐.๑) มีที่ล้างอาหารสดอย่างน้อย ๑ จุด
และในแต่ละจุดจะต้องมีก๊อกน้ำไม่น้อยกว่า ๓ ก๊อก
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๓๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีที่ล้างอาหารสด ๑
จุดต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๓๐ แผง เศษของ ๓๐ แผง ถ้าเกิน ๑๕ แผง ให้ถือเป็น
๓๐ แผง
(๑๐.๒)
มีก๊อกน้ำประจำแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๑๐.๓)
มีที่เก็บสำรองน้ำในปริมาณเพียงพอและสะดวกต่อการใช้
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๕๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีน้ำสำรองอย่างน้อย ๕
ลูกบาศก์เมตรต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๑๐๐
แผง เศษของ ๑๐๐ แผง ถ้าเกิน ๕๐ แผง ให้ถือเป็น ๑๐๐ แผง
(๑๑)
ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร ทั้งนี้
ให้มีตะแกรงดักมูลฝอยและบ่อดักไขมันด้วย
(๑๒)
การติดตั้งระบบการป้องกันอัคคีภัยตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ความใน (๑) และ (๕)
มิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒)
ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ใช้บังคับและมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีถนนรอบอาคารตลาด
ทางเข้าออกบริเวณตลาด และทางเดินภายในอาคารตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๐
ต้องจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตั้งอยู่ในบริเวณหนึ่งบริเวณใดโดยเฉพาะ
มีพื้นที่เพียงพอสำหรับการขนถ่ายสินค้าในแต่ละวัน
และสะดวกต่อการขนถ่ายสินค้าและการรักษาความสะอาด
ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง
ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับ
และมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๑ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และตั้งอยู่ในที่เหมาะสมนอกตัวอาคารตลาด
หรือในกรณีที่อยู่ในอาคารตลาดต้องแยกเป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ
มีผนังกั้นโดยไม่ให้มีประตูเปิดสู่บริเวณจำหน่ายอาหารโดยตรง
ข้อ ๑๒
ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย
ตามที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร ตั้งอยู่นอกตัวอาคารตลาดและอยู่ในพื้นที่ที่รถเก็บขนมูลฝอยเข้าออกได้สะดวก
มีการปกปิดและป้องกันไม่ให้สัตว์เข้าไปคุ้ยเขี่ย
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบว่าเหมาะสมกับตลาดนั้น
ข้อ
๑๓
ต้องจัดให้มีที่จอดยานพาหนะอย่างเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ ๑๔
ตลาดประเภทที่ ๒ ต้องจัดให้มีสถานที่สำหรับผู้ขายของ ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
และที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๑๕
สถานที่สำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
ทางเดินภายในตลาดมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๒)
บริเวณสำหรับผู้ขายของประเภทอาหารสดต้องจัดให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะโดยมีลักษณะเป็นพื้นเรียบ
แข็งแรง ไม่ลื่น สามารถล้างทำความสะอาดได้ง่าย และไม่มีน้ำขัง เช่น พื้นคอนกรีต
พื้นที่ปูด้วยคอนกรีตสำเร็จ หรือพื้นลาดด้วยยางแอสฟัลต์
(๓)
แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรงที่มีผิวเรียบ ทำความสะอาดง่าย มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า
๖๐ เซนติเมตร และอาจเป็นแบบพับเก็บได้
(๔)
น้ำประปาหรือน้ำสะอาดอย่างเพียงพอ
และจัดให้มีที่ล้างทำความสะอาดอาหารและภาชนะในบริเวณแผงจำหน่ายอาหารสด
แผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๕) ทางระบายน้ำจากจุดที่มีที่ล้าง โดยเป็นรางแบบเปิด
ทำด้วยวัสดุที่มีผิวเรียบ มีความลาดเอียงให้สามารถระบายน้ำได้สะดวกมีตะแกรงดักมูลฝอยก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะ
และไม่ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ประชาชนข้างเคียง ในกรณีจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจกำหนดให้จัดให้มีบ่อดักไขมันหรือบ่อพักน้ำเสีย
ก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะก็ได้
(๖)
กรณีที่มีโครงสร้างเฉพาะเสาและหลังคา โครงเหล็กคลุมผ้าใบ เต็นท์
ร่มหรือสิ่งอื่นใดในลักษณะเดียวกันต้องอยู่ในสภาพที่มั่นคงแข็งแรง
ข้อ
๑๖ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามจำนวนและหลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และตั้งอยู่ในที่ที่เหมาะสมนอกสถานที่ขายของ เว้นแต่จะจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่
ส้วมสาธารณะ
ส้วมเอกชนหรือส้วมของหน่วยงานราชการที่ได้รับอนุญาตให้ใช้อยู่ในบริเวณใกล้เคียง ทั้งนี้ ให้มีระยะห่างจากตลาดไม่เกิน ๕๐
เมตร
ข้อ
๑๗ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยอย่างเพียงพอที่จะรองรับปริมาณมูลฝอยในแต่ละวัน
และมีลักษณะเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๘
เมื่อผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๒
ได้ดำเนินกิจการต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าตลาดประเภทที่
๒ นั้น มีศักยภาพที่จะพัฒนาเป็นตลาดประเภทที่ ๑ ได้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและผู้รับใบอนุญาตร่วมกันพิจารณากำหนดแผนการพัฒนาปรับปรุงตลาดประเภทที่
๒ ให้เป็นตลาดประเภทที่ ๑ ตามกฎกระทรวงนี้ ตามระยะเวลาและขั้นตอนที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๙
การจัดวางสินค้าในตลาดแต่ละประเภทต้องจัดให้เป็นหมวดหมู่และไม่ปะปนกัน เพื่อสะดวกในการดูแลความสะอาดและป้องกันการปนเปื้อนในอาหาร
ข้อ
๒๐
การเปิดและปิดตลาดต้องเป็นไปตามเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๒๑ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๑
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
บำรุงรักษาโครงสร้างต่าง ๆ ของตลาด ให้อยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ดีตลอดเวลา เช่น
ตัวอาคาร พื้น ฝ้าเพดาน แผงจำหน่ายสินค้า ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง
และทางระบายน้ำ อุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น สายไฟ หลอดไฟ พัดลม ก๊อกน้ำ ท่อน้ำประปา
และสาธารณูปโภคอื่น
(๒)
จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง
และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน
และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๓)
ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือให้อยู่ในสภาพที่สะอาด
ใช้การได้ดีและเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๔)
จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสดและแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และมีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจแจ้งให้มีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลมากกว่าเดือนละหนึ่งครั้งก็ได้
(๕)
จัดให้มีการกำจัดสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรคภายในบริเวณตลาดอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
(๖)
ดูแลแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละมิให้ปล่อยน้ำหรือของเหลวไหลจากแผงลงสู่พื้นตลาด
และจัดให้มีทางระบายน้ำหรือของเหลวลงสู่ทางระบายน้ำหลักของตลาด
ข้อ
๒๒
ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๒
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยภายในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย รวมทั้งกรณีที่มีบ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสีย
และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน
และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๒)
ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะ และอ่างล้างมือ ให้อยู่ในสภาพที่สะอาด ใช้การได้ดี และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๓)
จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสดและแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อให้ดำเนินการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขแจ้งให้ปฏิบัติ
(๔)
จัดให้มีการป้องกันไม่ให้น้ำหรือของเหลวไหลจากแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละลงสู่พื้นตลาด
ข้อ
๒๓
เพื่อประโยชน์ในการป้องกันเหตุรำคาญ มลพิษที่เป็นอันตราย
หรือการระบาดของโรคติดต่อผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๑
หรือตลาดประเภทที่ ๒ ต้องไม่กระทำการและต้องควบคุมดูแลมิให้ผู้ใดกระทำการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายอาหารที่ไม่สะอาดหรือไม่ปลอดภัยตามกฎหมายว่าด้วยอาหารในตลาด
(๒)
นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด เว้นแต่สัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อจำหน่าย
(๓)
ฆ่าหรือชำแหละสัตว์ใหญ่ เช่น โค กระบือ แพะ แกะหรือสุกร ในตลาด รวมทั้งฆ่าหรือชำแหละสัตว์ปีกในกรณีที่เกิดการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ในเขตท้องที่นั้น
(๔)
สะสมหรือหมักหมมสิ่งหนึ่งสิ่งใดในตลาด จนทำให้สถานที่สกปรก รกรุงรัง เป็นเหตุรำคาญ
เกิดมลพิษที่เป็นอันตราย หรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ถ่ายเทหรือทิ้งมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใด
นอกจากที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๖)
ทำให้น้ำใช้ในตลาดเกิดความสกปรกจนเป็นเหตุให้เป็นหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๗)
ก่อหรือจุดไฟไว้ในลักษณะซึ่งอาจเป็นที่เดือดร้อนหรือเกิดอันตรายแก่ผู้อื่น
(๘)
ใช้ตลาดเป็นที่พักอาศัยหรือเป็นที่พักค้างคืน
(๙)
กระทำการอื่นใดที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ มลพิษที่เป็นอันตราย
หรือการระบาดของโรคติดต่อ เช่น เสียงดัง แสงกระพริบ ความสั่นสะเทือน
หรือมีกลิ่นเหม็น
ข้อ
๒๔ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติและให้ความร่วมมือกับผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น และเจ้าพนักงานสาธารณสุข ในเรื่อง ดังต่อไปนี้
(๑)
การจัดระเบียบและกฎเกณฑ์ในการรักษาความสะอาดของตลาด
(๒)
การจัดหมวดหมู่สินค้า
(๓)
การดูแลความสะอาดแผงจำหน่ายสินค้าของตน
(๔)
การรวบรวมมูลฝอยลงในภาชนะรองรับที่เหมาะสม
(๕)
การล้างตลาด
(๖)
การเข้ารับการฝึกอบรมด้านสุขาภิบาลอาหารและอื่น ๆ
ตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๗)
การตรวจสุขภาพตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๕
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติเกี่ยวกับสินค้าและแผงจำหน่ายสินค้า
ดังต่อไปนี้
(๑)
ให้วางสินค้าบนแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด
โดยห้ามวางสินค้าล้ำแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด
และห้ามวางสินค้าสูงจนอาจเกิดอันตรายหรือส่งผลกระทบต่อระบบการระบายอากาศ
และแสงสว่าง ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ห้ามวางสินค้าประเภทวัตถุอันตรายปะปนกับสินค้าประเภทอาหาร
(๓)
ให้วางสินค้าประเภทอาหาร เครื่องดื่ม และภาชนะอุปกรณ์ในขอบเขตที่กำหนด โดยสูงจากพื้นตลาดไม่น้อยกว่า
๖๐ เซนติเมตร
(๔)
ห้ามเก็บสินค้าประเภทอาหารไว้ใต้แผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
หรืออาหารที่มีการป้องกันการเน่าเสียและปกปิดมิดชิด ทั้งนี้ ต้องมีการรักษาความสะอาดและป้องกันสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ไม่ใช้แสงหรือวัสดุอื่นใดที่ทำให้ผู้บริโภคมองเห็นอาหารต่างไปจากสภาพที่เป็นจริง
(๖)
ห้ามต่อเติมแผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๖
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องมีสุขอนามัยส่วนบุคคล ดังต่อไปนี้
(๑)
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ เช่น อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
และโรคตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ในระหว่างขายสินค้าต้องแต่งกายสุภาพ สะอาด เรียบร้อย
หรือตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๓)
ในระหว่างขายสินค้าประเภทอาหารต้องปฏิบัติตามหลักสุขอนามัยส่วนบุคคลเช่น
ไม่ไอหรือจามรดอาหาร ไม่ใช้มือหยิบจับอาหารที่พร้อมรับประทานโดยตรง
ล้างมือให้สะอาดก่อนหยิบหรือจับอาหาร ไม่สูบบุหรี่หรือดื่มสุรา ทั้งนี้ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๗
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะในการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง เก็บหรือสะสมอาหาร และการรักษาความสะอาดของภาชนะ น้ำใช้และของใช้ต่าง
ๆ ดังต่อไปนี้
(๑) อาหารที่ขายต้องสะอาด และปลอดภัยตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒)
อาหารสดเฉพาะสัตว์ เนื้อสัตว์ และอาหารทะเลต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิไม่เกิน ๕
องศาเซลเซียส ในตู้เย็นหรือแช่น้ำแข็งตลอดระยะเวลาการเก็บ
(๓)
การจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องใช้เครื่องใช้ ภาชนะที่สะอาด และต้องมีอุปกรณ์ปกปิดอาหารเพื่อป้องกันการปนเปื้อน
และรักษาอุปกรณ์ปกปิดอาหารนั้นให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๔)
ในกรณีที่เป็นแผงจำหน่ายอาหาร ซึ่งมีการทำ ประกอบ
และปรุงอาหารต้องจัดสถานที่ไว้ให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะเพื่อการนั้นและต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักการสุขาภิบาลอาหาร
(๕)
เครื่องมือ เครื่องใช้ และภาชนะอุปกรณ์ที่ใช้ เช่น เขียง เครื่องขูดมะพร้าว จาน
ชาม ช้อนและส้อม ตะเกียบ และแก้วน้ำต้องสะอาดและปลอดภัย
มีการล้างทำความสะอาดและจัดเก็บที่ถูกต้อง
ข้อ
๒๘
ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน/หนังสือรับรองนิติบุคคล (กรณีเป็นนิติบุคคล) ของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารของอาคารตลาด
(๔)
แผนผัง แบบก่อสร้าง และรายการปลูกสร้างของตลาด
(๕)
รูปถ่าย ๑ นิ้ว จำนวน ๒ รูป
(๖)
ใบอนุญาตฉบับเดิม กรณีต่ออายุใบอนุญาต
(๗)
ใบมอบอำนาจ พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนผู้มอบและผู้รับมอบอำนาจ
ข้อ
๒๙
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้น ให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จพร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๐
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๑ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลนาดีเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๒
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๓
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ข้อ
๓๔
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๕
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๖
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๗
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๘
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๙
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๐
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๑ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๒
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทรงศักดิ์ สิทธิพิสัย
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๕.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑๒/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,092 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ว่าด้วยการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๔๓
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลนาดีโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สินค้า หมายความว่า อาหารและสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหาร
อาหาร หมายความว่า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จและอาหารที่ต้องนำไปทำ ประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
ผู้จำหน่ายสินค้า หมายความว่า
ผู้ได้รับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้สัมผัสอาหาร หมายความว่า บุคคลที่เกี่ยวข้องกับอาหารตั้งแต่กระบวนการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่ายและเสิร์ฟอาหาร
รวมถึงการล้างและเก็บภาชนะอุปกรณ์ ได้แก่ ผู้เตรียม ผู้ปรุง ผู้ประกอบ
ผู้เสิร์ฟ
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
ในการจำหน่ายสินค้าประเภทสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหารโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
ผู้จำหน่ายสินค้าจะต้องควบคุมดูแลให้มีการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑) ผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องแต่งกายสะอาดและสุภาพเรียบร้อย
(๒)
แผงสำหรับวางสินค้า เช่น แคร่ แท่น โต๊ะ รถเข็น ต้องทำด้วยวัสดุที่แข็งแรง
มีขนาดและความสูงจากพื้นตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ประกาศกำหนด
(๓)
จัดวางสินค้า อุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้าและทรัพย์สินใด ๆ
ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยไม่ยื่นล้ำบริเวณที่กำหนด
รวมทั้งตัวผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องไม่ล้ำลงมาในผิวจราจร
(๔)
ห้ามจัดวางสินค้าที่จำหน่ายในลักษณะใด ๆ
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๕)
รักษาความสะอาดบริเวณที่จำหน่ายสินค้าอยู่เสมอทั้งในระหว่างที่จำหน่ายสินค้าและหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๖)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะไว้ให้เพียงพอ
และไม่ถ่ายเททิ้งลงในท่อหรือทางระบายน้ำหรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๗)
ห้ามกระทำการใด ๆ กับต้นไม้ เช่น พาด ติดตั้ง วางแผงจำหน่ายสินค้า
หรือเกาะเกี่ยวสายไฟฟ้า
หลอดไฟฟ้าหรืออุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้ารวมตลอดถึงการตอกตะปู
ผูกเชือกหรือยึดสิ่งหนึ่งสิ่งใดโดยเด็ดขาด
(๘)
ห้ามใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้า เครื่องขยายเสียง หรือเปิดวิทยุเทป หรือกระทำโดยวิธีอื่นใดที่ก่อให้เกิดเสียงดังจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๙)
เก็บวัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในการจำหน่ายสินค้าออกจากบริเวณที่อนุญาตให้แล้วเสร็จโดยไม่ชักช้าหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๑๐)
หยุดประกอบการจำหน่ายสินค้าเพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ การรักษาความสะอาด
สาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๑๑)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๖
ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๕
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ
ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค
รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม
และเก็บเป็นสัดส่วนมีการปกปิดไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องสะอาด ปลอดภัย
ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔) อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส
และวัตถุเจือปนอาหารต้องปลอดภัย ได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
โดยบรรจุในภาชนะที่สะอาดมีการปกปิดและป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕
เซนติเมตร และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาด มีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
มีการเก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร
ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน
รวมทั้งต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง
ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภทมีสภาพดี
ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒) ตู้อบ เตาอบ
เตาไมโครเวฟต้องสะอาดมีประสิทธิภาพปลอดภัยสภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง
และเศษอาหารต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยใช้สารทำความสะอาดที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาด ปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ
หรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้
และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด สวมรองเท้าหุ้มส้น มีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ
จำหน่ายและเสิร์ฟอาหาร ให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ
ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงหรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหาร และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตราย และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่าย เททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้
ภาชนะและอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ ๗
ในการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย ผู้จำหน่าย
และผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายสินค้าในบริเวณที่ได้รับอนุญาต
(๒)
แต่งกายสะอาด สุภาพเรียบร้อย
(๓)
ห้ามทิ้งมูลฝอยจากการเร่ขายลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๔)
ห้ามใช้เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุเทปหรือส่งเสียงดังในขณะที่เร่ขายจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
หยุดประกอบการค้าเพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ การรักษาความสะอาดสาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๖)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๘ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๗
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ
ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค
รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม
และเก็บเป็นสัดส่วนมีการปกปิดไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องสะอาด ปลอดภัย ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหารต้องปลอดภัย
ได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
โดยบรรจุในภาชนะที่สะอาดมีการปกปิดและป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕
เซนติเมตร และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาดมีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
มีการเก็บในภาชนะที่สะอาดสภาพดีมีฝาปิด วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร
ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน
รวมทั้งต้องไม่นำอาหาร หรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม และอุปกรณ์ เครื่องใช้ต่าง
ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภทมีสภาพดี
ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒) ตู้อบ เตาอบ
เตาไมโครเวฟต้องสะอาดมีประสิทธิภาพปลอดภัยสภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง และเศษอาหาร ต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยใช้สารทำความสะอาดที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาดปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อหรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ ได้แก่
อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด คางทูม
วัณโรคในระยะอันตราย โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด
สวมรองเท้าหุ้มส้น มีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ
จำหน่ายและเสิร์ฟอาหาร ให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ
ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงหรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหาร และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิด
การปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตราย และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่าย เททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้
ภาชนะและอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๙
ห้ามผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าประกอบกิจการเมื่อมีเหตุอันควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อหรือเป็นพาหะของโรคติดต่อ
ข้อ
๑๐
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีหน้าที่ควบคุมดูแลที่หรือทางสาธารณะเพื่อประโยชน์ใช้สอยของประชาชนทั่วไป
ห้ามให้ผู้ใดจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติหรือเร่ขาย
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาตตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นระบุชนิด หรือประเภทของสินค้า ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้า
และสถานที่ที่จะจัดวางสินค้าเพื่อจำหน่ายในกรณีที่จะมีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
รวมทั้งจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดตามที่เห็นสมควรไว้ในใบอนุญาตด้วยก็ได้
การเปลี่ยนแปลงชนิดหรือประเภทของสินค้า
ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้าหรือสถานที่จัดวางสินค้าให้แตกต่างไปจากที่ระบุไว้ในใบอนุญาตจะกระทำได้ต่อเมื่อผู้รับใบอนุญาตได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้จดแจ้งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวไว้ในใบอนุญาตแล้ว
ข้อ
๑๑
ผู้ใดประสงค์จะจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
ใบรับรองแพทย์ของผู้รับใบอนุญาต และผู้ช่วยจำหน่าย (กรณีจำหน่ายอาหาร และ/หรือเครื่องดื่ม)
(๔)
รูปถ่ายหน้าตรงครึ่งตัว ไม่สวมหมวก ไม่สวมแว่นตาดำ ขนาด ๑x๑ นิ้ว
ของผู้รับใบอนุญาต และผู้ช่วยจำหน่าย คนละ ๓ รูป เพื่อติดไว้ในทะเบียน ๑ รูป
ในใบอนุญาต ๑ รูป และบัตรสุขลักษณะประจำตัวอีก ๑ รูป
(๕)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๒ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลา
ที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๑๓
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๑๔
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๑๕
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๑๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลายหรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ ๑๗
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๘
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๑๙
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๐
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๑
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้
ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๒
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๒๓
ผู้ใดฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้าพนักงานหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๔ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๒
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทรงศักดิ์ สิทธิพิสัย
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๓.
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๕.
คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๑/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,093 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงและปล่อยสัตว์ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงและปล่อยสัตว์
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ว่าด้วยการควบคุมการเลี้ยงและปล่อยสัตว์
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหาร ส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๙ และมาตรา ๓๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงและนายอำเภอศรีธาตุ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงและปล่อยสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงนับแต่วันที่ปิดประกาศโดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า การมีสัตว์ไว้ในครอบครอง
และดูแลเอาใจใส่บำรุงรักษาตลอดจนให้อาหารเป็นอาจิณ
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า การสละการครอบครองสัตว์
หรือปล่อยสัตว์ให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์โดยปราศจากการควบคุม
เจ้าของสัตว์ หมายความรวมถึง ผู้ครอบครองสัตว์
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า คอกสัตว์ กรงสัตว์
ที่ขังสัตว์ หรือสถานที่ในลักษณะอื่นที่ใช้ในการควบคุมสัตว์ที่เลี้ยง
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์
หรือใช้สัญจรได้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดที่ซึ่งเป็นสิ่งโสโครก หรือมีกลิ่นเหม็น
จากการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา ๔๔ วรรคสอง
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
ให้องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงเป็นเขตควบคุมการเลี้ยงและปล่อยสัตว์
ดังต่อไปนี้
(๑) สุนัข
(๒) แมว
(๓) ไก่
(๔) เป็ด
(๕) โค
(๖) กระบือ
(๗) สุกร
(๘) ช้าง
(๙) แพะ
(๑๐) แกะ
(๑๑) ม้า
(๑๒) สัตว์ป่าตามกฎหมายว่าด้วยการสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่าซึ่งได้รับอนุญาตจากกรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช
(๑๓) สัตว์อื่น ๆ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๖ ห้ามทำการเลี้ยงสัตว์
หรือปล่อยสัตว์ ที่ต้องควบคุมตามข้อ ๕ ในที่หรือทางสาธารณะในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ความในวรรคหนึ่งไม่ใช้บังคับแก่การเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์
ดังต่อไปนี้
(๑) เพื่อการรักษาโรคเจ็บป่วย หรือสร้างภูมิคุ้มกันโรคของสัตว์
(๒) เพื่อกิจกรรมใด ๆ ที่เจ้าพนักงาน
ประกาศกำหนดพื้นที่ส่วนหนึ่งส่วนใดให้เลี้ยงโดยมีกำหนดระยะเวลาที่แน่นอนเป็นการเฉพาะ
(๓) เพื่อการย้ายถิ่นฐานของเจ้าของสัตว์
(๔) เพื่อการกุศล หรือจารีตประเพณี โดยได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๕) เพื่อในพระราชพิธีหรือพิธีกรรมทางศาสนาตามประกาศของทางราชการ
ข้อ
๗
เพื่อประโยชน์ในการควบคุมการเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะหรือสถานที่ของเอกชนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกประกาศกำหนดเขตพื้นที่เลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ที่ต้องควบคุมตามข้อ
๕ โดยให้มีมาตรการอย่างใดอย่างหนึ่ง ต่อไปนี้
(๑) กำหนด จำนวน ประเภท และชนิดของสัตว์ที่เลี้ยง
(๒) กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ เงื่อนไข การอนุญาต และค่าธรรมเนียมการเลี้ยง
และปล่อยสัตว์
ข้อ
๘
นอกจากการเลี้ยงสัตว์ตามปกติวิสัยแล้ว เจ้าของสัตว์ต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตว์ที่มั่นคงแข็งแรงตามความเหมาะสมแก่ประเภทและชนิดของสัตว์โดยมีขนาดเพียงพอแก่การดำรงชีวิตของสัตว์
มีแสงสว่าง และการระบายอากาศที่เพียงพอ มีระบบการระบายน้ำและกำจัดสิ่งปฏิกูลที่ถูกสุขลักษณะ
(๒) รักษาสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้สะอาดอยู่เสมอ จัดเก็บสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะเป็นประจำไม่ปล่อยให้เป็นที่หมักหมมจนเกิดกลิ่นเห็นรบกวนผู้ที่อยู่อาศัยใกล้เคียง
(๓) เมื่อสัตว์ตายลงเจ้าของสัตว์จะต้องกำจัดซากสัตว์ และมูลสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะ
เพื่อป้องกันมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์แมลง หรือสัตว์นำโรค ทั้งนี้
โดยวิธีที่ไม่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญจากกลิ่น ควัน
และไม่เป็นเหตุให้เกิดการปนเปื้อนของแหล่งน้ำ
(๔) จัดให้มีการสร้างภูมิคุ้มกันโรคสัตว์
เพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
(๕) ให้เลี้ยงสัตว์ในสถานที่ของตน ไม่ปล่อยให้สัตว์อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์โดยปราศจากการควบคุม
กรณีที่เป็นสัตว์ดุร้ายจะต้องเลี้ยงในสถานที่ หรือกรง ที่บุคคลภายนอกเข้าไปไม่ถึงสัตว์และมีป้ายเตือน
(๖) ควบคุมการเลี้ยงสัตว์ของตนไม่ให้ก่ออันตรายหรือเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๗) ปฏิบัติการอื่นใด ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ คำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งปฏิบัติตามข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศ และคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ข้อ
๙
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรสงสัยว่าสัตว์เลี้ยงนั้นเป็นโรคอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพแก่บุคคลทั่วไป
ให้เจ้าของสัตว์แยกกักสัตว์นั้นไว้ต่างหาก
และแจ้งให้องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงทราบโดยเร็ว
โดยเจ้าของสัตว์ต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข พนักงานเจ้าหน้าที่
หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นอย่างเคร่งครัด
ข้อ ๑๐ ในกรณีเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หรือพนักงานเจ้าหน้าที่พบสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะ
โดยไม่ปรากฏเจ้าของหรือผู้ครอบครองสัตว์ อันเป็นการฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น เจ้าพนักงานสาธารณสุข หรือพนักงานเจ้าหน้าที่
มีอำนาจกักสัตว์ดังกล่าวไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
เมื่อพ้นกำหนดแล้วยังไม่มีผู้ใดมาแสดงหลักฐานว่าเป็นเจ้าของสัตว์เพื่อรับคืนสัตว์
ให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลนายูง แต่การกักสัตว์ไว้อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้นหรือผู้อื่น
หรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควร เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะทำการขายสัตว์นั้นตามสมควรแก่กรณีก่อนครบกำหนดเวลากักสัตว์ก็ได้
เงินที่ได้จากการขายสัตว์ เมื่อได้หักค่าใช้จ่ายในการขายสัตว์
และการเลี้ยงดูระหว่างกักสัตว์แล้วให้เก็บรักษาไว้แทนสัตว์
ในกรณีเจ้าของสัตว์มาแสดงตนขอรับสัตว์คืนในระหว่างการกักสัตว์ให้เจ้าของสัตว์เสียค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูระหว่างกักสัตว์ให้แก่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงตามจำนวนที่จ่ายจริง
ในกรณีที่ปรากฏว่าสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หรือพนักงานเจ้าหน้าที่พบนั้นเป็นโรคติดต่ออันอาจเป็นอันตรายต่อประชาชนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควรได้
ข้อ ๑๑
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท
ข้อ ๑๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงรักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๙
ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
อริสมันต์ บุตรอินทร์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน ๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๒๔๓/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,094 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง
การจัดการมูลฝอยทั่วไป
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
ว่าด้วยการจัดการมูลฝอยทั่วไป
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล
(ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓
และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลนาดีโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีและนายอำเภอเฝ้าไร่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาดีตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยทั่วไป หมายความว่า
มูลฝอยตามกฎหมายว่าด้วยการสาธารณสุขที่เกิดจากอาคาร ที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า
สถานประกอบการ สถานบริการ โรงงานอุตสาหกรรม ตลาด สถาบันต่าง ๆ
รวมทั้งมูลฝอยที่เกิดจากกิจกรรมต่าง ๆ ในชุมชน แต่ไม่รวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ หมายความว่า
มูลฝอยที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ หรือนำมาผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ได้ ได้แก่ แก้ว
กระดาษ โลหะ พลาสติก และวัสดุอื่น ๆ
ตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน หมายความว่า
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนตามกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยติดเชื้อ หมายความว่า มูลฝอยติดเชื้อตามกฎกระทรวง
ว่าด้วยการกำจัดมูลฝอยติดเชื้อ พ.ศ. ๒๕๔๕
น้ำชะมูลฝอย หมายความว่า ของเหลวที่ไหลชะผ่านหรือที่ออกมาจากมูลฝอยซึ่งอาจประกอบด้วยสารละลายหรือสารแขวนลอยผสมอยู่
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
อาคารอยู่อาศัยรวม หมายความว่า
อาคารหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของอาคารที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยสำหรับหลายครอบครัว
โดยแบ่งออกเป็นหน่วยแยกจากกันสำหรับแต่ละครอบครัว
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปในเขตราชการส่วนท้องถิ่นเป็นอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรราชการส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นหรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำ
การเก็บ ขน หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขนหรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไป หรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บขนมูลฝอยทั่วไปของราชการส่วนท้องถิ่นหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการเก็บ
ขน และกำจัดมูลฝอยทั่วไปแก่ราชการส่วนท้องถิ่นตามอัตรา
ที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้ การจัดเก็บค่าธรรมเนียมการกำจัดมูลฝอยทั่วไปราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้และตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ ห้ามผู้ใดถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นในที่หรือทางสาธารณะซึ่งมูลฝอยทั่วไป
นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ ๙ ให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
ที่พักอาศัย ธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการโรงงานอุตสาหกรรม ตลาด สถาบันต่าง
ๆ และสถานที่ที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป ต้องมีการคัดแยกมูลฝอยอย่างน้อยเป็น
๓ ประเภท ประกอบด้วย มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ มูลฝอยทั่วไปอื่น ๆ และมูลฝอยอินทรีย์
ข้อ
๑๐ ถุงหรือภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยต้องมีคุณลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ถุงบรรจุมูลฝอย
(๑.๑)
ถุงบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีความเหนียว ทนทาน ไม่ฉีกขาดง่าย ไม่รั่วซึม
ขนาดเหมาะสมสามารถเคลื่อนย้ายได้โดยสะดวก
(๑.๒)
ถุงพลาสติกหรือถุงที่ทำจากวัสดุอื่นสำหรับบรรจุมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ ต้องมีข้อความว่า
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๑.๓)
ถุงพลาสติกหรือถุงที่ทำจากวัสดุอื่นสำหรับบรรจุมูลฝอยทั่วไป ต้องมีข้อความว่า มูลฝอยทั่วไป และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๒)
ภาชนะบรรจุมูลฝอย
(๒.๑)
ภาชนะบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องทำจากวัสดุที่ทำความสะอาดง่าย มีความแข็งแรง ทนทาน
ไม่รั่วซึม มีฝาปิดเปิดมิดชิดสามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรคได้
ขนาดพอเหมาะสามารถเคลื่อนย้ายได้โดยสะดวก ง่ายต่อการถ่ายเท มูลฝอย
(๒.๒)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ต้องมีข้อความว่า มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
(๒.๓)
ภาชนะสำหรับบรรจุมูลฝอยทั่วไปต้องมีข้อความว่า มูลฝอยทั่วไป และต้องมีขนาดและสีของข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ข้อ
๑๑ ให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ บรรจุมูลฝอยทั่วไปในถุงหรือภาชนะบรรจุมูลฝอยทั่วไปตามข้อ
๑๐ ในกรณีบรรจุในถุงต้องบรรจุในปริมาณที่เหมาะสมไม่ล้นถุงและมัดปากถุงให้แน่นด้วยเชือกหรือวัสดุอื่นที่มีความเหนียวเพื่อป้องกันการหกหล่นของมูลฝอย
กรณีบรรจุในภาชนะบรรจุต้องบรรจุในปริมาณที่เหมาะสมไม่ล้นภาชนะและปิดฝาภาชนะเพื่อป้องกันการหกหล่นของมูลฝอย
และต้องมีการทำความสะอาดเป็นประจำ
ข้อ ๑๒ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารอยู่อาศัยรวมที่มีจำนวนห้องพักตั้งแต่
๘๐ ห้องขึ้นไป หรือมีพื้นที่ใช้สอยมากกว่า ๔,๐๐๐ ตารางเมตรขึ้นไป หรือธุรกิจร้านค้า สถานประกอบการ สถานบริการ ตลาด
สถาบันต่าง ๆ ที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน ๒ ลูกบาศก์เมตรต่อวัน
ต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ ๑๕
หรือภาชนะรองรับที่มีขนาดใหญ่ที่มีลักษณะตามข้อ ๑๖
ข้อ
๑๓ ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการเก็บรวบรวมมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๔ ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานคัดแยกและเก็บรวบรวมมูลฝอย
ข้อ
๑๕ ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
เป็นอาคารหรือเป็นห้องแยกเป็นสัดส่วนเฉพาะสามารถบรรจุมูลฝอยได้ไม่น้อยกว่า ๒ วัน มีการแยกเก็บมูลฝอยทั่วไปเป็นสัดส่วน ตั้งอยู่ในสถานที่สะดวกต่อการเก็บรวบรวม
ขนถ่าย อยู่ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคและสถานที่ประกอบอาหารตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
พื้น ผนัง เรียบ ทำด้วยวัสดุที่ทนทาน ทำความสะอาดง่าย มีลักษณะสามารถปิดได้มิดชิด สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
และมีการระบายอากาศดี
(๓)
มีรางหรือท่อระบายน้ำทิ้ง เชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๔)
ประตูกว้างเพียงพอให้สามารถเคลื่อนย้ายมูลฝอยได้โดยสะดวก
(๕)
มีการกำหนดขอบเขตบริเวณที่ตั้งสถานที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปมีข้อความที่มีขนาดเห็นได้ชัดเจนว่า
ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไป และมีการดูแลรักษาความสะอาดเป็นประจำอย่างน้อยสัปดาห์ละ
๑ ครั้ง
ข้อ
๑๖ ภาชนะรองรับที่มีขนาดใหญ่ต้องมีลักษณะที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ตั้งอยู่ในบริเวณที่เหมาะสม แยกเป็นสัดส่วนเฉพาะ พื้นฐานเรียบ มั่นคง แข็งแรง ทำความสะอาดง่าย
มีรางระบายน้ำโดยรอบเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภค
สถานที่ปรุงประกอบอาหารตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ตั้งอยู่ในบริเวณที่สะดวกต่อการขนย้ายและไม่กีดขวางเส้นทางจราจรเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๓)
มีลักษณะเปิดปิดได้มิดชิด แข็งแรง ทนทาน
สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรคสะดวกต่อการขนถ่ายมูลฝอย และสามารถล้างทำความสะอาดได้ง่าย
มีระบบรวบรวมและป้องกันน้ำชะมูลฝอยไหลปนเปื้อนสู่สิ่งแวดล้อม
(๔)
มีการทำความสะอาดเป็นประจำ หรืออย่างน้อยสัปดาห์ละ ๑ ครั้ง
ข้อ
๑๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมที่เป็นแหล่งกำเนิดมูลฝอยทั่วไป
ห้ามทิ้งของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานปะปนกับมูลฝอยทั่วไปและต้องปฏิบัติตามข้อ
๙ ข้อ ๑๐ ข้อ ๑๑ ในกรณีเจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรมตามวรรคหนึ่งที่มีปริมาณมูลฝอยเกิน
๒ ลูกบาศก์เมตรต่อวัน ต้องจัดให้มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปตามข้อ ๑๕ หรือข้อ ๑๖ ด้วย
ข้อ
๑๘ ให้ราชการส่วนท้องถิ่นจัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยทั่วไปในที่หรือทางสาธารณะอย่างถูกสุขลักษณะตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๙ ในกรณีราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการ เก็บ
ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
มีสถานที่แยกเก็บมูลฝอยทั่วไป ต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
เป็นพื้นที่เฉพาะมีขนาดเพียงพอเหมาะสมสามารถรองรับมูลฝอยทั่วไป ที่จะนำเข้ามาแยกเก็บตามประเภทของมูลฝอยได้มีการรักษาบริเวณโดยรอบให้สะอาดและเป็นระเบียบอยู่เสมอ
(๒)
มีแสงสว่างเพียงพอสามารถมองเห็นวัตถุต่าง ๆ ได้ชัดเจน
(๓)
มีการระบายอากาศเพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๔)
จัดให้มีห้องน้ำ ห้องส้วม อ่างล้างมือที่สะอาดเพียงพอสำหรับใช้งาน
และชำระล้างร่างกาย
(๕)
มีการป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๖)
มีการป้องกันฝุ่นละออง กลิ่น เสียง ความสั่นสะเทือน หรือการดำเนินการที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญหรือผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชน
(๗)
จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอัคคีภัยและมีการบำรุงรักษาให้พร้อมใช้งานตลอดเวลา
(๘)
มีระบบรวบรวมและบำบัดน้ำเสีย และน้ำทิ้งที่ระบายออกสู่ภายนอกเป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐานคุณภาพน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๙)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เก็บรวบรวมมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปีและผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงาน
สถานที่แยกเก็บมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะเป็นอาคารต้องเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ในกรณีวิสาหกิจชุมชนหรือกลุ่มชุมชนดำเนินการแยกเก็บมูลฝอยในลักษณะที่ไม่เป็นการค้าหรือหากำไร
ต้องแจ้งราชการส่วนท้องถิ่นที่วิสาหกิจชุมชนหรือกลุ่มชุมชนนั้นตั้งอยู่ และให้ราชการส่วนท้องถิ่นกำกับดูแลการดำเนินงานให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ข้อ
๒๐ ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขนมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
หรือบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการขนมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการทำการเก็บรวบรวมและขนมูลฝอยทั่วไปจากแหล่งกำเนิดต่าง
ๆ ต้องดำเนินการขนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
ให้แยกขนมูลฝอยตามประเภทตามข้อ ๙ หรือกำหนดวันในการขนตามประเภทของมูลฝอย
หรือตามที่ราชการส่วนท้องถิ่นประกาศกำหนดและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
(๒)
ใช้ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามที่กำหนดในข้อ ๒๑
(๓)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่เก็บ ขนมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๔)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาลไว้ประจำรถเก็บ
ขนมูลฝอยทั่วไปด้วย
(๕)
ต้องจัดให้มีสถานที่ล้างยานพาหนะที่มีลักษณะเป็นพื้นเรียบ แข็งแรง ทนทาน
มีความลาดเอียง น้ำไม่ท่วมขัง ทำความสะอาดง่าย
มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียเชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
และมีการป้องกันเหตุรำคาญและผลกระทบต่อสุขภาพ
(๖)
จัดให้มีบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปเป็นการเฉพาะ มีขนาดกว้างขวางเพียงพอ มีรางหรือท่อระบายน้ำเสียจากการล้างยานพาหนะเข้าสู่ระบบบำบัดน้ำเสีย
เว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(๗)
ต้องทำความสะอาดบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะและล้างทำความสะอาดยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการขนมูลฝอยทั่วไปเป็นประจำทุกวัน
(๘)
ต้องมีมาตรการควบคุม กำกับการขนมูลฝอยเพื่อป้องกันการลักลอบทิ้งมูลฝอย
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑ ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะดังนี้
(๑)
ตัวถังบรรจุมูลฝอยทั่วไปมีความแข็งแรงทนทาน ไม่รั่วซึม มีลักษณะปกปิด
เป็นแบบที่ง่ายต่อการบรรจุ ขนถ่าย และทำความสะอาดง่าย
(๒)
มีการป้องกันหรือมีการติดตั้งภาชนะรองรับน้ำจากมูลฝอย
เพื่อมิให้รั่วไหลตลอดการปฏิบัติงาน
และนำน้ำเสียจากมูลฝอยไปบำบัดในระบบบำบัดน้ำเสีย
(๓)
มีสัญลักษณ์หรือสัญญาณไฟติดไว้ประจำยานพาหนะชนิดไม่มีเสียงดังก่อให้เกิดความรำคาญและสามารถมองเห็นได้ในระยะไกล
เปิดให้สัญญาณขณะปฏิบัติงานเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๔)
มีความปลอดภัยสำหรับการปฏิบัติงาน
ระดับที่ขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปใส่ในตัวถังยานพาหนะต้องไม่สูงเกินไป
หรืออยู่ในระดับที่ปลอดภัยต่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานในขณะปฏิบัติงาน
กรณีบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการเก็บขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น
ให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไปพร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นดำเนินการ และชื่อ
ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลหรือนิติบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
ในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
กรณีบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งได้รับอนุญาต
ให้ผู้ได้รับอนุญาตแสดงชื่อบุคคลหรือนิติบุคคล เลขที่ใบอนุญาตของบริษัทด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
พร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุวิธีการที่ราชการส่วนท้องถิ่นอนุญาตให้บุคคลหรือนิติบุคคลนั้นดำเนินการ
และชื่อ ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลหรือนิติบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนมูลฝอยทั่วไป
ในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ข้อ
๒๒ ในกรณีที่จัดให้มีสถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไป
สถานีขนถ่ายมูลฝอยทั่วไปต้องมีลักษณะและการขนถ่ายที่ต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
มีลักษณะเป็นอาคาร มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยทั่วไปที่ต้องพักรอการขนถ่าย
มีการระบายอากาศ และแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๒)
มีการป้องกันกลิ่นจากมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงานและการขนส่ง การปลิวของมูลฝอย
เสียงดังรบกวน สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๓)
มีระบบบำบัดน้ำเสีย โดยน้ำที่ระบายออกสู่ภายนอกต้องได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องเว้นแต่อาคารที่ไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
ข้อ
๒๓ ในการกำจัดมูลฝอยทั่วไป
ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดมูลฝอยทั่วไปภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น และบุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการ
เก็บ ขน และกำจัด
มูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการดังนี้
(๑)
ต้องกำจัดมูลฝอยทั่วไป โดยวิธีใดวิธีหนึ่ง หรือหลายวิธี ตามที่กำหนดในข้อ ๒๔
(๒)
ห้ามนำของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน มูลฝอยติดเชื้อ
รวมทั้งมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนมากำจัดร่วมกับมูลฝอยทั่วไป
(๓)
ต้องทำการศึกษาความเหมาะสมและออกแบบเบื้องต้นก่อนทำการก่อสร้างระบบกำจัดมูลฝอยทั่วไปและมีมาตรการควบคุมกำกับการดำเนินงานกำจัดมูลฝอยในแต่ละวิธีให้เป็นไปตามสุขลักษณะการจัดการมูลฝอยทั่วไปเพื่อป้องกันไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
(๔)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่กำจัดมูลฝอยทั่วไปต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยในการทำงานตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยทั่วไป
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาล
ติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่กำจัดมูลฝอยทั่วไปด้วย
ข้อ
๒๔ การกำจัดมูลฝอยทั่วไปต้องไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อมซึ่งมีวิธีดำเนินการดังนี้
(๑)
การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
(๒)
การเผาในเตาเผา
(๓)
การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพ
(๔)
การกำจัดแบบผสมผสาน
(๕)
วิธีอื่นตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๒๕ การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ไม่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ และชั้นที่ ๒
ห่างจากสนามบิน บ่อน้ำดื่ม โรงงานผลิตน้ำประปา สถานศึกษา ศาสนสถาน โบราณสถาน
หรือแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ ในกรณีเป็นพื้นที่ลุ่มที่มีโอกาสเกิดน้ำท่วมฉับพลัน
หรือน้ำป่าไหลหลากต้องมีมาตรการป้องกันและแก้ไขเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
ทั้งนี้ ระยะห่างและมาตรการป้องกัน
รวมทั้งเกณฑ์ในการคัดเลือกสถานที่ตั้งอื่น ๆ ให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๒)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่ฝังกลบ จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้
ถนน รางระบายน้ำผิวดิน เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการฝังกลบและปัญหากลิ่นรบกวน
(๓)
มีระบบป้องกันการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินจากน้ำชะมูลฝอย
โดยมีการบดอัดก้นบ่อด้านล่างและด้านข้างให้แน่นและปูด้วยแผ่นวัสดุกันซึม ทั้งนี้ ตามลักษณะและเงื่อนไขตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๔)
มีระบบรวบรวมน้ำชะมูลฝอยจากก้นบ่อเพื่อส่งไปยังระบบบำบัดน้ำเสียที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนน้ำใต้ดิน
และมีกระบวนการบำบัดน้ำชะมูลฝอยให้ได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการกลบทับหน้ามูลฝอยรายวันด้วยดินหรือวัสดุกลบทับอื่น
และปิดการฝังกลบเมื่อบ่อฝังกลบเต็มโดยปิดทับหน้าบ่อฝังกลบด้วยดินหนาอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือวัสดุอื่นที่เหมาะสมเพื่อป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย
ไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค รวมทั้งไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
(๖)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๗)
ต้องมีระบบรวบรวมและระบายก๊าซออกจากหลุมฝังกลบ
และมีระบบเผาทำลายก๊าซหรือมีระบบการนำก๊าซไปใช้ประโยชน์เป็นเชื้อเพลิง
(๘)
มีบ่อสำหรับตรวจสอบการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินและในระหว่างการดำเนินการฝังกลบให้รายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำทุก
๖ เดือน กรณีที่มีการปิดบ่อฝังกลบแล้วให้มีการตรวจสอบ ปีละ ๑ ครั้ง
ติดต่อกันเป็นระยะเวลา ๕ ปี ทั้งนี้
หลักเกณฑ์วิธีการรายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือตามที่กระทรวงสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๖ การเผาในเตาเผาต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๒๓ (๓) มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับกระบวนการเผามูลฝอยทั่วไป
มีการระบายอากาศและแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๒)
มีที่พักรวมมูลฝอยทั่วไปที่มีลักษณะตามข้อ ๑๕
(๓)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่เผามูลฝอย
จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้ ถนน รางระบายน้ำผิวดิน
เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการเผาและปัญหากลิ่นรบกวน
(๔)
ต้องเผามูลฝอยทั่วไปที่อุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๘๕๐ องศาเซลเซียส
และมีระบบควบคุมคุณภาพอากาศที่ปล่อยออกจากปล่องเตาเผามูลฝอยทั่วไปให้ได้มาตรฐานควบคุมการปล่อยทิ้งอากาศเสียจากเตาเผามูลฝอยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๖)
มีการบำบัดน้ำเสียจากระบบกำจัด และน้ำเสียใด ๆ
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในสถานที่กำจัดให้ได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
มีการกำจัดเถ้าหนัก
โดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลที่มีการป้องกันน้ำชะขี้เถ้า
ปนเปื้อนแหล่งน้ำผิวดินและใต้ดิน และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าหนักที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและมีมาตรการในการนำเถ้าหนักออกไปกำจัดเป็นประจำ
(๘)
มีการกำจัดเถ้าเบาโดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างปลอดภัยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าเบาที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
และมีมาตรการในการนำเถ้าเบาออกไปกำจัดเป็นประจำ
ข้อ
๒๗ การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสมให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๒๓ (๓)
(๒)
อาคารเก็บรวบรวมมูลฝอยมีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่นำมาหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพ
มีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
มูลฝอยจากการแยกเก็บส่วนที่หมักทำปุ๋ยหรือหมักทำก๊าซชีวภาพไม่ได้
ต้องมีระบบกำจัดหรือส่งไปกำจัดโดยวิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
หรือการเผาในเตาเผา หรืออาจมีการนำมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ได้ไปใช้ประโยชน์
(๖) ต้องบำบัดน้ำชะมูลฝอย
น้ำเสียจากสถานที่เก็บรวบรวมมูลฝอยและสถานที่หมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพให้ได้คุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
กรณีหมักทำก๊าซชีวภาพ
บ่อหมักต้องเป็นระบบปิดมีการนำก๊าซชีวภาพไปใช้ประโยชน์และมีระบบเผาก๊าซทิ้งกรณีระบบการใช้ประโยชน์จากก๊าซชีวภาพหยุดการทำงาน
ข้อ
๒๘ การกำจัดแบบผสมผสานซึ่งระบบกำจัดใช้วิธีการกำจัดมากกว่า
๑ วิธีตามข้อ ๒๔ (๑) (๒) (๓) หรือวิธีอื่น ๆ ตามข้อ ๒๔ (๕)
ต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสมมีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่กำจัด
(๒)
อาคารรวบรวมมูลฝอย และอาคารอื่น ๆ ของระบบกำจัดมูลฝอยต้องมีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
(๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยภายในอาคาร
(๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน
ความสั่นสะเทือนเสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
(๕)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการเผาในเตาเผาดำเนินการเผาให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๒๖
(๖)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพ
จะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ ๒๗
ข้อ
๒๙ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไปโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๓๐ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดมูลฝอยทั่วไป
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตราชการส่วนท้องถิ่น
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ พร้อมกับเอกสารและหลักฐานดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
สำเนาทะเบียนบ้านเจ้าของกิจการ
(๒)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน และสำเนาทะเบียนบ้านของผู้จัดการ
(๓)
สำเนาทะเบียนบ้านของสถานที่ที่ใช้เป็นที่ตั้งสถานประกอบกิจการ
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคล พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคล
(กรณีผู้ขอรับใบอนุญาตเป็นนิติบุคคล)
(๕)
หลักฐานแสดงว่าอาคารที่ใช้เป็นสถานประกอบกิจการสามารถใช้ประกอบกิจการนั้นได้โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
(๖)
หนังสือยินยอมให้ใช้อาคารหรือสัญญาเช่าจากเจ้าของอาคาร (กรณีผู้ขอรับใบอนุญาตไม่มีกรรมสิทธิ์ในอาคารที่ใช้เป็นสถานประกอบกิจการ)
(๗)
สำเนาทะเบียนรถยนต์บรรทุกที่ใช้ประกอบกิจการ
(๘)
สำเนาแสดงสิทธิการครอบครองหรือกรรมสิทธิ์ในที่ดินที่ใช้ในการดำเนินการกำจัดมูลฝอย
(๙)
หนังสือมอบอำนาจที่ถูกต้องตามกฎหมาย พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้มอบอำนาจและผู้รับมอบอำนาจ
(กรณีเจ้าของไม่สามารถมายื่นคำขอด้วยตนเอง)
(๑๐)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๓๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลา
ตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี ทั้งนี้ หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๒ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๓ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๕ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๓๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๗ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๘ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด
ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๙ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๔๐ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๔๑ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๔๒ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๓ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๔๔ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๕ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลตำบลนาดีเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๒
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทรงศักดิ์ สิทธิพิสัย
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาดี
เรื่อง การจัดการมูลฝอยทั่วไป พ.ศ. ๒๕๕๙
๓. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๔. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๕. ใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
๖. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการจัดการมูลฝอยทั่วไป
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๑๙ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๖๓ ง/หน้า ๒๘/๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,095 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้ เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗ ประกอบมาตรา ๔๐
มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้และนายอำเภอสามชัย
จึงตราข้อบัญญัติ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้ตั้งแต่เมื่อได้ประกาศไว้โดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้แล้วหนึ่งร้อยยี่สิบวัน
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
อาหาร หมายความว่า ของกินหรือเครื่องค้ำจุนชีวิต
ได้แก่
(๑) วัตถุทุกชนิดที่คนกิน ดื่ม อม หรือนำเข้าสู่ร่างกายไม่ว่าด้วยวิธีใด ๆ
หรือในรูปลักษณะใด ๆ แต่ไม่รวมถึงยา วัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท
หรือยาเสพติดให้โทษตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น แล้วแต่กรณี
(๒) วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้หรือใช้เป็นส่วนผสมในการผลิตอาหาร
รวมถึงวัตถุเจือปนอาหาร สีและเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร
สถานที่บริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที
ทั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับบริโภค
ณ ที่นั้น หรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่หรือบริเวณใด
ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสด
ประกอบหรือปรุงแล้ว หรือของเสียง่าย
ทั้งนี้ ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และความหมายรวมถึงสิ่งอื่นใดที่เป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์หรือซากสัตว์
รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่ก่อสร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ
๕
ผู้ใดจะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใด ซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือหนังสือรับรองการแจ้งตามมาตรา
๔๘ ก่อนการจัดตั้ง
ข้อ
๖ ความในข้อ ๕
ไม่ใช้บังคับแก่การประกอบกิจการดังนี้
(๑) การประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒) การขายของในตลาด
(๓) การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๗ ผู้ขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร ซึ่งขอรับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง ผู้จำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง หรือเก็บสะสมอาหารในสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหารต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดในข้อบัญญัติ
เงื่อนไข ประกาศ คำสั่งที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๘
ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคาร
หรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นขายของในตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้ประกาศกำหนด
ข้อ
๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือได้รับหนังสือรับรองการแจ้งให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ ข้อกำหนด
และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๑๐
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่อใบอายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาต
พร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๑
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าหน้าที่พนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๒
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้
เท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่อใบอนุญาต
การขอต่อใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๘ และข้อ ๙ โดยอนุโลม
ข้อ
๑๓
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
กรณีที่ผู้มีหน้าที่เสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๔
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้
ข้อ
๑๕
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินการตามข้อบัญญัตินี้
จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๖
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๑๗ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบอนุญาตภายในสิบห้าวัน
นับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ ๑๘
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๙
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒) ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติ
หรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีวิตของประชาชน
ข้อ
๒๐ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๑
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๒
ผู้ใดประสงค์จะขอตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคาร
หรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑) รูปถ่ายขนาด ๑ นิ้ว จำนวน ๒ รูป
(๒) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๓) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔) ใบรับรองแพทย์ของผู้ประกอบการ
(๕) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้กำหนด
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแจ้งแก่ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการได้ชั่วคราวในระหว่างเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจการแจ้งให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ตามวรรคหนึ่ง
ถ้าการแจ้งเป็นไปโดยถูกต้องให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ในใบรับแจ้งหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้งหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายได้
ในกรณีที่การแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในสิบห้าวันทำการนับแต่ที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งของผู้แจ้งเป็นอันสิ้นผล แต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัติตามวรรคหนึ่ง
ข้อ
๒๓
ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผย
และเห็นได้ง่าย ณ สถานที่ดำเนินกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ ๒๔
ในกรณีที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับทราบการสูญหายถูกทำลาย
หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนและการออกใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งสูญหายให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๕ เมื่อผู้แจ้งตามมาตรา ๔๘
แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ประสงค์จะเลิกกิจการหรือโอนการดำเนินการให้บุคคลอื่นให้แจ้งเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบด้วย
ข้อ
๒๖
ในกรณีที่ผู้ดำเนินการใดดำเนินการกิจการตามที่ระบุไว้ในบัญญัตินี้ โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา
๔๘ แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และเคยได้รับตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ เพราะเหตุที่ฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแสดงครั้งหนึ่งยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นต่อไป
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการจนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา
๔๘ แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปีก็ได้
ข้อ
๒๗
การแจ้งของพนักงานท้องถิ่นและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้แจ้งหรือผู้ดำเนินการทราบ
ในกรณีที่ไม่พบตัวหรือไม่ยอมรับหนังสือให้ส่งหนังสือการแจ้งหรือคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือปิดหนังสือนั้นไว้โดยเปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้ที่ต้องรับหนังสือและให้ถือว่าผู้นั้นได้ทราบหนังสือดังกล่าวแล้วตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึงหรือวันปิดหนังสือ
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๘ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
มีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนตำบลท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้ ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๙
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๓๐
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้เป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๙
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สนิท บาทขุนทด
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียม
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสำราญใต้ เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่ออายุใบอนุญาต
ตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
๓. ใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายหรือสถานที่สะสมอาหาร
๔. ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
(แบบ สอ. ๔)
๕. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร (แบบ สอ. ๖)
๖. คำขอรับใบแทนใบอนุญาต
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๘๓/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,096 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ว่าด้วยการควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้เหมาะสมกับสภาพการณ์ปัจจุบัน
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวโดยได้รับความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวและนายอำเภอปากท่อ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ให้ยกเลิก
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๔๖
บรรดาข้อบัญญัติ
ข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วก่อนข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจวินิจฉัย ตีความ ออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๕ ในข้อบัญญัตินี้
สถานประกอบกิจการ หมายความว่า
สถานที่ที่ใช้ในการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามประกาศกระทรวงสาธารณสุขที่ออกตามความในมาตรา
๓๑ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินกิจการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก
บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือใช้สอยได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
การค้า หมายความว่า การประกอบธุรกิจ การพาณิชย์
การอุตสาหกรรม การเกษตร การผลิต หรือให้บริการใด ๆ เพื่อประโยชน์อันมีมูลค่า
ผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
ข้าราชการ หรือพนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติการตามมาตรา ๔๔ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๖ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
๑.
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑) การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๒) การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น
ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรง หรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
๒.
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๑) การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
(๒) การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๓) การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๔) การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๕) การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก
เขา หนัง ขนสัตว์ หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๖) การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๗) การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
๓.
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหารการเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๒) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมักดอง
จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก
กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๔) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม
ตุ๋น เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๕) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๖) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่
ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม
หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๗) การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี้ พาสตา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
ที่คล้ายคลึงกัน
(๘) การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๙) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๑๐) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๑๑) การผลิตไอศกรีม
(๑๒) การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น
ๆ
(๑๔) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์
น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก น้ำตาลเมา
(๑๕) การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๑๖) การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๑๗) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา
น้ำจากพืชผักผลไม้ เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๑๘) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ
อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๑๙) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๒๐) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๒๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๒๒) การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๒๓) การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๒๔) การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
๔.
กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๑) การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๒) การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น
เครื่องสำอางรวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๓) การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔) การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๕) การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
๕.
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๒) การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๓) การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง
แป้งสาคู แป้งจากพืชหรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
(๔) การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕) การผลิตยาสูบ
(๖) การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๗) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๘) การผลิตเส้นใยจากพืช
(๙) การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
๖.
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๑) การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยโลหะหรือแร่
(๒) การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาต
ใน ๖ (๑)
(๓) การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๔) การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี
ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๕) การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาต ใน ๖ (๑)
(๖) การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
๗.
กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๑) การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๒) การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๓) การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๔) การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการ หรือจำหน่าย
และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๕) การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๖) การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗) การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๘) การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๙) การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
๘.
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๑) การผลิตไม้ขีดไฟ
(๒) การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๓) การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากไม้
หวาย ชานอ้อย
(๔) การอบไม้
(๕) การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๖) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๗) การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘) การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
๙.
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๑) การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๒) การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๓) การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาต ใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๔) การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๕) การประกอบกิจการโรงแรม
สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๖) การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๗) การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ
รำวง รองเง็ง ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน
๙ (๑)
(๑๐) การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๑๑) การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๑๒) การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๑๓) การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๑๔) การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๑๕) การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๑๖) การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๑๗) การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์ หรือสิ่งแวดล้อม
(๑๘) การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๑๙) การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๐) การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๑) การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน
รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
๑๐.
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑) การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๒) การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๓) การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๔) การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๕) การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๖) การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๗) การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๘) การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
๑๑.
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑) การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๒) การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๓) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔) การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด
โม่ บด หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๑๑ (๒)
(๕) การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๖) การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๗) การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๘) การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๙) การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๐) การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑) การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒) การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน
หรือวัตถุอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๕)
๑๒.
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑) การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๒) การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๓) การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๔) การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๕) การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๗ (๑)
(๖) การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๗) การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๘) การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๙) การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๐) การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑) การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒) การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๓) การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๔) การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง
หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๕) การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๖) การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๗) การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
๑๓.
กิจการอื่น ๆ
(๑) การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๒) การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๓) การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔) การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๕) การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๖) การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๗) การล้างขวด ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๘) การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๙) การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
(๑๐) การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๑) การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๒) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓) การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
หมวด ๒
หลักเกณฑ์และเงื่อนไข
ข้อ
๗
สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้
ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงานหรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตราย
จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายที่เกี่ยวข้องด้วย แล้วแต่กรณี
ข้อ
๘
สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องมีสถานที่ตั้งตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนดโดยคำนึงถึงลักษณะและประเภทของการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการนั้น
ๆ ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของประชาชนหรือก่อเหตุรำคาญด้วย
ข้อ
๙
สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑) ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องบันไดหนีไฟ หรือทางออกฉุกเฉิน
มีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้ ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง มีแสงสว่างเพียงพอ
และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉิน เมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒) ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศ
ให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓) ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนด
ในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกจิ
การที่คนงานอาจเปรอะเป้อื นจากสารเคมี
วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการ
ตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑ สถานที่ประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภทมูลฝอย รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒) ในกรณีที่มีการกำจัดเอง ต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น และต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติ
ว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
จะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๒ สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๓
สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัว ที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร การปรุงอาหาร
การสะสมอาหารสำหรับคนงาน ต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติ
ว่าด้วยสถานจำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๔ สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัย เป็นสัดส่วน และต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
หมวด ๓
การอาชีวอนามัยและความปลอดภัย
ข้อ
๑๕
สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๖ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑) มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง
ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนด หรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒) กรณีที่มีวัตถุอันตราย ต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตรายหรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตราย
หรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
หมวด ๔
การควบคุมของเสีย มลพิษ
หรือสิ่งใด ๆ
ที่เกิดจากการประกอบกิจการ
ของสถานประกอบกิจการ
ข้อ
๑๗ สถานประกอบกิจการใด
ที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือน มลพิษทางอากาศ
มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมี หรือวัตถุอันตรายจะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญ
หรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
หมวด ๕
ใบอนุญาต
ข้อ
๑๘ ในระหว่างที่พระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ยังไม่กำหนดมาตรฐานมลพิษด้านต่าง ๆ
สำหรับกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ให้องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวเลือกนำค่ามาตรฐานด้านมลพิษ
ตามกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องมาบังคับใช้ในข้อบัญญัตินี้โดยอนุโลม
ข้อ
๑๙
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๖
ในลักษณะที่เป็นการค้า เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะ ให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติ เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชน
เพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๒๐
ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องการมีการควบคุมตามข้อ ๖ ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวกำหนด
ข้อ
๒๑
ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไข ให้ครอบคลุม
ทั้งด้านสุขาภิบาลและสิ่งแวดล้อม ด้านสาธารณสุข และด้านความปลอดภัย
ข้อ
๒๒
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๓ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาต
หรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมดและแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลา
ตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๔
บรรดาใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ข้อ
๒๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ในวันที่มารับใบอนุญาต สำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
กรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๖
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ข้อ
๒๗ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๘ กรณีใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นภายในสิบห้าวัน
นับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขดังนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๙
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๐
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒) ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัติ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๑ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนา หรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันเปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๒
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๓
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการ หรือพนักงานส่วนท้องถิ่น เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา ๔๔ วรรคหนึ่ง
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๓๔
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๕
ผู้ประกอบกิจการรายใดซึ่งได้รับอนุญาตให้ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามข้อบังคับตำบลวังมะนาว เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๔๖ ให้ใบอนุญาตดังกล่าวมีผลบังคับใช้ต่อไปจนกว่าจะหมดอายุหรือถูกเพิกถอนตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๙
หัส คำทอง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๑๑๑/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,097 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร
โดยความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชรและนายอำเภอบำเหน็จณรงค์ จึงตราข้อบัญญัติขึ้นไว้
ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชรนับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบังคับตำบลบ้านเพชร
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๔๒
ข้อ
๔ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๕
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชรเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจตีความวินิจฉัยปัญหา
กำหนดหลักเกณฑ์และวิธีปฏิบัติ ออกระเบียบ ข้อบังคับประกาศ หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๖ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้าน หมายความว่า
การประกอบกิจการที่ให้บริการส่งพนักงานไปเลี้ยงและดูแลเด็กตั้งแต่แรกเกิดถึงอายุไม่เกิน
๖ ปี ที่บ้านของผู้รับบริการ ทั้งนี้
ไม่ว่าการประกอบกิจการนั้นจะมีสถานที่รับเลี้ยงเด็กหรือสถานที่ฝึกอบรมพนักงานอยู่ด้วยหรือไม่ก็ตาม
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้าน หมายความว่า
การประกอบกิจการที่ให้บริการส่งพนักงานไปดูแลผู้สูงอายุ (ที่มีอายุเกิน ๖๐
ปีบริบูรณ์ขึ้นไป) ที่บ้านของผู้รับบริการ
ทั้งนี้
ไม่ว่าการประกอบกิจการนั้นจะมีสถานที่รับดูแลผู้สูงอายุหรือสถานที่ฝึกอบรมพนักงานอยู่ด้วยหรือไม่ก็ตาม
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
หมวด ๒
ประเภทกิจการที่ต้องควบคุม
ข้อ
๗ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร
(๑) กิจการที่เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์
(๑.๑) การเลี้ยงสัตว์บก สัตว์ การเลี้ยงม้า โค กระบือ
(๑.๒) การเลี้ยงสัตว์สุกร
(๑.๓) การเลี้ยงห่าน เป็ด ไก่ นก
(๑.๔) การเลี้ยงแพะ แกะ
(๑.๕) การเลี้ยงสัตว์น้ำ สัตว์เลื้อยคลาน หรือแมลง
(๑.๖) การเลี้ยงสัตว์เพื่อรีดเอานม
(๑.๗) การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกันเพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น
ทั้งนี้ จะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมหรือไม่ก็ตาม
(๒) กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๒.๑) การฟอกหนังสัตว์ ขนสัตว์ การสะสมหนังสัตว์ ที่ยังไม่ได้ฟอก
(๒.๒) การสะสมเขาสัตว์ กระดูกสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๓) การเคี่ยวหนังสัตว์ เอ็นสัตว์ ไขสัตว์
(๒.๔) การประดิษฐ์เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือกหอย กระดูกสัตว์ เขาสัตว์
หนังสัตว์ ขนสัตว์ หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์
(๒.๕) การผลิต การโม่ การป่น การบด การผสม การบรรจุ การสะสม หรือการกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช
หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืช เพื่อเป็นอาหารสัตว์
(๒.๖) การสะสมหรือการล้างครั่ง
(๓) กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
(๓.๑) การผลิต การหมัก การสะสม ปลาร้า ปลาเจ่า กุ้งเจ่า
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒) การผลิตกะปิ น้ำพริกแกง น้ำพริกเผา น้ำปลา น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา เต้าเจี้ยว
ซีอิ๊ว หอยดอง หรือซอสปรุงรสอื่น ๆ ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๓) การผลิต การหมัก การสะสมปลาร้า ปลาเจ่า กุ้งเจ่า
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๔) การตากเนื้อสัตว์ การผลิตเนื้อสัตว์เค็ม การเคี่ยวมันกุ้ง
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๕) การนึ่ง การต้ม การเคี่ยว การตาก
หรือวิธีอื่นใดในการผลิตอาหารจากสัตว์ พืช ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย
การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๖) การเคี่ยวน้ำมันหมู การผลิตกุนเชียง หมูยอ ไส้กรอก หมูตั้ง
ยกเว้นในสถานจำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๗) การผลิตเส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋
(๓.๘) การผลิตแบะแซ
(๓.๙) การผลิตอาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๐) การประกอบกิจการการทำขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ
(๓.๑๑) การแกะ การล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑๒) การผลิตน้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำถั่วเหลือง เครื่องดื่มชนิดต่าง
ๆ บรรจุกระป๋องขวด หรือภาชนะอื่นใด ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑๓) การผลิต การแบ่งบรรจุน้ำตาล
(๓.๑๔) การผลิตผลิตภัณฑ์จากน้ำนมวัว
(๓.๑๕) การผลิต การแบ่งบรรจุเอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ น้ำส้มสายชู
(๓.๑๖) การคั่วกาแฟ
(๓.๑๗) การผลิตลูกชิ้นด้วยเครื่องจักร
(๓.๑๘) การผลิตผงชูรส
(๓.๑๙) การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค
(๓.๒๐) การตาก การหมัก การดองผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๑) การผลิต การบรรจุใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๒๒) การผลิตไอศกรีม ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๓) การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๒๔) การประกอบกิจการห้องเย็น แช่แข็งอาหาร
(๓.๒๕) การผลิตน้ำแข็ง
ยกเว้นการผลิตเพื่อใช้ในสถานที่จำหน่ายอาหารและเพื่อการบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๖) การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักรที่มีกำลังตั้งแต่ ๕
แรงม้าขึ้นไป
(๔) กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์
อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ชำระล้าง
(๔.๑) การผลิต การโม่ การบด การผสม การบรรจุยาด้วยเครื่องจักร
(๔.๒) การผลิต การบรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น
กระดาษเย็น เครื่องสำอางต่าง ๆ
(๔.๓) การผลิตสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔) การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕) การผลิตสบู่ ผงซักฟอก ผลิตภัณฑ์ชำระล้างต่าง ๆ
(๕) กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑) การอัด การสกัดเอาน้ำมันจากพืช การสะสม รวบรวมพืชผลน้ำมัน
(๕.๒) การผลิตแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู หรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๕.๓) การสีข้าวด้วยเครื่องจักร
(๕.๔) การผลิตยาสูบ
(๕.๕) การขัด การกะเทาะ การบดเมล็ดพืช การนวดข้าวด้วยเครื่องจักร
(๕.๖) การผลิต การสะสมปุ๋ย
(๕.๗) การผลิตใยมะพร้าว หรือวัตถุคล้ายคลึงด้วยเครื่องจักร
(๕.๘) การตาก การสะสม หรือการขนถ่ายมันสำปะหลัง
(๖) กิจการที่เกี่ยวกับโลหะ หรือแร่
(๖.๑) การผลิตโลหะเป็นภาชนะ เครื่องมือ
เครื่องจักร อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
(๖.๒) การหลอม การหล่อ การถลุงแร่
หรือโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการใน (๖.๑)
(๖.๓) การกลึง การเจาะ การเชื่อม การตี การตัด การประสาน การรีด
การอัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการใน (๖.๑)
(๖.๔) การเคลือบ การชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล
หรือโลหะอื่นใดยกเว้นกิจการใน (๖.๑)
(๖.๕) การขัด การล้างโลหะด้วยเครื่องจักร สารเคมี หรือวิธีอื่นใด
ยกเว้นกิจการใน (๖.๑)
(๖.๖) การทำเหมืองแร่ การสะสม การแยก การคัดเลือก หรือการล้างแร่
(๗) กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๑) การต่อ การประกอบ การเคาะ การปะผุ การพ่นสี การพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒) การตั้งศูนย์ถ่วงล้อ การซ่อม การปรับแต่งระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓) การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่ายและในการประกอบธุรกิจนั้น มีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๔) การล้าง การอัดฉีดยานยนต์
(๗.๕) การผลิต การซ่อม การอัดแบตเตอรี่
(๗.๖) การปะ การเชื่อมยาง
(๗.๗) การอัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๘) กิจการที่เกี่ยวกับไม้
(๘.๑) การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒) การเลื่อย การซอย การขัด การไส การเจาะ การขุดร่อง การทำคิ้ว หรือการตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓) การประดิษฐ์ไม้ หวายเป็นสิ่งของด้วยเครื่องจักร หรือการพ่น
การทาสารเคลือบเงาสี หรือการแต่งสำเร็จผลิตภัณฑ์จากไม้ หรือหวาย
(๘.๔) การอบไม้
(๘.๕) การผลิตธูปด้วยเครื่องจักร
(๘.๖) การประดิษฐ์สิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียนด้วยกระดาษ
(๘.๗) การผลิตกระดาษต่าง ๆ
(๘.๘) การเผาถ่าน หรือการสะสมถ่าน
(๙) กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑) การประกอบกิจการอาบ อบ นวด เว้นแต่เป็นการให้บริการใน (๙.๑) หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒) การประกอบกิจการโรงแรมหรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๓) การประกอบการกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า ห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๔) การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๕) การจัดให้มีการเล่นสเกต โดยมีแสงหรือเสียงประกอบ หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๖) การประกอบกิจการเสริมสวยหรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๗) การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
โดยวิธีการควบคุมทางโภชนาการให้อาหารที่มีวัตถุประสงค์พิเศษ การบริหารร่างกาย
หรือโดยวิธีอื่นใด
(๙.๘) การประกอบกิจการสวนสนุก ตู้เกม
(๑๐) กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑) การปั่นด้าย การกรอด้าย การทอผ้าด้วยเครื่องจักร
หรือการทอผ้าด้วยกี่กระตุกตั้งแต่ ๕ กี่ขึ้นไป
(๑๐.๒) การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย หรือนุ่น
(๑๐.๓) การปั่นฝ้าย หรือนุ่นด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔) การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕) การเย็บผ้าด้วยเครื่องจักรตั้งแต่ ๕ เครื่องขึ้นไป
(๑๐.๖) การพิมพ์ผ้า หรือการพิมพ์บนสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗) การซัก การอบ การรีด การอัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘) การย้อม การกัดสีผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑) กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑) การผลิตภาชนะดินเผา หรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒) การระเบิด การโม่ การป่นหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓) การผลิตเครื่องใช้ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔) การสะสม การผสมซีเมนต์ หิน ทราย หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๕) การเจียระไนเพชร พลอย หิน กระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖) การเลื่อย การตัด หรือการประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของต่าง ๆ
(๑๑.๗) การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือการเผาหินปูน
(๑๑.๘) การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม เช่น
ผ้าเบรก ผ้าคลัตช์ กระเบื้องมุงหลังคา กระเบื้องยาง ฝ้า เพดาน ท่อน้ำ เป็นต้น
(๑๑.๙) การผลิตกระจก หรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐) การผลิตกระดาษทราย
(๑๑.๑๑) การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒) กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ถ่านหิน สารเคมี
(๑๒.๑) การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒) การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓) การผลิต การกลั่น การสะสม การขนส่งน้ำมันปิโตรเลียม
หรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมต่าง ๆ
(๑๒.๔) การผลิต การสะสม การขนส่งถ่านหิน ถ่านโค้ก
(๑๒.๕) การพ่นสี ยกเว้นกิจการใน (๗.๑)
(๑๒.๖) การประดิษฐ์สิ่งของเครื่องใช้ด้วยยาง ยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗) การโม่ การบดชัน
(๑๒.๘) การผลิตสี หรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙) การผลิต การล้างฟิล์มรูปถ่าย หรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐) การเคลือบ การชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑) การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒) การผลิต การบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓) การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔) การผลิต การสะสม การขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕) การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖) การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งสารกำจัดศัตรูพืช หรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗) การผลิต การบรรจุ การสะสมกาว
(๑๓) กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑) การพิมพ์หนังสือ
หรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒) การผลิต การซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ อุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓) การผลิตเทียน เทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔) การพิมพ์แบบพิมพ์เขียว หรือการถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕) การสะสมวัตถุ หรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้ว หรือเหลือใช้
(๑๓.๖) การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗) การล้างขวด ภาชนะ หรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้ว
(๑๓.๘) การพิมพ์สีลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙) การก่อสร้าง
ข้อ
๘
สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้
ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตราย
จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย แล้วแต่กรณี
หมวด ๓
สถานที่ตั้ง ลักษณะอาคาร
และการสุขาภิบาล
ข้อ
๙ สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล โรงพยาบาลชุมชน สถานีอนามัย หรือหน่วยงานราชการ
ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร ประกาศกำหนดเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพอนามัยหรือการก่อเหตุรำคาญของประชาชน
ข้อ
๑๐
สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑) ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องบันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้ ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง
มีแสงสว่างเพียงพอ และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน
โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๑๑
สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกจิ
การตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๒ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภทมูลฝอยรวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒) ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นและต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
จะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๓
สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำ
จัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๔
สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร การปรุงอาหาร
การสะสมอาหารสำหรับคนงาน ต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยสถานจำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๕
สถานประกอบกจิการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัยเป็นสัดส่วน และต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
หมวด ๔
การอาชีวอนามัยและความปลอดภัย
ข้อ
๑๖ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๗ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิงตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนด หรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒) กรณีที่มีวัตถุอันตราย
ต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตราย หรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
หมวด ๕
การควบคุมของเสีย
มลพิษหรือสิ่งใด ๆ
ที่เกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการ
ข้อ
๑๘
สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือน
มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมี หรือวัตถุอันตรายจะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญ
หรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
หมวด ๖
การขออนุญาตและใบอนุญาต
ข้อ
๑๙
เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับ
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๗ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๒๐
ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๗
ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชรประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วน
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๒
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๓
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชรเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุเมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาตการขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๒๐ โดยอนุโลม
ข้อ
๒๔
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๕
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร
ข้อ
๒๖
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด
และการออกใบแทนใบอนุญาตเป็นไปตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๘
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๙ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิด ตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๐
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๑
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๒
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
บทเฉพาะกาล
ข้อ
๓๓
ให้ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบังคับตำบลบ้านเพชร เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๔๒
อยู่ก่อนข้อบัญญัตินี้มีผลบังคับใช้ให้ประกอบกิจการนั้นต่อไปจนกว่าใบอนุญาตนั้นสิ้นอายุ
และให้มาดำเนินการยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ก่อนใบอนุญาตฉบับเดิมสิ้นอายุ
ประกาศ ณ วันที่ ๒๙
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
ธีรวัจน์ ธรรมโสภารัตน์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร
[เอกสารแนบท้าย]
๑.
บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเพชร เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาต
๓. ใบอนุญาต
๔. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาต
๕. แบบคำขอรับใบแทน
๖. ใบแทนใบอนุญาต
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๔๙/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,098 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว เรื่อง การกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เรื่อง
การกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับ มาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวโดยความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวและนายอำเภอปากท่อ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เรื่อง การกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวตั้งแต่วันที่ได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก
ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด
ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่นและหมายความรวมถึง มูลฝอยติดเชื้อ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
อาคาร หมายความว่า ตึก
บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่น
ซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ให้เป็นอำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวแต่เพียงฝ่ายเดียว
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่งองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควร
องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวอาจมอบให้หน่วยงานของรัฐ หรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่น
หรืออาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนก็ได้
ภายใต้การควบคุมขององค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว หรืออาจอนุญาตให้หน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่น
หรือให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
ข้อ
๖ ห้ามมิให้ผู้ใด ถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีมูลฝอย หรือสิ่งปฏิกูล ในที่หรือทางสาธารณะหรือสาธารณะอื่นใด
เป็นต้นว่า ถนน ซอย ตรอก แม่น้ำ คลอง คู สระน้ำ บ่อน้ำ ฯลฯ หรือในที่ของเอกชน
เว้นแต่ในที่ซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขอนุญาตไว้ให้โดยเฉพาะ
ข้อ
๗
ห้ามมิให้ผู้ใดนำสิ่งปฏิกูลไปในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่จะได้ใส่ภาชนะหรือที่เก็บมิดชิด
ไม่ให้มีสิ่งปฏิกูลหรือกลิ่นเหม็นรั่วออกมาข้างนอก
ข้อ
๘ ห้ามมิให้ผู้ใด ถ่าย เท คุ้ยเขี่ย
ทิ้ง ขน หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย นอกที่รองรับสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยที่เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ จัดให้มีขึ้น เว้นแต่เป็นการกระทำของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามอำนาจหน้าที่
หรือบุคคลที่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๙
ห้ามมิให้ผู้ใดขุดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย หรือนำสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยไปฝังหรือถมในสถานที่ใด
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๐
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ต้องจัดให้มีสิ่งรองรับปฏิกูลและมูลฝอยในอาคารหรือสถานที่นั้นอย่างเพียงพอและถูกสุขลักษณะ
ข้อ
๑๑
ที่รองรับสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยต้องเป็นภาชนะปิดมิดชิดไม่รั่ว ไม่ซึม
ไม่มีกลิ่นเหม็น รั่วออกมาข้างนอก และที่รองรับมูลฝอยต้องไม่รั่วมีฝาปิดมิดชิดกันแมลงและสัตว์ได้
หรือตามแบบซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุข หรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นชอบ
ข้อ
๑๒
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ต้องรักษาบริเวณอาคารสถานที่ในความครอบครองของตน ไม่ให้มีมูลฝอย
สิ่งปฏิกูล หรือมีการถ่ายเทหรือทิ้งมูลฝอย สิ่งปฏิกูลที่ขัดต่อสุขลักษณะ
ข้อ
๑๓
ห้ามมิให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ทำการกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
โดยวิธีการอันอาจทำให้เกิดมลภาวะที่เป็นพิษ เช่น ควัน กลิ่น หรือแก๊ส เป็นต้น
เว้นแต่จะได้กระทำโดยวิธีการที่ถูกลักษณะ หรือการกระทำตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๔
ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าอาคารหรือสถานที่หรือบริเวณใดควรทำการเก็บขนสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยไปทำการกำจัดให้ถูกสุขลักษณะยิ่งขึ้น
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะแจ้งเป็นหนังสือไปยังเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารสถานที่หรือบริเวณนั้น
ๆ ให้ทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่าสิบห้าวัน หรือเมื่อได้ทำการปิดประกาศไว้ ณ
ที่เปิดเผย
โดยกำหนดบริเวณที่ต้องทำการเก็บขนสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยเป็นเวลาไม่น้อยกว่าสิบห้าวันนับแต่วันประกาศแล้ว
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารสถานที่หรือบริเวณใด ๆ
จะต้องให้องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว หรือผู้ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นเท่านั้น เก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
และมูลฝอยจากอาคารสถานที่หรือบริเวณนั้น ๆ โดยเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ตั้งนั้นต้องเสียค่าธรรมเนียมตามอัตราที่ได้กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๕
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่บริเวณใดซึ่งอยู่นอกบริเวณเก็บขนสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยตามข้อ
๑๔ ต้องกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยการ เผา ฝัง หรือ โดยวิธีอื่นใดที่ไม่ขัดต่อสุขลักษณะ
ข้อ
๑๖ ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินการ รับทำการ
เก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล มูลฝอย โดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจาก
เจ้าพนักงานท้องถิ่นตามหลักเกณฑ์เงื่อนไข และวิธีการที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๗ ผู้ใดประสงค์จะขอรับใบอนุญาตตามข้อ
๑๖ ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบ สม. ๑ พร้อมทั้งยื่นเอกสารหรือหลักฐานดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๒)
บัตรประจำตัวประชาชน
(๓)
แบบแปลนแผนผัง รายละเอียด หรือเอกสารที่เกี่ยวเนื่องในการดำเนินกิจการ
(๔)
เอกสารอื่นใดที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นควรเรียกเพิ่มตามแต่กรณี
คุณสมบัติของผู้ขออนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ตลอดจนหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการขอและการออกใบอนุญาตให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๘ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับคำขอรับใบอนุญาต
ให้ตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอหากปรากฏว่าผู้ขออนุญาตปฏิบัติถูกต้องตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้แล้วและเป็นกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นสมควรให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกใบอนุญาตตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวกำหนด
ข้อ
๑๙
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้
ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากมิได้มารับใบอนุญาตและชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๐ ในการให้บริการตามใบอนุญาต
ผู้รับใบอนุญาตต้องทำสัญญาเป็นหนังสือสัญญากับผู้รับบริการทุกราย
โดยสัญญาดังกล่าวอย่างน้อยต้องระบุถึงอัตราค่าบริการ ระยะเวลาในการให้บริการ และความรับผิดชอบกรณีผิดสัญญา
โดยต้องร่างสัญญาให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบก่อนภายในกำหนดสามสิบวันก่อนวันเริ่มดำเนินการให้บริการ
ทั้งนี้
อัตราค่าบริการต้องไม่เกินอัตราที่กำหนดไว้ในบัญชีอัตราค่าบริการท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๒๑
เมื่อผู้รับใบอนุญาตเลิกการให้บริการแก่ผู้บริการรายใด
จะต้องทำเป็นหนังสือแจ้งเจ้าพนักงานท้องถิ่นภายในกำหนดสามสิบวัน ก่อนวันที่ได้เริ่มการให้บริการตามสัญญาใหม่
ข้อ
๒๒ ผู้รับใบอนุญาตต้องปฏิบัติดังนี้
(๑)
รักษาคุณสมบัติตามเงื่อนไขหรือข้อกำหนดที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๗ ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการตามใบอนุญาต
(๒)
ปฏิบัติตามรายละเอียดที่ได้ยื่นไว้ตามใบอนุญาต
(๓)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ความปลอดภัย และการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม
ตามคำแนะนำหรือของเจ้าพนักงานสาธารณสุข หรือคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบข้อบังคับ
ประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวและพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๒๓
เมื่อผู้ขอรับใบอนุญาตประสงค์จะขอต่ออายุใบอนุญาตให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อนใบอนุญาตสิ้นสุดอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้
ข้อ
๒๔
ใบอนุญาตมีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้บังคับได้เพียงในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวเท่านั้น
ข้อ
๒๕
เมื่อผู้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไปให้ยื่นคำขอเลิกการดำเนินกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยเร็ว
ข้อ
๒๖
หากผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ผู้รับใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหายถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญแล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานที่ตำรวจ กรณีสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตเดิม กรณีชำรุดบกพร่องในสาระสำคัญ
ข้อ
๒๘ การออกใบแทนอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไข ดังนี้
(๑)
การออกใบแทนใบอนุญาตให้ประทับตราสีแดงดำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วยและให้มี
วัน เดือน ปีที่ออกใบแทน พร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิม แล้วแต่กรณี และลงเล่มที่ เลขที่ ปี
ของใบแทนใบอนุญาต
ข้อ
๒๙
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๓๐ ให้ใช้แบบที่พิมพ์ต่าง ๆ ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ดังต่อไปนี้
(๑)
คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ ให้ใช้แบบ สม. ๑
(๒)
ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจ หรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้ใช้แบบ สม. ๒
(๓)
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้ใช้แบบ สม. ๓
(๔)
คำขออนุญาตต่าง ๆ ให้ใช้แบบ สม.๔
ข้อ
๓๑
กรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติ หรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัตินี้ หรือตามเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาต
หรือตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่คราวหนึ่งต้องไม่เกินสิบห้าวัน
กรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไป
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตได้
ข้อ
๓๒ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ในข้อ ๑๖
ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในตามมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๓ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ในข้อ ๒๑
ข้อ ๒๒ ข้อ ๒๓ ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในมาตรา ๗๓ วรรคหนึ่ง
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๓๔
ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ในข้อ ๒๙ ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ใน มาตรา ๘๒ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๕
ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ในข้อหนึ่งข้อใดต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ใน
มาตรา ๗๓ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
เว้นแต่การฝ่าฝืนนั้นต้องด้วยความในข้อ ๓๒ ข้อ ๓๓ และข้อ ๓๔ แห่งข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๖
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวมีหน้าที่รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่งใด ๆ
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๙
หัส คำทอง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เรื่อง การกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
พ.ศ. ๒๕๕๙ (สม. ๑)
๓. ใบอนุญาตตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เรื่อง การกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙ (สม. ๒)
๔. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือ กำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย ตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
พ.ศ. ๒๕๕๙ (สม. ๓)
๕. แบบคำขอใบอนุญาตทั่วไปการกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
ตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว พ.ศ. ๒๕๕๙ (สม. ๔)
๖.คำร้องขออนุญาตลงถังขยะ/ขอรับบริการเก็บขนมูลฝอย
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๑๒๘/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,099 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๖๗ (๒) แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗ และมาตรา ๗๑
แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยแห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
(ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา
๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูโดยได้รับความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูและนายอำเภอเมืองนครปฐม
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑
ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดา ข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดที่ได้ตราไว้แล้วใน หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่าอุจจาระ หรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครก หรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร
เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจาก ถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์
หรือที่อื่น และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อมูลฝอยที่เป็นพิษ หรืออันตรายจากชุมชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่าเจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่
หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ
๕ การเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู ให้เป็นอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
ในการดำเนินการวรรคหนึ่ง
องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูอาจร่วมกับหน่วยงานรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บขนหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
ข้อ
๖
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการ เก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
มอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทน หรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
และระเบียบปฏิบัติได้ตามความจำเป็น
ข้อ
๗
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ทั้งนี้
การกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ เพื่อประโยชน์ในการรักษาความสะอาด
และการจัดระเบียบในการเก็บ ขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ในกรณีที่ยังไม่มีกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูการจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ปฏิบัติตามข้อบัญญัติ
ดังต่อไปนี้
(๑) ห้ามมิให้ผู้ใดทำการ ถ่าย เท ทิ้ง หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอยในที่หรือทางสาธารณะนอกจากในที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูจัดไว้ให้
(๒) เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร หรือสถานที่ใด ๆ
ต้องจัดให้มีที่รองรับสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะอย่างเพียงพอ
และเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๓) ห้ามมิให้ผู้ใดนำสิ่งปฏิกูลไปในที่
หรือทางสาธารณะเว้นแต่จะได้ใส่ภาชนะหรือที่เก็บมิดชิดไม่ให้มีสิ่งปฏิกูลหรือกลิ่นเหม็นรั่วออกมาข้างนอก
(๔) ห้ามมิให้ผู้ใดทำการถ่าย เท ขนหรือเคลื่อนย้ายสิ่งปฏิกูลในถังรับมูลฝอย
รถขน เรือขน สถานที่เท เก็บ หรือพักสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
เว้นแต่เป็นการกระทำของพนักงานหรือเจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
(๕) ห้ามมิให้ผู้ใดทำการขน ถ่าย เท คุ้ย
เขี่ย หรือขุดมูลฝอยในที่รองรับ รถขน เรือขน หรือสถานที่พักมูลฝอยใด ๆ
ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
เว้นแต่เป็นการกระทำของพนักงานหรือเจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
(๖) เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ต้องรักษาบริเวณอาคารหรือสถานที่นั้นไม่ให้มีการถ่าย เท หรือทิ้งสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในประการที่ขัดต่อสุขลักษณะ
(๗) ห้ามมิให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล และมูลฝอยอันอาจทำให้เกิดมลภาวะที่เป็นพิษ เช่น ควัน กลิ่น
หรือแก๊ส เป็นต้น
เว้นแต่จะได้กระทำโดยวิธีการที่ถูกสุขลักษณะหรือกระทำตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๘) ห้ามมิให้เจ้าของ หรือผู้ครอบครองอาคาร หรือสถานที่ใด ๆ ทำการ ถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยในภาชนะรองรับมูลฝอยที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูดำเนินการจัดเก็บโดยมิได้มีทำการคัดแยกมูลฝอย
ตามหลักเกณฑ์ที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูกำหนดประกาศ
ข้อ
๙
เมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่า อาคาร
สถานที่หรือบริเวณใดควรทำการเก็บขนสิ่งปฏิกูลและขยะมูลฝอยไปทำการกำจัดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
เจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะแจ้งเป็นหนังสือไปยังเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารสถานที่หรือบริเวณนั้น
ๆ ให้ทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่า ๑๕ วัน หรือเมื่อได้ทำการปิดประกาศไว้ในที่เปิดเผยไม่น้อยกว่า ๓ แห่ง กำหนดบริเวณที่ต้องทำการเก็บขนสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยเป็นเวลาไม่น้อยกว่า
๑๕ วันนับแต่วันประกาศแล้วเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร สถานที่หรือบริเวณใด ๆ
จะต้องให้เจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูดำเนินการเก็บขนสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยจากอาคารสถานที่หรือบริเวณนั้น
ๆ โดยเสียค่าธรรมเนียมตามอัตราที่ได้กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๐
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารสถานที่หรือบริเวณใด ๆ ตามข้อ ๑๕ ต้องกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น โดยการเผา ฝัง หรือโดยวิธีอื่นใดที่ไม่ขัดต่อสุขลักษณะหรือกระทบสิทธิของบุคคลอื่น
ข้อ ๑๑
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการ เก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการเว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๒
ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการ เก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจ หรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูประกาศกำหนด
ข้อ
๑๓ ผู้ขอรับใบอนุญาตตามข้อ ๑๒
จะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑) ต้องมีพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล (รถดูดส้วม) ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(๑.๑.๑) ได้รับอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๑.๑.๒)
ส่วนของรถที่ใช้ขนถ่ายสิ่งปฏิกูลต้องปกปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่นและสัตว์
แมลงพาหะนำโรคได้มีฝาปิด - เปิดอยู่ด้านบน
(๑.๑.๓) มีปั๊มดูดสิ่งปฏิกูลและติดตั้งมาตรวัดปริมาณของสิ่งปฏิกูลด้วย
(๑.๑.๔) ท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลต้องอยู่ในสภาพที่ดีไม่รั่วซึม
(๑.๑.๕) มีอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำรถ เช่น ถังตักนํ้า ไม้กวาด น้ำยาฆ่าเชื้อโรค
(เช่น ไลโซน ๕ %)
(๑.๑.๖)
ต้องจัดให้มีการแสดงข้อความที่ตัวพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลให้รู้ว่าเป็นพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลเช่น
รถดูดสิ่งปฏิกูล เป็นต้นและต้องแสดงเลขทะเบียนในอนุญาตประกอบกิจการชื่อหน่วยงานที่เป็นผู้ออกใบอนุญาตชื่อบริษัท
หรือเจ้าของกิจการด้วยตัวอักษรไทยซึ่งมีขนาดที่เห็นได้ชัดเจนตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูประกาศกำหนด
(๑.๒) ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าหนังยาง หุ้มสูงถึงแข้งสำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๑.๓)
กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลของตนเองต้องแสดงหลักฐานว่าจะนำสิ่งปฏิกูลไปกำจัด
ณ แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๒) ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล
ต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะตามประกาศที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูกำหนด
(๓)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บและขนมูลฝอยต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะตามประกาศที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูกำหนด
(๔)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอยต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะตามประกาศที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูกำหนด
ข้อ
๑๔ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาต
หรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้อง
และความสมบูรณ์ของคำขอถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์วิธีการหรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
ในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาต ก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์
ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาต
หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอ
ซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาต
หรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลา
และเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๕
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับการแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นหากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๖
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุเมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๑๗
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัติในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้ จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๘
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
ข้อ
๑๙
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๒๐
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๑ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหายถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลายหรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๒
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๓
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุขพ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาต
ตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๔ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาต
และคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนา หรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและ
ให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๕ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๖
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ที่อยู่นอกเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขน สิ่งปฏิกูล หรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
หรือเขตพื้นที่การให้บริการของผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
สิ่งปฏิกูล หรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการเก็บ ขน
และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๗
องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูจะสงวนสิทธิ์ในการเก็บ ขน มูลฝอย สำหรับอาคาร
สถานที่ต่าง ๆ ที่มิได้ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในข้อ ๘ (๘)
ข้อ
๒๘ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการ
หรือพนักงานส่วนท้องถิ่น เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๙
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๐
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกูเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบประกาศหรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๑ บรรดา ข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นที่ได้บัญญัติไว้ก่อน ในข้อบัญญัตินี้ ให้คงใช้ได้ต่อไปจนกว่าข้อบัญญัติฉบับนี้จะมีผลบังคับใช้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๔
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
มานพ เปี่ยมคล้า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะกู
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. อัตราค่าธรรมเนียมในการเก็บและขนขยะมูลฝอย
๓. แบบคำขอรับใบอนุญาต
(แบบ สม. ๑)
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำเก็บ
ขน หรือจัดการปฏิกูลหรือมูลฝอย (แบบ สม. ๒)
๕. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการ
รับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (แบบ สม.๓)
๖. คำขออนุญาตการต่าง ๆ
เกี่ยวกับการประกอบกิจการ รับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (สม. ๔)
๗. ใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำเก็บ
ขน หรือจัดการปฏิกูลหรือมูลฝอย
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๙๙/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,100 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดานโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
และนายอำเภอสนามชัยเขต จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดานนับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓
ให้ยกเลิกข้อบัญญัติตำบล เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๓ บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า องค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
ข้าราชการหรือพนักงานส่วนตำบลองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดานที่ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติการตามมาตรา
๔๔ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
สถานประกอบกิจการ หมายความว่า
สถานที่ที่ใช้ในการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามประกาศกระทรวงสาธารณสุขที่ออกตามมาตรา
๓๑ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้าน หมายความว่า
การประกอบกิจการที่ให้บริการส่งพนักงานไปเลี้ยงและดูแลเด็กตั้งแต่แรกเกิดถึงอายุไม่เกิน
๖ ปี
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบการดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะทางเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
เป็นกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพที่ต้องมีการควบคุมในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
(๑) กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑.๑) การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๑.๒) การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน
เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
(๒) กิจการที่เกี่ยวข้องกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๒.๑) การฆ่าสัตว์ หรือชำแหละสัตว์
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการฆ่าเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๒.๒) การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๒.๓) การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔) การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๒.๕) การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง
กระดูก เขา หนัง ขนสัตว์ หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก
เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๒.๖) การผลิต การโม่ การป่น การบด การผสม การบรรจุ การสะสม
หรือการกระทำอื่นใด ฆ่าสัตว์หรือพืช หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืช
เพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๒.๗) การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
(๓) กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร สถานที่สะสมอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อการบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว
ซีอิ๊ว น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๓.๒) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมักดองจากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา
หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๓.๔) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง
ต้ม ตุ๋น เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้งย่าง เผาหรือโดยวิธีอื่นใด
(๓.๕) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๓.๖) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้
วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๗) การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๘) การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่นๆ
(๓.๙) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์ จากน้ำนมสัตว์
(๓.๑๐) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๓.๑๑) การผลิตไอศกรีม
(๓.๑๒) การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๓.๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง
หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๑๔) การผลิต สะสม หรือบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์
น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก น้ำตาลเมา
(๓.๑๕) การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๓.๑๖) การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๓.๑๗) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก
ผลไม้ เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๘) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๙) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๓.๒๐) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๓.๒๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๓.๒๒) การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๓.๒๓) การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๓.๒๔) การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
(๔) กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง
ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๔.๑) การผลิต โม่ บด หรือบรรจุยา
(๔.๒) การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง ทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๔.๓) การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔) การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕) การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำ ยาทำ ความสะอาด
หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
(๕) กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๕.๒) การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๕.๓) การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืช
หรือแป้งอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๕.๔) การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ
ก็ตาม
(๕.๕) การผลิตยาสูบ
(๕.๖) การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๕.๘) การผลิตเส้นใยจากพืช
(๕.๙) การตาก สะสม
ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
(๖) กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑) การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
ด้วยโลหะ หรือแร่
(๖.๒) การถลุงแร่ การหลอมหรือหล่อโลหะทุกชนิด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๓) การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๔) การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล
หรือโลหะอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๕) การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักรหรือสารเคมี
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๖) การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือกหรือล้างแร่
(๗) กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๑) การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒) การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓) การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๔) การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการ หรือจำหน่ายและในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องจักรกลดังกล่าวด้วย
(๗.๕) การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๗.๖) การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗.๗) การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๗.๘) การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๗.๙) การสะสม การซ่อมเครื่องกล
เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร
หรือเครื่องกลเก่า
(๘) กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๘.๑) การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒) การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓) การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
(๘.๔) การอบไม้
(๘.๕) การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๘.๖) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน
หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๘.๗) การผลิตระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘.๘) การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
(๙) กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑) การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒) การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๙.๓) การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๔) การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๕) การประกอบกิจการโรงแรม
สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๖) การประกอบการกิจการหอพัก
อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๗) การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ
รำวง รองเง็ง ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ
หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๙.๑)
(๙.๑๐) การประกอบกิจการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๑๑) การประกอบกิจการเสริมสวยหรือแต่งผม เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๒) การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๙.๑๓) การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๙.๑๔) การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๙.๑๕) การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๙.๑๖) การประกอบกิจการสนามกอล์ฟหรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๙.๑๗) การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์
หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๘) การประกอบกิจการสักผิวหนังหรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๙.๑๙) การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๐) การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๑) การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน
รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
(๑๐) กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑) การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๑๐.๒) การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๑๐.๓) การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔) การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕) การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๖) การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗) การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘) การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑) กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑) การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒) การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔) การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด
โม่ บด หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๑๑.๒)
(๑๑.๕) การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖) การเลื่อย ตัด
หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๑๑.๗) การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๑๑.๘) การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๑๑.๙) การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐) การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑.๑๑) การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๑.๑๒) การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน
หรือวัตถุอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๕)
(๑๒) กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก
และสารเคมีต่าง ๆ
(๑๒.๑) การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์
หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒) การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าช
(๑๒.๓) การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียม หรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๑๒.๔) การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๑๒.๕) การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๗.๑)
(๑๒.๖) การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก
เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗) การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๑๒.๘) การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙) การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐) การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑) การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒) การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓) การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔) การผลิต สะสม
ขนส่งดอกไม้เพลิงหรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕) การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖) การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗) การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
(๑๓) กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒) การผลิต การซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ อุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓) การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔) การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕) การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๑๓.๖) การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗) การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๑๓.๘) การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙) การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลาหรือแพปลา
(๑๓.๑๐) การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๓.๑๑) การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๓.๑๒) การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓.๑๓) การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ
๖
สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตราย
จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย แล้วแต่กรณี
ข้อ
๗
สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องมีสถานที่ตั้งตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานประกาศกำหนดโดยคำนึงถึงลักษณะของการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการนั้น
ๆ ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพอนามัยหรือการก่อเหตุรำคาญของประชาชน
ข้อ
๘
สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑) ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้ ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง
มีแสงสว่างเพียงพอ
และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจนโดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒) ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๙
สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี
วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใด อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภทมูลฝอย รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒) ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น และต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓) กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑
สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๒ สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร การสะสมอาหารสำหรับคนงาน
ต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยสถานจำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๓
สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อยปลอดภัย เป็นสัดส่วนและต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๔
สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑) มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง
ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒) กรณีที่มีวัตถุอันตราย
ต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตราย หรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตราย และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๖ สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือน
มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมี
หรือวัตถุอันตรายจะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญ
หรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ
๑๗
เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๕ ในลักษณะที่เป็นการค้า เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๑๘
ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๕
ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดานกำหนด
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดานประกาศกำหนด
ข้อ
๑๙
ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไข
ให้ครอบคลุมทั้งด้านสุขาภิบาลและสิ่งแวดล้อม ด้านสาธารณสุข และด้านความปลอดภัย
ข้อ
๒๐
ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๑
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๒
ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดานเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๘ และข้อ ๑๙ ด้วย
ข้อ
๒๓
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๔
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
ข้อ
๒๕
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๖
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาต
ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด
ตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดานกำหนด
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่ มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๗
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๘
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๙
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๐ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการค้าที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๑
ผู้ประกอบกิจการค้ารายใดไม่ปฏิบัติตามหรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษปรับไม่เกินห้าร้อยบาท
ข้อ
๓๒ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดานเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจตีความ
วินิจฉัย ออกระเบียบ ประกาศหรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๒
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จิระวัชร มัฏฐารักษ์
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน
[เอกสารแนบท้าย]
๑.
บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระดาน เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๖๖/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,101 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก
เรื่อง
การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก
ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๖๗ (๓) ประกอบมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ.
๒๕๓๗ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่
๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ และมาตรา ๒๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบกโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบกและนายอำเภอพรานกระต่าย
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้ เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก
เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบกนับแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ
ระเบียบและคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร
เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์
หรือที่อื่น และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย หมายความว่า
สภาวะที่มีน้ำขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่าเจ็ดวัน
ซึ่งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็นลูกน้ำได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
ห้ามมิให้ผู้ใดทิ้งหรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
อาทิ กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขังน้ำได้ในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่ในที่หรือในถังรองรับมูลฝอยที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบกจัดไว้ให้
ข้อ
๖
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือเคหสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
อาทิ กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ
ที่ขังน้ำได้ในบริเวณอาคารหรือเคหสถาน รวมทั้งบริเวณรอบ ๆ ทั้งนี้ โดยเก็บลงถังมูลฝอยที่มีฝาปิดหรือบรรจุถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุงหรือวิธีการอื่นใดที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขแนะนำ
ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก
ให้บริการเก็บขนมูลฝอยเพื่อนำไปกำจัด
เจ้าของอาคารหรือเคหสถานมีหน้าที่เสียค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติว่าด้วยการจัดการมูลฝอยด้วย
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครอง อาคาร
เคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ ที่มีแหล่งน้ำที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายจะต้องดูแลมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถาน ต้องดูแลทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำในแจกัน ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ภาชนะอื่น ๆ
ที่มีน้ำขังอย่างน้อยทุกเจ็ดวัน หรือใส่สารที่ป้องกันการวางไข่ของยุงได้
และจัดให้มีฝาปิดตุ่มน้ำที่มีอยู่ในอาคารและเคหสถาน รวมทั้งข้อปฏิบัติอื่น ๆ
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบกประกาศกำหนด
ข้อ
๙ ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก
ได้จัดเจ้าหน้าที่ไปทำการกำจัดยุงในอาคารหรือเคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน หรือสถานที่นั้น จะต้องให้ความร่วมมือและอำนายความสะดวกตามสมควร
ข้อ
๑๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๕ และข้อ ๖
ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๑๑ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๗ ข้อ ๘ และข้อ ๙
ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ
๑๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบกรักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๑
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
ประสิทธิ์ นาคเมฆ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังตะแบก
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๑๐๘/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,102 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๕
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๐
มาตรา มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วและนายอำเภอนาคู จึงตราข้อบัญญัติไว้
ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร
สถานที่หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะ
ที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที
ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับการบริโภค ณ ที่นั้นหรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร
สถานที่หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะ
ที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใดซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปทำ
ประกอบหรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ผู้ใดจะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใด
ซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดต้องได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้าสถานที่ดังกล่าวมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอหนังสือรับรองการแจ้งก่อนการจัดตั้ง
ข้อ
๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือได้รับหนังสือรับการแจ้งให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑) สำหรับสถานที่จำหน่ายอาหาร
(๑.๑) สถานที่รับประทานอาหาร และสถานที่เตรียม ปรุง ประกอบอาหาร
(๑.๑.๑) พื้นทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๑.๑.๒) กรณีที่มีผนัง ผนังทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๑.๑.๓) กรณีที่มีเพดาน เพดานทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๑.๑.๔) มีการระบายอากาศเพียงพอ และติดเครื่องหมายห้ามสูบบุหรี่บริเวณที่ปรุงอาหารต้องมีเครื่องดูดควัน
พัดลม ปล่องระบายควันสูงเพียงพอ ไม่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
(๑.๑.๕) มีแสงสว่างพอเพียง
(๑.๑.๖) โต๊ะเก้าอี้ทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๑.๑.๗) จัดให้มีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการล้างมือในบริเวณเตรียม ปรุง
ประกอบอาหาร
(๑.๑.๘) โต๊ะเตรียมปรุง ผนังเตาไฟ ต้องทำด้วยวัสดุที่ทำความสะอาดง่าย มีสภาพดี
(๑.๑.๙)
โต๊ะเตรียมปรุงอาหารบนโต๊ะที่สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร ไม่เตรียมบนพื้นและบริเวณหน้า
หรือในห้องน้ำห้องส้วม
(๑.๑.๑๐) มีการควบคุมสัตว์แมลงนำโรค ไม่ให้เกินเกณฑ์ที่กฎหมายกำหนด
(๑.๒) อาหารสด
(๑.๒.๑) อาหารสดที่นำมาปรุงต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี
และปลอดภัยต่อผู้บริโภค
(๑.๒.๒) อาหารสดต้องล้างให้สะอาด ก่อนนำมาปรุงหรือเก็บ
(๑.๒.๓) อาหารสดมีการเก็บในอุณหภูมิที่เหมาะสม เช่น
อาหารประเภทเนื้อสัตว์ดิบ เก็บในอุณหภูมิที่ต่ำกว่า ๕ องศาเซลเซียส
และเก็บแยกประเภทเป็นสัดส่วน มีการปกปิด ไม่วางบนพื้น หรือในห้องส้วม
(๑.๓) อาหารแห้ง และสารปรุงแต่งอาหาร
(๑.๓.๑) อาหารแห้ง เก็บในที่แห้ง ไม่อับชื้น
สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑.๓.๒) ส่วนผสม เครื่องปรุงรสและอาหารที่บรรจุในภาชนะปิดสนิท ต้องปลอดภัย
มีเครื่องหมายได้รับรองจากทางราชการ
(๑.๔) อาหารที่ปรุงสำเร็จแล้ว
(๑.๔.๑)
อาหารที่ปรุงสำเร็จพร้อมบริโภคต้องเก็บในภาชนะที่สะอาดมีการปกปิดอาหาร
(๑.๔.๒) วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๑.๔.๓) ต้องมีการควบคุมคุณภาพอาหารปรุงสำเร็จให้ปลอดภัยสำหรับการบริโภคตามชนิดของอาหาร
เช่น ต้องมีการอุ่นอาหารทุก ๒ ชั่วโมง เป็นต้น
(๑.๕) น้ำดื่ม เครื่องดื่ม
(๑.๕.๑) น้ำดื่ม เครื่องดื่ม สะอาด ใส่ในภาชนะที่สะอาด มีการปกปิด
และมีที่ตักที่มีด้ามยาว หรือมีก๊อกน้ำ หรือทางเทรินน้ำ
(๑.๖) น้ำใช้
(๑.๖.๑) น้ำใช้เป็นน้ำประปา
หรือน้ำอื่นใดที่ผ่านการปรับปรุงได้มาตรฐานเทียบเท่าน้ำประปา
(๑.๖.๒) ภาชนะบรรจุต้องสะอาด
(๑.๗) น้ำแข็ง
(๑.๗.๑) มีคุณภาพมาตรฐานเป็นไปตามมาตรฐานกระทรวงสาธารณสุข
(๑.๗.๒) เก็บในภาชนะที่สะอาด มีฝาปิด วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๑.๗.๓) ใช้อุปกรณ์ที่มีด้ามสาหรับคีบ หรือตักโดยเฉพาะ
(๑.๗.๔) น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องไม่นำอาหาร
หรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมไว้
(๑.๘) ภาชนะอุปกรณ์
(๑.๘.๑) ตู้เย็นหรือตู้แช่มีประสิทธิภาพ และต้องสะอาด
(๑.๘.๒) ภาชนะบรรจุอาหาร หรือบรรจุเครื่องปรุงรสต้องสะอาด และทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท
(๑.๘.๓) ภาชนะบรรจุอาหาร เช่น จาน ชาม แก้วน้ำ ฯลฯ เก็บคว่ำในภาชนะที่สะอาด
มีการปกปิด เก็บสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๑.๘.๔) ช้อน ส้อม ตะเกียบ วางตั้งเอาด้ามขึ้น หรือวางเป็นระเบียบในแนวนอน
เก็บในภาชนะที่สะอาด มีการปกปิด เก็บสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๑.๘.๕) เขียงและมีด ต้องมีสภาพดี สะอาด แยกใช้ตามประเภทของอาหาร เช่น
แยกใช้ระหว่างเนื้อสัตว์สุก เนื้อสัตว์ดิบและผักผลไม้
(๑.๘.๖) อาหารที่รับประทานร่วมกันต้องจัดให้มีช้อนกลาง
(๑.๘.๗) ไม่ใช้แก้วน้ำร่วมกัน แก้วน้ำที่ใช้แล้วต้องล้างก่อนน้ำมาใช้ใหม่
(๑.๙) การล้างภาชนะอุปกรณ์
(๑.๙.๑) ภาชนะที่รอการล้างและเศษอาหาร
ต้องเก็บในที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑.๙.๒) ล้างภาชนะอุปกรณ์ทุกประเภท ให้สะอาดด้วยวิธีการที่เหมาะสม เช่น
ล้างด้วยน้ำยาล้างจาน และน้ำสะอาดอีกอย่างน้อย ๒ ครั้ง หรือล้างด้วยน้ำไหลจากก๊อก
และผึ่งให้แห้ง
(๑.๙.๓) อุปกรณ์การล้างต้องสะอาด อยู่ในสภาพดี และวางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๑.๙.๔) ภาชนะอุปกรณ์ที่ล้างทำความสะอาดแล้ว
ต้องมีการป้องกันไม่ให้มีการปนเปื้อน
(๑.๑๐) การบำบัดน้ำเสีย
(๑.๑๐.๑) กรณีที่มีทางระบายน้ำเสีย
ทางระบายน้ำเสียต้องง่ายต่อการทำความสะอาดและบำรุงรักษา ระบายน้ำได้ดี ไม่มีน้ำขัง
ไม่มีเศษอาหารตกค้าง
(๑.๑๐.๒) สถานประกอบการต้องไม่ก่อให้เกิดมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม ในกรณีที่มีน้ำเสียต้องจัดให้มีการดักเศษอาหาร
ดักไขมันก่อนระบายน้ำทิ้ง
(๑.๑๑) ถังรองรับมูลฝอย
(๑.๑๑.๑) มีสภาพดี ไม่รั่วซึม มีฝาปิดมิดชิด
(๑.๑๑.๒) ทำความสะอาดถังรองรับมูลฝอยตามระยะเวลาที่เหมาะสมอย่างน้อยวันละ ๑
ครั้ง
(๑.๑๑.๓) การรวบรวมมูลฝอยก่อนกำจัดต้องมีการจัดเก็บอย่างมิดชิด
(๑.๑๒) ห้องส้วม
(๑.๑๒.๑) สถานที่จำหน่ายอาหารต้องจัดให้มีห้องส้วมไว้บริการจำนวนเพียงพอตามพระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๑.๑๒.๒) กรณีที่มีห้องส้วม ห้องส้วมต้องสะอาด ไม่มีกลิ่นเหม็น ใช้การได้ดี
(๑.๑๒.๓) กรณีที่มีห้องส้วม ต้องมีอ่างล้างมือที่สะอาด ใช้การได้ดี และมีสบู่หรือน้ำยาล้างมือใช้ตลอดเวลา
(๑.๑๒.๔) กรณีที่มีห้องส้วม ห้องส้วมต้องแยกเป็นสัดส่วน
ประตูไม่เปิดสู่บริเวณที่เตรียม ปรุง ประกอบอาหาร ที่เก็บอาหาร ที่ล้างภาชนะ
และเก็บอุปกรณ์ เว้นแต่จะมีการจัดการห้องส้วมให้สะอาดอยู่เสมอ
และประตูห้องส้วมต้องปิดตลอดเวลา
(๑.๑๓) อุปกรณ์ดับเพลิงและระบบป้องกันอัคคีภัย
(๑.๑๓.๑) ห้ามใช้แก๊สเป็นเชื้อเพลิงบนโต๊ะรับประทานอาหาร
(๑.๑๓.๒) ห้ามใช้เมทิลแอลกอฮอล์ในการอุ่นอาหารบนโต๊ะรับประทานอาหาร
(๑.๑๓.๓)
สถานที่จำหน่ายอาหารต้องจัดให้มีเครื่องมือดับเพลิงติดตั้งไว้ในที่สามารถหยิบใช้ได้สะดวก
มีระบบป้องกันอัคคีภัยตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร และถังแก๊สต้องได้มาตรฐาน
(๑.๑๔) การแต่งกายของผู้สัมผัสอาหาร
(๑.๑๔.๑) แต่งกายสะอาด สวมเสื้อมีแขน
และมีการป้องกันไม่ให้เส้นผมปนเปื้อนในอาหาร
(๑.๑๔.๒) ผู้ปรุงต้องผูกผ้ากันเปื้อนสีขาวหรือสีอ่อน
และสวมหมวกหรือเน็ทคลุมผมที่สะอาดขณะปฏิบัติงาน
และต้องไม่ใส่เครื่องประดับที่นิ้วมือและข้อมือ ที่หู
(๑.๑๕) พฤติกรรมผู้สัมผัสอาหาร
(๑.๑๕.๑) ห้ามใช้มือสัมผัสอาหารที่ปรุงสำเร็จหรือพร้อมบริโภคโดยตรง ต้องใช้อุปกรณ์หรือถุงมือที่สะอาดอยู่เสมอช่วยในการหยิบจับ
(๑.๑๕.๒) ไม่สูบบุหรี่ในขณะปฏิบัติงานเกี่ยวกับอาหาร
(๑.๑๕.๓) ผู้สัมผัสอาหารต้องตัดเล็บสั้น
และสะอาดอยู่เสมอ ไม่ทำสีเล็บ
(๑.๑๕.๔) ห้ามใช้ทัพพีหรือช้อนชิมอาหารโดยตรงในการชิมอาหาร และต้องเปลี่ยนใหม่ทุกครั้งที่ปรุงอาหาร
การชิมอาหารต้องไม่ก่อให้เกิดการปนเปื้อนกับอาหาร
(๑.๑๕.๕) ผู้สัมผัสอาหารที่มีบาดแผลที่มือ ต้องปกปิดบาดแผลให้มิดชิด และสวมถุงมือที่สะอาดอยู่เสมอ
หรือหยุดปฏิบัติงานที่มีโอกาสสัมผัสกับอาหาร
(๑.๑๕.๖) การเสิร์ฟอาหารต้องเสิร์ฟให้ถูกสุขลักษณะ
ไม่ก่อให้เกิดการปนเปื้อนในอาหาร
(๑.๑๕.๗) มีการป้องกันการปนเปื้อนอาหารจากการไอ จาม หรือพูดคุย ผู้สัมผัสอาหารต้องมีพฤติกรรมที่ถูกสุขลักษณะ
(๑.๑๖) สุขภาพของผู้สัมผัสอาหาร
(๑.๑๖.๑) ขณะปฏิบัติงาน
ผู้สัมผัสอาหารต้องไม่เจ็บป่วยด้วยโรคที่สามารถติดต่อไปยังผู้บริโภคโดยมีน้ำและอาหารเป็นสื่อ
เช่น อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์และโรคตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หากเจ็บป่วยให้หยุดปฏิบัติงานจนกว่าจะรักษาให้หายขาด
(๑.๑๖.๒) ผู้ปรุงต้องมีหลักฐานการตรวจสุขภาพในปีนั้นให้ตรวจสอบได้
(๑.๑๗) ความรู้ของผู้สัมผัสอาหาร ผู้จัดการ หรือผู้ควบคุม
(๑.๑๗.๑) ผู้สัมผัสอาหาร
ผู้จัดการหรือผู้ควบคุมต้องมีความรู้ด้านสุขาภิบาลอาหาร
หรือผ่านการอบรมด้านสุขาภิบาลอาหารจากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นตามหลักสูตรที่ผ่านการรับรองจากหน่วยงานราชการ
(๒) สำหรับที่สะสมอาหารหรือในซูเปอร์มาร์เก็ต
(๒.๑) การรับสินค้า
(๒.๑.๑) พื้นบริเวณที่ใช้รับสินค้ามีผิวเรียบ ทำความสะอาดง่าย มีสภาพดี และสะอาด
(๒.๑.๒) แยกบริเวณรับสินค้าอาหารสดออกจากสินค้าอื่น
กรณีที่ใช้พื้นที่เดียวกัน ต้องไม่รับสินค้าประเภทอาหารสดพร้อมกับสินค้าประเภทอื่น
ต้องทำความสะอาดพื้นที่หลังใช้งาน
(๒.๑.๓) การขนถ่ายสินค้า ไม่วางสินค้าอาหารบนพื้นโดยตรง
ต้องมีอุปกรณ์รองรับ
(๒.๑.๔) ต้องทำความสะอาดรถขนส่ง ตะกร้า ภาชนะใส่อาหาร ด้วยวิธีที่ถูกสุขลักษณะทุกครั้งที่ใช้ขนส่ง
และมีการตรวจหาเชื้อแบคทีเรียโดยวิธีการสวอปภาชนะที่บรรจุอาหารและรถขนส่งอาหารอย่างน้อยปีละ
๒ ครั้ง
(๒.๑.๕) อาหารสดต้องนำเข้าเก็บในอุณหภูมิที่เหมาะสมโดยเร็วที่สุดภายใน ๓๐
นาทีหลังจากรับสินค้า
(๒.๑.๖) ต้องทำความสะอาดบริเวณรับสินค้าทุกครั้งหลังจากขนถ่ายอาหารเสร็จ โดยมีการกำหนดวิธีการปฏิบัติที่ชัดเจน
(๒.๑.๗) ต้องไม่เป็นทางออกของขยะ หากจำเป็นต้องขนขยะต้องใช้เวลาต่างกัน
และทำความสะอาดหลังจากใช้ขนขยะ ทุกครั้ง
(๒.๑.๘) รถเข็นที่ใช้ขนส่งอาหารต้องไม่ใช้ปะปนกับรถขนขยะ
(๒.๒) อาหาร/สินค้าที่รับมาจาหน่าย
(๒.๒.๑) ต้องได้มาตรฐาน สะอาด ปลอดภัย สามารถระบุแหล่งผลิตที่เชื่อถือได้
หรือ
(๒.๒.๒) ได้รับการรับรองมาตรฐานจากองค์กรต่าง ๆ ได้แก่
(๒.๒.๒.๑) หน่วยงานราชการ เช่น กรมปศุสัตว์ กรมประมง กรมวิชาการเกษตร
กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา
สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม เป็นต้น
(๒.๒.๒.๒) ฝ่ายตรวจสอบคุณภาพของซุปเปอร์มาเก็ต
(๒.๒.๒.๓) ห้องปฏิบัติการของเอกชนที่ได้รับการรับรองจากราชการ
(๒.๓) การเก็บสินค้า
(๒.๓.๑) บริเวณที่ใช้เก็บสินค้าอาหารแห้ง
(๒.๓.๑.๑) พื้น ผนัง เพดาน มีสภาพดี สะอาด
(๒.๓.๑.๒) มีชั้น/ที่วางอาหารแยกประเภท เป็นสัดส่วน และสูงจากพื้นอย่างน้อย
๓๐ เซนติเมตร
(๒.๓.๑.๓) แยกอาหาร/สินค้าที่หมดอายุ
หรือชำรุดที่รอการเก็บกลับคืนในบริเวณหรือภาชนะที่แยกเฉพาะ
และมีเครื่องหมาย/ป้ายแสดงบอกชัดเจน
(๒.๓.๑.๔) มีการระบายอากาศ และแสงสว่างเพียงพอ
(๒.๓.๑.๕) ต้องแยกเก็บสารเคมีที่เป็นพิษ เช่น สารเคมีทำความสะอาด
สารเคมีกำจัดแมลง เป็นต้น เป็นสัดส่วนเฉพาะ
ไม่ปะปนหรืออยู่ใกล้บริเวณที่ใช้เก็บอาหารแห้ง
(๒.๓.๒) อุณหภูมิที่เหมาะสมในการเก็บอาหารแต่ละชนิด
(๒.๓.๒.๑) อาหารเนื้อสัตว์ดิบ/ปลา/อาหารทะเล และผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ต้องเก็บที่อุณหภูมิต่ำกว่า
๕ องศาเซลเซียส
(๒.๓.๒.๒) นมและผลิตภัณฑ์พาสเจอร์ไรส์ ต้องเก็บที่อุณหภูมิต่ำกว่า ๕
องศาเซลเซียส
(๒.๓.๒.๓) อาหารพร้อมปรุง ต้องเก็บที่อุณหภูมิต่ำกว่า ๕ องศาเซลเซียส
(๒.๓.๒.๔) อาหารแช่แข็ง เก็บในตู้/ห้องแช่แข็ง อุณหภูมิต่ำกว่า - ๑๘ องศาเซลเซียส
(๒.๓.๒.๕) ผัก ผลไม้ ต้องเก็บที่อุณหภูมิที่เหมาะสมกับการรักษาคุณภาพ
(๒.๓.๒.๖) อาหารแห้ง และอาหารในภาชนะปิดสนิท เก็บในอุณหภูมิห้อง
(๒.๓.๓) ตู้แช่เย็น/ตู้แช่แข็ง/ห้องแช่เย็น/ห้องแช่แข็ง
(๒.๓.๓.๑) โครงสร้างภายในต้องทำด้วยวัสดุที่มีผิวเรียบ มีสภาพดี สะอาดสามารถควบคุมอุณหภูมิให้คงที่อยู่ในเกณฑ์ที่กำหนดได้
(๒.๓.๓.๒) ไม่มีน้ำแข็งเกาะหนาเกินกว่า ๑ นิ้ว
(๒.๓.๓.๓) กรณีเป็นห้องเย็น พื้นต้องไม่มีน้ำเฉอะแฉะ สะอาด และไม่วางอาหารบนพื้น
(๒.๓.๓.๔) ประตูและขอบยางห้องเย็น/ตู้เย็น/ตู้แช่แข็งมีสภาพดี สะอาด
(๒.๓.๓.๕)
มีการติดตั้งเทอร์โมมิเตอร์ในบริเวณที่สามารถอ่านอุณหภูมิได้ตลอดเวลาจากภายนอก
(๒.๓.๓.๖) มีการตรวจวัดอุณหภูมิอย่างสม่ำเสมอ อย่างน้อยทุก ๒ ชั่วโมง
และมีตารางบันทึกอุณหภูมิที่สามารถ ตรวจสอบได้
(๒.๔) การเตรียม/ตัดแต่ง/ปรุงและการบรรจุหีบห่อ
(๒.๔.๑) สถานที่เตรียม/ตัดแต่ง/ปรุงอาหารเพื่อจำหน่าย
(๒.๔.๑.๑) พื้น ผนัง เพดาน มีสภาพดี สะอาด
(๒.๔.๑.๒) ต้องแยกเป็นสัดส่วน โดยแยกระหว่างเนื้อสัตว์ดิบ และผักผลไม้
(๒.๔.๑.๓) มีแสงสว่าง และการระบายอากาศที่ดี
(๒.๔.๒) โต๊ะที่ใช้เตรียม/ตัดแต่งอาหาร
(๒.๔.๒.๑) ต้องทำด้วยสแตนเลสหรือวัสดุอื่นที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร
เรียบ ไม่ดูดซึมน้ำ สภาพดี สะอาด
(๒.๔.๒.๒) ต้องสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๒.๔.๒.๓) ต้องทำความสะอาดทุกครั้งก่อน/หลัง การใช้งาน
(๒.๔.๓) วัสดุ อุปกรณ์/ภาชนะที่ใช้ในการตัดแต่งอาหารทุกชนิด (มีด เขียง เครื่องบด/หั่น
ภาชนะ)
(๒.๔.๓.๑) ต้องทำด้วยวัสดุที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร สภาพดี สะอาด
(๒.๔.๓.๒) ต้องแยกใช้ระหว่างเนื้อสัตว์ดิบ
เนื้อสัตว์สุก ผัก ผลไม้
(๒.๔.๓.๓) ต้องล้างทำความสะอาดทุกครั้งก่อน/หลัง การใช้งาน
(๒.๔.๓.๔) ต้องเก็บให้ถูกสุขลักษณะ
(๒.๔.๓.๕) เครื่องบด/หั่น มีการป้องกันอันตรายขณะใช้งาน
(๒.๔.๔) อ่างล้างอาหาร/อ่างล้างภาชนะอุปกรณ์
(๒.๔.๔.๑) ทำด้วยสแตนเลสหรือวัสดุที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร สภาพดี สะอาด
และสามารถระบายน้ำได้ดี
(๒.๔.๔.๒) ต้องสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๒.๔.๔.๓) ก๊อกน้ำมีสภาพดี
(๒.๔.๔.๔) ต้องแยกระหว่างอ่างล้างอาหารประเภทเนื้อสัตว์ดิบ อ่างล้างผักผลไม้สด
และอ่างล้างภาชนะอุปกรณ์
(๒.๔.๔.๕) ต้องล้างทำความสะอาดทุกครั้ง ก่อนและหลังใช้งาน
(๒.๔.๕) อ่างล้างมือ
(๒.๔.๕.๑) มีสภาพดี สะอาด มีน้ำใช้ และระบายน้ำได้ดี
(๒.๔.๕.๒) ก๊อกน้ำมีสภาพดี เปิดปิดโดยไม่ใช้มือสัมผัส
(๒.๔.๕.๓) มีสบู่เหลวหรือสบู่ผสมน้ำยาฆ่าเชื้อโรค และกระดาษเช็ดมือ
หรืออุปกรณ์ที่ทำให้มือแห้ง
(๒.๔.๕.๔) มีถังขยะที่ถูกสุขลักษณะ
(๒.๔.๖) อาหารดิบ/วัตถุดิบ ทุกชนิดต้องล้างให้สะอาดก่อนและหลังการตัดแต่ง และต้องบรรจุในภาชนะหรือหีบห่อที่ทำด้วยวัสดุที่ไม่เป็นพิษ
สะอาด หลังจากตัดแต่งและบรรจุแล้วต้องเก็บเข้าตู้เย็นทันที
(๒.๕) สุขลักษณะที่ดีในการวางจำหน่ายอาหาร
(๒.๕.๑) สภาพทั่วไป
(๒.๕.๑.๑) การวางจำหน่ายอาหารต้องแยกตามประเภท ตามความเหมาะสมกับชนิดอาหาร
(๒.๕.๑.๒) พื้น ผนัง
เพดานต้องทำด้วยวัสดุเรียบ สภาพดี สะอาด
(๒.๕.๑.๓) มีแสงสว่างที่เพียงพอและมีการระบายอากาศที่ดี
(๒.๕.๒)
บริเวณที่วางจำหน่ายอาหารแห้ง/อาหารในภาชนะบรรจุปิดสนิท
(๒.๕.๒.๑) ชั้นหรือโต๊ะที่วางอาหารทำด้วยวัสดุที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร
ผิวเรียบ มีสภาพดี สะอาด
(๒.๕.๒.๒) มีการทำความสะอาดบริเวณที่วางสินค้า และพื้นโดยรอบ
(๒.๕.๒.๓)
การวางจำหน่ายอาหารต้องแยกชั้นวางให้ห่างจากสินค้าประเภทสารเคมีที่เป็นพิษ
(๒.๕.๒.๔) ไม่วางจำหน่ายอาหารที่บรรจุในภาชนะที่ชำรุด เสียหาย หมดอายุ
หรือมีลักษณะที่ผิดปกติ
(๒.๕.๓) บริเวณที่จำหน่ายอาหารสดประเภทเนื้อสัตว์/ปลา อาหารทะเล และผลิตภัณฑ์
(๒.๕.๓.๑) บริเวณทั่วไป
(๒.๕.๓.๑.๑) โต๊ะ/เคาน์เตอร์/ตู้/กระบะใส่อาหาร ต้องมีสภาพดี ผิวเรียบ
สะอาด
(๒.๕.๓.๑.๒)
ต้องทำความสะอาดโต๊ะ/เคาน์เตอร์/ตู้/กระบะใส่อาหารทุกวันหรือทุกครั้งที่พบการหก/รั่วของเนื้อสัตว์หรือน้ำจากเนื้อสัตว์
(๒.๕.๓.๒) ภาชนะอุปกรณ์ (มีด/เขียง/เครื่องชั่ง)
(๒.๕.๓.๒.๑) ต้องทำด้วยสแตนเลสหรือวัสดุอื่นที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร
สภาพดี ไม่ดูดซึมน้ำสะอาด
(๒.๕.๓.๒.๒) แยกใช้ระหว่างอาหารดิบ
และอาหารสุก
(๒.๕.๓.๒.๓) ต้องล้างทำความสะอาดระหว่างใช้งาน หรือก่อนและ/หลังการปฏิบัติงานทุกวัน
(๒.๕.๓.๓) บริเวณที่ผู้บริโภคเลือกซื้ออาหารได้เอง
(๒.๕.๓.๓.๑)
มีภาชนะอุปกรณ์หยิบจับอาหาร/บรรจุอาหารที่ทำจากวัสดุที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหารสภาพดี
สะอาด
(๒.๕.๓.๓.๒) มีอ่างล้างมือสำหรับผู้บริโภค พร้อมสบู่ กระดาษเช็ดมือ และถังขยะ
(๒.๕.๓.๔) การวางจำหน่ายอาหาร
(๒.๕.๓.๔.๑) อาหารดิบที่บรรจุในภาชนะปิดมิดชิด ต้องไม่ฉีกขาดหรือรั่วซึม
วางอย่างมีระเบียบ เป็นสัดส่วน ไม่วางแน่นจนเกินไป
(๒.๕.๓.๔.๒) อาหารทุกชนิดต้องมีฉลากแสดงชื่อ - ชนิดอาหาร วันที่ผลิต/บรรจุ
วันหมดอายุ และสถานที่ผลิต/บรรจุ
(๒.๕.๓.๔.๓) ปลาและอาหารทะเลดิบทุกชนิดต้องวางจำหน่ายโดยแช่บน/ในน้ำแข็ง/น้ำผสมน้ำแข็งหรือในตู้แช่เย็น/แช่แข็ง
(๒.๕.๓.๔.๔) สัตว์น้ำที่มีชีวิตต้องวางจำหน่ายแยกเป็นสัดส่วนในภาชนะที่ไม่รั่วซึม
สะอาด
(๒.๕.๓.๔.๕) เนื้อปลาที่ชำแหละแล้ว
ควรวางจำหน่ายในภาชนะหรือวัสดุอื่นที่นำความเย็นได้ดี สะอาดวางบนน้ำแข็ง
และไม่วางเนื้อปลาซ้อนกันเกินกว่า ๑ ชั้น
(๒.๕.๓.๔.๖) อาหารสดประเภทเนื้อสัตว์ ปลา อาหารทะเล
และผลิตภัณฑ์ต้องวางจำหน่ายแยกจากอาหารที่ปรุงสุกแล้ว
(๒.๕.๓.๔.๗) อาหารพร้อมปรุงต้องแยกส่วนประกอบของเนื้อสัตว์ดิบ
ปลาและอาหารทะเลดิบบรรจุในภาชนะเฉพาะ เช่น ถุงพลาสติก เป็นต้น แล้วจึงบรรจุรวมกับส่วนประกอบอื่นในภาชนะรวมเดียวกัน
(๒.๕.๓.๔.๘) ไข่ดิบ (ในกรณีที่วางจำหน่ายรวมกับอาหารประเภทอื่น)
ต้องบรรจุในภาชนะกระดาษหรือพลาสติก หากพบว่ามีการแตกชำรุดของไข่ต้องเก็บออกทันที และทำความสะอาดชั้นที่วางจำหน่าย
(๒.๕.๓.๔.๙) อาหารสัตว์เลี้ยงชนิดแช่แข็ง
ต้องบรรจุปิดสนิทและมีป้าย/เครื่องหมายแสดงว่าเป็นอาหารสัตว์เลี้ยง
มีตู้แช่แยกเฉพาะจากอาหารสำหรับคนบริโภค
(๒.๕.๔) ตู้แช่เย็น/แช่แข็งที่วางจำหน่ายอาหาร
(๒.๕.๔.๑) โครงสร้างภายในต้องทำด้วยวัสดุที่มีผิวเรียบ มีสภาพดี สะอาด
สามารถควบคุมอุณหภูมิให้คงที่อยู่ในเกณฑ์ที่กำหนดได้
(๒.๕.๔.๒) ไม่มีน้ำแข็งเกาะหนาเกินกว่า ๑ นิ้ว
(๒.๕.๔.๓) ประตูและขอบยางตู้เย็น/ตู้แช่แข็งมีสภาพดี สะอาด
(๒.๕.๔.๔)
มีการติดตั้งเทอร์โมมิเตอร์ในบริเวณที่สามารถอ่านอุณหภูมิได้ตลอดเวลาจากภายนอก
(๒.๕.๔.๕) มีการตรวจวัดอุณหภูมิอย่างสม่ำเสมอ อย่างน้อยทุก ๒ ชั่วโมง
และมีตารางบันทึกอุณหภูมิที่มองเห็นได้ชัดเจน
(๒.๕.๔.๖) อุณหภูมิของตู้เย็น สำหรับวางจำหน่ายอาหารชนิดต่าง ๆ
(๒.๕.๔.๖.๑)
ตู้จาหน่ายอาหารเนื้อสัตว์ดิบและผลิตภัณฑ์ต้องมีอุณหภูมิต่ำกว่า ๕ องศาเซลเซียส
(๒.๕.๔.๖.๒) ตู้จำหน่ายนมและผลิตภัณฑ์และเครื่องดื่มที่ผ่านการฆ่าเชื้อโรคด้วยระบบพาสเจอร์ไรซ์ต้องมีอุณหภูมิต่ำกว่า
๕ องศาเซลเซียส
(๒.๕.๔.๖.๓) ตู้จำหน่ายอาหารพร้อมปรุง ต้องมีอุณหภูมิต่ำกว่า ๗
องศาเซลเซียส
(๒.๕.๔.๖.๔) ตู้จำหน่ายผัก ผลไม้ ต้องมีอุณหภูมิเท่ากับหรือ ต่ำกว่า ๑๐
องศาเซลเซียส
(๒.๕.๔.๖.๕) ตู้แช่แข็งสำหรับไอศกรีมและอาหารแช่แข็ง/อื่น ๆ
ต้องมีอุณหภูมิต่ำกว่า -๑๘ องศาเซลเซียส
(๒.๕.๕) บริเวณที่วางจำหน่ายผัก ผลไม้
(๒.๕.๕.๑) โต๊ะ/ชั้น/กล่อง/กระบะที่บรรจุผัก
ผลไม้ต้องทำด้วยวัสดุที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร มีสภาพดี สะอาด
(๒.๕.๕.๒) ผัก ผลไม้ วางจำหน่ายแยกตามประเภทไม่ปะปนกัน สูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๒.๕.๕.๓) ไม่วางจำหน่ายผักผลไม้ที่เน่าเสีย ขึ้นรา
(๒.๕.๖) บริเวณที่วางจำหน่ายขนบอบ (Bakery) ขนมหวานอื่น
ๆ
(๒.๕.๖.๑) บริเวณสถานที่ผลิตขนมอบ (ที่เข้าข่ายโรงงาน) ต้องได้มาตรฐาน GMP ของสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข
(๒.๕.๖.๒)
โต๊ะ/ชั้น/ถาดที่บรรจุขนมต้องทำด้วยวัสดุที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร ผิวเรียบ
มีสภาพดี สะอาด
(๒.๕.๖.๓) ขนมที่ไม่ได้บรรจุในถุง/กล่อง ต้องวางจำหน่ายในตู้ หรือมีการปกปิด
(๒.๕.๖.๔)
ต้องจัดให้มีภาชนะอุปกรณ์ที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร สะอาด
และเพียงพอในการหยิบจับอาหารสำหรับผู้บริโภคและมีการล้างอย่างน้อยทุก ๔ ชั่วโมง
(๒.๕.๖.๕)
ต้องจัดให้มีคำเตือนสำหรับผู้บริโภคเพื่อป้องกันการหยิบจับอาหารด้วยมือ
วางไว้ในบริเวณที่เห็นได้ชัดเจน
และจัดให้มีพนักงานดูแลรับผิดชอบในการจำหน่ายและช่วยเหลือลูกค้า
(๒.๕.๗) บริเวณที่จำหน่ายสลัด (ผักสด)
(๒.๕.๗.๑) โต๊ะ/เคาน์เตอร์ และภาชนะบรรจุผัก
ผลไม้ต้องทำด้วยวัสดุที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร (เป็นพิษ) นำความเย็นได้ดี
ผิวเรียบ ไม่ดูดซึมน้ำ มีสภาพดี สะอาด
(๒.๕.๗.๒)
โต๊ะ/เคาน์เตอร์ต้องสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร และมี Sneeze guard โดยให้มีช่องว่างจากขอบ
Sneeze guard ถึงพื้นเคาน์เตอร์ไม่เกิน
๓๐ เซนติเมตร
(๒.๕.๗.๓) ผัก ผลไม้ต้องแยกบรรจุตามประเภทไม่ปะปนกันในตู้ที่รักษาอุณหภูมิ
๕ องศาเซลเซียส
หากใช้น้ำแข็งต้องฝังภาชนะบรรจุในน้ำแข็งให้ลึกเกินกว่าครึ่งหนึ่งของความสูงของภาชนะบรรจุ
(๒.๕.๗.๔)
ไม่วางจำหน่ายอาหารชนิดอื่นที่ไม่ใช่ส่วนประกอบของสลัดผักในบริเวณที่จำหน่ายสลัดผัก
(๒.๕.๗.๕) น้ำสลัดที่ไม่บรรจุในภาชนะปิดสนิท ต้องวางจำหน่ายที่อุณหภูมิต่ำกว่า
๕ องศาเซลเซียส
(๒.๕.๗.๖) ต้องจัดให้มีภาชนะอุปกรณ์ที่ไม่เป็นพิษสะอาดและเพียงพอในการหยิบจับ/ตัก/บรรจุอาหาร
สำหรับผู้บริโภค และมีการล้างทำความสะอาดอย่างน้อยทุก ๔ ชั่วโมง
(๒.๕.๗.๗) ต้องจัดให้มีคำเตือนสำหรับผู้บริโภค ห้ามหยิบจับอาหารด้วยมือ วางไว้ในบริเวณที่เห็นได้ชัดเจน
(๒.๕.๗.๘) การเติมอาหาร ต้องเปลี่ยนภาชนะใหม่ ไม่นำอาหารมาเติมในภาชนะบรรจุเดิม
(๒.๕.๘) บริเวณที่จำหน่ายอาหารปรุงสำเร็จ/พร้อมบริโภค
(๒.๕.๘.๑) โต๊ะ/เคาน์เตอร์ และภาชนะบรรจุอาหาร ต้องทำด้วยวัสดุที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอาหาร
ผิวเรียบ ไม่ดูดซึมน้ำมีสภาพดี สะอาด อยู่สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๒.๕.๘.๒) อาหารปรุงสำเร็จ/พร้อมบริโภค ต้องมีการปกปิดขณะวางจำหน่ายในอุณหภูมิที่เหมาะสมกับอาหารแต่ละชนิด
อาหารบริโภคเย็นต้องเก็บที่อุณหภูมิต่ำกว่า ๕
องศาเซลเซียส อาหารบริโภคร้อนต้องอุ่นให้ร้อนที่อุณหภูมิจุดกึ่งกลางสูงกว่า ๗๔
องศาเซลเซียส นานกว่า ๒ นาที ทุก ๔
ชั่วโมง
(๒.๕.๘.๓) ภาชนะบรรจุอาหารต้องสะอาด ได้มาตรฐานสำหรับใช้บรรจุอาหารเท่านั้น
(๒.๕.๘.๔) อาหารปรุงสำเร็จ/พร้อมบริโภคจะต้องปรุงจำหน่ายวันต่อวัน
(๒.๖) สุขลักษณะส่วนบุคคลของผู้สัมผัสอาหาร
(๒.๖.๑) ผู้สัมผัสอาหารต้องสวมผ้ากันเปื้อน
และหมวกคลุมผมตลอดเวลาที่ปฏิบัติงาน
(๒.๖.๒) ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือด้วยน้ำ
และสบู่ทุกครั้งก่อนปฏิบัติงานภายหลังการใช้ห้องน้ำ
ห้องส้วมและภายหลังสัมผัสสิ่งสกปรก
(๒.๖.๓) ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขวิทยาส่วนบุคคลที่ดีขณะปฏิบัติงาน
(๒.๖.๔) ผู้สัมผัสอาหารใช้วัสดุอุปกรณ์ช่วยในการหยิบจับอาหารปรุงสุก เช่น
ที่คีบ ที่ตัก หรือ ถุงมือ เป็นต้น ไม่ใช้มือหยิบจับอาหารโดยตรง
(๒.๖.๕) ผู้สัมผัสอาหารถ้ามีแผลที่มือ ต้องปิดพลาสเตอร์กันน้ำให้เรียบร้อย และต้องใช้ถุงมือในขณะปฏิบัติงาน
(๒.๖.๖) ผู้สัมผัสอาหารต้องผ่านการตรวจสุขภาพ
และมีใบรับรองการตรวจสุขภาพอย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง และต้องมีสุขภาพที่แข็งแรง
ไม่เป็นโรคติดต่อระบบทางเดินอาหารหรือระบบทางเดินหายใจ หรือพาหะนำเชื้อโรคอื่น ๆ
ผู้สัมผัสอาหารแผนกอาหารที่เข้างานใหม่ต้องตรวจสุขภาพและทำ rectal swab
(๒.๖.๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องผ่านการฝึกอบรมจากผู้เชี่ยวชาญหรือผู้ที่ได้รับการฝึกอบรมเรื่องการปฏิบัติเพื่อให้อาหารปลอดภัย
และได้รับการฝึกอบรมสม่ำเสมอเพื่อพัฒนาความรู้ความสามารถให้ดีขึ้น
(๒.๗) การสุขาภิบาล
(๒.๗.๑) คุณภาพน้ำดื่ม/น้ำใช้/น้ำแข็ง
(๒.๗.๑.๑) ในกรณีที่จัดน้ำดื่มไว้บริการ
ต้องเป็นน้ำดื่มที่สะอาดภาชนะที่ใช้ดื่มน้ำควรเป็นแบบใช้ครั้งเดียว
(๒.๗.๑.๒) มีน้ำใช้สะอาด สำหรับล้างอาหารและอุปกรณ์
(๒.๗.๑.๓) น้ำแข็งที่ใช้แช่อาหารต้องสะอาด
คุณภาพเทียบเท่าน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๒.๗.๒) การจัดการน้ำเสีย
(๒.๗.๒.๑) ระบบระบายน้ำต้องมีสภาพดี มีตะแกรงดักเศษอาหาร รางหรือท่อระบายน้ำไม่มีการอุดตัน
ไม่มีน้ำขัง
(๒.๗.๒.๒) บ่อดักไขมันใช้การได้ดี มีการดักไขมันและทำความสะอาดเป็นประจำ
(๒.๗.๓) ห้องนํ้า ห้องส้วมสำหรับผู้บริโภคและพนักงานต้องแยกจากกัน มีสภาพดี
สะอาด มีอ่างล้างมือที่ใช้การได้ดี และมีสบู่ใช้ตลอดเวลา
(๒.๗.๔) การจัดการขยะ
(๒.๗.๔.๑) ต้องมีการแยกประเภทขยะเปียก และขยะแห้ง และมีป้ายชี้บ่งชัดเจน
(๒.๗.๔.๒) ต้องมีสภาพดี ไม่รั่วซึม และมีฝาปิด
(๒.๗.๔.๓) ต้องใช้ถุงพลาสติกรองรับด้านในถัง
(๒.๗.๔.๔) ต้องมีรถเข็นขยะเฉพาะ
(๒.๗.๕) มีระบบการควบคุม ป้องกัน และกำจัดสัตว์ แมลงนำโรค อย่างมีประสิทธิภาพ
ข้อ
๗ ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคาร
หรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วประกาศกำหนด
ข้อ ๘ ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ปฏิบัติตามข้อกำหนดด้านสุขลักษณะตามข้อ ๖ ทุกประการ
(๒) อาคารที่ใช้เป็นสถานที่ประกอบการต้องมีหลักฐานแสดงว่าสามารถใช้ประกอบการได้โดยถูกกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
(๓) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วประกาศกำหนด
ข้อ
๙ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๐ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาต
ก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลา
ตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๑ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาตการขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๗ และข้อ ๘ ด้วย
ข้อ
๑๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๑๔ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่
มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๑๕ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควร แต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๖ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒) ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๑๗ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๘ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๑๙ ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วประกาศกำหนด
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้ง
ให้ออกใบรับแก่ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการตามที่แจ้งได้ชั่วคราวในระหว่างเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจการแจ้งให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ตามวรรคหนึ่ง
ถ้าการแจ้งเป็นไปโดยถูกต้องให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ในใบรับแจ้งหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้งหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ในกรณีที่การแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งของผู้แจ้งเป็นอันสิ้นผล แต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้ง ให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับการแจ้งซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ตามวรรคหนึ่ง
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ดำเนินกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ
๒๑ ในกรณีที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนและการออกใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่
มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๒ เมื่อผู้แจ้งประสงค์จะเลิกกิจการหรือโอนการดำเนินกิจการให้แก่บุคคลอื่นให้แจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบด้วย
ข้อ
๒๓ ในกรณีที่ผู้ดำเนินกิจการใดดำเนินกิจการตามที่ระบุไว้ในข้อบัญญัตินี้โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเคยได้รับโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ เพราะเหตุที่ฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแล้วครั้งหนึ่ง
ยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นต่อไป
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปีก็ได้
ข้อ
๒๔ ผู้แจ้งมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมการแจ้งตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มาแจ้ง
และภายในระยะเวลาสามสิบวันก่อนวันครบรอบปีของทุกปีตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๕ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ข้อ
๒๖
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๒๗ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๗
พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ธนศักดิ์ เหลาแหลม
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมขั้นสูงท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๓. คำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๔. คำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๕. คำขอต่ออายุใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๖. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๗. คำขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๒๖/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,103 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสะสมอาหาร ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
จึงจำเป็นต้องตราข้อบัญญัตินี้ขึ้น
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๐ มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา
๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวและนายอำเภอปากท่อ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
นับตั้งแต่วันที่ได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่หรือบริเวณใด
ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหาร หรือปรุงอาหารจนสำเร็จ
และจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที
ทั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับการบริโภค ณ ที่นั้น
หรือนำไปบริโภค ที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า
อาคาร สถานที่หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใด
ซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปทำ ประกอบหรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่า
ข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔
ผู้ใดจะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารในอาคาร
หรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร และมิใช่เป็นการขายของในตลาด
ต้องได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้าสถานที่ดังกล่าวมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอหนังสือรับรองการแจ้งก่อนการจัดตั้ง
ข้อ
๕
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือได้รับหนังสือรับการแจ้งให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๖
ประเภทของสถานที่จำหน่ายอาหารกำหนดตามลักษณะของสถานที่ประกอบกิจการเพื่อคำนวณค่าธรรมเนียม
ดังต่อไปนี้
(๑) สถานที่จำหน่ายอาหารมีลักษณะเป็นตึกแถว
หรืออาคารอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงกัน ให้คำนวณพื้นที่บริเวณที่จำหน่ายอาหารทั้งหมดในอาคาร
นับจากขอบเขตผนังด้านในทุกชั้นที่ประกอบกิจการ ยกเว้นพื้นที่ซึ่งกั้นไว้เป็นสัดส่วนสำหรับใช้สอยเพื่อการอื่น
(๒) สถานที่จำหน่ายอาหารที่มีบริเวณ ให้คำนวณพื้นที่บริเวณภายในตัวอาคาร
และรวมพื้นที่รอบอาคารที่ใช้สำหรับการค้าอาหารนั้นด้วย ถ้าไม่มีขอบเขตที่แน่นอนให้คำนวณจากแนวเขตของพื้นที่ประกอบกิจการนั้น
(๓) สถานที่จำหน่ายอาหารที่มีอาคารเชื่อมติดถึงกัน
ให้คำนวณพื้นที่ประกอบกิจการรวมกันและให้มีใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งฉบับเดียว
แล้วแต่กรณี ถ้าอาคารนั้นไม่เชื่อมติดถึงกัน ให้คำนวณพื้นที่แต่ละอาคารและแยกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งแห่งละฉบับ
แล้วแต่กรณี
(๔) สถานที่จำหน่ายอาหารที่ตั้งอยู่ในอาคารใด ๆ ให้ใช้เลขที่ของอาคารนั้น
โดยให้พิจารณาจากลักษณะพื้นที่ที่ประกอบการ
ถ้าแยกเป็นสัดส่วนแต่ละแห่งไม่ว่าจะเป็นเจ้าของเดียวกันหรือไม่ให้มีใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งแห่งละฉบับ
แล้วแต่กรณี การคำนวณพื้นที่ให้คำนวณพื้นที่ประกอบกิจการ
กรณีอาคารใดซึ่งจัดห้องน้ำ
ห้องส้วมแยกไว้ต่างหากจะไม่นับรวมพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วมนั้น
ข้อ
๗ ประเภทของสถานที่สะสมอาหารกำหนดตามลักษณะของสถานที่ประกอบกิจการเพื่อคำนวณค่าธรรมเนียม
ดังต่อไปนี้
(๑) สถานที่สะสมอาหารที่มีลักษณะเป็นตึกแถว หรืออาคารที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันที่มีการตั้งวางสินค้าอาหารเต็มพื้นที่
หรือวางสินค้าอาหารทั่ว ๆ ไปหลายจุด ให้คำนวณพื้นที่บริเวณตั้งวางสินค้าอาหารทั้งหมดภายในอาคารนับจากขอบผนังด้านในทุกชั้นที่ประกอบกิจการรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม
ยกเว้นพื้นที่ซึ่งกั้นไว้เป็นสัดส่วนสำหรับใช้สอยเพื่อการอื่น
กรณีตั้งวางสินค้าอาหารไม่เต็มพื้นที่หรือตั้งวางที่จุดใดจุดหนึ่ง
อาทิ ตู้แช่ โต๊ะชั้นวางสินค้าอื่น ๆ ที่มีลักษณะคล้ายคลึง
ให้คำนวณพื้นที่บริเวณที่ตั้งวางสินค้าอาหารนั้นรวมกับพื้นที่ห้องน้ำห้องส้วม
และเปรียบเทียบกับพื้นที่ของอาคารทั้งหมด
หากมีพื้นที่ไม่เกินกึ่งหนึ่งของพื้นที่อาคารทั้งหมดให้คำนวณ
พื้นที่ของอาคารทั้งหมดกรณีสถานที่ประกอบกิจการนั้นมีหลายห้องติดต่อกัน
กึ่งหนึ่งของพื้นที่ให้หมายถึง กึ่งหนึ่งของห้องที่วางสินค้าอาหารนั้น
(๒) สถานที่สะสมอาหารที่เป็นอาคารโกดังเก็บสินค้าที่มีอาคารโกดังหลายหลังแต่มีเลขที่ของอาคารโกดังเลขที่เดียวและมีเจ้าของคนเดียวกัน
ให้คำนวณพื้นที่ของอาคารโกดังทั้งหมด รวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม
และออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งฉบับเดียว แล้วแต่กรณี
กรณีที่มีอาคารโกดังหลายหลัง
มีเลขที่ของอาคารโกดังเลขที่เดียวแต่มีเจ้าของหลายเจ้าของ
ให้คำนวณพื้นที่ของอาคารโกดังของแต่ละเจ้าของรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำ
ห้องส้วมและออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี ให้แต่ละเจ้าของ
กรณีที่มีอาคารโกดังหลายห้อง
และมีเลขที่ของอาคารโกดังแต่ละหลัง
ให้คำนวณพื้นที่ของอาคารโกดังแต่ละหลังรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำ ห้องส้วม
และออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี แยกแต่ละโกดัง
กรณีที่มีเจ้าของสินค้าอาหารหลายเจ้าของในอาคารโกดังนั้น
ให้คำนวณพื้นที่ของสถานที่สะสมอาหารของแต่ละเจ้าของรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม
และออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี ให้แต่ละเจ้าของ
ข้อ
๘
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดประเภทของสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารตามประเภทของอาหาร
หรือตามวิธีการจำหน่ายเพิ่มเติมได้ตามที่เห็นสมควร
ข้อ
๙ การจัดตั้ง ใช้
และดูแลรักษาสถานที่และสุขลักษณะของบริเวณที่ใช้จำหน่ายอาหารที่จัดไว้สำหรับอาหารบริโภค
ที่ใช้ทำ ประกอบ หรือปรุงอาหาร หรือที่สะสมอาหารให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ และเงื่อนไข
ดังต่อไปนี้
(๑) จัดให้มีโต๊ะ เก้าอี้ หรือที่นั่งอย่างอื่นให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาดอยู่เสมอ
(๒) ผนังและบริเวณที่ปรุงอาหารต้องใช้วัตถุถาวร แข็งแรง
และมีผิวเรียบไม่ดูดซึมน้ำและทำความสะอาดได้ง่าย
การจัดตั้งถังบรรจุก๊าซต้องตั้งอยู่ในที่ปลอดภัย
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๓) จัดให้มีภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ในการประกอบ ปรุง การเก็บ
และบริโภคไว้ให้เพียงพอตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๔) จัดให้มีที่สำหรับทำความสะอาดภาชนะ และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ
ให้เพียงพอตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๕) จัดให้มีอ่างล้างมือที่ใช้การได้ดี
และมีจำนวนตามเกณฑ์ที่กำหนดในพระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง
พ.ศ. ๒๕๓๕ ตลอดจนให้มีสบู่หรือน้ำยาล้างมือได้ตลอดเวลา
(๖) จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียหรือระบบกำจัดของเสียตามคำแนะนำของ
เจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่ หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๗) ไม่ตั้งอยู่ในที่น่าจะเป็นอันตรายแก่สุขภาพ หรือแหล่งที่น่ารังเกียจ
เช่น ใกล้ชิดกับที่ฝังศพ ที่เก็บศพ ที่เผาศพ ที่ทิ้งหรือกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูล
ที่เลี้ยงสัตว์
หรือที่อื่นใดที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๘) พื้นทำด้วยวัตถุถาวรและไม่มีน้ำขัง
(๙) จัดให้มีทางระบายน้ำด้วยวัตถุถาวร
เพื่อให้น้ำไหลลงสู่ทางระบายน้ำสาธารณะหรือบ่อรับน้ำเสียได้อย่างสะดวกตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๑๐) จัดให้มีแสงสว่าง และมีการระบายอากาศภายในร้านอย่างเพียงพอ
(๑๑) จัดให้มีส้วมที่ถูกสุขลักษณะและมีจำนวนเพียงพอ
(๑๒) ถ้าจะขยายหรือเปลี่ยนแปลงสถานที่ประกอบการค้าและทำให้สุขลักษณะเปลี่ยนแปลงไปด้วยแล้วจะต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อน
(๑๓) จัดให้มีเครื่องดับเพลิง หรืออุปกรณ์
หรือเครื่องมือดับเพลิงที่เหมาะสมจำนวนเพียงพอและอยู่ในสภาพใช้ได้สะดวกเมื่อเกิดเพลิงไหม้
(๑๔) ปฏิบัติการอื่น ๆ
ให้ถูกสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๐
หลักเกณฑ์เกี่ยวกับการป้องกันมิให้เกิดเหตุรำคาญและป้องกันโรคติดต่อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑) มีระบบการระบายควันที่เกิดจากการปรุงอาหาร เช่น
ปล่องระบายควันที่มีพัดลมดูดควันและสูงเพียงพอที่จะไม่ก่อเหตุรำคาญ
(๒) รักษาสถานที่ให้สะอาดอยู่เสมอ
(๓) จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะ ต้องเก็บ ขน
กำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๔) รักษาส้วมให้ถูกสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๕) ถ้ามีสัตว์ที่จะฆ่าเป็นอาหารต้องแยกให้อยู่ในที่เหมาะสม
(๖)
จัดวางสิ่งของเครื่องใช้ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๗) ปฏิบัติการอื่น ๆ ให้ถูกสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หรือพนักงานเจ้าหน้าที่ หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๑
เพื่อประโยชน์ในการควบคุมหรือกำกับดูแลสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารที่ได้รับใบอนุญาต
หรือได้รับหนังสือรับรองการแจ้ง เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเวลาจำหน่ายอาหารบางประเภทหรือชนิดใดได้
ข้อ
๑๒
หลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะส่วนบุคคลของผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ปรุงอาหาร
และผู้ให้บริการ ต้องมีการปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑) ผู้จำหน่าย ผู้ปรุงอาหาร และผู้ให้บริการต้องแต่งกายให้เรียบร้อย
(๒) ผู้จำหน่าย ปรุง และให้บริการอาหาร ต้องไม่เป็นโรคติดต่อที่น่ารังเกียจ
และต้องไม่เป็นโรคติดต่อร้ายแรง
(๓) ห้ามผู้ได้รับใบอนุญาตหรือใบรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี ทำการจำหน่าย
ปรุง สะสมอาหาร เมื่อมีเหตุอันควรเชื่อได้ว่าตนเป็นโรคติดต่อ
หรือซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ตรวจสอบแล้วปรากฏว่าเป็นพาหะและได้รับแจ้งความเป็นหนังสือว่าตนเป็นพาหะของโรคติดต่อ
ข้อ
๑๓
หลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะของอาหาร ทำ ประกอบ ปรุง
เก็บรักษาหรือสะสมอาหาร ตลอดจนสุขลักษณะของภาชนะ อุปกรณ์ น้ำใช้ และของใช้อื่น ๆ
ต้องมีการปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑) การจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง วาง เก็บ สะสมอาหาร
หรือการล้างภาชนะอุปกรณ์ต้องทำในที่สะอาด ถูกสุขลักษณะ
และที่เก็บสะสมอาหารต้องป้องกันสัตว์นำโรคได้
(๒) จัดให้มีน้ำสะอาดไว้ใช้อย่างเพียงพอและคุณภาพเทียบเท่าน้ำประปา
กรณีน้ำดื่ม เครื่องดื่มน้ำผลไม้ ต้องสะอาดและควรเก็บไว้ในภาชนะที่มีการปกปิด
มีทางรินน้ำเทออก หรือมีอุปกรณ์ที่มีด้ามตักโดยเฉพาะ
ผักสดและตั้งไว้สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๓) การเตรียมอาหารก่อนปรุง
ต้องล้างให้สะอาดโดยเฉพาะผักสดและผลไม้น้ำที่ใช้ ปรุง ประกอบ แช่
ล้างอาหารและภาชนะต้องใช้น้ำสะอาด
(๔) ใช้เครื่องปกปิดอาหารตลอดจนภาชนะที่ใช้สำหรับประกอบ ปรุง เก็บรักษา
หรือสะสมอาหาร ให้ป้องกันฝุ่นละอองและสัตว์นำโรคได้
โดยปกปิดให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๕) ใช้ภาชนะที่สะอาดสำหรับใส่และปรุงอาหาร โดยรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ ในส่วนของน้ำแข็งที่ใช้บริโภคต้องสะอาด
ควรเก็บในถังหรือกระติกที่มีการปกปิด มีอุปกรณ์คีบหรือตักโดยเฉพาะ
ไม่นำอาหารหรือสิ่งของอื่นแช่ปนกับน้ำแข็งเพื่อการบริโภค
(๖) ห้ามมิให้ใช้ภาชนะที่อาจทำให้สารเคมี ที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ เช่น
ภาชนะที่ทำด้วยสังกะสี หรือตะกั่ว มาใช้ในการต้มหรือปรุงอาหารที่มีเกลือปนอยู่ด้วย
(๗) ห้ามมิให้ขายอาหาร อันเป็นการไม่ปลอดภัยแก่ผู้บริโภค
(๘) ภาชนะที่บรรจุอาหารหรือใส่เครื่องปรุงรสต่าง ๆ
ต้องใช้วัสดุที่ออกแบบที่ถูกหลักสุขาภิบาลอาหาร และปลอดภัย
(๙) ภาชนะที่ใช้แล้วต้องล้างและเก็บให้ถูกหลักสุขาภิบาลอาหาร
ส่วนภาชนะประเภทใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง ห้ามกลับนำมาใช้อีก
(๑๐) ไม่ขายอาหารให้ผู้ป่วยที่เป็นโรคติดต่อที่มีสภาพน่ารังเกียจ
บริโภคในสถานที่ได้รับอนุญาต
(๑๑) เนื้อสัตว์ที่มีไว้ขาย ทำ ประกอบ ปรุงอาหาร ต้องสะอาดและถูกสุขลักษณะ
(๑๒) ห้ามมิให้นำสัตว์เลี้ยง เช่น สุนัข หรือแมว เข้ามาในสถานที่ประกอบอาหาร
(๑๓) ปฏิบัติการอื่น ๆ
ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข หรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๔
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาตหรือผู้ขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง
งดเว้นหรือผ่อนผันการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ตามข้อบัญญัตินี้
เพียงเท่าที่เห็นสมควร
หรือจะเปลี่ยนแปลงอย่างใดเพื่อให้เหมาะสมแก่สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารนั้น
ทั้งนี้
การงดเว้นหรือผ่อนผันจะต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนต่อสุขภาพอนามัยของประชาชนหรือต่อสภาพแวดล้อมในพื้นที่
ข้อ
๑๕
ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาด
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวกำหนดไว้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔) หลักฐานอื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวประกาศกำหนด
ข้อ
๑๖
ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๗
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาต
ก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอ
ซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๘
ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวกำหนดไว้
ข้อ
๑๙
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๐
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๑
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวกำหนดไว้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์วิธีการ
และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่
มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๒
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือกฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๓
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑) ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ หรือกฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๔
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๕ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๖
ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวกำหนดไว้ พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔) หลักฐานอื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวกำหนด
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้ง
ให้ออกใบรับแก่ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการตามที่แจ้งได้ชั่วคราวในระหว่างเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจการแจ้งให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ตามวรรคหนึ่ง
ถ้าการแจ้งเป็นไปโดยถูกต้อง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ในใบรับแจ้งหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้งหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ในกรณีที่การแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งของผู้แจ้งเป็นอันสิ้นผล
แต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้ว ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับการแจ้งซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ตามวรรคหนึ่ง
ข้อ
๒๗
ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้โดยง่าย
ณ สถานที่ดำเนินกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ
๒๘
ในกรณีที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวกำหนดไว้
การขอรับใบแทนและการออกใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๙
เมื่อผู้แจ้งประสงค์จะเลิกกิจการหรือโอนการดำเนินกิจการให้แก่บุคคลอื่นให้แจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบด้วย
ข้อ
๓๐
ในกรณีที่ผู้ดำเนินกิจการใดดำเนินกิจการตามที่ระบุไว้ในข้อบัญญัตินี้โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเคยได้รับโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ เพราะเหตุที่ฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแล้วครั้งหนึ่ง
ยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นต่อไป
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปีก็ได้
ข้อ
๓๑
ผู้แจ้งมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมการแจ้งตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มาแจ้ง
และภายในระยะเวลาสามสิบวันก่อนวันครบรอบปีของทุกปี ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๒
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
ข้อ
๓๓ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๓๔
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาวเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๙
หัส คำทอง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว
[เอกสารแนบท้าย]
๑.
บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลวังมะนาว เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๑๓๔/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,104 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒o มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วและนายอำเภอนาคู
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า
อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ให้เป็นอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว อาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
อาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้
และข้อ ๙ มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขนหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว มอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
และระเบียบปฏิบัติได้ตามความจำเป็น
ข้อ
๗
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้ การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘
เพื่อประโยชน์ในการรักษาความสะอาดและการจัดระเบียบในการเก็บ ขน
และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ในกรณีที่ยังไม่มีกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
การจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ปฏิบัติตามข้อบัญญัติ ดังต่อไปนี้
(๑) ห้ามมิให้ผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในที่หรือทางสาธารณะนอกจากในที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
จัดไว้ให้
(๒) เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ต้องจัดให้มีที่รองรับสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะอย่างเพียงพอและเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๙ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๐ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว ประกาศกำหนด
ข้อ
๑๑ ผู้ขอรับใบอนุญาตตามข้อ ๙
จะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑) ต้องมีพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล (รถดูดส้วม) ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(๑.๑.๑) ได้รับอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๑.๑.๒) ส่วนของรถที่ใช้ขนถ่ายสิ่งปฏิกูลต้องปกปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงพาหะนำโรคได้
มีฝาปิด - เปิดอยู่ด้านบน
(๑.๑.๓) มีปั๊มดูดสิ่งปฏิกูลและติดตั้งมาตรวัดปริมาณของสิ่งปฏิกูลด้วย
(๑.๑.๔) ท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลต้องอยู่ในสภาพที่ดี ไม่รั่วซึม
(๑.๑.๕) มีอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำรถ เช่น ถังตักน้ำ ไม้กวาด น้ำยาฆ่าเชื้อโรค
(เช่น ไลโซน ๕%)
(๑.๑.๖) ต้องจัดให้มีการแสดงข้อความที่ตัวพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลให้รู้ว่าเป็นพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล
เช่น รถดูดสิ่งปฏิกูล เป็นต้น
และต้องแสดงเลขทะเบียนใบอนุญาตประกอบกิจการ ชื่อหน่วยงานที่เป็นผู้ออกใบอนุญาต
ชื่อบริษัทหรือเจ้าของกิจการด้วยตัวอักษรไทย
ซึ่งมีขนาดที่เห็นได้ชัดเจนตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วประกาศกำหนดดังนี้
รถขนถ่ายสิ่งปฏิกูล ปริมาตร
บรรจุ
........ลูกบาศก์เมตร
ได้รับอนุญาตจากองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ใบอนุญาตเลขที่
./
....
.
ชื่อบริษัทหรือเจ้าของกิจการ
หมายเลขโทรศัพท์
(๑.๒) ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้งสำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๑.๓) กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลของตนเอง ต้องแสดงหลักฐานว่าจะนำสิ่งปฏิกูลไปกำจัด
ณ แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๒) ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๑) ขณะทำการดูดสิ่งปฏิกูล ผู้ปฏิบัติงานต้องสวมเสื้อคลุม ปิดปาก ปิดจมูก
ถุงมือยาง และสวมรองเท้าหนังยางหุ้มแข้ง และใช้น้ำยาดับกลิ่น
เพื่อป้องกันการรบกวนผู้อาศัยข้างเคียงด้วย
(๒.๒) ทำความสะอาดท่อ หรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูล โดยหลังจากดูดสิ่งปฏิกูล
เสร็จแล้ว ให้ทำความสะอาดท่อ หรือสายดูดสิ่งปฏิกูล
โดยการดูดน้ำสะอาดจากถังเพื่อล้างภายในท่อหรือสายดูดฯ และทำความสะอาดท่อ
หรือสายดูดฯ ด้านนอกที่สัมผัสสิ่งปฏิกูลด้วย น้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซล ๕%)
(๒.๓) ทำความสะอาดอย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง หลังจากที่ออกปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลแล้ว
และน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือการจัดที่ถูกหลักสุขาภิบาล
(๒.๔) กรณีที่มีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราด
ให้ทำความสะอาดด้วยการใช้น้ำยาเชื้อโรค (เช่น ไลโซล ๕%)
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำอีกครั้งหนึ่ง
(๒.๕) รถสูบสิ่งปฏิกูลที่ให้บริการแล้ว ต้องทำความสะอาดภายในตัวถัง
อย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง และน้ำเสียที่เกิดจากการล้าง ต้องกำจัดโดยระบบ
บำบัดน้ำเสีย หรือปล่อยลงสู่ลานทรายซึมชนิดร่องซึม โดยต้องอยู่ห่าง
จากแหล่งน้ำดื่ม น้ำใช้ ไม่น้อยกว่า ๓๐ เมตร
(๒.๖) ทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้า
ทุกวันที่ปฏิบัติงาน
(๒.๗)
ผู้ประกอบกิจการต้องจัดให้มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานอย่างน้อยปีละ ๒ ครั้ง
(เพื่อคุ้มครองสุขภาพของผู้ปฏิบัติงาน) โดยเฉพาะการตรวจโรคระบบทางเดินอาหาร
(๒.๘) ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวกับสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
(๓) ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนมูลฝอย
(๓.๑) ต้องมีพาหนะ เก็บ ขนมูลฝอย ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(๓.๑.๑) ได้รับอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๓.๑.๒)
ส่วนของรถที่ใช้ขนมูลฝอยต้องปกปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงพาหะนำโรคได้
(๓.๒) ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าบู้ท สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๓.๓) กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดมูลฝอยของตนเอง
ต้องแสดงหลักฐานว่าจะนำมูลฝอยไปกำจัด ณ แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๔) ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอย
(๔.๑) ขณะทำการกำจัดมูลฝอย ผู้ปฏิบัติงานต้องสวมเสื้อคลุม ปิดปาก ปิดจมูก
ถุงมือยาง และสวมรองเท้าบู้ท เพื่อป้องกันอันตรายที่เกิดจากการกำจัดมูลฝอยด้วย
(๔.๒) ทำความสะอาดรถอย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง หลังจากที่ออกปฏิบัติงานเก็บ
ขนมูลฝอยแล้วและน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือกำจัดที่ถูกหลักสุขาภิบาล
(๔.๓) ทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าทุกวันที่ปฏิบัติงาน
(๔.๔)
ผู้ประกอบกิจการต้องจัดให้มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานอย่างน้อยปีละ ๒ ครั้ง
(เพื่อคุ้มครองสุขภาพของผู้ปฏิบัติงาน) โดยเฉพาะการตรวจ โรคระบบทางเดินอาหาร
(๔.๕) ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวกับสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ข้อ
๑๒ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาต (แบบ
สม. ๑) หรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต (แบบ สม. ๓)
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์
วิธีการ หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาต ก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้อง
หรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาต
(แบบ สม. ๒) หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาต
พร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลา
ตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๓
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๔
ในการดำเนินกิจการผู้ได้รับใบอนุญาตต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑) ขณะทำการดูดสิ่งปฏิกูล
ต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง
และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๑.๒) ทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูล
โดยหลังจากดูดสิ่งปฏิกูลเสร็จแล้ว
ให้ทำการดูดน้ำสะอาดจากถังเพื่อล้างภายในท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูล
และทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลด้านนอกที่สัมผัสสิ่งปฏิกูลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค
(เช่น ไลโซล ๕%)
(๑.๓) ทำความสะอาดพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง
หลังจากที่ออกปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลแล้ว
สำหรับน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัด
หรือกำจัดด้วยวิธีการที่ถูกสุขลักษณะก่อนปล่อยทิ้งสู่สาธารณะ
(๑.๔) กรณีที่มีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราด ให้ทำการฆ่าเชื้อโรคด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค
(เช่น ไลโซล ๕%) แล้วทำการล้างด้วยน้ำสะอาด
(๑.๕) มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยปีละ ๑
ครั้ง
(๒) ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๑) ขณะทำการดูดสิ่งปฏิกูล
ต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง
และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๒.๒) ทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูล
โดยหลังจากดูดสิ่งปฏิกูลเสร็จแล้วให้ทำการดูดน้ำสะอาดจากถังเพื่อล้างภายในท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลและทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลด้านนอกที่สัมผัสสิ่งปฏิกูลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค
(เช่น ไลโซล ๕%)
(๒.๓) ทำความสะอาดพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง
หลังจากที่ออกปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลแล้ว
สำหรับน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือกำจัดด้วยวิธีการที่ถูกสุขลักษณะก่อนปล่อยทิ้งสู่สาธารณะ
(๒.๔) กรณีที่มีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราด
ให้ทำการฆ่าเชื้อโรคด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซล ๕%)
แล้วทำการล้างด้วยน้ำสะอาด
(๒.๕) มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยปีละ ๑
ครั้ง
(๓) ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนมูลฝอย
(๓.๑) ต้องมีพาหนะ เก็บ ขนมูลฝอย ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(๓.๑.๑) ได้รับอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๓.๑.๒) ส่วนของรถที่ใช้ขนมูลฝอยต้องปกปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงพาหะนำโรคได้
(๓.๒) ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าบู้ท สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๓.๓) กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดมูลฝอยของตนเอง
ต้องแสดงหลักฐานว่าจะนำมูลฝอยไปกำจัด ณ แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๔) ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอย
(๔.๑) ขณะทำการกำจัดมูลฝอย ผู้ปฏิบัติงานต้องสวมเสื้อคลุม ปิดปาก ปิดจมูก
ถุงมือยาง และสวมรองเท้าบู้ท เพื่อป้องกันอันตรายที่เกิดจากการกำจัดมูลฝอยด้วย
(๔.๒) ทำความสะอาดรถอย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง หลังจากที่ออกปฏิบัติงานเก็บ
ขนมูลฝอยแล้วและน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือกำจัดที่ถูกหลักสุขาภิบาล
(๔.๓) ทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้า
ทุกวันที่ปฏิบัติงาน
(๔.๔)
ผู้ประกอบกิจการต้องจัดให้มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานอย่างน้อยปีละ ๒ ครั้ง
(เพื่อคุ้มครองสุขภาพของผู้ปฏิบัติงาน) โดยเฉพาะการตรวจ โรคระบบทางเดินอาหาร
(๔.๕) ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวกับสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ข้อ
๑๕ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วเท่านั้น
เมื่อผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะขอการขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๑๖
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๗
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ข้อ
๑๘
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๙
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๐
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด (ตามแบบ สม. ๔)
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
จำนวน ๑ ฉบับ
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่ มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒.๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒.๒) ใบอนุญาตเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
(๒.๓)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชนกรณีเป็นบุคคลธรรมดา หรือสำเนาหนังสือจดทะเบียนนิติบุคคล (กรณีเป็นนิติบุคคล)
ของผู้ได้รับใบอนุญาตจำนวน ๑ ฉบับ
ข้อ
๒๑
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๒
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๓
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๔
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๕
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ที่อยู่นอกเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วหรือเขตพื้นที่การให้บริการของผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขนสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการเก็บ
ขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๖
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา ๔๔
วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๗
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๒๘
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๗
พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ธนศักดิ์ เหลาแหลม
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๓. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขนหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขน สิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
๕. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาต
๖. คำร้องขออนุญาตการต่าง
ๆ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๑๕/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,105 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว เรื่อง ตลาด พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง ตลาด
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลตำบลบ่อแก้ว
ว่าด้วยตลาด
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๕ มาตรา ๓๗ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วและนายอำเภอนาคู
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำ
หรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
สินค้า หมายความว่า สิ่งของที่ซื้อขายกัน
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทสัตว์ เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ หมายความว่า
อาหารสดประเภทเนื้อสัตว์ หรือเนื้อสัตว์ที่มีการชำแหละ ณ แผงจำหน่ายสินค้า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบหรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
สุขาภิบาลอาหาร หมายความว่า การจัดการและควบคุมปัจจัยต่าง
ๆ เพื่อให้อาหารสะอาด ปลอดภัยจากเชื้อโรค
และสารเคมีที่เป็นพิษซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของผู้บริโภค เช่น อาหาร
ผู้สัมผัสอาหาร สถานที่ทำ ประกอบ ปรุง และจำหน่ายอาหาร ภาชนะ อุปกรณ์
สัตว์และแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
การล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล หมายความว่า
การทำความสะอาดตัวอาคาร แผงจำหน่ายสินค้าในตลาด พื้น ผนัง เพดาน ทางระบายน้ำ
ตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสีย ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย
ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ และบริเวณตลาดให้สะอาดไม่มีสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หยากไย่ ฝุ่นละอองและคราบสกปรก รวมทั้งให้มีการฆ่าเชื้อ ทั้งนี้ สารเคมีที่ใช้ต้องไม่มีผลกระทบต่อระบบบำบัดน้ำเสียของตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง
ขยายหรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้วจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วย
ความในข้อนี้มิให้ใช้บังคับแก่กระทรวง
ทบวง กรม ราชการส่วนท้องถิ่นหรือองค์กรของรัฐที่ได้จัดตั้งตลาดขึ้นตามอำนาจหน้าที่
แต่ในการดำเนินกิจการตลาดจะต้องปฏิบัติเช่นเดียวกับผู้รับใบอนุญาตตามบทบัญญัติอื่นแห่งข้อบัญญัตินี้และพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ด้วยและให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขเป็นหนังสือให้ผู้จัดตั้งตลาดตามวรรคนี้ปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ข้อ
๖
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว เป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
ลักษณะของตลาด
ข้อ
๗ ตลาดแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท ดังนี้
(๑) ตลาดประเภทที่ ๑ ได้แก่ ตลาดที่มีโครงสร้างอาคาร และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในส่วนที่
๑
(๒) ตลาดประเภทที่ ๒ ได้แก่ ตลาดที่ไม่มีโครงสร้างอาคาร
และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในส่วนที่ ๒
ข้อ
๘ ที่ตั้งของตลาดต้องอยู่ห่างไม่น้อยกว่า ๑๐๐ เมตร
จากแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษของเสีย โรงเลี้ยงสัตว์ แหล่งโสโครก
ที่กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัย เว้นแต่จะมีวิธีการป้องกันซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ส่วนที่ ๑
ตลาดประเภทที่ ๑
ข้อ
๙ ตลาดประเภทที่ ๑
ต้องมีส่วนประกอบของสถานที่และสิ่งปลูกสร้าง คือ อาคาร สิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของ
ที่ขนถ่ายสินค้า ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย และที่จอดยานพาหนะตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๑๐
อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) ถนนรอบอาคารตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร และมีทางเข้าออกบริเวณตลาดกว้างไม่น้อยกว่า
๔ เมตร อย่างน้อยหนึ่งทาง
(๒) ตัวอาคารตลาดทำด้วยวัสดุถาวร มั่นคง และแข็งแรง
(๓) หลังคาสร้างด้วยวัสดุทนไฟ และแข็งแรงทนทาน
ความสูงของหลังคาต้องมีความเหมาะสมกับการระบายอากาศของตลาดนั้น
(๔) พื้นทำด้วยวัสดุถาวร แข็งแรง ไม่ดูดซึมน้ำ เรียบ ล้างทำความสะอาดง่าย
ไม่มีน้ำขังและไม่ลื่น
(๕) ทางเดินภายในอาคารมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๖) เครื่องกั้นหรือสิ่งกีดขวางทำด้วยวัสดุถาวร และแข็งแรง
สามารถป้องกันสัตว์ เช่น สุนัข มิให้เข้าไปในตลาด
(๗) การระบายอากาศภายในตลาดเพียงพอ เหมาะสม และไม่มีกลิ่นเหม็นอับ
(๘) ความเข้มของแสงสว่างในอาคารตลาดไม่น้อยกว่า ๒๐๐ ลักซ์
(๙) แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุถาวร เรียบ
มีความลาดเอียงและทำความสะอาดง่าย มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
มีพื้นที่ไม่น้อยกว่า ๑.๕ ตารางเมตรและมีทางเข้าออกสะดวก โดยมีที่นั่งสำหรับผู้ขายของแยกต่างหากจากแผง
(๑๐)
น้ำประปาหรือน้ำสะอาดแบบระบบท่ออย่างเพียงพอสำหรับล้างสินค้าหรือล้างมือ ทั้งนี้ ต้องวางท่อในลักษณะที่ปลอดภัย
ไม่เกิดการปนเปื้อนจากน้ำโสโครก ไม่ติดหรือทับกับท่อระบายน้ำเสียหรือสิ่งปฏิกูล
โดย
(๑๐.๑) มีที่ล้างอาหารสดอย่างน้อย ๑ จุด และในแต่ละจุดจะต้องมีก๊อกน้ำ ไม่น้อยกว่า
๓ ก๊อก กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๓๐ แผงขึ้นไป
ต้องจัดให้มีที่ล้างอาหารสด ๑ จุดต่อจำนวนแผง จำหน่ายอาหารสดทุก ๓๐ แผง เศษของ ๓๐
แผง ถ้าเกิน ๑๕ แผง ให้ถือเป็น ๓๐ แผง
(๑๐.๒) มีก๊อกน้ำ ประจำ แผงจำ หน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๑๐.๓) มีที่เก็บสำรองน้ำในปริมาณเพียงพอและสะดวกต่อการใช้
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๕๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีน้ำสำรองอย่างน้อย ๕
ลูกบาศก์เมตรต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๑๐๐
แผง เศษของ ๑๐๐ แผง ถ้าเกิน ๕๐ แผง ให้ถือเป็น ๑๐๐ แผง
(๑๑) ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง
และทางระบายน้ำตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร ทั้งนี้
ให้มีตะแกรงดักมูลฝอยและบ่อดักไขมันด้วย
(๑๒) การติดตั้งระบบการป้องกันอัคคีภัยตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ความใน (๑) และ (๕) มิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง
ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับ
และมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีถนนรอบอาคารตลาด
ทางเข้าออกบริเวณตลาด และทางเดินภายในอาคารตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๑
ต้องจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตั้งอยู่ในบริเวณหนึ่งบริเวณใดโดยเฉพาะ
มีพื้นที่เพียงพอสำหรับการขนถ่ายสินค้าในแต่ละวัน
และสะดวกต่อการขนถ่ายสินค้าและการรักษาความสะอาด
ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง
ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับ
และมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ ซึ่งไม่อาจจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๒ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และตั้งอยู่ในที่เหมาะสมนอกตัวอาคารตลาด
หรือในกรณีที่อยู่ในอาคารตลาดต้องแยกเป็นสัดส่วนโดยเฉพาะมีผนังกั้นโดยไม่ให้มีประตูเปิดสู่บริเวณจำหน่ายอาหารโดยตรง
ข้อ ๑๓
ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ตามที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ตั้งอยู่นอกตัวอาคารตลาดและอยู่ในพื้นที่ที่รถเก็บขนมูลฝอยเข้าออกได้สะดวก มีการปกปิดและป้องกันไม่ให้สัตว์เข้าไปคุ้ยเขี่ย
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบว่าเหมาะสมกับตลาดนั้น
ข้อ
๑๔
ต้องจัดให้มีที่จอดยานพาหนะอย่างเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ส่วนที่ ๒
ตลาดประเภทที่ ๒
ข้อ ๑๕
ตลาดประเภทที่ ๒ ต้องจัดให้มีสถานที่สำหรับผู้ขายของ ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
และที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๑๖
สถานที่สำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑) ทางเดินภายในตลาดมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๒) บริเวณสำหรับผู้ขายของประเภทอาหารสดต้องจัดให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ โดยมีลักษณะเป็นพื้นเรียบ
แข็งแรง ไม่ลื่น สามารถล้างทำความสะอาดได้ง่าย และไม่มีน้ำขัง เช่น พื้นคอนกรีต
พื้นที่ปูด้วยคอนกรีตสำเร็จ หรือพื้นลาดด้วยยางแอสฟัลต์
(๓) แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรงที่มีผิวเรียบ
ทำความสะอาดง่าย มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
และอาจเป็นแบบพับเก็บได้
(๔) น้ำประปาหรือน้ำสะอาดอย่างเพียงพอ
และจัดให้มีที่ล้างทำความสะอาดอาหารและภาชนะในบริเวณแผงจำหน่ายอาหารสด
แผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๕) ทางระบายน้ำจากจุดที่มีที่ล้าง
โดยเป็นรางแบบเปิด ทำด้วยวัสดุที่มีผิวเรียบ มีความลาดเอียงให้สามารถระบายน้ำได้สะดวก
มีตะแกรงดักมูลฝอยก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะ
และไม่ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ประชาชนข้างเคียง
ในกรณีจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจกำหนดให้จัดให้มีบ่อดักไขมัน
หรือบ่อพักน้ำเสียก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะก็ได้
(๖) กรณีที่มีโครงสร้างเฉพาะเสาและหลังคา โครงเหล็กคลุมผ้าใบ เต็นท์
ร่มหรือสิ่งอื่นใดในลักษณะเดียวกัน ต้องอยู่ในสภาพที่มั่นคงแข็งแรง
ข้อ
๑๗ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามจำนวนและหลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะ ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และตั้งอยู่ในที่ที่เหมาะสม นอกสถานที่ขายของ เว้นแต่จะจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่
ส้วมสาธารณะ
ส้วมเอกชนหรือส้วมของหน่วยงานราชการที่ได้รับอนุญาตให้ใช้อยู่ในบริเวณใกล้เคียง
ทั้งนี้ ให้มีระยะห่างจากตลาดไม่เกิน ๕๐ เมตร
ข้อ
๑๘ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยอย่างเพียงพอที่จะรองรับปริมาณมูลฝอยในแต่ละวัน
และมีลักษณะเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๙
เมื่อผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๒
ได้ดำเนินกิจการต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว
ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าตลาดประเภทที่ ๒ นั้น
มีศักยภาพที่จะพัฒนาเป็นตลาดประเภทที่ ๑ ได้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและผู้รับใบอนุญาตร่วมกันพิจารณากำหนดแผนการพัฒนาปรับปรุงตลาดประเภทที่
๒ ให้เป็นตลาดประเภทที่ ๑ ตามข้อบัญญัตินี้ ตามระยะเวลาและขั้นตอนที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
หมวด ๒
การดำเนินกิจการตลาด
ข้อ
๒๐
การจัดวางสินค้าในตลาดแต่ละประเภทต้องจัดให้เป็นหมวดหมู่และไม่ปะปนกัน เพื่อสะดวกในการดูแลความสะอาดและป้องกันการปนเปื้อนในอาหาร
ข้อ
๒๑
ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๑ ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) บำรุงรักษาโครงสร้างต่าง ๆ ของตลาด
ให้อยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ดีตลอดเวลา เช่น ตัวอาคาร พื้น ฝ้าเพดาน
แผงจำหน่ายสินค้า ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำ อุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น
สายไฟ หลอดไฟ พัดลม ก๊อกน้ำ ท่อน้ำประปา และสาธารณูปโภคอื่น
(๒) จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด
และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง
และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๓) ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือให้อยู่ในสภาพที่สะอาด
ใช้การได้ดีและเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๔) จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน
โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสด และแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และมีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจแจ้งให้มีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลมากกว่าเดือนละหนึ่งครั้งก็ได้
(๕) จัดให้มีการกำจัดสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรคภายในบริเวณตลาดอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
(๖)
ดูแลแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละมิให้ปล่อยน้ำหรือของเหลวไหลจากแผงลงสู่พื้นตลาด
และจัดให้มีทางระบายน้ำหรือของเหลวลงสู่ทางระบายน้ำหลักของตลาด
ข้อ
๒๒ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๒
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยภายในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑) จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย รวมทั้งกรณีที่มีบ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสีย
และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวันและดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๒) ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะ และอ่างล้างมือ ให้อยู่ในสภาพที่สะอาด
ใช้การได้ดีและเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๓) จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน
โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสด และแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อ ให้ดำเนินการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขแจ้งให้ปฏิบัติ
(๔) จัดให้มีการป้องกันไม่ให้น้ำหรือของเหลวไหลจากแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละลงสู่พื้นตลาด
ข้อ
๒๓
เพื่อประโยชน์ในการป้องกันเหตุรำคาญ มลพิษที่เป็นอันตราย
หรือการระบาดของโรคติดต่อ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๑
หรือตลาดประเภทที่ ๒ ต้องไม่กระทำการ และต้องควบคุมดูแลมิให้ผู้ใดกระทำการ
ดังต่อไปนี้
(๑) จำหน่ายอาหารที่ไม่สะอาดหรือไม่ปลอดภัยตามกฎหมายว่าด้วยอาหารในตลาด
(๒) นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด
เว้นแต่สัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อจำหน่าย
(๓) ฆ่าหรือชำแหละสัตว์ใหญ่ เช่น โค กระบือ แพะ แกะหรือสุกร
ในตลาดรวมทั้งฆ่าหรือชำแหละสัตว์ปีกในกรณีที่เกิดการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ในเขตท้องที่นั้น
(๔) สะสมหรือหมักหมมสิ่งหนึ่งสิ่งใดในตลาด จนทำให้สถานที่สกปรก รกรุงรัง เป็นเหตุรำคาญ
เกิดมลพิษที่เป็นอันตราย หรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕) ถ่ายเทหรือทิ้งมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใด
นอกจากที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๖)
ทำให้น้ำใช้ในตลาดเกิดความสกปรกจนเป็นเหตุให้เป็นหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๗)
ก่อหรือจุดไฟไว้ในลักษณะซึ่งอาจเป็นที่เดือดร้อนหรือเกิดอันตรายแก่ผู้อื่น
(๘) ใช้ตลาดเป็นที่พักอาศัยหรือเป็นที่พักค้างคืน
(๙) กระทำการอื่นใดที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ มลพิษที่เป็นอันตราย
หรือการระบาดของโรคติดต่อ เช่น เสียงดัง แสงกระพริบ ความสั่นสะเทือน
หรือมีกลิ่นเหม็น
หมวด ๓
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาด
ข้อ
๒๔
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติและให้ความร่วมมือกับผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น และเจ้าพนักงานสาธารณสุขในเรื่อง ดังต่อไปนี้
(๑) การจัดระเบียบและกฎเกณฑ์ในการรักษาความสะอาดของตลาด
(๒) การจัดหมวดหมู่สินค้า
(๓) การดูแลความสะอาดแผงจำหน่ายสินค้าของตน
(๔) การรวบรวมมูลฝอยลงในภาชนะรองรับที่เหมาะสม
(๕) การล้างตลาด
(๖) การเข้ารับการฝึกอบรมด้านสุขาภิบาลอาหารและอื่น ๆ
ตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๗) การตรวจสุขภาพตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๕
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติเกี่ยวกับสินค้าและแผงจำหน่ายสินค้า
ดังต่อไปนี้
(๑) ให้วางสินค้าบนแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด
โดยห้ามวางสินค้าล้ำแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด และห้ามวางสินค้าสูงจนอาจเกิดอันตรายหรือส่งผลกระทบต่อระบบการระบายอากาศ
และแสงสว่าง ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒) ห้ามวางสินค้าประเภทวัตถุอันตรายปะปนกับสินค้าประเภทอาหาร
(๓) ให้วางสินค้าประเภทอาหาร เครื่องดื่ม และภาชนะอุปกรณ์ในขอบเขตที่กำหนด
โดยสูงจากพื้นตลาดไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
(๔) ห้ามเก็บสินค้าประเภทอาหารไว้ใต้แผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
หรืออาหารที่มีการป้องกันการเน่าเสียและปกปิดมิดชิด ทั้งนี้ ต้องมีการรักษาความสะอาดและป้องกันสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ไม่ใช้แสงหรือวัสดุอื่นใดที่ทำให้ผู้บริโภคมองเห็นอาหารต่างไปจากสภาพที่เป็นจริง
(๖) ห้ามต่อเติมแผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๖ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องมีสุขอนามัยส่วนบุคคล
ดังต่อไปนี้
(๑) มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ เช่น อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
และโรคตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒) ในระหว่างขายสินค้าต้องแต่งกายสุภาพ สะอาด เรียบร้อย หรือตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๓) ในระหว่างขายสินค้าประเภทอาหารต้องปฏิบัติตามหลักสุขอนามัยส่วนบุคคล เช่น
ไม่ไอหรือจามรดอาหาร ไม่ใช้มือหยิบจับอาหารที่พร้อมรับประทานโดยตรง
ล้างมือให้สะอาดก่อนหยิบหรือจับอาหาร ไม่สูบบุหรี่หรือดื่มสุรา ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๗
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะในการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง เก็บหรือสะสมอาหาร และการรักษาความสะอาดของภาชนะ น้ำใช้และของใช้ต่าง
ๆ ดังต่อไปนี้
(๑) อาหารที่ขายต้องสะอาด
และปลอดภัยตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒) อาหารสดเฉพาะสัตว์ เนื้อสัตว์ และอาหารทะเล ต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิ ไม่เกิน
๕ องศาเซลเซียส ในตู้เย็นหรือแช่น้ำแข็งตลอดระยะเวลาการเก็บ
(๓) การจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องใช้เครื่องใช้ ภาชนะที่สะอาด และต้องมีอุปกรณ์ปกปิดอาหารเพื่อป้องกันการปนเปื้อน
และรักษาอุปกรณ์ปกปิดอาหารนั้นให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๔) ในกรณีที่เป็นแผงจำหน่ายอาหาร ซึ่งมีการทำ ประกอบ และปรุงอาหาร ต้องจัดสถานที่ไว้ให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะเพื่อการนั้นและต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักการสุขาภิบาลอาหาร
(๕) เครื่องมือ เครื่องใช้ และภาชนะอุปกรณ์ที่ใช้ เช่น เขียง
เครื่องขูดมะพร้าว จาน ชาม ช้อนและส้อม ตะเกียบ และแก้วน้ำ ต้องสะอาดและปลอดภัย
มีการล้างทำความสะอาดและจัดเก็บที่ถูกต้อง
หมวด ๔
ใบอนุญาต
ข้อ
๒๘ ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วประกาศกำหนด
ข้อ
๒๙
ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไข
ดังต่อไปนี้
(๑) ปฏิบัติตามคำแนะนำในหมวด ๑
ตามแต่กรณีที่ยื่นขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
(๒) ปฏิบัติตามคำแนะนำในหมวด ๒ และหมวด ๓ ทุกประการ
(๓) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วประกาศกำหนด
ข้อ
๓๐
ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๓๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้อง หรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาต
ก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๒ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๒๘ และข้อ ๒๙ ด้วย
ข้อ
๓๓
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๔
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
ข้อ
๓๕
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๓๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่
มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๗
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๘ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๙
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๔๐
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
หมวด ๕
บทกำหนดโทษ
ข้อ
๔๑ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๔๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้วเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๗
พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ธนศักดิ์ เหลาแหลม
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ่อแก้ว
เรื่อง ตลาด พ.ศ.๒๕๕๙
๓. แบบคำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งตลาด
๔. คำขอต่ออายุใบอนุญาตจัดตั้งตลาด
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตจัดตั้งตลาด
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
อัญชลี/จัดทำ
๑๕ มิถุนายน
๒๕๖๐
พิมพ์มาดา/ตรวจ
๒๕ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๙ ง/หน้า ๑/๑๔ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,106 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๕๖ ประกอบกับมาตรา ๒๙
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่างโดยได้รับความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่างและนายอำเภอปลาปาก
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
เมื่อได้ประกาศไว้โดยเปิดเผย ณ องค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่างแล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ กฎ
ระเบียบ และคำสั่งอื่นใดขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่างในส่วนที่ได้ตราแล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่า
ผู้ซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่งตั้งให้เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ตามข้อบัญญัตินี้
ผู้ได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมายความว่า ข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่น
ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
สัตวแพทย์ หมายความว่า
สัตวแพทย์ผู้ซึ่งปฏิบัติงานในส่วนราชการของรัฐและหมายความรวมถึงผู้ซึ่งแต่งตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่สัตว์แพทย์ในราชการส่วนท้องถิ่น
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า
การมีสัตว์หรือมีสัตว์เลี้ยงไว้ในครอบครองและดูแลเอาใจใส่บำรุงรักษาตลอดจนให้อาหารเป็นอาจิณ
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า การสละการครอบครองสัตว์หรือปล่อยสัตว์ให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์
โดยปราศจากการควบคุม
เจ้าของสัตว์ หมายความรวมถึง ผู้ครอบครองสัตว์ด้วย
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า คอกสัตว์ กรงสัตว์
ที่ขังสัตว์
หรือที่เลี้ยงสัตว์อื่นที่มีการควบคุมของเจ้าของสัตว์ไม่ว่าจะมีขอบรั้วหรือไม่
ข้อ
๕ เพื่อประโยชน์ในการรักษาสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชนในท้องถิ่นหรือเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์ในพื้นที่จึงให้เขตองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่างเป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
ดังต่อไปนี้
(๑)
สุนัข
(๒)
แมว
(๓)
โค
(๔)
กระบือ
(๕)
สุกร
(๖)
ไก่
(๗)
เป็ด
(๘)
สัตว์อื่น ๆ
(๙)
สัตว์ป่าตามกฎหมายว่าด้วยการสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่าซึ่งได้รับอนุญาตจากกรมป่าไม้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดประเภทและชนิดสัตว์ที่ต้องควบคุมการเลี้ยงเพิ่มเติม ทั้งนี้ โดยอาจควบคุมการเลี้ยงสัตว์เฉพาะในเขตท้องที่ใดท้องที่หนึ่งหรือเต็มพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
ข้อ
๖ เพื่อประโยชน์ในการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ในองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่างให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกประกาศกำหนดเขตพื้นที่เลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์ที่ต้องควบคุมตามข้อ
๕ โดยให้มีมาตรการอย่างหนึ่งอย่างใด ดังต่อไปนี้
(๑)
กำหนดจำนวน ประเภท และชนิดของสัตว์เลี้ยง
(๒)
กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการทำทะเบียนตามประเภทและชนิดของสัตว์
(๓)
กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการปล่อยสัตว์
ข้อ
๗ นอกจากการเลี้ยงสัตว์ตามปกติวิสัยแล้ว
เจ้าของสัตว์ที่มีสัตว์ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตว์ที่มั่นคงแข็งแรงตามความเหมาะสมแก่ประเภทและชนิดของสัตว์โดยมีขนาดเพียงพอแก่การดำรงชีวิตของสัตว์
มีแสงสว่าง และการระบายอากาศที่เพียงพอมีระบบการระบายน้ำ
และบำบัดของเสียที่เกิดขึ้นอย่างถูกสุขลักษณะ
(๒)
รักษาสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้สะอาดอยู่เสมอ ให้ถูกสุขลักษณะ
ไม่ปล่อยให้เป็นที่สะสมหมักหมมจนเกิดกลิ่นเหม็นรบกวนผู้ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง
(๓)
เมื่อสัตว์ตายลงเจ้าของสัตว์จะต้องกำจัดซากสัตว์และมูลสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะเพื่อป้องกันมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์แมลงหรือสัตว์นำโรค
ทั้งนี้
โดยวิธีที่ไม่ก่อเหตุรำคาญจากกลิ่น
ควันและไม่เป็นเหตุให้เกิดการปนเปื้อนของแหล่งน้ำ
(๔)
จัดให้มีการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรคในสัตว์เพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
(๕)
ให้เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตน
ไม่ปล่อยให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงโดยปราศจากการควบคุม
หากประสงค์จะไปเลี้ยงในสถานที่อื่นต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของสถานที่และต้องควบคุมดูแล
กรณีเป็นสัตว์ดุร้ายจะต้องเลี้ยงในสถานที่หรือกรงที่บุคคลภายนอกเข้าไปไม่ถึงตัวสัตว์
และมีป้ายเตือนให้ระมัดระวังโดยสังเกตได้อย่างชัดเจน
(๖)
ไม่เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๗)
ควบคุมดูแลสัตว์ของตนมิให้ก่ออันตรายหรือรำคาญแก่ผู้อื่นไม่ก่อให้เกิดมลพิษต่อสิ่งแวดล้อม
(๘)
ปฏิบัติการอื่นใดตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข คำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นรวมทั้งข้อบังคับ
ระเบียบ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
ข้อ ๘ กรณีการเลี้ยงสัตว์ซึ่งดำเนินกิจการในลักษณะของฟาร์มเลี้ยงสัตว์
หรือเลี้ยงสัตว์เป็นจำนวนมาก
เจ้าของสัตว์ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามข้อ ๗ อย่างเคร่งครัดเพื่อการดูแลสภาพหรือสุขลักษณะของสถานที่ที่ใช้เลี้ยงสัตว์และต้องปฏิบัติตามมาตรการเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรค
หรือเหตุรำคาญอันเกิดจากการเลี้ยงสัตว์ดังนี้
(๑)
การดูแลสภาพและสุขลักษณะของสถานที่เลี้ยงสัตว์ต้องทำรางระบายน้ำรับน้ำโสโครกไปให้พ้นจากที่นั้นโดยสะดวกและเหมาะสม
(๒)
การระบายน้ำเสียต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้แหล่งน้ำสาธารณะ
(๓)
ต้องจัดให้มีระบบกักเก็บหรือบำบัดน้ำเสียให้เหมาะสม ทั้งนี้
ต้องไม่ทำให้เกิดกลิ่นเหม็นจนสร้างความเดือดร้อนรำคาญแก่ผู้อยู่อาศัยข้างเคียง
(๔)
ต้องทำความสะอาดกวาดล้างสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้อยู่ในภาวะอันดีเสมอ
(๕)
ต้องรักษาสถานที่อย่าให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงวัน แมลงสาบ ยุง หรือสัตว์นำโรคอื่น
ๆ และต้องเก็บวัสดุอุปกรณ์ เครื่องใช้ในการเลี้ยงสัตว์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเสมอ
(๖)
ต้องมีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะจำนวนเพียงพอ
ข้อ
๙ หลังจากที่ข้อบัญญัตินี้มีผลบังคับใช้
ผู้ใดประสงค์จะเลี้ยงสัตว์ตามข้อ ๘
ต้องได้รับความยินยอมจากการประชุมประชาคมหมู่บ้าน
และได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การอนุญาตตามวรรคหนึ่งนั้นต้องปรากฏข้อเท็จจริงว่าสถานที่เลี้ยงสัตว์นั้นเป็นบริเวณที่โปร่งอากาศถ่ายเทสะดวกมีต้นไม้ให้ร่มเงาพอสมควร
ตั้งอยู่ห่างจากแหล่งชุมชน ศาสนสถาน โบราณสถาน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล
หรือสถานที่ของราชการอื่น ๆ ในระยะที่ไม่ส่งผลต่อสุขภาพ
และไม่ก่อเหตุรำคาญต่อชุมชนโดยต้องมีระยะห่างจากสถานที่ดังกล่าวและแหล่งน้ำสาธารณะในระยะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำหรับสถานประกอบการเลี้ยงสัตว์น้อยกว่า ๕๐ ตัว
ต้องมีระยะห่างในระยะที่ไม่ก่อให้เกิดความรำคาญต่อชุมชนใกล้เคียง
(๒) สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์ตั้งแต่ ๕๐ - ๕๐๐ ตัว
ต้องมีระยะห่างไม่น้อยกว่า
๕๐๐ เมตร
(๓)
สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์กว่า ๕๐๐ - ๑,๐๐๐ ตัว
ต้องมีระยะห่างไม่น้อยกว่า ๑ กิโลเมตร
(๔) สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์กว่า ๑,๐๐๐ ตัวขึ้นไป ต้องมีระยะห่างไม่น้อยกว่า ๒ กิโลเมตร
ผู้ขออนุญาตดังกล่าวให้ยื่นคำร้องต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบและเงื่อนไขที่กำหนดพร้อมด้วยหลักฐานดังต่อไปนี้อย่างละ
๑ ชุด
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
หนังสือแสดงความเป็นเจ้าของที่ดิน
(๔)
เอกสารหรือหลักฐานอื่นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นสมควรเรียกเพิ่มเติมเพื่อประกอบการพิจารณา
ข้อ
๑๐ ในกรณีที่มีเหตุควรสงสัยว่าสัตว์เลี้ยงนั้นเป็นโรคอันอาจเป็นอันตรายแก่สุขภาพของบุคคลทั่วไปให้เจ้าของสัตว์
แยก กักกันสัตว์นั้นไว้ต่างหาก
และแจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขทราบ
รวมถึงต้องแจ้งให้สัตวแพทย์ของหน่วยงานราชการทราบ
และต้องปฏิบัติตามคำแนะนำโดยเคร่งครัด
ข้อ ๑๑ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
หรือห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์เฉพาะเขตควบคุมการปล่อยสัตว์
เฉพาะในเขตท้องที่ใดท้องที่หนึ่ง หรือเต็มพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
ยกเว้นการปล่อยสัตว์เพื่อการกุศลตามประเพณี
ข้อ
๑๒ เจ้าของสัตว์จะต้องควบคุมดูแลสัตว์และสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตนมิให้ก่อเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
ข้อ ๑๓ หากเจ้าของสัตว์ปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือประกาศที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นที่มีอำนาจสั่งให้เจ้าของสัตว์แก้ไขหรือปรับปรุงให้ถูกต้องได้
และถ้าเจ้าของสัตว์ไม่แก้ไขหรือถ้าการเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์นั้นจะก่อให้เกิดหรือมีเหตุอันควรสงสัยว่าจะเกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งให้ผู้นั้นหยุดเลี้ยงสัตว์ทันทีเป็นการชั่วคราว
จนกว่าจะเป็นที่พอใจแก่เจ้าพนักงานท้องถิ่นว่าปราศจากอันตรายแล้วก็ได้คำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้กำหนดระยะเวลาที่จะต้องปฏิบัติตามคำสั่งไว้ตามสมควร
ข้อ
๑๔ กรณีการเลี้ยงสัตว์ในสถานที่ของเอกชนหรือทางสาธารณะ
ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญต่อผู้อื่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเป็นหนังสือให้เจ้าของสัตว์หรือผู้ครอบครองสถานที่เลี้ยงสัตว์ระงับเหตุรำคาญภายในเวลาอันควร
และถ้าเห็นสมควรจะให้กระทำโดยวิธีใดเพื่อระงับเหตุรำคาญนั้นหรือสมควรกำหนดวิธีการเพื่อป้องกันมิให้มีเหตุรำคาญเกิดขึ้นอีกในอนาคตให้ระบุไว้ในคำสั่งนั้น
ข้อ
๑๕ เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและเจ้าพนักงานสาธารณสุขมีอำนาจ ดังต่อไปนี้
(๑)
มีหนังสือเรียกบุคคลใด ๆ มาให้ถ้อยคำหรือแจ้งข้อเท็จจริง
หรือทำคำชี้แจงเป็นหนังสือ หรือให้ส่งเอกสารหลักฐานใดเพื่อตรวจสอบ
หรือเพื่อประกอบการพิจารณา
(๒)
เข้าไปในอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ในระหว่างพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกหรือในเวลาทำการเพื่อตรวจสอบ
หรือควบคุมเพื่อให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้หรือตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕
ในการนี้ให้มีอำนาจสอบถามข้อเท็จจริงหรือเรียกหนังสือหรือหลักฐานที่เกี่ยวข้องจากเจ้าของเจ้าของหรือผู้ครอบครองสถานที่นั้น
(๓)
แนะนำให้เจ้าของสัตว์ปฏิบัติให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติหรือตามพระราชบัญญัติผู้ได้รับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติให้ถูกต้องตามเงื่อนไขในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งหรือตามข้อบัญญัตินี้
(๔)
ยึดหรืออายัดสิ่งของใด ๆ ที่อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพประชาชน
เพื่อประโยชน์ในการดำเนินคดีหรือเพื่อนำไปทำลายในกรณีจำเป็น
(๕)
เก็บหรือนำสินค้าหรือสิ่งของใด ๆ ที่สงสัยว่าไม่ถูกสุขลักษณะ
หรืออาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญจากอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
เป็นปริมาณพอสมควรเพื่อเป็นตัวอย่างในการตรวจสอบได้โดยไม่ต้องใช้ราคา
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการ
พนักงานส่วนท้องถิ่น
เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรคหนึ่งในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๑๖ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจปรับได้ตามอัตราที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณาเห็นสมควร
ทั้งนี้
ต้องไม่เกินค่าปรับตามที่พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ กำหนดไว้
ข้อ
๑๗ ให้องค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่างมีหน้าที่รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัติและให้มีอำนาจออกระเบียบข้อบังคับ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๙
พรศักดิ์ นามราช
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสว่าง
วริญา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๒ มิถุนายน
๒๕๖๐
ปริญสินีย์/ตรวจ
๓๑ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๒ ง/หน้า ๑๒๑/๗ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,107 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๔๓ มาตรา
๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงและนายอำเภอศรีธาตุ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงตั้งแต่วันที่ได้ประกาศเปิดเผยไว้
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดส่วนที่มีไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
อาหาร หมายความว่า ของกินหรือเครื่องค้ำจุนชีวิต
ได้แก่
(๑)
วัตถุชนิดที่คนกินและรวมถึงเครื่องดื่มที่ผสมแอลกอฮอล์
(๒)
วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้ หรือใช้เป็นส่วนผสมในการผลิตอาหาร
รวมถึงวัตถุเจือปนอาหาร สี และเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหาร
หรือปรุงอาหารจนสำเร็จ และจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับการบริโภค ณ
ที่นั้นหรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่หรือที่ทางสาธารณะ
ที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสด หรือแห้ง
หรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใดซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปประกอบสร้างขึ้นอย่างอื่น
ซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ตลาด หมายความว่า สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุม
เพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์ ผัก ผลไม้
หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้วหรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุม
เพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำ หรือครั้งคราว หรือตามวันที่กำหนด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕
ข้อ
๕ ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๖ ความในข้อ ๕
ไม่ให้ใช้บังคับแก่การประกอบการดังนี้
(๑)
การประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
การขายของในตลาด
(๓)
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๗ ผู้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารต้องจัดสถานที่ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเงื่อนไขตามลักษณะของกิจการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่จำหน่ายอาหาร
(๑.๑)
ไม่ตั้งอยู่ในบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๑.๒)
จัดให้มีโต๊ะ เก้าอี้ หรือที่นั่งอย่างอื่น ซึ่งมีสภาพแข็งแรง
สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เสมอ
(๑.๓)
ผนังและบริเวณที่ปรุงอาหารต้องมีพื้นผิวที่ทำความสะอาดง่าย
(๑.๔)
จัดให้มีภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำ ประกอบ ปรุง เก็บ
และการบริโภคอาหารไว้ให้เพียงพอปลอดภัยและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
(๑.๕)
จัดให้มีบริเวณและที่สำหรับทำความสะอาดภาชนะตลอดจนอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ
ให้เพียงพอและถูกต้องด้วยลักษณะเพื่อใช้ในการนั้นโดยเฉพาะ
(๑.๖)
จัดให้มีที่สำหรับล้างมือพร้อมอุปกรณ์ที่ได้สุขลักษณะและมีจำนวนเพียงพอ
(๑.๗)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายแก่สุขภาพ
รวมทั้งการป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง
และเก็บอาหาร
(๑.๘) จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียและหรือบ่อดักไขมันตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
คำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น หรือผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๑.๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะคำสั่งเจ้าพนักงานตามคำแนะนำหรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบข้อบังคับและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
(๒)
สถานที่สะสมอาหาร
(๒.๑)
จัดสถานที่ตามที่กำหนดไว้ใน (๑.๑) - (๑.๖)
(๒.๒)
พื้นที่ทำด้วยวัตถุถาวรทำความสะอาดง่าย
(๒.๓)
จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอ และถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
(๒.๔)
จัดให้มีแสงสว่างและทางระบายอากาศเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
(๒.๕)
จัดให้มีส้วมจำนวนเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
(๒.๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเพียงพอ
(๒.๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำหรือคำสั่งของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หรือผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบข้อบังคับและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ข้อ
๘ อาคารที่ใช้เป็นสถานที่ประกอบการต้องมีหลักฐานแสดงว่าสามารถใช้ประกอบการนั้นได้โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ข้อ
๙ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาต
ผู้ขอรับหนังสือรับรองการแจ้งงดเว้นการปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อ ๗
และข้อ ๘
เพียงเท่าที่เห็นสมควรหรือจะเปลี่ยนแปลงอย่างใดเพื่อให้เหมาะสมแก่กิจการซึ่งให้ควบคุมนั้น
ทั้งนี้
การผ่อนผันนั้นต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนถึงสุขภาพอนามัยของประชาชน
ข้อ
๑๐ ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องดูแลรักษาสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
รักษาสถานที่ให้สะอาดอยู่เสมอ รวมทั้งจัดให้มีการป้องกันและกำจัดสัตว์และแมลงนำโรค
(๒)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอย
และสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงและสัตว์นำโรคได้และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๓)
รักษาส้วมให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๔)
จัดสิ่งของเครื่องใช้และอุปกรณ์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๕)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำหรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบข้อบังคับและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ข้อ
๑๑ ผู้ได้รับใบอนุญาต
หรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะของอาหาร
กรรมวิธีการจำหน่าย ทำ ประกอบปรุง เก็บ รักษาอาหาร ตลอดจนสุขลักษณะของภาชนะ
อุปกรณ์ น้ำใช้และของใช้อื่น ๆ รวมทั้งสุขลักษณะส่วนบุคคลของผู้จำหน่ายอาหาร
ผู้ปรุงอาหาร ผู้ใช้บริการ ดังต่อไปนี้
(๑)
วาง เก็บอาหารก่อนปรุงในที่สะอาด ถูกลักษณะ
รวมทั้งจัดให้มีการป้องกันสัตว์นำโรคในสถานที่นั้น
(๒)
ใช้เครื่องปกปิดอาหาร รวมทั้งภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการประกอบ
ปรุง เก็บอาหาร เพื่อป้องกันฝุ่นละอองและสิ่งที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ตลอดจนรักษาเครื่องปกปิดนั้นให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๓)
น้ำแข็งสำหรับใช้บริโภคต้องจัดเก็บไว้ในภาชนะที่ถูกสุขลักษณะป้องกันสิ่งเปรอะเปื้อนได้
และห้ามนำอาหารหรือสิ่งของอื่นใดแช่หรือเก็บรวมไว้ด้วยกัน
(๔)
การทุบ บดน้ำแข็งให้บริการต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะและสะอาดอยู่เสมอรวมทั้งป้องกันมิให้มีเสียงดังเกินควรอันเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕) ในกรณีที่มีผ้าเช็ดหน้าให้บริการต้องทำความสะอาด
และผ่านความร้อนฆ่าเชื้อโรคหรือกรรมวิธีอื่นใดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖)
จัดให้มีน้ำสะอาดให้เพียงพอ
(๗)
ใช้ภาชนะหรือวัตถุที่สะอาด ปลอดภัยสำหรับปรุง
ใส่หรือห่ออาหารหรือน้ำแข็งโดยรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๘)
ผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ปรุงอาหาร
และผู้ให้บริการต้องแต่งกายให้สะอาดและปฏิบัติตนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะส่วนบุคคล
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำ หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
รวมทั้งระเบียบข้อบังคับและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
ข้อ
๑๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องไม่เป็นโรคติดต่อและไม่จ้างหรือให้บุคคลที่ป่วยหรือมีเหตุควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อ
จำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง เก็บอาหาร
ข้อ
๑๓ ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารต้องปฏิบัติตามเงื่อนไข
พร้อมยื่นหลักฐานตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนด
ในกรณีที่ตามวรรคหนึ่งมีพื้นไม่เกินสองร้อยตารางเมตร
ให้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง พร้อมหลักฐานต่าง ๆ
เช่นเดียวกับที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่งก่อนจัดตั้ง
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่แก่ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักในการประกอบกิจการตามที่แจ้งเป็นการชั่วคราวในระหว่างที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ตามที่ขอ
ข้อ
๑๔ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบความถูกต้อง
และความสมบูรณ์ของคำขออนุญาตแล้ว ปรากฏว่าถูกต้องตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้ออกใบอนุญาตหรือหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขออนุญาตทราบ กรณีไม่อาจออกใบอนุญาตได้ภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอ
หากปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้อง
หรือไม่สมบูรณ์ทั้งหมดแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกันและในกรณีจำเป็นที่จะต้องคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตให้ส่งคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอ
ในกรณีที่มีความจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดตามวรรคหนึ่ง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนวันเกินกำหนดตามวรรคหนึ่งหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๕ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบการแจ้งแล้ว
ปรากฏว่าถูกต้องตามแบบที่กำหนดไว้ให้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับการแจ้งในใบรับรองหรือหนังสือรับรองการแจ้งเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้ง
หรือผู้ได้รับหนังสือรับรองหรือแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
กรณีการแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับการแจ้ง
ถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในเจ็ดวันทำการตั้งแต่วันที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งเป็นอันสิ้นผล
แต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งว่าแก้ไขเรียบร้อยแล้ว
ข้อ
๑๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งต้องชำระค่าระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ผู้ได้รับอนุญาต
ผู้แจ้ง ผู้แทน หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้ง แล้วแต่กรณี ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดที่ต้องชำระค่าธรรมเนียมดังกล่าว
ถ้าผู้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๗ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ
๑๘ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตจะขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้ยื่นคำขอตามแบบและเงื่อนไขพร้อมด้วยหลักฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลนายูงกำหนดต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุเมื่อได้ยื่นแบบคำขอพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียม
ให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาตการพิจารณาต่อใบอนุญาตให้ปฏิบัติตามข้อ
๑๔
ข้อ
๑๙ ให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งชำระค่าธรรมเป็นรายปี
นับตั้งแต่วันออกหนังสือรับรองการแจ้งหรือวันครบกำหนดชำระค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ข้อ
๒๐ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
ข้อ
๒๑ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งไม่ประสงค์จะประกอบการต่อหรือโอนกิจการให้แก่บุคคลอื่น
ให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการหรือการโอนกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๒๒ หากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งให้ยื่นคำร้องขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๒๓ ในกรณีที่ใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้ง
แล้วแต่กรณี จะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับใบแทนใบอนุญาต
หรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับทราบการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีสูญหาย หรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ ๒๔ การออกใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีและเงื่อนไขดังนี้
(๑)
การออกใบแทนใบอนุญาต หรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้ประทับตราสีแดง คำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วยและให้มีวัน เดือน ปี ที่ออกใบแทน พร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิมระบุสาเหตุการสูญหาย
ถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม แล้วแต่กรณี
และเล่มที่ เลขที่ ปี พ.ศ. ของใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๒๕ ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตร
โดยมิแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และเคยได้รับโทษในความผิดนี้มาแล้วครั้งหนึ่งยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ
๑๓ วรรคสอง ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปี
ข้อ
๒๖ เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
เจ้าพนักงานสาธารณสุขและผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจดังนี้
(๑)
มีหนังสือเรียกบุคคลใด ๆ
มาให้ถ้อยคำหรือแจ้งข้อเท็จจริงหรือทำคำชี้แจงเป็นหนังสือให้ส่งเอกสารหลักฐานใดเพื่อตรวจสอบหรือเพื่อประกอบการพิจารณา
(๒) เข้าไปในอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ในเวลาระหว่างพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกหรือในเวลาทำการเพื่อตรวจสอบ
หรือควบคุมให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ หรือตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในการนี้ให้ผู้มีอำนาจสอบถามข้อเท็จจริงหรือเรียกหนังสือรับรองการแจ้งหรือหลักฐานที่เกี่ยวข้องจากเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่นั้น
(๓)
แนะนำให้ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติให้ถูกต้องตามเงื่อนไขในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งหรือตามข้อบัญญัตินี้หรือตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๔)
ยึดหรืออายัดสิ่งใด ๆ
ที่อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพของประชาชนเพื่อประโยชน์ในการดำเนินคดีหรือเพื่อนำไปทำลายในกรณีจำเป็น
(๕)
เก็บหรือนำสินค้าหรือสิ่งของใด ๆ
ที่สงสัยว่าจะไม่ถูกสุขลักษณะหรือจะก่อให้เกิดเหตุรำคาญจากอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
เป็นปริมาณตามสมควรเพื่อเป็นตัวอย่างในการตรวจสอบตามความจำเป็นได้โดยไม่ต้องใช้ราคา
ข้อ
๒๗ หากผู้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงหรือประกาศที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดไว้เกี่ยวกับการดำเนินกิจการนั้นให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้ดำเนินกิจการแก้ไขหรือปรับปรุงให้ถูกต้องได้และถ้าผู้ดำเนินกิจการไม่แก้หรือถ้าการดำเนินกิจการนั้นจะก่อให้เกิดหรือมีเหตุอันควรสงสัยว่าจะเกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการทันทีเป็นการชั่วคราวจนกว่าจะเป็นที่พอใจ
คำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้กำหนดระยะเวลาที่จะต้องปฏิบัติตามคำสั่งไว้ไม่น้อยกว่าเจ็ดวัน
เว้นแต่เป็นกรณีที่มีคำสั่งให้หยุดดำเนินกิจการทันที
ข้อ
๒๘ ถ้าเจ้าพนักงานสาธารณสุขตรวจพบเหตุที่ไม่ถูกต้องหรือมีการกระทำใด
ๆ ที่ฝ่าฝืนพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
ในอันที่จะมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
หรือจะเป็นอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนส่วนรวมซึ่งสมควรจะดำเนินการแก้ไขโดยเร่งด่วน
ให้เจ้าพนักงานสาธารณสุขมีอำนาจออกคำสั่งให้ผู้กระทำการไม่ถูกต้องหรือฝ่าฝืนดังกล่าว
แก้ไขหรือระงับเหตุนั้นหรือดำเนินการใด ๆ
เพื่อแก้ไขหรือระงับเหตุนั้นได้ตามสมควรแล้วแจ้งเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบ
ข้อ
๒๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการที่ได้รับใบอนุญาตนั้น
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๐ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
เมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับประกอบกิจการที่ได้รับอนุญาต
และการไม่ปฏิบัติหรือการปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๑ การแจ้งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ ๑๕
และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ ๒๕
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้แจ้งหรือผู้แจ้งหรือผู้ดำเนินการทราบ
การแจ้งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ
๑๖ ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาต
ผู้แทนหรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตทราบ
คำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ผู้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารหยุดดำเนินกิจการคำสั่งพักใช้ใบอนุญาต
และคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้ดำเนินกิจการหรือผู้ได้รับใบอนุญาตทราบ
แล้วแต่กรณี
ในกรณีไม่พบตัวหรือไม่ยอมรับหนังสือดังกล่าว
ให้ส่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดหนังสือนั้นในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับหนังสือและให้ถือว่าผู้นั้นได้รับทราบหนังสือแล้วตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึงหรือวันปิดหนังสือ
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๒ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๓ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมีคำสั่งตามข้อ ๑๕
วรรคสอง ข้อ ๑๖ วรรคสอง ข้อ ๒๕ ข้อ ๒๗ หรือมีคำสั่งไม่อนุญาตตามข้อ ๑๔
หรือไม่อนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตตามข้อ ๑๘ หรือเพิกถอนใบอนุญาตตามข้อ ๓๐
หรือในกรณีที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขมีคำสั่งตามข้อ ๒๘
ถ้าผู้ที่ได้รับคำสั่งไม่พอใจคำสั่งดังกล่าว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณาตามที่เห็นสมควร
ข้อ
๓๔ ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร โดยไม่ได้รับอนุญาตต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๒
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตร
โดยไม่มีหนังสือรับรองการแจ้งต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๒ วรรคสอง
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๕ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๗ และข้อ ๑๐
ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ
๘ ข้อ ๑๑ และข้อ ๑๒ ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคสอง
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๖ ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามหนังสือเรียกหรือไม่ยอมแจ้งข้อเท็จจริงหรือไม่ส่งเอกสารหรือหลักฐานขัดขวางหรือไม่อำนวยความสะดวกในการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ
๒๖ ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๙ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๗ ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ผู้ใดดำเนินกิจการในระหว่างที่มีคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้หยุดดำเนินกิจการหรือไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ
๑๖ วรรคสอง ข้อ ๒๕ หรือข้อ ๒๗ โดยไม่มีเหตุหรือข้อแก้ตัวอันสมควรต้องระวางโทษตามมาตรา
๘๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๘ ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานสาธารณสุขตามข้อ
๒๘
โดยไม่มีเหตุหรือข้อแก้ตัวอันสมควรหรือขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าพนักงานสาธารณสุขต้องระวางโทษตามมาตรา
๘๑ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๙ ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามข้อ ๑๗ หรือข้อ
๒๓ ต้องระวางโทษตามมาตรา ๘๒ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๐ ผู้รับใบอนุญาตผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัติข้อ ๑๗
หรือข้อ ๒๓ ต้องระวางโทษตามมาตรา ๘๓ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๑ ผู้รับใบอนุญาตผู้ใดดำเนินการในระหว่างถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตต้องระวางโทษตามมาตรา
๘๔ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๒ ผู้รับใบอนุญาตตั้งหรือใช้สถานที่เอกชนเป็นสถานที่จำหน่ายหรือสะสมอาหารก่อนใช้ข้อบัญญัตินี้ให้ผู้นั้นยังคงประกอบกิจการนั้นได้ต่อไปเสมือนเป็นผู้ที่ได้รับใบอนุญาตหรือเป็นผู้ได้แจ้งและได้รับหนังสือรับรองการแจ้งตามข้อบัญญัตินี้แล้ว
แต่เมื่อใบอนุญาตดังกล่าวสิ้นอายุและผู้นั้นยังคงประสงค์จะดำเนินกิจการต่อไป
ผู้นั้นจะต้องมาดำเนินการขอรับใบอนุญาตหรือแจ้งตามข้อบัญญัตินี้ก่อนดำเนินการ
ข้อ
๔๓ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนายูงเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ข้อบังคับ ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๙
ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
อริสมันต์ บุตรอินทร์
องค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนายูง
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตจัดตั้ง
สถานที่จำหน่ายอาหาร หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๑)
๓. คำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งการจัดตั้ง
สถานที่จำหน่ายอาหาร หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๒)
๔. ใบอนุญาตจัดตั้ง สถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๓)
๕. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้ง
สถานที่จำหน่ายอาหาร หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๔)
๖. คำขอต่ออายุใบอนุญาตจัดตั้ง
สถานที่จำหน่ายอาหาร หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๕)
๗. คำขอชำระค่าธรรมเนียมประจำปี หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร
๘. คำขออนุญาตการต่าง ๆ
เกี่ยวกับสถานที่จำหน่ายอาหาร หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๗)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พรวิภา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๒ มิถุนายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๒ ง/หน้า ๑๒๗/๗ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,108 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๐ มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓
และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงและนายอำเภอคง
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
บังคับตั้งแต่วันที่ได้ประกาศไว้โดยเปิดเผย ณ
ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงแล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๔๙
บรรดาข้อบัญญัติ
ระเบียบ ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
ข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นที่ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ปฏิบัติหน้าที่ในอำนาจของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา
๔๔ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบ หรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วย หรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าว
หรือเป็นครั้งคราว หรือตามวันที่กำหนด
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่ หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหาร
หรือปรุงอาหารจนสำเร็จ และจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภค ณ
ที่นั้นหรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่ หรือทางสาธารณะ
ที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสด หรือของแห้ง หรืออาหาร
ในรูปลักษณะอื่นใด ซึ่งผู้ซื้อจะต้องนำไปทำ ประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
อาหาร หมายความว่า ของกิน หรือเครื่องค้ำจุนชีวิต
ได้แก่
(๑)
วัตถุทุกชนิดที่คนกิน ดื่ม อม หรือนำเข้าไปสู่ร่างกาย ไม่ว่าโดยวิธีใด
หรือในรูปลักษณะใด ๆ แต่ไม่รวมถึงยา วัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตประสาท หรือยาเสพติดให้โทษ
ตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น แล้วแต่กรณี
(๒)
วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้เป็นส่วนผสมในการผลิตอาหาร รวมทั้งวัตถุเจือปน อาหาร สี
และเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
ข้อ
๕ ห้ามมิให้ผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง ขยาย หรือลดสถานที่
หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้ว
จะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖ ผู้ใดจะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหารในอาคาร หรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
และมิใช่เป็นการขายของในตลาดต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้าสถานที่ดังกล่าวมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอหนังสือรับรองการแจ้งก่อนการจัดตั้ง
ข้อ
๗ ผู้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร ซึ่งได้รับอนุญาต หรือหนังสือรับรองการแจ้งผู้จำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง หรือเก็บสะสมอาหารในสถานที่จำหน่าย อาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหารต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดในข้อบังคับ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๘ องค์ประกอบของสิ่งปลูกสร้าง
สุขลักษณะของตลาด และสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร สุขลักษณะส่วนบุคคลของผู้ขายของในตลาด ผู้รับใบอนุญาต ผู้ประกอบ
ปรุง จำหน่ายและเสิร์ฟในสถานที่จำหน่ายอาหาร หรือสถานที่สะสมอาหาร
ตลอดจนหลักเกณฑ์วิธีการ
ให้เป็นไปตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนี้
ข้อ ๙ การขอรับใบอนุญาต
หรือหนังสือรับรองการแจ้งตามความในข้อ ๕ และข้อ ๖
ให้ยื่นเรื่องต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามที่กำหนด
ข้อ
๑๐ ผู้แจ้ง
หรือผู้ได้รับใบอนุญาตมีหน้าที่เสียค่าธรรมเนียมตามระยะเวลาที่กำหนดไว้
ท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้แจ้งหรือผู้ได้รับใบอนุญาตจะบอกหยุดการดำเนินการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมหรือค่าปรับครบจำนวน
ข้อ
๑๑ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับตั้งแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ซึ่งเป็นผู้ออกใบอนุญาตนั้น
การขอต่อใบอนุญาตต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่อใบอนุญาต
ข้อ
๑๒ ใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งต้องปิดแสดงไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ในกรณีที่ใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ ให้ผู้รับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาต หรือหนังสือรับรองการแจ้ง
ภายในสิบห้าวันที่ได้รับทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด
ข้อ
๑๓ ในกรณีที่ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
สถานที่สะสมอาหารอยู่ก่อนแล้วในวันที่ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนี้มีผลบังคับใช้
ให้ยื่นเรื่องต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับใบอนุญาต
หรือหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับตั้งแต่ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลฉบับนี้มีผลบังคับใช้
ข้อ
๑๔ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับอนุญาตสำหรับกิจการใดไม่ปฏิบัติ
หรือปฏิบัติไม่ถูกต้อง ตามบท เงื่อนไข หลักเกณฑ์
วิธีการที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัติขององค์การบริหารส่วนตำบลนี้
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในใบอนุญาตนั้น
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตในเวลาที่เห็นสมควรแต่ไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๕ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
เมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติ
หรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัติขององค์การบริหารส่วนตำบลนี้ หรือเงื่อนไข
ที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาต
และการไม่ปฏิบัติ หรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบ ต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๑๖ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องให้ความร่วมมือกับผู้ที่ได้รับใบอนุญาต
จัดตั้งตลาดเจ้าพนักงานสาธารณสุขและเจ้าพนักงานท้องถิ่นในการดำเนินการที่เกี่ยวกับสุขลักษณะ ของตลาด ได้แก่ การจัดระเบียบ
และกฎเกณฑ์ในการรักษาความสะอาดของตลาด การจัดหมวดหมู่สินค้า
การดูแลความสะอาดของแผงขายสินค้า การรวบรวมมูลฝอย การล้างตลาด และการอื่น เช่น
การอบรมผู้ขายของและผู้ช่วยขายของ
ข้อ
๑๗ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องวางสินค้าบนแผงขายสินค้า
หรือในขอบเขต ที่จัดไว้ให้ ห้ามวางล้ำแผงขายสินค้า หรือขอบเขต หรือต่อเติมแผงขายสินค้าอันจะเป็นการกีดขวางทางเดินตลาดและห้ามวางสินค้าสูงจากพื้นเดิมเกินหนึ่งร้อยห้าสิบเซนติเมตร
ข้อ
๑๘ สุขวิทยาส่วนบุคคลของผู้ขายของ
และผู้ช่วยขายของในตลาด ผู้ประกอบ ปรุง จำหน่าย เสิร์ฟ ในสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหารให้เป็นไปตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนี้
ข้อ ๑๙ ผู้ประกอบกิจการรายใดไม่ปฏิบัติตาม
หรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้จะต้องระวางโทษ ตามบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๐ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๖
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สายัณห์ ม่านกลาง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พรวิภา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๙ มิถุนายน ๒๕๖๐
ปริญสินีย์/ตรวจ
๓๑ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๒ ง/หน้า ๖๓/๗ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,109 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง เรื่อง ตลาด พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง ตลาด
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ว่าด้วยตลาด
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๔ มาตรา ๓๕ มาตรา ๓๗ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘
และมาตรา ๖๓ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ โดยได้รับความเห็นชอบจาก
สภาองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงและนายอำเภอคง จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงตั้งแต่วันที่ได้ประกาศโดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงแล้วเจ็ดวัน
ข้อ ๓ ให้ยกเลิกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๔๙
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมชุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์ ผัก
ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้วของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับ
ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
หรือผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากนายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจาก นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ให้มีอำนาจหน้าที่ตรวจตราดูแลและรับผิดชอบในการดำเนินการด้านสาธารณสุขตามข้อบัญญัตินี้
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่า
ผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้ปฏิบัติหน้าที่ตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง ขยาย หรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้วจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับใบอนุญาตเป็นหนังสือจาก
เจ้าพนักงานท้องถิ่น
ความในข้อนี้มิให้ใช้บังคับแก่กระทรวง
ทบวง กรม ราชการส่วนท้องถิ่นหรือองค์กรของรัฐ ที่ได้จัดตั้งตลาดขึ้นตามอำนาจหน้าที่แต่ในการดำเนินกิจการตลาดจะต้องปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และข้อบัญญัตินี้เช่นเดียวกับผู้รับใบอนุญาตตามวรรคหนึ่งด้วย
และให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขเป็นหนังสือให้ผู้จัดตั้งตลาดตามวรรคนี้ปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ข้อ
๖ สถานที่ที่ตั้งเป็นตลาดและการปลูกสร้างในสถานที่นั้นต้องจัดให้ได้สุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องตั้งอยู่ในที่ซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่เห็นว่าไม่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพและให้อยู่ห่างไม่น้อยกว่า
๑๐๐ เมตร จากแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษ ของเสีย โรงเลี้ยงสัตว์
แหล่งโสโครก ที่กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัย เว้นแต่จะมีวิธีการป้องกันซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่ได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
(๒)
ถ้าการปลูกสร้างเป็นอาคารต้องทำด้วยวัตถุถาวรมั่นคงแข็งแรง
(๓)
บริเวณพื้นต้องทำด้วยวัตถุถาวรมั่นคงแข็งแรงทำความสะอาดง่ายและไม่มีน้ำขังอยู่ได้
(๔)
ต้องมีทางระบายน้ำทำด้วยวัตถุถาวร
ทำความสะอาดง่ายเพื่อรับน้ำให้ไหล่ไปสู่ทางระบายน้ำสาธารณะได้สะดวกและต้องมีทางกำจัดน้ำโสโครกตามความเห็นของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
(๕)
ต้องมีแสงสว่างและการระบายอากาศให้เพียงพอตามความเห็นของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
(๖)
ที่วางขายของต้องมีลักษณะ ดังต่อไปนี้
ก.
ต้องกว้างไม่น้อยกว่า ๑ เมตร และมีพื้นที่ไม่น้อยกว่า ๒ ตารางเมตร สูงไม่น้อยกว่า
๖๐ เซนติเมตร ทำด้วยวัตถุถาวรทึบถูกสุขลักษณะแยกเป็นหมวดหมู่เหมาะสม
ตามประเภทสินค้าและกำหนดหมายเลขประจำแต่ละที่ไว้เห็นชัดเจน
ข.
ต้องจัดที่นั่งสำหรับผู้ขายของไว้โดยเฉพาะเหมาะสมแยกต่างหากจากที่วางของขายและสะดวกต่อการเข้าออก
ค.
หากจะสร้างที่วางของขายซึ่งมีลักษณะพิเศษต่างหากจากที่กล่าวแล้วข้างต้นจะต้องสร้างให้ถูกสุขลักษณะทำความสะอาดได้ง่ายตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
(๗)
ทางเดินตลาดมีลักษณะดังนี้
ก.
ทางเข้าออกของตลาดต้องมีอย่างน้อยหนึ่งทาง กว้างไม่น้อยกว่า ๕ เมตร
ในกรณีทางเข้าออกลอดใต้อาคารอื่นจะต้องสูงไม่น้อยกว่า ๔ เมตร
เว้นแต่ตลาดที่จัดตั้งมาก่อนข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับ
ทางเข้าออกของตลาดต้องมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๓ เมตร กรณีทางเข้าออก ใต้อาคารอื่นจะต้องสูงไม่น้อยกว่า
๓ เมตร โดยไม่มีการตั้งวางสิ่งของต่าง ๆ ให้เป็นที่กีดขวางทางเข้าออก
ข.
ทางเดินสำหรับผู้ซื้อของภายในอาคารตลาดต้องกว้างไม่น้อยกว่า ๑.๕ เมตร
(๘)
ต้องทำรั้วหรือประตูกั้นหรือสิ่งป้องกันไว้เพื่อมิให้คนและสัตว์เข้าไปพลุกพล่าน
(๙)
ต้องจัดให้มีส้วม เครื่องสุขภัณฑ์ เครื่องใช้ จำนวน
และสถานที่ตั้งตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
(๑๐)
ต้องจัดให้มีที่สำหรับล้างสินค้าพร้อมติดตั้งท่อน้ำประปา และท่อระบายน้ำทิ้ง
ให้เพียงพอตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
(๑๑)
ต้องปฏิบัติการอื่นอันเกี่ยวกับสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
ข้อ
๗ ในกรณีที่สถานที่ที่ตั้งเป็นตลาดและการปลูกสร้างในสถานที่นั้นมีลักษณะพิเศษได้สุขลักษณะ
มีการระบายอากาศโดยใช้เครื่องปรับอากาศ และได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานสาธารณสุขแล้ว
สถานที่ที่ตั้งและการปลูกสร้างในสถานที่นั้นอาจได้รับยกเว้นไม่ต้องปฏิบัติตามข้อ ๖
(๖) ก็ได้
ข้อ
๘ ผู้ตั้งตลาดต้องจัดให้มีเครื่องอุปกรณ์และสิ่งอื่น
ๆ อันจำเป็นสำหรับสุขลักษณะของตลาด ดังต่อไปนี้
(๑)
ที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลอันได้สุขลักษณะให้มีขนาดจำนวนเพียงพอและตั้งอยู่ในสถานที่ที่เหมาะสมตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่สาธารณสุข
(๒)
น้ำสะอาดพร้อมทั้งที่เก็บสำรองน้ำให้มีปริมาณเพียงพอและสะดวกในการล้างมือ ล้างสินค้าและล้างตลาด
(๓)
จัดให้มีอุปกรณ์การดับเพลิงอย่างน้อยสี่จุด
หรือมากกว่านั้นตามแต่เจ้าพนักงานสาธารณสุขจะเห็นสมควร
(๔)
ติดตั้งอุปกรณ์หรือเครื่องป้องกันไฟฟ้าลัดวงจร
(๕)
เครื่องอุปกรณ์อื่น ๆ ที่จำเป็นสำหรับสุขลักษณะของตลาดตามคำแนะนำ
ของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
ข้อ
๙ ผู้รับใบอนุญาตจะต้องดูแลควบคุมให้ผู้เข้าขายของในสถานที่ตั้งตลาดปฏิบัติตามระเบียบที่กำหนดไว้ตามข้อ
๖ (๖)
ข้อ
๑๐ ผู้รับใบอนุญาตต้องรักษาตลาดตลอดจนของใช้ทั้งมวลให้ต้องด้วยสุขลักษณะและเรียบร้อย
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องรักษาส้วมให้ได้ถูกลักษณะเสมอ
(๒)
ต้องจัดให้มีคนงานทำความสะอาดจำนวนเพียงพอ และต้องทำความสะอาด ให้สะอาดอยู่เสมอ
(๓)
ต้องจัดการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลในตลาดตามข้อบัญญัติของท้องถิ่น
หรือคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
(๔)
ต้องจัดให้มีแสงสว่างเพียงพอในตลาดเวลากลางคืน
(๕)
ดูแลมิให้บุคคลใด นอกจากผู้มีหน้าที่เฝ้าตลาดใช้ตลาดเป็นที่หลับนอน
(๖)
ต้องจัดเก็บสิ่งของให้เรียบร้อย ปลอดภัยจากสัตว์นำโรคต่าง ๆ และสะดวก
แก่การทำความสะอาดระหว่างเวลาเปิดตลาด
(๗)
ปฏิบัติการอื่น ๆ ตามคำแนะนำของพนักงานสาธารณสุข พนักงานเจ้าหน้าที่
หรือคำสั่งของเจ้าพนักท้องถิ่น
ข้อ
๑๑ ห้ามมิให้ผู้ใดวางสิ่งของกีดขวางในตลาดตามทางเข้าสู่ตลาด
ทางเดินรอบตลาดและห้ามมิให้ผู้ใดก่อเหตุรำคาญในบริเวณ ดังต่อไปนี้
(๑)
นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด
แต่ไม่ห้ามถึงสัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อขายเป็นอาหาร
(๒)
สะสม หมักหมม
หรือเททิ้งสิ่งหนึ่งสิ่งใดในตลาดทำให้สถานที่สกปรกรกรุงรังหรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์นำโรคหรือเป็นเหตุให้มีกลิ่นเหม็น
(๓)
ก่อหรือจุดไฟไว้ในลักษณะซึ่งเป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้อื่น หรือน่าจะเกิดอันตราย
(๔)
ทำให้น้ำสะอาดสำหรับใช้ในตลาด
เกิดสกปรกขึ้นจนเป็นเหตุให้เสื่อมหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๕) ถ่าย เท ทิ้ง มูลฝอย
หรือสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใดนอกจากที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๖)
กระทำการอื่นใดที่จะก่อให้เกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
ตามความเห็นของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๒ ในการเข้าขายของในตลาดผู้เข้าขายของและผู้ช่วยขายต้องปฏิบัติ
ดังต่อไปนี้
(๑)
วางสิ่งของอยู่ในขอบเขตที่วางขายของซึ่งจัดไว้ ถ้าวางล้ำออกมาให้ถือว่าวางสิ่งของกีดขวางในตลาด
และห้ามมิให้วางสิ่งของสูงเกินกว่า ๑๒๐ เซนติเมตร
จากพื้นตลาดเว้นแต่จะได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
อีกทั้งห้ามต่อเติมแผงจำหน่ายสินค้า เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๒)
วางสินค้าให้ถูกต้องตามที่ที่จัดไว้สำหรับประเภทนั้น ห้ามวางสินค้าประเภท
วัตถุอันตรายปะปนกับสินค้าประเภทอาหาร
(๓)
แต่งกายให้สะอาดตามที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่เห็นชอบ
(๔)
ใช้เครื่องปกปิดอาหารและภาชนะหรือเครื่องสำหรับประกอบปรุงอาหารให้พ้นฝุ่นละออง
สัตว์นำโรคและรักษาเครื่องปกปิดนั้นให้สะอาดใช้การได้ดีเสมอ
(๕)
ใช้น้ำสะอาดในการปรุง แช่ ล้างอาหารและภาชนะ
(๖)
ใช้ภาชนะและเครื่องใช้ในการบริโภคที่สะอาดและรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๗)
ใช้วัตถุที่สะอาด ห่อ หรือใส่ของให้แก่ผู้ซื้อ
(๘)
ไม่จ้างหรือใช้บุคคลที่ป่วยหรือมีเหตุควรเชื่อว่าป่วยเป็นโรคติดต่อทำการประกอบปรุง
หรือขายอาหาร
(๙)
ทำความสะอาดที่วางของขายทุกวันหรือทุกครั้งก่อนขายหรือเลิกขาย
(๑๐)
ให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยที่ถูกลักษณะประจำที่วางของขายของตนเอง
ตามความเห็นชอบของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
(๑๑) ปฏิบัติการอื่น ๆ
ให้ต้องด้วยสุขลักษณะและเรียบร้อยตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่หรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นรวมถึงการตรวจสุขภาพตามที่
เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๓ ห้ามมิให้ผู้ขายของหรือผู้ช่วยขายของในตลาด
ขาย ทำ ประกอบ ปรุง หรือสะสมอาหารและสิ่งของอย่างอื่นในตลาดเมื่อมีเหตุควรเชื่อว่าตนเป็นโรคติดต่อหรือเมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ตรวจ
ปรากฏว่าเป็นพาหะและได้รับแจ้งความเป็นหนังสือว่าตนเป็นพาหะของโรคแล้วให้พนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้หยุดดำเนินกิจการไว้ทันทีจนกว่าจะแก้ไขหรือปรับปรุง
ข้อ
๑๔ ให้เปิดตลาดตั้งแต่เวลา ๐๔.๐๐ น
และปิดตลาดเมื่อถึงเวลา ๒๐.๐๐ น.
เว้นแต่จะได้กำหนดไว้เป็นอย่างอื่นไว้ในใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๕ ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งตลาดต้องยื่นคำร้องขอรับใบอนุญาตเป็นผู้จัดตั้งตลาดตามแบบเงื่อนไขและเอกสารหลักฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงกำหนด
พร้อมด้วยแผนผังแบบก่อสร้างและรายการปลูกสร้างในสถานที่จะจัดตั้งตลาดต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การยื่นคำร้องขอเปลี่ยนแปลง
ขยาย
หรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดแล้ว
ให้ยื่นคำร้องขอรับใบอนุญาตตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงกำหนด
พร้อมด้วยแผนผังแบบก่อสร้างและรายการปลูกสร้างที่จะขอเปลี่ยนแปลง ขยาย
หรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ ๑๖ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขออนุญาตแล้ว
ปรากฏว่าถูกต้องตามหลักเกณฑ์วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดไว้
ให้ออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่ง
ไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขอใบอนุญาตทราบกรณีไม่อาจออกใบอนุญาตได้ภายในสามสิบวันนับแต่วันที่
ได้รับคำขอ
แต่ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้อง
หรือไม่สมบูรณ์ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้อง
หรือไม่สมบูรณ์ทั้งหมดแจ้งให้ผู้ขอใบอนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกันและในกรณีจำเป็น
ที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์
ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอ
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาต
หรือยังไม่อาจมีคำสั่ง
ไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดตามวรรคหนึ่งให้ขยายเวลาไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ๆ
ละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดตามวรรคหนึ่งหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วเท่านั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๗ ในกรณีตลาดที่ได้เปิดดำเนินการมาก่อนประกาศใช้ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงนี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
อาจผ่อนผันให้ทำการปรับปรุงตามข้อ ๖
ให้เป็นไปตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงนี้ภายในกำหนดเวลาที่เห็นสมควร
ข้อ
๑๘ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณาเห็นว่าผู้ขอรับใบอนุญาตได้จัดตั้งสถานที่ที่ตั้งตลาดและมีเครื่องอุปกรณ์สำหรับตลาดต้องด้วยสุขลักษณะตามเงื่อนไขที่บังคับไว้ในข้อ
๖ ข้อ ๗ และข้อ ๘ แล้วก็ให้ออกใบอนุญาตได้
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณาเห็นว่าผู้ขอรับใบอนุญาตซึ่งได้เปลี่ยนแปลง
ขยายหรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดได้จัดตั้งสถานที่ที่ตั้งตลาดและมีเครื่องอุปกรณ์สำหรับตลาดต้องด้วยสุขลักษณะ
ตามเงื่อนไขที่ได้บังคับไว้ในข้อ ๖ ข้อ ๗ และข้อ ๘ แล้วก็ให้ออกใบอนุญาตได้
ให้เรียกเก็บค่าธรรมเนียมใบอนุญาตฉบับละ
๒,๐๐๐ บาท
ข้อ
๑๙ ผู้ได้รับอนุญาตต้องชำระค่าธรรมเนียมใบอนุญาตภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับใบอนุญาต
ผู้แทนหรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบ
ของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระเว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดที่จะต้องชำระค่าธรรมเนียมดังกล่าว
ถ้าผู้ดำเนินกิจการตลาดค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่น
มีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะเสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับอนุญาตตามข้อ ๘
และมีความประสงค์จะขอเปลี่ยนชื่อผู้รับใบอนุญาตได้
โดยยื่นเรื่องขออนุญาตตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงกำหนดต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยเสียค่าธรรมเนียมใบอนุญาตในการขอเปลี่ยนชื่อฉบับละ ๒,๐๐๐ บาท
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ ตลาดนั้นตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๒ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตประสงค์จะต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการจะต้องยื่นคำขอ
ตามแบบและเงื่อนไขพร้อมด้วยหลักฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงกำหนดต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปจนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาตการพิจารณาต่อใบอนุญาตให้ปฏิบัติตามข้อ
๑๖
ข้อ
๒๓ ใบอนุญาตมีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
ข้อ ๒๔ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการตลาดต่อไป
ให้ยื่นคำขอบอกเลิกดำเนินการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๒๕ หากปรากฏว่าใบอนุญาตสูญหาย
ถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญผู้ได้รับใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เพื่อขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญแล้วแต่กรณีพร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารแจ้งความต่อสถานีตำรวจกรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย หรือ
(๒)
ใบอนุญาตเดิมกรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ
๒๖ การออกใบแทนใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์วิธีการและเงื่อนไขดังนี้
(๑)
ใบแทนใบอนุญาตให้ประทับตราสีแดงคำว่า ใบแทน
กำกับไว้และให้มีวัน เดือน
ปีที่ออกใบแทนพร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิมระบุสาเหตุการสูญหาย
ถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิม แล้วแต่กรณี และเล่มที่ ปี พ.ศ.
ของใบแทนใบอนุญาต
ข้อ
๒๗ หากผู้ดำเนินกิจการตลาดปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการดำเนินกิจการนั้นให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้ดำเนินกิจการนั้นแก้ไข
หรือปรับปรุงให้ถูกต้องได้และถ้าผู้ดำเนินกิจการตลาดไม่แก้ไข
หรือถ้าการดำเนินกิจการนั้นจะก่อให้เกิดหรือมีเหตุอันควรสงสัยว่าจะเกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพประชาชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการนั้นไว้ทันทีเป็นการชั่วคราวจนกว่าจะเป็น
ที่พอใจแก่เจ้าพนักงานท้องถิ่นว่าปราศจากอันตรายแล้วก็ได้
คำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามวรรคหนึ่งให้กำหนดระยะเวลาที่จะต้องปฏิบัติตามคำสั่งไว้
ตามสมควรแต่ต้องไม่น้อยกว่าเจ็ดวันเว้นแต่เป็นกรณีที่มีคำสั่งให้หยุดดำเนินกิจการทันที
ข้อ
๒๘ ถ้าผู้รับใบอนุญาตจัดตั้งตลาดไม่ปฏิบัติ
หรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติ การสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ได้ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตนั้น
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๙ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
เมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตและการไม่ปฏิบัติ
หรือการปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๐ เพื่อประโยชน์ในการป้องกันเหตุรำคาญ
มลพิษที่เป็นอันตรายหรือการระบาดของโรคติดต่อ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดต้องไม่กระทำการและต้องควบคุมดูแลมิให้ผู้ใดกระทำการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดจำหน่ายอาหารที่ไม่สะอาดหรือไม่ปลอดภัยตามกฎหมายว่าด้วยอาหารในตลาด
(๒)
นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด เว้นแต่สัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อจำหน่าย
(๓)
ฆ่าหรือชำแหละสัตว์ใหญ่ เช่น โค กระบือ แพะ แกะ หรือสุกร
ในตลาดรวมทั้งฆ่าหรือชำแหละสัตว์ปีกในกรณีที่เกิดการระบาดของสัตว์ที่ติดต่อมาจากสัตว์ในเขตท้องที่นั้น
(๔)
สะสมหรือหมักหมมสิ่งหนึ่งสิ่งใดในตลาดจนทำให้สถานที่สกปรกรกรุงรัง
เป็นเหตุรำคาญเกิดมลพิษที่อันตราย หรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ถ่ายเทหรือทิ้งมูลฝอยหรือทิ้งสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใด
นอกจากที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๖)
ทำให้น้ำใช้ในตลาดเกิดความสกปรกจนเป็นเหตุให้เป็นหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๗)
ก่อหรือจุดไฟในลักษณะซึ่งอาจเป็นที่เดือดร้อนหรือเกิดอันตรายแก่ผู้อื่น
(๘)
กระทำการอื่นใดที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
มลพิษที่เป็นอันตรายหรือการระบาดของโรคติดต่อ เช่น เสียงดัง แสงกระพริบ
ความสั่นสะเทือนหรือมีกลิ่นเหม็น
ข้อ
๓๑ การแจ้งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ
๑๖ ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้ได้รับใบอนุญาตผู้แทน หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตทราบ
คำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ผู้ดำเนินกิจการตลาดหยุดดำเนินการ
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาต
และคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้ดำเนินกิจการหรือผู้รับใบอนุญาตทราบ
แล้วแต่กรณี
ในกรณีไม่พบตัวหรือไม่ยอมรับหนังสือดังกล่าวให้ส่งหนังสือโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดหนังสือนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักงานของผู้ต้องรับหนังสือและให้ถือว่าผู้นั้นได้ทราบหนังสือ
ตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึงหรือวันปิดหนังสือ แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๒ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาต
สำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๓ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ข้อ ๕
ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท
ข้อ
๓๔ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ข้อ ๕
ข้อ ๗ ข้อ ๘ ข้อ ๙ ข้อ ๑๐ ข้อ ๑๑ ข้อ ๑๒ ข้อ ๑๓ และข้อ ๒๙ ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน
๑,๐๐๐ บาท
ข้อ
๓๕ ผู้รับใบอนุญาตผู้ใดดำเนินกิจการในระหว่างถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตมีความผิดต้องระวางโทษปรับไม่เกิน
๑,๐๐๐ บาท
ข้อ
๓๖ ผู้ดำเนินกิจการผู้ใดดำเนินกิจการในระหว่างที่มีคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้หยุดดำเนินกิจการหรือไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อบัญญัติข้อ
๑๘ วรรคสอง หรือข้อ ๒๖ โดยไม่มีเหตุหรือข้อแก้ตัวอันควรต้องระวางโทษปรับไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท
ข้อ
๓๗ ผู้รับใบอนุญาตผู้ใดดำเนินกิจการในระหว่างถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตต้องระวางโทษปรับไม่เกิน
๑,๐๐๐ บาท
ข้อ
๓๘ ผู้รับใบอนุญาตผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัติข้อ ๒๐
หรือข้อ ๒๔ ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท
ข้อ
๓๙ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงมีหน้าที่รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกกฎ ระเบียบ ข้อบังคับ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๖
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สายัณห์ ม่านกลาง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
พรวิภา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
ปริญสินีย์/ตรวจ
๓๑ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๒ ง/หน้า ๖๘/๗ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,110 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
อาศัยอำนาจตามมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินและนายอำเภอศรีเมืองใหม่
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินเมื่อได้ประกาศไว้โดยเปิดเผย
ณ สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินแล้ว ๗ วัน
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ
กฎระเบียบและคำสั่งอื่นใดขององค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
ในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์หรือซากสัตว์
รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด
ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
ข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ เขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ
๕ การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินเป็นอำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
ข้อ
๖ ในกรณีที่มีเหตุอันสมควร
องค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามข้อ ๕
แทนภายใต้การควบคุมดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยตามข้อ ๑๑
ก็ได้
ข้อ
๗ ห้ามมิให้ผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในที่ หรือทางสาธารณะ
นอกจากในที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินจัดไว้ให้ หรือในที่รองรับสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอยที่องค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินจัดไว้ให้
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ต้องจัดให้มีที่รองรับสิ่งปฏิกูล หรือมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะอย่างเพียงพอและเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำ
ของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๙ เพื่อประโยชน์ในการรักษาความสะอาดและการจัดระเบียบในการเก็บ
ขน และกำจัด สิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
ให้องค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินมีอำนาจประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการ
และระเบียบการเก็บ ขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วย
การคิดค่าบริการตามข้อ ๑๑ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินได้
ข้อ
๑๐ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน
และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการเก็บ
ขน แก่องค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ ๑๑ ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจาก เจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๒ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
ต้องมีคุณสมบัติ ดังต่อไปนี้
๑๒.๑
หากเป็นบุคคลธรรมดาต้องมีสัญชาติไทย อายุไม่ต่ำกว่า ๒๐
ปีบริบูรณ์ในวันที่ยื่นคำขอรับใบอนุญาต โดยต้องไม่เป็นผู้มีหนี้สินล้นพ้นตัว
ไม่เคยเป็นบุคคลล้มละลาย และไม่เคยต้องรับโทษจำคุกโดยคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุก
เว้นแต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาท หรือความผิดลหุโทษ
รวมทั้งต้องมีหนังสือค้ำประกันจากธนาคารที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบกิจการใน
ประเทศไทยในวงเงินตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นสมควร
อาจยกเว้นไม่ต้องให้มีหนังสือค้ำประกันจากธนาคารก็ได้
๑๒.๒
หากเป็นนิติบุคคลต้องเป็นนิติบุคคลที่จดทะเบียนตามกฎหมายไทย
โดยมีวัตถุประสงค์ในการดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยด้วย
โดยต้องมีทุน จดทะเบียนไม่ต่ำกว่าจำนวนที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
๑๒.๓
คุณสมบัติอื่นตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
โดยผู้ที่ประสงค์จะดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้
ท้ายข้อบัญญัตินี้ พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒) สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓) อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินประกาศกำหนด
ข้อ
๑๓ ผู้ขอรับใบอนุญาตตามข้อ ๑๒
จะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
ก.
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
(๑)
หลักฐานที่จำเป็นเพื่อแสดงการมีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อ ๑๒
(๒) ต้องมีพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล (รถดูดส้วม) ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(ก) ได้รับอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(ข) ส่วนของรถที่ใช้ขนถ่ายสิ่งปฏิกูลต้องปกปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่น
และสัตว์ แมลงพาหะนำโรคได้ มีฝาปิด - เปิดอยู่ด้านบน
(ค) มีปั๊มดูดสิ่งปฏิกูลและติดตั้งมาตรวัดปริมาณของสิ่งปฏิกูลด้วย
(ง) ท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลต้องอยู่ในสภาพที่ดี ไม่รั่วซึม
(จ) มีอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำรถ เช่น
ถังตักน้ำ ไม้กวาด น้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซน ๕%)
(ฉ)
ต้องจัดให้มีการแสดงข้อความที่ตัวพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลให้รู้ว่าเป็นพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล
เช่น รถดูดสิ่งปฏิกูล เป็นต้น
และต้องแสดงเลขทะเบียนใบอนุญาตประกอบกิจการ ชื่อหน่วยงานที่เป็นผู้ออกใบอนุญาต
ชื่อบริษัทหรือเจ้าของกิจการ
ด้วยตัวอักษรไทยซึ่งมีขนาดที่เห็นได้ชัดเจนตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินประกาศกำหนด
(๓) ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง
สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๔) กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลของตนเองต้องแสดงหลักฐานว่าจะนำสิ่งปฏิกูล ไปกำจัด ณ
แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๕) หลักฐานอื่นใดตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข.
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๑) หลักฐานที่จำเป็นเพื่อแสดงการมีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อ ๑๒
(๒) แผนงานการดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ดังต่อไปนี้
(ก) ประเภทของสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยที่ต้องการรับกำจัด
(ข) วิธีการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะ
(ค) วิธีการป้องกันไม่ให้เกิดอันตราย การรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม
การควบคุมเหตุรำคาญ ความปลอดภัยต่อสุขภาพชีวิตร่างกาย และทรัพย์สิน
รวมทั้งสุขอนามัยของประชาชน
(๓) รายละเอียดในการดำเนินกิจการดังนี้
(ก) รายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่ที่จะใช้ในการดำเนินกิจการกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอย
(ข) แบบแปลนและรายละเอียดของโรงงานกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(ค) แสดงหลักฐานรายละเอียดเกี่ยวกับที่ดิน
และโรงงานที่จะใช้ในการดำเนินกิจการดังกล่าวว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ขออนุญาตและโดยมีภาระติดพันหรือไม่อย่างใดหรือสิ่งใดที่เป็นกรรมสิทธิ์
ของบุคคลอื่นที่ผู้ขออนุญาตได้เช่าหรือจะเช่าหรือได้มาหรือจะได้มาด้วยวิธีการและเงื่อนไขใด
(๔) หลักฐานอื่นใดตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ค.
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน มูลฝอย
(๑) หลักฐานที่จำเป็นเพื่อแสดงการมีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อ ๑๒
(๒) แผนงานการดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน มูลฝอย ดังต่อไปนี้
(ก) ประเภทของมูลฝอยที่ต้องการเก็บ ขน
(ข) วิธีการเก็บ ขน มูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะ
(ค) วิธีการแยกหรือคัดเลือกมูลฝอยก่อนการเก็บ ขน (ถ้ามี)
(ง) วิธีการป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายต่อการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม
การควบคุมเหตุรำคาญ ความปลอดภัยต่อสุขภาพชีวิตร่างกาย และทรัพย์สิน รวมทั้งสุขอนามัยของประชาชน
(จ) สถานที่และวิธีการ ในการกำจัดมูลฝอยที่เก็บ ขน
(๓)
รายละเอียดเกี่ยวกับผู้ปฏิบัติงานและทรัพย์สินที่จะใช้ในการดำเนินกิจการขั้นต้นดังนี้
(ก) จำนวนพนักงานที่คาดว่าจะต้องมีและหน้าที่โดยสังเขป
(ข) จำนวนและประเภทของยานพาหนะ และอุปกรณ์ที่ใช้ในการเก็บ ขน
(ค) สถานที่รวบรวมสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (ถ้ามี)
ทั้งนี้
ผู้ขออนุญาตต้องระบุด้วยว่าทรัพย์สินที่จะใช้ในการดำเนินกิจการดังกล่าว สิ่งใดที่เป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ขออนุญาตและโดยมีภาระติดพันหรือไม่อย่างใด
หรือสิ่งใดที่เป็นกรรมสิทธิ์ของบุคคลอื่น ที่ผู้ขออนุญาตได้เช่าหรือจะเช่าหรือได้มาหรือจะได้มาด้วยวิธีการและเงื่อนไขใด
(๔) หลักฐานอื่นใดตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๔ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตตามข้อ
๑๒ หรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตตามข้อ ๑๗
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์
วิธีการ หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๒ และข้อ ๑๓
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้อง และสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอ
พร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วน
ตามที่กำหนด ในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๕ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตตามข้อ ๑๔
ภายใน ๑๕ วันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๖ ในการดำเนินกิจการผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อ
๑๔ ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ต้องรักษาคุณสมบัติตามที่กำหนดในข้อ ๑๑ ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการ
ตามใบอนุญาต
(๒) ต้องปฏิบัติตามรายละเอียดที่ได้เสนอไว้ตามข้อ ๑๒
(๓)
ต้องปฏิบัติให้ครบถ้วนตามเงื่อนไขที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดไว้ในใบอนุญาต
(๔) ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะความปลอดภัย และการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมตามคำแนะนำหรือคำสั่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
ข้อ
๑๗ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลนาเลินเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับ
เสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๒ ข้อ ๑๓ และข้อ ๑๔ โดยอนุโลม
ข้อ
๑๘ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อ ๑๔
ต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาต
สำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละ ๒๐
ของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระเว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการ
เสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๙ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๒ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึก
การแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒) ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๓ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้อง
ตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกิน
๑๕ วัน
ข้อ
๒๔ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑) ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่ ๒
ครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒) ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไข
ที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาต
ตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพ
ของประชาชน หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ประกาศ ณ วันที่ ๑
มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สถาพร คำบุญ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขนหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ (แบบ สม. ๑)
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยรับผลประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน (แบบ สม. ๒)
๔. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขนหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล (แบบ สม. ๓)
๕. คำขออนุญาตการต่าง ๆ ประกอบกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล หรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนาเลิน (แบบ สม. ๔)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พรวิภา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๘ มิถุนายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๒ ง/หน้า ๙/๗ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,111 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ ๒)
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้วและนายอำเภอกบินทร์บุรี
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขาภาพ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้วตั้งแต่วันที่ได้ประกาศไว้โดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกความในข้อ ๕
แห่งข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๕ และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน
ข้อ
๔ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
เป็นกิจการอันตรายที่ต้องมีการควบคุมในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว
(๑)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑.๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๑.๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกันเพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น
ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
(๒)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๒.๑)
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
(๒.๒)
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๒.๓)
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔)
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๒.๕)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง
ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๒.๖)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๒.๗)
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
(๓)
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหารสถานที่สะสมอาหาร
การเร่ขาย การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๓.๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๓.๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๓.๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๓.๖)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีบ ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้าหรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๘)
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๓.๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๓.๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนยผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๓.๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๓.๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๓.๑๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๓.๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๓.๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๓.๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๘)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๓.๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๓.๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๓.๒๒)
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๓.๒๓)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
(๔) กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์
เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๔.๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๔.๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น
เครื่องสำอางรวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๔.๓)
การผลิต การบรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
(๕)
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๕.๒)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๕.๓)
การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืช หรือแป้งอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๕.๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕.๕)
การผลิตยาสูบ
(๕.๖)
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๕.๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๕.๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๕.๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
(๖)
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑)
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยโลหะหรือแร่
(๖.๒)
การถลุงแร่ การหลอมหรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๓)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๔)
การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๕)
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักรหรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือกหรือล้างแร่
(๗)
กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้าระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล ซึ่งมีไว้บริการ หรือจำหน่ายและในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๗.๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗.๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๗.๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๗.๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
(๘)
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๘.๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากไม้
หวาย ชานอ้อย
(๘.๔)
การอบไม้
(๘.๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๘.๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๘.๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘.๘)
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
(๙)
กิจการเกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑)
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒)
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๙.๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๔)
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๕)
การประกอบกิจการโรงแรม สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดที่มีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
(๙.๑๐) การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด
หรือการเล่นอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
(๙.๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๙.๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๙.๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๙.๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๙.๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟหรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๙.๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุขวิทยาศาสตร์
หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๙.๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
(๑๐)
กิจการเกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๑๐.๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๑๐.๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๖)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗)
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑)
กิจการเกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๑๑.๒)
(๑๑.๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖)
การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๑๑.๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๑๑.๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๑๑.๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑.๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๑.๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๖.๕)
(๑๒)
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑๒.๑)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำลาย
(๑๒.๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเคมี
(๑๒.๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๑๒.๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๗.๑)
(๑๒.๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๑๒.๘)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙)
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒)
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
(๑๓)
กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒)
การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๑๓.๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗)
การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๑๓.๘)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙)
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลาหรือแพปลา
(๑๓.๑๐)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๓.๑๑)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๓.๑๒)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
ข้อ
๕ ให้ยกเลิกบัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๕
และให้ใช้บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัตินี้แทน
ประกาศ ณ วันที่ ๑๓
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
สมศักดิ์ กุลบุตร
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเขาไม้แก้ว
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พรวิภา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๒ ง/หน้า ๙๗/๗ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,112 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ว่าด้วยการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๙
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงโดยได้รับความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
และนายอำเภอคง จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงเมื่อได้ประกาศไว้
โดยเปิดเผย ณ สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงแล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่า
ผู้ซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่งตั้งให้เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรี
ว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมายความว่า ข้าราชการหรือพนักงาน
ส่วนท้องถิ่นซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า
การมีสัตว์หรือมีสัตว์เลี้ยงไว้ในครอบครองและดูแล เอาใจใส่ บำรุงรักษา
ตลอดจนให้อาหารเป็นอาจิณ
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า การสละการครอบครองสัตว์
หรือปล่อยสัตว์ให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์ โดยปราศจากการควบคุม
เจ้าของสัตว์ หมายความรวมถึงผู้ครอบครองสัตว์ด้วย
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า คอกสัตว์ กรงสัตว์
ที่ขังสัตว์
หรือที่เลี้ยงสัตว์อื่นที่มีการควบคุมของเจ้าของสัตว์ไม่ว่าจะมีขอบรั้วหรือไม่
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชน สามารถใช้ประโยชน์หรือสัญจรได้
ข้อ
๕ ห้ามเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์ประเภท ช้าง
ม้า โค กระบือ แพะ แกะ ล่อ ลา สุนัข แมว
ในเขตพื้นที่ถนนสาธารณะทุกสายซึ่งองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง รับผิดชอบดูแล
การเลี้ยงหรือปล่อยตามวรรคหนึ่งนั้น
คือกรณีกระทำการเป็นประจำเป็นอาจิณ หรือไม่สนใจควบคุมดูแลสัตว์จนเข้าใจได้ว่ามีการใช้พื้นที่ถนนสาธารณะเป็นที่เลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
ข้อ ๖ ให้เขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ ดังต่อไปนี้
(๑) สุนัข
(๒) แมว
(๓) ช้าง
(๔) โค
(๕) กระบือ
(๖) แกะ
(๗) แพะ
(๘) สุกร
(๙) ไก่
(๑๐)
สัตว์ป่าตามกฎหมายว่าด้วยการสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่าซึ่งได้รับอนุญาตจากกรมป่าไม้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดประเภท
และชนิดสัตว์ที่ต้องควบคุมการเลี้ยงเพิ่มเติม ทั้งนี้
โดยอาจควบคุมการเลี้ยงสัตว์เฉพาะในเขตท้องที่ใดท้องที่หนึ่ง หรือเต็มพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ
๗ เพื่อประโยชน์ในการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกประกาศกำหนดเขตพื้นที่เลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์ที่ต้องควบคุมตามข้อ
๖ โดยให้มีมาตรการอย่างหนึ่งอย่างใด ดังต่อไปนี้
(๑) กำหนดจำนวน ประเภท และชนิดของสัตว์ที่เลี้ยง
(๒) กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงื่อนไขการทำทะเบียนตามประเภทและชนิดของสัตว์
(๓) กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการปล่อยสัตว์
ข้อ
๘ นอกจากการเลี้ยงสัตว์ตามปกติวิสัยแล้ว
เจ้าของสัตว์จะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตว์ที่มั่นคงแข็งแรงตามความเหมาะสมแก่ประเภทและชนิดของสัตว์
โดยมีขนาดเพียงพอแก่การดำรงชีวิตของสัตว์ มีแสงสว่างและการระบายอากาศที่เพียงพอ
มีระบบการระบายน้ำและกำจัดสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะ
(๒) รักษาสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้สะอาดอยู่เสมอ
จัดเก็บสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะเป็นประจำ
ไม่ปล่อยให้เป็นที่สะสมหมักหมมจนเกิดกลิ่นเหม็นรบกวนผู้ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง
(๓) เมื่อสัตว์ตายลง
เจ้าของสัตว์จะต้องกำจัดซากสัตว์และมูลสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะ
เพื่อป้องกันมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์แมลงหรือสัตว์นำโรค ทั้งนี้
โดยวิธีที่ไม่ก่อเหตุรำคาญจากกลิ่น ควัน
และไม่เป็นเหตุให้เกิดการปนเปื้อนของแหล่งน้ำ
(๔) จัดให้มีการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรคในสัตว์
เพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
(๕)
ให้เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตน ไม่ปล่อยให้สัตว์อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์โดยปราศจากการควบคุม
กรณีเป็นสัตว์ดุร้ายจะต้องเลี้ยงในสถานที่หรือกรงที่บุคคลภายนอกเข้าไปไม่ถึงตัวสัตว์และมีป้ายเตือนให้ระมัดระวังโดยสังเกตได้อย่างชัดเจน
(๖) ไม่นำสัตว์เลี้ยงออกมานอกสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตน
เว้นแต่เฉพาะเพื่อการเคลื่อนย้ายสัตว์
และได้ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๗) ควบคุมดูแลสัตว์ของตนมิให้ก่ออันตรายหรือเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
ไม่ก่อให้เกิดมลพิษต่อสิ่งแวดล้อม
(๘) ปฏิบัติการอื่นใดตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
คำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งข้อบังคับ ระเบียบ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ ๙ กรณีการเลี้ยงสัตว์
ซึ่งดำเนินกิจการในลักษณะของฟาร์มเลี้ยงสัตว์ หรือเลี้ยงสัตว์ เป็นจำนวนมาก
เจ้าของสัตว์ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามข้อ ๘ อย่างเคร่งครัด
เพื่อการดูแลสภาพหรือสุขลักษณะของสถานที่ที่ใช้เลี้ยงสัตว์
และต้องปฏิบัติตามมาตรการเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรค
หรือเหตุรำคาญอันเกิดจากการเลี้ยงสัตว์ดังนี้
(๑) การดูแลสภาพและสุขลักษณะของสถานที่เลี้ยงสัตว์
ต้องทำรางระบายน้ำรับน้ำโสโครกไปให้พ้นจากที่นั้น โดยสะดวกและเหมาะสม
(๒) การระบายน้ำเสียต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำแหล่งสาธารณะ
(๓) ต้องจัดให้มีระบบกักเก็บหรือบำบัดน้ำเสียให้เหมาะสม ทั้งนี้ ต้องไม่ทำให้เกิดกลิ่นเหม็น
จนสร้างความเดือดร้อนรำคาญแก่ผู้อยู่อาศัยข้างเคียง
(๔) ต้องทำความสะอาด กวาดล้างสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้อยู่ในภาวะอันดีเสมอ
(๕) ต้องรักษาสถานที่
อย่าให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงวัน แมลงสาบ ยุง หรือสัตว์นำโรคอื่น ๆ
และต้องเก็บวัสดุอุปกรณ์ เครื่องใช้ในการเลี้ยงสัตว์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเสมอ
(๖) ต้องมีที่รองรับมูลฝอย และสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะจำนวนเพียงพอ
ข้อ
๑๐ หลังจากที่ข้อบัญญัตินี้มีผลบังคับใช้
ผู้ใดประสงค์จะเลี้ยงสัตว์ตามข้อ ๙
ต้องได้รับความยินยอมจากการประชุมประชาคมหมู่บ้าน
และได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การอนุญาตตามวรรคหนึ่งนั้น
ต้องปรากฏข้อเท็จจริงว่า สถานที่เลี้ยงสัตว์นั้นเป็นบริเวณที่โปร่ง อากาศถ่ายเทสะดวก มีต้นไม้ให้ร่มเงาพอสมควร
ตั้งอยู่ห่างจากแหล่งชุมชน ศาสนาสถาน โบราณสถาน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล
หรือสถานที่ของราชการอื่น ๆ ในระยะที่ไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพ
และไม่ก่อเหตุรำคาญต่อชุมชน โดยต้องมีระยะห่างจากสถานที่ดังกล่าว
และแหล่งน้ำสาธารณะในระยะ ดังต่อไปนี้
(๑) สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์น้อยกว่า
๕๐ ตัว ต้องมีระยะห่าง ในระยะที่ไม่ก่อให้เกิดความรำคาญต่อชุมชนใกล้เคียง
(๒) สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์ตั้งแต่
๕๐ - ๕๐๐ ตัว ต้องมีระยะห่าง ไม่น้อยกว่า ๕๐๐ เมตร
(๓) สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์ตั้งแต่ ๕๐๐ - ๑,๐๐๐ ตัว ต้องมีระยะห่าง ไม่น้อยกว่า ๑ กิโลเมตร
(๔) สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์ตั้งแต่ ๑,๐๐๐
ตัวขึ้นไป ต้องมีระยะห่าง ไม่น้อยกว่า ๒ กิโลเมตร
ผู้ขออนุญาตดังกล่าวให้ยื่นคำร้องต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบและเงื่อนไขที่กำหนด
พร้อมด้วยหลักฐานดังต่อไปนี้ อย่างละ ๑ ชุด
(๑) สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน
(๒) สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓) หนังสือแสดงความเป็นเจ้าของที่ดิน
(๔) เอกสารหรือหลักฐานอื่นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น เห็นสมควรเรียกเพิ่มเติม
เพื่อประกอบการพิจารณา
ข้อ
๑๑ ในกรณีที่มีเหตุควรสงสัยว่าสัตว์ที่เลี้ยงนั้นเป็นโรคอันอาจเป็นอันตรายแก่สุขภาพของบุคคลทั่วไป
ให้เจ้าของสัตว์ แยก กักสัตว์นั้นไว้ต่างหาก
และแจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขทราบ
รวมถึงต้องแจ้งให้สัตวแพทย์ของหน่วยงานราชการทราบ
และต้องปฏิบัติตามคำแนะนำโดยเคร่งครัด
ข้อ
๑๒ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
หรือห้ามเลี้ยง หรือปล่อยสัตว์เฉพาะเขตควบคุมการปล่อยสัตว์
เฉพาะในเขตท้องที่ใดท้องที่หนึ่ง หรือเต็มพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ความในวรรคหนึ่งไม่ใช้บังคับแก่การปล่อยสัตว์เพื่อการกุศลตามประเพณี
ข้อ
๑๓ เจ้าของสัตว์จะต้องควบคุมดูแลสัตว์
และสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตน มิให้ก่อเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
ข้อ
๑๔ ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
พนักงานเจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงานสาธารณสุข พบสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะ
ซึ่งอยู่ภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง หรือเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ โดยไม่ปรากฏเจ้าของให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจจับสัตว์
และนำสัตว์ไปกักไว้ในที่สำหรับสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นจัดไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
หรือกรณีสัตว์นั้น อาจเป็นอันตรายต่อประชาชนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควร
ในระหว่างการจับสัตว์หากสัตว์วิ่งหนีเกิดอุบัติเหตุอื่นใดทำให้สัตว์บาดเจ็บหากเป็นเหตุที่
โดยพฤติการณ์ต้องเกิดขึ้น
และเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแล้วทางองค์การบริหาร
ส่วนตำบลเมืองคงจะไม่รับผิดชอบต่อความเสียหายใด ๆ ที่เกิดขึ้น
กรณีตามวรรคสองถ้าความเสียหายเกิดขึ้นต่อบุคคลที่สามอันเนื่องมาจากการกระทำดังกล่าวบุคคลที่สามย่อมมีสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายได้
โดยองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงจะพิจารณาไล่เบี้ยความผิดตามข้อเท็จจริง
ข้อ
๑๕ เมื่อได้จับสัตว์มากักไว้ตามความในข้อ
๑๔ เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะปิดประกาศแจ้ง ให้เจ้าของทราบและให้มารับสัตว์คืนไปภายใน
๓๐ วันนับตั้งแต่วันที่ได้จับสัตว์มากักไว้โดยประกาศไว้ที่สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงหรือที่เปิดเผยเมื่อพ้นกำหนด
๓๐ วันแล้วไม่มีผู้ใดมาแสดงตัวเป็นเจ้าของสัตว์ให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ
๑๖ กรณีที่กักสัตว์ไว้อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้นหรือสัตว์อื่น
หรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควรเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะจัดการขายหรือขายทอดตลาดนั้นตามสมควรแก่กรณี
ก่อนถึงกำหนด ๓๐ วันก็ได้ เงินที่ได้จากการขายหรือขายทอดตลาดเมื่อได้หักค่าใช้จ่ายในการขายหรือขายทอดตลาด
และค่าเลี้ยงดูสัตว์แล้วให้เก็บรักษาเงินนั้นไว้แทนตัวสัตว์
กรณีสัตว์นั้นตายหรือเจ็บป่วยหรือไม่สมควรจำหน่ายต่อไปหรือเป็นโรคติดต่อที่อาจเป็นอันตราย
แก่สัตว์อื่น ๆ หรือเมื่อสัตว์แพทย์ได้ตรวจสอบและให้ความเห็นเป็นลายลักษณ์อักษรแล้ว
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายได้
ในกรณีมิได้มีการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์ตามวรรคหนึ่ง
และเจ้าของสัตว์มาขอรับสัตว์คืนภายในกำหนดตามข้อ ๑๔
เจ้าของสัตว์ต้องเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายสำหรับการเลี้ยงดูสัตว์ให้แก่องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ตามจำนวนที่จ่ายจริงด้วย
ข้อ ๑๗ หากเจ้าของสัตว์ปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวง หรือประกาศที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
มีอำนาจสั่งให้เจ้าของสัตว์แก้ไขหรือปรับปรุงให้ถูกต้องได้
และถ้าเจ้าของสัตว์ไม่แก้ไขหรือถ้าการเลี้ยงสัตว์
หรือปล่อยสัตว์นั้นจะก่อให้เกิดหรือมีเหตุอันควรสงสัยว่าจะเกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งให้ผู้นั้นหยุดเลี้ยงสัตว์ทันทีเป็นการชั่วคราวจนกว่าจะเป็นที่พอใจแก่เจ้าพนักงานท้องถิ่นว่าปราศจากอันตรายแล้วก็ได้
คำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามวรรคหนึ่ง
ให้กำหนดระยะเวลาที่จะต้องปฏิบัติตามคำสั่งไว้
ตามสมควรแต่ต้องไม่น้อยกว่าเจ็ดวันเว้นแต่เป็นกรณีมีคำสั่งให้หยุดดำเนินการทันที
ข้อ
๑๘ กรณีการเลี้ยงสัตว์ในสถานที่ของเอกชนหรือทางสาธารณะ
ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญต่อผู้อื่นให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเป็นหนังสือให้เจ้าของสัตว์หรือผู้ครอบครองสถานที่เลี้ยงสัตว์ระงับเหตุรำคาญภายในเวลาอันควร
และถ้าเห็นสมควรจะให้กระทำโดยวิธีใดเพื่อระงับเหตุรำคาญนั้น
หรือสมควรกำหนดวิธีการเพื่อป้องกันมิให้มีเหตุรำคาญเกิดขึ้นอีกในอนาคตให้ระบุไว้ในคำสั่งนั้น
ข้อ ๑๙ เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและเจ้าพนักงานสาธารณสุข
มีอำนาจ ดังต่อไปนี้
(๑) มีหนังสือเรียกบุคคลใด ๆ มาให้ถ้อยคำหรือแจ้งข้อเท็จจริง
หรือทำคำชี้แจงเป็นหนังสือ หรือให้ส่งเอกสารหลักฐานใดเพื่อตรวจสอบ
หรือเพื่อประกอบการพิจารณา
(๒) เข้าไปในสถานที่ใด ๆ ในระหว่างพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก
หรือในเวลาทำการเพื่อตรวจสอบ หรือควบคุมเพื่อให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ให้มีอำนาจสอบถามข้อเท็จจริงหรือเรียกหนังสือ
หรือหลักฐานที่เกี่ยวข้องจากเจ้าของหรือผู้ครอบครองสถานที่นั้น
(๓) ยึดหรืออายัดสิ่งของใด ๆ ที่อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพของประชาชน
เพื่อประโยชน์ในการดำเนินคดีหรือเพื่อนำไปทำลายในกรณีจำเป็น
(๔) เก็บหรือนำสินค้าหรือสิ่งของใด ๆ ที่สงสัยว่าไม่ถูกสุขลักษณะ
หรืออาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญจากอาคารหรือสถานที่ใด ๆ เป็นปริมาณพอสมควร
เพื่อเป็นตัวอย่างในการตรวจสอบความจำเป็นได้ โดยไม่ต้องใช้ราคา
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการ
พนักงานส่วนท้องถิ่น เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรคหนึ่ง
ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๐ ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามหรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามบทกำหนดแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๑ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๖
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สายัณห์ ม่านกลาง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
พรวิภา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
ปริญสินีย์/ตรวจ
๓๑ กรกฎาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๒ ง/หน้า ๗๙/๗ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,113 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง เรื่อง การจำหน่ายสินค้าที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง
การจำหน่ายสินค้าที่หรือทางสาธารณะ
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ว่าด้วยการจำหน่ายสินค้าที่หรือทางสาธารณะในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๓ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงโดยได้รับความเห็นชอบ
จากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงและนายอำเภอคง จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันที่ได้ประกาศไว้โดยเปิดเผย
ณ สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงแล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นทางเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือสัญจรได้
เร่ขาย หมายความว่า สถานที่หรือทางสาธารณะ
โดยมิได้จัดวางอยู่ในที่ใดเป็นปกติไม่ว่าจะเป็นทางหรือทางน้ำ
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรี ว่าการกระทรวงสาธารณสุขตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔ ห้ามมิให้ผู้ใดจำหน่ายสินค้าในหรือทางสาธารณะไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยลักษณะ
วิธีการจัดวางในที่หนึ่งใดเป็นปกติหรือเร่ขาย
เว้นแต่จะไดรับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๕ ผู้ขอรับใบอนุญาตและผู้ช่วยจำหน่ายในที่หรือทางสาธารณะต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขดังนี้
(๑)
ต้องไม่เป็นโรคติดต่อหรือพาหะนำโรคติดต่อตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๖
(๒)
เงื่อนไขอื่นตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงกำหนด
ข้อ
๖ ผู้ใดขอรับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
โดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติหรือลักษณะวิธีการ เร่ขาย
ให้ยื่นคำขอตามแบบ สณ. ๑ ต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น พร้อมหลักฐานต่าง ๆ
ตามที่องค์การบริหารสาวนตำบลเมืองคงกำหนด และรูปถ่ายหน้าตรงครึ่งตัวไม่สวมหมวก
ไม่สวมแว่นตาดำ ขนาด ๑ นิ้ว ของผู้รับใบอนุญาตและผู้ช่วยจำหน่ายคนละ ๓ รูป เพื่อติดไว้ในทะเบียน ๑ รูป ในใบอนุญาต ๑ รูป
และสุขลักษณะประจำตัวอีก ๑ รูป
ข้อ ๗ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบความถูกต้อง
และความสมบูรณ์ขอคำขออนุญาตแล้ว
ปรากฏว่าถูกต้องตามหลักเกณฑ์วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้ออกใบอนุญาตตามแบบ
สณ. ๒ หรือ สณ. ๓ แล้วแต่กรณี
พร้อมบัตรประจำตัวผู้รับใบอนุญาตและผู้ช่วยจำหน่ายตามแบบ ส.ณ ๔ และ ส.ณ. ๕
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๘ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราแนบท้ายข้อบัญญัตินี้
ภายในกำหนดสิบห้าวันได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หากไม่ชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๙ การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้จำหน่ายหรือผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
แต่งกายสะอาด สุภาพ เรียบร้อย
(๒) จัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ไม่ยื่นล้ำบริเวณที่กำหนด ร่ม หรือผ้าบังแดด รวมทั้งตัวผู้ค้า
(๓)
แผงสำหรับวางขายของ เช่น แคร่ แท่น โต๊ะ ต้องทำด้วยวัตถุแข็งแรง มีขนาด ความสูงจากพื้นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๔)
รักษาความสะอาดบริเวณที่จำหน่ายทั้งในระหว่างทำการค้าและหลังจากเลิกทำการค้าแล้ว
(๕)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยที่ถูกต้องตามสุขลักษณะไว้ให้เพียงพอ
(๖)
ให้จัดวางสินค้าที่จำหน่ายบนแผงหรือจัดวางในลักษณะอื่น
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๗)
ห้ามพาด ติดตั้งวางแผง ถ้าเกาะเกี่ยวสายไฟฟ้า
หลอดไฟฟ้าหรืออุปกรณ์เกี่ยวกับการขายรวมตลอดถึงการตอกตะปู
ผูกเชือกหรือดึงสิ่งหนึ่งให้ยึดบนกิ่งของต้นไม้โดยเด็ดขาด
(๘)
ห้ามใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าหรือใช้เครื่องยนต์มีเสียงดัง
(๙)
ห้ามใช้เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุเทปหรือกระทำโดยวิธีอื่นใดก่อให้เกิดเสียงดัง
จะเกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ผู้อื่น
(๑๐)
ห้ามนำรถยนต์ รถจักรยานยนต์ล้อเลื่อน ไปจอดบนทางเท้าเพื่อจำหน่ายสินค้า
(๑๑)
หยุดการประกอบการค้าประจำสัปดาห์หนึ่งวัน และให้หยุดกรณีมีเหตุพิเศษ
เพื่อประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๑๒)
หลังจากเลิกทำการค้าต้องเก็บวัสดุอุปกรณ์ใช้ในการประกอบการค้าออกจากบริเวณ
ที่อนุญาตให้แล้วเสร็จโดยไม่ชักช้า
(๑๓)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวกับด้วยสุขลักษณะ
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบล
ข้อ
๑๐ การจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๙ (๒) (๑๒)
(๒)
แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่มีแขน และสวมผ้าที่สะอาดเรียบร้อย
รวมทั้งสวมรองเท้าขณะเตรียมทำประกอบ ปรุง หรือจำหน่ายอาหาร
(๓)
ต้องตัดเล็บมือให้สั้น ถ้ามีบาดแผลมีการบาดเจ็บ การถูกลวกหรือละคายเคืองผิวหนัง
บริเวณมือหรือนิ้วมือต้องปิดบาดแผลให้เรียบร้อย
(๔)
ไม่สูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทาน ในขณะที่เตรียมทำ ประกอบ ปรุงหรือจำหน่ายอาหาร
หรือไม่ไอจามรดบนอาหาร
(๕)
ที่เตรียมทำ ประกอบ ปรุง และวางแผงจำหน่ายอาหารต้องสูงอย่างน้อยหกสิบเซนติเมตร
(๖)
การจำหน่ายอาหารที่ต้องมีการล้างภาชนะอุปกรณ์จะต้องมีที่ล้างภาชนะและอุปกรณ์
และวางสูงจากพื้นที่หรือลงสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะ
(๗)
รักษาเครื่องใช้และอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ใช้ในการประกอบอาหารให้สะอาดและใช้การได้
อยู่เสมอ
(๘)
ให้ปกปิดอาหาร เครื่องปรุงอาหาร ภาชนะใส่อาหาร เครื่องใช้ สำหรับประกอบอาหารด้วยอุปกรณ์ที่สามารถป้องกันฝุ่นละออง
แมลงวันและสัตว์ ซึ่งเป็นพาหะนำโรครวมทั้งดูแลรักษาให้สะอาด
และใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๙)
ใช้น้ำสะอาดในการทำ ประกอบ ปรุง แช่ ล้างอาหาร
ภาชนะเครื่องใช้และปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๑๐)
ใช้วัสดุ ภาชนะอุปกรณ์ที่สะอาด ปลอดภัยสำหรับใส่หรือเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงและจำหน่ายอาหาร
(๑๑)
จัดให้มีที่รับรองมูลฝอย โดยแยกประเภทเป็นแบบแห้งและเปียกที่ถูกสุขลักษณะ
ไว้ให้เพียงพอและไม่ถ่ายเททิ้งลงในท่อระบายน้ำหรือทางสาธารณะ
(๑๒)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ รวมทั้งป้องกันไม่ไห้เกิดเหตุรำคาญ
เนื่องในขณะที่เตรียมทำ ประกอบ ปรุงและเก็บอาหาร
(๑๓)
ปฏิบัติอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ
๑๑ การจำหน่ายสินค้าประเภท สัตว์เลี้ยง
สัตว์ป่าหรือสัตว์น้ำในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๐ (๑) (๑๒)
(๒) จัดการฉีดวัคซีนป้องกันโรคติดต่อ เช่น โรคพิษสุนัขบ้า
โรคหัดสุนัข โรคแอนแทรกซ์ เป็นต้น แก่สัตว์เลี้ยงสัตว์ป่าทุกตัวก่อนจำหน่ายไม่น้อยกว่าสิบห้าวัน
(๓)
ห้ามจำหน่ายสัตว์ที่ป่วยเป็นโรคติดต่ออย่างร้ายแรง
(๔)
ใช้กรงหรือคอกหรือภาชนะใช้เลี้ยงสัตว์ที่เหมาะสมกับชนิดและสะอาดปลอดภัย
(๕)
รักษาเครื่องมือเครื่องใช้และอุปกรณ์ต่าง ๆ
ที่ใช้ในการจำหน่ายสัตว์ให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอย สิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
โดยแยกประเภทที่ถูกสุขลักษณะไว้ไห้เพียงพอและไม่ถ่ายเททิ้งลงในท่อระบายน้ำหรือทางสาธารณะ
(๗)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ รวมทั้งป้องกันไม่ไห้เกิดเหตุรำคาญ
เนื่องจากการจำหน่ายการกักขังและการรักษาความสะอาด
(๘)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ
๑๒ การเร่ขาย
สินค้าในที่หรือทางสาธารณะ ผู้จำหน่ายหรือผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายสินค้าในบริเวณที่อนุญาตให้จำหน่ายได้
(๒)
แต่งกายสะอาด สุภาพ เรียบร้อย
(๓)
มูลฝอยจากการเร่ขาย ห้ามทิ้งลงในที่หรือทางสาธารณะ
(๔)
ในขณะที่เร่ขายสินค้า
ห้ามใช้เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุเทปหรือสิ่งส่งเสียงดังจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
ห้ามนำรถยนต์ รถจักรยานยนต์หรือล้อเลื่อนไปจอดทางเท้าเพื่อขายสินค้า
(๖)
หยุดประกอบการค้าประจำสัปดาห์หนึ่งวัน
และให้หยุดกรณีพิเศษเพื่อประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ
๑๓ การเร่ขายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๒ (๑) (๖)
(๒)
อาหารที่เร่ขายต้องสะอาด ปลอดภัย
(๓)
ใช้วัสดุ ภาชนะหีบห่อที่สะอาด ปลอดภัยสำหรับใส่อาหาร
(๔)
ดูแลรักษาเครื่องมือ เครื่องใช้ และอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ใช้ในการเร่ขายอาหาร
ให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๕)
จัดอาหารแยกตามประเภทของสินค้าให้เป็นระเบียบ
(๖)
แต่งกายด้วยเสื้อผ้ามีแขน สะอาดเรียบร้อยและสวมรองเท้าขณะทำการเร่ขายอาหาร
(๗)
ตัดเล็บมือให้สั้น ถ้ามีบาดแผลบริเวณมือต้องปิดแผลให้เรียบร้อย
(๘)
ไม่สูบบุหรี่หรือ ไอ จาม รดบนอาหารในขณะขาย
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ
๑๔ การเร่ขายสินค้าประเภทอาหารทางน้ำ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๒ (๑) (๒) (๔) (๖) และข้อ ๑๓ (๒) (๓) (๔) (๕) (๗) (๘)
(๒)
ห้ามทิ้งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยลงในแม่น้ำลำคลอง
(๓)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขสาธารณะ
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ
๑๕ การขายเร่สินค้าประเภทสัตว์เลี้ยง
สัตว์ป่า หรือสัตว์น้ำในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๒ (๑) - (๖)
(๒)
สัตว์เลี้ยงและสัตว์ป่าที่เร่ขายต้องฉีดวัคซีนป้องกันโรคติดต่อ เช่น
โรคพิษสุนัขบ้า โรคหัดสุนัข โรคแอนแทรกซ์ เป็นต้น แก่สัตว์เลี้ยง
สัตว์ป่าทุกตัวก่อนจำหน่ายไม่น้อยกว่าสิบห้าวัน
(๓)
ห้ามจำหน่ายสัตว์ที่ป่วยเป็นโรคติดต่อร้ายแรง
(๔)
ใช้กรงหรือภาชนะใช้เลี้ยงสัตว์ที่สะอาดปลอดภัย
(๕)
รักษาเครื่องมือเครื่องใช้และอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ใช้ในการเร่ขายให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๖)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ
๑๖ ห้ามผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายประกอบกิจการ
เมื่อมีเหตุอันควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อที่ระบุไว้หรือเมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ตรวจสอบ
ปรากฏว่าตนเป็นพาหะนำโรคและได้รับแจ้งเป็นหนังสือแจ้งว่าตนเป็นพาหะของโรค
ซึ่งระบุไว้ต่อไปนี้ คือ
(๑)
วัณโรค
(๒)
อหิวาตกโรค
(๓)
ไข้ไทฟอยด์
(๔)
โรคบิด
(๕)
โรคคางทูม
(๖)
ไข้สุกไส
(๗)
โรคเรื้อน
(๘)
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
(๙)
โรคตับอักเสบที่เกิดจากไวรัส
(๑๐)
โรคอื่น ๆ ตามที่ทางราชการกำหนด
ข้อ ๑๗ ในขณะทำการจำหน่ายสินค้าหรือเร่ขายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตของตนได้เสมอ
และทำการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ ตามประเภทสินค้าและลักษณะการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะที่ได้กำหนดไว้ในใบอนุญาต
ข้อ ๑๘ ใบอนุญาตฉบับหนึ่งให้ใช้ได้เฉพาะผู้รับอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ซึ่งระบุไว้ในใบอนุญาตไม่เกินหนึ่งคน
ข้อ
๑๙ เมื่อผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะขอต่ออายุใบอนุญาตให้จำหน่ายสินค้าในหรือทางสาธารณะให้ยื่นคำขอต่อพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สณ. ๖ ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ เมื่อได้คำยื่นพร้อมชำระค่าธรรมเนียมแล้ว
ให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุจะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวน
ค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
ข้อ ๒๐ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับตั้งแต่วันออกใบอนุญาตและให้ใช้เพียงในเขตอำนาจองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
ข้อ ๒๑ เมื่อผู้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไป
ให้ยื่นคำขอบอกเลิกการดำเนินกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สณ. ๗
ก่อนการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ข้อ
๒๒ หากผู้ใดรับใบอนุญาตประสงค์จะเปลี่ยนแปลงชนิด
หรือประเภทสินค้าหรือลักษณะวิธีการจำหน่ายหรือสถานที่จัดวางสินค้าให้แตกต่างไปจากที่ระบุไว้ในใบอนุญาตหรือรายการอื่นใดให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สณ. ๗
ข้อ
๒๓ ในกรณีที่ใบอนุญาตหรือบัตรสุขลักษณะประตัวสูญหาย
ถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญให้ผู้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาต
หรือขอรับบัตรสุขลักษณะประจำตัว การสูญหาย ถูกทำลายหรือชำรุดเสียหายในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี
พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตหรือบัตรสุขลักษณะประจำตัวเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
(๓)
รูปถ่ายของผู้ได้รับอนุญาตหรือผู้ช่วยจำหน่ายขนาด ๑ x ๑ นิ้ว
จำนวน ๑ คน ๆ ละ ๓ รูป
ข้อ ๒๔ การออกแบบใบอนุญาตหรือการออกบัตรสุขลักษณะประจำตัวใหม่ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไขดังนี้
(๑)
การออกแบบใบแทนใบอนุญาตให้ใช้แบบ สณ. ๓ หรือแบบ สณ. ๒
แล้วแต่โดยประทับตราสีแดงคำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วยและให้มีวัน
เดือน ปีที่ออกใบแทนพร้อมลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
ให้ใช้ใบแทนใบอนุญาตได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิม
(๓)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลายหรือชำรุด
ในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิมแล้วแต่กรณี และลงเล่มที่ เลขที่ ปี ของใบแทน
(๔)
กรณีบัตรสุขลักษณะประจำตัว ได้ออกบัตรสุขลักษณะประจำตัวใหม่ตามแบบ สณ. ๔ หรือ สณ.
๕ แล้วแต่กรณี โดยประทับตราสีแดงคำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย
ข้อ
๒๕ ให้ใช้แบบพิมพ์ต่าง ๆ
ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ดังต่อไปนี้
(๑)
คำขอรับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการ
วางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติให้ใช้แบบ สณ. ๑
(๒)
ใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะ
วิธีการวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติให้ใช้แบบ สณ. ๒
(๓)
ใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขายสินค้า ให้ใช้แบบ
สณ. ๓
(๔)
บัตรสุขลักษณะประจำตัวผู้จำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการวางขายสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติให้ใช้แบบ
สณ. ๔
(๕)
บัตรสุขลักษณะประจำตัวผู้จำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการขายสินค้าให้ใช้แบบ
สณ. ๕
(๖)
บัตรสุขลักษณะประจำตัวผู้จำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะให้ใช้แบบ สณ. ๖
(๗)
คำขออนุญาตต่าง ๆ ให้ใช้แบบ สณ. ๗
ข้อ
๒๖ ผู้รับอนุญาตให้เป็นผู้จำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติ
ไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตไว้ คราวหนึ่งไม่เกินสิบห้าวัน
กรณีที่ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตมาแล้วสองครั้ง
และมีเหตุที่ต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตจาก
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเสียก็ได้
ข้อ
๒๗ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ในข้อ ๔
มีความผิดตามมาตรา ๗๗ แห่งพระราชบัญญัติ การสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๘ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ในข้อ ๙
ข้อ ๑๐ ข้อ ๑๑ ข้อ ๑๒ ข้อ ๑๓ ข้อ ๑๔ หรือข้อ ๑๕ มีความผิดตามมาตรา ๗๘
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๙ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ในข้อ ๑๗
มีความผิดตามมาตรา ๗๖ แห่งพระราชบัญญัติ การสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ในข้อ ๒๓
มีความผิดตามมาตรา ๘๓ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๑ ผู้รับใบอนุญาตใดดำเนินกิจการในระหว่างถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตข้อ
๒๖ วรรคหนึ่ง ตามมาตรา ๘๔ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๒ บรรดาใบอนุญาตที่ได้ออกก่อนข้อบัญญัตินี้ให้คงใช้ได้ต่อไปจนสิ้นใบอนุญาต
ข้อ
๓๓ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วยความเห็นชอบของเจ้าพนักงานจราจรมีอำนาจออกประกาศ
ดังต่อไปนี้
(๑)
กำหนดบริเวณที่หรือทางสาธารณะหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของพื้นที่ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เป็นเขตห้ามจำหน่ายหรือซื้อสินค้าโดยเด็ดขาด
(๒)
กำหนดบริเวณที่หรือทางสาธารณะหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของพื้นที่ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
เป็นเขตห้ามจำหน่ายสินค้าบางชนิดหรือบางประเภท
หรือเป็นเขตห้ามจำหน่ายสินค้าตามกำหนดเวลาหรือเป็นเขตห้ามจำหน่ายสินค้าโดยวิธีการจำหน่ายในลักษณะหนึ่ง
หรือกำหนดหลักเกณฑ์และเงื่อนไขในการจำหน่ายสินค้าในบริเวณนั้น
ข้อ
๓๔ ห้ามมิให้โอนใบอนุญาตสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจาก เจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๓๕ ในกรณีมีเหตุผลและความจำเป็นให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอน
ใบอนุญาตก่อนวันหมดอายุของใบอนุญาตนั้นได้
ข้อ
๓๖ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคงมีหน้าที่รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัติ องค์การบริหารส่วนตำบลนี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ข้อบัญญัติ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไป
ตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๖
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สายัณห์ ม่านกลาง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองคง
พรวิภา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
ปริญสินีย์/ตรวจ
๓๑ กรกฎาคม ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๒ ง/หน้า ๘๗/๗ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,114 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก เรื่อง การควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
เรื่อง
การควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
ว่าด้วยการควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก จึงตราข้อบัญญัติไว้
ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
เรื่อง การควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
เมื่อได้ประกาศโดยเปิดเผย ณ สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอกแล้วสามสิบวัน
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ หมายความว่า
ผลิตภัณฑ์สำหรับติดตั้งกับท่อจ่ายน้ำ เพื่อกรองน้ำให้สะอาด
กำจัดสิ่งปนเปื้อนหรือสิ่งไม่พึงประสงค์ในการดื่ม ได้แก่ ความขุ่น สี กลิ่น
แบคทีเรียบางชนิดที่อาจปนเปื้อนในระบบส่งน้ำ ถังพักน้ำ หรือระบบจ่ายท่อน้ำซึ่งมีการนำน้ำมากักเก็บไว้และจำหน่ายให้กับผู้บริโภคโดยผ่านเครื่องอัตโนมัติ
กิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ หมายความว่า
สถานที่ที่ทำการผลิตน้ำบริโภคบรรจุขวดหรือใส่ภาชนะต่าง ๆ
โดยมีการจ่ายเงินเป็นค่าน้ำบริโภค ณ สถานที่ผลิตน้ำ
ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ หมายถึง บุคคล
นิติบุคคล
หรือกลุ่มบุคคลซึ่งประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับแต่งตั้งให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ให้กิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญเป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในท้องถิ่น
ข้อ ๖ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ต้องมีการควบคุม
ต้องปฏิบัติและจัดสถานที่สำหรับประกอบกิจการนั้น
ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์เงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดตามกฎกระทรวงและประกาศกระทรวงออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำหยอดเหรียญรายใดประกอบกิจการอยู่ก่อนข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับ
ต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดภายใน ๙๐ วัน
นับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับ
ข้อ
๗ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอกเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
หลักเกณฑ์และเงื่อนไขทั่วไปสำหรับให้ผู้ดำเนินกิจการปฏิบัติเกี่ยวกับการดูแลสภาพ
หรือสุขลักษณะของสถานที่ที่ใช้ดำเนินกิจการและมาตรการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
ข้อ
๘ สถานที่ตั้งตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องอยู่ในที่ที่จะไม่ทำให้น้ำดื่มเกิดการปนเปื้อนได้ง่ายดังนี้
(๑) ต้องอยู่ห่างไกลจากบริเวณที่มีฝุ่นมาก
แหล่งระบายน้ำเสีย และแหล่งขยะมูลฝอย
(๒)
ต้องเป็นสถานที่ที่ไม่มีแหล่งแมลงและสัตว์พาหะนำโรค
(๓)
บริเวณพื้นที่ตั้งตู้น้ำดื่มไม่เฉอะแฉะ สกปรกและมีการระบายน้ำที่ถูกสุขลักษณะ
(๔)
การติดตั้งตู้น้ำดื่มต้องยกระดับสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๐ เซนติเมตร
(๕)
จัดให้มีอุปกรณ์เพียงพอและมีความสูงตามความเหมาะสมสำหรับวางภาชนะบรรจุน้ำ
ข้อ
๙ ตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องมีคุณลักษณะดังนี้
(๑)
ตู้น้ำดื่มและอุปกรณ์ต้องทำจากวัสดุที่ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
ตู้น้ำดื่มจะต้องมีความสะอาดอย่างสม่ำเสมอและไม่รั่วซึม
รวมทั้งสามารถทำความสะอาดและเคลื่อนย้ายได้ง่าย
(๓)
หัวจ่ายน้ำและส่วนที่สัมผัสน้ำจะต้องทำจากวัสดุที่ใช้กับอาหารเท่านั้น (Food Grade) และหัวจ่ายน้ำต้องสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
ข้อ
๑๐ หลักเกณฑ์เกี่ยวกับแหล่งน้ำและการปรับปรุงคุณภาพน้ำ
(๑)
แหล่งน้ำที่นำมาใช้ต้องมีคุณภาพดี เช่น น้ำประปา น้ำจากบ่อบาดาล
(๒)
กรณีที่ผู้ประกอบกิจการผลิตน้ำเพื่อใช้ในการประกอบกิจการเอง ต้องมีระบบ การตรวจสอบ
การควบคุม และการปรับปรุงคุณภาพน้ำที่ผลิตให้มีคุณภาพดี
(๓)
มีการปรับปรุงคุณภาพน้ำตามความจำเป็นของคุณภาพแหล่งน้ำ เพื่อให้ได้ น้ำบริโภคที่มีคุณภาพมาตรฐานตามประกาศกระทรวงสาธารณสุขว่าด้วยน้ำบริโภคในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท
ข้อ
๑๑ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องมีการเก็บตัวอย่างน้ำส่งตรวจ
ณ ห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ เพื่อวิเคราะห์คุณภาพน้ำบริโภคทางด้านกายภาพ เคมี
และแบคทีเรียอย่างน้อย ๑ ครั้งต่อปี
ข้อ
๑๒ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องมีการเก็บตัวอย่างน้ำเพื่อตรวจวิเคราะห์ทางด้านแบคทีเรีย
โดยใช้ชุดตรวจวัดอย่างง่ายในภาคสนามอย่างน้อย ๑ ครั้งต่อเดือน
ข้อ
๑๓ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องมีการบำรุงรักษาและการทำความสะอาดดังนี้
(๑)
มีการทำความสะอาดสถานที่ บริเวณที่ตั้งของตู้น้ำดื่มเป็นประจำทุกวัน
(๒)
มีการทำความสะอาดพื้นผิวตู้น้ำดื่ม ช่องระบายน้ำและหัวจ่ายน้ำเป็นประจำวัน
(๓)
ล้างทำความสะอาดถังเก็บน้ำภายในตู้อย่างน้อย ๑ ครั้งต่อเดือน
(๔)
ล้างทำความสะอาดและเปลี่ยนวัสดุกรองตามระยะเวลาและข้อแนะนำ
ของผลิตภัณฑ์ที่กำหนดหรือเมื่อพบผลการตรวจผิดปกติเกินมาตรฐาน
ข้อ
๑๔ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องจัดทำระบบข้อมูลและการรายงานอย่างน้อยดังนี้
(๑)
บันทึกการปฏิบัติงานการตรวจสอบคุณภาพน้ำ และการดูแลบำรุงรักษา
ตามตารางแผนการปฏิบัติงานอย่างสม่ำเสมอ
(๒)
รวบรวมข้อมูลผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
(๓)
จัดให้มีสัญลักษณ์แสดงคุณภาพน้ำบริโภคได้มาตรฐานหรือปรับปรุงต่อผู้บริโภคอย่างเปิดเผยเป็นประจำวัน
หมวด ๒
ใบอนุญาต
ข้อ
๑๕ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง (ถ้ามี)
(๓)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอกประกาศกำหนด
ข้อ
๑๖ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์วิธีการหรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้อง
หรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอ
ซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาต
หรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ในการออกใบอนุญาตเจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจออกกำหนดเงื่อนไข
โดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๗ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นหากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๘ ใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอกเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียม
และปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
หมวด ๓
อัตราค่าธรรมเนียม
ข้อ
๑๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาต
สำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรกหรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ข้อ
๒๐ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๒ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๓ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
มีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๔ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการ
หรือพนักงานส่วนท้องถิ่น เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา ๔๔
วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๕ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้น
ก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๖ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว
ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงาน
ของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๗ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
หมวด ๔
บทกำหนดโทษ
ข้อ
๒๘ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษ
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ประกาศ ณ วันที่ ๑๗
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ณัฏฐ์ กิตติกุล
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองจอก
เรื่อง การควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ
๓. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ
๔. แบบคำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ
๕. ใบอนุญาตประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ
๖. รายการต่ออายุใบอนุญาตและเสียค่าธรรมเนียม
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พรวิภา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๗ สิงหาคม ๒๕๖๐
ปริญสินีย์/ตรวจ
๗ สิงหาคม ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๕๒ ง/หน้า ๕๓/๗ มิถุนายน ๒๕๖๐ | 54,115 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพประเภทการผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ พ.ศ. 2559
| ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ประเภท
การผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
ว่าด้วยการควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ประเภท
การผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติมประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓
และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม องค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดและนายอำเภอสามพราน
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ประเภท
การผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
การผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ หมายถึง สถานที่ที่ทำการผลิตน้ำที่ใช้เครื่อง
หรือผลิตภัณฑ์ในการผลิตและจำหน่ายน้ำบริโภคอัตโนมัติ ซึ่งทำการผลิตน้ำบริโภคบรรจุขวดหรือใส่ภาชนะต่าง
ๆ โดยมีการจ่ายเงินเป็นค่าน้ำบริโภค ณ สถานที่ผลิตน้ำนั้น
เครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติ หมายถึง เครื่องหรือผลิตภัณฑ์สำหรับติดตั้งกับระบบพักน้ำหรือท่อจ่ายน้ำเพื่อปรับปรุงคุณภาพน้ำให้สะอาดมีคุณภาพมาตรฐานและปลอดภัยในการบริโภคสำหรับจำหน่ายน้ำบริโภคดังกล่าวให้ผู้บริโภคโดยผ่านเครื่องอัตโนมัติ
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่น
ซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายถึง นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายถึง
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ข้อ
๕ ให้กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ประเภท การผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติเป็นกิจการที่ต้องควบคุมในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามประเภทที่ระบุไว้ในข้อ ๕
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ผู้ใดประสงค์ที่จะประกอบกิจการผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพร้อมหลักฐานต่าง
ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดกำหนด
ข้อ
๖ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการการผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน ข้าราชการหรือพนักงานรัฐวิสาหกิจของผู้ขออนุญาต
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขออนุญาต
(๓)
หนังสือมอบอำนาจกรณีที่ผู้ขออนุญาตมอบให้ผู้อื่นมาดำเนินการขออนุญาตแทน
พร้อมด้วยสำเนาบัตรประจำตัวประชาชน ข้าราชการ
หรือพนักงานรัฐวิสาหกิจของผู้รับมอบอำนาจ และหากเป็นผู้แทนนิติบุคคลหนังสือมอบอำนาจต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบังคับของนิติบุคคลนั้น
(๔)
สำเนาหนังสือจดทะเบียนนิติบุคคล กรณีที่ผู้ขออนุญาตเป็นนิติบุคคล
(๕)
รายงานผลการตรวจวิเคราะห์คุณภาพน้ำบริโภคจากห้องปฏิบัติการที่ได้มาตรฐาน
(๖)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๗)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดประกาศกำหนด
ข้อ
๗ ผู้ขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการการผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ให้เป็นไปตามเงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่ตั้งเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติต้องอยู่ในที่ที่จะไม่ทำให้น้ำดื่มเกิดการปนเปื้อนได้ง่าย
โดย
(๑.๑)
ต้องอยู่ห่างไกลจากบริเวณที่มีฝุ่นมาก
แหล่งระบายน้ำเสีย แหล่งขยะมูลฝอย
(๑.๒)
ต้องเป็นสถานที่ที่ไม่มีแหล่งแมลงและสัตว์พาหะนำโรค
(๑.๓)
บริเวณพื้นที่ตั้งเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติ น้ำไม่เฉอะแฉะ สกปรก
และมีการระบายน้ำที่ถูกสุขลักษณะ
(๑.๔)
การติดตั้งเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติต้องยกระดับสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๐
เซนติเมตร
(๑.๕)
จัดให้มีอุปกรณ์เพียงพอและมีความสูงตามความเหมาะสมสำหรับวางภาชนะบรรจุน้ำ
(๒)
คุณลักษณะเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติต้องมีลักษณะดังนี้
(๒.๑)
เครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติและอุปกรณ์ต้องทำจากวัสดุที่ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒.๒)
เครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติจะต้องมีความสะอาดอย่างสม่ำเสมอ และไม่รั่วซึม
รวมทั้งสามารถทำความสะอาดและเคลื่อนย้ายได้ง่าย
(๒.๓)
หัวจ่ายน้ำและส่วนที่สัมผัสน้ำต้องทำจากวัสดุที่ใช้กับอาหารเท่านั้น
และหัวจ่ายน้ำต้องสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
(๓)
แหล่งน้ำและการปรับปรุงคุณภาพน้ำต้องเป็นดังนี้
(๓.๑)
แหล่งน้ำที่นำมาใช้ต้องมีคุณภาพดี เช่น น้ำประปา น้ำจากบ่อบาดา
(๓.๒)
กรณีที่ผู้ดำเนินกิจการผลิตน้ำเพื่อใช้ในการประกอบกิจการเอง ต้องมีระบบการตรวจสอบ
การควบคุมและการปรับปรุงคุณภาพน้ำที่ผลิตให้มีคุณภาพดี
(๓.๓)
มีการปรับปรุงคุณภาพน้ำตามความจำเป็นของคุณภาพแหล่งน้ำเพื่อให้ได้น้ำบริโภคที่มีคุณภาพมาตรฐานตามประกาศกระทรวงสาธารณสุขว่าด้วยน้ำบริโภคในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท
ข้อ
๘ ผู้ได้รับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
เงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะในข้อ ๗ และหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
การควบคุมคุณภาพมาตรฐานน้ำบริโภคต้องดำเนินการดังนี้
(๑.๑)
มีการเก็บตัวอย่างน้ำส่งตรวจ ณ ห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ เพื่อวิเคราะห์คุณภาพน้ำบริโภคทางด้านกายภาพ
เคมี และแบคทีเรีย อย่างน้อย ๑ ครั้งต่อปี
(๑.๒)
มีการเก็บตัวอย่างน้ำจากเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติเพื่อตรวจวิเคราะห์ทางด้านแบคทีเรียโดยใช้ชุดตรวจทดสอบวิเคราะห์อย่างง่ายในภาคสนาม
อย่างน้อย ๑ ครั้งต่อเดือน
(๒)
หลักเกณฑ์เกี่ยวกับการบำรุงรักษาและการทำความสะอาด
(๒.๑)
มีการทำความสะอาดสถานที่ บริเวณที่ตั้งของเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติเป็นประจำวัน
(๒.๒)
มีการทำความสะอาดพื้นผิวเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติ ช่องระบายน้ำ
และหัวจ่ายน้ำเป็นประจำวัน
(๒.๓)
ล้างทำความสะอาดถังเก็บน้ำภายในเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติ
อย่างน้อย ๑ ครั้งต่อเดือน
(๒.๔)
ล้างทำความสะอาดและเปลี่ยนวัสดุกรองตามระยะเวลาข้อแนะนำของผลิตภัณฑ์ที่กำหนดหรือก่อนหน้านั้นหากพบผลการตรวจคุณภาพน้ำผิดปกติเกินมาตรฐาน
(๓)
ผู้ดำเนินกิจการต้องจัดทำระบบข้อมูลและรายงานเป็นประจำและอย่างสม่ำเสมอ
โดยอย่างน้อยต้องเป็นดังนี้
(๓.๑)
บันทึกการปฏิบัติงานการตรวจสอบคุณภาพน้ำและการดูแลบำรุงรักษาตามตารางแผนการปฏิบัติงานอย่างสม่ำเสมอ
(๓.๒)
รวบรวมข้อมูลผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
(๔)
ให้มีฉลากแสดงข้อแนะนำและคำเตือน ตามกฎหมายคุ้มครองผู้บริโภค
(๔.๑)
จัดให้มีฉลากแสดงการตรวจสอบคุณภาพน้ำบริโภคตามมาตรฐาน
หรือปรับปรุงต่อผู้บริโภคอย่างเปิดเผยเป็นประจำวัน
(๔.๒)
จัดให้มีฉลากแสดงวัน เดือน ปี ที่มีการบำรุงรักษาเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติ
เช่น การเปลี่ยนไส้กรอง แสดงที่ด้านหน้าเครื่องจำหน่ายน้ำดื่มอัตโนมัติในลักษณะคงทนและเห็นได้ชัดเจน
ข้อ
๙ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดหลักเกณฑ์
เงื่อนไขโดยเฉพาะระบุไว้ในใบอนุญาต
ให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปตามข้อ ๗ และข้อ ๘ ได้
เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของประชาชน
ข้อ
๑๐ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมดและแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกันและในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาต
หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๑ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นหากมิได้มารับใบอนุญาตภายในระยะเวลาที่กำหนดจะถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๒ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๖ ข้อ ๗ ข้อ ๘ ข้อ ๙ และข้อ ๑๐
ข้อ
๑๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๔ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
ข้อ
๑๕ เมื่อผู้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไปให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๖ หากผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๗ ผู้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๑๘ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย
ถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญ ให้ผู้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดท้ายข้อบัญญัตินี้
ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญ
แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ
๑๙ การออกใบแทนใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
การออกใบแทนใบอนุญาตให้ประทับตราสีแดงคำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย
และให้มีวัน เดือน ปี ที่ออกใบแทน พร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
ให้ใช้ใบแทนใบอนุญาตได้เท่ากับเวลาที่เหลือของใบอนุญาตเดิมนั้น
(๓)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม ให้ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด
ในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิม แล้วแต่กรณี และลงเล่มที่ เลขที่ ปี ของใบแทนใบอนุญาต
ข้อ
๒๐ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๑ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และที่แก้ไขเพิ่มเติม
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และที่แก้ไขเพิ่มเติมหรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๒ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๓ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๔ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่บัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ข้อ
๒๕ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดมีหน้าที่รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๘
ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สัมฤทธิ์ แก้วเกร็ด
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ประเภท
การผลิตน้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ อภ. ๑)
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ อภ. ๓)
๔. คำขออนุญาตเปลี่ยนแปลง ขยาย
หรือลดการประกอบกิจการ สถานที่ หรือเครื่องจักรของกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แบบ
อภ. ๔)
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ อภ. ๖)
๖. ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๗. รายการการต่ออายุใบอนุญาตและการเสียค่าธรรมเนียม
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๑๖๑/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,116 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติมประกอบมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา
๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือและนายอำเภอบรบือ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓ บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สถานประกอบกิจการ หมายความว่า
สถานที่ที่ใช้ในการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามประกาศกระทรวงสาธารณสุขที่ออกตามความในมาตรา
๓๑ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า ผู้เป็นเจ้าของ
หรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบ
หรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
ข้าราชการหรือพนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติการตามมาตรา ๔๔
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ
ดังต่อไปนี้เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
(๕.๑)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกันเพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น
ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
(๕.๒)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๑)
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
(๒)
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๓)
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๔)
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๕)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง
ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๖)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๗)
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
(๕.๓)
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย
การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๖)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๘)
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง
หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๑๘)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๒๒)
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๒๓)
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๒๔)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
(๕.๔) กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์
เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๓)
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
(๕.๕)
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๒)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๓) การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู
แป้งจากพืชหรือแป้งอื่น ๆในทำนองเดียวกัน
(๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕)
การผลิตยาสูบ
(๖)
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
(๕.๖)
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๑)
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยโลหะหรือแร่
(๒)
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๖ (๑)
(๓)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๖ (๑)
(๔)
การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๖ (๑)
(๕)
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๖
(๑)
(๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
(๕.๗)
กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
(๕.๘)
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสีแต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
(๔)
การอบไม้
(๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘)
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
(๕.๙)
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๑)
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๒)
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๙
(๑) หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๔)
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน
๕.๙ (๑) หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๕)
การประกอบกิจการโรงแรม
สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะหรือตู้เพลง
หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๙ (๑)
(๑๐)
การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์ หรือสิ่งแวดล้อม
(๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
(๕.๑๐)
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๖)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๗)
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่นๆ
(๕.๑๑)
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อย ด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๑๑ (๒)
(๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๖) การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน
๕.๖ (๕)
(๕.๑๒)
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑) การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์
หรือสารตัวทำละลาย
(๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๗ (๑)
(๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๘)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๙)
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒)
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๖)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
(๕.๑๓)
กิจการอื่น ๆ
(๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๒)
การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๗) การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๘)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๙)
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
(๑๐)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๑)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๒)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓)
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ
๖ สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้
ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๗ สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องมีสถานที่ตั้งตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
โดยคำนึงถึงลักษณะของการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการนั้น ๆ
ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของประชาชนหรือก่อเหตุรำคาญด้วย
ข้อ
๘ สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้ ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง
มีแสงสว่างเพียงพอ และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน
โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๙ สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี
วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภทมูลฝอย รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒)
ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นและต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑ สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๒ สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร
การสะสมอาหารสำหรับคนงานต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๓ สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัยเป็นสัดส่วน และต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๔ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒)
กรณีที่มีวัตถุอันตรายต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตรายหรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๖ สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือน
มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมีหรือวัตถุอันตราย จะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญหรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ
๑๗ เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๕ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ ๑๘ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๕ ในลักษณะที่เป็นการค้า จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือกำหนดไว้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือกำหนด
ข้อ
๑๙ ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่นั้นต้องตั้งอยู่ในทำเลที่จะมีรางระบายน้ำรับน้ำโสโครกได้อย่างเหมาะสม ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ต้องจัดทำรางระบายน้ำ หรือบ่อรับน้ำโสโครกด้วยวัตถุถาวร เรียบ
ไม่ซึมไม่รั่วระบายน้ำได้สะดวก
(๓)
การระบายน้ำต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำในทางน้ำสาธารณะหรือที่อยู่อาศัยใกล้เคียง
(๔)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
เมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าสถานที่ใดสมควรจะต้องทำพื้นด้วยวัตถุถาวรเพื่อป้องกันมิให้น้ำซึม
รั่วไหลหรือขังอยู่ได้ หรือเห็นว่าควรมีบ่อพักน้ำโสโครก
หรือทำการกำจัดน้ำโสโครกไขมันให้ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลหรือต้องมีเครื่องระบายน้ำ
เครื่องป้องกันกลิ่น ไอเสีย ความสะเทือน ฝุ่นละออง เขม่า เถ้า หรือสิ่งอื่นใด
อันอาจเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้ที่อยู่ข้างเคียง
ข้อกำหนดดังกล่าวผู้ขอรับใบอนุญาตต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๖) ต้องให้มีแสงสว่างและการระบายอากาศเพียงพอ
และต้องจัดสถานที่มิให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์นำโรค
(๗)
ต้องจัดให้มีน้ำสะอาดเพียงพอแก่กิจการนั้น ๆ
(๘)
ต้องมีที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลอันได้ลักษณะจำนวนเพียงพอ
(๙)
ต้องจัดให้มีส้วมอันได้สุขลักษณะ จำนวนเพียงพอกับจำนวนคนที่ทำการอยู่ในสถานที่นั้นและต้องตั้งอยู่ในทำเลที่เหมาะสม
รวมทั้งการกำจัดสิ่งปฏิกูลด้วยวิธีที่ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐)
สถานที่เลี้ยงสัตว์ ที่ขัง และปล่อยสัตว์กว้างขวางเพียงพอ
และต้องจัดให้ได้สุขลักษณะ
(๑๑)
สถานที่เกี่ยวกับการตากหรือผึ่งสินค้าต้องมีที่สำหรับตากหรือผึ่งสินค้าตามที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบ
(๑๒)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๒ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๘ และข้อ ๑๙ ด้วย
ข้อ
๒๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๔ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ข้อ
๒๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือกำหนด
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๘ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบังคับนี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบังคับนี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๙ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง หรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๐ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๑ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๒ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๑
ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
บุษราคัม รัตนา
รองปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล
รักษาราชการแทน
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๑๐๒/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,117 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. 2559
| ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูล
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะและนายอำเภอเมืองหนองคาย
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
การจัดการสิ่งปฏิกูล
หมายความว่า กระบวนการดำเนินการตั้งแต่การรองรับ การขน การบำบัดและการกำจัดสิ่งปฏิกูล
โถส้วมแบบนั่งยอง หมายความว่า โถส้วมที่ผู้ใช้จะต้องวางเท้าบนที่วางเท้าของโถส้วมแล้วนั่งยอง
โถส้วมแบบนั่งราบ
หมายความว่า โถส้วมที่ผู้ใช้จะต้องนั่งลงบนที่รองนั่งของโถส้วม
ส้วม หมายความว่า
ระบบรองรับสิ่งปฏิกูล รวมทั้งตัวเรือนสำหรับปิดบังขณะใช้งาน
ส้วมสาธารณะ หมายความว่า
ส้วมที่หน่วยงานของรัฐหรือเอกชนจัดไว้ให้บุคคลทั่วไปเข้าใช้บริการ
หรือส้วมที่รัฐมนตรีโดยคำแนะนำของคณะกรรมการสาธารณสุขประกาศกำหนดให้เป็นส้วมสาธารณะ
ส้วมเคลื่อนที่ หมายความว่า ส้วมบนยานพาหนะทางบก
ทางน้ำ ทางอากาศ และหมายความรวมถึงห้องส้วมบนแพ
ส้วมชั่วคราว หมายความว่า
ส้วมที่ไม่ได้สร้างเป็นการถาวร รวมถึงส้วมประกอบสำเร็จรูป
การขนสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
การดำเนินการสูบสิ่งปฏิกูลจากถังเก็บกักสิ่งปฏิกูลแล้วนำไปยังระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลรวม
ถังเก็บกักสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
ถังหรือบ่อที่มีลักษณะที่มิดชิด น้ำซึมผ่านไม่ได้ เพื่อใช้เป็นที่รองรับสิ่งปฏิกูลจากส้วมก่อนขนไปบำบัดหรือกำจัดต่อไป
การบำบัดสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
การดำเนินการปรับปรุงหรือแปรสภาพสิ่งปฏิกูลทั้งที่สูบจากส้วมและสิ่งปฏิกูลจากระบบท่อให้ปราศจากพิษภัยการก่อให้เกิดโรคสภาพอันน่ารังเกียจ
และลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมด้วย
การกำจัดสิ่งปฏิกูล หมายความว่า
การนำสิ่งปฏิกูลที่ผ่านการบำบัดแล้วดำเนินการจัดการตามความเหมาะสมหรือนำไปใช้ประโยชน์
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลแบบติดกับที่ หมายความว่า
กระบวนการบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลจากอาคารเดี่ยว เช่น บ้านพักอาศัย อาคารชุด
โรงเรียน หรืออาคารสถานที่ทำการ เป็นต้น
ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลรวม หมายความว่า
กระบวนการบำบัดหรือกำจัด สิ่งปฏิกูลจากหลายอาคาร ทั้งนี้
ให้หมายรวมถึงระบบบำบัดน้ำเสียรวมที่รับสิ่งปฏิกูลบำบัดด้วย
กากตะกอน หมายความว่า
ส่วนที่เป็นของแข็งซึ่งเหลือจากการบำบัดสิ่งปฏิกูล
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ ให้เป็นอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
ราชการส่วนท้องถิ่นอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรราชการส่วนท้องถิ่นอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นหรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขนหรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าว
แจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลของราชการส่วนท้องถิ่นหรือเขตพื้นที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่ราชการส่วนท้องถิ่นตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ทั้งนี้
การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดสิ่งปฏิกูลราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ ห้ามมิให้ผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง
หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลในที่หรือทางสาธารณะ
นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ
๙ ในกรณีจัดการชุมนุม
หรือการอื่นใดในทำนองเดียวกันผู้จัดการชุมนุมหรือผู้ใด
ในทำนองเดียวกันต้องจัดให้มีส้วม ส้วมสาธารณะ ส้วมเคลื่อนที่
หรือส้วมชั่วคราวที่ถูกสุขลักษณะ ตามข้อ ๑๑
สำหรับให้บริการอย่างเพียงพอตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
เพื่อมิให้เป็นที่น่ารังเกียจหรือเป็นแหล่งแพร่โรค
ในกรณีการจัดการชุมนุมหรือการอื่นใดในทำนองเดียวกันตามวรรคหนึ่งเสร็จสิ้นแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขตรวจสอบความเรียบร้อยในการรื้อถอนและปรับสภาพพื้นที่ของสถานที่นั้นให้ต้องด้วยสุขลักษณะ
ข้อ
๑๐ ในกรณีที่มีเหตุฉุกเฉิน
หรือสาธารณภัยต่อสาธารณชน ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่หรือส้วมชั่วคราวที่ถูกสุขลักษณะตามข้อ
๑๑ สำหรับให้บริการตามความเหมาะสมกับสถานการณ์
ข้อ
๑๑ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
ยานพาหนะ
หรือสถานที่ที่จัดให้บริการส้วมสาธารณะทั้งเอกชนและหน่วยงานของรัฐต้องจัดให้มีห้องส้วมที่ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องดูแลพื้น ผนัง เพดาน โถส้วม โถปัสสาวะ ที่กดวาล์วเปิดน้ำของโถส้วมและโถปัสสาวะให้สะอาด
ไม่มีกลิ่นเหม็น และต้องดูแลให้พร้อมใช้งานตลอดระยะเวลาที่เปิดให้บริการ
(๒)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยทั่วไปที่ถูกสุขลักษณะ สะอาด มีฝาเปิดปิดมิดชิด
อยู่ในสภาพดี ไม่รั่วซึม ตั้งอยู่ในบริเวณอ่างล้างมือ หรือบริเวณใกล้เคียง
(๓)
จัดให้มีสบู่ล้างมือ พร้อมให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดให้บริการ
(๔)
ต้องจัดให้มีถังเก็บกักสิ่งปฏิกูลที่มีสภาพดี ไม่ชำรุด ไม่แตก หรือรั่วซึม
สามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค เมื่อถังเก็บกักสิ่งปฏิกูลเต็มหรือเลิกใช้งานต้องขนสิ่งปฏิกูลไปบำบัดและกำจัดให้ได้มาตรฐานตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๒ ราชการส่วนท้องถิ่น
หรือราชการส่วนท้องถิ่นร่วมกับหน่วยงานของรัฐ
หรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกัน
รวมทั้งบุคคลซึ่งราชการส่วนท้องถิ่นมอบให้ดำเนินการเก็บ
ขนสิ่งปฏิกูลภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่น หรือบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ดำเนินกิจการรับทำการขนสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
ต้องดำเนินการขนสิ่งปฏิกูลให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(๑)
จัดให้มียานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลและอุปกรณ์ที่จำเป็นตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๓ และมีจำนวนเพียงพอกับการให้บริการ
(๒)
ให้ดำเนินการสูบสิ่งปฏิกูลในช่วงเวลาที่เหมาะสมมีมาตรการป้องกันกลิ่นในขณะที่ทำการสูบสิ่งปฏิกูลเพื่อไม่ให้รบกวนอาคารสถานที่ใกล้เคียงจนเป็นเหตุรำคาญ
(๓)
ให้ทำความสะอาดท่อสำหรับใช้สูบสิ่งปฏิกูลหลังจากสูบสิ่งปฏิกูลเสร็จแล้ว โดยการสูบน้ำสะอาดจากถัง
เพื่อล้างภายในท่อหรือสายสูบและทำความสะอาดท่อหรือสายสูบด้านนอกที่สัมผัสสิ่งปฏิกูลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ
(๔)
กรณีที่มีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราดให้ทำลายเชื้อโรคด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ
แล้วทำความสะอาดด้วยน้ำ
(๕)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่สูบและขนสิ่งปฏิกูลต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้เกี่ยวกับการจัดการสิ่งปฏิกูลตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
(๖)
จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานสูบและขนสิ่งปฏิกูล
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
ตลอดจนเครื่องมือสำหรับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นไว้ประจำยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลด้วย
(๗)
ผู้ปฏิบัติงานสูบและขนสิ่งปฏิกูลต้องสวมเสื้อคลุม ถุงมือยางหนา ผ้ายางกันเปื้อน
ผ้าปิดปากปิดจมูก และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง และต้องทำความสะอาดเสื้อคลุม
ถุงมือยางหนา ผ้ายางกันเปื้อน และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้งทุกครั้งหลังการปฏิบัติงาน
(๘)
ห้ามนำยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลไปใช้กิจการอื่นและห้ามนำสิ่งปฏิกูลไปทิ้งในที่สาธารณะหรือที่อื่นใดนอกจากสถานที่ที่ได้แจ้งไว้กับราชการส่วนท้องถิ่น
(๙)
ต้องทำความสะอาดยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลหลังจากที่ออกปฏิบัติงานขนสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยวันละ
๑ ครั้ง
และน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องเข้าสู่ระบบบำบัดหรือกำจัดน้ำเสียหรือบ่อซึม
โดยบ่อซึมต้องอยู่ห่างจากแม่น้ำ คู คลอง หรือแหล่งน้ำธรรมชาติไม่น้อยกว่า ๓๐ เมตร
(๑๐)
ต้องจัดให้มีบริเวณที่จอดเก็บยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลที่เป็นสถานที่เฉพาะมีขนาดกว้างขวางเพียงพอ
ข้อ
๑๓ ยานพาหนะสำหรับขนสิ่งปฏิกูลต้องมีลักษณะดังนี้
(๑)
ถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลมีฝาเปิดปิดอยู่ด้านบน โดยสามารถปิดได้มิดชิด ไม่รั่วซึม
และป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงนำโรคได้
(๒)
ท่อหรือสายที่ใช้สูบสิ่งปฏิกูลต้องไม่รั่วซึม
(๓)
มีปั๊มสูบสิ่งปฏิกูลที่สามารถสูบตะกอนหนักได้อยู่ในสภาพที่ใช้การได้ดีและมีมาตรวัดสิ่งปฏิกูลด้วย
(๔)
มีช่องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูล เช่น ถังใส่น้ำ ไม้กวาด
น้ำยาฆ่าเชื้อโรค เป็นต้น
(๕)
บนตัวถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลต้องมีข้อความที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่า ใช้เฉพาะขนสิ่งปฏิกูล
กรณีบุคคลซึ่งได้รับมอบจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ขนสิ่งปฏิกูลภายใต้การควบคุมดูแลของราชการส่วนท้องถิ่นให้บุคคลนั้นแสดงชื่อราชการส่วนท้องถิ่นด้วยตัวหนังสือที่มีขนาดสามารถมองเห็นได้ชัดเจนไว้ที่ภายนอกตัวถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลด้านข้างทั้งสองด้านของยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูล
พร้อมกับแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุชื่อ ที่อยู่
หมายเลขโทรศัพท์ของบุคคลนั้นไว้ที่ยานพาหนะขนสิ่งปฏิกูลในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
กรณีบุคคลซึ่งได้รับอนุญาตจากราชการส่วนท้องถิ่นให้เป็นผู้ดำเนินการรับทำการขนสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับผลประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้บุคคลนั้นแสดงรหัสหรือหมายเลขทะเบียนใบอนุญาต
รวมทั้งแสดงแผ่นป้ายขนาดที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน ระบุชื่อ ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ของบริษัทหรือชื่อเจ้าของกิจการไว้ด้านข้างทั้งสองด้านของตัวถังที่ใช้บรรจุสิ่งปฏิกูลในบริเวณที่บุคคลภายนอกสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
โดยขนาดตัวอักษรต้องสูงไม่น้อยกว่า ๑๐ เซนติเมตร
ข้อ
๑๔ ต้องมีมาตรการควบคุม
กำกับดูแลการขนสิ่งปฏิกูล โดยการกำหนดเส้นทางที่แน่นอนเพื่อป้องกันการลักลอบทิ้งสิ่งปฏิกูลในที่สาธารณะหรือที่อื่นใดนอกจากสถานที่ที่ได้แจ้งไว้กับราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๑๕ ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลแบบติดกับที่
ต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ มาตรฐาน
และวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด ทั้งนี้
ตามประเภท ขนาด และระยะเวลาในการสูบตะกอนจากระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือตามหลักเกณฑ์ มาตรฐานและวิธีการที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
ข้อ
๑๖ ระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลรวม
ต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ มาตรฐาน และวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ทั้งนี้ ตามประเภท ขนาด
และระยะเวลาในการสูบตะกอนจากระบบบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล หรือตามหลักเกณฑ์
มาตรฐาน และวิธีการที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
ข้อ
๑๗ ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่สูบและขนสิ่งปฏิกูลต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
และผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้เกี่ยวกับการจัดการสิ่งปฏิกูลตามหลักสูตรที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
หรือหลักสูตรที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนด
ข้อ
๑๘ จัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
ตลอดจนเครื่องมือสำหรับการปฐมพยาบาลเบื้องต้น
ติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่บำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลด้วย
ข้อ
๑๙ ผู้ปฏิบัติงานบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลต้องสวมเสื้อคลุม
ถุงมือยางหนา ผ้ายางกันเปื้อน ผ้าปิดปากปิดจมูก
และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้ง และต้องทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยางหนา
ผ้ายางกันเปื้อน และรองเท้าพื้นยางหุ้มแข้งทุกครั้งหลังการปฏิบัติงาน
ข้อ
๒๐ การบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลไม่ว่าจะใช้วิธีการใด
การนำน้ำทิ้งและกากตะกอนที่ผ่านการบำบัดหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลแล้ว
ไปใช้ประโยชน์ทางการเกษตรหรือก่อนนำออกจากระบบ
น้ำทิ้งและกากตะกอนต้องได้มาตรฐานปริมาณไข่หนอนพยาธิและแบคทีเรียอีโคไลดังนี้
ประเภท
ไข่หนอนพยาธิ
จำนวน/กรัม
หรือลิตร
แบคทีเรียอีโคไล
(Escherichia Coli Bacteria)
(จำนวน/๑๐๐ กรัม หรือ
MPN/๑๐๐
มิลลิลิตร)
๑. กากตะกอน
< ๑
< ๑๐๓
๒. น้ำทิ้ง
< ๑
< ๑๐๓
ทั้งนี้
น้ำทิ้งที่ปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมต้องได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องด้วย
ข้อ
๒๑ ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๒๒ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตราชการส่วนท้องถิ่นจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขออนุญาต
(๓)
สำเนาทะเบียนบ้านที่ตั้งของกิจการ หรือเอกสารแสดงกรรมสิทธิ์ในสถานที่ที่ขออนุญาตประกอบกิจการ
(๔)
ใบมอบอำนาจ (กรณีที่มีการมอบอำนาจ)
(๕)
แผนที่แสดงที่ตั้ง และแผนผังระบบบำบัดสิ่งปฏิกูล
(๖)
สำเนาแบบก่อสร้างของอาคารที่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๗)
ใบอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๘)
ใบรับรองแพทย์ของผู้ปฏิบัติงาน
(๙)
หลักฐานแสดงว่ามีความรู้ในการประกอบกิจการของผู้ปฏิบัติ
(๑๐)
ใบอนุญาตการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยฉบับที่ยังไม่หมดอายุ
(กรณีต่ออายุใบอนุญาต)
(๑๑)
ใบรับรองการตรวจสุขลักษณะการประกอบกิจการมีผลการตรวจไม่เกิน ๖ เดือน (กรณีต่ออายุใบอนุญาต)
(๑๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๒๓ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๒๔ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๒๕ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๒๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๗ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๒๘ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูง
ข้อ
๒๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๓๐ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๑ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๒ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๓ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๔ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๕ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่น ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๓๖ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๗ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
อุดร บุญจันทร์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. บัญชีอัตราค่าบริการขั้นสูงข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูล พ.ศ. ๒๕๕๙
๓. แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการ
๔. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการการจัดการสิ่งปฏิกูล
๕. ใบอนุญาตประกอบกิจการการจัดการสิ่งปฏิกูล
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๖๔/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,118 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรให้มีการปรับปรุงข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลมูลฝอยและขยะมูลฝอยเพื่อให้มีความครอบคลุมเหมาะสมกับสภาพสังคมในปัจจุบันและสอดคล้อง
กับกฎหมายแม่บท
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติมประกอบมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา
๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือและนายอำเภออำเภอบรบือ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัติเรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
เรื่อง การกำจัดสิ่งปฏิกูลมูลฝอยและขยะมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๔๗
ข้อ
๔ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๕ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใด ซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ หมายความว่า มูลฝอยทั่วไปที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่หรือนำมาผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ได้
เช่น แก้ว กระดาษ โลหะ พลาสติก
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน หมายความว่า
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนตามกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนตามที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
น้ำชะมูลฝอย หมายความว่า ของเหลวที่ไหลชะผ่านหรือของเหลวที่ออกมาจากมูลฝอยซึ่งอาจประกอบด้วยสารละลายหรือสารแขวนลอยผสมอยู่
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
อาคารอยู่อาศัยรวม หมายความว่า อาคารหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของอาคารที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยสำหรับหลายครอบครัวโดยแบ่งออกเป็นหน่วยแยกจากกันสำหรับแต่ละครอบครัว
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ ๖ การเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ให้เป็นอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่งองค์การบริหารส่วนตำบลบรบืออาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรองค์การบริหารส่วนตำบลบรบืออาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้
และข้อ ๑๐ มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าว
แจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๗ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือและระเบียบปฏิบัติได้ตามความจำเป็น
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือหรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ทั้งนี้
การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๙ เพื่อประโยชน์ในการรักษาความสะอาดและการจัดระเบียบในการเก็บ
ขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
ในกรณีที่ยังไม่มีกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือการจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้
ดังต่อไปนี้
(๑)
ห้ามมิให้ผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง กอง หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในที่หรือทางสาธารณะ
นอกจากในที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือจัดไว้ให้
(๒)
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ต้องจัดให้มีที่รองรับสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หรือสิ่งเปรอะเปื้อนที่ถูกสุขลักษณะอย่างเพียงพอและเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๓)
ห้ามมิให้ผู้ใดลักลอบ หรือทำการถ่าย เท ทิ้ง กอง หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในอาคาร
สถานที่ หรือที่ดินว่างอันเป็นของเอกชน ทั้งของตนเอง หรือบุคคลอื่น
(๔)
ห้ามมิให้ผู้ใดทำการขน คุ้ย เขี่ย หรือขุดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในที่รองรับ รถขน
เรือขน หรือสถานที่สาธารณะอื่นใดขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
เว้นแต่จะเป็นการกระทำของเจ้าหน้าที่องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือในการปฏิบัติหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมาย
(๕) หากผู้ครอบครองอาคาร สถานที่
หรือที่ดินว่างเปล่าปล่อยให้มีมูลฝอยสะสมจนก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญ
ผู้ครอบครองอาคารหรือที่ดินว่างเปล่านั้นจะต้องทำการจัดเก็บ ขน และกำจัด
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นภายในระยะเวลาที่กำหนด
เมื่อพ้นกำหนดระยะเวลาดังกล่าวแล้ว หากผู้ครอบครองอาคาร สถานที่
หรือที่ดินว่างเปล่านั้นยังคงเพิกเฉย ละเลย
หรือกระทำการไม่แล้วเสร็จโดยไม่มีเหตุอันสมควร หรือไม่เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือทำการเก็บขนสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยอันเป็นเหตุเดือดร้อนรำคาญจากสถานที่ดังกล่าว
และผู้ครอบครองอาคาร
สถานที่หรือที่ดินว่างเปล่านั้นต้องเสียค่าธรรมเนียมตามอัตราที่กำหนดท้ายข้อบัญญัตินี้
(๖)
ห้ามเจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรม ทิ้งกากอุตสาหกรรม
และของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานปะปนรวมไปกับมูลฝอยทั่วไป
ข้อ ๑๐ ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๑ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน หรือข้าราชการ หรือพนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร หรือใบอนุญาตตามกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๔)
เอกสารหรือหลักฐานแสดงสถานที่รับกำจัดมูลฝอยทั่วไปที่ได้รับใบอนุญาต และมีการดำเนินกิจการที่ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลโดยมีหลักฐานสัญญาว่าจ้างระหว่างผู้ขนกับผู้กำจัดมูลฝอย
(๕)
เสนอแผนการดำเนินงานในการเก็บ ขนมูลฝอยที่แสดงรายละเอียดขั้นตอนการดำเนินงาน ความพร้อมด้านกำลังคน
งบประมาณ วัสดุอุปกรณ์ และวิธีการบริหารจัดการ
(๖)
เอกสารและหลักฐานอื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือประกาศกำหนด
ข้อ
๑๒ ผู้ขอรับใบอนุญาตตามข้อ ๑๐
จะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑)
ต้องมีพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล (รถดูดส้วม) ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(๑.๑.๑)
ได้รับอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๑.๑.๒)
ส่วนของรถที่ใช้ขนถ่ายสิ่งปฏิกูลต้องปกปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงพาหะนำโรคได้
มีฝาปิด - เปิดอยู่ด้านบน
(๑.๑.๓)
มีปั๊มดูดสิ่งปฏิกูลและติดตั้งมาตรวัดปริมาณของสิ่งปฏิกูลด้วย
(๑.๑.๔)
ท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลต้องอยู่ในสภาพที่ดี ไม่รั่วซึม
(๑.๑.๕)
มีอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำรถ เช่น ถังตักน้ำ ไม้กวาด น้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซน
๕%)
(๑.๑.๖)
ต้องจัดให้มีการแสดงข้อความที่ตัวพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล
ให้รู้ว่าเป็นพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล เช่น รถดูดสิ่งปฏิกูล เป็นต้น และต้องแสดงเลขทะเบียนใบอนุญาตประกอบกิจการ
ชื่อหน่วยงานที่เป็นผู้ออกใบอนุญาต ชื่อบริษัทหรือเจ้าของกิจการด้วยตัวอักษรไทย
ซึ่งมีขนาดที่เห็นได้ชัดเจนตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบรบือประกาศกำหนด
(๑.๒)
ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๑.๓)
กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลของตนเองต้องแสดงหลักฐานว่าจะนำสิ่งปฏิกูลไปกำจัด ณ
แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๒)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๑)
มีเอกสารสิทธิในที่ดินที่ใช้กำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๒)
มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลตามหลักสุขาภิบาล
(๒.๒.๑)
ที่ไม่ก่อให้เกิดปนเปื้อนหรือการแพร่กระจายเชื้อโรคไปยังพื้นดิน แหล่งน้ำใต้ดิน พืชผลทางการเกษตร
(๒.๒.๒)
ไม่เป็นแหล่งอาหารและแหล่งเพาะพันธุ์ของแมลงและสัตว์พาหะนำโรค
(๒.๒.๓)
ไม่เป็นที่น่ารังเกียจ ไม่ก่อให้เกิดกลิ่นเหม็นสกปรกหรือก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
(๓)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนมูลฝอย
(๓.๑)
หลักเกณฑ์ด้านยานพาหนะขนมูลฝอยต้องมีลักษณะดังนี้
(๓.๑.๑)
ตัวถังบรรจุมูลฝอยมีความแข็งแรงทนทาน ไม่รั่วซึม มีลักษณะปกปิด
เป็นแบบที่ง่ายต่อการบรรจุ ขนถ่าย และทำความสะอาดง่าย
(๓.๑.๒)
มีการป้องกันหรือมีการติดตั้งภาชนะรองรับน้ำจากมูลฝอยเพื่อมิให้รั่วไหลตลอดการปฏิบัติงาน
และนำน้ำเสียจากมูลฝอยไปบำบัดในระบบบำบัดน้ำเสีย
(๓.๑.๓)
มีสัญลักษณ์หรือสัญญาณไฟวับวาบติดไว้ประจำยานพาหนะ
ชนิดไม่ก่อให้เกิดความรำคาญและสามารถมองเห็นได้ในระยะไกล
เปิดให้สัญญาณขณะปฏิบัติงานเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๓.๑.๔)
ยานพาหนะขนมูลฝอยต้องมีความปลอดภัยสำหรับการปฏิบัติงาน
ระดับที่ขนถ่ายมูลฝอยใส่ในตัวถังยานพาหนะต้องไม่สูงเกินไป หรืออยู่ในระดับที่ปลอดภัยต่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานในขณะปฏิบัติงาน
(๓.๒)
หลักเกณฑ์ด้านผู้ขับขี่และผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะขน
(๓.๒.๑)
ได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
(๓.๒.๒)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานในขณะทำหน้าที่เกี่ยวกับเก็บขนมูลฝอย
(๔)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอย
(๔.๑)
มีเอกสารสิทธิในที่ดินที่ใช้กำจัดมูลฝอย
(๔.๒)
หลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะการกำจัดมูลฝอยต้องกำจัดมูลฝอยโดยวิธีใดวิธีหนึ่งหรือหลายวิธีดังต่อไปนี้แต่วิธีการนี้ไม่นำไปใช้กับมูลฝอยติดเชื้อ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนและของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานหรือ
เว้นแต่จะมีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น
(๔.๒.๑)
การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
(๔.๒.๒)
การเผาในเตาเผา
(๔.๒.๓)
การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพ
(๔.๒.๔)
การจัดการแบบผสมผสาน
(๔.๒.๕) วิธีอื่นตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
(๔.๓)
ต้องทำการศึกษาความเหมาะสมและออกแบบเบื้องต้นก่อนทำการก่อสร้างระบบกำจัดมูลฝอย
และมีมาตรการควบคุมกำกับการดำเนินงานกำจัดมูลฝอยในแต่ละวิธีให้เป็นไปตามสุขลักษณะการจัดการมูลฝอยเพื่อป้องกันไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
(๔.๔)
การกำจัดมูลฝอยต้องไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม ซึ่งมีวิธีดำเนินการดังนี้
(๔.๔.๑)
การกำจัดมูลฝอยด้วยวิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ไม่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ และชั้นที่ ๒
ห่างจากสนามบิน บ่อน้ำดื่ม โรงงานผลิตน้ำประปา สถานศึกษา ศาสนสถาน โบราณสถาน
หรือแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ ในกรณีเป็นพื้นที่ลุ่มที่มีโอกาสเกิดน้ำท่วมฉับพลัน
หรือน้ำป่าไหลหลากต้องมีมาตรการป้องกันและแก้ไขเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
๒)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่ฝังกลบ จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้
ถนน รางระบายน้ำผิวดิน เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการฝังกลบและปัญหากลิ่นรบกวน
๓)
มีระบบป้องกันการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินจากน้ำชะมูลฝอย โดยมีการบดอัดก้นบ่อด้านล่างและด้านข้างให้แน่นและปูด้วยแผ่นวัสดุกันซึม
๔)
มีระบบรวบรวมน้ำชะมูลฝอยจากก้นบ่อเพื่อส่งไปยังระบบบำบัดน้ำเสียที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนน้ำใต้ดิน
และมีกระบวนการบำบัดน้ำชะมูลฝอย ให้ได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
๕)
มีการกลบทับหน้ามูลฝอยรายวันด้วยดินหรือวัสดุกลบทับอื่นและปิดการฝังกลบเมื่อบ่อฝังกลบเต็มโดยปิดทับหน้าบ่อฝังกลบด้วยดินหน้าอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร หรือวัสดุอื่นที่เหมาะสม เพื่อป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย
ไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค รวมทั้งไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
๖)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
๗)
ต้องมีระบบรวบรวมและระบายก๊าซออกจากหลุมฝังกลบและมีระบบเผาทำลายก๊าซ
หรือมีระบบการนำก๊าซไปใช้ประโยชน์เป็นเชื้อเพลิงหรือใช้ประโยชน์อย่างอื่น
๘)
มีบ่อสำหรับตรวจสอบการปนเปื้อนของน้ำใต้ดิน และในระหว่างการดำเนินการฝังกลบให้รายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำทุก
๖ เดือน กรณีที่มีการปิดบ่อฝังกลบแล้วให้มีการตรวจสอบปีละ ๑ ครั้ง
ติดต่อกันเป็นระยะเวลา ๕ ปี
(๔.๔.๒)
การกำจัดมูลฝอยด้วยวิธีการเผาในเตาเผาต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๔.๓
มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับกระบวนการเผามูลฝอย มีการระบายอากาศและแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
๒)
มีที่พักรวมมูลฝอยที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(ก)
เป็นอาคารหรือเป็นห้องแยกเป็นสัดส่วนเฉพาะ สามารถบรรจุมูลฝอยได้ ไม่น้อยกว่า ๒ วัน
มีการแยกเก็บมูลฝอยเป็นสัดส่วน ตั้งอยู่ในสถานที่สะดวกต่อการเก็บรวบรวม ขนถ่าย
อยู่ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคและสถานที่ประกอบอาหาร
(ข) พื้น ผนัง เรียบ ทำด้วยวัสดุที่ทนทาน ทำความสะอาดง่าย
มีลักษณะปิดมิดชิดสามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค การระบายอากาศดี
(ค) มีรางหรือท่อระบายน้ำทิ้ง เชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย
เว้นแต่อาคารไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(ง)
ประตูกว้างเพียงพอให้สามารถเคลื่อนย้ายมูลฝอยได้โดยสะดวก
(จ)
มีการกำหนดขอบเขตบริเวณที่ตั้งสถานที่พักรวมมูลฝอย มีข้อความที่มีขนาดเห็นได้ชัดเจนว่า ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไป และมีการดูแลรักษาความสะอาดอย่างสม่ำเสมอ
อย่างน้อยสัปดาห์ละ ๑ ครั้ง
๓) มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่เผามูลฝอยจัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้
ถนน รางระบายน้ำผิวดิน เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการเผาและปัญหากลิ่นรบกวน
๔)
ต้องเผามูลฝอยที่อุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๘๕๐ องศาเซลเซียส
และมีระบบควบคุมคุณภาพอากาศที่ปล่อยออกจากปล่องเตาเผามูลฝอยให้ได้มาตรฐานควบคุมการปล่อยทิ้งอากาศเสียจากเตาเผามูลฝอยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
๕)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
๖)
มีการบำบัดน้ำเสียจากระบบกำจัด และน้ำเสียใด ๆ ทั้งหมด
ที่เกิดขึ้นภายในสถานที่กำจัดให้ได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
๗)
มีการกำจัดเถ้าหนัก
โดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลที่มีการป้องกันน้ำชะขี้เถ้าปนเปื้อนแหล่งน้ำผิวดินและใต้ดิน
และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บขี้เถ้าหนักที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและมีมาตรการในการนำขี้เถ้าหนักออกไปกำจัดเป็นประจำ
๘)
มีการกำจัดขี้เถ้าเบาโดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างปลอดภัยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บขี้เถ้าเบาที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
และมีมาตรการในการนำขี้เถ้าเบาออกไปกำจัดเป็นประจำ
(๔.๔.๓)
การกำจัดมูลฝอยด้วยวิธีการหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ดังนี้
๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๔.๓
๒) อาคารคัดแยกมูลฝอย มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่นำมาหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพ
มีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารคัดแยกมูลฝอย ที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยในอาคารคัดแยกมูลฝอยและอาคารระบบหมักทำปุ๋ย
๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน ตลอดจน
ไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
๕)
มูลฝอยจากการคัดแยกส่วนที่หมักทำปุ๋ยหรือหมักทำก๊าซชีวภาพไม่ได้
ต้องมีระบบกำจัดหรือส่งไปกำจัดโดยวิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล หรือการเผาในเตาเผา
หรืออาจมีการนำมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ได้ไปใช้ประโยชน์
๖)
ต้องบำบัดน้ำชะมูลฝอย
น้ำเสียจากสถานที่คัดแยกและสถานที่หมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพให้ได้คุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
๗)
กรณีหมักทำก๊าซชีวภาพ บ่อหมักต้องเป็นระบบปิด มีการนำก๊าซชีวภาพไปใช้ประโยชน์
และมีระบบเผาก๊าซทิ้งกรณีระบบการใช้ประโยชน์จากก๊าซชีวภาพหยุดการทำงาน
(๔.๔.๔)
การกำจัดมูลฝอยด้วยวิธีการแบบผสมผสาน ซึ่งระบบกำจัดใช้วิธีการกำจัดมากกว่า ๑
วิธีตามข้อ ๔.๑ ต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่กำจัด
๒)
ในกรณีที่มีอาคารคัดแยกมูลฝอย และอาคารอื่น ๆ
ของระบบกำจัดมูลฝอยต้องมีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
๓)
ต้องมีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยในอาคารคัดแยกมูลฝอยและอาคารอื่น ๆ
๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
๕)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการเผาในเตาเผาดำเนินการเผาให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๔.๓.๒
๖) ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๔.๔.๓
(๔.๕)
หลักเกณฑ์ด้านคุณสมบัติผู้ปฏิบัติงานดังนี้
(๔.๕.๑) ต้องจัดให้มีเจ้าหน้าที่ควบคุม กำกับในการจัดการมูลฝอย
อย่างน้อย
๒ คน
โดยคนหนึ่งต้องมีคุณสมบัติสำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่าในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์ในด้านสาธารณสุข
ด้านสุขาภิบาล หรือด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมด้านใดด้านหนึ่ง
ส่วนอีกคนหนึ่งต้องมีคุณสมบัติสำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่าในสาขาวิชาวิศวกรรมศาสตร์ในด้านสุขาภิบาล วิศวกรรมสิ่งแวดล้อม
หรือวิศวกรรมเครื่องกลด้านใดด้านหนึ่ง เว้นแต่จะมีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น
(๔.๕.๒)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่กำจัดมูลฝอยต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปีและผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยจากการทำงาน
(๔.๕.๓)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอย
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาลติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่กำจัดมูลฝอยด้วย
ข้อ
๑๓ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๔ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๕ ในการดำเนินกิจการผู้ได้รับใบอนุญาตต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑)
ขณะทำการดูดสิ่งปฏิกูลต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๑.๒)
ทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูล โดยหลังจากดูดสิ่งปฏิกูลเสร็จแล้ว
ให้ทำการดูดน้ำสะอาดจากถังเพื่อล้างภายในท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูล
และทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลด้านนอกที่สัมผัสสิ่งปฏิกูลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค
(เช่น ไลโซน ๕%)
(๑.๓)
ทำความสะอาดยานพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง
หลังจากที่ออกปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลแล้ว
สำหรับน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือกำจัดด้วยวิธีการที่ถูกสุขลักษณะก่อนปล่อยทิ้งสู่สาธารณะ
(๑.๔)
กรณีที่มีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราด ให้ทำการฆ่าเชื้อโรคด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น
ไลโซน ๕%) แล้วทำการล้างด้วยน้ำสะอาด
(๑.๕)
มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
(๒)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๑)
ดำเนินงานระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลตามหลักสุขาภิบาลตามประเภทของระบบกำจัด
(๒.๒)
ขณะปฏิบัติงานต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๒.๓)
มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานกำจัดสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
(๓)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนมูลฝอย
(๓.๑) ขณะทำการเก็บ
ขนมูลฝอยต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๓.๒)
ทำความสะอาดพาหนะเก็บ ขนมูลฝอย อย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง
หลังจากที่ออกปฏิบัติงานเก็บ ขนมูลฝอยแล้ว
สำหรับน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือกำจัดด้วยวิธีการที่ถูกสุขลักษณะก่อนปล่อยทิ้งสู่แหล่งน้ำสาธารณะ
(๓.๓)
กรณีที่มีมูลฝอยตกหล่นบนทางสาธารณะให้จัดการเก็บให้เรียบร้อย
(๓.๔)
มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานเก็บ ขนมูลฝอย อย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
(๔)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอย
(๔.๑)
ดำเนินงานระบบกำจัดมูลฝอยตามหลักสุขาภิบาลตามประเภทของระบบกำจัด
(๔.๒)
ต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๔.๓)
มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยอย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
(๔.๔)
ให้นำความในข้อ ๑๑ (๔) มาบังคับใช้โดยอนุโลม
ข้อ
๑๖ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับ
เสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้นำความในข้อ
๑๒ ข้อ ๑๓ ข้อ ๑๔ และข้อ ๑๕ ให้นำมาบังคับใช้โดยอนุโลม
ข้อ
๑๗ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๘ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ข้อ
๑๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๑ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึก
การแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๒ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๓ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๔ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๕ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๖ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ที่อยู่นอกเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือหรือเขตพื้นที่การให้บริการของผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขนสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการเก็บ
ขน
และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๗ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่น
เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา ๔๔
วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๘ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๙ ผู้ใดที่รับอนุญาตเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยก่อนวันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ให้ดำเนินการไปจนกว่าใบอนุญาตจะสิ้นอายุ เมื่อต่ออายุใบอนุญาตให้ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๐ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกข้อบังคับ ระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๑
ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
บุษราคัม รัตนา
รองปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล
รักษาราชการแทน
ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล
ปฏิบัติหน้าที่
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบรบือ
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๑๒๘/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,119 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง
การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๖๗ (๓) และมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๒๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะและนายอำเภอเมืองหนองคาย
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ
ระเบียบและคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชน สามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย หมายความว่า
สภาวะที่มีน้ำขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่าเจ็ดวัน ซึ่งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็นลูกน้ำได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามมิให้ผู้ใดทิ้งหรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยที่ขังน้ำได้ในที่หรือทางสาธารณะซึ่งอาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย เช่น กระป๋อง กะลา
ยางรถยนต์ เป็นต้น นอกจากในที่ที่ราชการส่วนท้องถิ่นจัดไว้ให้
ข้อ
๖ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือเคหสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่ขังน้ำได้ซึ่งอาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
เช่น กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ เป็นต้น ในบริเวณอาคารหรือเคหสถาน รวมทั้งบริเวณรอบ ๆ
ทั้งนี้
โดยเก็บใส่ลงถังรองรับมูลฝอยที่มีฝาเปิดปิด
หรือบรรจุถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุง
หรือวิธีการอื่นใดที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
และเผยแพร่ให้ประชาชนทราบ
ในกรณีที่ราชการส่วนท้องถิ่นเป็นผู้ให้บริการเก็บขนมูลฝอยเพื่อนำไปกำจัด
เจ้าของอาคารหรือเคหสถานมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติท้องถิ่น
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครอง อาคาร
เคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ ที่มีแหล่งน้ำที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายจะต้องดูแลมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครอง อาคาร
เคหสถาน ต้องดูแลทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำในแจกัน ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ภาชนะอื่น ๆ
ที่มีน้ำขังอย่างน้อยทุกเจ็ดวัน หรือใส่สารที่ป้องกันการวางไข่ของยุงได้
และจัดให้มีฝาปิดตุ่มน้ำที่มีอยู่ในอาคารและเคหสถาน รวมทั้งข้อปฏิบัติอื่น ๆ
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะประกาศกำหนด
ข้อ
๙ ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะได้จัดเจ้าหน้าที่ไปทำการกำจัดยุงในอาคาร
หรือเคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน หรือสถานที่นั้น
จะต้องให้ความร่วมมือและอำนวยความสะดวกตามสมควร
ข้อ
๑๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๕ และข้อ ๖
ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๑๑ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๗ ข้อ ๘ และข้อ ๙
ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ
๑๒ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
อุดร บุญจันทร์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๘๖/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,120 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๔๐
มาตรา ๔ ๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะและนายอำเภอเมืองหนองคาย
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับการบริโภค
ณ ที่นั้น หรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะ
ที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใด
ซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปทำประกอบหรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทสัตว์ เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบหรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
อาหารแห้ง หมายความว่า
อาหารที่ผ่านกระบวนการทำให้แห้งโดยการอบ รมควัน
ตากแห้ง หรือวิธีการอื่นใด
เพื่อลดปริมาณความชื้นที่มีอยู่ในอาหารลงและเก็บรักษาไว้ได้นานขึ้น
เครื่องปรุงรส หมายความว่า
สิ่งที่ใช้ในกระบวนการปรุงอาหารให้มีรูปแบบ รสชาติ กลิ่นรส ชวนรับประทาน เช่น
เกลือ น้ำปลา น้ำส้มสายชู ซอส ผงชูรส รวมทั้งเครื่องเทศ สมุนไพร มัสตาร์ด เป็นต้น
วัตถุเจือปนอาหาร หมายความว่า
วัตถุที่ตามปกติมิได้ใช้เป็นอาหารหรือเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของอาหาร
ไม่ว่าวัตถุนั้นจะมีคุณค่าทางอาหารหรือไม่ก็ตาม แต่ใช้เจือปนในอาหาร
เพื่อประโยชน์ทางเทคโนโลยีการผลิต การแต่งสีอาหาร การปรุงแต่งกลิ่นรสอาหาร
การบรรจุ การเก็บรักษา หรือการขนส่ง
ซึ่งมีผลต่อคุณภาพหรือมาตรฐานหรือลักษณะของอาหาร ทั้งนี้ ให้หมายความรวมถึงวัตถุที่มิได้เจือปนในอาหาร
แต่มีภาชนะบรรจุไว้เฉพาะแล้วใส่รวมอยู่กับอาหารเพื่อประโยชน์ดังกล่าวข้างต้นด้วย
เช่น วัตถุกันชื้น วัตถุดูดออกซิเจน เป็นต้น
ความในวรรคหนึ่ง
ไม่รวมถึงสารอาหารที่เติมเพื่อเพิ่มหรือปรับให้คงคุณค่าทางโภชนาการของอาหาร เช่น
โปรตีน ไขมัน คาร์โบไฮเดรต วิตามิน เกลือแร่
ผู้สัมผัสอาหาร หมายความว่า บุคคลที่เกี่ยวข้องกับอาหารตั้งแต่กระบวนการเตรียม
ปรุง ประกอบ จำหน่ายและเสิร์ฟอาหาร รวมถึงการล้างและเก็บภาชนะอุปกรณ์
ผู้ประกอบกิจการ หมายความว่า
บุคคลหรือนิติบุคคลที่ได้รับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและให้หมายความรวมถึงผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ควบคุม
กำกับ ดูแล การดำเนินการของสถานที่จำหน่ายอาหารนั้น
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ผู้ดำเนินกิจการสถานที่จำหน่ายอาหารต้องดำเนินการให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๖ สถานที่และบริเวณที่ใช้ทำ
ประกอบหรือปรุงอาหาร ที่ใช้จำหน่ายอาหาร
และที่จัดไว้สำหรับบริโภคอาหารต้องมีลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑) พื้นบริเวณที่ใช้ทำ ประกอบ
ปรุงอาหารต้องทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด และทำความสะอาดง่าย
(๒)
กรณีที่มีผนัง หรือเพดานต้องทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๓)
มีการระบายอากาศเพียงพอ และในกรณีที่สถานที่จำหน่ายอาหารเข้าข่ายสถานที่สาธารณะตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่ต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองสุขภาพของผู้ไม่สูบบุหรี่
(๔)
มีความเข้มของแสงสว่างเพียงพอตามความเหมาะสมในแต่ละบริเวณ
(๕)
มีที่ล้างมือและอุปกรณ์สำหรับล้างมือที่ถูกสุขลักษณะ
(๖)
โต๊ะที่ใช้เตรียม ปรุงอาหาร หรือที่จำหน่ายอาหาร สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
และทำด้วยวัสดุที่ทำความสะอาดง่าย มีสภาพดี
(๗)
โต๊ะเก้าอี้ที่จัดไว้สำหรับบริโภคอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรง สะอาด ไม่ชำรุด
(๘)
น้ำใช้เป็นน้ำประปา
ยกเว้นกรณีที่ไม่มีน้ำประปาให้ใช้น้ำที่มีคุณภาพเทียบเท่าน้ำประปา หรือเป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๙)
ภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาด ปลอดภัย และสภาพดี
ข้อ
๗ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับมูลฝอย
โดยมีถังรองรับมูลฝอยที่มีสภาพดี ไม่รั่วซึม ไม่ดูดซับน้ำ มีฝาปิดมิดชิด
แยกเศษอาหารจากมูลฝอยประเภทอื่น
และต้องดูแลรักษาความสะอาดถังรองรับมูลฝอยและบริเวณโดยรอบตัวถังรองรับมูลฝอยอย่างสม่ำเสมอ
ทั้งนี้ การจัดการเกี่ยวกับมูลฝอยและถังรองรับมูลฝอยให้เป็นไปตามข้อบัญญัติขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ว่าด้วยการจัดการมูลฝอย
ข้อ
๘ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับส้วม
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องจัดให้มีหรือจัดหาห้องส้วมที่มีสภาพดี พร้อมใช้ไว้บริการ และมีจำนวนเพียงพอ
(๒)
ห้องส้วมต้องสะอาด มีการระบายอากาศที่ดี มีแสงสว่างเพียงพอ
(๓)
มีอ่างล้างมือที่ถูกสุขลักษณะและมีอุปกรณ์สำหรับล้างมือจำนวนเพียงพอ
(๔)
ห้องส้วมต้องแยกเป็นสัดส่วน โดยประตูไม่เปิดโดยตรงสู่บริเวณที่เตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงอาหาร ที่เก็บ ที่จำหน่ายและที่บริโภคอาหาร ที่ล้างและที่เก็บภาชนะอุปกรณ์
เว้นแต่จะมีการจัดการห้องส้วมให้สะอาดอยู่เสมอ และมีฉากปิดกั้นที่เหมาะสม ทั้งนี้ ประตูห้องส้วมต้องปิดตลอดเวลา
ข้อ
๙ จัดให้มีมาตรการ อุปกรณ์
หรือเครื่องมือสำหรับป้องกันอัคคีภัยจากการใช้เชื้อเพลิงในการทำ ประกอบ ปรุงอาหาร
ข้อ
๑๐ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับอาหารสดตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารสดที่นำมาประกอบ และปรุงอาหารต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี สะอาด
และปลอดภัยต่อผู้บริโภค
(๒)
อาหารสดต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม และเก็บเป็นสัดส่วน มีการปกปิด
ไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
ข้อ
๑๑ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับอาหารแห้ง
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหารตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารแห้งต้องสะอาด ปลอดภัย ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๒)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร
และสิ่งอื่นที่นำมาใช้ในกระบวนการประกอบหรือปรุงอาหารต้องปลอดภัยได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
ข้อ
๑๒ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับอาหารประเภทปรุงสำเร็จตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๒)
มีการควบคุมคุณภาพอาหารประเภทปรุงสำเร็จให้สะอาด ปลอดภัยสำหรับการบริโภคตามชนิดของอาหาร
ข้อ
๑๓ น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่ใช้ในสถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
บรรจุในภาชนะที่สะอาด มีการปกปิด และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร
ในกรณีที่เป็นน้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๑๕ เซนติเมตร
และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาให้บริการ
ข้อ
๑๔ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับน้ำแข็งตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ใช้น้ำแข็งที่สะอาดมีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒)
เก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร
ไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อนและต้องไม่ระบายน้ำจากถังน้ำแข็งลงสู่พื้นบริเวณที่วางภาชนะ
(๓)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งโดยเฉพาะ
(๔)
ต้องไม่นำอาหาร หรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
ข้อ
๑๕ สถานที่จำหน่ายอาหารซึ่งมีที่จัดไว้สำหรับบริโภคอาหารต้องจัดให้มีช้อนกลางสำหรับอาหารที่รับประทานร่วมกัน
ข้อ
๑๖ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องจัดเก็บสารเคมี
สารทำความสะอาด วัตถุมีพิษ หรือวัตถุที่อาจเป็นอันตรายต่ออาหารและการนำอาหารมาบริโภค
แยกบริเวณเป็นสัดส่วนต่างหากไม่ปะปนกับอาหาร
ต้องติดฉลากและป้ายให้เห็นชัดเจนพร้อมทั้งมีคำเตือนและคำแนะนำเมื่อเกิดอุบัติภัยจากสารดังกล่าว
กรณีที่มีการเปลี่ยนถ่ายสารเคมีจากภาชนะบรรจุเดิม
ห้ามนำภาชนะบรรจุสารเคมี
สารทำความสะอาด วัตถุมีพิษ
หรือวัตถุที่อาจเป็นอันตรายต่ออาหารและการนำอาหารมาบริโภคมาใช้บรรจุอาหาร
และห้ามนำภาชนะบรรจุอาหารมาใช้บรรจุสารเคมี สารทำความสะอาด วัตถุมีพิษ
หรือวัตถุที่อาจเป็นอันตรายต่ออาหารและการนำอาหารมาบริโภคโดยเด็ดขาด
ข้อ
๑๗ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับภาชนะบรรจุอาหาร
อุปกรณ์และเครื่องใช้ ตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ภาชนะบรรจุอาหาร อุปกรณ์และเครื่องใช้ต่าง ๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี
ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๒)
มีการจัดเก็บภาชนะบรรจุอาหาร อุปกรณ์ และเครื่องใช้ไว้ในที่สะอาด
โดยวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
และมีการปกปิดหรือป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๓)
ตู้เย็น ตู้แช่ หรืออุปกรณ์เก็บรักษาคุณภาพอาหารด้วยความเย็นอื่น ๆ ต้องสะอาด
มีสภาพดี ไม่ชำรุด มีประสิทธิภาพเหมาะสมในการเก็บรักษาคุณภาพอาหาร
(๔)
ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ อุปกรณ์ประกอบหรือปรุงอาหารด้วยความร้อนอื่นๆ
หรืออุปกรณ์เตรียมอาหารต้องสะอาดมีประสิทธิภาพปลอดภัยสภาพดีไม่ชำรุด
ข้อ
๑๘ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับการทำความสะอาดภาชนะบรรจุอาหาร
อุปกรณ์ และเครื่องใช้ตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ภาชนะ อุปกรณ์ และเครื่องใช้ที่รอการทำความสะอาดต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๒)
ทำความสะอาดภาชนะ อุปกรณ์
และเครื่องใช้ให้สะอาดด้วยวิธีการตามหลักสุขาภิบาลอาหารและใช้สารทำความสะอาดที่เหมาะสม
โดยปฏิบัติตามคำแนะนำการใช้สารทำความสะอาดนั้น ๆ จากผู้ผลิต
ข้อ
๑๙ ผู้ประกอบกิจการและผู้สัมผัสอาหารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ ได้แก่ อหิวาตกโรค
ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ และโรคอื่น ๆ
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๒)
ผู้ประกอบกิจการและผู้สัมผัสอาหารต้องผ่านการอบรมตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
ที่รัฐมนตรีกำหนด
(๓)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาด และเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้
(๔)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย
และเสิร์ฟอาหารให้ถูกสุขลักษณะและไม่กระทำการใด ๆ
ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหาร หรือก่อให้เกิดโรคได้
(๕)
ต้องปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๐ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องมีการจัดการเกี่ยวกับน้ำเสีย
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องมีการระบายน้ำได้ดี ไม่มีน้ำขัง และไม่มีเศษอาหารตกค้าง
(๒)
ต้องมีการแยกเศษอาหารและไขมันไปกำจัดก่อนระบายน้ำทิ้งออกสู่ระบบระบายน้ำ
และน้ำทิ้งต้องได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๒๑ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องไม่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
ข้อ
๒๒ สถานที่จำหน่ายอาหารต้องจัดให้มีการป้องกันควบคุมสัตว์และแมลงนำโรค
รวมถึงสัตว์เลี้ยงตามที่รัฐมนตรีกำหนด
ข้อ
๒๓ ห้ามใช้ก๊าซหุงต้มเป็นเชื้อเพลิงในการทำ
ประกอบ หรือปรุงอาหารบริเวณโต๊ะรับประทานอาหารในสถานที่จำหน่ายอาหาร
ข้อ
๒๔ ห้ามใช้เมทานอลหรือเมทิลแอลกอฮอล์เป็นเชื้อเพลิงในการทำ
ประกอบ ปรุง หรืออุ่นอาหารในสถานที่จำหน่ายอาหาร
เว้นแต่เป็นการใช้แอลกอฮอล์แข็งสำหรับใช้เป็นเชื้อเพลิง ทั้งนี้
ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวต้องได้รับมาตรฐานตามที่กำหนดไว้ในมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม
ข้อ
๒๕ ผู้จัดตั้งสถานที่สะสมอาหารต้องจัดสถานที่ตลอดจนสิ่งอื่นที่ใช้ในการประกอบกิจการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเงื่อนไขตามลักษณะของกิจการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ตั้งอยู่ห่างจากบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ เช่น ที่ฝัง เผา หรือเก็บศพ ที่เททิ้งสิ่งปฏิกูล ที่เลี้ยงสัตว์
หรือที่อื่นใดที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าเป็นอันตรายต่อสุขภาพ เว้นแต่สามารถปรับปรุงสถานที่ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๒)
พื้นทำด้วยวัสดุถาวร ทำความสะอาดง่าย
(๓)
จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๔)
จัดให้มีแสงสว่างและการระบายอากาศเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๕)
จัดให้มีส้วมที่เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๖ ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/บัตรข้าราชการ/บัตรพนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
ใบรับรองแพทย์
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคล พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคลในกรณีที่ผู้ขออนุญาตเป็นนิติบุคคล
(๕)
หนังสือมอบอำนาจในกรณีที่เจ้าของกิจการไม่มายื่นคำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งด้วยตนเอง
(๖)
สำเนาหลักฐานการอนุญาตหรือหลักฐานอื่นตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องกำหนดไว้
ข้อ
๒๗ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้น ให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้ หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๒๘ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๒๙ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดตามข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๐ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๓๒ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๓ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๔ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๕ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๖ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๗ ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถาน
ที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
ใบรับรองแพทย์
(๔)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคลพร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนของผู้แทนนิติบุคคลในกรณีที่ผู้ขออนุญาตเป็นนิติบุคคล
(๕)
หนังสือมอบอำนาจในกรณีที่เจ้าของกิจการไม่มายื่นขอรับใบอนุญาตด้วยตนเอง
(๖)
สำเนาหลักฐานการอนุญาต หรือหลักฐานอื่นตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องกำหนดไว้
(๗)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๓๘ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแก่ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการตามที่แจ้งได้ชั่วคราวในระหว่างเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจการแจ้งให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนดในวรรคหนึ่ง
ถ้าการแจ้งเป็นไปโดยถูกต้องให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ในใบรับแจ้งหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้งหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ในกรณีที่การแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งของผู้แจ้งเป็นอันสิ้นผลแต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้วให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับการแจ้งซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๙ ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ดำเนินกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ
๔๐ ในกรณีที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนและการออกใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งสูญหายให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๔๑ เมื่อผู้แจ้งประสงค์จะเลิกกิจการหรือโอนการดำเนินกิจการให้แก่บุคคลอื่นให้แจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบด้วย
ข้อ
๔๒ ในกรณีที่ผู้ดำเนินกิจการใดดำเนินกิจการตามที่ระบุไว้ในข้อบัญญัตินี้โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเคยได้รับโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ เพราะเหตุที่ฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแล้วครั้งหนึ่งยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นต่อไปให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปีก็ได้
ข้อ
๔๓ ผู้แจ้งมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมการแจ้งตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มาแจ้งและภายในระยะเวลาสามสิบวันก่อนวันครบรอบปีของทุกปีตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๔๔ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ข้อ
๔๕ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๖ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
อุดร บุญจันทร์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๓. ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๔. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๖. แบบคำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๗. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๘. แบบคำขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๙. คำขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๕๑/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,121 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติม ประกอบมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓
และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม องค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดและนายอำเภอสามพราน
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๖ และให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ
ดังต่อไปนี้เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
(๑)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑.๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๑.๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์ หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน
เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
(๒)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๒.๑)
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
(๒.๒)
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๒.๓)
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔)
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๒.๕)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง
ขนสัตว์ หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๒.๖)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช
หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๒.๗)
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
(๓) กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๓.๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๓.๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๓.๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๓.๖)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๘)
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๓.๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๓.๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๓.๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๓.๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๓.๑๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๓.๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๓.๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๓.๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้ เครื่องดื่มชนิดต่าง
ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๘)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๓.๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๓.๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๓.๒๒)
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๓.๒๓)
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๓.๒๔)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
(๔)
กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๔.๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๔.๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๔.๓)
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
(๕)
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๕.๒)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๕.๓)
การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืชหรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
(๕.๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕.๕)
การผลิตยาสูบ
(๕.๖)
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๕.๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๕.๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๕.๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
(๖)
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑)
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยโลหะ
หรือแร่
(๖.๒)
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๓)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๔)
การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๕)
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๖.๑)
(๖.๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
(๗)
กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๗.๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๗.๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกลซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย
และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๗.๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗.๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๗.๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๗.๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
(๘)
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๘.๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสีแต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
(๘.๔)
การอบไม้
(๘.๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๘.๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๘.๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘.๘)
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
(๙)
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑)
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๒)
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๙.๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๔)
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๙.๑) หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๕)
การประกอบกิจการโรงแรม
สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทาง
หรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๘)
การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง ดิสโกเทก คาราโอเกะ
หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙) การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๙.๑)
(๙.๑๐) การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด
หรือการเล่นอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
(๙.๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวยหรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๙.๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๙.๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๙.๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๙.๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๙.๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์
หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๙.๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๙.๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยง หรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
(๑๐)
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๑๐.๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๑๐.๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๖)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๑๐.๗)
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑)
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๑๑.๒)
(๑๑.๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖)
การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๑๑.๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๑๑.๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๑๑.๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑.๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๑.๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๕)
(๑๒)
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑๒.๑)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๑๒.๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๑๒.๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๗.๑)
(๑๒.๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๑๒.๘)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙)
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒)
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๒.๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๒.๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
(๑๓)
กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒)
การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๑๓.๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗)
การล้างขวด ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๑๓.๘)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙)
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
(๑๓.๑๐)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๓.๑๑)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๓.๑๒)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓.๑๓)
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ
๖ สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย แล้วแต่กรณี
ข้อ
๗ สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องตั้งอยู่ห่างจาก ชุมชน วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล ไม่น้อยกว่า ๓๐๐ เมตร ทั้งนี้ เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพอนามัยหรือการก่อเหตุรำคาญของประชาชน
ยกเว้นตามข้อ ๕ (๓.๑๕) (๗.๕) (๙.๑) (๙.๓) (๙.๔) (๑๓.๒) (๑๓.๔)
ข้อ
๘ สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้ ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง
มีแสงสว่างเพียงพอ และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน
โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๙ สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี
วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตราย
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ รวบรวม
หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุ หรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภท
มูลฝอยรวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุ
หรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒)
ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑ สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๒ สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร การสะสมอาหารสำหรับคนงานต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๓ สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัยเป็นสัดส่วน และต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๔ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒)
กรณีที่มีวัตถุอันตรายต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตรายหรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๖ สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือน
มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมีหรือวัตถุอันตรายจะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญหรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ
๑๗ เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๕ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาตเจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ ๑๘ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๕ ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน ข้าราชการ หรือพนักงานรัฐวิสาหกิจของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารของสถานประกอบการ
(๔)
สำเนาใบอนุญาตประกอบกิจการโรงงาน (กรณีเข้าข่ายประกอบกิจการโรงงาน)
(๕)
ใบเสร็จรับเงินค่าขยะมูลฝอย (กรณีขอต่ออายุใบอนุญาต)
(๖)
หนังสือมอบอำนาจในกรณีที่ผู้ขอรับใบอนุญาตไม่ได้มาดำเนินการด้วยตนเอง
พร้อมแนบสำเนาบัตรประจำตัวประชาชน ข้าราชการ หรือพนักงานรัฐวิสาหกิจ
และสำเนาทะเบียนบ้านของผู้รับมอบอำนาจ
(๗)
สำเนาหนังสือจดทะเบียน หรือหนังสือบริคณห์สนธิจัดตั้งนิติบุคคล
(๘)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๙)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดประกาศกำหนด
ข้อ
๑๙ ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ให้นำหลักเกณฑ์ในหมวด ๑ ถึง ๓ มาใช้บังคับโดยอนุโลม
(๒)
สถานประกอบกิจการต้องตั้งในทำเลซึ่งทำรางระบายน้ำรับน้ำโสโครกให้พ้นไปจากที่นั้นได้โดยสะดวก
ลักษณะไม่ซึม ไม่รั่ว และน้ำไหลได้สะดวก
(๓)
ต้องทำทางระบายน้ำ ก่อนที่จะปล่อยลงสู่ทางระบายน้ำสาธารณะ หรือบ่อ
ซึ่งรับน้ำโสโครกด้วยวัตถุมีลักษณะเรียบร้อย ไม่ซึม ไม่รั่ว น้ำไหลได้สะดวก
(๔)
การระบายน้ำและทางระบายน้ำรวมทั้งบ่อต้องไม่มีลักษณะเป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำในทางสาธารณะ
หรือแก่ผู้ที่พักอาศัยใกล้เคียง
(๕)
ต้องให้มีแสงสว่างและช่องระบายลมเพียงพอ
(๖)
ต้องจัดให้มีน้ำสะอาดเพียงพอต่อการประกอบการนั้น
(๗)
ต้องจัดให้มีที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปนเปื้อนที่ถูกสุขลักษณะ
(๘)
ต้องมีส้วมที่ถูกสุขลักษณะและเพียงพอต่อจำนวนคนที่ทำการอยู่ในสถานที่นั้น
(๙)
สถานที่เลี้ยงสัตว์ต้องมีที่ขังและที่ปล่อยสัตว์กว้างขวางพอ
(๑๐)
การปฏิบัติอื่นใดตามเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาต
หรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้อง หรือไม่สมบูรณ์ ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๒ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๘ และข้อ ๑๙ ยกเว้นข้อ ๗
ข้อ
๒๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๔ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
ข้อ
๒๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๘ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และที่แก้ไขเพิ่มเติม
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๙ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ ๓๐ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๑ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ข้อ
๓๒ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ดเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๘
ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สัมฤทธิ์ แก้วเกร็ด
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหอมเกร็ด
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ อภ. ๑)
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ อภ. ๓)
๔. คำขออนุญาตเปลี่ยนแปลง ขยาย
หรือลดการประกอบกิจการ สถานที่ หรือเครื่องจักรของกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แบบ
อภ. ๔)
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ อภ. ๖)
๖. ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๗. รายการการต่ออายุใบอนุญาตและการเสียค่าธรรมเนียม
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๑๔๔/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,122 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ว่าด้วยการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๔๓
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะและนายอำเภอเมืองหนองคาย
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สินค้า หมายความว่า
อาหารและสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหาร
อาหาร หมายความว่า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จและอาหารที่ต้องนำไปทำ ประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
ผู้จำหน่ายสินค้า หมายความว่า
ผู้ได้รับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้สัมผัสอาหาร หมายความว่า
บุคคลที่เกี่ยวข้องกับอาหารตั้งแต่กระบวนการเตรียม
ปรุง ประกอบ จำหน่ายและเสิร์ฟอาหาร รวมถึงการล้างและเก็บภาชนะอุปกรณ์ ได้แก่
ผู้เตรียม ผู้ปรุง ผู้ประกอบ ผู้เสิร์ฟ
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ราชการส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทสิ่งของอื่นที่มิใช่อาหารโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติผู้จำหน่ายสินค้าจะต้องควบคุมดูแลให้มีการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องแต่งกายสะอาดและสุภาพเรียบร้อย
(๒)
แผงสำหรับวางสินค้า เช่น แคร่ แท่น โต๊ะ รถเข็น ต้องทำด้วยวัสดุที่แข็งแรง
มีขนาดและความสูงจากพื้นตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๓)
จัดวางสินค้า อุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้าและทรัพย์สินใด ๆ
ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยไม่ยื่นล้ำบริเวณที่กำหนด
รวมทั้งตัวผู้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าต้องไม่ล้ำลงมาในผิวจราจร
(๔)
ห้ามจัดวางสินค้าที่จำหน่ายในลักษณะใด ๆ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๕)
รักษาความสะอาดบริเวณที่จำหน่ายสินค้าอยู่เสมอทั้งในระหว่างที่จำหน่ายสินค้าและหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๖)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะไว้ให้เพียงพอ
และไม่ถ่ายเททิ้งลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๗)
ห้ามกระทำการใด ๆ กับต้นไม้ เช่น พาด ติดตั้ง วางแผงจำหน่ายสินค้า
หรือเกาะเกี่ยวสายไฟฟ้า หลอดไฟฟ้าหรืออุปกรณ์ประกอบในการจำหน่ายสินค้า
รวมตลอดถึงการตอกตะปู ผูกเชือกหรือยึดสิ่งหนึ่งสิ่งใดโดยเด็ดขาด
(๘)
ห้ามใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้า เครื่องขยายเสียง หรือเปิดวิทยุเทป หรือกระทำโดยวิธีอื่นใดที่ก่อให้เกิดเสียงดังจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๙)
เก็บวัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในการจำหน่ายสินค้าออกจากบริเวณที่อนุญาตให้แล้วเสร็จโดยไม่ชักช้าหลังจากเลิกทำการจำหน่ายสินค้า
(๑๐)
หยุดประกอบการจำหน่ายสินค้าเพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ การรักษาความสะอาด
สาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๑๑)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๖ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๕
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ
ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค
รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม
และเก็บเป็นสัดส่วนมีการปกปิดไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องสะอาด
ปลอดภัยไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหาร ต้องปลอดภัย
ได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
โดยบรรจุในภาชนะที่สะอาดมีการปกปิดและป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕
เซนติเมตร และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาดมีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
มีการเก็บในภาชนะที่สะอาดสภาพดีมีฝาปิดวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร
ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน
รวมทั้งต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม
และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี
ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒)
ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟ ต้องสะอาด
มีประสิทธิภาพ ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง
และเศษอาหารต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยใช้สารทำความสะอาดที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาดปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ
หรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้ และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด
สวมรองเท้าหุ้มส้น มีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ
จำหน่ายและเสิร์ฟอาหารให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ
ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงหรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหาร และไม่กระทำการใด ๆ ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตราย และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่าย เททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้
ภาชนะและอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำหรือในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๗ ในการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายสินค้าในบริเวณที่ได้รับอนุญาต
(๒)
แต่งกายสะอาด สุภาพเรียบร้อย
(๓)
ห้ามทิ้งมูลฝอยจากการเร่ขายลงในท่อหรือทางระบายน้ำ หรือในที่หรือทางสาธารณะ
(๔)
ห้ามใช้เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุเทปหรือส่งเสียงดังในขณะที่เร่ขายจนเกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
หยุดประกอบการค้าเพื่อประโยชน์ทางด้านสุขลักษณะ การรักษาความสะอาด สาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๖)
ปฏิบัติการอื่นใดที่จำเป็นเพื่อให้ต้องด้วยสุขลักษณะตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๘ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๘
(๒)
อาหารสดที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องเป็นอาหารสดที่มีคุณภาพดี
สะอาด ปลอดภัยต่อผู้บริโภค รวมทั้งมีการเก็บรักษาในอุณหภูมิที่เหมาะสม
และเก็บเป็นสัดส่วนมีการปกปิดไม่วางบนพื้นหรือบริเวณที่อาจทำให้อาหารปนเปื้อนได้
(๓)
อาหารแห้งที่นำมาจำหน่าย หรือนำมาประกอบ ปรุงอาหารเพื่อจำหน่ายต้องสะอาด ปลอดภัย
ไม่มีการปนเปื้อนและมีการเก็บอย่างเหมาะสม
(๔)
อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท เครื่องปรุงรส และวัตถุเจือปนอาหารต้องปลอดภัย
ได้มาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๕)
อาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องเก็บในภาชนะที่สะอาด ปลอดภัย และมีการป้องกันการปนเปื้อน
วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๖)
น้ำดื่มและเครื่องดื่มที่นำมาจำหน่ายต้องมีคุณภาพและมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร โดยบรรจุในภาชนะที่สะอาดมีการปกปิด
และป้องกันการปนเปื้อน วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๗)
น้ำดื่มหรือเครื่องดื่มในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕
เซนติเมตร และต้องทำความสะอาดพื้นผิวภายนอกของภาชนะบรรจุให้สะอาดก่อนนำมาจำหน่าย
(๘)
น้ำแข็งสำหรับบริโภคต้องสะอาดมีคุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
มีการเก็บในภาชนะที่สะอาด สภาพดี มีฝาปิด วางสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๕ เซนติเมตร
ปากขอบภาชนะสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
และไม่วางในบริเวณที่อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อน
รวมทั้งต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่รวมกับน้ำแข็งสำหรับบริโภค
(๙)
ใช้อุปกรณ์ที่สะอาด มีด้าม สำหรับคีบหรือตักน้ำแข็งสำหรับบริโภคโดยเฉพาะ
(๑๐)
ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องปรุงรส วัตถุเจือปนอาหาร เครื่องดื่ม
และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ ต้องสะอาดและทำจากวัสดุที่ปลอดภัย
เหมาะสมกับอาหารแต่ละประเภท มีสภาพดี
ไม่ชำรุดและมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๑)
จัดเก็บภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ไว้ในภาชนะที่สะอาด สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
หรือมีการป้องกันการปนเปื้อนที่เหมาะสม
(๑๒)
ตู้อบ เตาอบ เตาไมโครเวฟต้องสะอาด
มีประสิทธิภาพ ปลอดภัย สภาพดี ไม่ชำรุด
(๑๓)
ภาชนะ อุปกรณ์ เครื่องใช้ที่รอการล้าง
และเศษอาหารต้องเก็บในที่ที่สามารถป้องกันสัตว์และแมลงนำโรคได้
(๑๔)
ล้างภาชนะอุปกรณ์และเครื่องใช้ทุกประเภทให้สะอาดโดยใช้สารทำความสะอาดที่ปลอดภัย
(๑๕)
น้ำใช้และภาชนะบรรจุน้ำใช้ต้องสะอาดปลอดภัย
(๑๖)
ผู้สัมผัสอาหารต้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
ไม่เป็นโรคติดต่อหรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ หรือไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
ได้แก่ อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
หากเจ็บป่วยต้องหยุดปฏิบัติงานและรักษาตัวให้หายก่อนจึงกลับมาปฏิบัติงานต่อไป
(๑๗)
ผู้สัมผัสอาหารต้องแต่งกายสะอาดและเป็นแบบที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนสู่อาหารได้ และสวมผ้ากันเปื้อนที่สะอาด
สวมรองเท้าหุ้มส้นมีสิ่งปกปิดเส้นผมมิให้ตกลงปนเปื้อนในอาหาร
(๑๘)
ผู้สัมผัสอาหารต้องล้างมือและปฏิบัติตนในการเตรียม ปรุง ประกอบ จำหน่าย และเสิร์ฟอาหาร
ให้ถูกสุขลักษณะ รักษาความสะอาดมือและเล็บ
ถ้ามีบาดแผลหรือถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๑๙)
ห้ามผู้สัมผัสอาหารสูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงหรือจำหน่ายอาหารหรือไม่ไอจามรดบนอาหารและไม่กระทำการใด ๆ
ที่จะทำให้เกิดการปนเปื้อนต่ออาหารหรือก่อให้เกิดโรคได้
(๒๐)
ต้องมีการป้องกันอันตรายและป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๒๑)
ห้ามถ่าย เททิ้งน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันจากการล้างเครื่องมือ เครื่องใช้
ภาชนะและอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารลงในท่อหรือทางระบายน้ำหรือในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๙ ห้ามผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าประกอบกิจการเมื่อมีเหตุอันควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อหรือเป็นพาหะของโรคติดต่อ
ข้อ
๑๐ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีหน้าที่ควบคุมดูแลที่หรือทางสาธารณะเพื่อประโยชน์ใช้สอยของประชาชนทั่วไป
ห้ามมิให้ผู้ใดจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติหรือเร่ขาย
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาตตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นระบุชนิด หรือประเภทของสินค้า
ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้าและสถานที่ที่จะจัดวางสินค้าเพื่อจำหน่ายในกรณีที่จะมีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
รวมทั้งจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดตามที่เห็นสมควรไว้ในใบอนุญาตด้วยก็ได้
การเปลี่ยนแปลงชนิดหรือประเภทของสินค้า
ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้าหรือสถานที่จัดวางสินค้าให้แตกต่างไปจากที่ระบุไว้ในใบอนุญาตจะกระทำได้ต่อเมื่อผู้รับใบอนุญาตได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้จดแจ้งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวไว้ในใบอนุญาตแล้ว
ข้อ
๑๑ ผู้ใดประสงค์จะจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
ใบรับรองแพทย์ของผู้รับใบอนุญาต และผู้ช่วยจำหน่าย
(กรณีจำหน่ายอาหารและ/หรือเครื่องดื่ม)
(๔)
รูปถ่ายหน้าตรงครึ่งตัว ไม่สวมหมวก ไม่สวมแว่นตาดำ ขนาด ๑x๑ นิ้ว
ของผู้รับใบอนุญาต และผู้ช่วยจำหน่าย คนละ ๓ รูป เพื่อติดไว้ในทะเบียน ๑ รูป
ในใบอนุญาต ๑ รูป และบัตรสุขลักษณะประจำตัวอีก ๑ รูป
(๕)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๒ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้องครบถ้วน ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนดโดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จพร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๑๓ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๑๔ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๑๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๑๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๑๗ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๘ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวง หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๑๙ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว
ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๐ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๒ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ของราชการส่วนท้องถิ่น
ข้อ
๒๓ ผู้ใดฝ่าฝืนคำสั่งของเจ้าพนักงานหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๔ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
อุดร บุญจันทร์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๗๕/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,123 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงและนายอำเภอบ้านแพ้ว
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้ในข้อบัญญัตินี้ซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใด ซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
มูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ หมายความว่า
มูลฝอยทั่วไปที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่หรือนำมาผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ได้ เช่น แก้ว
กระดาษ โลหะ พลาสติก
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน หมายความว่า
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนตามกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนตามที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
น้ำชะมูลฝอย หมายความว่า
ของเหลวที่ไหลชะผ่านหรือของเหลวที่ออกมาจากมูลฝอยซึ่งอาจประกอบด้วยสารละลายหรือสารแขวนลอยผสมอยู่
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่า
ข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นที่ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้มีอำนาจปฏิบัติการตามข้อบัญญัตินี้
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
ให้เป็นอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่งองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับ
ประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้
และข้อ ๑๐ มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขนหรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าว
แจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขนหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
มอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงและระเบียบปฏิบัติได้ตามความจำเป็น
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขนหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงมอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่องค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๘ เพื่อประโยชน์ในการรักษาความสะอาดและการจัดระเบียบในการเก็บ
ขนและกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
ในกรณีที่ยังไม่มีกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
การจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ ดังต่อไปนี้
(๑)
ห้ามให้ผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง กอง หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในที่หรือทางสาธารณะ
นอกจากในที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงจัดไว้ให้
(๒)
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ต้องจัดให้มีที่รองรับสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หรือสิ่งเปรอะเปื้อนที่ถูกสุขลักษณะอย่างเพียงพอและเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๓)
ห้ามให้ผู้ใดลักลอบ หรือทำการถ่าย เท ทิ้ง กอง หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในอาคาร
สถานที่ หรือที่ดินว่างอันเป็นของเอกชนทั้งของตนเองหรือบุคคลอื่น
(๔)
ห้ามให้ผู้ใดทำการขน คุ้ย เขี่ย หรือขุดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในที่รองรับ รถขน
เรือขน หรือสถานที่สาธารณะอื่นใดขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
เว้นแต่จะเป็นการกระทำของเจ้าหน้าที่องค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
ในการปฏิบัติหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมาย
(๕)
หากผู้ครอบครองอาคาร สถานที่ หรือที่ดินว่างเปล่าปล่อยให้มีมูลฝอยสะสมจนก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญ
ผู้ครอบครองอาคารหรือที่ดินว่างเปล่านั้นจะต้องทำการจัดเก็บ ขน
และกำจัดตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นภายในระยะเวลาที่กำหนด
เมื่อพ้นกำหนดระยะเวลาดังกล่าวแล้ว หากผู้ครอบครองอาคาร สถานที่
หรือที่ดินว่างเปล่านั้น ยังคงเพิกเฉย ละเลย
หรือกระทำการไม่แล้วเสร็จโดยไม่มีเหตุอันสมควร หรือไม่เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น ให้เจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงทำการเก็บขนสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยอันเป็นเหตุเดือดร้อนรำคาญจากสถานที่ดังกล่าว
และผู้ครอบครองอาคาร
สถานที่หรือที่ดินว่างเปล่านั้นต้องเสียค่าธรรมเนียมตามอัตราที่กำหนดท้ายข้อบัญญัตินี้
(๖)
ห้ามเจ้าของหรือผู้ครอบครองโรงงานอุตสาหกรรม ทิ้งกากอุตสาหกรรม
และของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานปะปนรวมไปกับมูลฝอยทั่วไป
ข้อ
๙ ห้ามให้ผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๐ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน หรือข้าราชการ หรือพนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร หรือใบอนุญาตตามกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๔)
เอกสารหรือหลักฐานแสดงสถานที่รับกำจัดมูลฝอยทั่วไปที่ได้รับใบอนุญาต และมีการดำเนินกิจการที่ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลโดยมีหลักฐานสัญญาว่าจ้างระหว่างผู้ขนกับผู้กำจัดมูลฝอย
(๕)
เสนอแผนการดำเนินงานในการเก็บขนมูลฝอยที่แสดงรายละเอียดขั้นตอนการดำเนินงาน
ความพร้อมด้านกำลังคน งบประมาณ วัสดุอุปกรณ์ และวิธีการบริหารจัดการ
(๖)
เอกสารและหลักฐานอื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงประกาศกำหนด
ข้อ
๑๑ ผู้ขอรับใบอนุญาตตามข้อ ๑๐
จะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑)
ต้องมีพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล (รถดูดส้วม) ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(๑.๑.๑)
ได้รับอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๑.๑.๒)
ส่วนของรถที่ใช้ขนถ่ายสิ่งปฏิกูลต้องปกปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงพาหะนำโรคได้
มีฝาปิด - เปิดอยู่ด้านบน
(๑.๑.๓)
มีปั๊มดูดสิ่งปฏิกูลและติดตั้งมาตรวัดปริมาณของสิ่งปฏิกูลด้วย
(๑.๑.๔)
ท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลต้องอยู่ในสภาพที่ดี ไม่รั่วซึม
(๑.๑.๕)
มีอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำรถ เช่น ถังตักน้ำ ไม้กวาด น้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซน
๕%)
(๑.๑.๖)
ต้องจัดให้มีการแสดงข้อความที่ตัวพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลให้รู้ว่าเป็นพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล
เช่น รถดูดสิ่งปฏิกูล เป็นต้น
และต้องแสดงเลขทะเบียนใบอนุญาตประกอบกิจการ ชื่อหน่วยงานที่เป็นผู้ออกใบอนุญาต
ชื่อบริษัทหรือเจ้าของกิจการด้วยตัวอักษรไทย
ซึ่งมีขนาดที่เห็นได้ชัดเจนตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงประกาศกำหนด
(๑.๒)
ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง
สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๑.๓)
กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลของตนเองต้องแสดงหลักฐานว่าจะนำสิ่งปฏิกูลไปกำจัด
ณ แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๒)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๑)
มีเอกสารสิทธิในที่ดินที่ใช้กำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๒)
มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลตามหลักสุขาภิบาล
(๒.๒.๑)
ที่ไม่ก่อให้เกิดปนเปื้อนหรือการแพร่กระจายเชื้อโรคไปยังพื้นดิน แหล่งน้ำ
น้ำใต้ดิน พืชผลทางการเกษตร
(๒.๒.๒)
ไม่เป็นแหล่งอาหารและแหล่งเพาะพันธุ์ของแมลงและสัตว์พาหะนำโรค
(๒.๒.๓)
ไม่เป็นที่น่ารังเกียจ ไม่ก่อให้เกิดกลิ่นเหม็น สกปรกหรือก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
(๓)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนมูลฝอย
(๓.๑)
หลักเกณฑ์ด้านยานพาหนะขนมูลฝอย ต้องมีลักษณะดังนี้
(๓.๑.๑)
ตัวถังบรรจุมูลฝอยมีความแข็งแรงทนทาน ไม่รั่วซึม มีลักษณะปกปิด เป็นแบบที่ง่ายต่อการบรรจุ
ขนถ่าย และทำความสะอาดง่าย
(๓.๑.๒)
มีการป้องกันหรือมีการติดตั้งภาชนะรองรับน้ำจากมูลฝอย
เพื่อมิให้รั่วไหลตลอดการปฏิบัติงาน
และนำน้ำเสียจากมูลฝอยไปบำบัดในระบบบำบัดน้ำเสีย
(๓.๑.๓)
มีสัญลักษณ์หรือสัญญาณไฟวับวาบติดไว้ประจำยานพาหนะ ชนิดไม่ก่อให้เกิดความรำคาญและสามารถมองเห็นได้ในระยะไกล
เปิดให้สัญญาณขณะปฏิบัติงานเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
(๓.๑.๔)
ยานพาหนะขนมูลฝอยต้องมีความปลอดภัยสำหรับการปฏิบัติงาน
ระดับที่ขนถ่ายมูลฝอยใส่ในตัวถังยานพาหนะต้องไม่สูงเกินไป หรืออยู่ในระดับที่ปลอดภัยต่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานในขณะปฏิบัติงาน
(๓.๒)
หลักเกณฑ์ด้านผู้ขับขี่และผู้ปฏิบัติงานประจำยานพาหนะขน
(๓.๒.๑)
ได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี
(๓.๒.๒)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงาน
ในขณะทำหน้าที่เกี่ยวกับการเก็บขนมูลฝอย
(๔)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอย
(๔.๑)
มีเอกสารสิทธิในที่ดินที่ใช้กำจัดมูลฝอย
(๔.๒)
หลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะการกำจัดมูลฝอยต้องกำจัดมูลฝอยโดยวิธีใดวิธีหนึ่งหรือหลายวิธีดังต่อไปนี้
แต่วิธีการนี้ไม่นำไปใช้กับมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชนและของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
หรือเว้นแต่จะมีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น
(๔.๒.๑)
การฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล
(๔.๒.๒)
การเผาในเตาเผา
(๔.๒.๓)
การหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพ
(๔.๒.๔)
การจัดการแบบผสมผสาน
(๔.๒.๕)
วิธีอื่นตามที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
(๔.๓)
ต้องทำการศึกษาความเหมาะสมและออกแบบเบื้องต้นก่อนทำการก่อสร้างระบบกำจัดมูลฝอย
และมีมาตรการควบคุมกำกับการดำเนินงานกำจัดมูลฝอยในแต่ละวิธีให้เป็นไปตามสุขลักษณะการจัดการมูลฝอยเพื่อป้องกันไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
(๔.๔)
การกำจัดมูลฝอยต้องไม่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม ซึ่งมีวิธีดำเนินการดังนี้
(๔.๔.๑)
การกำจัดมูลฝอยด้วยวิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ไม่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ และชั้นที่ ๒
ห่างจากสนามบิน บ่อน้ำดื่ม โรงงานผลิตน้ำประปา สถานศึกษา ศาสนสถาน โบราณสถาน
หรือแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ ในกรณีเป็นพื้นที่ลุ่มที่มีโอกาสเกิดน้ำท่วมฉับพลัน
หรือน้ำป่าไหลหลากต้องมีมาตรการป้องกันและแก้ไขเพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม
๒)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่ฝังกลบ จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้
ถนน รางระบายน้ำผิวดิน เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการฝังกลบ และปัญหากลิ่นรบกวน
๓)
มีระบบป้องกันการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินจากน้ำชะมูลฝอย
โดยมีการบดอัดก้นบ่อด้านล่างและด้านข้างให้แน่นและปูด้วยแผ่นวัสดุกันซึม
๔)
มีระบบรวบรวมน้ำชะมูลฝอยจากก้นบ่อเพื่อส่งไปยังระบบบำบัดน้ำเสียที่สามารถป้องกันการปนเปื้อนน้ำใต้ดิน
และมีกระบวนการบำบัดน้ำชะมูลฝอย ให้ได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
๕)
มีการกลบทับหน้ามูลฝอยรายวันด้วยดินหรือวัสดุกลบทับอื่น
และปิดการฝังกลบเมื่อบ่อฝังกลบเต็ม โดยปิดทับหน้าบ่อฝังกลบด้วยดินหน้าอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร หรือวัสดุอื่นที่เหมาะสมเพื่อป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
รวมทั้งไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
๖)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
๗)
ต้องมีระบบรวบรวมและระบายก๊าซออกจากหลุมฝังกลบและมีระบบเผาทำลายก๊าซ
หรือมีระบบการนำก๊าซไปใช้ประโยชน์เป็นเชื้อเพลิงหรือใช้ประโยชน์อย่างอื่น
๘)
มีบ่อสำหรับตรวจสอบการปนเปื้อนของน้ำใต้ดิน และในระหว่างการดำเนินการฝังกลบให้รายงานผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำทุก
๖ เดือน กรณีที่มีการปิดบ่อฝังกลบแล้ว ให้มีการตรวจสอบปีละ ๑ ครั้ง
ติดต่อกันเป็นระยะเวลา ๕ ปี
(๔.๔.๒)
การกำจัดมูลฝอยด้วยวิธีการเผาในเตาเผาต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๔.๓
มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับกระบวนการเผามูลฝอย
มีการระบายอากาศและแสงสว่างที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
๒)
มีที่พักรวมมูลฝอยที่ต้องด้วยสุขลักษณะดังนี้
(ก)
เป็นอาคารหรือเป็นห้องแยกเป็นสัดส่วนเฉพาะ สามารถบรรจุมูลฝอยได้ ไม่น้อยกว่า ๒ วัน
มีการแยกเก็บมูลฝอยเป็นสัดส่วน ตั้งอยู่ในสถานที่สะดวกต่อการเก็บรวบรวม ขนถ่าย
อยู่ห่างจากแหล่งน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคและสถานที่ประกอบอาหาร
(ข)
พื้น ผนัง เรียบ ทำด้วยวัสดุที่ทนทาน ทำความสะอาดง่าย
มีลักษณะปิดมิดชิดสามารถป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรค การระบายอากาศดี
(ค)
มีรางหรือท่อระบายน้ำทิ้ง
เชื่อมต่อกับระบบบำบัดน้ำเสีย เว้นแต่อาคารไม่ถูกบังคับให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย
(ง)
ประตูกว้างเพียงพอให้สามารถเคลื่อนย้ายมูลฝอย ได้โดยสะดวก
(จ)
มีการกำหนดขอบเขตบริเวณที่ตั้งสถานที่พักรวมมูลฝอย มีข้อความที่มีขนาดเห็นได้ชัดเจนว่า
ที่พักรวมมูลฝอยทั่วไป และมีการดูแลรักษาความสะอาดอย่างสม่ำเสมอ
อย่างน้อยสัปดาห์ละ ๑ ครั้ง
๓)
มีพื้นที่ฉนวนโดยรอบภายในอาณาเขตของสถานที่เผามูลฝอย
จัดเป็นพื้นที่สำหรับปลูกต้นไม้ ถนน รางระบายน้ำผิวดิน
เพื่อลดปัญหาด้านทัศนียภาพจากการเผา และปัญหากลิ่นรบกวน
๔)
ต้องเผามูลฝอยที่อุณหภูมิไม่ต่ำกว่า ๘๕๐ องศาเซลเซียส
และมีระบบควบคุมคุณภาพอากาศที่ปล่อยออกจากปล่องเตาเผามูลฝอยให้ได้มาตรฐานควบคุมการปล่อยทิ้งอากาศเสียจากเตาเผามูลฝอยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
๕)
มีการป้องกันกลิ่น การปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
๖)
มีการบำบัดน้ำเสียจากระบบกำจัด และน้ำเสียใด ๆ
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในสถานที่กำจัดให้ได้มาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
๗)
มีการกำจัดเถ้าหนัก โดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาลที่มีการป้องกันน้ำชะเถ้าปนเปื้อนแหล่งน้ำผิวดินและใต้ดิน
และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าหนักที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและมีมาตรการในการนำเถ้าหนักออกไปกำจัดเป็นประจำ
๘)
มีการกำจัดเถ้าเบาโดยใช้วิธีการฝังกลบอย่างปลอดภัยตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
และต้องมีพื้นที่สำหรับเก็บเถ้าเบาที่มีการป้องกันผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
และมีมาตรการในการนำเถ้าเบาออกไปกำจัดเป็นประจำ
(๔.๔.๓)
การกำจัดมูลฝอยด้วยวิธีการหมักทำปุ๋ยและการหมักทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ดังนี้
๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม ให้เป็นไปตามผลการศึกษาในข้อ ๔.๓
๒)
อาคารคัดแยกมูลฝอย
มีขนาดพื้นที่เหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่นำมาหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพ
มีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารคัดแยกมูลฝอยที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
๓)
มีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยในอาคารคัดแยกมูลฝอยและอาคารระบบหมักทำปุ๋ย
๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
๕)
มูลฝอยจากการคัดแยกส่วนที่หมักทำปุ๋ยหรือหมักทำก๊าซชีวภาพไม่ได้
ต้องมีระบบกำจัดหรือส่งไปกำจัดโดยวิธีการฝังกลบอย่างถูกหลักสุขาภิบาล หรือการเผาในเตาเผา
หรืออาจมีการนำมูลฝอยนำกลับมาใช้ใหม่ได้ไปใช้ประโยชน์
๖)
ต้องบำบัดน้ำชะมูลฝอย น้ำเสียจากสถานที่คัดแยกและสถานที่หมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพให้ได้คุณภาพมาตรฐานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
๗)
กรณีหมักทำก๊าซชีวภาพ บ่อหมักต้องเป็นระบบปิด มีการนำก๊าซชีวภาพไปใช้ประโยชน์
และมีระบบเผาก๊าซทิ้งกรณีระบบการใช้ประโยชน์จากก๊าซชีวภาพหยุดการทำงาน
(๔.๔.๔)
การกำจัดมูลฝอยด้วยวิธีการแบบผสมผสาน ซึ่งระบบกำจัดใช้วิธีการกำจัดมากกว่า ๑
วิธีตามข้อ ๔.๑ ต้องดำเนินการให้ถูกสุขลักษณะและมีหลักเกณฑ์ดังนี้
๑)
สถานที่ตั้งเหมาะสม มีขนาดเหมาะสมกับปริมาณมูลฝอยที่กำจัด
๒)
ในกรณีที่มีอาคารคัดแยกมูลฝอย และอาคารอื่น ๆ ของระบบกำจัดมูลฝอยต้องมีการระบายอากาศและแสงสว่างในอาคารที่เพียงพอต่อการปฏิบัติงาน
๓)
ต้องมีระบบบำบัดกลิ่นจากมูลฝอยในอาคารคัดแยกมูลฝอยและอาคารอื่น ๆ
๔)
มีระบบป้องกันการปลิวของมูลฝอย ฝุ่นละอองจากการดำเนินงาน ความสั่นสะเทือน
เสียงดังรบกวน เหตุรำคาญและผลกระทบอื่น ๆ ที่อาจเกิดขึ้นต่อชุมชน
ตลอดจนไม่เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์และแมลงพาหะนำโรค
๕)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการเผาในเตาเผา ดำเนินการเผาให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๔.๔.๒
๖)
ในกรณีที่มีหรือใช้ระบบกำจัดโดยการหมักทำปุ๋ยหรือทำก๊าซชีวภาพจะต้องดำเนินการให้ต้องด้วยสุขลักษณะและหลักเกณฑ์ตามข้อ
๔.๔.๓
(๔.๕)
หลักเกณฑ์ด้านคุณสมบัติผู้ปฏิบัติงานดังนี้
(๔.๕.๑)
ต้องจัดให้มีเจ้าหน้าที่ควบคุม กำกับในการจัดการมูลฝอย อย่างน้อย ๒ คน
โดยคนหนึ่งต้องมีคุณสมบัติสำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่าในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์ในด้านสาธารณสุข
ด้านสุขาภิบาล หรือด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมด้านใดด้านหนึ่ง
ส่วนอีกคนหนึ่งต้องมีคุณสมบัติสำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีหรือเทียบเท่าในสาขาวิชาวิศวกรรมศาสตร์
ในด้านสุขาภิบาล วิศวกรรมสิ่งแวดล้อม หรือวิศวกรรมเครื่องกลด้านใดด้านหนึ่ง
เว้นแต่จะมีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น
(๔.๕.๒)
ผู้ปฏิบัติงานที่ทำหน้าที่กำจัดมูลฝอยต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปีและผ่านการฝึกอบรมให้มีความรู้ด้านสุขอนามัยและความปลอดภัยจากการทำงาน
(๔.๕.๓)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลที่เหมาะสมสำหรับผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอย
รวมทั้งอุปกรณ์หรือเครื่องมือป้องกันอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติงาน
มีอุปกรณ์และเครื่องมือป้องกันอัคคีภัย
ตลอดจนเครื่องมือปฐมพยาบาลติดตั้งไว้ในบริเวณสถานที่กำจัดมูลฝอยด้วย
ข้อ
๑๒ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๓ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๔ ในการดำเนินกิจการผู้ได้รับใบอนุญาตต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑)
ขณะทำการดูดสิ่งปฏิกูลต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๑.๒)
ทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูล
โดยหลังจากดูดสิ่งปฏิกูลเสร็จแล้วให้ทำการดูดน้ำสะอาดจากถังเพื่อล้างภายในท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูล
และทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลด้านนอกที่สัมผัสสิ่งปฏิกูลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค
(เช่น ไลโซน ๕%)
(๑.๓)
ทำความสะอาดยานพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง
หลังจากที่ออกปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลแล้ว
สำหรับน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือกำจัดด้วยวิธีการที่ถูกสุขลักษณะก่อนปล่อยทิ้งสู่สาธารณะ
(๑.๔)
กรณีที่มีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราด ให้ทำการฆ่าเชื้อโรคด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น
ไลโซน ๕%) แล้วทำการล้างด้วยน้ำสะอาด
(๑.๕)
มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
(๒)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๑)
ดำเนินงานระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลตามหลักสุขาภิบาลตามประเภทของระบบกำจัด
(๒.๒)
ขณะปฏิบัติงานต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๒.๓)
มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานกำจัดสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
(๓)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนมูลฝอย
(๓.๑)
ขณะทำการเก็บ
ขนมูลฝอยต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๓.๒)
ทำความสะอาดพาหนะเก็บ ขนมูลฝอย อย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง
หลังจากที่ออกปฏิบัติงานเก็บ ขนมูลฝอยแล้ว สำหรับน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือกำจัดด้วยวิธีการที่ถูกสุขลักษณะก่อนปล่อยทิ้งสู่แหล่งน้ำสาธารณะ
(๓.๓)
กรณีที่มีมูลฝอยตกหล่นบนทางสาธารณะให้จัดการเก็บให้เรียบร้อย
(๓.๔)
มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานเก็บ ขนมูลฝอย อย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
(๔)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอย
(๔.๑)
ดำเนินงานระบบกำจัดมูลฝอยตามหลักสุขาภิบาลตามประเภทของระบบกำจัด
(๔.๒)
ต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง
และรองเท้าหนังยางหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๔.๓)
มีการตรวจสุขภาพแก่ผู้ปฏิบัติงานกำจัดมูลฝอยอย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
(๔.๔)
ให้นำความในข้อ ๑๑ (๔) มาบังคับใช้โดยอนุโลม
ข้อ
๑๕ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้นำความในข้อ
๑๑ ข้อ ๑๒ ข้อ ๑๓ และข้อ ๑๔ ให้นำมาบังคับใช้โดยอนุโลม
ข้อ
๑๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง
ค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๗ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
ข้อ
๑๘ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๐ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๑ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๒ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๓ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๔ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๕ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ที่อยู่นอกเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขน
สิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงหรือเขตพื้นที่การให้บริการของผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขนสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการเก็บ
ขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๖ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่น
เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา ๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๗ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๘ ผู้ใดที่รับอนุญาตเก็บ ขน
หรือกำจัดมูลฝอยก่อนวันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ให้ดำเนินการไปจนกว่าใบอนุญาตจะสิ้นอายุ
เมื่อต่ออายุใบอนุญาตให้ปฏิบัติให้เป็นไปตาม หลักเกณฑ์
วิธีการที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัติ
ข้อ
๒๙ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพงมีหน้าที่รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกข้อบังคับ ระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๗
ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สมาน ชุ่มเพี้ยน
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอำแพง
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๑๖๙/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,124 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติมประกอบมาตรา ๔๐ มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘
มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมและนายอำเภอกงไกรลาศ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ ๓ บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้
หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร
สถานที่หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที
ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับการบริโภค ณ ที่นั้น
หรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่หรือบริเวณใด
ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะ ที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใดซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปทำ
ประกอบหรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ผู้ใดจะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดต้องได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้าสถานที่ดังกล่าวมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอหนังสือรับรองการแจ้งก่อนการจัดตั้ง
ข้อ
๖ ผู้ใดประสงค์จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารต้องจัดสถานที่ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเงื่อนไขตามลักษณะของกิจการ
ดังต่อไปนี้
ก.
สถานที่สะสมอาหาร
(๑)
ไม่อยู่ในบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
พื้นทำด้วยวัตถุถาวร ทำความสะอาดง่าย
(๓)
จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมกำหนด
(๔)
จัดให้มีแสงสว่างและทางระบายอากาศเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมกำหนด
(๕)
จัดให้มีส้วมจำนวนเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมกำหนด
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเพียงพอ
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ
และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข.
สถานที่จำหน่ายอาหาร
(๑)
จัดสถานที่ตามที่กำหนดใน ก. (๑) - (๖)
(๒)
จัดให้มีโต๊ะ เก้าอี้ หรือที่นั่งอย่างอื่นซึ่งมีสภาพแข็งแรง สะอาด
และเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เสมอ
(๓)
ผนังและบริเวณที่ปรุงอาหารต้องมีพื้นที่ทำความสะอาดง่าย
(๔)
จัดให้มีภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำ ประกอบ ปรุง เก็บ
และการบริโภคอาหารไว้ให้เพียงพอ ปลอดภัย และถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมกำหนด
(๕)
จัดให้มีบริเวณและที่สำหรับทำความสะอาดภาชนะตลอดจนอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ
ให้เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะเพื่อใช้ในการนั้นโดยเฉพาะ
(๖)
จัดให้มีที่สำหรับล้างมือพร้อมอุปกรณ์จำนวนเพียงพอ
(๗)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
รวมทั้งป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง
และเก็บอาหาร
(๘)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ
และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อ
๗ ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคาร หรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมประกาศกำหนด
ข้อ
๘ ผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับรองการแจ้ง
จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะของอาหาร
กรรมวิธีการจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง เก็บ รักษาอาหาร ตลอดจนสุขลักษณะของภาชนะ
อุปกรณ์น้ำใช้ และของใช้อื่น ๆ รวมทั้งสุขลักษณะส่วนบุคคลของผู้จำหน่ายอาหาร
ผู้ปรุงอาหาร ผู้ให้บริการ ดังต่อไปนี้
(๑)
วางเก็บอาหารก่อนปรุงในที่สะอาดถูกสุขลักษณะ
รวมทั้งจัดให้มีการป้องกันสัตว์นำโรคในสถานที่นั้น
(๒)
ใช้เครื่องปกปิดอาหาร รวมทั้งภาชนะและอุปกรณ์ เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำ
ประกอบ ปรุง เก็บอาหาร เพื่อป้องกันฝุ่นละอองและสิ่งที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ตลอดจนรักษาเครื่องปกปิดนั้นให้สะอาดใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๓)
น้ำแข็งสำหรับใช้บริโภคต้องจัดเก็บไว้ในภาชนะที่ถูกสุขลักษณะสามารถป้องกันสิ่งปนเปื้อนได้
และห้ามนำอาหารหรือสิ่งของอื่นใดแช่หรือเก็บรวมกันไว้ด้วย
(๔)
การทุบ การบดน้ำแข็งต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะ และสะอาดอยู่เสมอ
รวมทั้งป้องกันมิให้เสียงเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
ในกรณีที่มีผ้าเช็ดหน้าให้บริการต้องทำความสะอาดโดยวิธีผ่านความร้อนฆ่าเชื้อโรคหรือกรรมวิธีอื่นใดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖)
จัดให้มีน้ำสะอาดไว้เพียงพอ
(๗)
ใช้ภาชนะหรือวัตถุที่สะอาด ปลอดภัยสำหรับปรุง ใส่ หรือห่ออาหารหรือน้ำแข็ง โดยรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๘)
ผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ปรุงอาหาร
และผู้ให้บริการต้องแต่งกายให้สะอาดและปฏิบัติตนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะส่วนบุคคล
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบัญญัติ
และคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อ
๙ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๐ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๑ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๗ และข้อ ๘ ด้วย
ข้อ
๑๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๑๔ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๑๕ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๖ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๑๗ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๘ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๑๙ ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมประกาศกำหนด
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้ง
ให้ออกใบรับแก่ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการตามที่แจ้งได้ชั่วคราวในระหว่างเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจการแจ้งให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ตามวรรคหนึ่ง
ถ้าการแจ้งเป็นไปโดยถูกต้องให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ในใบรับแจ้งหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้งหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ในกรณีที่การแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งของผู้แจ้งเป็นอันสิ้นผล
แต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับการแจ้งซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ตามวรรคหนึ่ง
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ดำเนินกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ ๒๑ ในกรณีที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนและการออกใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งสูญหายให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๒ เมื่อผู้แจ้งประสงค์จะเลิกกิจการหรือโอนการดำเนินกิจการให้แก่บุคคลอื่นให้แจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบด้วย
ข้อ ๒๓ ในกรณีที่ผู้ดำเนินกิจการใดดำเนินกิจการตามที่ระบุไว้ในข้อบัญญัตินี้โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเคยได้รับโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ เพราะเหตุที่ฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแล้วครั้งหนึ่ง
ยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นต่อไป
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปีก็ได้
ข้อ
๒๔ ผู้แจ้งมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมการแจ้งตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มาแจ้งและภายในระยะเวลาสามสิบวันก่อนวันครบรอบปีของทุกปีตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๕ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อ
๒๖ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๒๗ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๐
วิชัย ชิตยวงษ์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่อใบอนุญาตตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
๓. ใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายหรือสถานที่สะสมอาหาร
๔. ใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร (แบบ สอ. ๔)
๕. หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
(แบบ สอ. ๖)
๖. คำขอรับใบแทนใบอนุญาต
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๔/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,125 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ว่าด้วยการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติมประกอบมาตรา ๔๓ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา
๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมและนายอำเภอกงไกรลาศ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สินค้า หมายความว่า สิ่งของที่ซื้อขายกัน
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๕ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีหน้าที่ควบคุมดูแลที่หรือทางสาธารณะเพื่อประโยชน์ใช้สอยของประชาชนทั่วไป
ห้ามมิให้ผู้ใดจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติหรือเร่ขาย
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาตตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นระบุชนิด หรือประเภทของสินค้า ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้า
และสถานที่ที่จะจัดวางสินค้าเพื่อจำหน่ายในกรณีที่จะมีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
รวมทั้งจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดตามที่เห็นสมควรไว้ในใบอนุญาตด้วยก็ได้
การเปลี่ยนแปลงชนิดหรือประเภทของสินค้า
ลักษณะวิธีการจำหน่ายสินค้าหรือสถานที่จัดวางสินค้าให้แตกต่างไปจากที่ระบุไว้ในใบอนุญาตจะกระทำได้ต่อเมื่อผู้รับใบอนุญาตได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้จดแจ้งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวไว้ในใบอนุญาตแล้ว
ข้อ
๖ ในการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
แต่งกายสะอาดและสุภาพเรียบร้อย
(๒)
ให้จัดวางสินค้าที่จำหน่ายบนแผงวางสินค้าหรือจัดวางในลักษณะอื่นตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๓)
แผงวางสินค้าทำด้วยวัสดุที่มีความแข็งแรงและมีความสูงตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๔)
จัดวางสินค้าและสิ่งของใด ๆ ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ไม่ยื่นล้ำออกนอกบริเวณที่กำหนด ทั้งนี้
รวมทั้งตัวของผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าด้วย
(๕)
ดูแลรักษาความสะอาดบริเวณที่จำหน่ายสินค้าในระหว่างการจำหน่ายอยู่เสมอ
(๖)
ห้ามมิให้กระทำการใด ๆ ที่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น เช่น
การใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้า เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุเทป เป็นต้น
(๗)
เมื่อเสร็จสิ้นการจำหน่ายทุกครั้งต้องเก็บสินค้าและสิ่งของใด ๆ
ที่เกี่ยวข้องจากบริเวณที่จำหน่ายให้เรียบร้อยโดยไม่ชักช้า
(๘)
หยุดการจำหน่ายสินค้าเพื่อสาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมประกาศกำหนด
(๙)
การอื่นที่จำเป็นเพื่อการรักษาความสะอาดและป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ รวมทั้งการป้องกันมิให้เกิดเหตุรำคาญและการป้องกันโรคติดต่อตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๗ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑) แผงจำหน่ายอาหารทำจากวัสดุที่ทำความสะอาดง่าย มีสภาพดี
เป็นระเบียบ อยู่สูงจากพื้นอย่างน้อง
๖๐ เซนติเมตร
(๒)
อาหารปรุงสุกมีการปกปิดหรือมีการป้องกันสัตว์แมลงนำโรค
(๓)
สารปรุงแต่งอาหารต้องมีเลขสารบบอาหาร (อย.)
(๔) น้ำดื่มต้องเป็นน้ำที่สะอาด ใส่ในภาชนะที่สะอาด
มีการปกปิด มีก๊อกหรือทางเทรินน้ำ
(๕)
เครื่องดื่มต้องใส่ภาชนะที่สะอาด มีการปกปิด
และมีที่ตักที่มีด้ามยาวหรือมีก๊อกหรือทางเทรินน้ำ
(๖)
น้ำแข็งที่ใช้บริโภค
(๖.๑)
ต้องสะอาด
(๖.๒)
เก็บในภาชนะที่สะอาด มีฝาปิด อยู่สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๖.๓)
ที่ตักน้ำแข็งมีด้ามยาว
(๖.๔)
ต้องไม่นำอาหารหรือสิ่งของอย่างอื่นไปแช่ไว้ในน้ำแข็ง
(๗)
ล้างภาชนะด้วยน้ำยาล้างภาชนะ ล้างด้วยน้ำสะอาด ๒ ครั้ง หรือล้างด้วยน้ำไหล และอุปกรณ์การล้างต้องวางสูงจากพื้นอย่างน้อย
๖๐ เซนติเมตร
(๘)
ช้อน ส้อม ตะเกียบ
วางตั้งเอาด้ามขึ้นในภาชนะโปร่งสะอาดหรือวางเป็นระเบียบในภาชนะโปร่งสะอาด
และมีการปกปิด เก็บสูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐ เซนติเมตร
(๙)
มีการรวบรวมมูลฝอยและเศษอาหารเพื่อนำไปกำจัด
(๑๐)
ผู้สัมผัสอาหารแต่งกายสะอาด สวมเสื้อมีแขน ผู้ปรุงต้องผูกผ้ากันเปื้อนและสวมหมวกหรือเน็ทคลุมผม
(๑๑)
ใช้อุปกรณ์ในการหยิบจับอาหารที่ปรุงสำเร็จแล้ว
(๑๒)
ผู้สัมผัสอาหารที่มีบาดแผลที่มือต้องปกปิดแผลให้มิดชิด
ข้อ ๘ ในการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑)
แต่งกายสะอาดและสุภาพเรียบร้อย
(๒)
ไม่ทิ้งมูลฝอยลงในที่หรือทางสาธารณะ
(๓)
ห้ามมิให้กระทำการใด ๆ ที่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น เช่น
การใช้เครื่องขยายเสียง เป็นต้น
(๔)
หยุดการจำหน่ายสินค้าเพื่อสาธารณประโยชน์หรือประโยชน์ของทางราชการตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมประกาศกำหนด
(๕)
การอื่นที่จำเป็นเพื่อการรักษาความสะอาดและป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ รวมทั้งการป้องกันมิให้เกิดเหตุรำคาญและการป้องกันโรคติดต่อตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๙ ในการจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขาย
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๘
(๒)
สวมเสื้อที่มีแขน ใช้ผ้ากันเปื้อนที่สะอาด สวมรองเท้าหุ้มส้น มีสิ่งปกปิดป้องกันเส้นผมมิให้ตกลงในอาหาร
(๓)
รักษาความสะอาดมือและเล็บ ถ้ามีบาดแผลบริเวณมือต้องทำแผลให้เรียบร้อย
(๔)
ไม่สูบบุหรี่ในขณะเตรียม ทำ ประกอบ ปรุงหรือจำหน่ายอาหาร
(๕)
ไม่ไอหรือจามรดบนอาหาร
(๖)
ที่เตรียม ทำ ประกอบ ปรุง และแผงวางจำหน่ายอาหาร ต้องสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐
เซนติเมตร
(๗)
ไม่เททิ้งเศษอาหาร หรือน้ำที่มีเศษอาหารหรือไขมันลงบนพื้นหรือทางระบายน้ำสาธารณะ
(๘)
ใช้ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องมือ เครื่องใช้และอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหารที่สะอาด
(๙)
ปกปิดอาหาร เครื่องปรุงอาหาร ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องมือ เครื่องใช้และอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหาร
เพื่อป้องกันฝุ่นละออง แมลงวันและสัตว์พาหะนำโรคอื่น ๆ
(๑๐)
ใช้น้ำที่สะอาดในการทำ ประกอบ ปรุง แช่หรือล้างอาหาร ภาชนะบรรจุอาหาร เครื่องมือ
เครื่องใช้และอุปกรณ์ในการจำหน่ายอาหาร
(๑๑) จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะอย่างเพียงพอ
และไม่เททิ้งมูลฝอยลงในท่อหรือทางระบายน้ำสาธารณะ
ข้อ ๑๐ ห้ามมิให้ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าประกอบกิจการเมื่อมีเหตุอันควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อหรือเป็นพาหะของโรคติดต่อ
ดังต่อไปนี้
(๑)
วัณโรค
(๒)
อหิวาตกโรค
(๓)
ไข้รากสาดน้อย (ไทฟอยด์)
(๔)
โรคบิด
(๕)
ไข้สุกใส
(๖)
โรคคางทูม
(๗)
โรคเรื้อน
(๘)
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
(๙)
โรคตับอักเสบที่เกิดจากไวรัส
(๑๐)
โรคติดต่ออื่น ๆ ที่ทางราชการกำหนด
ข้อ
๑๑ ผู้ใดประสงค์จะจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมประกาศกำหนด
ข้อ ๑๒ ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไข ที่กำหนดไว้ในข้อ ๖ ถึง ข้อ ๗
ข้อ
๑๓ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๔ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้จำหน่ายสินค้าและผู้ช่วยจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะจะต้องมีบัตรประจำตัวตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมประกาศกำหนด
และจะต้องติดบัตรประจำตัวไว้ที่อกเสื้อด้านซ้ายตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๑๖ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๑ และข้อ ๑๒ ด้วย
ข้อ ๑๗ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๘ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อ
๑๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๐ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๑ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๒ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๓ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๔ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๕ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ ๒๖ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๐
วิชัย ชิตยวงษ์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่อใบอนุญาตการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๑๓/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,126 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ เรื่อง ตลาด พ.ศ. 2559
| ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง ตลาด
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ว่าด้วยตลาด
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๓๕
มาตรา ๓๗ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา
๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะและนายอำเภอเมืองหนองคาย
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ตลาด หมายความว่า สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสดประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
สินค้า หมายความว่า สิ่งของที่ซื้อขายกัน
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทสัตว์ เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ หมายความว่า
อาหารสดประเภทเนื้อสัตว์หรือเนื้อสัตว์ที่มีการชำแหละ ณ แผงจำหน่ายสินค้า
อาหารประเภทปรุงสำเร็จ หมายความว่า
อาหารที่ได้ผ่านการทำ ประกอบหรือปรุงสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้
รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ
สุขาภิบาลอาหาร หมายความว่า
การจัดการและควบคุมปัจจัยต่าง ๆ เพื่อให้อาหารสะอาด ปลอดภัยจากเชื้อโรค
และสารเคมีที่เป็นพิษซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของผู้บริโภค เช่น อาหาร
ผู้สัมผัสอาหาร สถานที่ทำ ประกอบ ปรุง และจำหน่ายอาหาร ภาชนะ อุปกรณ์
สัตว์และแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
การล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล หมายความว่า การทำความสะอาดตัวอาคาร
แผงจำหน่ายสินค้าในตลาด พื้น ผนัง เพดาน ทางระบายน้ำ ตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน
บ่อพักน้ำเสีย ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
และบริเวณตลาดให้สะอาด ไม่มีสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย หยากไย่ ฝุ่นละอองและคราบสกปรก
รวมทั้งให้มีการฆ่าเชื้อ ทั้งนี้
สารเคมีที่ใช้ต้องไม่มีผลกระทบต่อระบบบำบัดน้ำเสียของตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง
ขยายหรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้วจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วย
ความในข้อนี้มิให้ใช้บังคับแก่กระทรวง
ทบวง กรม ราชการส่วนท้องถิ่นหรือองค์กรของรัฐที่ได้จัดตั้งตลาดขึ้นตามอำนาจหน้าที่
แต่ในการดำเนินกิจการตลาดจะต้องปฏิบัติเช่นเดียวกับผู้รับใบอนุญาตตามบทบัญญัติอื่นแห่งข้อบัญญัตินี้และพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ด้วย และให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขเป็นหนังสือให้ผู้จัดตั้งตลาดตามวรรคนี้ปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ข้อ
๖ ตลาดแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท ดังนี้
(๑)
ตลาดประเภทที่ ๑ ได้แก่ ตลาดที่มีโครงสร้างอาคาร และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๘
ถึงข้อ ๑๓
(๒)
ตลาดประเภทที่ ๒ ได้แก่ ตลาดที่ไม่มีโครงสร้างอาคาร
และมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๔ ถึงข้อ ๑๘
ข้อ
๗ ที่ตั้งของตลาดต้องอยู่ห่างไม่น้อยกว่า
๑๐๐ เมตร จากแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษ ของเสีย โรงเลี้ยงสัตว์ แหล่งโสโครก
ที่กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัย
เว้นแต่จะมีวิธีการป้องกันซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ข้อ
๘ ตลาดประเภทที่ ๑ ต้องมีส่วนประกอบของสถานที่และสิ่งปลูกสร้าง
คือ อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของ ที่ขนถ่ายสินค้า ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ
อ่างล้างมือ ที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย และที่จอดยานพาหนะ
ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๙ อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ถนนรอบอาคารตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร
และมีทางเข้าออกบริเวณตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร อย่างน้อยหนึ่งทาง
(๒)
ตัวอาคารตลาดทำด้วยวัสดุถาวร มั่นคง และแข็งแรง
(๓)
หลังคาสร้างด้วยวัสดุทนไฟ และแข็งแรงทนทาน ความสูงของหลังคาต้องมีความเหมาะสมกับการระบายอากาศของตลาดนั้น
(๔)
พื้นทำด้วยวัสดุถาวร แข็งแรง ไม่ดูดซึมน้ำ
เรียบ ล้างทำความสะอาดง่าย ไม่มีน้ำขังและไม่ลื่น
(๕)
ทางเดินภายในอาคารมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๖)
เครื่องกั้นหรือสิ่งกีดขวางทำด้วยวัสดุถาวร และแข็งแรงสามารถป้องกันสัตว์ เช่น
สุนัข มิให้เข้าไปในตลาด
(๗)
การระบายอากาศภายในตลาดเพียงพอ เหมาะสม และไม่มีกลิ่นเหม็นอับ
(๘)
ความเข้มของแสงสว่างในอาคารตลาดไม่น้อยกว่า ๒๐๐ ลักซ์
(๙)
แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุถาวร เรียบ มีความลาดเอียง
และทำความสะอาดง่าย มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
มีพื้นที่ไม่น้อยกว่า ๑.๕ ตารางเมตร และมีทางเข้าออกสะดวก
โดยมีที่นั่งสำหรับผู้ขายของแยกต่างหากจากแผง
(๑๐)
น้ำประปาหรือน้ำสะอาดแบบระบบท่ออย่างเพียงพอสำหรับล้างสินค้าหรือล้างมือ
ทั้งนี้
ต้องวางท่อในลักษณะที่ปลอดภัย ไม่เกิดการปนเปื้อนจากน้ำโสโครก
ไม่ติดหรือทับกับท่อระบายน้ำเสียหรือสิ่งปฏิกูลโดย
๑)
มีที่ล้างอาหารสดอย่างน้อย ๑ จุด และในแต่ละจุดจะต้องมีก๊อกน้ำ ไม่น้อยกว่า ๓ ก๊อก
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๓๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีที่ล้างอาหารสด ๑
จุดต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๓๐ แผง เศษของ ๓๐ แผง ถ้าเกิน ๑๕ แผง ให้ถือเป็น
๓๐ แผง
๒)
มีก๊อกน้ำประจำแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
๓)
มีที่เก็บสำรองน้ำในปริมาณเพียงพอและสะดวกต่อการใช้
กรณีที่มีแผงจำหน่ายอาหารสดตั้งแต่ ๕๐ แผงขึ้นไป ต้องจัดให้มีน้ำสำรองอย่างน้อย ๕
ลูกบาศก์เมตรต่อจำนวนแผงจำหน่ายอาหารสดทุก ๑๐๐ แผง เศษของ ๑๐๐ แผง ถ้าเกิน ๕๐ แผง
ให้ถือเป็น ๑๐๐ แผง
(๑๑)
ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร ทั้งนี้
ให้มีตะแกรงดักมูลฝอยและบ่อดักไขมันด้วย
(๑๒)
การติดตั้งระบบการป้องกันอัคคีภัยตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ความใน (๑) และ (๕)
มิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง ฉบับที่ ๕ (พ.ศ. ๒๕๕๒)
ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับ
และมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีถนนรอบอาคารตลาด ทางเข้าออกบริเวณตลาด
และทางเดินภายในอาคารตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๐ ต้องจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตั้งอยู่ในบริเวณหนึ่งบริเวณใดโดยเฉพาะมีพื้นที่เพียงพอสำหรับการขนถ่ายสินค้าในแต่ละวัน
และสะดวกต่อการขนถ่ายสินค้าและการรักษาความสะอาด
ความในวรรคหนึ่งมิให้ใช้บังคับกับตลาดที่จัดตั้งขึ้นก่อนวันที่กฎกระทรวง
ฉบับที่ ๔ (พ.ศ. ๒๕๔๒) ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ใช้บังคับ
และมีข้อจำกัดเรื่องพื้นที่ซึ่งไม่อาจจัดให้มีที่ขนถ่ายสินค้าตามที่กำหนดได้
ข้อ
๑๑ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และตั้งอยู่ในที่เหมาะสมนอกตัวอาคารตลาด
หรือในกรณีที่อยู่ในอาคารตลาดต้องแยกเป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ
มีผนังกั้นโดยไม่ให้มีประตูเปิดสู่บริเวณจำหน่ายอาหารโดยตรง
ข้อ
๑๒ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ตามที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ตั้งอยู่นอกตัวอาคารตลาดและอยู่ในพื้นที่ที่รถเก็บขนมูลฝอยเข้าออกได้สะดวก
มีการปกปิดและป้องกันไม่ให้สัตว์เข้าไปคุ้ยเขี่ย
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบว่าเหมาะสมกับตลาดนั้น
ข้อ
๑๓ ต้องจัดให้มีที่จอดยานพาหนะอย่างเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ ๑๔ ตลาดประเภทที่
๒ ต้องจัดให้มีสถานที่สำหรับผู้ขายของ ห้องส้วม ที่ปัสสาวะ อ่างล้างมือ
และที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอย ตามที่กำหนดไว้ในส่วนนี้
ข้อ
๑๕ สถานที่สำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ทางเดินภายในตลาดมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๒)
บริเวณสำหรับผู้ขายของประเภทอาหารสดต้องจัดให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะ
โดยมีลักษณะเป็นพื้นเรียบ แข็งแรง ไม่ลื่น สามารถล้างทำความสะอาดได้ง่าย
และไม่มีน้ำขัง เช่น พื้นคอนกรีต พื้นที่ปูด้วยคอนกรีตสำเร็จ
หรือพื้นลาดด้วยยางแอสฟัลต์
(๓)
แผงจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารทำด้วยวัสดุแข็งแรงที่มีผิวเรียบ ทำความสะอาดง่าย
มีความสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร และอาจเป็นแบบพับเก็บได้
(๔)
น้ำประปาหรือน้ำสะอาดอย่างเพียงพอ และจัดให้มีที่ล้างทำความสะอาดอาหารและภาชนะในบริเวณแผงจำหน่ายอาหารสด
แผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ และแผงจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จ
(๕)
ทางระบายน้ำจากจุดที่มีที่ล้าง
โดยเป็นรางแบบเปิด ทำด้วยวัสดุที่มีผิวเรียบ มีความลาดเอียงให้สามารถระบายน้ำได้สะดวก
มีตะแกรงดักมูลฝอยก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะ
และไม่ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ประชาชนข้างเคียง ในกรณีจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจกำหนดให้จัดให้มีบ่อดักไขมัน
หรือบ่อพักน้ำเสีย ก่อนระบายน้ำออกสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะหรือแหล่งน้ำสาธารณะก็ได้
(๖)
กรณีที่มีโครงสร้างเฉพาะเสาและหลังคา
โครงเหล็กคลุมผ้าใบ เต็นท์ ร่มหรือสิ่งอื่นใดในลักษณะเดียวกันต้องอยู่ในสภาพที่มั่นคงแข็งแรง
ข้อ
๑๖ ต้องจัดให้มีห้องส้วม
ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือตามจำนวนและหลักเกณฑ์ด้านสุขลักษณะที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และตั้งอยู่ในที่ที่เหมาะสมนอกสถานที่ขายของ เว้นแต่จะจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่
ส้วมสาธารณะ ส้วมเอกชนหรือส้วมของหน่วยงานราชการที่ได้รับอนุญาตให้ใช้อยู่ในบริเวณใกล้เคียง
ทั้งนี้ ให้มีระยะห่างจากตลาดไม่เกิน
๕๐ เมตร
ข้อ
๑๗ ต้องจัดให้มีที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยอย่างเพียงพอที่จะรองรับปริมาณมูลฝอยในแต่ละวัน
และมีลักษณะเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๘ เมื่อผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๒ ได้ดำเนินกิจการต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว
ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าตลาดประเภทที่ ๒ นั้น มีศักยภาพที่จะพัฒนาเป็นตลาดประเภทที่
๑
ได้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและผู้รับใบอนุญาตร่วมกันพิจารณากำหนดแผนการพัฒนาปรับปรุงตลาดประเภทที่
๒ ให้เป็นตลาดประเภทที่ ๑ ตามกฎกระทรวงนี้ ตามระยะเวลาและขั้นตอนที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๑๙ การจัดวางสินค้าในตลาดแต่ละประเภทต้องจัดให้เป็นหมวดหมู่และไม่ปะปนกันเพื่อสะดวกในการดูแลความสะอาดและป้องกันการปนเปื้อนในอาหาร
ข้อ
๒๐ การเปิดและปิดตลาดต้องเป็นไปตามเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ข้อ
๒๑ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๑
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
บำรุงรักษาโครงสร้างต่าง ๆ ของตลาด ให้อยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ดีตลอดเวลา เช่น ตัวอาคาร
พื้น ฝ้าเพดาน แผงจำหน่ายสินค้า ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง และทางระบายน้ำ
อุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น สายไฟ หลอดไฟ พัดลม ก๊อกน้ำ ท่อน้ำประปา และสาธารณูปโภคอื่น
(๒)
จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด
และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน ระบบบำบัดน้ำเสียหรือน้ำทิ้ง
และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๓)
ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะและอ่างล้างมือให้อยู่ในสภาพที่สะอาด ใช้การได้ดี
และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๔)
จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสดและแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
และมีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขอาจแจ้งให้มีการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาลมากกว่าเดือนละหนึ่งครั้งก็ได้
(๕)
จัดให้มีการกำจัดสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรคภายในบริเวณตลาดอย่างน้อยเดือนละหนึ่งครั้ง
(๖)
ดูแลแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละมิให้ปล่อยน้ำหรือของเหลวไหลจากแผงลงสู่พื้นตลาด
และจัดให้มีทางระบายน้ำหรือของเหลวลงสู่ทางระบายน้ำหลักของตลาด
ข้อ
๒๒ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๒
ต้องรับผิดชอบดูแลเกี่ยวกับการบำรุงรักษาตลาดและการรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยภายในตลาดให้ถูกสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาด
และดูแลความสะอาดของตะแกรงดักมูลฝอย รวมทั้งกรณีที่มีบ่อดักไขมัน
บ่อพักน้ำเสีย และทางระบายน้ำ มิให้มีกลิ่นเหม็นเป็นประจำทุกวัน และดูแลที่เก็บรวบรวมหรือที่รองรับมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะเสมอ
(๒)
ดูแลห้องส้วม ที่ปัสสาวะ และอ่างล้างมือ ให้อยู่ในสภาพที่สะอาด ใช้การได้ดี
และเปิดให้ใช้ตลอดเวลาที่เปิดตลาด
(๓)
จัดให้มีการล้างทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวัน โดยเฉพาะแผงจำหน่ายอาหารสดและแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละ
ในกรณีที่มีการระบาดของโรคติดต่อให้ดำเนินการล้างตลาดตามหลักการสุขาภิบาล
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขแจ้งให้ปฏิบัติ
(๔)
จัดให้มีการป้องกันไม่ให้น้ำหรือของเหลวไหลจากแผงจำหน่ายอาหารประเภทเนื้อสัตว์ชำแหละลงสู่พื้นตลาด
ข้อ
๒๓ เพื่อประโยชน์ในการป้องกันเหตุรำคาญ
มลพิษที่เป็นอันตราย หรือการระบาดของโรคติดต่อ ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่
๑ หรือตลาดประเภทที่ ๒ ต้องไม่กระทำการและต้องควบคุมดูแลมิให้ผู้ใดกระทำการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายอาหารที่ไม่สะอาดหรือไม่ปลอดภัยตามกฎหมายว่าด้วยอาหารในตลาด
(๒)
นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด เว้นแต่สัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อจำหน่าย
(๓)
ฆ่าหรือชำแหละสัตว์ใหญ่ เช่น โค กระบือ แพะ แกะหรือสุกร ในตลาด รวมทั้งฆ่าหรือชำแหละสัตว์ปีกในกรณีที่เกิดการระบาดของโรคไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์ในเขตท้องที่นั้น
(๔)
สะสมหรือหมักหมมสิ่งหนึ่งสิ่งใดในตลาด จนทำให้สถานที่สกปรก รกรุงรัง เป็นเหตุรำคาญ
เกิดมลพิษที่เป็นอันตราย หรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ถ่ายเทหรือทิ้งมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใด นอกจากที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๖)
ทำให้น้ำใช้ในตลาดเกิดความสกปรกจนเป็นเหตุให้เป็นหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๗)
ก่อหรือจุดไฟไว้ในลักษณะซึ่งอาจเป็นที่เดือดร้อนหรือเกิดอันตรายแก่ผู้อื่น
(๘)
ใช้ตลาดเป็นที่พักอาศัยหรือเป็นที่พักค้างคืน
(๙)
กระทำการอื่นใดที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ มลพิษที่เป็นอันตราย
หรือการระบาดของโรคติดต่อ เช่น เสียงดัง แสงกระพริบ ความสั่นสะเทือน หรือมีกลิ่นเหม็น
ข้อ
๒๔ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติและให้ความร่วมมือกับผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น และเจ้าพนักงานสาธารณสุขในเรื่อง ดังต่อไปนี้
(๑)
การจัดระเบียบและกฎเกณฑ์ในการรักษาความสะอาดของตลาด
(๒)
การจัดหมวดหมู่สินค้า
(๓)
การดูแลความสะอาดแผงจำหน่ายสินค้าของตน
(๔)
การรวบรวมมูลฝอยลงในภาชนะรองรับที่เหมาะสม
(๕)
การล้างตลาด
(๖)
การเข้ารับการฝึกอบรมด้านสุขาภิบาลอาหารและอื่น ๆ ตามหลักเกณฑ์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๗)
การตรวจสุขภาพตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๕ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติเกี่ยวกับสินค้าและแผงจำหน่ายสินค้า
ดังต่อไปนี้
(๑)
ให้วางสินค้าบนแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด
โดยห้ามวางสินค้าล้ำแผงจำหน่ายสินค้าหรือขอบเขตที่กำหนด และห้ามวางสินค้าสูงจนอาจเกิดอันตรายหรือส่งผลกระทบต่อระบบการระบายอากาศ
และแสงสว่าง ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ห้ามวางสินค้าประเภทวัตถุอันตรายปะปนกับสินค้าประเภทอาหาร
(๓)
ให้วางสินค้าประเภทอาหาร เครื่องดื่ม และภาชนะอุปกรณ์ในขอบเขตที่กำหนด
โดยสูงจากพื้นตลาดไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
(๔)
ห้ามเก็บสินค้าประเภทอาหารไว้ใต้แผงจำหน่ายสินค้า
เว้นแต่อาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิทตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
หรืออาหารที่มีการป้องกันการเน่าเสียและปกปิดมิดชิด ทั้งนี้ ต้องมีการรักษาความสะอาดและป้องกันสัตว์หรือแมลงที่เป็นพาหะนำโรค
(๕)
ไม่ใช้แสงหรือวัสดุอื่นใดที่ทำให้ผู้บริโภคมองเห็นอาหารต่างไปจากสภาพที่เป็นจริง
(๖)
ห้ามต่อเติมแผงจำหน่ายสินค้า เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๖ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องมีสุขอนามัยส่วนบุคคล
ดังต่อไปนี้
(๑)
มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เป็นโรคติดต่อ ไม่เป็นโรคที่สังคมรังเกียจ
หรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ เช่น อหิวาตกโรค ไข้รากสาดน้อย บิด ไข้สุกใส หัด
คางทูม วัณโรคในระยะอันตราย
โรคเรื้อนในระยะติดต่อหรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ ไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
ไข้หวัดใหญ่รวมถึงไข้หวัดใหญ่ที่ติดต่อมาจากสัตว์
และโรคตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ในระหว่างขายสินค้าต้องแต่งกายสุภาพ สะอาด เรียบร้อย หรือตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๓)
ในระหว่างขายสินค้าประเภทอาหารต้องปฏิบัติตามหลักสุขอนามัยส่วนบุคคล เช่น
ไม่ไอหรือจามรดอาหาร ไม่ใช้มือหยิบจับอาหารที่พร้อมรับประทานโดยตรง ล้างมือให้สะอาดก่อนหยิบหรือจับอาหาร
ไม่สูบบุหรี่หรือดื่มสุรา ทั้งนี้
ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๒๗ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะในการจำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง เก็บหรือสะสมอาหาร และการรักษาความสะอาดของภาชนะ น้ำใช้และของใช้ต่าง
ๆ ดังต่อไปนี้
(๑)
อาหารที่ขายต้องสะอาด
และปลอดภัยตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยอาหาร
(๒)
อาหารสดเฉพาะสัตว์ เนื้อสัตว์ และอาหารทะเลต้องเก็บรักษาในอุณหภูมิไม่เกิน ๕
องศาเซลเซียส ในตู้เย็นหรือแช่น้ำแข็งตลอดระยะเวลาการเก็บ
(๓)
การจำหน่ายอาหารประเภทปรุงสำเร็จต้องใช้เครื่องใช้ ภาชนะที่สะอาด และต้องมีอุปกรณ์ปกปิดอาหารเพื่อป้องกันการปนเปื้อน
และรักษาอุปกรณ์ปกปิดอาหารนั้นให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๔)
ในกรณีที่เป็นแผงจำหน่ายอาหาร ซึ่งมีการทำ ประกอบ และปรุงอาหาร
ต้องจัดสถานที่ไว้ให้เป็นสัดส่วนโดยเฉพาะเพื่อการนั้นและต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักการสุขาภิบาลอาหาร
(๕)
เครื่องมือ เครื่องใช้ และภาชนะอุปกรณ์ที่ใช้ เช่น เขียง เครื่องขูดมะพร้าว จาน
ชาม ช้อนและส้อม ตะเกียบ และแก้วน้ำ ต้องสะอาดและปลอดภัย
มีการล้างทำความสะอาดและจัดเก็บที่ถูกต้อง
ข้อ
๒๘ ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน/หนังสือรับรองนิติบุคคล (กรณีเป็นนิติบุคคล) ของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารของอาคารตลาด
(๔)
แผนผัง แบบก่อสร้าง และรายการปลูกสร้างของตลาด
(๕)
รูปถ่าย ๑ นิ้ว จำนวน ๒ รูป
(๖)
ใบอนุญาตฉบับเดิม กรณีต่ออายุใบอนุญาต
(๗)
ใบมอบอำนาจ พร้อมสำเนาบัตรประจำตัวประชาชนผู้มอบและผู้รับมอบอำนาจ
ข้อ
๒๙ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องของคำขอและความครบถ้วนของเอกสารหลักฐานทันที
กรณีไม่ถูกต้อง ครบถ้วน ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งต่อผู้ยื่นคำขอให้แก้ไขเพิ่มเติมเพื่อดำเนินการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ในขณะนั้นให้จัดทำบันทึกความบกพร่องและรายการเอกสารหรือหลักฐานยื่นเพิ่มเติมภายในระยะเวลาที่กำหนด
โดยให้เจ้าหน้าที่และผู้ยื่นคำขอลงนามไว้ในบันทึกนั้นด้วย
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี ทั้งนี้
หากเจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณายังไม่แล้วเสร็จ
ให้แจ้งเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำขอทราบถึงเหตุแห่งความล่าช้าทุกเจ็ดวันจนกว่าจะพิจารณาแล้วเสร็จ
พร้อมสำเนาแจ้งสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการทราบทุกครั้ง
ข้อ
๓๐ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เว้นแต่จะมีเหตุอันสมควรและได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบแล้ว
ข้อ
๓๑ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
ข้อ
๓๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๓ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
ข้อ
๓๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๓๕ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๖ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๗ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๘ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๙ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๐ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔๑ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๙
อุดร บุญจันทร์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกอมเกาะ
เรื่อง ตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๓. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๔. ใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
๕. คำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการตลาด
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๓๗/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,127 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติมประกอบกับมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓
และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมและนายอำเภอกงไกรลาศ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้ว
ก่อนข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครก
หรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ
๕ การเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมให้เป็นอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควร
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมหรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้
และข้อ ๙ มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตราย และผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขนหรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าว
แจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม มอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทน
หรือเขตพื้นที่การอนุญาตให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
และระเบียบปฏิบัติได้ตามความจำเป็น
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
มอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้ การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘ เพื่อประโยชน์ในการรักษาความสะอาดและการจัดระเบียบในการเก็บ
ขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ในกรณีที่ยังไม่มีกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
การจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ปฏิบัติตามข้อบัญญัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ห้ามมิให้ผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย ในที่หรือทางสาธารณะ
นอกจากในที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมจัดไว้ให้
(๒)
ห้ามมิให้ผู้ใดนำสิ่งปฏิกูลไปในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่จะได้ใส่ภาชนะหรือที่เก็บมิดชิด ไม่ให้มีสิ่งปฏิกูลหรือกลิ่นเหม็นรั่วออกมาข้างนอก
(๓)
ห้ามมิให้ผู้ใดถ่าย เท ทิ้ง หรือทำให้มีซึ่งสิ่งปฏิกูลลงในที่รองรับมูลฝอย
(๔)
ห้ามมิให้ผู้ใด ทำการถ่าย เท ขน หรือเคลื่อนย้ายสิ่งปฏิกูลในถังรับ รถขน เรือขน
สถานที่เทเก็บหรือพักสิ่งปฏิกูลขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เว้นแต่เป็นการกระทำของพนักงานหรือเจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
(๕)
ห้ามมิให้ผู้ใดทำการขน ถ่าย เท คุ้ย เขี่ย ขุด หรือเคลื่อนย้ายมูลฝอย
ในที่รองรับรถขน เรือขนหรือสถานที่พักมูลฝอยใด ๆ
ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม เว้นแต่เป็นการกระทำของพนักงานหรือเจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
(๖)
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ต้องจัดให้มีที่รองรับสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะอย่างเพียงพอและเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๗)
ที่รองรับสิ่งปฏิกูลต้องเป็นภาชนะปิดมิดชิด ไม่รั่ว ไม่ซึม และไม่มีกลิ่นเหม็นรั่วออกมาข้างนอก และที่รองรับมูลฝอยต้องไม่รั่ว
มีฝาปิดมิดชิดกันแมลงและสัตว์ได้ ตามแบบซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นชอบ
(๘)
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ต้องรักษาบริเวณอาคาร หรือสถานที่นั้น
ไม่ให้มีการถ่าย เท หรือทิ้งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในประการที่ขัดต่อสุขลักษณะ
(๙)
ห้ามมิให้เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ทำการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
อันอาจทำให้เกิดมลภาวะที่เป็นพิษ เช่น กลิ่น ควัน หรือแก๊ส เป็นต้น
เว้นแต่จะได้กระทำโดยวิธีการที่ถูกสุขลักษณะ
หรือกระทำตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๙ ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๐ ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
สำเนาการจดทะเบียนนิติบุคคล/ทะเบียนพาณิชย์
(๔)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๕)
สำเนาเอกสารอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑ ผู้ขอรับใบอนุญาต
จะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑)
ต้องมีพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล (รถดูดส้วม) ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(๑.๑.๑)
ได้รับอนุญาตจากกรมการขนส่งทางบก
(๑.๑.๒)
ส่วนของรถที่ใช้ขนถ่ายสิ่งปฏิกูลต้องปกปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงพาหะนำโรคได้มีฝาปิด
- เปิดอยู่ด้านบน
(๑.๑.๓)
มีปั๊มดูดสิ่งปฏิกูลชนิดเฮพวี้ ดิวตี้ (Heavy Duty) คือปั๊มสูบตะกอนที่สามารถสูบตะกอนของแข็งได้
และติดตั้งมาตรวัดปริมาณของสิ่งปฏิกูลและอยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ดี
(๑.๑.๔)
ท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลต้องอยู่ในสภาพที่ดี ไม่รั่ว ไม่ซึม
(๑.๑.๕)
มีอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำรถ เช่น ถังตักน้ำ ไม้กวาด น้ำยาดับกลิ่น
น้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซน ๕%)
(๑.๑.๖) ต้องจัดให้มีการแสดงข้อความที่ตัวรถพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูลให้รู้ว่าเป็นพาหนะขนถ่ายสิ่งปฏิกูล
เช่น รถดูดสิ่งปฏิกูล เป็นต้น
และต้องแสดงเลขทะเบียนใบอนุญาตประกอบกิจการ ชื่อหน่วยงานที่เป็นผู้ออกใบอนุญาต
ชื่อบริษัทหรือเจ้าของกิจการด้วยอักษรไทยซึ่งมีขนาดที่เห็นได้ชัดเจน
พร้อมหมายเลขโทรศัพท์ไว้ทั้งสองด้านของตัวรถ โดยขนาดตัวอักษรต้องสูงไม่น้อยกว่า ๑๐
เซนติเมตร
(๑.๑.๗)
สีของรถพาหนะเก็บขนถ่ายสิ่งปฏิกูลต้องกำหนดให้มีสีต่างจากรถเก็บ
ขนถ่ายสิ่งปฏิกูลขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
(๑.๒)
ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง ผ้าปิดปากปิดจมูก
สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๑.๓)
กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลของตนเองต้องแสดงหลักฐาน (ใบนำส่งสิ่งปฏิกูล)
ว่าจะนำสิ่งปฏิกูลไปกำจัด ณ แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๒)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๑)
สถานที่ดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูลต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน ศาสนสถาน
สถานศึกษา โรงพยาบาล สถานที่ราชการ แหล่งน้ำสาธารณะ โดยให้คำนึงถึงการป้องกันมิให้เกิดมลพิษต่อสิ่งแวดล้อม
หรือเหตุรำคาญแก่ประชาชนในบริเวณใกล้เคียง
(๒.๒)
ต้องมีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลที่ถูกหลักสุขาภิบาล เช่น
(๒.๒.๑)
ระบบบำบัดสิ่งปฏิกูลโดยการหมักย่อยสลาย (Compostingand Digestion) ประกอบด้วยส่วนต่าง ๆ ดังต่อไปนี้
(ก)
ถังหมักย่อยสลาย ประกอบด้วย ถังคอนกรีตที่ก่อสร้างขึ้น จำนวน ๓๑ ถัง มีฝาปิดมิดชิด ถังหมักแต่ละถังต้องมีท่อระบายอากาศ
ภายในถังหมักจะบรรจุสิ่งปฏิกูลที่ได้จากรถสูบสิ่งปฏิกูลที่ไปสูบมาจากส้วมตามบ้านเรือนและอาคารต่าง
ๆ แล้วนำมาถ่ายลงในถังหมักนี้
ภายในถังหมักจะเกิดการย่อยสลายสิ่งปฏิกูลโดยแบคทีเรียชนิดที่ไม่ต้องการออกซิเจน (Anaerobic Digestion) ทำการหมักอย่างน้อย ๒๘ วัน
เพื่อทำลายเชื้อโรค พยาธิและไข่พยาธิที่ปะปนมากับสิ่งปฏิกูล
(ข)
ลานทรายกรอง ภายหลังจากสิ่งปฏิกูลและน้ำที่ทำการหมักในถังหมักจนครบเวลาตามข้อ (๒.๒.๑) แล้ว
จึงปล่อยลงสู่ลานทรายกรองซึ่งจะทำหน้าที่กรองสิ่งปฏิกูลให้เหลือตกค้างอยู่ด้านบนส่วนน้ำก็จะซึมผ่านลานทรายกรองสู่ท่อน้ำทิ้งด้านล่าง
เพื่อรวบรวมนำไปสู่บ่อพักน้ำ เก็บไว้รดต้นไม้หรือบำบัดก่อนปล่อยเป็นน้ำทิ้งต่อไป
สำหรับตะกอนที่กรองอยู่ด้านบนลานทรายกรองนั้น
ให้ตากแดดจนแห้งสนิทเพื่อเป็นการฆ่าเชื้อโรคโดยแสงอาทิตย์อีกขั้นหนึ่ง
จากนั้นจึงนำไปย่อยหรือบดให้มีขนาดเล็กลงเพื่อนำไปใช้เป็นปุ๋ยต่อไป
โดยการจัดวางระบบต้องได้รับการรับรองมาตรฐานจากกระทรวงสาธารณสุข
และหรือหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๒.๓)
ต้องจัดให้มีเสื้อคลุม ผ้าปิดปาก ปิดจมูก ถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง มีอุปกรณ์ทำความสะอาด เช่น ถังตักน้ำ ไม้กวาด
พลั่ว น้ำยาดับกลิ่น น้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซน ๕%) สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๒.๔)
ต้องมีผู้ควบคุมหรือดูแลหรือผู้ปฏิบัติงานที่มีความรู้ด้านสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
หรือด้านอนามัยสิ่งแวดล้อม
(๓)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน มูลฝอย
(๓.๑)
ต้องมีพาหนะเก็บ ขน มูลฝอย ซึ่งมีคุณลักษณะดังนี้
(๓.๑.๑)
ได้รับอนุญาตจากกรมขนส่งทางบก
(๓.๑.๒)
ส่วนของรถที่ใช้เก็บ ขน มูลฝอย ต้องปกปิดมิดชิดสามารถป้องกันกลิ่นและสัตว์แมลงพาหะนำโรคได้ และไม่ทำให้มูลฝอยหกล้น
หรือปลิวฟุ้งกระจายขณะขนย้าย
(๓.๑.๓) ส่วนของรถที่ใช้เก็บ ขน มูลฝอย ต้องอยู่ในสภาพที่ดี
ไม่รั่ว ไม่ซึม
(๓.๑.๔)
มีอุปกรณ์ทำความสะอาดประจำรถ เช่น ไม้กวาด น้ำยาดับกลิ่น น้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น
ไลโซน ๕%)
(๓.๑.๕)
ต้องมีข้อความแสดงที่ตัวรถพาหนะเก็บ ขนมูลฝอย เพื่อให้รู้ว่าเป็นรถที่ใช้เก็บ
ขนมูลฝอย เช่น รถเก็บขนมูลฝอย เป็นต้น และต้องแสดงเลขทะเบียน
ใบอนุญาตประกอบกิจการ ชื่อหน่วยงานที่เป็นผู้ออกใบอนุญาต ชื่อบริษัทหรือเจ้าของกิจการ
ด้วยอักษรไทยซึ่งมีขนาดที่เห็นได้ชัดเจน
พร้อมหมายเลขโทรศัพท์ไว้ทั้งสองด้านของตัวรถ โดยขนาดตัวอักษรต้องสูงไม่น้อยกว่า
๑๐ เซนติเมตร
(๓.๑.๖)
สีของรถพาหนะเก็บ ขนมูลฝอย ต้องกำหนดให้มีสีต่างจากรถเก็บขนมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
(๓.๒)
ต้องจัดให้มีผ้าปิดปากปิดจมูก เสื้อสะท้อนแสง ถุงมือยาง
รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง อุปกรณ์ทำความสะอาด เช่น ถังตักน้ำ ไม้กวาด พลั่ว
น้ำยาดับกลิ่น น้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซน ๕%) สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
(๓.๓) กรณีที่ไม่มีระบบกำจัดมูลฝอยของตนเองต้องแสดงหลักฐาน
(ใบนำส่งมูลฝอย)
ว่าจะนำมูลฝอยไปกำจัด ณ แหล่งกำจัดที่ถูกสุขลักษณะแห่งใด
(๔)
ผู้ขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอย
(๔.๑)
สถานที่ดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอยต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน ศาสนสถาน
สถานศึกษา โรงพยาบาล สถานที่ราชการ แหล่งน้ำ สาธารณะ
โดยให้คำนึงถึงการป้องกันมิให้เกิดมลพิษต่อสิ่งแวดล้อมหรือเหตุรำคาญแก่ประชาชนในบริเวณใกล้เคียง
(๔.๒)
ต้องมีระบบกำจัดมูลฝอยที่ถูกหลักสุขาภิบาล เช่น อาจจะเป็นระบบเตาเผา (Incinerater)
หรือระบบฝังกลบ (Sanitaly Land - fill) หรือระบบหมักเป็นปุ๋ย (Decompose) ซึ่งแต่ละระบบจะต้องมีข้อกำหนดหลักเกณฑ์ที่ป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและประชาชนข้างเคียง
รวมทั้งการป้องกันเหตุรำคาญด้วย
โดยการจัดวางระบบต้องได้รับการรับรองมาตรฐานจากกระทรวงสาธารณสุข และหรือหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๔.๓)
ต้องมีผู้ควบคุมหรือดูแลหรือผู้ปฏิบัติงานที่มีความรู้ด้านสุขาภิบาล สิ่งแวดล้อม
หรือด้านอนามัยสิ่งแวดล้อม
(๔.๔)
ต้องจัดให้มีผ้าปิดปากปิดจมูก เสื้อคลุม ถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง อุปกรณ์ทำความสะอาด เช่น ถังตักน้ำ ไม้กวาด
พลั่ว น้ำยาดับกลิ่น น้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซน ๕%) สำหรับผู้ปฏิบัติงาน
ข้อ
๑๒ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
ตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์
วิธีการ หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๓ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๔ ในการดำเนินกิจการผู้ได้รับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขนสิ่งปฏิกูล
(๑.๑)
ขณะทำการดูดสิ่งปฏิกูลต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานสวมเสื้อคลุม สวมผ้าปิดปากปิดจมูก
ถุงมือยาง และรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และทำความสะอาดเสื้อคลุม ถุงมือยาง
รองเท้าหนังยาง และร่างกายผู้ปฏิบัติงานหลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๑.๒)
ทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูล
โดยหลังจากดูดสิ่งปฏิกูลเสร็จแล้วให้ทำการดูดน้ำสะอาดจากถังเพื่อล้างภายในท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลและทำความสะอาดท่อหรือสายที่ใช้ดูดสิ่งปฏิกูลด้านนอกที่สัมผัสสิ่งปฏิกูลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค
(เช่น ไลโซน ๕%)
(๑.๓)
ทำความสะอาดรถขนถ่ายสิ่งปฏิกูลอย่างน้อยวันละ ๑ ครั้ง
หลังจากที่ออกปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูลเสร็จแล้ว สำหรับน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือกำจัดที่ถูกหลักสุขาภิบาล
คือน้ำล้างจะต้องผ่านการบำบัดน้ำเสียหรือปล่อยลงสู่ลานทรายซึมชนิดร่องซึม
โดยต้องห่างจากแหล่งน้ำดื่มน้ำใช้ไม่น้อยกว่า ๓๐ เมตร
(๑.๔)
กรณีที่มีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราด ให้ทำการฆ่าเชื้อโรคด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น
ไลโซน ๕%) แล้วทำการล้างด้วยน้ำสะอาด
(๑.๕) มีการตรวจสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานขนถ่ายสิ่งปฏิกูล
อย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง โดยเฉพาะการตรวจโรคระบบทางเดินอาหาร
(๑.๖)
ห้ามนำรถไปใช้ในกิจการอื่น
(๑.๗)
ต้องดูแลมิให้ข้อความบนตัวถังรถลบเลือน
(๑.๘)
ต้องมีใบอนุญาตติดประจำรถ
(๑.๙)
รักษาคุณสมบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๑ ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการตามใบอนุญาต
(๑.๑๐)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ความสะอาด ปลอดภัย และการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม
ตามคำแนะนำหรือคำสั่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งข้อบัญญัติ
ระเบียบ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
(๒)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๑)
ต้องมีเจ้าหน้าที่ที่ผ่านการอบรม และมีความรู้เกี่ยวกับการดูแลรักษาระบบบำบัดสิ่งปฏิกูลและอยู่ประจำที่ระบบบำบัดสิ่งปฏิกูล
(๒.๒)
เจ้าหน้าที่ต้องสวมเสื้อคลุม สวมถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้งและสวมผ้าปิดปากจมูก
ขณะปฏิบัติงาน
(๒.๓)
เจ้าหน้าที่จะต้องดูแลให้รถสูบสิ่งปฏิกูลต้องทิ้งสิ่งปฏิกูลลงถังหมักตรงตามถังที่กำหนดในแต่ละวัน
เพื่อให้มั่นใจว่าสิ่งปฏิกูลหมักนานอย่างน้อย ๒๘ วัน (กรณีมีความจำเป็นต้องใส่สิ่งปฏิกูลหลาย
ๆ ครั้ง หรือหลาย ๆ วัน ในหนึ่งถัง เนื่องจากสิ่งปฏิกูลยังไม่เต็มถัง
ให้เริ่มต้นนับจากวันที่ใส่สิ่งปฏิกูลครั้งสุดท้าย)
(๒.๔)
ถ้ามีสิ่งปฏิกูลหกเรี่ยราดให้ทำการฆ่าเชื้อโรคด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อโรค (เช่น ไลโซน
๕%) แล้วทำการล้างด้วยน้ำสะอาด
(๒.๕) ต้องปิดฝาถังหมักสิ่งปฏิกูลทุกครั้ง
หลังจากที่ใส่สิ่งปฏิกูลลงในถังหมักแล้ว
(๒.๖)
เจ้าหน้าที่ดูแลระบบจะต้องลงบันทึกเลขที่รถสูบสิ่งปฏิกูล และปริมาตรสิ่งปฏิกูลที่นำมาทิ้งทุกครั้ง
เป็นการป้องกันไม่ให้รถนำสิ่งปฏิกูลไปทิ้งที่อื่น
(๒.๗)
ทุกครั้งที่ปล่อยสิ่งปฏิกูลจากถังหมัก
เมื่อสิ่งปฏิกูลไหลออกจะหมดให้ใช้ไม้แหย่ท่อระบายเพื่อช่วยให้ตะกอนที่ค้างอยู่ก้นถังหมักไหลออกมาให้หมด
และควรใช้น้ำฉีดไล่ตะกอนที่ค้างอยู่ก้นถังหมักอย่างน้อย ๓ เดือนต่อครั้ง
(๒.๘)
การดูแลลานทรายกรอง ให้ทำความสะอาดหน้าลานทรายกรอง
เมื่ออัตราการซึมเริ่มช้าลงโดยใช้อุปกรณ์ลอกหน้าลานทรายกรองออกแล้วเติมทรายใหม่
และต้องคอยเติมทรายให้ได้ความสูงตามที่กำหนดไว้
(๒.๙)
การโกยตะกอนที่ตากแห้งแล้วไปทำปุ๋ย ให้ทิ้งไว้นาน ๓ วัน หลังจากที่ตะกอนแห้งแล้ว
จึงโกยตะกอนที่ตากแห้งสนิทนำไปบดก่อนนำไปใช้ทำเป็นปุ๋ย
(๒.๑๐)
หากมีอุปกรณ์ส่วนไหนชำรุดต้องแจ้งซ่อมทันที
(๒.๑๑)
เจ้าหน้าที่ต้องได้รับการตรวจสุขภาพประจำปี อย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
โดยเฉพาะการตรวจโรคระบบทางเดินอาหาร
(๒.๑๒)
รักษาคุณสมบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๑ ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการตามใบอนุญาต
(๒.๑๓)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ความสะอาดปลอดภัย
และการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมตามคำแนะนำหรือคำสั่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งข้อบัญญัติ ระเบียบ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
(๓)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บขน มูลฝอย
(๓.๑)
ขณะทำการเก็บขน มูลฝอยต้องควบคุมให้ผู้ปฏิบัติงานผูกผ้าปิดปากปิดจมูก สวมถุงมือยาง
สวมเสื้อสะท้อนแสง สวมรองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง สวมเสื้อและกางเกงให้มิดชิด
และทำความสะอาดผ้าปิดปากปิดจมูก เสื้อ กางเกง ถุงมือยาง รองเท้าหนังยาง และร่างกายผู้ปฏิบัติงาน
หลังจากเสร็จสิ้นการปฏิบัติงานประจำวัน
(๓.๒)
การเก็บขนมูลฝอยต้องจัดเก็บให้เรียบร้อยมิให้มีมูลฝอยตกค้าง
(๓.๓)
ขณะขนย้ายต้องไม่ทำให้มูลฝอยตกหล่น หรือฟุ้งกระจายตามท้องถนน
(๓.๔)
ทำความสะอาดรถเก็บ ขนมูลฝอย อย่างน้อยสัปดาห์ละ ๑ ครั้ง สำหรับน้ำเสียที่เกิดจากการล้างต้องได้รับการบำบัดหรือกำจัดที่ถูกหลักสุขาภิบาล
คือน้ำล้างจะต้องผ่านการบำบัดน้ำเสีย
หรือปล่อยลงสู่ลานทรายซึมชนิดร่องซึมโดยต้องห่างจากแหล่งน้ำดื่มน้ำใช้ไม่น้อยกว่า
๓๐ เมตร
(๓.๕)
มีการตรวจสุขภาพของผู้ปฏิบัติงาน อย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง โดยเฉพาะการตรวจโรคระบบทางเดินอาหาร
(๓.๖)
ห้ามนำรถไปใช้ในกิจการอื่น
(๓.๗)
ต้องดูแลมิให้ข้อความบนตัวถังรถลบเลือน
(๓.๘)
ต้องมีใบอนุญาต ติดประจำรถ
(๓.๙)
รักษาคุณสมบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๑ ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการตามใบอนุญาต
(๓.๑๐)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะความสะอาด ปลอดภัย
และการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมตามคำแนะนำหรือคำสั่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขและสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมข้อบัญญัติ ระเบียบและประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
(๔)
ผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการกำจัดมูลฝอย
(๔.๑)
การกำจัดมูลฝอยต้องถูกหลักสุขาภิบาลและมีข้อกำหนดหลักเกณฑ์ที่ป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและประชาชนข้างเคียง
รวมทั้งการป้องกันเหตุรำคาญ เช่น
(๔.๑.๑)
ระบบเตาเผา (Incinerater) ต้องควบคุมไม่ก่อให้เกิดเขม่า เถ้า
ฝุ่นละอองที่ไปกระทบความเป็นอยู่ของประชาชนข้างเคียง
(๔.๑.๒)
ระบบฝังกลบ (Sanitaly Land - fill) ต้องมีระบบรองรับน้ำขยะ (Leachate) ไปกำจัดโดยต้องควบคุมไม่ปล่อยให้ไปปนเปื้อนแหล่งน้ำธรรมชาติ
(๔.๑.๓)
ระบบหมักเป็นปุ๋ย (Decompose) ต้องควบคุมไม่ให้เกิดกลิ่นเหม็นที่รุนแรง
หรือเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของสัตว์พาหะนำโรค โดยเฉพาะแมลงวัน หนู แมลงสาบ หรืออื่น ๆ
(๔.๒)
ต้องมีเจ้าหน้าที่ที่ผ่านการอบรม หรือมีความรู้เกี่ยวกับการดูแลรักษาระบบกำจัดมูลฝอยและอยู่ประจำเพื่อปฏิบัติหน้าที่
ณ สถานที่ระบบกำจัดมูลฝอย
(๔.๓)
เจ้าหน้าที่ต้องสวมเสื้อคลุม สวมถุงมือยาง รองเท้าหนังยางหุ้มสูงถึงแข้ง และสวมผ้าปิดปากปิดจมูก
ขณะปฏิบัติงาน
(๔.๔)
มีการตรวจสุขภาพของเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงาน อย่างน้อยปีละ ๑ ครั้ง
โดยเฉพาะการตรวจโรคระบบทางเดินอาหาร
(๔.๕)
รักษาคุณสมบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๑ ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการตามใบอนุญาต
(๔.๖)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ความสะอาด ปลอดภัย
และการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม
ตามคำแนะนำหรือคำสั่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งข้อบัญญัติ ระเบียบ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อ
๑๕ บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาต
ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๑๖ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาต
สำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลากำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๗ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อ
๑๘ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๙ ผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๐ เมื่อผู้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไป
หรือหากประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาต ให้ยื่นคำขอเลิกการดำเนินกิจการ
หรือแก้ไขรายการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๒๑ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๒ ให้ใช้แบบพิมพ์ต่าง ๆ
ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ดังต่อไปนี้
(๑)
คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล หรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้ใช้ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
(๒)
ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้ใช้ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
(๓)
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจ หรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้ใช้ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
(๔)
คำขออนุญาตต่าง ๆ เช่น แก้ไขเปลี่ยนแปลงกิจการ, ขอรับใบแทนใบอนุญาต
บอกเลิกการดำเนินกิจการ ให้ใช้ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ ๒๓ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ได้ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๔ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
เมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิด ตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๕ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว
ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนา หรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๖ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ที่อยู่นอกเขตพื้นที่ให้บริการเก็บ
ขนสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
หรือเขตพื้นที่การให้บริการของผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
สิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการเก็บ
ขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๘ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา ๔๔ วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๙ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๐ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมรักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑
มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๐
วิชัย ชิตยวงษ์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมแนบท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการขน เก็บ
กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (แบบ ๑)
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการขน เก็บ
กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (แบบ ๒)
๔. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการขน
เก็บ กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (แบบ ๓)
๕. คำร้องขออนุญาตการต่าง ๆ (แบบ ๔)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๒๒/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,128 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา-บ่อพุ เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา - บ่อพุ
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา
- บ่อพุ
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา
- บ่อพุ ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา - บ่อพุ โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา
- บ่อพุ และนายอำเภอท่าใหม่ จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้ เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา
- บ่อพุ เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา
- บ่อพุ นับถัดจากวันที่ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา
- บ่อพุ เป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจตีความวินิจฉัยปัญหากำหนดหลักเกณฑ์และวิธีปฏิบัติ
ออกระเบียบ ข้อบังคับ ประกาศหรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัติ
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๕ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
การค้า หมายความว่า การประกอบธุรกิจ การพาณิชย์
การอุตสาหกรรม การเกษตร การผลิต หรือให้บริการใด ๆ เพื่อหาประโยชน์อันมีมูลค่า
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา - บ่อพุ
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข
ให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หมวด ๒
ประเภทกิจการที่ต้องควบคุม
ข้อ
๖ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ
ดังต่อไปนี้เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา -
บ่อพุ
(๑)
กิจการที่เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์
(๑.๑)
การเลี้ยงสัตว์บก สัตว์ปีก สัตว์น้ำ สัตว์เลื้อยคลาน หรือแมลง
(๑.๒)
การเลี้ยงสัตว์เพื่อรีดเอาน้ำนม
(๑.๓)
การประกอบกิจการการเลี้ยงสัตว์ รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกันเพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น
ทั้งนี้
จะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
(๒)
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตสัตว์
(๒.๑)
การฆ่าสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย
การขายในตลาดและการฆ่าบริโภคในครัวเรือน
(๒.๒)
การฟอกหนังสัตว์ ขนสัตว์ การสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์ที่ยังมิได้ฟอก
(๒.๓)
การสะสมเขาสัตว์ กระดูกสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๒.๔)
การเคี่ยวหนังสัตว์ เอ็นสัตว์ ไขสัตว์
(๒.๕)
การต้ม การตาก ปลา การเผาเปลือกหอย เปลือกปู เปลือกกุ้ง ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร
การเร่ขาย และการขายในตลาด
(๒.๖)
การประดิษฐ์เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือกหอย กระดูกสัตว์ เขาสัตว์
หนังสัตว์ ขนสัตว์ หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์
(๒.๗)
การผลิต การโม่ การป่น การลด การผสม การบรรจุ การสะสม หรือการกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช
หรือส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์
(๒.๘)
การสะสมหรือล้างครั่ง
(๓)
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม
(๓.๑)
การผลิตเนย เนยเทียม
(๓.๒)
การผลิตกะปิ น้ำพริกแกง น้ำพริกเผา น้ำปลา น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
หอยดอง หรือซอสปรุงรสอื่น ๆ ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๓)
การผลิต การหมัก การสะสมปลาร้า การเจ่า กุ้งเจ่า
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๔)
การตากเนื้อสัตว์ การผลิตเนื้อสัตว์เค็ม การเคี่ยวมันกุ้ง ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๕)
การนึ่ง การต้ม การเคี่ยว การตาก หรือวิธีอื่นใดในการผลิตอาหารจากสัตว์ พืช
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๖)
การเคี่ยวน้ำมันหมู การผลิตกุนเชียง หมูยอ ไส้กรอก หมูตั้ง
ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๗)
การผลิตเส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าหู้ วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋
(๓.๘)
การผลิตแบะแซ
(๓.๙)
การผลิตอาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
(๓.๑๐)
การประกอบกิจการทำขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ
(๓.๑๑)
การแกะ การล้างสัตว์น้ำที่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑๒)
การผลิตน้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำถั่วเหลือง เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง
ขวด หรือภาชนะอื่นใด ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๑๓)
การผลิต การแบ่งบรรจุน้ำตาล
(๓.๑๔)
การผลิตผลิตภัณฑ์จากนมวัว
(๓.๑๕)
การผลิต การแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ น้ำส้มสายชู
(๓.๑๖)
การคั่ว บด กาแฟ
(๓.๑๗)
การผลิตลูกชิ้นด้วยเครื่องจักร
(๓.๑๘)
การผลิตผงชูรส
(๓.๑๙)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค
(๓.๒๐)
การตาก การหมัก การดองผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๑)
การผลิต การบรรจุใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๓.๒๒)
การผลิตไอศกรีม ยกเว้นการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๓)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓.๒๔)
การประกอบกิจการห้องเย็น แช่แข็งอาหาร
(๓.๒๕)
การผลิตน้ำแข็ง
ยกเว้นการผลิตเพื่อใช้ในสถานที่จำหน่ายอาหารและเพื่อการบริโภคในครัวเรือน
(๓.๒๖)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักรที่มีกำลังตั้งแต่ ๕ แรงม้าขึ้นไป
(๔) กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์
เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ชำระล้าง
(๔.๑)
การผลิต การโม่ การลด การผสม การบรรจุยาด้วยเครื่องจักร
(๔.๒)
การผลิต การบรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น เครื่องสำอางต่าง ๆ
(๔.๓)
การผลิตสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔.๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๔.๕)
การผลิตสบู่ ผงซักฟอก ผลิตภัณฑ์ชำระล้างต่าง ๆ
(๕)
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๕.๑)
การอัด การสกัดเอาน้ำมันจากพืช การสะสม รวบรวมพืชผลน้ำมัน
(๕.๒)
การล้าง การอบ การรม การตาก การสะสมยางดิบ
(๕.๓)
การผลิตแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู หรือแป้งอื่น ๆ ในทำนองเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๕.๔)
การผลิต การสะสมปุ๋ย
(๕.๕)
การผลิตใยมะพร้าวหรือวัตถุคล้ายคลึงด้วยเครื่องจักร
(๕.๖)
การตาก การสะสม หรือการขนถ่ายมันสำปะหลัง
(๖)
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๖.๑)
การผลิตโลหะเป็นภาชนะ เครื่องมือ เครื่องจักร อุปกรณ์หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
(๖.๒)
การหลอม การหล่อ การถลุงแร่ หรือโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน
(๖.๑)
(๖.๓)
การกลึง การเจาะ การเชื่อม การตี การตัด การประสาน การรีด การอัดโลหะ
ด้วยเครื่องจักรหรือก๊าซหรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๔)
การเคลือบ การชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล โลหะอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๕)
การขัด การล้างโลหะ ด้วยเครื่องจักรสารเคมี หรือวิธีอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๖.๑)
(๖.๖)
การทำเหมืองแร่ การสะสม การแยก การคัดเลือก การล้างแร่ การขนส่ง หรือขนถ่ายแร่
(๗)
กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๑) การต่อ การประกอบ การเคาะ การปะผุ การพ่นสี
การพ่นสารสนิมยานยนต์
(๗.๒)
การตั้งศูนย์ถ่วงล้อ การซ่อม การปรับแต่ง ระบบปรับอากาศ หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๗.๓)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่ายและในการประกอบธุรกิจนั้น มีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๗.๔)
การล้าง การอัดฉีด ยานยนต์
(๗.๕)
การผลิต การซ่อม การอัดแบตเตอรี่
(๗.๖)
การปะ การเชื่อมยาง
(๗.๗)
การอัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๘)
กิจการที่เกี่ยวกับไม้
(๘.๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๘.๒)
การเลื่อย การซอย การขัด การไส การเจาะ การขุดร่อง การทำคิ้ว หรือการตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๘.๓)
การประดิษฐ์ไม้ หวาย เป็นสิ่งของด้วยเครื่องจักร หรือการพ่น ทาสารเคลือบเงาสี
หรือการแต่งสำเร็จผลิตภัณฑ์จากไม้หรือหวาย
(๘.๔)
การอบไม้
(๘.๕)
การผลิตธูปด้วยเครื่องจักร
(๘.๖)
การประดิษฐ์สิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียนด้วยกระดาษ
(๘.๗)
การผลิตกระดาษต่าง ๆ
(๘.๘)
การเผาถ่าน หรือการสะสมถ่าน
(๙)
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๙.๑)
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๙.๒)
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
(๙.๓)
การประกอบกิจการโรงแรมหรือกิจการอื่นใดในทำนองเดียวกัน
(๙.๔)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า ห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๙.๕)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๙.๖)
การจัดให้มีการแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือการแสดงอื่น
ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๗)
การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๘)
การจัดให้มีการเล่นสเกต โดยมีแสงหรือเสียงประกอบ หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙.๙)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๙.๑๐)
การประกอบกิจการ ให้บริการควบคุมน้ำหนัก
โดยวิธีการควบคุมทางโภชนาการให้อาหารที่มีวัตถุประสงค์พิเศษ การบริหารร่างกาย
หรือโดยวิธีอื่นใดเว้นแต่การให้บริการดังกล่าวในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๙.๑๑)
การประกอบกิจการสวนสนุก ตู้เกม
(๙.๑๒)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข
วิทยาศาสตร์หรือสิ่งแวดล้อม
(๙.๑๓)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๑๐)
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑๐.๑)
การปั่นด้าย การกรอด้าย การทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือการทอผ้าด้วยกี่กระตุก ตั้งแต่
๕ กี่ขึ้นไป
(๑๐.๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย หรือนุ่น
(๑๐.๓)
การปั่นฝ้าย หรือนุ่น ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๕)
การเย็บผ้าด้วยเครื่องจักรตั้งแต่ ๕ เครื่องขึ้นไป
(๑๐.๖)
การพิมพ์ผ้า หรือการพิมพ์บนสิ่งทอต่าง ๆ
(๑๐.๗)
การซัก การอบ การรีด การอัดกลีบผ้า ด้วยเครื่องจักร
(๑๐.๘)
การย้อม การกัดสีผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ
(๑๑)
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๑)
การผลิตภาชนะดินเผา หรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๑๑.๒)
การระเบิด การโม่ การป่นหินด้วยเครื่องจักร การขุด การตักดินด้วยเครื่องจักร
(๑๑.๓)
การผลิตเครื่องใช้ด้วยซีเมนต์หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๔)
การสะสม การผสมซีเมนต์ หิน ทราย หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หินกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑.๖)
การเลื่อย การตัด หรือการประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของต่าง ๆ
(๑๑.๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาวดินสอพอง หรือการเผาหินปูน
(๑๑.๘)
การผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบ หรือส่วนผสม เช่น ผ้าเบรก
ผ้าคลัตช์ กระเบื้องมุงหลังคา กระเบื้องยาง ฝ้า เพดาน ท่อน้ำ เป็นต้น
(๑๑.๙)
การผลิตกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๑.๑๐)
การผลิตกระดาษทราย
(๑๑.๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒)
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ถ่านหิน สารเคมี
(๑๒.๑)
การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๑๒.๒)
การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งก๊าซ
(๑๒.๓)
การผลิต การกลั่น การสะสม การขนส่งน้ำมันปิโตรเลียม หรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมต่าง ๆ
(๑๒.๔)
การผลิต การสะสม การขนส่งถ่านหิน ถ่านโค้ก
(๑๒.๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน (๗.๑)
(๑๒.๖)
การประดิษฐ์สิ่งของเครื่องใช้ด้วยยาง ยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๗)
การโม่ การบดชัน
(๑๒.๘)
การผลิตสี หรือน้ำมันผสมสี
(๑๒.๙)
การผลิต การล้างฟิล์มรูปถ่าย หรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๒.๑๐)
การเคลือบ การชุบ วัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒.๑๒)
การผลิต การบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๒.๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๒.๑๔)
การผลิต การสะสม การขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมี
อันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง ดินปืน
หรือวัตถุที่ใช้เพื่อทำหรือเพื่อการระเบิด
(๑๒.๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๒.๑๖)
การผลิต การบรรจุ การสะสม การขนส่งสารกำจัดศัตรูพืช กำจัดพาหะนำโรค
หรือสารกำจัดวัชพืช
(๑๒.๑๗)
การผลิต การบรรจุ การสะสมกาว
(๑๓)
กิจการอื่น ๆ
(๑๓.๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๑๓.๒)
การผลิต การซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ อุปกรณ์ไฟฟ้า
(๑๓.๓)
การผลิตเทียน เทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๓.๔)
การพิมพ์แบบพิมพ์เขียว หรือการถ่ายเอกสาร
(๑๓.๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้ว หรือเหลือใช้
(๑๓.๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๑๓.๗)
การล้างขวด ภาชนะ หรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้ว
(๑๓.๘)
การพิมพ์สีลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๑๓.๙)
การก่อสร้าง
ข้อ
๗ สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย
แล้วแต่กรณี
หมวด ๓
สถานที่ตั้ง ลักษณะอาคาร
และการสุขาภิบาล
ข้อ
๘ ผู้ประกอบกิจการตามประเภทที่กำหนดไว้ในข้อ
๖ ทั้งที่เป็นการค้าและไม่เป็นการค้าจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์อันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะและมาตรการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่ประกอบกิจการจะต้องตั้งอยู่ในทำเลที่จะทำรางระบายน้ำโสโครกไปสู่ทางระบายน้ำสาธารณะ
หรือระบบบำบัดน้ำเสียได้โดยสะดวก และการระบายน้ำโสโครกจะต้องไม่ทำให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้อาศัยบริเวณใกล้เคียง
(๒)
เมื่อเจ้าพนักงานเห็นว่าควรจะต้องมีบ่อน้ำพักน้ำโสโครกหรือบ่อดักไขมันเครื่องป้องกันกลิ่น
เสียง ความสะเทือน ฝุ่นละออง เขม่า ควัน เถ้า
หรือสิ่งใดอันอาจเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้อยู่ใกล้เคียง
ผู้ประกอบกิจการจะต้องดำเนินการให้เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
(๓)
ต้องจัดให้มีที่รองรับขยะมูลฝอย และสิ่งเปรอะเปื้อนที่ถูกสุขลักษณะให้เพียงพอ
(๔)
ต้องจัดให้มีแสงสว่างและการระบายอากาศที่เพียงพอและต้องจัดสถานที่ให้สะอาดมิให้สกปรกรกรุงรัง
อันอาจจะเป็นที่อาศัยของสัตว์นำโรค
(๕)
จะต้องประกอบกิจการภายในเขตสถานที่ตามที่ขออนุญาต
(๖)
ถ้ามีความประสงค์จะเปลี่ยนแปลง แก้ไข
เพิ่มเติมสถานที่ประกอบกิจการจะต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อน
(๗)
จะต้องปฏิบัติการทุกอย่างเพื่อให้ถูกต้องตามสุขลักษณะตามคำ แนะนำของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หมวด ๔
การขออนุญาต และใบอนุญาต
ข้อ
๙ นับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลบังคับใช้
ห้ามบุคคลใดประกอบกิจการตามประเภทที่กำหนดไว้ในข้อ ๖ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะ
ให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๑๐ ผู้ประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๖
ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
บัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
หนังสือแสดงกรรมสิทธิ์ในอาคารหรือที่ดินที่ใช้ประกอบกิจการในกรณีที่มิได้เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ในอาคารหรือที่ดินที่ใช้ประกอบกิจการจะต้องมีหนังสือแสดงความยินยอมของเจ้าของอาคารหรือที่ดินให้ประกอบกิจการตามที่ขอรับใบอนุญาตได้
(๔)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
หลักฐานสำคัญอื่น ๆ ที่องค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา - บ่อพุ กำหนด
ข้อ
๑๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกันและในกรณีที่ต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
หรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาต พร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขอรับใบอนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วน
ในกรณีที่มีเหตุอันจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๒ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๓ ใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา - บ่อพุ เท่านั้น
การขอต่อใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุเมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่อใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๐ โดยอนุโลม
ข้อ
๑๔ ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาต
สำหรับกรณีที่เป็นการขอรับการอนุญาตครั้งแรก หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ เว้นแต่ผู้ได้รับอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๕ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้
ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา - บ่อพุ
ข้อ
๑๖ ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๑๗ กรณีใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาต
และการออกใบแทนใบอนุญาต ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๑๘ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามความแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๙ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไป และมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๐ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาต
และคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว
ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๑ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๒ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตขององค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา -
บ่อพุ
หมวด ๕
บทกำหนดโทษ
ข้อ
๒๓ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ประกาศ ณ วันที่ ๑๑
ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ธิดาวรรณ์ สวาสดิ์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา
- บ่อพุ
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลสีพยา
บ่อพุ เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการ
(แบบ กอ. ๑)
๓. แบบคำขอรับใบแทนใบอนุญาตประกอบกิจการ
(แบบ กอ. ๓)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๑๔๓/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,129 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาและนายอำเภอท่าตะโก
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ ๑
ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาดที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่นและหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อมูลฝอยที่เป็นพิษ
หรืออันตรายจากชุมชน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ.๒๕๓๕
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า
สำนักงานหรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ ๕ การเก็บ
ขน กำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา ให้เป็นอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
ในการดำเนินการตามวรรคหนึ่ง
องค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาอาจร่วมกับหน่วยงานของรัฐหรือราชการส่วนท้องถิ่นอื่นดำเนินการภายใต้ข้อตกลงร่วมกันก็ได้
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควรองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาอาจมอบให้บุคคลใดดำเนินการตามวรรคหนึ่งแทนภายใต้การควบคุมดูแลขององค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
หรืออาจอนุญาตให้บุคคลใดเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจ หรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการก็ได้
บทบัญญัติตามข้อนี้
และข้อ ๙ มิให้ใช้บังคับกับการจัดการของเสียอันตรายตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แต่ให้ผู้ดำเนินกิจการโรงงานที่มีของเสียอันตรายและผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดของเสียอันตรายดังกล่าวแจ้งการดำเนินกิจการเป็นหนังสือต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๖
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนดเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล
หรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลดอนคามอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนหรือเขตพื้นที่การอนุญาต
ให้บุคคลใดดำเนินกิจการโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาและระเบียบปฏิบัติได้ตามความจำเป็น
ข้อ
๗
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาหรือเขตพื้นที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลดอนคามอบให้บุคคลอื่นดำเนินการแทนจะต้องเสียค่าธรรมเนียมการให้บริการแก่องค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ทั้งนี้
การจะกำหนดอัตราค่าธรรมเนียมการกำจัดสิ่งปฏิกูลองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาจะต้องดำเนินการให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
ข้อ
๘
เพื่อประโยชน์ในการรักษาความสะอาดและการจัดระเบียบในการเก็บ ขน
และกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
ในกรณีที่ยังไม่มีกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยใช้บังคับ
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
การจัดการสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยให้ปฏิบัติตามข้อบัญญัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ห้ามมิให้ผู้ใดทำการถ่าย เท ทิ้ง หรือทำให้มีขึ้นซึ่งสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยในที่
หรือทางสาธารณะนอกจากในที่ที่องค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาจัดไว้ให้
(๒)
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ต้องจัดให้มีที่รองรับสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะอย่างเพียงพอและเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๙
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๐
ผู้ใดประสงค์จะเป็นผู้ดำเนินกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
จะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาประกาศกำหนด
ข้อ
๑๑
ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขที่องค์การบริหารส่วนตำบลดอนคากำหนด
ข้อ
๑๒
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมดและแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๓
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นหากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร
ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๔
ในการดำเนินกิจการผู้ได้รับใบอนุญาตต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงื่อนไขตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลดอนคากำหนด
ข้อ
๑๕
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุเมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไขที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๑๖
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรกหรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๗ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
ข้อ
๑๘
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินกิจการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๙ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๐ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับ
ใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลายหรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๑
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๒
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้
ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓) ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพ
ของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๓
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาตหรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๔ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๕
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด ๆ
ที่อยู่นอกเขตพื้นที่การให้บริการเก็บ ขนหรือกำจัดสิ่งปฏิกูลขององค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาหรือเขตพื้นที่การให้บริการของผู้ได้รับใบอนุญาตดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน
สิ่งปฏิกูลโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการต้องดำเนินการเก็บ
ขน และกำจัดสิ่งปฏิกูลให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามวิธีการที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
ข้อ
๒๖
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๗
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๘
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคาเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๒
ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สมศักดิ์ ประภาชัยมงคล
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลดอนคา
เรื่อง การกำจัดสิ่งปฏิกูลและสิ่งปฏิกูล พ.ศ.๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและขยะสิ่งปฏิกูล (แบบ สม. ๑)
๓.
ใบอนุญาตให้รับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและขยะสิ่งปฏิกูล (แบบ สม. ๒)
๔. รายการต่ออายุใบอนุญาตให้รับทำการ
เก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและขยะสิ่งปฏิกูล
๕.
คำขอต่ออายุใบอนุญาตให้รับทำการ เก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและขยะสิ่งปฏิกูล (แบบ
สม. ๓)
๖. คำขออนุญาตการต่าง ๆ (แบบ สม. ๔)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๑๖๘/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,130 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ว่าด้วยการควบคุม การเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหาร ส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๕๒ ประกอบกับมาตรา ๒๙
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่และนายอำเภอระโนด
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่นับแต่วันที่ได้ติดประกาศโดยเปิดเผย
ณ สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่แล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในสถานที่เลี้ยงสัตว์
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในลักษณะที่มีการปล่อยให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์รวมทั้งการสละการครอบครองสัตว์
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า คอกสัตว์ กรงสัตว์
ที่ขังสัตว์ หรือสถานที่ในลักษณะอื่นที่ใช้ในการควบคุมสัตว์ที่เลี้ยง
เจ้าของสัตว์ หมายความรวมถึงผู้ครอบครองสัตว์ด้วย
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
เพื่อประโยชน์ในการรักษาสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชนในท้องถิ่นหรือเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์ให้พื้นที่ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่เป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ดังนี้
(๑)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์โดยเด็ดขาด
(๑.๑)
ที่หรือทางสาธารณะในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
(๑.๒)
สถานที่ราชการ
(๑.๓)
สถานที่ปฏิบัติศาสนกิจ
(๑.๔)
ตลาด
(๒)
ให้พื้นที่ต่อไปนี้เป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ต้องอยู่ภายใต้มาตรการอย่างใดอย่างหนึ่ง
เช่น สถานที่เลี้ยงสัตว์ของเอกชน กิจการที่เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์บก สัตว์ปีก
สัตว์น้ำ
สัตว์เลื้อยคลานหรือแมลงให้เป็นเขตที่การเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ประเภทของกิจการนั้น
ๆ และต้องปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และได้รับอนุญาตจากองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อ
๖
การเลี้ยงสัตว์ให้เจ้าของสัตว์ต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตว์ที่มั่นคงแข็งแรงตามความเหมาะสมแก่ประเภทและชนิดของสัตว์โดยมีขนาดเพียงพอมีระบบการระบายน้ำและกำจัดสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะ
(๒)
รักษาสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้สะอาดอยู่เสมอจัดเก็บสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะเป็นประจำไม่ปล่อยให้เป็นที่สะสมจนเกิดกลิ่นเหม็นรบกวนผู้ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง
(๓)
เมื่อสัตว์ตายลงเจ้าของสัตว์จะต้องกำจัดซากสัตว์และมูลสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะ
เพื่อป้องกันมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธ์แมลงหรือสัตว์นำโรค ทั้งนี้ โดยวิธีที่ไม่ก่อเหตุรำคาญจากกลิ่นควัน
และไม่เป็นเหตุให้เกิดการปนเปื้อนของแหล่งน้ำ
(๔)
จัดให้มีการสร้างภูมิคุ้มกันโรคในสัตว์เพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
(๕)
ให้เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตนไม่ปล่อยให้สัตว์อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์โดยปราศจากการควบคุม
กรณีเป็นสัตว์ดุร้ายจะต้องเลี้ยงในสถานที่หรือกรงที่บุคคลภายนอกเข้าไปไม่ถึงตัวสัตว์และมีป้ายเตือนให้ระมัดระวังโดยสังเกตได้อย่างชัดเจน
(๖)
ไม่นำสัตว์เลี้ยงออกมานอกสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตน
เว้นแต่เฉพาะเพื่อการเคลื่อนย้ายสัตว์และได้ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๗)
ควบคุมดูแลสัตว์ของตนมิให้ก่ออันตรายหรือรำคาญแก่ผู้อื่นไม่ก่อให้เกิดมลพิษต่อสิ่งแวดล้อม
(๘)
ปฏิบัติการอื่นใดตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งข้อบังคับ
ระเบียบ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อ
๗
การเลี้ยงสัตว์ซึ่งดำเนินกิจการในลักษณะของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หรือเลี้ยงสัตว์เป็นจำนวนมาก
เจ้าของสัตว์ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามข้อ ๖
อย่างเคร่งครัดเพื่อการดูแลสภาพ
หรือสุขลักษณะของสถานที่เลี้ยงสัตว์และต้องปฏิบัติตามมาตรการเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคหรือเหตุรำคาญอันเกิดจากการเลี้ยงสัตว์ดังนี้
(๑)
สถานที่เลี้ยงสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะของอาคารและเป็นไปตามมาตรฐานฟาร์ม
หรือตามคำแนะนำของคณะกรรมการสาธารณสุข
(๒)
ให้ดูแลสภาพและสุขลักษณะของสถานที่เลี้ยงสัตว์มิให้มีจำนวนเกินสมควรจนเป็นเหตุให้เสื่อมหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๓) ต้องจัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียก่อนปล่อยสู่ธรรมชาติหรือแหล่งน้ำ
ทางน้ำ ลำคลองแม่น้ำ เป็นต้น มิให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพสิ่งแวดล้อม
(๔) ต้องจัดหาที่รองรับขยะ ปฏิกูลและมูลฝอยตลอดจนกำจัดขยะปฏิกูลมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะมิให้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพสิ่งแวดล้อม
(๕)
ต้องทำความสะอาดสถานที่เลี้ยงสัตว์ สถานที่เพาะเลี้ยง
และบริเวณโดยรอบไม่ให้เป็นแหล่งสะสมเชื้อโรค แมลง ยุง หรือสัตว์นำโรคอื่น ๆ
ตลอดจนวัสดุ อุปกรณ์ เครื่องมือ ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเสมอ
(๖)
จัดให้มีระบบการป้องกันเหตุรำคาญจากกลิ่น เสียง แสง รังสี ความร้อน สิ่งมีพิษ
ความสั่นสะเทือน ฝุ่น ละออง เขม่า เถ้า
หรือกรณีอื่นใดจนเป็นเหตุให้เสื่อมหรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๗)
ต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานท้องถิ่นเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๘
ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะอันเป็นการฝ่าฝืนข้อ
๕ โดยไม่ปรากฏเจ้าของให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกักสัตว์ดังกล่าวไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
เมื่อพ้นกำหนดแล้วยังไม่มีผู้ใดมาแสดงหลักฐานการเป็นเจ้าของเพื่อรับสัตว์คืนให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
แต่ถ้าการกักสัตว์ไว้อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้น
หรือสัตว์อื่นหรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควรเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะจัดการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์นั้นตามควรแก่กรณีก่อนถึงกำหนดเวลาดังกล่าวก็ได้
เงินที่ได้จากการขายหรือขายทอดตลาดเมื่อได้หักค่าใช้จ่ายในการขายทอดตลาดและค่าเลี้ยงดูสัตว์แล้วให้เก็บรักษาไว้แทนสัตว์ในกรณีที่มิได้มีการขาย
หรือขายทอดตลาดสัตว์ตามวรรคหนึ่งและเจ้าของสัตว์มาขอรับสัตว์คืนภายในกำหนดเวลาตามวรรคหนึ่ง
เจ้าของสัตว์ต้องเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายสำหรับการเลี้ยงดูสัตว์ให้แก่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ตามจำนวนที่ได้จ่ายจริงด้วยในกรณีที่ปรากฏว่าสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบนั้นเป็นโรคติดต่ออันอาจเป็นอันตรายต่อประชาชนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควรได้
ข้อ
๙
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และปฏิบัติให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๑๐
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๑๑ บรรดาค่าธรรมเนียม ค่าปรับ
รายได้อื่น ๆ ตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อ
๑๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่เป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
สุพัฒน์พงศ์ พ่วงพี
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๑๐๓/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,131 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง
การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๖๗ (๓) และมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติมประกอบกับมาตรา ๒๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมและนายอำเภอกงไกรลาศ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
และคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้ หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้
ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย หมายความว่า สภาวะที่มีน้ำขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่าเจ็ดวันซึ่งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็นลูกน้ำได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามมิให้ผู้ใดทิ้งหรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
อาทิ กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขังน้ำได้ในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่ในที่หรือในถังรองรับมูลฝอยที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมจัดไว้ให้
ข้อ
๖ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือเคหสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย อาทิ กระป๋อง
กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขังน้ำได้ในบริเวณอาคารหรือเคหสถาน
รวมทั้งบริเวณรอบ ๆ ทั้งนี้ โดยเก็บลงถังมูลฝอยที่มีฝาปิดหรือบรรจุถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุงหรือวิธีการอื่นใดที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขแนะนำ
ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ให้บริการเก็บขนมูลฝอยเพื่อนำไปกำจัด
เจ้าของอาคารหรือเคหสถานมีหน้าที่เสียค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติว่าด้วยการจัดการมูลฝอยด้วย
ข้อ ๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ ที่มีแหล่งน้ำที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายจะต้องดูแลมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถาน ต้องดูแลทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำในแจกัน
ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ภาชนะอื่น ๆ ที่มีน้ำขัง อย่างน้อยทุกเจ็ดวัน หรือใส่สารที่ป้องกันการวางไข่ของยุงได้
และจัดให้มีฝาปิดตุ่มน้ำที่มีอยู่ในอาคารและเคหสถาน รวมทั้งข้อปฏิบัติอื่น ๆ
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมประกาศกำหนด
ข้อ ๙ ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ได้จัดเจ้าหน้าที่ไปทำการกำจัดยุงในอาคาร หรือเคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน หรือสถานที่นั้น
จะต้องให้ความร่วมมือและอำนวยความสะดวกตามสมควร
ข้อ
๑๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๕ และข้อ ๖
ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๑๑ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๗ ข้อ ๘ และข้อ ๙ ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ
๑๒ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษมรักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ
ณ วันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๐
วิชัย ชิตยวงษ์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่สุขเกษม
ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
ชวัลพร/ตรวจ
๒๙ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๔๐ ง/หน้า ๑/๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,132 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม
เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหาร ส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลนครชุมโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุมและนายอำเภอเมืองกำแพงเพชร
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุมนับถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ให้ยกเลิกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๘
บรรดาข้อบัญญัติ
ประกาศ ระเบียบ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
ข้าราชการ หรือพนักงานท้องถิ่นที่ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นนั้น
ให้มีอำนาจปฏิบัติการตรวจตรากำกับดูแล
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ
ดังต่อไปนี้เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม
๕.๑
กิจการที่เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์
๕.๑.๑
การเลี้ยงสัตว์บก
๕.๑.๒
การเลี้ยงสัตว์ปีก
๕.๑.๓
การเลี้ยงสัตว์น้ำ สัตว์เลื้อยคลาน หรือแมลง
๕.๑.๔
การเลี้ยงสัตว์เพื่อรีดเอานม
๕.๑.๕
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดมีลักษณะทำนองเดียวกันเพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
๕.๒
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์ และผลิตภัณฑ์
๕.๒.๑
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
๕.๒.๒
การหมัก ฟอง ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
๕.๒.๓
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
๕.๒.๔
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
๕.๒.๕
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง
ขนสัตว์หรือชิ้นส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
๕.๒.๖
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม
หรือการกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืชหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
๕.๒.๗
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
๕.๓
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร
สถานที่สะสมอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
๕.๓.๑
การผลิต สะสม หรืแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้มหรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
๕.๓.๒ การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์
ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู ไตปลา
หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
๕.๓.๓
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
๕.๓.๔
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
๕.๓.๕
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
๕.๓.๖ การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน
ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
ที่คล้ายคลึงกัน
๕.๓.๗
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้าหรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
๕.๓.๘
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
๕.๓.๙
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
๕.๓.๑๐ การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม
ผลิตภัณฑ์เนย
ผลิตภัณฑ์เนยเทียม และผลิตภัณฑ์เนยผสม
๕.๓.๑๑
การผลิตไอศกรีม
๕.๓.๑๒
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
๕.๓.๑๓
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
๕.๓.๑๔
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
๕.๓.๑๕
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
๕.๓.๑๖
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
๕.๓.๑๗
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
๕.๓.๑๘
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
๕.๓.๑๙
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
๕.๓.๒๐
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
๕.๓.๒๑
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
๕.๓.๒๒
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
๕.๓.๒๓
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
๕.๔
กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
๕.๔.๑
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
๕.๔.๒
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น หรือเครื่องสำอาง ทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
๕.๔.๓
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
๕.๔.๔
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
๕.๔.๕
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ ทำความสะอาดต่าง ๆ
๕.๕
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
๕.๕.๑
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
๕.๕.๒
การล้าง อัด ลม หรือสะสมยางดิบ
๕.๕.๓
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืช หรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
๕.๕.๔ การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร
หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
๕.๕.๕
การผลิตยาสูบ
๕.๕.๖
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
๕.๕.๗
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
๕.๕.๘
การผลิตเส้นใยจากพืช
๕.๕.๙
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
๕.๖
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
๕.๖.๑
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
ด้วยโลหะหรือแร่
๕.๖.๒
การถลุงแร่ การหลอมหรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน ๕.๖.๑
๕.๖.๓
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ดัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๖.๑
๕.๖.๔
การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด
ยกเว้นการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๖.๑
๕.๖.๕
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักรหรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๖.๑
๕.๖.๖
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือกหรือล้างแร่
๕.๗
กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
๕.๗.๑
การต่อ ประกอบ เคาะปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
๕.๗.๒
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
๕.๗.๓
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
๕.๗.๔
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกลซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่ายและในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
๕.๗.๕
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
๕.๗.๖
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
๕.๗.๗
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
๕.๗.๘
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
๕.๗.๙
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
๕.๘
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
๕.๘.๑
การผลิตไม้ขีดไฟ
๕.๘.๒
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
๕.๘.๓
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสีแต่งสำเร็จของเครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากไม้
หวาย ชานอ้อย
๕.๘.๔
การอบไม้
๕.๘.๕
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
๕.๘.๖ การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน
หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
๕.๘.๗
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
๕.๘.๘
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
๕.๙
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
๕.๙.๑
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
๕.๙.๒
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
๕.๙.๓
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๙.๑
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
๕.๙.๔
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๙.๑
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
๕.๙.๕
การประกอบกิจการโรงแรม สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อบริการพักชั่วคราว
สำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
๕.๙.๖
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
๕.๙.๗
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
๕.๙.๘ การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะหรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
๕.๙.๙
การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๙.๑
๕.๙.๑๐
การประกอบกิจการ การเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
๕.๙.๑๑
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
๕.๙.๑๒
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
๕.๙.๑๓
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
๕.๙.๑๔
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
๕.๙.๑๕
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
๕.๙.๑๖
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟหรือสนามฝึกกอล์ฟ
๕.๙.๑๗
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข
วิทยาศาสตร์หรือสิ่งแวดล้อม
๕.๙.๑๘
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
๕.๙.๑๙
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
๕.๙.๒๐
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
๕.๙.๒๑
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
๕.๑๐
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
๕.๑๐.๑
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
๕.๑๐.๒
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
๕.๑๐.๓
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
๕.๑๐.๔
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
๕.๑๐.๕
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
๕.๑๐.๖
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
๕.๑๐.๗
การซัก อบ รีด หรืออัดกรับผ้าด้วยเครื่องจักร
๕.๑๐.๘
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
๕.๑๑
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุคล้ายคลึง
๕.๑๑.๑
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
๕.๑๑.๒
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
๕.๑๑.๓
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
๕.๑๑.๔
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน ๕.๑๑.๒
๕.๑๑.๕
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัสดุที่คล้ายคลึง
๕.๑๑.๖
การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
๕.๑๑.๗
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
๕.๑๑.๘
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
๕.๑๑.๙
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
๕.๑๑.๑๐
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
๕.๑๑.๑๑
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
๕.๑๑.๑๒
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัสดุอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๖.๕
๕.๑๒ กิจการที่เกี่ยวกิจการปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน
ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
๕.๑๒.๑
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกชิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
๕.๑๒.๒
การผลิต สะสม บรรจุหรือขนส่งก๊าซ
๕.๑๒.๓
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
๕.๑๒.๔
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
๕.๑๒.๕
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๕.๗.๑
๕.๑๒.๖
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัสดุที่คล้ายคลึง
๕.๑๒.๗
การโม่ สะสม หรือบดชัน
๕.๑๒.๘
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
๕.๑๒.๙
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
๕.๑๒.๑๐
การเคลือบ ชุบวัสดุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัสดุที่คล้ายคลึง
๕.๑๒.๑๑
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัสดุที่คล้ายคลึง
๕.๑๒.๑๒
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
๕.๑๒.๑๓
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
๕.๑๒.๑๔
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
๕.๑๒.๑๕
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
๕.๑๒.๑๖
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
๕.๑๒.๑๗
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
๕.๑๓
กิจการอื่น ๆ
๕.๑๓.๑
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
๕.๑๓.๒
การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
๕.๑๓.๓
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัสดุที่คล้ายคลึง
๕.๑๓.๔
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
๕.๑๓.๕
การสะสมวัสดุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
๕.๑๓.๖
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
๕.๑๓.๗
การล้างขวด ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่
หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
๕.๑๓.๘
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช้สิ่งทอ
๕.๑๓.๙
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
๕.๑๓.๑๐
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
๕.๑๓.๑๑ การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง
หรือสัตว์พาหะนำโรค
๕.๑๓.๑๒
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
ข้อ
๖
สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับหรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๗ สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องมีสถานที่ตั้งตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
โดยคำนึงถึงลักษณะและประเภทของการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการนั้น ๆ
ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของประชาชนหรือก่อเหตุรำคาญด้วย
ข้อ
๘
สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
๘.๑
ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้ ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง มีแสงสว่างเพียงพอ
และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน
โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
๘.๒
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
๘.๓
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๙
สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใด
อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็น
และเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
๑๐.๑
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณ และประเภทมูลฝอย
รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณ
ที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
๑๐.๒ ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นและต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
๑๐.๓
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑ สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๒
สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหารการปรุงอาหาร
การสะสมอาหารสำหรับคนงานต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๓
สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ปลอดภัย
เป็นสัดส่วนและต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๔ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
๑๕.๑
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง
ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้ จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
๑๕.๒
กรณีที่มีวัตถุอันตรายต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตรายหรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตราย และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๖
สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือน
มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมีหรือวัตถุอันตรายจะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญ
หรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ
๑๗
เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๕ ในลักษณะที่เป็นการค้า เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่เดียว
ข้อ
๑๘
ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามประเภทที่มีข้อบัญญัติกำหนดให้เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๕ ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
๑๘.๑
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
๑๘.๒
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
๑๘.๓
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลนครชุมประกาศกำหนด
ข้อ
๑๙ ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
๑๙.๑
สถานที่ประกอบกิจการต้องสะอาดถูกสุขลักษณะ
๑๙.๒
การประกอบกิจการต้องไม่ก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
หรือถูกร้องเรียนจากผู้พักอาศัยข้างเคียง
๑๙.๓
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลนครชุมประกาศกำหนด
ข้อ
๒๐ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวม
ความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วน
ตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลา
ตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๑ ในการออกใบอนุญาตตามข้อ ๒๐
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตตามข้อ
๒๐ ให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๒๒
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๓
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลนครชุมเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๘ และข้อ ๑๙ โดยอนุโลม
ข้อ
๒๔
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระเว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๕
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม
ข้อ
๒๖
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๗
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
๒๗.๑
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วยเอกสารที่ใช้ในการขออนุญาตตามข้อ
๑๘
๒๗.๒
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วยเอกสารที่ใช้ในการขออนุญาตตามข้อ
๑๘
ข้อ
๒๘
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๙
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
๒๙.๑
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
๒๙.๒
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
๒๙.๓
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๐
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงาน
ของผู้รับใบอนุญาต และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๑
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๒
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๓
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุมเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๕
ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ชนะนันท์ ริ้วตระกูลไพบูลย์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม
[เอกสารแนบท้าย]
๑.
บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนครชุม เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่ออายุใบอนุญาตกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๓.
ใบอนุญาตกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
๔.
แบบคำขอรับใบแทนใบอนุญาตกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๑๐๗/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,133 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ ๒)
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราแก้ไขเพิ่มเติมข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
เพื่อให้สอดคล้องและเหมาะสมกับสภาวการณ์ในปัจจุบัน
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหาร ส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจานโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจานและนายอำเภอกุสุมาลย์
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจานตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓
บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ให้ยกเลิกความในข้อ ๕
ของข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๘ และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน
ข้อ ๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ
ดังต่อไปนี้ เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน
๑.
กิจการที่เกี่ยวกับการสัตว์เลี้ยง
(๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์ หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน
เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้ จะมีการเรียกเก็บค่าดู
หรือค่าบริการ ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
๒.
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๑)
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
(๒)
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๓)
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๔)
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๕)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง
ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๖)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือการกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืชหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์
หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๗)
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
๓.
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร
สถานที่สะสม อาหารการเร่ขาย การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๖) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว
เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
ที่คล้ายคลึงกัน
(๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้าหรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๘)
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง
หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๑๘) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด
หรือภาชนะอื่นใด
(๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๒๒)
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๒๓)
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๒๔)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
๔.
กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง
รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๓)
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
๕.
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๒)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๓)
การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืช หรือแป้งอื่น ๆ
ในทำนองเดียวกัน
(๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕)
การผลิตยาสูบ
(๖)
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
๖.
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๑)
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
ด้วยโลหะหรือแร่
(๒)
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๓)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๔) การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม
นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๕)
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖
(๑)
(๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
๗.
กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย
และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
๘.
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากไม้
หวาย ชานอ้อย
(๔)
การอบไม้
(๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘)
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
๙.
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๑)
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาล
ตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๒)
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๔)
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๕)
การประกอบกิจการโรงแรม สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทาง
หรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙)
การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
(๑๐)
การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์
หรือสิ่งแวดล้อม
(๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
๑๐.
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๖)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๗)
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
๑๑.
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อย ด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๑๑ (๒)
(๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๖)
การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๕)
๑๒.
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสาร ตัวทำละลาย
(๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๗ (๑)
(๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๘)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๙)
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒)
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๖)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
๑๓.
กิจการอื่น ๆ
(๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๒)
การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๗)
การล้างขวด ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๘)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๙)
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
(๑๐)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๑)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๒)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓)
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ ๖
ให้ยกเลิกบัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๘ และให้ใช้ตามบัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๗
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจานเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๗
ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
รัฐวุฒิ บุตรราช
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๑๒๔/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,134 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง
การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายในเขตข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๖๗ (๓) และมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่และนายอำเภอระโนด
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่นับแต่วันที่ได้ติดประกาศโดยเปิดเผย
ณ สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่แล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ
ระเบียบและคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย หมายความว่า
สภาวะที่มีน้ำขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่าเจ็ดวันซึ่งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็นลูกน้ำได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕
ห้ามมิให้ผู้ใดทิ้งหรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
อาทิ กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขังน้ำได้ในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่ในที่หรือในถังรองรับมูลฝอยที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่จัดไว้ให้
ข้อ
๖
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือเคหสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
อาทิ กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขังน้ำได้ในบริเวณอาคารหรือเคหสถานรวมทั้งบริเวณรอบ
ๆ ทั้งนี้
โดยเก็บลงถังมูลฝอยที่มีฝาปิดหรือบรรจุถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุงหรือวิธีการอื่นใดที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขแนะนำ
ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ให้บริการเก็บขนมูลฝอยเพื่อนำไปกำจัดเจ้าของอาคารหรือเคหสถานมีหน้าที่เสียค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติว่าด้วยการจัดการมูลฝอยด้วย
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครอง อาคาร
เคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ
ที่มีแหล่งน้ำที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายจะต้องดูแลมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครอง อาคาร
เคหสถาน ต้องดูแลทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำในแจกัน ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ภาชนะอื่น ๆ
ที่มีน้ำขังอย่างน้อยทุกเจ็ดวันหรือใส่สารที่ป้องกันการวางไข่ของยุงได้และจัดให้มีฝาปิดตุ่มน้ำที่มีอยู่ในอาคารและเคหสถานรวมทั้งข้อปฏิบัติอื่น
ๆ ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ประกาศกำหนด
ข้อ
๙
ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ได้จัดเจ้าหน้าที่ไปทำการกำจัดยุงในอาคารหรือเคหสถาน
หรือสถานที่ใด ๆ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน หรือสถานที่นั้นจะต้องให้ความร่วมมือและอำนายความสะดวกตามสมควร
ข้อ
๑๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๕ และข้อ ๖
ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคสองแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๑๑ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๗ ข้อ ๘ และข้อ ๙
ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ
๑๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
สุพัฒน์พงศ์ พ่วงพี
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๑๐๐/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,135 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ประเภทการสีข้าวด้วยเครื่องจักร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ประเภทการสีข้าวด้วยเครื่องจักร
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรออกข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ว่าด้วยการควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพประเภทการสีข้าวด้วยเครื่องจักร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ และมาตรา ๖๓ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่และของนายอำเภอระโนด
จึงตราบัญญัติขึ้นไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพประเภทการสีข้าวด้วยเครื่องจักร
พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ ประกาศ
และคำสั่งอื่นใดที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือที่ขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่เป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๕ ในข้อบัญญัติฉบับนี้
กิจการ หมายความว่า กิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักร
กิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักร หมายความว่า
กิจการที่มีกระบวนการผลิตและแปรรูปข้าวเปลือกเป็นข้าวสารด้วยเครื่องจักร
ตั้งแต่การนำวัตถุดิบ มาปรับสภาพความชื้น เช่น การนำมาอบ ตาก เป็นต้น การทำความสะอาด
การกะเทาะเปลือก การขัด การบรรจุเพื่อรอการจำหน่าย และให้หมายความรวมถึงกิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักรเคลื่อนที่ด้วย
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือผู้ได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ประกอบกิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักร
เครื่องจักร หมายความว่า
สิ่งที่ประกอบด้วยชิ้นส่วนหลายชิ้น
สำหรับใช้ก่อกำเนิดพลังงานเปลี่ยนหรือแปลงสภาพพลังงาน หรือส่งพลังงาน ทั้งนี้ ด้วยกำลังน้ำ ไอน้ำ ลม ก๊าซ ไฟฟ้า
หรือพลังงานอื่นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่างรวมกัน
และหมายความรวมถึงเรื่องอุปกรณ์ ไฟลวีล ปุลเล สายพานเพลา เกียร์
หรือสิ่งอื่นที่ทำงานเสมอกัน
คนงาน หมายความว่า
ผู้ปฏิบัติงานในกิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักร
มลพิษทางเสียง หมายความว่า สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักรที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักร
ที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักร
เช่น ฝุ่นละออง เขม่า เถ้า ควัน ก๊าซ กลิ่น หรืออื่น ๆ ที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักรรวมทั้งน้ำที่ชะล้างตัวอาคาร
สถานที่และบริเวณที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบ ต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
ชุมชน หมายความว่า กลุ่มคนที่อยู่รวมกันเป็นสังคมขนาดเล็ก
อาศัยอยู่ในอาณาบริเวณเดียวกันและมีผลประโยชน์ร่วมกัน
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อ
๖ ให้กิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักรเป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่และผู้ดำเนินกิจการต้องปฏิบัติให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๗
กิจการที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับหรือเข้าข่ายเป็นโรงงานจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย
แล้วแต่กรณี
หมวด ๒
สถานที่ตั้ง ลักษณะอาคาร
เครื่องจักรและอุปกรณ์ และการสุขาภิบาล
ข้อ
๘
สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
เว้นแต่กิจการที่จัดตั้งขึ้นก่อนข้อบัญญัตินี้มีผลบังคับใช้
ข้อ
๙ อาคารต้องมีลักษณะดังนี้
(๑)
ตัวอาคารมีความมั่นคง แข็งแรง
(๒)
พื้นมีความมั่นคง แข็งแรง ไม่มีน้ำขังหรือลื่นอันอาจก่อให้เกิดอุบัติเหตุได้ง่าย
(๓)
มีประตูหรือทางออกเพียงพอกับจำนวนคน บานประตูเปิดออกได้ง่าย
โดยเฉพาะเมื่อมีเหตุฉุกเฉินและมีขนาดกว้างไม่น้อยกว่า ๑.๑๐ เมตร และสูงไม่น้อยกว่า
๒.๐๐ เมตร
(๔)
มีบันไดขึ้นลง เพื่อการตรวจสอบ ดูแล เครื่องจักรอุปกรณ์ ทั้งนี้ บันไดต้องมีความมั่นคงแข็งแรง
ขั้นบันไดไม่ลื่นและมีช่วงระยะห่างเท่ากันโดยตลอด
(๕)
มีการระบายอากาศอย่างเพียงพอ โดยมีพื้นที่ประตู หน้าต่าง
และช่องลมรวมกันไม่น้อยกว่า ๑ ใน ๑๐ ของพื้นที่ห้องหรือมีการระบายอากาศไม่น้อยกว่า
๐.๕ ลูกบาศก์เมตรต่อนาที ต่อคนงาน ๑ คน
(๖)
จัดให้มีแสงสว่างในการทำงานอย่างเพียงพอ ความเข้มของแสงสว่างต้องไม่น้อยกว่า ๑๐๐
ลักซ์
ข้อ
๑๐ เครื่องจักรและอุปกรณ์ต้องมีลักษณะดังนี้
(๑)
มีความมั่นคง แข็งแรง และอยู่ในสภาพที่พร้อมใช้งาน
มีเครื่องป้องกันอันตรายอันเกิดจากส่วนที่เคลื่อนไหวของเครื่องจักรตามความจำเป็นและเหมาะสม
(๒)
เครื่องลำเลียงขนส่งข้าวซึ่งมีสายลำเลียงผ่านเหนือบริเวณที่มีผู้ปฏิบัติงาน
หรือทางเดินต้องมีเครื่องป้องกันของตกและรองรับของตก และต้องมีเครื่องบังคับที่ทำให้สายลำเลียงหยุดได้เมื่อเครื่องหยุดทำงาน
ข้อ
๑๑
สถานประกอบกิจการต้องมีการจัดการดังนี้
(๑)
จัดให้มีน้ำสะอาดสำหรับดื่มไม่น้อยกว่าหนึ่งที่ต่อจำนวนคนงานไม่เกิน ๔๐ คน และเพิ่มขึ้นในอัตราส่วนหนึ่งที่ต่อจำนวนคนงานทุก ๆ
๔๐ คน เศษของ ๔๐ คน ถ้าเกิน ๒๐ คน ให้ถือเป็น ๔๐ คน
(๒)
จัดให้มีห้องน้ำ ห้องส้วมสะอาด และถูกหลักสุขาภิบาลตามจำนวนที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
โดยจำนวนห้องน้ำและห้องส้วมของอาคารเป็นดังตาราง ต่อไปนี้
เกณฑ์การกำหนด
ห้องถ่าย
อุจจาระ
ที่ถ่าย
ปัสสาวะ
ห้องน้ำ
อ่างล้างมือ
(๑)
จำนวนคนงานชาย ไม่เกิน ๑๕ คน
(๒)
จำนวนคนงานหญิง ไม่เกิน ๑๕ คน
(๓)
จำนวนคนงานชาย ตั้งแต่ ๑๖ คน แต่ไม่เกิน ๔๐ คน
๑
๑
๒
๑
-
๒
๑
๑
๒
๑
๑
๒
เกณฑ์การกำหนด
ห้องถ่าย
อุจจาระ
ที่ถ่าย
ปัสสาวะ
ห้องน้ำ
อ่างล้างมือ
(๔)
จำนวนคนงานหญิง ตั้งแต่ ๑๖ คน แต่ไม่เกิน ๔๐ คน
(๕)
จำนวนคนงานชาย ตั้งแต่ ๔๑ คน แต่ไม่เกิน ๘๐ คน
(๖)
จำนวนคนงานหญิง ตั้งแต่ ๔๑ คน แต่ไม่เกิน ๘๐ คน
จำนวนคนงานที่เกินตาม
(๕) และ (๖) ให้เพิ่มอย่างละ ๑ ที่ต่อจำนวนคนงานทุก ๕๐ คน
๔
๓
๖
-
๓
-
๒
๓
๓
๒
๓
๓
(๓)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยและมีการกำจัดที่ถูกหลักสุขาภิบาล อย่างเหมาะสมและเพียงพอ
(๔)
ต้องมีการป้องกันและกำจัดสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคให้ถูกต้องตามหลักวิชาการ
(๕)
กรณีที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหารการสะสมอาหารสำหรับคนงานต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาล
(๖)
ต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัยเป็นสัดส่วนและต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
หมวด ๓
การอาชีวอนามัยและความปลอดภัย
ข้อ
๑๒
ผู้ดำเนินกิจการต้องจัดให้มีบริการและดำเนินการเพื่อป้องกันและแก้ไขผลกระทบต่อสุขภาพของคนงานดังนี้
(๑)
ตรวจสอบความมั่นคงแข็งแรงของอาคาร
และประสิทธิภาพเครื่องมือและอุปกรณ์ที่ใช้ในกระบวนการผลิตก่อนการใช้งานทุกครั้ง และตรวจซ่อมบำรุงอย่างสม่ำเสมอ
(๒)
จัดทำแผนผังวงจรไฟฟ้าภายในสถานประกอบการทั้งหมด การเดินสายไฟฟ้าและการติดตั้งเครื่องยนต์ตามหลักวิศวกรรมไฟฟ้า
และสวิตซ์ไฟฟ้า อุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าอื่น ๆ ต้องเป็นไปตามมาตรฐานสากล
รวมทั้งมีการตรวจสอบสายไฟฟ้า หากพบการชำรุดต้องซ่อมแซมหรือเปลี่ยนใหม่ทันที
(๓)
จัดให้มีป้ายหรือแสงไฟเตือนตามจุดที่อาจก่อให้เกิดอันตราย
(๔)
ให้มีการตรวจวัดและระบายความร้อนบริเวณเครื่องจักร เครื่องมืออุปกรณ์ที่ให้กำเนิดความร้อนหรือไอน้ำให้อยู่ในระดับที่ปลอดภัย
อย่างสม่ำเสมอ
(๕) ในบริเวณที่มีอุณหภูมิสูงกว่า ๔๕ องศาเซลเซียส
ต้องมีการแก้ไขปรับปรุงเพื่อลดระดับความร้อนให้น้อยลง
หรือมีอุปกรณ์ป้องกันความร้อนแก่คนงาน
(๖)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิงตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อย ๖
เดือนต่อครั้งและมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละ
๔๐ ของจำนวนคนงาน
(๗)
กรณีที่มีการใช้วัตถุอันตรายต้องมีการเก็บการใช้วัตถุอันตราย
และการกำจัดภาชนะบรรจุวัตถุอันตรายที่ถูกต้องตามเอกสารแนะนำคุณสมบัติและการป้องกันอันตรายจากการใช้
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๘)
ตรวจสุขภาพคนงานครั้งแรกให้เสร็จสิ้นภายใน ๓๐
วันนับแต่วันที่รับคนงานเข้าทำงานและตรวจสุขภาพครั้งต่อไปอย่างน้อย ๖ เดือนต่อ ๑
ครั้ง
(๙)
สถานที่ทำงานที่มีลูกจ้างทำงานตั้งแต่ ๑๐
คนขึ้นไปต้องจัดให้มีเวชภัณฑ์และยาเพื่อใช้ในการปฐมพยาบาลในจำนวนที่เพียงพออย่างน้อยตามรายการที่ปรากฏในกฎกระทรวงว่าด้วยการจัดสวัสดิการในสถานประกอบกิจการ
พ.ศ. ๒๕๔๘
(๑๐)
จัดเตรียมอุปกรณ์ป้องกันภัยส่วนบุคคลให้กับคนงาน เช่น หน้ากากป้องกันฝุ่น
หน้ากากป้องกันก๊าซพิษ เครื่องกรองฝุ่น ที่อุดหู ที่ปิดหู หมวกนิรภัย เป็นต้น
ให้เหมาะสมกับลักษณะงานและออกระเบียบบังคับให้คนงานต้องสวมใส่เครื่องป้องกันภัยส่วนบุคคลขณะทำงานทุกครั้ง
รวมทั้งต้องจัดฝึกอบรมด้านความปลอดภัยและการใช้เครื่องมืออย่างถูกต้องแก่คนงาน
ข้อ
๑๓
กรณีที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมีวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตราย
ต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำ ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตราย และขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
หมวด ๔
การควบคุมของเสียหรือมลพิษ
ข้อ
๑๔
ผู้ดำเนินกิจการต้องจัดให้มีการควบคุมป้องกันมลพิษทางอากาศ
ในทุกกระบวนการผลิตและการขนส่ง
โดยมลพิษทางอากาศจะต้องไม่เกินหลักเกณฑ์มาตรฐานที่กำหนดไว้ตามกฎหมายว่าด้วยส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕
ผู้ดำเนินกิจการต้องจัดให้มีการควบคุม
ป้องกันมลพิษทางเสียงและมลพิษความสั่นสะเทือน
ให้เป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ตามกฎหมายว่าด้วยส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๖ กรณีที่มีน้ำเสียเกิดขึ้นจากกิจการหรือน้ำที่ชะล้างตัวอาคาร
สถานที่และบริเวณต้องจัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียที่สามารถบำบัดน้ำเสียให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมหรือกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
แล้วแต่กรณี ก่อนระบายน้ำทิ้งออกสู่ภายนอกสถานประกอบกิจการ
ข้อ
๑๗
ให้ปลูกต้นไม้ยืนต้นล้อมรอบบริเวณที่ทำการกิจการเพื่อป้องกันมลพิษทางอากาศหรือจัดให้มีแนวป้องกันในรูปแบบอื่น
ๆ ที่มีประสิทธิภาพ
หมวด ๕
ใบอนุญาต
และอำนาจหน้าที่ของเจ้าพนักงาน
ข้อ
๑๘ เมื่อพ้นกำหนด ๙๐
วันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
กรณีกิจการที่เป็นการรวมกลุ่มในรูปสหกรณ์หรือวิสาหกิจชุมชน
หรือการรวมกลุ่มเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงให้ได้รับการยกเว้นไม่ต้องขออนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
แต่ต้องปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๑๙
ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
สำเนาใบอนุญาตก่อสร้างอาคาร/ใบอนุญาตประกอบกิจการโรงงาน (ถ้ามี)
(๔)
แบบแปลนสถานที่อาคารที่จะใช้ในการประกอบกิจการ
(๕)
บัญชีรายการเครื่องมือเครื่องใช้และอุปกรณ์ที่จะใช้
(๖)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ประกาศกำหนด
ข้อ
๒๐
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมดและแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายใน
๑๕ วันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายใน
๓๐ วัน นับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนด ในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกิน
๒ ครั้ง ครั้งละไม่เกิน ๑๕ วัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๑ ใบอนุญาตให้มีอายุ ๑
ปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่เท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๒๐ ด้วย
ข้อ
๒๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละ
๒๐ ของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่า
๒ ครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียม
และค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๓
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อ
๒๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการสีข้าวด้วยเครื่องจักรตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๕ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายใน ๑๕
วันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๖
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่
ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกิน
๑๕ วัน
ข้อ
๒๗
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่ ๒ ครั้งขึ้นไป
และมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๘
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๙
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนด
๑ ปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๐
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
บทเฉพาะกาล
ข้อ
๓๑
ให้กิจการที่ตั้งขึ้นก่อนวันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ ดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อ
๑๓ ข้อ ๑๔ ข้อ ๑๕ และข้อ ๑๖ แห่งข้อบัญญัตินี้ภายใน ๑๕๐
วันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
สุพัฒน์พงศ์ พ่วงพี
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ประเภทการสีข้าวด้วยเครื่องจักร
พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๘๒/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,136 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ.
๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๐ มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่และนายอำเภอระโนด
จึงออกข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่นับแต่วันที่ได้ติดประกาศโดยเปิดเผย
ณ สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่แล้วเจ็ดวัน
บรรดากฎ
ระเบียบ ข้อบังคับหรือคำสั่งอื่นใดขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับแต่งตั้งให้มีหน้าที่ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่าพนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลหรือลูกจ้างขององค์การบริหารส่วนตำบลซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่งตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่ตามความในมาตรา
๔๔ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
อาหาร หมายความว่า ของกินหรือเครื่องค้ำจุนชีวิต
ได้แก่
(๑)
วัตถุทุกชนิดที่คนกิน ดื่ม แต่ไม่รวมถึงยา
วัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทหรือยาเสพติดให้โทษตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น
แล้วแต่กรณี
(๒)
วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้หรือเป็นส่วนผสมในการผลิตอาหารรวมทั้งวัตถุเจือปนอาหาร
สี และเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือที่สาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับบริโภค ณ
ที่นั้นหรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใดซึ่งต้องนำไปทำ
ประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใดซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า ถุง พลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ หรือซากสัตว์
รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนนตลาดที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้
หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสดประกอบหรือปรุงแล้วหรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณที่จัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
ข้อ
๔
ห้ามมิให้ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นกรณีที่สถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๕ ความในข้อ ๔
ไม่ใช้บังคับแก่การประกอบการดังนี้
(๑)
การประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
การขายของในตลาด
(๓)
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๖
ผู้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารต้องจัดสถานที่ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเงื่อนไขตามลักษณะของกิจการ
ดังต่อไปนี้
ก.
สถานที่สะสมอาหาร
(๑)
ไม่อยู่ในบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
พื้นทำด้วยวัตถุถาวรทำความสะอาดง่าย
(๓)
จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่กำหนด
(๔)
จัดให้มีแสงสว่างและทางระบายอากาศเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่กำหนด
(๕)
จัดให้มีส้วมจำนวนเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่กำหนด
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเพียงพอ
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข พนักงานเจ้าหน้าที่และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข.
สถานที่จำหน่ายอาหาร
(๑)
จัดสถานที่ตามที่กำหนดใน ก. (๑) (๖)
(๒)
จัดให้มีโต๊ะ เก้าอี้ หรือที่นั่งอย่างอื่นซึ่งมีสภาพแข็งแรง สะอาด
และเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เสมอ
(๓)
ผนังและบริเวณที่ปรุงอาหารต้องมีพื้นที่ทำความสะอาดง่าย
(๔)
จัดให้มีภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำ ประกอบ ปรุง เก็บ
และการบริโภคอาหารไว้ให้เพียงพอ ปลอดภัย และถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่กำหนด
(๕)
จัดให้มีบริเวณและที่สำหรับทำความสะอาดภาชนะตลอดจนอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ให้เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะเพื่อใช้ในการนั้นโดยเฉพาะ
(๖)
จัดให้มีที่สำหรับล้างมือพร้อมอุปกรณ์จำนวนเพียงพอ
(๗)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพรวมทั้งป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญ เนื่องจากการจำหน่าย
ทำ ประกอบ ปรุง และเก็บอาหาร
(๘)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขพนักงานเจ้าหน้าที่และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อ
๗
อาคารที่ใช้เป็นสถานที่ประกอบการต้องมีหลักฐานแสดงว่าสามารถใช้ประกอบการนั้นได้โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ข้อ ๘
ให้องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่มีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาต ผู้ขอหนังสือรับรองการแจ้ง
งดเว้นการปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อ ๖ และข้อ ๗
เพียงเท่าที่เห็นสมควรหรือจะเปลี่ยนแปลงอย่างใดเพื่อให้เหมาะสมแก่กิจการซึ่งให้ควบคุมนั้น
ทั้งนี้
การผ่อนผันนั้นต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนถึงสุขภาพอนามัยของประชาชน
ข้อ
๙
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องดูแลรักษาสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
รักษาสถานที่ให้สะอาดอยู่เสมอรวมทั้งจัดให้มีการป้องกันและกำจัดสัตว์นำโรค
(๒)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงและสัตว์นำโรคได้และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๓)
รักษาส้วมให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๔)
จัดสิ่งของเครื่องใช้และอุปกรณ์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๕)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข พนักงานเจ้าหน้าที่และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อ
๑๐
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะของอาคาร
กรรมวิธีการจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง เก็บรักษาอาหาร ตลอดจนสุขลักษณะของภาชนะ
อุปกรณ์ น้ำใช้ และของอื่น ๆ รวมทั้งสุขลักษณะส่วนตัวของผู้จำหน่ายอาหาร
ผู้ปรุงอาหาร และผู้ให้บริการ ดังต่อไปนี้
(๑)
วาง
เก็บอาหารก่อนปรุงในที่สะอาดถูกสุขลักษณะรวมทั้งจัดให้มีการป้องกันสัตว์นำโรคในสถานที่นั้น
(๒)
ใช้เครื่องปกปิดอาหารรวมทั้งภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำประกอบ
ปรุง เก็บอาหาร เพื่อป้องกันฝุ่นละออง
และสิ่งที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตลอดจนรักษาเครื่องปกปิดนั้นให้สะอาดและใช้การได้อยู่เสมอ
(๓)
น้ำแข็งสำหรับใช้บริโภคต้องจัดเก็บไว้ใช้ในภาชนะที่ถูกสุขลักษณะสามารถป้องกันสิ่งปนเปื้อนได้และห้ามนำอาหารหรือของสิ่งใดแช่หรือเก็บรวบรวมไว้ด้วยกัน
(๔)
การทุบ บดน้ำแข็ง
ต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะและสะอาดอยู่เสมอรวมทั้งป้องกันมิให้มีเสียงอันเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
ในกรณีที่มีผ้าเช็ดหน้าให้บริการต้องทำความสะอาดและผ่านความร้อนฆ่าเชื้อโรคหรือกรรมวิธีอื่นใดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖)
จัดให้มีน้ำสะอาดไว้ให้เพียงพอ
(๗)
ใช้ภาชนะหรือวัตถุที่สะอาด ปลอดภัย สำหรับปรุง ใส่ หรือห่ออาหาร หรือน้ำแข็ง โดยรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๘)
ผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ปรุงอาหาร
และผู้ให้บริการต้องแต่งกายให้สะอาดและปฏิบัติตนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะส่วนบุคคล
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข พนักงานเจ้าหน้าที่
และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
ข้อ
๑๑
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องไม่เป็นโรคติดต่อและไม่จ้างหรือใช้บุคคลที่ป่วยหรือมีเหตุควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อ
จำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง เก็บอาหาร
ข้อ
๑๒
ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
พร้อมหลักฐานต่าง ๆ ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่กำหนด
ในกรณีที่สถานที่ตามวรรคหนึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตร
ให้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบพร้อมทั้งหลักฐานต่าง
ๆ เช่นเดียวกับที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่งก่อนจัดตั้ง เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่แก่ผู้แจ้งตามแบบเพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการตามที่แจ้งเป็นการชั่วคราวในระหว่างที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ตามที่ขอ
ข้อ
๑๓
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขออนุญาตหรือการแจ้งแล้วปรากฏว่าถูกต้องตามหลักเกณฑ์
วิธีการ
และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้ออกใบอนุญาตตามแบบหรือออกหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบ
แล้วแต่กรณี
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งต้องชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ผู้ได้รับใบอนุญาต
ผู้แจ้ง ผู้แทน หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือแจ้ง แล้วแต่กรณี
ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระเว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการที่จะต้องชำระค่าธรรมเนียมดังกล่าว
การแจ้งความตามวรรคสองให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้ได้รับใบอนุญาตผู้แจ้งผู้แทน
หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้ง แล้วแต่กรณี ทราบในกรณีไม่พบตัวหรือไม่ยอมรับหนังสือให้ส่งหนังสือการแจ้งหรือคำสั่งทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือปิดหนังสือนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักงานทำการของผู้รับหนังสือและให้ถือว่าผู้นั้นได้ทราบหนังสือดังกล่าวแล้วตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึง
หรือวันเปิดหนังสือ แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๔ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งผู้ใดประสงค์จะขอต่ออายุใบอนุญาตหรือขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสิ้นอายุ
ข้อ
๑๕
ใบอนุญาตหรือใบรับรองการแจ้งให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตหรือวันที่ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๑๖
เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งไม่ประสงค์จะประกอบการต่อไปให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนด
ข้อ
๑๗ หากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งให้ยื่นคำร้องขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนด
ข้อ
๑๘
หากปรากฏว่าใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสูญหายถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี
จะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดเพื่อขอใบแทน ใบอนุญาต
หรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ
๑๙
การออกใบแทนใบอนุญาตใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขดังนี้
(๑)
การออกใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้ใช้แบบ แล้วแต่กรณี
โดยประทับตราสีแดง คำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย และให้มีวัน เดือน ปี
ที่ออกใบแทนพร้อมทั้งลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม แล้วแต่กรณี
และเล่มที่ เลขที่ ปี พ.ศ. ของใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๒๐ แบบพิมพ์ต่าง ๆ ให้เป็นไปตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่ประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับใบอนุญาต
หรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารรายใดไม่ปฏิบัติตามหรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้จะต้องระวางโทษตามมาตรา
๗๒ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.๒๕๓๕
ข้อ
๒๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่เป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกประกาศ
คำสั่ง ระเบียบ ข้อบัญญัติหรือคำสั่งอื่นใด
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๐
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
สุพัฒน์พงศ์ พ่วงพี
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านใหม่
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
คำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๑)
๓.
คำขอรับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๒)
๔.
ใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๓)
๕.
ใบอนุญาตให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร (แบบ สอ. ๔)
๖. รายการต่ออายุใบอนุญาต
๗. ใบอนุญาตให้จัดตั้งสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๕)
๘.
หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร (แบบ สอ. ๖)
๙. รายการต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้ง
๑๐.
หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๗)
๑๑.
คำขอต่ออายุใบอนุญาตหรือขอต่อหนังสือรับรองการแจ้งเพื่อจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
(แบบ สอ. ๘)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๙๒/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,137 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์ เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหาร
และสถานที่สะสมอาหารในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหาร ส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๔๐ มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา
๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์โดยสภาองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์และนายอำเภอไชโยให้ความเห็นชอบ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลนับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
บรรดากฎ
ระเบียบ
ข้อบังคับหรือคำสั่งอื่นใดขององค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์ที่ได้ตราไว้แล้ว
ในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับแต่งตั้งให้มีหน้าที่ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่า
พนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลหรือลูกจ้างขององค์การบริหารส่วนตำบลซึ่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่งตั้งให้ปฏิบัติหน้าที่ตามความในมาตรา
๔๔ วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
อาหาร หมายความว่า ของกินหรือเครื่องค้ำจุนชีวิต
ได้แก่
(๑)
วัตถุทุกชนิดที่คนกิน ดื่ม แต่ไม่รวมถึงยา วัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท
หรือยาเสพติดให้โทษตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น แล้วแต่กรณี
(๒)
วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้หรือเป็นส่วนผสมในการผลิตอาหาร รวมทั้งวัตถุเจือปนอาหาร
สี และเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือที่สาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับบริโภค ณ ที่นั้นหรือนำไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสดหรือของแห้งหรืออาหารในรูปลักษณะอื่นใด
ซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปทำ ประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใด ซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ หรือซากสัตว์
รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนนตลาด ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่น
ซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม และหมายความรวมถึงบริเวณที่จัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
ข้อ
๔
ห้ามมิให้ผู้ใดจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น กรณีที่สถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหารมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
เพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๕ ความในข้อ ๔
ไม่ใช้บังคับแก่การประกอบการดังนี้
(๑)
การประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
การขายของในตลาด
(๓)
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๖
ผู้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารต้องจัดสถานที่ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเงื่อนไขตามลักษณะของกิจการดังต่อไปนี้
ก.
สถานที่สะสมอาหาร
(๑)
ไม่อยู่ในบริเวณที่น่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
พื้นทำด้วยวัตถุถาวร ทำความสะอาดง่าย
(๓)
จัดให้มีระบบการระบายน้ำอย่างเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์กำหนด
(๔)
จัดให้มีแสงสว่างและทางระบายอากาศเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์กำหนด
(๕)
จัดให้มีส้วมจำนวนเพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์กำหนด
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะและเพียงพอ
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ
และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
ข.
สถานที่จำหน่ายอาหาร
(๑)
จัดสถานที่ตามที่กำหนดใน ก. (๑) (๖)
(๒)
จัดให้มีโต๊ะ เก้าอี้ หรือที่นั่งอย่างอื่นซึ่งมีสภาพแข็งแรง สะอาด
และเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เสมอ
(๓)
ผนังและบริเวณที่ปรุงอาหารต้องมีพื้นที่ทำความสะอาดง่าย
(๔)
จัดให้มีภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำ ประกอบ ปรุง เก็บ
และการบริโภคอาหารไว้ให้เพียงพอ ปลอดภัย และถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามเกณฑ์มาตรฐานที่องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์กำหนด
(๕)
จัดให้มีบริเวณและที่สำหรับทำความสะอาดภาชนะตลอดจนอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ
ให้เพียงพอและถูกต้องด้วยสุขลักษณะเพื่อใช้ในการนั้นโดยเฉพาะ
(๖)
จัดให้มีที่สำหรับล้างมือพร้อมอุปกรณ์จำนวนเพียงพอ
(๗)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
รวมทั้งป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง
และเก็บอาหาร
(๘)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ
และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
ข้อ
๗
อาคารที่ใช้เป็นสถานที่ประกอบการต้องมีหลักฐานแสดงว่าสามารถใช้ประกอบการนั้นได้โดยถูกต้องตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ข้อ ๘
ให้องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์มีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาต ผู้ขอหนังสือรับรองการแจ้ง
งดเว้นการปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อ ๖ และข้อ ๗ เพียงเท่าที่เห็นสมควร
หรือจะเปลี่ยนแปลงอย่างใดเพื่อให้เหมาะสมแก่กิจการซึ่งให้ควบคุมนั้น ทั้งนี้ การผ่อนผันนั้นต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนถึงสุขภาพอนามัยของประชาชน
ข้อ
๙
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องดูแลรักษาสถานที่จำหน่ายอาหาร
และสถานที่สะสมอาหารให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
รักษาสถานที่ให้สะอาดอยู่เสมอ รวมทั้งจัดให้มีการป้องกันและกำจัดสัตว์นำโรค
(๒)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงและสัตว์นำโรคได้
และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๓)
รักษาส้วมให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๔)
จัดสิ่งของเครื่องใช้และอุปกรณ์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๕)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
พนักงานเจ้าหน้าที่ และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ
และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
ข้อ
๑๐
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
ต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะของอาคาร กรรมวิธีการจำหน่าย
ทำ ประกอบ ปรุง เก็บรักษาอาหาร ตลอดจนสุขลักษณะของภาชนะ อุปกรณ์ น้ำใช้ และของอื่น
ๆ รวมทั้งสุขลักษณะส่วนตัวของผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ปรุงอาหาร และผู้ให้บริการ
ดังต่อไปนี้
(๑)
วาง เก็บอาหารก่อนปรุงในที่สะอาด
ถูกสุขลักษณะรวมทั้งจัดให้มีการป้องกันสัตว์นำโรคในสถานที่นั้น
(๒)
ใช้เครื่องปกปิดอาหารรวมทั้งภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในการทำ ประกอบ
ปรุง เก็บอาหาร เพื่อป้องกันฝุ่นละออง และสิ่งที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ตลอดจนรักษาเครื่องปกปิดนั้นให้สะอาดและใช้การได้อยู่เสมอ
(๓)
น้ำแข็งสำหรับใช้บริโภคต้องจัดเก็บไว้ใช้ในภาชนะที่ถูกสุขลักษณะสามารถป้องกันสิ่งปนเปื้อนได้
และห้ามนำอาหารหรือของสิ่งใดแช่หรือเก็บรวบรวมไว้ด้วยกัน
(๔)
การทุบ บดน้ำแข็ง ต้องปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะและสะอาดอยู่เสมอ
รวมทั้งป้องกันมิให้มีเสียงอันเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
ในกรณีที่มีผ้าเช็ดหน้าให้บริการต้องทำความสะอาดและผ่านความร้อนฆ่าเชื้อโรค
หรือกรรมวิธีอื่นใดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๖)
จัดให้มีน้ำสะอาดไว้ให้เพียงพอ
(๗)
ใช้ภาชนะหรือวัตถุที่สะอาด ปลอดภัย สำหรับปรุง ใส่ หรือห่ออาหาร หรือน้ำแข็ง
โดยรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๘)
ผู้จำหน่ายอาหาร ผู้ปรุงอาหาร และผู้ให้บริการต้องแต่งกายให้สะอาด
และปฏิบัติตนให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะส่วนบุคคล
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข พนักงานเจ้าหน้าที่
และคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบัญญัติและคำสั่งองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
ข้อ
๑๑
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องไม่เป็นโรคติดต่อ
และไม่จ้างหรือใช้บุคคลที่ป่วยหรือมีเหตุควรเชื่อว่าเป็นโรคติดต่อ จำหน่าย ทำ
ประกอบ ปรุง เก็บอาหาร
ข้อ
๑๒
ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ พร้อมหลักฐานต่าง ๆ
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์กำหนด
ในกรณีที่สถานที่ตามวรรคหนึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตร
ให้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อขอรับหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบ
พร้อมทั้งหลักฐานต่าง ๆ เช่นเดียวกับที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่งก่อนจัดตั้ง
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่แก่ผู้แจ้งตามแบบเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในการประกอบกิจการตามที่แจ้งเป็นการชั่วคราวในระหว่างที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ตามที่ขอ
ข้อ
๑๓ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขออนุญาตหรือการแจ้งแล้ว
ปรากฏว่าถูกต้องตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้ออกใบอนุญาต
ตามแบบหรือออกหนังสือรับรองการแจ้งตามแบบ แล้วแต่กรณี
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งต้องชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ผู้ได้รับใบอนุญาต
ผู้แจ้ง ผู้แทน หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือแจ้ง แล้วแต่กรณี
ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการที่จะต้องชำระค่าธรรมเนียมดังกล่าว
การแจ้งความตามวรรคสอง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้ได้รับใบอนุญาต ผู้แจ้งผู้แทน
หรือผู้รับมอบอำนาจจากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้แจ้ง แล้วแต่กรณี ทราบในกรณีไม่พบตัวหรือไม่ยอมรับหนังสือ
ให้ส่งหนังสือการแจ้งหรือคำสั่งทางไปรษณีย์ตอบรับ หรือปิดหนังสือนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักงานทำการของผู้รับหนังสือและให้ถือว่าผู้นั้นได้ทราบหนังสือดังกล่าวแล้วตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึง
หรือวันเปิดหนังสือ แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๔ เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งผู้ใดประสงค์จะขอต่ออายุใบอนุญาต
หรือขอต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้ง
ให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสิ้นอายุ
ข้อ
๑๕ ใบอนุญาตหรือใบรับรองการแจ้งให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตหรือวันที่ออกหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๑๖
เมื่อผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งไม่ประสงค์จะประกอบการต่อไปให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนด
ข้อ
๑๗ หากผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งให้ยื่นคำร้องขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนด
ข้อ
๑๘
หากปรากฏว่าใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี
จะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดเพื่อขอใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจกรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ
๑๙ การออกใบแทนใบอนุญาต
ใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งใหม่ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขดังนี้
(๑)
การออกใบแทนใบอนุญาต หรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้ใช้แบบ แล้วแต่กรณี โดยประทับตราสีแดง คำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย และให้มีวัน เดือน ปี
ที่ออกใบแทน พร้อมทั้งลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทน และต้นขั้วใบแทน
(๒)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม ระบุสาเหตุ การสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งเดิม แล้วแต่กรณี
และเล่มที่ เลขที่ ปี พ.ศ. ของใบแทนใบอนุญาตหรือใบแทนหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๒๐ แบบพิมพ์ต่าง ๆ
ให้เป็นไปตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์ประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับใบอนุญาต
หรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือจัดตั้งสถานที่สะสมอาหารรายใดไม่ปฏิบัติตามหรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้จะต้องระวางโทษตามมาตรา
๗๒ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์เป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกประกาศ
คำสั่ง ระเบียบ ข้อบัญญัติหรือคำสั่งอื่นใด
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๔
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
รุ่งโรจน์ พลอยคำ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๕๘/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,138 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวนโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวนและนายอำเภอพร้าว
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวนตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ
ดังต่อไปนี้เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน
๑.
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์
หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกันเพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น
ทั้งนี้ ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม
หรือไม่ก็ตาม
๒.
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๑)
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
(๒)
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๓)
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๔)
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๕)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขาหนัง
ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๖)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม
หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืชหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๗)
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
๓.
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร
การเร่ขาย การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๖) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว
เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
ที่คล้ายคลึงกัน
(๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๘)
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
(๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง
หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวดหรือภาชนะอื่นใด
(๑๘) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด
หรือภาชนะอื่นใด
(๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
(๒๒)
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๒๓)
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
(๒๔)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
๔.
กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง
รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๓)
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
๕.
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
(๒)
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
(๓) การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู
แป้งจากพืช หรือแป้งอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕)
การผลิตยาสูบ
(๖)
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
(๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
๖.
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๑)
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
ด้วยโลหะหรือแร่
(๒)
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๓)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๔) การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม
นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๕)
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖
(๑)
(๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
๗.
กิจการที่เกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ
หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย
และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่า หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
๘.
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
(๔)
การอบไม้
(๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘)
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
๙.
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๑)
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๒)
การประกอบกิจการอาบ อบ นวด
(๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๔)
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๕)
การประกอบกิจการโรงแรม สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙)
การประกอบกจิ การสระว่ายนํ้า หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
(๑๐)
การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข
วิทยาศาสตร์หรือสิ่งแวดล้อม
(๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยง หรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
๑๐.
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
(๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๖)
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
(๗)
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
๑๑.
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๑๑ (๒)
(๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๖)
การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๕)
๑๒.
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๗ (๑)
(๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๘)
การผลิตสีหรือน้ำมันผสมสี
(๙)
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่ายหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒)
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๖)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
๑๓.
กิจการอื่น ๆ
(๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๒)
การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๗)
การล้างขวด ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่
หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๘)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๙)
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
(๑๐)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
(๑๑)
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๒)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓)
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ
๖
สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ที่ตั้งอยู่ในเขตที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๗
สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงาน
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
โดยผ่านมติความเห็นของชุมชน ทั้งนี้
เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพอนามัยหรือการก่อเหตุรำคาญของประชาชน
ข้อ
๘
สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้ ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง
มีแสงสว่างเพียงพอ และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจน
โดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๙ สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี
วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน
ตามความจำเป็นและเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภทมูลฝอย รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒)
ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นและต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑
สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๒
สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร การสะสมอาหารสำหรับคนงานต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยสถานจำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๓
สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัยเป็นสัดส่วนและต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๔ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง
ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้ง
และมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒)
กรณีที่มีวัตถุอันตรายต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตรายหรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๖
สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงหรือความสั่นสะเทือน
มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย หรือมีการใช้สารเคมีหรือวัตถุอันตราย
จะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญหรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ
๑๗ เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๕ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๑๘
ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๕
ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
สำเนาหนังสือรับรองการจดทะเบียนเป็นนิติบุคคลของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๔)
ใบมอบอำนาจ
(๕)
หลักฐานที่แสดงการเป็นผู้มีอำนาจลงนามแทนนิติบุคคล
(๖)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยควบคุมอาคาร
หนังสือให้ความเห็นชอบการประเมินผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
หรือใบอนุญาตตามกฎหมายอื่นที่จำเป็น
(๗)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวนกำหนด
ข้อ
๑๙ ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
จะต้องมีการดูแลอุปกรณ์เครื่องใช้
เครื่องมือที่เหมาะสมที่ได้มาตรฐานและมีความเหมาะสม
(๒)
ต้องดูแลเรื่องความสะอาดของสถานที่/ผลิตภัณฑ์
(๓)
ต้องดูแลเรื่องความปลอดภัยรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมและสังคม
(๔)
ปฏิบัติตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวนกำหนด
ข้อ
๒๐
ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๑
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกันและในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๒
ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวนเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๘ และข้อ ๑๙ ด้วย
ข้อ
๒๓
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๔
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน
ข้อ
๒๕
ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย ณ
สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๗
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๘
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๙
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๐
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๑ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวนเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๓๑
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
กมล เรือนแก้ว
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน
[เอกสารแนบท้าย]
๑.
บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแม่แวน เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาต
๓. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาต
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๖๖/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,139 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง เรื่อง การจัดตั้งตลาด พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง การจัดตั้งตลาด
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ว่าด้วยการจัดตั้งตลาด
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ประกอบมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงและนายอำเภออัมพวา
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง การจัดตั้งตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสดประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
สินค้า หมายความว่า สิ่งของที่ซื้อขายกัน
อาหาร หมายความว่า ของกินหรือเครื่องค้ำจุนชีวิต
ได้แก่
(๑)
วัตถุทุกชนิดที่คนกิน ดื่ม อม หรือนำเข้าสู่ร่างกายไม่ว่าด้วยวิธีใด ๆ หรือในรูปลักษณะใด ๆ
แต่ไม่รวมถึงยาวัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทหรือยาเสพติดให้โทษตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น
แล้วแต่กรณี
(๒)
วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้หรือใช้เป็นส่วนผสมในการผลิตอาหารรวมถึงวัตถุเจือปนอาหาร
สีและเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
อาหารสด หมายความว่า อาหารประเภทเนื้อ เนื้อสัตว์
ผัก ผลไม้ และของอื่น ๆ ที่มีสภาพเป็นของสด
อาหารสัตว์ชำแหละ หมายความว่า
อาหารสดประเภทสัตว์ที่มีการชำแหละ ณ
แผงจำหน่ายอาหารซึ่งจำเป็นต้องใช้น้ำชำระล้างอยู่เสมอ เช่น ปลา กุ้ง ไก่ สัตว์อื่น
ๆ เป็นต้น
อาหารแปรรูป หมายความว่า อาหารสดที่แปรรูป
ทำให้แห้ง หรือหมักดอง หรือในรูปอื่น ๆ รวมทั้งที่ใช้สารปรุงแต่งอาหาร
อาหารสำเร็จรูป หมายความว่า อาหารที่ได้ผ่านการทำ
ประกอบ ปรุง จนสำเร็จพร้อมที่จะรับประทานได้รวมทั้งของหวานและเครื่องดื่มชนิดต่าง
ๆ ที่มิได้บรรจุในภาชนะที่ปิดสนิท
สุขาภิบาลอาหาร หมายความว่า
การจัดการและควบคุมปัจจัยต่าง ๆ
เพื่อให้อาหารสะอาดปลอดภัยจากเชื้อโรคและสารเคมีที่เป็นพิษซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัยของผู้บริโภค
เช่น อาหาร ผู้สัมผัสอาหาร สถานที่ทำ ประกอบ ปรุง และจำหน่ายอาหาร ภาชนะ อุปกรณ์
สัตว์และแมลง ที่เป็นพาหะนำโรค
การล้างตลาดตามหลักสุขาภิบาล หมายความว่า
การทำความสะอาดตัวอาคาร แผงขายของในตลาด พื้น ผนัง เพดาน รางระบายน้ำ ห้องน้ำ
ห้องส้วม และบริเวณต่าง ๆ รอบตัวอาคารตลาดให้สะอาดปราศจากสิ่งปฏิกูล
มูลฝอย หยากไย่ ฝุ่นละออง คราบสกปรกและอื่น ๆ รวมทั้งให้มีการฆ่าเชื้อโรคและกำจัดสัตว์พาหะนำโรค ทั้งนี้ สารเคมีที่ใช้ต้องไม่มีผลกระทบต่อระบบบำบัดน้ำเสียของตลาด
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์หรือซากสัตว์
รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
พนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ ข้อกำหนด หลักเกณฑ์หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๕ ห้ามมิให้ผู้ใดจัดตั้งตลาด
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลง
ขยาย หรือลดสถานที่หรือบริเวณที่ใช้เป็นตลาดภายหลังจากที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ออกใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดตามวรรคหนึ่งแล้วจะกระทำได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตเป็นหนังสือจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วย
ความในข้อนี้มิให้ใช้บังคับแก่กระทรวง
ทบวง กรม ราชการส่วนท้องถิ่น หรือองค์กรของรัฐที่ได้จัดตั้งตลาดขึ้นตามอำนาจหน้าที่แต่ในการดำเนินกิจการตลาดจะต้องปฏิบัติเช่นเดียวกับผู้รับใบอนุญาตตามบทบัญญัติอื่นแห่งข้อบัญญัตินี้และพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ด้วย และให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขเป็นหนังสือให้ผู้จัดตั้งตลาดตามวรรคนี้ปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
หมวด ๒
ลักษณะของตลาด
ข้อ
๖ ตลาดแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท คือ
(๑) ตลาดประเภทที่ ๑ ได้แก่
ตลาดที่มีโครงสร้างอาคารและมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในส่วนที่ ๑
(๒)
ตลาดประเภทที่ ๒ ได้แก่
ตลาดที่ไม่มีโครงสร้างอาคารและมีลักษณะตามที่กำหนดไว้ในส่วนที่ ๒
ข้อ
๗
ที่ตั้งตลาดต้องตั้งอยู่ห่างไม่น้อยกว่า ๑๐๐ เมตรจากแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษของเสีย
โรงเลี้ยงสัตว์ แหล่งโสโครกที่กำจัดมูลฝอยอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพอนามัย
เว้นแต่จะมีวิธีป้องกันซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ให้ความเห็นชอบแล้ว
ส่วนที่ ๑
ตลาดประเภทที่ ๑
ข้อ
๘ ตลาดประเภทที่ ๑
ต้องมีเนื้อที่ตามความเหมาะสมโดยมีส่วนประกอบของสถานที่ และสิ่งปลูกสร้าง คือ
อาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของ ที่ขนถ่ายสินค้า ส้วมและที่ถ่ายปัสสาวะ
ที่พักรวมมูลฝอยและที่จอดรถตามที่กำหนดในส่วนนี้
ข้อ
๙ ตลาดประเภทที่ ๑
ต้องจัดให้มีอาคารสิ่งปลูกสร้างสำหรับผู้ขายของและเป็นไป ตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
มีถนนรอบอาคารตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร
และมีทางเข้าออกบริเวณตลาดกว้างไม่น้อยกว่า ๔ เมตร อย่างน้อยหนึ่งทาง
(๒)
ตัวอาคารตลาดทำด้วยวัสดุถาวรมั่นคงแข็งแรง
(๓)
หลังคาสร้างด้วยวัสดุทนไฟและแข็งแรงทนทานความสูงของหลังคาต้องมีความเหมาะสมกับการระบายอากาศของตลาดนั้น
ๆ
(๔)
พื้นทำด้วยวัสดุถาวร แข็งแรง เรียบทำความสะอาดง่ายและไม่มีน้ำขัง
(๕)
ทางเดินภายในอาคารและประตูมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
ผนังทำด้วยวัสดุถาวรหรือเป็นตาข่ายลวดแข็งแรงสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๑.๕๐ เมตร
(๖)
มีการระบายอากาศภายในตลาดเพียงพอเหมาะสม
(๗)
ความเข้มของแสงสว่างในอาคารตลาดไม่น้อยกว่า ๑๐๐ ลักซ์ ทั้งนี้
ต้องไม่ใช้แสงหรือวัสดุอื่นที่ทำให้สีของสินค้าเปลี่ยนแปลงไปจากธรรมชาติ
(๘) แผงขายสินค้าทำด้วยวัสดุถาวร เรียบ
มีความลาดเอียงทำความสะอาดง่าย มีพื้นที่แผงไม่น้อยกว่า ๒ ตารางเมตร
สูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร และมีทางเข้าแผงของผู้ขายของกว้างไม่น้อยกว่า ๗๐ เซนติเมตร
มีที่นั่งสำหรับผู้ขายของไว้โดยเฉพาะอย่างเหมาะสม แยกต่างหากจากแผงและสะดวกต่อการเข้าออก
(๙)
จัดให้มีน้ำประปาหรือน้ำสะอาดแบบระบบท่ออย่างเพียงพอสำหรับล้างสินค้าหรือล้างมือ
โดยต้องจัดให้มีที่ล้างสินค้าอาหารสดอย่างน้อย ๑ จุดต่อทุก ๆ ๓๐ แผง โดยเศษของ ๓๐ แผง ถ้าเกิน ๑๕ แผงให้ถือเป็น ๓๐ แผง
และในแต่ละจุดจะต้องมีก๊อกน้ำไม่น้อยกว่า ๓ ก๊อก แต่สำหรับแผงขายอาหารสัตว์ชำแหละหรือแผงจำหน่ายอาหารต้องมีก๊อกน้ำประจำแผงและมีการวางท่อในลักษณะที่ปลอดภัย
ไม่เกิดการปนเปื้อนจากน้ำโสโครก ไม่ติดหรือทับกับท่ออุจจาระและต้องจัดให้มีที่เก็บสำรองน้ำให้มีปริมาณเพียงพออย่างน้อย ๕
ลูกบาศก์เมตรต่อจำนวนแผงอาหารสดทุก ๑๐๐ แผง เศษของ ๑๐๐ แผง ถ้าเกิน ๕๐ แผง ให้ถือเป็น
๑๐๐ แผง และสะดวกต่อการใช้
(๑๐)
มีทางระบายน้ำทำด้วยวัสดุถาวร เรียบ
โดยทางระบายน้ำภายในตลาดต้องเป็นแบบเปิดส่วนทางระบายน้ำรอบตลาดต้องเป็นรูปแบบตัวยูและมีฝาปิดที่สามารถเปิดทำความสะอาดได้ง่ายมีความลาดเอียงระบายน้ำได้สะดวก
มีบ่อดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน และระบบบำบัดน้ำเสีย โดยน้ำทิ้งต้องได้มาตรฐานน้ำทิ้งตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
เว้นแต่จะได้จัดส่งน้ำเสียไปบำบัดในระบบบำบัดน้ำเสียรวมของราชการส่วนท้องถิ่นโดยไม่เสียค่าบริการตามอัตราของราชการส่วนท้องถิ่นนั้น
(๑๑)
ต้องจัดให้มีอุปกรณ์เครื่องดับเพลิงตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารติดตั้งไว้ในบริเวณที่มองเห็นได้ง่ายและสะดวกต่อการใช้งาน
ข้อ
๑๐
ที่ขนถ่ายสินค้าต้องจัดให้มีและอยู่ในบริเวณหนึ่งบริเวณใดโดยเฉพาะมีพื้นที่เพียงพอสำหรับการขนถ่ายสินค้าในแต่ละวันและสะดวกต่อการขนถ่ายสินค้าและการรักษาความสะอาด
ข้อ
๑๑
ส้วมและที่ถ่ายปัสสาวะต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
ตั้งอยู่ในที่เหมาะสมนอกตัวอาคารตลาด
หรือในกรณีที่อยู่ในอาคารต้องแยกเป็นสัดส่วนเฉพาะ
(๒)
มีระบบการขับเคลื่อนอุจจาระและปัสสาวะลงสู่ที่เก็บกักซึ่งจะต้องป้องกันสัตว์และแมลงพาหะนำโรคได้
และไม่ปนเปื้อนแหล่งน้ำธรรมชาติและแหล่งน้ำใต้ดินทุกขั้นตอน
(๓)
ห้องส้วมต้องสร้างด้วยวัสดุทนทานและทำความสะอาดง่ายมีขนาดเนื้อที่ภายในไม่น้อยกว่า ๐.๙๐ ตารางเมตรต่อหนึ่งที่นั่ง
และมีความกว้างภายในไม่น้อยกว่า ๐.๙๐ ตารางเมตร มีประตูเปิดเข้าออกโดยสะดวกและมีผนังกั้นเพื่อมิให้ประตูเปิดสู่บริเวณจำหน่ายอาหารโดยตรง
(๔)
ระยะดิ่งระหว่างพื้นถึงส่วนต่ำสุดของคานหรือเพดาน
หรือสิ่งอื่นที่ติดกับคานหรือเพดานต้องไม่น้อยกว่า ๒.๐๐ เมตร
และช่องระบายอากาศไม่น้อยกว่าร้อยละสิบของพื้นที่ห้องหรือมีพัดลมระบายอากาศ
(๕)
พื้นห้องส้วมต้องเรียบ ไม่ลื่น มีความลาดเอียงไม่น้อยกว่า ๑ : ๑๐๐ และไม่มีน้ำขังมีจุดระบายน้ำทิ้งอยู่ในตำแหน่งต่ำสุดของพื้นห้อง
(๖)
มีท่อระบายอุจจาระลงสู่ถังเก็บกักซึ่งต้องมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางไม่น้อยกว่า ๑๐
เซนติเมตร มีความลาดเอียงไม่น้อยกว่า ๑ : ๑๐
(๗)
มีท่อระบายก๊าซ ณ จุดฐานของโถส้วมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางไม่น้อยกว่า ๒.๕๐ เซนติเมตร
สูงเหนือหลังคาส้วมหรือสูงจนกลิ่นเหม็นของก๊าซไม่รบกวนผู้อื่น
(๘)
ความเข้มของแสงสว่างในห้องส้วมไม่น้อยกว่า ๑๐๐ ลักซ์
(๙)
จัดให้มีกระดาษชำระหรือน้ำสำหรับชำระให้เพียงพอสำหรับห้องส้วมทุกห้อง
รวมทั้งจัดให้มีการทำความสะอาดและเก็บมูลฝอยเป็นประจำทุกวัน
(๑๐)
ห้องส้วมหญิงต้องมีภาชนะรองรับและมีวัสดุห่อผ้าอนามัยโดยเฉพาะ
(๑๑)
ที่ถ่ายปัสสาวะชายต้องเป็นวัสดุเคลือบหรือโลหะไม่เป็นสนิม
และมีน้ำสำหรับชำระล้างตลอดเวลาที่ใช้
ข้อ
๑๒
จำนวนส้วมที่ถ่ายปัสสาวะและอ่างล้างมือให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
ข้อ
๑๓ ที่พักรวมมูลฝอยต้องมีลักษณะเป็นสิ่งปลูกสร้างถาวรหรือเป็นที่พักที่มีลักษณะเป็นภาชนะรองรับมูลฝอยและมีขนาดเพียงพอที่จะรองรับปริมาณมูลฝอยในแต่ละวัน
มีการปกปิดและป้องกันสัตว์เข้าไปคุ้ยเขี่ยได้
ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบตามความเหมาะสมกับตลาดนั้น
ๆ และตั้งอยู่ภายนอกตัวอาคารตลาดและอยู่ในพื้นที่ที่รถเข้าออกได้สะดวก
ข้อ
๑๔
ที่จอดรถต้องจัดให้มีตามความเหมาะสมตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
ส่วนที่ ๒
ตลาดประเภทที่ ๒
ข้อ
๑๕ ตลาดประเภทที่ ๒
ต้องมีเนื้อที่ตามความเหมาะสมและให้มีบริเวณที่จัดไว้สำหรับผู้ขายของ ส้วม
ที่ถ่ายปัสสาวะ และอ่างล้างมือ และที่พักรวมมูลฝอยตามที่กำหนดในส่วนนี้
ข้อ
๑๖
บริเวณที่จัดไว้สำหรับผู้ขายของต้องมีและเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
พื้นต้องเรียบแข็งแรงทำความสะอาดง่ายและไม่มีน้ำขัง
(๒)
กรณีที่มีโครงสร้างเฉพาะเสาหลังคาหรือโครงสร้างที่ไม่ถาวร เช่น โครงเหล็ก
โครงผ้าใบ เป็นต้น ต้องทำด้วยวัสดุที่มั่นคงแข็งแรง
(๓)
แผงขายสินค้าต้องทำด้วยวัสดุเรียบ ทำความสะอาดง่าย สูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
อาจเป็นแผงที่พับเก็บได้และมีบริเวณสำหรับผู้ขายของกว้างไม่น้อยกว่า ๗๐ เซนติเมตร
(๔)
ทางเดินในตลาดมีความกว้างไม่น้อยกว่า ๒ เมตร
(๕)
จัดให้มีน้ำประปาหรือน้ำสะอาดอย่างเพียงพอและจัดให้มีที่ล้างสำหรับอาหารสด
อาหารสัตว์ชำแหละรวมทั้งแผงจำหน่ายอาหารด้วย
(๖)
จัดให้มีทางระบายน้ำเฉพาะจุดที่มีการล้างสำหรับบริเวณที่มีการจำหน่ายอาหารสด อาหารสัตว์ชำแหละ
และแผงจำหน่ายอาหารในตลาดโดยทำเป็นแบบเปิดด้วยวัสดุถาวร เรียบ มีความลาดเอียง
ระบายน้ำได้สะดวก มีบ่อดักมูลฝอย บ่อดักไขมัน บ่อพักน้ำเสีย
ก่อนระบายน้ำออกสู่ทางระบายน้ำสาธารณะ
ทั้งนี้ ต้องไม่ระบายน้ำสู่แหล่งน้ำสาธารณะและไม่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนรำคาญแก่ประชาชนข้างเคียงหากมีพื้นที่เกิน
๒,๕๐๐ ตารางเมตร จะต้องมีระบบบำบัดน้ำเสียด้วย
ข้อ
๑๗ ส้วม ที่ถ่ายปัสสาวะ
และอ่างล้างมือต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์และสุขลักษณะตามที่กำหนดในข้อ ๑๑ (๒) - (๑๑)
และมีจำนวนตามกำหนดในข้อ ๑๒ และตั้งอยู่ในที่เหมาะสมนอกบริเวณซึ่งเป็นที่ตั้งแผงขายสินค้า
เว้นแต่จะจัดให้มีส้วมเคลื่อนที่ ส้วมสาธารณะ ส้วมเอกชน หรือส้วมของหน่วยงานราชการที่ได้รับอนุญาตให้ใช้ได้อยู่ในบริเวณใกล้เคียง ทั้งนี้ ต้องมีระยะห่างไม่เกิน ๑๐๐ เมตร
ข้อ
๑๘
ที่พักรวมมูลฝอยต้องมีลักษณะที่เหมาะสมและมีขนาดเพียงพอที่จะรองรับปริมาณมูลฝอยในแต่ละวันตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบ
หมวด ๓
การดำเนินกิจการตลาด
ข้อ
๑๙
การจัดวางสินค้าแต่ละประเภทในตลาดต้องจัดให้เป็นหมวดหมู่ไม่ปะปนกัน
เพื่อความสะดวกในการดูแลรักษาความสะอาดและป้องกันการปนเปื้อนในอาหารสำหรับกรณีที่เป็นอาหารสดหรืออาหารเนื้อสัตว์ชำแหละซึ่งอาจมีน้ำหรือของเหลวไหลหยดเลอะเทอะต้องมีการกั้นไม่ให้มีน้ำหรือของเหลวนั้นไหลจากแผงลงสู่พื้นตลาดและต้องจัดให้มีท่อหรือทางสำหรับระบายน้ำหรือของเหลวนั้นลงสู่ท่อระบายน้ำ
ข้อ
๒๐ กำหนดเวลาการเปิดและปิดตลาดให้เป็นไปตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๒๑
ผู้ได้รับอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๑
ต้องปฏิบัติเกี่ยวกับการดูแลรักษาความสะอาดเรียบร้อยภายในตลาดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
บำรุงรักษาโครงสร้างต่าง ๆ ของตลาด ได้แก่ ตัวอาคาร พื้น ผนัง เพดาน ห้องส้วม
ที่ถ่ายปัสสาวะ ก๊อกน้ำใช้ ระบบบำบัดน้ำเสีย อุปกรณ์ต่าง ๆ เช่น สายไฟ หลอดไฟ
พัดลม ท่อน้ำประปา เป็นต้น และสาธารณูปโภคอื่น ๆ
ให้อยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ดีตลอดเวลา
(๒)
จัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาดเป็นประจำและดูแลรักษาที่พักรวมมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๓)
จัดให้มีการทำความสะอาดตลาดเป็นประจำทุกวันและจัดให้มีการล้างตลาด
ตามหลักสุขาภิบาลอย่างน้อยเดือนละ ๑ ครั้ง
(๔)
จัดให้มีการดูแลรักษาความสะอาดของห้องส้วม ที่ถ่ายปัสสาวะ บ่อดักมูลฝอย
บ่อดักไขมันและระบบบำบัดน้ำเสียมิให้มีกลิ่นเหม็นและต้องเปิดให้มีการใช้ได้ตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ
๒๒
ผู้ได้รับอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๒
ต้องจัดให้มีการเก็บกวาดมูลฝอยบริเวณตลาดเป็นประจำและดูแลรักษาความสะอาดของห้องส้วม
ที่ถ่ายปัสสาวะและอ่างล้างมือ บ่อดักมูลฝอย บ่อดักไขมันและบ่อพักน้ำเสียหรือระบบบำบัดน้ำเสียให้ใช้การได้ดี
รวมทั้งดูแลรักษาที่พักรวมมูลฝอยให้ถูกสุขลักษณะอยู่เสมอและจัดให้มีการล้างตลาดด้วยน้ำสะอาดทุกครั้งเมื่อเสร็จสิ้นการดำเนินกิจการประจำวัน
ข้อ
๒๓
ผู้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดต้องไม่กระทำการและดูแลมิให้ผู้ใดกระทำอันอาจก่อเกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญหรือการระบาดของโรคติดต่อ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ไม่นำสัตว์ทุกชนิดเข้าไปในตลาด
เว้นแต่สัตว์ที่นำไปขังไว้ในที่ขังสัตว์เพื่อจำหน่าย
(๒)
ไม่สะสมหรือหมักหมมสิ่งหนึ่งสิ่งใดไว้ในตลาดจนก่อให้เกิดความสกปรกรกรุงรังหรือเป็นที่เพาะพันธุ์สัตว์นำโรค
(๓)
ไม่ถ่าย เท ทิ้ง
มูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลในที่อื่นใดนอกจากในที่ซึ่งจัดไว้สำหรับรองรับมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูล
(๔)
ไม่ทำให้น้ำใช้ในตลาดเกิดความสกปรกจนเป็นเหตุให้เสื่อมหรืออาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๕)
ไม่ใช้ตลาดเป็นที่พักอาศัย
(๖)
ไม่กระทำการอื่นใดที่อาจก่อให้เกิดเหตุรำคาญ
หมวด ๔
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาด
ข้อ
๒๔
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติและให้ความร่วมมือกับผู้ได้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดเจ้าพนักงานสาธารณสุขและเจ้าพนักงานท้องถิ่นในการดำเนินการที่เกี่ยวกับสุขลักษณะของตลาด
ดังต่อไปนี้
(๑)
การจัดระเบียบและกฎเกณฑ์ในการรักษาความสะอาดของตลาด
(๒)
การจัดหมวดหมู่ของสินค้า
(๓)
การดูแลรักษาความสะอาดแผงจำหน่ายสินค้าของตน
(๔)
การเก็บกวาดรวบรวมมูลฝอยลงในภาชนะรองรับที่เหมาะสม
(๕)
การล้างตลาด
(๖)
การเข้ารับการฝึกอบรมด้านสุขาภิบาลอาหารและอื่น ๆ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นประกาศกำหนด
ข้อ
๒๕
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องจัดวางสินค้าบนแผงจำหน่ายสินค้าในขอบเขตที่จัดไว้ให้เท่านั้นห้ามต่อเติมแผงจำหน่ายสินค้าอันจะเป็นการกีดขวางทางเดินในตลาดและห้ามวางสินค้า
ในลักษณะหรือมีความสูงจากพื้นตลาดจนอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพ
การวางและเก็บสินค้าประเภทอาหาร
เครื่องดื่มรวมทั้งเครื่องใช้ที่เกี่ยวกับอาหารต้องสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐
เซนติเมตร และห้ามวางวัตถุอันตรายปะปนกับสินค้าประเภทอาหาร
ข้อ
๒๖
ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องมีสุขลักษณะส่วนบุคคล ดังต่อไปนี้
(๑)
ไม่เป็นโรคติดต่อหรือโรคที่สังคมรังเกียจหรือไม่เป็นพาหะนำโรคติดต่อ อันได้แก่
วัณโรค อหิวาตกโรค ไข้ไทฟอยด์ โรคบิด ไข้สุกใส ไข้หัด โรคคางทูม โรคเรื้อน
โรคผิวหนัง ที่น่ารังเกียจและโรคไวรัสตับอักเสบชนิดเอ
(๒)
ในระหว่างการขายของต้องแต่งกายสุภาพเรียบร้อย
ข้อ
๒๗ ผู้ขายของและผู้ช่วยขายของในตลาดต้องปฏิบัติให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะในการใช้กรรมวิธีการจำหน่าย
ทำ ประกอบ ปรุง เก็บ หรือสะสมอาหารหรือสินค้าอื่นและการเก็บรักษาความสะอาดของภาชนะน้ำใช้และของใช้ต่าง
ๆ ดังต่อไปนี้
(๑)
ลักษณะและประเภทของสินค้าที่จำหน่ายต้องสะอาดปลอดภัย
(๒)
อาหารสดที่อาจเกิดการเน่าเสียได้ง่ายต้องจัดเก็บไว้ในอุณหภูมิที่เหมาะสม
(๓)
ในกรณีที่เป็นแผงลอยจำหน่ายอาหารซึ่งมีการทำ ประกอบ และปรุงอาหาร
ต้องจัดสถานที่และต้องปฏิบัติให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะด้านสุขาภิบาลอาหารตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นโดยคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขประกาศกำหนด
(๔)
การจำหน่ายอาหารที่ปรุงสำเร็จต้องใช้เครื่องมือหรืออุปกรณ์ในการหยิบจับ
และมีการปกปิดอาหารเพื่อป้องกันการปนเปื้อนและรักษาเครื่องมือหรืออุปกรณ์ให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
ข้อ
๒๘
ผู้ใดประสงค์จะจัดตั้งตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้พร้อมเอกสารและหลักฐาน
ดังต่อไปนี้
(๑)
รูปถ่ายขนาด ๑ นิ้ว จำนวน ๒ รูป
(๒)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงกำหนด
ข้อ
๒๙
ผู้ขอรับใบอนุญาตจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขข้อกำหนดแนบท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๐
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์
วิธีการ หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมดและแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกันและในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสองให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลา
ตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๑
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้ง
การอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นหากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควร
ให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๓๒
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุเมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่อใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดตามข้อ ๒๘ และข้อ ๒๙ โดยอนุโลม
ข้อ
๓๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรกหรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาทียังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระเว้นแต่
ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าเสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๔
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๓๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๓๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามที่แบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีที่ใบอนุญาตถูกทำลายหรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๓๗
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๓๘
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๓๙
คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือปิดหนังสือนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้ที่ต้องรับหนังสือและให้ถือว่าผู้นั้นได้รับหนังสือดังกล่าวแล้วตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึงหรือวันปิดหนังสือ
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๔๐
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๔๑
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา ๔๔
วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๔๒
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
บทเฉพาะกาล
ข้อ
๔๓ ความในข้อ ๙ (๑) (๕) (๖) (๗) (๑๒)
และข้อ ๑๐ มิให้ใช้บังคับกับผู้ได้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งตลาดประเภทที่ ๑
ขึ้นก่อนวันที่ข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับ
ประกาศ ณ วันที่ ๒๕
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทวีป อมศิริ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง
การจัดตั้งตลาด พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาต/ต่ออายุใบอนุญาต
ตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
๓. ใบอนุญาตจัดตั้งตลาด
๔. คำขอรับใบแทนใบอนุญาต
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๒๔/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,140 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง
การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๖๗ (๓) และมาตรา ๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติม ประกอบกับมาตรา ๒๐ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงโดยความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงและนายอำเภออัพวา
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ ๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงนับแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติกภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์
หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่น
และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย หมายความว่า
สภาวะที่มีน้ำขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่าเจ็ดวัน
ซึ่งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็นลูกน้ำได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔
ห้ามมิให้ผู้ใดทิ้งหรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
อาทิ กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขังน้ำได้ในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่ในที่หรือในถังรองรับมูลฝอยที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงจัดไว้ให้
ข้อ
๕
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือเคหสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
อาทิ กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขังน้ำได้ในบริเวณอาคารหรือเคหสถานรวมทั้งบริเวณรอบ
ๆ ทั้งนี้
โดยเก็บลงถังมูลฝอยที่มีฝาปิดหรือบรรจุถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุงหรือวิธีการอื่นใดที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขแนะนำ
ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงให้บริการเก็บขนมูลฝอยเพื่อนำไปกำจัด
เจ้าของอาคารหรือเคหสถานมีหน้าที่เสียค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติว่าด้วยการจัดการมูลฝอยด้วย
ข้อ
๖ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ
ที่มีแหล่งน้ำที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายจะต้องดูแลมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถาน ต้องดูแลทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำในแจกัน ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ภาชนะอื่น ๆ
ที่มีน้ำขัง อย่างน้อยทุกเจ็ดวัน หรือใส่สารที่ป้องกันการวางไข่ของยุงได้และกรณีตุ่มน้ำต้องจัดให้มีฝาปิด
ตาข่าย หรือวัสดุที่สามารถป้องกันยุงลงไปวางไข่ในตุ่มน้ำที่มีอยู่ในอาคารและเคหสถานรวมทั้งข้อปฏิบัติอื่น
ๆ ที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงประกาศกำหนด
ข้อ
๘
ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงได้จัดเจ้าหน้าที่ไปทำการกำจัดยุงในอาคารหรือเคหสถาน
หรือสถานที่ใด ๆ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน หรือสถานที่นั้นจะต้องให้ความร่วมมือและอำนวยความสะดวกตามสมควรตามความเห็นของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๙ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๕ และข้อ ๖
ต้องระวางโทษตามมาตรา ๗๓ วรรคสองแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๑๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๗ ข้อ ๘ และข้อ ๙
ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ
๑๑
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงรักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๕
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทวีป อมศิริ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๓๗/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,141 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ว่าด้วยการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติม ประกอบกับมาตรา ๔๓ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓
มาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และที่แก้ไขเพิ่มเติมองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงโดยได้รับความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงและนายอำเภออัมพวา
จึงตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์ได้หรือใช้สัญจรได้
เร่ขาย หมายความว่า การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยมิได้จัดวางอยู่ในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
ไม่ว่าจะเป็นทางบกหรือทางน้ำ
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข
ให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๔ ห้ามมิให้ผู้ใดจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติหรือเร่ขาย
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๕
ผู้ขอรับใบอนุญาตและผู้ช่วยจำหน่ายในที่หรือทางสาธารณะต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขดังนี้
(๑)
ต้องไม่เป็นโรคติดต่อหรือพาหะของโรคติดต่อตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๗
(๒)
เงื่อนไขอื่นตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงกำหนด
ข้อ
๖
ผู้ใดจะขอรับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าในที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติหรือลักษณะวิธีการเร่ขายสินค้าให้ยื่นคำขอตามแบบ
สณ. ๑ ต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพร้อมกับหลักฐานต่าง ๆ
ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงกำหนดและรูปถ่ายหน้าตรงครึ่งตัว ไม่สวมหมวก
ไม่สวมแว่นตาดำ ขนาด ๑x๑ นิ้ว ของผู้ขอรับใบอนุญาตและผู้ช่วยคนละ ๓ รูป เพื่อติดไว้ในทะเบียน ๑
รูป ในใบอนุญาต ๑ รูป และบัตรสุขลักษณะประจำตัวอีก ๑ รูป
ข้อ
๗
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขออนุญาตแล้ว
ปรากฏว่าถูกต้องตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ให้ออกใบอนุญาตตามแบบ
สณ. ๒ หรือ สณ. ๓ แล้วแต่กรณี
พร้อมบัตรประจำตัวผู้รับใบอนุญาตและผู้ช่วยจำหน่ายตามแบบ สณ. ๔ หรือ สณ. ๕
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๘ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาต
พร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากมิได้มารับใบอนุญาตและชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๙
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะผู้จำหน่ายหรือผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ
ดังต่อไปนี้
(๑)
แต่งกายสะอาด สุภาพเรียบร้อย
(๒)
จัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่ยื่นล้ำบริเวณที่กำหนด
ร่มหรือผ้าใบบังแดด รวมทั้งตัวผู้ค้าต้องไม่ล้ำลงมาในผิวจราจร
(๓)
แผงสำหรับวางขาย เช่น แคร่ แท่น โต๊ะ
ต้องทำด้วยวัตถุที่แข็งแรงมีขนาดและความสูงจากพื้นตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๔)
รักษาความสะอาดบริเวณที่จำหน่ายสินค้าอยู่เสมอ
ทั้งในระหว่างทำการค้าและหลังจากเลิกทำการค้าแล้ว
(๕)
จัดให้มีภาชนะรองรับมูลฝอยที่ถูกต้องด้วยสุขลักษณะไว้ให้เพียงพอ
(๖)
ให้จัดวางสินค้าที่จำหน่ายบนแผงหรือจัดวางในลักษณะอื่นตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๗)
ห้ามพาด ติดตั้งวางแผงค้าเกาะเกี่ยวสายไฟฟ้า หลอดไฟฟ้าหรืออุปกรณ์เกี่ยวกับการขาย
รวมตลอดถึงการตอกตะปู ผูกเชือก
หรือยึดสิ่งหนึ่งสิ่งใดกับคอกต้นไม้หรือต้นไม้โดยเด็ดขาด
(๘)
ห้ามใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าที่ใช้เครื่องยนต์มีเสียงดัง
(๙)
ห้ามใช้เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุเทป
หรือกระทำการโดยวิธีอื่นใดที่ก่อให้เกิดเสียงดังจนเกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ผู้อื่น
(๑๐)
ห้ามนำรถยนต์ รถจักรยานยนต์ หรือล้อเลื่อนไปจอดบนทางเท้าเพื่อจำหน่ายสินค้า
(๑๑)
หยุดประกอบการค้าประจำสัปดาห์หนึ่งวันและให้หยุดกรณีมีเหตุพิเศษเพื่อประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๑๒)
หลังจากเลิกทำการค้าต้องเก็บวัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในการประกอบการค้าออกจากบริเวณที่อนุญาตให้แล้วเสร็จโดยไม่ชักช้า
(๑๓)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบล
ข้อ
๑๐
การจำหน่ายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๙ (๒) (๑๒)
(๒)
แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่มีแขน และสวมผ้าที่สะอาดเรียบร้อย
รวมทั้งสวมรองเท้าขณะเตรียม ทำ ประกอบ ปรุงหรือจำหน่ายอาหาร
(๓)
ต้องตัดเล็บมือให้สั้น ถ้ามีบาดแผลมีการบาดเจ็บ
การถูกลวกหรือระคายเคืองผิวหนังบริเวณมือหรือนิ้วมือต้องปิดบาดแผลให้เรียบร้อย
(๔)
ไม่สูบบุหรี่ ขบเคี้ยว รับประทานอาหารในขณะเตรียม ทำ ประกอบ ปรุง หรือจำหน่ายอาหาร
หรือไม่ไอ จาม รดบนอาหาร
(๕)
ที่เตรียม ทำ ประกอบ ปรุงและวางแผงจำหน่ายอาหาร ต้องสูงอย่างน้อยหกสิบเซนติเมตร
(๖)
การจำหน่ายอาหารที่ต้องมีการล้างภาชนะอุปกรณ์จะต้องมีที่ล้างภาชนะอุปกรณ์และวางสูงจากพื้นที่หรือลงสู่ท่อระบายน้ำสาธารณะ
(๗)
รักษาเครื่องมือ เครื่องใช้และอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ใช้ในการจำหน่ายอาหารให้สะอาด
และใช้การได้อยู่เสมอ
(๘)
ให้ปกปิดอาหาร เครื่องปรุงอาหาร ภาชนะใส่อาหาร
เครื่องมือเครื่องใช้สำหรับประกอบอาหารด้วยอุปกรณ์ที่สามารถป้องกันฝุ่นละออง
แมลงวัน และสัตว์ซึ่งเป็นพาหะนำโรค รวมทั้งดูแลรักษาให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๙)
ใช้น้ำสะอาดในการทำ ประกอบ ปรุง แช่ ล้างอาหาร ภาชนะเครื่องใช้
และปฏิบัติให้ถูกสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๑๐)
ใช้วัสดุ ภาชนะอุปกรณ์ที่สะอาด ปลอดภัยสำหรับใส่หรือเตรียมทำ ประกอบ ปรุง
และจำหน่ายอาหาร
(๑๑)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอย
โดยแยกประเภทเป็นแบบแห้งและเปียกที่ถูกสุขลักษณะไว้ให้เพียงพอและไม่ถ่ายเททิ้งลงในท่อระบายน้ำ
หรือทางสาธารณะ
(๑๒)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
รวมทั้งป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย เตรียม ทำ ประกอบ
ปรุงและเก็บอาหาร
(๑๓)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๑ การจำหน่ายสินค้าประเภท
สัตว์เลี้ยง สัตว์ป่าหรือสัตว์น้ำในที่หรือทางสาธารณะผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๐ (๑) (๑๒)
(๒)
จัดการฉีดวัคซีนป้องกันโรคติดต่อ เช่น โรคพิษสุนัขบ้า โรคหัดสุนัข โรคแอนแทรกซ์ เป็นต้น
แก่สัตว์เลี้ยง สัตว์ป่าทุกตัวก่อนจำหน่ายไม่น้อยกว่าสิบห้าวัน
(๓)
ห้ามจำหน่ายสัตว์ที่ป่วยเป็นโรคติดต่อร้ายแรง
(๔)
ใช้กรงหรือคอกหรือภาชนะใช้เลี้ยงสัตว์ที่เหมาะสมกับชนิดของสัตว์และสะอาดปลอดภัย
(๕)
รักษาเครื่องมือ เครื่องใช้และอุปกรณ์ต่าง ๆ
ที่ใช้ในการจำหน่ายสัตว์ให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๖)
จัดให้มีที่รองรับมูลฝอย สิ่งปฏิกูลและมูลฝอยติดเชื้อ
โดยแยกประเภทที่ถูกสุขลักษณะไว้ให้เพียงพอและไม่ถ่ายเททิ้งลงในท่อระบายน้ำหรือทางสาธารณะ
(๗)
จัดให้มีการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
รวมทั้งป้องกันไม่ให้เกิดเหตุรำคาญเนื่องจากการจำหน่าย
การกักขังและการรักษาความสะอาด
(๘)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ตามคำ แนะนำ
ของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบังคับและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๒
การเร่ขายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้จำหน่ายหรือผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
จำหน่ายสินค้าในบริเวณที่อนุญาตให้จำหน่ายได้
(๒)
ต้องแต่งกายสะอาด สุภาพ เรียบร้อย
(๓)
มูลฝอยจากการเร่ขาย ห้ามทิ้งลงในที่หรือทางสาธารณะ
(๔)
ในขณะที่เร่ขายสินค้าห้ามใช้เครื่องขยายเสียงหรือเปิดวิทยุ เทป
หรือส่งเสียงดังจนเกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญแก่ผู้อื่น
(๕)
ห้ามนำรถยนต์ รถจักรยานยนต์ หรือล้อเลื่อนไปจอดบนทางเท้าเพื่อขายสินค้า
(๖)
หยุดประกอบการค้าประจำสัปดาห์หนึ่งวัน
และให้หยุดกรณีพิเศษเพื่อประโยชน์ของทางราชการตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๗)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๓
การเร่ขายสินค้าประเภทอาหารในที่หรือทางสาธารณะ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๒ (๑) - (๖)
(๒)
อาหารที่เร่ขายต้องสะอาด ปลอดภัย
(๓)
ใช้วัสดุ ภาชนะหีบห่อที่สะอาด ปลอดภัยสำหรับใส่อาหาร
(๔)
ดูแลรักษาเครื่องมือ เครื่องใช้และอุปกรณ์ต่าง ๆ
ที่ใช้ในการเร่ขายอาหารให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๕)
จัดอาหารแยกตามประเภทของสินค้าให้เป็นระเบียบ
(๖)
แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่มีแขน สะอาด เรียบร้อย และสวมรองเท้าขณะทำการเร่ขายอาหาร
(๗)
ตัดเล็บมือให้สั้น ถ้ามีบาดแผลบริเวณมือต้องปิดบาดแผลให้เรียบร้อย
(๘)
ไม่สูบบุหรี่ หรือไอจามรดบนอาหารในขณะขาย
(๙)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๔ การเร่ขายสินค้าประเภทอาหารทางน้ำ
ผู้จำหน่ายและผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๒ (๑) (๒) (๔) (๖) และข้อ ๑๓ (๒) (๓) (๔) (๕) (๗) (๘)
(๒)
ห้ามทิ้งสิ่งปฏิกูล หรือมูลฝอยลงในแม่น้ำลำคลอง
(๓)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบังคับและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๕ การเร่ขายสินค้าประเภทสัตว์เลี้ยงและสัตว์ป่าหรือสัตว์น้ำในที่หรือทางสาธารณะผู้จำหน่าย
และผู้ช่วยจำหน่ายจะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ปฏิบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๒ (๑) (๖)
(๒)
สัตว์เลี้ยงและสัตว์ป่าที่เร่ขายต้องฉีดวัคซีนป้องกันโรคติดต่อ เช่น
โรคพิษสุนัขบ้า โรคหัดสุนัข โรคแอนแทรกซ์ เป็นต้น แก่สัตว์เลี้ยง
สัตว์ป่าทุกตัวก่อนจำหน่ายไม่น้อยกว่าสิบห้าวัน
(๓)
ห้ามจำหน่ายสัตว์ที่ป่วยเป็นโรคติดต่อร้ายแรง
(๔)
ใช้กรงหรือภาชนะใช้เลี้ยงสัตว์ที่สะอาดปลอดภัย
(๕)
รักษาเครื่องมือ เครื่องใช้ และอุปกรณ์ต่าง ๆ
ที่ใช้ในการเร่ขายสัตว์ให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๖)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น รวมทั้งระเบียบ
ข้อบังคับและคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๖ ห้ามผู้จำหน่าย และผู้ช่วยจำหน่าย
ประกอบกิจการเมื่อมีเหตุควรเชื่อว่าตนเป็นโรคติดต่อที่ระบุไว้
หรือเมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขได้ตรวจปรากฏว่าตนเป็นพาหะของโรคและได้รับแจ้งความเป็นหนังสือแจ้งว่าตนเป็นพาหะของโรคติดต่อ
ซึ่งระบุไว้ดังต่อไปนี้ คือ
(๑)
วัณโรค
(๒)
อหิวาตกโรค
(๓)
ไข้ไทฟอยด์
(๔)
โรคบิด
(๕)
ไข้สุกใส
(๖)
โรคคางทูม
(๗)
โรคเรื้อน
(๘)
โรคผิวหนังที่น่ารังเกียจ
(๙)
โรคตับอักเสบที่เกิดจากไวรัส
(๑๐)
โรคอื่น ๆ ตามที่ทางราชการกำหนด
ข้อ
๑๗ ในขณะทำการจำหน่ายสินค้า
หรือเร่ขายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตของตนได้เสมอ
และทำการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะตามประเภทสินค้า
และลักษณะการจำหน่ายสินค้า ในที่หรือทางสาธารณะที่ได้กำหนดไว้ในใบอนุญาต
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ช่วยจำหน่ายในที่หรือทางสาธารณะต้องติดบัตรสุขลักษณะประจำตัวไว้ที่หน้าอกเสื้อด้านซ้ายตลอดเวลาที่จำหน่ายสินค้า
ข้อ
๑๘ ใบอนุญาตฉบับหนึ่งให้ใช้ได้เฉพาะผู้ได้รับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะซึ่งระบุไว้ในใบอนุญาตไม่เกินหนึ่งคน
ข้อ
๑๙
เมื่อผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะขอต่ออายุใบอนุญาตให้จำ หน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ ให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สณ. ๖ ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมแล้ว
ให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุจะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
ข้อ
๒๐ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๒๑
เมื่อผู้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไป
ให้ยื่นคำขอบอกเลิกการดำเนินกิจการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สณ. ๗
ก่อนการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ข้อ
๒๒
หากผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะเปลี่ยนแปลงชนิด หรือประเภทสินค้า
หรือลักษณะวิธีการจำหน่าย
หรือสถานที่จัดวางสินค้าให้แตกต่างไปจากที่ระบุไว้ในใบอนุญาตหรือรายการอื่นใดให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สณ. ๗
ข้อ
๒๓ ในกรณีที่ใบอนุญาต หรือบัตรสุขลักษณะประจำตัวสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ ให้ผู้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาต
หรือขอรับบัตรสุขลักษณะประจำตัวใหม่ แล้วแต่กรณีต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สณ.๗
ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี
พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตหรือบัตรสุขลักษณะประจำตัวเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
(๓)
รูปถ่ายของผู้ได้รับใบอนุญาตหรือผู้ช่วยจำหน่าย ขนาด ๑ x ๑ นิ้ว
คนละ ๓ รูป
ข้อ
๒๔ การออกใบแทนใบอนุญาต หรือการออกบัตรสุขลักษณะประจำตัวใหม่ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไข ดังนี้
(๑)
การออกใบแทนใบอนุญาตให้ใช้แบบ สณ. ๒ หรือแบบ สณ. ๓ แล้วแต่กรณี โดยประทับตราสีแดงคำว่า
ใบแทน กำกับไว้ด้วย และให้มีวัน เดือน ปี
ที่ออกใบแทน พร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
ให้ใช้ใบแทนใบอนุญาตได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิม
(๓)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม ระบุสาเหตุการสูญหาย
ถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิมแล้วแต่กรณี และลงเล่มที่ เลขที่ ปี
ของใบแทน
(๔)
กรณีบัตรสุขลักษณะประจำตัว ได้ออกบัตรสุขลักษณะประจำตัวใหม่ตามแบบ สณ. ๔ หรือแบบ
สณ. ๕ แล้วแต่กรณี โดยประทับตราสีแดง คำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย
ข้อ
๒๕ ให้ใช้แบบพิมพ์ต่าง ๆ
ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ดังต่อไปนี้
(๑)
คำขอรับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางให้ใช้แบบ สณ. ๑
(๒)
ใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
โดยลักษณะวิธีการวางสินค้าที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติให้ใช้แบบ สณ. ๒
(๓)
ใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ โดยลักษณะวิธีการเร่ขายสินค้าให้ใช้แบบ
สณ. ๓
(๔)
บัตรสุขลักษณะประจำตัวผู้จำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
โดยลักษณะวิธีการวางสินค้าในที่หรือทางใดเป็นปกติให้ใช้แบบ สณ. ๔
(๕)
บัตรสุขลักษณะประจำตัวผู้จำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
โดยลักษณะวิธีการเร่ขายสินค้าให้ใช้แบบ สณ. ๕
(๖)
คำขอต่ออายุใบอนุญาตให้ใช้แบบ สณ. ๖
(๗)
คำขออนุญาตการต่าง ๆ ให้ใช้แบบ สณ.
ข้อ
๒๖
ผู้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้จำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตไว้คราวหนึ่งไม่เกินสิบห้าวัน
กรณีที่ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตมาแล้วสองครั้ง
และมีเหตุที่ต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีกเจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเสียก็ได้
ข้อ
๒๗
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๘
บรรดาใบอนุญาตที่ได้ออกก่อนวันใช้ข้อบัญญัตินี้ให้คงใช้ได้ต่อไปจนสิ้นอายุใบอนุญาตนั้น
ข้อ
๒๙
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นด้วยความเห็นชอบของเจ้าพนักงานจราจรมีอำนาจออกประกาศ
ดังต่อไปนี้
(๑)
กำหนดบริเวณที่หรือทางสาธารณะ หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของพื้นที่ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เป็นเขตหวงห้ามจำหน่าย หรือซื้อสินค้าโดยเด็ดขาด
(๒)
กำหนดบริเวณที่หรือทางสาธารณะ
หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของพื้นที่ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เป็นเขตห้ามจำหน่ายสินค้าบางชนิดหรือบางประเภทหรือเป็นเขตห้ามจำหน่ายสินค้าตามกำหนดเวลาหรือเป็นเขตห้ามจำหน่ายสินค้า
โดยวิธีการจำหน่ายในลักษณะใดลักษณะหนึ่งหรือกำหนดหลักเกณฑ์วิธีการและเงื่อนไขในการจำหน่ายสินค้าในบริเวณนั้น
ข้อ
๓๐
ห้ามมิให้โอนใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๓๑
ในกรณีที่มีเหตุผลและความจำเป็นให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตก่อนวันหมดอายุของใบอนุญาตนั้นได้
ข้อ
๓๒
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงมีหน้าที่รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ข้อบังคับ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๕
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทวีป อมศิริ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
คำขอรับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ (แบบ สณ. ๑)
๓.
ใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการจัดวางสินค้าที่หนึ่งที่ใดเป็นปกติ
(แบบ สณ. ๒)
๔.
ใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขายสินค้า (แบบ สณ. ๓)
๕.
บัตรสุขลักษณะประจำตัวผู้จำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการวางสินค้าในที่หรือทางใดเป็นปกติ
(แบบ สณ. ๔)
๖.
บัตรสุขลักษณะประจำตัวผู้จำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะโดยลักษณะวิธีการเร่ขายสินค้า
(แบบ สณ. ๕)
๗. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาต (แบบ สณ. ๖)
๘. คำขออนุญาตการต่าง ๆ เกี่ยวกับการจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
(แบบ สณ. ๗)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๔๗/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,142 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗ ประกอบมาตรา ๔๐
มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงและนายอำเภออัมพวา
จึงตราข้อบัญญัติได้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
อาหาร หมายความว่า ของกินหรือเครื่องค้ำจุนชีวิต
ได้แก่
(๑)
วัตถุทุกชนิดที่คนกิน ดื่ม อม หรือนำเข้าสู่ร่างกายไม่ว่าด้วยวิธีใด ๆ
หรือในรูปลักษณะใด ๆ แต่ไม่รวมถึงยา วัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท
หรือยาเสพติดให้โทษ ตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น แล้วแต่กรณี
(๒)
วัตถุที่มุ่งหมายสำหรับใช้หรือใช้เป็นส่วนผสมในการผลิตอาหาร
รวมถึงวัตถุเจือปนอาหาร สีและเครื่องปรุงแต่งกลิ่นรส
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร
สถานที่บริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่ หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหารหรือปรุงอาหารจนสำเร็จและจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับบริโภค ณ ที่นั้น หรือนำไปบริโภค
ที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร
หมายความว่า อาคาร สถานที่หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสด
ประกอบหรือปรุงแล้ว หรือของเสียง่าย
ทั้งนี้ ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และความหมายรวมถึงสิ่งอื่นใดที่เป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์หรือซากสัตว์
รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่ก่อสร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ข้อ
๔
ผู้ใดจะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร
และมิใช่เป็นการขายของในตลาดต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือได้รับหนังสือรับรองการแจ้งตามมาตรา
๔๘ แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติมก่อนการจัดตั้ง
ข้อ
๕ ความในข้อ ๔
ไม่ใช้บังคับแก่การประกอบกิจการดังนี้
(๑)
การประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
การขายของในตลาด
(๓)
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๖ ผู้ขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ซึ่งขอรับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง ผู้จำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง
หรือเก็บสะสมอาหารในสถานที่จำหน่ายอาหาร หรือสถานที่สะสมอาหาร
ต้องปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดในข้อบัญญัติ เงื่อนไข ประกาศ
คำสั่งที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๗
ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคาร
หรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตร และมิใช่เป็นขายของในตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๓)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงประกาศกำหนด
ข้อ
๘
ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือได้รับหนังสือรับรองการแจ้งให้จัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ ข้อกำหนด
และเงื่อนไขที่ที่กำหนดไว้ในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
ข้อ
๙
เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่อใบอายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาต
พร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง
ครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๐
ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าหน้าที่พนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๑
บรรดาใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงเท่านั้น
การขอต่อใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้ว
ให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่อใบอนุญาต
การขอต่อใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่อใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๗ และข้อ ๘ โดยอนุโลม
ข้อ
๑๒ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรกหรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่อใบอนุญาต ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
กรณีที่ผู้มีหน้าที่เสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๑๓
บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ดำเนินการตามข้อบัญญัตินี้จะพึงเรียกเก็บค่าบริการจากผู้ใช้บริการได้ไม่เกินอัตราค่าบริการขั้นสูงตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๕
ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๑๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความ
ต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๑๗
ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และที่แก้ไขเพิ่มเติม กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และที่แก้ไขเพิ่มเติม หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๑๘
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และที่แก้ไขเพิ่มเติม
(๓)
ไม่ปฏิบัติ หรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และที่แก้ไขเพิ่มเติม หรือข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนหรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีวิตของประชาชน
ข้อ
๑๙ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาตและให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึงหรือวันปิดคำสั่ง
แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๐
ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๑
ผู้ใดประสงค์จะขอตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคาร
หรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
รูปถ่ายขนาด ๑ นิ้ว จำนวน ๒ รูป
(๒)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔)
ใบรับรองแพทย์ของผู้ประกอบการ
(๕)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงกำหนด
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งให้ออกใบรับแจ้งแก่ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบกิจการได้ชั่วคราวในระหว่างเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
ตรวจการแจ้งให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ตามวรรคหนึ่งถ้าการแจ้งเป็นไปโดยถูกต้องให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ในใบรับแจ้งหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้งหรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายได้
ในกรณีที่การแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในสิบห้าวันทำการนับแต่ที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งของผู้แจ้งเป็นอันสิ้นผล
แต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้วให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัติตามวรรคหนึ่ง
ข้อ
๒๒
ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผย
และเห็นได้ง่าย ณ สถานที่ดำเนินกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ
๒๓
ในกรณีที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับทราบการสูญหายถูกทำลาย
หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนและการออกใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๔ เมื่อผู้แจ้งตามมาตรา ๔๘
แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ประสงค์จะเลิกกิจการหรือโอนการดำเนินการให้บุคคลอื่นให้แจ้งเจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบด้วย
ข้อ
๒๕
ในกรณีที่ผู้ดำเนินการใดดำเนินกิจการตามที่ระบุไว้ในข้อบัญญัตินี้โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา
๔๘ แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
และเคยได้รับโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
เพราะเหตุของการฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแสดงครั้งหนึ่ง
ยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นต่อไป
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการจนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา
๔๘ แห่งพระราชบัญญัติสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้
ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปีก็ได้
ข้อ
๒๖
การแจ้งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้แจ้งหรือผู้ดำเนินการทราบ ในกรณีที่ไม่พบตัวหรือไม่ยอมรับหนังสือให้ส่งหนังสือการแจ้งหรือคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับหรือปิดหนังสือนั้นไว้โดยเปิดเผยเห็นได้ง่าย
ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้ที่ต้องรับหนังสือและให้ถือว่าผู้นั้นได้ทราบหนังสือดังกล่าวแล้ว
ตั้งแต่เวลาที่หนังสือไปถึงหรือวันปิดหนังสือ แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๗
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๘ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๕
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทวีป อมศิริ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒.
คำขอรับใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร (พื้นที่ประกอบการเกินกว่า ๒๐๐ ตารางเมตร)
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการ สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
๔.
แบบคำขอแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
๕.
หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๓๙/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,143 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตําบลท่าข้าม เรื่อง สถานที่จําหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
เรื่อง
สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
ว่าด้วยสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติม ประกอบกับมาตรา ๔๐ มาตรา ๔๘ มาตรา ๕๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕
มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติ การสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้ามโดยความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้ามและนายอำเภออรัญประเทศ
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
เมื่อได้ประกาศไว้ โดยเปิดเผย ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้ว
ในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
อาหาร หมายความว่า อาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหาร
สถานที่จำหน่ายอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้เพื่อประกอบอาหาร
หรือปรุงอาหารจนสำเร็จ และจำหน่ายให้ผู้ซื้อสามารถบริโภคได้ทันที ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายโดยจัดให้มีบริเวณไว้สำหรับการบริโภค ณ ที่นั้น
หรือไปบริโภคที่อื่นก็ตาม
สถานที่สะสมอาหาร หมายความว่า อาคาร สถานที่
หรือบริเวณใด ๆ
ที่มิใช่ที่หรือทางสาธารณะที่จัดไว้สำหรับเก็บอาหารอันมีสภาพเป็นของสด หรือของแห้ง
หรืออาหาร ในรูปลักษณะอื่นใดซึ่งผู้ซื้อต้องนำไปทำประกอบ หรือปรุงเพื่อบริโภคในภายหลัง
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใด ซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก
ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด
ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ
มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่
หรือใช้สอยได้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้กับผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่าย สินค้าประเภทสัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะเป็นการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม
และหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมนุมเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็น
ครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายความว่า
ผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้ปฏิบัติหน้าที่ตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๕ ผู้ใดจะจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหารในอาคาร
หรือพื้นที่ใด
ซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดต้องได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามมาตรา
๕๖ ถ้าสถานที่ดังกล่าวมีพื้นที่ไม่เกินสองร้อยตารางเมตรต้องแจ้งต่อ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นเพื่อหนังสือรับรองการแจ้งตามมาตรา ๔๘ ก่อนการจัดตั้ง
ข้อ
๖ ความในข้อ ๕
ไม่ใช้บังคับแก่การประกอบการดังนี้
(๑)
การประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
การขายของในตลาด
(๓)
การจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะ
ข้อ
๗ ประเภทของสถานที่จำหน่ายอาหารกำหนดตามลักษณะของสถานที่ประกอบกิจการเพื่อคำนวณค่าธรรมเนียม
ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่จำหน่ายอาหารมีลักษณะเป็นตึกแถว หรืออาคารอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันให้คำนวณพื้นที่บริเวณที่จำหน่ายอาหารทั้งหมดในอาคาร
นับจากขอบเขตผนังด้านในทุกชั้นที่ประกอบกิจการยกเว้นพื้นที่ซึ่งกั้นไว้เป็นสัดส่วนสำหรับใช้สอยเพื่อการอื่น
(๒)
สถานที่จำหน่ายอาหารที่มีบริเวณ ให้คำนวณพื้นที่บริเวณภายในตัวอาคาร
และรวมพื้นที่รอบอาคารที่ใช้สำหรับการค้าอาหารนั้นด้วย
ถ้าไม่มีขอบเขตที่แน่นอนให้คำนวณ จากแนวเขตของพื้นที่ประกอบกิจการนั้น
(๓)
สถานที่จำหน่ายอาหารที่มีอาคารเชื่อมติดถึงกัน
ให้คำนวณพื้นที่ประกอบกิจการรวมกันและให้มีใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งฉบับเดียว
แล้วแต่กรณี ถ้าอาคารนั้นไม่เชื่อมติดถึงกัน
ให้คำนวณพื้นที่แต่ละอาคารและแยกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งแห่งละฉบับ
แล้วแต่กรณี
(๔)
สถานที่จำหน่ายอาหารที่ตั้งอยู่ในอาคารใด ๆ ให้ใช้เลขที่ของอาคารนั้น
โดยให้พิจารณาจากลักษณะพื้นที่ที่ประกอบการ
ถ้าแยกเป็นสัดส่วนแต่ละแห่งไม่ว่าจะเป็นเจ้าของเดียวกันหรือไม่
ให้มีใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งแห่งละฉบับ แล้วแต่กรณี
การคำนวณพื้นที่ให้คำนวณพื้นที่ประกอบกิจการ กรณีอาคารใดซึ่งจัดห้องน้ำ
ห้องส้วมแยกไว้ต่างหากจะไม่นับรวมพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วมนั้น
ข้อ ๘ ประเภทของสถานที่สะสมอาหารกำหนดตามลักษณะของสถานที่ประกอบกิจการ
เพื่อคำนวณค่าธรรมเนียม ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่สะสมอาหารที่มีลักษณะเป็นตึกแถว
หรืออาคารที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันทีมีการตั้งวางสินค้าอาหารเต็มพื้นที่
หรือวางสินค้าอาหารทั่ว ๆ ไปหลายจุด ให้คำนวณพื้นที่บริเวณ
ตั้งวางสินค้าอาหารทั้งหมดภายในอาคารนับจากขอบผนังด้านในทุกชั้นที่ประกอบกิจการรวมกับพื้นที่
ของห้องน้ำห้องส้วม ยกเว้นพื้นที่ซึ่งกั้นไว้เป็นสัดส่วนสำหรับใช้สอยเพื่อการอื่น
กรณีตั้งวางสินค้าอาหารไม่เต็มพื้นที่หรือตั้งวางที่จุดใดจุดหนึ่ง
อาทิ ตู้แช่ โต๊ะชั้นวางสินค้าอื่น ๆ ที่มีลักษณะคล้ายคลึง ให้คำนวณพื้นที่บริเวณที่ตั้งวางสินค้าอาหารนั้นรวมกับพื้นที่ห้องน้ำห้องส้วม
และเปรียบเทียบกับพื้นที่ของอาคารทั้งหมด
หากมีพื้นที่ไม่เกินกึ่งหนึ่งของพื้นที่อาคารทั้งหมดให้คำนวณพื้นที่ของอาคารทั้งหมด
กรณีสถานที่ประกอบกิจการนั้นมีหลายห้องติดต่อกัน กึ่งหนึ่งของพื้นที่
ให้หมายถึงกึ่งหนึ่งของห้องที่วางสินค้าอาหารนั้น
(๒)
สถานที่สะสมอาหารที่เป็นอาคารโกดังเก็บสินค้าที่มีอาคารโกดังหลายหลัง
แต่มีเลขที่ของอาคารโกดังเลขที่เดียวและมีเจ้าของคนเดียวกัน
ให้คำนวณพื้นที่ของอาคารโกดังทั้งหมดรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม และออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งฉบับเดียว
แล้วแต่กรณี
กรณีที่มีอาคารโกดังหลายหลัง
มีเลขที่ของอาคารโกดังเลขที่เดียวแต่มีเจ้าของหลายเจ้าของ
ให้คำนวณพื้นที่ของอาคารโกดังของแต่ละเจ้าของรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วมและออกใบอนุญาต
หรือหนังสือรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี ให้แต่ละเจ้าของ
กรณีที่มีอาคารโกดังหลายห้อง
และมีเลขที่ของอาคารโกดังแต่ละหลัง ให้คำนวณพื้นที่
ของอาคารโกดังแต่ละหลังรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม
และออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรอง การแจ้ง แล้วแต่กรณี แยกแต่ละโกดัง
กรณีที่มีเจ้าของสินค้าอาหารหลายเจ้าของในอาคารโกดังนั้น
ให้คำนวณพื้นที่ของสถานที่สะสมอาหาร
ของแต่ละเจ้าของรวมกับพื้นที่ของห้องน้ำห้องส้วม
และออกใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี ให้แต่ละเจ้าของ
ข้อ
๙ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดประเภทของสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารตามประเภทของอาหารหรือตามวิธีการจำหน่ายเพิ่มเติมได้ตามที่เห็นสมควร
ข้อ
๑๐ การจัดตั้ง ใช้
และดูแลรักษาสถานที่และสุขลักษณะของบริเวณที่ใช้จำหน่ายอาหารที่จัดไว้สำหรับอาหารบริโภค
ที่ใช้ทำ ประกอบ หรือปรุงอาหาร หรือที่สะสมอาหารให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีโต๊ะ เก้าอี้
หรือที่นั่งอย่างอื่นให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาดอยู่เสมอ
(๒)
ผนังและบริเวณที่ปรุงอาหารต้องใช้วัตถุถาวร แข็งแรง และมีผิวเรียบไม่ดูดซึมน้ำ และทำความสะอาดได้ง่าย
การจัดตั้งถังบรรจุก๊าซต้องตั้งอยู่ในที่ปลอดภัย ตามคำแนะนำ ของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๓)
จัดให้มีภาชนะและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ในการประกอบ ปรุง การเก็บ
และบริโภคไว้ให้เพียงพอตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๔)
จัดให้มีที่สำหรับทำความสะอาดภาชนะ และอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ
ให้เพียงพอตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่ หรือตามคำสั่ง
ของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๕)
จัดให้มีอ่างล้างมือที่ใช้การได้ดี และมีจำนวนตามเกณฑ์ที่กำหนด ในพระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง
พ.ศ. ๒๕๓๕ ตลอดจนให้มีสบู่ล้างมือได้ตลอดเวลา
(๖)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสียหรือระบบกำจัดของเสียตามคำแนะนำ ของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๗)
ไม่ตั้งอยู่ในที่น่าจะเป็นอันตรายแก่สุขภาพ หรือแหล่งที่น่ารังเกียจ เช่น ใกล้ชิดกับที่ฝังศพ ที่เก็บศพ ที่เผาศพ
ที่ทิ้งหรือกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูล ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่นใด ที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๘)
พื้นทำด้วยวัตถุถาวรและไม่มีน้ำขัง
(๙)
จัดให้มีทางระบายน้ำด้วยวัตถุถาวร
เพื่อให้น้ำไหลลงสู่ทางระบายน้ำสาธารณะหรือบ่อรับน้ำเสียได้อย่างสะดวกตามคำแนะนำของ
เจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่ หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๑๐)
จัดให้มีแสงสว่างเพียงพอ ณ จุดที่ทำการปรุง ประกอบ และจำหน่ายอาหารและต้องมีการระบายอากาศภายในร้านเพียงพอโดยมีช่องระบายอากาศไม่น้อยกว่าร้อยละ
๒๐ ของพื้นที่ห้อง
(๑๑)
จัดให้มีส้วมที่ถูกสุขลักษณะและมีจำนวนเพียงพอตามกฎกระทรวง ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๓๖)
ออกตามความในพระราชบัญญัติรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อย ของบ้านเมือง
พ.ศ. ๒๕๓๕
(๑๒)
ถ้าจะขยายหรือเปลี่ยนแปลงสถานที่ประกอบการค้าและทำให้สุขลักษณะเปลี่ยนแปลงไปด้วยแล้วจะต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อน
(๑๓)
จัดให้มีเครื่องดับเพลิงที่เหมาะสม จำนวนเพียงพอ และอยู่ในสภาพใช้ได้สะดวก
เมื่อเกิดเพลิงไหม้ ตลอดจนต้องมีการตรวจสอบเครื่องดับเพลิงให้อยู่ในสภาพใช้การได้ทุกปี
(๑๔)
ปฏิบัติการอื่น ๆ
ให้ถูกสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๑ หลักเกณฑ์เกี่ยวกับการป้องกันมิให้เกิดเหตุรำคาญและป้องกันโรคติดต่อให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑) มีระบบการระบายควันที่เกิดจากการปรุงอาหาร เช่น
ปล่องระบายควันที่มี พัดลมดูดควันและสูงเพียงพอที่จะไม่ก่อเหตุรำคาญ
(๒)
รักษาสถานที่ให้สะอาดอยู่เสมอ
และต้องใช้น้ำยาฆ่าเชื้อโรคทำความสะอาดพื้นทุกอาทิตย์
(๓) จัดให้มีที่รองรับมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะต้องเก็บ
ขน กำจัด มูลฝอยและสิ่งปฏิกูลตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๔)
รักษาส้วมให้ถูกสุขลักษณะอยู่เสมอ
(๕)
ถ้ามีสัตว์ที่จะฆ่าเป็นอาหารต้องแยกให้อยู่ในที่เหมาะสม
(๖)
จัดวางสิ่งของเครื่องใช้ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยและรักษาให้สะอาดอยู่เสมอ
(๗)
ปฏิบัติการอื่น ๆ ให้ถูกสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
หรือพนักงานเจ้าหน้าที่หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๒ เพื่อประโยชน์ในการควบคุมหรือกำกับดูแลสถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร
ที่ได้รับใบอนุญาต หรือได้รับหนังสือรับรองการแจ้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเวลาจำหน่ายอาหารบางประเภทหรือชนิดใดได้
ข้อ
๑๓ หลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะส่วนบุคคลของผู้จำหน่ายอาหาร
ผู้ปรุงอาหาร และผู้ให้บริการต้องมีการปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
ผู้จำหน่าย ผู้ปรุงอาหาร และผู้ให้บริการต้องแต่งกายให้เรียบร้อย
(๒)
ผู้จำหน่าย ปรุง
และให้บริการอาหารต้องผ่านการตรวจสุขภาพว่าไม่เป็นโรคติดต่อที่น่ารังเกียจและต้องผ่านการทดสอบความรู้ด้านสุขาภิบาลอาหาร
(๓)
ห้ามผู้ได้รับใบอนุญาตหรือใบรับรองการแจ้ง แล้วแต่กรณี ทำการจำหน่าย ปรุงสะสมอาหาร
เมื่อมีเหตุอันควรเชื่อได้ว่าตนเป็นโรคติดต่อ หรือซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ได้ตรวจสอบแล้วปรากฏว่าเป็นพาหะและได้รับแจ้งความเป็นหนังสือว่าจนเป็นพาหะของโรคติดต่อ
ข้อ
๑๔ หลักเกณฑ์เกี่ยวกับสุขลักษณะของอาหาร ทำ
ประกอบ ปรุง เก็บรักษาหรือสะสมอาหาร ตลอดจนสุขลักษณะของภาชนะ อุปกรณ์ น้ำใช้
และของใช้อื่น ๆ ต้องมีการปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
การจำหน่าย ทำ ประกอบ ปรุง วาง เก็บ สะสมอาหาร
หรือการล้างภาชนะอุปกรณ์ต้องทำในที่สะอาด ซึ่งสูงกว่าพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐ เซนติเมตร
และที่เก็บสะสมอาหาร ต้องป้องกันสัตว์นำโรคได้
(๒)
จัดให้มีน้ำสะอาดไว้ใช้อย่างเพียงพอและคุณภาพเทียบเท่าน้ำประปา กรณีน้ำดื่ม
เครื่องดื่มน้ำผลไม้ ต้องสะอาดและควรเก็บไว้ในภาชนะที่มีการปกปิด มีทางรินน้ำเทออก
หรือมีอุปกรณ์ที่มีด้ามตัดโดยเฉพาะผักสดและตั้งไว้สูงจากพื้นอย่างน้อย ๖๐
เซนติเมตร
(๓)
การเตรียมอาหารก่อนปรุง ต้องล้างให้สะอาดโดยเฉพาะผักสดและผลไม้น้ำ
ที่ใช้ปรุงประกอบ แช่ ล้างอาหารและภาชนะต้องใช้น้ำสะอาด
(๔)
ใช้เครื่องปกปิดอาหารตลอดจนภาชนะที่ใช้สำหรับประกอบ ปรุง เก็บรักษาหรือสะสมอาหาร
ให้ป้องกันฝุ่นละอองและสัตว์นำโรคได้ โดยปกปิดให้สะอาดและใช้การได้ดีอยู่เสมอ
(๕)
ใช้ภาชนะที่สะอาดสำหรับใส่และปรุงอาหาร
โดยรักษาให้สะอาดอยู่เสมอในส่วนของน้ำแข็งที่ใช้บริโภคต้องสะอาด
ควรเก็บในถังหรือกระติดที่มีการปกปิด มีอุปกรณ์คีบหรือตักโดยเฉพาะ
ไม่นำอาหารหรือสิ่งของอื่นแช่ปนกับน้ำแข็งเพื่อการบริโภค
(๖)
ห้ามมิให้ใช้ภาชนะที่ทำด้วยสังกะสี หรือตะกั่ว ต้มอาหารที่มีเกลือปนอยู่ด้วย
(๗)
ห้ามมิให้ขายอาหาร อันเป็นการไม่ปลอดภัยแก่ผู้บริโภค
(๘)
ภาชนะที่บรรจุอาหารหรือใส่เครื่องปรุงรสต่าง ๆ ต้องใช้วัสดุที่ออกแบบ
ที่ถูกหลักสุขาภิบาลอาหารและปลอดภัย
(๙)
ภาชนะที่ใช้แล้วต้องล้างและเก็บให้ถูกหลักสุขาภิบาลอาหาร
ส่วนภาชนะประเภทใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง ห้ามกลับนำมาใช้อีก
(๑๐)
ไม่ขายอาหารให้ผู้ป่วยที่เป็นโรคติดต่อที่มีสภาพน่ารังเกียจ
บริโภคในสถานที่ได้รับอนุญาต
(๑๑) เนื้อสัตว์ที่มีไว้ขาย ทำ ประกอบ ปรุงอาหาร
ต้องผ่านการตรวจจาก สัตวแพทย์และเก็บในภาชนะปกปิด
(๑๒)
ห้ามมิให้นำสัตว์เลี้ยง เช่น สุนัข หรือแมว เข้ามาในสถานที่ประกอบอาหาร
(๑๓)
ปฏิบัติการอื่น ๆ
ให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๕ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจผ่อนผันให้ผู้ขอรับใบอนุญาตหรือผู้ขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง
งดเว้นหรือผ่อนผันการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๐ ข้อ ๑๑ ข้อ ๑๓
และข้อ ๑๔ เพียงเท่าที่เห็นสมควร
หรือจะเปลี่ยนแปลงอย่างใดเพื่อให้เหมาะสมแก่สถานที่จำหน่ายอาหาร และสถานที่สะสมอาหารนั้น
ทั้งนี้
การงดเว้นหรือผ่อนผันจะต้องไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือน
ต่อสุขภาพอนามัยของประชาชนหรือต่อสภาพแวดล้อมในพื้นที่
ข้อ
๑๖ ผู้ใดประสงค์จะขอจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหารในอาคารหรือพื้นที่ใดซึ่งมีพื้นที่เกินสองร้อยตารางเมตรและมิใช่เป็นการขายของในตลาดจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้ามกำหนดไว้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๔)
หลักฐานอื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้ามกำหนด
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับแจ้งแล้ว
ให้ออกใบรับแก่ผู้แจ้งให้ผู้แจ้งเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในการประกอบกิจการตามที่ได้แจ้งได้ชั่วคราวในระหว่างเวลาที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นยังมิได้ออกหนังสือรับรองการแจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจการแจ้งให้ถูกต้องตามแบบที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ตามวรรคหนึ่ง ถ้าการแจ้งเป็นไปโดยถูกต้อง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้ง
ในใบรับแจ้งหรือหนังสือรับรองการแจ้ง
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้แจ้ง
หรือผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติเป็นการเฉพาะรายก็ได้
ในกรณีที่การแจ้งไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแจ้งให้ผู้แจ้งทราบภายใน
เจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับการแจ้ง ถ้าผู้แจ้งไม่ดำเนินการแก้ไขให้ถูกต้องภายในเจ็ดวันทำการนับแต่วันที่ได้รับแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้การแจ้งของผู้แจ้งเป็นอันสิ้นผล
แต่ถ้าผู้แจ้งได้ดำเนินการแก้ไขภายในเวลาที่กำหนดแล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกหนังสือรับรองการแจ้งให้ผู้แจ้งภายในเจ็ดวันทำการ นับแต่วันที่ได้รับการแจ้งซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องตามแบบ
ที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้ตามวรรคหนึ่ง
ข้อ
๑๗ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือ
แจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๘ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวม
ความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกันและในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้ง
แจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผล
ให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วน
ตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลา
ตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๑๙ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้ามเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับ เสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๖ และข้อ ๑๗ ด้วย
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้
ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับในอนุญาตครั้งแรกหรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียม ที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับในอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ ๒๒ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้ามกำหนดไว้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์วิธีการและเงื่อนไข
ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลายหรือชำรุดในสาระที่สำคัญให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๓ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติ
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาต ในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๔ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือกฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
หรือข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการ
ตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน
หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๕ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าว ให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ง่าย ณ
ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๖ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๒๗ ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งต้องแสดงหนังสือรับรองการแจ้งไว้โดยเปิดเผย
และเห็นได้ง่าย ณ สถานที่ดำเนินกิจการตลอดเวลาที่ดำเนินกิจการ
ข้อ
๒๘ ในกรณีที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ได้รับหนังสือรับรองการแจ้งยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลาย หรือชำรุด
ตามแบบที่องค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้ามกำหนดไว้
การขอรับใบแทนและการออกใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑) ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรอง การแจ้งนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่หนังสือรับรองการแจ้งสูญหาย
มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีหนังสือรับรองการแจ้งถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นขอรับใบแทนหนังสือรับรองการแจ้งนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๙ เมื่อผู้แจ้งประสงค์จะเลิกกิจการหรือโอนการดำเนินกิจการให้แก่บุคคลอื่นให้แจ้งให้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นทราบด้วย
ข้อ
๓๐ ในกรณีที่ผู้ดำเนินกิจการใดดำเนินกิจการตามที่ระบุไว้ในข้อบัญญัตินี้โดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเคยได้รับโทษตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ เพราะเหตุที่ฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นมาแล้วครั้งหนึ่ง
ยังฝ่าฝืนดำเนินกิจการโดยมิได้แจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นต่อไป
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้ดำเนินการแจ้งต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ถ้ายังฝ่าฝืนอีกให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งห้ามการดำเนินกิจการนั้นไว้ตามเวลาที่กำหนดซึ่งต้องไม่เกินสองปีก็ได้
ข้อ
๓๑ ผู้แจ้งมีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมการแจ้งตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มาแจ้ง
และภายในระยะเวลาสามสิบวันก่อนวันครอบรอบปีของทุกปีตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้นถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้แจ้งจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่มีผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียมและค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๓๒ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
ข้อ
๓๓ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๔ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้ามเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๐
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
พัฒนา รัตนธรรม
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม
เรื่อง สถานที่จำหน่ายอาหารและสถานที่สะสมอาหาร พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาต/ต่อใบอนุญาตจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๑)
๓. คำขอรับหนังสือรับรองการแจ้ง/ต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๒)
๔. ใบรับแจ้งการจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหาร
หรือสถานที่สะสมอาหาร (แบบ สอ. ๓)
๕. รายการต่ออายุใบอนุญาตและเสียค่าธรรมเนียม
(แบบ สอ. ๔)
๖. รายการต่ออายุหนังสือรับรองการแจ้งและเสียค่าธรรมเนียม
(แบบ สอ. ๕)
๗. คำขอรับใบแทนใบอนุญาต/หนังสือรับรองการแจ้งจัดตั้งสถานที่จำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
(แบบ สอ. ๖)
๘. คำร้องขออนุญาตการต่าง ๆ (แบบ สอ. ๗)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๖ พฤษภาคม
๒๕๖๐
พรวิภา/ตรวจ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๒๘ ง/หน้า ๒๑๖/๙ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,144 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ว่าด้วยการควบคุม การเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติม ประกอบมาตรา ๒๙ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงโดยความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงและนายอำเภออัมพวา
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หมายความว่า นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า
การมีสัตว์ไว้ในครอบครองและดูแล เอาใจใส่ บำรุงรักษา ตลอดจนให้อาหารเป็นอาจิณ
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า การสละการครอบครองสัตว์
หรือปล่อยให้สัตว์อยู่นอกสถานที่เลี้ยงโดยปราศจากการควบคุม
เจ้าของสัตว์ หมายความรวมถึงผู้ครอบครองสัตว์ด้วย
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า คอกสัตว์ กรงสัตว์
ที่ขังสัตว์ หรือที่เลี้ยงสัตว์อื่นที่มีการควบคุมของเจ้าของสัตว์ไม่ว่าจะมีขอบรั้วหรือไม่
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือสัญจรได้
ข้อ
๔ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกกฎ ระเบียบ ข้อบังคับ หรือคำสั่ง
เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๕
เพื่อประโยชน์ในการรักษาสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชนในท้องถิ่นหรือเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
ให้พื้นที่ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง เป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ดังนี้
(๑) ช้าง (๑๒)
ไก่
(๒) ม้า (๑๓)
สุนัข
(๓) ลา ล่อ (๑๔)
แมว
(๔) โค (๑๕)
งู
(๕) กระบือ (๑๖)
จระเข้
(๖) สุกร (๑๗)
นก
(๗) แพะ (๑๘)
ปลา
(๘) กบ (๑๙)
กระต่าย
(๙) กวาง (๒๐)
หนู
(๑๐) ห่าน (๒๑)
สัตว์ป่าตามกฎหมายว่าด้วยการสงวน
(๑๑) เป็ด และคุ้มครองสัตว์ป่าซึ่งได้รับอนุญาตจากกรมป่าไม้
(๒๒)
สัตว์ที่เป็นพาหะนำโรคหรือมีผลกระทบต่อสุขภาพ
อนามัย หรือเป็นอันตรายต่อประชาชน ตามที่เจ้า
พนักงานท้องถิ่น กำหนด
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกประกาศกำหนดจำนวน
ประเภท หลักเกณฑ์ วิธีการ ชนิด
และเงื่อนไขการปล่อยสัตว์ที่ต้องควบคุมการเลี้ยงเพิ่มเติม ทั้งนี้ โดยอาจควบคุมการเลี้ยงสัตว์เฉพาะในเขตท้องที่ใดท้องที่หนึ่ง
หรือเต็มพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๖ ห้ามเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ตามข้อ ๔
ในพื้นที่ซึ่งเป็นที่หรือทางสาธารณะ เช่น บริเวณถนนสาธารณะทุกสาย
บริเวณทางเดินรถไฟ บริเวณสถานที่ราชการทุกแห่ง บริเวณแม่น้ำทุกสาย เป็นต้น
ข้อ
๗
นอกจากการเลี้ยงสัตว์ตามปกติวิสัยแล้ว
เจ้าของสัตว์จะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตว์ที่มั่นคงแข็งแรงตามความเหมาะสมแก่ประเภท
และชนิดของสัตว์ และมีขนาดเพียงพอแก่การดำรงชีวิตของสัตว์
มีแสงสว่างและการระบายอากาศที่เพียงพอ มีระบบการระบายน้ำ และบำบัดของเสียที่เกิดขึ้นอย่างถูกสุขลักษณะ
(๒)
รักษาสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้สะอาดอยู่เสมอ
จัดเก็บสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะเป็นประจำ
ไม่ปล่อยให้เป็นที่สะสมหมักหมมจนเกิดกลิ่นเหม็นรบกวนผู้ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง
(๓)
เมื่อสัตว์ตายลงเจ้าของสัตว์จะต้องกำจัดซากสัตว์และมูลสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะ
เพื่อป้องกันมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์แมลงหรือสัตว์นำโรค ทั้งนี้
โดยวิธีที่ไม่ก่อเหตุรำคาญจากกลิ่น ควัน
และไม่เป็นเหตุให้เกิดการปนเปื้อนของแหล่งน้ำ
(๔)
จัดให้มีการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรคในสัตว์
เพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
(๕)
ให้เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่ของตน ไม่ปล่อยให้สัตว์อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์
โดยปราศจากการควบคุม
กรณีเป็นสัตว์ดุร้ายจะต้องเลี้ยงในสถานที่หรือกรงที่บุคคลภายนอกเข้าไปไม่ถึงตัวสัตว์
และมีป้ายเตือนให้ระมัดระวังโดยสังเกตได้อย่างชัดเจน
(๖)
ไม่เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
(๗)
ควบคุมดูแลสัตว์ของตนมิให้ก่ออันตรายหรือเหตุรำคาญต่อผู้อื่น
(๘)
ปฏิบัติการอื่นใดตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข คำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งข้อบังคับ ระเบียบ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
หมวด ๒
การควบคุมการเลี้ยงสัตว์
ข้อ
๘ กรณีการเลี้ยงสัตว์
ซึ่งดำเนินกิจการในลักษณะของฟาร์มเลี้ยงสัตว์ หรือเลี้ยงสัตว์เป็นจำนวนมาก
เจ้าของสัตว์ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามข้อ ๗
อย่างเคร่งครัดเพื่อการดูแลสภาพ หรือสุขลักษณะของสถานที่ที่ใช้เลี้ยงสัตว์ และต้องปฏิบัติตามมาตรการเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรค
หรือเหตุรำคาญอันเกิดจากการเลี้ยงสัตว์ดังนี้
(๑)
การดูแลสภาพและสุขลักษณะของสถานที่เลี้ยงสัตว์ต้องทำรางระบายน้ำ รับน้ำโสโครก
ไปให้พ้นจากที่นั้น โดยสะดวกและเหมาะสม
(๒)
การระบายน้ำเสียต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้แหล่งน้ำสาธารณะ
(๓)
ต้องจัดให้มีระบบกักเก็บหรือบำบัดน้ำเสียให้เหมาะสม ทั้งนี้ ต้องไม่ทำให้เกิดกลิ่นเหม็น
จนสร้างความเดือดร้อนรำคาญแก่ผู้อยู่อาศัยข้างเคียง
(๔)
ต้องทำความสะอาด กวาดล้างสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้อยู่ในภาวะอันดีเสมอ
(๕)
ต้องรักษาสถานที่อย่าให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงวัน แมลงสาบ ยุง หรือสัตว์นำโรคอื่น
ๆ และต้องเก็บวัสดุอุปกรณ์ เครื่องใช้ในการเลี้ยงสัตว์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเสมอ
(๖)
ต้องมีที่รองรับมูลฝอย และสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะจำนวนเพียงพอ
ข้อ
๙
หลังจากที่ข้อบัญญัตินี้มีผลบังคับใช้ ผู้ใดประสงค์จะเลี้ยงสัตว์ตามข้อ ๘
ต้องได้รับความยินยอมจากการประชุมประชาคมหมู่บ้านและได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
การอนุญาตตามวรรคหนึ่งนั้นต้องปรากฏข้อเท็จจริงว่าสถานที่เลี้ยงสัตว์นั้นเป็นบริเวณที่โปร่ง อากาศถ่ายเทสะดวก
มีต้นไม้ให้ร่มเงาพอสมควร ตั้งอยู่ห่างจากแหล่งชุมชน ศาสนสถาน โบราณสถาน
สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่ของราชการอื่น ๆ ในระยะที่ไม่ส่งผลต่อสุขภาพ
และไม่ก่อ เหตุรำคาญต่อชุมชน
โดยต้องมีระยะห่างจากสถานที่ดังกล่าวและแหล่งน้ำสาธารณะในระยะ ดังต่อไปนี้
(๑)
สำหรับสถานประกอบการเลี้ยงสัตว์น้อยกว่า ๕๐ ตัว ต้องมีระยะห่างในระยะที่ไม่ก่อให้เกิดความรำคาญต่อชุมชนใกล้เคียง
(๒) สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์ตั้งแต่ ๕๐ - ๕๐๐ ตัว
ต้องมีระยะห่างไม่น้อยกว่า ๕๐๐ เมตร
(๓)
สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์กว่า ๕๐๐ ๑,๐๐๐ ตัว
ต้องมีระยะห่างไม่น้อยกว่า ๑ กิโลเมตร
(๔) สำหรับสถานประกอบกิจการเลี้ยงสัตว์กว่า ๑,๐๐๐ ตัวขึ้นไป ต้องมีระยะห่างไม่น้อยกว่า ๒ กิโลเมตร
ผู้ขออนุญาตดังกล่าว
ให้ยื่นคำร้องต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบและเงื่อนไขที่กำหนดพร้อมด้วย
หลักฐานดังต่อไปนี้อย่างละ ๑ ชุด
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้าน
(๓)
หนังสือแสดงความเป็นเจ้าของที่ดิน
(๔)
เอกสารหรือหลักฐานอื่นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นสมควรเรียกเพิ่มเติม เพื่อประกอบการพิจารณา
ข้อ
๑๐
ในกรณีที่มีเหตุอันควรสงสัยว่าสัตว์ที่เลี้ยงนั้นเป็นโรค
อันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพของบุคคลทั่วไปให้เจ้าของสัตว์แยก
หรือกักสัตว์นั้นไว้ต่างหาก และแจ้งให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขทราบ
และต้องปฏิบัติตามคำแนะนำโดยเคร่งครัด
หมวด ๓
การรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อย
ข้อ
๑๑ ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
ผู้ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขพบสัตว์ในพื้นที่ตามข้อ
๕ โดยไม่ปรากฏเจ้าของ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นผู้ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขมีอำนาจจับสัตว์และนำสัตว์ไปกักไว้ในที่สำหรับสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นจัดไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
หรือกรณีสัตว์นั้นอาจเป็นอันตรายต่อประชาชน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควร ในระหว่างการจับสัตว์หากสัตว์วิ่งหนีหรือเกิดอุบัติเหตุอื่นใดต่อสัตว์ก็ตาม
หากเป็นเหตุที่โดยพฤติการณ์ต้องเกิดขึ้น และเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแล้วทางองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
จะไม่รับผิดชอบต่อความเสียหายใด ๆ ทั้งสิ้น
กรณีตามวรรคก่อน
ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นต่อบุคคลที่สามอันเนื่องมาจากการกระทำดังกล่าว
บุคคลที่สามย่อมมีสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายได้ โดยองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงจะพิจารณาไล่เบี้ยความผิดตามข้อเท็จจริง
ข้อ
๑๒
เมื่อได้จับสัตว์มากักไว้ตามความในข้อ ๑๑ เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะปิดประกาศแจ้งให้เจ้าของทราบและให้มารับสัตว์คืนไปภายในสิบห้าวันนับตั้งแต่วันที่ได้จับสัตว์มากักไว้
โดยประกาศไว้ ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง หรือที่เปิดเผย
เมื่อพ้นกำหนดเวลาตามวรรคก่อนแล้วไม่มีผู้ใดมาแสดงหลักฐานการเป็นเจ้าของ
ให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๓
กรณีที่กักสัตว์ไว้อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้นหรือสัตว์อื่นหรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควร
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะจัดการขายหรือขายทอดตลาดนั้นตามสมควรแก่กรณี
ก่อนถึงกำหนดสิบห้าวันก็ได้ เงินที่ได้จากการขายหรือขายทอดตลาด
เมื่อได้หักค่าใช้จ่ายในการขายหรือขายทอดตลาดและค่าเลี้ยงดูสัตว์แล้ว
ให้เก็บรักษาเงินนั้นไว้แทนสัตว์ที่จำหน่ายไป
กรณีสัตว์นั้นตายหรือเจ็บป่วยหรือไม่สมควรจำหน่ายต่อไป
หรือเป็นโรคติดต่อที่อาจเป็นอันตรายแก่สัตว์อื่น ๆ
หรือเมื่อสัตวแพทย์หรือปศุสัตว์อำเภอได้ตรวจสอบและให้ความเห็นเป็นลายลักษณ์อักษรแล้ว
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควรได้
ข้อ
๑๔ สัตว์ใดที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกักไว้
ในกรณีที่เจ้าของสัตว์แสดงหลักฐานรับคืนไปภายในกำหนดตามข้อ ๑๓
เจ้าของสัตว์จะต้องเสียค่าเลี้ยงดูตามจำนวนที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นได้จ่ายจริง
ข้อ ๑๕
หากเจ้าของสัตว์ปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวง หรือประกาศที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
หรือข้อบัญญัตินี้
หรือคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้เจ้าของสัตว์แก้ไขหรือปรับปรุงให้ถูกต้องได้
และถ้าเจ้าของสัตว์ไม่แก้ไขหรือถ้าการเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์นั้นจะก่อให้เกิดหรือมีเหตุอันควรสงสัยว่าจะเกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนนอกจากจะต้องระวางโทษปรับตามข้อบัญญัตินี้แล้ว
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจจับสัตว์
และนำสัตว์ไปกักไว้ในที่สำหรับกักสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนด
หรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งให้ผู้นั้นหยุดเลี้ยงสัตว์ทันทีเป็นการชั่วคราว จนกว่าจะเป็นที่พอใจแก่เจ้าพนักงานท้องถิ่นว่าปราศจากอันตรายแล้วก็ได้
คำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามวรรคหนึ่ง
ให้กำหนดระยะเวลาที่จะต้องปฏิบัติตามคำสั่งไว้ตามสมควรแต่ต้องไม่น้อยกว่าเจ็ดวัน
เว้นแต่เป็นกรณีมีคำสั่งให้หยุดดำเนินการทันที
ข้อ
๑๖
กรณีการเลี้ยงสัตว์ในสถานที่ของเอกชนหรือทางสาธารณะ
ก่อให้เกิดเหตุเดือดร้อนรำคาญต่อผู้อื่นให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเป็นหนังสือให้เจ้าของสัตว์
หรือผู้ครอบครองสถานที่เลี้ยงสัตว์ระงับเหตุรำคาญภายในเวลาอันควร
และถ้าเห็นสมควรจะให้กระทำโดยวิธีใดเพื่อระงับเหตุรำคาญนั้น
หรือสมควรกำหนดวิธีการเพื่อป้องกันมิให้มีเหตุรำคาญนั้น หรือสมควรกำหนดวิธีการเพื่อป้องกันมิให้มีเหตุรำคาญเกิดขึ้นอีกในอนาคตให้ระบุไว้ในคำสั่งนั้น
หมวด ๔
อำนาจหน้าที่ของเจ้าพนักงานท้องถิ่นและเจ้าพนักงานสาธารณสุข
ข้อ
๑๗ เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นและเจ้าพนักงานสาธารณสุขมีอำนาจ
ดังต่อไปนี้
(๑)
มีหนังสือเรียกบุคคลใด ๆ มาให้ถ้อยคำหรือแจ้งข้อเท็จจริง หรือทำคำชี้แจงเป็นหนังสือ
หรือให้ส่งเอกสารหลักฐานใดเพื่อตรวจสอบ หรือเพื่อประกอบการพิจารณา
(๒)
เข้าไปในอาคารหรือสถานที่ใด ๆ ในระหว่างพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก
หรือในเวลาทำการเพื่อตรวจสอบ
หรือควบคุมเพื่อให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้หรือตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.
๒๕๓๕ ในการนี้ ให้มีอำนาจสอบถามข้อเท็จจริงหรือเรียกหนังสือหรือหลักฐานที่เกี่ยวข้องจากเจ้าของหรือผู้ครอบครองสถานที่นั้น
(๓)
แนะนำให้เจ้าของสัตว์ปฏิบัติให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติหรือตามพระราชบัญญัติ ผู้ได้รับใบอนุญาตหรือหนังสือรับรองการแจ้งปฏิบัติให้ถูกต้องตามเงื่อนไขในใบอนุญาตหรือหนังสือรับรอง
การแจ้งหรือตามข้อบัญญัตินี้
(๔) ยึดหรืออายัดสิ่งของใด ๆ
ที่อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพของประชาชน
เพื่อประโยชน์ในการดำเนินคดีหรือเพื่อนำไปทำลายในกรณีจำเป็น
(๕)
เก็บหรือนำสินค้าหรือสิ่งของใด ๆ ที่สงสัยว่าไม่ถูกสุขลักษณะ หรืออาจก่อให้เกิด
เหตุรำคาญจากอาคารหรือสถานที่ใด ๆ เป็นปริมาณพอสมควร
เพื่อเป็นตัวอย่างในการตรวจสอบได้ โดยไม่ต้องใช้ราคา
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่น
เพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามวรรคหนึ่งในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งหรือทุกเรื่องก็ได้
หมวด ๖
บทกำหนดโทษ
ข้อ
๑๘
ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจปรับได้ตามอัตรา
ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพิจารณาเห็นสมควร
ทั้งนี้ ต้องไม่เกินค่าปรับตามที่พระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
และที่แก้ไขเพิ่มเติมกำหนดไว้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๕
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทวีป อมศิริ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๑๖/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,145 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตําบลโคกสูง เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
เรื่อง
การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
ว่าด้วยการจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕)
พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๐ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงและนายอำเภอปลาปาก
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
เรื่อง การจัดการ สิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงนับตั้งแต่วันที่ได้ประกาศให้ประชาชนทราบไว้โดยเปิดเผย
ณ ที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงแล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
สิ่งปฏิกูล หมายความว่า อุจจาระหรือปัสสาวะ
และหมายความรวมถึงสิ่งอื่นใด ซึ่งเป็นสิ่งโสโครกหรือมีกลิ่นเหม็น
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก
ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด
ที่เลี้ยงสัตว์หรือที่อื่นและหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อมูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรงเรือน ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งปลูกสร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
ตลาด หมายความว่า
สถานที่ซึ่งปกติจัดไว้ให้ผู้ค้าเป็นที่ชุมชนเพื่อจัดจำหน่ายสินค้าประเภท สัตว์
เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ หรืออาหารอันมีสภาพเป็นของสด ประกอบหรือปรุงแล้ว
หรือของเสียง่าย ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการจำหน่ายสินค้าประเภทอื่นด้วยหรือไม่ก็ตามและหมายความรวมถึงบริเวณซึ่งจัดไว้สำหรับให้ผู้ค้าใช้เป็นที่ชุมชนเพื่อจำหน่ายสินค้าประเภทดังกล่าวเป็นประจำหรือเป็นครั้งคราวหรือตามวันที่กำหนด
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ การกำจัดสิ่งปฏิกูลมูลฝอยในเขตตำบลโคกสูงเป็นอำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงแต่ฝ่ายเดียวเท่านั้น
ในกรณีที่มีเหตุอันสมควร
องค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงอาจมอบหมายให้บุคคลใดดำเนินการวรรคหนึ่งแทนก็ได้
ข้อ ๖ ห้ามผู้ใดทำการถ่ายเท
ขน ทิ้งหรือทำให้มีสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในที่หรือทางสาธารณะ เป็นต้นว่า ถนน
ตรอก ซอย แม่น้ำ คลองคู สระน้ำ บ่อน้ำ
เว้นแต่ในที่ซึ่งองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงจัดไว้ให้เฉพาะ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๗ ห้ามผู้ใดนำสิ่งปฏิกูลไปในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่จะได้ใส่ภาชนะหรือที่เก็บมิดชิดไม่ให้มีสิ่งปฏิกูลหรือกลิ่นเหม็นรั่วออกมาข้างนอก
ข้อ
๘ ห้ามผู้ใด ทำการถ่าย เท ทิ้ง
สิ่งปฏิกูลลงในที่รองรับมูลฝอย
ข้อ ๙ ห้ามผู้ใดทำการถ่าย
เท หรือเคลื่อนย้ายสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในที่รองรับ รถขน เรือขน สถานที่เท เก็บ
หรือที่พักสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
ข้อ
๑๐ ห้ามผู้ใดทำการถ่าย เท คุ้ย
เขี่ยหรือขุดมูลฝอยในที่รองรับ รถขน เรือขน สถานที่เท เก็บ หรือที่พักมูลฝอยใด ๆ
ขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
เว้นแต่เป็นการกระทำของพนักงานหรือเจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงหรือผู้ที่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน
ข้อ
๑๑ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใดต้องจัดให้มีที่รองรับสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย
ในอาคารหรือสถานที่นั้น ๆ ให้ถูกสุขลักษณะ
ข้อ
๑๒ ที่รองรับสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยต้องเป็นภาชนะปิดมิดชิด
ไม่รั่ว ไม่ซึม และไม่มีกลิ่นเหม็นรั่วออกมาข้างนอกและที่รองรับมูลฝอยต้องไม่รั่วมีฝาปิดมิดชิดกันแมลงและสัตว์ได้ตามแบบ
ซึ่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นชอบ
ข้อ
๑๓ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
สถานที่ใด ๆ ต้องรักษาบริเวณอาคารหรือสถานที่นั้น
ไม่ให้มีการถ่ายเทสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยในประการที่ขัดต่อสุขลักษณะ
ข้อ
๑๔ ห้ามเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่ใด
ๆ ทำการกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยอันอาจจะทำให้เกิดมลภาวะที่เป็นพิษ เช่น ควัน
กลิ่น หรือแก๊ส เป็นต้น เว้นแต่จะได้กระทำโดยวิธีการ
ที่ถูกสุขลักษณะหรือกระทำตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๑๕ ถ้าเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าอาคาร
สถานที่หรือบริเวณใด ๆ ควรทำการเก็บ ขน
สิ่งปฏิกูลและมูลฝอยไปทำการกำจัดให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะยิ่งขึ้นเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะแจ้งเป็นหนังสือไปยังเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารสถานที่หรือบริเวณนั้น
ๆ ให้ทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่าสิบห้าวัน หรือเมื่อได้ทำการปิดประกาศไว้ในที่เปิดเผย
กำหนดบริเวณที่จะต้องทำการเก็บ ขน
สิ่งปฏิกูลและมูลฝอยไม่น้อยกว่าสามแห่งเป็นเวลาไม่น้อยกว่าสิบห้าวันนับแต่วันที่ประกาศแล้วเจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
สถานที่หรือบริเวณใด ๆ จะต้องให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่ฝ่ายเดียวเท่านั้น
เก็บขนสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยจากอาคารสถานที่หรือบริเวณนั้น ๆ
ซึ่งตนเป็นเจ้าของหรือผู้ครอบครองอยู่โดยต้องเสียค่าธรรมเนียม
เก็บขนตามอัตราที่ได้กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๖ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือสถานที่หรือบริเวณใด
ๆ ซึ่งอยู่นอกบริเวณ การเก็บสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยตามข้อ ๑๕
ต้องกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอยตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือเจ้าพนักงานท้องถิ่น
โดยการเผา ฝัง หรือโดยวิธีอื่นใดที่ไม่ขัดต่อสุขลักษณะ
ข้อ
๑๗ ห้ามผู้ใดดำเนินกิจการรับทำ
การเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ ๑๘ ผู้ใดประสงค์จะดำเนินกิจการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
โดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยได้รับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบ
สม. ๑ ที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพร้อมกับเอกสารและหลักฐานตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงกำหนด
ข้อ
๑๙ คุณสมบัติของผู้ขออนุญาตดำเนินการรับทำการเก็บ
ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย ตลอดจนหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไขในการขอและการออกใบอนุญาตให้เป็นไปตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงกำหนด
ข้อ
๒๐ เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้รับคำขอใบอนุญาตให้ตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอหากปรากฏว่าขออนุญาตปฏิบัติถูกต้องตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้แล้ว
และเป็นกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นสมควรให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นออกใบอนุญาตตามแบบ
สม. ๒
ข้อ
๒๑ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตพร้อมชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้
ภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นหากมิได้มารับใบอนุญาต
และชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๒ ในการให้บริการตามใบอนุญาตผู้รับใบอนุญาตต้องทำสัญญาเป็นหนังสือกับผู้รับบริการทุกรายโดยสัญญาดังกล่าวระบุถึงอัตราค่าบริการระยะเวลาในการให้บริหารทุกราย
โดยสัญญาดังกล่าวอย่างน้อยต้องระบุถึงอัตราค่าบริการระยะเวลาในการให้บริการและความรับผิดชอบในกรณีผิดสัญญา
โดยส่งสำเนาสัญญาและใบเสร็จรับเงินให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นภายในกำหนดสามสิบวันก่อนวันที่การให้บริการ
ทั้งนี้
อัตราค่าบริการต้องไมเกินอัตราที่กำหนดไว้ในบัญชีอัตราค่าบริการชั้นสูงท้ายข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๒๓ เมื่อผู้รับใบอนุญาตเลิกการให้บริการแก่ผู้รับบริการรายใดจะต้องทำเป็นหนังสือแจ้ง
แก่พนักงานท้องถิ่นภายในกำหนดสามสิบวันก่อนวันที่ได้เริ่มการให้บริการตามสัญญาใหม่
ข้อ
๒๔ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องปฏิบัติดังนี้
(๑)
รักษาคุณสมบัติตามที่กำหนดไว้ในข้อ ๑๙ ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการตามใบอนุญาต
(๒)
ปฏิบัติตามรายละเอียดที่ได้ยื่นไว้ตามข้อ ๒๒
(๓)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะและคำสั่งเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นรวมทั้งระเบียบข้อบังคับและประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
ข้อ
๒๕ เมื่อผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะต่อใบอนุญาตให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ตามแบบ สม. ๓ ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุเมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาตหากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
ข้อ
๒๖ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
ข้อ
๒๗ เมื่อผู้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะประกอบกิจการต่อไปให้ยื่นคำขอเลิกการดำเนินการต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สม. ๔
ข้อ
๒๘ หากผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาตให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
สม.๔
ข้อ
๒๙ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหายถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญผู้รับใบอนุญาต
จะต้องยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ สม. ๔
ภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหายถูกทำลายหรือชำรุดในสาระสำคัญ แล้วแต่กรณี
พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ
๓๐ การออกใบแทนใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไขดังนี้
(๑) การออกใบแทนใบอนุญาตให้ใช้แบบ สม. ๒
โดยประทับตราสีแดงคำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย
และให้มี วัน เดือน ปี ที่ออกใบแทนพร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือผู้ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น ในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม ระบุสาเหตุการสูญหายถูกทำลายหรือชำรุด
ในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิมแล้วแต่กรณี และลงเล่มที่ ปี ของใบแทนใบอนุญาต
ข้อ
๓๑ ผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๓๒ ให้ใช้แบบพิมพ์ต่าง ๆ
ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ดังต่อไปนี้
(๑)
คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูล หรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้ใช้แบบ
สม. ๑
(๒)
ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจ
หรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้ใช้แบบ สม. ๒
(๓)
คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอยโดยทำเป็นธุรกิจหรือโดยรับประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการให้ใช้แบบ
สม. ๓
(๔)
คำขออนุญาตต่าง ๆ ให้ใช้แบบ สม. ๔
ข้อ
๓๓ กรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้คราวหนึ่งไม่เกินสิบห้าวัน
กรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุจะต้องถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตอีกเจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตได้
ข้อ
๓๔ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๑๗
ต้องระวางโทษปรับไม่กินหนึ่งพันบาท
ข้อ ๓๕ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๒๒ ข้อ ๒๓ หรือข้อ ๒๔
ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ
๓๖ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๒๙ หรือข้อ ๓๑
ต้องระวางโทษตามมาตรา ๓๔ ปรับไม่เกิน หนึ่งพันบาท
และปรับอีกไม่เกินวันละหนึ่งพันบาทตลอดเวลาที่ยังฝ่าฝืน
ข้อ
๓๗ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อใดข้อหนึ่งต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
เว้นแต่การฝ่าฝืนนั้นต้องด้วยความในข้อ ๓๔ ข้อ ๓๕ และข้อ ๓๖ แห่งข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๓๘ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูงเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ข้อประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๖
พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
จรูญ จันทะแสน
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลโคกสูง
เรื่อง การจัดการสิ่งปฏิกูลและมูลฝอย พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการ
รับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (แบบ สม. ๑)
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการรับทำการเก็บ ขน
หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (แบบ สม. ๒)
๔. คำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการ
รับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (แบบ สม. ๓)
๕. คำขออนุญาตการต่าง ๆ เกี่ยวกับการประกอบกิจการ
รับทำการเก็บ ขน หรือกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย (แบบ สม. ๔)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๖ พฤษภาคม
๒๕๖๐
พรวิภา/ตรวจ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๒๘ ง/หน้า ๒๒๙/๙ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,146 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ว่าด้วยการควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
และที่แก้ไขเพิ่มเติม ประกอบกับมาตรา ๓๒ มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓
และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงโดยได้รับความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงและนายอำเภออัมพวา
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑]
ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ ๓
ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่นซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง หมายความว่า
สภาวะของเสียงอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำอันเกิดจากการประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๓๕๓๕
ข้อ
๔
ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกประกาศ
ระเบียบ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
หมวด ๑
บททั่วไป
ข้อ
๕
ให้กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพดังต่อไปนี้
เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
๑. กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง
(๑)
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
(๒)
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์ หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกัน เพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้
ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการในทางตรงหรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
๒. กิจการที่เกี่ยวข้องกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
(๑)
การฆ่า หรือการชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
(๒)
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
(๓)
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
(๔)
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
(๕)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขาหนัง
ขนสัตว์หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่เพื่อเป็นอาหาร
(๖)
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม
หรือการกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืชหรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
(๗)
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
๓. กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร
เครื่องดื่ม น้ำดื่ม ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร การเร่ขาย การขายในตลาด
และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
(๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
(๒)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๓)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผักผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
(๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
(๕)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
(๖) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว
เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ
ที่คล้ายคลึงกัน
(๗)
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
(๘)
การผลิตขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
(๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนม
(๑๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนยผลิตภัณฑ์เนยเทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
(๑๑)
การผลิตไอศกรีม
(๑๒)
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
(๑๓) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาชง
หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
(๑๔)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชูข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
(๑๕)
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
(๑๖)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
(๑๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืชผักผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะชนิดอื่นใด
(๑๘) การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด
หรือภาชนะอื่นใด
(๑๙)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
(๒๐)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
(๒๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ แบะแซ
(๒๒)
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
(๒๓)
การประกอบกิจการห้องเย็น
(๒๔)
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
๔. กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์
เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
(๑)
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
(๒)
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง
รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
(๓)
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
(๔)
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
(๕)
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
๕. กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
(๑)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันพืช
(๒)
การล้าง รม อบ การรม หรือสะสมยางดิบ
(๓) การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู
แป้งจากพืช หรือแป้งอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๔)
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
(๕)
การผลิตยาสูบ
(๖)
การขัด การกะเทาะ การบดเมล็ดพืช
(๗)
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ย หรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
(๘)
การผลิตเส้นใยจากพืช
(๙)
การตาก สะสม ขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
๖. กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
(๑)
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ ด้วยโลหะ
หรือแร่
(๒)
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๓)
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร หรือก๊าซ
หรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๔) การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม
นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖ (๑)
(๕)
การขัด ล้าง โลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖
(๑)
(๖)
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือกหรือล้างแร่
๗. กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
(๑)
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
(๒)
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๓)
การซ่อม การปรับแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า ระบบปรับอากาศ หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกล
(๔)
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกลดังกล่าวด้วย
(๕)
การล้าง ขัดสี เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
(๖)
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
(๗)
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยานยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
(๘)
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
(๙)
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่า หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
๘. กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
(๑)
การผลิตไม้ขีดไฟ
(๒)
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
(๓)
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี สำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้หวาย ชานอ้อย
(๔)
การอบไม้
(๕)
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
(๖)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
(๗)
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
(๘)
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
๙. กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
(๑)
การประกอบการกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๒)
การประกอบกิจการ อาบ อบ นวด
(๓)
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับอนุญาตใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๔)
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙ (๑)
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
(๕)
การประกอบกิจการโรงแรม
สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการพักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๖)
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
(๗)
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
(๘) การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง
ดิสโกเทก คาราโอเกะ หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๙)
การประกอบกจิ การสระว่ายนํ้า หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
เว้นแต่เป็นการประกอบกิจการที่ได้รับอนุญาตใน ๙ (๑)
(๑๐)
การประกอบกิจการการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
(๑๑)
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
(๑๒)
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
(๑๓)
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
(๑๔)
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
(๑๕)
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
(๑๖)
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
(๑๗)
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์
หรือสิ่งแวดล้อม
(๑๘)
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
(๑๙)
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๐)
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
(๒๑)
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
๑๐. กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
(๑)
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
(๒)
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
(๓)
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยจักร
(๔)
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๕)
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
(๖)
การพิมพ์ผ้าและสิ่งทออื่น ๆ
(๗)
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
(๘)
การย้อม ฟอก กัดสีผ้าหรือสิ่งทออื่น ๆ
๑๑. กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑)
การผลิตภาชนะดินเผาหรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
(๒)
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
(๓)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔)
การสะสม ผสมซีเมนต์ หินดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับในอนุญาตใน ๑๑ (๒)
(๕)
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๖)
การเลื่อย ตัด หรือประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
(๗)
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
(๘)
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบหรือส่วนผสม
(๙)
การผลิต ตัด บดกระจกหรือผลิตภัณฑ์แก้ว
(๑๐)
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
(๑๑)
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
(๑๒)
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน
๖ (๕)
๑๒. กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน
ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
(๑)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
(๒)
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
(๓)
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียมหรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
(๔)
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
(๕)
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับอนุญาตใน ๗ (๑)
(๖)
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์
หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๗)
การโม่ สะสม หรือบดชัน
(๘)
การผลิตสี หรือน้ำมันผสมสี
(๙)
การผลิต ล้างฟิล์มถ่ายรูปหรือฟิล์มภาพยนตร์
(๑๐)
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก
(๑๑)
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๑๒)
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
(๑๓)
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
(๑๔)
การผลิต สะสม ขนส่ง ดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
(๑๕)
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
(๑๖)
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืชหรือพาหะนำโรค
(๑๗)
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
๑๓. กิจการอื่น ๆ
(๑)
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
(๒)
การผลิต ซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
(๓)
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
(๔)
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
(๕)
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้วหรือเหลือใช้
(๖)
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
(๗)
การล้างขวด
ภาชนะหรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
(๘)
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
(๙)
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
(๑๐)
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยเครื่องจักร
(๑๑)
การให้บริการควบคุมและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
(๑๒)
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์จากยาง
(๑๓)
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
หมวด ๒
หลักเกณฑ์วิธีการและเงื่อนไขในการขอและออกใบอนุญาต
ข้อ
๖ ผู้ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามที่กำหนดในข้อ
๕
ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขเกี่ยวกับเกี่ยวกับการดูแลสุขภาพหรือสุขลักษณะของสถานที่ที่ใช้ประกอบการและมาตรการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๗
เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับตั้งแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามประเภทที่ระบุไว้ในข้อ ๕
ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ข้อ
๘
ผู้ใดประสงค์ที่จะประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพซึ่งต้องควบคุมตามข้อบัญญัติตำบลนี้
ให้ยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบ กอ. ๑ ต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นพร้อมหลักฐานต่าง ๆ
ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงกำหนด
ข้อ
๙
ผู้ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพตามที่กำหนดในข้อ ๕
ต้องปฏิบัติเกี่ยวกับการดูแลสุขภาพหรือสุขลักษณะของสถานที่ที่ใช้ประกอบกิจการให้เป็นไปตามเงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่นั้นต้องตั้งอยู่ในทำเลที่จะมีรางระบายน้ำรับน้ำโสโครกได้อย่างเหมาะสมตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๒)
ต้องจัดทำรางระบายน้ำ หรือบ่อรับน้ำโสโครกด้วยวัตถุถาวร เรียบไม่ซึม ไม่รั่ว ระบายน้ำได้สะดวก
(๓)
การระบายน้ำต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำในทางน้ำสาธารณะหรือผู้อาศัยใกล้เคียง
(๔)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
เมื่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นว่าสถานที่ใดสมควรจะต้องทำพื้นด้วยวัตถุถาวรเพื่อป้องกันมิให้น้ำซึม
รั่วไหลหรือขังอยู่ได้
หรือเห็นว่าควรมีบ่อพักน้ำโสโครกหรือการกำจัดน้ำโสโครกไขมันให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลและสิ่งแวดล้อม
หรือต้องมีเครื่องระบายน้ำ เครื่องป้องกันกลิ่น ไอเสีย ความกระเทือน ฝุ่น ละออง
เขม่า เถ้า หรือสิ่งอื่นใด อันอาจเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้ที่อยู่ข้างเคียงข้อกำหนดดังกล่าวผู้ขอรับใบอนุญาตต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๖)
ต้องให้มีแสงสว่าง และการระบายอากาศเพียงพอ
และต้องจัดสถานที่มิให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์นำโรค
(๗)
ต้องจัดให้มีน้ำสะอาดเพียงพอแก่กิจการนั้น ๆ
(๘)
ต้องมีที่รองรับมูลฝอย และสิ่งปฏิกูลอันได้สุขลักษณะจำนวนเพียงพอ
(๙)
ต้องจัดให้มีส้วมอันได้สุขลักษณะ
จำนวนเพียงพอกับจำนวนคนที่ทำการอยู่ในสถานที่นั้นและต้องตั้งอยู่ในทำเลที่เหมาะสม
รวมทั้งการกำจัดสิ่งปฏิกูลด้วยวิธีถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลและสิ่งแวดล้อมตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐)
สถานที่เลี้ยงสัตว์ที่ขัง และที่ปล่อยสัตว์กว้างขวางเพียงพอ
และต้องจัดให้ได้สุขลักษณะ
(๑๑)
สถานที่เกี่ยวกับการตากหรือผึ่งสินค้าต้องมีที่สำหรับตากหรือผึ่งสินค้าตามที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบ
(๑๒)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบข้อบังคับและประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๐
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้พิจารณาแล้วเห็นว่าผู้ขอใบอนุญาตได้ปฏิบัติการครบถ้วนตามความในข้อ
๙ และการอนุญาตนั้นไม่เป็นเหตุกระทบกระเทือนต่อสุขภาพอนามัยของประชาชนก็ให้ออกใบอนุญาตให้ตามแบบ
กอ. ๒
ข้อ
๑๑
ผู้ประกอบการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องมารับใบอนุญาตพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้ภายในกำหนดสิบห้าวันนับตั้งแต่วันที่ที่ได้รับหนังสือแจ้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หากมิได้มารับใบอนุญาตและชำระค่าธรรมเนียมภายในระยะเวลาที่กำหนดจะถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๒
ผู้ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะของการประกอบการและมาตรการป้องกันอันตรายต่อสุขภาพ
ดังต่อไปนี้
(๑)
ต้องรักษาเครื่องมือเครื่องใช้ในการประกอบการค้าทุกอย่างให้สะอาดอยู่เสมอ ถ้าวัตถุแห่งการค้านั้นจะใช้เป็นอาหารต้องป้องกันวัตถุนั้นให้พ้นจากฝุ่นละอองและสัตว์พาหะนำโรค
(๒)
ต้องมีการดูแลรักษาความสะอาดที่รองรับขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลไม่ให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงและสัตว์พาหะนำโรคได้และต้องมีการกำจัดมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลให้ถูกต้องด้วยสุขลักษณะ
(๓) ถ้าจะเปลี่ยนแปลง แก้ไข หรือเพิ่มเติมสถานที่
ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นก่อน
(๔)
ต้องยอมให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
หรือเจ้าพนักงานสาธารณสุขหรือผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นเข้าตรวจสถานที่
เครื่องมือ เครื่องใช้
ตลอดจนวิธีประกอบการค้านั้นได้ในเวลาอันสมควรเมื่อได้รับแจ้งความประสงค์ให้ทราบแล้ว
(๕)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งระเบียบ ข้อบังคับ และประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๓
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดเงื่อนไข
โดยเฉพาะระบุไว้ในใบอนุญาตให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชน
ข้อ
๑๔
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นเรียกเก็บค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตให้ประกอบกิจการค้าซึ่งกำหนดให้ควบคุมตามอัตราท้ายข้อบัญญัตินี้
ใบอนุญาตฉบับหนึ่งใช้สำหรับกิจการค้าประเภทเดียว
และสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ถ้าประกอบกิจการค้าซึ่งกำหนดให้ควบคุมหลายประเภทในขณะและสถานที่เดียวกันให้เรียกเก็บค่าธรรมเนียมในประเภทที่มีอัตราสูงเต็มอัตราแต่ประเภทเดียวประเภทอื่นให้เก็บเพียงกึ่งอัตรา
ข้อ
๑๕
ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับตั้งแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้เพียงในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
ข้อ
๑๖
การต่อใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ กอ. ๓
ก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ให้ต่อใบอนุญาต
หากมิได้ชำระค่าธรรมเนียมก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุจะต้องชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
ข้อ
๑๗ เมื่อผู้รับใบอนุญาตไม่ประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาต
ให้ยื่นคำร้องบอกเลิกกิจการค้าต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ กอ. ๔
ข้อ
๑๘
หากผู้รับใบอนุญาตประสงค์จะแก้ไขรายการในใบอนุญาต
ให้ยื่นคำขอต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ กอ. ๔
ข้อ
๑๙ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุด
ในสาระที่สำคัญให้ผู้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามแบบ
กอ. ๔ ภายในสิบห้าวันนับตั้งแต่วันที่ได้รับทราบถึงการสูญหาย ถูกทำลายหรือชำรุด
ในสาระที่สำคัญ แล้วแต่กรณี พร้อมหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
เอกสารการแจ้งความต่อสถานีตำรวจ กรณีการสูญหายหรือถูกทำลาย
(๒)
ใบอนุญาตเดิม กรณีชำรุดในสาระสำคัญ
ข้อ
๒๐ การออกใบแทนใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นดำเนินการตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขดังนี้
(๑) การออกใบแทนใบอนุญาตให้ใช้แบบ กอ. ๒
โดยประทับตราสีแดงคำว่า ใบแทน กำกับไว้ด้วย และให้มีวัน
เดือน ปี
ที่ออกใบแทนพร้อมทั้งลงลายมือชื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ที่ได้รับมอบหมายเจ้าพนักงานท้องถิ่นในใบแทนและต้นขั้วใบแทน
(๒)
ให้ใช้ใบแทนใบอนุญาตได้เท่ากับเวลาที่เหลือของอายุใบอนุญาตเดิมนั้น
(๓)
บันทึกด้านหลังต้นขั้วใบอนุญาตเดิม ระบุสาเหตุการสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญของใบอนุญาตเดิม แล้วแต่กรณี และลง เล่มที่ เลขที่ ปี
ของใบแทนใบอนุญาต
ข้อ
๒๑
ผู้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๒ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดตามหลักเกณฑ์
วิธีการ เงื่อนไข หรือรายละเอียดใด ๆ ให้ผู้ประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพซึ่งต้องควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ถือปฏิบัติเพิ่มเติมนอกเหนือจากที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
เป็นการเฉพาะกิจหรือเฉพาะรายได้
ข้อ ๒๓
ให้ใช้แบบพิมพ์ต่าง ๆ ตามที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ ดังต่อไปนี้
(๑)
คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ กอ. ๑
(๒)
ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ กอ. ๒
(๓)
คำขอต่อใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพให้ใช้แบบ กอ. ๓
(๔)
คำขออนุญาตต่าง ๆ ให้ใช้แบบ กอ. ๔
หมวด ๓
บทกำหนดโทษ
ข้อ ๒๔
ผู้รับใบอนุญาตให้ประกอบกิจการซึ่งกำหนดให้ควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัตินี้ หรือเงื่อนไข
โดยเฉพาะที่ระบุไว้ในใบอนุญาต เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่สมควรครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
กรณีที่ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตมาแล้วสองครั้ง
และมีเหตุผลที่จะต้องถูกสั่งพักใบอนุญาตอีกเจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเสียก็ได้
ข้อ
๒๕
เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้บังคับใช้ ผู้ดำเนินการตามประเภทที่ข้อบัญญัตินี้กำหนดเป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๔ ในลักษณะที่เป็นการค้าโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามข้อ ๙
ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาทถ้วน
ข้อ
๒๖
ผู้ดำเนินกิจกรรมที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ ผู้ใดฝ่าฝืน ไม่ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขทั่วไปที่กำหนดไว้ในข้อ
๕ ข้อ ๘ และข้อ ๑๑ ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาทถ้วน
ข้อ ๒๗
ผู้รับใบอนุญาตให้ประกอบกิจการซึ่งกำหนดให้ควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามข้อบัญญัตินี้หรือเงื่อนไข
โดยเฉพาะที่ระบุไว้ในใบอนุญาต เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่สมควรครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
กรณีที่ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตมาแล้วสองครั้ง
และมีเหตุผลที่จะต้องถูกสั่งพักใบอนุญาตอีก เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเสียก็ได้
ข้อ
๒๘ บรรดาความผิดซึ่งผู้ใดฝ่าฝืนตามข้อบัญญัตินี้
หากได้ชำระค่าปรับเต็มจำนวนตามอัตราที่กำหนดไว้ภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับแจ้งเป็นหนังสือ
ให้ถือว่าได้ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้แล้ว
ข้อ
๒๙
ผู้ได้รับใบอนุญาตผู้ใดไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นกำหนดไว้ในใบอนุญาตตามข้อ
๒๑ มีความผิดระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาทถ้วน
บทเฉพาะกาล
ข้อ
๓๐ ให้ผู้ประกอบกิจการตามข้อ ๕
อยู่ก่อนวันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดงดำเนินการแจ้งขออนุญาตต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลบังคับใช้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๕
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ทวีป อมศิริ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลแพรกหนามแดง
เรื่อง
การควบคุมกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. แบบคำรับใบอนุญาต (แบบ กอ. ๑)
๓.
ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แบบ กอ. ๒)
๔.
รายการการต่อใบอนุญาตและการเสียค่าธรรมเนียม
๕. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาต
๖. แบบคำขอหนังสือรับรองการแจ้ง
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
พิมพ์มาดา/ภวรรณตรี/จัดทำ
๒๒ พฤษภาคม
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๓๒ ง/หน้า ๑/๑๖ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,147 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตําบลทับสวาย เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวาย
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวาย
เรื่อง
การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
พ.ศ. ๒๕๕๙
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวาย
ว่าด้วยการควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวาย
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๖๗ (๓) แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗ และมาตรา ๗๑
แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๐
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลทับสวายโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวายและนายอำเภอห้วยแถลง
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวาย
เรื่อง การควบคุมแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒[๑] ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวายนับแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ
ประกาศและคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
มูลฝอย หมายความว่า เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร
เศษสินค้า เศษวัตถุ ถุงพลาสติก
ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ ซากสัตว์ หรือสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน
ตลาดที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น และหมายความรวมถึงมูลฝอยติดเชื้อ มูลฝอยที่เป็นพิษหรืออันตรายจากชุมชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือใช้สัญจรได้
แหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย หมายความว่า
สภาวะที่มีน้ำขังได้ในระยะเวลาที่เกินกว่าเจ็ดวันซึ่งยุงลายสามารถวางไข่และพัฒนาเป็นลูกน้ำได้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวาย
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๕ ห้ามผู้ใดทิ้งหรือทำให้มีขึ้นซึ่งมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
อาทิ กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขังน้ำได้ในที่หรือทางสาธารณะ
เว้นแต่ในที่หรือในถังรองรับมูลฝอยที่องค์การบริหารส่วนตำบลทับสวายจัดไว้ให้
ข้อ
๖ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคารหรือเคหสถานต้องเก็บกวาดและดูแลมิให้มีมูลฝอยที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
อาทิ กระป๋อง กะลา ยางรถยนต์ หรือมูลฝอยอื่น ๆ ที่ขังน้ำได้ในบริเวณอาคารหรือเคหสถาน
รวมทั้งบริเวณรอบ ๆ ทั้งนี้
โดยเก็บลงถังมูลฝอยที่มีฝาปิดหรือบรรจุถุงพลาสติกที่มีการผูกรัดปากถุงหรือวิธีการอื่นใดที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขแนะนำ
ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลทับสวาย
ให้บริการเก็บขนมูลฝอยเพื่อนำไปกำจัดเจ้าของอาคารหรือเคหสถานมีหน้าที่เสียค่าธรรมเนียมตามข้อบัญญัติว่าด้วยการจัดการมูลฝอยด้วย
ข้อ
๗ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ
ที่มีแหล่งน้ำที่อาจเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลายจะต้องดูแลมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย
ข้อ
๘ เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร
เคหสถานต้องดูแลทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำในแจกัน ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ภาชนะอื่น ๆ
ที่มีน้ำขัง อย่างน้อยทุกเจ็ดวัน หรือใส่สารที่ป้องกันการวางไข่ของยุงได้
และจัดให้มีฝาปิดตุ่มน้ำที่มีอยู่ในอาคารและเคหสถาน รวมทั้งข้อปฏิบัติอื่น ๆ
ที่องค์การบริหารส่วนตำบลทับสวายประกาศกำหนด
ข้อ
๙ ในกรณีที่องค์การบริหารส่วนตำบลทับสวาย
ได้จัดเจ้าหน้าที่ไปทำการกำจัดยุงในอาคาร หรือเคหสถาน หรือสถานที่ใด ๆ
เจ้าของหรือผู้ครอบครองอาคาร เคหสถาน
หรือสถานที่นั้นจะต้องให้ความร่วมมือและอำนวยความสะดวกตามสมควร
ข้อ
๑๐ ผู้ใดฝ่าฝืนข้อ ๕ ข้อ ๖ ข้อ ๗ ข้อ
๘ และข้อ ๙ ต้องระวางโทษปรับไม่เกินหนึ่งพันบาท
ข้อ
๑๑ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวายเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้และให้มีอำนาจออกระเบียบ
ประกาศ หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๒
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
วิรันด์ ปัดตาละคะ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลทับสวาย
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๖ พฤษภาคม
๒๕๖๐
พรวิภา/ตรวจ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๒๘ ง/หน้า ๑๔๗/๙ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,148 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตําบลกกแรต เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
เรื่อง
การควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
ว่าด้วยการควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลแลองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๔๖
การสาธารณสุข (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบกับมาตรา ๒๙
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลกกแรตโดยได้รับความเห็นชอบจากสภาองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
และนายอำเภอกงไกรลาศ จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
เรื่อง การควบคุมการเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรตตั้งแต่วันที่ได้ติดประกาศไว้โดยเปิดเผย
ณ สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ข้อบังคับ กฎ
ระเบียบ และคำสั่งอื่นใดขององค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
ในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
ข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่น
ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
การเลี้ยงสัตว์ หมายความว่า การเลี้ยงสัตว์ในสถานที่เลี้ยงสัตว์
การปล่อยสัตว์ หมายความว่า
การเลี้ยงสัตว์ในลักษณะที่มีการปล่อยให้อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์
รวมทั้งสละการครอบครองสัตว์
เจ้าของสัตว์ หมายความรวมถึงผู้ครอบครองสัตว์ด้วย
สถานที่เลี้ยงสัตว์ หมายความว่า คอกสัตว์ กรงสัตว์
ที่ขังสัตว์ หรือสถานที่ในลักษณะอื่น ที่ใช้ในการควบคุมสัตว์ที่เลี้ยง
ที่หรือทางสาธารณะ หมายความว่า
สถานหรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชนและประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือสัญจรได้
ข้อ
๕ เพื่อประโยชน์ในการควบคุมเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกประกาศกำหนดเขตพื้นที่เลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์ที่ต้องควบคุมตามข้อ
๖ โดยให้มีมาตรการอย่างหนึ่งอย่างใด ดังต่อไปนี้
(๑)
กำหนดจำนวน ประเภทและชนิดของสัตว์ที่เลี้ยง
(๒)
กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการทำทะเบียนตามประเภทและชนิดของสัตว์
(๓)
กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการปล่อยสัตว์
นอกจากการเลี้ยงสัตว์ตามปกติวิสัยแล้ว
เจ้าของสัตว์จะต้องปฏิบัติ ดังต่อไปนี้
(๑)
จัดให้มีสถานที่เลี้ยงสัตว์ที่มั่นคงแข็งแรงตามความเหมาะสมแก่ประเภทและชนิดของสัตว์ โดยมีขนาดเพียงพอแก่การดำรงชีวิตของสัตว์
มีแสงสว่างและการระบายอากาศที่เพียงพอ มีระบบการระบายน้ำ
และกำจัดสิ่งปฏิกูลให้ถูกลักษณะ
(๒)
รักษาสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้สะอาดอยู่เสมอ
จัดเก็บสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะเป็นประจำไม่ปล่อยให้เป็นที่สะสมหมักหมกจนเกิดกลิ่นเหม็นรบกวนผู้ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง
(๓)
เมื่อสัตว์ตายลงเจ้าของสัตว์จะต้องกำจัดซากสัตว์และมูลสัตว์ให้ถูกสุขลักษณะ เพื่อป้องกันมิให้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์แมลงหรือสัตว์นำโรค
ทั้งนี้
โดยวิธีที่ไม่ให้ก่อเหตุรำคาญจากกลิ่นควัน และไม่เป็นเหตุให้เกิดการปนเปื้อนของแหล่งน้ำ
ในกรณีที่สัตว์นั้นตายลงโดยมิทราบสาเหตุ
หรือต้องสงสัยว่าเป็นโรคที่อาจเป็นอันตรายต่อมนุษย์ให้เจ้าของสัตว์แจ้งต่อเจ้าพนักงานสาธารณสุขภายใน
๒๔ ชั่วโมง เพื่อป้องกันโรคหรืออันตรายที่อาจ เกิดมาจากซากสัตว์นั้น
(๔) จัดให้มีการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรคในสัตว์
เพื่อป้องกันอันตรายเชื้อโรคที่เกิดจากสัตว์
(๕) ให้เลี้ยงสัตว์ภายในสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตน
ไม่ปล่อยให้สัตว์อยู่นอกสถานที่เลี้ยงสัตว์โดยปราศจากการควบคุม
กรณีเป็นสัตว์ดุร้ายจะต้องเลี้ยงในสถานที่หรือกรงที่บุคคลภายนอกเข้าไปไม่ถึงตัวสัตว์และมีป้ายเตือนให้ระมัดระวังโดยสังเกตได้อย่างชัดเจน
(๖)
ไม่นำสัตว์เลี้ยงออกมานอกสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตน
เว้นแต่เฉพาะเพื่อการเคลื่อนย้ายสัตว์
และได้ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่น
(๗)
ควบคุมดูแลสัตว์ของตนมิให้ก่ออันตรายหรือเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
ไม่ก่อให้เกิดมลพิษต่อสิ่งแวดล้อม
(๘)
ปฏิบัติการอื่นใดตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข คำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่น
รวมทั้งข้อบังคับ ระเบียบ และคำสั่งขององค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
กรณีการเลี้ยงสัตว์ซึ่งดำเนินกิจการในลักษณะของฟาร์มเลี้ยงสัตว์
หรือเลี้ยงสัตว์เป็นจำนวนมาก
เจ้าของสัตว์จะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และเงื่อนไขตามอย่างเคร่งครัด
เพื่อการดูแลสภาพหรือสุขลักษณะของสถานที่ที่ใช้เลี้ยงสัตว์
และต้องปฏิบัติตามมาตรการเพื่อป้องกันอันตรายจากเชื้อโรค
หรือเหตุรำคาญอันเกิดจากการเลี้ยงสัตว์ดังนี้
(๑)
การดูแลสภาพและสุขลักษณะของสถานเลี้ยงสัตว์ต้องทำรางระบายน้ำรับน้ำโสโครก
ไปให้พ้นจากที่นั่นโดยสะดวกและเหมาะสม
(๒)
ห้ามมิให้ระบายน้ำเสียลงสู่แหล่งน้ำสาธารณะโดยตรงและน้ำที่ต้องระบายลงสู่แหล่งน้ำสาธารณะนั้นต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำสาธารณะ
(๓)
ต้องจัดให้มีระบบกักเก็บน้ำหรือบำบัดน้ำเสียที่เหมาะสม
ก่อนปล่อยลงสู่แหล่งน้ำสาธารณะ ทั้งนี้
ต้องทำให้ไม่เกิดกลิ่นเหม็นจนสร้างความเดือดร้อนรำคาญแก่ผู้อาศัยข้างเคียง
ตามความวรรคหนึ่งมาตรฐานของน้ำที่ปล่อยออกจากระบบบำบัดน้ำเสียสู่แหล่งน้ำให้เป็นไป
ตามมาตรฐานของกรมควบคุมมลพิษ
(๔)
ต้องทำความสะอาดกวาดล้างสถานที่เลี้ยงสัตว์ให้อยู่ในภาวะอันดีเสมอ
(๕)
ต้องรักษาสถานที่อย่าให้เป็นที่เพาะพันธุ์แมลงวัน แมลงสาบ ยุง หรือสัตว์นำโรคอื่น
ๆ และต้องเก็บวัสดุอุปกรณ์ เครื่องใช้ในการเลี้ยงสัตว์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเสมอ
(๖)
ต้องมีที่รองรับมูลฝอย และสิ่งปฏิกูลให้ถูกสุขลักษณะจำนวนเพียงพอ
ให้เขตองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
เป็นเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์ ดังต่อไปนี้
(๑)
ช้าง
(๒)
ม้า
(๓)
ลา
(๔)
โค
(๕)
กระบือ
(๖)
แกะ
(๗)
แพะ
(๘)
สุกร
(๙)
ไก่
(๑๐)
เป็ด
(๑๑)
ห่าน
(๑๒)
สัตว์ป่าตามกฎหมายว่าด้วยการสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่าซึ่งได้รับอนุญาตจากกรมป่าไม้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกำหนดประเภท
และชนิดสัตว์ที่ต้องควบคุมการเลี้ยงเพิ่มเติม
ในกรณีที่ปรากฏว่าสัตว์นั้นก่อให้เกิดความรำคาญหรือเป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน
หรือเป็นอันตรายต่อการดำรงชีพของผู้อื่น ทั้งนี้
โดยอาจควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์เฉพาะในเขตท้องที่ใดที่หนึ่ง หรือเต็มพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
ห้ามเลี้ยงสัตว์หรือปล่อยสัตว์ประเภท
ช้าง ม้า ลา โค กระบือ แพะ แกะ สุกร เป็ด ไก่ ห่าน
ในเขตพื้นที่ถนนสาธารณะทุกสายซึ่งองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรตรับผิดชอบดูแล
การเลี้ยงหรือปล่อยตามวรรคหนึ่งนั้น
คือกรณีกระทำการเป็นประจำเป็นอาจิณ
หรือไม่สนใจควบคุมดูแลสัตว์จนเข้าใจได้ว่ามีการใช้พื้นที่ถนนสาธารณะเป็นที่เลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
ข้อ ๖ ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะอันเป็นการฝ่าฝืนข้อ ๕
โดยไม่ปรากฏเจ้าของให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจกักสัตว์ดังกล่าวไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
เมื่อพ้นกำหนดแล้วยังไม่มีผู้ใดมาแสดงหลักฐานการเป็นเจ้าของเพื่อรับสัตว์คืนให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
แต่ถ้าการกักสัตว์ไว้ก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้นหรือสัตว์อื่นหรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควร
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะจัดการขายทอดตลาดสัตว์นั้นตามควรแก่กรณีก่อนถึงกำหนดเวลาดังกล่าวก็ได้
เงินที่ได้จากการขายหรือขายทอดตลาดเมื่อได้หักค่าใช้จ่ายในการขายทอดตลาดและค่าเลี้ยงดูสัตว์แล้วให้เก็บรักษาไว้แทนสัตว์
ในกรณีที่มิได้มีการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์ตามวรรคหนึ่งและเจ้าของสัตว์มาขอรับสัตว์คืนภายในกำหนดเวลาตามวรรคหนึ่ง
เจ้าของสัตว์ต้องเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายสำหรับการเลี้ยงดูสัตว์ให้แก่องค์การบริหารส่วนตำบลกกแรตตามจำนวนที่จ่ายจริง
ในกรณีที่ปรากฏว่าสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นพบนั้นเป็นโรคติดต่ออันอาจเป็นอันตรายต่อประชาชน
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่เห็นสมควร
ข้อ
๗ เจ้าของสัตว์จะต้องควบคุมดูแลสัตว์
และสถานที่เลี้ยงสัตว์ของตน มิให้ก่อเหตุรำคาญแก่ผู้อื่น
ข้อ
๘ ในกรณีที่เจ้าพนักงานท้องถิ่น
พนักงานเจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงานสาธารณสุข พบสัตว์ในที่หรือทางสาธารณะ ซึ่งอยู่ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
หรือเขตควบคุมการเลี้ยงหรือปล่อยสัตว์
โดยไม่ปราศจากเจ้าของให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นหรือผู้ได้รับมอบหมายจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจจับสัตว์และนำสัตว์ไปกักไว้ในที่สำหรับสัตว์ที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นจัดไว้เป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบวัน
หรือกรณีสัตว์นั้นอาจเป็นอันตรายต่อประชาชนให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายหรือจัดการตามที่
เห็นสมควร
ในระหว่างการจับสัตว์หากสัตว์วิ่งหนีเกิดอุบัติเหตุอื่นใดทำให้สัตว์บาดเจ็บ
หากเป็นเหตุที่ โดยพฤติการณ์ต้องเกิดขึ้นและเจ้าพนักงานท้องถิ่นได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรแล้วทางองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรตจะไม่รับผิดชอบต่อความเสียหายใดๆที่เกิดขึ้น
กรณีตามวรรคสอง
ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นต่อบุคคลที่สามอันเนื่องมาจากการกระทำดังกล่าวบุคคลที่สามย่อมมีสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายได้
โดยองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรตจะพิจารณาไล่เบี้ยความผิดตามข้อเท็จจริง
ข้อ
๙ เมื่อได้จับสัตว์มากักไว้ตามความในข้อ ๑๔
เจ้าพนักงานท้องถิ่นจะปิดประกาศแจ้งให้เจ้าของทราบและให้มารับสัตว์คืนไปภายใน ๓๐
วันนับตั้งแต่วันที่ได้จับสัตว์มากักไว้โดยประกาศไว้
ที่สำนักงานองค์การบริการส่วนตำบลกกแรตหรือที่เปิดเผยเมื่อพ้นกำหนด ๓๐
วันแล้วไม่มีผู้ใดมาแสดงตัวเป็นเจ้าของสัตว์ให้สัตว์นั้นตกเป็นขององค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
ข้อ
๑๐ กรณีที่กักสัตว์ไว้อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สัตว์นั้นหรือสัตว์อื่นหรือต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินสมควรเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะจัดการขายหรือขายทอดตลาดเมื่อได้หักค่าใช่จ่ายในการขาย
หรือขายทอดตลาดและค่าเลี้ยงดูสัตว์แล้วให้เก็บเงินนั้นไว้แทนตัวสัตว์
กรณีสัตว์ตายหรือเจ็บป่วยหรือไม่สมควรจำหน่ายต่อไป
หรือเป็นโรคที่ติดต่อที่อาจเป็นอันตราย แก่สัตว์อื่น ๆ
หรือเมื่อสัตว์แพทย์ได้ตรวจสอบและให้ความเห็นเป็นลายลักษณ์อักษรแล้ว
เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจทำลายได้
ในกรณีที่ไม่ได้มีการขายหรือขายทอดตลาดสัตว์ตามวรรคหนึ่ง
และเจ้าของสัตว์มาขอรับสัตว์คืน ภายในกำหนดตามข้อ ๘
เจ้าของสัตว์ต้องเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายสำหรับการเลี้ยงดูให้แก่องค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
ตามจำนวนที่จ่ายจริงด้วย
ข้อ
๑๑ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา
๔๔ วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๑๒ ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามหรือฝ่าฝืนข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๑๓ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรตเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๒๕
กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
อำภร รัดเลิศ
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลกกแรต
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๖ พฤษภาคม
๒๕๖๐
พรวิภา/ตรวจ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๒๘ ง/หน้า ๑๕๓/๙ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,149 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตําบลมดแดง เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง
เรื่อง
กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง
ว่าด้วยกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหาร ส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๓๒
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ มาตรา ๖๕
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง โดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดงและโดยความเห็นชอบของนายอำเภอศรีประจันต์
จึงตราข้อบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดงนับตั้งแต่วันถัดจากวันที่ประกาศไว้โดยเปิดเผยที่สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดงแล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ประกาศ ระเบียบ
หรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วก่อนข้อบัญญัตินี้ซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ดำเนินกิจการ หมายความว่า
ผู้เป็นเจ้าของหรือบุคคลที่เรียกชื่ออย่างอื่น
ซึ่งรับผิดชอบดำเนินการสถานประกอบกิจการนั้น
คนงาน หมายความว่า ผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบกิจการ
มลพิษทางเสียง และแสง หมายความว่า
สภาวะของเสียงและแสงอันเกิดจาก
การประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษความสั่นสะเทือน หมายความว่า
สภาวะของความสั่นสะเทือนอันเกิดจาก
การประกอบกิจการของสถานประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางอากาศ หมายความว่า
สภาวะของอากาศอันเกิดจากการประกอบกิจการที่ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
มลพิษทางน้ำ หมายความว่า
สภาวะของน้ำทิ้งอันเกิดจากการประกอบกิจการที่
ทำให้มีผลกระทบหรืออาจมีผลกระทบต่อสุขภาพอนามัยของสาธารณชน
อาคาร หมายความว่า ตึก บ้าน เรือน โรง ร้าน แพ
คลังสินค้า สำนักงาน
หรือสิ่งที่สร้างขึ้นอย่างอื่นซึ่งบุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้
การค้า หมายความว่า การประกอบธุรกิจ การพาณิชย์
การอุตสาหกรรม การเกษตร การผลิต หรือให้บริการใด ๆ เพื่อหาประโยชน์อันมีมูลค่า
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายความว่า
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง
หรือพนักงานเจ้าหน้าที่ที่ได้รับการแต่งตั้งจากนายกองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดงให้ปฏิบัติหน้าที่
ตามข้อบัญญัตินี้
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายความว่า
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้าราชการหรือพนักงานส่วนท้องถิ่น หมายความว่า
ข้าราชการหรือพนักงาน
ส่วนท้องถิ่นเจ้าพนักงานท้องถิ่นแต่งตั้งโดยอาศัยอำนาจตามมาตรา ๔๔
วรรคหนึ่งในเขตอำนาจของราชการส่วนท้องถิ่นในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๕ ให้กิจการประเภทต่าง ๆ
ดังต่อไปนี้เป็นกิจการที่ต้องมีการควบคุมภายในเขต องค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง
๑.
กิจการที่เกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์
๑.๑
การเพาะพันธุ์ เลี้ยง และการอนุบาลสัตว์ทุกชนิด
๑.๒
การประกอบกิจการเลี้ยง รวบรวมสัตว์ หรือธุรกิจอื่นใดอันมีลักษณะทำนองเดียวกันเพื่อให้ประชาชนเข้าชมหรือเพื่อประโยชน์ของกิจการนั้น ทั้งนี้ ไม่ว่าจะมีการเรียกเก็บค่าดูหรือค่าบริการ
ในทางตรง หรือทางอ้อม หรือไม่ก็ตาม
๒.
กิจการที่เกี่ยวกับสัตว์และผลิตภัณฑ์
๒.๑
การฆ่า หรือชำแหละสัตว์ ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร เร่ขาย หรือขายในตลาด
๒.๒
การหมัก ฟอก ตาก หรือสะสมหนังสัตว์ ขนสัตว์
๒.๓
การสะสมเขา กระดูก หรือชิ้นส่วนสัตว์ที่ยังมิได้แปรรูป
๒.๔
การเคี่ยวหนัง เอ็น หรือไขสัตว์
๒.๕
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ จากเปลือก กระดอง กระดูก เขา หนัง
ขนสัตว์ หรือส่วนอื่น ๆ ของสัตว์ด้วยการต้ม นึ่ง ตาก เผาหรือกรรมวิธีใด ๆ
ซึ่งมิใช่ เพื่อเป็นอาหาร
๒.๖
การผลิต โม่ ป่น บด ผสม บรรจุ สะสม หรือกระทำอื่นใดต่อสัตว์หรือพืช
หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของสัตว์
หรือพืชเพื่อเป็นอาหารสัตว์หรือส่วนประกอบของอาหารสัตว์
๒.๗
การผลิต แปรรูป สะสม หรือล้างครั่ง
๓.
กิจการที่เกี่ยวกับอาหาร เครื่องดื่ม น้ำดื่ม ยกเว้นในสถานที่จำหน่ายอาหาร
การเร่ขาย การขายในตลาด และการผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน
๓.๑
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำพริกแกง น้ำพริกปรุงสำเร็จ เต้าเจี้ยว ซีอิ๊ว
น้ำจิ้ม หรือซอสปรุงรสชนิดต่าง ๆ
๓.๒
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง จากสัตว์ ได้แก่ ปลาร้า ปลาเจ่า
กุ้งเจ่า ปลาส้ม ปลาจ่อม แหนม หม่ำ ไส้กรอก กะปิ น้ำปลา หอยดอง น้ำเคย น้ำบูดู
ไตปลา หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
๓.๓
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารหมัก ดอง แช่อิ่ม จากผัก ผลไม้ หรือพืชอย่างอื่น
๓.๔
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารจากพืชหรือสัตว์โดยการตาก บด นึ่ง ต้ม ตุ๋น
เคี่ยว กวน ฉาบ ทอด อบ รมควัน ปิ้ง ย่าง เผา หรือวิธีอื่นใด
๓.๕
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุลูกชิ้น
๓.๖
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เส้นหมี่ ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยว เต้าฮวย เต้าหู้ วุ้นเส้น
เกี้ยมอี๋ เนื้อสัตว์เทียม หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
๓.๗
การผลิตบะหมี่ มักกะโรนี สปาเกตตี พาสต้า หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกัน
๓.๘
การผลิต ขนมปังสด ขนมปังแห้ง จันอับ ขนมเปี๊ยะ ขนมอบอื่น ๆ
๓.๙
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำนม หรือผลิตภัณฑ์จากน้ำนมสัตว์
๓.๑๐
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เนย เนยเทียม เนยผสม ผลิตภัณฑ์เนย ผลิตภัณฑ์เทียม
และผลิตภัณฑ์เนยผสม
๓.๑๑
การผลิตไอศกรีม
๓.๑๒
การคั่ว สะสม หรือแบ่งบรรจุกาแฟ
๓.๑๓
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ ใบชาแห้ง ชาผง หรือเครื่องดื่มชนิดผงอื่น ๆ
๓.๑๔
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ เอทิลแอลกอฮอล์ สุรา เบียร์ ไวน์ น้ำส้มสายชู ข้าวหมาก
น้ำตาลเมา
๓.๑๕
การผลิตน้ำกลั่น น้ำบริโภค น้ำดื่มจากเครื่องจำหน่ายอัตโนมัติ
๓.๑๖
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุ หรือขนส่งน้ำแข็ง
๓.๑๗
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำโซดา น้ำจากพืช ผัก ผลไม้
เครื่องดื่มชนิดต่าง ๆ บรรจุกระป๋อง ขวด หรือภาชนะอื่นใด
๓.๑๘ การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ อาหารบรรจุกระป๋อง ขวด
หรือภาชนะอื่นใด
๓.๑๙
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ ผงชูรส หรือสารปรุงแต่งอาหาร
๓.๒๐
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุ น้ำตาล น้ำเชื่อม
๓.๒๑
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุแบะแซ
๓.๒๒
การแกะ ตัดแต่ง ล้างสัตว์น้ำ ที่ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของกิจการห้องเย็น
๓.๒๓
การประกอบกิจการห้องเย็นแช่แข็งอาหาร
๓.๒๔
การเก็บ การถนอมอาหารด้วยเครื่องจักร
๔. กิจการที่เกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์ อุปกรณ์การแพทย์ เครื่องสำอาง
ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาด
๔.๑
การผลิต โม่ บด ผสม หรือบรรจุยา
๔.๒
การผลิต บรรจุยาสีฟัน แชมพู ผ้าเย็น กระดาษเย็น เครื่องสำอาง
รวมทั้งสบู่ที่ใช้กับร่างกาย
๔.๓
การผลิต บรรจุสำลี ผลิตภัณฑ์จากสำลี
๔.๔
การผลิตผ้าพันแผล ผ้าปิดแผล ผ้าอนามัย ผ้าอ้อมสำเร็จรูป
๔.๕
การผลิตผงซักฟอก สบู่ น้ำยาทำความสะอาด หรือผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดต่าง ๆ
๕.
กิจการที่เกี่ยวกับการเกษตร
๕.๑
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุน้ำมันจากพืช
๕.๒
การล้าง อบ รม หรือสะสมยางดิบ
๕.๓
การผลิต หรือแบ่งบรรจุแป้งมันสำปะหลัง แป้งสาคู แป้งจากพืช หรือแป้งอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
๕.๔
การสีข้าว นวดข้าวด้วยเครื่องจักร หรือแบ่งบรรจุข้าวด้วยวิธีใด ๆ ก็ตาม
๕.๕
การผลิตยาสูบ
๕.๖
การขัด กะเทาะ หรือบดเมล็ดพืช
๕.๗
การผลิต สะสม หรือแบ่งบรรจุปุ๋ยหรือวัสดุที่นำไปผลิตปุ๋ย
๕.๘
การผลิตเส้นใยจากพืช
๕.๙
การตาก การสะสม หรือขนถ่ายผลิตผลของมันสำปะหลัง ข้าวเปลือก อ้อย ข้าวโพด
๖.
กิจการที่เกี่ยวกับโลหะหรือแร่
๖.๑
การผลิตภาชนะ เครื่องประดับ เครื่องมือ อุปกรณ์ หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ
ด้วยโลหะหรือแร่
๖.๒
การถลุงแร่ การหลอม หรือหล่อโลหะทุกชนิด ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖.๑
๖.๓
การกลึง เจาะ เชื่อม ตี ตัด ประสาน รีด หรืออัดโลหะด้วยเครื่องจักร
หรือก๊าซหรือไฟฟ้า ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖.๑
๖.๔
การเคลือบ ชุบโลหะด้วยตะกั่ว สังกะสี ดีบุก โครเมียม นิกเกิล หรือโลหะอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖.๑
๖.๕
การขัด ล้างโลหะด้วยเครื่องจักร หรือสารเคมี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖.๑
๖.๖
การทำเหมืองแร่ สะสม แยก คัดเลือก หรือล้างแร่
๗.
กิจการเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
๗.๑
การต่อ ประกอบ เคาะ ปะผุ พ่นสี หรือพ่นสารกันสนิมยานยนต์
๗.๒
การผลิตยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
๗.๓
การซ่อม การปรับปรุงแต่งเครื่องยนต์ เครื่องจักร เครื่องกล ระบบไฟฟ้า
ระบบปรับอากาศ หรืออุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์ เครื่องจักร หรือเครื่องกล
๗.๔
การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ เครื่องจักรหรือเครื่องกล
ซึ่งมีไว้บริการหรือจำหน่าย และในการประกอบธุรกิจนั้นมีการซ่อมหรือปรับปรุงยานยนต์
เครื่องจักรหรือเครื่องกล ดังกล่าวด้วย
๗.๕
การล้าง ขัด เคลือบสี หรืออัดฉีดยานยนต์
๗.๖
การผลิต สะสม จำหน่าย ซ่อม หรืออัดแบตเตอรี่
๗.๗
การจำหน่าย ซ่อม ปะ เชื่อมยางยนต์ หรือตั้งศูนย์ถ่วงล้อ
๗.๘
การผลิต ซ่อม ประกอบ หรืออัดผ้าเบรก ผ้าคลัตช์
๗.๙
การสะสม การซ่อมเครื่องกล เครื่องจักรเก่าหรือุปกรณ์ที่เป็นส่วนประกอบของยานยนต์
เครื่องจักร หรือเครื่องกลเก่า
๘.
กิจการที่เกี่ยวกับไม้หรือกระดาษ
๘.๑
การผลิตไม้ขีดไฟ
๘.๒
การเลื่อย ซอย ขัด ไส เจาะ ขุดร่อง ทำคิ้ว หรือตัดไม้ด้วยเครื่องจักร
๘.๓
การผลิต พ่น ทาสารเคลือบเงา หรือสี แต่งสำเร็จสิ่งของเครื่องใช้
หรือผลิตภัณฑ์จากไม้ หวาย ชานอ้อย
๘.๔
การอบไม้
๘.๕
การผลิต สะสม แบ่งบรรจุธูป
๘.๖
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ เครื่องเขียน หรือผลิตภัณฑ์อื่นใดด้วยกระดาษ
๘.๗
การผลิตกระดาษชนิดต่าง ๆ
๘.๘
การเผาถ่าน หรือสะสมถ่าน
๙.
กิจการที่เกี่ยวกับการบริการ
๙.๑
การประกอบกิจการสปาเพื่อสุขภาพ
เว้นแต่เป็นการให้บริการในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
๙.๒
การประกอบกิจการ อาบ อบ นวด
๙.๓
การประกอบกิจการนวดเพื่อสุขภาพ เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙.๑
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
๙.๔
การประกอบกิจการสถานที่อาบน้ำ อบไอน้ำ อบสมุนไพร
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙.๑
หรือในสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล
๙.๕
การประกอบกิจการโรงแรม สถานที่พักที่มิใช่โรงแรมที่จัดไว้เพื่อให้บริการ
พักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
๙.๖
การประกอบกิจการหอพัก อาคารชุดให้เช่า ห้องเช่า หรือห้องแบ่งเช่า
หรือกิจการอื่นในทำนองเดียวกัน
๙.๗
การประกอบกิจการโรงมหรสพ
๙.๘ การจัดให้มีมหรสพ การแสดงดนตรี เต้นรำ รำวง รองเง็ง ดิสโกเทก
คาราโอเกะ
หรือตู้เพลง หรือการแสดงอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
๙.๙
การประกอบกิจการสระว่ายน้ำ หรือกิจการอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
เว้นแต่เป็นการให้บริการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๙.๑
๙.๑๐
การประกอบกิจการเล่นสเกต หรือโรลเลอร์เบลด หรือการเล่นอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน
๙.๑๑
การประกอบกิจการเสริมสวย หรือแต่งผม
เว้นแต่กิจการที่อยู่ในบังคับตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบวิชาชีพเวชกรรม
๙.๑๒
การประกอบกิจการสถานที่ออกกำลังกาย
๙.๑๓
การประกอบกิจการให้บริการควบคุมน้ำหนัก
๙.๑๔
การประกอบกิจการสวนสนุก โบว์ลิ่ง หรือตู้เกม
๙.๑๕
การประกอบกิจการให้บริการคอมพิวเตอร์
๙.๑๖
การประกอบกิจการสนามกอล์ฟ หรือสนามฝึกซ้อมกอล์ฟ
๙.๑๗
การประกอบกิจการห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ การสาธารณสุข วิทยาศาสตร์
หรือสิ่งแวดล้อม
๙.๑๘
การประกอบกิจการสักผิวหนัง หรือเจาะส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย
๙.๑๙
การประกอบกิจการให้บริการเลี้ยงและดูแลเด็กที่บ้านของผู้รับบริการ
๙.๒๐
การประกอบกิจการให้บริการดูแลผู้สูงอายุที่บ้านของผู้รับบริการ
๙.๒๑
การประกอบกิจการให้บริการสปา อาบน้ำ ตัดขน รับเลี้ยงหรือรับฝากสัตว์ชั่วคราว
๑๐.
กิจการที่เกี่ยวกับสิ่งทอ
๑๐.๑
การปั่นด้าย กรอด้าย ทอผ้าด้วยเครื่องจักร หรือทอผ้าด้วยกี่กระตุก
๑๐.๒
การสะสมปอ ป่าน ฝ้าย นุ่น หรือใยสังเคราะห์
๑๐.๓
การปั่นฝ้าย นุ่น ใยสังเคราะห์ด้วยเครื่องจักร
๑๐.๔
การทอเสื่อ กระสอบ พรม หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
๑๐.๕
การเย็บ ปักผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ ด้วยเครื่องจักร
๑๐.๖
การพิมพ์ผ้า และสิ่งทออื่น ๆ
๑๐.๗
การซัก อบ รีด หรืออัดกลีบผ้าด้วยเครื่องจักร
๑๐.๘
การย้อม ฟอก กัดสีผ้า หรือสิ่งทออื่น ๆ
๑๑.
กิจการที่เกี่ยวกับหิน ดิน ทราย ซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
๑๑.๑
การผลิตภาชนะดินเผา หรือผลิตภัณฑ์ดินเผา
๑๑.๒
การระเบิด โม่ บด หรือย่อยหินด้วยเครื่องจักร
๑๑.๓
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ด้วยซีเมนต์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
๑๑.๔
การสะสม ผสมซีเมนต์ หิน ดิน ทราย วัสดุก่อสร้าง รวมทั้งการขุด ตัก ดูด โม่ บด
หรือย่อยด้วยเครื่องจักร ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๑๑.๒
๑๑.๕
การเจียระไนเพชร พลอย หิน หรือกระจก หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
๑๑.๖
การเลื่อย ตัด หรือการประดิษฐ์หินเป็นสิ่งของ เครื่องใช้ หรือผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ
๑๑.๗
การผลิตชอล์ก ปูนปลาสเตอร์ ปูนขาว ดินสอพอง หรือเผาหินปูน
๑๑.๘
การผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีแร่ใยหินเป็นส่วนประกอบ หรือส่วนผสม
๑๑.๙
การผลิต ตัด บดกระจก หรือผลิตภัณฑ์แก้ว
๑๑.๑๐
การผลิตกระดาษทราย หรือผ้าทราย
๑๑.๑๑
การผลิตใยแก้ว หรือผลิตภัณฑ์จากใยแก้ว
๑๑.๑๒
การล้าง การขัดด้วยการพ่นทรายลงบนพื้นผิวกระจก แก้ว หิน หรือวัตถุอื่นใด
ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๖.๕
๑๒.
กิจการที่เกี่ยวกับปิโตรเลียม ปิโตรเคมี ถ่านหิน ถ่านโค้ก และสารเคมีต่าง ๆ
๑๒.๑
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งกรด ด่าง สารออกซิไดซ์ หรือสารตัวทำละลาย
๑๒.๒
การผลิต สะสม บรรจุ หรือขนส่งก๊าซ
๑๒.๓
การผลิต สะสม กลั่น หรือขนส่งปิโตรเลียม หรือผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม
๑๒.๔
การผลิต สะสม หรือขนส่งถ่านหิน หรือถ่านโค้ก
๑๒.๕
การพ่นสี ยกเว้นกิจการที่ได้รับใบอนุญาตใน ๗.๑
๑๒.๖
การผลิตสิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ด้วยยางเทียม พลาสติก เซลลูลอยด์
เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
๑๒.๗
การโม่ สะสม หรือบดชัน
๑๒.๘
การผลิตสี หรือน้ำมันผสมสี
๑๒.๙
การผลิต ล้างฟิล์มรูปถ่าย หรือฟิล์มภาพยนตร์
๑๒.๑๐
การเคลือบ ชุบวัตถุด้วยพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุ ที่คล้ายคลึง
๑๒.๑๑
การผลิตพลาสติก เซลลูลอยด์ เบเกอร์ไลท์ หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
๑๒.๑๒
การผลิต หรือบรรจุสารเคมีดับเพลิง
๑๒.๑๓
การผลิตน้ำแข็งแห้ง
๑๒.๑๔
การผลิต สะสม ขนส่งดอกไม้เพลิง หรือสารเคมีอันเป็นส่วนประกอบในการผลิตดอกไม้เพลิง
๑๒.๑๕
การผลิตเชลแล็ก หรือสารเคลือบเงา
๑๒.๑๖
การผลิต สะสม บรรจุ ขนส่งสารกำจัดศัตรูพืช หรือพาหะนำโรค
๑๒.๑๗
การผลิต สะสม หรือบรรจุกาว
๑๓.
กิจการอื่น ๆ
๑๓.๑
การพิมพ์หนังสือหรือสิ่งพิมพ์อื่นที่มีลักษณะเดียวกันด้วยเครื่องจักร
๑๓.๒
การผลิต การซ่อมเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
หรืออุปกรณ์ไฟฟ้า
๑๓.๓
การผลิตเทียน หรือเทียนไข หรือวัตถุที่คล้ายคลึง
๑๓.๔
การพิมพ์แบบ พิมพ์เขียว หรือถ่ายเอกสาร
๑๓.๕
การสะสมวัตถุหรือสิ่งของที่ชำรุด ใช้แล้ว หรือเหลือใช้
๑๓.๖
การประกอบกิจการโกดังสินค้า
๑๓.๗
การล้างขวด ภาชนะ
หรือบรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วเพื่อนำไปใช้ใหม่หรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่
๑๓.๘
การพิมพ์ เขียน พ่นสี หรือวิธีอื่นใดลงบนวัตถุที่มิใช่สิ่งทอ
๑๓.๙
การประกอบกิจการท่าเทียบเรือประมง สะพานปลา หรือแพปลา
๑๓.๑๐
การบรรจุหีบห่อสินค้าโดยใช้เครื่องจักร
๑๓.๑๑
การให้บริการควบคุมป้องกันและกำจัดแมลง หรือสัตว์พาหะนำโรค
๑๓.๑๒
การผลิตสิ่งของ เครื่องใช้ หรืผลิตภัณฑ์จากยาง
๑๓.๑๓
การผลิต สะสม หรือขนส่งไบโอดีเซลและเอทานอล
ข้อ
๖ สถานประกอบกิจการที่ต้องมีการควบคุมตามข้อบัญญัตินี้ต้องอยู่ในเขตกฎหมายว่าด้วยการผังเมือง
หรือกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารมีผลใช้บังคับ
หรือสถานประกอบกิจการใดที่เข้าข่ายเป็นโรงงาน
หรือมีการประกอบกิจการเกี่ยวกับวัตถุอันตรายจะต้องปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วย แล้วแต่กรณี
ข้อ
๗ สถานประกอบกิจการต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ ตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ทั้งนี้
ในกรณีที่สถานประกอบกิจการที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน สถานประกอบกิจการนั้นจะต้องตั้งอยู่ห่างจากชุมชน
วัด ศาสนสถาน โบราณสถาน โรงเรียน สถาบันการศึกษา โรงพยาบาล หรือสถานที่อื่น ๆ
ไม่น้อยกว่าห้าสิบเมตร ทั้งนี้
เพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพอนามัยหรือการก่อสร้างเหตุรำคาญของประชาชน
ข้อ
๘ สถานประกอบกิจการที่มีอาคารต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
ดังต่อไปนี้
(๑) ต้องเป็นอาคารที่มีความมั่นคง แข็งแรง
เหมาะสมที่จะประกอบกิจการที่ ขออนุญาตได้ตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
บันไดหนีไฟหรือทางออกฉุกเฉินมีลักษณะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการควบคุมอาคาร
และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
ต้องไม่มีสิ่งกีดขวาง มีแสงสว่างเพียงพอ
และมีป้ายหรือเครื่องหมายแสดงชัดเจนโดยทางออกฉุกเฉินต้องมีไฟส่องสว่างฉุกเฉินเมื่อระบบไฟฟ้าปกติขัดข้อง
(๒)
ต้องจัดให้มีระบบการจัดแสงสว่างและการระบายอากาศให้เป็นไปตามกฎหมาย
ว่าด้วยการควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
(๓)
ต้องมีห้องน้ำและห้องส้วมตามแบบและจำนวนที่กำหนดในกฎหมายว่าด้วย
การควบคุมอาคารและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง และมีการดูแลรักษาความสะอาดให้อยู่ในสภาพที่ถูกสุขลักษณะเป็นประจำทุกวัน
ข้อ
๙ สถานประกอบกิจการที่คนงานอาจเปรอะเปื้อนจากสารเคมี
วัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพต้องจัดให้มีที่อาบน้ำฉุกเฉิน
ที่ล้างตาฉุกเฉิน ตามความจำเป็น
และเหมาะสมกับคุณสมบัติของวัตถุอันตรายและขนาดของการประกอบกิจการตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตรายและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๐ สถานประกอบกิจการต้องมีการเก็บ
รวบรวม หรือกำจัดมูลฝอยที่ถูกสุขลักษณะดังนี้
(๑)
มีภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับที่เหมาะสมและเพียงพอกับปริมาณและประเภทมูลฝอย
รวมทั้งมีการทำความสะอาดภาชนะบรรจุหรือภาชนะรองรับและบริเวณที่เก็บภาชนะนั้นอยู่เสมอ
(๒)
ในกรณีที่มีการกำจัดเองต้องได้รับความเห็นชอบจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
และต้องดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วยการกำจัดสิ่งปฏิกูลหรือมูลฝอย
(๓)
กรณีที่มีมูลฝอยที่ปนเปื้อนสารพิษหรือวัตถุอันตรายหรือสิ่งอื่นใดที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพหรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๑ สถานประกอบกิจการต้องมีการป้องกันและกำจัดแมลงและสัตว์ที่เป็นพาหะของโรคติดต่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อม
ข้อ
๑๒ สถานประกอบกิจการที่มีโรงอาหารหรือห้องครัวที่จัดไว้สำหรับการประกอบอาหาร
การปรุงอาหาร การสะสมอาหารสำหรับคนงานต้องมีการดำเนินการให้ถูกต้องตามข้อบัญญัติว่าด้วย
สถานจำหน่ายอาหารหรือสถานที่สะสมอาหาร
ข้อ
๑๓ สถานประกอบกิจการต้องจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปลอดภัยเป็นสัดส่วนและต้องรักษาความสะอาดอยู่เสมอ
ข้อ
๑๔ สถานประกอบกิจการต้องมีมาตรการความปลอดภัยในการทำงานและปฏิบัติ
ให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานและกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๕ สถานประกอบกิจการต้องจัดให้มีการป้องกันเพื่อความปลอดภัยดังนี้
(๑)
มีระบบสัญญาณเตือนเพลิงไหม้และเครื่องดับเพลิง ตามกฎหมายว่าด้วย
การควบคุมอาคารและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้
จะต้องมีการบันทึกการบำรุงรักษาเครื่องดับเพลิงอย่างน้อยหกเดือนต่อครั้งและมีการฝึกอบรมการดับเพลิงเบื้องต้นจากหน่วยงานที่ทางราชการกำหนดหรือยอมรับให้แก่คนงานไม่น้อยกว่าร้อยละสี่สิบของจำนวนคนงานในสถานประกอบกิจการนั้น
(๒)
กรณีที่มีวัตถุอันตรายต้องมีสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเก็บรักษาวัตถุอันตราย
หรือสิ่งของที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรืออัคคีภัยได้ง่ายไว้โดยเฉพาะ
ตามกฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตราย และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง
ข้อ
๑๖ สถานประกอบกิจการใดที่การประกอบกิจการอาจก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงและแสง
หรือความสั่นสะเทือน มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ของเสียอันตราย
หรือมีการใช้สารเคมีหรือวัตถุอันตราย
จะต้องดำเนินการควบคุมและป้องกันมิให้เกิดผลกระทบจนเป็นเหตุรำคาญหรือเป็นอันตรายต่อสุขภาพของคนงานและผู้อยู่อาศัยบริเวณใกล้เคียง
ข้อ
๑๗ เมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับ
ห้ามมิให้ผู้ใดดำเนินกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ ๕ ในลักษณะที่เป็นการค้า
เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
ในการออกใบอนุญาต
เจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไขโดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ใบอนุญาตให้ใช้ได้สำหรับกิจการประเภทเดียวและสำหรับสถานที่แห่งเดียว
ข้อ
๑๘ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตามที่ต้องมีการควบคุมตามข้อ
๕ ในลักษณะที่เป็นการค้าจะต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาทะเบียนบ้านของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๓)
รูปถ่ายหน้าตรงครึ่งตัว ไม่สวมหมวก ไม่สวมแว่นตาดำ ขนาด ๑x๑ นิ้ว
ของผู้ขอรับใบอนุญาต
(๔)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
(๕)
หลักฐานสำคัญอื่น ๆ ตามที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นเรียกให้นำมาแสดง
ข้อ
๑๙ ผู้ขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพซึ่งต้องควบคุม
ตามข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลนี้ต้องปฏิบัติรวมทั้งจัดสถานที่สำหรับประกอบกิจการค้านั้น
ให้เป็นไปตามเงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ ดังต่อไปนี้
(๑)
สถานที่นั้นต้องตั้งอยู่ในทำเลที่จะมีรางระบายน้ำรับน้ำโสโครกได้อย่างเหมาะสม
ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๒)
ต้องจัดทำรางระบายน้ำ หรือบ่อรับน้ำโสโครกด้วยวัตถุถาวร เรียบ ไม่ซึม ไม่รั่ว
ระบายน้ำได้สะดวก
(๓)
การระบายน้ำต้องไม่ให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ผู้ใช้น้ำในทางน้ำสาธารณะ
หรือที่อาศัยใกล้เคียง
(๔)
จัดให้มีระบบบำบัดน้ำเสีย ตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๕)
เมื่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นเห็นว่าสถานที่ใดสมควรจะต้องทำพื้นด้วยวัตถุถาวร เพื่อป้องกันมิให้น้ำซึม
รั่วไหล หรือขังอยู่ได้ หรือเห็นว่าควรมีบ่อพักน้ำโสโครก หรือทำการกำจัดน้ำโสโครก
ไขมันให้ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาล หรือต้องมีเครื่องระบายน้ำ
เครื่องป้องกันกลิ่นไอเสีย ความกระเทือน
ฝุ่นละออง เขม่า เถ้า หรือสิ่งอื่นใดอันอาจเป็นเหตุรำคาญแก่ผู้ที่อยู่ข้างเคียง
ข้อกำหนดดังกล่าวผู้ขอรับใบอนุญาตต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๖)
ต้องให้มีแสงสว่างและการระบายอากาศเพียงพอ
และต้องจัดสถานที่มิให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์นำโรค
(๗)
ต้องจัดให้มีน้ำสะอาดเพียงพอแก่กิจการนั้น ๆ
(๘)
ต้องมีที่รองรับมูลฝอย และสิ่งปฏิกูลอันได้สุขลักษณะจำนวนเพียงพอ
(๙)
ต้องจัดให้มีส้วมอันได้สุขลักษณะจำนวนเพียงพอกับคนที่ทำการในสถานที่นั้น
และต้องตั้งอยู่ในทำเลที่เหมาะสม รวมทั้งการกำจัดสิ่งปฏิกูลด้วยวิธีที่ถูกต้องตามหลักสุขาภิบาลตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุข
(๑๐)
สถานที่เลี้ยงสัตว์ที่ขัง และปล่อยสัตว์กว้างขวางเพียงพอ
และต้องจัดให้ได้สุขลักษณะ
(๑๑)
สถานที่เกี่ยวกับการตาก หรือผึ่งสินค้าต้องมีที่สำหรับตาก
หรือผึ่งสินค้าตามที่เจ้าพนักงานสาธารณสุขเห็นชอบ
(๑๒)
ปฏิบัติการอื่นใดเกี่ยวด้วยสุขลักษณะตามคำแนะนำของเจ้าพนักงานสาธารณสุขและคำสั่งเจ้าพนักงานท้องถิ่นรวมทั้งระเบียบข้อบัญญัติและประกาศขององค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับการอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๒๑ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาตให้เจ้าพนักงานท้องถิ่น
ตรวจความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ
ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ ตามหลักเกณฑ์วิธีการ
หรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวม
ความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ ในคราวเดียวกัน
และในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับคำขอซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วน
ตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาตหรือยังไม่อาจมีคำสั่งไม่อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้ง ครั้งละไม่เกินสิบห้าวัน
แต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลาและเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลา
ตามวรรคสองหรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ข้อ
๒๒ ใบอนุญาตให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาต
และให้ใช้ได้เพียงในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลมดแดงเท่านั้น
การขอต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นคำขอก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
เมื่อได้ยื่นคำขอพร้อมกับเสียค่าธรรมเนียมแล้วให้ประกอบกิจการต่อไปได้จนกว่าเจ้าพนักงานท้องถิ่นจะสั่งไม่ต่ออายุใบอนุญาต
การขอต่ออายุใบอนุญาตและการอนุญาตให้ต่ออายุใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดไว้ตามข้อ ๑๘ และข้อ ๑๙ ด้วย
ข้อ
๒๓ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้
ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาตสำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรก
หรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุสำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาต
ตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนดให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ในกรณีที่ผู้มีหน้าที่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่งค้างชำระค่าธรรมเนียมติดต่อกันเกินกว่าสองครั้ง
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นหยุดการดำเนินกิจการไว้จนกว่าจะได้เสียค่าธรรมเนียม
และค่าปรับจนครบจำนวน
ข้อ
๒๔ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหาร
ส่วนตำบลมดแดง
ข้อ
๒๕ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผยและเห็นได้ง่าย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตลอดเวลาที่ประกอบกิจการ
ข้อ
๒๖ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุด ตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหาย ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึก
การแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แห่งท้องที่ที่ใบอนุญาตสูญหายมาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระที่สำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมเท่าที่เหลืออยู่มาแสดงต่อเจ้าพนักงานท้องถิ่นประกอบด้วย
ข้อ
๒๗ ในกรณีที่ปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบท
แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๘ เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจออกคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตเมื่อปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาต
(๑)
ถูกสั่งพักใช้ใบอนุญาตตั้งแต่สองครั้งขึ้นไปและมีเหตุที่จะต้องถูกสั่งพักใบอนุญาตอีก
(๒)
ต้องคำพิพากษาถึงที่สุดว่าได้กระทำความผิดตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
(๓)
ไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องตามบทแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
กฎกระทรวงที่ออกตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ หรือข้อบัญญัตินี้
หรือเงื่อนไขที่ระบุไว้ในใบอนุญาตในเรื่องที่กำหนดไว้เกี่ยวกับการประกอบกิจการตามที่ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้
และการไม่ปฏิบัติหรือปฏิบัติไม่ถูกต้องนั้นก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อสุขภาพ
ของประชาชน หรือมีผลกระทบต่อสภาวะความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับการดำรงชีพของประชาชน
ข้อ
๒๙ คำสั่งพักใช้ใบอนุญาตและคำสั่งเพิกถอนใบอนุญาตให้ทำเป็นหนังสือแจ้งให้ผู้รับใบอนุญาตทราบ
ในกรณีที่ไม่พบผู้รับใบอนุญาต
หรือผู้รับใบอนุญาตไม่ยอมรับคำสั่งดังกล่าวให้ส่งคำสั่งโดยทางไปรษณีย์ตอบรับ
หรือให้ปิดคำสั่งนั้นไว้ในที่เปิดเผยเห็นได้ว่าย ณ ภูมิลำเนาหรือสำนักทำการงานของผู้รับใบอนุญาต
และให้ถือว่าผู้รับใบอนุญาตนั้นได้รับทราบคำสั่งแล้วตั้งแต่เวลาที่คำสั่งไปถึง
หรือวันปิดคำสั่ง แล้วแต่กรณี
ข้อ
๓๐ ผู้ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาตจะขอรับใบอนุญาตสำหรับการประกอบกิจการที่ถูกเพิกถอนใบอนุญาตอีกไม่ได้จนกว่าจะพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันที่ถูกสั่งเพิกถอนใบอนุญาต
ข้อ
๓๑ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๓๒ ถ้าผู้ที่ได้รับคำสั่งไม่พอใจคำสั่งดังกล่าวผู้นั้นมีสิทธิอุทธรณ์ต่อรัฐมนตรีภายในสามสิบวัน
นับแต่วันทราบคำสั่ง
การอุทธรณ์ตามวรรคหนึ่งไม่เป็นเหตุทุเลาการบังคับตามคำสั่ง
เว้นแต่รัฐมนตรีจะเห็นสมควร ให้มีการทุเลาการบังคับตามคำสั่งนั้นไว้ชั่วคราว
ข้อ
๓๓ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดงเป็นผู้รักษาการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่ง เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๑๔
กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙
บัญดิษฐ์ นวมทอง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมดแดง
เรื่อง กิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ พ.ศ. ๒๕๕๙
๒. คำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ กอ. ๑)
๓. ใบอนุญาตประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(แบบ กอ. ๒)
๔. รายการต่อใบอนุญาตและการเสียค่าธรรมเนียม
๕. แบบคำขอต่ออายุอนุญาต (แบบ กอ. ๓)
๖. คำขออนุญาตการต่าง ๆ
เกี่ยวกับการประกอบกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ (แบบ กอ. ๔)
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๖ พฤษภาคม
๒๕๖๐
พรวิภา/ตรวจ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๒๘ ง/หน้า ๑๘๑/๙ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,150 |
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตําบลมะเริง เรื่อง การควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ พ.ศ. 2559 | ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
เรื่อง
การควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ
พ.ศ. ๒๕๕๙[๑]
โดยที่เป็นการสมควรตราข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
ว่าด้วยการควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา
๗๑ แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. ๒๕๓๗
ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๔๖ ประกอบมาตรา ๓๒
มาตรา ๕๔ มาตรา ๕๕ มาตรา ๕๘ มาตรา ๖๓ และมาตรา ๖๕ แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ องค์การบริหารส่วนตำบลมะเริงโดยความเห็นชอบของสภาองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริงและนายอำเภอเมืองนครราชสีมา
จึงตราบัญญัติไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ
๑ ข้อบัญญัตินี้เรียกว่า ข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
เรื่อง การควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ พ.ศ. ๒๕๕๙
ข้อ
๒ ข้อบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
เมื่อได้ประกาศโดยเปิดเผย ณ สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริงแล้วเจ็ดวัน
ข้อ
๓ บรรดาข้อบัญญัติ ระเบียบ
ประกาศหรือคำสั่งอื่นใดในส่วนที่ได้ตราไว้แล้วในข้อบัญญัตินี้หรือซึ่งขัดหรือแย้งกับข้อบัญญัตินี้ให้ใช้ข้อบัญญัตินี้แทน
ข้อ
๔ ข้อบัญญัตินี้มิให้ใช้บังคับแก่ราชการส่วนภูมิภาค
ราชการส่วนท้องถิ่น มัสยิด วัด โบสถ์หรือศาสนสถานที่จดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย
นอกจากกรณีตามวรรคหนึ่งจะออกระเบียบ
ประกาศ มิให้ใช้บังคับข้อบัญญัตินี้ทั้งหมดหรือบางส่วนแก่ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญประเภทหนึ่งประเภทใดก็ได้
ข้อ
๕ ในข้อบัญญัตินี้
กิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ หมายความว่า
สถานที่ที่ทำการผลิตน้ำบริโภคบรรจุขวดหรือใส่ภาชนะต่าง ๆ
โดยมีการจ่ายเงินเป็นค่าน้ำบริโภค ณ สถานที่ผลิตน้ำ
ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ หมายถึง บุคคล
นิติบุคคล
หรือกลุ่มบุคคลซึ่งประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
เจ้าพนักงานท้องถิ่น หมายถึง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
เจ้าพนักงานสาธารณสุข หมายถึง
เจ้าพนักงานซึ่งได้รับแต่งตั้งให้ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕
พนักงานเจ้าหน้าที่ หมายถึง
ผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งจากเจ้าพนักงานท้องถิ่นให้ปฏิบัติหน้าที่ตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕ และข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๖ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องขอรับใบอนุญาตดำเนินกิจการที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
ต้องมีการควบคุม ต้องปฏิบัติและจัดสถานที่สำหรับประกอบกิจการนั้น
ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์เงื่อนไขอันเกี่ยวด้วยสุขลักษณะ
ตามที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญรายใดประกอบกิจการอยู่ก่อนข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดภายใน
๙๐ วันนับแต่วันที่ข้อบัญญัตินี้ใช้บังคับ
ข้อ
๗ สถานที่ตั้งตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องอยู่ในที่ที่จะไม่ทำให้น้ำดื่มเกิดการปนเปื้อนได้ง่ายดังนี้
(๑) ต้องอยู่ห่างไกลจากบริเวณที่มีฝุ่นมาก
แหล่งระบายน้ำเสีย และแหล่งขยะมูลฝอย
(๒)
ต้องเป็นสถานที่ที่ไม่มีแหล่งแมลงและสัตว์พาหะนำโรค
(๓)
บริเวณที่ตั้งตู้น้ำไม่เฉอะแฉะ สกปรกและมีการระบายน้ำที่ถูกสุขลักษณะ
(๔)
การติดตั้งตู้น้ำต้องยกระดับสูงจากพื้นอย่างน้อย ๑๐ เซนติเมตร
(๕)
จัดให้มีอุปกรณ์เพียงพอและมีความสูงตามความเหมาะสมสำหรับวางภาชนะบรรจุน้ำ
ข้อ
๘ ตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องมีคุณลักษณะดังนี้
(๑)
ตู้น้ำและอุปกรณ์ต้องทำจากวัสดุที่ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
(๒)
ตู้น้ำจะต้องมีความสะอาดอย่างสม่ำเสมอและไม่รั่วซึม
รวมทั้งสามารถทำความสะอาดและเคลื่อนย้ายได้ง่าย
(๓) หัวจ่ายน้ำและส่วนที่สัมผัสน้ำต้องทำจากวัสดุที่ใช้กับอาหารเท่านั้น
(Food Grade) และหัวจ่ายน้ำต้องสูงจากพื้นไม่น้อยกว่า ๖๐
เซนติเมตร
ข้อ
๙ หลักเกณฑ์เกี่ยวกับแหล่งน้ำและการปรับปรุงคุณภาพน้ำดังนี้
(๑)
แหล่งน้ำที่นำมาใช้ต้องมีคุณภาพดี เช่น น้ำประปา น้ำจากบ่อบาดาล
(๒)
กรณีที่ผู้ประกอบกิจการผลิตน้ำเพื่อใช้ในการประกอบกิจการเองต้องมีระบบการตรวจสอบ
การควบคุม และการปรับปรุงคุณภาพน้ำที่ผลิตให้มีคุณภาพดี
(๓)
มีการปรับปรุงคุณภาพน้ำตามความจำเป็นของคุณภาพแหล่งน้ำ เพื่อให้ได้น้ำบริโภคที่มีคุณภาพมาตรฐานตามประกาศกระทรวงสาธารณสุขว่าด้วยน้ำบริโภคในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท
ข้อ
๑๐ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องมีการเก็บตัวอย่างน้ำส่งตรวจ
ณ ห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ เพื่อวิเคราะห์คุณภาพน้ำบริโภคทางด้านกายภาพ เคมี
และแบคทีเรียอย่างน้อย ๑ ครั้งต่อปี
ข้อ
๑๑ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องมีการเก็บตัวอย่างน้ำเพื่อตรวจวิเคราะห์ทางด้านแบคทีเรียโดยใช้ชุดตรวจวัดอย่างง่ายในภาคสนามอย่างน้อย
๑ ครั้งต่อเดือน
ข้อ
๑๒ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องมีการบำรุงรักษาและการทำความสะอาดดังนี้
(๑)
มีการทำความสะอาดสถานที่ บริเวณที่ตั้งของตู้น้ำเป็นประจำทุกวัน
(๒)
มีการทำความสะอาดพื้นผิวตู้ ช่องระบายน้ำและหัวจ่ายน้ำเป็นประจำทุกวัน
(๓)
ล้างทำความสะอาดถังเก็บน้ำภายในตู้อย่างน้อย ๑ ครั้งต่อเดือน
(๔)
ล้างทำความสะอาดและเปลี่ยนวัสดุกรองตามระยะเวลาข้อแนะนำของผลิตภัณฑ์ที่กำหนดหรือเมื่อพบผลการตรวจผิดปกติเกินมาตรฐาน
ข้อ
๑๓ ผู้ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องจัดทำระบบข้อมูลและการรายงานอย่างน้อยดังนี้
(๑)
บันทึกการปฏิบัติงานการตรวจสอบคุณภาพน้ำและการดูแลบำรุงรักษาตามตารางแผนการปฏิบัติงานอย่างสม่ำเสมอ
(๒)
รวบรวมข้อมูลผลการตรวจสอบคุณภาพน้ำของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
(๓)
จัดให้มีสัญลักษณ์แสดงคุณภาพน้ำบริโภคได้มาตรฐานหรือปรับปรุงต่อผู้บริโภคอย่างเปิดเผยเป็นประจำวัน
ข้อ
๑๔ ผู้ใดประสงค์จะประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญต้องยื่นคำขอรับใบอนุญาตตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายบัญญัตินี้
พร้อมกับเอกสารและหลักฐาน ดังต่อไปนี้
(๑)
สำเนาบัตรประจำตัวประชาชน/ข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจ
(๒)
สำเนาใบอนุญาตตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง (ถ้ามี)
(๓)
อื่น ๆ ตามที่องค์การบริหารส่วนตำบลมะเริงประกาศกำหนด
ข้อ
๑๕ เมื่อได้รับคำขอรับใบอนุญาตหรือคำขอต่ออายุใบอนุญาต
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นตรวจสอบความถูกต้องและความสมบูรณ์ของคำขอ ถ้าปรากฏว่าคำขอดังกล่าวไม่ถูกต้องหรือไม่สมบูรณ์ตามหลักเกณฑ์วิธีการหรือเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นรวบรวมความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์นั้นทั้งหมด
และแจ้งให้ผู้ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องและสมบูรณ์ในคราวเดียวกันและในกรณีจำเป็นที่จะต้องส่งคืนคำขอแก่ผู้ขออนุญาตก็ให้ส่งคืนคำขอพร้อมทั้งแจ้งความไม่ถูกต้องหรือความไม่สมบูรณ์ให้ทราบภายในสิบห้าวันนับแต่วันได้รับคำขอ
เจ้าพนักงานท้องถิ่นต้องออกใบอนุญาตหรือมีหนังสือแจ้งคำสั่งไม่อนุญาตพร้อมด้วยเหตุผลให้ผู้ขออนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันได้รับคำขอ
ซึ่งมีรายละเอียดถูกต้องหรือครบถ้วนตามที่กำหนดในข้อบัญญัตินี้
ในกรณีที่มีเหตุจำเป็นที่เจ้าพนักงานท้องถิ่นไม่อาจออกใบอนุญาต
หรือยังไม่อาจมีคำสั่งให้อนุญาตได้ภายในกำหนดเวลาตามวรรคสอง
ให้ขยายเวลาออกไปได้อีกไม่เกินสองครั้งครั้งละไม่เกินสิบห้าวันแต่ต้องมีหนังสือแจ้งการขยายเวลา
และเหตุจำเป็นแต่ละครั้งให้ผู้ขออนุญาตทราบก่อนสิ้นกำหนดเวลาตามวรรคสอง
หรือตามที่ได้ขยายเวลาไว้แล้วนั้น แล้วแต่กรณี
ในการออกใบอนุญาตเจ้าพนักงานท้องถิ่นอาจกำหนดเงื่อนไข
โดยเฉพาะให้ผู้รับใบอนุญาตปฏิบัติเพื่อป้องกันอันตรายต่อสุขภาพของสาธารณชนเพิ่มเติมจากที่กำหนดไว้โดยทั่วไปในข้อบัญญัตินี้ก็ได้
ข้อ
๑๖ ผู้ได้รับอนุญาตต้องมารับใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งการอนุญาตจากเจ้าพนักงานท้องถิ่น
หากไม่มารับภายในกำหนดเวลาดังกล่าวโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรให้ถือว่าสละสิทธิ์
ข้อ
๑๗ ใบอนุญาตที่ออกให้ตามข้อบัญญัตินี้ให้มีอายุหนึ่งปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตและให้ใช้เพียงในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริงเท่านั้น
การต่ออายุใบอนุญาตจะต้องยื่นขอก่อนใบอนุญาตครบกำหนดพร้อมกับชำระค่าธรรมเนียมและปฏิบัติตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้ในข้อบัญญัตินี้
ข้อ
๑๘ ผู้ได้รับใบอนุญาตต้องเสียค่าธรรมเนียมการออกใบอนุญาตตามอัตราที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้ในวันที่มารับใบอนุญาต
สำหรับกรณีที่เป็นการขอรับใบอนุญาตครั้งแรกหรือก่อนใบอนุญาตสิ้นอายุ
สำหรับกรณีที่เป็นการขอต่ออายุใบอนุญาตตลอดเวลาที่ยังดำเนินกิจการนั้น
ถ้ามิได้เสียค่าธรรมเนียมภายในเวลาที่กำหนด
ให้ชำระค่าปรับเพิ่มขึ้นอีกร้อยละยี่สิบของจำนวนค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมที่ค้างชำระ
เว้นแต่ผู้ได้รับใบอนุญาตจะได้บอกเลิกการดำเนินกิจการนั้นก่อนถึงกำหนดการเสียค่าธรรมเนียมครั้งต่อไป
ข้อ
๑๙ บรรดาค่าธรรมเนียมและค่าปรับตามข้อบัญญัตินี้ให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
ข้อ
๒๐ ผู้ได้รับใบอนุญาตตามข้อบัญญัตินี้ต้องแสดงใบอนุญาตไว้โดยเปิดเผย
ณ สถานที่ประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญและสังเกตเห็นได้ง่าย
ข้อ
๒๑ ในกรณีที่ใบอนุญาตสูญหาย ถูกทำลาย
หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ได้รับใบอนุญาตยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้ทราบถึงการสูญหาย
ถูกทำลาย หรือชำรุดตามแบบที่กำหนดไว้ท้ายข้อบัญญัตินี้
การขอรับใบแทนใบอนุญาตและการออกใบแทนใบอนุญาตให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
วิธีการ และเงื่อนไข ดังต่อไปนี้
(๑)
ในกรณีใบอนุญาตสูญหายให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำสำเนาบันทึกการแจ้งความต่อพนักงานเจ้าหน้าที่มาแสดงด้วย
(๒)
ในกรณีใบอนุญาตถูกทำลาย หรือชำรุดในสาระสำคัญ
ให้ผู้ยื่นคำขอรับใบแทนใบอนุญาตนำใบอนุญาตเดิมที่เหลืออยู่มาแสดงด้วย
ข้อ
๒๒ ในกรณีปรากฏว่าผู้รับใบอนุญาตไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจสั่งพักใช้ใบอนุญาตได้ภายในเวลาที่เห็นสมควรแต่ต้องไม่เกินสิบห้าวัน
ข้อ
๒๓ ให้เจ้าพนักงานท้องถิ่นมีอำนาจแต่งตั้งข้าราชการ
หรือพนักงานส่วนท้องถิ่นเพื่อให้ปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา ๔๔
วรรคหนึ่งแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ. ๒๕๓๕ ในเขตอำนาจขององค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
ในเรื่องใดหรือทุกเรื่องก็ได้
ข้อ
๒๔ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามข้อบัญญัตินี้ต้องระวางโทษตามที่กำหนดไว้ในบทกำหนดโทษแห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข
พ.ศ. ๒๕๓๕
ข้อ
๒๕ ให้นายกองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริงเป็นผู้รักษาการตามข้อบัญญัตินี้
และให้มีอำนาจออกระเบียบ ประกาศ
หรือคำสั่งเพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามข้อบัญญัตินี้
ประกาศ ณ วันที่ ๘
สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สมาน กรองมะเริง
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
[เอกสารแนบท้าย]
๑. บัญชีอัตราค่าธรรมเนียมท้ายข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนตำบลมะเริง
เรื่อง การควบคุมการประกอบกิจการตู้น้ำดื่มหยอดเหรียญ พ.ศ. ๒๕๕๘
๒. แบบคำขอรับใบอนุญาตประกอบกิจการ...............................................................
๓. แบบคำขอต่ออายุใบอนุญาตประกอบกิจการ........................................................
๔.
ใบอนุญาตประกอบกิจการ.......................................................
๕. รายการเสียค่าธรรมเนียมใบอนุญาต
(ดูข้อมูลจากภาพกฎหมาย)
ภวรรณตรี/จัดทำ
๑๖ พฤษภาคม
๒๕๖๐
พรวิภา/ตรวจ
๙ มิถุนายน
๒๕๖๐
[๑] ราชกิจจานุเบกษา
เล่ม ๑๓๔/ตอนพิเศษ ๑๒๘ ง/หน้า ๑๗๕/๙ พฤษภาคม ๒๕๖๐ | 54,151 |