text
stringlengths
0
256k
lang
stringclasses
12 values
Vidíš, vidíš, k takovému dochází to konci! Moh’ jsi spřežen v saně letět s rolničkami, zvonci, moh’ jsi pyšný v lehkém cvalu nosit slávu generálů nebo štváti s honci.
czech
Viel weniger daß Du darüber Das Stirnchen in Falten willst ziehn; Denn was ist schöner und lieber Als Früchte der Ehe sehn blühn.
german
Selinde sah vor wenig Tagen Den jungen Damon freundlich an: Wie konnt ich einen Blick vertragen, Der viel, sehr viel bedeuten kann! Ich wollte sie alsbald verlassen, Und schwur: ich wollte nimmermehr Sie wieder sehn, ja, sie gar hassen, – – Wenn es mir möglich wär.
german
Jedoch ein größrer Geist, als Milton zeiget sich. O Freund! es ist kein Scherz; nunmehr ermuntre Dich Ein deutsches Meisterstück, die Frucht von Bodmers Lehren, Die Zürch der Welt geschenkt, zu sehen und zu ehren. Meßias wird erzeugt! Nicht, den der Juden Schaar Schon seit so langer Zeit zu sehn begierig war; Nein, den ein ander Chor von unbeschnittnen Ohren, Sich in Gedanken längst zum Trost und Heil erkohren. Meßias wird erzeugt, ein episches Gedicht, Das aller Britten Stolz durch deutsche Kräfte bricht; Voltairen schamroth macht, den Fenelon verdunkelt, Weit mehr als St. Amant, und Ariosto funkelt; Den Tasso übertrifft; vor dem auch du, Marin, Wie Maro und Homer, noch mußt den Kürzern ziehn. Der Lehrer selbst erstaunt vor dem zu großen Schüler, Und bethet ihn fast an. Der heiße Wunsch so vieler, Ein deutsches Heldenwerk von solchem Schrot zu sehn, Dem Himmel sey gedankt! ist nicht umsonst geschehn. Hier stralt ein dunkler Glanz. Hier stützet man den Glauben Mit Fabeln neuer Art: wer will ihn uns nun rauben? Was kein Prophet gesehn und kein Evangelist, Was kein Apostel wußt, das lernst du hier, mein Christ! Der Schriftgelehrten Witz wird uns, mit tiefen Schlüssen, Dieß neue Bibelbuch hinfort erklären müssen.
german
Bez cíle dosud těkám šírým světem, zlo, muka, bídu za podíl jen mám – teď pokrývá se líc má smrti květem, a proč jsem žil – já nevím věru sám!
czech
لكلِّ فتى من الدنيا كمالُ فما نقصَ الورى إلا الفعالُ ومن لم يرشدوهُ في صباهُ تحكَمَ في شِيبتهِ الضَّلالُ فما قلب الصغيرِ سوى كتابٍ تسطرُ في صحائفهِ الخِلالُ ونفسُ المرء في جنبيهِ نصلٌ ولسنَ بغير حاملها النِصالُ فكم رجلٍ ترى فيهِ صبياً وكم من صبْيةٍ وهمُ رجالُ وإن هيَ لم تكنْ صُقلتْ طواها على صدإ فما يُجدي الصِّقالُ ومن لم يغذُهُ أبواهُ طفلاً هوى العلياءِ أسقمهُ الهزالُ
arabic
»Die ich aus luft'gen Klängen aufgerichtet, Vorbei ist dieses Hauses Herrlichkeit; Ich habe ausgelebt und ausgedichtet Mein Tagewerk und meine Erdenzeit.
german
谁道渊明不善饮 亦知太白爱题诗 浪醉浪吟成底事 不如高卧过当时
chinese
Virginal templo do el verbo divino vistió la forma de humanal librea, a quien anela todo amor benigno, a quien contempla commo a santa idea,
spanish
III
portuguese
Könyörülj rajtam, kegyes Istenem, Siess, jöjj segedelmemre, És juttasd nagy szégyenségre, Azkik halálra keresik lelkem. Szörnyen hátratérjenek, Kik káromon örölnek, És kik ínségemen Űznek nevetséget, Kiáltnak veh, veh, vét, Jutalmok dög legyen.
hungarian
Je zvonů hudba zvláště sladká, tklivá, očima hvězd se noc juž na zem dívá, jak nahých, světlých žen mlh plná niva a paseka je, u níž slavík zpívá.
czech
Hogy vidám orcával, szép háláadással én felmagasztaljalak, Ez széles világnak téged hadnagyomnak örömmel kiáltsalak, Vérrel festett szablyát ki adsz olyanoknak, kik zászlód alatt járnak.
hungarian
El Ebro en su corriente cristalina, célebre Alcino, tus discretas sales, pues, con tus agudezas, sus caudales, no envidiarán la fuente Cabalina
spanish
قَد أُمِّلَت أُمنِيَّةٌ مِنَ الأَمَل وَبَعضُ ما يُؤمَلُ يُودي في الزَلَل أَن يُفلِتوا مِنّا وَلَمّا تَجتَفَل جُلودُهُم أَغراضَ طَعنٍ كَالنَغَل حَتّى إِذا كانَ بِفُرقانِ النُصُل رَأوا قَداميسَ خَميسٍ ذِي سَبَل وَعارِضٍ أَرعَنَ مَوجٍ كَالجبِل تَأوي نَواحيهِ إِلى جَوزٍ مِتَل يُبري لَهُ مِن كُلِّ صَمدٍ وَجَرَل مَجرٌ يُباري مُسلَحِبّاً ذا زَجَل ضَرباً يُنَسّيهِم غَزالاتِ الحَجَل بِالمُحدَثاتِ البيضِ وَالبيضِ الأُوَل
arabic
"Knowledge or wealth to few are given; " But, mark how just the ways of heaven! "True joy to all is free: " Nor Wealth nor Knowledge grant the boon, "'Tis thine, O Virtue, thine alone, " It all belongs to thee,
english
Doch mein Herz ist deiner Güte, Wie dem Himmelslicht die Blüte, Sonnenstrahlenzugewandt.
german
Heil, goldener Morgen! Erschließ mir das Thor Des neuen Lebenstages! Noch nie begrüßt' ich dein Licht zuvor So freudigen Herzenschlages.
german
Ochsen spannt man nicht an Faden; denn er würde stracks zerrissen: So auch lest sich schwerlich binden, wer Gewalt hat, an Gewissen.
german
Zieh, Schimmel, zieh! Im Dreck bis an die Knie; Schieb dich fein in diesen Karren, Wir wollen an den Neckar fahren. Zieh, Schimmel, zieh!
german
Pensò Aquilante al primo comparire che il suo fratello il vil Martano fosse che l ingannaron l arme, et quel vestire candido piu che nevi anchor non mosse et con quel oh, che d allegrezza dire si suole, incominciò, ma poi cangiosse tosto di faccia, et di parlar, che appresso meglio vide et trovó che non era esso
italian
Am meisten sey er da auf Reiz und Schmuck beflissen, Befiehlt sein Unterricht zu thun und nicht zu wissen. Vergebens, daß er nur den trocknen Satz gebeut Und ewig wiederholt: Strebt nach Vollkommenheit. In Rechten ungelehrt, unwissend in Geschichten, Mag er vom Plato nur die Bürger unterrichten; Der Tugend Reiz vergeht, wenn uns sein ernster Geist Ein metaphysisch Bild von ihrer Schönheit weist.
german
Tu hai sentito pur che Scipione, sendo di senno vecchio e giovan d'anni, ' Anibal tolse ogni reputazione, di che tanta acquistata avea già a Canni. Furno i Romani ingrati alla ragione, onde seguiron poi sì lunghi affanni. Questo peccato par che 'l mondo adugge, e finalmente ogni regno distrugge;
italian
Was kommst Du zu verkünden mir, Du liebes Engelsbild? – »Mein Kind, vergib die Sünden all', Sei immer gut und mild!
german
candır kadehin bedeninde camlaşadonmuş sudan
turkish
Je tedy pravda to vskutku, že mi tam vypučel květ ze staré rmuti a smutků, zetlelé viny a běd?
czech
Como buena mujer de atavío sencillo y mundano, me colma de arranque y desvarío cuando me escondo tras su regazo, e imagino la locura de sus curvas encubiertas tras su verde manto. Ruboriza su semblante en candor y realidades, que viste de pureza y tonalidad si se rinde en aliento a su amante. Ofreciendo su cuerpo en espera de mimos y besos caídos que abracen su manto con crestas de oro y plata y brisas de otros tiempos. Que recubran su cuerpo colmen su amor y codicien al firmamento.
spanish
Wie oft saht ihr Ihn reisen, Mit furchterfüllter Brust. Ach! seufzten Volk und Weisen: Nie kehret unsre Lust! Nein Freunde, nein! und schiede Er mehrmal auch im Jahr, Daß Er euch gänzlich miede, Wird nie und nimmer wahr.
german
En el reloj del ayuntamiento dieron las ocho de la tarde. Justo en ese momento aparecieron Lorenzo y Venancio sorprendidos ante semejante espectáculo. ­¡Pero qué hacéis animales! ¡Qué os han hecho estos pobres chinos! —¿Qué nos han hecho?—respondió sorprendido su padre. ¿Y tú lo preguntas? ¿No ves que estaban preparados para saltar y mandarnos a todos a tomar por culo? —¿Pero cómo podéis ser tan gañanes?—gritó Venancio fuera de sus casillas. ¡No os dais cuenta que todo ha sido una broma! —¿Una broma?—bramó casi al unísono todo el pueblo. La gente comenzó a dejar a los japoneses tranquilos, acercándose los lugareños a Lorenzo y Venancio y friéndolos a preguntas. Los magullados nipones se miraban entre ellos como preguntándose si lo que debían hacer era salir por patas o quedarse a ver qué es lo que pasaba. Al final triunfó la opción de ver que pasaba. —¿Cómo que una broma? ¡Si os lo han dicho en la radio del ayuntamiento! ¡Si incluso han mandado una avanzadilla de los suyos para atacarnos! —Veréis, es que Venancio y yo estábamos aburridos una tarde y se nos ocurrió... —Gastar una broma a la gente y echarnos unas risas durante unas horas—continuó Venancio. Nunca imaginamos que la gente sería tan bestia de creérselo de verdad, y cuando vimos que pasaban los días y la bola aumentaba pues nos liamos a inventarnos noticias para reírnos un poco más de los del pueblo. Nunca pensamos que esto acabaría así. —¡Esto no puede ser verdad! De mi hijo no puede salir una broma de tan mal gusto. ¡Dime que no, Lorenzo! ¡Dime que no! —Lo siento papá, no esperábamos que la cosa se nos fuera tanto de las manos... —Hijo, Dios mío, hijo... ¡Hijoputa! —¡Leocadio, que yo soy su madre!—contestó airada la primera dama. —¡Si es que me avergüenzo de mi hijo! Tú no ves un duro mío en la vida. —¿Y ahora qué hacemos con los chinos?—preguntó dubitativo don Marcelino. Porque explicárselo va a ser complicado... Apenas terminó de decir estas palabras cuando escucharon encenderse el motor del autobús. Parece ser que los japoneses al final se decantaron por la opción de salir a toda pastilla cuando vieron que los lugareños se enzarzaban en una extraña discusión de la que seguramente pensaron que no saldrían muy bien parados. Leocadio y don Marcelino se dirigieron hacia ellos para exponerles las disculpas de todo el pueblo, aunque lo único que pudieron comprender de aquella tribu de desdentados, arañados y amoratados orientales fue algo así como que ya se las pagarían, haciendo explícitos gestos con los puños cerrados y apretando los pocos dientes que quedaban en sus bocas a través de los cristales un autobús que se alejaba a toda velocidad. —Bueno, bueno—dijeron simultáneamente Toño, Cefe y Marga. Osea que por la gracia de estos niñatos nos hemos pasado una semana sin pegar ojo. Esto no puede quedar así. —Opino como ellos—exclamó don Marcelino. —Venga hombre, que no ha sido para tanto—comentaron a la vez los protagonistas de la historia. —¿Que no? Díselo a los pobres chinos—el alcalde también metió cizaña. —Yo, Toño, voto por hostiarlos. —Y yo. —Y yo. —Y yo. El clamor popular solicitaba un castigo físico para calmar sus ánimos. Y el alcalde, que prefería tener al pueblo a favor que en contra, dictó su particular jurisprudencia. —Sea la voluntad del pueblo. —¡Pero cariño, que van a inflar a nuestro Lorencillo!—gritó suplicante la preocupada madre. —El alcalde ha hablado—sentenció el primer edil mientras enfilaba sus pasos hacia el ayuntamiento. La paliza que recibieron los dos muchachos tardó mucho tiempo en olvidarse en Villanueva del Gapo. Sobre todo a ellos. Dicen que el eco de los golpes propinados se estuvo escuchando durante tres días consecutivos en las montañas de la zona. En fin, así acabó la original broma de los dos aburridos jóvenes. Al día siguiente todo volvió a la normalidad y se volvieron a llevar bien todos los habitantes del pueblo. Bueno, no todos, porque había alguno que todavía no era capaz de bajar al pueblo y seguía escondido en el monte liado en sus cosas. —¡Chivi! ¡Esa Chivi bonita...... * El título del relato viene de una mítica canción con el mismo nombre de Los Nikis, legendario grupo de los años ochenta que seguramente inspiró esta descabellada hipótesis El apogeo de la batalla llegó cuando tan sólo quedaba un minuto para que dieran las ocho de la tarde. Los estridentes banzais escupidos por los pequeños visitantes rápidamente eran contestados con sonoros ¡Agapo, y cierra España!, ¡Mierda al flan chino! o ¡Garrote, garrote al hijoputa que bote! Incluso don Marcelino se internó varias veces hasta el centro del feroz combate, quedando una de las veces rodeado de enemigos que huyeron como alma que lleva el diablo cuando cual veterano del Tercio gritó ¡A mí, gapenses!, llegando al instante cuarenta aguerridos paisanos dispuestos a defender a su sacerdote con uñas y dientes. De entre toda aquella violencia desatada quizá lo más destacado fueron dos hechos curiosos. Uno de ellos sería la bizarra manera de combatir de un japonés que resultó ser el más peligroso de la panda. El mozuelo —uno de los chicos que se puso a dar vivas a Zamora—, se vino arriba cuando empezaron a caer gapenses tras recibir el impacto en sus cabezas de hermosas peladillas —compradas seis días antes— lanzadas a modo de surikenes. Como hombre de recursos que era, hacía girar la cámara de fotos y su funda correspondiente a una velocidad vertiginosa, lanzándola segundos más tarde contra sus enemigos con singular puntería. Donde ponía el ojo ponía la cámara. Cierto es también que tras el segundo lanzamiento la pobre máquina estaba ya más abollada que la vespa de Steve Wonder, pero bueno, la situación requería el sacrificio. La lástima fue que al pobre rapaz se le fue la olla y cargó contra la barriga de Toño en un ataque suicida mientras gritaba a su vez ¡kamikazeeeeee! Toño ni se enteró del impacto, mientras que el alocado muchacho cayó peloto sin decir ni pío. El otro hecho curioso fue el indulto con el que Cefe obsequió a una pobre japonesa que creyó tener los días contados. Resultó que el bueno de Cefe agarró por el pescuezo a la inocente fémina, aprentando sin cuartel hasta que su cara pasó del amarillo al rojo en apenas cinco segundos. La pobre chica buscó en los ojos de aquél ser que la estaba estrangulando, enfundado en una extraña camiseta con el dibujo de una boina superpuesta sobre dos garrotes cruzados y en la que aparecía escrita en mayúsculas la leyenda RUSTIC POWER, algún destello de humanidad. Y parece ser que lo encontró, pues Cefe la soltó, emocionado seguramente ante la especie de saeta semanasantera que se marcó la japonesa con el poco aire que le dejaba el hijoputa.
spanish
Il primo che dovea mia scorta e guida essere in questa tenebrosa valle, secondo la poetica del Vida, m'ha rifiutato e voltomi le spalle; costui, che par d'ogni cosa si rida, più scaltrito ed astuto è d'Aniballe: con questo suo sagace strattagemma ha mostro ch'io starei bene in maremma.
italian
Nicht nur erhört er's, wenn der Schmerz, Wenn Noth in Euch begegnet Dem Retter, wenn ein leidend Herz, Getröstet, still Euch segnet, Und wenn die Bettler dankesvoll Zurufen Euch: Der Himmel soll Euch's Tausend Mal vergelten!
german
V klid jehličí zde šumí buky, duby, jež sem tam stíní stezky kamenité i poutníky; ó nevrz do záhuby jich, božstvo věčné, v lesích, vodách skryté! ti na růžencích šepcí prosby dlouhé a pokorně se modlí potichu, jim nezbývá než temné zdání pouhé z dob purpurových českých kalichů –
czech
Eine Mütze, gewaltig und groß, über mehrere Häupter Zerrst du, und zeigst dann, sie gehn unter denselbigen Hut.
german
"Visto Fulano de Tal, nascido nesta cidade do reino, em tempo desconhecid Nascido sem explicação ou sentido, como o arremesso de um disc Nascido como quem diz uma palavra e pronto: ei-lo lançado no andamento do mund Nascido como se planta um figo ou ameixa e se planta um grito na gargant Nascido e agora, viajor por profissão, inquilino das coisas, armazena culpas e velos de l E eu, julgador, sentencio, considerando o réu e o estar aqui, opresso, dividido na noite que se dividiu, como mulher no cio, resolvo condená-lo a viver em danação, além do fojo de seus pais, com avarias e receios, entre iguai Depois, suspendo-lhe a pena, para que pereça como vei"
portuguese
Du große Denkernation, O trockne die Augen, die feuchten; Dir bleibt die höhere Mission, Die Bühne zu – erleuchten.
german
Bendígate el mundo Oh madre de amor, Virtud de virtudes, ¡Celeste misión! ¡Bendígate, hermana Del Hijo de Dios! Bendígate el mundo
spanish
O nebe, vydej rosy – rosy chladící, nechť duše má se k novým činům vzmuží, nechť nadšení mi opět vzplane na líci, nechť z trnů v nitru mém mi zkvete pole růží! –
czech
Ki vagy, miért vagy, hol lakol? és kinek Számára mozgasz? s végre mivé leszel? Míg ezt ki nem vizsgálod, addig Por vagy, az is leszel.” E szavára,
hungarian
french
Ó příliš v lásce hrad ten mám, své sídlo staleté, ó rcete, kam my půjdem as, až motyky a rýčů ráz již neodvratně v brzký čas nám hnízda rozmete?
czech
Die Freude, des Lyäus Kind, Entflieht unruhigen Pallästen, Und schwärmt zur Hütte hin, wo unbeschwert von Gästen Vertraute Freunde freyer sind.
german
Řeč o jarech odkvetlé lyriky, o klamu, bědách, lásce, též o nových proudech ethiky, o ženské o otázce – –
czech
Vše před ním do prachu vrhá tvář, vše marně o milost prosí – bez citu, s posupným úsměchem on hlavy kosí a kosí...
czech
Si de Silvio me cansa el rendimiento, a Fabio canso, con estar rendida, si de este busco el agradecimiento.
spanish
Kmit záhadných těch duchovitých blesků – co zapírá svou němotou? Proč stírá náhlou temnotou, co letmo vžehly v nekonečna desku?
czech
Wenn du, Natur, eine Gestalt bilden willst, Vor den Augen der Welt, wie viel du vermagst, darzutun, Ja, dann trage der Liebling Deiner unendlichen Milde Spur.
german
Betagter Renegat der lächelnden Dione! Du lehrst, daß Lieben Tändeln sei, Blickst von des Alters Winterwolkenthrone Und schmälest auf den goldnen Mai.
german
كان اسمها جاني لقيتها – أذكر – في باريس من سنين أذكر في مغارة (التابو) وهي فرنسي في عينيها تبكي سماء باريس الرماديه وهي وجوديه تعرفها من خفها الجميل من هسهسات الحلق الطويل كأنه غرغرة الضوء بفسقي تعرفها من قصة الشعر الغلامي من خصلةٍ في الليل مزروعةٍ وخصلةٍ لله مرميه *** كان اسمها جانين بنطالها سحبة كبرياء خيمة حسنٍ تحتها يختبيء المساء وتولد النجوم وخفها المقطع الصغير سفينةٌ مجهولة المصير تقول للجاز: ابتدي أريد أن أطي مع العصافير الشتائي إلى مسافاتٍ خرافيه أريد أن أصير أغنيةً أو جرح أغنيه تمضي بلا اتجاه تحت المصابيح المسائيه في حارةٍ ضيقةٍ ، في ليل باريس الرماديه *** كان اسمها جاني وهي وجوديه تعيش في التابو وللتابو وليلها جازٌ وسردا صندلها المنسوج من رعود يزيد من إغرائها وكيسها الراقص من ورائه صديقها في رحلة الوجود تقول لللحن : انهمر أريد أن أرود جزائراً في الأرض منسيه جزائراً مرسومةً بأدمع الورود ليس لها سورٌ ولا بابٌ ولا حدود *** كانت وجوديه لأنها إنسانةٌ حي تريد أن تختار ما تراه تريد أن تمزق الحيا من حبها الحيا *** كانت فرنسيه في عينها تبكي سماء باريس الرمادية كان اسمها جاني
arabic
Er wird auch uns zu seiner Zeit Heimholen aus der Sterblicheit Zu seinen HimmelsSchaaren, Er laß uns nur Die Glaubens-Spur In ienes Leben fahren.
german
Wer kann fassen und begreifen, Was für Wunder deine Gluht, Durch der Früchte nützlichs Reifen, In dem Sommer, an uns thut? Du schaff'st auf besond're Weise Allen Creaturen Speise; Es verzuckert deine Kraft Aller Pflantzen herben Saft.
german
Srdcová dáma vypadla právě z partie karbaníků. V klapotu psacích strojů rozbíjejí si hlavy v boji o moc.
czech
A ty její vlasy, které bráti chtěly barvu zlatu, na ramena padaly jí, spjaty pouze jednou stuhou.
czech
No! I am not Prince Hamlet, nor was meant to be;
portuguese
窗外西风竹数竿 秋声终夜趣归鞍 吾庐此去八百里 归到家时天未寒
chinese
Auf! Fort! Hinaus! Ins Weite! Lebe, diene, dulde! Noch ist dein Tiefstes stumm – brich Furchen in den Fels mit härtrer Schmerzen Stahl! Dem Ungeprüften schweigt der Gott! Wie Blut und Schicksal dunkel dich verschulde, Dich glüht dein Irrtum rein, und erst den Schmerzgekrönten grüßt der heilige Gral.
german
Die größte Ungelegenheit Der Nachfolg unsers Lammes, Die angeborne Herrlichkeit, Des weltlich hohen Stammes, Die noch so manches Herz verstokt, Die hatte mich auch angelokt.
german
Maria erschien mir wie eine Braut, Die Liebe auf den Sternen sucht, Doch ihres Blutes Wärme mißtraut.
german
Ich geh täglich meine mühsamen Schritte, Doch – zu wirbelndem Fluge Im Zeit-Zuge Reißt mich des Weltrades Kraftmitte Vorwärts!
german
Ins Land, wo Biedermuth noch haust, Und wo der Rache Schwert Dem Freiheitshasser blank und heiß In stolzen Schädel fährt.
german
Ich trage meine Palmen Dieweil ich obgesiegt, Und lobe den mit Psalmen Der mir hat vor gekriegt, Als er nach schwerem Leyden Auch mit dem Tode rangk, Und, must' er gleich verscheiden, Der Höllen Reich bezwangk.
german
Co jim mohla milejšího vnuknouti neb říci, než že bude s nimi všude duše její žehnající!
czech
لِمَن السوابقُ والجيادُ الضُمَّرُ تخدي ويزجرها الغرام فتعثَرُ حفَّت بها أُمَمُ الرِّجال كأَنّها زمرٌ تساق إلى الجنان وتحشر يَتَشرَّفون بحمل ثَوبِ نبيِّهم فوق الرؤوس هو الطراز الأخضر وحلاوة الإِيمان حشو قلوبهم ولسانهم عن ذكره لا يفتر يبكون من فرحٍ به بمدامعٍ كالدّرّ فوقَ خدودهم تتحدر كلٌّ له ممَّا اعتراه صبابة كبدٌ تذوب ومهجة تتسعر مترجّلين كأنّما مالت بهم راحٌ يسكِّر ذكرها أو تسكر وترى السَّكينة والوقار عليهم والخيل من تيه بها تتبختر حَمَلَت ثياب نبيِّنا وسعت به سعياً على أيدي الليالي يشكر وتفاخروا في لَثْمها وتبركوا حقًّا لمثلهم بها أن يفخروا أمُّوا بها النّعمان حتَّى شاهدوا إشراقَ نور ضريحه فاستبشروا حيث الهدى حيث المكارم والتقى حيث الفضائل منه عنه تنشرُ أرضٌ مقدَّسةٌ وترب طاهر ومشاهد فيها الذنوب تكفر وبكوا سروراً في معاهد أُنسِهِ غشَّى عيونهم السنا فاستعبروا لاحتْ لهم هذي القباب فهلَّلوا وبدا لهم هذا المقام فكبَّروا هذا إمامُ المسلمين ومذهب ال حقَّ المبين وسرّه والمظهر هذا مداد العلم هذا بابُه إنَّ العلوم بصدره تتفجَّر هذا صباح الحقّ هذا شمسه قد راقَ منظره ورق المخبر هذا الذي في كلِّ حالٍ لم يزل عَلَماً على الأَعلام لا يتنكر هذا الذي أوفى الفضائل كلَّها فازَ المُقِرُّ بها وخابَ المنكِرُ هذا المنى هذا الغنى هذا التقى هذا الهُدى هذا العُلى والمفخر هذا الإِمامُ الأعظم الفرد الذي آثاره تبقى وتفنى الأَعصر إنْ تنكر الأَرفاض فضل إمامِنا عَرَفوا الحقيقة والصواب فأنكروا لُعِن الرَّوافض إنَّما أخبارهم كذِبٌ على آل النبي تُزَوّر السَّادة الغرّ الميامين الأُلى قد نزّهوا ممَّا سمته وطُهروا كذبت عليهم شيعة مخذولة قالوا كما قالَ اليهود وكفَّروا وكذا الهشامان اللَّذان تزندقا فقضى بكفرهما الإِمام وجعفر ساؤوا رسول الله في أصحابه وبقولهم بالإِفك وهو يكفر لعنوا بما قالوا وغُلَّت منهم ال أيدي وذلّوا بعدها واستحقروا هتكوا الحسين بكلِّ عامٍ مرَّةً وتمثَّلوا بعداوةٍ وتصوَّروا وَيلاهُ من تلك الفضيحة إنَّها تُطوى وفي أيدي الروافض تُنْشَرُ كتموا نِفاقاً دينَهم ومخافةً فلو اسْتُطِيعَ ظهوره لاستظهروا أو كانَ ينفذ أمره لتأثَّروا أو كانَ يَسمع قولهم لتحيَّروا لا خير في دين ينافون الورى عنه من الإِسلام أو يتستَّروا ليس التقى هذي التقيّة إنَّما هذا النّفاق وما هواه المنكر هم حرَّفوا كَلِمَ النَّبيّ وخالفوا هم بدَّلوا الأَحكام فيه وغيَّروا لو لم يكن سَبُّ الصَّحابة دينَهم لتهوَّدوا في دينهم وتنصَّروا سبُّوا أئمَّتنا وأنجمَ ديننا من نرتجي يوم المعاد ونذخر قد جاهدوا في الله حقّ جهاده وتطاولوا لكنَّهم ما قصَّروا فتحوا البلاد ودوَّخوها عنوة جمع الضلال بفتحها يتكسر إنَّ الجهاد على الروافض لازمٌ ويثاب فاعله عليه ويؤجر من لم يعادِهمُ فذاك مذبذبُ أو لم يكفرهم فذاك مكفَّر يا قدوة الإِسلام يا عَلَم الهُدى إنَّ الهُدى من نور علمك يظهر ولقد ورثت عن النَّبيِّ علومه فجرت لديك فإنَّما هي أبحر جئناكَ في ثوب النَّبي محمَّدٍ فيه الفخار وفيه ما نتخيَّر ومنوّرٍ بضريح أفضل مرسلٍ يا حبَّذا ذاك الضريح الأَنور ومعفّرٍ بترابِ أشرفِ حضرةٍ فالمسك بعض أريجه والعنبر هو رحمةٌ للعالمين ورأفةٌ وهو البشير لخلقه والمنذر متوسِّلين بسترِ قبرِ محمَّدٍ ستر به قبر الرَّسول مسَتَّر يا ربَّنا بمحمَّدٍ وبآلِهِ مَن منهم أثر الهداية يؤثر وبصحبة النَّاصرين لدينه من أوضحوا سبل الهُدى إذ أظهروا يا ربّ بالعلماء أعلام الهُدى العاملين بما تقول وتأمر نحنُ العبيد كما علمت بحالنا والعَبْدُ يا ربّ العباد مقصّر كل يرجّي فضل رحمة ربِّه ويخاف إيعاد الذنوب ويحذر متذلِّلين مقصّرين لذنبهم يا من يذلّ لعزِّهِ المستكبر فاسبل علينا ثوب حلمك مالنا إلاَّ بحلمك يا كريمُ تَسَتُّرُ واغفر بعفوك يا غفور ذنوبنا إنَّ الذنوب بجنب عفوك تغفر وانصر إمام المسلمين وجيشه نعم الإِمام لما به نستنصر يا ربّ سامحْنا على هفواتنا فذنوبنا ممَّا علمنا أكبر هذا عليٍّ قد أتى متوسِّلاً يرجو الثواب إذا الخلايق تحشر فأجبه بالغفران واخذل ضدَّه يا من يفوز بعفوه المستنصر واعلِ على رغم الأعادي قَدْرَهُ وانصره إنَّك سيِّدي مَن تنصرُ دمِّر به أهل الضلال جميعها ليفرّقوا في سيفه ويُدمَّروا أيِّد به الدِّين القويم فإنَّه ذو غيرة بالدِّين لا يتغيَّرُ لا يتَّقي في الله لومة لائمٍ خصم الأَعادي والعدوُّ الأكبرُ
arabic
Heut, Mißgünst'ge, vernehmt's, bestieg ich den wolkigen Eryx. Aber fragt ihr warum? geb' ich die Antwort euch gern. Schön zwar ist's vom felsigen Haupt, dem taubenbewohnten, Nieder zu blicken auf Thal, Ufer und Insel und Meer. Jene Klippen, von Wellen umschäumt, bezaubert die Sage; Denn der wilde Cyklop warf sie hinaus in das Meer. Seinem Vater feierte hier Aeneas das Kampfspiel, Wo der rauschenden See Trepanons Sichel entsteigt. Dort um die Inseln schlug der Römer blutige Seeschlacht Und zu Frieden und Bund bot der Karthager die Hand. Ueber die Ebene blick' ich hinweg, die rebenbegrünte, Lilybaeon erglänzt sonnig am äußersten Strand, Dem mit Aeolus Gunst das Schiff am Abend entwandert, Um mit dem Frühroth schon glücklich in Tunis zu sein. Schön zu schauen ist das; doch wißt, den ermüdenden Bergpfad Stieg der Wandrer darum nicht, der verhaßte, hinan. Eine Wallfahrt gebot ihm das Herz; zum Tempel der Venus Trieb ihn die Andacht, es trieb ernstlicher Dank ihn empor. Fromm ist jeder nach eigener Art, mir vergönnet die meine, Nur dem eigenen Drang bin ich ja immer gefolgt. Heuchelt, wie's euch bedünkt; ich bekenne fröhlich, der Göttin Hab' ich Jugend und Kraft gerne zu Dienste geweiht. Nicht mit Asche bestreut' ich mein Haupt, doch kränzt' ich's mit Rosen, Wenn ein Mädchen mich oft feurigen Armes umschlang. Drum erhöre mein brünstig Gebet, o Himmlische, wende Deine Gunst von dem Schwarm, der dich verläugnet, hinweg. Dir zu opfern gebietet Natur allmächtigen Dranges, Und zu läugnen versucht's Frömmler und Heuchler umsonst. Nimm mein Opfer und gieb mir ins Leben Schönheit in Fülle, Gieb der Grazie Huld, aber die edelste, mir!
german
Zpozdilec sebe a činy své chválí, mní-li, že Boha a bližního šálí? Ubožák za to má, ten že mu věří, s pravdou kdo rozumně jeho řeč měří.
czech
Cítil jsem, že duší světa není věčná války vřava, nýbrž mír a pokoj, ticho, z těch že pravý život vstává, závratnou až hloubkou klesá, jako v moře kámen, hlava.
czech
So sang Alpin; und als er ausgesungen, Und weit umher noch Welle, Luft und Grün Im glatten See und in den Dämmerungen Des stillen Hains entzückt zu lauschen schien, Beginnt der Ton, noch eh' er ganz verklungen, Zum sichtbar holden Leben aufzublühn. Nicht weiß man mehr, ob noch das leise Schallen Der Klänge bebt, ob zarter Düfte Wallen.
german
Jertek közelembe, Jó régi barátok, Nem néz a gyanúnak. Kancsal szeme rátok, Elvertem az ördög Ez atyjafiát... Mily édes az élet, Mily szép a világ!
hungarian
portuguese
Ihr Hoffen, Wandel, Thun und Tichten Geht mißlich, ihr Verstand ist blind, Doch pflegt ihr Stamm und Kindeskind Nach ihrer Weise sich zu richten Mit stetem Pflichten.
german
葱梅韭芥本同家 自入离骚竟入邪 一日露牙救桓景 千秋添得伴黄花
chinese
Du hast, Jehova, mich erwekkt, Und deine Hände mir gerekkt! Du wirst, Jehova, mich bewahren, Und mich in friden lassen fahren.
german
»Als Alexander, der Griechenheld, Mit seinem kleinen Haufen Erobert hatte die ganze Welt, Da gab er sich ans Saufen.
german
Und als ringend ich erkannt Wer ich sei und wer gewesen, Ich den Mutterpfennig fand, Kreuz! du kannst allein erlösen!
german
Doch sagt ein glüh Erröten dir, Du gönntest lieber einer andern Als deiner Schwelle gleiche Zier – Brich auf, und mögest eilends wandern! Wir sind ein friedlich still Geschlecht Mit lichtem Blick und blonden Haaren, Doch unsres Herdes heilig Recht Das wissen kräftig wir zu wahren.
german
Ach! Gesellen, gebt euch drein, Alles muß auf Erden Nach dem Sturm der Lust und Kraft Zahm und stille werden.
german
Hier scheint ein grosser Platz von Gold ein güld'nes Meer, So dorten glatt, und hier voll kleiner güld'nen Wellen, In blauen Ufern, vorzustellen. Man siehet öfters, mit Vergnügen, In diesem Luft-Meer eben so, Als wie im Archipelago, Viel' Inseln, die zerstreuet, liegen. Da siehet man bald halb- bald gantze Spuren Von wunderlich geformten Creaturen, So manchen grossen Wall-Fisch schwimmen, Bald manchen feurigen ergrimmten Drachen glimmen. Hier scheinet manch Gewölck, als wenns ein wilder Bär, Dort eins, als wenn ein Pferd in vollen Sprüngen wär.
german
Die Luft erquickt dich spät und früh Von außen und von innen. Die Vöglein und das Federvieh Ergötzen deine Sinnen. Dank ihm jetzt und zu allen Zeiten Dafür mit tausend Innigkeiten.
german
Bis, von Verleumdung angefacht, Mich Eifersucht entbrannte, Und seelennagender Verdacht Aus deinem Arm mich bannte.
german
Řeka roste v moře – svatyni tvou vírem pohřbit zaměří – Aj! v té strašné chvíli ve hráz pevnou „boží posel“ udeří!
czech
Es rauscht der Bach zu meinen Füßen Mir Ruhe! Ruhe! leis' in's Ohr; Die blauen Berge freundlich grüßen, Die Bäume flüstern süßen Chor.
german
Hogy a köd mélyén ember és ember egymás kezét, egymás szívét keresi, mint eltévelyedett gyerekek az élet vad vásárjában és óh, csoda: egymást nem értők, együtt mennek tovább, bokrok s bozótok, farkasok és kígyók szigorú telében... egymást meglelik...
hungarian
亲在平阳忆久归 洪河雨涨出关迟 独过旧寺人稀识 一一杉松老别时
chinese
Die Vöglein fliegen So lustig voran, Sie suchen den Frühling Und treffen ihn an.
german
Hochhoffend sei auf Gottesgnaden, Mit was dich Gott auch wil beladen, Mit was dich Gott auch niderdrükk, Beschwer, belaste, verunglükk. Las nicht in dich den kleinsten zweifel: Sein Vater ist dein Feind, der Teufel, Der dadurch dich von Gott abführt, Von Gott, der ihn und dich regirt. Gott ist nur gutt, di Quell des guttes. Gott wil dir gutt: sei gutten muttes.
german
Ejhle! tu v síň vrazí Čeněk Z Vartenberka s obnaženým Mečem jako bez sebe. Stud a vztek se potýkají V jeho tváři. „„Proklat budiž Osud, jenž mě stíhá!““ zvolá. „„Způrci vítězí. Jsem vázán Rozkazem císaře pána, Abych o jistotu Vaši, Královno! se postaral Co nejbedlívěji. Pročež, Ač bych raděj pochoval se V rumě toho hradu, prosím, Byste branou severní Ráčila mnou dát se vyvést Na svobodu, co pan Oldřich Z Rožmberka uchrání nám Ústup.““ „Tak daleko tedy
czech
E chiar si vede, com' in mezzo Amore stassi a' begli occhi, ed ivi accende il fuoco, e l'arco scocca, e le quadrella affina.
italian
酒市渔村傍太湖 卧虹横跨接东吴 风云惊趁鱼龙夜 月色天光半有无
chinese
Kidőlt, száraz törzsök a mult; A jövőnek vagy te magva, Szunnyadó mag, eltemetve, Tespedésben megrohadva: De a csíra még erőben: Mért ki nem hajt lombja zölden?
hungarian
Vorüber deiner Leiche Flieht heut der zornesbleiche Poet den See entlang; Verschwunden sind die Spuren, Wo heitre Dichter fuhren, Und anders tönt des Flüchtlings Sang!
german
Můj lid je sveden od lhářů a padá ďáblům v objetí – já sedím u svých oltářů a lkám jak vdova bez dětí.
czech
di questa vita; ed a lui succedendo Luìs, il qual regnò tre anni, ed ebbe, della reina Biancia discendendo,
italian
Den vzešel v jitru nachovém. Tu Edvard s drahým domovem, S tím krajem, s těmi lesy, luhy Se loučil dnes ach! naposled! On vzpomínal si na své druhy, Na jejich zpěv a přímý hled, Na honby divé, převeselé, A na rozkoše milých dob, Jež uprchly beze všech stop, Jak zlaté sny juž zapomnělé. A když tam slzným zrakem pílí Vod tichých přes stříbrné pěny, A palác ten mramorobílý Pak shledne v vlnách odrážený: Tu z ňader bolných litý kvil V zoufalém zvuku vyronil. Tu zrak mu divým ohněm plál; Sám shroužen v dumách mlček stál, Tak mlček, jak hrob zapomněný, Když na něm hoří ohně pal Soucitnou rukou rozsvícený. 6) Pak zíral zas v dál sivomživou A v květné doly s hory vrátké: Viděl svou mladosť přeprchlivou A její slasti a sny sladké; Viděl se hocha v prvním mládí, Jak na zdar rodu růste čilý, Jak jinoch vojné hry provádí, Až v opravdu se proměnily. Pak viděl otce klesnouť v boji, Jak drahou matku nesou k hrobu; Pak vlasť v planoucím nepokoji A zbraní stísněnou v tu dobu; A vítěze pak zhrdlé týmě, Jenž tíží plesem těžké břímě: Tu puknouť jeho srdce chtělo, By puklé ještě bolem vřelo.
czech
عذرتُ في حُبّ أَسماء العَذولَ فَما أَصابَهُ كادَ أَن يقضي بِهِ كَمدا سَواد شامتها أَعمى نَواظرهُ وَحمرة الخَدّ قَد أَمسَت لَهُ رَمدا
arabic
E parlandoli allor dice: “Io ti giuro pel santo lume di questi occhi belli, del mio stral forza e del mio regno onore,
italian
急景自忙人自闲 小窗趺坐对南山 雪花到地无寻处 都在诗翁两鬓间
chinese
Er ist so schön! – sein lichtes Haar Das möcht' ich mit keinem vertauschen, Wie seidene Fäden so weich und klar, Wenn zarte Löckchen sich bauschen; Oft streichl' ich es, dann lacht er traun, Nennt mich »seine alberne Barbe«; Es ist nicht schwarz, nicht blond, nicht braun, Nun ratet, wie nennt sich die Farbe?
german
Februári estén, Mikor tavaszt lesvén Háborog a vén Duna: Kicsi, meleg ágyban Álom borul lágyan Minden jó, kis fiura.
hungarian
Ctná promiňte Smrti, ač v závrati u Vašem jdeme vleku, nám nesnadno na Vás se dívati zrakoma dávnověku.
czech
Or con empito uscendo, La parola accompagni; Or la voce rompendo Per la via de la gola, egro ti lagni; Or tremante vacilli, or muto un poco, Esci in aura disciolto, ardente e roco.
italian
Jött az estve holdvilága. Mély álomba szenderűltek Ősz királlyal barna lányok. És az esti holdvilágnál Pásztorifju, furulyája Lágy szavában szólt epedve, Zöld bereknek félhomályán. Szőke lányka andalogva Hallgatott a halk zenére, S mintha híve ajka szólna Furulyája lágy szavában: Hűn megérté lelke a szót.
hungarian