text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Knap hoe Harari zo'n rijkdom aan wetenschappelijke en theoretische inzichten op een heldere en amusante manier weet samen te vatten. Hier en daar is het wat subjectief en provocerend, maar dat is ook nodig om het voor een breed publiek toegankelijk te houden. | 1pos
|
Elizabeth Black heeft altijd al bij de politie gewild en na hard werken is het haar gelukt. In het recente verleden is ze betrokken geraakt bij een explosieve zaak die haar tot op de dag van vandaag achtervolgt. Omdat Elizabeth alleen maar leeft om te werken heeft ze weinig vrienden en geen hobby’s. Ze is een held wanneer ze een jong meisje uit de handen van ontvoerders weet te redden. Maar al snel rijzen de vragen…..
Dertien jaar gevangenschap hebben van Adrian een gebroken man gemaakt. Zonder de steun van Eli, zijn celgenoot, had hij het nooit gered. De ooit zo sterke en gedreven politieagent heeft de schijn tegen, maar dat is maar een van zijn minste zorgen. Hij heeft gezeten voor de moord op Julia, moeder van Gideon. Deze veertienjarige knul wordt verteerd door verdriet en teleurstelling. Hij ziet maar één uitweg in deze situatie. Als niemand het heft in handen neemt dan doet hij dat wel.
Elizabeth kan het niet helpen dat ze zich geroepen voelt om de zwakkeren te verdedigen, voor ze te zorgen. Zo gelooft ze al jaren dat haar oud-collega Adrian ten onrechte in de gevangenis zit. Maar waar trek je die grens en vooral wanneer? Wanneer Adrian ineens vervroegd wordt vrijgelaten heeft ze dan ook zo haar vraagtekens. Maar echt tijd om hierover na te denken krijgt ze niet. De 18-jarige Channing was twee dagen van de aardbodem verdwenen. Elizabeth heeft deze zaak tot een goed einde kunnen brengen dankzij haar volhardende drang om het meisje te redden. De twee houden contact en ontwikkelen een heel aparte relatie. Wanneer de staatspolitie vragen begint te stellen over wat er is gebeurd blijkt er meer te zijn dan tot nu werd verteld.
Op een heel bijzondere plek wordt het stoffelijk overschot gevonden van een jonge vrouw. En meteen zijn alle ogen gericht op Adrian én Elizabeth. De plek des onheils heeft een persoonlijke betekenis voor Elizabeth maar wil dat zeggen dat ze er dan ook bij betrokken is? De pers is genadeloos. Dit medium heeft veel invloed op het verloop van de zaak en het is van essentieel belang dat dat juist niet gebeurt. Niet alleen de pers kent geen genade……Adrian heeft meerdere factoren die het leven haast onmogelijk maken. En met hem ook dat van Elizabeth, want loslaten staat niet in haar woordenboek. Ze trekt alles op haar schouders, met alle gevolgen van dien. En dan is daar het volgende slachtoffer……wat nu?
De emoties lopen hoog op. Wie vertelt er de waarheid en is het in elkaar gestelde vertrouwen wel terecht? De personages zijn stuk voor stuk innemend. Van positief tot negatief. Wie er uitspringt is de bejaarde advocaat ‘Cry baby’, hij is hartveroverend en oprecht en die wisselwerking heeft hij ook op de andere personages. De gevangenisdirecteur en zijn personeel roepen argwaan en woede op maar of dat terecht is blijkt later. De auteur weet heel subtiel diverse emoties bij je op te roepen tijdens het lezen. En dat is niet alleen knap maar het trekt je ook meteen het verhaal in.
Hoe ver ga je om iemand te beschermen? In hoeverre zet je je eigen belang aan de kant? Er is sprake van schijnveiligheid en veel duistere geheimen. Wat is er voorgevallen dat nu de boel zó op scherp zet? En wat is de rol van de kerk hierin?
De rol van de media, corruptie en de drang naar macht. Deze zijn niet te onderschatten en in alle lagen doorgedrongen. Niemand lijkt oprecht of juist weer té. Elizabeth en Adrian weten daar alles van door hun (voormalig) werk. Maar ook Gideon en Channing maken er nu op een onaangename wijze kennis mee. Het onderzoeksteam ondervindt last van dit medium tijdens zijn werk. Er zijn geen grenzen. En dat wordt mooi en vooral sterk neergezet. Vooral Elizabeth moet het ontgelden. Het sterke karakter van Elizabeth is meteen haar grootste valkuil. Waarom doet zij wat ze doet? Wat is de reden van haar gedrag? Ze is een trotse vrouw, eigenzinnig, volhardend en verbeten om de waarheid boven water te krijgen. Maar zelfopoffering is haar ook niet vreemd. Haar collega en vriend Charlie ziet dit met lede ogen aan. Kan hij haar voor grotere rampen behoeden? En wat is er toch gebeurd tijdens de bevrijding van Channing? Iets klopt er niet volgens hem. Maar beide dames zwijgen als het graf.
Door passages aan te halen uit de rechtszaak krijg je als lezer een goed beeld over wat er tussen de hoofdpersonages is voorgevallen. Het geeft een extra dimensie aan de beleving van het verhaal en het versterkt daardoor ook. Ook worden de huidige verstandhoudingen daardoor duidelijker. Dit verklaart meteen ook bepaald gedrag van een van de hoofdpersonages. Heel subtiel vallen de puzzelstukjes op de juiste plek. Toch was het einde alsnog verrassend. Deze auteur weet je geregeld op het verkeerde been te zetten. Op pagina 121 was de dader duidelijk. Om tien pagina’s later weer te veranderen in een ander……en dat gaat zo nog wel een paar keer gebeuren. Iedereen is verdacht en/of slachtoffer. Mooi neergezet. Je blijft geïntrigeerd door het verhaal. Het is een boek dat zich moeilijk laat wegleggen.
Langzaam wordt het duidelijk hoe de vork in de steel zit. Maar is dat ook echt zo? Die vraag blijft tot het laatste moment onbeantwoord. Er is sprake van jaloezie, haat, liefde, samenzwering, dood, machtsmisbruik, duisternis en veel pijn. Zowel geestelijk als lichamelijk is er veel pijn. Erg overtuigend en sterk beschreven.
Vanaf het eerste moment intrigeert deze thriller enorm. De personages die stuk voor stuk mooi zijn uitgediept en de ruimte krijgen, de verhaallijn en spanningsopbouw in combinatie met een vloeiende schrijfstijl maken dit boek tot een ware pageturner. De auteur weet de lezer meteen bij de strot vast te pakken. Je doet aannames, achteraf de verkeerde, en je hebt je vermoedens, ook de verkeerde. Het puzzelen en meedenken zorgen dat je continu betrokken blijft. Doordat het perspectief van de dader cursief is gedrukt maakt het meteen duidelijk met wie je te maken hebt en dat leest lekker. Alles in dit verhaal draait om vertrouwen in de puurste zin van het woord. Vijf sterren voor deze waanzinnige thriller, een échte, psychologische, spanningszoeker. | 1pos
|
Dit boek had ik gereserveerd bij de bieb naar aanleiding van vele verschillende recensie. Van 1 tot 5 sterren.... Dat maakte mij erg nieuwsgierig. Ik ben in het boek begonnen en kon het met moeite wegleggen. De spanning zit er gelijk bij de proloog al in. De karakters van Erika, haar collega's, Sir Simon en zijn vrouw Diana worden goed neergezet. Ik kon me echt inleven in Erika die na een traumatische gebeurtenis zich terug probeert te vechten als inspecteur moordzaken. Ze heeft haar moeilijke momenten zeker nog die Bryndza goed weet te vatten.
Al met al een prima politiethriller die naar meer smaakt.
Er komt af en toe een vloek(je) voorbij maar ik heb ze veel erger gelezen. Ik geef dit debuut een mooie 4 sterren. | 1pos
|
Een debuutroman die heerlijk vlot weg leest en je even laat onthaasten door de rust en omgeving van de onherbergzame Noord-Canadese natuur waarin dit verhaal zich grotendeels afspeelt.
'Noord. Bij twijfel, altijd noord.'
•
Een verhaal dat de sfeer ademt van lange zomers, vrijheid en onbezorgheid van jonge mensen, maar waarin in feite richting wordt gezocht en de zomers er slechts drie maanden duren.
•
Het verschil in omgeving van stad en pioniersdorp. Een epiloog dat een proloog zou kunnen zijn. Namen van hoofdpersonen die bewust gekozen zullen zijn en aan eeuwenoud verhaal doet denken.
'Gaandeweg leert Sarah hoe Mary's leven een voorafspiegeling is geweest van het hare en wat het betekent vrij te zijn.'
•
De beschrijvingen riepen herinneringen op aan een roman van Annie Proulx in Noord-Amerika.
Heerlijk gelezen, na een onderbreking zit je direct weer in het verhaal.
Volders heeft een eigen vlotte vertelstijl, heeft kennis van de omgeving en komt in de kortste hoofdstukken het best tot haar recht - dan staat er niets teveel. Het laatste hoofdstuk deed enig afbreuk aan het geheel, voor mij teveel een uitleggend/afrondend geheel ervan willen maken.
•
De boekenweek zat helaas al vol, had graag bij het interview aanwezig geweest in boekhandel Athenaeum.
Een debuut van een auteur waarvan ik nu al nieuwsgierig ben naar een volgend boek. | 1pos
|
Net als haar vorige boek ‘ De eliminatie’ vind ik Bakhuis’ nieuweling een prima boek voor lezers in het voortgezet onderwijs. Het is soepel geschreven in eenvoudige bewoordingen. Het tweede deel van het boek waaiert iets uit. Het eerste gedeelte is erg spannend. Dat zou van mij 5 sterren krijgen op deze site. Het lijkt mij een geschikt boek voor scholen, voor de onze heb ik voor de mediatheek gekocht. De eerste reacties op mijn wekelijkse boekenpraatje waren positief. De leerlingen wilden het graag gaan lezen. Nou, dat is altijd positief, zeker bij tieners die lezen niet hoog op hun prioriteitenlijst hebben staan. Het is een goed teken als je wilt doorlezen en dat was bij mij het geval. Prima boek en ruim vier sterretjes als beoordeling. | 1pos
|
Een heerlijk lugubere thriller,heb er erg van genoten! | 1pos
|
Het eerste dat ik van Ellis las was In het gezelschap van leugenaars, een boek dat begint met het oppakken van de misdadigers en dan steeds een stapje teruggaat in de tijd, waarbij de lezer geregeld op het verkeerde been wordt gezet. Een uitermate goed geconstrueerd plot en dat geldt ook voor zijn nieuwste boek, De zevende dag.
Paul Riley wordt in 1989 als officier van justitie betrokken bij de vondst van zes vermoorde en verminkte vrouwen. De dader lijkt snel gevonden: een conciërge die aan de hand van het eerste couplet van een popsong aan het moorden is geslagen. Hij bekent schuld en wordt ter dood veroordeeld. Daags voor zijn executie laat de conciërge Riley weten dat hij niet de enige is. Riley weet niet wat hij hiermee moet. Praktisch alle feiten wijzen de conciërge aan als schuldige, maar toch zijn er voor zijn gevoel nog enkele kleinigheden die niet kloppen. De dochter van de immens rijke Harland Bentley was één van de slachtoffers en op zijn verzoek is zij buiten de bewijsvoering gehouden. Riley vraagt zich af of dit wel zo verstandig was.
Vijftien jaar later lijkt het erop dat de conciërge inderdaad niet de enige was. Opnieuw worden er enkele gruwelijke moorden gepleegd, nu volgens het tweede couplet van dezelfde popsong. Riley is inmiddels één van de topmensen van een advocatenkantoor dat in dienst staat van Harland Bentley. Riley wordt gedwongen een keus te maken tussen loyaal zijn aan zijn baas of eindelijk de waarheid willen ontdekken wat er vijftien jaar geleden precies gebeurd is.
Zoals gezegd zit het plot erg goed in elkaar, maar Ellis verzuimt niet om zijn personages vlees en bloed mee te geven. Een goed voorbeeld hiervan is de rechercheur McDermott die nog niet verwerkt heeft dat zijn vrouw vier jaar geleden ogenschijnlijk zelfmoord heeft gepleegd waarna hij achterbleef met hun dochtertje.
Ellis heeft zon gemakkelijke manier van aanwijzingen weggeven, dat je als lezer al redelijk snel vermoedt wat er destijds is gebeurd. Dit komt ook doordat hij de lezer vanaf de tweede set moorden met de moordenaar laat meekijken. Maar schijn bedriegt! Ook al heb je als lezer, zoals ik, het trucje met de briefjes die bij Riley worden bezorgd eerder door dan de boekpersonages, dan heb je nog te weinig houvast om alle gebeurtenissen te duiden.
Als Ellis dan eindelijk aan het eind een verklaring voor alles geeft, kun je alleen nog maar zuchtend van bewondering het boek dichtklappen.
En daarmee had ik graag willen eindigen, maar ik moet ook nog wat zeggen over de vertaling. Er zijn teveel zetfouten blijven zitten en ook de ds en ts zijn een paar keer gewoon fout. En, beste vertaler, als je besluit om de munteenheid ook om te zetten naar de Nederlandse situatie en het is 2005, heb het dan over de euro en niet over de gulden. | 1pos
|
Bente voormalig Fotomodel heeft de ziekte van Korsakov en is nog 35 jaar en woont in de Berkelaar(verzorgingshuis) het leven gaat grote deels langs haar heen maar heeft af en toe heldere momenten.Haar zuster Floor(gescheiden en in de 40) is bewindvoerder van haar jongere zus Bente. Floor is overspannen thuis en daardoor vrij labiel maar de labiele vrouw word naarmate de problemen groter worden een al sterkere vrouw. Dit wil zij voor haar dochter Kim, Kim is best wel verwend en heeft een eigen bedrijf. Haar bedrijf begint aardig te lopen maar maakt nog geen winst en daardoor wil Kim geld lenen van haar moeder van het geld van de rijke Bente, want die mist het niet en geeft haar lucht om haar bedrijf tot een succes te brengen. De relatie van Floor en Kim is niet heel goed en doordat Floor Kim heel erg verwent heeft durft zij ook niets te vragen aan Kim maar doordat Kim geld wil lenen durft Floor wel te vragen. Het boek is in 3 delen opgedeeld. Deel 1 en 2 zijn minimalistisch geschreven waardoor je fantasie op scherp gezet en deel 3 zette de puntjes op de i. Ook is het verhaal heel actueel door de vele drank en drugsinname in deze maatschappij. Voor mij schuurde het verhaal wat mij ook nieuwsgierig maakte en daardoor heel psychologisch. Ik heb het met veel plezier gelezen en vind het een geslaagd verhaal. | 1pos
|
Joost Vandecasteele (1975) kreeg met zijn boek ‘Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij’ de Vlaamse Debuutprijs. Een heel ander genre boek dan deze beeldroman Bella die enig is in zijn soort.
Dit boek de naam graphic novel meegeven zou te weinig eer zijn want het is helemaal niet zoals de gebruikelijke vorm van graphic novels die we kennen. Het is geenszins een roman zoals we die kennen. Het boek is op zijn zachtst gezegd ‘uniek, enig, absurd, fantastisch, fenomenaal.
Het boek werd voorzien van prachtige tekeningen door Jeroen Los die het geheel nog spectaculairder maken dan het al is.
Een beeldroman waar je de schrijver ‘hoort’ vertellen, zijn zinnen doorspekt met absurde humor, waar je helemaal meegaat in zijn fantastische en surrealistische gedachten, zijn wereld met zijn science-fiction toestanden op de superduper snelweg waarop Bella zich bevindt en van alles en nog wat tegenkomt en ziet en meemaakt. Egoïsme pillen en andere nonsens passeren aan een hoog tempo de revue. | 1pos
|
Jaarlijks verdwijnen er gemiddeld 23 passagiers op cruiseschepen. De vermisten gaan de boeken in als zelfmoordgevallen. Politiepsycholoog Martin Schwarz weet er alles van, want hij verloor vijf jaar geleden zijn vrouw Nadja en zoon Timmy op het cruiseschip Sultan of the Seas. Niemand heeft ooit kunnen ophelderen wat er tijdens die noodlottige reis is gebeurd. Aangenomen werd dat Nadja de bedwelmde Timmy eerst over de reling heeft gegooid en daarna zelf is gesprongen. Dan krijgt Martin een bericht van de excentrieke gepensioneerde Gerlinde Dobkowitz, die permanent op het cruiseschip woont. Zij heeft nieuws over zijn gezin. Hij boekt een hut voor twaalfduizend euro en gaat aan boord van het gewraakte schip. Van Gerlinde krijgt hij de teddybeer van Timmy die een Anouk, die acht weken daarvoor spoorloos verdween, in een prullenbak heeft gestopt. Martin wordt door scheepsmagnaat Yegor Kalinin gevraagd om dit mysterie op te lossen.
De auteur zet een zeer realistisch beeld neer van het leven op een cruiseschip. Al voert hij in het begin zoveel personages op dat het je als lezer even duizelt. Maar al snel wordt je betrokken in alles wat zich op het schip afspeelt. Fitzek verweeft alle verhalen zeer kunstig en vloeiend met elkaar tot een mooie verhaallijn. Humorvol, gruwelijk, realistisch maar ook vol met allerlei onverwachte wendingen. Al lezend komen de personages tot leven en bouwt Fitzek de spanning zenuwslopend op. Vooral Martin wordt op de voet gevolgd en raakt je als lezer. De plot volgt als je hem niet meer verwacht. Door deze huiveringwekkende psychologische thriller kijk je ineens heel anders naar zo’n luxe reis op een cruiseschip! Passagier 23 is gewoon een geweldig boek en 5 sterren waard. . | 1pos
|
In deze novelle, die een tijdspanne van een avond en zeer lange nacht beslaat, gaat de voor de lezer vrij vaag blijvende hoofdpersoon “Vanolle” op stap en beleeft hij een lang verblijf in het nachtleven tot het daglicht de duisternis weer verdrongen heeft. Overigens zonder dit echt te willen -vroeg naar huis was zijn eigenlijke idee. Wij liften mee in zijn brein en zijn omzwervingen die nacht en worden één met zijn belevingswereld.
Dimitri Verhulst neemt ons op meesterlijke wijze mee op deze kroegentocht. De weg er naartoe, de kroegen en hun interessante bezoekers, de verleidingen, de bizarre brei van gedachten die gedurende de dag en vooral in nachtelijke uren opdoemen. We ervaren de liederlijkheid van benevelde geesten.
Op zijn eigen wijze speelt Verhulst ruimhartig met woorden en uitdrukkingen, die hij naar believen verhaspelt en vervormt en daarbij ook nog eens een mengelmoes creëert van goed leesbaar Nederlands en zijn Vlaamse taal.
Tegelijk lardeert hij het verhaal doorlopend met liedteksten, titels en musici, die de moeite waard zijn om ook eens op te zoeken. Luister maar eens naar door hem aangehaalde nummers als het onvergetelijke Spanish Harlem van Aretha Franklin of US 3 met You can’t hold me down, Quincy Jones met Hikky-Burr, de Jive Samba van Canonball Aderly en The sidewinder van Lee Morgan.
Het verhaal is overigens vernoemd naar het enigszins experimentele nummer Spoo Pee Doo van saxofoonlegende Archie Shepp en een “scatman” die, net als dit verhaal, heel veel kanten op gaat. Lezen, maar ook beluisteren is mijn advies voor een leuke combinatie. | 1pos
|
Een jongen, Saul..............een man Saul...........
Dit verhaal vertelt over Saul in afwisselende stukken, Saul als opgroeiende jongen en Saul als volwassen man. Het is in het begin even wennen, maar gaandeweg kom je helemaal in het verhaal.
Het grote toneel is het leven in het Bos.........voor Saul als jongen en later puber, die zo zijn vraagtekens zet bij het werk wat zijn familie doet voor de houthandelaars. Hij ziet scherp hoe scheef en uitbuitend alles is.
Hoe het Bos steeds minder bescherming biedt voor mens en dier. Zeker nadat het praatje gaat dat er goud te vinden is.
Als Saul goud gaat zoeken is hij al een jonge man. De tijd daarvoor heeft hij gewerkt voor een houthandelaar, die op een oneerbare manier zijn zaken doet en daar leert hij Kate kennen.
Ze spreken elkaar af en toe en ze leert hem Engels.....zijn eigen taal is Hollands.
Als volwassen man komt Saul terug in het bos om te voorkomen dat de olifant Oupoot, die hij al van jongs af aan kent en volgt, op de verkeerde manier wordt dood geschoten. Deze olifant doet Saul steeds verbaasd staan want.................weet Oupoot dingen en wat voelt hij aan????
Saul heeft geen gemakkelijk leven, dat is duidelijk. En zijn liefde voor Kate wordt danig op de proef gesteld. Desondanks heeft hij duidelijk voor ogen waar zijn pad heen gaat........................... | 1pos
|
Ik vind het een mooi geschreven boek, had aan het einde echt het idee dat ik Guusje kende. Ik raad dit boek iedereen heel erg aan. | 1pos
|
Spiegel is een mooi boek waar veel mensen zich in zullen herkennen. Vier jongeren die het moeilijk hebben, vinden hoop in de schoolband waar ze verplicht aan moesten beginnen. De moeilijkheden tijdens de puberteit, het zoeken naar je eigen identiteit en omgaan met verschillen. Daarbij komt er in dit boek ook een stukje detective voor. Deze punten bij elkaar maken het boek spannend en herkenbaar. Je raakt er snel in betrokken doordat je misschien jezelf herkent in de personages en doordat je je afvraagt wat het mysterie is.
Jammer en helaas, is het best voorspelbaar wie de dader is. Het was voor mij in ieder geval duidelijk. Toch las ik door, het was alsnog spannend. Ook de schrijfwijze zorgt ervoor dat je vlot doorleest. Daarom vind ik dat dit boek geschikt is voor jong en oud.
Dit boek is het eerste boek van Cara Delevingne. Zij is al bekend met haar modellenwerk. Voor het schrijven van dit boek heeft ze hulp gekregen van Rowan Coleman. Samen hebben zij het goed gedaan. Dit boek is, ondanks dat het een beetje voorspelbaar is, een echte aanrader. | 1pos
|
Een tijdje terug kon je op Chicklit.nl kans maken op het Ebook Glazuur van Lisette Jonkman. En guess who was a lucky winner… jawel, mijn vraag werd als één van de tien leukste uitgekozen door de schrijfster herself en niet veel later ontving ik de gedigitaliseerde versie van het boek.
Op een vrije dag, waarop het zonnetje hoog aan de hemel stond, vond ik dat het het perfecte moment was om mezelf eens lekker te trakteren op het lezen van wat goede chicklit. En ik kan je wel verklappen dat ik af en toe hardop heb moeten lachen om dit boek. Het verhaal gaat over Sophie, ze droomt over grootse dingen, maar durft nog niet goed om werkelijk stappen te ondernemen om haar idealen te bereiken. Één onschuldig sms-je zorgt echter voor een domino effect van gebeurtenissen die Sophies leven compleet op de kop zetten.
Ik vond de hoofdpersoon van dit boek zo ontzettend leuk! Ik herkende mezelf namelijk heel vaak terug in haar lotgevallen. Okay, er was één punt in het verhaal dat ik haar hardop uitmaakte voor naïeve doos. Maar verder verder was ze zo echt dat het hele boek voelde alsof één van mijn vriendinnen haar meest gênante geheimen met me deelde.
Ook de andere personages zijn goed beschreven, stuk voor stuk hebben ze bijzondere eigenschappen die maken dat ze erg kleurrijk en interessant maakte. Hierdoor kun je ook erg gemakkelijk een beeld vormen van de personages.
Er zit een heerlijke vaart in het verhaal waardoor ik niet anders kon dan het boek in één ruk uitlezen. Ik vond Glazuur echt een heerlijke chicklit, en kijk nu al uit naar het volgende boek van Lisette Jonkman. | 1pos
|
De wraak van Knor is een super grappig boek van Tosca Menten
Bette Babs krijgt onverwacht haar opa te logeren. Ze had hem nog nooit gezien. Opa is zelfs zo lief om Bette Babs een varkentje voor haar verjaardag te geven. Samen met vriendje Tijm en opa zorgt ze goed voor Knor. Opa waarschuwt haar voor slager Smak, want die wil worstjes van Knor maken…
Wat een super leuk en reuze spannend boek is dit weer. Het is zo grappig hoe Tosca omschrijft wat voor leuke dingen Bette Babs en Knor meemaken, dat Knor van die heerlijke ‘rotjes’ poepies laat. Maar ook oh zo spannend als Knor bijna in de varkensversnipperaar verdwijnt.
De tekeningen zijn natuurlijk weer mooi. Elly Hees heeft Knor super schattig getekend. Wat ook erg leuk is: de in veel tekeningen zit een roze varkens kleurtje.
Na veel hoofdstukken zie je ook knor met een tekstbordje in zijn pootjes. Daar staat dan een grappige spreuk op.
Luister na het lezen ook eens naar het Knor lied op youtube!
https://www.youtube.com/watch?v=Va_LBOpuDzI | 1pos
|
Dit boek is een topper. Ik heb er echt van genoten.
Dit boek neemt je mee, naar het leven van Kolt Raynor. Hij was ooit lid van de Delta Force. Maar hij maakte een fout die hem duur kwam te staan. Tegenwoordig doet hij niet veel meer… Hij drinkt… zijn leven wordt er niet beter op.
Totdat hij bezoek krijgt van oud collega’s. Ze hebben hem nodig en hij kan zo weer een goede naam proberen te krijgen. Hij moet alleen maar terug naar vijandelijk gebied en een aantal Amerikaanse gevangen bevrijden. Het klinkt als een zelfmoordmissie, het stikt daar namelijk van de Terreurgroepen….. Maar hij moet het doen, hij kent de gevangenen namelijk.
Hij moet vluchten voor zijn leven en proberen te overleven.
Het boek zit bomvol actie en spannende momenten. Moeilijk weg te leggen omdat er lekker veel vaart in zit.
Raynor komt meer te weten, dan hem lief is. Er is namelijk nog steeds een geheime gevangenis in de bergen. De terroristen willen hun belangrijkste kopstukken terug en ze gebruiken daar alle middelen voor. En eentje komt voor Raynor wel heel dichtbij..
De kogels vliegen je om de oren. Raynor is niet bulletproof, hij raakt gewond, maar blijft doorgaan. Wat een geweldig sterk personage!
De auteur schrijft beeldend. Als lezer zit je er met je neus bovenop. Je kunt merken dat hij weet waarover hij schrijft: hij is zelf lid geweest Delta Force. 5 verdiende sterren ***** | 1pos
|
Het tragisch komische verhaal speelt zich af in een slaperig fictief stadje aan de Adriatische kust in het voormalige Joegoslavië, in het stadje is een kabeltrein waarmee de weinige toeristen die het stadje bezoeken naar het heldenmonument op de berg gebracht worden door Josip.
Josip is de bestuurder van de kabeltrein, hij is ongelukkig getrouwd en heeft een affaire.
Andrej is de andere hoofdpersoon, hij is de postbode in het stadje, een beroep met een karig salaris, Andrej heeft een manier gevonden om zijn salaris een beetje aan te vullen: hij stoomt de brieven open en haalt het geld eruit dat daar af en toe in zit. Tot er zich op een dag een betere kans voordoet; Andrej weet Josip met zijn minnares op de foto vast te leggen en besluit Josip hiermee te chanteren.
Josip ziet geen andere mogelijkheid dan zijn chanteur te betalen, ook al weet hij dat er steeds meer geld geëist zal gaan worden. Na verloop van tijd wordt het steeds moeilijker om aan de eisen van zijn chanteur te voldoen, tot er zich ineens een onverwachte kans voordoet.
Andrej krijgt een ongeluk voor het terras waar Josip met zijn vrienden iets zit te drinken, ze helpen Andrej. Wanneer Andrej naar het ziekenhuis moet brengt Josip de spullen van Andrej naar zijn huis, hier ontdekt hij dat Andrej post openmaakt, iets wat strafbaar is….
Hier ziet Josip de kans om een eind te maken aan zijn benarde situatie; hij besluit Andrej te gaan chanteren en steeds hetzelfde bedrag te gaan vragen als hij aan zijn chanteur moet betalen.
Wanneer Andrej uit het ziekenhuis thuiskomt raken de beide mannen bevriend zonder te weten dat ze elkaar chanteren wat voor een droog komische noot in het boek zorgt.
Dit alles speelt zich af met op de achtergrond de steeds groter wordende dreiging van de Balkanoorlog, een oorlog die het stadje zal verwoesten en de bewoners die eerst gemoedelijk naast elkaar woonden ineens recht tegenover elkaar zal plaatsen.
Driessen weet dit op het eerste gezicht eenvoudige verhaal op een schitterende manier te vertellen, vooral de oplettende lezer kan veel meer uit het verhaal halen dan op het eerste gezicht lijkt, er zitten vele symbolen en verwijzingen in verstopt die het boek diepgang meegeven en het verhaal tot een boeiende puzzel maakt…een puzzel die dan ook meteen weer symbool staat voor het uiteenvallende Joegoslavië.
“Kijk papa, wat oom Andrej en ik maken! Kijk dan!’
Dankbaar voor de afleiding wierp hij een blik op de puzzel op het tapijt, en knipperde verward met zijn ogen.
Er klopte niets van. Op de koepel van de Sint Pieter prijkte de achtergrond van een witte merrie, en ergens onderaan kauwde een nogal gefragmenteerd veulen op een halve gele bloem. Andere delen van het plaatje waren wit, omdat de puzzelstukken ondersteboven waren ingepast.
Mooi he? Mooi he? ‘Juichte Katarina.
Andrej die inmiddels was opgestaan, trok zijn jasje recht en zei verontschuldigend glimlachend: ’Ja, dat is weer eens wat nieuws. Ik heb ontdekt dat de twee puzzels van dezelfde fabrikant zijn en dat de stukken ook onderling precies in elkaar passen….vandaar.”
“Josip dacht dat zijn vaderland leek op de bizarre puzzel die Andrej met Katarina had gemaakt, waarin alle stukjes weliswaar op elkaar aansloten, maar geen zinnig plaatje vormden.”
Ook is het thema ‘condition humaine,’ zoals Driessen het zelf noemt, erg mooi uitgewerkt; dit verhaal toont dat je een ander nooit helemaal kunt kennen, zolang je niet alle beweegredenen van de ander kent kun je niet oordelen over de keuzes die een persoon maakt. | 1pos
|
Perspectieven / personages:
Je leest het verhaal afwisselend vanuit twee perspectieven: Ben en Hoshiko nemen je beiden mee in hun wereld. Ondanks dat ze beiden in Engeland wonen, zijn hun werelden toch enorm verschillend van elkaar. Ben is rijk en heeft een veilig leven, bijna saai veilig zou je het haast kunnen noemen. Wat ik alleen jammer vond is dat Ben in het begin als een kleine jongen op mij overkwam. Halverwege het boek groeit hij opeens razendsnel naar de leeftijd die hij daadwerkelijk zou moeten hebben. Verder vind ik Ben een best dapper en leuk personage die je relatief goed leert kennen.
Hoshiko's leven aan de andere kant is elk moment van de dag in gevaar. Als kind is zij op brute wijze geselecteerd voor het leven als circusartiest, maar de elite wil het liefst zoveel mogelijk doden zien in het circus. Het is dus van belang om van nut te blijven in het circus om zo uitstel van excecutie te krijgen.
De hoofdstukken zijn relatief klein, waardoor je snel nog een hoofdstuk doorleest voor je iets anders gaat doen. Je interesse blijft zeker gewekt. Vandaar dat het boek ook zo snel uitgelezen is! In het begin van het verhaal lees je duidelijk dat de werelden van Ben en Hoshiko nog ver uit elkaar liggen, maar hoe verder het verhaal vorderd, des te meer de werelden in elkaar gaan overvloeien.
Opbouw van het verhaal:
Het is interessant om te lezen hoe twee personages uit verschillende werelden voor elkaar opkomen om elkaar te redden uit hun persoonlijke gevangenis. Ondanks dat de één een geweldig leven zou moeten hebben. Het is dus duidelijk dat, ondanks dat je van buitenaf een goed, prachtig leven zou hebben, dit niet altijd hoeft te zijn. Schijn bedriegd duidelijk.
De opbouw van het verhaal is duidelijk en goed geschreven, in een wereld die op het eerste gezicht prachtig schijnt te zijn, maar die steeds meer luguber wordt. Je begint rustig in het verhaal, om de wereld en personages te leren kennen, om daarna in een achtbaan van gruwelijke, maar ook spannende, liefdevolle situaties terecht te komen tot het einde van het verhaal. Er gebeurd zoveel op het einde dat ik alles nog steeds aan het verwerken ben.
Conclusie:
Ben je er nog niet over uit of je het boek zou willen lezen? Geef het zeker een kans, want ik heb er zeker van genoten. | 1pos
|
Deon Meyer, de succesvolle thrillerauteur uit Zuid-Afrika, wordt nog wel eens vergeleken met zijn collega’s uit Scandinavië. Er zijn echter overduidelijke verschillen waarneembaar. Waar de Scandinavische thriller over het algemeen wat grauwe, sombere kenmerken heeft, is die van hem veel uitbundiger en daardoor ook kleurrijker. Zijn nieuwste thriller is Prooi en is in februari 2019 in Nederland verschenen.
Bennie Griessel en zijn partner Vaughn Cupido krijgen een zaak toegeschoven waar ze niet op zitten te wachten. Ze krijgen de opdracht om onderzoek te doen naar de vondst van een lichaam naast het spoor. Het lijkt erop dat de man van een rijdende luxueuze trein gesprongen is, maar twee passagiers die ook met deze trein reisden zijn onvindbaar. Ongeveer tegelijkertijd krijgt de in Bordeaux wonende Daniel Darret een verzoek van een oude vriend. Of hij zijn vaderland wil bevrijden van de zittende en corrupte president. Hij heeft echter wel een probleem, want hij wordt in de gaten gehouden door een aantal Russen die het op zijn leven hebben voorzien.
Het verhaal speelt zich, en tot aan dit boek is dat voor Meyer ongebruikelijk, zowel in Frankrijk als in Zuid-Afrika af. De lezer vraagt zich daarom vanaf het begin af wat beide verhaallijnen met elkaar te maken hebben. Normaliter groeien die afzonderlijke verhalen gedurende de plot steeds dichter naar elkaar toe, maar in Prooi is het pas aan het eind duidelijk wat het onderlinge verband is. Dat zorgt voor een spanningsboog, want voor het zover is, heeft de lezer er geen enkel idee van of en wanneer die verhalen samenkomen. Het verhaal dat zich in Zuid-Afrika afspeelt, is een écht Meyer-verhaal, dat in Frankrijk roept dat gevoel niet zo op, wat overigens niet wil zeggen dat het minder geschreven is. Verre van, maar het is alleen net even iets anders.
Prooi begint in een redelijk rustig en kalm tempo, maar dat verandert in het tweede deel, dan krijgt het vaart en wordt het een stuk boeiender en ook interessanter. In de ontknoping doet de auteur er nog een schepje bovenop en wordt de snelheid weer wat meer opgevoerd. Daardoor wordt het toch al aanwezige spanningsveld wat meer uitgebreid en is het einde van het boek verrassend en laat het de lezer in spanning en onwetendheid achter over het lot van Bennie Griessel.
Net als in zijn andere eerdere boeken tipt de auteur ook deze keer weer een aantal maatschappelijke problemen van Zuid-Afrika aan, maar heeft hij ook een actueel thema als nepnieuws in het verhaal verwerkt. Dat maakt zijn thrillers ook zo realistisch en spreken ze tot de verbeelding. Een ander sterk punt is dat de personages erg goed uitgewerkt worden of, in geval van een aantal terugkerende, dat de lezer ze nog beter leert kennen. Meyer doet dit door alle personages neer te zetten als gewone mensen, hij geeft ze geen enkele heldenstatus. Ook de dialogen, vooral die tussen Griessel en Cupido, zijn alledaags en doen niet geforceerd aan.
Ondanks dat Griessel deze keer een wat beperktere rol gekregen heeft, was het voor een groot deel toch een échte Griessel-thriller. Levendige en beeldende beschrijvingen, een verhaal waarin naar een climax wordt toegewerkt en waarin een kritische noot niet ontbreekt. Hoewel Prooi wel de nodige aandacht vereist, is het Meyer wel degelijk gelukt een goed en boeiend verhaal neer te zetten. | 1pos
|
Leest heerlijk weg. Je blijft geboeid worden door de personages. Je vraagt je steeds af hoe het met iedereen afloopt. En tegelijk loop je door Rotterdam.” | 1pos
|
De schrijvers schrijft een requiem roman zoals op de cover wordt aangegeven daar had ik nog nooit van gehoord. Een niet bestaand genre, als om de uitzonderlijkheid van deze situatie te accentueren denk ik. Na zijn overlijden stopt hij met de roman die hij schrijft. In plaats daarvan begint hij aan een journaal van rouw, een verslag van pijn, gemis, van zelfverwijten ook en woede.
Citaat boek: ('Zijn ontijdige dood bewijst dat ik de zaken verkeerd heb aangepakt, met te weinig inzet, en dat ik belangrijke dingen over het hoofd heb gezien'). Ik denk dat hij probeert te begrijpen wat er is gebeurt.
Wat ik zo mooi vind is dat in Tonio herinneringen staan. herinneringen van de schrijver en zijn vrouw aan hun zoon. Ik heb op momenten wel gedacht, dit gaat mij niet aan. Wat doe ik hier in dit rouw proces? Daarmee geef ik aan dat het echt heel mooi is geschreven. | 1pos
|
Britt is samen met haar man Richard zonder de kids op weekend naar Zeeland. Als ze de eerste morgen het ontbijt gaat halen en terugkomt, blijkt de b&b er niet meer te zijn en is haar man verdwenen.
Een zeer mysterieus begin. Dit is het begin van een zoektocht naar haar man, maar er komt ook vanalles bovendrijven. Was het leven van Britt wel zo perfect als ze dacht?
Ik heb dit boek in 2 dagen uitgelezen. Het las supervlot en de verschillende verhaallijnen van enerzijds Britt en anderzijds Mara zorgen ervoor dat je wilt verder lezen en op het eind is er nog een plottwist die ik niet zag aankomen. | 1pos
|
Mijn eerste indruk van het boek: de cover van het boek is blauw en past goed bij het eerste boek. Het boek en ziet er net zo speciaal uit als het eerste deel en komt mysterieus over met de bijzondere lettertype wat speciaal ontworpen is voor de schrijver. Door de uitstalling van het boek zal ik het boek zeker oppakken in de winkel. Het boek bevat 385 pagina's wat ik een pluspunt vind aan het boek. Het boek is de prijs van 19,95 waardig.
Het verhaal zit vol avontuur, spanning en magie. Wanneer je begint aan het boek, wordt je meegesleept op een bijzondere reis in de wereld Terra Fabula. De schrijver heeft een fijne schrijfstijl, waardoor het lezen van dit verhaal een fijne ervaring geeft. De karakters groeien goed mee met het verhaal en zijn leuk uitgewerkt. Je merkt dat de hoofdkarakters zich steeds volwassener en sterker ontwikkelen in het verhaal. Wat ik miste in dit boek was de humor, dit kwam meer voor in het eerste deel. Een pluspunt is de extra verstopte verassingen: jeukende betoveringen en voetnoten. Dit geeft net iets speciaals aan dit boek.
Verder is het een heerlijk boek om te lezen. Ik raad dit boek ook echt aan om te lezen.
Ik kan niet wachten om aan het volgende deel te beginnen.
STERREN
Ik geef dit boek 4 sterren.
BOOKLOVERSAPHIRA | 1pos
|
Al een tijd geleden trok de prachtige cover mijn aandacht. Telkens als ik het e-book "opensloeg", slaakte ik een dikke zucht door de hoeveelheid aan pagina's en klikte ik snel door naar een ander boek. Een tijdje terug toch uiteindelijk maar het fysieke boek gekocht, in de hoop dat ik het zou gaan lezen als ik het in mijn TBR stapel zag staan. En ondanks dat een boek van bijna 1000 pagina's er ook niet heel aanlokkelijk uitzag, bleef het meisje op de cover me maar aanstaren. En dus toch begonnen. En ik heb echt totaal geen spijt, wat een verhaal was dit!
De Amerikaanse regering spuit 13 mensen in met een experimenteel virus. 100 jaar later zijn we in een verwoest Amerika, waar de zogenaamde viralen vrij rondlopen en mensen (de overlevers) zijn samengegroepeerd in een soort van kamp. Opeens staat er een jong meisje aan de poort. Zijn er dan toch meer overlevers? Hoe heeft zij het buiten overleefd? Wat gaat dit ons brengen?
Nou, geloof me, een heleboel! Dit was echt een rollercoaster. Het heeft thriller-aspecten, maar zeker ook liefde, verdriet, avontuur, actie, mysterie.. Heb geen idee in wat voor genre ik dit boek zou moeten plaatsen, het is van alles een beetje. Complimenten aan de auteur, die me bijna 1000 pagina's nieuwsgierig heeft laten blijven naar méér. De personages zijn allemaal ontzettend goed uitgediept en interessant. Constant wilde ik weten waarom juist die persoon belangrijk wat en natuurlijk wat er nou precies was gebeurd. De verwoeste wereld is heel erg realistisch neergezet, evenals hoe het virus zich heeft uitgewerkt. Rillingen, want het zou zomaar echt gebeurd kunnen zijn.
De manier van schrijven is... Anders! We krijgen te maken met brieven, e-mails, dagboeken, conversaties en natuurlijk het verhaal zelf. Vertelperspectieven vanuit verschillende personen. Soms lijkt het wat vaag en onlogisch, maar uiteindelijk valt dit allemaal prachtig in elkaar tot het mooie verhaal van De Oversteek. En oh, damn, dat einde... Eigenlijk wil ik meteen doorlezen met het volgende boek! Maar er staat nog zoveel op mijn TBR, haha...
Het enige is dat wat aspecten hetzelfde zijn als in de serie The Walking Dead. Nu ben ik t/m seizoen 5 wel een fanatieke kijker geweest en ik heb de serie eerder gezien dan dat ik dit boek heb gelezen, dus ik weet niet wie er dus de originele aspecten heeft verzonnen. Maar doordat dit verhaal over een virus gaat die door het leger de wereld is is gebracht, is het in vergelijking met TWD een stuk realistischer. Ik heb genoten van dit boek, 4.5*. | 1pos
|
Nicole Frank heeft een auto-ongeluk gehad, ze weet uit de auto te klimmen en uit de afgrond naar boven te klimmen, ze moet Vero vinden, de gearriveerde politie vind echter geen sporen van een tweede inzittende.
Bestaat Vero wel? Hoe komt het dat Nicole zoveel ongelukken heeft gehaf in slechts een half jaar?
Wat houden zij en haar man achter?
Weinig moord en doodslag in dit boek van Lisa Gardner, dit gaat meer de psychologische kant op, maar nog altijd een thriller zoals we die van haar mogen verwachen. Verrassend en vol spanning.
In dit boek lezen we weer wat over Tessa Leonie, (de hoofdpersoon/-verdachte in "korte metten'.
D.D. Warren komt een paar keer ter sprake, maar heeft geen beduidende rol in dit boek.
'Een geur. een spoor. Een persoon, die op de eenzame bosweg op mysterieuze wijze was verdwenen. Dat waren Annies bevindingen en daar liet ze zich niet vanaf brengen. "Houston"zei Wyatt om even over tienen, "we have a problem". (blz41). Dit citaat vat de problemen van de politie goed samen. Wie is Vero? Waar is Vero? Waarom zijn er geen sporen van Vero?
Deze vragen houden de politie, en de lezer, het hele boek in zijn greep. De spanning valt niet weg en het verhaal loopt in een mooi tempo naar de ontknoping. tijdens het lezen vind je Nicole zielig, wantrouw je haar, vind je haar man een klootzak, vind je hem een lieve sukkelaar, maar boven alles wantrouw je alles en iedereen! | 1pos
|
Het verhaal: 3 broers, een dode, geen antwoorden
Nathan, Cameron en Bub zijn 3 broers en wonen nabij Balamara, Queensland, Australië. Het vee-houden zit hun in het bloed. Na zijn trouwen kreeg Nathan zijn eigen stuk land, naast dat van Cameron en heeft daar een 1-mans bedrijf. Het leven is hard en ook eenzaamheid komt veel voor in de outback. Als Cam s'morgens vertrekt en die dag maar niet terugkomt gaan ze hem zoeken.De afstanden van buur naar buur is ongeveer 3 uur rijden. Waar kan hij zijn? Dan vinden ze hem, hij is dood. Wat is er gebeurt? Nam hij zijn eigen leven?
Zon, zengende hitte en onderhuidse spanning zijn mooie elementen
Een blikvanger pak je direct op, zo'n boek is verlaten ook. Het valt je direct op, mooie kleuren en een pakkende tekst. Qua titel vind ik de Engelse beter passen. The lost man. Ook omdat er een quote in het boek over gaat. Verlaten of Lost, zijn toch 2 aparte zaken. In een heerlijk fijne schrijfstijl bekend uit haar eerdere boeken, vertelt Jane Harper in de 3e persoon over Nathan. Hij staat centraal in dit 415 bladzijde tellende spannende boek. Nathan is gescheiden en heeft een eigen bedrijf met 600 wilde koeien. Als zijn broer dood wordt aangetroffen is het verdriet groot en ook de verwarring. Nathan begrijpt het niet.
Beelden en prettig geschreven
Verlaten neemt je eerst mee in een bijzonder proloog. Er is een man bij een grafsteen. Het is erg warm. Jane Harper heeft het talent om dingen zo levensecht op te schrijven dat je de brandende zon bijna kan voelen en de droogte bijna kan ruiken. Je krijgt het bijna net zo benauwd als de man in de zon. Ging haar 1e boek De droogte over de zengende hitte in de outback, zo ook dit spannende 3e boek. Harpers boeken schieten direct door naar de nummer 1 van de bestsellerslijsten en dat is niet voor niets. Reikhalzend keek ik dan ook uit naar dit boek. De schrijfstijl is beeldend en prettig. Het leesplezier is hoog. De spanning is continue aanwezig, ook al denk je in het begin..is dit nu een thriller? Je kan al op je klompjes aanvoelen dat er iets staat te gebeuren en Harper met iets aankomt uit de onverwachte hoek. En dat is echt mooi gedaan!
Conclusie
In Verlaten is familie erg belangrijk, met de nodige geheimen en onderlinge misstanden. Het is een heerlijke thriller, waarbij je zelf gaat mee-puzzelen, maar steeds op het verkeerde been wordt gezet. De valkuilen liggen voor het opscheppen, maar trap daar niet in. De 415 bladzijdes zijn echt nodig om bij de bijzondere finish aan te komen. Het is een thriller zoals ik ze graag lees!
Waardering: 5 dikke Birdy-sterren
Hartelijke groeten,
Annette Overvoorde, Birdy's Boeken
https://birdysboeken.blogspot.com/2019/05/jane-harper-verlaten.html | 1pos
|
Rot heb ik me geërgerd aan een interview met Nina Weijers die schreef dat ze dit boek vroeger heel mooi vond en dankzij literatuurlessen nu weet dat dit een sentimentele draak is. Nederlandse schrijvers verwarren toegankelijk vaak met oppervlakkig en interessantdoenerij met diepgang. 'De vliegeraar' is nog steeds een fijn boek, mooi geschreven met een sterke plot. Het verhaal herinner ik me nog steeds, terwijl het heel wat jaartjes geleden is dat ik dit las. Toen het verscheen, was het door de ellende in Afghanistan ook erg actueel. Een moderne klassieker. | 1pos
|
Zoals de titel al zegt: dit boek vond ik mooier dan Ik zie jou, maar minder mooi dan Mea Culpa. De eerste tweederde van het boek zou ik dan ook 3,5-4 sterren geven, maar in het laatste derde deel werd het zo spannend, dat ik dacht: toch maar 5 sterren. Toen kwam er een plottwist die ik niet verwacht had, maar die voor mijn gevoel niet echt spectaculair was en toen viel ik weer terug naar 4 sterren. De schrijfstijl is wel geweldig en ik heb dit boek dan ook met veel plezier gelezen, dus ik zou zeggen: lees het boek en oordeel zelf. | 1pos
|
Dit boek kreeg ik van LetterRijn toegezonden voor de Blogtour, waarvoor dank!
Het duurde even voor het verhaal mij pakte, maar toen het dat eenmaal deed, sleurde het me mee in een razendsnel avontuur om de wereld te redden.
Een James Bond-film, die vergelijking had ik in mijn hoofd, dat wilde ik gebruiken in mijn recensie. Maar hoofpersoon Alex noemt dat op een gegeven moment óók, dus tja, dan kan ik dat eigenlijk niet meer gebruiken....
Toch is dat wel waar het op neer komt. Een rasechte schurk, die zich uiteraard anders voordoet, is van plan om de wereld over te nemen.
Daarvoor maakt hij gebruik van een superwapen, dat in WOII is ontwikkeld door de nazi's, maar waar de wereld nooit het bestaan van heeft geweten.
En zoals het nu eenmaal hoort, is er ook een Bondgirl. Aanvankelijk behoort zij toe aan de superschurk, maar gaandeweg verandert haar rol in het verhaal.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in Khartoem, waar een voor mij onbekende cultuur heerst, die wat mij betreft best iets meer uitgediept had mogen worden.
Aan de andere kant van de wereld, in Argentinië, heeft de president van dat land de grootst mogelijke moeite om een burgeroorlog te voorkomen. Op zo'n moment is het goed om te weten omringd te zijn door goede, betrouwbare mensen. Toch?
Onze held Alex wordt door zijn organisatie op pad gestuurd naar Khartoem, omdat daar vreemde dingen te lijken gebeuren. Zijn team voor deze missie bestaat uit hemzelf, Suzanne en de Duitse Peter, tevens goede vriend van Alex.
In Khartoem krijgen ze assistentie van Safi, chauffeur annex tolk annex leverancier van spullen. Maar in hoeverre is deze te vertrouwen?
Oke, nu moet ik toch iets gaan bekennen. Ik hou niet van Bond-films. De 'oude' kan ik nog enigszins behappen, die met Sean Connery vóór zijn grey look, en ook die met Roger Moore gaan nog wel.
Dus hoe kan ik nu positief praten over een boek dat ik zelf vergelijk met een Bond-film?
Nou, ten eerste, is het boek altijd beter dan de film.
Ten tweede, het wist ontegenzeggelijk mijn aandacht vast te houden, wat de meeste 007-films niet voor elkaar krijgen.
Ook was ik erg benieuwd of er nog ruimte was voor romantiek, want Alex krijgt gedurende het boek niet één, maar twéé knappe dames als gezelschap. Heeft hij überhaupt tijd om dit gezelschap eeuh… "beter te leren kennen"?
Want tijd is wel een issue in het verhaal. Er moet veel gebeuren, maar veel tijd is er niet, want het masterplan van Mister Bad Guy is al van start gegaan!
Er zit dan ook flink vaart in dit boek, maar wees niet bang dat het té snel gaat; het neemt je bij de hand en sleept je mee!
Daardoor is de op sommige momenten iets minder sterke zinsbouw te vergeven.
Ik kom op een score van maar liefst 4,5 duim, en zou een (goed mogelijk!) vervolg dan ook zéker oppakken! | 1pos
|
Grace heeft met haar gezin, man en twee jonge kinderen, een rustig bestaan opgebouwd. Dat verandert op de dag dat ze fotos ophaalt van een gezinsuitje. In het mapje zit ook een foto die duidelijk niet van het ontwikkelde rolletje afkomstig is. Het is een oude afbeelding van jaren geleden. Hoe komt die foto in het mapje en wie zijn de afgebeelde mensen? De man van Grace, Jack, verbleekt als hij de foto ziet. Later op de avond rijdt hij weg in zijn auto en verdwijnt
Meer dan het bovenstaande wil ik niet kwijt over het verhaal omdat de onthulling van verschillende gebeurtenissen een belevenis op zich is.
De eerste zin van het boek luidt: Scott Duncan zat tegenover de moordenaar. Vanaf het allereerste begin wordt de lezer het verhaal in getrokken. In het tweede hoofdstuk wordt de hoofdpersoon Grace geïntroduceerd. Ook hier zijn de beginzinnen weer zorgvuldig gekozen en ze krijgen, achteraf gezien, een diepere betekenis.
In Momentopname volgen gebeurtenissen elkaar op in vliegende vaart en er is geen ontkomen meer aan. Als vanzelf raak je betrokken bij de nachtmerrie waarin Grace verzeild raakt. De verteltrant van Harlan Coben geeft het verhaal een adembenemend tempo. Snelle dialogen, een toegankelijke schrijfstijl, eigentijdse herkenbare gebeurtenissen en boeiende karakters. En steeds weer verandert het perspectief. De ene keer kijk je door de ogen van Grace, het volgende moment bezie je gebeurtenissen vanuit Eric Wu, een moordmachine. Met deze Wu schetst Harlan Coben een onvergetelijk personage. Ook Cram is opmerkelijk.
Zoals we van Harlan Coben gewend zijn, er is ook humor, met name in het begin van het verhaal. Het boek verslapt nergens, het gaat maar door als een voortrazende sneltrein. Dit alles maakte dat ik het boek niet kon wegleggen. Na afloop heb ik het nog eens dunnetjes overgelezen. Dan valt op hoe in kleine zinnetjes soms iets gezegd wordt, dat na lezing van het gehele verhaal een andere betekenis krijgt.
Er is niet bepaald sprake van een happy-end, maar hierdoor wint Momentopname aan kracht. Harlan Coben is de man van verrassende wendingen, zelfs op het eind heeft de lezer er nog eentje tegoed. Een kritiekpunt is dat het allemaal wel een beetje erg veel is. Zo worden talrijke personages ingebracht en het toeval speelt soms eens iets te grote rol. Maar dat valt in het niet bij de knappe constructie die Harlan Coben neerzet. In mijn geval betekende dat uren weg van de wereld en gefascineerd doorlezen tot het verrassende einde. | 1pos
|
Het verhaal is vlot geschreven. Lekker mysterieus en spannend. Toch ook wel een beetje voorspelbaar. Ik heb eerlijk gezegd betere boeken van Franck Thilliez gelezen, het viel mij een beetje tegen. Maar toch wel 4 duimen waard. | 1pos
|
De beste John Irving-roman die niet door Irving geschreven is. Als binnenkomer kan dat wel tellen. Benedict Wells schrijft op zijn 32-jarige leeftijd een boek die sommige schrijvers zelfs op hun zestigste niet zouden kunnen produceren. Benedict Wells lijkt een oude ziel in een jong lichaam.
Voor mij is dit boek duidelijk de revelatie van het jaar. Met de regel: “Ik ken de dood al heel lang, maar nu kent de dood mij ook”, grijpt hij je vast en laat je niet meer los tot de laatste regel.
Het einde van de eenzaamheid is een diep treurige roman waar vergankelijkheid centraal staat. Het vertelt de geschiedenis van een familie kinderen die al op vrije jonge leeftijd hun ouders verliezen. Het wordt vertelt uit de mond van Jules, de jongste van de drie die allen op hun eigen manier met het verlies van hun ouders proberen om te gaan, een verlies die hen voor de rest van hun leven tekent. Het mooie aan het verhaal is misschien dat het niet eindigt in een bepaalde tijd. Het gaat door. De fouten uit je jeugd probeer je goed te maken in de rest van je leven. Vooral wanneer Jules eindelijk het geluk waar hij al zo lang naar hunkerde lijkt gevonden te hebben en dan opeens wel heel drastisch terug aan de dood moet afgeven, heb je zin om Benedict Wells door elkaar te schudden, want dit wil je echt niet. Je gunt het paar zo echt het geluk. Ook de manier waarop de beginnende dementie van één van de personages beschreven wordt is zo indringend dat het je letterlijk naar de strot grijpt. En dit alles wordt in zijn wondermooie taal verhaald dat je niet anders kan je identificeren met de hoofdpersonages. Waar Humo vandaan haalt dat dit boek vol platitudes staat is mij in ieder geval een raadsel.
benedict-wells-1280x937Als je één boek leest dit jaar, laat het dan deze zijn. Maar bereid je voor op een hobbelige rit waar geluk uitermate relatief is en waar de dood altijd de rust komt verstoren | 1pos
|
'Wees onzichtbaar' vertelt het verhaal van hoe Metin, een Turkse jongen, opgroeit in Amsterdam in de jaren 1980-1990. Metin is geboren in Turkije, maar op tweejarige leeftijd besluiten zijn ouders om het land te verlaten. Het gezin woont eerst drie jaar in Duitsland, maar als hun asielaanvraag geweigerd wordt, verhuizen ze naar Nederland, waar ze in de wijk Bijlmermeer terechtkomen.
Het gezin heeft het niet gemakkelijk. Vader is erg autoritair en houdt vast aan de traditionele waarde dat de wil van vader wet is. Hij noemt zichzelf communist en wil niet werken, maar leest in plaats daarvan de hele dag boeken over communisme of gaat naar zijn club om met andere communisten te discussiëren. Hij spendeert ook al het geld van de uitkering die het gezin ontvangt.
Ook op school is het leven voor Metin hard. Waar hij op de lagere school vele vrienden had en door de leraar de beste lezer van de klas wordt genoemd, wordt hij op de middelbare school een buitenbeentje die voor pestkoppen het mikpunt van spot wordt. Metin verbijt dit alles en probeert zich zo onzichtbaar mogelijk te maken.
Murat Isik gebruikt een eenvoudige maar meeslepende stijl, waardoor je dit boek niet opzij wil leggen, maar het meteen wil uitlezen, ondanks de 600 pagina’s. Tegelijk wil je niet dat het verhaal eindigt en wil je ook weten hoe het verder met Metin gaat als het boek afgelopen is. Afscheid van het boek nemen doet dan ook een beetje pijn. | 1pos
|
Tijdens zijn zomervakantie bij oom Herman en tante Petunia gebeurt er iets, waardoor het onzeker is dat Harry zijn vijfde jaar op Zweinstein mag beginnen.
Naast dat Voldemort terug is en Carlo Kannewasser is doodgegaan, maakt het dat dit niet een geweldige zomervakantie is, die het eigelijk al nooit is omdat hij hem aan de Ligusterlaan moet doorbrengen.
Citaat Harry Potter en de orde van de Feniks: blz 40:
En toen hoorde hij opeens iets breken in de keuken,
Hij ging rechtop zitten en spitste zijn oren. De Duffelingen konden nog niet terug zijn; daar was het veel te vroeg voor en bovendien had hij de auto niet gehoord.
Even was het stil en toen klonken er stemmen.
Inbrekers, dacht Harry, die zich van zijn bed liet glijden - maar vrijwel meteen besefte hij dat inbrekers hun best zouden doen om zachtjes te praten en dat deden de mensen in de keuken zeer zeker niet.
Hij griste zijn toverstok van het nachtkastje, liep naar de slaapkamerdeur en luisterde aandachtig. Het volgende moment schrok hij zich een ongeluk, toen het slot klikte en de deur openzwaaide.
Harry staarde roerloos door de deuropening naar de donkere overloop. Hij deed zijn best om nog meer geluiden op te vangen, maar hoorde niets. Na een korte aarzeling liep hij snel en geruisloos naar de trap. Zijn hart bonkte in zijn keel. Er stonden wel acht of negen mensen in de schemerige hal. Hun silhouetten staken af tegen de gloed van de straatlantaarns die door de glazen deur drong, en voor zover hij kon zien, keken ze allemaal naar hem.
Laat die toverstok zakken voor je iemand een oog uitsteekt, gromde een diepe stem.
Harry's hart bonsde onbedwingbaar. Hij kende die stem, maar hij liet zijn toverstok niet zakken.
Professor Dolleman? vroeg hij aarzelend.
Dat 'professor' weet ik zo net niet, gromde de stem. Ik heb niet bepaald veel lesgegeven, nietwaar? Kom naar beneden dan kunnen we je zien.
Harry liet zijn stok een beetje zakken, maar bleef hem stevig vasthouden en verroerde zich niet.
Hij had goede reden om achterdochtig te zijn. | 1pos
|
Het Vierkant van de Wraak was niet alleen de lancering van zijn carrière tot een van de meest gelezen misdaadauteurs in België, maar dit was tevens ook het begin van het leven van Van In, het hoofdpersonage in zijn boeken.Alles begint met een overval bij de juwelierszaak van Ghislain Degroof. Eerst lijkt het op een gewone overval, totdat men erachter komt dat alle juwelen zijn opgelost in een bak met koningswater. Van In probeert alles om het onderzoek op te lossen, maar wordt steeds gedwarsboomd door de vader van Ghislain, Ludovic Degroof. Adjunct-commissaris Pieter Van In ontdekt een brief, met een zeer rare handtekening. Hij komt te weten dat de handtekening een Latijnse spreuk is uit de middeleeuwen, het vierkant van de tempeliers genoemd. Al snel wordt het Van In duidelijk dat vader Degroof iets meer weet over wie de overvallers kunnen zijn. Wanneer Degroofs kleinzoon wordt ontvoerd en de ontvoerders belachelijke eisen stellen, zit Van In met de handen in het haar. Tot hij, brigadier Versavel en de beeldschone substituut Hannelore Martens, op wie Van In een oogje heeft, eens dieper in het nogal donkere verleden van Ludovic Degroof graven. Het boek is in een hij/zij vertelstandpunt geschreven. Doordat het boek zich niet in één iemands standpunt afspeelt, kan je als lezer gemakkelijk mee volgen. Het verhaal is heel goed opgebouwd, omdat je als lezer van het begin af aan al een verdachte op het oog hebt, maar telkens als je denkt te weten wie het gedaan heeft, kom je te weten dat je redenering niet klopt. Zo blijft het boek je van de eerste bladzijde tot de laatste boeien. | 1pos
|
Wat een hylarisch spannend boek. Had eerst nou wat ben ik aan het lezen. Vind het niet zo spannend. Wel lach weekend . Maar later wow best wel spannend en wat een einde. Brrrrr. | 1pos
|
Het verhaal begint met een proloog die in het heden ligt, je weet direct hoe het verhaal gaat aflopen. Dan gaat de tijd elf dagen terug en begint het verhaal. Onder het lezen lijkt het of er een tikkende tijdbom op ontploffen staat.
Dit boek heeft twee verhaallijnen. De grootste verhaallijn gaat over Lacey die undercover als Laura Farrow gaat wonen en studeren aan de universiteit van Cambridge. Een prachtige achtergrond voor dit gruwelijke verhaal.
Tegelijkertijd is er de gehandicapte psychiater Evi, bij haar in huis lijken vreemde dingen te gebeuren. Wat is er met haar gebeurt in het verleden en wat is de link met de gebeurtenissen nu.
Lacey heeft het erg moeilijk aan de universiteit. Ook haar overkomen akelige dingen en ze heeft last van nachtmerries, tussendoor moet ze ook nog dealen met een ouder onverwerkt trauma. Ze sluit vriendschap met de arts Nick maar weet niet of ze hem kan vertrouwen.
Tijdens het lezen kon ik er niet goed de vinger op leggen wat er nu precies aan de hand was met de personen die zelfmoord wilde plegen. Het leek een droomwereld waarin ze terecht waren gekomen
Gaandeweg het verhaal vallen steeds meer stukjes van de puzzel op de plaats en volgt er een spannende en verrassende ontknoping. | 1pos
|
De Noorse schrijver Jorn Lier Horst werd geboren in Bamble. Als ervaringsdeskundige werkende bij de politie is hij daardoor perfect geplaatst om over het misdaadmilieu te schrijven. Hij verweeft deskundig fictie met non-fictie. Het eerste boek dat in 2004 werd uitgegeven was gebaseerd op een echte case. Daarnaast schreef hij ook kinderboeken.
‘De kluizenaar’ is het derde boek in de Wisting-serie, waarin de detective William Wisting de dienst uitmaakt. De boeken kunnen onafhankelijk van elkaar gelezen worden.
Het verhaal behandelt het thema vereenzaming in de maatschappij. Het lichaam van een man die al vier maanden door voor zijn tv dood zit wordt gevonden. Williams' dochter Line die journaliste is van beroep bijt zich vast in de zaak. Zij doet er alles aan om inzicht te krijgen in het leven van de dode man. Wanneer er nog een lijk in het bos wordt gevonden blijkt de zaak groter te zijn dan oorspronkelijk gedacht.
Jorn Lier Horst neemt je mee in de zoektocht naar de dader. Afwisselend volgt de lezer het onderzoek van Line en dat van haar vader. Heel geleidelijk komen de beide verhaallijnen samen. Dit zorgt voor de nodige spanning.
De schrijver heeft oog voor detail en laat niet veel aan de verbeelding over. De apotheose van het verhaal is zonder twijfel de verrassende en heel goed geschreven plot. | 1pos
|
Het knusse Knekelstad telt 1275 botten en 270.300 zielen. De gemeenschap wordt plots opgeschrikt door een spook dat ervandoor gaat met verschillende botten van de dorpsbewoners. Sherbot Holmes wordt belast met de zaak en gaat op onderzoek uit naar de indringer die ervoor zorgt dat Knekelstad beheerst wordt door angst. Voorzien van zijn pijp, aantekenboekje en typerend hoofddeksel is Holmes vastberaden om de dader in te rekenen.
Het duo Jean-Luc Fromental (kinderboekenschrijver en scenarist) en Joëlle Jolivet (illustratrice) laat hun creativiteit opnieuw samenkomen bij de totstandkoming van dit spannende kinderboek. Eerder publiceerden ze samen Rapido, een speelboek over gebeurtenissen in de grote stad.
Knekelstad is een kinderboek dat letterlijk spreekt tot de verbeelding. Het verhaal vertelt zich bijna vanzelf door de prachtige illustraties die worden ondersteund door korte stukjes tekst. Complimenten zijn dan ook op zijn plaats voor de vermakelijke en vindingrijke vertaling van Barbara van Kooten waarin de rijmvorm en grappige taalvondsten (‘vijftien kuurgasten compleet knook-out’ of ‘de knekels zwieren op het carnavalsritme van een Botta Nova’) volledig tot hun recht komen.
Uitgeverij De Harmonie deelt het kinderboek in voor de leeftijdscategorie 6-12 jaar. Verstandig omdat het woordniveau in het boek te moeilijk is om het als voorleesboek te laten dienen, maar wellicht wat gemakkelijk voor het oudere kind door de korte teksten die het boek slechts 40 pagina's laten tellen.
De echte ‘eye-catcher’ is de contrasterende kleurstelling van de illustraties die nog sprekender zijn door het formaat van Knekelstad. Veelal donkere achtergronden die het mysterie benadrukken tot een waar kleurenfestijn waarin de bewoners van Knekelstad tot leven komen. Het nodigt uit tot het omslaan van de bladzijde om te ontdekken uit welke benarde situatie Sherbot Holmes zich nu moet zien te redden. De referenties naar de klassieke held Sherlock Holmes in combinatie met de kunstige afbeeldingen maken dit kinderboek ook voor volwassenen een feest om te lezen.
Leuke bonus: de flexibele cover, vormgegeven door de illustratrice, kan uitgevouwen worden tot een poster waarop alle onderdelen van het menselijke skelet worden aangeduid. Zodat de ‘botzakjes’ ook feilloos hun eigen botten kunnen benoemen na het lezen. | 1pos
|
Allereerst wil ik zeggen dat ik de cover erg mooi vind. De illustratie spreekt me echt aan. Het meisje is stoer, maar haar ogen kijken toch ook angstig. Het geeft heel goed weer waar het boek over gaat.
Dit boek is een angstaanjagende 'wat als'. Wat als de angst en de vooroordelen voor en over moslims zo groot worden dat de president van Amerika hen kan opsluiten onder het mom van 'krijgsgevangenen' in de oorlog tegen het terrorisme. Wat als de wereld nog net een stapje verder gaat in het over één kam scheren van mensen? Wat als het niet meer uitmaakt wie jíj bent of wat jíj doet, maar dat alleen je religie nog telt?
Het verhaal gaat over de zeventienjarige Layla, die leeft in een Amerika waarin de rechten van moslims steeds meer beperkt worden. Op een dag wordt ze, samen met haar ouders en vele andere moslims, opgepakt, op de trein gezet en opgesloten in een interneringskamp. En dit alles onder het mom van 'de oorlog tegen het terrorisme. Blijkbaar heeft de president inmiddels zoveel macht en is er zoveel angst en haat gezaaid dat dit ongestraft kan gebeuren.
Layla laat het er niet bij zitten en probeert op allerlei manieren om de wereld buiten te laten weten hoe het er binnen aan toe gaat.
Layla was niet direct mijn favoriete karakter. Ze is impulsief, heeft een grote mond en zorgt er daardoor voor dat het leven in het kamp gevaarlijk wordt en niet alleen voor haar. Toch kan ik niet anders dan ook respect voor haar hebben. Ze is jong en idealistisch en vecht tegen het onrecht wat haar en de hare wordt aangedaan. Ze zoekt en vindt manieren om in opstand te komen en geeft niet op. Zelfs niet als de andere gevangen haar de rug toekeren, of zich zelfs tegen haar keren. Al heel snel vindt Layla een beste vriendin in het kamp: Ayesha. Zij is wat minder impulsief en kan Layla af en toe beschermen als ze te hard van stapel dreigt te lopen. Dit zorgt voor een mooie en evenwichtige vriendschap die het verhaal zeker wat meer diepgang geeft. De meest ongeloofwaardige personage in het boek vond ik de directeur. Hij is zo intens gemeen dat hij meer las als een villain in een stripboek. Hij deed me denken aan de directeur uit de Showstealer boeken van Haley Barker. Voor mijn gevoel had dit personage beter uitgewerkt moeten worden, waardoor hij minder een karikatuur was geworden.
Uiteindelijk is het een verhaal met een positieve boodschap: Spreek jezelf uit, vecht tegen onrecht. Jongeren hebben de kracht en de macht om samen op te staan en te laten horen wat zij vinden. Samira Ahmed gaf afgelopen maand op YALFest ook aan dat ze vooral een boek over hoop wilde schrijven. Een boek over samen sterk. Ik denk dat ze hierin is geslaagd, al blijft de vraag wat er met de moslims gebeurt nadat het boek afgelopen is. Eén ding is zeker: Wie zwijgt stemt toe, dus trek je mond open als je het niet eens bent met de richting die de wereld op gaat.
Al met al een heel belangrijk boek, waarvan ik hoop dat heel veel mensen het zullen lezen en dat een plekje verdient op de verplichte leeslijst van middelbare scholieren.
Voor het belang van het boek geef ik het vijf sterren, voor het verhaal en de uitwerking drie. Gemiddeld een boek dat vier sterren verdient. | 1pos
|
Een wrede gebeurtenis tijdens de Balkanoorlog is de katalysator van dit uitstekend geschreven verhaal. Een jonge Amerikaanse hulpverlener verdwijnt in 1995 in Bosnie. Pas een aantal jaar later wordt zijn lichaam gevonden. Een rijk familielied van de Amerikaan wil zijn dood wreken. Hiervoor wordt Cal Dexter, nu advocaat maar vroeger een militair, benaderd. Wat volgt is een uitmuntend gedocumenteerde zoektocht met een spannende climax in Zuid-Amerika. De datum: begin september 2001. Laat je verrassen wat de connectie met 11 september is. Kortom, een must read voor de liefhebbers van Forsyth. | 1pos
|
De Vlaamse Hannelore Bedert geniet vooral bekendheid door haar muziek. Met Lam maakt ze haar debuut als schrijver.
Lam is het verhaal van Lucia die haar verleden achter zich heeft gelaten en al tien jaar redelijk zelfvernietigend leeft. Wanneer haar vader overlijdt moet ze terugkeren naar haar geboortedorp en haar verleden onder ogen zien. Haar moeder liet haar achter in een snikhete auto als kind en verdween. Haar vader kon de zoektocht naar zijn vrouw niet loslaten.
In het geboortedorp komen de herinneringen los, de communicatie tussen Lucia en haar vader was na de verdwijning niet optimaal en Lucia werd het mikpunt van pesterijen. Nu wordt ze geconfronteerd met de pestkoppen van haar jeugd en moet ze haar verleden onder ogen komen om het af te sluiten.
Lam is een heel puur boek waarin emoties zeer duidelijk naar voren komen en omschreven zijn. Het doet je afvragen of Bedert put uit eigen ervaring, dit is niet zo: ze heeft het van a tot z zelf bedacht en sterk op papier weten te zetten.
Het heden wisselt zich op een vlotte, vakkundige manier af met flashbacks uit Lucia's herinneringen waardoor het verhaal én zeker het personage Lucia de nodige diepgang krijgt.
Lam is, met alle details en het goedlopende verhaal een waardig debuut wat het waard maakt uit te kijken naar meer werk van Hannelore Bedert. | 1pos
|
Aloka weet je mee te nemen in een wereld die huiveringwekkend en tegelijkertijd ontroerend is. Deze bloedstollende thriller -met realistische onderbouw- zorgt ervoor dat het verhaal aan geloofwaardigheid wint.
De vlotte schrijfstijl maakt dan weer dat de thriller voor zowel jong volwassenen, als voor een rijp publiek toegankelijk is.
Tegen de diepgaande brainwashing die Robert aanwendt, lijken weinigen te zijn bestand. Al zeker geen kwetsbare jonge vrouw die de hoofdrol speelt. Goede psychologische research, lijkt me.
Intriges volgen elkaar op gevolgd door een onvoorspelbaar plot.
Het boek zou nóg meer aan kracht hebben gewonnen als het overlijden van de moeder van Jolien ietsje meer zou zijn uitgediept, maar dat doet zeker geen afbreuk aan het verhaal.
Aloka bewijst dat ze met 'Fotomodel gezocht'- na haar debuutroman (autobiografisch getinte roman'Verweesd') het schrijven in de vingers heeft! | 1pos
|
Het is alweer een poosje geleden dat ik een bouquet reeksje heb gelezen en toen ik Bouquet 4000 voorbij zag komen heb ik me gelijk aangemeld om hem te reviewen. Bouquet 4000 heb ik gekregen in ruil voor mijn eerlijke mening.
Als je ervan houdt om heerlijk op de bank weg te kruipen en weg te zwijmelen bij machtige en rijke mannen dan is Bouquet 4000 echt iets voor jou. Machtige Verleider bevat 3 verhalen vol passie en romantiek:
1. Machtig en Ongenaakbaar van Lynne Graham
De Braziliaanse miljardair Zac da Rocha wil met serveerster Freddie Lassiter trouwen! Bovendien belooft hij ervoor te zorgen dat het de kinderen die zij onder haar hoede heeft nooit aan iets zal ontbreken. Er is wel een voorwaarde: ze moet hem een erfgenaam schenken. Durft ze aan de knappe maar afstandelijke Zac haar jawoord te geven?
2. Grieks en Verleidelijk van Sharon Kendrick
Sharon Kendrick Tamsyn Wilson had niet gedacht dat ze Xan Constantinides ooit nog zou zien na de opwindende nacht waarin ze haar onschuld verloor. Maar nu heeft hij op stel en sprong een bruid nodig en stelt hij voor dat ze trouwen! Als ruil zal hij haar zusje uit de nood helpen. Tamsyn stemt in, maar hoe kan ze voorkomen dat ze haar hart aan de Griekse tycoon verliest?
3. Sexy en Arrogant van Miranda Lee
Actrice Kate Holiday heeft beloofd bruidsmeisje te zijn voor haar zus, die trouwt met de man op wie zíj al vier jaar verliefd is. Maar dat vergeet ze op slag wanneer ze een van de gasten ontmoet, de sexy en schatrijke producent Blake Randall. Hij lijkt zeer van haar gecharmeerd en biedt haar zelfs een filmrol aan! Het geluk lijkt haar eindelijk toe te lachen, maar kan ze Blake wel vertrouwen?
Het eerste verhaal is echt mijn favoriet uit deze bundel. Geweldig verhaal en een heerlijke schrijfstijl. Ik heb wel vaker romans van deze schrijfster gelezen en elke keer geniet ik weer. Daarom krijgt dit verhaal van mij een dikke 4 sterren.
Het tweede verhaal was iets minder, maar nog steeds super. Het verhaal was een heerlijk romantisch verhaal en de schrijfstijl was ook erg prettig. Ik heb vaker verhalen van deze schrijfster gelezen en heb altijd genoten. Daarom krijgt dit verhaal 4 sterren.
Het derde verhaal stelde mij helaas teleur. Helemaal vergeleken bij de andere 2 was deze toch van mindere kwaliteit. De schrijfstijl vond ik niet echt prettig en het verhaal liep naar mijn idee niet helemaal prettig. Daarom geef ik dit verhaal 3 sterren.
Kortom dit is een heerlijke bouquetreeks boekje om heerlijk bij weg te zwijmelen en krijgt van mijn 4 sterren. | 1pos
|
Dit was, denk ik, mijn favoriete nummer van The Beach Boys vroeger, en heel misschien nog wel. Het is / was een band met heel erg veel goede nummers, ‘thanks to’ oudste broer en componist Brian Wilson. Ik geloof dat Brian dit eigenlijk ook een uitstekend nummer vond, en ook zeer passend bij zijn eigen leven: wat zou hij zijn zonder zijn vrouw? Zijn vrouw geeft structuur aan zijn chaotische leven, zij zorgt voor hem.
Deze autobiografie is zoals zo vele in dit genre: beroemde mensen vertellen hun verhaal, een ghostwriter schrijft. De ghostwriter is in dit geval Ben Greenman. Hij heeft het heel goed gedaan, vind ik. Hij schrijft de spreektaal, het vertelde in een soort van ‘parlando-stijl’ op. Dat is dus niet chronologisch, integendeel. De hoofdstukken zijn thematisch gerangschikt: nu eens over zijn huwelijken en liefdesleven, over zijn opvoeding, moeder, vader en broers, over muziek, over het componeren, de opnames, en over zijn ziekte en hoe hij daarin ‘begeleid’ werd; en vooral heel veel over muziek en over muzikanten en over het maffe leven van veel creatieve en ietwat chaotische muzikanten, onder wie Brian zelf. Het feit dat veel muzikanten, acteurs en andere beroemde mensen - blijkbaar - een privé-arts hebben die oever hen waakt vind ik erg treffend, zelfs schokkend. Denk aan Michael Jackson, aan Prince, Marilyn Monroe. En dan blijkt dat die dokter het helemaal niet altijd goed voor heeft met zijn beroemde patiënten - ik denk vrijwel meteen: die joegen hun mensen de dood in. Of anderzijds, die arts denkt het goede te doen maar het tegenovergestelde is het geval - ‘benefit of the doubt’ zal ik maar zeggen.
De arts die Brian Wilson zo vele jaren begeleidde, heeft mega aan hem verdiend, bemoeide zich ook met het creatieve proces en maakte dat zijn naam ook genoemd werd bij de componisten zodat hij ook verdiende aan de verkoop e.d. Deze dokter beheerste het leven van Brian ‘totally’, tenminste dat zegt Wilson zelf. Maar ook al nemen we het een en ander met een korrel zout, dan nog blijft er veel narigheid over.
Dit is een beetje een beroerde inleiding, geloof ik. De band The Beach Boys bestond in eerste instantie uit de broers Brian, Dennis en Carl Wilson, neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine. Hun muzikale vader Murry Wilson was in de eerste jaren hun manager. Brian blijkt podiumvrees te hebben en eigenlijk een soort van bipolaire stoornis, denk ik, geen arts zijnde. De meeste mensen weten dat wel dat Brian geestesziek of depressief was. Hij spreekt er zelf vrij gemakkelijk over; hij is inmiddels natuurlijk ook al een oude man, en nog steeds muzikant. Paul McCartney bijvoorbeeld is een grote fan van Brian. Zijn broers zijn al - lang - dood.
Onlangs heb ik twee series van de Netflix-serie ‘Aquarius’ gezien; daarin gaat het onder andere over de vrij intense vriendschap tussen Dennis Wilson en Charles Manson, die met zijn niet alleen maar vrouwelijke aanhang een tijdlang in het huis van Dennis woonde. Dennis had het op een gegeven moment wel gehad met de manische Manson en verhuisde. Tijdens het lezen van dit boek ontdekte ik dat Sharon Tate en haar vrienden, die door Manson en zijn aanhangers werden vermoord, in datzelfde huis, dat van Dennis Wilson verbleven. Poeh, hé, dacht ik.
Eerst moest ik wel even wennen aan die parlando-stijl, en de thematische opbouw, waardoor er veel verdubbelingen optreden, maar het verhaal boeide enorm. Het lijkt er ook wel op dat Brian Wilson heel openlijk over alles vertelt, dat hij weinig schaamte - meer - heeft.
Je komt ook heel veel te weten over de muziekscene in California vanaf de jaren vijftig, het componeren van liedjes, het opnemen van muziek, hoe die processen gaan. Heel interessant, niet alleen voor verstokte muziekliefhebbers, of alleen voor Beach Boys-fans.
Van harte aanbevolen: 4/5 | 1pos
|
Annet Schaap is onder andere bekend van haar illustraties voor de jeugdboeken van Jacques Vriens, Janneke Schotveld en Francine Oomen. Met “Lampje” maakte ze eerder dit jaar haar debuut als auteur. Een behoorlijke pil, vol met prachtige en sfeervolle tekeningen maar bovenal een boek waarmee ze diepe, diepe indruk maakt. “Lampje” is het onvergetelijke verhaal van een jong meisje dat samen met haar vader in de vuurtoren van een klein schiereiland woont. Haar moeder is overleden en die klap is haar vader duidelijk niet te boven gekomen. Hoewel hij veel van zijn dochter houdt, verwaarloost hij haar ook en is het meisje feitelijk verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de vuurtoren. Als dat op een avond helemaal mis gaat, wordt ze door de plaatselijke autoriteiten uit huis geplaatst en moet ze verplicht gaan wonen in het mysterieuze huis van de plaatselijke admiraal, die doorgaans op zee te vinden is. Volgens de geruchten woont er in het huis een monster. Lampje maakt kennis met de bewoners van het huis, mist haar vader en het uitzicht op de zee en ontdekt al snel dat de geruchten een kern van waarheid bevatten.
Het debuut van Annet Schaap is in één woord adembenemend te noemen. Wat een fantastisch verhaal, voor jong en oud. Het is spannend, grappig, ontroerend en bovenal prachtig geschreven. Alle personages in het verhaal komen volledig tot leven en vooral Lampje sluit je als lezer meteen in je hart. Annet Schaap doet met haar debuut waar veel auteurs hun hele leven – vaak vergeefs – naar streven. Ze schreef een klassieker. Dit geweldige boek zal de tand des tijds ruimschoots doorstaan en generatie op generatie aanspreken door de absolute schoonheid en de magische aantrekkingskracht van het verhaal. Een ongekende prestatie. Annet Schaap wordt nu al vergeleken met Astrid Lindgren, Paul Biegel en Tonke Dragt. Dat is mooi, maar in haar geval absoluut onnodig. Annet Schaap is met haar debuut volledig in staat om op eigen benen te staan en heeft vergelijkingen met andere auteurs niet nodig.
Ik herhaal het graag: dit boek is adembenemend. | 1pos
|
Zevende deel van de Serie Q, allemaal even goed. Je leert de hoofdrolspelers steeds beter kennen, hiervoor is het wel belangrijk dat je de delen in de juiste volgorde leest. Dit deel zit vol met verschillende verhaallijnen die allemaal iets en soms ook niets met elkaar te maken hebben. Bijna 500 bladzijdes spanning en dramatiek in een woord Geweldig! | 1pos
|
Het menselijk lichaam gaat over Allessandro Egitto, legerarts in Afghanistan, die vanaf zijn geboorte door zijn ouders in de schaduw werd gesteld van zijn oudere zus. Als volwassene wordt hij nog dagelijks geconfronteerd met zijn gebrek aan zelfvertrouwen. In Afghanistan dragen echter alle soldaten een verleden met zich mee. Het menselijk lichaam is meer dan enkel een oorlogsverhaal over Afghanistan; alle personages staan namelijk ook voor een innerlijke strijd. Een verhaal over de psyche van de eenzame mens, qua thematiek en schrijfstijl net zo mooi als Paolo Giordano’s debuut De Eenzaamheid van de Priemgetallen. | 1pos
|
Wat een prachtig boek, ik ben normaal gesproken niet van de spook boeken.
Maar dit boek heeft mij laten zien dat die boeken ook mooi kunnen zijn.
Alice Bell is jarig, haar zusje Emma heeft een dans uitvoering.
Daar wilt Alice graag heen al een verjaardag cadeau.
Maar haar vader gaat liever de deur s' avonds niet meer uit in verband met de monsters.
Toch maakt hij de uitzondering. Maar dat had hij beter niet kunnen doen. Ze krijgen een ongeluk
en Alice raakt iedereen kwijt.
Alice wordt wakker in het ziekenhuis en leert daar Kathryn kennen.
Ze gaat bij haar opa en oma wonen en gaat dus ook naar een andere school.
Alice gaat voor het eerst weer naar school sinds maanden. En komt haar vriendin Kat (Kathryn)
tegen. Alice voegt zich bij de groep en ziet een heel groep jongens staan.
Maar dan kijkt ze een jongen met violet kleurige ogen aan en dan gebeurd het het visioen begint.
Ze noemt hem Cole maar heet hij ook Cole?
Later leert Alice Cole Holland kennen, en gaat samen met hem op stap.
Zou ze Cole harder nodig hebben dan ze denkt? Kan Cole haar helpen met het dode van de zombie's?
Dit boek krijgt van mij een 5.
Ik ben benieuwd naar de andere twee delen.
Ook hier zullen recensie's over volgen! | 1pos
|
De directrice van Rosemere is een ander boek dan de boeken die in mijn kast staan. Toch trok het boek van Sarah Ladd me aan na het lezen van de korte omschrijving. Vroeger las ik meer boeken die in een andere tijd afspeelde. Zo las ik van Simone van der Vlugt de amulet, bloedgeld en Jehanne. Alle drie speelde de boeken zich af in een tijd ver voor ons. Het mooie vind ik dat je fantasie de volledige vrije loop kan gaan. Ik hoop en verwacht dat dit boek mijn fantasy ook gaat prikkelen.
De omschrijving die ik las: De 25-jarige Patience Creighton wordt een oude vrijster genoemd. De directrice van de Rosemere School for Young Ladies had verwacht dat haar hart ooit veroverd zou worden door een elegante jongeman, maar zover is nooit gekomen. En sinds haar vaders dood heeft ze haar handen vol aan de zorg voor haar moeder en het besturen van de school. Maar dan staat op een avond haar zwaargewonde huurbaas voor de deur. Patience verzorgt hem, maar kan niet vermoeden dat deze man haar toekomst op het spel zet.
In de brochure viel de kaft me ook op. Patience op de voorkant met een mooie rode jurk. Op de cover zoals het boek is geworden is de jurk groen. Nog steeds erg mooi maar de rode jurk sprak meer. De keuze is wel begrijpelijk na het lezen van het boek. Patience draagt namelijk bijna niks anders als rouwjurken.
Sarah Ladd - De directrice van Rosemere
De directe van Rosemere speelt zich af in Engeland in het jaar 1816. Doordat het jaartal bovenaan het eerste hoofdstuk staat weet ik goed wanneer het verhaal zich afspeelt. Hierdooe weet ik gelijk dat er nog geen telefoons zijn, dat er gereden wordt met paard en wagen en dat de rol tussen man en vrouw anders is dan wij nu kennen. Dit is erg fijn zo weet ik direct naar welke jaarperiode ik ga. Na de plaats, datum en het jaartal begint het verhaal direct. Je wordt direct in het verhaal gegooid, geen intro maar gelijk zit je middenin een achtervolging.
Vanaf dit eerste hoofdstuk wat je leest vanuit één van de twee hoofdpersonen zit ik al gelijk in het boek. De tweede hoofdpersoon maakt het nog veel leuker. Je leest het boek vanuit William Sterling en Patience Creighton. Twee hele verschillende personen en toch trekken ze elkaars aandacht. Er ontstaat een romance tussen de twee, althans ze vinden elkaar leuk maar denken beiden dat de ander niks in hem/haar ziet.
De directrice van Rosemere van Sarah Ladd is een heerlijk boek wat over de liefde gaat. Het gaat niet alleen over liefde maar ook over verlies, ingrijpende gebeurtenissen en nog veel meer. Je loopt mee in hun beide levens en hoopt dat ze bij elkaar komen. Ik vroeg me echt een aantal keer af of Patience en William bij elkaar zouden komen of zorgt de schuldeiser of de broer van Patience voor problemen.
Het boek heb ik in twee dagen uitgelezen. De schrijfstijl was lekker vlot en gemakkelijk. Als ik een hoofdstuk uit had wilde ik verder lezen want hoe zou dit of dat verder ontwikkelen? Er zitten een paar kleine voorspelbare dingen in maar dat maakt de ontknoping van het boek niet minder. Het einde heb ik met een grote glimlach gelezen. En mijn fantasie? Ja die maakte van Rosemere een mooi huis en de jurken en kapsels van Patience kon ik zo voor me zien en zo ook haar schoonzus. | 1pos
|
In het boek Tempation to be happy leren we de Napolitaan Cesare Annunziata kennen. Met zijn zevenenzeventig jaar heeft hij al een heel leven achter de rug. Een leven waarin hij lang niet genoeg plezier heeft gehad dan dat hij gewild zou hebben. Dus besluit hij dat hij de jaren die nog voor hem liggen met veel plezier gaat vullen, maar dat lijkt makkelijker gezegd dan gedaan.
Cesare is een ‘grumpy old man’ en lijkt wat verbitterd. Niets is goed en hij heeft op iedereen commentaar. Daarnaast is hij erg op zichzelf en lijkt het erop als of hij liever niets met anderen te maken wil krijgen. Desondanks komt hij in een situatie terecht, waaruit blijkt dat hij toch meer voor anderen over heeft dan dat hij zelf ooit had gedacht. Met zijn sarcastische humor lukt het Cesare beetje bij beetje een wat toegankelijker persoon te worden. Is hij dan toch niet de ‘grumpy old man’ die we aanvankelijk leerden kennen?
Met een kordate en krachtige schrijfstijl zorgt de schrijver ervoor dat het verhaal makkelijk te lezen is. Ook voor de mensen die lang geen Engels gelezen hebben. Het vertelperspectief geeft het gevoel de hoofdpersoon/verteller beter leert kennen, waardoor je meer begrip krijgt voor hem. Door de sarcastische humor die schrijver gebruikt, is het boek zeker niet zwaar. Een absolute aanrader om te gaan lezen! | 1pos
|
Ben, acht jaar, loopt met zijn moeder in het bos en wil heel zelfstandig alleen voorop lopen naar een afgesproken punt. Wanneer zijn moeder daar aankomt, is Ben er niet. Het touw om aan te zwieren beweegt nog, maar Ben is er niet en ook de hond niet. Hij is verdwenen.
Rachel is radeloos want Ben is haar alles nadat haar man haar verlaten heeft. Ze verwijt zichzelf dat ze niet goed op hem gelet heeft. Niet alleen zijzelf verwijt zich dat, in deze tijden van internet gaat dit soort verhalen snel viraal en er wordt aan haar getwijfeld als moeder. De verwijten van onbekenden die zich verbergen achter het internet vallen haar zwaar.
Terwijl de zoektocht verder gaat, komen de verwijten dichterbij. De politie moet haar ook uitsluiten als dader, maar kunnen ze dat wel? En wat is de rol van haar zus en haar beste vriendin?
Er wordt zoveel twijfel en verdachtmakingen rondgestrooid, dat iedereen zich zou afvragen wie er nog te betrouwen is.
Het verhaal wordt verteld alsof het om therapeutische sessies gaat van een van de rechercheurs, Jim Clemmo en dat is wel origineel, om te lezen hoe zeer zo'n verdwijningszaak het leven van een rechercheur dusdanig overhoop haalt, dat die eigenlijk ook niet verder kan met zijn leven, ook een schuldgevoel heeft en vindt dat hij tekort geschoten heeft. | 1pos
|
Geen buitenstaander komt ooit binnen bij het diep in de Canadese wildernis gelegen klooster van Saint-Gilbert-Entre-les-Loups waar twee dozijn monniken van de verdwenen gewaande orde van Gilbertijnen hun leven in stilte wijdden aan bidden en zingen. Op een dag zetten ze hun gregoriaanse liederen op een cassettebandje en brengen deze naar buiten. Ondanks de matige opnamekwaliteit worden de monniken wereldberoemd met hun hemelse samenzang. Maar dan wordt de prior, de dirigent en muzikaal leider van het koor, vermoord. De abt rest geen andere mogellijkheid dan de poort te openen voor hoofdinspecteur Armand Gamache en zijn rechterhand Jean-Guy Beauvoir van de Sûreté du Québec. Om de dader te vinden moeten de politiemannen zich onder de leden van de orde begeven en opgaan in de dagelijkse routine van het leven in een klooster. Uit de individuele gesprekken met de broeders maken ze op dat er kleine haarscheurtjes in de fundamenten van de orde zijn ontstaan. Maar voor ze de dader hebben gevonden, krijgen ze te maken met een nog groter gevaar.
Voor de volledige recensie kijk op: http://www.spanningzoeker.nl/alfabet/p/penny_l/2015schitterend.htm | 1pos
|
Een schitterende gedichtenbundel. Met cijfergedichten, het gedicht ‘Lijmen’ enz. Op diverse manieren wordt gespeeld met taal. Mooi! Cijfer 8,5 | 1pos
|
Dit is een boek waar je niet vrolijk van wordt. Mensen die vaak ruzie in een relatie hebben zouden dit boek zéker moeten lezen om zich te realiseren hoeveel impact het op hun kinderen heeft.
Het gezin uit dit boek bestaat uit zes personen, maar de één is nog eenzamer dan de ander. Het is zó geschreven dat je niet automatisch partij trekt voor de vader óf voor de moeder. Ieder probeert het op zijn/haar manier goed te doen, maar het werkt niet.
Goed boek. | 1pos
|
Toen ik hoorde dat Graham Norton een boek had geschreven, wist ik dat ik het wilde lezen. Ook nog een een whodunit, bij uitstek mijn favoriete genre. Ik hoopte op een Christie sfeer met een vleugje humor. Maar zou het nog wel spannend zijn of zou de lolligheid de overhand nemen? Ik kon niet wachten en was dus zeer verheugd dat ik het voor de releasedatum al mocht lezen.
Ik ben niet teleurgesteld, integendeel. Ik heb genoten.
Is het spannend? Valt wel mee. Ik heb al duizenden crime verhalen gelezen en gezien, en ben - net als de meeste liefhebbers - wel wat gewend.
Is het plot zo ingenieus? Nee, het zit goed in elkaar, dat zeker, maar het is niet dat je van de bank valt van verbazing.
Is het supergrappig? Nee, goddank niet.
Is het verrassend? Och, valt wel mee.
Wat is het dan? 5 sterren benadert nog niet eens hoezeer ik van dit boek genoten heb.
Het is zijn verhaaltrend. Norton vertelt je het verhaal alsof je erbij bent. Je ziet de mensen voor je. Hij pompt ze vol vlees en bloed. In een zin begrijp je helemaal waar je bent en hoe het voelt, ruikt en eruit ziet. De mensen, de omgeving, de sfeer van het stadje: echt alles komt tot leven.
Hoe doet hij het? Norton vertelt tot in detail wat de mensen denken en voelen. Hij is alle zintuigen tegelijkertijd. Dat haalt heel vaak de vaart uit een verhaal, maar dat is hier helemaal niet erg. De sfeer is hier bepalend. Je nieuwsgierigheid wordt gewekt door die details. Het boek is in no time uit ook al leest het bijna loom. Je woont een weekend lang in een stadje waarin niets gebeurt en waar nog nooit iets is gebeurd. Of toch wel?
Natuurlijk wel. Juist als het verhaal begint, lijkt het stadje te ontwaken. Precies op het juiste tempo zodat je overal van kunt genieten.
Ik ga echt geen spoilers geven. Wees niet bang. Dit boek kan het best geconsumeerd worden als je niets over het plot weet. Lees het boek en laat het mysterie zichzelf aan je ontrafelen.
Hoezeer ik ook heb genoten, ik hoop niet dat iedereen deze schrijfstijl nu gaat overnemen. Norton wisselt namelijk om de haverklap van perspectief. Dat kan letterlijk wisselen bij het overhandigen van een kopje thee. Dus: persoon a schenkt het in en we weten wat hij/zij denkt en voelt. Als persoon b het kopje thee aanneemt dan weten we hoe de thee warm aanvoelt in die handen. In diezelfde scene is nog iemand aanwezig en die neemt het perspectief mee als hij opstaat. En om een verhaal dan nog interessant te houden, en dit zelfs tot een pluspunt te maken; daarvoor moet je grandioos goed kunnen vertellen. En dat kan Norton.
Hij pakt de rust in het boek en verlaat vaak de rode lijn om een personage helemaal goed neer te zetten. Ook hier geldt voor mij: ik heb genoten maar hoop niet dat iedereen dat ineens gaat doen. Je moet dit kunnen. Je moet de gave van het vertellen tot in de puntjes beheersen. En die gave bezit Norton als geen ander.
Het lijkt alsof hij debutantenfouten tot kunst heeft verheven. Alsof hij zegt: ik vertel het verhaal precies zoals ik dat wil en houd me niet aan allerlei heersende conventies. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat de critici gaan zeggen over dit boek. Vallen ze over de zogenaamde beginnersfouten of zien ze dat het hier juist geweldig tot zijn recht komt en dat Norton iedereen de loef afsteekt? | 1pos
|
Ik had al zoveel gehoord over Santa Montefiore dat ik erg benieuwd was naar haar boeken. Ik was dan ook erg blij dat ik dit boek mocht lezen van de uitgeverij. ‘Als de rododendron bloeit’ is eigenlijk het tweede deel over de vrouwen van kasteel Deverill, maar je kunt de delen ook apart lezen. Ik heb tijdens het lezen niet het gevoel gehad dat ik iets gemist heb.
De schrijfstijl en het verhaal deden me erg denken aan een seizoen van Downton Abbey. In het begin kabbelde het een beetje door, je moet de hoofdpersonen en achtergronden nog leren kennen en dat duurt gewoon even, want er zijn flink wat hoofdpersonen in ‘Als de rododendron bloeit’. Doordat je ze op je gemak leert kennen, lijkt er niet heel veel spanning in te zitten. Maar je voelt dat er meer in het verhaal zit en dat komt er op een gegeven moment langzaam uit. Santa Montefiore is duidelijk een goed geoefende schrijfster, want alle verhaallijnen kloppen en komen samen. Maar dat niet alleen, er zit ook zeker een stuk spanning in én je wordt aangenaam verrast.
Dat vond ik het bijzonderste aan ‘Als de rododendron bloeit’. Het is geen boek dat je in een dag of wat uit hebt, je wordt min of meer gedwongen om rustig te lezen, want anders mis je gewoon een hoop. Ik vond dat in het begin wat lastig, maar uiteindelijk vond ik het heerlijk.
‘Als de rododendron bloeit’ van Santa Montefiore lijkt me heerlijk om te lezen op vakantie, bijvoorbeeld in Italie. Het is een boek dat je dwingt om rustig te lezen en door alle intriges en verhalen moet je wel bij de les blijven. Het ideale vakantieboek als je van Downton Abbey houdt. | 1pos
|
Toen ik aan dit boek begon had ik geen flauw idee waar het verhaal heen zou gaan. Toen me dat duidelijk werd, kon ik het niet meer wegleggen, ook al was ik constant soort van overstuur Door de vreselijke dingen die er gebeuren, dat heb ik niet vaak bij een boek. Voor sommigen zal het verhaal ongeloofwaardig overkomen misschien, helaas weet ik dat dit soort dingen echt gebeuren, ik heb ooit een slachtoffer gekend en dat vergeet ik nooit meer. Ik vind de schrijfstijl van Marelle erg prettig, niet te zwaar terwijl haar onderwerpen des te zwaarder zijn. Goed dat ze taboes doorbreekt met dit soort boeken. Niet een boek om blij van te worden, wel goed om te weten wat er allemaal in onze wereld gebeurt, en echt niet perse de ver van onze bedden show. | 1pos
|
Al 2 maal eerder heb ik avonturen van Gerard en Eelco (Flop) mogen volgen. Dit boek van Kees Kager is naast het Zwanenwater het boek wat me het meest pakt, een boek met droge West Friese humor,
“Je pikt de Keutel bij het schone eind”
Heerlijk.
Ook het begin van elk nieuw hoofdstuk wat begint met een voetbal verslag van de Heraut, het clubblad van Viridis. Heel erg leuk gevonden en mee slepend. Ik heb Gerard en Flop al eerder mogen leren kennen in de eerdere boeken van Kees, nu moet ik zeggen in Veldslag om Viridis heb ik nog de meeste feeling met de mannen, in de voorgaande boeken was een flink onderwijzend gedeelte en in dit boek niet wat mij wel erg beviel, door het onderwijzende gedeelte raakte ik soms de weg kwijt in Viridis had ik dit niet, ik werd mee gesleept in het reilen en zeilen van de voetbal club en de duistere praktijken van wethouder Wittink en de Vrieze en zijn consultants… Ik wilde ook elke keer door lezen om te kijken wat er nu zou gaan gebeuren, nu was ik bij de boekpresentatie geweest en daardoor zat ik zeer in spanning wanneer nu dat vlaggetje werd gevonden…….. Maar ik werd nog lang in spanning gehouden maar zeker niet werd teleurgesteld.
De schrijfstijl van Kees Kager staat mij enorm aan niet alleen om zijn humor maar ook om de soms grove woordkeuze, hij neemt geen blad voor zijn Pen. Gewoon het is zoals het is en we gaan der geen mooie woorden voor zoeken. Daarom heb ik ook menig maal toch wel moeten grinniken en sloeg ik het boek dicht met een glimlach op gezicht.
Daarom Viridis komt bij mij op 1 wat betreft Kees Kager. Houd je wel van droge humor en spanning en voetbal dan zou ik dit boek zeker aanraden.
Plot: 4
Leesplezier: 5
Spanning: 4
Schrijfstijl: 5
Conclusie: 4,5 sterren | 1pos
|
Dit is een boek over de joodse familie Katz in Polen. Voor, tijdens en na de tweede wereldoorlog.
Het waargebeurde verhaal wordt algemeen verteld, maar is gebaseerd op de herinneringen van Janina. Een meisje van dan 10 jaar.
In het begin kan het wat lastig zijn om in het verhaal te komen door de vele namen en wat joodse woorden. Er is een stamboom voor in het boek en een woordenlijst achterin. Laat dit u/je niet ervan weerhouden het boek te lezen.
Het is duidelijk en prettig leesbaar geschreven. Een aangrijpend verhaal over mensen in een periode waarin niemand precies wist wie te vertouwen was. Ook een verhaal over verliezen en vinden.
Misschien denkt u/jij ; "Nee, geen zin in een boek over iets wat zo lang geleden is".
Dan zeg ik dat de tijd waar het in speelt misschien 70 jaar geleden is, maar dat het ook in deze tijd te plaatsen is.
Familie, liefde, onderdrukking en noodzaak om te overleven, is meer iets van alle dag en alle rassen en geloven.
Daarom..... Lees dit boek. | 1pos
|
Voor de sterrenthriller leesclub van uitgeverij Luitingh- Sijthoff mocht ik het boek Meisje uit het Noorden van Katarzyna Bonda lezen.
Katarzyna Bonda is de populairste thrillerschrijver van Polen. Ze studeerde journalistiek aan de Universiteit van Warschau en scenarioschrijven aan de Filmacademie van Lodz. Er zijn meer dan een miljoen exemplaren van haar boek verkocht.
Na 7 jaar keert misdaadprofiler Sasza Zaluska terug naar Polen. Ze hoopt hier rust te vinden voor haar en haar dochter. Maar als snel raakt ze verwikkeld in een zaak waarbij raadselachtige sterfgevallen uit het verleden een link lijken te hebben met een recente moord.
Het boek begint met een lange lijst met namen van de personages in het boek. Een lijst die je geregeld nodig bent omdat je door de vele personages en moeilijke namen in verwarring raakt. De schrijfster gebruikt voornaam, achternaam en bijnaam afgewisseld in het boek waardoor je steeds vergeet hoe het nog maar zat. Tijdens het lezen moet je dan ook goed je aandacht erbij houden wie wie is en wat voor rol het personage heeft in het verhaal.
Dit is het enige nadeel van dit verhaal, het heeft een interessante verhaallijn en veel spanning. Als je eenmaal door hebt hoe het zit met de personages leest het boek als een trein en wil je weten hoe het allemaal in elkaar steekt. Het verhaal houd je gedurende het lezen in zijn greep, wat is het verband, wat is er gebeurd, wie is de dader? De spanning blijft gedurende het hele verhaal. De personages zijn heel goed neergezet door de schrijfster. Een verrassend einde maakt het boek compleet! Dit boek is het eerste deel uit een serie over Sasza Zaluska en ik kan niet wachten op het volgende deel | 1pos
|
De nieuwste thriller van Sebastián Fitzek: "Het Joshuaprofiel" doet de naam thriller eer aan .
Zoal altijd zit er vaart in het boek en word je regelmatig op een verkeerd spoor gezet.
Het verhaal gaat over Max, thrillerschrijver van beroep die samen met zijn vrouw Kim, dochter Jola hebben geadopteerd. Max zorgt vaak alleen voor Jola omdat zijn vrouw als piloot veel van huis is.
Op een dag wordt Max plotseling bij een onbekende stervende man in een ziekenhuis gevraagd. Vlak voor zijn dood lispelt hij dat Max door Joshua is uitgekozen, en dat hij geen overtredingen mag maken. Dan sterft de man en loopt Max verward naar zijn auto , waaruit zijn wachtende dochter verdwenen is. Ontvoerd.
Voor ouders, het slechtste scenario dat ze kunnen bedenken.
Er volgen situaties, waarbij Max een dame en haar auto gijzelt om achter de mogelijke daders aan te gaan. Hij krijgt te maken met zijn broer Cosmo, die in een psychiatrische afdeling van de gevangenis zit i.v.m. Pedofilie.
De achtervolging wordt voortgezet, zal Max op tijd zijn om zijn dochter Jola te vinden?
Een Pageturner van de eerste orde.. Let op het boek is heel verslavend, eenmaal begonnen, wil je het niet meer wegleggen. | 1pos
|
Omdat het er zo dik bovenop ligt, dat ongeloofwaardige, stoort het me niet en kan ik er de humor wel van inzien. Wat een gedoe voor Maurice, wat een keuzes. Er gebeurt zoveel dat ik niet kan stoppen met lezen. Zo nieuwsgierig als ik ben, wil ik weten hoe het verder gaat. Mijn fantasie gaat met me aan de loop terwijl ik er probeer achter te komen of het ook het idee van Anne-Laure was. Maar nee, ik krijg t zo niet bedacht. Heerlijk. Als Nederlandse heb ik sommige woorden niet meteen begrepen, maar uit de tekst blijkt wel wat er bedoeld wordt.
Justine stond al op mijn lijstje, maar nu een heel stuk hoger. | 1pos
|
Tijdens de lessen kerkgeschiedenis was ik vroeger niet zo scherp als Suzanne Wolfe. Toen zij les kreeg over de belijdenissen van Augustinus, was zij nieuwsgierig wie de kerkvader heeft bedoeld met Una, de vrouw over wie Augustinus met liefde schrijft en die de moeder is van zijn zoon. Haar naam is onbekend, maar nu heeft de schrijfster haar een stem gegeven. In Bekentenissen vertelt zij het verhaal van hun liefde. Daarmee heeft Suzanne Wolfe een boeiende historische roman geschreven, die zich afspeelt in de 4de eeuw na Christus toen het Noorden van Afrika nog hoorde bij het Romeinse Rijk.
Het boek begint terwijl de bisschop van Hippo op sterven ligt. Een oude vrouw zit tegen een boom en haalt de herinneringen aan vroeger op. Haar moeder is bij de geboorte gestorven, haar vader was een begaafd mozaïeklegger, maar het leven was hard en ze leden een armmoedig bestaan. Ze heeft geen naam, haar vader noemde haar liefkozend vogeltje. Tijdens een van de opdrachten van haar vader sluit ze vriendschap met de zoon van landheer. Hij noemt haar Najade. Later als haar vader overleden is en zij bij haar tante in de hoofdstad Carthago woont, komt ze via hem in contact met Augustinus. Zij is dan 16 en Augustinus is iets ouder. Ze worden verliefd, maar kunnen door het standsverschil niet trouwen. Hij vraagt haar als concubine, volgens de schrijfster betekende dat toen, dat zij een monogame seksuele verhouding hadden, maar om een maatschappelijke reden niet konden trouwen. In deze roman is er in elk geval sprake van ontroerende liefde en ongekende trouw. Augustinus wordt neergezet als een ideale man, die zijn vrouw volledig steunt en helpt. Omgekeerd is de grote liefde van Augustinus een vrouw, die hem intellectueel aan kan, ook al heeft zij in eerste instantie geen scholing gehad. Door de omgang met de vrienden van Augustinus is zij goed is staat om een mening te vormen en met haar wijsheid Augustinus helpt. Dit fictieve liefdesverhaal is doorspekt met anekdotes die wij kennen uit de Belijdenissen, zoals het voorval van het stelen van de peren en de tranen die moeder Monica heeft vergoten. De roman heeft mooie quotes waarvan wij sommige kunnen herkennen als van Augustinus. De roman schets ook een interessant tijdsbeeld van de periode waarin Augustinus heeft geleefd, de invloed van de Griekse filosofen de Romeinse cultuur met hun spelen, heidense godsdiensten en het leven in de vroeg christelijke kerk. De vele details en beschrijvingen van het dagelijks leven in die tijd maken Bekentennissen tot een boeiende roman om te lezen. De schrijfster maakt mooie zinnen, waarin ze wel veel bijvoeglijk naamwoorden gebruikt die duidelijk een sfeer neerzetten. Verschillende metaforen, maken het verhaal groter, maar worden uitgelegd dus het is makkelijk om te lezen. De overpeinzingen van de onbekende vrouw weten regelmatig mijn hart te raken. Soms bevreemd mij dat; zijn onze gevoelens als vrouwen zo universeel en tijdloos of is de geliefde van Augustinus ongemerkt neergezet als een vrouw ver voor haar tijd? Aan de andere kant de woorden van Augustinus zelf weten de mensen ook door de eeuwen heen te inspireren.
Het bittere van dit liefdesverhaal zit in het historisch gegeven dat dit liefdespaar niet bij elkaar kon blijven. Hoewel Augustinus op latere leeftijd niet met een ander trouwt, vindt hij uiteindelijk rust in het geloof. Natuurlijk blijft deze bekering niet ongenoemd in het verhaal van de vrouw, maar helemaal duidelijk waarom Augustinus tot die keuze komt, wordt het niet in deze roman en blijft onbevredigend. De vrouw zelf kan er niet toe komen om de God van de christenen te dienen: “Die had me te veel afgenomen.” Hoe groot haar invloed op Augustinus is geweest is natuurlijk de vraag, maar de roman is meer dan de moeite waard als een kennismaking met Augustinus en de tijd waarin hij leefde. | 1pos
|
In een seconde verandert het leven op een Amerikaanse school voor altijd. Door de ogen van vier jongeren zien we een afgrijselijke schietpartij. In 54 minuten wordt het leven nooit meer normaal. Dit boek maakt angst en wanhoop tastbaar . De ervaringen en band die de vier jongeren delen, sleuren de lezer mee naar het einde van het boek of is het een nieuw begin? Ondertussen ontdekt hij geheimen en een sprankeltje hoop. 54 minuten is een vlot vertelde en beklemmende race naar de vrijheid, die akelig realistisch aanvoelt . Wie dit boek leest, wil het vergeten. Hier kan dit toch niet gebeuren of toch wel ? Een meeslepend boek dat de impact van een dramatische gebeurtenis "echt" doet voelen. De verantwoordelijkheid van iedereen in deze gewelddadige actie wordt in vraag gesteld . De rol van de sociale media in onze samenleving wordt benadrukt en na afloop blijft de lezer geschokt achter. Hij vraagt zich af hoe het kan dat mensen voor deze onmenselijke daad kiezen en wie eigenlijk echt schuldig is? Is het alleen Tyler, de jongen die meer vragen dan antwoorden achterliet, of is het niet zo eenvoudig? Een beklemmende young-adult die toont hoe snel een situatie kan escaleren totdat de klok niet meer teruggedraaid kan worden! | 1pos
|
Wat een spannend boek! Het verhaal neemt je mee tot aan de laatste bladzijde. Het verhaal wordt verteld vanuit Julia en vanuit Lorenzo, wat een grote toevoeging geeft aan het verhaal. Zoals de echte Tess liefhebbers waarschijnlijk wel weten, eindigt het boek niet zoals je in eerste instantie denkt. Zeker een aanrader! | 1pos
|
Ik vond dit toch echt het beste boek van de serie. Ik ben echt heel erg blij dat America voor Maxon heeft gekozen en dat Aspen een nieuwe liefde heeft gevonden. Ik mis Celeste echt heel erg (dat had ik nooit gedacht) en ik vind het zo erg dat de vader van America en de moeder van Maxon dood zijn. De vader van Maxon echter was toch een afschuwelijke man die zijn zoon mishandelde en het land koste wat het kost onder de duim wilde houden. Er zijn alleen op het einde nog wel een aantal dingen met een open einde afgesloten en ik heb gehoord dat er nog een vierde deel komt. Ik hoop het en kan niet wachten! | 1pos
|
Goed geschreven, erg boeiend. Gestructureerde verhaallijn met zeer geloofwaardige personages. Wel eerder een psychologische roman dan thriller. | 1pos
|
Bloed en beenderen is het eerste deel van een trilogie. In dit eerste deel wordt verteld over een wereld waarin er diviners zijn, kosidan en maji. Dit zijn allemaal mensen, hoewel ze niet allemaal zo behandeld worden.
Diviners kunnen namelijk krachten ontwikkelen, waardoor ze maji worden. De koning heeft 10 jaar geleden door middel van 'de zuivering' alle maji laten vermoorden, waaronder de moeder van de hoofdpersoon Zélie. Na een toevallige speling van het lot komt Zélie in aanraking met Amari en haar broer. Vanaf dat moment begint het verhaal pas echt te lopen en wil je het boek eigenlijk niet meer neerleggen.
Het verhaal wordt vanuit 3 perspectieven verteld, wat voor de nodige spanning en emoties zorgt. De schrijfster, Tomi Adeyemi, heeft een prachtig verhaal neergezet waarbij veel fantasie komt kijken. Hoewel er veel onbekende woorden in het verhaal voorkomen, worden die vrij rap duidelijk door de context. Wat het boek bijzonder maakt is dat er een soort onuitputtelijke stroom van kracht, moed en onzekerheid voorbij komt.
Achter in het boek, bij het nawoord van de schrijver wordt duidelijk waar die inspiratie vandaan kwam. Kortom, een bijzonder boek wat ik zeker kan aanbevelen voor YA fans die open staan voor een groots avontuur. | 1pos
|
De vrouw in de kooi is een heerlijk spannende thriller. De tweede helft van het boek word je helemaal meegezogen in het verhaal en is stoppen met lezen geen optie meer. Ik heb genoten van het lezen van dit boek en ik kijk uit naar de volgende delen van serie Q! | 1pos
|
Zowel Mats Strandberg als Sara B. Elfgren waren al eerder actief met schrijven, Mats is journalist en Sara is scenarioschrijfster, maar het Zweedse tweetal besloot de krachten te bundelen en een boek te schrijven. Het resultaat van deze samenwerking, De cirkel, is niet alleen het Young Adult thrillerdebuut van beide schrijvers, maar ook het eerste deel in een spannende trilogie fijn om te weten voor lezers die na dit spannende eerste deel meer willen lezen.
De cirkel vertelt het verhaal van zes meisjes, die van elkaar verschillen als dag en nacht, maar door het lot toch bij elkaar worden gebracht en gedwongen worden samen te werken. Er gebeuren vreemde dingen in Engelsfors, het stadje waar ze wonen, en het lijkt er op dat zij daar wel eens iets mee te maken zouden kunnen hebben. Tegen hun zin in en ieder ook bezig met eigen problemen worden de zes gedwongen elkaar te helpen en samen te strijden tegen iets wat wel eens veel gevaarlijker kan zijn dan ze eerst denken.
Vanaf het begin rukt De cirkel je met de vreemde dood van een personage mee in een stroomversnelling van elkaar opvolgende spannende gebeurtenissen. Al na een paar hoofdstukken is het lastig het boek nog weg te leggen en wil je weten wat er verder staat te gebeuren en hoe het af zal lopen met het zestal. Doordat je met alle personages mee kunt kijken, zie je alle kanten van het verhaal en voel je je bijna zélf een Uitverkorene, zoals de meisjes genoemd worden.
Af en toe zijn de ietwat kinderachtige problemen die de meisjes thuis hebben in vergelijking met de grote strijd die de zes moeten leveren wat storend en vertragen ze het verhaal, maar verder leest het verhaal lekker weg. Mats en Sara hebben een fijne schrijfstijl en weten je als lezer steeds op het verkeerde spoor te zetten wat betreft de oorzaak. Je weet niet meer dan de personages en zit daardoor net zo in spanning als zij zelf op sommige momenten.
Als enkele draadjes wat beter waren afgerond wat overigens nog in een volgend boek kan gebeuren en er wat minder op details zou worden ingegaan was De cirkel vijf sterren waard geweest. Vier sterren omdat het toch goed in de buurt komt van een prijswaardig boek! | 1pos
|
Met stip het mooiste boek ooit gelezen. Meeslepend verhaal over een erg moedige en sterke vrouw die ondanks vele tegenslagen en verdriet uiteindelijk toch de liefde van haar leven ontmoet en gelukkig wordt.
Vele onverwachte wendingen. Mooi mooi mooi | 1pos
|
Mijn volledige recensie lees je op:
http://www.linda-linea-recta.nl/hof-van-doorns-en-rozen-door-sarah-j-maas/
*Zucht ... Uit.
Dat appte ik naar mijn meiden nadat ik het boek dichtgeslagen heb. Met Hof van doorns en rozen heeft Sarah J. Maas een Top Boek geschreven.
Nu was ik al fan van de Throne of Glass serie, maar nu ben ik een mega-fan! Wauw! Het is een vlot lopend verhaal, en eenmaal er in begonnen moest het ook uit! | 1pos
|
EEn zeer goed en spannend verhaal. | 1pos
|
Mijn volledige recensie lees je op:
http://www.linda-linea-recta.nl/honolulu-king-door-anne-gine-goemans/
*Het is echt schrijnend wat de bevolking tijdens de Japanse bezetting heeft meegemaakt. Ik had geen idee dat de mensenbuiten de jappenkampen het zo ontzettend slecht hadden. Dat stond niet in onze geschiedenisboekjes.
Ik herinner me van de middelbare school iets over Soekarno en Soeharto.* | 1pos
|
Wat een mooi en bijzonder boek. Na het lezen van de achterkant was ik meteen enthousiast. De quote die Liesbeth Kamerling op de cover heeft gezet, 'ik laat je zien dat je van hoogsensitiviteit een kwaliteit kunt maken', blijkt helemaal waar te zijn nadat ik de laatste bladzijde om heb geslagen. Mooie en overzichtelijke hoofdstukken passeren, afgewisseld met de heerlijke en schattige illustraties van den Hartog, inspirerende quotes, rustige pagina's met enkel wat woorden en tekeningetjes, en persoonlijke verhalen van de schrijfsters zelf, zodat het gaat voelen dat ze tegenover je zitten aan de eettafel. Dit maakt het een snel vertrouwd en rustig boek, vol met handige adviezen en praktische en eenvoudig toe te passen tips voor in het dagelijks leven. Geen zwevende, wetenschappelijke pil, maar een licht gevleugelde en humoristische handleiding voor de hoogsensitieve (jonge) vrouw die bij tijd en wijlen maar al te graag gebruik wil maken van wat vriendin-achtige begeleiding, zoals dit boek doet. Ik heb het inmiddels aan diverse vrouwen in mijn omgeving aangeraden en ik zal dit zeker blijven doen, want ik heb er veel aan gehad en zit vol met nieuwe ideeën! Een absolute aanrader die nog lang in mijn boekenkast zal blijven prijken! En: waar ik onvermijdelijk nog vaak naar zal grijpen. | 1pos
|
Ook dit tweede deel van boek nr 8 is erin gegaan als koek. De verwikkelingen volgen zich in hoog tempo op en zoals we gewend zijn van Diana Gabaldon doe je het boek dicht terwijl er nog heel veel vragen door je hoofd spoken. Ik heb begrepen dat er nog een deel 9 aan gaat komen vooral om de vragen te beantwoorden (i) hoe het verder gaat met Lord John en (ii) waar is William naar toe. Aangezien de auteur er gemiddeld 4 jaar over doet om een nieuw deel af te leveren, dienen we nog even geduld te hebben.
Puntje van kritiek is niet zo zeer het verhaal zelf als wel het feit dat boek 8 voor het Nederlands taalgebied in 2 delen is uitgegeven en de lezer dus 2 x 19,95 dient neer te tellen (dit ipv bijvoorbeeld 1 dik boek waar je dan 23,95 voor betaald bijvoorbeeld). Ook de omslag kan mij niet bekoren, het lijkt wel heel veel op een streekroman zo en past totaal niet bij de vorige delen die netjes in mijn boekenkast staan. Zullen ze deel 9 in weer een ander jasje gaan steken? | 1pos
|
Dit verhaal gaat over Willow, een zesjarig meisje met Osteogenisis Imperfecta. De ziekte van Willow heeft een grote weerslag op het hele gezin, vooral als haar moeder Piper besluit om haar verloskundig arts en tevens beste vriendin aan te klagen voor onrechtmatige geboorte.
Het dilemma wat beschreven wordt is heel boeiend. Ergens in het boek wordt beschreven dat binnen een vacuüm een besluit misschien goed of slecht is, maar dat daarbuiten niet zo duidelijk meer is wat nu eigenlijk goed od slecht is. In het boek worden de verschillende gezichtspunten heel mooi beschreven en is het heel duidelijk dat er in zo'n zaak geen waarheid is en al helemaal geen winnaars.
In de hoofdstukken wordt het verhaal afwisselend verteld door de verschillende hoofdpersonen. En omdat het boek behoorlijk dik is, is het verhaal hier en daar wel wat uitgekauwd en laat het weinig aan de verbeelding over. Het einde gaat dan ineens verassend snel en is ondanks de plottwist toch niet echt verrassend. | 1pos
|
Dit boek heeft een prachtige originele cover. Door de zijkant zit een draad genaaid en om de 16 bladzijdes zie je dit rode draad terug in het boek. Ontzettend origineel en alleen daarom al zal je als liefhebber dit boek graag willen hebben.
De rode draad van de cover heeft natuurlijk te maken met het verhaal. Een met lichaamsdelen aan elkaar genaaide 'lappenpop' wordt gevonden hangend voor een raam in een appartement. Het zijn lichaamsdelen van verschillende mensen. Vlak erna duikt een lijst op met daarop de namen van 6 mensen en hun sterfdatum. Voor wolf en zijn team niet alleen de opdracht deze mensen op te sporen en te beschermen maar ook er achter te komen welke mensen al zijn vermoord. Wat volgt is een spannend onderzoek.
Het begin van het boek is even opletten en erin komen. De schrijfstijl is wennen, veel lange zinnen en moet deze af en toe overlezen om ze goed op te nemen. Verschillende personages komen aan bod en in verschillende vertelperspectieven. Hierdoor duurt het even voordat je in het verhaal zit.
Daarna kreeg het verhaal mij wel in zijn greep. De slimme manier waarop de moordenaar zijn slachtoffers te pakken krijgt en de sarcastische humor waardoor je af en toe zit te lachen maken het een goed boek! Wel hadden voor mij de personages in het verhaal wat meer uitgediept mogen worden, ik had meer willen weten over waarom ze doen en zijn zoals ze zijn.
De hype rond dit boek is niet helemaal te begrijpen. Ondanks dat het een origineel verhaal is had ik er daardoor toch iets meer van verwacht. Maar al met al is het toch een prima debuut en ben ik erg benieuwd naar deel 2 welke ik zeker zal gaan lezen. | 1pos
|
"Wraak in de nacht is de oudste vorm van eerlijkheid." ~ p26.
Wauw, wat een verhaal! Dit is fantasy zoals fantasy bedoeld is. Geschreven in haar puurste vorm, lezend als of het waarheid is. Van elke bladzijde heb ik genoten, en je merkt dat elke zin met grote zorg is geschreven. Alles klopt, tot in de kleinste detail van de geschiedenis. GE-WEL-DIG!
"Zoals een kruik pas een kruik werd als je er water mee schonk, zo zou ze pas een echte gravin zijn als ze de strijd aanbond met Achlais." ~ p125.
Scherven van het Verbond is het eerste deel van de Fulia tweeluik. Een prachtig verhaal waarin we het leven volgen van het meisje Fulia. Hoogzwanger vlucht haar moeder naar Sayleche en leidt daar, vanaf de geboorte van Fulia, een simpel en onopvallend bestaan. De constante dreiging van de Mirrax, de onderdemonen onder leiding van Achlias, zorgen voor angst en spanning in de Landen. Wanneer er een ridder van het Verbond Sayleche bereikt en daar Fulia en haar moeder treft, komt alles in een stroom versnelling. Fulia ontdekt wie haar moeder echt is, en langzaam maar zeker ontrafelen de geheimen zich. Ze moeten het dorp verlaten en de ridder begeleid hen naar Nivantes, een vrouwenklooster, een van de laatste veilige plekken. In het klooster groeit Fulia op tot een jonge, sterke vrouw met slechts één missie: het Verbond herstellen.
Het is geen boek wat je even snel wegleest, zoals de meeste fantasy boeken, en is het in het begin even aftasten in wat voor een wereld je terecht bent gekomen. Toch is er absoluut geen letter te veel geschreven en is elke zin van belang. Joost Uitdehaag schrijft alsof het echt gebeurd is, alsof Fulia echt bestaan heeft. Door zijn schrijven geeft hij je de ogen om het verhaal van Fulia zelf te kunnen zien, te beleven alsof je er bij bent. Je krijgt sympathie voor de stoere jonge vrouw die zij is, en de keuzes die zij moet maken. Om het perspectief iets te vergroten word er af en toe ook vanuit een tweede personage geschreven, een kleine, maar zeker niet onbelangrijke toevoeging aan het verhaal.
"U bent als de avondster die een schip langs de rotsen leidt, vrouwe." ~ p231.
Tijdens het lezen heb ik echt meerdere malen kippenvel momentjes gehad, en naar het einde toe probeerde ik steeds sneller te lezen terwijl ik op mijn wang en nagels aan het bijten was... Ik ben echt zo blij dat het tweede deel ook al klaar ligt!!! Ik MOET verder lezen, weten wat er gaat er gaat gebeuren, met wie en hoe! Onnodig te zeggen, geloof ik, dat dit boek echt een dikke 5 sterren krijgt. Een geweldig fantasy boek dat je niet leest, maar echt met elke vezel beleeft!!! | 1pos
|
Ik zou een heel jubelstuk kunnen schrijven (en dat zal ik zo ook zeker doen), maar zij die al eens een boek van de schrijfster hebben gelezen weten voldoende als ik zeg dat ‘De nachtroos’ een onvervalste Riley is. Lucinda Riley, bekend geworden van de serie over de zeven zussen, is ster in het samenvoegen van heden en verleden, het adembenemend vertellen van een liefdesverhaal en het beschrijven van een onbekend stuk geschiedenis.
Ditmaal neemt Riley ons mee naar India en Engeland. In het begin van de twintigste eeuw, vlak voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, ontmoeten wij Anahita. Als dochter van een wijze genezeres ziet Anni veel. Ze komt bij een grote verscheidenheid aan gezinnen thuis en zo ook bij de rijke familie van Indira. Ze worden dikke vriendinnen en groeien samen op. Wanneer het noodlot toeslaat, neemt de familie van Indira de zorg voor Anahita op zich. Samen vertrekken de meisjes naar Engeland om te studeren, maar de verschillen tussen de opgroeiende vriendinnen worden daar steeds groter.
In het heden draaien we mee op een filmset. Actrice Rebecca Bradley heeft een belangrijke rol in een film dat zich afspeelt op het Engelse landgoed Astbury Hall. De huishoudster van het landgoed neemt gelijk de zorg voor Rebecca op zich en ook de ietwat vreemde landeigenaar zoekt steeds vaker toenadering. Als de Indiase Ari naar het landgoed komt om zijn familiegeschiedenis te ontrafelen, komen Rebecca en Ari steeds dichter bij de duistere geheimen van Astbury Hall.
Rileys schrijfstijl is filmisch en soepel. Zonder langdradig te zijn weet Lucinda Riley details van zowel setting als personages uitvoerig te bespreken. Ze neemt ons mee naar het warme klimaat van Jaipur en laat ons meegenieten van de schitterende paleizen, de rijkdom van welgestelde families en laat ons de gebruiken van de Indiërs zien.
“De inwoners van Jaipur waren zelf ook kleurrijk: de mannen droegen kleurige tulbanden – geel, magenta, robijnrood. Ik keek soms omlaag naar hen vanaf een van de hoge terrassen die uitkeken over de stad en bedacht dan dat ze me herinnerden aan honderden felgekleurde mieren die zonder ophouden aan het werk waren.”
Maar ook het koude Engeland en de verschillen tussen de vriendinnen weet Riley feilloos te omschrijven. Geen moment twijfel je als lezer aan de door haar beschreven gebeurtenissen, de geschiedenis en de verschillende rangen en standen die sterk aanwezig zijn in India en Engeland. De lezers van Lucinda’s boeken weten dat haar verhalen niet alleen vol zitten met geschiedenis, maar dat ook liefde en verdriet een groot aandeel hebben in het geheel. Lucinda Riley neemt genoeg ruimte om achtergronden te bespreken en details te geven. Hierdoor verdwijn je in het verhaal en bouwt de spanning zich langzaam op, tot er maar één ding kan gebeuren: het verhaal grijpt je naar de keel en overweldigt.
‘De nachtroos’ had het verhaal over een achtste zus uit de serie ‘De zeven zussen’ kunnen zijn. Lucinda Riley doet weer haar trucje, zonder saai of eentonig te worden. En dat komt niet alleen doordat ze elke keer andere persoonlijkheden gebruikt voor haar personages, andere landen kiest waarin de verhalen zich afspelen, of zich verdiept in unieke stukken van de geschiedenis. ‘De nachtroos’ is wat anders dan de eerdere boeken die van haar hand zijn verschenen doordat het boek ook spanning bevat. Het is zeker geen thriller, en zonder al te veel te verklappen, er gebeuren vreemde dingen waarvan je als lezer voelt dat er iets niet klopt, maar je lange tijd niet weet hoe de vork in elkaar steekt.
Lucinda Riley flikt het weer. Ze beneemt je de adem, betovert en opent vreemde werelden voor je. Een dikke pil van een roman, een pageturner. Een boek om verliefd op te worden! | 1pos
|
Dit is écht een boek naar mijn hart, ik hou van de verhalen die zich in oudere tijden lopen, ook dit is nog toen men heksen op de brandstapel zette maar dit puur door onbegrip, ik hou van magie, van de kunde van de schrijfster want ze brengt altijd in haar boeken al haar verhalen tot leven met een enorme kennis van zake, ze kent de geschiedenis, de bewoordingen en rituelen uit die tijdsperiode, het leest zo makkelijk en is tegelijk spannend en heerlijk, ik heb zo genoten van dit boek, ik kan het iedereen aanraden !!! | 1pos
|
De hoofdpersoon in dit boek is Aafke van Pommeren. Zij heeft nog een oudere broer, Rim. Zij woont samen met haar ouders en broer in een klein dorpje. Het gezin is lid van de kerk in het dorp. De moeder maakt kennis met mensen die bij de Pinkerstergemeente horen. Zij voelt zich hiertoe aangetrokken omdat de diensten vol zijn van vreugde en blijdschap. Moeder vindt de kerk in het dorp stijfjes en saai, dit in tegenstelling tot de Pinkerstergemeente. Zij besluit naar de diensten te gaan en wordt “geraakt” door het geloof. Vader staat nog wat afwachtend hier tegenover, maar wordt dan opeens ook “geraakt” door de Pinkstergemeente.
Zowel vader als moeder geven zich er helemaal aan over. De kinderen staan er eigenlijk bij en kijken er naar. Vader wordt zelfs als voorganger van de plaatselijke Pinkstergemeente benoemd. Het normale gezinsleven moet wijken voor het geloof. Mensen die een plek nodig hebben, worden in huis genomen. Dit zijn vaak mensen die enigszins labiel zijn. De weken zijn gevuld met bijeenkomsten om te bidden, te zingen etc. De ouders gaan er helemaal in op, maar op een gegeven moment wordt het moeder teveel, altijd mensen en drukte in huis, zij wordt neerslachtig.
Aafje haar enige manier te ontsnappen aan de drukte, is zwemmen in het meer achter hun huis. Zij probeert elke keer zo ver mogelijk te zwemmen. Helaas moet zij veel van haar jeugd inleveren voor de Pinkstergemeente. Zo is zij een veelbelovend zwemtalent en word zij gescout. Maar ja, de zwemlessen en wedstrijden zijn ook op zondag. Dit is uiteraard uit den boze.
Het eerste deel van het boek “Altijd vrolijk” beschrijft de jeugd van Aafje. Het tweede deel l richt zich op Aafje haar studentenleven in Amsterdam. Dit studentenleven betekent voor Aafje dat zij van de ene verbazing in de andere verbazing valt. Zij is van huis uit natuurlijk niets gewend en opgevoed met allemaal strenge regeltjes. Vooral geen goddeloze dingen doen, eigenlijk wereldvreemd opgevoed. Aafje worstelt met haar huidige leven wat zo in strijd is met wat zij van huis uit heeft meegekregen. Zij realiseert zich dat zjj door de Pinkstergemeente te zeer aan banden wordt gelegd en wil zich hier heel voorzichtig van losweken. Dit is voor Aafje heel erg moeilijk, ze wil de contacten met haar ouders niet beschadigen.
Anke Kranendonk heeft dit boek geschreven in een vlotte stijl. Het leest prettig. Op een bijna zakelijke manier beschrijft zij de gevoelens van Aafje. Deze worden nooit echt uitgesproken. Aafje legt zich er gewoon bij neer dat zij veel leuke dingen moet laten omdat die in strijd met het geloof zouden zijn. Op deze manier is voor Aafje het geloof van haar ouders, de Pinkstergemeente dus, meer een dwangbuis geworden, in plaats van de vreugde en blijdschap dit zo gepredikt wordt.
Het boek schetst een goed beeld van de Pinkstergemeente is mijn mening. Niet te veel nadenken, meegaan in de flow en zieltjes winnen. Alles voor de Heer, jezelf en je gezin wegcijferen.
De onderkoelde manier waarop Anke “Altijd vrolijk” heeft geschreven, geeft je wel stof tot nadenken. | 1pos
|
Louise wordt verliefd op een getrouwde man. Notabene haar eigen baas. Dat wist ze niet meteen. Gewoon een man die ze had leren kennen in een kroeg. Louise is een eenzame moeder die al enkele jaren gescheiden is van een overspelige echtgenoot. En voor het eerst in tijden wordt ze weer verliefd, een liefde die ze diep in haar hartkamers probeert weg te steken, want verliefd worden op een getrouwde man mag niet. Tot overmaat van ramp leert ze dan nog zijn vrouw kennen. Er ontstaat een wankele vriendschap tussen de twee vrouwen. Louise wordt meegezogen in de perikelen van dit vreselijk huwelijk en weet niet wat ze van David, haar minnaar moet denken. Hij lijkt zo anders in haar omgeving dan wat zijn vrouw beschrijft. En hoeveel weet zijn vrouw? Want zijn vrouw lijkt namelijk altijd dingen te weten die een ander niet te weten kan komen? Waarom stopt hij har vol pillen, belt hij haar om de uren? Hij lijkt een controlfreak, maar bij haar wordt hij dan weer de considerabele David. Waarom heeft deze man twee gezichten?
Het was zeker geen liefde op het eerste gezicht met Wat jij niet ziet. De eerste tweehonderd pagina's had ik het gevoel een vrouwenboek in handen te hebben die vooral ging over de perikelen van een slecht huwelijk. Maar langzaam ontvouwt het verhaal zich en besef je dat die tweehonderd eerste pagina's bittere noodzaak zijn.
Het bovennatuurlijk tintje aan het verhaal lijkt in eerste instantie maar een verhaallijn in de marge, maar langzaam wordt duidelijk dat er hier meer speelt. Het verhaal wordt beschreven vanuit twee ik-personen, Louise en de vrouw van David, Adèle, afgewisseld met stukjes uit het verleden van Adele. Waarom dat verleden? Ook dat lijkt een verhaal in de marge die uiteindelijk heel wat belangrijker blijkt te zijn dan men kan voorstellen.
Pinborough weet een prachtig, intrigerend verhaal te schrijven waar langzaam alles op zijn plaats valt. Elk hoofdstuk, elke bedoeling die ze in het verhaal verwoordt is nodig om uiteindelijk tot de climax van het verhaal te komen. En dat doet Pinborough nauwgezet en met groot detail. Niets is wat het lijkt in dit verhaal en heel af en toe licht ze in de hoofdstukken een stukje van de sluier op, dat het moment dat het noodzakelijk om heel het verhaal te ontvouwen. Elke keer weer lijken sommige gedachten zo te contrasteren met het verloop van het verhaal dat je niet anders kan dan je afvragen: waarom? Wat is de bedoeling? Uiteindelijk laat ze je happend naar adem achter wanneer ze de laatste bedoelingen van haar verhaal onthuld.
Inderdaad, het verhaal maakt waar wat de uitgeverij belooft een boek dat niet te vertrouwen is, een verhaal dat niet te vertrouwen is. Dit boek wil je gewoon lezen! | 1pos
|
Dit is een verhaal met een levensles. Ben niet bang om het vertrouwde op te geven. Ga de uitdaging aan. En vooral: volg je hart. Leef je eigen leven. Het boek blijft boeien waardoor je blijft lezen. Prachtige debuutroman. | 1pos
|
Alweer zo'n mooi verhaal al was het best wel een pittig thema. Misbruik van jonge kinderen die besproken werdt toch stoorde ik me er niet aan. Het is goed dat het besproken werd en dat het vroeger ook aangepakt werdt.
Payton is een vrouwen verslinder en als hij Kirstie leert kennen w hij alleen haar en wil hij beschermen zo ook de kinderen die ze mee brengt die ze heeft gered uit de hand en van haar man. Ze doet alles om de kinderen veilig te stellen en wil een goed huis voor ze vinden en dat lukt haar ook. Ook de jongen Callum blijkt familie te zij en wordt goed opgenomen. Zo blijkt het in alle delen dat hun clan goed is en niemand aan de kant wordt gezet.
De personen uit de vorige delen blijven terug komen en ook nieuwe namen die in de volgende deken zullen voorkomen. Het blijven goeie boeken.
Ook een goede schrijfster.. | 1pos
|
Ik snap wel waarom dit boek een bestseller is geworden! Er zijn ook niet veel boeken die een dagelijks kijkje in het leven van een bejaarde laten zien. Een heel origineel en verrassend concept.
Daarbij is de schrijver, Hendrik Groen, ontzettend grappig en heb je ook op sommige momenten enorm met hem te doen. Hij geeft ook, op een cynisch grappig bedoelde manier, de actualiteiten en de tegenwoordige realiteit van de ouderenzorg weer. Voor mij heel herkenbaar, omdat ik in de ouderenzorg heb gewerkt. Daarom vond ik dit boek zo leuk om te lezen. Ook leuk dat Hendrik in dit boek de gebeurtenissen uit 2013 op de voet volgt, daardoor is het ook erg realistisch.
Dit boek heeft een goede mix van humor en ontroering. Ik kon serieus wel eens hardop lachen om wat hij allemaal zei en meemaakte, en dat heb ik niet vaak bij boeken. Niet omdat ik het niet grappig vind, maar gewoon omdat ik niet zo'n type ben dat hardop lacht als ik een boek lees. Dit boek is daarom dus zeker een aanrader en vooral voor iedereen die ook in de zorg werkt of heeft gewerkt of een oudere vader of moeder heeft die in een verzorgingstehuis zit! | 1pos
|
Geweldig boek, ik kon niet snel genoeg de pagina's omdraaien. De plottwists blijven maar komen, spannend tot op de laatste pagina. | 1pos
|
Zin is een modern boek vol liefde, seks en actie!
Zin begint met de sollicitatie van Nina bij Q productions. Nina is opgegroeid in een alternatief gezin en wil zich daaraan onttrekken en een ander leven leiden. Door te solliciteren bij Q productions lijkt ze daarmee op de goede weg maar ook daar blijkt alles uiteindelijk anders te gaan dan van te voren verwacht.
Nina wordt aangenomen als PA van Q en is vanaf het eerste moment helemaal weg van hem, en hij van haar blijkt al snel. Toch zijn er de nodige obstakels, Nina heeft dingen meegemaakt en haar verleden en Q blijkt ook de nodige mysteries bij zich te dragen.
De band tussen Nina als PA en Q blijft niet alleen zakelijk maar gaat pieken en dalen steeds dieper. Ondertussen doet Nina haar werk als PA en vliegen ze de hele wereld rond. Tijdens het werk van Q ontmoet Nina veel nieuwe mensen, maakt ze vrienden en vijanden, ontdekt ze wat ze als PA eigenlijk allemaal moet doen en tenslotte staat ze samen met de rest van Q productions voor een van de belangrijkste Moonbeamfeesten van het jaar en dan gaat het mis…
In Zin komt de nodige seks aan bod maar het is absoluut geen 50 tinten grijs kopie, dit boek is veel beter! De nadruk ligt in dit boek naar mijn mening veel meer op de relatie tussen Nina en Q en de dingen die ze beleven dan op de seks wat voor mij een grote meevaller is.
Jackie van Laren heeft ervoor gekozen om niet in hoofdstukken te schrijven maar in dagen. Nina werkt in het eerste boek 30 dagen bij Q productions en eigenlijk zijn die 30 dagen, 30 hoofdstukken en dit leest erg prettig.
Uiteindelijk heb ik dit boek in rap tempo uitgelezen en door de geweldige cliffhanger kan ik niet wachten om in deel 2 te beginnen. Ik vind dit boek echt een aanrader, ik ben fan! | 1pos
|
Tweede deel in de Lucy Kincaid serie. Behoorlijk spannend en het verhaal verloopt in een goed tempo. Wacht met smart op deel 3 | 1pos
|
Jack en Grace lijken een gelukkig en verliefd paar! Grace heeft en krijgt alles wat haar hartje begeerd zoals een huis waarbij met al haar wensen rekening wordt gehouden.....
En toch heb je vanaf blz. 1 het gevoel dat er iets niet klopt. Wat er dan niet klopt kom je pas later in her boek te weten. Heden en verleden worden mooi afgewisseld en hierdoor ga je nog meer meeleven met Grace! Je probeert zelfs al te bedenken wat haar volgende stap zou kunnen zijn. De schrijver weet je echt vast te houden in dit boek. Wat een geweldig boek, in één dag uitgelezen, kon het echt niet wegleggen. | 1pos
|
Spannend verhaal, wel een beetje voorspelbaar, maar nietemin erg goed om het boek moeilijk te kunnen wegleggen! Ik ga door voor "Voor altijd stil" van deze schrijfster! | 1pos
|
Hoewel deze thriller al jaren uit is heb ik hem pas net gelezen. Prachtig! Heerlijk snel, mooie lokaties, lekkere actie en een vlot verloop van de ontwikkelingen. het plot zag ik al wel een tijdje aankomen maar mocht voor mij de pret absoluut niet drukken. Ik wilde echt graag weten hoe Osborn al dit geweld overleefde en hoe de details in elkaar staken.
Ga nu lekker Dag van bekentenis lezen en kijk uit naar Dag van vergelding. | 1pos
|
"Dit was niet het plan" een echt feelgood roman, een vlot te lezen boek, wat een lach en een traan opwekt.
Charlie de hoofpersoon in het boek is 34 jaar weduwnaar en een succesvol advocaat op een groot kantoor. Hij is een vader van een zoontje Caleb van vijf jaar met een excentrieke kledingkeuze, die geobsedeerd is door natuurrampen, en een buitenbeentje op school.
Charlie’s vrouw is omgekomen bij een vliegtuigongeluk en hij voelt zich daar erg schuldig over, omdat hij haar deze reis enigszins opgedrongen had. Na een periode van veel dagen achter elkaar werken is een belangrijke zaak gewonnen en wordt er na afloop van het werken een borrel gedronken om het te vieren.
Charlie drinkt iets te veel omdat het toevallig ook de dag is dat Mira, zijn overleden vrouw jarig zou zijn. Hij wordt geroepen door zijn baas en moet een toespraak houden, en naar aanleiding wat een stagiaire heb eerder had gevraagd, wordt het een toespraak die niet erg bevorderlijk is voor het advocaten kantoor.
Door deze hele toestand verliest hij zijn baan. Dan kondigt zijn zus die voor Caleb zorgt aan dat zij zich gaat verloven en minder voor Caleb kan zorgen, slaat de paniek echt toe.
Ook de verhouding met zijn vader is niet echt rooskleurig, dit boek brengt alle facetten van het leven weer. Heel herkenbaar over persoonlijke gebeurtenissen. | 1pos
|
Gregorius' leven wordt van het ene moment op het andere moment op zijn kop gezet, door een merkwaardige ontmoeting met een Portugese vrouw en geobsedeerd door haar gebruikte woord "portugues" besluit hij terstond zijn vak als docent midden in de les op te geven.
In een boekenzaak vindt hij een boek van de portugese schrijver Prado, hij raakt bijzonder geinteresseerd in de schrijver en besluit af te reizen naar Lissabon om meer te weten te komen over Prado.
Als een soort detective gaat hij al de gangen van Prado na, vanaf het uitoefenen van zijn beroep als arts, waardoor hij ook in het verzet komt, het verzet waarin hij een vriend voor het leven treft, maar ook kwijtraakt.tot en met de zelfdoding van zijn vader die hijzelf als mogelijke oorzaak ziet.
Het leven van Prado zit niet zo eenvoudig in elkaar, maar omdat Pascal Mercier met prachtig taalgebruik (niet altijd even makkelijk)deze roman als het ware in elkaar metselt met alle bouwstenen tot zijn beschikking, komt er een prachtig boekwerk uit, zoals ik hem nu heb gelezen. | 1pos
|
Op zoek naar een dun e-book kwam ik deze tegen op mijn e-reader. Waar het over ging wist ik eigenlijk niet, de voorkant doet natuurlijk wel het een en ander vermoeden…
Het boekje is geschreven voor het goede doel; de opbrengst van 3FM Serious Request ging in 2016 naar het Rode Kruis waar ook de opbrengst van dit boekje heen ging.
Het eerste verhaal is geschreven door Tamara Haagmans, een leuk, vlot en af en toe heerlijk hot maar ook humorvol verhaal over Serena. Haar CV staat vol leugens, maar toch krijgt ze op het allerlaatste moment voor aanvang van de actie de baan als productieassistent bij het Glazen Huis. Er werkt een heerlijke sexy regisseur waar ze het heel heet van krijgt.
Het tweede verhaal legt een link met het eerste verhaal, want is het verhaal van Angelique en Dante die een cheque bij het Glazen Huis komen aanbieden. Het vertelt hun wat lastige maar ook fijne en hete verhaal. Onderweg naar het Glazen Huis krijgen ze autopech ze maken van alles mee. Komt Angelique nog op tijd bij haar oma aan of niet en wat is dat nu precies met die Dante? | 1pos
|
Een mooie aanvulling op de boeken 'Dokter Glass' van Hjalmar Söderberg en 'Gregorius' van Bengt Ohlsson. | 1pos
|
Goed geschreven, boeiend verhaal. Een genot en een kans om eens weg te komen uit de Britse heuvels en de deprimerende Scandinavische bossen. Voor iedere toerist die naar Cairo, Luxor, de Sinai en de Rode Zee is geweest een feest van herkenning. In die Egyptische chaos kun je je moeiteloos een thriller voorstellen, misschien wel beter dan in het Oxford van Morse. | 1pos
|
Samenvatting:
Silvia en haar man David zouden samen met hun zoontje Nick naar de plaatselijke sinterklaasintocht gaan maar David is te druk met zijn werk. Hij zorgt dat zijn zus Maura met Silvia en Nick meegaat. Als het zover is heeft Nick zich inmiddels opgefleurd met zwarte strepen op zijn gezicht en een blauwe pietenmuts op zijn hoofd, een klein hulppietje. Zoals verwacht is het erg druk bij de intocht en als er tot overmaat van ramp geschoten wordt waarbij Sint en een Piet gewond raken breekt er grote paniek uit onder de toeschouwers. In de chaos die ontstaat wordt de grootste angst van Silvia waarheid, in de grote mensenmassa raakt ze Nick kwijt.
Ik herken het gevoel dat ik jaren geleden voor het eerst voelde en het overspoelt me als een golf die op de rotsen slaat. Het gevoel datgene kwijt te raken wat me het allerliefste is. Ik ben bang, zo bang, dat dit nu weer zo is en dat ik ook Nick nooit meer zal terugzien.
Ondanks de uitgebreide zoekacties, de flyeracties en het Amber Alert dat uit is gegaan blijft Nick spoorloos. Een bewoonster van het verzorgingstehuis waar Silvia vrijwilligerswerk verricht is er zeker van dat Nick nog leeft. Ze heeft vaak dromen die met Silvia en Nick te maken hebben. Mede door de ontwikkelingen in het politieonderzoek moet Silvia de confrontatie aangaan met haar verleden dat ze achter zich heeft gelaten op het moment dat David in haar leven kwam. Om te voorkomen dat David haar (niet vertelde) geheim ontdekt gaat ze de zoektocht naar Nick alleen aan. En dat levert levensbedreigende situaties op.
Hoe het afloopt met Silvia, David en Nick lees jezelf in Ongrijpbaar en dan lees je gelijk over het verleden wat Silvia achter zich heeft gelaten.
Mijn mening:
Ongrijpbaar is opgedeeld in 2 delen en bestaat in totaal uit 60 hoofdstukken die veelal niet meer dan een paar bladzijden beslaan.
Er lopen twee verhaallijnen door elkaar heen:
Het leven van Silvia in het nu samen met David en Nick
Het leven van Silvia wat ze achter zich heeft gelaten en waarmee ze alle banden verbroken had
Ongrijpbaar is geschreven in een goed toegankelijke schrijfstijl met een zekere spanning die zich langzaam tot een hoogtepunt opbouwt.
Ik heb genoten van het boek en mede door de herkenbare handvatten die aangeleverd worden is het heel inleefbaar. Ik zag mezelf weer op de kade staan met mijn kinderen bij de sintintocht en altijd het opgeluchte gevoel achteraf dat het weer voorbij was zonder dat er iets vervelends had plaats gevonden. En dan het gevoel wat Silvia moet hebben ondergaan op het moment dat je ergste nachtmerrie als ouder waarheid wordt. Je voelt de angst, woede en onmacht gewoon. Het afstompen van je gevoelens en het gevoel dat de wereld doordraait terwijl die van jezelf stilstaat… | 1pos
|