Datasets:

NexusV

/

ilmihal

like 0

gönderdiler.

Artık Arab Yarımadası'nda, müslümanlara karşı durabilecek bir kuvvet kalmamıştı.

Müslümanlığın çevreye yayılması beklenmedik bir genişlemeye varmıştı.

Veda Haccı

168- Hicretin onuncu yılında Veda Haccı olmuştur. Şöyle ki: Zilhicce ayına on gün

vardı. Hazret-i Peygamber Efendimiz hac farizasını yerine getirmek için ashabdan kırk bin

kişi ile Mekke'ye yollandı. Arefe cuma gününe rastlamıştı. Peygamber Efendimiz, yüz

binden çok müslümanla birlikte Hacc-ı Ekber yaptı. O gün çok etkili bir hutbe okudu,

ümmetine öğüt verdi. Şöyle buyurdu:

"Ey İnsanlar! Dinleyiniz, anlayınız ve biliniz ki, müslümanlar hep birbirinin

kardeşidir. Bir kimseye kardeşinin malı helâl olmaz; ancak gönül rızası ile

olabilir. Sakın nefislerinize zulmetmeyiniz. Ey İnsanlar; kadınlarınızın üstünde

sizin hakkınız, fakat sizin üzerinizde de onların hakları vardır. Onlar, sizin

haklarınızı gözetmelidirler. Siz de onlara güzel davranmalısınız. Ey insanlar! Ben

size gerekli olan din hükümlerini tebliğ ettim ve size bir şey bıraktım ki, ona

sarıldıkça hiç bir zaman sapıklığa düşmezsiniz. O da, Allah'ın kitabı ile

Peygamberinin sünnetidir."

Daha birçok yüksek öğütlerden sonra: "Ey İnsanlar! Kıyamet gününde, "Muhammed

size risaletini tebliğ etti mi? diye sorulur. O vakit siz ne cevab verirsiniz?" diye

sordu. Onlar da: "Evet, tebliğ etti, diye şahidlik ederiz." dediler. Bunun üzerine Hazret-i

Peygamber, üç kez: "Şahid ol, Allah'ım!.." dedi.

169- O gün akşam üstü:

"Bugün size dininizi tamamladım," âyet-i kerîmesi nazil oldu.

Bu âyet-i kerîme, İslâm dininin en mükemmel ve en son din olduğunu gösteriyor. Bu

din ile müslümanlara ne büyük nimetler verildiği ve İslâm'dan başka hiç bir dinin geçerli

olmadığı adı geçen âyet-i kerîmenin devamından açıkça anlaşılıyor.

Her müslüman, kavuştuğu bu büyük nimet ve mutluluğu bilir, takdir eder, buna aykırı

hiç bir söz ve hareket aklına gelemez.

Bu âyet-i kerîme, Hazret-i Peygamber'in âhiret âlemine göçeceklerine işaret ediyordu.

Çünkü artık Peygamberin kutsal görevi tamamen yerine getirilmiş, insanlar kısım kısım

İslâm dinine girmiş ve girmeye devam ediyordu. Artık Hazret-i Peygamber'in Yüce

Allah'ın sonsuz rahmetine kavuşması zamanı gelmişti.

170- Hazret-i Peygamber "Mina" denilen kasabaya inince bir hutbe daha okudu.

İnsanlara şöyle hitab etti:

"Ey insanlar! Her birinizin canı ve malı diğerine haramdır. Kıyamet gününde

Rabbınızın huzuruna çıkacaksınız. O da, size yaptıklarınızdan soracak ve

yaptıklarınızın karşılığını verecektir. Sakın benden sonra, gayrimüslimler gibi,

ayrılığa düşerek birbirinizin boynunu vurmayın. Ey topluluk! Hac işlerini ve

yapılma şeklini benden öğreniniz. Bilmem ama, belki bundan sonra benimle bir

daha buluşamazsınız."

Bu hac, Peygamber Efendimizin son haccı olmuştu. Bu hac görevini Mekke'de on gün

içinde tamamladı. Oradaki mü'minlerle vedalaşarak Medine'ye döndü. Bundan dolayı bu

hacca "Haccetü'l-Veda (Veda haccı)" denilmiştir.

Peygamber Efendimizin Ahirete Göç Etmeleri

171- Peygamber Efendimiz, Veda haccından sonra ahiret hazırlıklarına başlamıştı.

Hicretin on birinci yılı Sefer ayının son günlerinde şiddetli bir baş ağrısı ile ateşli bir

hastalığa tutuldu. Hastalığı ağırdı; buna rağmen Mescid-i Saadete çıkıp bir hutbe okudu.

Ashabı kirama çok yüksek bir ifade ile hitab etti. Onlara yüksek bir adalet ve fazilet ve bir

hakseverlik dersi vermek için şöyle buyurdu:

"Ey insanlar! Her kimin arkasına vurmuşsam, işte arkam! Kalksın bana

vursun. Her kimin bende alacağı varsa, işte malım! Gelsin alsın."

Kendisinden sonra, Arab Yarımadası'ndan müşriklerin çıkarılmasını emretti. Çevreden

gelecek elçilere ikramda bulunulmasını öğütledi. Sonra ahiret âlemine göçeceğine işaret

eden şu konuşmayı yaptı:

"Yüce Allah, kulunu, dünya ile kendisine kavuşma arasında serbest bıraktı. O

kul da, O'na kavuşmayı seçti."

172- Peygamber Efendimizin hastalığı ağırlaşınca, Ensar "Acaba halimiz ne olacak?"

diye endişelenmişlerdi. Bunu duyan, Peygamber Efendimiz, Hazret-i Ali ile, amcası

Hazret-i Abbas'ın oğlu Fadl'ın kollarına dayanarak tekrar Mescid-i Şerife çıktı. Etkili bir

hutbe okudu. Şöyle öğüt verdi:

"Ey İnsanlar! Benim vefat edeceğimi düşünerek telâşlanıyormuşsunuz. Hiç bir

peygamber ümmeti arasında ebedî kalmadı ki, ben de sizin aranızda ebedî

kalayım. Ey ensar! Size öğüdüm şudur: İlk muhacirlere hürmet ediniz ve onları

gözetiniz. Ey Muhacirler! Size de öğüdüm şudur: Ensar'a güzel muamele yapınız.

Ey insanlar! Günah, nimetin kaybolmasına sebep olur. Eğer insanlar Allah'ın

emirlerine boyun eğerlerse, onların amirleri de öyle olur. İnsanlar âsi olursa,

onların amirleri de böyle olur."

173- Peygamber Efendimiz hasta olduğu halde, her ezan okundukça Mescid-i Şerife

çıkıyor, ashab-ı kirama imam olup namaz kıldırıyordu. Fakat göçmelerine üç gün kala,

hastalığı arttı. Artık Mescide çıkamaz oldu. Ebû Bekir'e söyleyiniz, imamet etsin;" diye

buyurdu.

Rebiülevvel ayının on ikinci pazartesi günü, Ebû Bekir Hazretleri ashab-ı kirama sabah

namazını kıldırıyordu. Hazret-i Peygamber kendisinde bir kuvvet buldu, mescide çıktı.

Ashabının saf saf olup ibadet ettiklerini görünce, bundan pek hoşlandı ve Ebû Bekir'e

uyup namaz kıldı.

174- Ashab-ı kiram Peygamberimizin iyileştiğini sanarak çok sevinmişlerdi. Oysa ki,

Peygamber Efendimiz namazdan sonra saadetli evlerine dönüp rahat döşeğine yattı. Artık

Yüce Allah'ın manevî huzurlarına kavuşacakları zaman gelmişti. O güllerden daha tatlı

olan mübarek yüzleri bazen kızarıyor, bazen sararıyordu. Alnından jaleler gibi ter

damlaları serpiliyordu. Nihayet zeval vakti idi ki, birer hidayet yıldızı olan o güzel gözlerini

semaya doğru kaldırdı: "Allah'ım! Beni en yüce dosta kavuştur," diye dua etti. Sonra da

mübarek başları aşağıya doğru meylediverdi. Artık kutsal ruhu en yüksek mertebeye

uçup gitti. (Sallallahu tealâ aleyhi ve sellem)

EK: Peygamberimizde Görülen Olgunluk ve

Güzellikler

178- Bilindiği gibi, insanlara ait olgunluk halleri başlıca iki kısımdır. Bir kısmı (insanın