Gholamreza/hafez · Datasets at Hugging Face

cat_title stringclasses 5 values	v_order int64 1 116	v_position int64 0 1	poem_text stringlengths 15 47	poet_name stringclasses 1 value	poem_id int64 1 599
قصیده	19	0	مگیر چشم عنایت ز حال حافظ باز	حافظ	78
قصیده	20	1	وگرنه حال بگویم به آصف ثانی	حافظ	78
قصیده	21	0	وزیر شاه‌نشان خواجه‌ی زمین و زمان	حافظ	78
قصیده	22	1	که خرم است بدو حال انسی و جانی	حافظ	78
قصیده	23	0	قوام دولت دنیی محمد بن علی	حافظ	78
قصیده	24	1	که می‌درخشدش از چهره فر یزدانی	حافظ	78
قصیده	25	0	زهی حمیده خصالی که گاه فکر صواب	حافظ	78
قصیده	26	1	تو را رسد که کنی دعوی جهانبانی	حافظ	78
قصیده	27	0	طراز دولت باقی تو را همی‌زیبد	حافظ	78
قصیده	28	1	که همتت نبرد نام عالم فانی	حافظ	78
قصیده	29	0	اگر نه گنج عطای تو دستگیر شود	حافظ	78
قصیده	30	1	همه بسیط زمین رو نهد به ویرانی	حافظ	78
قصیده	31	0	تو را که صورت جسم تو را هیولایی است	حافظ	78
قصیده	32	1	چو جوهر ملکی در لباس انسانی	حافظ	78
قصیده	33	0	کدام پایه‌ی تعظیم نصب شاید کرد	حافظ	78
قصیده	34	1	که در مسالک فکرت نه برتر از آنی	حافظ	78
قصیده	35	0	درون خلوت کروبیان عالم قدس	حافظ	78
قصیده	36	1	صریر کلک تو باشد سماع روحانی	حافظ	78
قصیده	37	0	تو را رسد شکر آویز خواجگی گه جود	حافظ	78
قصیده	38	1	که آستین به کریمان عالم افشانی	حافظ	78
قصیده	39	0	صواعق سخطت را چگونه شرح دهم	حافظ	78
قصیده	40	1	نعوذ بالله از آن فتنه‌های طوفانی	حافظ	78
قصیده	41	0	سوابق کرمت را بیان چگونه کنم	حافظ	78
قصیده	42	1	تبارک‌الله از آن کارساز ربانی	حافظ	78
قصیده	43	0	کنون که شاهد گل را به جلوه‌گاه چمن	حافظ	78
قصیده	44	1	به جز نسیم صبا نیست همدم جانی	حافظ	78
قصیده	45	0	شقایق از پی سلطان گل سپارد باز	حافظ	78
قصیده	46	1	به بادبان صبا کله‌های نعمانی	حافظ	78
قصیده	47	0	بدان رسید ز سعی نسیم باد بهار	حافظ	78
قصیده	48	1	که لاف می‌زند از لطف روح حیوانی	حافظ	78
قصیده	49	0	سحرگهم چه خوش آمد که بلبلی گلبانگ	حافظ	78
قصیده	50	1	به غنچه می‌زد و می‌گفت در سخنرانی	حافظ	78
قصیده	51	0	که تنگدل چه نشینی ز پرده بیرون آی	حافظ	78
قصیده	52	1	که در خم است شرابی چو لعل رمانی	حافظ	78
قصیده	53	0	مکن که می نخوری بر جمال گل یک ماه	حافظ	78
قصیده	54	1	که باز ماه دگر می‌خوری پشیمانی	حافظ	78
قصیده	55	0	به شکر تهمت تکفیر کز میان برخاست	حافظ	78
قصیده	56	1	بکوش کز گل و مل داد عیش بستانی	حافظ	78
قصیده	57	0	جفا نه شیوه‌ی دین‌پروری بود حاشا	حافظ	78
قصیده	58	1	همه کرامت و لطف است شرع یزدانی	حافظ	78
قصیده	59	0	رموز سر اناالحق چه داند آن غافل	حافظ	78
قصیده	60	1	که منجذب نشد از جذبه‌های سبحانی	حافظ	78
قصیده	61	0	درون پرده‌ی گل غنچه بین که می‌سازد	حافظ	78
قصیده	62	1	ز بهر دیده‌ی خصم تو لعل پیکانی	حافظ	78
قصیده	63	0	طرب‌سرای وزیر است ساقیا مگذار	حافظ	78
قصیده	64	1	که غیر جام می آنجا کند گرانجانی	حافظ	78
قصیده	65	0	تو بودی آن دم صبح امید کز سر مهر	حافظ	78
قصیده	66	1	برآمدی و سر آمد شبان ظلمانی	حافظ	78
قصیده	67	0	شنیده‌ام که ز من یاد می‌کنی گه گه	حافظ	78
قصیده	68	1	ولی به مجلس خاص خودم نمی‌خوانی	حافظ	78
قصیده	69	0	طلب نمی‌کنی از من سخن جفا این است	حافظ	78
قصیده	70	1	وگرنه با تو چه بحث است در سخندانی	حافظ	78
قصیده	71	0	ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد	حافظ	78
قصیده	72	1	لطایف حکمی با کتاب قرآنی	حافظ	78
قصیده	73	0	هزار سال بقا بخشدت مدایح من	حافظ	78
قصیده	74	1	چنین نفیس متاعی به چون تو ارزانی	حافظ	78
قصیده	75	0	سخن دراز کشیدم ولی امیدم هست	حافظ	78
قصیده	76	1	که ذیل عفو بدین ماجرا بپوشانی	حافظ	78
قصیده	77	0	همیشه تا به بهاران هوا به صفحه‌ی باغ	حافظ	78
قصیده	78	1	هزار نقش نگارد ز خط ریحانی	حافظ	78
قصیده	79	0	به باغ ملک ز شاخ امل به عمر دراز	حافظ	78
قصیده	80	1	شکفته باد گل دولتت به آسانی	حافظ	78
قصیده	1	0	سپیده‌دم که صبا بوی لطف جان گیرد	حافظ	79
قصیده	2	1	چمن ز لطف هوا نکته برجنان گیرد	حافظ	79
قصیده	3	0	هوا ز نکهت گل در چمن تتق بندد	حافظ	79
قصیده	4	1	افق ز عکس شفق رنگ گلستان گیرد	حافظ	79
قصیده	5	0	نوای چنگ بدانسان زند صلای صبوح	حافظ	79
قصیده	6	1	که پیر صومعه راه در مغان گیرد	حافظ	79
قصیده	7	0	نکال شب که کند در قدح سیاهی مشک	حافظ	79
قصیده	8	1	در او شرار چراغ سحرگهان گیرد	حافظ	79
قصیده	9	0	شه سپهر چو زرین سپر کشد در روی	حافظ	79
قصیده	10	1	به تیغ صبح و عمود افق جهان گیرد	حافظ	79
قصیده	11	0	به رغم زال سیه شاهباز زرین بال	حافظ	79
قصیده	12	1	در این مقرنس زنگاری آشیان گیرد	حافظ	79
قصیده	13	0	به بزمگاه چمن رو که خوش تماشایی است	حافظ	79
قصیده	14	1	چو لاله کاسه‌ی نسرین و ارغوان گیرد	حافظ	79
قصیده	15	0	چو شهسوار فلک بنگرد به جام صبوح	حافظ	79
قصیده	16	1	که چون به شعشعه‌ی مهر خاوران گیرد	حافظ	79
قصیده	17	0	محیط شمس کشد سوی خویش در خوشاب	حافظ	79
قصیده	18	1	که تا به قبضه‌ی شمشیر زرفشان گیرد	حافظ	79
قصیده	19	0	صبا نگر که دمادم چو رند شاهدباز	حافظ	79
قصیده	20	1	گهی لب گل و گه زلف ضیمران گیرد	حافظ	79
قصیده	21	0	ز اتحاد هیولا و اختلاف صور	حافظ	79
قصیده	22	1	خرد ز هر گل نو، نقش صد بتان گیرد	حافظ	79
قصیده	23	0	من اندر آن که دم کیست این مبارک دم	حافظ	79
قصیده	24	1	که وقت صبح در این تیره خاکدان گیرد	حافظ	79
قصیده	25	0	چه حالت است که گل در سحر نماید روی	حافظ	79
قصیده	26	1	چه شعله است که در شمع آسمان گیرد	حافظ	79
قصیده	27	0	چرا به صد غم و حسرت سپهر دایره‌شکل	حافظ	79
قصیده	28	1	مرا چو نقطه‌ی پرگار در میان گیرد	حافظ	79
قصیده	29	0	ضمیر دل نگشایم به کس مرا آن به	حافظ	79
قصیده	30	1	که روزگار غیور است و ناگهان گیرد	حافظ	79
قصیده	31	0	چو شمع هر که به افشای راز شد مشغول	حافظ	79
قصیده	32	1	بسش زمانه چو مقراض در زبان گیرد	حافظ	79
قصیده	33	0	کجاست ساقی مه‌روی که من از سر مهر	حافظ	79
قصیده	34	1	چو چشم مست خودش ساغر گران گیرد	حافظ	79
قصیده	35	0	پیامی آورد از یار و در پی‌اش جامی	حافظ	79
قصیده	36	1	به شادی رخ آن یار مهربان گیرد	حافظ	79
قصیده	37	0	نوای مجلس ما چو برکشد مطرب	حافظ	79
قصیده	38	1	گهی عراق زند گاهی اصفهان گیرد	حافظ	79

قصیده

19

0

مگیر چشم عنایت ز حال حافظ باز

حافظ

78

قصیده

20

1

وگرنه حال بگویم به آصف ثانی

حافظ

78

قصیده

21

0

وزیر شاه‌نشان خواجه‌ی زمین و زمان

حافظ

78

قصیده

22

1

که خرم است بدو حال انسی و جانی

حافظ

78

قصیده

23

0

قوام دولت دنیی محمد بن علی

حافظ

78

قصیده

24

1

که می‌درخشدش از چهره فر یزدانی

حافظ

78

قصیده

25

0

زهی حمیده خصالی که گاه فکر صواب

حافظ

78

قصیده

26

1

تو را رسد که کنی دعوی جهانبانی

حافظ

78

قصیده

27

0

طراز دولت باقی تو را همی‌زیبد

حافظ

78

قصیده

28

1

که همتت نبرد نام عالم فانی

حافظ

78

قصیده

29

0

اگر نه گنج عطای تو دستگیر شود

حافظ

78

قصیده

30

1

همه بسیط زمین رو نهد به ویرانی

حافظ

78

قصیده

31

0

تو را که صورت جسم تو را هیولایی است

حافظ

78

قصیده

32

1

چو جوهر ملکی در لباس انسانی

حافظ

78

قصیده

33

0

کدام پایه‌ی تعظیم نصب شاید کرد

حافظ

78

قصیده

34

1

که در مسالک فکرت نه برتر از آنی

حافظ

78

قصیده

35

0

درون خلوت کروبیان عالم قدس

حافظ

78

قصیده

36

1

صریر کلک تو باشد سماع روحانی

حافظ

78

قصیده

37

0

تو را رسد شکر آویز خواجگی گه جود

حافظ

78

قصیده

38

1

که آستین به کریمان عالم افشانی

حافظ

78

قصیده

39

0

صواعق سخطت را چگونه شرح دهم

حافظ

78

قصیده

40

1

نعوذ بالله از آن فتنه‌های طوفانی

حافظ

78

قصیده

41

0

سوابق کرمت را بیان چگونه کنم

حافظ

78

قصیده

42

1

تبارک‌الله از آن کارساز ربانی

حافظ

78

قصیده

43

0

کنون که شاهد گل را به جلوه‌گاه چمن

حافظ

78

قصیده

44

1

به جز نسیم صبا نیست همدم جانی

حافظ

78

قصیده

45

0

شقایق از پی سلطان گل سپارد باز

حافظ

78

قصیده

46

1

به بادبان صبا کله‌های نعمانی

حافظ

78

قصیده

47

0

بدان رسید ز سعی نسیم باد بهار

حافظ

78

قصیده

48

1

که لاف می‌زند از لطف روح حیوانی

حافظ

78

قصیده

49

0

سحرگهم چه خوش آمد که بلبلی گلبانگ

حافظ

78

قصیده

50

1

به غنچه می‌زد و می‌گفت در سخنرانی

حافظ

78

قصیده

51

0

که تنگدل چه نشینی ز پرده بیرون آی

حافظ

78

قصیده

52

1

که در خم است شرابی چو لعل رمانی

حافظ

78

قصیده

53

0

مکن که می نخوری بر جمال گل یک ماه

حافظ

78

قصیده

54

1

که باز ماه دگر می‌خوری پشیمانی

حافظ

78

قصیده

55

0

به شکر تهمت تکفیر کز میان برخاست

حافظ

78

قصیده

56

1

بکوش کز گل و مل داد عیش بستانی

حافظ

78

قصیده

57

0

جفا نه شیوه‌ی دین‌پروری بود حاشا

حافظ

78

قصیده

58

1

همه کرامت و لطف است شرع یزدانی

حافظ

78

قصیده

59

0

رموز سر اناالحق چه داند آن غافل

حافظ

78

قصیده

60

1

که منجذب نشد از جذبه‌های سبحانی

حافظ

78

قصیده

61

0

درون پرده‌ی گل غنچه بین که می‌سازد

حافظ

78

قصیده

62

1

ز بهر دیده‌ی خصم تو لعل پیکانی

حافظ

78

قصیده

63

0

طرب‌سرای وزیر است ساقیا مگذار

حافظ

78

قصیده

64

1

که غیر جام می آنجا کند گرانجانی

حافظ

78

قصیده

65

0

تو بودی آن دم صبح امید کز سر مهر

حافظ

78

قصیده

66

1

برآمدی و سر آمد شبان ظلمانی

حافظ

78

قصیده

67

0

شنیده‌ام که ز من یاد می‌کنی گه گه

حافظ

78

قصیده

68

1

ولی به مجلس خاص خودم نمی‌خوانی

حافظ

78

قصیده

69

0

طلب نمی‌کنی از من سخن جفا این است

حافظ

78

قصیده

70

1

وگرنه با تو چه بحث است در سخندانی

حافظ

78

قصیده

71

0

ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد

حافظ

78

قصیده

72

1

لطایف حکمی با کتاب قرآنی

حافظ

78

قصیده

73

0

هزار سال بقا بخشدت مدایح من

حافظ

78

قصیده

74

1

چنین نفیس متاعی به چون تو ارزانی

حافظ

78

قصیده

75

0

سخن دراز کشیدم ولی امیدم هست

حافظ

78

قصیده

76

1

که ذیل عفو بدین ماجرا بپوشانی

حافظ

78

قصیده

77

0

همیشه تا به بهاران هوا به صفحه‌ی باغ

حافظ

78

قصیده

78

1

هزار نقش نگارد ز خط ریحانی

حافظ

78

قصیده

79

0

به باغ ملک ز شاخ امل به عمر دراز

حافظ

78

قصیده

80

1

شکفته باد گل دولتت به آسانی

حافظ

78

قصیده

1

0

سپیده‌دم که صبا بوی لطف جان گیرد

حافظ

79

قصیده

2

1

چمن ز لطف هوا نکته برجنان گیرد

حافظ

79

قصیده

3

0

هوا ز نکهت گل در چمن تتق بندد

حافظ

79

قصیده

4

1

افق ز عکس شفق رنگ گلستان گیرد

حافظ

79

قصیده

5

0

نوای چنگ بدانسان زند صلای صبوح

حافظ

79

قصیده

6

1

که پیر صومعه راه در مغان گیرد

حافظ

79

قصیده

7

0

نکال شب که کند در قدح سیاهی مشک

حافظ

79

قصیده

8

1

در او شرار چراغ سحرگهان گیرد

حافظ

79

قصیده

9

0

شه سپهر چو زرین سپر کشد در روی

حافظ

79

قصیده

10

1

به تیغ صبح و عمود افق جهان گیرد

حافظ

79

قصیده

11

0

به رغم زال سیه شاهباز زرین بال

حافظ

79

قصیده

12

1

در این مقرنس زنگاری آشیان گیرد

حافظ

79

قصیده

13

0

به بزمگاه چمن رو که خوش تماشایی است

حافظ

79

قصیده

14

1

چو لاله کاسه‌ی نسرین و ارغوان گیرد

حافظ

79

قصیده

15

0

چو شهسوار فلک بنگرد به جام صبوح

حافظ

79

قصیده

16

1

که چون به شعشعه‌ی مهر خاوران گیرد

حافظ

79

قصیده

17

0

محیط شمس کشد سوی خویش در خوشاب

حافظ

79

قصیده

18

1

که تا به قبضه‌ی شمشیر زرفشان گیرد

حافظ

79

قصیده

19

0

صبا نگر که دمادم چو رند شاهدباز

حافظ

79

قصیده

20

1

گهی لب گل و گه زلف ضیمران گیرد

حافظ

79

قصیده

21

0

ز اتحاد هیولا و اختلاف صور

حافظ

79

قصیده

22

1

خرد ز هر گل نو، نقش صد بتان گیرد

حافظ

79

قصیده

23

0

من اندر آن که دم کیست این مبارک دم

حافظ

79

قصیده

24

1

که وقت صبح در این تیره خاکدان گیرد

حافظ

79

قصیده

25

0

چه حالت است که گل در سحر نماید روی

حافظ

79

قصیده

26

1

چه شعله است که در شمع آسمان گیرد

حافظ

79

قصیده

27

0

چرا به صد غم و حسرت سپهر دایره‌شکل

حافظ

79

قصیده

28

1

مرا چو نقطه‌ی پرگار در میان گیرد

حافظ

79

قصیده

29

0

ضمیر دل نگشایم به کس مرا آن به

حافظ

79

قصیده

30

1

که روزگار غیور است و ناگهان گیرد

حافظ

79

قصیده

31

0

چو شمع هر که به افشای راز شد مشغول

حافظ

79

قصیده

32

1

بسش زمانه چو مقراض در زبان گیرد

حافظ

79

قصیده

33

0

کجاست ساقی مه‌روی که من از سر مهر

حافظ

79

قصیده

34

1

چو چشم مست خودش ساغر گران گیرد

حافظ

79

قصیده

35

0

پیامی آورد از یار و در پی‌اش جامی

حافظ

79

قصیده

36

1

به شادی رخ آن یار مهربان گیرد

حافظ

79

قصیده

37

0

نوای مجلس ما چو برکشد مطرب

حافظ

79

قصیده

38

1

گهی عراق زند گاهی اصفهان گیرد

حافظ

79