inputs
stringlengths 193
291k
| targets
stringlengths 8
164
| dataset
stringclasses 2
values |
|---|---|---|
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
which american publishing house published a biography of alan dershowitz in 2002 | Answer: Routledge | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
what is alan dershowitz's autobiography called | Answer: Court Vision | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
what is the title of alan dershowitz's autobiography, published in 2004 | Answer: Court Vision : Unexpected Views on the Lure of Basketball | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
when was the interview with alan dershowitz published | Answer: November 24 , 2009 | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
which american baseball player is the subject of a chapter in the book 'in americ | Answer: Dershowitz | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
where did alan dershowitz write about baseball | Answer: University of Nebraska Press | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
when did alan dershowitz die | Answer: 2013 | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
when did alan dershowitz start playing baseball | Answer: 2009 | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
where did alan dershowitz write in baseball | Answer: University of Nebraska Press , 2013 | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
where did the book about dershowitz come from | Answer: November 24 , 2009 interview with Dershowitz | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
how many books are there of alan dershowitz | Answer: 79 – 90 | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
where did alan dershowitz go to college | Answer: Harvard Law School | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
harvard law school professor alan m. dershowitz is better known by | Answer: Alan M. Dershowitz | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
what is alan dershowitz's website called | Answer: Official Personal Website | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
where does alan dershowitz get his information | Answer: External Links | megawika-af |
Alan Dershowitz
Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil hats).]".https://townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 https://www.washingtonexaminer.com/news/power-to-plunge-a-needle-into-your-arm-dershowitz-says-forced-vaccinations-are-constitutional Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020https://townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020
Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf.
Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey.
Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic.
Vroeë lewe
Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn.Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company.Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side.Van Riper, Tom.
Opvoeding
Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A.B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL.B.) graad in 1962.Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010.
Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood.
Regs- en onderwysloopbaan
duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf.
Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02:00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg.
Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het.Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut.
Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O.J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit.
Kritiek van die American Civil Liberties Union
In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering."
Werke
1982: The Best Defense. .
1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. .
1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. .
1991: Chutzpah. .
1992: Contrary to Popular Opinion. .
1994: The Advocate's Devil (fiction). .
1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. .
1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O.J. Simpson Case. .
1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. .
1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. .
1999: Just Revenge (fiction). .
2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. .
2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. .
2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. .
2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. .
2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. .
2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons.
2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. .
2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. .
2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. .
2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons. ; ;.
2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W.W. Norton & Company. .
2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. .
2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. .
2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. .
2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. .
2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. .
2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. .
2010: The Trials of Zion. .
2013: Taking the Stand: My Life in the Law. .
2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. .
2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). .
2018: The Case Against Impeaching Trump. .
2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo.
Verwysings
Verdere leeswerk
Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70.
Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216.
Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47.
Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6.
Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101.
Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44.
Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54.
Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009.
Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd.
Eksterne skakels
Amptelike persoonlike webwerf
Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool
Kategorie:Geboortes in 1938
Kategorie:Amerikaners
Kategorie:Lewende mense
alan dershowitz graduated from which law school | Answer: Harvard | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
who was the first person to diagnose diseases | Answer: Imhotep | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
when did the first medical diagnosis take place | Answer: 2630 – 2611 BC | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
where was the first medical diagnosis found in ancient egypt | Answer: Edwin Smith Papyrus | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
where did the first medical diagnosis take place | Answer: Ancient Egypt | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
in which country was imhotep the first person to diagnose a disease | Answer: Egypt | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
where did the first medical diagnosis come from | Answer: the writings of Imhotep | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
where was the first medical diagnosis found in egypt | Answer: writings of Imhotep | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
who was known to diagnose by tasting the urine of his patients | Answer: Hippocrates | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
how many methods are there in chinese medicine | Answer: four | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
what are the four diagnostic methods used in chinese medicine | Answer: inspection , culture - olfaction , interrogation , and palpation | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
where did the yellow emperors inner canon come from | Answer: Huangdi Neijing | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
how did hippocrates diagnose his patients | Answer: tasting the urine | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
what did hippocrates smell in his patients | Answer: sweat | megawika-af |
Mediese diagnose
thumb|Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings
Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou.
Geskiedenis
Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v.C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel.H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik.
Verwysings
Eksterne skakels
Kategorie:Geneeskunde
who introduced the four diagnostic methods of chinese medicine | Answer: Yellow Emperors | megawika-af |
Oordraagbare siekte
Aansteeklike siektes is 'n mediese spesialiteit wat handel oor die mediese diagnose, beheer en behandeling van infeksies. Die praktyk van 'n spesialis van aansteeklike siektes kan grootliks bestaan uit die hantering van hospitaalverworwe infeksies, of dit kan op buite-pasiënte gebaseer wees.
Omvang
Spesialiste vir aansteeklike siektes dien gewoonlik as konsultante vir ander dokters in gevalle van komplekse infeksies, en behandel hulle dikwels pasiënte met MIV/vigs en ander vorme van immuungebrek. Alhoewel baie algemene infeksies deur dokters behandel word sonder formele kundigheid in aansteeklike siektes, kan spesialiste geraadpleeg word in gevalle waar dit moeilik is om 'n infeksie te diagnoseer of te bestuur. Hulle kan ook gevra word om die oorsaak van 'n koors van onbekende oorsprong te help bepaal.
Spesialiste in aansteeklike siektes kan in hospitale (binnepasiënte) en klinieke (buitepasiënt) praktiseer. In hospitale help spesialiste in aansteeklike siektes om die vroegtydige diagnose en behandeling van akute infeksies te verseker deur die toepaslike diagnostiese toetse aan te beveel om die bron van die infeksie te identifiseer en deur toepaslike behandeling aan te beveel, soos om antibiotika voor te skryf om bakteriële infeksies te behandel. Vir sekere soorte infeksies kan die betrokkenheid van spesialiste by aansteeklike siektes die uitkomste van die pasiënt verbeter. In klinieke kan spesialiste in aansteeklike siektes langtermynversorging bied aan pasiënte met chroniese infeksies soos MIV/VIGS.
Behandelings
Spesialiste in aansteeklike siektes gebruik 'n verskeidenheid antimikrobiese middels om infeksies te behandel. Die tipe antimikrobiese middel hang af van die organisme wat die infeksie veroorsaak. Antibiotika word gebruik om bakteriële infeksies te behandel; antivirale middels behandel virale infeksies; en swamdoders behandel swam infeksies.
Verwysings
Kategorie:Aansteeklike siektes
what is the meaning of oordraagbare siekte | Answer: consultants | megawika-af |
Oordraagbare siekte
Aansteeklike siektes is 'n mediese spesialiteit wat handel oor die mediese diagnose, beheer en behandeling van infeksies. Die praktyk van 'n spesialis van aansteeklike siektes kan grootliks bestaan uit die hantering van hospitaalverworwe infeksies, of dit kan op buite-pasiënte gebaseer wees.
Omvang
Spesialiste vir aansteeklike siektes dien gewoonlik as konsultante vir ander dokters in gevalle van komplekse infeksies, en behandel hulle dikwels pasiënte met MIV/vigs en ander vorme van immuungebrek. Alhoewel baie algemene infeksies deur dokters behandel word sonder formele kundigheid in aansteeklike siektes, kan spesialiste geraadpleeg word in gevalle waar dit moeilik is om 'n infeksie te diagnoseer of te bestuur. Hulle kan ook gevra word om die oorsaak van 'n koors van onbekende oorsprong te help bepaal.
Spesialiste in aansteeklike siektes kan in hospitale (binnepasiënte) en klinieke (buitepasiënt) praktiseer. In hospitale help spesialiste in aansteeklike siektes om die vroegtydige diagnose en behandeling van akute infeksies te verseker deur die toepaslike diagnostiese toetse aan te beveel om die bron van die infeksie te identifiseer en deur toepaslike behandeling aan te beveel, soos om antibiotika voor te skryf om bakteriële infeksies te behandel. Vir sekere soorte infeksies kan die betrokkenheid van spesialiste by aansteeklike siektes die uitkomste van die pasiënt verbeter. In klinieke kan spesialiste in aansteeklike siektes langtermynversorging bied aan pasiënte met chroniese infeksies soos MIV/VIGS.
Behandelings
Spesialiste in aansteeklike siektes gebruik 'n verskeidenheid antimikrobiese middels om infeksies te behandel. Die tipe antimikrobiese middel hang af van die organisme wat die infeksie veroorsaak. Antibiotika word gebruik om bakteriële infeksies te behandel; antivirale middels behandel virale infeksies; en swamdoders behandel swam infeksies.
Verwysings
Kategorie:Aansteeklike siektes
who acts as consultants to other doctors in cases of complex infections | Answer: specialists | megawika-af |
Oordraagbare siekte
Aansteeklike siektes is 'n mediese spesialiteit wat handel oor die mediese diagnose, beheer en behandeling van infeksies. Die praktyk van 'n spesialis van aansteeklike siektes kan grootliks bestaan uit die hantering van hospitaalverworwe infeksies, of dit kan op buite-pasiënte gebaseer wees.
Omvang
Spesialiste vir aansteeklike siektes dien gewoonlik as konsultante vir ander dokters in gevalle van komplekse infeksies, en behandel hulle dikwels pasiënte met MIV/vigs en ander vorme van immuungebrek. Alhoewel baie algemene infeksies deur dokters behandel word sonder formele kundigheid in aansteeklike siektes, kan spesialiste geraadpleeg word in gevalle waar dit moeilik is om 'n infeksie te diagnoseer of te bestuur. Hulle kan ook gevra word om die oorsaak van 'n koors van onbekende oorsprong te help bepaal.
Spesialiste in aansteeklike siektes kan in hospitale (binnepasiënte) en klinieke (buitepasiënt) praktiseer. In hospitale help spesialiste in aansteeklike siektes om die vroegtydige diagnose en behandeling van akute infeksies te verseker deur die toepaslike diagnostiese toetse aan te beveel om die bron van die infeksie te identifiseer en deur toepaslike behandeling aan te beveel, soos om antibiotika voor te skryf om bakteriële infeksies te behandel. Vir sekere soorte infeksies kan die betrokkenheid van spesialiste by aansteeklike siektes die uitkomste van die pasiënt verbeter. In klinieke kan spesialiste in aansteeklike siektes langtermynversorging bied aan pasiënte met chroniese infeksies soos MIV/VIGS.
Behandelings
Spesialiste in aansteeklike siektes gebruik 'n verskeidenheid antimikrobiese middels om infeksies te behandel. Die tipe antimikrobiese middel hang af van die organisme wat die infeksie veroorsaak. Antibiotika word gebruik om bakteriële infeksies te behandel; antivirale middels behandel virale infeksies; en swamdoders behandel swam infeksies.
Verwysings
Kategorie:Aansteeklike siektes
who are most common infections treated by | Answer: doctors without formal expertise in infectious diseases | megawika-af |
Oordraagbare siekte
Aansteeklike siektes is 'n mediese spesialiteit wat handel oor die mediese diagnose, beheer en behandeling van infeksies. Die praktyk van 'n spesialis van aansteeklike siektes kan grootliks bestaan uit die hantering van hospitaalverworwe infeksies, of dit kan op buite-pasiënte gebaseer wees.
Omvang
Spesialiste vir aansteeklike siektes dien gewoonlik as konsultante vir ander dokters in gevalle van komplekse infeksies, en behandel hulle dikwels pasiënte met MIV/vigs en ander vorme van immuungebrek. Alhoewel baie algemene infeksies deur dokters behandel word sonder formele kundigheid in aansteeklike siektes, kan spesialiste geraadpleeg word in gevalle waar dit moeilik is om 'n infeksie te diagnoseer of te bestuur. Hulle kan ook gevra word om die oorsaak van 'n koors van onbekende oorsprong te help bepaal.
Spesialiste in aansteeklike siektes kan in hospitale (binnepasiënte) en klinieke (buitepasiënt) praktiseer. In hospitale help spesialiste in aansteeklike siektes om die vroegtydige diagnose en behandeling van akute infeksies te verseker deur die toepaslike diagnostiese toetse aan te beveel om die bron van die infeksie te identifiseer en deur toepaslike behandeling aan te beveel, soos om antibiotika voor te skryf om bakteriële infeksies te behandel. Vir sekere soorte infeksies kan die betrokkenheid van spesialiste by aansteeklike siektes die uitkomste van die pasiënt verbeter. In klinieke kan spesialiste in aansteeklike siektes langtermynversorging bied aan pasiënte met chroniese infeksies soos MIV/VIGS.
Behandelings
Spesialiste in aansteeklike siektes gebruik 'n verskeidenheid antimikrobiese middels om infeksies te behandel. Die tipe antimikrobiese middel hang af van die organisme wat die infeksie veroorsaak. Antibiotika word gebruik om bakteriële infeksies te behandel; antivirale middels behandel virale infeksies; en swamdoders behandel swam infeksies.
Verwysings
Kategorie:Aansteeklike siektes
oordraagbare siekte is an abbreviation for which disease | Answer: HIV / AIDS | megawika-af |
Oordraagbare siekte
Aansteeklike siektes is 'n mediese spesialiteit wat handel oor die mediese diagnose, beheer en behandeling van infeksies. Die praktyk van 'n spesialis van aansteeklike siektes kan grootliks bestaan uit die hantering van hospitaalverworwe infeksies, of dit kan op buite-pasiënte gebaseer wees.
Omvang
Spesialiste vir aansteeklike siektes dien gewoonlik as konsultante vir ander dokters in gevalle van komplekse infeksies, en behandel hulle dikwels pasiënte met MIV/vigs en ander vorme van immuungebrek. Alhoewel baie algemene infeksies deur dokters behandel word sonder formele kundigheid in aansteeklike siektes, kan spesialiste geraadpleeg word in gevalle waar dit moeilik is om 'n infeksie te diagnoseer of te bestuur. Hulle kan ook gevra word om die oorsaak van 'n koors van onbekende oorsprong te help bepaal.
Spesialiste in aansteeklike siektes kan in hospitale (binnepasiënte) en klinieke (buitepasiënt) praktiseer. In hospitale help spesialiste in aansteeklike siektes om die vroegtydige diagnose en behandeling van akute infeksies te verseker deur die toepaslike diagnostiese toetse aan te beveel om die bron van die infeksie te identifiseer en deur toepaslike behandeling aan te beveel, soos om antibiotika voor te skryf om bakteriële infeksies te behandel. Vir sekere soorte infeksies kan die betrokkenheid van spesialiste by aansteeklike siektes die uitkomste van die pasiënt verbeter. In klinieke kan spesialiste in aansteeklike siektes langtermynversorging bied aan pasiënte met chroniese infeksies soos MIV/VIGS.
Behandelings
Spesialiste in aansteeklike siektes gebruik 'n verskeidenheid antimikrobiese middels om infeksies te behandel. Die tipe antimikrobiese middel hang af van die organisme wat die infeksie veroorsaak. Antibiotika word gebruik om bakteriële infeksies te behandel; antivirale middels behandel virale infeksies; en swamdoders behandel swam infeksies.
Verwysings
Kategorie:Aansteeklike siektes
what is the meaning of oordraagbare in english | Answer: Scope | megawika-af |
Oordraagbare siekte
Aansteeklike siektes is 'n mediese spesialiteit wat handel oor die mediese diagnose, beheer en behandeling van infeksies. Die praktyk van 'n spesialis van aansteeklike siektes kan grootliks bestaan uit die hantering van hospitaalverworwe infeksies, of dit kan op buite-pasiënte gebaseer wees.
Omvang
Spesialiste vir aansteeklike siektes dien gewoonlik as konsultante vir ander dokters in gevalle van komplekse infeksies, en behandel hulle dikwels pasiënte met MIV/vigs en ander vorme van immuungebrek. Alhoewel baie algemene infeksies deur dokters behandel word sonder formele kundigheid in aansteeklike siektes, kan spesialiste geraadpleeg word in gevalle waar dit moeilik is om 'n infeksie te diagnoseer of te bestuur. Hulle kan ook gevra word om die oorsaak van 'n koors van onbekende oorsprong te help bepaal.
Spesialiste in aansteeklike siektes kan in hospitale (binnepasiënte) en klinieke (buitepasiënt) praktiseer. In hospitale help spesialiste in aansteeklike siektes om die vroegtydige diagnose en behandeling van akute infeksies te verseker deur die toepaslike diagnostiese toetse aan te beveel om die bron van die infeksie te identifiseer en deur toepaslike behandeling aan te beveel, soos om antibiotika voor te skryf om bakteriële infeksies te behandel. Vir sekere soorte infeksies kan die betrokkenheid van spesialiste by aansteeklike siektes die uitkomste van die pasiënt verbeter. In klinieke kan spesialiste in aansteeklike siektes langtermynversorging bied aan pasiënte met chroniese infeksies soos MIV/VIGS.
Behandelings
Spesialiste in aansteeklike siektes gebruik 'n verskeidenheid antimikrobiese middels om infeksies te behandel. Die tipe antimikrobiese middel hang af van die organisme wat die infeksie veroorsaak. Antibiotika word gebruik om bakteriële infeksies te behandel; antivirale middels behandel virale infeksies; en swamdoders behandel swam infeksies.
Verwysings
Kategorie:Aansteeklike siektes
who acts as consultants to other doctors in complex infections | Answer: specialists | megawika-af |
Oordraagbare siekte
Aansteeklike siektes is 'n mediese spesialiteit wat handel oor die mediese diagnose, beheer en behandeling van infeksies. Die praktyk van 'n spesialis van aansteeklike siektes kan grootliks bestaan uit die hantering van hospitaalverworwe infeksies, of dit kan op buite-pasiënte gebaseer wees.
Omvang
Spesialiste vir aansteeklike siektes dien gewoonlik as konsultante vir ander dokters in gevalle van komplekse infeksies, en behandel hulle dikwels pasiënte met MIV/vigs en ander vorme van immuungebrek. Alhoewel baie algemene infeksies deur dokters behandel word sonder formele kundigheid in aansteeklike siektes, kan spesialiste geraadpleeg word in gevalle waar dit moeilik is om 'n infeksie te diagnoseer of te bestuur. Hulle kan ook gevra word om die oorsaak van 'n koors van onbekende oorsprong te help bepaal.
Spesialiste in aansteeklike siektes kan in hospitale (binnepasiënte) en klinieke (buitepasiënt) praktiseer. In hospitale help spesialiste in aansteeklike siektes om die vroegtydige diagnose en behandeling van akute infeksies te verseker deur die toepaslike diagnostiese toetse aan te beveel om die bron van die infeksie te identifiseer en deur toepaslike behandeling aan te beveel, soos om antibiotika voor te skryf om bakteriële infeksies te behandel. Vir sekere soorte infeksies kan die betrokkenheid van spesialiste by aansteeklike siektes die uitkomste van die pasiënt verbeter. In klinieke kan spesialiste in aansteeklike siektes langtermynversorging bied aan pasiënte met chroniese infeksies soos MIV/VIGS.
Behandelings
Spesialiste in aansteeklike siektes gebruik 'n verskeidenheid antimikrobiese middels om infeksies te behandel. Die tipe antimikrobiese middel hang af van die organisme wat die infeksie veroorsaak. Antibiotika word gebruik om bakteriële infeksies te behandel; antivirale middels behandel virale infeksies; en swamdoders behandel swam infeksies.
Verwysings
Kategorie:Aansteeklike siektes
what are the roles of oordraagbare siekte | Answer: consultants to other doctors | megawika-af |
Oordraagbare siekte
Aansteeklike siektes is 'n mediese spesialiteit wat handel oor die mediese diagnose, beheer en behandeling van infeksies. Die praktyk van 'n spesialis van aansteeklike siektes kan grootliks bestaan uit die hantering van hospitaalverworwe infeksies, of dit kan op buite-pasiënte gebaseer wees.
Omvang
Spesialiste vir aansteeklike siektes dien gewoonlik as konsultante vir ander dokters in gevalle van komplekse infeksies, en behandel hulle dikwels pasiënte met MIV/vigs en ander vorme van immuungebrek. Alhoewel baie algemene infeksies deur dokters behandel word sonder formele kundigheid in aansteeklike siektes, kan spesialiste geraadpleeg word in gevalle waar dit moeilik is om 'n infeksie te diagnoseer of te bestuur. Hulle kan ook gevra word om die oorsaak van 'n koors van onbekende oorsprong te help bepaal.
Spesialiste in aansteeklike siektes kan in hospitale (binnepasiënte) en klinieke (buitepasiënt) praktiseer. In hospitale help spesialiste in aansteeklike siektes om die vroegtydige diagnose en behandeling van akute infeksies te verseker deur die toepaslike diagnostiese toetse aan te beveel om die bron van die infeksie te identifiseer en deur toepaslike behandeling aan te beveel, soos om antibiotika voor te skryf om bakteriële infeksies te behandel. Vir sekere soorte infeksies kan die betrokkenheid van spesialiste by aansteeklike siektes die uitkomste van die pasiënt verbeter. In klinieke kan spesialiste in aansteeklike siektes langtermynversorging bied aan pasiënte met chroniese infeksies soos MIV/VIGS.
Behandelings
Spesialiste in aansteeklike siektes gebruik 'n verskeidenheid antimikrobiese middels om infeksies te behandel. Die tipe antimikrobiese middel hang af van die organisme wat die infeksie veroorsaak. Antibiotika word gebruik om bakteriële infeksies te behandel; antivirale middels behandel virale infeksies; en swamdoders behandel swam infeksies.
Verwysings
Kategorie:Aansteeklike siektes
what types of diseases do infectious disease specialists usually treat | Answer: HIV / AIDS and other forms of immunodeficiency | megawika-af |
Khalil Gibran
Gibran Khalil Gibran, Arabies: جبران خليل جبران, Siries: ܓ̰ܒܪܢ ܚܠܝܠ ܓ̰ܒܪܢ, in Engels word na hom verwys as Kahlil Gibran, (Bsharri 6 Januarie 1883 - New York Stad, 10 April 1931) was 'n kunstenaar, digter en skrywer.
Lewensloop
Gibran is in Libanon gebore. Sy ouers was Maronitiese Christene. Toe hy 12 was, het sy ma saam met haar kinders na die Verenigde State van Amerika vertrek, maar Khalil na 'n kort tydjie teruggestuur om voort te gaan met sy opvoeding. In 1901 verlaat hy Beiroet en gaan na Europa. Daar het hy in kontak gekom met Europese moderniste en romantiek. Sy eerste boek al-Musiqa (1905), wat eintlik meer 'n pamflet was, was 'n romantiese lofsang vir musiek. Die grootste deel van sy produktiewe lewe bring hy deur in Boston en Parys.
Gibran het met sy digterlike werke geskiedenis gemaak: veral sy boek Die profeet het baie gewild geraak by die publiek en word tot vandag toe deur baie as 'n persoonlike Bybel gebruik. Hy is ook in die Arabiese wêreld bekend as 'n vrydenker en skrywer, een van die min van sy tyd wat buite die grense en oor verskille heen gekyk het. Hy het net soveel in Engels geskryf as in Arabies, meestal kortverhale en prosiëse gedigte. In teenstelling met die gewone Arabiese literatuur, is sy werk baie toeganklik, ook vir godsdienstiges en diegene wat tuis voel in ateïsme. Sy reputasie as 'n sentrale figuur in die moderne Arabiese letterkunde is nie betwyfel nie.
Benewens die skryfwerk, het hy gereeld geskilder; sy boeke bevat baie van sy kuns werke. Later beskryf hy sy lewe in Libanon as idillies, in sy werk skyn baie van die volkskultuur en die natuurlike skoonheid van Libanon deur.https://www.poetryfoundation.org/poets/kahlil-gibran |Kahlil Gibran. 1883–1931.Poetry Foundation. Besoek op 6 Mei 2019}}
Werk
Sy skilderye en tekeninge is oral in die wêreld te vind. Sy boeke kombineer Westerse en Oosterse mistisisme. Sy digterlike werk is in meer as 25 tale vertaal. Die volgende werke vermeld die datum van die oorspronklike uitgawe met die Afrikaanse titel:
1908: Gees van opstand
1912: Gebreekte vlerke
1914: 'n Traan en 'n glimlag
1918: Die dwaas
1920: Die voorloper
1923: Die profeet
1928: Jesus, die mensekind
1933: Die tuin van die profeet https://www.spirituelevrienden.com/boeiende-persoonlijkheden/kahlil-gibran/ ,Kahlil Gibran, dichter, denker en schilder, Uitgewerː Spirituele vrienden Besoek op 6 Mei 2019}}
Verwysings
Kategorie:Amerikaanse skrywers
Kategorie:Geboortes in 1883
Kategorie:Sterftes in 1931
what type of art did khalil gibran do | Answer: painted | megawika-af |
Khalil Gibran
Gibran Khalil Gibran, Arabies: جبران خليل جبران, Siries: ܓ̰ܒܪܢ ܚܠܝܠ ܓ̰ܒܪܢ, in Engels word na hom verwys as Kahlil Gibran, (Bsharri 6 Januarie 1883 - New York Stad, 10 April 1931) was 'n kunstenaar, digter en skrywer.
Lewensloop
Gibran is in Libanon gebore. Sy ouers was Maronitiese Christene. Toe hy 12 was, het sy ma saam met haar kinders na die Verenigde State van Amerika vertrek, maar Khalil na 'n kort tydjie teruggestuur om voort te gaan met sy opvoeding. In 1901 verlaat hy Beiroet en gaan na Europa. Daar het hy in kontak gekom met Europese moderniste en romantiek. Sy eerste boek al-Musiqa (1905), wat eintlik meer 'n pamflet was, was 'n romantiese lofsang vir musiek. Die grootste deel van sy produktiewe lewe bring hy deur in Boston en Parys.
Gibran het met sy digterlike werke geskiedenis gemaak: veral sy boek Die profeet het baie gewild geraak by die publiek en word tot vandag toe deur baie as 'n persoonlike Bybel gebruik. Hy is ook in die Arabiese wêreld bekend as 'n vrydenker en skrywer, een van die min van sy tyd wat buite die grense en oor verskille heen gekyk het. Hy het net soveel in Engels geskryf as in Arabies, meestal kortverhale en prosiëse gedigte. In teenstelling met die gewone Arabiese literatuur, is sy werk baie toeganklik, ook vir godsdienstiges en diegene wat tuis voel in ateïsme. Sy reputasie as 'n sentrale figuur in die moderne Arabiese letterkunde is nie betwyfel nie.
Benewens die skryfwerk, het hy gereeld geskilder; sy boeke bevat baie van sy kuns werke. Later beskryf hy sy lewe in Libanon as idillies, in sy werk skyn baie van die volkskultuur en die natuurlike skoonheid van Libanon deur.https://www.poetryfoundation.org/poets/kahlil-gibran |Kahlil Gibran. 1883–1931.Poetry Foundation. Besoek op 6 Mei 2019}}
Werk
Sy skilderye en tekeninge is oral in die wêreld te vind. Sy boeke kombineer Westerse en Oosterse mistisisme. Sy digterlike werk is in meer as 25 tale vertaal. Die volgende werke vermeld die datum van die oorspronklike uitgawe met die Afrikaanse titel:
1908: Gees van opstand
1912: Gebreekte vlerke
1914: 'n Traan en 'n glimlag
1918: Die dwaas
1920: Die voorloper
1923: Die profeet
1928: Jesus, die mensekind
1933: Die tuin van die profeet https://www.spirituelevrienden.com/boeiende-persoonlijkheden/kahlil-gibran/ ,Kahlil Gibran, dichter, denker en schilder, Uitgewerː Spirituele vrienden Besoek op 6 Mei 2019}}
Verwysings
Kategorie:Amerikaanse skrywers
Kategorie:Geboortes in 1883
Kategorie:Sterftes in 1931
what was khalil gibran's other passion besides painting | Answer: writing | megawika-af |
Khalil Gibran
Gibran Khalil Gibran, Arabies: جبران خليل جبران, Siries: ܓ̰ܒܪܢ ܚܠܝܠ ܓ̰ܒܪܢ, in Engels word na hom verwys as Kahlil Gibran, (Bsharri 6 Januarie 1883 - New York Stad, 10 April 1931) was 'n kunstenaar, digter en skrywer.
Lewensloop
Gibran is in Libanon gebore. Sy ouers was Maronitiese Christene. Toe hy 12 was, het sy ma saam met haar kinders na die Verenigde State van Amerika vertrek, maar Khalil na 'n kort tydjie teruggestuur om voort te gaan met sy opvoeding. In 1901 verlaat hy Beiroet en gaan na Europa. Daar het hy in kontak gekom met Europese moderniste en romantiek. Sy eerste boek al-Musiqa (1905), wat eintlik meer 'n pamflet was, was 'n romantiese lofsang vir musiek. Die grootste deel van sy produktiewe lewe bring hy deur in Boston en Parys.
Gibran het met sy digterlike werke geskiedenis gemaak: veral sy boek Die profeet het baie gewild geraak by die publiek en word tot vandag toe deur baie as 'n persoonlike Bybel gebruik. Hy is ook in die Arabiese wêreld bekend as 'n vrydenker en skrywer, een van die min van sy tyd wat buite die grense en oor verskille heen gekyk het. Hy het net soveel in Engels geskryf as in Arabies, meestal kortverhale en prosiëse gedigte. In teenstelling met die gewone Arabiese literatuur, is sy werk baie toeganklik, ook vir godsdienstiges en diegene wat tuis voel in ateïsme. Sy reputasie as 'n sentrale figuur in die moderne Arabiese letterkunde is nie betwyfel nie.
Benewens die skryfwerk, het hy gereeld geskilder; sy boeke bevat baie van sy kuns werke. Later beskryf hy sy lewe in Libanon as idillies, in sy werk skyn baie van die volkskultuur en die natuurlike skoonheid van Libanon deur.https://www.poetryfoundation.org/poets/kahlil-gibran |Kahlil Gibran. 1883–1931.Poetry Foundation. Besoek op 6 Mei 2019}}
Werk
Sy skilderye en tekeninge is oral in die wêreld te vind. Sy boeke kombineer Westerse en Oosterse mistisisme. Sy digterlike werk is in meer as 25 tale vertaal. Die volgende werke vermeld die datum van die oorspronklike uitgawe met die Afrikaanse titel:
1908: Gees van opstand
1912: Gebreekte vlerke
1914: 'n Traan en 'n glimlag
1918: Die dwaas
1920: Die voorloper
1923: Die profeet
1928: Jesus, die mensekind
1933: Die tuin van die profeet https://www.spirituelevrienden.com/boeiende-persoonlijkheden/kahlil-gibran/ ,Kahlil Gibran, dichter, denker en schilder, Uitgewerː Spirituele vrienden Besoek op 6 Mei 2019}}
Verwysings
Kategorie:Amerikaanse skrywers
Kategorie:Geboortes in 1883
Kategorie:Sterftes in 1931
what type of art did khalil gibran write | Answer: books | megawika-af |
Khalil Gibran
Gibran Khalil Gibran, Arabies: جبران خليل جبران, Siries: ܓ̰ܒܪܢ ܚܠܝܠ ܓ̰ܒܪܢ, in Engels word na hom verwys as Kahlil Gibran, (Bsharri 6 Januarie 1883 - New York Stad, 10 April 1931) was 'n kunstenaar, digter en skrywer.
Lewensloop
Gibran is in Libanon gebore. Sy ouers was Maronitiese Christene. Toe hy 12 was, het sy ma saam met haar kinders na die Verenigde State van Amerika vertrek, maar Khalil na 'n kort tydjie teruggestuur om voort te gaan met sy opvoeding. In 1901 verlaat hy Beiroet en gaan na Europa. Daar het hy in kontak gekom met Europese moderniste en romantiek. Sy eerste boek al-Musiqa (1905), wat eintlik meer 'n pamflet was, was 'n romantiese lofsang vir musiek. Die grootste deel van sy produktiewe lewe bring hy deur in Boston en Parys.
Gibran het met sy digterlike werke geskiedenis gemaak: veral sy boek Die profeet het baie gewild geraak by die publiek en word tot vandag toe deur baie as 'n persoonlike Bybel gebruik. Hy is ook in die Arabiese wêreld bekend as 'n vrydenker en skrywer, een van die min van sy tyd wat buite die grense en oor verskille heen gekyk het. Hy het net soveel in Engels geskryf as in Arabies, meestal kortverhale en prosiëse gedigte. In teenstelling met die gewone Arabiese literatuur, is sy werk baie toeganklik, ook vir godsdienstiges en diegene wat tuis voel in ateïsme. Sy reputasie as 'n sentrale figuur in die moderne Arabiese letterkunde is nie betwyfel nie.
Benewens die skryfwerk, het hy gereeld geskilder; sy boeke bevat baie van sy kuns werke. Later beskryf hy sy lewe in Libanon as idillies, in sy werk skyn baie van die volkskultuur en die natuurlike skoonheid van Libanon deur.https://www.poetryfoundation.org/poets/kahlil-gibran |Kahlil Gibran. 1883–1931.Poetry Foundation. Besoek op 6 Mei 2019}}
Werk
Sy skilderye en tekeninge is oral in die wêreld te vind. Sy boeke kombineer Westerse en Oosterse mistisisme. Sy digterlike werk is in meer as 25 tale vertaal. Die volgende werke vermeld die datum van die oorspronklike uitgawe met die Afrikaanse titel:
1908: Gees van opstand
1912: Gebreekte vlerke
1914: 'n Traan en 'n glimlag
1918: Die dwaas
1920: Die voorloper
1923: Die profeet
1928: Jesus, die mensekind
1933: Die tuin van die profeet https://www.spirituelevrienden.com/boeiende-persoonlijkheden/kahlil-gibran/ ,Kahlil Gibran, dichter, denker en schilder, Uitgewerː Spirituele vrienden Besoek op 6 Mei 2019}}
Verwysings
Kategorie:Amerikaanse skrywers
Kategorie:Geboortes in 1883
Kategorie:Sterftes in 1931
what type of art does khalil gibran write | Answer: his books | megawika-af |
Khalil Gibran
Gibran Khalil Gibran, Arabies: جبران خليل جبران, Siries: ܓ̰ܒܪܢ ܚܠܝܠ ܓ̰ܒܪܢ, in Engels word na hom verwys as Kahlil Gibran, (Bsharri 6 Januarie 1883 - New York Stad, 10 April 1931) was 'n kunstenaar, digter en skrywer.
Lewensloop
Gibran is in Libanon gebore. Sy ouers was Maronitiese Christene. Toe hy 12 was, het sy ma saam met haar kinders na die Verenigde State van Amerika vertrek, maar Khalil na 'n kort tydjie teruggestuur om voort te gaan met sy opvoeding. In 1901 verlaat hy Beiroet en gaan na Europa. Daar het hy in kontak gekom met Europese moderniste en romantiek. Sy eerste boek al-Musiqa (1905), wat eintlik meer 'n pamflet was, was 'n romantiese lofsang vir musiek. Die grootste deel van sy produktiewe lewe bring hy deur in Boston en Parys.
Gibran het met sy digterlike werke geskiedenis gemaak: veral sy boek Die profeet het baie gewild geraak by die publiek en word tot vandag toe deur baie as 'n persoonlike Bybel gebruik. Hy is ook in die Arabiese wêreld bekend as 'n vrydenker en skrywer, een van die min van sy tyd wat buite die grense en oor verskille heen gekyk het. Hy het net soveel in Engels geskryf as in Arabies, meestal kortverhale en prosiëse gedigte. In teenstelling met die gewone Arabiese literatuur, is sy werk baie toeganklik, ook vir godsdienstiges en diegene wat tuis voel in ateïsme. Sy reputasie as 'n sentrale figuur in die moderne Arabiese letterkunde is nie betwyfel nie.
Benewens die skryfwerk, het hy gereeld geskilder; sy boeke bevat baie van sy kuns werke. Later beskryf hy sy lewe in Libanon as idillies, in sy werk skyn baie van die volkskultuur en die natuurlike skoonheid van Libanon deur.https://www.poetryfoundation.org/poets/kahlil-gibran |Kahlil Gibran. 1883–1931.Poetry Foundation. Besoek op 6 Mei 2019}}
Werk
Sy skilderye en tekeninge is oral in die wêreld te vind. Sy boeke kombineer Westerse en Oosterse mistisisme. Sy digterlike werk is in meer as 25 tale vertaal. Die volgende werke vermeld die datum van die oorspronklike uitgawe met die Afrikaanse titel:
1908: Gees van opstand
1912: Gebreekte vlerke
1914: 'n Traan en 'n glimlag
1918: Die dwaas
1920: Die voorloper
1923: Die profeet
1928: Jesus, die mensekind
1933: Die tuin van die profeet https://www.spirituelevrienden.com/boeiende-persoonlijkheden/kahlil-gibran/ ,Kahlil Gibran, dichter, denker en schilder, Uitgewerː Spirituele vrienden Besoek op 6 Mei 2019}}
Verwysings
Kategorie:Amerikaanse skrywers
Kategorie:Geboortes in 1883
Kategorie:Sterftes in 1931
what does khalil gibran books contain | Answer: many of his works of art | megawika-af |
Khalil Gibran
Gibran Khalil Gibran, Arabies: جبران خليل جبران, Siries: ܓ̰ܒܪܢ ܚܠܝܠ ܓ̰ܒܪܢ, in Engels word na hom verwys as Kahlil Gibran, (Bsharri 6 Januarie 1883 - New York Stad, 10 April 1931) was 'n kunstenaar, digter en skrywer.
Lewensloop
Gibran is in Libanon gebore. Sy ouers was Maronitiese Christene. Toe hy 12 was, het sy ma saam met haar kinders na die Verenigde State van Amerika vertrek, maar Khalil na 'n kort tydjie teruggestuur om voort te gaan met sy opvoeding. In 1901 verlaat hy Beiroet en gaan na Europa. Daar het hy in kontak gekom met Europese moderniste en romantiek. Sy eerste boek al-Musiqa (1905), wat eintlik meer 'n pamflet was, was 'n romantiese lofsang vir musiek. Die grootste deel van sy produktiewe lewe bring hy deur in Boston en Parys.
Gibran het met sy digterlike werke geskiedenis gemaak: veral sy boek Die profeet het baie gewild geraak by die publiek en word tot vandag toe deur baie as 'n persoonlike Bybel gebruik. Hy is ook in die Arabiese wêreld bekend as 'n vrydenker en skrywer, een van die min van sy tyd wat buite die grense en oor verskille heen gekyk het. Hy het net soveel in Engels geskryf as in Arabies, meestal kortverhale en prosiëse gedigte. In teenstelling met die gewone Arabiese literatuur, is sy werk baie toeganklik, ook vir godsdienstiges en diegene wat tuis voel in ateïsme. Sy reputasie as 'n sentrale figuur in die moderne Arabiese letterkunde is nie betwyfel nie.
Benewens die skryfwerk, het hy gereeld geskilder; sy boeke bevat baie van sy kuns werke. Later beskryf hy sy lewe in Libanon as idillies, in sy werk skyn baie van die volkskultuur en die natuurlike skoonheid van Libanon deur.https://www.poetryfoundation.org/poets/kahlil-gibran |Kahlil Gibran. 1883–1931.Poetry Foundation. Besoek op 6 Mei 2019}}
Werk
Sy skilderye en tekeninge is oral in die wêreld te vind. Sy boeke kombineer Westerse en Oosterse mistisisme. Sy digterlike werk is in meer as 25 tale vertaal. Die volgende werke vermeld die datum van die oorspronklike uitgawe met die Afrikaanse titel:
1908: Gees van opstand
1912: Gebreekte vlerke
1914: 'n Traan en 'n glimlag
1918: Die dwaas
1920: Die voorloper
1923: Die profeet
1928: Jesus, die mensekind
1933: Die tuin van die profeet https://www.spirituelevrienden.com/boeiende-persoonlijkheden/kahlil-gibran/ ,Kahlil Gibran, dichter, denker en schilder, Uitgewerː Spirituele vrienden Besoek op 6 Mei 2019}}
Verwysings
Kategorie:Amerikaanse skrywers
Kategorie:Geboortes in 1883
Kategorie:Sterftes in 1931
khalil gibran is famous for his works of what | Answer: art | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
where did dimitri verhulst spend his childhood | Answer: an orphanage | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what is the full name of dimitri verhulst | Answer: Biography | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
where did dimitri live in his childhood | Answer: in an orphanage | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what type of home did dimitri verhulst come from | Answer: broken | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what is the real name of dimitri | Answer: Verhulst | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
where did dimitri verhulst come from | Answer: broken home | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what religion did dimitri verhulst grow up in | Answer: Catholic | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
who is the most famous football player of all time | Answer: Verhulst | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what is the title of dimitri verhulst's 2000 novel about his youth | Answer: Niets , niemand en raumök stil | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what is the title of the first novel by dimitri verhulst | Answer: The room next door | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
when was the room next door written | Answer: 1999 | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what prize did dimitri verhulst win in 1999 | Answer: NRC Literary Prize | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what is the title of dimitri verhulst's 2002 novel about his youth | Answer: De veveling van de keeper | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
when was de veveling van de keeper written | Answer: 2002 | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
when was the novel niemand en raumök stil written | Answer: 2000 | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
who made the movie based on verhulst | Answer: Manu Riche | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
when did the movie verhulst come out | Answer: January 2016 | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
how many languages is verhulst book in | Answer: ten | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
how many languages has verhulst been translated into | Answer: more than ten | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what nationality is the author of the book dimitri verhulst | Answer: Belgian | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
how many languages is verhulst book translated into | Answer: ten languages | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
when did dimitri verhulst start playing for liverpool | Answer: 2003 | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what was the name of the 2003 novel by dimitri verhulst about asylum | Answer: Problemski Hotel | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
where is the problemski hotel located | Answer: Arendonk | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
in which country was dimitri verhulst born | Answer: Belgium | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
problemski hotel concerns residents of what | Answer: a center for asylum seekers | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
who is problemski hotel about | Answer: asylum seekers | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
where does dimitri verhulst live in france | Answer: Huccorgne | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what magazine does dimitri verhulst work for | Answer: Underground magazine | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
for which magazine does dimitri verhulst work | Answer: Underground | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what does dimitri verhulst do for underground magazine | Answer: editor | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
where does dimitri verhulst live now | Answer: Huccorgne . | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what does dimitri verhulst do for a living | Answer: editor for Underground magazine | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
in which daily does dimitri verhulst write | Answer: De Morgen | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
when did dimitri verhulst publish a column about palestinian modern literature | Answer: 27 July 2019 | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
when did dimitri verhulst write his book | Answer: 2019 | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what is the subject of the column published by dimitri verhulst | Answer: Palestinian modern literature | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
who is the author of palestinian modern literature | Answer: Verhulst | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what nationality is author dimitri verhulst | Answer: Belgian | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what is the name of the daily newspaper in which dimitri verhulst writes | Answer: daily De Morgen | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
who did dimitri verhulst quote as saying jewishness is not a | Answer: Serge Gainsbourg | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
in which daily newspaper does dimitri verhulst write | Answer: De Morgen | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what nationality is the writer dimitri verhulst | Answer: Belgian | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
when did dimitri verhulst publish his column about palestinian modern literature | Answer: 2019 | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what subject did dimitri verhulst write a column about in july 2019 | Answer: Palestinian modern literature | megawika-af |
Dimitri Verhulst
Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel.
Biografie
Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte.
Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het.
Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne.
Skryfstyl
Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst.
Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is.
Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem.
Bibliografie
Assevrijdag (1994)
De kamer hiernaast (1999)
Niets, niemand en redelijk stil (2001)
Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie)
De verveling van de keeper (2002)
Problemski Hotel (2003)
Dinsdagland (2004)
De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk)
Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca)
Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005)
De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates)
Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006)
Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008)
De laatste liefde van mijn moeder (2010)
De zeven laatste zinnen (2010)
Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011)
De intrede van Christus in Brussel (2011)
De laatkomer (2013)
Kaddisj voor een kut (2014)
Bloedboek (2015)
De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk)
Het leven gezien van beneden (2016)
Spoo Pee Doo (2016)
Stoppen met roken in 87 gedichten (2017)
De pruimenpluk (2019)
Pryse
Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel:Die helaasheid van die dinge) (2007)
De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008)
Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009)
Sien ook
Vlaamse letterkunde
Notas
Verwysings
Kategorie:Geboortes in 1972
Kategorie:Vlaamse digters
Kategorie:Vlaamse skrywers
Kategorie:Lewende mense
what is not a religion according to dimitri verhulst | Answer: Jewishness | megawika-af |
Die profeet
Die profeet is 'n boek met 26 prosa-poëtiese fabels geskryf in Engels deur die Libanees-Amerikaanse digter en skrywer Kahlil Gibran. Dit is oorspronklik in 1923 gepubliseer deur Alfred A. Knopf. Dit is Gibran se bekendste werk. Die profeet is in meer as 100 verskillende tale vertaal (insluitende Afrikaans), wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Dit was nog nooit uit druk uit nie.
Opsomming
Die profeet Al Mustafa woon al 12 jaar in die stad Orphalese en is op die punt om aan boord te gaan van 'n skip wat hom huis toe sal bring. Hy word deur 'n groep mense gekeer, met wie hy onderwerpe soos die lewe en die menslike toestand bespreek. Die boek is verdeel in hoofstukke wat handel oor liefde, huwelik, kinders, gee, eet en drink, werk, vreugde en hartseer, huise, klere, koop en verkoop, misdaad en straf, wette, vryheid, rede en passie, pyn, self- kennis, onderrig, vriendskap, praat, tyd, goed en kwaad, gebed, plesier, skoonheid, godsdiens en dood.
Gewildheid
Die profeet is in meer as 100 tale vertaal, wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Teen 2012 was daar in Amerika alleen reeds nege miljoen eksemplare verkoop sedert die oorspronklike publikasie daarvan in 1923.
Van die ambisieuse eerste druk van 2000 eksemplare in 1923, het Knopf 1 159 eksemplare verkoop. Die vraag na die profeet het die volgende jaar verdubbel - en die jaar daarna weer verdubbel. Dit is in 1926 deur Madeline Mason-Manheim in Frans vertaal. Teen die tyd van Gibran se dood in 1931 is dit ook in Duits vertaal. Die jaarlikse verkope het in 1935 12 000 bereik, 111 000 in 1961 en 240 000 in 1965. Die boek se verkope het in 1957 die een miljoen kerf verbygesteek. Op 'n stadium is daar wêreldwyd meer as 5000 eksemplare per week van Die profeet verkoop.
Inspirasie
Alhoewel hy as 'n Maroniet gebore is, is Gibran nie net deur sy eie godsdiens beïnvloed nie, maar ook deur Islam, en veral deur die mistisisme van die Soefisme. Sy kennis van die bloedige geskiedenis van Libanon, met sy vernietigende faksiestryde, het sy geloof in die fundamentele eenheid van godsdienste versterk, wat sy ouers tentoongestel het deur mense van verskillende godsdienste in hul huis te verwelkom. Daar is ook verbindings en parallelle gemaak met William Blake se werk, sowel as die teologiese idees van Walt Whitman en Ralph Waldo Emerson, soos reïnkarnasie en die Oer-siel. Temas van invloed in sy werk was Islamitiese/Arabiese kuns, Europese klassisisme (veral Leonardo da Vinci) en romantiek (Blake en Rodin), die Broederskap van die Pre-Rafaëliete, en meer moderne simboliek en surrealisme.
Gibran het vanaf 1912 'n aantal sterk bande met die Bahá'í-geloof gehad. Een van Gibran se kennisse, Juliet Thompson, het verskeie anekdotes aangaande Gibran gerapporteer. Sy onthou dat Gibran 'Abdu'l-Bahá, die leier van die godsdiens, ontmoet het tydens die reis van Abdu'l-Bahá na die Weste. Gibran was nie in staat om die aand voordat hy hom persoonlik ontmoet het, ten einde sy portret in April 1912 op die eiland Manhattan te laat teken, te slaap nie. Gibran het later aan Thompson gesê dat hy in 'Abdu'l-Bahá' "die Ongesiene gesien het, en vervul is van die gees daarvan." Gibran het in 1912 aan Die profeet begin werk," toe hy die eerste motief vir sy eilandgod gekry het, wie se "Prometheuse ballingskap 'n eiland sal wees." In 1928, na die dood van 'Abdu'l-Bahá, tydens die bywoning van 'n rolprent van' Abdu'l-Bahá, het Gibran opgestaan om te praat en in trane die verhewenheid van 'Abdu'l-Bahá verkondig en self nog gehuil nadat hy die geleentheid verlaat het.
Tantieme en outeursregbeheer
Die boek het op 1 Januarie 2019 die openbare domein in die Verenigde State betree. Dit was reeds in die openbare domein in die Europese Unie, Kanada, Rusland, Suid-Afrika, en Australië.
Gibran het opdrag gegee dat die tantième en outeursregte van sy materiaal na sy dood deur sy tuisdorp, Bsharri, Libanon, besit word. Die Gibran National Committee (GNC) in Bsharri bestuur die Gibran Museum. Die GNC, wat in 1935 gestig is, is 'n nie-winsgewende korporasie wat die eksklusiewe regte besit om die outeursreg van die Libanese skrywer Kahlil Gibran in en op sy literêre en artistieke werke te bestuur.
Die tuin van die profeet
Gibran het Die profeet opgevolg met Die tuin van die profeet, wat postuum in 1933 gepubliseer is. Die tuin van die profeet handel oor die besprekings van Al Mustafa met nege dissipels, na sy terugkeer na 'n tydelike afwesigheid.
Aanpassings
1973 - The Profit; Albran's Serial, 'n parodie wat in 1973 gepubliseer is deur Price/Stern/Sloan, Kalifornië, soos geskryf deur die fiktiewe Kehlog Albran (skuilnaam vir die skrywer Martin A. Cohen en Sheldon Shacket). Dit het in 1981 'n vierde druk beleef.
1974 - The Prophet by Khalil Gibran: 'n musikale interpretasie met Richard Harris. Musiek gekomponeer deur Arif Mardin, Atlantic Records
2002 - Elektroniese en new-age-musiekkomponis Gandalf en die verteller Thomas Klock het 'n CD met die Duitse weergawe - Der Prophet - met musiek gemaak.
2010 - The Propheteer; 'n Boek van politieke satire wat die profeet voorstel as George W. Bush tydens 'n lesing aan sy ondersteuners op die grasperk voor die Withuis terwyl hy wag vir sy helikopter na Texas. ISBN 978-1-4502-6057-2
2014 - Kahlil Gibran's The Prophet; Salma Hayek het 'n animasiefilmweergawe van die boek aangekondig, met haarself as vervaardiger en as die stem van die karakter Karima. Elke hoofstuk is gelei deur 'n individuele regisseur, met The Lion King se Roger Allers wat toesig hou oor die projek.
Bibliografie
Kahlil Gibran, 1973. The Prophet by ; Uitgewer Alfred A Knopf, Inc.; A Borzoi ASIN: B004S0ZKJO
Verwysings
Eksterne skakels
The Kahlil Gibran collective Sy lewe, werk en nalatingskap by KahlilGibran.com
The Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Garden of the Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Prophet oudioboek van Legamus
Project Gutenberg Australia (e-text) (openbare domein in die Verenigde State, Australië, die EU, Rusland en Suid-Afrika)
The Prophet by Poets.org
The Prophet eBook vrye eboek (Publieke Domein in die VK) in pdf, ePub and kindle formaat van Obooko
The Prophet by WikiSummaries
The Prophet Translated artikel - below.
Porias in Literary Translation: A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk
Kategorie:Romans
where can i listen to the sermon audiobook | Answer: Internet Archive.org | megawika-af |
Die profeet
Die profeet is 'n boek met 26 prosa-poëtiese fabels geskryf in Engels deur die Libanees-Amerikaanse digter en skrywer Kahlil Gibran. Dit is oorspronklik in 1923 gepubliseer deur Alfred A. Knopf. Dit is Gibran se bekendste werk. Die profeet is in meer as 100 verskillende tale vertaal (insluitende Afrikaans), wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Dit was nog nooit uit druk uit nie.
Opsomming
Die profeet Al Mustafa woon al 12 jaar in die stad Orphalese en is op die punt om aan boord te gaan van 'n skip wat hom huis toe sal bring. Hy word deur 'n groep mense gekeer, met wie hy onderwerpe soos die lewe en die menslike toestand bespreek. Die boek is verdeel in hoofstukke wat handel oor liefde, huwelik, kinders, gee, eet en drink, werk, vreugde en hartseer, huise, klere, koop en verkoop, misdaad en straf, wette, vryheid, rede en passie, pyn, self- kennis, onderrig, vriendskap, praat, tyd, goed en kwaad, gebed, plesier, skoonheid, godsdiens en dood.
Gewildheid
Die profeet is in meer as 100 tale vertaal, wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Teen 2012 was daar in Amerika alleen reeds nege miljoen eksemplare verkoop sedert die oorspronklike publikasie daarvan in 1923.
Van die ambisieuse eerste druk van 2000 eksemplare in 1923, het Knopf 1 159 eksemplare verkoop. Die vraag na die profeet het die volgende jaar verdubbel - en die jaar daarna weer verdubbel. Dit is in 1926 deur Madeline Mason-Manheim in Frans vertaal. Teen die tyd van Gibran se dood in 1931 is dit ook in Duits vertaal. Die jaarlikse verkope het in 1935 12 000 bereik, 111 000 in 1961 en 240 000 in 1965. Die boek se verkope het in 1957 die een miljoen kerf verbygesteek. Op 'n stadium is daar wêreldwyd meer as 5000 eksemplare per week van Die profeet verkoop.
Inspirasie
Alhoewel hy as 'n Maroniet gebore is, is Gibran nie net deur sy eie godsdiens beïnvloed nie, maar ook deur Islam, en veral deur die mistisisme van die Soefisme. Sy kennis van die bloedige geskiedenis van Libanon, met sy vernietigende faksiestryde, het sy geloof in die fundamentele eenheid van godsdienste versterk, wat sy ouers tentoongestel het deur mense van verskillende godsdienste in hul huis te verwelkom. Daar is ook verbindings en parallelle gemaak met William Blake se werk, sowel as die teologiese idees van Walt Whitman en Ralph Waldo Emerson, soos reïnkarnasie en die Oer-siel. Temas van invloed in sy werk was Islamitiese/Arabiese kuns, Europese klassisisme (veral Leonardo da Vinci) en romantiek (Blake en Rodin), die Broederskap van die Pre-Rafaëliete, en meer moderne simboliek en surrealisme.
Gibran het vanaf 1912 'n aantal sterk bande met die Bahá'í-geloof gehad. Een van Gibran se kennisse, Juliet Thompson, het verskeie anekdotes aangaande Gibran gerapporteer. Sy onthou dat Gibran 'Abdu'l-Bahá, die leier van die godsdiens, ontmoet het tydens die reis van Abdu'l-Bahá na die Weste. Gibran was nie in staat om die aand voordat hy hom persoonlik ontmoet het, ten einde sy portret in April 1912 op die eiland Manhattan te laat teken, te slaap nie. Gibran het later aan Thompson gesê dat hy in 'Abdu'l-Bahá' "die Ongesiene gesien het, en vervul is van die gees daarvan." Gibran het in 1912 aan Die profeet begin werk," toe hy die eerste motief vir sy eilandgod gekry het, wie se "Prometheuse ballingskap 'n eiland sal wees." In 1928, na die dood van 'Abdu'l-Bahá, tydens die bywoning van 'n rolprent van' Abdu'l-Bahá, het Gibran opgestaan om te praat en in trane die verhewenheid van 'Abdu'l-Bahá verkondig en self nog gehuil nadat hy die geleentheid verlaat het.
Tantieme en outeursregbeheer
Die boek het op 1 Januarie 2019 die openbare domein in die Verenigde State betree. Dit was reeds in die openbare domein in die Europese Unie, Kanada, Rusland, Suid-Afrika, en Australië.
Gibran het opdrag gegee dat die tantième en outeursregte van sy materiaal na sy dood deur sy tuisdorp, Bsharri, Libanon, besit word. Die Gibran National Committee (GNC) in Bsharri bestuur die Gibran Museum. Die GNC, wat in 1935 gestig is, is 'n nie-winsgewende korporasie wat die eksklusiewe regte besit om die outeursreg van die Libanese skrywer Kahlil Gibran in en op sy literêre en artistieke werke te bestuur.
Die tuin van die profeet
Gibran het Die profeet opgevolg met Die tuin van die profeet, wat postuum in 1933 gepubliseer is. Die tuin van die profeet handel oor die besprekings van Al Mustafa met nege dissipels, na sy terugkeer na 'n tydelike afwesigheid.
Aanpassings
1973 - The Profit; Albran's Serial, 'n parodie wat in 1973 gepubliseer is deur Price/Stern/Sloan, Kalifornië, soos geskryf deur die fiktiewe Kehlog Albran (skuilnaam vir die skrywer Martin A. Cohen en Sheldon Shacket). Dit het in 1981 'n vierde druk beleef.
1974 - The Prophet by Khalil Gibran: 'n musikale interpretasie met Richard Harris. Musiek gekomponeer deur Arif Mardin, Atlantic Records
2002 - Elektroniese en new-age-musiekkomponis Gandalf en die verteller Thomas Klock het 'n CD met die Duitse weergawe - Der Prophet - met musiek gemaak.
2010 - The Propheteer; 'n Boek van politieke satire wat die profeet voorstel as George W. Bush tydens 'n lesing aan sy ondersteuners op die grasperk voor die Withuis terwyl hy wag vir sy helikopter na Texas. ISBN 978-1-4502-6057-2
2014 - Kahlil Gibran's The Prophet; Salma Hayek het 'n animasiefilmweergawe van die boek aangekondig, met haarself as vervaardiger en as die stem van die karakter Karima. Elke hoofstuk is gelei deur 'n individuele regisseur, met The Lion King se Roger Allers wat toesig hou oor die projek.
Bibliografie
Kahlil Gibran, 1973. The Prophet by ; Uitgewer Alfred A Knopf, Inc.; A Borzoi ASIN: B004S0ZKJO
Verwysings
Eksterne skakels
The Kahlil Gibran collective Sy lewe, werk en nalatingskap by KahlilGibran.com
The Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Garden of the Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Prophet oudioboek van Legamus
Project Gutenberg Australia (e-text) (openbare domein in die Verenigde State, Australië, die EU, Rusland en Suid-Afrika)
The Prophet by Poets.org
The Prophet eBook vrye eboek (Publieke Domein in die VK) in pdf, ePub and kindle formaat van Obooko
The Prophet by WikiSummaries
The Prophet Translated artikel - below.
Porias in Literary Translation: A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk
Kategorie:Romans
which book by kahlil gibran is subtitled ‘the garden of the | Answer: The Garden of the Prophet | megawika-af |
Die profeet
Die profeet is 'n boek met 26 prosa-poëtiese fabels geskryf in Engels deur die Libanees-Amerikaanse digter en skrywer Kahlil Gibran. Dit is oorspronklik in 1923 gepubliseer deur Alfred A. Knopf. Dit is Gibran se bekendste werk. Die profeet is in meer as 100 verskillende tale vertaal (insluitende Afrikaans), wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Dit was nog nooit uit druk uit nie.
Opsomming
Die profeet Al Mustafa woon al 12 jaar in die stad Orphalese en is op die punt om aan boord te gaan van 'n skip wat hom huis toe sal bring. Hy word deur 'n groep mense gekeer, met wie hy onderwerpe soos die lewe en die menslike toestand bespreek. Die boek is verdeel in hoofstukke wat handel oor liefde, huwelik, kinders, gee, eet en drink, werk, vreugde en hartseer, huise, klere, koop en verkoop, misdaad en straf, wette, vryheid, rede en passie, pyn, self- kennis, onderrig, vriendskap, praat, tyd, goed en kwaad, gebed, plesier, skoonheid, godsdiens en dood.
Gewildheid
Die profeet is in meer as 100 tale vertaal, wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Teen 2012 was daar in Amerika alleen reeds nege miljoen eksemplare verkoop sedert die oorspronklike publikasie daarvan in 1923.
Van die ambisieuse eerste druk van 2000 eksemplare in 1923, het Knopf 1 159 eksemplare verkoop. Die vraag na die profeet het die volgende jaar verdubbel - en die jaar daarna weer verdubbel. Dit is in 1926 deur Madeline Mason-Manheim in Frans vertaal. Teen die tyd van Gibran se dood in 1931 is dit ook in Duits vertaal. Die jaarlikse verkope het in 1935 12 000 bereik, 111 000 in 1961 en 240 000 in 1965. Die boek se verkope het in 1957 die een miljoen kerf verbygesteek. Op 'n stadium is daar wêreldwyd meer as 5000 eksemplare per week van Die profeet verkoop.
Inspirasie
Alhoewel hy as 'n Maroniet gebore is, is Gibran nie net deur sy eie godsdiens beïnvloed nie, maar ook deur Islam, en veral deur die mistisisme van die Soefisme. Sy kennis van die bloedige geskiedenis van Libanon, met sy vernietigende faksiestryde, het sy geloof in die fundamentele eenheid van godsdienste versterk, wat sy ouers tentoongestel het deur mense van verskillende godsdienste in hul huis te verwelkom. Daar is ook verbindings en parallelle gemaak met William Blake se werk, sowel as die teologiese idees van Walt Whitman en Ralph Waldo Emerson, soos reïnkarnasie en die Oer-siel. Temas van invloed in sy werk was Islamitiese/Arabiese kuns, Europese klassisisme (veral Leonardo da Vinci) en romantiek (Blake en Rodin), die Broederskap van die Pre-Rafaëliete, en meer moderne simboliek en surrealisme.
Gibran het vanaf 1912 'n aantal sterk bande met die Bahá'í-geloof gehad. Een van Gibran se kennisse, Juliet Thompson, het verskeie anekdotes aangaande Gibran gerapporteer. Sy onthou dat Gibran 'Abdu'l-Bahá, die leier van die godsdiens, ontmoet het tydens die reis van Abdu'l-Bahá na die Weste. Gibran was nie in staat om die aand voordat hy hom persoonlik ontmoet het, ten einde sy portret in April 1912 op die eiland Manhattan te laat teken, te slaap nie. Gibran het later aan Thompson gesê dat hy in 'Abdu'l-Bahá' "die Ongesiene gesien het, en vervul is van die gees daarvan." Gibran het in 1912 aan Die profeet begin werk," toe hy die eerste motief vir sy eilandgod gekry het, wie se "Prometheuse ballingskap 'n eiland sal wees." In 1928, na die dood van 'Abdu'l-Bahá, tydens die bywoning van 'n rolprent van' Abdu'l-Bahá, het Gibran opgestaan om te praat en in trane die verhewenheid van 'Abdu'l-Bahá verkondig en self nog gehuil nadat hy die geleentheid verlaat het.
Tantieme en outeursregbeheer
Die boek het op 1 Januarie 2019 die openbare domein in die Verenigde State betree. Dit was reeds in die openbare domein in die Europese Unie, Kanada, Rusland, Suid-Afrika, en Australië.
Gibran het opdrag gegee dat die tantième en outeursregte van sy materiaal na sy dood deur sy tuisdorp, Bsharri, Libanon, besit word. Die Gibran National Committee (GNC) in Bsharri bestuur die Gibran Museum. Die GNC, wat in 1935 gestig is, is 'n nie-winsgewende korporasie wat die eksklusiewe regte besit om die outeursreg van die Libanese skrywer Kahlil Gibran in en op sy literêre en artistieke werke te bestuur.
Die tuin van die profeet
Gibran het Die profeet opgevolg met Die tuin van die profeet, wat postuum in 1933 gepubliseer is. Die tuin van die profeet handel oor die besprekings van Al Mustafa met nege dissipels, na sy terugkeer na 'n tydelike afwesigheid.
Aanpassings
1973 - The Profit; Albran's Serial, 'n parodie wat in 1973 gepubliseer is deur Price/Stern/Sloan, Kalifornië, soos geskryf deur die fiktiewe Kehlog Albran (skuilnaam vir die skrywer Martin A. Cohen en Sheldon Shacket). Dit het in 1981 'n vierde druk beleef.
1974 - The Prophet by Khalil Gibran: 'n musikale interpretasie met Richard Harris. Musiek gekomponeer deur Arif Mardin, Atlantic Records
2002 - Elektroniese en new-age-musiekkomponis Gandalf en die verteller Thomas Klock het 'n CD met die Duitse weergawe - Der Prophet - met musiek gemaak.
2010 - The Propheteer; 'n Boek van politieke satire wat die profeet voorstel as George W. Bush tydens 'n lesing aan sy ondersteuners op die grasperk voor die Withuis terwyl hy wag vir sy helikopter na Texas. ISBN 978-1-4502-6057-2
2014 - Kahlil Gibran's The Prophet; Salma Hayek het 'n animasiefilmweergawe van die boek aangekondig, met haarself as vervaardiger en as die stem van die karakter Karima. Elke hoofstuk is gelei deur 'n individuele regisseur, met The Lion King se Roger Allers wat toesig hou oor die projek.
Bibliografie
Kahlil Gibran, 1973. The Prophet by ; Uitgewer Alfred A Knopf, Inc.; A Borzoi ASIN: B004S0ZKJO
Verwysings
Eksterne skakels
The Kahlil Gibran collective Sy lewe, werk en nalatingskap by KahlilGibran.com
The Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Garden of the Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Prophet oudioboek van Legamus
Project Gutenberg Australia (e-text) (openbare domein in die Verenigde State, Australië, die EU, Rusland en Suid-Afrika)
The Prophet by Poets.org
The Prophet eBook vrye eboek (Publieke Domein in die VK) in pdf, ePub and kindle formaat van Obooko
The Prophet by WikiSummaries
The Prophet Translated artikel - below.
Porias in Literary Translation: A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk
Kategorie:Romans
what is the meaning of the word `porias' in english | Answer: Porias in Literary Translation | megawika-af |
Die profeet
Die profeet is 'n boek met 26 prosa-poëtiese fabels geskryf in Engels deur die Libanees-Amerikaanse digter en skrywer Kahlil Gibran. Dit is oorspronklik in 1923 gepubliseer deur Alfred A. Knopf. Dit is Gibran se bekendste werk. Die profeet is in meer as 100 verskillende tale vertaal (insluitende Afrikaans), wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Dit was nog nooit uit druk uit nie.
Opsomming
Die profeet Al Mustafa woon al 12 jaar in die stad Orphalese en is op die punt om aan boord te gaan van 'n skip wat hom huis toe sal bring. Hy word deur 'n groep mense gekeer, met wie hy onderwerpe soos die lewe en die menslike toestand bespreek. Die boek is verdeel in hoofstukke wat handel oor liefde, huwelik, kinders, gee, eet en drink, werk, vreugde en hartseer, huise, klere, koop en verkoop, misdaad en straf, wette, vryheid, rede en passie, pyn, self- kennis, onderrig, vriendskap, praat, tyd, goed en kwaad, gebed, plesier, skoonheid, godsdiens en dood.
Gewildheid
Die profeet is in meer as 100 tale vertaal, wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Teen 2012 was daar in Amerika alleen reeds nege miljoen eksemplare verkoop sedert die oorspronklike publikasie daarvan in 1923.
Van die ambisieuse eerste druk van 2000 eksemplare in 1923, het Knopf 1 159 eksemplare verkoop. Die vraag na die profeet het die volgende jaar verdubbel - en die jaar daarna weer verdubbel. Dit is in 1926 deur Madeline Mason-Manheim in Frans vertaal. Teen die tyd van Gibran se dood in 1931 is dit ook in Duits vertaal. Die jaarlikse verkope het in 1935 12 000 bereik, 111 000 in 1961 en 240 000 in 1965. Die boek se verkope het in 1957 die een miljoen kerf verbygesteek. Op 'n stadium is daar wêreldwyd meer as 5000 eksemplare per week van Die profeet verkoop.
Inspirasie
Alhoewel hy as 'n Maroniet gebore is, is Gibran nie net deur sy eie godsdiens beïnvloed nie, maar ook deur Islam, en veral deur die mistisisme van die Soefisme. Sy kennis van die bloedige geskiedenis van Libanon, met sy vernietigende faksiestryde, het sy geloof in die fundamentele eenheid van godsdienste versterk, wat sy ouers tentoongestel het deur mense van verskillende godsdienste in hul huis te verwelkom. Daar is ook verbindings en parallelle gemaak met William Blake se werk, sowel as die teologiese idees van Walt Whitman en Ralph Waldo Emerson, soos reïnkarnasie en die Oer-siel. Temas van invloed in sy werk was Islamitiese/Arabiese kuns, Europese klassisisme (veral Leonardo da Vinci) en romantiek (Blake en Rodin), die Broederskap van die Pre-Rafaëliete, en meer moderne simboliek en surrealisme.
Gibran het vanaf 1912 'n aantal sterk bande met die Bahá'í-geloof gehad. Een van Gibran se kennisse, Juliet Thompson, het verskeie anekdotes aangaande Gibran gerapporteer. Sy onthou dat Gibran 'Abdu'l-Bahá, die leier van die godsdiens, ontmoet het tydens die reis van Abdu'l-Bahá na die Weste. Gibran was nie in staat om die aand voordat hy hom persoonlik ontmoet het, ten einde sy portret in April 1912 op die eiland Manhattan te laat teken, te slaap nie. Gibran het later aan Thompson gesê dat hy in 'Abdu'l-Bahá' "die Ongesiene gesien het, en vervul is van die gees daarvan." Gibran het in 1912 aan Die profeet begin werk," toe hy die eerste motief vir sy eilandgod gekry het, wie se "Prometheuse ballingskap 'n eiland sal wees." In 1928, na die dood van 'Abdu'l-Bahá, tydens die bywoning van 'n rolprent van' Abdu'l-Bahá, het Gibran opgestaan om te praat en in trane die verhewenheid van 'Abdu'l-Bahá verkondig en self nog gehuil nadat hy die geleentheid verlaat het.
Tantieme en outeursregbeheer
Die boek het op 1 Januarie 2019 die openbare domein in die Verenigde State betree. Dit was reeds in die openbare domein in die Europese Unie, Kanada, Rusland, Suid-Afrika, en Australië.
Gibran het opdrag gegee dat die tantième en outeursregte van sy materiaal na sy dood deur sy tuisdorp, Bsharri, Libanon, besit word. Die Gibran National Committee (GNC) in Bsharri bestuur die Gibran Museum. Die GNC, wat in 1935 gestig is, is 'n nie-winsgewende korporasie wat die eksklusiewe regte besit om die outeursreg van die Libanese skrywer Kahlil Gibran in en op sy literêre en artistieke werke te bestuur.
Die tuin van die profeet
Gibran het Die profeet opgevolg met Die tuin van die profeet, wat postuum in 1933 gepubliseer is. Die tuin van die profeet handel oor die besprekings van Al Mustafa met nege dissipels, na sy terugkeer na 'n tydelike afwesigheid.
Aanpassings
1973 - The Profit; Albran's Serial, 'n parodie wat in 1973 gepubliseer is deur Price/Stern/Sloan, Kalifornië, soos geskryf deur die fiktiewe Kehlog Albran (skuilnaam vir die skrywer Martin A. Cohen en Sheldon Shacket). Dit het in 1981 'n vierde druk beleef.
1974 - The Prophet by Khalil Gibran: 'n musikale interpretasie met Richard Harris. Musiek gekomponeer deur Arif Mardin, Atlantic Records
2002 - Elektroniese en new-age-musiekkomponis Gandalf en die verteller Thomas Klock het 'n CD met die Duitse weergawe - Der Prophet - met musiek gemaak.
2010 - The Propheteer; 'n Boek van politieke satire wat die profeet voorstel as George W. Bush tydens 'n lesing aan sy ondersteuners op die grasperk voor die Withuis terwyl hy wag vir sy helikopter na Texas. ISBN 978-1-4502-6057-2
2014 - Kahlil Gibran's The Prophet; Salma Hayek het 'n animasiefilmweergawe van die boek aangekondig, met haarself as vervaardiger en as die stem van die karakter Karima. Elke hoofstuk is gelei deur 'n individuele regisseur, met The Lion King se Roger Allers wat toesig hou oor die projek.
Bibliografie
Kahlil Gibran, 1973. The Prophet by ; Uitgewer Alfred A Knopf, Inc.; A Borzoi ASIN: B004S0ZKJO
Verwysings
Eksterne skakels
The Kahlil Gibran collective Sy lewe, werk en nalatingskap by KahlilGibran.com
The Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Garden of the Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Prophet oudioboek van Legamus
Project Gutenberg Australia (e-text) (openbare domein in die Verenigde State, Australië, die EU, Rusland en Suid-Afrika)
The Prophet by Poets.org
The Prophet eBook vrye eboek (Publieke Domein in die VK) in pdf, ePub and kindle formaat van Obooko
The Prophet by WikiSummaries
The Prophet Translated artikel - below.
Porias in Literary Translation: A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk
Kategorie:Romans
who is the author of the book die profeet | Answer: The Prophet by Poets.org | megawika-af |
Die profeet
Die profeet is 'n boek met 26 prosa-poëtiese fabels geskryf in Engels deur die Libanees-Amerikaanse digter en skrywer Kahlil Gibran. Dit is oorspronklik in 1923 gepubliseer deur Alfred A. Knopf. Dit is Gibran se bekendste werk. Die profeet is in meer as 100 verskillende tale vertaal (insluitende Afrikaans), wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Dit was nog nooit uit druk uit nie.
Opsomming
Die profeet Al Mustafa woon al 12 jaar in die stad Orphalese en is op die punt om aan boord te gaan van 'n skip wat hom huis toe sal bring. Hy word deur 'n groep mense gekeer, met wie hy onderwerpe soos die lewe en die menslike toestand bespreek. Die boek is verdeel in hoofstukke wat handel oor liefde, huwelik, kinders, gee, eet en drink, werk, vreugde en hartseer, huise, klere, koop en verkoop, misdaad en straf, wette, vryheid, rede en passie, pyn, self- kennis, onderrig, vriendskap, praat, tyd, goed en kwaad, gebed, plesier, skoonheid, godsdiens en dood.
Gewildheid
Die profeet is in meer as 100 tale vertaal, wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Teen 2012 was daar in Amerika alleen reeds nege miljoen eksemplare verkoop sedert die oorspronklike publikasie daarvan in 1923.
Van die ambisieuse eerste druk van 2000 eksemplare in 1923, het Knopf 1 159 eksemplare verkoop. Die vraag na die profeet het die volgende jaar verdubbel - en die jaar daarna weer verdubbel. Dit is in 1926 deur Madeline Mason-Manheim in Frans vertaal. Teen die tyd van Gibran se dood in 1931 is dit ook in Duits vertaal. Die jaarlikse verkope het in 1935 12 000 bereik, 111 000 in 1961 en 240 000 in 1965. Die boek se verkope het in 1957 die een miljoen kerf verbygesteek. Op 'n stadium is daar wêreldwyd meer as 5000 eksemplare per week van Die profeet verkoop.
Inspirasie
Alhoewel hy as 'n Maroniet gebore is, is Gibran nie net deur sy eie godsdiens beïnvloed nie, maar ook deur Islam, en veral deur die mistisisme van die Soefisme. Sy kennis van die bloedige geskiedenis van Libanon, met sy vernietigende faksiestryde, het sy geloof in die fundamentele eenheid van godsdienste versterk, wat sy ouers tentoongestel het deur mense van verskillende godsdienste in hul huis te verwelkom. Daar is ook verbindings en parallelle gemaak met William Blake se werk, sowel as die teologiese idees van Walt Whitman en Ralph Waldo Emerson, soos reïnkarnasie en die Oer-siel. Temas van invloed in sy werk was Islamitiese/Arabiese kuns, Europese klassisisme (veral Leonardo da Vinci) en romantiek (Blake en Rodin), die Broederskap van die Pre-Rafaëliete, en meer moderne simboliek en surrealisme.
Gibran het vanaf 1912 'n aantal sterk bande met die Bahá'í-geloof gehad. Een van Gibran se kennisse, Juliet Thompson, het verskeie anekdotes aangaande Gibran gerapporteer. Sy onthou dat Gibran 'Abdu'l-Bahá, die leier van die godsdiens, ontmoet het tydens die reis van Abdu'l-Bahá na die Weste. Gibran was nie in staat om die aand voordat hy hom persoonlik ontmoet het, ten einde sy portret in April 1912 op die eiland Manhattan te laat teken, te slaap nie. Gibran het later aan Thompson gesê dat hy in 'Abdu'l-Bahá' "die Ongesiene gesien het, en vervul is van die gees daarvan." Gibran het in 1912 aan Die profeet begin werk," toe hy die eerste motief vir sy eilandgod gekry het, wie se "Prometheuse ballingskap 'n eiland sal wees." In 1928, na die dood van 'Abdu'l-Bahá, tydens die bywoning van 'n rolprent van' Abdu'l-Bahá, het Gibran opgestaan om te praat en in trane die verhewenheid van 'Abdu'l-Bahá verkondig en self nog gehuil nadat hy die geleentheid verlaat het.
Tantieme en outeursregbeheer
Die boek het op 1 Januarie 2019 die openbare domein in die Verenigde State betree. Dit was reeds in die openbare domein in die Europese Unie, Kanada, Rusland, Suid-Afrika, en Australië.
Gibran het opdrag gegee dat die tantième en outeursregte van sy materiaal na sy dood deur sy tuisdorp, Bsharri, Libanon, besit word. Die Gibran National Committee (GNC) in Bsharri bestuur die Gibran Museum. Die GNC, wat in 1935 gestig is, is 'n nie-winsgewende korporasie wat die eksklusiewe regte besit om die outeursreg van die Libanese skrywer Kahlil Gibran in en op sy literêre en artistieke werke te bestuur.
Die tuin van die profeet
Gibran het Die profeet opgevolg met Die tuin van die profeet, wat postuum in 1933 gepubliseer is. Die tuin van die profeet handel oor die besprekings van Al Mustafa met nege dissipels, na sy terugkeer na 'n tydelike afwesigheid.
Aanpassings
1973 - The Profit; Albran's Serial, 'n parodie wat in 1973 gepubliseer is deur Price/Stern/Sloan, Kalifornië, soos geskryf deur die fiktiewe Kehlog Albran (skuilnaam vir die skrywer Martin A. Cohen en Sheldon Shacket). Dit het in 1981 'n vierde druk beleef.
1974 - The Prophet by Khalil Gibran: 'n musikale interpretasie met Richard Harris. Musiek gekomponeer deur Arif Mardin, Atlantic Records
2002 - Elektroniese en new-age-musiekkomponis Gandalf en die verteller Thomas Klock het 'n CD met die Duitse weergawe - Der Prophet - met musiek gemaak.
2010 - The Propheteer; 'n Boek van politieke satire wat die profeet voorstel as George W. Bush tydens 'n lesing aan sy ondersteuners op die grasperk voor die Withuis terwyl hy wag vir sy helikopter na Texas. ISBN 978-1-4502-6057-2
2014 - Kahlil Gibran's The Prophet; Salma Hayek het 'n animasiefilmweergawe van die boek aangekondig, met haarself as vervaardiger en as die stem van die karakter Karima. Elke hoofstuk is gelei deur 'n individuele regisseur, met The Lion King se Roger Allers wat toesig hou oor die projek.
Bibliografie
Kahlil Gibran, 1973. The Prophet by ; Uitgewer Alfred A Knopf, Inc.; A Borzoi ASIN: B004S0ZKJO
Verwysings
Eksterne skakels
The Kahlil Gibran collective Sy lewe, werk en nalatingskap by KahlilGibran.com
The Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Garden of the Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Prophet oudioboek van Legamus
Project Gutenberg Australia (e-text) (openbare domein in die Verenigde State, Australië, die EU, Rusland en Suid-Afrika)
The Prophet by Poets.org
The Prophet eBook vrye eboek (Publieke Domein in die VK) in pdf, ePub and kindle formaat van Obooko
The Prophet by WikiSummaries
The Prophet Translated artikel - below.
Porias in Literary Translation: A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk
Kategorie:Romans
in which country was the prophet born | Answer: Australia | megawika-af |
Die profeet
Die profeet is 'n boek met 26 prosa-poëtiese fabels geskryf in Engels deur die Libanees-Amerikaanse digter en skrywer Kahlil Gibran. Dit is oorspronklik in 1923 gepubliseer deur Alfred A. Knopf. Dit is Gibran se bekendste werk. Die profeet is in meer as 100 verskillende tale vertaal (insluitende Afrikaans), wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Dit was nog nooit uit druk uit nie.
Opsomming
Die profeet Al Mustafa woon al 12 jaar in die stad Orphalese en is op die punt om aan boord te gaan van 'n skip wat hom huis toe sal bring. Hy word deur 'n groep mense gekeer, met wie hy onderwerpe soos die lewe en die menslike toestand bespreek. Die boek is verdeel in hoofstukke wat handel oor liefde, huwelik, kinders, gee, eet en drink, werk, vreugde en hartseer, huise, klere, koop en verkoop, misdaad en straf, wette, vryheid, rede en passie, pyn, self- kennis, onderrig, vriendskap, praat, tyd, goed en kwaad, gebed, plesier, skoonheid, godsdiens en dood.
Gewildheid
Die profeet is in meer as 100 tale vertaal, wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Teen 2012 was daar in Amerika alleen reeds nege miljoen eksemplare verkoop sedert die oorspronklike publikasie daarvan in 1923.
Van die ambisieuse eerste druk van 2000 eksemplare in 1923, het Knopf 1 159 eksemplare verkoop. Die vraag na die profeet het die volgende jaar verdubbel - en die jaar daarna weer verdubbel. Dit is in 1926 deur Madeline Mason-Manheim in Frans vertaal. Teen die tyd van Gibran se dood in 1931 is dit ook in Duits vertaal. Die jaarlikse verkope het in 1935 12 000 bereik, 111 000 in 1961 en 240 000 in 1965. Die boek se verkope het in 1957 die een miljoen kerf verbygesteek. Op 'n stadium is daar wêreldwyd meer as 5000 eksemplare per week van Die profeet verkoop.
Inspirasie
Alhoewel hy as 'n Maroniet gebore is, is Gibran nie net deur sy eie godsdiens beïnvloed nie, maar ook deur Islam, en veral deur die mistisisme van die Soefisme. Sy kennis van die bloedige geskiedenis van Libanon, met sy vernietigende faksiestryde, het sy geloof in die fundamentele eenheid van godsdienste versterk, wat sy ouers tentoongestel het deur mense van verskillende godsdienste in hul huis te verwelkom. Daar is ook verbindings en parallelle gemaak met William Blake se werk, sowel as die teologiese idees van Walt Whitman en Ralph Waldo Emerson, soos reïnkarnasie en die Oer-siel. Temas van invloed in sy werk was Islamitiese/Arabiese kuns, Europese klassisisme (veral Leonardo da Vinci) en romantiek (Blake en Rodin), die Broederskap van die Pre-Rafaëliete, en meer moderne simboliek en surrealisme.
Gibran het vanaf 1912 'n aantal sterk bande met die Bahá'í-geloof gehad. Een van Gibran se kennisse, Juliet Thompson, het verskeie anekdotes aangaande Gibran gerapporteer. Sy onthou dat Gibran 'Abdu'l-Bahá, die leier van die godsdiens, ontmoet het tydens die reis van Abdu'l-Bahá na die Weste. Gibran was nie in staat om die aand voordat hy hom persoonlik ontmoet het, ten einde sy portret in April 1912 op die eiland Manhattan te laat teken, te slaap nie. Gibran het later aan Thompson gesê dat hy in 'Abdu'l-Bahá' "die Ongesiene gesien het, en vervul is van die gees daarvan." Gibran het in 1912 aan Die profeet begin werk," toe hy die eerste motief vir sy eilandgod gekry het, wie se "Prometheuse ballingskap 'n eiland sal wees." In 1928, na die dood van 'Abdu'l-Bahá, tydens die bywoning van 'n rolprent van' Abdu'l-Bahá, het Gibran opgestaan om te praat en in trane die verhewenheid van 'Abdu'l-Bahá verkondig en self nog gehuil nadat hy die geleentheid verlaat het.
Tantieme en outeursregbeheer
Die boek het op 1 Januarie 2019 die openbare domein in die Verenigde State betree. Dit was reeds in die openbare domein in die Europese Unie, Kanada, Rusland, Suid-Afrika, en Australië.
Gibran het opdrag gegee dat die tantième en outeursregte van sy materiaal na sy dood deur sy tuisdorp, Bsharri, Libanon, besit word. Die Gibran National Committee (GNC) in Bsharri bestuur die Gibran Museum. Die GNC, wat in 1935 gestig is, is 'n nie-winsgewende korporasie wat die eksklusiewe regte besit om die outeursreg van die Libanese skrywer Kahlil Gibran in en op sy literêre en artistieke werke te bestuur.
Die tuin van die profeet
Gibran het Die profeet opgevolg met Die tuin van die profeet, wat postuum in 1933 gepubliseer is. Die tuin van die profeet handel oor die besprekings van Al Mustafa met nege dissipels, na sy terugkeer na 'n tydelike afwesigheid.
Aanpassings
1973 - The Profit; Albran's Serial, 'n parodie wat in 1973 gepubliseer is deur Price/Stern/Sloan, Kalifornië, soos geskryf deur die fiktiewe Kehlog Albran (skuilnaam vir die skrywer Martin A. Cohen en Sheldon Shacket). Dit het in 1981 'n vierde druk beleef.
1974 - The Prophet by Khalil Gibran: 'n musikale interpretasie met Richard Harris. Musiek gekomponeer deur Arif Mardin, Atlantic Records
2002 - Elektroniese en new-age-musiekkomponis Gandalf en die verteller Thomas Klock het 'n CD met die Duitse weergawe - Der Prophet - met musiek gemaak.
2010 - The Propheteer; 'n Boek van politieke satire wat die profeet voorstel as George W. Bush tydens 'n lesing aan sy ondersteuners op die grasperk voor die Withuis terwyl hy wag vir sy helikopter na Texas. ISBN 978-1-4502-6057-2
2014 - Kahlil Gibran's The Prophet; Salma Hayek het 'n animasiefilmweergawe van die boek aangekondig, met haarself as vervaardiger en as die stem van die karakter Karima. Elke hoofstuk is gelei deur 'n individuele regisseur, met The Lion King se Roger Allers wat toesig hou oor die projek.
Bibliografie
Kahlil Gibran, 1973. The Prophet by ; Uitgewer Alfred A Knopf, Inc.; A Borzoi ASIN: B004S0ZKJO
Verwysings
Eksterne skakels
The Kahlil Gibran collective Sy lewe, werk en nalatingskap by KahlilGibran.com
The Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Garden of the Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Prophet oudioboek van Legamus
Project Gutenberg Australia (e-text) (openbare domein in die Verenigde State, Australië, die EU, Rusland en Suid-Afrika)
The Prophet by Poets.org
The Prophet eBook vrye eboek (Publieke Domein in die VK) in pdf, ePub and kindle formaat van Obooko
The Prophet by WikiSummaries
The Prophet Translated artikel - below.
Porias in Literary Translation: A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk
Kategorie:Romans
where can i find the garden of the prophet audiobook | Answer: Internet Archive.org | megawika-af |
Die profeet
Die profeet is 'n boek met 26 prosa-poëtiese fabels geskryf in Engels deur die Libanees-Amerikaanse digter en skrywer Kahlil Gibran. Dit is oorspronklik in 1923 gepubliseer deur Alfred A. Knopf. Dit is Gibran se bekendste werk. Die profeet is in meer as 100 verskillende tale vertaal (insluitende Afrikaans), wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Dit was nog nooit uit druk uit nie.
Opsomming
Die profeet Al Mustafa woon al 12 jaar in die stad Orphalese en is op die punt om aan boord te gaan van 'n skip wat hom huis toe sal bring. Hy word deur 'n groep mense gekeer, met wie hy onderwerpe soos die lewe en die menslike toestand bespreek. Die boek is verdeel in hoofstukke wat handel oor liefde, huwelik, kinders, gee, eet en drink, werk, vreugde en hartseer, huise, klere, koop en verkoop, misdaad en straf, wette, vryheid, rede en passie, pyn, self- kennis, onderrig, vriendskap, praat, tyd, goed en kwaad, gebed, plesier, skoonheid, godsdiens en dood.
Gewildheid
Die profeet is in meer as 100 tale vertaal, wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Teen 2012 was daar in Amerika alleen reeds nege miljoen eksemplare verkoop sedert die oorspronklike publikasie daarvan in 1923.
Van die ambisieuse eerste druk van 2000 eksemplare in 1923, het Knopf 1 159 eksemplare verkoop. Die vraag na die profeet het die volgende jaar verdubbel - en die jaar daarna weer verdubbel. Dit is in 1926 deur Madeline Mason-Manheim in Frans vertaal. Teen die tyd van Gibran se dood in 1931 is dit ook in Duits vertaal. Die jaarlikse verkope het in 1935 12 000 bereik, 111 000 in 1961 en 240 000 in 1965. Die boek se verkope het in 1957 die een miljoen kerf verbygesteek. Op 'n stadium is daar wêreldwyd meer as 5000 eksemplare per week van Die profeet verkoop.
Inspirasie
Alhoewel hy as 'n Maroniet gebore is, is Gibran nie net deur sy eie godsdiens beïnvloed nie, maar ook deur Islam, en veral deur die mistisisme van die Soefisme. Sy kennis van die bloedige geskiedenis van Libanon, met sy vernietigende faksiestryde, het sy geloof in die fundamentele eenheid van godsdienste versterk, wat sy ouers tentoongestel het deur mense van verskillende godsdienste in hul huis te verwelkom. Daar is ook verbindings en parallelle gemaak met William Blake se werk, sowel as die teologiese idees van Walt Whitman en Ralph Waldo Emerson, soos reïnkarnasie en die Oer-siel. Temas van invloed in sy werk was Islamitiese/Arabiese kuns, Europese klassisisme (veral Leonardo da Vinci) en romantiek (Blake en Rodin), die Broederskap van die Pre-Rafaëliete, en meer moderne simboliek en surrealisme.
Gibran het vanaf 1912 'n aantal sterk bande met die Bahá'í-geloof gehad. Een van Gibran se kennisse, Juliet Thompson, het verskeie anekdotes aangaande Gibran gerapporteer. Sy onthou dat Gibran 'Abdu'l-Bahá, die leier van die godsdiens, ontmoet het tydens die reis van Abdu'l-Bahá na die Weste. Gibran was nie in staat om die aand voordat hy hom persoonlik ontmoet het, ten einde sy portret in April 1912 op die eiland Manhattan te laat teken, te slaap nie. Gibran het later aan Thompson gesê dat hy in 'Abdu'l-Bahá' "die Ongesiene gesien het, en vervul is van die gees daarvan." Gibran het in 1912 aan Die profeet begin werk," toe hy die eerste motief vir sy eilandgod gekry het, wie se "Prometheuse ballingskap 'n eiland sal wees." In 1928, na die dood van 'Abdu'l-Bahá, tydens die bywoning van 'n rolprent van' Abdu'l-Bahá, het Gibran opgestaan om te praat en in trane die verhewenheid van 'Abdu'l-Bahá verkondig en self nog gehuil nadat hy die geleentheid verlaat het.
Tantieme en outeursregbeheer
Die boek het op 1 Januarie 2019 die openbare domein in die Verenigde State betree. Dit was reeds in die openbare domein in die Europese Unie, Kanada, Rusland, Suid-Afrika, en Australië.
Gibran het opdrag gegee dat die tantième en outeursregte van sy materiaal na sy dood deur sy tuisdorp, Bsharri, Libanon, besit word. Die Gibran National Committee (GNC) in Bsharri bestuur die Gibran Museum. Die GNC, wat in 1935 gestig is, is 'n nie-winsgewende korporasie wat die eksklusiewe regte besit om die outeursreg van die Libanese skrywer Kahlil Gibran in en op sy literêre en artistieke werke te bestuur.
Die tuin van die profeet
Gibran het Die profeet opgevolg met Die tuin van die profeet, wat postuum in 1933 gepubliseer is. Die tuin van die profeet handel oor die besprekings van Al Mustafa met nege dissipels, na sy terugkeer na 'n tydelike afwesigheid.
Aanpassings
1973 - The Profit; Albran's Serial, 'n parodie wat in 1973 gepubliseer is deur Price/Stern/Sloan, Kalifornië, soos geskryf deur die fiktiewe Kehlog Albran (skuilnaam vir die skrywer Martin A. Cohen en Sheldon Shacket). Dit het in 1981 'n vierde druk beleef.
1974 - The Prophet by Khalil Gibran: 'n musikale interpretasie met Richard Harris. Musiek gekomponeer deur Arif Mardin, Atlantic Records
2002 - Elektroniese en new-age-musiekkomponis Gandalf en die verteller Thomas Klock het 'n CD met die Duitse weergawe - Der Prophet - met musiek gemaak.
2010 - The Propheteer; 'n Boek van politieke satire wat die profeet voorstel as George W. Bush tydens 'n lesing aan sy ondersteuners op die grasperk voor die Withuis terwyl hy wag vir sy helikopter na Texas. ISBN 978-1-4502-6057-2
2014 - Kahlil Gibran's The Prophet; Salma Hayek het 'n animasiefilmweergawe van die boek aangekondig, met haarself as vervaardiger en as die stem van die karakter Karima. Elke hoofstuk is gelei deur 'n individuele regisseur, met The Lion King se Roger Allers wat toesig hou oor die projek.
Bibliografie
Kahlil Gibran, 1973. The Prophet by ; Uitgewer Alfred A Knopf, Inc.; A Borzoi ASIN: B004S0ZKJO
Verwysings
Eksterne skakels
The Kahlil Gibran collective Sy lewe, werk en nalatingskap by KahlilGibran.com
The Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Garden of the Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Prophet oudioboek van Legamus
Project Gutenberg Australia (e-text) (openbare domein in die Verenigde State, Australië, die EU, Rusland en Suid-Afrika)
The Prophet by Poets.org
The Prophet eBook vrye eboek (Publieke Domein in die VK) in pdf, ePub and kindle formaat van Obooko
The Prophet by WikiSummaries
The Prophet Translated artikel - below.
Porias in Literary Translation: A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk
Kategorie:Romans
who is the author of the book the prophet | Answer: Legamus Project Gutenberg Australia | megawika-af |
Die profeet
Die profeet is 'n boek met 26 prosa-poëtiese fabels geskryf in Engels deur die Libanees-Amerikaanse digter en skrywer Kahlil Gibran. Dit is oorspronklik in 1923 gepubliseer deur Alfred A. Knopf. Dit is Gibran se bekendste werk. Die profeet is in meer as 100 verskillende tale vertaal (insluitende Afrikaans), wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Dit was nog nooit uit druk uit nie.
Opsomming
Die profeet Al Mustafa woon al 12 jaar in die stad Orphalese en is op die punt om aan boord te gaan van 'n skip wat hom huis toe sal bring. Hy word deur 'n groep mense gekeer, met wie hy onderwerpe soos die lewe en die menslike toestand bespreek. Die boek is verdeel in hoofstukke wat handel oor liefde, huwelik, kinders, gee, eet en drink, werk, vreugde en hartseer, huise, klere, koop en verkoop, misdaad en straf, wette, vryheid, rede en passie, pyn, self- kennis, onderrig, vriendskap, praat, tyd, goed en kwaad, gebed, plesier, skoonheid, godsdiens en dood.
Gewildheid
Die profeet is in meer as 100 tale vertaal, wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Teen 2012 was daar in Amerika alleen reeds nege miljoen eksemplare verkoop sedert die oorspronklike publikasie daarvan in 1923.
Van die ambisieuse eerste druk van 2000 eksemplare in 1923, het Knopf 1 159 eksemplare verkoop. Die vraag na die profeet het die volgende jaar verdubbel - en die jaar daarna weer verdubbel. Dit is in 1926 deur Madeline Mason-Manheim in Frans vertaal. Teen die tyd van Gibran se dood in 1931 is dit ook in Duits vertaal. Die jaarlikse verkope het in 1935 12 000 bereik, 111 000 in 1961 en 240 000 in 1965. Die boek se verkope het in 1957 die een miljoen kerf verbygesteek. Op 'n stadium is daar wêreldwyd meer as 5000 eksemplare per week van Die profeet verkoop.
Inspirasie
Alhoewel hy as 'n Maroniet gebore is, is Gibran nie net deur sy eie godsdiens beïnvloed nie, maar ook deur Islam, en veral deur die mistisisme van die Soefisme. Sy kennis van die bloedige geskiedenis van Libanon, met sy vernietigende faksiestryde, het sy geloof in die fundamentele eenheid van godsdienste versterk, wat sy ouers tentoongestel het deur mense van verskillende godsdienste in hul huis te verwelkom. Daar is ook verbindings en parallelle gemaak met William Blake se werk, sowel as die teologiese idees van Walt Whitman en Ralph Waldo Emerson, soos reïnkarnasie en die Oer-siel. Temas van invloed in sy werk was Islamitiese/Arabiese kuns, Europese klassisisme (veral Leonardo da Vinci) en romantiek (Blake en Rodin), die Broederskap van die Pre-Rafaëliete, en meer moderne simboliek en surrealisme.
Gibran het vanaf 1912 'n aantal sterk bande met die Bahá'í-geloof gehad. Een van Gibran se kennisse, Juliet Thompson, het verskeie anekdotes aangaande Gibran gerapporteer. Sy onthou dat Gibran 'Abdu'l-Bahá, die leier van die godsdiens, ontmoet het tydens die reis van Abdu'l-Bahá na die Weste. Gibran was nie in staat om die aand voordat hy hom persoonlik ontmoet het, ten einde sy portret in April 1912 op die eiland Manhattan te laat teken, te slaap nie. Gibran het later aan Thompson gesê dat hy in 'Abdu'l-Bahá' "die Ongesiene gesien het, en vervul is van die gees daarvan." Gibran het in 1912 aan Die profeet begin werk," toe hy die eerste motief vir sy eilandgod gekry het, wie se "Prometheuse ballingskap 'n eiland sal wees." In 1928, na die dood van 'Abdu'l-Bahá, tydens die bywoning van 'n rolprent van' Abdu'l-Bahá, het Gibran opgestaan om te praat en in trane die verhewenheid van 'Abdu'l-Bahá verkondig en self nog gehuil nadat hy die geleentheid verlaat het.
Tantieme en outeursregbeheer
Die boek het op 1 Januarie 2019 die openbare domein in die Verenigde State betree. Dit was reeds in die openbare domein in die Europese Unie, Kanada, Rusland, Suid-Afrika, en Australië.
Gibran het opdrag gegee dat die tantième en outeursregte van sy materiaal na sy dood deur sy tuisdorp, Bsharri, Libanon, besit word. Die Gibran National Committee (GNC) in Bsharri bestuur die Gibran Museum. Die GNC, wat in 1935 gestig is, is 'n nie-winsgewende korporasie wat die eksklusiewe regte besit om die outeursreg van die Libanese skrywer Kahlil Gibran in en op sy literêre en artistieke werke te bestuur.
Die tuin van die profeet
Gibran het Die profeet opgevolg met Die tuin van die profeet, wat postuum in 1933 gepubliseer is. Die tuin van die profeet handel oor die besprekings van Al Mustafa met nege dissipels, na sy terugkeer na 'n tydelike afwesigheid.
Aanpassings
1973 - The Profit; Albran's Serial, 'n parodie wat in 1973 gepubliseer is deur Price/Stern/Sloan, Kalifornië, soos geskryf deur die fiktiewe Kehlog Albran (skuilnaam vir die skrywer Martin A. Cohen en Sheldon Shacket). Dit het in 1981 'n vierde druk beleef.
1974 - The Prophet by Khalil Gibran: 'n musikale interpretasie met Richard Harris. Musiek gekomponeer deur Arif Mardin, Atlantic Records
2002 - Elektroniese en new-age-musiekkomponis Gandalf en die verteller Thomas Klock het 'n CD met die Duitse weergawe - Der Prophet - met musiek gemaak.
2010 - The Propheteer; 'n Boek van politieke satire wat die profeet voorstel as George W. Bush tydens 'n lesing aan sy ondersteuners op die grasperk voor die Withuis terwyl hy wag vir sy helikopter na Texas. ISBN 978-1-4502-6057-2
2014 - Kahlil Gibran's The Prophet; Salma Hayek het 'n animasiefilmweergawe van die boek aangekondig, met haarself as vervaardiger en as die stem van die karakter Karima. Elke hoofstuk is gelei deur 'n individuele regisseur, met The Lion King se Roger Allers wat toesig hou oor die projek.
Bibliografie
Kahlil Gibran, 1973. The Prophet by ; Uitgewer Alfred A Knopf, Inc.; A Borzoi ASIN: B004S0ZKJO
Verwysings
Eksterne skakels
The Kahlil Gibran collective Sy lewe, werk en nalatingskap by KahlilGibran.com
The Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Garden of the Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org
The Prophet oudioboek van Legamus
Project Gutenberg Australia (e-text) (openbare domein in die Verenigde State, Australië, die EU, Rusland en Suid-Afrika)
The Prophet by Poets.org
The Prophet eBook vrye eboek (Publieke Domein in die VK) in pdf, ePub and kindle formaat van Obooko
The Prophet by WikiSummaries
The Prophet Translated artikel - below.
Porias in Literary Translation: A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk
Kategorie:Romans
what is the latin name for the prophet | Answer: Porias | megawika-af |
Etswerk
duimnael|Die Soldaat en sy Vrou (Duits: Der Soldat mit seiner Frau). Ets deur Daniel Hopfer, wat glo hierdie tegniek eerste begin toepas het in die drukkuns.
duimnael|Die prekende Christus (Nederlands: De predikende Christus), ook genoem Die Honderdguldenprent of Christus genees die Siekes, 'n ets deur Rembrandt (ca. 1648). Rembrandt is allerweë beskou as die grootste etser in die geskiedenis van die medium (as 'n kuns uit eie reg).Stampfle, Felice; et al. (eds.): Rembrandt: Experimental Etcher [exh. cat.]. (Boston: Museum of Fine Arts; New York: The Pierpont Morgan Library, 1969)McQueen, Alison: The Rise of the Cult of Rembrandt: Reinventing an Old Master in Nineteenth-Century France. (Amsterdam: Amsterdam University Press, 2003)Ackley, Clifford S.; Baer, Ronni; Rassieur, Thomas E.: Rembrandt's Journey: Painter, Draftsman, Etcher. (Boston: Museum of Fine Arts, 2003)Hinterding, Erik; Dickey, Stephanie S.; et al.: Learning and Teaching with Rembrandt: Cross-Disciplinary Approaches to the Master Etcher [Symposium]. (Herbert F. Johnson Museum of Art, Cornell University, 28 October 2017) Sy belangrikste bydrae in die geskiedenis van grafiese drukkuns was sy transformasie van die 17de-eeuse etsprosesWhite, Christopher: Rembrandt as an Etcher: A Study of the Artist at Work [2 vols.]. (London: A. Zwemmer, 1969; 2nd ed., New Haven, CT: Yale University Press, 1999)Hinterding, Erik: Rembrandt as an Etcher: The Practice of Production and Distribution. (Ouderkerk aan den IJssel, Netherlands: Sound and Vision Publishers, 2006)Frederick, Amy Reed: Rembrandt's Etched Sketches and Seventeenth-Century Print Culture. (PhD thesis, Case Western Reserve University, May 2014) van betreklik nuwe handwerk tot 'n werklik bewonderenswaardige kunsvorm in die daaropvolgende eeue,De Viejo, Isadora Rose; Cohen, Janie: Etched on the Memory: The Presence of Rembrandt in the Prints of Goya and Picasso. (Blaricum: V KPub./Inmerc, 2000)De Viejo, Isadora Rose; Di Martino, Enzo: Rembrandt, ispirazioni per Goya [Rembrandt, an inspiration for Goya]. (Milano: Gabriele Mazzotta, 2001) veral in die 19de eeu.Weisberg, Gabriel P.: The Etching Renaissance in France, 1850–1880 [exh. cat.]. (Salt Lake City: Utah Museum of Fine Arts, 1971)Samis, Peter Seth: The Appropriation of Rembrandt by the Nineteenth-Century French Etchers. (Master's thesis, University of California, Berkeley, 1988)Garton, Robin; Grimm, Gerard Volker; van der Grinten, Gerhard: Rembrandt und die englischen Malerradierer des 19. Jahrhunderts [Rembrandt and the English Painter-Etchers of the 19th Century]. (Bedburg-Hau: Stiftung Museum Schloss Moyland, 2005)Helsinger, Elizabeth; et al. (eds.): The "Writing" of Modern Life: The Etching Revival in France, Britain, and the U.S., 1850–1940. (Chicago: Smart Museum of Art, University of Chicago, 2008, )
Etswerk is tradisioneel die proses om deur chemiese wegvreting 'n ontwerp in ’n metaalplaat aan te bring. 'n Sterk suur word gebruik om deur die onbeskermde dele van die metaal te vreet (in die metaal in te byt, word gesê), terwyl die beskermde dele onveranderd gelaat word. Die resultaat is ’n geëtste plaat met 'n ontwerp waarvan baie papierafdrukke met 'n drukpers gemaak kan word.
In moderne vervaardigingsprosesse word ander chemikalieë ook op ander soorte materiaal aangewend. As 'n metode van die drukkuns, saam met gravure, is dit die belangrikste tegniek waarmee afdrukke van die etswerke van die ou meesters gemaak kon word, en dit word vandag steeds wyd gebruik.
Die verskil tussen etse en gravures is dat die eersgenoemde chemiese wegvreting behels, terwyl gravures slegs deur fisieke werking geskep word. Gravering is 'n tegniek waar die kunstenaar self met sy gereedskap in 'n metaalplaat insny om sy ontwerp daarin aan te bring.
In die tradisionele suiwer ets word 'n metaalplaat (gewoonlik koper, sink of staal) bedek met 'n wasagtige stof wat bestand is teen suur. Die kunstenaar skraap dan van die stof af met 'n skerp etsnaald, om die kaal metaal te ontbloot waar hy of sy 'n lyn in die finale werk wil laat verskyn. Die échoppe ('n instrument soos 'n etsnaald met 'n geboë punt) word ook gebruik vir "bultende" lyne, en die plaat word dan in suur gedoop. Die suur "byt" in die metaal (dit reageer daarmee in 'n redoksreaksie) tot 'n diepte afhangende van die indoop-tyd en die suur se krag, en laat die tekening op die plaat agter. Die res van die wasagtige stof word dan van die plaat verwyder. Die plaat word vervolgens met ink bedek en weer afgevee; die oorblywende ink lê dan in die groewe van die ets.
Hierna word die plaat in 'n hoëdruk-drukpers geplaas, saam met 'n vel papier (dikwels klam gemaak om dit te versag). Die papier tel die ink van die geëtste lyne op, wat dan op die drukwerk verskyn. Die proses kan baie kere herhaal word; 'n paar honderd afskrifte kan gedruk word voordat die plaat te veel slytasie begin toon. Dele van die werk op die plaat kan dan, waar nodig, herstel word of bykomende etswerk kan aangebring word. So 'n etsplaat kan herhaalde wysigings deurleef, wat meebring dat verskeie veranderde weergawes van die etsafdrukke – van 'n werk in verskillende stadiums – vir die nageslag nagelaat word.
Etswerk is dikwels gekombineer met ander intaglio-tegnieke soos gravure (bv. by Rembrandt) of die aqua (bv. by Francisco Goya).
Geskiedenis
Oorsprong
duimnael|Die geëtste karneool-krale in hierdie halssnoer van die Koninklike Begraafplaas van Ur dateer uit die Eerste Dinastie van Ur (2600-2500 v.C.) en was waarskynlik ingevoer uit die Indusvallei.British Museum notice: "Gold and carnelians beads. The two beads etched with patterns in white were probably imported from the Indus Valley. They were made by a technique developed by the Harappan civilization" Photograph of the necklace in question
Etswerk in die oudheid
Etswerk is reeds in die oudheid vir dekoratiewe doeleindes gebruik. Geëtsde karneool krale is antieke dekoratiewe krale wat gemaak was van karneool met 'n geëtsde ontwerp in wit, wat waarskynlik vervaardig was deur die Indusvallei beskawing gedurende die 3de millennium v.C. Hulle is gemaak volgens 'n tegniek van alkaliese ets wat ontwikkel is deur die Harappans, en groot hoeveelhede van hierdie krale is gevind in die argeologiese terreine van die Indusvallei beskawing.For the etching technique, see British Museum notice: "Gold and carnelians beads. The two beads etched with patterns in white were probably imported from the Indus Valley. They were made by a technique developed by the Harappan civilization" Photograph of the necklace in question Hulle word beskou as 'n belangrike teken van die antieke handel tussen die Indus-Vallei, Mesopotamië en selfs Antieke Egipte, omdat hierdie kosbare en unieke vervaardigde items versprei was in groot getalle tussen hierdie geografiese gebiede gedurende die 3de millennium v.C., en is in talle grafte gevind.
Vroeë etswerk
Etswerk deur die goudsmede en ander metaal-werkers om metaal items soos gewere, wapens, koppies en borde te versier is sedert die Middeleeue bekend in Europa, en kan terug gaan na die oudheid. Die ingewikkelde versiering van wapens, in Duitsland, was 'n kuns waarskynlik ingevoer uit Italië, rondom die einde van die 15de eeu—bietjie vroeër as die koms van die ets as 'n drukkuns tegniek. Drukkunstenaars van die Duits-sprekende lande en Sentraal-Europa het die kuns vervolmaak en het hul vaardighede oorgedra aan die Alpe en oor die hele Europa.
duimnael|Selfportret geëts deur Wenceslaus Hollar
duimnael|Seleksie van die vroeë geëtste drukplate van die Britse Museum
Die proses soos toegepas op drukkuns is glo uitgevind deur Daniel Hopfer (circa 1470-1536) van Augsburg, Duitsland. Hopfer was 'n vakman wat wapens op hierdie manier versier het en het ysterplate gebruik om drukwerk op hierdie manier te doen. Daar is twee voorbeelde van sy werk op wapens: a skild van 1536 (nou in die Real Armeria van Madrid) en 'n swaard in die Duitse Nasionale Museum in Neurenberg. Die oudste etswerk is gedoen deur Albrecht Dürer in 1515, hoewel hy teruggekeer het na gravure na ses etse in plaas van die ontwikkeling van die handwerk.Cohen, Brian D. "Freedom and Resistance in the Act of Engraving (or, Why Dürer Gave up on Etching)," Art in Print Vol. 7 No. 3 (September–October 2017), 17.
Callot se innovasies
Jacques Callot (1592-1635) van Nancy in Lorraine (nou deel van Frankryk) het 'n belangrike tegniese vooruitgang in etswerk gemaak. Hy het die échoppe ontwikkel, 'n tipe ets-naald met 'n skewe ovaal afdeling aan die punt, wat etsers kon help om 'n bultende lyn te vorm.
regs|duimnael|Ets deur Jacques Bellange, Tuinier met 'n mandjie c. 1612
Callot ook blyk ook verantwoordelik te wees vir 'n verbeterde, harder resep vir die ets grond met behulp van 'n nuwe was-gebaseerde formule. Nou kon lyne dieper gemaak word en die leeftyd van die plaat kon langer hou as voorheen. Etsers kon ook nou meer gedetailleerde werk doen, danksy die nuwe vooruitgang.
Callot ook gebruik gemaak van 'n meer gesofistikeerde metode waar die suur net liggies in die plaat in byt. Dit het in geheel 'n beter indruk geskep omdat skaduwees en lig beter waargeneem kon word.
Een van sy volgelinge, die Paryse Abraham Bosse, het Callot se innovasies versprei oor die hele Europa en het die eerste handleiding van etswerk gepubliseer, wat vertaal is in Italiaans, Nederlands, Duits en Engels.
Die 17de eeu was die groot era van etswerk, met Rembrandt, Giovanni Benedetto Castiglione en baie ander meesters. In die 18de eeu was Piranesi, Tiepolo en Daniel Chodowiecki die meesters van 'n kleiner groep etsers. In die 19de en vroeë 20ste eeu, was daar 'n herlewing in etswerk, deur 'n groot groep kunstenaars en dit word vandag steeds beoefen.
Grafiese drukkuns
links|duimnael|600x600px|Stappe in die tipiese tegniek
'n Wasagtige suur-weerstandsmiddel word aangewend op 'n metaal plaat, dikwels koper of sink maar 'n staal plaat is 'n ander medium met verskillende eienskappe. Daar is twee algemene vorme van grond: die harde grond, en die sagte grond.
Die harde grond kan toegepas word op twee maniere. Soliede harde grond kom in 'n harde wasagtige blok. Om harde grond op die plaat aan te wend moet die plaat warm wees (stel teen 70° C, 158° F). Die plaat verhit en die grond word aangewend met die hand en dit smelt op die plaat soos wat dit aangewend word. Die grond word versprei oor die plaat so egalig as moontlik met die hulp van 'n roller. Die volgende stap is om dan die plaat te laat afkoel sodat die grond kan hard word.
Nadat die grond verhard het, "rook" die kunstenaar die plaat, gewoonlik met byewas, waar die vlam naby aan die plaat om die grond te laat verdonker, 'n klein hoeveelheid was bly ook dan agter op die plaat. Hierna gebruik die kunstenaar 'n skerp voorwerp om deur die grond te krap en om die metaal bloot te stel.
duimnael|Etswerk deur William Blake, Amerika 'n Profesie ('n Afskrif, gedruk 1795)
links|duimnael|Die landskap onder die Bome, ets deur Paula Modersohn-Becker, c. 1902
Die tweede manier om harde grond aan te wend is deur 'n vloeistofvorm. Dit kom voor in 'n houer en kan met 'n kwas oor die plaat gesmeer word. Wanneer dit aan lug blootgestel word, verhard die grond. Sommige drukkunstenaars gebruik olie/teer gebaseerde bitumen, hoewel bitumen gebruik word om staal te beskerm teen roes en koper plate teen veroudering.
Sagte grond kom ook in vloeibare vorm voor en kan ook gelos word om droog te word, maar dit word nie so hard droog soos harde grond nie. Sodra die sagte grond droog is, kan die kunstenaar voorwerpe soos blare en ander voorwerpe byvoeg, wat dan sal deurdring en die blootgestelde plaat agterlaat.
Die grond kan ook aangewend word in 'n fyn mis, met behulp van verpoeierde vorm of sproeiverf. Hierdie proses maak dit moontlik om skaduwees en verskillende skakerings te kan skep.
links|duimnael|Voorbeeld van 'n ets.
duimnael|Pornocrates deur Rops. Etswerk en sproeiverf.
links|duimnael|Gekleurde ets
Verwysings
Eksterne skakels
Druk & Mense: 'n Sosiale Geskiedenis van die Gedrukte Foto's, 'n uitstalling katalogus van Die Metropolitan Museum of Art, wat bevat materiaal op ets
Die Druk Australië Verwysing Biblioteek Katalogus
Ets van die PLAASMOORDE Tydlyn van die Geskiedenis van Kuns
Metropolitan Museum, materiaal-en-tegnieke: ets
Museum van Moderne Kuns inligting op die druk tegnieke en voorbeelde van afdrukke
Die Wenceslaus Hollar Versameling van digitale boeke en beelde by die Universiteit van Toronto
what kind of substance is the acid in etswerk | Answer: waxy | megawika-af |
Etswerk
duimnael|Die Soldaat en sy Vrou (Duits: Der Soldat mit seiner Frau). Ets deur Daniel Hopfer, wat glo hierdie tegniek eerste begin toepas het in die drukkuns.
duimnael|Die prekende Christus (Nederlands: De predikende Christus), ook genoem Die Honderdguldenprent of Christus genees die Siekes, 'n ets deur Rembrandt (ca. 1648). Rembrandt is allerweë beskou as die grootste etser in die geskiedenis van die medium (as 'n kuns uit eie reg).Stampfle, Felice; et al. (eds.): Rembrandt: Experimental Etcher [exh. cat.]. (Boston: Museum of Fine Arts; New York: The Pierpont Morgan Library, 1969)McQueen, Alison: The Rise of the Cult of Rembrandt: Reinventing an Old Master in Nineteenth-Century France. (Amsterdam: Amsterdam University Press, 2003)Ackley, Clifford S.; Baer, Ronni; Rassieur, Thomas E.: Rembrandt's Journey: Painter, Draftsman, Etcher. (Boston: Museum of Fine Arts, 2003)Hinterding, Erik; Dickey, Stephanie S.; et al.: Learning and Teaching with Rembrandt: Cross-Disciplinary Approaches to the Master Etcher [Symposium]. (Herbert F. Johnson Museum of Art, Cornell University, 28 October 2017) Sy belangrikste bydrae in die geskiedenis van grafiese drukkuns was sy transformasie van die 17de-eeuse etsprosesWhite, Christopher: Rembrandt as an Etcher: A Study of the Artist at Work [2 vols.]. (London: A. Zwemmer, 1969; 2nd ed., New Haven, CT: Yale University Press, 1999)Hinterding, Erik: Rembrandt as an Etcher: The Practice of Production and Distribution. (Ouderkerk aan den IJssel, Netherlands: Sound and Vision Publishers, 2006)Frederick, Amy Reed: Rembrandt's Etched Sketches and Seventeenth-Century Print Culture. (PhD thesis, Case Western Reserve University, May 2014) van betreklik nuwe handwerk tot 'n werklik bewonderenswaardige kunsvorm in die daaropvolgende eeue,De Viejo, Isadora Rose; Cohen, Janie: Etched on the Memory: The Presence of Rembrandt in the Prints of Goya and Picasso. (Blaricum: V KPub./Inmerc, 2000)De Viejo, Isadora Rose; Di Martino, Enzo: Rembrandt, ispirazioni per Goya [Rembrandt, an inspiration for Goya]. (Milano: Gabriele Mazzotta, 2001) veral in die 19de eeu.Weisberg, Gabriel P.: The Etching Renaissance in France, 1850–1880 [exh. cat.]. (Salt Lake City: Utah Museum of Fine Arts, 1971)Samis, Peter Seth: The Appropriation of Rembrandt by the Nineteenth-Century French Etchers. (Master's thesis, University of California, Berkeley, 1988)Garton, Robin; Grimm, Gerard Volker; van der Grinten, Gerhard: Rembrandt und die englischen Malerradierer des 19. Jahrhunderts [Rembrandt and the English Painter-Etchers of the 19th Century]. (Bedburg-Hau: Stiftung Museum Schloss Moyland, 2005)Helsinger, Elizabeth; et al. (eds.): The "Writing" of Modern Life: The Etching Revival in France, Britain, and the U.S., 1850–1940. (Chicago: Smart Museum of Art, University of Chicago, 2008, )
Etswerk is tradisioneel die proses om deur chemiese wegvreting 'n ontwerp in ’n metaalplaat aan te bring. 'n Sterk suur word gebruik om deur die onbeskermde dele van die metaal te vreet (in die metaal in te byt, word gesê), terwyl die beskermde dele onveranderd gelaat word. Die resultaat is ’n geëtste plaat met 'n ontwerp waarvan baie papierafdrukke met 'n drukpers gemaak kan word.
In moderne vervaardigingsprosesse word ander chemikalieë ook op ander soorte materiaal aangewend. As 'n metode van die drukkuns, saam met gravure, is dit die belangrikste tegniek waarmee afdrukke van die etswerke van die ou meesters gemaak kon word, en dit word vandag steeds wyd gebruik.
Die verskil tussen etse en gravures is dat die eersgenoemde chemiese wegvreting behels, terwyl gravures slegs deur fisieke werking geskep word. Gravering is 'n tegniek waar die kunstenaar self met sy gereedskap in 'n metaalplaat insny om sy ontwerp daarin aan te bring.
In die tradisionele suiwer ets word 'n metaalplaat (gewoonlik koper, sink of staal) bedek met 'n wasagtige stof wat bestand is teen suur. Die kunstenaar skraap dan van die stof af met 'n skerp etsnaald, om die kaal metaal te ontbloot waar hy of sy 'n lyn in die finale werk wil laat verskyn. Die échoppe ('n instrument soos 'n etsnaald met 'n geboë punt) word ook gebruik vir "bultende" lyne, en die plaat word dan in suur gedoop. Die suur "byt" in die metaal (dit reageer daarmee in 'n redoksreaksie) tot 'n diepte afhangende van die indoop-tyd en die suur se krag, en laat die tekening op die plaat agter. Die res van die wasagtige stof word dan van die plaat verwyder. Die plaat word vervolgens met ink bedek en weer afgevee; die oorblywende ink lê dan in die groewe van die ets.
Hierna word die plaat in 'n hoëdruk-drukpers geplaas, saam met 'n vel papier (dikwels klam gemaak om dit te versag). Die papier tel die ink van die geëtste lyne op, wat dan op die drukwerk verskyn. Die proses kan baie kere herhaal word; 'n paar honderd afskrifte kan gedruk word voordat die plaat te veel slytasie begin toon. Dele van die werk op die plaat kan dan, waar nodig, herstel word of bykomende etswerk kan aangebring word. So 'n etsplaat kan herhaalde wysigings deurleef, wat meebring dat verskeie veranderde weergawes van die etsafdrukke – van 'n werk in verskillende stadiums – vir die nageslag nagelaat word.
Etswerk is dikwels gekombineer met ander intaglio-tegnieke soos gravure (bv. by Rembrandt) of die aqua (bv. by Francisco Goya).
Geskiedenis
Oorsprong
duimnael|Die geëtste karneool-krale in hierdie halssnoer van die Koninklike Begraafplaas van Ur dateer uit die Eerste Dinastie van Ur (2600-2500 v.C.) en was waarskynlik ingevoer uit die Indusvallei.British Museum notice: "Gold and carnelians beads. The two beads etched with patterns in white were probably imported from the Indus Valley. They were made by a technique developed by the Harappan civilization" Photograph of the necklace in question
Etswerk in die oudheid
Etswerk is reeds in die oudheid vir dekoratiewe doeleindes gebruik. Geëtsde karneool krale is antieke dekoratiewe krale wat gemaak was van karneool met 'n geëtsde ontwerp in wit, wat waarskynlik vervaardig was deur die Indusvallei beskawing gedurende die 3de millennium v.C. Hulle is gemaak volgens 'n tegniek van alkaliese ets wat ontwikkel is deur die Harappans, en groot hoeveelhede van hierdie krale is gevind in die argeologiese terreine van die Indusvallei beskawing.For the etching technique, see British Museum notice: "Gold and carnelians beads. The two beads etched with patterns in white were probably imported from the Indus Valley. They were made by a technique developed by the Harappan civilization" Photograph of the necklace in question Hulle word beskou as 'n belangrike teken van die antieke handel tussen die Indus-Vallei, Mesopotamië en selfs Antieke Egipte, omdat hierdie kosbare en unieke vervaardigde items versprei was in groot getalle tussen hierdie geografiese gebiede gedurende die 3de millennium v.C., en is in talle grafte gevind.
Vroeë etswerk
Etswerk deur die goudsmede en ander metaal-werkers om metaal items soos gewere, wapens, koppies en borde te versier is sedert die Middeleeue bekend in Europa, en kan terug gaan na die oudheid. Die ingewikkelde versiering van wapens, in Duitsland, was 'n kuns waarskynlik ingevoer uit Italië, rondom die einde van die 15de eeu—bietjie vroeër as die koms van die ets as 'n drukkuns tegniek. Drukkunstenaars van die Duits-sprekende lande en Sentraal-Europa het die kuns vervolmaak en het hul vaardighede oorgedra aan die Alpe en oor die hele Europa.
duimnael|Selfportret geëts deur Wenceslaus Hollar
duimnael|Seleksie van die vroeë geëtste drukplate van die Britse Museum
Die proses soos toegepas op drukkuns is glo uitgevind deur Daniel Hopfer (circa 1470-1536) van Augsburg, Duitsland. Hopfer was 'n vakman wat wapens op hierdie manier versier het en het ysterplate gebruik om drukwerk op hierdie manier te doen. Daar is twee voorbeelde van sy werk op wapens: a skild van 1536 (nou in die Real Armeria van Madrid) en 'n swaard in die Duitse Nasionale Museum in Neurenberg. Die oudste etswerk is gedoen deur Albrecht Dürer in 1515, hoewel hy teruggekeer het na gravure na ses etse in plaas van die ontwikkeling van die handwerk.Cohen, Brian D. "Freedom and Resistance in the Act of Engraving (or, Why Dürer Gave up on Etching)," Art in Print Vol. 7 No. 3 (September–October 2017), 17.
Callot se innovasies
Jacques Callot (1592-1635) van Nancy in Lorraine (nou deel van Frankryk) het 'n belangrike tegniese vooruitgang in etswerk gemaak. Hy het die échoppe ontwikkel, 'n tipe ets-naald met 'n skewe ovaal afdeling aan die punt, wat etsers kon help om 'n bultende lyn te vorm.
regs|duimnael|Ets deur Jacques Bellange, Tuinier met 'n mandjie c. 1612
Callot ook blyk ook verantwoordelik te wees vir 'n verbeterde, harder resep vir die ets grond met behulp van 'n nuwe was-gebaseerde formule. Nou kon lyne dieper gemaak word en die leeftyd van die plaat kon langer hou as voorheen. Etsers kon ook nou meer gedetailleerde werk doen, danksy die nuwe vooruitgang.
Callot ook gebruik gemaak van 'n meer gesofistikeerde metode waar die suur net liggies in die plaat in byt. Dit het in geheel 'n beter indruk geskep omdat skaduwees en lig beter waargeneem kon word.
Een van sy volgelinge, die Paryse Abraham Bosse, het Callot se innovasies versprei oor die hele Europa en het die eerste handleiding van etswerk gepubliseer, wat vertaal is in Italiaans, Nederlands, Duits en Engels.
Die 17de eeu was die groot era van etswerk, met Rembrandt, Giovanni Benedetto Castiglione en baie ander meesters. In die 18de eeu was Piranesi, Tiepolo en Daniel Chodowiecki die meesters van 'n kleiner groep etsers. In die 19de en vroeë 20ste eeu, was daar 'n herlewing in etswerk, deur 'n groot groep kunstenaars en dit word vandag steeds beoefen.
Grafiese drukkuns
links|duimnael|600x600px|Stappe in die tipiese tegniek
'n Wasagtige suur-weerstandsmiddel word aangewend op 'n metaal plaat, dikwels koper of sink maar 'n staal plaat is 'n ander medium met verskillende eienskappe. Daar is twee algemene vorme van grond: die harde grond, en die sagte grond.
Die harde grond kan toegepas word op twee maniere. Soliede harde grond kom in 'n harde wasagtige blok. Om harde grond op die plaat aan te wend moet die plaat warm wees (stel teen 70° C, 158° F). Die plaat verhit en die grond word aangewend met die hand en dit smelt op die plaat soos wat dit aangewend word. Die grond word versprei oor die plaat so egalig as moontlik met die hulp van 'n roller. Die volgende stap is om dan die plaat te laat afkoel sodat die grond kan hard word.
Nadat die grond verhard het, "rook" die kunstenaar die plaat, gewoonlik met byewas, waar die vlam naby aan die plaat om die grond te laat verdonker, 'n klein hoeveelheid was bly ook dan agter op die plaat. Hierna gebruik die kunstenaar 'n skerp voorwerp om deur die grond te krap en om die metaal bloot te stel.
duimnael|Etswerk deur William Blake, Amerika 'n Profesie ('n Afskrif, gedruk 1795)
links|duimnael|Die landskap onder die Bome, ets deur Paula Modersohn-Becker, c. 1902
Die tweede manier om harde grond aan te wend is deur 'n vloeistofvorm. Dit kom voor in 'n houer en kan met 'n kwas oor die plaat gesmeer word. Wanneer dit aan lug blootgestel word, verhard die grond. Sommige drukkunstenaars gebruik olie/teer gebaseerde bitumen, hoewel bitumen gebruik word om staal te beskerm teen roes en koper plate teen veroudering.
Sagte grond kom ook in vloeibare vorm voor en kan ook gelos word om droog te word, maar dit word nie so hard droog soos harde grond nie. Sodra die sagte grond droog is, kan die kunstenaar voorwerpe soos blare en ander voorwerpe byvoeg, wat dan sal deurdring en die blootgestelde plaat agterlaat.
Die grond kan ook aangewend word in 'n fyn mis, met behulp van verpoeierde vorm of sproeiverf. Hierdie proses maak dit moontlik om skaduwees en verskillende skakerings te kan skep.
links|duimnael|Voorbeeld van 'n ets.
duimnael|Pornocrates deur Rops. Etswerk en sproeiverf.
links|duimnael|Gekleurde ets
Verwysings
Eksterne skakels
Druk & Mense: 'n Sosiale Geskiedenis van die Gedrukte Foto's, 'n uitstalling katalogus van Die Metropolitan Museum of Art, wat bevat materiaal op ets
Die Druk Australië Verwysing Biblioteek Katalogus
Ets van die PLAASMOORDE Tydlyn van die Geskiedenis van Kuns
Metropolitan Museum, materiaal-en-tegnieke: ets
Museum van Moderne Kuns inligting op die druk tegnieke en voorbeelde van afdrukke
Die Wenceslaus Hollar Versameling van digitale boeke en beelde by die Universiteit van Toronto
what causes acid to bite into the metal | Answer: immersion time and the acid 's strength | megawika-af |