text
stringlengths 11
355k
| url
stringlengths 32
380
| source
stringclasses 1
value |
|---|---|---|
Trichotichnus hisakoae is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1997 door Morita.
hisakoae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Trichotichnus%20hisakoae | wikipedia |
Ludwigshöhe (Rijnland-Palts), plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts.
Ludwigshöhe (berg), Alpentop op de grens van Italië en Zwitserland. | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ludwigsh%C3%B6he | wikipedia |
Athous circassiensis is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Reitter.
circassiensis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Athous%20circassiensis | wikipedia |
De Liberty of the Seas is een cruiseschip van de Royal Carribean Cruise Lines. Het werd in anderhalf jaar tijd gebouwd op de Aker Finnyards in Finland, in Turku, waar ook haar zusterschip, de Freedom of the Seas was gebouwd. Op dat moment waren het de grootste cruiseschepen die ooit waren gebouwd. Het zou eerst de naam Endeavour of the Seas krijgen, maar dat werd veranderd. Het schip heeft 15 dekken.
Op 19 april 2007 werd ze overgedragen aan de eigenaar Royal Caribbean Cruises Ltd. en op 22 april 2007 deed ze haar eerste haven aan, Southampton, met name voor reclame. Op 3 mei 2007 arriveerde ze in Cape Liberty Cruise Port. Het schip werd officieel in dienst gesteld op 18 mei 2007.
De Liberty of the Seas is het tweede schip in de Freedomklasse. Het derde schip, de Independence of the Seas, werd in april 2008 opgeleverd. In 2009 kwam het eerste schip van de Oasisklasse in de vaart, dat nog groter was.
In de week van 23 januari 2011 werd in Freeport op de Bahama's het schip in het droogdok gezet en gerenoveerd. De populair gebleken voorzieningen van de Oasisklasse-schepen werden op het schip overgenomen. Een van die attracties was de DreamWorks Experience.
Foto's
Externe link
Officiële website
Schip gebouwd in Finland
Royal Caribbean International
Cruiseschip
Schip op naam | https://nl.wikipedia.org/wiki/Liberty%20of%20the%20Seas%20%28schip%2C%202007%29 | wikipedia |
Scoloplos dubia is een borstelworm uit de familie Orbiniidae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Scoloplos dubia werd in 1955 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Tebble.
Orbiniidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Scoloplos%20dubia | wikipedia |
Coelorinchus notatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van rattenstaarten (Macrouridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1912 door Smith & Radcliffe.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als Onzeker, beoordelingsjaar 2009.
Rattenstaarten
IUCN-status onzeker | https://nl.wikipedia.org/wiki/Coelorinchus%20notatus | wikipedia |
Synthopsis spectabilis is een slakkensoort uit de familie van de Cerithiopsidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2012 door Cecalupo & Perugia.
Cerithiopsidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Synthopsis%20spectabilis | wikipedia |
|
|-
|align="right"|
|}
Sharon Ann Walsh (San Francisco, 24 februari 1952) is een voormalig tennisspeelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Zij speelt rechtshandig en heeft een enkelhandige backhand. Zij was actief in het internationale tennis van 1969 tot en met 1990. Daarna was zij negen jaar lang als coach in dienst van de British Lawn Tennis Association waar zij de ontwikkeling van jonge Britse speelsters begeleidde. Sinds 2001 is zij als tennislerares verbonden aan een hotel in Colorado Springs.
Biografie
Jeugdloopbaan
Walsh werd op achttienjarige leeftijd jeugdkampioene op Wimbledon en won tweemaal de meisjesenkelspeltitel op het US Open. Zij debuteerde op zeventienjarige leeftijd op het US Open bij de volwassenen, waar zij deelnam aan het enkelspel, dubbelspel met Cynthia-Ann Thomas en gemengd dubbelspel met Mike Machette.
Enkelspel
Walsh won haar eerste enkelspeltitel in 1970, tijdens de Dewar Cup of Edinburgh, door de Britse Winnie Shaw te verslaan. Tegen het eind van de zeventiger jaren won zij nog twee toernooien (in Toronto en Pasadena).
Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de finale op het Australian Open 1979, waar zij verloor van haar landgenote Barbara Jordan. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 22e plaats, die zij bereikte in februari 1982.
Dubbelspel
Walsh behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij bereikte voor het eerst een finale in 1970, tijdens de Dewar Cup of Edinburgh, samen met de Nederlandse Betty Stöve. Haar eerste dubbelspeltitel won zij in 1972, in Beckenham (Groot-Londen), samen met Olga Morozova (Sovjet-Unie). In totaal won zij 37 dubbelspeltitels en stond zij in nog eens veertig toernooien in de finale. In de tachtiger jaren speelde zij voornamelijk samen met landgenote Barbara Potter, met wie zij 26 keer een finaleplaats bereikte (12–14).
In 1983 won Walsh, samen met landgenote Billie Jean King, het WTA-kampioenschap dubbelspel (de Bridgestone Doubles) in Tokio.
Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de finale op het US Open 1982, samen met Barbara Potter – zij verloren van Rosie Casals (VS) en Wendy Turnbull (Australië). Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de vierde plaats dan wel de vijfde plaats, omstreeks 1983.
Gemengd dubbelspel
Tot en met 1978 speelde Walsh het gemengd dubbelspel uitsluitend met landgenoot Mike Machette – hun beste prestatie was het bereiken van de vierde ronde op Wimbledon, in 1973 en 1974. In 1981 en 1982 was haar coach Dennis Ralston haar dubbelspelpartner – zij bereikten in 1982 tweemaal de kwartfinale, op Roland Garros en Wimbledon. Walsh bereikte de halve finale op Wimbledon 1984, samen met Tony Giammalva.
Tennis in teamverband
Walsh maakte deel uit van het Amerikaanse Fed Cup-team in 1970, 1972–1974 en 1985. Zij speelde voornamelijk dubbelspelpartijen, en behaalde daarbij een winst/verlies-balans van 13–4. Tweemaal speelde zij in de finale van de Wereldgroep: in 1974 verloor het team van Australië, en in 1985 van Tsjechië.
In 1982 en 1984 nam Walsh namens de VS deel aan de Wightman Cup in Londen. In beide jaren won zij, samen met Barbara Potter, haar dubbelspelpartij – in beide jaren zegevierde het Amerikaanse team over de Engelse dames.
Palmares
WTA-finaleplaatsen enkelspel
WTA-finaleplaatsen dubbelspel
Resultaten grandslamtoernooien
Enkelspel
Vrouwendubbelspel
Gemengd dubbelspel
Externe links
Profiel van Sharon Walsh bij tennisforum.com (+foto)
Amerikaans tennisser | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sharon%20Walsh | wikipedia |
Ctenocolum tuberculatus is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1874 gepubliceerd door Victor Ivanovitsch Motschulsky als Pachymerus tuberculatum.
Bladkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ctenocolum%20tuberculatus | wikipedia |
Xylocopa hirsutissima is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1912 door Maidl.
hirsutissima | https://nl.wikipedia.org/wiki/Xylocopa%20hirsutissima | wikipedia |
Metopoceras albarracina is een vlinder uit de familie uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1918 door Hampson.
De soort komt voor in Europa.
albarracina
Dier uit het Palearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Metopoceras%20albarracina | wikipedia |
Paracanthonchus sonadiae is een rondwormensoort uit de familie van de Cyatholaimidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1961 door Timm.
Chromadorida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Paracanthonchus%20sonadiae | wikipedia |
Haliclona rossica is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Haliclona en behoort tot de familie Chalinidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1929 door Hentschel.
rossica | https://nl.wikipedia.org/wiki/Haliclona%20rossica | wikipedia |
Ptesimopsia parallela is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1841 door Ernst Friedrich Germar.
Kniptorren | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ptesimopsia%20parallela | wikipedia |
Een moddergevecht is een wedstrijd tussen twee mensen of groepen mensen, die in een bad met modder met elkaar vechten.
In figuurlijke zin wordt van een 'moddergevecht' gesproken, wanneer op minder beleefde wijze een discussie wordt gevoerd, waarbij over en weer 'met modder wordt gegooid', en argumenten er minder toe doen dan de wijze van vechten.
Zie ook
Modderbad
Modderworstelen
Afbeeldingen
Begrip in het Nederlands
Vechtsport | https://nl.wikipedia.org/wiki/Moddergevecht | wikipedia |
Gunenotophorus spinipes is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Notodelphyidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1922 door Schellenberg.
Notodelphyidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gunenotophorus%20spinipes | wikipedia |
Trypostega venusta is een mosdiertjessoort uit de familie van de Trypostegidae. De wetenschappelijke naam van de soort is, als Lepralia venusta, voor het eerst geldig gepubliceerd in 1864 door Norman.
Trypostegidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Trypostega%20venusta | wikipedia |
Callopatiria granifera is een zeester uit de familie Asterinidae.
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1847 gepubliceerd door John Edward Gray.
Valvatida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Callopatiria%20granifera | wikipedia |
Lanecarus siamensis is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2005 door Platia.
Kniptorren | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lanecarus%20siamensis | wikipedia |
Chelonus sulcatus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Jurine in 1807.
sulcatus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chelonus%20sulcatus | wikipedia |
Clavistrombina clavulus is een slakkensoort uit de familie van de Columbellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1834 door G.B. Sowerby I.
Columbellidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Clavistrombina%20clavulus | wikipedia |
Margaretha van de Palts (1376 - Einville-au-Jard, 26 augustus 1434) was van 1393 tot 1431 hertogin-gemalin van Opper-Lotharingen. Ze leidde naar het voorbeeld van de heilige Elisabeth van Thüringen een vroom en caritatief leven, maar werd nooit – hoewel ze dat vaak wenste – zalig- of heilig verklaard.
Levensloop
Familie en jeugd
Margaretha behoorde tot het Huis Wittelsbach en was de oudste dochter van keurvorst Ruprecht III van de Palts, vanaf 1400 tevens Rooms-Duits koning, uit diens huwelijk met Elisabeth van Neurenberg, dochter van burggraaf Frederik V van Neurenberg. Over haar jeugd is weinig bekend.
Huwelijk
Op 6 februari 1393 huwde de toen zestienjarige Margaretha met de twaalf jaar oudere hertog Karel II van Lotharingen (1364-1431). Omdat ze verwant waren aan elkaar, was er voor hun huwelijk pauselijke dispensatie nodig. Het echtpaar kreeg vier kinderen: twee jong gestorven zonen, Lodewijk en Rudolf, en twee dochters die de volwassen leeftijd bereikten. Dat waren Isabella (1400-1453), die haar vader in 1431 opvolgde als hertogin van Opper-Lotharingen en in 1420 huwde met hertog René I van Anjou, en Catharina (1407-1439), vanaf 1422 de echtgenote van markgraaf Jacob van Baden. Als haar echtgenoot deelnam aan oorlogen, nam Margaretha de regeringszaken in Lotharingen waar. Daarbuiten hield ze zich weinig bezig met politieke zaken.
Margaretha leidde al vanaf jonge leeftijd een religieuze, ascetische levensstijl, waarbij ze ook aan boetedoening deed. Ze werd daarin aangemoedigd door kartuizer Adolf von Essen, die ze in 1403 bij een van zijn talrijke bezoeken aan de Lotharingse gemeente Sierck leerde kennen en nadien haar biechtvader werd. Haar echtgenoot deelde haar vrome levensstijl niet en had talrijke buitenechtelijke affaires. Een van zijn minnaressen, Alison du May, slaagde erin om Karel volledig voor zich te winnen. Hij leefde openlijk samen met haar en hun vijf kinderen, terwijl Margaretha hem tevergeefs aan zijn huwelijkse trouw probeerde te herinneren. Ook droeg Alison du May er toe bij dat Karel zijn erfdochter Isabella in 1420 aan René van Anjou uithuwelijkte.
Ondertussen liet Margaretha het in de buurt van Sierck gelegen cisterciënzersklooster Marienfloss in 1415 in een kartuizerklooster veranderen. Haar biechtvader Adolf von Essen werd aangesteld als abt en vanaf 1419 leefde Margaretha haast uitsluitend in het klooster, waar ze een hospitaal oprichtte. Ze waste de voeten van armen en verpleegde persoonlijk zieken, verzorgde hun wonden en leverde hen psychische bijstand. Ook stond ze achter het voornemen van de in 1807 heilig verklaarde Nicolette Boëllet om een klooster in Nancy te stichten.
Laatste jaren
Na het overlijden van haar echtgenoot Karel II in januari 1431 trok Margaretha zich terug in Einville-sur-Jard. Haar dochter Isabella en schoonzoon René I van Anjou namen de heerschappij over Lotharingen op zich. Een neef van Karel, graaf Anton van Vaudémont, liet echter ook zijn aanspraken op Lotharingen gelden en bevocht met Bourgondischesteun René van Anjou, die hij in juli 1431 gevangen kon nemen. Bij de onderhandelingen over de vrijlating van haar schoonzoon was ook Margaretha betrokken.
In Einville-sur-Jard leidde Margaretha een diepreligieuze levenswandel, waarbij ze caritatieve werken uitvoerde, en stichtte ze een tweede hospitaal. Ruim drie jaar later, in augustus 1434, stierf Margaretha op 58-jarige leeftijd. Ze werd door haar onderdanen herinnerd als een zeer geliefde, bijna heilige hertogin. Haar lichaam werd naar Nancy gevoerd en daar bijgezet in de Saint-Georgeskerk, aan de zijde van haar echtgenoot. In 1743 werd haar kist overgebracht naar de kapel aan de Saint-François-de-Cordeliers-kerk, waar de latere hertogen van Opper-Lotharingen werden bijgezet.
Oude Keurlinie
Persoon in de 14e eeuw
Persoon in de 15e eeuw | https://nl.wikipedia.org/wiki/Margaretha%20van%20de%20Palts | wikipedia |
Mathilde van Habsburg of Melchilde (Rheinfelden, 1253 – München, Beieren, 23 december 1304) was de oudste dochter van keizer Rudolf I en Gertrude van Hohenburg. Ze was regentes van Beieren gedurende de minderjarigheid van haar zoon.
Huwelijk
Mathild trouwde op 24 oktober 1273 met Lodewijk II, hertog van Beieren, in Aken, als diens derde en laatste vrouw. Er was een groot leeftijdsverschil tussen hen beiden: Lodewijk was drieëntwintig jaar ouder dan Mathilde.
Mathilde en Lodewijk hadden de volgende kinderen:
Agnes (- 1345), getrouwd met:
1290 in Donauwörth landgraaf Hendrik de Jongere van Hesse;
1298/1303 Hendrik I "Zonder Land", markgraaf van Brandenburg.
Rudolf I (4 oktober 1274, Basel – 12 augustus 1319)
Mechthild (1275 – 28 maart 1319, Lüneburg), in 1288 getrouwd met Otto II van Brunswick-Lüneburg
Lodewijk IV (1 april 1282, München – 11 oktober 1347 in Puch, nabij Fürstenfeldbruck).
Weduwe en regentes
Na de dood van haar echtgenoot in 1294, trad Mathilde op als regentes voor haar jonge zoon Rudolf. Er werd besloten dat Mathilde het bestuur van de ene helft van het hertogdom op zich zou nemen en haar zoon het bestuur van de andere helft. Mathilde nam het bestuur van een groot deel van Opper-Beieren op zich, terwijl haar zoon het bestuur kreeg toegewezen over steden als: Ingolstadt, Neuberg, Langenfeld en Rietberg. Enkele jaren later zou haar zoon volwassen zijn en vanaf dan het hele vorstendom besturen.
Hoewel Mathilde haar jongere zoon, Lodewijk gedeeltelijk liet opvoeden in Wenen en deze in 1301 co-regent werd van zijn broer Rudolf I in Opper-Beieren met de steun van Mathilde en haar broer koning Albert I, kibbelde hij vanaf 1307 met de Habsburgers over bezittingen in Neder-Beieren. Een burgeroorlog tegen zijn broer Rudolf omwille van nieuwe disputen over de verdeling van hun landen werd beëindigd in 1313, toen er vrede werd gesloten in München.
Mathilde en Rudolf bleven op gespannen voet met elkaar leven en in 1302 werd Mathilde door Rudolf gearresteerd en naar München gebracht, waar ze een overeenkomst tekende waarin ze moest beloven zich nooit meer te zullen inmengen in het bestuur, maar zodra ze de grens van Beieren was overgestoken, verklaarde Mathilde de overeenkomst ongeldig, en kreeg steun van haar broer, Albert, Lodewijk de Beier en anderen.
Mathilde's zoon, Lodewijk versloeg zijn Habsburgse neef Frederik de Schone. Hij was weliswaar een vriend van Frederik geweest, met wie hij samen was opgevoed. Maar een gewapend conflict stak de kop op toen de voogdij over de jonge hertogen van Neder-Beieren (Hendrik XIV, Otto IV en Hendrik XV) werd toevertrouwd aan Frederik.
Op 9 november 1313 werd Frederik door Lodewijk verslagen in de slag bij Gamelsdorf en hij moest afstand doen van elke aanspraak op de voogdij.
Mathilde stierf op 23 december 1304 in München.
Voorouders
Noten
Referentie
Habsburg
Persoon in de 13e eeuw | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mathilde%20van%20Habsburg | wikipedia |
Kaneye is een gemeente (commune) in de regio Timboektoe in Mali. De gemeente telt 2300 inwoners (2009).
Gemeente in Mali | https://nl.wikipedia.org/wiki/Kaneye | wikipedia |
William Wallace (Dysart, 23 september 1768 – 28 april 1843) was een wiskundige en astronoom uit Schotland. Wallace was de uitvinder van de eidograaf, een verbeterde vorm van de pantograaf.
Leven en werk
William Wallace werd geboren in Dysart (Fife, Schotland) en kreeg tot zijn 11e jaar onderwijs van zijn vader. Hij was eerst leerling-boekbinder. Het gezin verhuisde toen William 16 was naar Edinburgh en daar werkte hij eerst ook als boekbinder. Hij heeft zichzelf in die tijd wiskunde geleerd, waardoor hij ook kon gaan werken als privéleraar. Hij verdeelde de tijd tussen zijn werkzaamheden zo goed, dat hij snel aanzienlijke kennis had opgedaan van de algebra, meetkunde en astronomie.
Hij kwam door zijn talent in contact met John Robison (1739–1805) en John Playfair (1748–1819), beiden hoogleraar aan de Universiteit van Edinburgh, die hem bij zijn studie steunden. Zonder als student aan de universiteit te zijn ingeschreven volgde hij daar colleges in de wiskunde en in de astronomie.
Hij werd in 1794 assistent-leraar wiskunde aan de Academy in Perth, een middelbare school. Hij kon op voorspraak van Playfair in de plaats daarvan docent in de wiskunde aan de Koninklijke Militaire Academie Sandhurst, de Royal Military Academy, worden, toen nog in Great Marlow (Buckinghamshire, Engeland), en hij behield deze functie ook, toen de Academie in 1812 naar Sandhurst verhuisde.
Hij volgde in 1819 Playfair, na diens overlijden, op als hoogleraar wiskunde in Edinburgh. Wallace bouwde tijdens zijn leerstoel een uitstekende reputatie als docent op. Een van zijn studenten was de Schotse schrijfster van wetenschappelijke literatuur Mary Somerville (1780–1872).
Hij ging in 1838 vanwege zijn slechte gezondheid met pensioen, maar bleef toch publiceren en woonde tot aan zijn overlijden in 1843 in Edinburgh. Hij werd daar ook begraven, op de Greyfriars Kirkyard.
Wiskunde
Wallace werkte voornamelijk aan meetkundige problemen. Zo ontdekte hij in 1799 de naar hem genoemde lijn, de rechte van Wallace. De ontdekking werd enige tijd ten onrechte toegeschreven aan de eveneens Schotse wiskundige Robert Simson (1687–1768).
In 1807 bewees hij een eigenschap over de dissectie, het opdelen, van veelhoeken, die tegenwoordig bekend staat als de stelling van Wallace-Bolyai-Gerwien.
Maar zijn belangrijkste bijdrage aan de wiskunde in Groot-Brittannië lag niet op het gebied van de meetkunde, maar in het feit dat hij een van de eerste Britse wiskundigen was die de differentiaal- en integraalrekening, zoals die zich op het Europese vasteland ontwikkeld had, in het Verenigd Koninkrijk introduceerde en promootte.
Overige activiteiten
Wallace heeft behalve artikelen en boeken op wiskundig en astronomisch gebied ook bijdragen geschreven voor de Encyclopædia Britannica en de Edinburgh Encyclopædia. In zijn tijd op het Royal Military College schreef hij ook artikelen voor The Mathematical Repository van zijn collega Thomas Leybourn (1770-1840) en studieboeken voor zijn studenten.
Hij verbeterde in 1821 de pantograaf tot de eidograaf.
Wallace had verder een groot aandeel in de oprichting van het stadsobservatorium op Calton Hill in Edinburgh, waarvoor Colin Maclaurin (1698-1746), die van 1725 tot zijn overlijden eveneens hoogleraar was in Edinburgh, de benodigde fondsen had bijeengebracht.
18e-eeuws wiskundige
Brits wiskundige
Brits astronoom
Schots uitvinder
Schots wetenschapper | https://nl.wikipedia.org/wiki/William%20Wallace%20%28wiskundige%29 | wikipedia |
Oxyagrion pseudocardinale is een libellensoort uit de familie van de waterjuffers (Coenagrionidae), onderorde juffers (Zygoptera).
De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2000 door Costa, Souza & Santos.
Waterjuffers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Oxyagrion%20pseudocardinale | wikipedia |
Spectracanthicus murinus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de harnasmeervallen (Loricariidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1987 door Nijssen & Isbrücker.
Harnasmeervallen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Spectracanthicus%20murinus | wikipedia |
A Tale of a Tub is een satire van de Iers-Engelse schrijver Jonathan Swift (1667-1745). Swift schreef de tekst tussen 1694 en 1698. A Tale of a Tub verscheen anoniem in 1704 en werd op slag zowel populair als controversieel.
A Tale of a Tub is een parodie in proza die verdeeld is in "digressions" (uitweidingen) enerzijds en een "tale" (verhaal) over drie broers anderzijds. Zij stellen de drie grote takken van het westelijke christendom voor. De tekst werd meteen gelezen en bekritiseerd als een satire op de godsdienst. Het "verhaal" is inderdaad een satire op de excessen van de godsdienst, maar de uitweidende hoofdstukken daartussen parodiëren verschillende aspecten uit de literatuur, politiek, theologie en wetenschap.
Swifts kortere satire The Battle of the Books werd als onderdeel van de prolegomena aan A Tale of a Tub toegevoegd.
Externe link
A Tale of a Tub op Project Gutenberg
Satirisch boek
18e-eeuws boek | https://nl.wikipedia.org/wiki/A%20Tale%20of%20a%20Tub | wikipedia |
Coleophora aequalella is een vlinder uit de familie kokermotten (Coleophoridae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door Christoph.
De soort komt voor in Europa.
Kokermotten
Dier uit het Palearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Coleophora%20aequalella | wikipedia |
Orygocera magdalena is een vlinder uit de familie sikkelmotten (Oecophoridae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1930 door Meyrick.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Sikkelmotten
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Orygocera%20magdalena | wikipedia |
Abdeluheb Choho (Midar, 3 maart 1970) is algemeen directeur van de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO). Van 1 februari 2019 tot 1 maart 2021 was hij bestuursvoorzitter van VluchtelingenWerk Nederland. Van 2014 tot 2018 was hij wethouder duurzaamheid, openbare ruimte en groen, dienstverlening, bestuurlijk stelsel en ICT van Amsterdam. Hij is lid van D66. Eerder vervulde hij verschillende functies in het bedrijfsleven, en was hij stadsdeelwethouder in Amsterdam-West.
Hij is sinds 1 mei 2021 eveneens lid van de Raad van Toezicht van KRO-NCRV (nevenfunctie).
Levensloop
Als driejarige kwam Choho in het kader van gezinshereniging vanuit Marokko naar Nederland. Hij groeide op in Bodegraven. Na de middelbare school studeerde hij aan de Haagse Hogeschool (Commerciële Economie) en de Universiteit van Amsterdam (Communicatie). Zijn carrière begon Choho bij een NGO verbonden aan de European Broadcasting Union en de Europese Unie. Daarna werkte hij onder meer als consultant en directeur voor marketing- en communicatiebureau Winkelman & van Hessen en als Marketing & Communications Director bij Accenture. In 2008 werd hij mede-eigenaar van YoungWorks, dat hij verliet om in 2010 Stadsdeelwethouder in Amsterdam-West te worden. In 2012 werd hij Chief Marketing Officer en lid van de hoofddirectie van Total Specific Solutions, en in 2014 wethouder van Amsterdam. Op 1 februari 2019 volgde Choho Dorine Manson op als de bestuursvoorzitter van VluchtelingenWerk Nederland, dat hij verliet om per 1 maart 2021 algemeen directeur van RVO te worden. Choho woont in het Amsterdamse Stadsdeel De Baarsjes.
Politiek
In 2010 werd Abdeluheb Choho stadsdeelwethouder in Amsterdam-West, in een coalitiebestuur met de PvdA en GroenLinks. Toen die coalitie op 11 april 2011 uit elkaar viel, kwam ook Choho's stadsdeelwethouderschap ten einde. Op 18 juni 2014 werd hij benoemd tot wethouder duurzaamheid, openbare ruimte en groen, dienstverlening, bestuurlijk stelsel en ICT van Amsterdam, in een coalitie van D66, SP en VVD.
Choho is de eerste wethouder duurzaamheid van Amsterdam. De doelen voor zijn bestuursperiode heeft hij opgesteld in de Agenda Duurzaamheid 'Duurzaam Amsterdam''', die op 11 december 2014 door het Amsterdamse college werd voorgesteld en 11 maart 2015 unaniem door de Amsterdamse gemeenteraad werd aangenomen. In deze agenda stelde Choho dat 'de echte uitdaging is nu los te komen van het ontwikkelen van nieuwe visies en vergezichten, en pragmatisch in onze stad aan de slag te gaan.' Choho heeft aangegeven de stad ook te zien als 'duurzame proeftuin', en heeft meermaals bij de Rijksoverheid gepleit om steden meer bevoegdheden te geven op het gebied van duurzaamheid.
Als uitwerking van de Agenda Duurzaamheid werd in 2016 meer concreet beleid vastgesteld. Op 30 maart 2016 werd het Uitvoeringsprogramma Schaalsprong Zon door de gemeenteraad aangenomen, waarmee de sprong moet worden gemaakt van 5000 huishoudens op zonne-energie in 2013 naar 80000 in 2020. Op 22 juni nam de raad een maatregelpakket aan om de luchtkwaliteit in Amsterdam te verbeteren en zoveel mogelijk uitstootvrij vervoer in Amsterdam in 2025 te krijgen. Onder de naam Amsterdam kiest voor Schone Lucht heeft Choho afspraken gemaakt met het bedrijfsleven over minder en schoner vervoer door de stad, over het verder stimuleren van elektrisch vervoer, over verschoning van het openbaar vervoer, en over de invoer van milieuzones voor bestelwagens, taxi's, touringcars en scooters. Amsterdam is hiermee de eerste stad in Nederland die een milieuzone voor scooters en brommers invoert. Op 13 juli nam de raad het Uitvoeringsplan Afval aan, waarmee het doel om 65% afvalscheiding in 2020 te hebben bereikt moet worden.
Ter ondersteuning van duurzame initiatieven in Amsterdam werd op 25 november 2015 een Duurzaamheidsfonds van 49,5 miljoen euro ingesteld, waar leningen kunnen worden aangevraagd. Dit is een van de eerste fondsen die ook openstaat voor projecten op het gebied van de circulaire economie.
Voor de portefeuille Groen werd op 30 september 2015 de Agenda Groen 2015-2018: Investeren in de tuin van de Amsterdammer aangenomen. Met deze Agenda wordt richting gegeven hoe 20 miljoen aan zogeheten groengelden door de stad worden verdeeld.
Op het onderdeel Openbare Ruimte stelde Choho in 2016 een Visie Openbare Ruimte, een Stedelijk Kader Buitenreclame'' en plannen voor een grote opknapbeurt en betere reiniging in de gehele stad voor. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 verloor D66 6 zetels in de gemeenteraad van Amsterdam. In de nieuwe coalitie van GroenLinks, D66, PvdA en SP behoorde Choho niet tot de twee D66-wethouders die terugkeerden.
Verkiezingsuitslagen
D66-politicus
Wethouder van Amsterdam | https://nl.wikipedia.org/wiki/Abdeluheb%20Choho | wikipedia |
Frigidoalvania thalassae is een slakkensoort uit de familie van de Rissoidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1993 door Bouchet & Warén.
Rissoidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Frigidoalvania%20thalassae | wikipedia |
Neptosternus hafti is een keversoort uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1997 door Hendrich & Balke.
Waterroofkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Neptosternus%20hafti | wikipedia |
Het provinciaal gerechtshof in Gelderland was van 1838 tot 1876 een van de provinciale hoven in Nederland. Het hof had zijn zetel in het Paleis van Justitie aan de Markt in Arnhem. Dat gebouw werd volledig verwoest bij de slag om Arnhem in 1944. Het rechtsgebied van het hof kwam overeen met de provincie Gelderland en was verdeeld in vier arrondissementen: Arnhem, Nijmegen, Zutphen en Tiel. De arrondissementen waren op hun beurt verdeeld in 22 kantons.
Toen in 1876 de provinciale hoven werden opgeheven werd Arnhem zetel van het Gerechtshof Arnhem.
Externe link
Het hof, met afbeelding op de Canon van Arnhem
Gelderland
Geschiedenis van Gelderland | https://nl.wikipedia.org/wiki/Provinciaal%20gerechtshof%20in%20Gelderland | wikipedia |
Philereme bipunctularia is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1897 door Leech.
bipunctularia | https://nl.wikipedia.org/wiki/Philereme%20bipunctularia | wikipedia |
Eustrotia novogonia is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1955 door Berio.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
novogonia
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Eustrotia%20novogonia | wikipedia |
Flavomeliturgula schwarziana is een vliesvleugelig insect uit de familie Andrenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2004 door Patiny.
Andrenidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Flavomeliturgula%20schwarziana | wikipedia |
Propallene similis is een zeespin uit de familie Callipallenidae. De soort behoort tot het geslacht Propallene. Propallene similis werd in 1955 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Barnard.
Zeespinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Propallene%20similis | wikipedia |
Schenkia sylvatica is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Townes, Momoi & Townes in 1965.
sylvatica | https://nl.wikipedia.org/wiki/Schenkia%20sylvatica | wikipedia |
Mitsuyuki Yoshihiro (Yamaguchi, 4 mei 1985) is een Japans voetballer.
Carrière
Mitsuyuki Yoshihiro speelde tussen 2004 en 2011 voor Sanfrecce Hiroshima, Consadole Sapporo en Ehime FC. Hij tekende in 2012 bij Tokyo Verdy.
Japans voetballer | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mitsuyuki%20Yoshihiro | wikipedia |
Soakibany is een plaats en commune in het zuiden van Madagaskar, behorend tot het district Midongy, dat gelegen is in de regio Atsimo-Atsinanana. Tijdens een volkstelling in 2001 telde de plaats 7.000 inwoners.
In de commune liggen de volgende dorpjes:
Amboangy
Anezandava est
Antaramiery
Bearaotra
Fasikendry
Mahasoa, Soakibany
Manatatoa Atsimo
Gemeente in Atsimo-Atsinanana | https://nl.wikipedia.org/wiki/Soakibany | wikipedia |
Galerita atripes is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1858 door LeConte.
atripes | https://nl.wikipedia.org/wiki/Galerita%20atripes | wikipedia |
Francofonia is een Frans-Duits-Nederlandse film uit 2015, geschreven en geregisseerd door Aleksandr Sokoerov. De film ging in première op 4 september op het 72ste Filmfestival van Venetië.
Verhaal
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werken de Fransman Jacques Jaujard en de Duitser Franz Wolff-Metternich samen om de kunstschatten van het Louvre in Parijs te beschermen en te bewaren. De film verkent de relatie tussen kunst en macht tijdens een van de meest bloedige en verwoestende conflicten die de wereld ooit heeft gekend.
Rolverdeling
|-
| Louis-Do de Lencquesaing || Jacques Jaujard
|-
| Vincent Nemeth || Napoléon Bonaparte
|-
| Benjamin Utzerath || Franz Wolff-Metternich
|-
| Johanna Korthals Altes || Marianne
|}
Externe link
Film uit 2015
Franse film
Nederlandse film
Duitse film
Dramafilm | https://nl.wikipedia.org/wiki/Francofonia | wikipedia |
De marathon van Brussel 2014 vond plaats op zondag 5 oktober 2014. Het was de elfde editie van deze marathon.
De wedstrijd bij de mannen werd gewonnen door de Belg Florent Caelen in 2:16.30. Hij had een voorsprong van bijna vijf minuten op zijn achtervolger Paul Kiprop uit Kenia. De Keniaan kwam in 2:21.20 over de finish. De wedstrijd bij de vrouwen werd gewonnen door de Belgische Louise Deldicque in 2:56.27. De Zuid-Afrikaanse Anne Ashworth volgde in 2:57.55 op bijna anderhalve minuut.
In totaal finishten 1883 lopers de marathon en 7317 lopers de halve marathon.
Het evenement was gesponsord door Belfius.
Marathon
Mannen
Vrouwen
Halve marathon
Mannen
Vrouwen
2014
Brussel | https://nl.wikipedia.org/wiki/Marathon%20van%20Brussel%202014 | wikipedia |
Xanthocryptus albicolaris is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Cheesman in 1936.
albicolaris | https://nl.wikipedia.org/wiki/Xanthocryptus%20albicolaris | wikipedia |
Tipula (Yamatotipula) ompoensis ompoensis is een ondersoort van de tweevleugelige Tipula (Yamatotipula) ompoensis uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De ondersoort komt voor in het Palearctisch gebied.
ompoensis ompoensis
Langpootmug uit het Palearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Yamatotipula%29%20ompoensis%20ompoensis | wikipedia |
De ijsbaan van Klobenstein heet Arena Ritten. Het is een hoog gelegen onoverdekte kunstijsbaan in de Italiaanse Alpen in het dorp Klobenstein (Italiaans: Collalbo) in de gemeente Ritten in het voornamelijk Duitstalige Zuid-Tirol. Voordat er kunstijs lag in Klobenstein (vanaf seizoen '88-'89) werd er geschaatst op de Wolfsgrubner See (Lago di Costalovara), een bergmeer op vier kilometer afstand van Klobenstein.
Op basis van de baanrecords is de kunstijsbaan anno oktober 2019 de nummer 19 op de lijst van snelste ijsbanen ter wereld, en de snelste buitenbaan ter wereld. Een andere snelle onoverdekte ijsbaan in Italië is de ijsbaan van Baselga di Pinè.
Sven Kramer werd in 2007 Europees kampioen allround in Klobenstein. Ook in 2011 werden de Europese kampioenschappen allround er verreden.
Grote wedstrijden
Internationale kampioenschappen
2002 - WK junioren
2007 - EK allround
2011 - EK allround
2013 - WK junioren
2019 - EK allround / sprint
Wereldbekerwedstrijden
1989/1990 - Wereldbeker 6 mannen (dag 2)
1990/1991 - Wereldbeker 6 mannen (dag 1)
1991/1992 - Wereldbeker 4 vrouwen
1998/1999 - Wereldbeker 6 sprint
2003/2004 - Wereldbeker 7 sprint
2005/2006 - Wereldbeker 7 sprint
Baanrecords Arena Ritten
Recordhoudster op de 10 kilometer Marianne Gerrits is beter bekend als Marianne van Leeuwen. Ze reed van 2008 tot 2017 in de topdivisie van het marathonschaatsen.
Wolfsgrubner See
Grote wedstrijden
Nationale kampioenschappen
1970 - Italiaans allround kampioenschap vrouwen
Baanrecords Wolfsgrubner See
Update 24 augustus 2008
Externe links
Officiële site Arena Ritten
Ice Rink Ritten Klobenstein/Collalbo speedskatingnews.info
Wolfsgrubensee Klobenstein/Collalbo speedskatingnews.info
Langebaanschaatsbaan in Italië
Hooglandbaan
Bouwwerk in Zuid-Tirol
Sport in Zuid-Tirol | https://nl.wikipedia.org/wiki/Arena%20Ritten | wikipedia |
FK Oefa (Russisch: ФК Уфа) is een Russische voetbalclub uit Oefa.
Geschiedenis
De club werd eind 2010 opgericht. Andrej Kantsjelskis werd de eerste coach en de club begon in de Russische tweede divisie. In het eerste seizoen werd Oefa tweede in de zone Oeral-Volga en promoveerde naar de Russische eerste divisie. In het eerste seizoen eindigde de club zesde. Het volgende seizoen vierde, waardoor ze aan de eindronde om promotie deelnamen waarin ze het moest opnemen tegen Tom Tomsk uit de Premjer-Liga. Oefa won met 5-1 en verloor de terugwedstrijd met 3-1 en promoveerde zo voor het eerst naar de hoogste klasse. In 2022 degradeerde de club na acht jaar uit de hoogste klasse en degradeerde een jaar later zelfs verder naar de derde klasse.
Eindklasseringen (grafisch) vanaf 2012
|}
Oefa in Europa
'''Uitslagen vanuit gezichtspunt FK Oefa
Zie ook
Deelnemers UEFA-toernooien Rusland
Ranglijst van alle clubs die in de diverse Europa Cups zijn uitgekomen
Externe link
Officiële website
Oefa
Oefa
Sport in Basjkirostan | https://nl.wikipedia.org/wiki/FK%20Oefa | wikipedia |
STS-52, voluit Space Transportation System-52, was een spaceshuttlemissie van de Columbia. Tijdens de missie werd de Laser Geodynamic satelliet (LAGEOS-2) in een baan rond de aarde gebracht. Tevens werd er onderzoek gedaan met de United States Microgravity Payload (USMP-1).
Bemanning
Media
Spaceshuttlemissie | https://nl.wikipedia.org/wiki/STS-52 | wikipedia |
Lawang (Java), stad op het Indonesische eiland Java
Lawang (Matangkuli), plaats op het Indonesische eiland Atjeh
Lawang (Peudada), plaats op het Indonesische eiland Atjeh | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lawang | wikipedia |
Cyclodius perlatus is een krabbensoort uit de familie van de Xanthidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1905 door Nobili.
Xanthidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyclodius%20perlatus | wikipedia |
Cornelius (Cor) Hemmers (Breda, 24 augustus 1956) is een Nederlands kickbokstrainer en ondernemer.
Biografie
Hemmers begon zijn vechtsporttraining met judo op de leeftijd van zes jaar en stapte op zijn vijftiende over naar het Kyokushin Karate. In 1976 begon Hemmers deel te nemen aan full-contact karate wedstrijden. In de jaren tachtig werden kickboksen en Muay Thai echter steeds populairder en maakte Hemmers de overstap naar deze sporten. Hemmers was nummer 1 gerankt in het lichtzwaargewicht bij de Muay Thai Bond Nederland. In zijn professionele kickbokscarrière van 29 partijen won hij er 25, verloor hij er 3 en eindigde 1 als onbeslist.
In 1984 opende Hemmers zijn eigen sportschool genaamd Maeng Ho-Hemmers Gym in Breda en werd later hoofdtrainer en co-manager bij het team Golden Glory. Hij heeft veel wereldkampioenen getraind in het kickboksen en mixed martial arts, waaronder zijn stiefzoon Ramon Dekkers, Stefan Leko, Alistair Overeem, Bas Rutten, Gökhan Saki en Semmy Schilt.
In 1990 startte Hemmers eveneens in samenwerking met zakenpartners Bas Boon en Joop Musterd een vechtsport-promotie bedrijf genaamd Oriental Fight Promotions. Met dit bedrijf promootte hij veel Martial Arts evenementen en co-produceerde hij exclusieve pan-Europese TV-programma's voor onder meer Screen Sport en Eurosport.
In april 2012 stopte Hemmers als professioneel trainer/manager en werd hij werkzaam bij de internationale kickboksorganisatie Glory als Head of Talent Operations en algemeen adviseur. Sindsdien wordt Hemmers Gym geleid door zijn zoon Nick Hemmers. Van 2016 tot 2020 was Hemmers de Managing Director Sports bij Glory Sports International.
Trivia
Hemmers heeft college wiskunde gestudeerd aan het Moller Instituut te Tilburg. Hij studeerde tevens rechten vanuit zijn dienstverband bij verzekeringsmaatschappij Meeus Holding, waar hij later mede bestuurslid werd van de ondernemingsraad.
Externe link
Officiële website
Nederlands kickbokser
Nederlands sportcoach | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cor%20Hemmers | wikipedia |
Nannocharax lineomaculatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de hoogrugzalmen (Distichodontidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1960 door Blache & Miton.
Hoogrugzalmen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nannocharax%20lineomaculatus | wikipedia |
Bicellarina alderi is een mosdiertjessoort uit de familie van de Bugulidae. De wetenschappelijke naam van de soort is, als Bicellaria alderi, voor het eerst geldig gepubliceerd in 1859 door Busk.
Bugulidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bicellarina%20alderi | wikipedia |
Plicifusus bambusus is een slakkensoort uit de familie van de Buccinidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1980 door Tiba.
Buccinidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Plicifusus%20bambusus | wikipedia |
Nitokra paradoxa is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Ameiridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1903 door Daday.
Ameiridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nitokra%20paradoxa | wikipedia |
Pseudogastromyzon fasciatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de steenkruipers (Balitoridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1878 door Sauvage.
Steenkruipers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudogastromyzon%20fasciatus | wikipedia |
Diurodrilus ankeli is een borstelworm uit de familie Diurodrilidae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Diurodrilus ankeli werd in 1967 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Ax.
Diurodrilidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Diurodrilus%20ankeli | wikipedia |
George III van Brieg (Brieg, 4 september 1611 - aldaar, 4 juli 1664) was van 1639 tot aan zijn dood hertog van Brieg, van 1639 tot 1654 hertog van Ohlau, van 1653 tot 1654 hertog van Wohlau en van 1653 tot 1654 en van 1663 tot aan zijn dood hertog van Legnica. Hij behoorde tot de Silezische tak van het huis Piasten.
Levensloop
George III was de oudste zoon van hertog Johan Christiaan van Brieg en diens echtgenote Dorothea Sibylla, dochter van keurvorst Johan George van Brandenburg.
Toen hun vader in 1633 naar Thorn vluchtte, werden George III en zijn jongere broer Lodewijk IV, die op dat moment in het buitenland studeerden, ook naar daar gestuurd om de verdere ontwikkelingen af te wachten. Toen de Staten op 11 juli 1634 de afwezige Johan Christiaan aanstelde tot directeur van de Silezische Vorstendag, keerde de familie terug naar Brieg. Hetzelfde jaar werd hij door zijn vader naar delegatielid naar de onderhandelingen in Dresden gestuurd. Toen hun vader begin januari 1635 opnieuw in ballingschap naar Thorn ging, moesten George en Lodewijk in Brieg blijven. George werd in 1637 aangesteld tot stadhouder en in 1638 keerde ook hun jongere broer Christiaan op bevel van zijn vader terug naar Brieg.
Om de erfopvolging van George in het hertogdom Brieg te verzekeren, deelde Johan Christiaan vanuit Thorn zijn onderwerping mee aan keizer Ferdinand II. Op 20 september 1635 huldigde George in naam van zijn vader de keizer als leenheer. Door deze huldiging kon Johan Christiaan het hertogdom Brieg behouden, maar de administratie droeg hij over aan George. In 1637 werd hij aangesteld tot stadhouder van Brieg en in 1639 werd hij opperlandeshauptmann van Silezië.
In 1639 erfden George III en zijn broers Lodewijk IV en Christiaan na het overlijden van hun vader de hertogdommen Brieg en Ohlau. De drie broers regeerden samen en weigerden aanvankelijk om het gebied te verdelen, omdat een relatief kleine erfenis hadden en ze tegelijkertijd een vergoeding moesten geven aan hun halfbroers en -zussen uit het tweede morganatisch huwelijk van hun vader, die uitgesloten waren van erfopvolging. Toen ze na het overlijden van hun oom George Rudolf in 1653 ook de hertogdommen Liegnitz en Wohlau erfden, beslisten de broers alsnog tot een verdeling over te gaan, die in 1654 plaatsvond. George III kreeg Brieg, Lodewijk IV Liegnitz en Christiaan Wohlau en Ohlau.
In 1649 werd George III door vorst Johan George II van Anhalt-Dessau opgenomen in het Vruchtdragende Gezelschap. Toen George III en zijn broers in 1660 nog steeds geen mannelijke nakomelingen hadden, vroeg hij aan zijn landheer, keizer Leopold I, om het erfopvolgingsrecht uit te breiden naar zijn dochter Dorothea Elisabeth. Hij kreeg hier echter geen toestemming voor.
Na het overlijden van zijn broer Lodewijk IV erfde George in 1663 het hertogdom Liegnitz. Toen hij nog geen jaar later in juli 1664 stierf, gingen de hertogdommen Liegnitz en Brieg naar zijn jongere broer Christiaan.
Huwelijken en nakomelingen
Op 23 februari 1638 huwde hij in Bernstadt met Sophia Catharina (1601-1659), dochter van hertog Karel II van Münsterberg-Oels. Ze kregen een dochter:
Dorothea Maria (1646-1691), huwde in 1663 met vorst Hendrik van Nassau-Dillenburg
Op 19 oktober 1660 huwde George met zijn tweede echtgenote Elisabeth Maria Charlotte (1638-1664), dochter van vorst Lodewijk Filips van Palts-Simmern. Dit huwelijk bleef kinderloos.
Piasten
Hertog van Silezië
Brieg, G | https://nl.wikipedia.org/wiki/George%20III%20van%20Brieg | wikipedia |
Nacaduba subperusia is een vlinder uit de familie van de Lycaenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1896 door Snellen.
subperusia | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nacaduba%20subperusia | wikipedia |
De uitputtingsmethode (Latijn: methodus exhaustionibus, Engels: method of exhaustion), ook wel de uitputtingsmethode van Eudoxus genoemd, is een methode om de oppervlakte van een gekromde figuur, zoals een cirkel, te benaderen.
De methode is in het oude Griekenland bedacht door Antiphon van Rhamnus en werd nauwkeurig beschreven door Eudoxus van Cnidus. De methode maakt gebruik van het feit dat bekend was dat de oppervlakte van elke veelhoek bepaald kan worden door de veelhoek in driehoeken onder te verdelen. De oppervlakte van bijvoorbeeld een cirkel kan benaderd worden door de grootste veelhoek te nemen die binnen de cirkel past. Naarmate een veelhoek wordt gekozen met steeds meer hoekpunten, zal de oppervlakte van de veelhoek steeds dichter in de buurt komen van de oppervlakte van de cirkel. De limiet van de oppervlakte van de veelhoek, waarbij het aantal hoeken naar oneindig gaat, is gelijk aan de oppervlakte van de cirkel. Op een vergelijkbare manier kan het volume van een driedimensionaal figuur zoals een bol of een kegel gevonden worden, door het grootste veelvlak te nemen dat in de driedimensionale figuur past en het aantal vlakken van het veelvlak naar oneindig te laten gaan.
Eudoxus gebruikte de uitputtingsmethode om onder andere te bewijzen dat de oppervlakte van een cirkel evenredig is met het kwadraat van zijn diameter en dat het volume van een kegel gelijk is aan een derde deel van het volume van een cilinder met een gelijk grondvlak en gelijke hoogte. Archimedes gebruikte de uitputtingsmethode om te bepalen dat de waarde voor π, de verhouding tussen de omtrek van een cirkel en zijn diameter, moet liggen tussen 223/71 en 22/7. Hiervoor berekende hij het oppervlak van een regelmatige 96-hoek die precies in de cirkel past (voor de ondergrens) en een regelmatige 96-hoek waar de cirkel precies in past (voor de bovengrens).
Tegenwoordig wordt de uitputtingsmethode van Eudoxus wel gezien als een voorloper van de integraalrekening, waarbij het oppervlak onder een kromme wordt bepaald door de kromme in oneindig veel stukjes op te delen.
Meetkunde
Integraalrekening | https://nl.wikipedia.org/wiki/Uitputtingsmethode | wikipedia |
Scandium-47 of 47Sc is een radioactieve isotoop van scandium. De isotoop komt van nature uit niet op Aarde voor.
Radioactief verval
Scandium-47 vervalt door bètaverval tot de stabiele isotoop titanium-47:
De halveringstijd bedraagt bijna 3,5 dagen.
Radioactieve isotoop
Isotoop van scandium | https://nl.wikipedia.org/wiki/Scandium-47 | wikipedia |
Zebraplatys fractivittata is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Zebraplatys. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Eugène Simon.
Springspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Zebraplatys%20fractivittata | wikipedia |
Anthela reltoni is een vlinder uit de familie van de Anthelidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1895 door Thomas Pennington Lucas.
Anthelidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Anthela%20reltoni | wikipedia |
De titel van Ridder van de Gulden Spoor, behorende tot een "Militia Aurata", is een oud instituut binnen de Europese ridderstand. Het gebruik om Ridders van de Gulden Spoor te benoemen is in ieder geval volgens de middeleeuwse literatuur terug te volgen tot de door keizer Constantijn (274-340) gevormde "Militia Aurata" of Gouden Militie die bij de Milvische Brug streed. Paus Sylvester I zou een Orde van de Gulden Spoor hebben ingesteld in zijn pontificaat dat van 314 tot 335 duurde. Dat het instituut zo oud is werd door de middeleeuwers nog grif geloofd; moderne historici plaatsen de eerste ridder van de Gulden Spoor in de bloeitijd van de ridderlijk ideaal in de late middeleeuwen. Zeker is dat paus Gregorius XIII tijdens zijn van 1572 tot 1580 durende regeerperiode een Militia Aurata instelde die aan het Pauselijke Hof was verbonden. Deze militie is de kiem van de latere pauselijke Orde van de Gulden Spoor die ook nu nog bestaat.
Geschiedenis
Ridders van de Gulden Spoor werden in de middeleeuwen vermeld. Deze geprivilegieerde ridders droegen gouden sporen en met goud versierde wapenuitrustingen. Men vond ze in diverse Europese landen. Het dragen van vergulde sporen was op zich niet uitzonderlijk: veel edellieden hadden hun sporen, bij uitstek een symbool van hun ridderschap en adeldom, laten vergulden zodat het onderscheid niet gemakkelijk kon worden gemaakt tussen een ridder van de Gulden Spoor en een "gewone" ridder. Daarvan is de door de Vlamingen gewonnen Guldensporenslag van 1302 een getuige.
In 1159 heeft keizer Frederik I van het Heilige Roomse Rijk Rosso Portario tot ridder van de Gulden Spoor gemaakt door hem de ridderslag te geven.
Behalve de door de pausen en Roomse keizers aangewezen ridders werden in Hongarije sinds het begin van de 14e eeuw ridders van de Gulden Spoor gecreëerd bij de kroningen van de koning van Hongarije. Het ritueel stamt uit de periode dat het Huis Anjou over Hongarije regeerde maar de oudste 14 te boek gestelde ridderslagen vonden in 1608 plaats toen Matthias II werd gekroond.
De latere keizerin Maria Theresia van Oostenrijk sloeg in 1741 na haar kroning tot koningin van Hongarije 25 edelen en 19 burgers tot ridder.
Omdat gedeeltelijk vergulde harnassen niet meer werden gedragen en de adel op eigen gezag vaak vergulde sporen droeg waren de ridders van de Gulden Spoor niet als zodanig herkenbaar. Een diploma werd evenmin uitgereikt. Men sprak in de wandeling van de "goldritter".
In 1792 verzocht de Hongaarse graaf Cziraky in een petitie om de instelling van een ster die door de "Equies Aureatus" op de borst kon worden gedragen. Leopold II van Oostenrijk ging op de herhaalde verzoeken om een zichtbaar teken van het ridderschap niet in en ook zijn opvolgers stemden niet met een dergelijk versiersel in.
Na de kroning met de Heilige Stefanskroon begaf de nieuwe koning of koningin zich naar de troonzaal van het slot in Ofen waar hij of zij meerdere door het Palatijn voorgedragen mannen met het zogenaamde "Zwaard van de Heilige Stefanus" tot ridder sloeg. In 1867 werd de lijst van 22 kandidaten die door Frans Jozef I zouden worden geridderd voor het eerst onder ministeriële verantwoordelijkheid door de Hongaarse premier Gyula Andrássy voorgedragen. Er werd in 1867 nagedacht over een onderscheidingsteken voor een ridder van de Gulden Spoor maar daarvan kwam niets.
De ridderslag voor een groep ridders van de Gulden Spoor vond op 30 december 1916 voor het laatst plaats bij de kroning van keizer Karel I van Oostenrijk tot Karel IV van Hongarije. De nieuwe apostolisch koning had 51 officieren en vaandrigs van het Oostenrijks-Hongaarse leger laten voordragen voor deze eer. De helft van hen stamde uit de oude Hongaarse adel. Een deel van de voorgedragen ridders had in de op dat moment woedende Eerste Wereldoorlog aan het front gevochten en een aantal was invalide geraakt. De haastige kroning zorgde ervoor dat slechts 47 tijdens de kerstdagen opgeroepen ridderkandidaten op tijd in Ofen arriveerden waar de militairen in hun grijze velduniform werden geridderd.
Ten tijde van de haastig georganiseerde kroning van de laatste Habsburgse heerser op de Hongaarse troon schreef Reinhard Freiherr v. Bibra een verhandeling waarin hij op de hoed gedragen "miniatuur van een gulden spoor met daarboven een Aigrette van veren" het uiterlijk kenmerk van een goudridder noemde. Historische bewijzen zijn er voor zijn bewering niet.
De archieven van de Hongaarse Kroon zijn in de Tweede Wereldoorlog grotendeels verloren gegaan en tijdens de communistische dictatuur werd weinig of geen onderzoek naar een onderwerp als de ridders van de Gulden Spoor gedaan. De resterende bescheiden liggen in archieven in Wenen en in Hongarije.
In 1917 werd er voor het eerst een voorstel tot het instellen van een "ordeteken" aan de keizer en koning voorgelegd. Karel I ging akkoord en het overkoepelende "k. und k. Ministerium des kaiserlichen und königlichen Hauses und des Äußern" ging aan het werk. Omdat Oostenrijk en Hongarije in een dubbelmonarchie verenigd waren moest dit ministerie dat beide de affaires van beide staten waarnam met een voorstel komen. Ook nu bleek de politieke verlamming van de in verval geraakte Donaumonarchie, Oostenrijk en Hongarije konden het over de kostenverdeling, meestal droeg Hongarije 36,4% van de kosten, niet eens worden. Pas in december 1917 kwam men tot het compromis om de kosten ten laste van het Hongaarse kroningsbudget te laten vallen.
Joseph Hoffmann had in de tussentijd aan een ereteken gewerkt en de eerste schets werd in juni 1917 aan de voor dergelijke ontwerpen verantwoordelijke Sectiechef Baron Rhemen voorgelegd. De bureaucraat gelastte dat een krans van olijfbladeren moest worden toegevoegd. In het uiteindelijk goedgekeurde ontwerp werd deze krans weer weggelaten.
Een Herinneringsteken voor de Ridders van de Gulden Spoor (Duits: "Erinnerungszeichen für die Ritter vom Goldenen Sporn" werd op 10 april 1918 officieel ingesteld.
Literatuur
Georg Ludwigsdorff in het onder redactie van Johann Stolzer en Christian Steeb verschenen: Österreichs Orden vom Mittelalter bis zur Gegenwart, p. 197-202, Akademische Druck- und Verlagsanstalt Graz, .
Geschiedenis van Hongarije
Ridderorde | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ridder%20van%20de%20Gulden%20Spoor | wikipedia |
Lebia inornata is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2004 door Baehr.
inornata | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lebia%20inornata | wikipedia |
Socotrapotamon is een geslacht van kreeftachtigen uit de klasse van de Malacostraca (hogere kreeftachtigen).
Soorten
Socotrapotamon nojidense Apel & Brandis, 2000
Socotrapotamon socotrense (Hilgendorf, 1883)
Potamidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Socotrapotamon | wikipedia |
De Arabische Nationalistische Beweging (Arabisch: حركة القوميين العرب, Harakat al-Qawmiyyin al-Arab), ook bekend als de Beweging van Arabische Nationalisten en de Harakiyyin, was een pan-arabische organisatie, invloedrijk in een groot deel van de Arabische wereld.
Oorsprong en ideologie
De Arabische Nationale Beweging (uit het Engels afgekort tot ANM) werd opgericht rond 1940 door een studentengroep geleid door George Habash op de Amerikaanse Universiteit van Beiroet. Rond 1950 voegde de studentengroep zich samen met een grotere studentengroep, geleid door Constantin Zureiq. De ideologie van de groep was voor een groot deel gebaseerd op Zureiq's gedachtegoed. Zo was het revolutionair en pan-Arabisch. De ideologie legde de nadruk op het vormen van een nationalistische elite die de hoofdrol zou de spelen in het leiden van een revolutie die de Arabieren een bewustzijn bij zou brengen van het Arabisch nationalisme. Dit zou ertoe moeten leiden dat er eenheid zou ontstaan in de Arabische wereld en sociale vooruitgang. Ideologisch was de groep socialistisch (niet marxistisch) en voorstander van het secularisme. Het feit dat de groep pan-Arabisch was betekende ook dat de groep een compromisloze vijandigheid voelde jegens het Westen in het algemeen en specifiek jegens Israël. De beweging nam een leidende positie in wat betreft het opstellen van een antizionistische doctrine.
De groep vormde in verschillende Arabische staten takken en nam de naam 'Arabische Nationalistische Beweging' pas aan in 1958. Niet al deze takken hingen exact dezelfde ideologie aan; zo werkte de beweging in Syrië en Irak nauw samen met de lokale nasseristische bewegingen, terwijl de beweging in sommige andere landen qua ideologie juist steeds meer van het marxisme overnam. Ook Habash en Nayef Hawatmeh, leidden een beweging met een ideologie die naar het marxisme neigde. Dit bracht hen in conflict met de pan-Arabische Gamal Abdel Nasser. Habash en Hawatmeh legden steeds meer de nadruk op het socialistische aspect van hun ideologie en steeds minder op het pan-Arabische nationalisme. Het feit dat iedere regering andere regels aanhield en de beweging zich dus in ieder land anders moest aanpassen, maakte dat de verschillende takken van de Arabische Nationalistische Beweging steeds minder gemeen hadden.
Bahrein
De ANM in Bahrein voegde zich samen met het Volksfront van de Bevrijding van de Bezette Arabische Golf. In 1974 veranderde deze partij in het Volksfront voor de Bevrijding van Bahrein. Tegenwoordig is uit de partij een nieuwe partij geboren: de Nationale Democratische Actie Gemeenschap, een vooraanstaande seculiere oppositiepartij in Bahrein.
Egypte
In Egypte is de ANM samengegaan met Nasser's Egyptische tak van de Arabische Socialistische Unie. De partij verdween later echter uit de politiek na interne problemen.
Irak
Na de staatsgreep tegen Abdul Karim Qassem in 1963 had de Irakese tak van de Ba'ath-Partij een regering gevormd die niet lang staande bleef en in november 1964 vervangen werd door een pan-Arabische regering, geleid door Abdel Salem Arif.
Koeweit
In Koeweit is de ANM na samenvoeging met verschillende andere partijen verandert in een nieuwe partij: de Progressieve Democraten, een politieke partij die nog steeds bestaat.
Libanon
De ANM tak onder leiding van Hawatmeh in Libanon veranderde in 1986 na samenvoeging met Socialistisch Libanon in de Organisatie van Libanese Socialisten, die actief was tijdens de Libanese Burgeroorlog en het door Hezbollah geleide verzet tegen de Israëlische bezetting steunde. De volgelingen van Habash vormden de Arabische Socialistische Actie Partij.
Oman
In 1964 werkte de Omaanse tak van de ANM mee met de oprichting van het Nationale Bevrijdingsfront van Dhofar. Hierna veranderde deze partij in het Volksfront van de Bevrijding van de Bezette Arabische Golf (uit het Engels afgekort tot PFLOAG), later het Volksfront voor de Bevrijding van Oman genoemd. Deze groep leidde een aantal jaren de opstand in Dhofar rond 1960 en 1970. Uiteindelijk werd de opstand neergeslagen rond 1970 door sultan Qaboes, gesteund door Britse en Iraanse strijdkrachten. Nadat in 1975 het verzet gebroken was bleef de groep bestaan als een kleine militaire en politieke groep die zich vestigde in de het naburige Jemen.
Palestina
Volksfront voor de Bevrijding van Palestina
De Marxistische delen van de ANM zorgden ervoor dat de Palestijnse tak zich rond 1960 omvormde tot het Nationale Front voor de Bevrijding van Palestina. Deze partij voegde zich in 1976 samen met twee andere Palestijnse groeperingen en hernoemde zich tot Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, onder leiding van Habash.
Democratisch Front voor de Bevrijding van Palestina
Rond 1968 splitste zich een deel af van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina. Dit deel had een politiek links gedachtegoed en was overwegend maoïstisch en vormde het Democratisch Front voor de Bevrijding van Palestina. De partij had het marxisme-leninisme omarmt en brak daarmee met het gedachtegoed van de oorspronkelijke ANM. Vele andere takken van de ANM zouden dezelfde weg als de Palestijnse organisatie bewandelen.
Huidige situatie
Ondanks het feit dat het Democratisch Front en het Volksfront nog steeds zeer actief zijn in de Palestijnse politiek en beide een militaire rol gespeeld hebben tijdens de Tweede Intifada neem hun politieke invloed alsmaar af, voornamelijk in de bezette gebieden. Deels is dit uit te leggen door het feit dat het Arabisch socialisme overal invloed verloren heeft, maar ook de val van de Sovjet-Unie heeft ermee te maken. Bovendien hebben de partijen te maken gekregen met de meer radicale Hamas en Fatah, die juist aan invloed gewonnen hebben binnen de bezette gebieden.
Saudi-Arabië
Uit de Saudische tak van de ANM ontstond de Arabische Socialistische Partij, een Marxistische Nationalistische groepering geallieerd aan het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina.
Syrië
De Syrische tak van de ANM, die tot dan toe bestond uit een kleine groep intellectuelen, voornamelijk Palestijnen, organiseerde naar aanleiding van de scheiding van de Verenigde Arabische Republiek een massabeweging die onmiddellijke hereniging met Egypte eiste. Het ledental van de beweging loep al gauw op tot een paar duizend en de beweging kreeg na de staatsgreep in 1963 macht in de regeringscoalitie met de Ba'ath Partij. Vrijwel meteen na het aan de macht komen van de Ba'ath Partij begon deze Nasseristen van hun macht te beroven door middel van bijvoorbeeld arrestaties. Dit leidde tot een staatsgreep door Nasseristen geleid door Jassem Alwan, die plaatsvond in juli 1963.
De ANM werd lid van de Arabische Socialistische Unie, maar later verklaarde de partij zich onafhankelijk. Dit deed ze vanwege het feit dat de ASU constant versplinterd raakte in de periode van 1960-1970 en dus niet echt als Unie gold.
Jemen
In het zuiden van Jemen werd de ANM de basis voor de vorming van het Nationaal Bevrijdingsfront die later de Jemenitische Socialistische Partij werd, de leidende politieke partij in Democratische Volksrepubliek Jemen. In het noorden van Jemen vormden leden van de ANM een onafhankelijke nieuwe partij: de Revolutionaire Democratische Partij van Jemen. Deze zou zich uiteindelijk samenvoegen met de Jemenitische Socialistische Partij.
Na de Hereniging van Noord- en Zuid-Jemen werd de Jemenitische Socialistische Partij de grootste oppositiepartij binnen Jemen.
Arabische politieke partij
Arabische wereld | https://nl.wikipedia.org/wiki/Arabische%20Nationalistische%20Beweging | wikipedia |
Denys Bain (Parijs, 2 juli 1993) is een Frans-Benins voetballer die doorgaans speelt als centrale verdediger. In juli 2023 verliet hij AJ Auxerre.
Clubcarrière
Bain speelde in de jeugd van Châteauroux en maakte ook bij die club zijn debuut. Op 20 mei 2011 werd met 1–0 gewonnen van CS Sedan door een doelpunt van Romain Grange. Bain begon op de reservebank en hij mocht van coach Didier Tholot vier minuten voor tijd invallen voor Rudy Haddad. In het seizoen 2011/12 kwam de verdediger niet in actie, maar vanaf het jaar erna speelde hij weer mee in het eerste elftal. Bain maakte zijn eerste doelpunt op 2 augustus 2013. In het eigen Stade Gaston Petit veroverde hij een punt voor Châteauroux door een minuut voor tijd te tekenen voor de 3–3 tegen Stade Brest. Aan het einde van het seizoen 2014/15 degradeerde Châteauroux naar de Championnat National en hierop werd Bain aangetrokken door Le Havre. Bij zijn nieuwe club tekende hij voor vier seizoenen. Dit contract werd tussentijds niet meer verlengd en na het aflopen ervan stapte Bain transfervrij over naar Stade Brestois, waardoor hij in de Ligue 1 kwam te spelen. Aan het begin van het seizoen 2020/21 scheurde de verdediger zijn voorste kruisband, waardoor hij de gehele jaargang geblesseerd aan de zijlijn moest toekijken. Medio 2022 stapte Bain transfervrij over naar AJ Auxerre.
Clubstatistieken
Bijgewerkt op 3 juli 2023.
Referenties
Frans voetballer
Benins voetballer | https://nl.wikipedia.org/wiki/Denys%20Bain | wikipedia |
Pachyteles biguttatus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1849 door Solier.
biguttatus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pachyteles%20biguttatus | wikipedia |
South Philadelphia, bijgenaamd South Philly, is het zuidelijkste stadsdeel van de Amerikaanse stad Philadelphia. Het stadsdeel wordt in het noorden begrensd door South Street, de rivier de Delaware in oosten en het zuiden en de Schuylkill River in het westen.
In het stadsdeel ligt het South Philadelphia Sports Complex waar de sportstadions Wells Fargo Center, Lincoln Financial Field en het Citizens Bank Park deel van uitmaken.
Geschiedenis
De dorpen Southwark en Moyamensing werden gesticht als de eerste uitbreidingen van de stad Philadelphia buiten haar stadsgrenzen. Tijdens de Industriële Revolutie kende het gebied een snelle bevolkingsgroei en stedelijke ontwikkeling. Het gebied profiteerde erg van de komst van de Ierse immigranten na de Ierse hongersnood. Samen met de andere buitengebieden van de stad ging het stadsdeel van 1854 definitief deel uitmaken van Philadelphia County.
Bezienswaardigheden
Gloria Dei (Old Swedes') Church
American Swedish Historical Museum
Philadelphia Naval Shipyard
Bekende inwoners
Frankie Avalon, zanger en acteur
Fabian Forte, zanger en acteur
Al Martino, zanger en acteur
Sylvester Stallone, acteur
Stadsdeel van Philadelphia | https://nl.wikipedia.org/wiki/South%20Philadelphia | wikipedia |
Liomys adspersus is een zoogdier uit de familie van de wangzakmuizen (Heteromyidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Peters in 1874.
Voorkomen
De soort komt voor in Panama.
Wangzakmuizen
Endemisch dier uit Panama
IUCN-status niet bedreigd | https://nl.wikipedia.org/wiki/Liomys%20adspersus | wikipedia |
Acanthodasys arcassonensis is een buikharige uit de familie Thaumastodermatidae. Het dier komt uit het geslacht Acanthodasys. Acanthodasys arcassonensis werd in 1987 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Kisielewski.
Thaumastodermatidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Acanthodasys%20arcassonensis | wikipedia |
Het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie is het Nederlands cultuurfonds voor architectuur, vormgeving, digitale cultuur en alle mogelijke crossovers. Het fonds voert verschillende subsidieregelingen uit die zijn gericht op het verdiepen en ontwikkelen van de ontwerpende disciplines. Onderdeel van dit streven is de interdisciplinaire wisselwerking tussen het culturele, maatschappelijk en economische domein.
Jaarlijks ondersteunt het fonds een groot aantal bijzondere vernieuwende projecten en activiteiten van ontwerpers, makers en culturele instellingen in de creatieve industrie, binnen Nederland en daarbuiten.
Het Stimuleringsfonds heeft jaarlijks zo’n 15 miljoen euro te besteden. Het grootste deel van dit budget komt van het ministerie van OCW, aangevuld met budget vanuit BZ voor internationalisering en IenM voor drie stimuleringsprogramma’s − Innovatief opdrachtgeverschap, Zorgomgeving en Onderwijsomgeving − binnen de Actieagenda Ruimtelijk Ontwerp.
Het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie is per 1 september 2012 werkzaam als opvolger van het Stimuleringsfonds voor Architectuur. Dit fonds werd in 1993 opgericht als onderdeel van het Nederlandse architectuurbeleid.
Het fonds is gevestigd in het Groothandelsgebouw in Rotterdam.
Externe link
Stimuleringsfonds Creatieve Industrie
Fonds | https://nl.wikipedia.org/wiki/Stimuleringsfonds%20Creatieve%20Industrie | wikipedia |
Bogislaw XIII (Wolgast, 9 augustus 1544 – Stettin, 7 maart 1606) was een Pommerse hertog uit de Greifendynastie. Hij was van 1603 tot zijn dood in 1606 hertog van Pommeren-Stettin. Van 1569 tot 1605 bestuurde hij de ämter Barth en Neuenkamp als apanage. Bogislaw was de tweede zoon van hertog Filips I van Pommeren-Wolgast en Maria van Saksen. Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon Filips II.
Biografie
Bogislaw kreeg samen met zijn broers Johan Frederik en Ernst Lodewijk een protestantse en humanistische opvoeding. Hij studeerde tot 1563 aan de universiteit van Greifswald. Bogislaws vader, hertog Filips I, overleed in 1560. De regering in het hertogdom Pommeren-Wolgast werd overgenomen door een regentschapsraad. Na zijn studie maakte Bogislaw een Grand tour door Duitsland en de Nederlanden. In 1567 nam hij samen met zijn oudere broer Johan Frederik de regering in Wolgast over. In 1569 sloten de Pommerse hertogen het Verdrag van Jasenitz, waarin Bogislaw XIII ten gunste van zijn jongere broer Ernst Lodewijk afzag van de regering van een eigen landsdeel. In ruil daarvoor kreeg hij het amt Barth en het geseculariseerde klooster Neuenkamp als apanage toegewezen.
Aanvankelijk resideerde Bogislaw in het oude hertogelijke kasteel in Barth, waar hij een bescheiden hofhouding voerde. In 1578 liet hij het voormalige klooster ombouwen tot een nieuw slot. In 1582 liet hij in Barth een drukkerij oprichten. Met de bruidsschat van zijn echtgenote Clara van Brunswijk-Lüneburg stichtte de hertog bij Neuenkamp een stad, die hij naar zijn schoonvader Frans van Brunswijk-Lüneburg Franzburg noemde. Een wolweverij moest de stad economisch aantrekkelijk maken. Na de dood van zijn broer Ernst Lodewijk in 1592 nam Bogislaw als regent voor zijn neef Filips Julius de regering van Pommeren-Wolgast over. In 1603 werd Bogislaw XIII zelf hertog van Pommeren-Stettin nadat hertog Barnim X kinderloos overleden was. Pas in 1605 gaf hij zijn apanage over aan de regerende hertog van Wolgast. Bogislaw XIII stierf op 7 maart 1606 in Stettin. Daar werd hij ook bijgezet in de grafkelder van de Slotkerk.
Huwelijken en kinderen
Bogislaw trouwde op 8 september 1572 met Clara van Brunswijk-Lüneburg, een dochter van hertog Frans van Brunswijk-Lüneburg. Het paar kreeg elf kinderen:
Filips II (1573-1618), hertog van Pommeren-Stettin
Clara Maria (1574-1623), getrouwd met Sigismund Augustus van Mecklenburg-Schwerin (1576-1603) en August van Brunswijk-Wolfenbüttel (1579-1666)
Catharina (1575-1577)
Frans (1577-1620), administrator van Kammin (1602-1618) en hertog van Pommeren-Stettin (1618-1620)
Erdmuthe (1578-1583)
Bogislaw XIV (1580-1637), laatste zelfstandige hertog van Pommeren (1620-1637)
George II (1582-1617)
Johan Ernst (1586-1590)
Sophia Hedwig (1588-1591)
Ulrich (1589-1622), administrator van Kammin (1618-1622)
Anna (1590-1660), gehuwd met Ernst van Croÿ (1588-1620)
Hertogin Clara stierf in 1598. Bogislaw trouwde op 30 mei 1601 voor de tweede keer met Anna van Schleeswijk-Holstein-Sonderburg, een dochter van Johan van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg. Dit huwelijk bleef kinderloos.
Nummering
In moderne tellingen van het Pommerse hertogshuis worden meestal alleen regerende hertogen meegeteld. Omdat Bogislaw X de laatste hertog met deze naam was, zou Bogislaw XIII eigenlijk Bogislaw XI genoemd moeten worden. Dit is echter nooit gebruikelijk geworden, omdat de hertog zichzelf in meerdere documenten met het volgnummer XIII liet aanduiden.
Noten
Externe link
(1995): 'Bogislaw XIII.' in Neue Deutsche Biographie 2, blz. 418
Hertog van Pommeren
Greifen
Pommeren, B
Pommeren, B | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bogislaw%20XIII%20van%20Pommeren | wikipedia |
Heterospilus indigenus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Belokobylskij in 1983.
indigenus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Heterospilus%20indigenus | wikipedia |
Orinocosa tropica is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de wolfspinnen (Lycosidae).
Het dier behoort tot het geslacht Orinocosa. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1959 door Carl Friedrich Roewer.
Wolfspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Orinocosa%20tropica | wikipedia |
Cupidoliva adiorygma is een slakkensoort uit de familie van de Olividae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Verco.
Olividae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cupidoliva%20adiorygma | wikipedia |
Acontia rachiastis is een vlinder uit de familie uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1908 door George Francis Hampson.
De soort komt voor in het Afrotropisch gebied.
rachiastis
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Acontia%20rachiastis | wikipedia |
Anoplodactylus insigniformis is een zeespin uit de familie Phoxichilidiidae. De soort behoort tot het geslacht Anoplodactylus. Anoplodactylus insigniformis werd in 1974 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Stock.
Zeespinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Anoplodactylus%20insigniformis | wikipedia |
Scott Z. Burns (Golden Valley, 1962) is een Amerikaans scenarioschrijver, producent en regisseur. Hij werkt regelmatig samen met regisseur Steven Soderbergh.
Carrière
Scott Z. Burns werd in 1962 geboren in Golden Valley (Minnesota). Hij studeerde aan de Universiteit van Minnesota. Nadien ging aan de slag in de reclame-industrie. Hij werkte mee aan de bekende Got Milk?-campagne.
Nadien maakte hij de overstap naar de filmindustrie. Burns begon met het schrijven, regisseren en produceren van korte films. In 2006 was hij ook als uitvoerend producent betrokken bij de documentaire An Inconvenient Truth, die met een Oscar bekroond werd. Een jaar later regisseerde hij ook een aflevering van de tv-serie Californication.
Nadien werd hij vooral bekend als scenarioschrijver. Burns schreef mee aan het script voor de thriller The Bourne Ultimatum (2007). In de daaropvolgende jaren schreef hij onder meer The Informant! (2009) en Contagion (2011) voor regisseur Steven Soderbergh. In 2018 schreef en produceerde hij met The Mercy een biografische film over zeiler Donald Crowhurst.
Filmografie
Externe link
Amerikaans scenarioschrijver
Amerikaans filmproducent
Amerikaans regisseur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Scott%20Z.%20Burns | wikipedia |
Een aarmstokje of aremstokje is een deegfiguur in de vorm van een ruitertje op een vogeltje die door kinderen op een stokje wordt rondgedragen.
Het aarmstokje komt als traditie met name voor in Haamstede en Burgh op Schouwen, ter gelegenheid van de lokale koeienmarkt op de laatste dinsdag van oktober en ook bij het strarijden.
De aarmstokjes zijn versierd met bont papier en gekroond met een kleine papieren vlag. Ze doen denken aan de palmpasen. De kinderen zingen tijdens het lopen onder meer het volgende deuntje:
Aremstokje,
Turf in je rokje,
Turf in je staart,
Aremstokje is geen oortje waard.'
Feest
Ritueel | https://nl.wikipedia.org/wiki/Aarmstokje | wikipedia |
Eucerotoma xanthopus is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1832 gepubliceerd door Josef Anton Maximilian Perty.
xanthopus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Eucerotoma%20xanthopus | wikipedia |
Polyocha fuscicostella is een vlinder uit de familie snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1918 door Hampson.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
fuscicostella
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Polyocha%20fuscicostella | wikipedia |
Chiloglanis carnosus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de baardmeervallen (Mochokidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1976 door Roberts & Stewart.
Baardmeervallen
IUCN-status gevoelig | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chiloglanis%20carnosus | wikipedia |
Iconofrontina is een geslacht van vliegen (Brachycera) uit de familie van de sluipvliegen (Tachinidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1931 door Townsend.
Sluipvliegen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Iconofrontina | wikipedia |
Nicoline Hummel (Haarlem, 25 mei 1980) is een in Nederland geboren Belgische actrice en zangeres.
Ze behaalde een diploma meester in de dramatische kunst in de afstudeerrichting musical.
Hummel vertolkte een hoofdrol in Echte Verhalen: De Buurtpolitie waar ze hoofdinspecteur Tineke Schilebeeckx speelde, en had eerder van 2004 tot 2006 in de rol van Virginie Daerden ook al meegespeeld in de VTM-televisiesoap Familie. Van 2006 tot 2007 had ze de rol van Kathleen Allemeersch in Wittekerke. Ze had een gastrol in de langspeelfilm Labyrinthus uit 2014 en kleine rollen in onder meer Spoed en De Kotmadam.
Hummel is tevens een musicalactrice met onder meer een rol in de Vlaamse versie van de musical Oliver! en in 2005 vervoegde ze het ensemble van de Studio 100-musical Sneeuwwitje. Verder is ze ook zangeres in de band Bulletproof.
Filmografie
|-
| 2004-2005 || Familie || Virginie Dardenne || Televisieserie
|-
| 2004 || Spoed || Moeder met huilbaby || Televisieserie
|-
| 2006-2007 || Wittekerke || Kathleen Allemeersch || Televisieserie
|-
| 2007 || Spoed || Echtgenote van Patrick || Televisieserie
|-
| 2014 || Labyrinthus || Verpleegster || Film
|-
| 2014-2018 || Echte Verhalen: De Buurtpolitie || Tineke Schilebeeckx || Televisieserie
|-
| 2016 || De Buurtpolitie: De Grote Geldroof || Tineke Schilebeeckx || Film
|-
| 2016 || De Kotmadam || Lisa || Televisieserie
|-
| 2018 || De Buurtpolitie: De Tunnel || Tineke Schilebeeckx || Film
|-
| 2018 || Baba Yega: The Movie || Politie agente #2 || Film
|-
| 2022 || Echte Verhalen: De Buurtpolitie VIPS || Tineke Schilebeeckx || Televisieserie
|-
| 2022 || De Buurtpolitie: De Perfecte Overval || Tineke Schilebeeckx || Film
|}
Vlaams acteur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nicoline%20Hummel | wikipedia |
Sphaeroma papillae is een pissebed uit de familie Sphaeromatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Bayliff.
Sphaeromatidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sphaeroma%20papillae | wikipedia |
Orgilus patzaki is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Taeger in 1989.
patzaki | https://nl.wikipedia.org/wiki/Orgilus%20patzaki | wikipedia |
De Westfaalse hellweg verwijst naar het westelijke deel van de middeleeuwse verbinding tussen Rijn en Elbe aan de noordkant van het Duitse middelgebergte. De benaming 'Westfaalse hellweg' wordt met name gebruikt voor het gedeelte tussen Duisburg en Paderborn, wat onderdeel is van de historische heerbaan tussen Aken en Goslar.
De term hellweg wordt onder andere geïnterpreteerd als een "lichte, brede weg" waar onder andere zout (hall en hell verwijzen naar zout) op werd vervoerd.
Deze bekendste hellweg in Noordrijn-Westfalen is meer dan 5000 jaar oud en dateert uit de pre-Germaanse en pre-Romeinse tijd. Hij begint aan de Rijn in Homberg en loopt via Duisburg, Essen, Dortmund, Unna, Werl, Soest, Erwitte, Geseke, Salzkotten en Paderborn naar de Abdij van Corvey aan de Wezer.
De Bundesstraße 1 loopt kaarsrecht van west naar oost over een groot deel van het tracé van deze (in het begin van de 19e eeuw verharde) oude Hellweg.
Geschiedenis van Noordrijn-Westfalen
Weg in Noordrijn-Westfalen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Westfaalse%20hellweg | wikipedia |
Sebastes goodei is een straalvinnige vissensoort uit de familie van schorpioenvissen (Sebastidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1890 door Eigenmann & Eigenmann.
Sebastidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sebastes%20goodei | wikipedia |
Burg Fernstein is een hoogteburcht, gelegen in Oostenrijk boven op de Fernpas in de gemeente Nassereith.
Geschiedenis
Burg Fernstein wordt voor het eerst vernoemd in 1288. In de 15de eeuw gaf Sigismund van Oostenrijk opdracht tot uitbouw van het kasteel. Doorheen de geschiedenis heeft de burcht altijd gediend als een tolpost op weg van Duitsland naar Italië. Delen van het huidige kasteel zijn een ruïne geworden. Het hoofdgebouw dient vandaag als hotel.
Fer
Bouwwerk in Tirol | https://nl.wikipedia.org/wiki/Burg%20Fernstein | wikipedia |
Caledonica mniszechii is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1856 door J.Thomson.
Zandloopkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Caledonica%20mniszechii | wikipedia |
Melipona dubia is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1950 door Moure & Kerr.
Bijen en hommels | https://nl.wikipedia.org/wiki/Melipona%20dubia | wikipedia |
The King's Thief is een Amerikaanse avonturenfilm uit 1955 onder regie van Robert Z. Leonard. Destijds werd de film in Nederland uitgebracht onder de titel De dief des konings.</small>
Verhaal
De Engelse koning Karel II laat enkele trouwe volgelingen oppakken wegens hoogverraad. De dochter van een van de slachtoffers komt over uit Frankrijk om de onschuld van haar vader te bewijzen. Ze wil de invloedrijke hertog van Brampton ontmaskeren als de echte vijand van de koning. Ze doet daarvoor een beroep op Michael Dermott, een soldaat die aan de zijde van Karel II heeft gevochten tegen Cromwell.
Rolverdeling
|-
|||Lady Mary
|-
|||Michael Dermott
|-
|||Hertog van Brampton
|-
|||Karel II
|-
|||Jack
|-
|||Kapitein Herrick
|-
|||Sheldon
|-
|||Simon
|-
|||Henry Wynch
|-
|||Gilbert Talbot
|-
|||Gevangenisbewaarder
|-
|||Charity Fell
|-
|||Apotheker
|-
|||Skene
|-
|||Fell
|}
Externe link
Film uit 1955
Amerikaanse film
Avonturenfilm
Film van Robert Z. Leonard | https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20King%27s%20Thief | wikipedia |
Dicranomyia (Dicranomyia) pluvialis is een tweevleugelige uit de familie steltmuggen (Limoniidae). De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Dicranomyia
Steltmug uit het Neotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dicranomyia%20%28Dicranomyia%29%20pluvialis | wikipedia |
Laura Hopel Combinatie is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Eygelshoven (gemeente Kerkrade) in Limburg. Het eerste elftal speelt in de Tweede klasse zondag (2021/22). De club speelt op Sportpark Anselderlaan aan de rand van Eygelshoven.
De club is ontstaan uit een fusie in 1999 tussen de voetbalverenigingen VV Laura, opgericht op 1 augustus 1919, en VV Hopel, opgericht op 6 mei 1945. De eerste was vernoemd naar de mijn Laura, de tweede naar de kolonie Hopel. Bij de fusie werd de oprichtingsdatum van de oudste club aangehouden.
Competitieresultaten 2000–2018
|
|
|-
|
|
|}
Resultaten VV Laura 1941–1999
|
|
|
|}
Resultaten VV Hopel 1949–1999
|
|
|
|}
Externe link
Officiële website
Amateurvoetbalclub in Limburg (Nederland)
Sport in Kerkrade | https://nl.wikipedia.org/wiki/Laura%20Hopel%20Combinatie | wikipedia |
Tycherus yupanqui is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Diller in 2009.
yupanqui | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tycherus%20yupanqui | wikipedia |
Sla je armen om me heen is een single van Jan Smit en Roos van Erkel uit 2012. Het nummer is de titelsong van de Nederlandse speelfilm Het bombardement welke in december 2012 in première ging. Zowel Smit als Van Erkel spelen een hoofdrol in de film.
Het nummer gezongen door Smit alleen, staat oorspronkelijk op zijn album Vrienden. Speciaal voor de film is het nummer een duet geworden en zingt Smit het samen met Van Erkel. Op 19 oktober 2012 werd het nummer als muziekdownload uitgebracht en op 27 oktober 2012 kwam de single op nummer 1 binnen in de Nederlandse Single Top 100. Het werd Smits zeventiende nummer 1-hit in deze lijst en de twaalfde single die op nummer 1 binnenkomt.
Hitnoteringen
Nederlandse Top 40
Nederlandse Single Top 100
Single uit 2012
Nummer van Jan Smit | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sla%20je%20armen%20om%20me%20heen | wikipedia |
Cosmesus luteipes is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1900 door Schwarz.
luteipes | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cosmesus%20luteipes | wikipedia |