text
stringlengths 11
355k
| url
stringlengths 32
380
| source
stringclasses 1
value |
|---|---|---|
Sphallomorpha polysetosa is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1992 door Baehr.
polysetosa | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sphallomorpha%20polysetosa | wikipedia |
Microtypus triangulifer is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Brues in 1933.
Schildwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Microtypus%20triangulifer | wikipedia |
Bittacus henryi is een schorpioenvlieg uit de familie van de hangvliegen (Bittacidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Kimmins in 1928.
De soort komt voor in Sri Lanka.
Hangvliegen
Endemisch dier uit Sri Lanka | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bittacus%20henryi | wikipedia |
Dendropodola transitionalis is een buikharige uit de familie Dactylopodolidae. Het dier komt uit het geslacht Dendropodola. Dendropodola transitionalis werd in 1993 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Hummon, Todaro & Tongiorgi.
Dactylopodolidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dendropodola%20transitionalis | wikipedia |
Ninodes splendens is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1878 door Butler.
splendens | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ninodes%20splendens | wikipedia |
Phaenocarpa tenebrosa is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Fischer in 1974.
tenebrosa | https://nl.wikipedia.org/wiki/Phaenocarpa%20tenebrosa | wikipedia |
Austropyrgus parvus is een slakkensoort uit de familie van de Hydrobiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2003 door Clark, Miller en Ponder.
Hydrobiidae
IUCN-status niet bedreigd | https://nl.wikipedia.org/wiki/Austropyrgus%20parvus | wikipedia |
Babelomurex microspinosus is een slakkensoort uit de familie van de Muricidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1988 door Kosuge.
Muricidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Babelomurex%20microspinosus | wikipedia |
De Kapel Onze-Lieve-Vrouw-ter-Hulpe is een kapel in de tot de West-Vlaamse gemeente Diksmuide behorende plaats Esen, gelegen op de hoek van de Esenstraat en de Kapelhoekstraat.
Geschiedenis
De oorspronkelijke kapel werd gebouwd in 1664, naar aanleiding van de vondst van een Mariabeeldje, in 1570 of begin 17e eeuw, in een boom. Men trachtte het beeldje in de Sint-Pieterskerk onder te brengen, maar steeds keerde het op wonderbaarlijke wijze terug in de boom. Tijdens de Franse tijd werd de kapel verkocht aan een particulier, maar in 1863 kreeg de parochie hem weer in bezit.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd op 15 oktober 1914 de kapel betrokken als commandopost door commandeur Pierre Alexis Ronarc'h. De dag hierop trok hij zich terug, maar op 19 oktober betrok de Belgische generaal-majoor Scheere de kapel. Op 20 oktober trok ook Scheere zich terug, waarna de Duitsers zwaar geschut bij de kapel plaatsten. De kapel werd vernietigd, en in 1924-1925 in oorspronkelijke stijl herbouwd, naar ontwerp van Thierry Nolf.
Gebouw
De betreedbare kapel is uitgevoerd in baksteen en gedekt door een zadeldak, waarop zich een dakruiter bevindt. De kapel werd in de oorspronkelijke stijl uitgevoerd, maar de voorgevel werd iets gewijzigd. Het interieur van het zaalkerkje wordt overwelfd door een houten tongewelf. Een drieluik verbeeldt episoden uit de geschiedenis van de kapel.
Onze-Lieve-Vrouw-ter-Hulpe
Bouwwerk in Diksmuide | https://nl.wikipedia.org/wiki/Kapel%20Onze-Lieve-Vrouw-ter-Hulpe | wikipedia |
Solmissus incisa is een hydroïdpoliep uit de familie Cuninidae. De poliep komt uit het geslacht Solmissus. Solmissus incisa werd in 1886 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Fewkes.
Narcomedusae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Solmissus%20incisa | wikipedia |
Tachys niger is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1953 door Jeannel.
niger | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tachys%20niger | wikipedia |
Megayoldia lischkei is een tweekleppigensoort uit de familie van de Yoldiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1885 door E. A. Smith.
Yoldiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Megayoldia%20lischkei | wikipedia |
Tesfaldet Simon Tekie (4 juni 1997) is een Zweeds voetballer van Eritrese afkomst die bij voorkeur als defensieve middenvelder speelt. In 2019 debuteerde hij in het Zweeds voetbalelftal.
Clubcarrière
IFK Norrköping
Tekie werd geboren in Eritrea en verhuisde op negenjarige leeftijd naar Göteborg. Hij speelde in de jeugd bij Marieholm BoIK en Gunnilse IS. In 2013 trok hij naar IFK Norrköping, dat hem verhuurde aan IF Sylvia. Op 5 april 2015 debuteerde hij in het shirt van IFK Norrköping in de Allsvenskan tegen Örebro SK. In zijn debuutjaar speelde de verdedigende middenvelder zes competitiewedstrijden. Het seizoen erop speelde hij 26 competitieduels.
Östersunds FK
Op 19 januari 2017 tekende Tekie een contract tot medio 2020 bij KAA Gent. Hij kon bij Gent geen speelminuten verzamelen in 2017. In december 2017 verlengde hij zijn contract bij KAA Gent tot 2021, dat hem van januari 2018 tot juni 2019 verhuurde aan het Zweedse Östersunds FK. In september 2019 werd zijn contract bij KAA Gent ontbonden.
Fortuna Sittard
Op 9 september 2019 tekende Tekie een contract voor twee seizoenen bij Fortuna Sittard. Hij maakte op 21 september zijn debuut voor Fortuna in de 4-2 nederlaag tegen Vitesse. Op 30 maart 2021 werd het aflopende contract van tekie met één jaar verlengd. Op 25 april 2021 maakte hij tegen ADO Den Haag (3-0 overwinning) zijn eerste doelpunt voor Fortuna. In drie seizoenen bij Fortuna kwam Tekie tot 86 wedstrijden, waarin hij twee doelpunten maakte. Na het seizoen 2021/22 verliet hij Fortuna Sittard transfervrij.
Go Ahead Eagles
Aan het einde van de zomerse transferperiode was Tekie nog altijd clubloos, maar op 8 september 2022 tekende hij een contract voor één seizoen bij Go Ahead Eagles. Hij kreeg rugnummer 15 en debuteerde tien dagen later tegen FC Emmen (2-0 winst). Omdat hij moeilijk kon aarden kwamen de club en Tekie in januari 2023 overeen om het contract te ontbinden. Tekie keerde terug naar Zweden, waar hij onder contract kwam te staan van Hammarby IF.
Clubstatistieken
Interlandcarrière
Tekie kwam uit voor diverse Zweedse nationale jeugdelftallen. Op 11 januari 2019 debuteerde hij in het Zweeds voetbalelftal in een vriendschappelijke wedstrijd tegen IJsland (2-2). Na 64 minuten werd hij vervangen door Alexander Fransson.
Erelijst
IFK Norrköping
Allsvenskan: 2015
Zie ook
Lijst van spelers van KAA Gent
Zweeds voetballer | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tesfaldet%20Tekie | wikipedia |
Calleupalamus olsoufieffi is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Heinrich in 1938.
Gewone sluipwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Calleupalamus%20olsoufieffi | wikipedia |
Pipariya is een census town in het district Jabalpur van de Indiase staat Madhya Pradesh.
Demografie
Volgens de Indiase volkstelling van 2001 wonen er 4483 mensen in Pipariya, waarvan 52% mannelijk en 48% vrouwelijk is. De plaats heeft een alfabetiseringsgraad van 68%.
Plaats in Jabalpur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pipariya | wikipedia |
Patelloida latistrigata is een slakkensoort uit de familie van de Lottiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1865 door Angas.
Lottiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Patelloida%20latistrigata | wikipedia |
Pseudomicrocara beccus is een keversoort uit de familie moerasweekschilden (Scirtidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 2007 gepubliceerd door Watts.
Moerasweekschilden | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudomicrocara%20beccus | wikipedia |
Het Estádio Giulite Coutinho, ook bekend als Estádio Édson Passos is een voetbalstadion in de stad Mesquita in de Braziliaanse staat Rio de Janeiro.
Geschiedenis
Het stadion werd geopend op 23 januari 2000 toen America FC een selectie van de staat Rio de Janeiro versloeg met 3-1. Het toeschouwersrecord werd gevestigd op 5 maart 2006 toen er 9009 kijklustigen kwamen opdagen voor de wedstrijd America-Flamengo die op een 2-2 gelijkspel eindigde.
In 2016 nam Fluminense FC het stadion ook in gebruik om er wedstrijden te spelen van de Série A.
Giulite Coutinho
Bouwwerk in Rio de Janeiro (staat)
Sport in Rio de Janeiro (staat) | https://nl.wikipedia.org/wiki/Est%C3%A1dio%20Giulite%20Coutinho | wikipedia |
Niphargus abchasicus is een vlokreeftensoort uit de familie van de Niphargidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1932 door Marynov.
Niphargidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Niphargus%20abchasicus | wikipedia |
Eorchestia rupestris is een vlokreeftensoort uit de familie van de Talitridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1993 door Richardson.
Talitridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Eorchestia%20rupestris | wikipedia |
Condylocardia koolsae is een tweekleppigensoort uit de familie van de Condylocardiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2003 door Coan.
Condylocardiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Condylocardia%20koolsae | wikipedia |
De Knottermolen was een windmolen in Zoeterwoude. De molen van het type grondzeiler stond aan het einde van de Mallesloot bij de Vrouwenvaart in de Kleine Cronesteinse of Knotterpolder. Hij werd in 1629 gebouwd. In 1931 werd de molen afgebroken omdat de polder voortaan bemalen zou worden door een verbrandingsmotor met schroefpomp, alleen het fundament bleef behouden en bevindt zich aan rechterkant van het Knotterpad tegenover de nog aanwezige (inmiddels aanzienlijk uitgebreide) molenaarswoning aan de overzijde van de Mallesloot.
Molen in Zoeterwoude
Voormalige molen in Zuid-Holland
Voormalige poldermolen
Verdwenen molen
Grondzeiler
Wipmolen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Knottermolen | wikipedia |
|}
|}
De Nova Scotia Route 304 is een weg in de Canadese provincie Nova Scotia. De weg loopt van Milford, ten noorden van Yarmouth, naar Cape Forchu en is 10 kilometer lang.
304 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nova%20Scotia%20Route%20304 | wikipedia |
Tycherus teres is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Berthoumieu in 1906.
teres | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tycherus%20teres | wikipedia |
Ducati Club Nederland (DCN) is een Nederlandse motorclub met de focus op Ducati motoren.
Opgericht op 24 november 1978 met 90 leden is het gegroeid tot ruim 3600 leden in 2017. DCN is de grootste officiële Ducati Desmo Owners Club (D.O.C.) van de wereld.
Er worden verschillende evenementen georganiseerd door de club waarbij de Ducati Club Race de grootste is. Op 26 oktober 1979 vond de eerste Ducati Club Race met 10 deelnemers plaats op het circuit van Zolder. In 2017 waren er meer dan 400 deelnemers op het TT Circuit Assen in 16 verschillende klassen.
Externe link
Officiële website
Voetnoten
Motorfietsclub | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ducati%20Club%20Nederland | wikipedia |
Volana cyclota is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae), onderfamilie donsvlinders (Lymantriinae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1959 door Collenette.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Donsvlinders
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Volana%20cyclota | wikipedia |
NGC 6409 is een elliptisch sterrenstelsel in het sterrenbeeld Draak. Het hemelobject werd op 18 juni 1885 ontdekt door de Amerikaanse astronoom Lewis A. Swift.
Synoniemen
ZWG 253.20
PGC 60565
Zie ook
Lijst van NGC-objecten
Externe links
NASA/IPAC Extragalactic Database
SIMBAD Astronomical Database
SEDS
NGC-object in Draak
Sterrenstelsel in Draak | https://nl.wikipedia.org/wiki/NGC%206409 | wikipedia |
Caenophanes infuscatus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Belokobylskij & Maeto in 2006.
Schildwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Caenophanes%20infuscatus | wikipedia |
Calycopis crena is een vlinder uit de familie van de Lycaenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1988 door Johnson, Eisele & MacPherson.
crena | https://nl.wikipedia.org/wiki/Calycopis%20crena | wikipedia |
Allobates mcdiarmidi (synoniem: Colostethus mcdiarmidi) is een kikkersoort uit de familie van de Aromobatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1992 door Robert Paul Reynolds en Mercedes S. Foster.
De soort komt voor in de westelijke Boliviaanse Andes. Er zijn slechts vier populaties van de kikker bekend. Waarschijnlijk worden de eieren in de grond begraven, en worden de larven naar een waterstroom getransporteerd.
Aromobatidae
Endemisch dier uit Bolivia
IUCN-status kritiek | https://nl.wikipedia.org/wiki/Allobates%20mcdiarmidi | wikipedia |
Stomatella esperanzae is een slakkensoort uit de familie van de Trochidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1980 door Rehder.
Trochidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Stomatella%20esperanzae | wikipedia |
Cutty Cutshall, geboren als Robert Dewee Cutshall (Huntingdon (Pennsylvania), 19 december 1911 – Toronto, 16 augustus 1968), was een Amerikaanse jazztrombonist.
Biografie
Cutshall begon zijn carrière als muzikant in Pittsburgh, waar hij deelnam aan een tournee met de dansband van Charley Dornberger in 1934. In 1938 werd hij lid van het Jan Savitt Orchestra; daarna speelde hij met Benny Goodman begin jaren 1940 en na zijn militaire dienst opnieuw in 1946. Aan het einde van het decennium werkte hij met Billy Butterfield in de New Yorkse jazzclub Nick's en als freelance muzikant in New York. Zijn samenwerking met Eddie Condon begon in 1949 en zou tien jaar duren. Hij speelde tijdens deze periode ook met Max Kaminsky en Peanuts Hucko en trad op tijdens de Colorado Jazz Party van 1963 tot 1966. Hij was ook lid van de Nine Greats of Jazz-formatie, die later de World's Greatest Jazz Band werd. Cutshall toerde voor het laatst met Condon in 1968. Cutty Cutshall werkte ook mee aan opnamen van Bob Crosby, Jimmy McPartland, Jimmy Dorsey, Yank Lawson/Bob Haggart en Wild Bill Davison. Hij werd sterk beïnvloed door Jack Teagarden.
Overlijden
Cutty Cutshall overleed in augustus 1968 op 56-jarige leeftijd in een hotelkamer in Toronto.
Amerikaans jazztrombonist | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cutty%20Cutshall | wikipedia |
Perilitus flavifacies is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Belokobylskij in 2000.
flavifacies | https://nl.wikipedia.org/wiki/Perilitus%20flavifacies | wikipedia |
Collinsia holmi is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de hangmatspinnen (Linyphiidae).
Het dier behoort tot het geslacht Collinsia. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1990 door Kirill Yuryevich Eskov.
Hangmatspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Collinsia%20holmi | wikipedia |
Cymbium souliei is een slakkensoort uit de familie van de Volutidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1974 door Marche-Marchad.
Volutidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cymbium%20souliei | wikipedia |
Serrata delessertiana is een slakkensoort uit de familie van de Marginellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1841 door Récluz.
Marginellidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Serrata%20delessertiana | wikipedia |
Cleorina costata is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1983 gepubliceerd door Medvedev & Eroshkina.
costata | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cleorina%20costata | wikipedia |
Chorebus caelebs is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Nixon in 1944.
caelebs | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chorebus%20caelebs | wikipedia |
Neurophyseta mineolalis is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst gepubliceerd in 1940 door William Schaus.
De soort komt voor in Puerto Rico.
mineolalis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Neurophyseta%20mineolalis | wikipedia |
Callodix solida is een slakkensoort uit de familie van de Tornidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Laseron.
Skeneidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Callodix%20solida | wikipedia |
Chelonichondria okamurai is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Chondracanthidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1994 door Ho.
Chondracanthidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chelonichondria%20okamurai | wikipedia |
Thisted Amt was tot 1970 een van de amter in Denemarken. De hoofdstad was Thisted.
Thisted was verdeeld in zeven herreder:
Hassing
Hillerslev
Hundborg
Morsø Nørre
Morsø Sønder
Refs
Vester Han Herred
Herindeling in 1970
In de aanloop naar de herindeling in 1970 was de wens in Thisted dat het Amt deel zou gaan uitmaken van de nieuwe Amt Noord-Jutland dan wel deel zou worden van een nieuw "West-Jutland Amt" samen met Ringkøbing Amt. Voor de samenvoeging met Viborg Amt was maar weinig steun, terwijl uiteindelijk het grootste deel van het oude Thisted bij Viborg werd gevoegd.
Vier nieuwe grote gemeenten gingen naar het nieuwe Viborg Amt:
Hanstholm
Morsø
Sydthy
Thisted
Het noordoostelijke deel, zeven parochies in Vester Han Herred, werden bij de nieuwe gemeente Fjerritslev in Noord-Jutland gevoegd.
Vijf parochies uit Thyholm in het zuiden werden deel van de nieuwe gemeente Thyholm in Ringkjøbing Amt.
Historische provincie van Denemarken
Geschiedenis van Jutland
Noord-Jutland | https://nl.wikipedia.org/wiki/Thisted%20Amt | wikipedia |
Cheilea corrugata is een slakkensoort uit de familie van de Hipponicidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1834 door Broderip.
Hipponicidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cheilea%20corrugata | wikipedia |
Phaenocora variodentata is een platworm (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig. De soort leeft in of nabij zoet water.
Het geslacht Phaenocora, waarin de platworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Typhloplanidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1915 door Meixner.
Rhabditophora | https://nl.wikipedia.org/wiki/Phaenocora%20variodentata | wikipedia |
Cragia adiastola is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae), onderfamilie beervlinders (Arctiinae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1958 door Sergius Kiriakoff.
Deze nachtvlinder komt voor in tropisch Afrika.
Cragia
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cragia%20adiastola | wikipedia |
Schizobopyrina urocaridis is een pissebed uit de familie Bopyridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1904 door Richardson.
Bopyridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Schizobopyrina%20urocaridis | wikipedia |
De elfde etappe van de Ronde van Frankrijk 2015 werd verreden op woensdag 15 juli 2015 van Pau naar Cauterets. Het was een bergrit van 188 km.
Parcours
Onderweg passeerde het peloton één col van vierde categorie, drie cols van derde categorie, een col van eerste categorie (de Col d'Aspin) en een col buiten categorie (de Col du Tourmalet). De aankomst was bergop in Cauterets (3e categorie).
Verloop
Na enkele kilometers was er een ontsnapping met Michał Kwiatkowski, Lieuwe Westra, Edvald Boasson Hagen en Bob Jungels. Op de flanken van de Côte de Loucrup kwam alles weer samen. Na de Loucrup was André Greipel in een tweede peloton geraakt. Terugkomen kostte hem veel krachten, waardoor hij slechts negende werd in de tussensprint in Pouzac. Peter Sagan nam de groene trui weer over. Hierna regende het aanvallen. Onder meer Romain Bardet en Thibaut Pinot probeerden weg te komen, maar zij kregen geen ruimte van het peloton. Hierna probeerde een groep van zes renners het: Daniel Teklehaimanot, Mikaël Cherel, Laurens ten Dam, Jacques Janse van Rensburg, Alexis Vuillermoz en Steve Morabito. Ook zij werden weer ingerekend door het peloton.
Na de Côte de Mauvezin ontstond een nieuwe kopgroep met Thomas Voeckler, Rafał Majka, Serge Pauwels, Emanuel Buchmann en Steve Morabito. Julien Simon en Arnaud Démare gingen in de tegenaanval, en sloten uiteindelijk aan, zodat er een kopgroep van zeven renners ontstond. Toen het zevental een voorsprong van vier minuten had op het peloton, probeerden ook Daniel Martin en Andrij Hryvko de kloof te dichten. Dit lukte uiteindelijk alleen Martin.
Op de Col d'Aspin moest Démare meteen lossen uit de kopgroep. Daniel Martin kon daar juist aansluiten bij de kopgroep, die op dat moment opnieuw zeven renners telde. In het peloton moesten intussen verschillende renners lossen, waaronder Romain Bardet. Tijdens de afdaling van de Col d'Aspin kon Démare weer terugkeren in de kopgroep.
Op de Col du Tourmalet volgde hetzelfde verhaal als op de Col d'Aspin: Démare moest meteen lossen uit de kopgroep. In het peloton verzeilden Thibaut Pinot en Michał Kwiatkowski in een tweede groep. Ook Jean-Christophe Péraud, Alexis Vuillermoz, Warren Barguil, Joaquim Rodríguez, Andrew Talansky en Wilco Kelderman moesten snel lossen. Vooraan besloot Rafał Majka er alleen vandoor te gaan. Achter Majka verbrokkelde de kopgroep: Pauwels probeerde solo bij Majka te komen, maar dit lukte uiteindelijk niet. Buchmann en Martin volgden daarachter samen.
Majka won de etappe en droeg zijn zege op aan zijn ploeggenoot Ivan Basso, die de Ronde van Frankrijk eerder moest verlaten omdat bij hem teelbalkanker was geconstateerd.
De mannen uit de top van het klassement bleven bij elkaar in een groep die werd aangevoerd door de ploeg van geletruidrager Chris Froome. Op de slotklim lukte het Bauke Mollema nog wel om tijd te pakken op Vincenzo Nibali, waardoor de Nederlander de tiende plek in het klassement overnam van de Italiaan.
Tussensprints
Bergsprints
Uitslagen
Klassementen
Nevenklassementen
Externe link
De route van de 11e etappe op www.letour.fr
11
Sportevenement in Occitanie
Sport in Hautes-Pyrénées | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ronde%20van%20Frankrijk%202015/Elfde%20etappe | wikipedia |
Rhabdogaster theroni is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2006 door Londt.
Roofvliegen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Rhabdogaster%20theroni | wikipedia |
Styphlodromus bicolor is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1959 door Basilewsky.
Loopkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Styphlodromus%20bicolor | wikipedia |
Agauopsis antarctica is een mijtensoort uit de familie van de Halacaridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1907 door Lohmann.
Halacaridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Agauopsis%20antarctica | wikipedia |
Microcharon ullae is een pissebed uit de familie Lepidocharontidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1981 door Pesce.
Lepidocharontidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Microcharon%20ullae | wikipedia |
Xanthopenthes fuscus is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1928 door Fleutiaux.
fuscus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Xanthopenthes%20fuscus | wikipedia |
Semiotus ligneus is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1767 door Linnaeus.
ligneus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Semiotus%20ligneus | wikipedia |
Auchenipterus nigripinnis is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de houtmeervallen (Auchenipteridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1895 door Boulenger.
Houtmeervallen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Auchenipterus%20nigripinnis | wikipedia |
Bulgarije nam deel aan het Eurovisiesongfestival 2018 in Lissabon, Portugal. Het was de 12de deelname van het land aan het Eurovisiesongfestival. De BNT was verantwoordelijk voor de Bulgaarse bijdrage van 2018.
Selectieprocedure
Net de voorgaande jaren opteerde de Bulgaarse openbare omroep voor een interne selectie om diens act voor het Eurovisiesongfestival 2018 samen te stellen. De keuze viel uiteindelijk op Equinox, met het nummer Bones. De Bulgaarse act werd op 12 maart 2018 gepresenteerd aan het grote publiek.
In Lissabon
Bulgarije trad aan in de eerste halve finale, op dinsdag 8 mei 2018. Equinox was als tiende van negentien acts aan de beurt, net na Elina Netsjajeva uit Estland en gevolgd door Eye Cue uit Macedonië. Bulgarije eindigde als zevende en wist daarmee door te stoten naar de finale. Daarin trad Bulgarije als achttiende van 26 landen aan, net na Saara Aalto uit Finland en gevolgd door DoReDoS uit Moldavië. Bulgarije eindigde uiteindelijk als veertiende.
2018
Land op het Eurovisiesongfestival 2018 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bulgarije%20op%20het%20Eurovisiesongfestival%202018 | wikipedia |
Everbeek-Boven is een plaats in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Brakel. Everbeek-Boven ligt in de Vlaamse Ardennen, nabij de grens met Wallonië. Vroeger behoorde het tot Henegouwen, maar bij de officiële vastlegging van de taalgrens in 1963 werd de gemeente deel van de provincie Oost-Vlaanderen.
De Everbeekse bossen zijn een erkend natuurreservaat dat beheerd wordt door Natuurpunt. Het zijn vier afzonderlijke bossen: het Trimpontbos, het Steenbergbos, het Parikebos en het Hayesbos. Via het Hayesbos sluiten de Everbeekse bossen aan op het Waalse Livierenbos in Vloesberg. In 1999 werden de Everbeekse bossen opgenomen in een LIFE+-project van de Europese Unie. Het Hayesbos en de Verrebeekvallei zijn als landschap beschermd.{
"type": "FeatureCollection",
"features": [
{
"type": "Feature",
"properties": {},
"geometry": {
"type": "Polygon",
"coordinates": [
[
[
3.754852301208303,
50.7635210190316
],
[
3.754852301208303,
50.783929547387494
],
[
3.805664068786428,
50.783929547387494
],
[
3.805664068786428,
50.7635210190316
],
[
3.754852301208303,
50.7635210190316
]
]
]
}
},
{
"type": "Feature",
"properties": {},
"geometry": {
"type": "Point",
"coordinates": [
3.775863647460938,
50.773704687927044
]
}
}
]
}
Bezienswaardigheden
De Sint-Jozefskerk werd gebouwd in het derde kwart van de 19e eeuw.
Natuur en landschap
Everbeek-Boven ligt in de Vlaamse Ardennen op een hoogte van 99 meter. De hoogte in de omgeving loopt op tot 116 meter. In de nabijheid liggen de Everbeekse bossen zoals het Hayesbos en het Trimpontbos. Hier ontspringen ook de Verrebeek respectievelijk de Kleppebeek met hun bijzondere flora en fauna.
Nabijgelegen kernen
Everbeek-Beneden, Vloesberg, d'Hoppe, Nederbrakel, Parike
Brakel (België)
Plaats in Oost-Vlaanderen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Everbeek-Boven | wikipedia |
Varohadra is een geslacht van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Camaenidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Varohadra | wikipedia |
Lissoclinum mereti is een zakpijpensoort uit de familie van de Didemnidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1987 door Monniot & Monniot.
Didemnidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lissoclinum%20mereti | wikipedia |
Bujurquina cordemadi is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de cichliden (Cichlidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Kullander.
Cichliden
IUCN-status niet bedreigd | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bujurquina%20cordemadi | wikipedia |
Urecheni is een Roemeense gemeente in het district Neamț.
Urecheni telt 4185 inwoners.
Gemeente in Neamț | https://nl.wikipedia.org/wiki/Urecheni | wikipedia |
Rhopalocranellus festae is een hooiwagen uit de familie Manaosbiidae.
Manaosbiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Rhopalocranellus%20festae | wikipedia |
Dolerocypria minutissima is een mosselkreeftjessoort uit de familie van de Candonidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1991 door Hartmann.
Candonidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dolerocypria%20minutissima | wikipedia |
Retevirgula sejuncta is een mosdiertjessoort uit de familie van de Ellisinidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1891 door MacGillivray.
Ellisinidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Retevirgula%20sejuncta | wikipedia |
Macrelmis plaumanni is een keversoort uit de familie beekkevers (Elmidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1946 gepubliceerd door Howard Everest Hinton.
Beekkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Macrelmis%20plaumanni | wikipedia |
"Ploem ploem jenka" is de Nederlands gezongen versie van Trea Dobbs van het nummer "Letkis", een internationale Finse hit uit 1965. Met dat nummer deed ze mee aan het Nationaal Songfestival van 1965. Het lied eindigde als derde, achter inzendingen van Conny Vandenbos (winnares met "'t Is genoeg") en Ronnie Tober ("Geweldig").
Tracklist
7" Single
Decca AT 10 124
Ploem ploem jenka
Stad
Hitnoteringen
Single uit 1965
Nummer van Trea Dobbs | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ploem%20ploem%20jenka | wikipedia |
Alburnus nasreddini is een straalvinnige vissensoort uit de familie van karpers (Cyprinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1943 door Battalgil.
Eigenlijke karpers
IUCN-status kritiek | https://nl.wikipedia.org/wiki/Alburnus%20nasreddini | wikipedia |
Arturo R. Luz (Manilla, 20 november 1926 – 26 mei 2021) was een Filipijns beeldend kunstenaar. Hij werd in 1997 uitgeroepen tot nationaal kunstenaar van de Filipijnen.
Biografie
Arturo Luz werd geboren op 20 november 1926 in de Filipijnse hoofdstad Manilla. Hij was het jongste kind van Valeriano Luz en Rosario Dimayuga, beiden afkomstig uit Lipa in de provincie Batangas. Luz kreeg na de Tweede Wereldoorlog les in de schilderkunst van Pablo Amorsolo, de broer van Fernando Amorsolo. Hij studeerde korte tijd beeldende kunst aan de University of Santo Tomas, waarna hij een beurs kreeg voor een driejarige opleiding aan het California College of Arts and Craft. Aansluitend studeerde hij nog aan de Brooklyn Museum Art School in New York in 1950 en de Academie de la Grande Chaumiere in Parijs in 1951.
Het werk van Luz in zijn algemeenheid kenmerkt zich door simpliciteit en terughoudendheid. In het begin van zijn carrière maakte hij figuratieve kunst. Bekende werk uit deze periode zijn Lavandera (1946), Bagong Taon (1952), Awit (1953), City (1959), Anito Sculpture (1960). Vanaf 1969 legde hij zich toe op abstracte kunst. Enkele belangrijke werken van Luz uit deze periode zijn Painted Steel (1979), Bagong Taon (1997) en Man with Guitar (1997). In 1960 begon hij zijn eigen kunstgallerie Luz Gallery, die uitgroeide tot het meest prestigieuze kunstgalerieën van de Filipijnen. Ook was hij in de periode 1970 tot 1985 directeur van instituten als Design Center of the Philippines (DCP), het Metropolitan Museum of Manila (MET) en het Museum of Philippine Art (MOPA)
Luz was getrouwd met kunstenaar Tessie Ojeda-Luz. Hij overleed op 94-jarige leeftijd.
Bronnen
Profiel Arturo Luz, website National Commission for Culture and the Arts
Sid Gomez Hildawa, The Luminosity Of Luz, The Philippine Star (19 november 2006)
Filipijns kunstschilder | https://nl.wikipedia.org/wiki/Arturo%20Luz | wikipedia |
Siphlonella guttata is een haft uit de familie Oniscigastridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1843 door Pictet.
De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Oniscigastridae
Dier uit het Neotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Siphlonella%20guttata | wikipedia |
Station Radziechowy Wieprz is een spoorwegstation in de Poolse plaats Wieprz.
Radziechowy Wieprz | https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Radziechowy%20Wieprz | wikipedia |
Lorio austerus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Tosquinet in 1903.
Gewone sluipwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lorio%20austerus | wikipedia |
Tolmerus hisamatsui is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1981 door Tagawa.
hisamatsui | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tolmerus%20hisamatsui | wikipedia |
Crella (Crella) aurantiaca is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Crella en behoort tot de familie Crellidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Bertolino, Calcinai & Pansini.
aurantiaca | https://nl.wikipedia.org/wiki/Crella%20%28Crella%29%20aurantiaca | wikipedia |
Grapholita caecana is een vlinder uit de familie bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1847 door Schlager.
De soort komt voor in Europa.
caecana
Dier uit het Palearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Grapholita%20caecana | wikipedia |
De Wilde Maus is een stalen achtbaanmodellengroep van wildemuis-achtbanen van de Duitse attractiebouwer MACK Rides.
Versies
Hij heeft een kermisversie die makkelijk demonteerbaar en verplaatsbaar is ("Mobile") en een parkversie met dikkere en stevigere steunpalen die aan de grond zijn vastgeschroefd ("Park"). Desalniettemin zijn er ook heel wat Mobile versies in pretparken terug te vinden.
Compact Mobile
De eerste versie van de Wilde Maus is de Compact Mobile. Dit is een baan van 370 meter lang en 14 meter hoog. Hij haalt snelheden tot 45 km/u en de tijd dat je in de baan zit voor een ritje duurt ongeveer 1 minuut en 50 seconden. Er zijn standaard 10 wagentjes bij de baan, die elk tot 4 personen kunnen vervoeren, in twee rijen van twee. De theoretische capaciteit per uur ligt op 1120 personen. De baan maakt geen inversies.
Opmerking: op de Compact Mobile bevindt de lifthelling zich meestal aan de rechterkant, maar er bestaat ook een gespiegelde versie waarbij de lift zich aan de linkerkant bevindt. Deze is bijvoorbeeld aan te treffen in Nagashima Spa Land waar er twee Wild Mouse-achtbanen naast elkaar staan met de lifthellingen in het midden. Dit was vroeger ook in Bobbejaanland het geval (Speedy Bob), maar daar is de 'normale' baan verkocht en staat nu alleen nog de gespiegelde.
Compact Mobile v2
Dit is een kleine revisie van de Compact Mobile, maar ze wordt aangeboden naast de eerste versie. Het is geen vervanger maar een alternatief. Voordelen zijn onder andere de individuele heupbeugels op de treintjes bij deze baan waardoor er lagere veiligheidseisen nodig zijn (de eerste versie van Compact Mobile rijdt met treinen waar er één grote heupbeugel is voor alle twee de passagiers op een rij). Een andere aanpassing is dat de treintjes niet mechanisch maar magnetisch worden afgeremd. Hiervoor wordt wel een klein offer gedaan: de laatste hobbel in de weg voor het station is hiervoor ook een plat baanstuk gemaakt.
Ook opmerkelijk is dat de gebouwde en bestelde exemplaren tot nu toe (maart 2016) allemaal de lifthelling aan de linkerkant hebben, wat bij het vorige model eerder uitzonderlijk was.
Compact Park
Dit is in principe ook compleet dezelfde baan met dezelfde eigenschappen als Compact Mobile (even lang, even hoog, even snel), maar dan bedoeld voor pretparken, waar de Compact Mobile eerder voor kermissen is bedoeld. Het verschil is echter dat bij de "Park"-versie veel minder supports (ondersteuningspalen) worden gebruikt, maar ze moeten wel in beton verankerd worden. De Mobile versie kan in principe gewoon los op de grond gezet worden zonder verankerd te zijn.
Large Park
Er bestaat ook een grotere variant voor pretparken (met weinig en brede supports voor een permanente opstelling). Deze is iets langer, iets hoger maar beduidend sneller, wat resulteert in een kortere ritduur: 400 meter lang, 15,8 meter hoog en een maximale snelheid van 56,3 kilometer per uur zorgen voor een ritduur van 1 minuut en 30 seconden.
Voorbeelden
Speedy Bob in het Belgische Bobbejaanland, een Compact Mobile Wilde Maus
Tiger Express in het Franse La Mer de Sable (vroeger Flying Dutchman Goldmine in het Nederlandse Walibi Holland), een Compact Park Wilde Maus
Ghost Chasers in het Duitse Movie Park Germany, een Compact Park Wilde Maus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Wilde%20Maus%20%28MACK%20Rides%29 | wikipedia |
Orthogonius tricarinatus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1937 door Burgeon.
tricarinatus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthogonius%20tricarinatus | wikipedia |
Neogonodactylus moraisi is een bidsprinkhaankreeftensoort uit de familie van de Gonodactylidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1973 door Fausto-Filho & Lemos de Castro.
Bidsprinkhaankreeften | https://nl.wikipedia.org/wiki/Neogonodactylus%20moraisi | wikipedia |
Attacus paraliae is een vlinder uit de onderfamilie Saturniinae van de familie nachtpauwogen (Saturniidae).
De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Richard S. Peigler in 1985.
Nachtpauwogen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Attacus%20paraliae | wikipedia |
Cheiloporidion pulvinatum is een hydroïdpoliep uit de familie Stylasteridae. De poliep komt uit het geslacht Cheiloporidion. Cheiloporidion pulvinatum werd in 1983 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Cairns.
Stylasteridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cheiloporidion%20pulvinatum | wikipedia |
Callyspongia aurantiaca is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Callyspongia en behoort tot de familie Callyspongiidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door Lendenfeld.
aurantiaca | https://nl.wikipedia.org/wiki/Callyspongia%20aurantiaca | wikipedia |
Synthopsis hadfieldi is een slakkensoort uit de familie van de Cerithiopsidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2002 door Jay & Drivas.
Cerithiopsidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Synthopsis%20hadfieldi | wikipedia |
Acroniopus is een geslacht van kevers uit de familie
kniptorren (Elateridae).
Het geslacht is voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1844 door Erichson.
Soorten
Het geslacht omvat de volgende soorten:
Acroniopus ater Candèze, 1863
Acroniopus fuliginosus Candèze, 1863
Acroniopus granulatipennis (Lea, 1908)
Acroniopus humilis (Erichson, 1842)
Acroniopus infimus (Erichson, 1842)
Acroniopus marginicollis Schwarz, 1906
Acroniopus rufipennis W.J. Macleay, 1872
Acroniopus sydneyanus (Boisduval, 1835)
Kniptorren | https://nl.wikipedia.org/wiki/Acroniopus | wikipedia |
Alessandro Valignano (Chieti, februari 1539 – Macau, 20 januari 1606) was een Italiaanse jezuïet. In 1573 werd hij door Everard Mercurian, de generaal-overste van de orde van de jezuïeten, benoemd tot visitator, inspecteur, van het missiegebied van de jezuïeten in het grootste deel van Azië. Vanaf 1578 zou zijn aandacht en energie gericht zijn op de missie van de jezuïeten in China, maar vooral op de missie in Japan. Valignano was de grondlegger van het beleid van de orde gericht op het accommoderen van in missiegebieden aanwezige rituelen, opvattingen en gebruiken in de uitoefening van het christendom daar. De opvattingen van Valignano zijn van doorslaggevende invloed geweest op de ontwikkeling van de missiestrategie in China door Matteo Ricci.
Jeugd, opleiding en carrière in Europa
Alessandro Valignano werd in een rijke familie geboren in Chieti in het zuidelijke deel van de Abruzzo. Zijn ouders waren goede vrienden van de bisschop Giovanni Pietro Carafa, die later paus Paulus IV zou worden. Nadat Valignano een graad in de rechten had behaald was het Paulus IV die hem benoemde tot abt en op twintigjarige leeftijd tot kanunnik van de kathedraal van Chieti. Na het overlijden van Paulus IV was Valignano zijn patroon kwijt en kwam in moeilijkheden. Als gevolg van een vechtpartij waarbij hij iemand ernstig verwondde, bracht hij ruim een jaar door in een gevangenis in Venetië.
In 1566 sloot hij zich aan bij de Sociëteit van Jezus en ging studeren aan het Collegio Romano. Hij studeerde wiskunde bij Christoph Clavius en daarnaast theologie, filosofie en natuurkunde. In 1571 kreeg hij de verantwoordelijkheid voor de opleiding van de novicen en in dat jaar was hij ook de examinator van Matteo Ricci. Hierna was Valignano gedurende een jaar rector van het college van de jezuïeten in Macerata. In 1573 werd hij door Everard Mercurian, de generaal-overste van de orde van de jezuïeten, benoemd tot visitator van het missiegebied van de jezuïeten in de Indies.
Een visitator was een inspecteur, die zelf niet direct betrokken was bij de missie, maar wel in of nabij het missiegebied resideerde. Hij oefende namens de generaal-overste van de orde toezicht uit op de kwaliteit van de missies, het gedrag van de missionarissen en de voortgang van resultaten van de missie. In die periode waren de missiegebieden van de jezuïeten in Azië nog niet verdeeld in afzonderlijke provincies. Valignano werd verantwoordelijk voor een missiegebied dat zich uitstrekte vanaf de oostkust van Afrika tot en met Japan.
Verblijf in Goa
Valignano verbleef van september 1574 tot september 1578 in Goa, de hoofdstad van het Portugese imperium in het oosten. Uit bewaard gebleven brieven van Valignano is duidelijk dat hij van de Indiase bevolking een bijzonder lage dunk had. Ondanks dat feit stelde hij het volgen van taallessen voor de daar aanwezige jezuïeten verplicht. Het voldoen aan die verplichting werd door een groot aantal jezuïeten ontweken. Veel jezuïeten in India deelden het oordeel van Valignano over de bevolking en waren bevreesd dat het beheersen van een lokale taal hen zou veroordelen om vooral onder de Indiase bevolking te werken en niet meer onder de daar aanwezige Portugezen. Beheersing van die taal zou ook de kans verminderen op een positie in bijvoorbeeld het veel meer prestigieus geachte missiegebied van Japan. In september 1578 vestigde Valignano zich in de Portugese enclave Macau. Vanaf dat moment zou zijn aandacht vooral naar de missie in Japan gaan.
Begin van de missie in Japan
De missie in Japan was begonnen in het kielzog van de aankomst van de eerste Portugese schepen in Japan in 1543. In 1549 arriveerde Franciscus Xaverius als eerste missionaris in Kagoshima op het eiland Kyushu. Deze periode in Japan was het laatste deel van de Sengoku-periode, die voor een deel een overlap in jaren heeft met de Azuchi-Momoyamaperiode. Het was een periode waarin de laatste burgeroorlogen plaatsvonden op weg naar een beëindiging van de bestuurlijke fragmentatie van het land en naar een vorm van hereniging die in 1603 zou leiden tot het Tokugawa-shogunaat. Het land werd bestuurd door feodale heersers, de daimyo.
Xaverius en zijn opvolgers wisten in enkele decennia een spectaculair groot aantal bekeringen te maken. Rond 1580 zou er sprake zijn van ruim 230.000 Japanse christenen. De jezuïeten schreven dan ook enthousiaste berichten over de resultaten van de missie. Eind zestiende eeuw werd de missie van de jezuïeten in Japan ook gezien als de belangrijkste en meest prestigieuze onderneming van de orde.
Een zeer aanzienlijk deel van de bekeringen waren massabekeringen. Een aantal daimyo's ging over tot het christendom, omdat zij wilden participeren in de lucratieve handelscontacten met de Portugezen, die hen ook van vuurwapens konden voorzien. De daimyo gaf dan toestemming te prediken en te bekeren onder de bevolking van zijn gebied. Vaak gingen uit loyaliteit met de daimyo duizenden, soms tienduizenden personen, in korte periode over tot het christendom. De keerzijde hiervan was, dat als een daimyo niet langer christen wenste te zijn, zijn onderdanen dat voorbeeld volgden.
De reorganisatie van de missie door Valignano
Vanuit zijn residentie in Macau zou Valignano driemaal Japan bezoeken. Zijn eerste bezoek was van 1579 tot 1582. Uit brieven van Valignano is bekend dat hij hoge verwachtingen had van zijn bezoek. Hij werd in een aantal aspecten teleurgesteld. Valignano was voor zijn aankomst onvoldoende geïnformeerd over – in ieder geval de omvang van – het verschijnsel van massabekeringen. Hij kwam al heel snel tot de conclusie dat veel in wezen slechts nominale en marginale bekeringen waren. Valignano overwoog ook massabekeringen te verbieden, maar zag daar uiteindelijk vanaf. Hij merkte ook de verachting op die veel jezuïeten hadden en ook richting Japanners uitdroegen ten aanzien van Japanse gebruiken en gewoonten.
Hij ontwikkelde hij een strategie, gericht op een christendom dat voor Japanners meer te accepteren zou zijn. In 1581 schreef hij Il Cerimoniale per i Missionari del Giappone. Dit waren gedetailleerde voorschriften voor de jezuïeten in Japan. De essentie was de eis om zich zoveel mogelijk aan te passen aan de leefstijl en etiquette van de omgeving tot en met het verplicht moeten eten van Japans voedsel. Het bevatte verder een groot aantal opmerkingen, dat de getoonde minachting voor Japanse cultuur volstrekt misplaatst was.
Een groot aantal missionarissen beheerste de Japanse taal niet of nauwelijks. Een belangrijke maatregel was het verplicht stellen van een tweejarige training voor iedere nieuwe missionaris in de Japanse taal. Valignano realiseerde zich, dat het aantal Europese jezuïeten in Japan volstrekt ontoereikend zou zijn voor een reëel pastoraat over het aantal christenen. Zijn belangrijkste prioriteit werd dan ook het een aanvang maken van de opleiding voor volwaardige Japanse priesters. Tijdens die reis en ook in latere perioden werden door Valignano seminaries gesticht met dat doel. In 1586 werd in Lissabon een door hem geschreven catechismus gedrukt, de Catechismus Christianae Fidei als een leerboek voor Japanse studenten aan de seminaries. Het eerste deel is een weerlegging van vooral het boeddhisme, een uitleg over de natuur van de christelijke god en een bewijs van Zijn bestaan en schepping. Het tweede deel bevat vooral opvattingen over juist christelijk handelen.
Die maatregelen kregen aanzienlijke tegenstand. Ook Francisco Cabral, de toenmalige provinciaal in Japan verzette zich. Hij wenste Japanners niet boven de positie van lekenbroeders te accepteren. Hij had de opvatting, dat op de seminaries Japanners vooral Latijn moesten leren en de Europese cultuur en gedachtewereld adopteren. Valignano dwong uiteindelijk Cabral tot aftreden.
Valignano verwachtte veel van de aankomst van een pers die ook in het Japans kon drukken. In 1595 was er een Japans-Portugees woordenboek en een Japanse grammatica gedrukt. Daarnaast waren vooral boeken over het leven van christelijke heiligen uitgegeven.
Financiën
Met de uitvoering van die maatregelen waren aanzienlijke kosten gemoeid. De belangrijkste inkomstenbron voor de jezuïeten in Japan was de zijdehandel. De Ming-dynastie had wegens Japanse piraterij de Chinese havens voor Japanse schepen gesloten. Portugese handelaren hadden dat vacuüm ingevuld. Die handel was onder meer gebaseerd op de verschillende verhouding tussen goud en zilver in China en Japan. Met in Japan verkregen – relatief goedkoop – zilver werd zijde ingekocht in China, waar het betalingsmiddel zilver een aanzienlijk hogere waarde had en daarna in Japan verkocht voor daar relatief duur goud.
De zijde werd in Japan verkocht in een beperkt aantal havens aan een aantal Japanse consortia tegen vooraf vastgestelde prijzen. Jaarlijks werd ongeveer 100.000 kilogram zijde in Japan verkocht. De winstpercentages bij een geslaagde tocht van Macau via een Chinese naar een Japanse haven bedroegen rond de 70 %. Valignano wist van het Portugese bestuur over Macau gedaan te krijgen dat op iedere reis de orde voor ongeveer 5% in de handel kon participeren met als bijzondere clausule dat verlies voor de jezuïeten bij een volgende reis gecompenseerd zou worden.
Tijdens zijn eerste bezoek aan Japan vond de bekering plaats van een daimyo die onder meer het toen onbelangrijke vissersplaatsje Nagasaki bezat. Als gevolg van die bekering werd de haven van Nagasaki het eigendom van de jezuïeten. Nagasaki werd snel de belangrijkste havenplaats van Japan en naast Goa en Macau een van de grootste in Azië. De orde kon door havengelden en invoerrechten de inkomsten ook sterk vermeerderen. Met name het eigendom van deze haven kreeg hevige kritiek in Europa van zowel de paus als de generaal-overste die door Valignano genegeerd werd. Uiteindelijk werd in Rome toch ingestemd met het eigendom onder de voorwaarde dat dit slechts van tijdelijke aard zou zijn.
Valignano organiseerde dat vier Japanse edelen, zonen van christelijke daimayo's, tussen 1582 en 1590 een reis door Europa maakten. Dat was de eerste formele Japanse legatie in Europa. Zij bezochten Spanje, Portugal en Italië en hadden veel audiënties bij belangrijke gezagsdragers, zoals de pausen Gregorius XIII, Sixtus V en de Spaanse koning Filips II. De reis was bedoeld om het succes van de jezuïeten te illustreren en ook om redenen van fondsenwerving voor de missie. Valignano had ook de bedoeling dat de vier na terugkeer in Japan gunstig zouden rapporteren over dat deel van Europa. Dat was bedoeld als tegenwicht voor de negatieve opvattingen van veel Japanners over Europeanen als gevolg van het gedrag van Portugese handelaren en zeelui. De vier schreven inderdaad een rapport, dat onder de supervisie en eindredeactie van Valignano in het Latijn vertaald werd onder de titel De Missione Legatorvm Iaponensium ad Romanum curiam (Missie van de Japanse legatie naar de Romeinse Curie). Een eerste druk verscheen in 1590 en Valignano had het plan dit een standaardtekst te laten zijn in het curriculum van de seminaries in Japan.
Latere jaren
Valignano bracht in 1590-1592 en 1598-1603 nog tweemaal een bezoek aan Japan. Uit bewaard gebleven brieven wordt duidelijk, dat hij in toenemende mate teleurgesteld werd over de naar zijn opvatting onvoldoende kwalitatieve vooruitgang in de missie. Hij begon ook meer negatieve opmerkingen te plaatsen over een aantal Japanse attitudes. Dat was echter geen reden om zijn beleid te wijzigen. In 1594 stichtte hij het St-Paulus college in Macau. Het college zou in Azië een prominente positie verwerven voor het onderricht in de talen van Oost-Azië tot aan de ontbinding van de orde in 1773. Onder meer Matteo Ricci en Ferdinand Verbiest hebben hier gestudeerd. Na de onderdrukking van het christendom in Japan werd het college het eerste toevluchtsoord voor gevluchte jezuïeten.
Valignano slaagde niet in zijn opzet om andere religieuze ordes uit Japan te weren. Achtereenvolgende pausen hadden vastgesteld dat de missie in Japan een exclusieve verantwoordelijkheid voor de jezuïeten was en onder auspiciën van de Portugese kroon viel. Eind zestiende eeuw werd het in Spaans bezit zijnde Manilla op de Filipijnen een centrum voor de trans-Pacifische handel. Als gevolg daarvan werd ook Japan steeds meer een bestemming voor Spaanse schepen. In het kielzog daarvan werd de aankomst in Japan van franciscanen en dominicanen onontkoombaar. In 1608 hief paus Paulus V het exclusieve recht van de jezuïeten op.
Met name die verovering van de Filipijnen werd door een aantal Japanners gezien als een signaal dat verovering en missie onlosmakelijk met elkaar verbonden waren. Nog tijdens het leven van Valignano vonden dan ook de eerste vervolgingen plaats. In 1597 werden in Nagasaki op bevel van Toyotomi Hideyoshi de eerste negen missionarissen en zeventien Japanse christenen gekruisigd. Vanaf 1614 zou een meer systematische vervolging plaatsvinden en twee decennia later zou het christendom in Japan alleen nog maar in zeer beperkte mate en ondergronds bestaan.
Italiaans jezuïet
Geschiedenis van Nagasaki
Katholicisme in Japan
Persoon in de 16e eeuw
Italiaans missionaris
Missionaris in China | https://nl.wikipedia.org/wiki/Alessandro%20Valignano | wikipedia |
Adriano Hernandez (Dingle, 8 september 1870 – Manilla, 16 februari 1925) was een Filipijns generaal en politicus. Hij was generaal ten tijde van de Filipijnse Revolutie. Na de Revolutie was Hernandez afgevaardigde in het parlement, gouverneur van Iloilo en de eerste Filipijnse directeur van het Bureau of Agriculture
Biografie
Adriano Hernandez werd geboren in Dingle in de provincie Iloilo. Adriano Hernandez was een mestizo. Hij behaalde een Bachelor-diploma aan de Ateneo Municipal de Manila. Hernandez richtte een ondergrondse rebellenbeweging op in Iloilo en was op 28 oktober 1898 een van de leiders van de "Cry of Lincud" in barrio Lincud in zijn geboortedorp. Dit was de eerste gewapende opstand in de Visayas bij het begin van de Filipijnse Revolutie. Gedurende de Revolutie was hij adviseur van generaal Martin Delgado en werd hij in november 1898 benoemd tot opperbevelhebber van de Filipijnse revolutionaire troepen in de Visayas. Hij vertegenwoordigde de provincie Iloilo op het Malolos Congress. Toen Iloilo in de Filipijns-Amerikaanse Oorlog in Amerikaanse handen viel, leidde hij de Filipijnse guerrillabeweging daar, tot hij zich gedwongen zag over te geven.
In 1907 werd Hernandez gekozen als afgevaardigde in het eerste Filipijnse Assemblee. Later, in 1912, volgde een verkiezingen tot gouverneur van Iloilo. In 1916 werd Hernandez benoemd tot eerste Filipijnse directeur van het Bureau of Agriculture. Hij overleed op 54-jarige leeftijd. Camp General Adriano Hernandez, een legerbasis in Dingle is naar hem vernoemd. In het kamp staat bovendien een standbeeld van Hernandez.
Bron
Carlos Quirino, Who's who in Philippine history, Tahanan Books, Manilla (1995)
Filipijns afgevaardigde
Filipijns generaal
Filipijns gouverneur
Filipijns onafhankelijkheidsstrijder | https://nl.wikipedia.org/wiki/Adriano%20Hernandez | wikipedia |
Loxosomella plakorticola is een soort in de taxonomische indeling van de kelkwormen (Entoprocta).
De worm behoort tot het geslacht Loxosomella en behoort tot de familie Loxosomatidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2008 door Iseto & Sugiyama.
Kelkwormen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Loxosomella%20plakorticola | wikipedia |
Calleida umbrigera is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door Chaudoir.
umbrigera | https://nl.wikipedia.org/wiki/Calleida%20umbrigera | wikipedia |
Anacis subflava is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Porter in 1986.
Gewone sluipwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Anacis%20subflava | wikipedia |
Calliteara minor is een donsvlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1904 door Bethune-Baker.
Donsvlinders | https://nl.wikipedia.org/wiki/Calliteara%20minor | wikipedia |
Varicorhinus semireticulatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de eigenlijke karpers (Cyprinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1924 door Pellegrin.
Eigenlijke karpers
IUCN-status onzeker | https://nl.wikipedia.org/wiki/Varicorhinus%20semireticulatus | wikipedia |
Maras (Peru), dorp in de regio Cuzco van Peru
Marås, plaats in de gemeente Gnosjö in Zweden | https://nl.wikipedia.org/wiki/Maras | wikipedia |
Calypsarion carinatum is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Synapticolidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1968 door Stock.
Synapticolidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Calypsarion%20carinatum | wikipedia |
NGC 6389 is een spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Hercules. Het hemelobject ligt ongeveer 164 miljoen lichtjaar van de Aarde verwijderd en werd op 29 juni 1799 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
Synoniemen
UGC 10893
MCG 3-45-1
ZWG 112.5
KARA 812
IRAS 17304+1626
PGC 60466
Zie ook
Lijst van NGC-objecten
Externe links
NASA/IPAC Extragalactic Database
SIMBAD Astronomical Database
SEDS
NGC-object in Hercules
Sterrenstelsel in Hercules | https://nl.wikipedia.org/wiki/NGC%206389 | wikipedia |
Willy Vergison (Brugge, 24 mei 1931 - Assebroek, 4 december 2019) was een Belgische atleet, die gespecialiseerd was in de lange afstand. Hij werd eenmaal Belgisch kampioen marathon.
Loopbaan
In 1968 werd Vergison Belgisch kampioen op de marathon. Hij was aangesloten bij Olympic Brugge.
Belgische kampioenschappen
Palmares
halve marathon
1968: Route du Vin - 1:06.04
marathon
1968: BK AC in Tessenderlo - 2:30.41
Belgisch langeafstandsloper
Belgisch marathonloper | https://nl.wikipedia.org/wiki/Willy%20Vergison | wikipedia |
Anchastus rufescens is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1859 door Ernest Candèze.
rufescens | https://nl.wikipedia.org/wiki/Anchastus%20rufescens | wikipedia |
Notiobiella substellata is een insect uit de familie bruine gaasvliegen (Hemerobiidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort. De soort komt voor in China.
Bruine gaasvliegen
Endemisch dier uit China | https://nl.wikipedia.org/wiki/Notiobiella%20substellata | wikipedia |
Ayaz Mahmood (Karachi, 24 mei 1964) is een hockeyer uit Pakistan.
Mahmood won met de Pakistaanse ploeg de gouden medaille tijdens de Olympische Spelen 1984 in het Amerikaanse Los Angeles.
Erelijst
1984 – Olympische Spelen in Los Angeles
1984 - Champions Trophy in Karachi
1986 - Aziatische Spelen in Seoel
Pakistaans hockeyer
Pakistaans olympisch kampioen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ayaz%20Mahmood | wikipedia |
Microgaster bambeyi is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Risbec in 1951.
bambeyi | https://nl.wikipedia.org/wiki/Microgaster%20bambeyi | wikipedia |
Gelis solus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Schwarz in 2002.
solus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gelis%20solus | wikipedia |
Eublemma nigribasis is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1911 door Bethune-Baker.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
nigribasis
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Eublemma%20nigribasis | wikipedia |
Fissiphallius sturmi is een hooiwagen uit de familie Zalmoxioidae.
Zalmoxioidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Fissiphallius%20sturmi | wikipedia |
Zuphium lecordieri is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1968 door Basilewsky.
lecordieri | https://nl.wikipedia.org/wiki/Zuphium%20lecordieri | wikipedia |