text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระจันทร์ส่องต้องยอดมณฑปสุก <bot>:ในน่ามุขเงางามอร่ามฉาย นกบินกรวดพรวดพราดประกายพราย พลุกระจายช่อช่วงดังดวงเดือน | นิราศพระบาท | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วแข็งขืนกลืนกล้ำด้วยจำจาก <bot>:ออกนอกฉากแล้วก็ยังเหลียวหลังหา ขืนแข็งใจไปเข้าเฝ้ามารดา ชลีลาแล้วสะท้อนถอนฤทัย ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วันนั้นพระอภัยมณีศรีสุวรรณ <bot>:จรจรัลเข้ามาถึงหน้าบ้าน เห็นลิขิตปิดไว้กับใบทวาร พระทรงอ่านแจ้งจิตในกิจจา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายหญิงชายชาวพหลพลผลึก <bot>:อึกทึกแต่งกายทั้งซ้ายขวา ถือทวนง้าวหลาวแหลนแสนสาตรา แล้วผูกม้าพระที่นั่งบัลลังก์รถ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งนี้เพราะเคราะห์กรรมทำให้วุ่น <bot>:จึงสิ้นบุญวาสนาสีกาเอ๋ย เห็นมิได้ไปอยู่เป็นคู่เชย ด้วยสองเคยปลูกเลี้ยงกันเพียงนั้น | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดอกเข็มขาวพวงนั้นหม่อมฉันถวาย <bot>:แต่กลิ่นอายคลายพร้อมไม่หอมหวาน สารภีที่ใส่มาในพาน ของเยาวมาลย์แม่อุบลคนสำคัญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่ไม่ต้องด้วยบทจึงงดไว้ <bot>:สู้ข้ามไปผลาญโคตรท้าวยักษา ต่อเสร็จศึกรับอนงค์องค์สีดา มาพาราสมประสงค์จำนงปอง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าชาวป่าพนาลัย <bot>:แต่ล้วนในพวกพ้องพี่น้องกัน ได้ทราบว่าฝ่าธุลีเสียทีทัพ โจรจะจับเข่นฆ่าให้อาสัญ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางฟังคำรํ่าตรัสเป็นตัดพ้อ <bot>:ไม่ย่อท้อทูลแจ้งแถลงไข แสนสงสารผ่านเกล้าเศร้าพระทัย ด้วยมาไกลนคเรศนิเวศน์วัง | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็แจ้งสิ้นแต่บรรดาคณาญาติ <bot>:มาวิวาทชิงชัยไอศวรรย์ พวกฝรั่งสังฆราชฉกาจฉกรรจ์ มาผูกพันศึกใหญ่ในบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณอัญชลีพระพี่เจ้า <bot>:กำสรดเศร้าโศกคิดถึงความหลัง จะกลั้นกลืนขืนใจก็ไม่ฟัง พระชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อสุรีผีเสื้อก็เชื่อถือ <bot>:ยุดเอามือขวาซ้ายให้ผายผัน เงือกก็พามาถึงได้ครึ่งวัน แกล้งรำพันพูดล่อให้ต่อไป | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโฉมยงลงมาหน้าปราสาท <bot>:กลัวหน่อนาถจะพาธิดาหนี ให้สาวใช้ไปสั่งขุนเสนี เตรียมโยธีไวไวมาในวัง | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เดินทัพขับพหลพลทหาร <bot>:เข้ารุกราญรบพุ่งพวกกรุงศรี ทั้งสองข้างต่างกล้าเข้าราวี ต่างต้านตีต่อแย้งต่างแทงฟัน | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มึงลืมยักษ์รักผัวมัวมนุษย์ <bot>:ซากถุยทุดทรลักษณ์เสียศักดิ์ศรี รํ่าด่าพลางนางพญาพาบุตรี กลับไปที่ปรางค์มาศปราสาททอง | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิดาให้ถามดูตามซื่อ <bot>:ควรแล้วหรือแม่จะตายให้อายผี ถึงมาดแม้นแค้นบิดาไม่ปรานี ลูกยังมีแม่ก็ไม่อาลัยเลย ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแจ่มแจ้งแสงสว่างนภางค์พื้น <bot>:ทั้งลมคลื่นกระทบดังฝั่งสิงขร ให้อ้างว้างวิญญาณ์ในสาคร ทุรนร้อนทรวงเรียมให้เกรียมกรม | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พ่อรักใคร่ใจจริงไม่ทิ้งสัตย์ <bot>:พ่อปรารถนาสารพัดไม่ขัดขวาง ตรัสจนค่ำย่ำฆ้องมาห้องกลาง แต่สองนางพี่น้องอยู่ห้องใน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางโฉมยงทรงหยิบใบตองอ่อน <bot>:เห็นโศกซ้อนแกมรักสลักหนาม ก็แจ้งจิตปริศนาปัญญาพราหมณ์ แกล้งนิ่งความคลี่สารออกอ่านพลัน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระญาติวงศ์พงศาพาเสด็จ <bot>:ไปพร้อมเสร็จที่สำนักตำหนักเขียน นางสาวใช้หมอบกลาดดาษเดียร เป็นเวรเวียนปรนนิบัติจัดประจง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ไปถึงจึงจะพาโยธาทัพ <bot>:กลับมารับเจ้าไปเหมือนใจหมาย ไม่ลวงมิ่งทิ้งทอดให้วอดวาย จงครองกายอยู่เถิดเจ้าเราจะลา ฯ | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระมิ่งมังคลานรารัตน์ <bot>:เรียกสามกษัตริย์มาแจ้งแถลงไข มาไปเฝ้าอัยกาจะพาไป กับสามไทบิตุลาเจ้าธานี | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านพรหเมศแจ้งเหตุแล้วทูลสาร <bot>:เขาว่าขานถูกทำนองสนองไข ควรจะต้องไปปราบกำราบภัย แล้วจะได้ลาภาดั่งข้าทูล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใส่มงกุฎบุตรีสีสลับ <bot>:ของสำหรับเรือนอุไรประไพสูรย์ ห้อยอุบะตรัจเตร็จล้วนเพชรฑูรย์ เรืองจำรูญวับวามอร่ามตา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นโกศทองสองพระศพอภิวาท <bot>:นึกอนาถอเนจในพระทัยหาย สะอึกสะอื้นฝืนทรงดำรงกาย พระเนตรฟายชลนาร่ำจาบัลย์ ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ร้องโปรดช่วยด้วยเถิดพระทูลกระหม่อม <bot>:เพลิงไหม้ล้อมรอบจะวายตายเป็นผี บ้างเลยหลงวงวิ่งเป็นสิงคลี มาข้างนี้ไปข้างโน้นตะโกนกัน | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายนายใหญ่เข้าไปซ่อนนอนในหลุม <bot>:เอาผ้าคลุมมิดชิดปิดจนหัว เครื่องอาวุธอยู่ข้างข้างไม่ห่างตัว ให้มึนมัวหลับล้มไม่สมประดี | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วต่างแต่งแปลงกายเหมือนชายชาติ <bot>:ใส่เกราะคาดเข็มขัดรัดกระสัน เหน็บอาวุธยุทธนาสารพัน ไฟน้ำมันมีสำหรับอยู่กับกาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางแนบนุชบุษบงอนงค์นาฏ <bot>:แสนสวาทจุมพิตกนิษฐา ถนอมแนบแอบขวัญกัลยา ร่วมไสยาเดือนหงายสบายใจ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเฒ่ากลับมาหน้าเป็นเหม <bot>:แสนเกษมอยู่ในใจคงได้สม เดชะเวทวิทยาทั้งอาคม คงจะสมที่คะเนเหมือนเทครัว | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ยกทัพนับแสนไปแดนด่าน <bot>:สังหารผลาญผู้ผิดคิดขบถ เหตุไฉนใจจิตจึงคิดคด ทรยศยกมาจะราวี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราเปลี่ยวใจไม่มีที่จะพึ่ง <bot>:พระมาถึงสมจิตคิดประสงค์ จะขอเจ้าอุศเรนเกณฑ์ณรงค์ ไว้คอยองค์ธิดาอยู่ธานี ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มุนีน้อยค่อยนั่งจะสั่งแม่ <bot>:แต่แลแลแล้วก็ขืนสะอื้นอ้อน จะออกคำอำลาให้อาวรณ์ สะท้อนถอนฤทัยมิใคร่ลา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือเขนโล่โตมรศรกำซาบ <bot>:ทั้งดั้งดาบปืนแต่งล้วนแข็งขัน คทาธรศรเสน่าทั้งเกาทัณฑ์ พลกุมภัณฑ์เพียบจังหวัดปัถพี | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้เป็นเจ้าเข้าใจข้างไหนบ้าง <bot>:ช่วยแนะทางกรุงไกรให้ประจักษ์ จะหยุดยั้งนั่งนอนพอผ่อนพัก อยู่อีกสักสองทิวาจะลาไป ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างบังคมชมงามพ่อพราหมณ์เอ๋ย <bot>:สมเป็นเขยขัตติยาอัชฌาสัย ต่างเริงรื่นชื่นช่วยกันอวยชัย ตลอดไปในทางที่กลางวัง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรงทรงเครื่องเรืองจรัส <bot>:เนาวรัตน์ฉลององค์ทรงภูษา ปางพระจอมมุนินทร์ปิ่นประชา ทรงชฎากลีบกระหวัดจัดประจง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทวดาอารักษ์ซึ่งศักดิ์สิทธิ์ <bot>:สิงสถิตพุ่มไม้ไศลหลวง ทุกแหล่งหล้าฟ้าดินสิ้นทั้งปวง ฟังบวงสรวงเสียงพิณดังจินดา | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น่าเบื่อจิตคิดก็จะสละบวช <bot>:ให้มันชวดผัวอยู่อีผู้หญิง แต่ความรักหนักจิตเหมือนปลิดปลิง อนาถนิ่งอยู่ในห้องทองบรรทม ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงเรือใช้ที่ไปหา <bot>:แต่บรรดาทุกเขตประเทศสถาน กับเมืองขึ้นโกสัยอันชัยชาญ เอาเรื่องสารส่งไปให้แล้วไคลคลา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระหน่อนฤเบศเกศกษัตริย์ <bot>:สั่งให้จัดของบูชาสถาผล ใส่พานทองตามกันไปทั้งไพร่พล ชวนกันขนของไปวางกลางพิธี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์พร้อมน้อมนอบตอบสนอง <bot>:ดูทำนองนางละเวงก็เกรงขาม ด้วยสุจริตคิดอ่านการสงคราม จึงทำตามตัวถนัดเป็นสตรี | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มหาเมฆตั้งมาบนอากาศ <bot>:สุนีบาตเปรี้ยงเปรี้ยงเป็นเสียงฝน วลาหกตกปรายเป็นสายชล นภาดลมืดมัวทั่วนภางค์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกสำเภาเหล่าที่รอค้างมรสุม <bot>:ออกแล่นกลุ้มกลางคืนจนดื่นดึก สู้กรำฝนทนหนาวออกอ่าวลึก ต่างสมนึกเลยหลับระงับไป ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งพระองค์จงใจจะใครพึ่ง <bot>:ไม่สมซึ่งหมายมาดปรารถนา จะรับคำจำจนพ้นปัญญา ด้วยมารดาจะมิได้อยู่ในวัง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกระไรให้พบกับบิตุเรศ <bot>:พระโปรดเกศก็จะได้ไม่อดสู นี่พ่อมาบอกให้อ้ายศัตรู มันล่วงรู้ความลับน่าอับอาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นน้องรักต้องเคารพนอบนบพี่ <bot>:นี่ท่วงทีถือชาตินอกศาสนา แม้มิส่งองค์พระอัยกา มันเป็นข้าศึกแน่มาแก้มือ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกเครื่องทองของเสวยอย่าเฉยนะ <bot>:บำรุงพระเชษฐาของมารศรี หน่อนรินทร์สินสมุทรสุดยินดี จึงว่าพระชนนีมีเมตตา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นขี่หลังรั้งสายหวายตะค้า <bot>:สงสารม้าร้องเพียงจะเสียงหลง แต่ป่วนปั่นหันเหียนวิ่งเวียนวง ด้วยรักองค์หน่อนาถไม่คลาดคลา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนราอ่าองค์สอดทรงเครื่อง <bot>:จับผิวเหลืองเรืองจำรัสขัดพระขรรค์ เจ้าวาโหมชโลมสินธุ์ใส่กลิ่นจันทน์ ทรงเครื่องมั่นเหมือนอย่างครุฑยุทธนา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คาดปั้นเหน่งเปล่งเม็ดเพชรรัตน์ <bot>:แจ่มจำรัสเรือนมณีล้วนสีขาว สร้อยสะอิ้งเฉิดฉายดูพรายพราว ทองกรเก้าคู่ใส่วิไลทรง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมมังคลานราราช <bot>:แสนสวาทนุชน้องประคองขวัญ แถลงเล่าความจริงทุกสิ่งอัน พระโศกศัลย์แสนสลดระทดทรวง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางลุกไปเที่ยวมองทุกห้องหับ <bot>:นอนไม่หลับโหยไห้อาลัยหวัง จึ่งปลุกสี่พี่เลี้ยงเคียงบัลลังก์ ลุกขึ้นฟังสำเนียงเสียงผู้ใด | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาสมร <bot>:ครั้นแดดอ่อนสุริย์ฉายเมื่อบ่ายแสง พร้อมบุตรีสี่กษัตริย์ต่างจัดแจง เลียบกำแพงมาประทับที่พลับพลา | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงว่าข้าแต่ท้าวเจ้านิเวศน์ <bot>:จงสังเกตเลียบไปชายสิงขร ตะวันชายบ่ายแสงทินกร จึงค่อยจรข้ามมหาชลาลัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีเบาะอานผ่านอกผ้าปกข้าง <bot>:แก้วกระจ่างแจ่มเม็ดเพชรประดับ มาเรียงเรียบเทียบเกยเคยประทับ ต่างเตรียมรับสรรพเสร็จสำเร็จการ ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้มึงกล้าก็มาสู้ตามผู้หญิง <bot>:พลางหมายยิงเยื้องคันเกาทัณฑ์ถือ เห็นแม่นมั่นสันทัดเคยหัดปรือ ขยับมือขวาขวับดูฉับไว | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:รามานิราศร้าง <bot>:สีดา เดียวแม่ พระก็เอานงพงา เผ่นผ้าย ยังรู้ส่ำบุณตา ดูเจต เดียวเอย สืกสวนยังได้ส้าย เพื่อผู้หนุมาน | โคลงนิราศหริภุญชัย | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรียกสาวใช้ให้เชิญเครื่องมาตั้ง <bot>:อรุณนั่งพัดวีให้พี่เสวย ของคาวหวานพานส้มทั้งนมเนย นางเทียบเคยรู้ทีพระพี่ยา ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจึงว่าข้าแต่ท้าวเจ้าพิภพ <bot>:เราปรารภจะให้ชมสมประสงค์ จะให้ยกพวกพหลไปรณรงค์ เสด็จลงกำปั่นไปอย่าได้ยั้ง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระจอมกษัตรานราราช <bot>:เสด็จประพาสตรวจทหารชาญชัยศรี ทอดพระเนตรไปพลันด้วยทันที เห็นเสนีมีประนมแล้วก้มกราน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินกระบวนทวนธงลงกำปั่น <bot>:พลขันธ์เซ็งแซ่แห่สลอน พร้อมทั้งพวกเสนาพลากร โห่สะท้อนเสียงก้องท้องทะเล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่การศึกนั้นก็เสร็จสำเร็จทุกข์ <bot>:ที่การสุขยังไม่สมอารมณ์ประสงค์ แสนเสียดายป่านฉะนี้พระโฉมยง จะโศกทรงเศร้าหมองถึงน้องน้อย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาข้าทูลละอองบาท <bot>:ที่หมายมาดมาแต่ก่อนต้องผ่อนผัน ดูแยบคายไม่เห็นจริงทุกสิ่งอัน ที่เชิงชั้นก็ไม่เห็นเช่นเขาทูล | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยใจรู้ว่าขู่หยอก <bot>:จึงเอื้อนออกโอษฐ์พลางทางพระสรวล พี่อาลัยใจรักไม่ชักชวน มาก่อกวนท้าพี่มิอยากรบ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกษัตริย์ตรัสเรียกเจ้าพี่น้อง <bot>:เคียงประคองข้างกายทั้งซ้ายขวา พลางกอดจูบลูบหลังกุมารา ได้ตามมาทำคุณเพราะบุญเคย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ทำคุณท่านห่อนรู้ <bot>:คุณสนอง ท่านบ่แทนคุณปอง โทษให้ กลกาแต่งยูงทอง ลายเลิศ ยูงเอาหมึกหม้อไล้ ลูบสิ้นสรรพางค์ ฯ | โคลงโลกนิติ | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพราหมณ์ดูรู้กลว่ามนต์เสื่อม <bot>:พระเนตรเลื่อมลงอีกจึงฉีกสาร เสียพิธีผีสางเข้ารางควาน จึงทัดทานข้อความตามทำนอง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดูศึกฮึกฮักเห็นหนักแน่น <bot>:ไม่ทดแทนถึงขนาดจะอาจหาญ ดำริพลางนางกษัตริย์มาจัดการ จะต้านทานทัพหลวงทะลวงฟัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปืนนกสับคาบศิลาโยธาหาญ <bot>:ยิงสะท้านกึกก้องห้องเวหา เสียงตูมตึงผึงโผงตรงเข้ามา ทวาราปิดไว้ไม่ใส่ดาล | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อกี้เห็นเล่นอยู่ในคูหา <bot>:เงือกนี้เจ้าเอามาแต่ข้างไหน พระลูกเล่าตามจริงทุกสิ่งไป พระตกใจจึงว่าด้วยปรานี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาจอดท่าหน้าวัดพระเมรุข้าม <bot>:ริมอารามเรือเรียงเคียงขนาน บ้างขึ้นล่องร้องลำเล่นสำราญ ทั้งเพลงการเกี้ยวแก้กันแซ่เซง | นิราศภูเขาทอง | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพุ่มพวงดวงแขแม่อย่าหมอง <bot>:ไม่ขัดข้องโฉมงามทรามสงวน พลางอิงแอบแนบชิดสนิทนวล พี่เลี้ยงชวนกันออกมานอกปรางค์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกับหลานทะยานยุทธ์ <bot>:ฤทธิรุทรรบกันเสียงหวั่นไหว เหล็กกระบองต้องภุขันสะบั้นไป พระตกใจโจนหนีมันตีตาม | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ตอบว่าดีแล้วซิเจ้าเราก็หา ให้ทหารดูเล่นเป็นขวัญตา อย่างท่านว่านี้แลงามตามกระบวน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งแพะแกะไก่เหล้ากับข้าวของ <bot>:ก็บกพร่องหมดเลี่ยนล่อนเชี่ยนขัน กระดูกกระเดี้ยวเคี้ยวป่นไม่ทนฟัน แต่เสียงมันได้ยินสิ้นทุกคน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึ่งเชิญไทเทวารักษาเกาะ <bot>:ช่วยสงเคราะห์เชิดชูอุปถัมภ์ แล้วเอาหินศิลานั้นมาทำ สกัดซ้ำเจาะปักเป็นหลักเมือง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกำจัดศัตรูหมู่มิจฉา <bot>:ขุนเสนาใครจะเห็นเป็นไฉน ข้างทางเรือขัดสนเป็นจนใจ ออกไม่ได้ยากสุดมันอุดทาง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมก็หวนป่วนปัดพัดไปพ้น <bot>:ไม่ต้องคนพวกทหารชาญกำแหง ที่อิดโรยโหยละห้อยค่อยมีแรง บนกำแพงคนผู้ดูค่อยคลาย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระนึกรักปักษีชะนีน้อย <bot>:เรียกใช้สอยปรนนิบัติไม่ขัดขวาง ให้นวดฟั้นบัญชาพูดจาพลาง ทั้งสองนางนั่งยิ้มอิ่มอารมณ์ | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันบทเบื้องเรื่องนี้ยกไว้ก่อน <bot>:จะขอย้อนกล่าวข้างแขกแปลกภาษา ท้าวกุลามาลีศรีโสภา รักธิดาจอมนรินทร์เมืองสินชัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายขุนนางต่างรู้มีผู้กล่าว <bot>:ว่าลูกสาวพรหมเดชท่านเศรษฐี งามเหมือนหุ่นชื่อนางบุญจารี สมคะเนเสนีต่างดีใจ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บอกว่ากูมาตามเพราะความรัก <bot>:ด้วยทุกข์หนักพลัดกันไปใจถวิล จะเป็นตายหมายมาจากธานินทร์ ประเทศถิ่นลังกาคิดปรารมภ์ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางที่สี่บุษบาสุดากนิษฐ์ <bot>:เป็นที่ชิดเชยชมภิรมย์ขวัญ แต่ไม่มีลูกเตัาสืบเผ่าพันธุ์ ในเมืองนั้นคับคั่งทั้งมั่งมี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาวเมืองเคืองขัดคอยมัดซ้ำ <bot>:คุมประจำคนละคนพลไพร่ เห็นพลิกแพลงแว้งวัดคิดขัดใจ ตีด้วยไม้กระบองร้องวุ่นวาย ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะหวงหึงดึงดื้อถือทิฐิ <bot>:เขาแล้วสิใจเพชรไม่เข็ดขาม เชิญพระน้องลองออกไปบอกความ ช่วยห้ามปรามให้เขากลับกองทัพไป ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:กาแกแต่แว่วแหว้ว <bot>:แจ้วเสียง ไก่กุกลูกเจี๊ยบเรียง รอบห้าง หนุ่มฟังนั่งมองเมียง หมายไก่ใกล้แฮ เกรี่ยงใส่ไฟค่างหล้าง ดับสิ้นกลิ่นยา | นิราศสุพรรณ | 79 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตอบคำทำทีอารีรัก <bot>:ไม่ยากนักดอกจะแจ้งแถลงไข จะเรียนร่ำตำราท่านว่าไว้ ให้ขึ้นไปบอกมนต์กันบนเนิน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สำเนียงนางครางครวญหวนละห้อย <bot>:พระเศร้าสร้อยพลอยทรงกันแสงศัลย์ แสนรัญจวนป่วนใจด้วยไกลกัน สุดจะกลั้นกลัวความเมื่อยามร้อน | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวข้างทรงฤทธิ์พระกฤษณา <bot>:พร้อมบรรดาพวกทหารชาญกำแหง ให้ตั้งค่ายยับยั้งอยู่กลางแปลง แล้วจัดแจงจะออกรบสมทบพล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คิดบอกข่าวราวเรื่องเมืองน้อยใหญ่ <bot>:เกณฑ์พลไว้ใช้สอยสักร้อยแสน อันหนึ่งท้าวเจ้าประเทศทุกเขตแดน เสมอแม้นมารยักษ์มีศักดา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างในวังลังกาอาณาจักร <bot>:เสียงคึกคักเรียกกันให้ผันผาย รีบไปลงเรือใหญ่ทั้งไพร่นาย ให้จับจ่ายเครื่องเสบียงไปเลี้ยงคน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ยลเห็นพระธาตุเจ้า <bot>:จอมจักร เป็นปิ่นอุพารักษ์ เลิศลํ้า ทายกรอำรุงรักษ์ รมเจด งามเอย ปราสาทใส่แสงซ้ำ เมื่อน้องนารีรม | โคลงนิราศหริภุญชัย | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงลดองค์ลงจากเก้าอี้อาสน์ <bot>:น้อมคำนับอภิวาทราชสาร ให้เสนาอาลักษณ์พนักงาน เชิญมาอ่านที่ตรงหน้าพลับพลาชัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นน้องไปด้วยได้จะไปส่ง <bot>:ให้พระองค์ถึงปราสาทราชฐาน นางครวญคร่ำร่ำไห้อาลัยลาน พระสงสารโศกาแล้วพาที | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เห็นหญิงมาทุกแดนไม่แม้นเหมือน <bot>:จนจิตเฟือนแทบจะชิดพิสมัย จึงวันทาเจ้าประเทศข้างเพศไทย ทั้งทรามวัยนางกษัตริย์สวัสดี ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงแกดีใจพลางไต่ถาม <bot>:ครั้นแจ้งความอิ่มเอมเกษมสันต์ สมคะเนไม่ต้องรุกต้องทุกบัน จะรบกันไม่ได้เรื่องให้เปลืองตน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันบทเบื้องเรื่องนี้ของดไว้ <bot>:จะกล่าวในอนุสนธิ์ยุบลสนอง ถึงกษัตริย์ขัตติย์วงศ์จำนงปอง ได้ครอบครองเหมราเจ้าธานี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเห็นสินสมุทรสามพราหมณ์พี่เลี้ยง <bot>:มาหมอบเมียงเคียงค้อนซ่อนเขนย ตรัสว่าเบื่อเหลือใจกระไรเลย มาเยาะเย้ยหยาบคายน่าอายใจ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายทัพพระมเหสีพ้นที่ล้อม <bot>:รีบยกอ้อมมาถึงเนินเชิงเทินขวาง เห็นพวกพลคนหลามมาตามทาง ให้ขุนนางถามดูว่าผู้ใด | พระอภัยมณี | 65 |