Datasets:

google

/

wit

like 20

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Oxydactylus

Oxydactylus

Oxydactylus

English: Mounted skeleton of Oxydactylus longipes in the Field Museum of Natural History.

image/jpeg

Oxydactylus is an extinct genus of camelid endemic to North America. It lived from the Late Oligocene to the Middle Miocene, existing for approximately 14 million years. The name is from the Ancient Greek οξύς and δάκτυλος. They had very long legs and necks, and were probably adapted to eating high vegetation, much like modern giraffes. Unlike modern camelids, they had hooves, rather than tough sole-pads, and splayed toes.

Oxydactylus is an extinct genus of camelid endemic to North America. It lived from the Late Oligocene to the Middle Miocene (28.4–13.7 mya), existing for approximately 14 million years. The name is from the Ancient Greek οξύς (oxys, "sharp")and δάκτυλος (daktylos, "finger"). They had very long legs and necks, and were probably adapted to eating high vegetation, much like modern giraffes. Unlike modern camelids, they had hooves, rather than tough sole-pads, and splayed toes.

cs

https://cs.wikipedia.org/wiki/Mechanick%C3%A1_m%C3%AD%C5%99idla

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/2b/M16_rifle_correct_sight_picture_fig_4-18.png

Mechanická mířidla

Mechanická mířidla

Mechanická mířidla na útočné pušce M16

M16 rifle correct sight picture

image/png

Mechanická mířidla je zařízení určené pro zamíření střelné zbraně na zvolený cíl. V některých pramenech se používá označení mechanické zaměřovače. Vedle mechanických existují ještě optické zaměřovače. Mechanické zaměřovače se dále dělí na otevřené a dioptrové.

Mechanická mířidla je zařízení určené pro zamíření střelné zbraně na zvolený cíl. V některých pramenech se používá označení mechanické zaměřovače. Vedle mechanických existují ještě optické zaměřovače. Mechanické zaměřovače se dále dělí na otevřené a dioptrové.

sq

https://sq.wikipedia.org/wiki/Mjedisi_natyror

Mjedisi natyror

Mjedisi natyror

Menaxhimi i ujërave dhe tokës ka ruajtur karakteristikat natyrore në Ujëvarat Hopetoun, Australi, ndërsa lejon qasje të bollshme për vizitorët.

English: Hopetoun Falls, Beech Forest, near Otway National Park, Victoria, Australia. Taken with a Canon 10D and 17-40 f/4L lens. Français : Cascade de Hopetoun, Forêt de Beech, près du Parc National d'Otway, état de Victoria, Australie. Image prise avec un Canon 10D et un objectif 17-40 f/4L. Русский: Водопад Хоупентон, Бич Форест, возле Национального парка Отвэй, штат Виктория, Австралия Українська: Водоспад Хоуптоун поблизу національного парку Отвей, штат Вікторія, Австралійський Союз.

image/jpeg

Mjedis natyror quhet vendi, njerëzit, gjërat, natyra përreth nesh dhe çdo organizëm tjetër i gjallë. Mjedisi natyror përfshin të gjitha gjallesat ashtu si edhe gjithë botën jo të gjallë natyrale, domethënë në këtë rast jo artificiale. Termi më së shpeshti nënkupton Tokën ose disa pjesë të Tokës. Ky mjedis përfshin ndërveprimin e të gjitha llojeve të gjalla, klimës, motit dhe burimeve natyrore që ndikojnë në mbijetesën njerëzore dhe aktivitetin ekonomik.

Mjedis natyror quhet vendi, njerëzit, gjërat, natyra përreth nesh dhe çdo organizëm tjetër i gjallë. Mjedisi natyror përfshin të gjitha gjallesat ashtu si edhe gjithë botën jo të gjallë natyrale, domethënë në këtë rast jo artificiale. Termi më së shpeshti nënkupton Tokën ose disa pjesë të Tokës. Ky mjedis përfshin ndërveprimin e të gjitha llojeve të gjalla, klimës, motit dhe burimeve natyrore që ndikojnë në mbijetesën njerëzore dhe aktivitetin ekonomik.

nl

https://nl.wikipedia.org/wiki/Zeesterren

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ae/Marthasterias_glacialis_%28Linnaeus%2C_1758%29_3.jpg

Zeesterren

Armen

Zeesterren / Uiterlijke kenmerken / Armen

Voorzijde van een arm met buisvoetjes aan de onderzijde van de soort Marthasterias glacialis.

Français : Marthasteria glacialis (Linnaeus, 1758) - Banyuls-sur-Mer : 07/91

image/jpeg

Zeesterren zijn een groep van ongewervelde dieren die behoren tot de stekelhuidigen. Zeesterren leven op de bodems van alle oceanen; van getijdengebieden tot in de diepzee, maar uitsluitend in zout water. Ze vormen met ongeveer 1900 soorten een van de grootste groepen van stekelhuidigen. Zeesterren hebben een stervormig lichaam met een centrale schijf en vijf of meer langwerpige lobben die armen worden genoemd. De centrale schijf omvat de maag, met de mondopening aan de onderzijde. Ingeval de soort een anus heeft, ligt deze aan de bovenzijde. Het uiterlijk loopt per soort uiteen. Zo zijn soorten bekend met enige tientallen armen en zijn er naast de vele bruin-grijze ook rode, blauwe en gele soorten. Sommige soorten hebben stekels, andere zijn glad. Aan de onderkant van de armen bevinden zich buisvoetjes met kleverige napjes. Verder herbergt elke arm delen van het maag-darmstelsel en geslachtsorganen. Zeesterren paren niet maar laten hun geslachtscellen vrij in het zeewater. Sommige soorten kennen een vorm van broedzorg. De larven van de meeste zeesterren zijn vrijzwemmend en zien eruit als doorzichtige, garnaalachtige diertjes.

De armen van de zeester moeten niet gezien worden als ledematen van het dier maar als een soort 'lobben' van het lichaam. De armen zijn relatief dik in vergelijking met die van de slangsterren en bieden zo ruimte om verschillende organen te bergen. De armen zijn dan ook gevuld met een groot deel van het spijsverteringsstelsel, het watervaatstelsel en de geslachtsorganen. Ze zijn door hun dikte ook erg stijf en kunnen, in tegenstelling tot de armen van slangsterren, niet gebruikt worden bij de voortbeweging. De onderzijde van de armen is voorzien van vele kleine uitstulpbare buisvoetjes die vaak een zuignapje hebben. De vele buisvoetjes bieden tezamen een stevige grip op de ondergrond. Bovendien wordt een plakkerige substantie afgescheiden waardoor de zeester zich nog beter kan hechten aan het substraat. De voetjes worden ambulacraalvoetjes genoemd, ze zijn onderdeel van het ambulacraalsysteem of watervaatstelsel. Zeesterren hebben meestal vijf armen, soms meer. Een enkele keer worden vier- of minderarmige exemplaren aangetroffen, maar dergelijke individuen zijn altijd één of meerdere armen kwijtgeraakt, bijvoorbeeld door predatie. Het komt ook voor dat een van de vijf armen na het aangroeien door een genetisch defect gevorkt raakt, waardoor het individu zesarmig is geworden. Een voorbeeld van een soort met meer armen is de zonnebloemster (Pycnopodia helianthoides). De jonge exemplaren van deze soort hebben altijd vijf armen maar naarmate de dieren ouder worden ontwikkelen ze er meer. Uiteindelijk hebben volwassen exemplaren vijftien tot vierentwintig armen. De verhouding tussen de lengte van de armen en de lichaamsdoorsnede hangt af van de soort. Meestal zijn de armen ongeveer drie keer zo lang als de breedte van de centrale lichaamsschijf. Sommige soorten hebben echter korte, dikke armen en een grote lichaamsschijf, terwijl weer andere zeesterren een klein lichaam hebben met juist heel lange, dunne armen. Ten slotte zijn er soorten die naast zeer korte armen ook een sterk gewelfde lichaamsvorm hebben. Dergelijke dieren lijken helemaal niet op een zeester maar doen meer denken aan een steen. Een voorbeeld zijn de zeesterren uit het geslacht Culcita. Dergelijke exemplaren zien eruit als stekelloze zee-egels, de armen zijn zo kort dat ze vanaf de aborale zijde niet goed zichtbaar zijn. Aan de orale zijde van deze soorten zijn echter altijd minstens vijf rijen voetjes te zien, net als bij de andere zeesterren. Onderstaand zijn de belangrijkste lichaamsvormen van zeesterren weergegeven, met de kenmerkende eigenschappen (eerste regel), de bijbehorende familie (tweede regel) en de afgebeelde soort (derde regel).

de

https://de.wikipedia.org/wiki/Friedrich_von_%C3%96sterreich-Teschen

Friedrich von Österreich-Teschen

Erster Weltkrieg

Friedrich von Österreich-Teschen / Erster Weltkrieg

Denkmal Erzherzog Friedrichs in Mosonmagyaróvar[13]

English: Monument to Frederic Habsburg, Mosonmagyaróvár Habsburg Frigyes főherceg / 1856-1936 / szobra (Paulikovics Iván, 2006) - Mosonmagyaróvár, Deák Ferenc tér

image/jpeg

Erzherzog Friedrich Maria Albrecht Wilhelm Karl von Österreich, Herzog von Teschen war österreichisch-ungarischer Feldmarschall, Heerführer im Ersten Weltkrieg, Großgrundbesitzer und Unternehmer.

Friedrich sollte 1914 wegen seiner Disharmonie mit Franz Ferdinand sein Kommando zurücklegen. Nach der Ermordung des Thronfolgers beim Attentat von Sarajevo bestimmte der 84-jährige Kaiser Franz Joseph am 5. Juli 1914 Friedrich für den Kriegsfall als Oberbefehlshaber. Mit der Mobilmachung trat er diese Stellung (Armeeoberkommandant) am 31. Juli 1914 schließlich an. Nominell stand er damit an der Spitze der Armee und der k.u.k. Kriegsmarine, doch die Führung der Operationen lag tatsächlich beim Chef des Generalstabes Franz Conrad von Hötzendorf. Beide hatten sich bereits 1871 als Leutnants im 11. Feldjägerbataillon kennengelernt. Der Kaiser ernannte Friedrich per 8. Dezember 1914 zum Feldmarschall. Das genaue Datum seiner Ernennung zum Armeeoberkommandanten ist aus der amtlichen Wiener Zeitung, die ansonsten alle Beförderungen von Offizieren enthielt, nicht ermittelbar. Sie publizierte am 14. Juli 1914 ein Schreiben des Kaisers an Friedrich vom 12. Juli, in dem er des Landwehr-Oberkommandos enthoben und als rangshöchster Armee-Inspektor zur Disposition des Allerhöchsten Oberbefehls gestellt wurde. Sie druckte am 21. August 1914, mittlerweile hatte der Erste Weltkrieg begonnen, ein Schreiben Friedrichs vom 18. August ab, in dem der Erzherzog als Armee-Oberkommandant, dem die gesamten Land- und Seestreitkräfte der Monarchie unterstehen, namens aller Soldaten dem Kaiser zum 84. Geburtstag gratuliert. Die Ernennung muss somit zwischen 13. Juli und 17. August 1914 erfolgt sein. Die tatsächliche Leitung der Operationen oblag jedoch, wie der Kaiser mit Friedrich vereinbart hatte, dem Chef der Generalstabs, General Franz Conrad von Hötzendorf; die deutschen Verbündeten schätzten Friedrich als Galionsfigur ein, da er von seinem Generalstabschef nicht immer vollständig informiert wurde. Zu Beginn des Krieges wurde unter der Patronanz des Armeeoberkommandos (AOK) das Kriegsüberwachungsamt (KÜA) gegründet, das die Streitkräfte gegen äußere und innere Feinde schützen sollte. Das Amt hegte enormes Misstrauen speziell gegenüber den slawischen Nationalitäten. Das AOK mit Erzherzog Friedrich an der Spitze trachtete, die beiden Ministerpräsidenten Karl Stürgkh und Stephan Tisza zu überreden, dass die Zivilverwaltung in den slawischen Ländern beider Reichshälften abgeschafft werden müsse. Nach seiner Thronbesteigung übernahm Kaiser Karl I. selbst das Armeeoberkommando, was einer Entlassung Erzherzog Friedrichs gleichkam. Am 2. Dezember 1916 proklamierte der neue Souverän in einem kurzen Tagesbefehl, er übernehme „in Ausübung seiner Herrscherrechte“ den unmittelbaren Befehl über alle Land- und Seestreitkräfte der Monarchie. Die Gerüchte, wonach Erzherzog Friedrich dem Kaiser seine Entlassung übel genommen habe, stimmten nicht. Er selbst hatte das Thema der Kommandoübergabe in den letzten Wochen der Regierung Franz Joseph mit Karl abgesprochen. Am 11. Februar 1917 enthob der Kaiser Friedrich von seiner nunmehrigen Funktion als stellvertretender Armeekommandant und stellte ihn zur Disposition meines Oberbefehls. Friedrich lebte hierauf in Pressburg und Halbturn, (damals) beide in Altungarn. Am 13. November 1918, einen Tag nach der Ausrufung der Republik in Deutschösterreich, berichtet die Wiener Polizei über die Stimmung in der Hauptstadt: Insbesondere werden gegen Erzherzog Friedrich heftige Anwürfe wegen der ihm zugeschriebenen Unfähigkeit als Armeekommandant, wegen seines angeblichen Geizes und wegen der ungemein großen Kriegsgewinne laut, die ihm durch die in seinem Besitz befindlichen Latifundien und Industriebetriebe zugeflossen sein sollen. Vor allem ihm gelten der beißende Spott und die scharfe Kritik, mit denen der Satiriker Karl Kraus in seinem Drama Die letzten Tage der Menschheit die intellektuellen und moralischen Qualitäten der österreichischen Führungselite im Ersten Weltkrieg illustriert. Andererseits beschrieb Ludwig Ganghofer, der im Krieg patriotische Stimmung verbreitete, Friedrich als liebenswürdigen und wohlwollenden Fürsten von ruhiger Schlichtheit und gütigem Menschentum. Feldmarschall Conrad erinnert sich anders: […] b

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Maine%27s_3rd_congressional_district

Maine's 3rd congressional district

List of members representing the district

Maine's 3rd congressional district / List of members representing the district

English: Samuel W. Gould, US Representative from Maine

image/jpeg

Maine's 3rd congressional district is an obsolete congressional district. It was created in 1821 after Maine achieved statehood in 1820 as part of the enactment of the Missouri Compromise. It was eliminated in 1963 after the 1960 U.S. Census. Its last congressman was Clifford McIntire.

pt

https://pt.wikipedia.org/wiki/Akseli_Gallen-Kallela

Akseli Gallen-Kallela

Simbolismo e nacionalismo

Akseli Gallen-Kallela / Infância e juventude / Simbolismo e nacionalismo

A mãe Lemminkainen (1897), de Akseli Gallen-Kallela, é uma evocação recente dos temas da maternidade e da guerra explorados na Sinfonia n.º 3. Representa uma cena do Kalevala, poema épico finlandês. Um guerreiro chamado Lemminkainen tinha sido assassinado, cortado em pedaços e lançado ao rio Tuonela. A sua mãe recuperou os pedaços e ressuscitou-o.

cygnus up left

image/jpeg

Akseli Gallen-Kallela artesão, ilustrador e pintor finlandês, conhecido pelas suas ilustrações do Kalevala, o poema épico nacional finês. O seu trabalho é considerado muito importante no surgimento do sentimento nacional desse país.

Em 1890 contrai matrimônio com Mary Slöör. O casal teve três filhos, Impi Marjatta, Kristi e Jorma. Durante a sua lua de mele na Carélia Oriental, Gallen-Kallela, impregnado pelas tradições que ali se preservavam, começou a recopilar material para as suas representações do Kalevala, ao tempo que o seu estilo se inclinava progressivamente para o simbolismo. Esta viagem considerar-se-á mais tarde como o começo da orientação conhecida como Carelianismo na arte finesa. Este período caracteriza-se na sua pintura pela realização de representações românticas do poema impregnadas de simbolismo, tais como o Trítico de Aino, assim como por numerosas pinturas paisagísticas. Durante toda esta década aplicaria os princípios da Art Nouveau às suas pinturas e design. Um exemplo podem ser os afrescos que se encontram no átrio central do Museu Nacional de Historia de Helsinki, e que representam diferentes passagens do Kalevala com fortes traços e amplas áreas de vivas cores. Em dezembro de 1894 mudou-se para Berlim a fim de supervisar pessoalmente a exibição conjunta dos seus trabalhos com os do norueguês Edvard Munch. Em março de 1895 recebe por telegrama a notícia de que a sua filha Impi Marjatta morrera de difteria. Este acontecimento teria uma grande influência no seu trabalho posterior. Enquanto as suas pinturas prévias estiveram impregnadas de romantismo, após a morte da sua filha realizaria trabalhos mais agressivos tais como a Defesa do Sampo, A vingança de Joujahainen ou A mãe de Lemminkäinen. Para a Exposição Universal de Paris de 1900, Gallen-Kallela pintaria os afrescos do Pavilhão Finlandês. Nestes afrescos as suas ideias políticas, em luta contra a russificação da Finlândia, mostraram-se de um modo evidente. Assim, uma das serpentes do fresco chamado Ilmarinen arando o campo das víboras leva na sua cabeça a coroa dos Romanov, e o mesmo processo de extrair as víboras do campo é uma clara referência ao seu desejo de conseguir a independência da Finlândia. Com esta obra conseguiu uma Medalha de Ouro na própria exposição e, dois anos depois, a Legião de Honra francesa Também pintou os afrescos do Mausoléu de Juselius em Pori entre 1901 e 1903 (estes afrescos cedo viram-se danificados pela aparição de manchas brancas, e Juselius encomendou ao filho de Gallen-Kallela, Jorma, a sua reparação; Jorma completou este trabalho pouco antes da sua morte em 1939, abatido durante a II Guerra Mundial enquanto protegia a vida do então capitão Adolf Ehrnrooth). Após finalizar os afrescos, Gallen-Kallela pintou um grande número de temas procedentes da natureza, no que ele próprio definiu como um “período de purificação”. Akseli Gallen-Kallela mudou oficialmente o seu nome para que soasse menos sueco e finlandês em 1907, num processo habitual entre os ativistas em favor da língua finlandesa. Esse mesmo ano publica uma edição ilustrada de Seitsëman velgesta ("Os sete irmãos"), o romance de Aleksis Kivi. Em 1909 mudou-se para Nairobi, na África Oriental britânica, o atual Quênia, com a sua família, e regressa a Finlândia um par de anos depois. Entre 1911 e 1913 desenhou e construiu uma casa com estudo em Tarvaspää, a cerca de dez quilômetros a norte de Helsinki, onde se mudou para viver com a sua família. Durante 1918, tanto Gallen-Kallela como o seu filho Jorma participam da Guerra Civil Finlandesa que acabou com a vitória “branca”, bando no que os Gallen-Kallela lutavam, supondo o final da hegemonia militar russa sobre a Finlândia, embora também provocasse uma profunda divisão entre os finlandeses. Quando o regente General Mannerheim foi informado da participação de ambos os pintores no conflito, convidou a Gallen-Kallela a desenhar as bandeiras, condecorações oficiais (tais como a Cruz da Liberdade ou a Cruz da Ordem da Rosa Branca, ainda em uso) e uniformes para o novo estado independente. Em 1919 é nomeado ajudante de campo de Mannerheim. Mais tarde continuaria com as suas viagens, vivendo em Chicago em 1923-1924 e posteriormente em Tao (Novo México, Estados Unidos) em 1926. Durante este período estudou a arte e a cultura dos índios american

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Cheraw

Cheraw

18th century

Cheraw / History / 18th century

A c. 1724 English copy of a deerskin Catawba map of the tribes between Charleston (left) and Virginia (right) following the displacements of a century of disease and enslavement and the 1715–7 Yamasee War. The Cheraw are labelled as "Charra".

English: "Map of the Several Nations of Indians to the Northwest of South Carolina" or the "Catawba Deerskin Map", an annotated copy of hand-painted deerskin original made by a Catawba chieftain to Governor Francis Nicholson "This map describing the scituation [sic] of the several nations of Indians to the NW of South Carolina was coppyed [sic] from a draught [sic] drawn & painted on a deer skin by an Indian Cacique and presented to Francis Nicholason Esqr. Governor of South Carolina by whom it is most humbly dedicated to his Royal Highness George, Prince of Wales."

image/jpeg

The Cheraw people, also known as the Saraw or Saura, were a Siouan-speaking tribe of indigenous people of the Southeastern Woodlands, in the Piedmont area of North Carolina near the Sauratown Mountains, east of Pilot Mountain and north of the Yadkin River. They lived in villages near the Catawba River. Their first European and African contact was with the Hernando De Soto Expedition in 1540. The early explorer John Lawson included them in the larger eastern-Siouan confederacy, which he called "the Esaw Nation." After attacks in the late 17th century and early 18th century, they moved to the southeast around the Pee Dee River, where the Cheraw name became more widely used. They became extinct as a tribe, although some descendants survived as remnant peoples.

In 1710, due to attacks by the Seneca of the Iroquois Confederacy (Haudenosaunee) from the north (whose empire by then extended along the colonial frontier northward, with hunting grounds in the Ohio River valley and the St. Lawrence River valley), the Cheraw moved southeast and joined the Keyauwee tribe. The Saura Indian villages, one known as Lower Sauratown and the other, Upper Sauratown, were at that time abandoned. Lower Sauratown was situated below the present town of Eden, near the mouth of Town Creek in northeastern Rockingham County, North Carolina, while Upper Sauratown was located in Stokes County, N.C. The Saura nation were recorded in The Journal of Barnwell as maintaining a village on the east bank of the upper branches of the Pee Dee River circa the Tuscarora War in 1712. Some Cheraw fought with South Carolina in the Tuscarora War. In 1712, John Barnwell led a force of 400-500 troops against the Tuscarora in North Carolina. Almost all his forces were Indians, organized into four companies, based in part on tribal and cultural factors. The 1st and 2nd companies were made up of Indians with strong ties to South Carolina. The 3rd company was of "northern Indians" who lived farther from Charles Town and whose allegiance was not as strong. They included the Catawba, Waxaw, Wateree, and Congaree, among others. The 4th company was of northern Indians who lived even farther away and whose allegiance was still weaker. Among this group were the Saraw, Saxapahaw, Peedee, Cape Fear, Hoopengs, and others. This 4th company was noted for high levels of desertion. Historian Alan Gallay has speculated that the Saura and Saxapahaw people deserted Barnwell's army because their villages were likely to be attacked by the Tuscarora in vengeance for assisting South Carolina in the war. Gallay described the approximate location of the Saura homeland as "about 60 miles upriver from the Peedees", whose home is described as "on the Peedee River about 80 miles west of the coast". This puts the Saura in the general vicinity of the upper Dan and Yadkin rivers. In 1715, Cheraw warriors joined other Southeastern tribes in the Yamasee War to fight against European enslavement of Indians, mistreatment, and encroachment on their territory. On July 18, 1715, a Cheraw delegation represented the Catawban tribes in Williamsburg, Virginia and negotiated peace. They were out of the war by October of 1715. In 1728, William Byrd conducted an expedition to survey the North Carolina and Virginia boundary, and reported finding two Saura villages on the Dan River, known as Lower Saura Town and Upper Saura Town. The towns had been abandoned by the time of Byrd's visit. He noted in his writing that the Saura had been attacked and nearly destroyed by the Seneca 30 years before, who had been raiding peoples on the frontier from their base in present-day New York. The Saura were known to have moved south to the Pee Dee River area. When the Council of Virginia offered tribes protection in 1732, the Cheraw asked to join the Saponis. In 1738, a smallpox epidemic decimated both the Cheraw and the Catawba. In 1755, the Cheraw were persuaded by South Carolina Governor James Glen to join the Waccamaw, Pedee, and Catawba, led by King Haigler. The remnants of the tribes combined. Some of the tribe may have moved north and founded the "Charraw Settlement" along Drowning Creek, (present-day Robeson County) North Carolina. The tribe was mostly destroyed before the middle of the 18th century and European encroachment on their old territory. By 1754, racially mixed families lived along the Lumber River. Cheraw women with the surname Grooms married into this group, which later became known as the Lumbee people. They were last noted as a distinct tribe among the Catawba in 1768. During the Revolutionary War, they and the Catawba removed their families to the same areas near Danville, Virginia, where they had lived earlier. Their warriors served the Patriot cause under General Thomas Sumter.

fa

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B6%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87_%D8%B3%D9%84%D8%B7%D9%86%D8%AA%DB%8C

ضرابخانه سلطنتی

تاریخچه

ضرابخانه سلطنتی / تاریخچه

ساختمان ضرابخانه سلطنتی از ۱۸۸۰

English: The old Royal Mint building Royal Mint Court, opposite the Tower of London.日本語: ロンドン塔に面して立つ王立造幣局の旧庁舎。2008年頃

image/jpeg

ضرابخانه سلطنتی یک نهاد مجاز برای ضرب سکه در بریتانیا است. ضرابخانه سلطنتی از ۱۱۰۰ سال پیش به منظور تولید سکه برای انگلستان و بریتانیای کبیر فعال است و از سال ۲۰۱۰ به عنوان ضرابخانه سلطنتی با مسئولیت محدود، تحت قرارداد انحصاری برای عرضه سکه برای انگلستان و ۱۰۰٪ متعلق به خزانه داری علیا حضرت است. ضرابخانه سلطنتی علاوه بر ضرب و صادرات سکه به بسیاری از کشورهای دیگر، به تولید مدال و نشان نظامی، مدال یادبود و دیگر اقلام برای سایر دولت‌ها، مدارس و کسب و کار مشغول است و در جهان به عنوان ضرابخانه پیشرو در صادرات شناخته شده است. مسئولیت امنیت آن با پلیس وزارت دفاع است که به صورت مشروط مسلح است.

es

https://es.wikipedia.org/wiki/Juan_de_Silva_y_Meneses

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/08/Castillo_de_Barcience.jpg

Juan de Silva y Meneses

Primer matrimonio y ascenso en la Corte de Juan II

Juan de Silva y Meneses / Biografía / Primer matrimonio y ascenso en la Corte de Juan II

Torreón en el castillo de Barcience, en la provincia de Toledo, construido por Juan de Silva a mediados del siglo XV, con el escudo heráldico de los Silva afincados en España.

Castle of Barcience, near Maqueda, in the province of Toledo, Spain. It was built in the 15th c. by the counts of Cifuentes, whose emblem was the lion. It was used for artillery in the 16th century.

image/jpeg

Juan de Silva y Meneses, noble y cortesano castellano, I conde de Cifuentes y I señor de Montemayor del Río.

Hacia 1427 contrajo matrimonio con Leonor de Acuña —hija del I conde de Buendía y de Teresa Carrillo—. Con motivo de este enlace, el monarca castellano Juan II le dio la tenencia vitalicia de la villa de Cifuentes y su castillo y en 1428 lo nombró notario mayor del reino de Toledo (cargo que, hasta entonces, disfrutaba su padre).​ En 1429, tras el estallido de la guerra castellano-aragonesa, se dirigió a Extremadura con el válido Álvaro de Luna, futuro condestable de Castilla. Allí facilitó la toma del castillo de Trujillo y prestó su ayuda en el cerco de Albuquerque y otras plazas. En julio de 1430, el mismo año en que su padre fundó en él mayorazgo sobre la mitad de la villa de Barcience, fue nombrado juez integrante de la comisión que debían condicionar y firmar una tregua con el reino de Aragón.​

de

https://de.wikipedia.org/wiki/Olympische_Sommerspiele_1952/Leichtathletik_%E2%80%93_Speerwurf_(M%C3%A4nner)

Olympische Sommerspiele 1952/Leichtathletik – Speerwurf (Männer)

Gruppe B

Olympische Sommerspiele 1952/Leichtathletik – Speerwurf (Männer) / Qualifikation / Gruppe B

Der Pole Janusz Sidło scheiterte an der geforderten Qualifikationsweite

Polski: Janusz Sidło

image/jpeg

Der Speerwurf der Männer bei den Olympischen Spielen 1952 in Helsinki wurde am 23. Juli 1952 ausgetragen. 26 Athleten nahmen teil. Olympiasieger wurde der US-Amerikaner Cy Young. Er siegte vor seinem Landsmann Bill Miller und dem Finnen Toivo Hyytiäinen.

be-tarask

https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%BD%D0%B0%D0%BD%D1%8C

Познань

Турызм

Познань / Турызм

Казьляняткі на познанскай ратушы

image/jpeg

По́знань ці Пазна́нь — адзін з найстарэйшых і найбуйнейшых польскіх гарадоў, разьмешчаны над ракой Вартай; сталіца Велікапольшчы і Велікапольскага ваяводзтва. Пятае па колькасьці насельніцтва места ў Польшчы. Урадавы орган — Рада места Познані.

ca

https://ca.wikipedia.org/wiki/Chalchitlicue

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/2e/Chalchiuhtlicue_copy.jpg

Chalchitlicue

Chalchitlicue

Chalchitlicue

English: A drawing of Chalchiuhtlicue, one of the deities described in the Codex Borgia Español: Ilustración de Chalchiuhtlicue, una de las deidades descritas en el Códice Borgia

image/jpeg

En la mitologia asteca Chalchitlicue és la deessa de l'aigua. El seu nom significa "Falda de Jade".

En la mitologia asteca Chalchitlicue és la deessa de l'aigua (companya de Tlàloc). El seu nom significa "Falda de Jade".

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Romanian_Front

Romanian Front

Stagnation

Romanian Front / History / Stagnation

Nameplate of Gazeta Transilvaniei on June 14, 1936, with FR logo and a condemnation of the "Judaeo-communist" press, including Adevărul

English: Nameplate of the Romanian nationalist newspaper, Gazeta Transilvaniei, Issue 46 (June 14), 1936; featuring the electoral symbol of Alexandru Vaida-Voevod's Romanian Front. The masthead also urges Romanians to boycott the "Judaeo-communist newspapers Dimineața, Adevărul, Zorile [and] Lupta".

image/png

The Romanian Front was a moderate fascist party created in Romania in 1935. Led by former Prime Minister Alexandru Vaida-Voevod, it originated as a right-wing splinter group from the mainstream National Peasants' Party. While in power, Vaida had an ambiguous approach to the Iron Guard, and constructed his own radical ideology; the FR had a generally xenophobic program of positive discrimination, being implicitly antisemitic. It was subsumed to the policies of King Carol II, maneuvering between the mainstream National Liberals, the PNȚ's left-wing, and the more radically fascist Guardists. Vaida tried to compete with the former two and appease the latter, assuming fascist trappings such as the black-shirted uniform. Like the Guard, he supported aligning Romania with the Axis powers, though he also hoped to obtain their guarantees for Greater Romania's borders. The FR's lower echelons included Viorel Tilea and other opponents of Vaida's approach, who believed in Romania's attachments to the League of Nations and the Little Entente.

A reshuffled Tătărescu government took over in mid-1936. The Front still held rallies, boasting that 20,000 affiliates heard Ioanițescu speaking at Galați in March. However, according to the regional journal Viața Ardealului, summer 1936 was a "period of stagnation" for the FR and "the nationalist current as a whole". The Front was still "sure of its destiny", but "organizing in depth" and keeping secret about it. Vaida and Angelescu now advanced the notion of a PNȚ–FR reconciliation, arguing that it could successfully bring down the PNL cabinet. One other option, advanced by Carol and journalist Pamfil Șeicaru, was for the FR to join efforts with the breakaway Radical Peasants' Party. Meanwhile, revelations about German re-armament, pushed the FR closer to Nazism. During March 1936, Vaida declared that the League of Nations was powerless against the "victorious discipline" of the Italian Empire and the Hitlerian "unity of sentiment and willpower". In June, following the Rhineland crisis, L'Humanité reported that the "racist parties" (the Front, the Iron Guard and the PNC) staged a march outside the French embassy in Bucharest, with chants of "Long live Hitler!" With this, Vaida declared that Germany was marching toward realizing the Anschluss, pleading for France to discard its Popular Front and rejoin the "nationalist" camp. Speaking at Oradea in October, he saluted both Axis powers. According to Vaida, the Locarno Treaties were naturally obsolete, and Germany was right to ignore them; however, he cautioned that the borders of Greater Romania needed to be guaranteed by both Germany and France. Vaida's stance was ridiculed by the PNȚ youth: in a September communique, it noted that Vaida, "that old fascist parrot", was silent on the issue of Italian support for Hungarian irredentism, though this would have entailed the loss of Transylvania to Hungary. From the PNȚ's left, Nicolae L. Lupu described the FR as stoking "racial [and] Germanophile violence"; in response, the FR played down such incidents as "the excesses of certain youths", while noting brawls started by the PNȚ's own Voinici. In November, as Benito Mussolini expressed full support for a Hungarian expansion, Vaida joined other Romanian politicians in voicing his indignation. He and his party sought to tone down the "hysteria", informing their partisans that Mussolini would never risk going to war over Hungarian demands in Transylvania. Vaidists pledged themselves to combat propaganda by the Hungarian Unity Party, arguing that it "falsifies the most obvious truths". The FR also noted that Mihalache's anti-revisionism was a diversion used by communist and Jewish infiltrators. On September 4, the FR and PNC had agreed on another collaboration, and presented a single list for the local elections of that year. Brătianu's Georgist Liberal Party also collaborated with the two parties in places such as Brașov; though invited to join this "purely Romanian list", the PNȚ declined. In Ilfov County, the two-party list was headed by Ioanițescu, with the PNC man Stan Ghițescu taking the second eligible seat. The Front's registered logo, "two concentric circles and a dot", doubled as the alliance symbol. Called "target" or "wheel" in party documents, this drawing symbolized Greater Romania as an outside circle, and, within, "the belt strap tightening around The Black Dot, namely the xenophile". According to Gazeta Transilvaniei, the symbolism was poorly understood by illiterate sympathizers, who mistakenly voted with the PNȚ's circle (which had been intensely popularized by Ioanițescu before his defection).

es

https://es.wikipedia.org/wiki/Par%C3%A1lisis_cerebral

Parálisis cerebral

Parálisis cerebral

The motor tract. (Modified from Poirier.)

image/png

La parálisis cerebral es un trastorno permanente y no progresivo que afecta a la psicomotricidad del paciente. En un nuevo consenso internacional, se propone como definición: “La parálisis cerebral describe un grupo de trastornos del desarrollo psicomotor, que causan una limitación de la actividad de la persona, atribuida a problemas en el desarrollo cerebral del feto o del niño. Los desórdenes psicomotores de la parálisis cerebral están a menudo acompañados de problemas sensitivos, cognitivos, de comunicación y percepción, y en algunas ocasiones, de trastornos del comportamiento”. Las lesiones cerebrales de la PC ocurren desde el período fetal hasta la edad de 3 años. Los daños cerebrales después de la edad de 3 años hasta el período adulto pueden manifestarse como PC, pero, por definición, estas lesiones no son PC. Hay autores que recomiendan, en determinados casos, no establecer el diagnóstico de PC hasta los 5 años de edad.​ La incidencia de esta condición en países desarrollados es de aproximadamente 2 - 2,5 por cada mil nacimientos.

La parálisis cerebral (PC) es un trastorno permanente y no progresivo que afecta a la psicomotricidad del paciente. En un nuevo consenso internacional, se propone como definición: “La parálisis cerebral describe un grupo de trastornos del desarrollo psicomotor, que causan una limitación de la actividad de la persona, atribuida a problemas en el desarrollo cerebral del feto o del niño. Los desórdenes psicomotores de la parálisis cerebral están a menudo acompañados de problemas sensitivos, cognitivos, de comunicación y percepción, y en algunas ocasiones, de trastornos del comportamiento”. Las lesiones cerebrales de la PC ocurren desde el período fetal hasta la edad de 3 años. Los daños cerebrales después de la edad de 3 años hasta el período adulto pueden manifestarse como PC, pero, por definición, estas lesiones no son PC. Hay autores que recomiendan, en determinados casos, no establecer el diagnóstico de PC hasta los 5 años de edad.​ La incidencia de esta condición en países desarrollados es de aproximadamente 2 - 2,5 por cada mil nacimientos. Esta incidencia no ha bajado en los últimos 60 años a pesar de los avances médicos como la monitorización de las constantes vitales de los fetos, esto no se debe a que con la nueva tecnología no se puede prever ni prevenir la PC sino que ha aumentado la posibilidad de mantener con vida a bebés prematuros y de bajo peso mucho mejor que hace 60 años, es por eso que como dice más abajo la incidencia en estos casos se aumenta 10 veces (del 0,1 % al 1 %). En este sentido es muy interesante el consenso internacional denominado: “A template for defining a causal relation between acute intrapartum events and cerebral palsy: international consensus statement” en español sería: “Un Patrón para Definir una Relación Causal entre los Eventos Agudos Intraparto y la Parálisis Cerebral: Declaración Consensuada Internacional”. La parálisis cerebral no tiene cura conocida; la intervención médica aparece como una ayuda, pero también la intervención médica la puede prevenir en algunos casos, gracias a una mejor tecnología que permite la monitorización de las constantes vitales de los fetos. Estos tratamientos para el desarrollo personal del paciente se introducen en su vida diaria durante toda la vida. La parálisis cerebral es un término que agrupa diferentes condiciones. Hay que tener en cuenta que no hay dos personas con parálisis cerebral con las mismas características o el mismo diagnóstico. La parálisis cerebral está dividida en cuatro tipos, ( espástica, atetoide, atáxica y mixta) que describen los problemas de movilidad que presentan. Esta división refleja el área del cerebro que está dañada.

pl

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jacques-Joachim_Trotti,_markiz_de_La_Ch%C3%A9tardie

Jacques-Joachim Trotti, markiz de La Chétardie

Jacques-Joachim Trotti, markiz de La Chétardie

Portrait of Paul-François de Galluccio, marquis de L'Hôpital, ambassadeur de France en Russie[1] fr:Jacques-Joachim Trotti de La Chétardie

Ilustracja

image/jpeg

Jacques-Joachim Trotti, markiz de La Chétardie – francuski dyplomata, organizator zamachu stanu w Petersburgu, w wyniku którego na tron carski wyniesiono Elżbietę Piotrowną.

Jacques-Joachim Trotti, markiz de La Chétardie (ur. 3 października 1705 w Paryżu, zm. 1 stycznia 1759) – francuski dyplomata, organizator zamachu stanu w Petersburgu, w wyniku którego na tron carski wyniesiono Elżbietę Piotrowną.

ru

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A3%D0%BC%D0%B5%D1%80%D1%88%D0%B8%D0%B5_%D0%B2_%D0%BD%D0%BE%D1%8F%D0%B1%D1%80%D0%B5_2013_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B0

Умершие в ноябре 2013 года

16 ноября

Умершие в ноябре 2013 года / 16 ноября

Владислав Захаревич

Русский: Ректор ЮФУ В.Г. ЗахаревичEnglish: Prof. Vladislav Zakharevich, the rector of the Southern Federal University, Russia

image/jpeg

Это список известных людей, соответствующих установленным критериям значимости, умерших в ноябре 2013 года. Причина смерти указывается лишь в исключительных случаях. В остальных случаях — не указывается. ← Октябрь 2013

Берберян, Арсен (75) — архиепископ Армянской апостольской церкви (1973—2013) . Булычёва, Ангелина Александровна (96) — русская поэтесса и журналист . Добриян, Михаил Борисович (66) — советский и российский учёный, конструктор, руководитель Специального Конструкторского Бюро Космического Приборостроения, глава муниципального образования Тарусского района Калужской области  (недоступная ссылка). Захаревич, Владислав Георгиевич (67) — первый ректор Южного федерального университета (2006—2012) . Лэнфорд, Оскар (73) — американский математик . Нафанаил (Калайджиев) (61) — епископ Болгарской православной церкви, митрополит Неврокопский (с 1994) . Серкебаев, Ермек Бекмухамедович (87) — советский казахский оперный певец (баритон), педагог, народный артист СССР (1959), Герой Социалистического Труда (1986) . Соколов, Дмитрий Сергеевич (21) — лидер дагестанского бандподполья; уничтожен . Хейда, Збынек (83) — чешский поэт, историк, переводчик, правозащитник . Яровая, Нина Липовна — азербайджанская и израильская журналистка, лауреат Государственной премии Азербайджана, основоположник азербайджанской школы русскоязычной тележурналистики .

ur

https://ur.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%B1%D8%AA%DA%BE%D9%85%D8%A8%D8%B1%D9%84%DB%8C%D9%86%DA%88_%D8%A7%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D9%88

نارتھمبرلینڈ ایونیو

نارتھمبرلینڈ ایونیو

نارتھمبرلینڈ ایونیو

English: Northumberland Avenue WC2 Taken from the Trafalgar Square pedestrian crossing

image/jpeg

نارتھمبرلینڈ ایونیو ویسٹ منسٹر شہر، مرکزی لندن میں ایک سڑک ہے۔

نارتھمبرلینڈ ایونیو (انگریزی: Northumberland Avenue) ویسٹ منسٹر شہر، مرکزی لندن میں ایک سڑک ہے۔

en

https://en.wikipedia.org/wiki/%C3%81d%C3%A1m_K%C3%B3sa

Ádám Kósa

Ádám Kósa

English: Hungarian MEP Ádám Kósa

image/jpeg

Ádám Kósa is a Hungarian politician and Member of the European Parliament from Hungary. He is a member of Fidesz, part of the European People's Party. He is the first deaf European politician user of Deaf Sign Language at the European Parliament.

Ádám Kósa (born 1 July 1975) is a Hungarian politician and Member of the European Parliament (MEP) from Hungary. He is a member of Fidesz, part of the European People's Party. He is the first deaf European politician user of Deaf Sign Language at the European Parliament.

be

https://be.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%B4%D1%8B_%D0%93%D1%80%D1%8D%D0%BD%D0%BB%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D1%8B%D1%96

Гарады Грэнландыі

Спіс

Гарады Грэнландыі / Спіс

English: Nuussuaq district in Nuuk, the capital of Greenland, with the Sermitsiaq mountain in background

image/jpeg

Спіс гарадоў Грэнландыі паводле колькасці насельніцтва. У спіс уключаныя гарады з насельніцтвам не менш за 1 000 чалавек па стане на 1 студзеня 2018. Колькасць насельніцтва прыводзіцца адносна названага горада без уліку пасяленняў, якія складаюць яго прыгарады.

es

https://es.wikipedia.org/wiki/Pablo_Elguez%C3%A1bal

Pablo Elguezábal

Pablo Elguezábal

Imagen de Pablo Elguezábal en 1932

Pablo Elguezábal in 1932

image/jpeg

Pablo Elguezábal Iturri, más conocido por el sobrenombre de Rubio o Kirru fue un pelotari español de la modalidad de mano.

Pablo Elguezábal Iturri (Cienfuegos, Cuba, 22 de marzo de 1907 - Rigoita, Vizcaya, 7 de noviembre de 2003), más conocido por el sobrenombre de Rubio o Kirru fue un pelotari español de la modalidad de mano.

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Grey_francolin

Grey francolin

Behaviour and ecology

Grey francolin / Behaviour and ecology

A captive decoy

English: A decoy grey francolin used by a trapper, Chikballapur

image/jpeg

The grey francolin is a species of francolin found in the plains and drier parts of the Indian subcontinent. This species was formerly also called the grey partridge, not to be confused with the European grey partridge. They are found in open cultivated lands as well as scrub forest and their local name of teetar is based on their calls, a loud and repeated Ka-tee-tar...tee-tar which is produced by one or more birds. The term teetar can also refer to other partridges and quails. During the breeding season calling males attract challengers, and decoys were used to trap these birds especially for fighting.

The loud calls of the birds are commonly heard early in the mornings. Pairs of birds will sometimes engage in a duet. The female call is a tee...tee...tee repeated and sometimes a kila..kila..kila and the challenge call kateela..kateela..kateela is a duet. They are usually seen in small groups. The main breeding season is April to September and the nest is a hidden scrape on the ground. The nest may sometimes be made above ground level in a niche in a wall or rock. The clutch is six to eight eggs, but larger clutches, potentially reflecting intraspecific brood parasitism, have been noted. Food includes seeds, grains as well as insects, particularly termites and beetles (especially Tenebrionidae and Carabidae). They may occasionally take larger prey such as snakes. They roost in groups in low thorny trees. Several species of feather mites, helminth and blood parasites have been described from the species.

arz

https://arz.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%A8%D9%88%D8%B1%D8%AA%D8%A7%D8%AA

باسبورتات

اسيا

باسبورتات / اسيا

English: New eletronic readable passports issued by Afghan Ministry of Interior

image/jpeg

الصفحه دى يتيمه, حاول تضيفلها لينك فى صفحات تانيه متعلقه بيها.

en

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_English_Heritage_blue_plaques_in_London

List of English Heritage blue plaques in London

Tower Hamlets

List of English Heritage blue plaques in London / By borough / Tower Hamlets

English: Blue plaque dedicated to Mark Gertler

image/jpeg

This is a list of the approximately 940 blue plaques placed by English Heritage and its predecessors in the boroughs of London, the City of Westminster, and the City of London. The scheme was originally administered by the Royal Society of Arts from 1876 to 1901, and was taken over by the London County Council until 1965. The Greater London Council took over the scheme in 1965 from its predecessor, the LCC. Since the abolition of the GLC in 1986, the blue plaque scheme has been administered by English Heritage.

There are 21 blue plaques in the London Borough of Tower Hamlets.

ja

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E6%84%9B%E5%AD%90%E5%86%85%E8%A6%AA%E7%8E%8B

愛子内親王

来歴

愛子内親王 / 来歴

お印に選ばれた、ゴヨウツツジ

日本語: シロヤシオ（白八汐、学名：Rhododendron quinquefolium Bisset et S.Moore）、御在所岳山頂にて English: Rhododendron quinquefolium in Mount Gozaisho, Komono, Mie, Japan.

image/jpeg

愛子内親王は、日本の皇族。称号は敬宮、お印はゴヨウツツジ。身位は内親王。敬称は殿下。 徳仁の第1皇女子。母は雅子。明仁と美智子の皇孫にあたる。 21世紀に誕生した初の皇族であり、2020年4月1日現在、18名の皇室構成員のうち最年少の女性皇族で、内廷皇族である。 住居は、東京都港区元赤坂二丁目の赤坂御用地内にある赤坂御所。

（各事象等における身位の表記は、当時に沿う。） 2001年（平成13年）12月1日14時43分、皇太子徳仁親王と皇太子妃雅子（両者とも当時）の間に第1子・第1皇女子として、東京都千代田区の宮内庁病院で出生。誕生時の身長は49.6センチメートル、体重は3,102グラム。 同日、祖父である第125代天皇明仁から守り刀（人間国宝である大隅俊平作）と袴が贈られる「賜剣の儀」が行われた。刀身は約25センチで、全長約40センチ。 また、内閣総理大臣・小泉純一郎（当時）が「内親王殿下の御誕生を迎えて」の内閣総理大臣謹話を発表した。 同年12月7日、「浴湯の儀」「命名の儀」「賢所皇霊殿神殿に誕生命名奉告の儀」が行われ、天皇から「愛子（読み：あいこ）」と命名され、「敬宮（読み：としのみや）」の御称号を受けた。名と御称号の由来は 「 人を愛する者は人恒に之を愛し、人を敬ふ者は人恒に之を敬ふ。 」 —『孟子』離婁下 に拠る。皇太子・同妃（当時）、そして学者が相談して内定し、祖父の天皇（当時）も両親である皇太子・同妃（当時）の意向を尊重して命名した。 浴湯の儀に伴って行われる「読書鳴弦」の儀式では、元学習院大学長児玉幸多により、『日本書紀』から8人10代存在した女性天皇のうち最初の女帝にあたる推古天皇に関する部分が読まれている。お印のゴヨウツツジは那須御用邸でも5月に咲く花で、両親の「この純白の花のような純真な心を持った子供に育ってほしい」という願いを込めた。 平成の皇太子夫妻の待望の第一子誕生に対して、国民の祝賀の記帳は宮内庁関連で12万人、全国の自治体で65万人、合計77万人に達した。12月2日夕、皇居前広場で「新宮さまのご誕生をお祝いする国民の集い」が開かれ、奉祝国会議員連盟会長の麻生太郎をはじめ政治家や竹下景子、西田ひかるなどの芸能人、毛利衛、長嶋茂雄などの著名人が祝辞を述べ、2万5千人が集まり万歳して祝意を表した。 幼時には、両親（皇太子・同妃）から「愛ちゃん」と呼ばれた。 2005年（平成17年）春から週2回、東京都渋谷区のこどもの城に通い、音楽遊びなどを通じて集団生活に親しんだ。 2006年（平成18年）4月11日、学習院幼稚園に入園。同年8月、皇太子・同妃（当時）である両親のオランダ旅行・滞在に同行して、初めて海外訪問した。 同年11月11日に、袿（うちき）と袴をつけ「着袴の儀」を行った。このとき着けた「濃色（こきいろ、濃い赤色）」の袴は、誕生のときに贈られたものである。この頃には自転車の練習なども始めている。 2008年（平成20年）3月に学習院幼稚園を卒園し、同年4月に学習院初等科に入学。2009年（平成21年）の初等科2年生時には、漢字の書き取りや習字を行う姿が報道された。 2010年（平成22年）2月下旬から風邪を患うなど体調不良が原因となり欠席しがちだったが、同年3月5日になって野村一成（当時の東宮大夫）が、「3月上旬に発生した初等科での児童同士のトラブルから体調不良となり、学校を欠席した」と発表した後、同日にまた学校法人学習院側も記者会見を開き同様の発表がなされ、大きな波紋を呼んだ（詳細は「愛子内親王不登校騒動」）。 2011年（平成23年）秋より、初等科への通学は平常な状態に戻った。 2012年（平成24年）には学習院初等科5年生となり、「管弦楽部（パートはチェロ）、バスケットボール部などの部活動での練習にも励み、学習院女子大学で開催された英会話セミナーにも通い出した」と報道された。 2014年（平成26年）3月に学習院初等科を卒業し、同年4月に学習院女子中等科に入学。同年7月15日に自身の曽祖父母にあたる昭和天皇・香淳皇后の武蔵野陵を初めて参拝し、また、7月30日に伊勢神宮を初めて参拝した。同年8月3日、全国高等学校総合体育大会を両親との一家で訪れ、女子サッカーと男子バレーボールの試合を観戦した。 同年12月1日、13歳の誕生日を迎え、皇居内の御所に居住する祖父母の天皇明仁と皇后美智子（当時、現：上皇と上皇后）を初めて一人で挨拶のため訪問した。春からはテニスとソフトボールを始めている。授業の科目数も増え、学業にスポーツにと忙しい日々を過ごす。 2015年（平成27年）戦後70年の節目の夏には、初めて第二次世界大戦の企画展示（「昭和館」東京都千代田区）に足を運び見学したほか、戦争体験者からも直接話を聞いた。 2016年（平成28年）8月、学習院女子中等科第3学年在学中の夏休みに両親の皇太子徳仁親王同妃雅子（当時）の地方公務に初めて同行し長野県上高地を訪れた。同年9月26日から胃腸が弱りふらつきなどの症状のため学校を欠席したが、休養に努め11月に学校に復帰した。 2017年（平成29年）3月、学習院女子中等科を卒業し、発表された卒業文集の作文「世界の平和を願って」では、「『平和』は、人任せにするのではなく、一人ひとりの思いや責任ある行動で築きあげていくものだから」などと、修学旅行で広島を訪れ原爆の悲劇を見て感じた平和を築いてゆく願いを綴り、多くの国民の感動を呼んだ。同年4月、学習院女子高等科に入学。 2018年（平成30年）7月22日-8月9日まで、イギリスに短期留学した。(学習院女子高等科の海外研修プログラム) 首都ロンドン郊外のイートン校で英語教育、更にポーツマスやオックスフォードで英国の文化を体験した。 2019年（令和元年）5月1日、天皇の退位等に関する皇室典範特例法の施行（前日の平成31年4月30日に祖父の天皇明仁が退位し上皇となり、祖母の皇后美智子は上皇后となる。）により父の皇太子徳仁親王が第126代天皇に即位、母の皇太子妃雅子も立后し皇后となる。これに伴い、内親王は第1皇女子として、天皇・皇后を両親に持つ唯一の人物となった。 2020年（令和2年）3月に学習院女子高等科を卒業。新型コロナウイルスの感染拡大を受け、両親である天皇徳仁と皇后雅子は卒業式への出席を控えた。同年4月より父の母校でもある学習院大学文学部日本語日本文学科に入学（父天皇は、同学部史学科出身である）。

uk

https://uk.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%BE%D0%BB%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B0_%D0%BA%D1%83%D1%85%D0%BD%D1%8F

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6e/Placinta.jpg

Молдовська кухня

Огляд

Молдовська кухня / Огляд

Плачинда з сиром

image/jpeg

Молдо́вська ку́хня — національна кухня Молдови. Молдова розташована в регіоні багатих природних можливостей, винограду, фруктів і різноманітних овочів, а також вівчарства і птахівництва, що обумовлює багатство і різноманітність національної кухні. Молдовська кухня формувалася під впливом грецької, турецької, балканської, західноєвропейської, а пізніше — української та російської, а також єврейської та німецької кухонь, проте вона відрізняється самобутністю.

Найбільшу кількість страв готують у Молдові з овочів — їх вживають у свіжому вигляді, варять, смажать, печуть, фарширують, тушкують, солять. Традиційними для неї є страви з кукурудзи, квасолі, нуту, овочів — баклажанів, кабачків, перцю, ротунда, цибулі-пір, помідорів, білокачанної та цвітної капусти, а також гарбуза. З кукурудзи виготовляють крупу, борошно, пластівці, олію, безалкогольні напої і т. д. Ще на початку XVIII століття з кукурудзяного борошна і крупи в Молдові готували мамалигу, супи, печені вироби. Мамалига являє собою своєрідну кашу, лагідну і приємну на смак. Подають зі шкварками, сметаною, бринзою, молоком або вершками. З мамалиги також роблять кукурудзяні коржі, нарізаючи і підсмажуючи її на маслі або на смальці. У минулому мамалига в холодному вигляді часто заміняла хліб, однак це було викликано скоріше необхідністю, ніж традицією, так як в Молдові здавна випікався саме пшеничний хліб. Історично мамалига була основною селянською їжею, але в останні десятиліття мамалига придбала статус високоякісної страви і подається у багатьох ресторанах. Квасоля використовується для приготування закусок, перших і других страв. Овочі служать основою для різноманітних салатів, гарячих других страв і гарнірів до риби і м'яса. Сирі овочі найчастіше смажать, тушкують, смажать, запікають, рідше — відварюють. Традиційні для молдовської кухні фаршировані баклажани, кабачки, перець, помідори. Їх начиняють овочевим, круп'яно-овочеві, м'ясо-овочевим фаршем і запікають з додаванням соусів з сметани, томатів, зелені. З пряних овочів і зелені як приправи переважно використовуються цибуля-пір, селера, чебрець, любисток, петрушка і кріп. В їжу додають і такі прянощі, як чорний і духмяний перець, гіркий червоний перець, коріандр, гвоздику, лавровий лист, мускатний горіх тощо. Часто вживають часник, який становить основу соусів муждей, скордоля, якими заправляють рибні, м'ясні, овочеві страви. Подають ці соуси також і до мамалиги. Практично всі овочі заготовляються про запас. Їх квасять, солять, консервують. Дуже популярна в Молдові бринза — розсольний сир з овечого молока. Вживають її як в натуральному вигляді, так і як компонент овочевих, борошняних, яєчних, рибних і м'ясних страв. Бринза є важливою частиною молдовської кухні ще з XVII століття, коли в Молдовському князівстві активно розвивалося вівчарство. В молдовській кухні використовуються всі види м'ясних продуктів. З баранини готуються манжа, мусака, з яловичини — паприкаш, мітітеї, свинини — менкеріка, токана, костіца, кирнецеї, з домашньої птиці — яхніє, зама. Мітітеї за виглядом нагадують маленькі ковбаски без оболонки. Вони схожі на традиційну балканську страву чевапчичі. Національні рибні та м'ясні страви готуються на гратарі — залізній решітці, розташованій над розжареним деревним вугіллям з бука, горіха, кизилу. Продукти, особливо якщо вони будуть смажитися в натуральному вигляді, попередньо витримують у маринаді. Традиційними борошняними виробами є вертути і плацинди з фруктовою, овочевий, сирною і горіховою начинкою. Плацинда нагадує плаский корж круглої і іноді квадратної форми, а вертута являє собою рулет з тонкого тіста. У Молдові росте безліч видів фруктових дерев, і до столу прийнято подавати свіжі фрукти — яблука, груші, персики, абрикоси, вишні, виноград, волоські горіхи. Улюблені національні ласощі — нуга, желе (пелтя) з ягідних і фруктових соків, халва (алвіце), тістечка і печиво з пісочного та листкового тіста.

hu

https://hu.wikipedia.org/wiki/IV._K%C3%A1roly_magyar_kir%C3%A1ly

IV. Károly magyar király

Családja

IV. Károly magyar király / Családja

IV. Károly teljes uralkodói díszben magyar királlyá koronázása után 1916-ban (korabeli fénykép)

image/jpeg

IV. Károly teljes nevén Karl Franz Josef Ludwig Hubert Georg Maria von Österreich, osztrák főherceg, a Habsburg–Lotaringiai-ház utolsó uralkodója, 1916 és 1918 között I. Károly néven az Osztrák Császárság utolsó császára és IV. Károly néven az utolsó magyar király. Kétévi uralkodása után Ausztriát és Magyarországot köztársasággá kiáltották ki. Nem mondott le, de az új államformát elfogadta, mely az eckartsaui nyilatkozatban olvasható. 1921-ben két alkalommal is megpróbált visszatérni a trónra, sikertelenül.

1911. október 21-én az alsó-ausztriai Schwarzau am Steinfeld kastélyában feleségül vette Zita Bourbon–parmai hercegnőt (1892–1989), akitől nyolc gyermeke született: Habsburg Ottó (1912–2011) 1951-ben kötött házasságot Regina szász–meiningeni hercegnővel (1925–2010) Andrea (1953–) Monika (1954–) Michaela (Mikaéla) (1954–) Gabriella (1956–) Walburga (1958–) Károly (1961–) György (1964–) Habsburg Etelka (Adelhaid) (1914–1971) Habsburg Róbert (1915–1996) 1953-ban kötött házasságot Margherita di Savoia-Aosta hercegnővel (1930–) Mária Beatrix (1954–) Lőrinc (1955–) Gerhard (Gellért) (1957–) Martin (Márton) (1959–) Habsburg Izabella (Erzsébet) (1963–) Habsburg Félix (1916–2011) 1952-ben kötött házasságot Anna-Eugénie von Arenberg hercegnővel (1925–1997) Maria del Pilar (Mária) (1953–) Carl Philipp (Károly Fülöp) (1954–) Kinga (1955–) Raimund (Rajmond) (1958–) Maria Adelheid (Mária Etelka) (1959–) István (1961–) Virdis (1961–) Habsburg Károly Lajos (1918–2007) 1950-ben kötött házasságot Yolande de Ligne hercegnővel (1923–) Rudolf (1950–) Alexandra (1952–) Carl (Károly) (1954–) Maria (Mária) (1957–) Habsburg Rudolf (1919–2010 Először 1953-ban kötött házasságot Xenia Czernichev-Besobrasov grófnővel (1929–1968), majd 1971-ben Anna Gabriela von Wrede hercegnővel (1940–) Maria-Anna (Mária Anna) (1954–) Carl Peter (Károly Péter) (1955–) Simon (1958–) János (1962–1975) Katalin Mária (1972–) Habsburg Sarolta (1921–1989) hozzáment György mecklenburgi herceghez (1899-1962). Habsburg Erzsébet (1922–1993) hozzáment Károly Henrik leiningeni herceghez.

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Wiccan_(comics)

Wiccan (comics)

Publication history

Wiccan (comics) / Publication history

English: Comic book artist Jim Cheung in Artist Alley at the Jacob K. Javits Convention Center in Manhattan, on Saturday October 8, 2016, Day 3 of the 2016 New York Comic Con. This photo was created by Luigi Novi. It is not in the public domain, and use of this file outside of the licensing terms is a copyright violation. If you would like to use this image outside of the Wikimedia projects, you may do so, only if I am properly credited, either by linking the photograph to this page, or with an easily visible credit placed near the photo in each instance in which it is used. Please credit authorship as follows:  © Luigi Novi / Wikimedia Commons. Please maintain the original file name in all uses. You can see a gallery of some of my other photos here. If you have any questions, you can contact me by sending me an email or leaving a note at the bottom of my Wikipedia talk page.

image/jpeg

Wiccan is a comic book character and member of the Young Avengers, a team of teenage superheroes in Marvel Comics. Created by writer Allan Heinberg and artist Jim Cheung, the character first appeared in Young Avengers #1. The character's appearance is patterned on that of two prominent Marvel superheroes, Thor and Scarlet Witch, both of whom are members of the Avengers. Like the Scarlet Witch, Wiccan possesses powerful magical abilities which make him a key member of his superhero team. Recruited to the Young Avengers by Iron Lad, Wiccan's story includes the discovery that he and fellow teen hero Speed are in fact long-lost twin brothers, and that the pair are the sons of Scarlet Witch and her husband Vision. Significant storylines for the character include him and his brother's search for their missing mother, learning to master his powers, and an ongoing relationship with his teammate Hulkling. Alongside his permanent role as a member of the Young Avengers, Wiccan has also been a member of Avengers Idea Mechanics and Strikeforce.

Wiccan first appeared in Young Avengers #1 (April 2005). The issue was scripted by Allan Heinberg and drawn by Jim Cheung. One of the original four members of the Young Avengers, the team was founded after the Avengers disbanded in the story line Avengers Disassembled. Initially, Heinberg assumed that Marvel would not allow him to write two leading homosexual characters. Because of this, he originally planned to write Billy's love interest, Hulkling, as a female shapeshifter named Chimera. Chimera would discover that her true form was male, which would force Billy to decide if he was still in love with him. However, due to the complexity of this proposed story line, editor Tom Brevoort suggested simply making both characters gay. Wiccan appeared in the new 2013 Young Avengers series by Kieron Gillen and Jamie McKelvie. As part of the All-New All-Different Marvel rebranding, Wiccan (along with Hulkling) appears as a member of the New Avengers led by Sunspot along with Songbird, Squirrel Girl, Hawkeye, Power Man and White Tiger. He later guest-starred in the Scarlet Witch series written by James Robinson. In 2019, he will star in Strikeforce alongside Blade, Angela, Spider-Woman, Monica Rambeau, Daimon Hellstrom and Winter Soldier.

ja

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%9F%E3%83%8A%E3%82%B9%E3%83%BB%E3%82%B8%E3%82%A7%E3%83%A9%E3%82%A4%E3%82%B9%E7%B4%9A%E6%88%A6%E8%89%A6

ミナス・ジェライス級戦艦

ミナス・ジェライス級戦艦

English: Minas Gerais sailing soon after her commissioning. Photo was taken too early to be of Sao Paulo, which is a common identification in sources.[1]

image/jpeg

ミナス・ジェライス級戦艦とはブラジル海軍が南アメリカ諸国で最初に購入した弩級戦艦の艦級で竣工時は世界最強の弩級戦艦であった。ミーナ・ジェライス級とも呼ばれる。

ミナス・ジェライス（Minas Gerais）級戦艦とはブラジル海軍が南アメリカ諸国で最初に購入した弩級戦艦の艦級で竣工時は世界最強の弩級戦艦であった。ミーナ・ジェライス級とも呼ばれる。

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Ballymalis_Castle

Ballymalis Castle

Ballymalis Castle

English: Castles of Munster: Ballymalis, Kerry This tower house on the east bank of the River Laune was built in c.1600. It was granted to Sir Francis Brewster after its confiscation in 1677, when it passed to Alexander Eager.

image/jpeg

Ballymalis Castle is a tower house and National Monument located in County Kerry, Ireland.

Ballymalis Castle is a tower house and National Monument located in County Kerry, Ireland.

bg

https://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%B2%D0%B5%D1%82%D0%B8_%D0%92%D1%80%D0%B0%D1%87_(%D0%BF%D0%B0%D1%80%D0%BA)

Свети Врач (парк)

Галерия

Свети Врач (парк) / Галерия

Български: Парк "Свети Врач" в Сандански. English: St. Vrach park, Sandanski, Bulgaria

image/jpeg

„Свети Врач“ е градски парк в Сандански. Единственият с пясъчни алеи и един от най-големите по площ паркове в България, простира се на 344 декара площ на двата бряга на река Санданска Бистрица.

nl

https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_gemeentelijke_monumenten_in_Halderberge

Lijst van gemeentelijke monumenten in Halderberge

Hoeven

Lijst van gemeentelijke monumenten in Halderberge / Hoeven

Nederlands: Woonhuis This is an image of a municipal monument in Halderberge with number WN024

image/jpeg

De gemeente Halderberge heeft 154 gemeentelijke monumenten, hieronder een overzicht. Zie ook de rijksmonumenten in Halderberge.

De plaats Hoeven kent 19 gemeentelijke monumenten:

hu

https://hu.wikipedia.org/wiki/Magyarbikali_reform%C3%A1tus_templom

Magyarbikali református templom

Képgaléria

Magyarbikali református templom / Képgaléria

Magyar: Magyarbikali_templom_karzata

image/jpeg

Magyarbikal első írásos említése, Tera Bekaly néven, 1249-ből származik. Régen a falu a felette húzódó bükkerdő alatt helyezkedett el – erre utal elnevezése is -, ám a lakosság a rájuk leselkedő veszélyek miatt lehúzódott a védettebb, jobban elrejtett völgybe, így alakult ki a mai falu.

de

https://de.wikipedia.org/wiki/Waldfriedhof_Stuttgart

Waldfriedhof Stuttgart

Gräber

Waldfriedhof Stuttgart / Gräber

Stele mit Porträt Walter Rombergs auf dem Stuttgarter Waldfriedhof

image/jpeg

Der Waldfriedhof Stuttgart wurde 1913 kurz vor Ausbruch des Ersten Weltkriegs nach den Plänen des Stuttgarter Stadtbaudirektors Albert Pantle angelegt. Auf dem Friedhof, der im Stuttgarter Stadtbezirk Degerloch liegt, sind zahlreiche Prominente bestattet. Der Name des Friedhofs verweist darauf, dass er mitten im Mischwaldbestand des Degerlocher Walds errichtet wurde. Der Friedhof besteht aus zwei Teilen: dem älteren und größeren westlichen Hauptteil und dem jüngeren, östlich gelegenen Waldfriedhof-Viereichenhau. Mit 30,7 Hektar ist er der flächenmäßig größte und mit seinen 15.000 Grabstellen der drittgrößte Stuttgarter Friedhof. Er ist in die Abteilungen 1-35 und 50-75 aufgeteilt. Auf dem Friedhofsgelände befinden sich eine Feierhalle, ein Verwaltungsgebäude, ein Leichenhaus und drei Ehrenmale für die Gefallenen der beiden Weltkriege. Dem Friedhof benachbart ist der weiter östlich gelegene Dornhaldenfriedhof, der 1974 angelegt wurde. Eine Standseilbahn aus dem Jahre 1929 verbindet den Südheimer Platz mit dem 100 Meter höher gelegenen Friedhof.

Hinweis: In dem Friedhofsführer von Werner und Christopher Koch (#Koch 2012) und in der SSB-Broschüre „Lebenslinien“ (#Straßenbahnen 2009) finden sich Kurzbiographien von Prominenten, die auf dem Waldfriedhof begraben sind, ein Lageplan mit Standortangaben für Gräber und Denkmäler und im Friedhofsführer auch Fotos der Gräber.

zh-TW

https://zh.wikipedia.org/zh-tw/%E5%8D%A1%E9%96%80%C2%B7%E5%8D%A1%E6%96%AF

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/05/Kass%2CCarmen_2004_Mainz.jpg

卡門·卡斯

卡門·卡斯

English: Carmen Kass, Chess Classic Mainz 2004 Deutsch: Carmen Kass, Chess Classic Mainz 2004

image/jpeg

卡門·卡斯，生於蘇聯時期塔林，暱稱「卡神」，愛沙尼亞超級名模、西洋象棋手、社會活動家。

卡門·卡斯（愛沙尼亞語：Carmen Kass，1978年9月14日－），生於蘇聯時期塔林，暱稱「卡神」，愛沙尼亞超級名模、西洋象棋手、社會活動家。

az

https://az.wikipedia.org/wiki/II_%C6%8Fbd%C3%BCrr%C9%99hman

II Əbdürrəhman

II Əbdürrəhman

English: Rahmán II statue in Murcia Español: Estatua de Abderramán II en Murcia

image/jpeg

Əbdürrəhman ibn əl-Hakəm bin Hişam bin Əbdürrəhman — Əndülüs Əməvi dövlətinin dördüncü əmiri, I Əbdürrəhmanın nəvəsi.

Əbdürrəhman ibn əl-Hakəm bin Hişam bin Əbdürrəhman (788, Toledo – 22 sentyabr 852, Kordova (İspaniya), Andalusiya) — Əndülüs Əməvi dövlətinin dördüncü əmiri (822-852), I Əbdürrəhmanın nəvəsi.

fr

https://fr.wikipedia.org/wiki/Charles_Sprague_Pearce

Charles Sprague Pearce

Charles Sprague Pearce

Detail from: Photograph of Charles Sprague Pearce (1851-1914) in his studio in Auvers-sur-Oise

image/jpeg

Charles Sprague Pearce, né le 13 octobre 1851 à Boston et mort le 18 mai 1914 à Paris, est un peintre américain.

Charles Sprague Pearce , né le 13 octobre 1851 à Boston et mort le 18 mai 1914 (à 62 ans) à Paris, est un peintre américain.

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Weightlifting_at_the_2018_Summer_Youth_Olympics

Weightlifting at the 2018 Summer Youth Olympics

Notes

Weightlifting at the 2018 Summer Youth Olympics / Medal summary / Girl's events / Notes

Español: Levantamiento de pesas en los Juegos Olímpicos de la Juventud Buenos Aires 2018. Torneo femenino, 48 kg. English: Weightlifting at the 2018 Summer Youth Olympics – Girls' 48 kg.

image/jpeg

Weightlifting at the 2018 Summer Youth Olympics was held from 7 to 13 October. The events took place at Parque Polideportivo Roca in Buenos Aires, Argentina.

Supatchanin Khamhaeng of Thailand originally won the gold medal, but was disqualified in 2019 after testing positive for a banned substance.

es

https://es.wikipedia.org/wiki/Mar%C3%ADa_del_Carmen_Due%C3%B1as

María del Carmen Dueñas

Trayectoria política

María del Carmen Dueñas / Biografía / Trayectoria política

Maria del Carmen Dueñas interviene en el Congreso Regional del Partido Popular de Melilla

Español: Intervención politica del PP

image/jpeg

María del Carmen Dueñas Martínez, es una abogada y política española del Partido Popular. Entre 2015 y 2019 fue diputada por Melilla en el Congreso. Portavoz de Igualdad del Grupo Parlamentario del Partido Popular, fue la Ponente del Pacto de Estado en materia de Violencia de Género, en el siguiente enlace encontramos su intervención en el Pleno del Congreso: Intervención en el Debate del Pleno del Congreso. Desde el año 2004 a 2017 fue Secretaria General del Partido Popular en Melilla.

Se afilió al Partido Popular de Melilla a principios del año 2000, siendo nombrada Secretaria Regional y número 2 del Partido Popular de Melilla, tras el IX Congreso Regional de este partido. Fue diputada local en la Asamblea de Melilla (2007-2008), Consejera de Contratación y Patrimonio (2007-2008), también fue senadora electa (2008-2015) y Presidenta de la Comisión de Igualdad. (2012-2015).​ En la IX Legislatura obtuvo el escaño de Senadora por la circunscripción electoral de la Ciudad Autónoma de Melilla y se convirtió en la primera mujer senadora electa de Melilla. En dicha Legislatura fue la Portavoz de la Comisión de Igualdad en el Senado por el Grupo Popular.​ Tras las elecciones a Cortes Generales de 2011, obtiene el escaño de Senadora por la circunscripción electoral de Melilla, y tras constituirse la X Legislatura es designada Presidenta de la Comisión de Igualdad del Senado, vocal en la Comisión de Justicia y vocal en la Comisión de Incompatibilidades. En las elecciones a Cortes Generales de 2015, obtiene el escaño de Diputada por la circunscripción electoral de la Ciudad Autónoma de Melilla en la XI Legislatura, convirtiéndose en la primera mujer diputada por la Ciudad Autónoma de Melilla. En las elecciones a Cortes Generales de 2016, obtuvo el escaño de diputada por la circunscripción electoral de la Ciudad Autónoma de Melilla en la XII Legislatura, situándose entre los candidatos más votados de esos comicios con el 49,90% de los votos.​

fr

https://fr.wikipedia.org/wiki/Gare_d%27Unionville_(Toronto_and_Nipissing)

Gare d'Unionville (Toronto and Nipissing)

Gare d'Unionville (Toronto and Nipissing)

English: The old station was last used on Friday May 3, 1991. The new GO Station opened for business the following Monday, May 6. Prior to GO Transit using the original station between 1982 and 1991, VIA used the station for their Stouffville to Toronto commuter service.

Image illustrative de l’article Gare d'Unionville (Toronto and Nipissing)

image/jpeg

La gare d'Unionville est une ancienne gare ferroviaire canadienne, située à Markham en Ontario. Elle a été remplacée par la gare d'Unionville. Elle se distingue comme une gare du XIXᵉ siècle encore dans son emplacement d'origine sur la voie ferrée.

La gare d'Unionville est une ancienne gare ferroviaire canadienne, située à Markham en Ontario. Elle a été remplacée par la gare d'Unionville (GO Transit). Elle se distingue comme une gare du XIXᵉ siècle encore dans son emplacement d'origine sur la voie ferrée.

fr

https://fr.wikipedia.org/wiki/Industrie_de_l%27ocre_en_pays_d%27Apt

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e5/Forge_%28Apt%29.JPG

Industrie de l'ocre en pays d'Apt

Exploitation du fer de La Tène jusqu'au XIXe siècle

Industrie de l'ocre en pays d'Apt / Exploitation du fer de La Tène jusqu'au XIXe siècle

Une des dernières forges ayant servi à usiner le minerai de fer de Rustrel Musée de l'aventure industrielle à Apt

Français : reconstitution de forge

image/jpeg

L'industrie de l'ocre en pays d'Apt a été favorisée par des énormes dépôts de sables ocreux qui couvrent un secteur comprenant Gignac, Rustrel, Villars, Gargas et Roussillon. L'ocre est une roche ferrique composée d'argile pure colorée par un hydroxyde de fer : l'hématite pour l'ocre rouge, la limonite pour la brune et goethite pour la jaune. Du pouvoir colorant de l'ocre connu dès la protohistoire, il y eut ensuite passage à l'exploitation du fer pour arriver à la fin du XVIIIᵉ siècle à l'extraction industrielle des colorants ocreux.

Si les premiers habitants de nos régions utilisèrent les gisements d'ocre, pour l'art corporel ou pariétal, ils s'en servirent aussi, dès l'âge du fer pour forger outillage et armes. En effet ces dépôts ocreux contiennent de grandes quantités de minerai ferrugineux qui fut fondu dans les premiers « bas fourneaux » de l'Antiquité jusqu'au Moyen Âge. Ces gisements furent exploités à ciel ouvert ou en galeries. Dans certaines de celles-ci, au nord de la vallée du Calavon, ont été retrouvées intactes des amphores romaines. Dans le pays d'Apt s'étend un vaste bassin minier et métallurgique dont la production de fer perdura jusqu’au XIXᵉ siècle. Il est divisé en trois secteurs qui se jouxtent. Le district de Rustrel, compris entre Gignac et Villars, qui s'étale sur 20 km². Le district de Gignac-Simiane-la-Rotonde-Banon où les sites sidérurgiques sont les plus nombreux. Le district de Gordes-Lagnes-Fontaine-de-Vaucluse où les grottes des parois calcaires ont, pour la plupart, été exploitées et vidées de leurs remplissages ferrugineux. Des datations au C14 ont permis d'identifier certains ferriers comme appartenant la période de La Tène. Des campagnes de prospection, réalisées entre 1996 et 2008, ont répertorié plus de 300 ferriers. Exploité jusqu'à la fin du XIXᵉ siècle, en particulier à Gignac et à Rustrel, ce minerai de fer contribua à l'essor économique et industriel de la vallée du Calavon. À Gignac, la teneur du minerai recueilli dans les ocres atteint entre 45 et 55 %. L'étude des scories, au quartier de la Ferrière, a montré qu'elles datent de la plus haute Antiquité. Au nord-est du village, à Thosse, les plus anciens bas fourneaux identifiés ont servi au cours du IIIᵉ siècle. Dans ce hameau, l'exploitation du minerai de fer s'est poursuivi jusqu'en 1815. Dans les années 1850, le besoin de bois pour la production de fer s’intensifia fut tel qu'il provoqua la déforestation des Monts de Vaucluse et du Mont Ventoux. À Rustrel, existent toujours les vestiges de ces hauts fourneaux qui furent construits, à partir de 1836 pour se substituer à celui de Velleron. Ils permirent, jusqu'en 1890, de produire des fontes à gueuses et à moulages. Cette exploitation périclita par manque de moyens de transport adéquat.

no

https://no.wikipedia.org/wiki/Scott_Parker

Scott Parker

Scott Parker

English: Scott Parker| at the Euro 2012 match against France Русский: Скотт Паркер в матче Евро 2012 против Франции

image/jpeg

Scott Matthew Parker er en engelsk fotballtrener og tidligere fotballspiller som er manager for Fulham FC. Parker startet sin profesionelle karriere i Charlton Athletic FC. Så dro han til London-klubben Chelsea, hvor han bare fikk spille femten kamper. Etter mangel på spilletid og tillit, dro Parker til Newcastle United. Scott Parker skåret forøvrig Newcastles første mål i 1. serierunde i Premier League 2006/07. Fra 2007 til 2011 Har Parker spilt for den andre London-klubben West Ham United. Der har han har fått tittelen ''Player of the year'' 3 ganger. Han har også representert England ved seks anledninger og har også flere kamper på aldersbestemte landslag. Scott Parker er den første fotballspilleren som har spilt for både Chelsea FC, West Ham United og Tottenham Hotspur. 28. februar 2019 ble han ansatt som midlertidig manager for Fulham FC. 10. mai 2019 ble han ansatt som manager for Fulham FC.

Scott Matthew Parker (født 13. oktober 1980) er en engelsk fotballtrener og tidligere fotballspiller som er manager for Fulham FC. Parker startet sin profesionelle karriere i Charlton Athletic FC. Så dro han til London-klubben Chelsea, hvor han bare fikk spille femten kamper. Etter mangel på spilletid og tillit, dro Parker til Newcastle United. Scott Parker skåret forøvrig Newcastles første mål i 1. serierunde i Premier League 2006/07. Fra 2007 til 2011 Har Parker spilt for den andre London-klubben West Ham United. Der har han har fått tittelen ''Player of the year'' 3 ganger. Han har også representert England ved seks anledninger og har også flere kamper på aldersbestemte landslag. Scott Parker er den første fotballspilleren som har spilt for både Chelsea FC, West Ham United og Tottenham Hotspur. 28. februar 2019 ble han ansatt som midlertidig manager for Fulham FC. 10. mai 2019 ble han ansatt som manager for Fulham FC.

nl

https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_gemeentelijke_monumenten_in_Wyck_(Maastricht)

Lijst van gemeentelijke monumenten in Wyck (Maastricht)

Lijst van gemeentelijke monumenten in Wyck (Maastricht)

English: Stationsstraat 29-31, Maastricht, The Netherlands. Nederlands: Stationsstraat 29-31, Maastricht.

image/jpeg

De buurt Wyck in de wijk Maastricht-Centrum in Maastricht heeft 434 gemeentelijke monumenten beschreven in 329 regels.

De buurt Wyck in de wijk Maastricht-Centrum in Maastricht heeft 434 gemeentelijke monumenten beschreven in 329 regels.

gl

https://gl.wikipedia.org/wiki/Cangrexo_real

Cangrexo real

Cangrexo real

Chaceon affinis

image/jpeg

O cangrexo real é unha especie de crustáceo decápodo braquiúro da familia dos xeriónidos.

O cangrexo real (Chaceon affinis) é unha especie de crustáceo decápodo braquiúro da familia dos xeriónidos.

hi

https://hi.wikipedia.org/wiki/%E0%A4%86%E0%A4%B5%E0%A4%B0%E0%A5%8D%E0%A4%A4_%E0%A4%B8%E0%A4%BE%E0%A4%B0%E0%A4%A3%E0%A5%80

आवर्त सारणी

वर्ग

आवर्त सारणी / आधुनिक आवर्त सारणी की प्रमुख विशेषताएँ / वर्ग

तत्वों के गुणों का आवर्ती परिवर्तन

image/svg+xml

आवर्त सारणी रासायनिक तत्वों को उनकी संगत विशेषताओं के साथ एक सारणी के रूप में दर्शाने की एक व्यवस्था है। आवर्त सारणी में रासायनिक तत्त्व परमाणु क्रमांक के बढ़ते क्रम में सजाये गये हैं तथा आवर्त, प्राथमिक समूह, द्वितीयक समूह में वर्गीकृत किया गया है। वर्तमान आवर्त सारणी मैं ११८ ज्ञात तत्व सम्मिलित हैं। सबसे पहले रूसी रसायन-शास्त्री मेंडलीफ ने सन १८६९ में आवर्त नियम प्रस्तुत किया और तत्वों को एक सारणी के रूप में प्रस्तुत किया। इसके कुछ महीनों बाद जर्मन वैज्ञानिक लोथर मेयर ने भी स्वतन्त्र रूप से आवर्त सारणी का निर्माण किया। मेन्देलेयेव की सारणी से अल्फ्रेड वर्नर ने आवर्त सारणी का वर्तमान स्वरूप निर्मित किया। सन १९५२ में कोस्टा रिका के वैज्ञानिक गिल चावेरी ने आवर्त सारणी का एक नया रूप प्रस्तुत किया जो तत्वों के इलेक्ट्रानिक संरचना पर आधारित था। रसायन शास्त्रियों के लिये आवर्त सारणी अत्यन्त महत्वपूर्ण एवं उपयोगी है। इसके कारण कम तत्वों के गुणधर्मों को ही याद रखने से काम चल जाता है क्योंकि आवर्त सारणी में किसी समूह या किसी आवर्त में गुणधर्म एक निश्चित क्रम से एवं तर्कसम्मत तरीके से बदलते हैं। नीचे आवर्त सारणी का आधुनिक रूप दिखाया गया है जिसमें १८ वर्ग तथा ७ आवर्त हैं- आवर्त सारणी के इस प्रचलित प्रबन्ध में लैन्थनाइड और ऐक्टिनाइड को अन्य धातुओं से अलग रखा गया है।

किसी एक वर्ग के सभी तत्त्वों के परमाणुओं के सबसे बाहरी कक्षा में इलेक्ट्रानों की संख्या (अर्थात 'संयोजक इलेक्ट्रानों' की संख्या) समान होती है। इस कारण किसी एक वर्ग के सभी तत्वों के मुख्य गुण समान होते हैं। हल्की धातुएँ - वर्ग 1 और 2 . अल्कली धातुएं - वर्ग 1. अल्कलाइन मृदा धातुएं - वर्ग 2. भारी धातुएँ या संक्रमण धातुएँ' - वर्ग 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 और 12 . अधातुएँ - वर्ग 13, 14, 15, 16 और 17. अक्रिय गैसें - वर्ग 18 . खण्ड या ब्लॉक संयोजक इलेक्ट्रानों के आधार पर तत्वों को 4 खण्डों में बाँटा गया है- s, p, d, f . s-block – वर्ग 1 तथा 2 . p-block – वर्ग 13 से 18 . d-block – वर्ग 3 से 12 . f-block – लैन्थेनाइड और ऐक्टिनाइड (Lanthanide and Actinide series). प्रतिनिधि तत्व (Representative Elements या Normal elements या Typical elements) – s-block और p-block के तत्वों को सम्मिलित रूप से संक्रमण तत्व (Transition Elements) – d-block के तत्व अन्तरिक संक्रमण तत्व (Inner Transition Elements) – f-block के तत्व -- इन्हें विरल मृदा तत्व (Rare Earth Elements) भी कहते हैं।

zh

https://zh.wikipedia.org/zh-cn/%E9%BA%92%E9%BA%9F

麒麟

文化

麒麟 / 文化

三峡行修宫麒麟镇门兽

中文（繁體）‎: 三峽行修宮麒麟鎮門獸,新北市三峽區嘉添里

image/jpeg

麒麟，亦作骐𬴊，是中国古代神话传说中的神兽，是建马的后代，其祖先为应龙。常与龙马混淆。中国古代用麒麟象征祥瑞，公兽为麒，母兽为麟，据说能活两千年。性情温和，身上虽有可攻击敌人的武器，但不伤人畜，不践踏昆虫花草，故称为仁兽。 麒麟的首似龙，形如马，状比鹿，尾若牛尾，背上有五彩毛纹，腹部有黄色毛，口能吐火，声音如雷。相传只在太平盛世或世有圣人时才会出现。所以被称为瑞兽。汉许慎《说文解字》：“麒，仁兽也，麋身牛尾一角；麐，牝麒也。” 据香港历史文化学者叶德平先生说，中国民间信仰中之中，有所谓“四灵”之说。《礼记・礼运》曰：“麟、凤、龟、龙，谓之四灵。”它格外受客家人的重视，在节日庆典之中，常常看到它的身影。 麒麟与龙、凤一样，都是人们虚拟出来的瑞兽，被赋予美丽的想像。传说的麒麟是十分温驯和善的，不会伤害生灵，甚至连草木也不会折断，堪称“仁兽”，故格外受到以耕读为务的客家人所崇拜。

据传孔子出生时有麒麟显现，所以民间认为麒麟会给人们带来儿子，使家族兴旺，因此有麒麟送子之说，也把杰出的儿童称为“麒麟儿”、“麟儿”。此后，民间慢慢出现“麒麟送子图”之作。 作为木板画，上刻对联“天上麒麟子，地上状元郎””，以此为佳兆。民间普遍认为，求拜麒麟可以生育得子。 唐杜甫《徐卿二子歌》：“君不见徐卿二子多绝奇。感应吉梦相追随。孔子释氏亲抱送，并是天上麒麟儿。” 麒麟一称为龙之子，属龙族，瑞兽，与龙凤龟合称为四灵，因此麒麟图案常作为吉祥，仁爱之符号，被中国古代各朝朝政常采用。史载汉宣帝在未央宫建有麒麟阁，绘功臣图像，以表嘉奖和向天下昭示其爱才之心。 《明会典》记载，洪武二十四年（1391年）规定，公、侯、驸马、伯以麒麟作为补服图案。故称一品麒麟。 清朝时，武职官员一品的补子徽饰为麒麟。 “麟止”是指绝笔，元狩元年（前122年）冬十月汉武帝至雍（今陕西凤翔）获白麟，一角而五趾，作《白麟之歌》，司马迁作《史记》于此处止笔。 《史记·太史公自序》：“于是卒述陶唐以来，至于麟止。” 麒麟因其深厚的文化内涵，在中国传统民俗礼仪中，被制成各种饰物送给未成年的儿童佩戴，有祈福和安佑的用意。 曹雪芹《红楼梦》一书中的第三十一回和三十二回，大篇幅写“因麒麟伏白首双星”，这里的麒麟不仅是史湘云的护身符，也是暗示她婚配的一件信物。 黄梅戏《女驸马》中，一对玉麒麟也是代表爱情的见证。女主人翁与男主人翁受阻于女方父母的决定，女主人翁交于男主人翁一只玉麒麟，发誓“生生死死不变心，清风明月作见证，分开一对玉麒麟，这只麒麟交于你，这只麒麟留在身，麒麟成双人成对，散心两意天地不容”。等到双方冲破重重阻挠，有情人终成眷属，“麒麟成双人成对，并蒂花开万年红”，大喜之夜双方麒麟终于成对。 蒙通联足球俱乐部的吉祥物为麒麟。

ja

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E4%B9%BE%E3%83%89%E3%83%83%E3%82%AF

乾ドック

ギャラリー

乾ドック / ギャラリー

English: The USS Greeneville (SSN 772) sits atop blocks in Dry Dock #1 at the Pearl Harbor Naval Shipyard and Intermediate Maintenance Facility, Pearl Harbor, Hawaii, on Feb. 21, 2001. The Los Angeles class attack submarine is dry-docked to assess the damage and perform necessary repairs following a Feb. 9 collision at sea with the Japanese fishing vessel Ehime Maru off the coast of Honolulu, Hawaii.

image/jpeg

乾ドックとは、船体の検査や修理などのために水を抜くことができるドックのこと。船渠、乾船渠とも。

yue

https://zh-yue.wikipedia.org/wiki/%E5%8D%83%E8%91%89%E6%B6%BC%E5%B9%B3

千葉涼平

千葉涼平

MTV VMAJ 2014_016_w-inds.

image/jpeg

千葉涼平，係日本嘅一個男藝人同埋演員。

千葉涼平，係日本嘅一個男藝人同埋演員。

ru

https://ru.wikipedia.org/wiki/Baseodiscus_princeps

Baseodiscus princeps

Baseodiscus princeps

English: Baseodiscus princeps(=Taeniosoma princeps; Nemertea: Heterinemerta: Valenciniidae), large individual from Yakutat, Alaska.

image/png

Базеодискус превосходный — вид невооружённых немертин из семейства Valenciniidae. Тело жёлтое, густо покрытое небольшими тёмно-красными пятнами неправильной формы. Тело может достигать внушительных размеров, иногда 2 м и более. Обитает в литоральной зоне морей под камнями. Встречается на западном побережье Северной Америки от Аляски до залива Пьюджет и в Японском море.

Базеодискус превосходный (лат. Baseodiscus princeps) — вид невооружённых немертин из семейства Valenciniidae. Тело жёлтое, густо покрытое небольшими тёмно-красными пятнами неправильной формы. Тело может достигать внушительных размеров, иногда 2 м и более. Обитает в литоральной зоне морей под камнями. Встречается на западном побережье Северной Америки от Аляски до залива Пьюджет и в Японском море.

es

https://es.wikipedia.org/wiki/Mus

Mus

Algunas jugadas con nombre propio

Mus / Algunas jugadas con nombre propio

Una buena jugada al mus muy clásica: el solomillo, trío de reyes para la grande y los pares y 31 para el juego.

English: example of a good combination of cards in the Spanish card game "el mus"Español: Una buena y clásica mano en el mus: treinta y una en el juego, con tres reyes

image/png

El mus es un juego de naipes​ ampliamente extendido en España y también muy jugado en algunos países de Hispanoamérica, como Argentina, Chile, Colombia o México, y en algunas regiones del sur de Francia. Se trata de un juego con más de doscientos años de historia y cuyo origen mayormente aceptado estaría en el País Vasco, ​ aunque también hay versiones que discuten ese origen.​ Para el mus se utiliza la baraja española y normalmente lo juegan cuatro personas agrupadas en dos parejas. Las reglas pueden variar mucho dependiendo de las costumbres locales del lugar donde se juegue, pero cada mano siempre consistirá de las siguientes jugadas llamadas "lances":​ Grande: la combinación es mejor cuanto mayor sea el valor de las cartas. Chica: la combinación es mejor cuanto menor sea el valor de las cartas. Pares: la combinación es mejor cuantas más cartas iguales haya y mayor sea su valor. Juego: consiste en igualar o superar la cifra de 31 sumando el valor de cada carta. Si nadie alcanza esta cifra, se jugará al "punto" y la mejor combinación será la que más se aproxime a 30.

Hay algunos duples que tienen un nombre específico: Duples gallegos: Son aquellos formados por dos ases y dos reyes. Duples castellanos: Son aquellos compuestos por dos reyes y dos caballos. En algunas regiones, a esta jugada también se la denomina como duples nacionales, polacos, alemanes o imperiales. Jacobiana o duples andaluces: jugada de duples compuesta por dos reyes y dos sotas. Tembleque: jugada de duples compuesta por dos reyes y dos cincos. Otras jugadas con nombre propio son: Barco o piara: cuatro reyes. Es la mejor jugada a grandes y a pares. La jugada del tío Pedrete o tío Perete, perete, tanganete, cagalete o peterete: se consigue si un jugador tiene un 4, un 5, un 6 y un 7 de cualquier palo. Al ser, con diferencia, la peor jugada que se puede obtener, el jugador con esta mano dice «perete», recibe una chica y se descarta de las cuatro cartas, recibiendo otra mano. Esta jugada no está admitida en todos los sitios. Solomillo o la bonita: jugada de 31 para juego, compuesta por tres reyes y un as. Besugo: jugada compuesta por tres ases y un rey. Algunas variantes admiten la seña para esta jugada, que consiste en poner boca de pez para informar de esta jugada, inversa al solomillo. De esta forma, se advierte a la pareja de que se tiene un rey y una buena jugada a chica. Mus negro o corrida: consiste en darse mus a pesar de tener una jugada buena, esperando que sea cortado por la pareja contraria y poder ganar así más tantos al revocar, puesto que se supone que no se lo esperan al no haberlo cortado. Evidentemente, tiene el riesgo de que no se corte el mus y se pierda así la jugada, por lo que debe sopesarse bien su utilización. Equidistante, para todo y para nada, ni para reír ni para llorar, la del tonto, la ansiosa o la del tío Paco: rey, caballo, as y cuatro, jugada para grande con rey y caballo y jugada para chica con as y cuatro. Como se puede comprobar, hay jugada para grande y chica, pero ninguna de las dos es buena, lo que en ocasiones se expresa como «dos a grande, dos a chica y pierdes cuatro». Jugada del sastre: se dice cuando se tienen tres cuatros. Las de Madrid: cuando al lance de juego se tienen 37. «37 nunca pierde»: llevando 37 al juego se ve el envite, pensando que el rival va de farol. Toribio: dos ases. El Banco Bilbao: jugada de tres o cuatro caballos. La jugada ladrona o la de Benito: rey, caballo y dos ases. Escopeta y perro: un rey y un caballo. Escopeta, perro y gato: rey, caballo y sota. Juego de tacón o llevar la tuerta: treinta y una. El vitor: tres caballos y una sota. Bocarrana: el cinco de bastos. Se dice que quien lo tiene no gana. Cordobeses: tres sotas y un as, buena jugada en pares y en juego, cuya seña es llevarse el dedo índice a la barbilla, debajo del labio inferior. Juego jesusiano: tienes 31 con sota, caballo, siete y cuatro; o, en su defecto, sota, caballo, cinco y seis.

en

https://en.wikipedia.org/wiki/U.S._Route_41_in_Michigan

U.S. Route 41 in Michigan

Business loops

U.S. Route 41 in Michigan / Business loops

The former Bus. US 41 along Washington Street in downtown Marquette

from left to right: the Old State Savings Bank Building (in red sandstone), the Wells Fargo Bank Main Branch (combining the First National Bank of Marquette Building and the Kaufman Building) and various store fronts along Washington Street, Marquette, Michigan, US

image/jpeg

US Highway 41 is a part of the United States Numbered Highway System that runs from Miami, Florida, to the Upper Peninsula of the US state of Michigan. In Michigan, it is a state trunkline highway that enters the state via the Interstate Bridge between Marinette, Wisconsin, and Menominee, Michigan. The 278.769 miles of US 41 that lie within Michigan serve as a major conduit. Most of the highway is listed on the National Highway System. Various sections are rural two-lane highway, urbanized four-lane divided expressway and the Copper Country Trail National Scenic Byway. The northernmost community along the highway is Copper Harbor at the tip of the Keweenaw Peninsula. The trunkline ends at a cul-de-sac east of Fort Wilkins State Park after serving the Central Upper Peninsula and Copper Country regions of Michigan. US 41 passes through farm fields and forest lands, and along the Lake Superior shoreline. The highway is included in the Lake Superior Circle Tour and the Lake Michigan Circle Tour and passes through the Hiawatha National Forest and the Keweenaw National Historical Park.

There have been three business loops for US 41: Ishpeming–Negaunee, Marquette and Baraga. Only the business loop serving Ishpeming and Negaunee is still a state-maintained trunkline, but it is no longer designated Bus. US 41. US 41/M-28 was relocated to bypass the two cities' downtowns in 1937. The highway through downtown Ishpeming and Negaunee later carried the ALT US 41/ALT M-28 designation before being designated Bus. M-28 in 1958. The western end of the business loop was transferred to local government control when Bus. M-28 was moved along Lakeshore Drive in 1999. Bus. US 41 in Marquette was first shown on a map in 1964 after the construction of the Marquette Bypass. It was later designated Bus. US 41/Bus. M-28 on a map in 1975; this second designation was removed from maps by 1982. The entire business loop was turned back to local control in a "route swap" between the City of Marquette and MDOT announced in early 2005. The proposal transferred jurisdiction on the unsigned M-554 and the business route from the state to the city. The state would take jurisdiction over a segment of McClellan Avenue to be used to extend M-553 to US 41/M-28. In addition, MDOT would pay $2.5 million (equivalent to $3.2 million in 2018) for reconstruction work planned for 2007. The transfer would increase Marquette's operational and maintenance liability expenses by $26,000 (equivalent to $32,832 in 2018) and place the financial burden of the future replacement of a stop light on the city. On October 10, 2005, MDOT and Marquette transferred jurisdiction over the three roadways. As a result, Bus. US 41 was decommissioned when the local government took control over Washington and Front streets. As a result of the decommissioning, the 2006 maps did not show the former business loop. The third business loop was in Baraga in the early 1940s. As shown on the maps of the time, US 41 was relocated in Baraga between the publication of the December 1, 1939, and the April 15, 1940, MSHD maps. A business loop followed the old routing through downtown. The last map that shows the loop was published on July 1, 1941. Bus. US 41 is shown under local control on the June 15, 1942, map.

zh-TW

https://zh.wikipedia.org/zh-tw/CRH3

和谐号CRH3型电力动车组

CRH3A

和谐号CRH3型电力动车组 / 概要 / CRH3A

CRH3A-3087於成都東站

中文: 成都东站 西成高铁D4262次和谐号CRH3A-3087电力动车组English: Xi'an-Chengdu High-speed Railway D4262 CRH3A-3087 EMU at Chengdu Dong (East) Railway Station

image/jpeg

和諧號CRH3型電聯車，是中華人民共和國鐵道部為營運新建的高速城際鐵路及客運專線，而向德國西門子交通集團和中國北車集團唐山軌道客車有限責任公司訂購的CRH系列高速動車組。中國鐵道部將所有引進國外技術、聯合設計生產的中國鐵路高速車輛均命名為「和諧號」。

CRH3A型的原型衍生自CRH5和CJ1平台，由中國北車主導，中國北車所屬長客股份公司設計生產，並於2013年6月8日在長客亮相。CJ1型電聯車以CRH380BL技術平台為基礎，借鑑了CRH380BL、CRH380CL、CRH380B、CRH5型電聯車的優點，研製開發的自主智慧財產權電聯車。 CRH3A型電聯車列車不完全與CJ1型實驗列車相同，採用新頭型，統型化的車內定員與設施配置，在優化空氣動力性能的同時，也減少了乘客上車後難於找到相應需求設施的難度，有利於乘車體驗的統一，減少乘客學習設施分布的需要。 CRH3A型電聯車列車的制軔能力比現有的高速電聯車列車提高了15%。另外，CRH3A列車也採用了中國自主研發的監測控制系統，以對列車的運營狀態進行實時監控。該車型採用全封閉車體，以期在橋隧比較大的線路運營時保證較好的氣密性與乘坐舒適度。該車型內飾採用中國電力電聯車統型內飾設計，沒有「面壁」（即靠車廂兩側的座位無車窗）情況，亦將車窗加大以獲得更好的採光性能。一等座列車採用暖光照明，而二等座車廂為普通白光照明。在行李架下方，設置有座位標識貼。 該型號列車為白色底色，車窗黑色塗裝並在車窗下有單條藍色腰線。另外該列車兩端的駕駛室觀察窗有金色點綴，與CR400BF「復興號」電聯車塗裝有相似之處，火車迷暱稱為「黃金眼」。 2017年9月份起，CRH3A型陸續下綫交付，首先用於西成客運專綫本綫車使用，但由於無法應付西成客運專線秦嶺段的坡度，後退出西成客運專線的運營並陸續轉配至成渝客運專線、成遂渝鐵路、渝貴鐵路、貴廣客運專線運營。

fr

https://fr.wikipedia.org/wiki/Refuge_du_Nant_du_Beurre

Refuge du Nant du Beurre

Refuge du Nant du Beurre

Français : Refuge du Nant du Beurre (2080 m).

Illustration du refuge.

image/jpeg

Le refuge du Nant du Beurre est un refuge de montagne situé sur la commune de La Léchère, dans le département de la Savoie en région Auvergne-Rhône-Alpes.

Le refuge du Nant du Beurre est un refuge de montagne situé sur la commune de La Léchère, dans le département de la Savoie en région Auvergne-Rhône-Alpes.

zh-TW

https://zh.wikipedia.org/zh-tw/%E8%97%A4%E9%98%AA%E7%AB%99

藤阪站

藤阪站

JR-H28 距離木津20.2km

image/svg+xml

藤阪站是一個位於日本大阪府枚方市藤阪南町二丁目，屬於西日本旅客鐵道片町線的鐵路車站。車站編號為JR-H28。

藤阪站（日語：藤阪駅／ふじさかえき Fujisaka eki /）是一個位於日本大阪府枚方市藤阪南町二丁目，屬於西日本旅客鐵道（JR西日本）片町線（學研都市線）的鐵路車站。車站編號為JR-H28。

sv

https://sv.wikipedia.org/wiki/Athis-de-l%27Orne

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a7/Map_commune_FR_insee_code_61007.png

Athis-de-l'Orne

Athis-de-l'Orne

Detaljkarta över kommunen.

Map commune FR insee code 61007.png

image/png

Athis-de-l'Orne är en kommun i departementet Orne i regionen Normandie i nordvästra Frankrike. Kommunen ligger i kantonen Athis-de-l'Orne som tillhör arrondissementet Argentan. År 2009 hade Athis-de-l'Orne 2 605 invånare.

Athis-de-l'Orne är en kommun i departementet Orne i regionen Normandie i nordvästra Frankrike. Kommunen ligger i kantonen Athis-de-l'Orne som tillhör arrondissementet Argentan. År 2009 hade Athis-de-l'Orne 2 605 invånare.

qu

https://qu.wikipedia.org/wiki/Santiago_Qullana_kantun_(Pedro_Domingo_Murillo)

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a0/Valle_de_la_Luna_%28Bolivien%29.jpg

Santiago Qullana kantun (Pedro Domingo Murillo)

Santiago Qullana kantun (Pedro Domingo Murillo)

bizarre Formationen im Mondtal bei La Paz

image/jpeg

Santiago Qullana kantun nisqaqa Buliwya mamallaqtapi huk kantunmi, Chuqiyapu suyupi, Pedro Domingo Murillo pruwinsyapi, Miqapaka munisipyupi. Uma llaqtanqa Santiago Qullana llaqtam.

Santiago Qullana kantun (kastilla simipi: Cantón Santiago de Collana) nisqaqa Buliwya mamallaqtapi huk kantunmi, Chuqiyapu suyupi, Pedro Domingo Murillo pruwinsyapi, Miqapaka munisipyupi. Uma llaqtanqa Santiago Qullana llaqtam (868 llaqtayuk, 2001 watapi).

ro

https://ro.wikipedia.org/wiki/Birkeland

Birkeland

Birkeland

English: Image from the settlement Birkeland, center of the municipality of Birkenes, Aust-Agder county (Norway).

image/jpeg

Birkeland este o localitate din comuna Birkenes, provincia Aust-Agder, Norvegia, cu o suprafață de 2 km² și o populație de 2.645 locuitori.

Birkeland este o localitate din comuna Birkenes, provincia Aust-Agder, Norvegia, cu o suprafață de 2 km² și o populație de 2.645 locuitori (2013).

ru

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BF%D0%B8%D1%81%D0%BE%D0%BA_%D0%B3%D1%83%D0%B1%D0%B5%D1%80%D0%BD%D0%B0%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B2_%D0%9E%D1%80%D0%B5%D0%B3%D0%BE%D0%BD%D0%B0

Список губернаторов Орегона

Губернаторы штата Орегон

Список губернаторов Орегона / Губернаторы штата Орегон

w:Oswald West

image/jpeg

Губерна́тор Орего́на является главой исполнительной власти штата и главнокомандующим вооружёнными и военно-морскими силами штата Орегон. Губернатор обеспечивает соблюдение законов штата, имеет право утверждать, либо налагать вето на законопроекты, принятые законодательным собранием штата, созывать легислатуру и миловать преступников и смягчать приговоры, за исключением случаев государственной измены и импичмента. Губернатор должен быть гражданином США старше 30 лет и жить в штате Орегон не менее трёх лет до выборов. Орегон является одним из семи штатов, где нет вице-губернаторов. В случае утраты губернатором трудоспособности, его смерти, отставки или отстранения от должности, образовавшееся вакантное место до следующих выборов занимает избранный и имеющий право занимать эту должность человек в порядке преемственности, определённом конституцией штата: секретарь штата, казначей штата, президент Сената штата, спикер Палаты представителей штата. В штате Орегон было 38 губернаторов, из них 21 были республиканцами и 16 — демократами. Нынешний губернатор Кейт Браун вступила в должность 18 февраля 2015 года.

sl

https://sl.wikipedia.org/wiki/Mestna_cerkev_svetega_Dionizija

Mestna cerkev svetega Dionizija

Muzej

Mestna cerkev svetega Dionizija / Muzej

English: Excavations below the Stadtkirche St. Dionys (Saint Dionysius church) in Esslingen am Neckar, Germany: excavations inside the foundations of the nave of the 2nd Saint Vitalis church (St. Vitalis II), which was erected in the 1st half of the 9th century. The wall in the background is the foundation for the main façade of St. Vitalis II; at the top we see the doorstep of the church’s main portal. — Sorry for the bad image quality: it’s very dark in the excavations and neither flashlight nor tripod are allowed. But I was explicitely allowed to take photographs without flashlight. Deutsch: Ausgrabungen unter der Stadtkirche St. Dionys in Esslingen am Neckar: Ausgrabunden zwischen den Fundamenten für das Schiff der zweiten St.-Vitalis-Kirche (St. Vitalis II), die in der 1. Hälfte des 9. Jahrhunderts errichtet wurde. Die Mauer im Hintergrund ist das Fundament der Hauptfassade von St. Vitalis II; oben auf sieht man die Schwelle des Hauptportals. – Sorry für die schlechte Bildqualität: in den Ausgrabungen ist es sehr dunkel und weder Blitz noch Stativ sind erlaubt. Das Fotografieren ohne diese Hilfsmittel wurde mir jedoch ausdrücklich gestattet.

image/jpeg

Protestantska mestna cerkev svetega Dionizija v Esslingenu je gotska cerkev, ki stoji na južni strani Marktplatza in skupaj s katoliško cerkvijo svetega Pavla in Marijino cerkvijo sestavlja kompleks, ki daje podobo mestu.

V letih 1960 do 1963 so bile med namestitvijo ogrevalnega sistema arheološke raziskave območja pod cerkvijo svetega Dionizija in okoli nje. Najdbe, vključno z nagrobno ploščo (Nordman), je mogoče danes videti v arheološkem muzeju mestne cerkve. Izkopavanja pod cerkvijo so bila povod za ustanovitev oddelka za arheologijo pri državnem uradu za kulturno dediščino.

de

https://de.wikipedia.org/wiki/Mondaufgang_am_Meer

Mondaufgang am Meer

Studien und Zeichnungen

Mondaufgang am Meer / Studien und Zeichnungen

Deutsch: Sitzender Mann, um 1822, Pinsel in Schwarz, 9,9 x 6 cm

image/jpeg

Mondaufgang am Meer, auch Mondschein auf ruhigem Meer ist ein 1822 entstandenes Gemälde von Caspar David Friedrich. Das Bild in Öl auf Leinwand im Format 55 cm × 71 cm befindet sich in der Berliner Nationalgalerie zusammen mit seinem Pendant Dorflandschaft bei Morgenbeleuchtung.

Friedrich verwendet in dem Gemälde die um 1822 angefertigte Pinselzeichnung (Durchzeichnung) Sitzender Mann sowie die 1818 entstandene Federzeichnung (Durchzeichnung) Zwei sitzende Frauen. Nach Willi Geismeier sollen die Pausen der Staffagefiguren von fremder Hand stammen und von Georg Friedrich Kersting ausgeführt worden sein. Dem steht die gleichförmige Linienführung entgegen, die eher auf die Durchzeichnungen von der Glasplatte der Camera obscura oder Nachzeichnungen des Blicks durch das Prisma der Camera lucida hindeutet. Nach neuesten Forschungen geht die Verwendung der Durchzeichnung auf die malerische Ausführung des Ölbildes und nicht auf dessen Unterzeichnung zurück. Vermutlich benutzte Friedrich die Pause mit den beiden Frauen auch für das verschollene Seestück mit Mondaufgang. Möglicherweise liegt dem Vordergrund eine verschollene Zeichnung vom Strand bei Stubbenkammer zu Grunde, die auf der Rügenreise im August 1818 entstanden sein müsste. Der im Bild dargestellte Strand ist für diese Gegend charakteristisch.

sr

https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B5%D0%BA%D1%81%D0%B8%D0%BA%D0%BE

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b3/BenitoJuarez.jpg

Мексико

19. век

Мексико / Историја / 19. век

Бенито Хуарез, први мексички председник индијанског порекла.

image/jpeg

Мексико, званично Сједињене Мексичке Државе, држава је у Северној Америци која се на северу граничи са САД, на југоистоку са Гватемалом и Белизеом, на западу са Тихим океаном, а на истоку са Мексичким заливом и Карипским морем. Површина Мексика износи 1.972.550 km² и по томе је 13. држава у свету. Главни и највећи град Мексика је Мексико Сити, а други већи градови су Екатепек де Морелос, Гвадалахара, Пуебла, Сијудад Хуарез, Тихуана, Монтереј и Леон. Број становника Мексика, према подацима из 2015. године, износио је 125.280.000, што је на 11. месту на свету. У преколумбовском Мексику постојале су многе индијанске културе које су створиле напредне цивилизације као што су Олмеци, Толтеци, Теотивакан, Запотеци, Маје и Астеци. Шпанија је 1521. године покорила ову територију и организовала је у Нову Шпанију. Мексико је стекао независност од Шпаније 1810. године. Период после стицања независности обележиле су привредне нестабилности, Америчко-мексички рат и територијални уступци САД, грађански рат, два царства и диктатура. Диктатура је 1910. године довела до Мексичке револуције, што је довело до доношења Устава из 1917. и успостављања данашњег политичког система.

Након проглашења независности, Агустин де Итурбиде се одмах прогласио првим царем Мексика. Економска и политичка ситуација у Царству постајала је неподношљива, те је 1823. године Итурбиде био збачен и протеран, а Мексико је био проглашен републиком под именом Сједињене Мексичке Државе. Следеће године, 1824, проглашен је републикански устав, а Гвадалупе Викторија постао је први председник Мексика. Следећи период мексичке историје био је веома буран и нестабилан, како на политичком, тако и на економском плану. Валентин Гомез Фаријас је 1833. године извео више либералних реформи, што је изазвало револт у конзервативним круговима који је довео до распуштања прве федералне републике и стварања прве централистичке републике. Генерал Антонио Лопез де Санта Ана прогласио је 1835. године тзв. Седам закона, чиме је изазвао сепаратистичке реакције у више департмана. Сепаратистички устанци су углавном бивали угушени, осим у Тексасу, који је прогласио своју независност 1836. године, и које су потом анектирале Сједињене Државе. Године 1841. и Јукатан је такође прогласио своју независност. Тек 1848. године, поново је постао део мексичке државе. Између 1846. и 1848. Мексико је био у рату са САД због спора у вези са тексашким територијама. Рат је заршен споразумом Гвадалупе—Идалго, којим је Мексико био приморан да се одрекне више од половине својих територија у корист САД. Након завршетка рата, сукоби између политичких струја у земљи су се наставили, што је довело до једанаестог доласка на власт Санта Ане (1853—1855) који је по други пут успоставио диктатуру. Године 1854. либерали су се дигли на оружје под вођством Хуана Алвареза, што је довело до збацивања Санта Ане и доласка либерала на власт. Проглашење Реформских закона либералне владе није одговарал интересима конзервативних група, а нарочито цркви. Године 1857. проглашен је нови устав Мексика, који је, између осталог, успоставио одвајање цркве од државе, прогласивши Мексико лаичком државом, као и федерализам као облик владавине. Пошто конзервативни кругови нису хтели да признају тај устав, 1858. године избио је Реформски рат током којег су обе стране имале своје владе. Рат се завршио 1861. године победом либерала, а на власт је дошао Бенито Хуарез, први мексички председник индијанског порекла (припадао је народу Запотека). Током шездесетих година 19. века, Мексико је претрпео инвазију Француске која је помагала конзервативце и чији је резултат био успостављање Другог мексичког царства, на чији је престо сео Максимилијан Хабзбуршки под именом Максимилијан I од Мексика. Француска интервенција је била завршена 1867. коначним поразом конзервативаца. Максимилијан је био ухапшен, суђено му је 14. а погубљен је 19. јуна 1867. године у Сантијагу де Керетару. Бенито Хуарез је остао председник све до своје смрти 1872. године. Последње године његове власти доживеле су тешке критике разних либералних фракција. Након Хуарезове смрти, на месту председника нашао се Себастијан Лердо де Техада, за кога се говорило да је јакобинац. Након Техадиног неуспелог покушаја реизбора, на власт је дошао Порфирио Дијаз, републикански генерал током француске интервенције. Порфирио Дијаз је владао у два наврата, од 1786. до 1880, и од 1884. до 1911. Током овог периода, познатог под именом Порфиријато, Мексико је доживео значајан економски напредак захваљујући страним улагањима. С друге стране, овај период је такође познат и по великој друштвеној неједнакости и политичкој репресији. Радници и сељаци су живели веома бедно, политичка опозиција је била на силу елиминисана, а побуњеници су бивали протерани или слати на принудан рад.

kk

https://kk.wikipedia.org/wiki/%D0%96%D0%BE%D2%93%D0%B0%D1%80%D2%93%D1%8B_%D0%B6%D1%8B%D0%BB%D0%B4%D0%B0%D0%BC%D0%B4%D1%8B%D2%9B%D1%82%D1%8B_%D0%BF%D0%BE%D0%B9%D1%8B%D0%B7%D0%B4%D0%B0%D1%80%D1%8B%D0%BD%D1%8B%D2%A3_%D1%82%D1%96%D0%B7%D1%96%D0%BC%D1%96

Жоғарғы жылдамдықты пойыздарының тізімі

Жоғарғы жылдамдықты пойыздарының тізімі

Nuovo Trasporto Viaggiatori (NTV) is an Italian company which is Europe's first private open access operator of 300 km/h high-speed trains. NTV was created by four Italian businessmen to compete with Trenitalia. An order for 25 Alstom Automotrice à grande vitesse (AGV) train-sets each with 11 cars was announced on 17 January 2008. No 575-174 waits to depart at Santa Lucia Station, Venice

image/jpeg

Бұл әлем елдеріндегі жоғарғы жылдамдық пойыздарының тізімі.

Бұл әлем елдеріндегі жоғарғы жылдамдық пойыздарының тізімі.

nl

https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_personen_geboren_op_8_februari

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5e/Jan_Alberts_Meursinge.jpg

Lijst van personen geboren op 8 februari

Lijst van personen geboren op 8 februari

Jan Alberts Meursinge geboren op 8 februari 1795

Nederlands: Afbeelding van Jan Alberts Meursinge (1795-1877), burgemeester van Anloo en Lid van Gedeputeerde Staten van Drenthe

image/jpeg

Dit is een lijst van personen die geboren zijn op 8 februari. De inhoud van deze pagina is gebaseerd op gegevens in Wikidata. Als er onvolkomenheden in deze lijst zitten, gelieve dan aldaar de gegevens aan te passen. Achter iedere persoon is hiervoor een link aanwezig met de aanduiding bewerken. Wijzigingen in Wikidata worden met enige regelmatigheid geautomatiseerd overgenomen naar deze pagina. 412 - Proclus, filosoof, schrijver, wiskundige en mythograaf uit het Byzantijnse Rijk bewerken 1284 - Eduard van Savoye, graaf, aristocraat bewerken 1291 - Alfons IV van Portugal, Portugese vorst bewerken 1293 - Clementia van Hongarije, Franse bewerken 1404 - Constantijn XI Palaiologos Dragases, keizer, Byzantijns keizer uit het Byzantijnse Rijk bewerken 1424 - Cristoforo Landino, filosoof, schrijver en dichter bewerken 1487 - Ulrich van Württemberg, Duitse graaf, aristocraat bewerken 1491 - Francesco Maria Sforza, Italiaanse graaf van Pavia bewerken 1513 - Daniele Barbaro, kardinaal en ambassadeur, vertaler, wetenschapper, wiskundige, rooms-katholiek priester, diplomaat en klerk uit de Republiek Venetië bewerken

Dit is een lijst van personen die geboren zijn op 8 februari. De inhoud van deze pagina is gebaseerd op gegevens in Wikidata. Als er onvolkomenheden in deze lijst zitten, gelieve dan aldaar de gegevens aan te passen. Achter iedere persoon is hiervoor een link aanwezig met de aanduiding bewerken. Wijzigingen in Wikidata worden met enige (on)regelmatigheid geautomatiseerd overgenomen naar deze pagina. 412 - Proclus, filosoof, schrijver, wiskundige en mythograaf uit het Byzantijnse Rijk (overleden in 485) bewerken 1284 - Eduard van Savoye, graaf, aristocraat (overleden in 1329) bewerken 1291 - Alfons IV van Portugal, Portugese vorst (overleden in 1357) bewerken 1293 - Clementia van Hongarije, Franse (overleden in 1328) bewerken 1404 - Constantijn XI Palaiologos Dragases, keizer, Byzantijns keizer uit het Byzantijnse Rijk (overleden in 1453) bewerken 1424 - Cristoforo Landino, filosoof, schrijver en dichter (overleden in 1498) bewerken 1487 - Ulrich van Württemberg, Duitse graaf, aristocraat (overleden in 1550) bewerken 1491 - Francesco Maria Sforza, Italiaanse graaf van Pavia (overleden in 1512) bewerken 1513 - Daniele Barbaro, kardinaal en ambassadeur, vertaler, wetenschapper, wiskundige, rooms-katholiek priester, diplomaat en klerk uit de Republiek Venetië (overleden in 1570) bewerken 1574 - Willem van der Codde, Nederlandse rector magnificus van de Universiteit Leiden, theoloog, klassiek filoloog en academisch docent (overleden in 1625) bewerken 1589 - Peter Melander, Duitse graaf, officier (overleden in 1648) bewerken 1591 - Guercino, Italiaanse kunstschilder (overleden in 1666) bewerken 1593 - Louis de Nogaret de La Valette, Franse katholieke aartsbisschop, rooms-katholiek priester (overleden in 1639) bewerken 1634 - Theodosius III van Portugal, Portugese Prince of Brazil en Hertogen van Bragança, componist en astroloog (overleden in 1653) bewerken 1641 - Robert Knox, ontdekkingsreiziger uit het Koninkrijk Groot-Brittannië (overleden in 1720) bewerken 1650 - Jan Gijselingh, Nederlandse beeldhouwer (overleden in 1718) bewerken 1668 - Jan Six II, Nederlandse burgemeester van Amsterdam (overleden in 1750) bewerken 1677 - Jacques Cassini, Franse directeur, astronoom (overleden in 1756) bewerken 1708 - Václav Jan Kopřiva, Tsjechische componist, organist en muziekpedagoog (overleden in 1789) bewerken 1720 - Sakuramachi, Keizer van Japan uit het Tokugawa-shogunaat (overleden in 1750) bewerken 1727 - Jean-André Deluc, natuuronderzoeker, meteoroloog, geoloog en academisch docent uit de Republiek van Genève (overleden in 1817) bewerken 1741 - André Ernest Modeste Grétry, Belgische componist (overleden in 1813) bewerken 1744 - Karl Theodor von Dalberg, Duitse hertog, Keurvorst, aartsbisschop van Mainz en katholieke aartsbisschop, klerk en rooms-katholiek priester (overleden in 1817) bewerken 1753 - Paulus van der Heim, jonkheer, Eerste Kamerlid, Nederlands minister van Economische Zaken en Nederlands minister van Buitenlandse Zaken (overleden in 1823) bewerken 1762 - Gia Long, Vietnamese monarch (overleden in 1820) bewerken 1766 - Karel van Brunswijk-Wolfenbüttel, hertog van Brunswijk-Wolfenbüttel (overleden in 1806) bewerken 1768 - Anthony Carlisle, Britse chirurg en arts (overleden in 1840) bewerken 1770 - François Polfvliet, Belgisch lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers (overleden in 1856) bewerken 1778 - Henri van den Hove, Belgisch lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers en Tweede Kamerlid (overleden in 1842) bewerken 1781 - Wilhelmine von Sagan, Duitse hertogin, hertogin en prinses, salonnière en schrijver (overleden in 1839) bewerken 1785 - Jacobus Josephus van Rijckevorsel, Nederlandse politicus, koopman, tekenaar, lithograaf en glasschilder (overleden in 1862) bewerken 1786 - Charles de Bryas, Franse (overleden in 1853) bewerken 1787 - Charles Rousselle, Belgisch lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers (overleden in 1867) bewerken 1792 - Caroline Augusta van Beieren, koningin-gemalin uit het Koninkrijk Beieren (overleden in 1873) bewerken 1793 - Seerp Brouwer, Tweede Kamerlid (overleden in 1856) bewerke

zh

https://zh.wikipedia.org/zh-sg/%E5%85%89%E5%AD%A6%E6%98%BE%E5%BE%AE%E9%95%9C

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/31/Inverted_Microscope.jpg

光学显微镜

倒立显微镜

光学显微镜 / 分类 / 倒立显微镜

倒立显微镜

English: By Richard Wheeler (Zephyris) 2007. Zeiss ID 03 Inverted microscope for tissue culture. Deutsch: Inverses Mikroskop

image/jpeg

光学显微镜是一种利用光学透镜产生影像放大效应的显微镜。 由物体入射的光被至少两个光学系统放大。首先物镜产生一个被放大实像，人眼通过作用相当于放大镜的目镜观察这个已经被放大了的实像。一般的光学显微镜有多个可以替换的物镜，这样观察者可以按需要更换放大倍数，也就是增加放大倍率，放大倍率是由目镜倍率乘上物镜倍率所得来的。这些物镜一般被安置在一个可以转动的物镜盘上，转动物镜盘就可以使不同的物镜方便地进入光路，物镜盘的英文是Nosepiece，又译作鼻轮。 十八世纪，光学显微镜的放大倍率已经提高到了1000倍，使人们能用眼睛看清微生物体的形态、大小和一些内部结构。直到物理学家发现了放大倍率与分辨率之间的规律，人们才知道光学显微镜的分辨率是有极限的，分辨率的这一极限限制了放大倍率的无限提高，1600倍成了光学显微镜放大倍率的最高极限，使得形态学的应用在许多领域受到了很大限制。光学显微镜的分辨率受到光波长的限制，一般不超过0.3微米。假如显微镜使用紫外线作为光源或物体被放在油中的话，分辨率还可以得到提高。 光学显微镜依样品的不同可分为反射式和透射式。反射显微镜的物体一般是不透明的，光从上面照在物体上，被物体反射的光进入显微镜。这种显微镜经常被用来观察固体等，多应用在工学、材料领域，在正立显微镜中，此类显微镜又称作金相显微镜。透射显微镜的物体是透明的或非常薄，光从可透过它进入显微镜。这种显微镜常被用来观察生物组织。 光学显微镜依其聚光镜和物镜的设计，可用来观察不同的样品。明视野用来观察薄的染色生物组织样品，暗视野功能的视野下，背景为黑色，能突显样品的细微面貌，观察未染色样品时，如活细胞，可利用相位差功能。另外还有微分干涉差功能，都常搭配在光学显微镜上。 依光源的不同，还有萤光显微镜、共聚焦显微镜等类别。 2014年10月8日，诺贝尔化学奖颁给了艾力克·贝齐格，W·E·莫尔纳尔 和斯特凡·W·赫尔，奖励其发展超分辨荧光显微镜，这将带来光学显微镜进入纳米级尺度中。

倒立显微镜（Inverted microscope）明视野用之照明光源和聚光镜是来自机身上方，光线穿过聚光镜到达样品，再穿过位于样品下方的物镜，然后借由反射镜和透镜到达观察者的眼睛或成像仪器。对萤光显微镜而言,萤光激发光源和物镜同位于底部。由于激发光源可以是高功率大型激光光源或弧光灯,倒立式的设计更能稳定显微镜镜的结构。倒立显微镜常用于观察培养中的细胞或组织，特别是应用在萤光的生物样品上。

lv

https://lv.wikipedia.org/wiki/V%C4%81cijas_kancleru_uzskait%C4%ABjums

Vācijas kancleru uzskaitījums

Vācijas Federatīvā Republika (1949 — 1990) (bundeskanclers)

Vācijas kancleru uzskaitījums / Uzskaitījums / Vācijas Federatīvā Republika (1949 — 1990) (bundeskanclers)

Kurt Georg Kiesinger, Chancellor of Germany, 1969.

image/jpeg

Šajā uzskaitījumā apkopoti Vācijas kancleri, kopš 1867. gada 1. jūlija, kad tika izveidots šis amats Ziemeļvācijas savienības laikā. Pirmais, kas ieņēma šo amatu bija Oto fon Bismarks. Vācijas impērijas un Veimāras republikas laikā no 1871. gada līdz 1945. gadam tika lietots apzīmējums reihskanclers, no 1934. gada "Vācu tautas fīrers un reihskanclers". Pēc 1945. gada lieto nosaukumu bundeskanclers. Kanclers ir Vācijas valdības galva.

vi

https://vi.wikipedia.org/wiki/Panicum_virgatum

Panicum virgatum

Năng lượng sinh học

Panicum virgatum / Ứng dụng / Năng lượng sinh học

English: A picture of Panicum virgatum.

image/jpeg

Panicum virgatum, một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo, thường được biết đến với tên gọi "switchgrass", là một loại cỏ bụi sống lâu năm mọc bản địa ở Bắc Mỹ vào các mùa ấm áp, nơi mà nó thường mọc tự nhiên từ vĩ tuyến 55 độ N ở Canada và tiến về phía nam vào Hoa Kỳ với Mexico. Switchgrass là một trong các loài thực vật chiếm ưu thế tại các đồng cỏ cao ở vùng trung Bắc Mỹ và có thể được tìm thấy ở các đồng cỏ lâu năm, đồng cỏ bản địa, và mọc tự nhiên ở các vệ đường. Nó thường được sử dụng chủ yếu để bảo tồn đất trồng, sản xuất các sản phẩm thức ăn cho súc vật, sử dụng trong các cuộc săn, làm cỏ trồng kiểng. Gần đây nó được sử dụng để sản xuất sinh khối cho năng lượng sinh học như ethanol hay butanol, các dự án khử độc đất bằng cây trồng, sản xuất sợi, điện năng, nhiệt năng và còn được sử dụng để cô lập sinh học cacbon điôxít trong khí quyển.

Cỏ switchgrass đã được nghiên cứu làm cây trồng cho năng lượng sinh học tái sinh kể từ giữa những năm 1980, bởi vì nó là một loại cỏ bản địa sống lâu năm trong mùa ấm áp với khả năng cho năng suất từ trung bình đến cao ở các vùng đất nông nghiệp khó trồng trọt. Hiện nay nó đang được xem xét để sử dụng trong vài quy trình chuyển hóa năng lượng sinh học, bao gồm sản xuất ethanol xen-lu-lo, khí sinh học, và chất đốt trực tiếp cho các ứng dụng nhiệt năng. Những thuận lợi chính về mặt nông nghiệp của cỏ switchgrass khi sử dụng làm thực vật năng lượng sinh học là thời gian sống lâu, chịu được hạn hán và lũ lụt, yêu cầu lượng thuốc diệt cỏ và phân bón tương đối thấp, dễ kiểm soát, sống khỏe mạnh trong đất nghèo dinh dưỡng và các điều kiện khí hậu khác nhau, và khả năng thích nghi rộng rãi ở những vùng khí hậu ôn đới. Ở một vài vùng phía nam ấm và ẩm, chẳng hạn như Alabama, cỏ switchgrass có khả năng cho sản lượng lên đến 25 tấn cỏ sấy khô bằng lò mỗi Hec-ta ((oven dry tonne) ODT/ha). Một bản tóm tắt về sản lượng cỏ switchgrass qua 13 khu nghiên cứu thử nghiệm ở Hoa Kỳ cho thấy hai loại cỏ tốt nhất ở mỗi thử nghiệm cho sản lượng từ 9.4 đến 22.9 tấn/ha, với sản lượng trung bình là 14.6 ODT/ha. Tuy nhiên, những chỉ số này được ghi nhận lại dựa trên các thử nghiệm quy mô nhỏ, và các cánh đồng thương mại có thể được mong đợi với sản lượng ít nhất là thấp hơn 20% so với các kết quả trên. Ở Hoa Kỳ, sản lượng cỏ switchgrass có vẻ là cao nhất ở các vùng ấm và ẩm với các mùa phát triển lâu dài chẳng hạn như vùng Đông Nam Hoa Kỳ và thấp nhất ở các vùng có mùa khô ngắn hạn tại phía Bắc Great Plains. Năng lượng đầu vào cần thiết để trồng cỏ switchgrass rất thuận lợi khi so sánh với các cây cho hạt hàng năm chẳng hạn như ngô, đậu tương, hay cải dầu, mà có thể yêu cầu nguồn năng lượng đầu vào tương đối cao khi gieo trồng, sấy khô hạt, và bón phân. Các nguồn nhập liệu từ cả thân cỏ dạng C4 thân thảo sống lâu năm đều là các nguồn nhập liệu mong muốn cho sinh khối năng lượng, vì chúng cần nguồn năng lượng hóa thạch đầu vào ít hơn để trồng và có thể đón được năng lượng mặt trời một cách hiệu quả bởi vì hệ thống quang hợp C4 và bản chất sống lâu năm của chúng. Một nghiên cứu chỉ ra rằng sẽ mất khoảng từ 0.97 đến 1.3 GJ (Giga Joule) để sản xuất 1 tấn cỏ switchgrass, so với 1.99 đến 2.66 GJ để sản xuất một tấn bắp. Một nghiên cứu khác cho thấy cỏ switchgrass sử dụng 0.8 GJ/ODT năng lượng hóa thạch so với hạt bắp là 2.9 GJ/ODT. Vậy là cỏ switchgrass có chứa xấp xỉ 18.8 GJ/ODT sinh khối, tỉ lệ đầu vào và ra về mặt năng lượng của cây nó có thể lên đến 20:1. Tỉ lệ rất triển vọng này là do năng lượng đầu ra tương đối cao trên mỗi hec-ta và năng lượng đầu vào cho sản xuất thấp. Những cố gắng đáng kể đang được thực hiện trong việc phát triển cỏ switchgrass làm cây trồng sản xuất ethanol xen-lu-lô tại Hoa Kỳ. Trong một bài diễn văn vào năm 2006, tổng thống Bush đề xuất sử dụng cỏ switchgrass để sản xuất ethanol; kể từ đó, hơn 100 triệu USD đã được đầu tư vào việc nghiên cứu cỏ switchgrass làm nguồn nhiên liệu sinh học tiềm năng. Cỏ switchgrass có tiềm năng sản xuất lên đến 380 lít ethanol cứ mỗi tấn cỏ thu hoạch được. Tuy nhiên, kỹ thuật chuyển hóa sinh khối thực vật thân thảo thành ethanol hiện tại là khoảng 340 lít trên mỗi tấn. Trái lại, lượng ethanol từ ngô cho khoảng 400 lít mỗi tấn ngô. Có vài cố gắng đáng kể nhằm làm tăng lượng ethanol trích từ ngô: (Ngô) Lượng ethanol đã được cải thiện từ 2.4 gallon trên mỗi giạ vào những năm 1980 đến 2.8 gallon hiện nay. Các giống ngô lai được phát triển đặc biệt để sản xuất ethanol đã chứng minh được rằng lượng ethanol tăng lên được 2.7 % - và khi sử dụng xen-lu-lô (sợi) trong hạt ngô, ngoài tinh bột ra, có thể tăng thêm lượng ethanol từ 10 đến 13 %. Với sự kết hợp của các giống lai và sự tối ưu hóa các quy trình, lượng ethanol theo lý thuyết khoảng 3.51 gallon mỗi giạ là có thể được – mà không gặp các tác động tiêu cực với hàm lượng protein hay dầu trong phần bã thực vật cho gia súc ăn. Sự cải thiện các quy trình trong ngành công nghiệp sử dụng ngô theo phương pháp cũ là dựa trên các kỹ thuật mới chẳng hạn như

hu

https://hu.wikipedia.org/wiki/Drottningholm

Drottningholm

Galéria

Drottningholm / Galéria

Drottningholms slott, Stockholm, Sweden. The swedish King's recidence. Suomi: Tessin vanhemman suunnittelema Drottningholmin linna.

image/jpeg

Drottningholm település Svédországban, Ekerö községben. Lovön szigetén, a Mälaren-tavon található. Királyi palotájáról és színházáról nevezetes.

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_Weber_(footballer)

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/27/FC_Admira_Wacker_M%C3%B6dling_%282013%29_-_Thomas_Weber_%2801%29.jpg

Thomas Weber (footballer)

Thomas Weber (footballer)

Deutsch: Kadervorstellung FC Admira Wacker Mödling am 2. Juli 2013 im Bundesstadion Südstadt. - Das Foto zeigt Thomas Weber. English: Teampresentation FC Admira Wacker Mödling at 2013-07-02 in Bundesstadion Südstadt. – The photo shows Thomas Weber. Camera location48° 05′ 51.07″ N, 16° 18′ 41.12″ EView this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Maps - Google Earth

image/jpeg

Thomas Weber is an Austrian footballer who plays for Admira Wacker.

Thomas Weber (born 29 May 1993) is an Austrian footballer who plays for Admira Wacker.

fr

https://fr.wikipedia.org/wiki/Alo%C3%A8s

Aloès

Tableau des espèces acceptées

Aloès / Taxonomie / Tableau des espèces acceptées

Français : Fleur d’ Aloès maculés (Aloe maculata) - Habitat: L'Île-Rousse ( Haute-Corse) - France. English: Flower of Aloe maculata also known as Soap Aloe, Zebra Aloe or African Aloe - Habit: L'Île-Rousse ( Haute-Corse) - France. Walon: Fleûr d’ Aloès tchaborè (Aloe maculata) - Place: L'Île-Rousse (Ôte-Corse) - France.

image/jpeg

Aloe est un genre de plantes succulentes, les aloès, originaires d'Afrique, de Madagascar et les Iles Mascareines, de la péninsule arabique et Socotra. Certaines espèces d'aloès ont été introduites dans de nombreux pays. Vous pouvez en trouver autour de la Méditerranée, en Amérique du Nord, Amérique du Sud, Amérique Centrale, Inde, Asie du Sud-Est, ou encore en Korée et en Australie. Dans le sud de la France, autour des zones habitées on peut croiser en particulier des A. arborescens et des A. maculata.

ar

https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D9%86%D8%B3%D8%A7_%D8%A7%D9%84%D8%B5%D8%BA%D9%8A%D8%B1%D8%A9

فرنسا الصغيرة

معرض صور

فرنسا الصغيرة / معرض صور

Strasbourg

image/jpeg

فرنسا الصغيرة هو لقب يطلق على الحي التاريخي لمدينة ستراسبورغ الفرنسية، يقع هذا الحي على ضفة النهر الكبير للمدينة ولقد صنف سنة 1988 من مآثر التاريخية العالمية من طرف المنظمة العالمية لتراث. بني هذا الحي اواخر القرن الخامس عشر لترحيب بآلجنود العائدين من الحملة الإيطالية،كانت المدينة تحتضن العديد من المدابغ. كما انها تتوفر على العديد من المناظر الخلابة، يعرف هذا الحي شعبية كبيرة بحيث أن السياح يتوافدون عليه من مختلف بلدان العالم، لها مميزات عديدة منها الحفاظ على المنازل الخشبية و المطاعم التقليدية.

de

https://de.wikipedia.org/wiki/Fabian_Hamb%C3%BCchen

Fabian Hambüchen

Fabian Hambüchen

Fabian Hambüchen und seine damalige Freundin Marcia Ev bei der „Lambertz Monday Night“ 2017.

Deutsch: Fabian Hambüchen und seine Freundin Marcia Ev bei der Lambertz Monday Night 2017.

image/jpeg

Fabian Hambüchen ist ein ehemaliger deutscher Kunstturner. Seine größten Erfolge errang er am Reck mit dem Olympiasieg 2016 und dem Weltmeistertitel 2007 sowie dem Gewinn der Bronzemedaille bei den Olympischen Spielen 2008 in Peking und der Silbermedaille 2012 in London. Nach dem Ende seiner aktiven Karriere ist er als Turnexperte für die ARD tätig.

Fabian Hambüchen (* 25. Oktober 1987 in Bergisch Gladbach) ist ein ehemaliger deutscher Kunstturner. Seine größten Erfolge errang er am Reck mit dem Olympiasieg 2016 und dem Weltmeistertitel 2007 sowie dem Gewinn der Bronzemedaille bei den Olympischen Spielen 2008 in Peking und der Silbermedaille 2012 in London. Nach dem Ende seiner aktiven Karriere ist er als Turnexperte für die ARD tätig.

de

https://de.wikipedia.org/wiki/Liste_der_Kulturdenkmale_in_Rathen

Liste der Kulturdenkmale in Rathen

Kurort Rathen

Liste der Kulturdenkmale in Rathen / Kurort Rathen

English: train of the Dresden S-Bahn with a Bombardier Double-deck Coach in Rathen. Deutsch: Das Bild zeigt einen Zug der S-Bahnlinie S1 der Dresdner S-Bahn mit Bombardier Double-deck Doppelstockwagen in Rathen (Bahnstrecke Dresden–Děčín).

Bahnhof Kurort Rathen

image/jpeg

Die Liste der Kulturdenkmale in Rathen enthält die Kulturdenkmale in Rathen. Die Anmerkungen sind zu beachten. Diese Liste ist eine Teilliste der Liste der Kulturdenkmale im Landkreis Sächsische Schweiz-Osterzgebirge. Diese Liste ist eine Teilliste der Liste der Kulturdenkmale in Sachsen.

es

https://es.wikipedia.org/wiki/Lepus_europaeus

Lepus europaeus

Galería

Lepus europaeus / Galería

English: Skull of a hare. Deutsch: Schädel eines Feldhasen.

image/png

La liebre común o liebre europea es una especie de mamífero lagomorfo de la familia Leporidae que se encuentra entre las principales piezas de caza.

da

https://da.wikipedia.org/wiki/Ghil%27ad_Zuckermann

Ghil'ad Zuckermann

Ghil'ad Zuckermann

Professor Ghil'ad Zuckermann (2011)

English: Ghil'ad Zuckermann עברית: גלעד צוקרמן

image/jpeg

Ghil'ad Zuckermann er en israelsk professor i lingvistik ved Adelaide Universitet i Australien. Han har en doktorgrad fra Oxfords universitet. Han mener at i israelsk “er der mange hebraiske elementer som følge af en bevidst vækkelse, men også en lang række pervasive sproglige egenskaber, der stammer fra en ubevidst modersmål som jiddisch." Han mener, at israelsk ikke er et genoplivet biblhebraisk, men et nyt sprog som er hybridt semito-europæisk af karakter, fordi både semitiske og indoeuropæiske elementer indgår meget kraftigt i tilblivelsen. Han skriver, at havde det været marokkanske jøder i stedet for østeuropæiske som havde skabt israelsk hebraisk, så var det formentlig blevet et semitisk sprog."

Ghil'ad Zuckermann (født 1. juni 1971 i Tel Aviv) er en israelsk professor i lingvistik ved Adelaide Universitet i Australien. Han har en doktorgrad fra Oxfords universitet. Han mener at i israelsk (nyhebraisk, ivrit) “er der mange hebraiske elementer som følge af en bevidst vækkelse, men også en lang række pervasive sproglige egenskaber, der stammer fra en ubevidst modersmål som jiddisch." Han mener, at israelsk ikke er et genoplivet biblhebraisk, men et nyt sprog som er hybridt semito-europæisk af karakter, fordi både semitiske og indoeuropæiske elementer indgår meget kraftigt i tilblivelsen. Han skriver, at havde det været marokkanske jøder i stedet for østeuropæiske som havde skabt israelsk hebraisk, så var det formentlig blevet et semitisk sprog."

ca

https://ca.wikipedia.org/wiki/Galeria_Municipal_d%27Atenes

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/70/Gallery_08.jpg

Galeria Municipal d'Atenes

Imatges

Galeria Municipal d'Atenes / Imatges

English: Gallery 08

image/jpeg

La Galeria Municipal d'Atenes és un prestigiós museu a la plaça Avdi en el cèntric barri de Metaxourgeio a Atenes, capital grega.

nl

https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_onroerend_erfgoed_in_Hasselt

Lijst van onroerend erfgoed in Hasselt

Lijst van onroerend erfgoed in Hasselt

Nederlands: Burgerhuis in neoclassicistische stijl, Demerstraat 78 in Hasselt

Burgerhuizen in neoclassicistische stijl

image/jpeg

Een overzicht van het onroerend erfgoed in Hasselt. Het onroerend erfgoed maakt deel uit van het cultureel erfgoed in België.

Een overzicht van het onroerend erfgoed in Hasselt. Het onroerend erfgoed maakt deel uit van het cultureel erfgoed in België.

ms

https://ms.wikipedia.org/wiki/Pertempuran_Cr%C3%A9cy

Pertempuran Crécy

Pertempuran

Pertempuran Crécy / Pertempuran

Tugu peringatan yang ditujukan kepada John dari Bohemia di Estrées-lès-Crécy, Perancis.

English: Memorial in Estrées-lès-Crécy, near Crécy-en-Ponthieu, France, for John of Bohemia Nederlands: Gedenkteken voor Jan de Blinde in Estrées-lès-Crécy Français : Monument dédié à Jean 1er du Luxembourg (ou Jean 1er de Bohême) dit l'Aveugle à Estrées-lès-Crécy, près de Crécy-en-Ponthieu, site de la bataille de Crécy (1346) où il trouva la mort.

image/jpeg

Pertempuran Crécy tercetus pada 26 Ogos 1346 di kawasan timur laut Perancis antara tentera Perancis yang dipimpin oleh Raja Philip VI dan tentera England yang diketuai oleh Raja Edward III. Tentera Perancis menyerang tentera England semasa mereka sedang melewati utara Perancis dalam kempen Perang Seratus Tahun. Pertempuran ini berakhir dengan kejayaan tentera England dan kekalahan teruk ditanggung oleh Perancis. Tentera England yang jauh lebih kecil telah menewaskan tentera Perancis yang jauh lebih ramai dan besar. Taktik dan senjata baru telah menandakan pertempuran ini sangat penting dalam sejarah peperangan kerana tentera England telah menggunakan senjata busur panjang untuk menentang kesateria-kesateria Perancis. Busur panjang merupakan senjata yang pantas berbanding busur silang yang digunakan oleh perajurit Perancis dan Genoa. Malahan, senjata itu juga dapat melepaskan tembakan anak panah dengan jarak yang jauh. Sebelum pertempuran ini tercetus iaitu semasa Zaman Pertengahan, golongan kesateria memainkan peranan penting dalam sesebuah angkatan tentera.

Pertempuran ini terjadi pada 26 Ogos 1346 berhampiran Crécy di utara Perancis. Tentera Inggeris dipimpin oleh Raja Edward sendiri dan mereka mempunyai sekitar 15,000 tentera yang terdiri daripada 2,500 kesateria dan kavalri berperisai, 5,000 pemanah yang menggunakan busur panjang, 3,000 pemanah berkuda, 4,000 tentera bertombak dan lima buah ribauldequin. Selain itu, tentera-tentera dari Flanders, Aquitaine dan Brittany berjuang untuk pihak Inggeris. Sementara itu, tentera Perancis diketuai oleh Philip VI dan Raja Kerajaan Bohemia yang buta, John. Angkatan tentera ini terdiri daripada 12,000 kavalri berat, 12,000 infantri dan 6,000 pemanah sekali gus menghasilkan jumlah keseluruhan seramai lebih daripada 30,000 tentera. Tentera Inggeris telah merebut posisi di atas bukit yang terletak di antara Crécy dan Wadicourt. Pasukan tentera Inggeris telah dibahagikan kepada tiga kumpulan. Setiap kumpulan terdiri daripada pemanah berkuda di bahagian pusat, tentera bertombak di barisan belakang manakala tentera pemanah berada di pasukan sayap. Barisan hadapan tentera Inggeris dilindungi oleh pasak dan parit bagi memperlahankan pergerakan kavalri musuh. Tentera Philip yang menempuh perjalanan yang panjang telah keletihan. Walau bagaimanapun apapun jangkaan mereka, tentera Perancis mengambil keputusan untuk terus menyerang sebaik mereka melihat kelibat kedudukan tentera Edward. Pemanah Genoa dan Perancis mula membentuk satu barisan dan mereka lantas menyerang pemanah Inggeris. Pertempuran bermula pada jam 5 petang. Malangnya bagi pemanah Perancis kerana perisai-perisai mereka tertinggal di dalam kereta bagasi. Sebaik sahaja mereka mula mara, hujan lebat mula mencurah jatuh ke bumi. Apabila pemanah Inggeris dapat melepaskan tembakan anak panah lebih pantas, pemanah Perancis pula mendapati senjata mereka telah rosak dan serangan mereka ke arah pemanah Inggeris telah gagal. Berikutan itu, serangan balas yang dilakukan oleh pemanah Inggeris telah membuatkan pemanah Perancis terus berundur di bawah serangan anak panah dan artileri Inggeris. Pasukan kesateria Perancis tidak merasakan apa-apa tetapi penghinaan dituju kepada infantri apabila mereka membunuh ramai tentera pemanah Perancis yang sedang berundur dari medan pertempuran. Pertelingkahan di dalam tentera Perancis telah menghasilkan kekacauan dan pemanah Inggeris memanfaatkan ia untuk mencederakan musuh dengan serangan bertali arus. Buat masa ini, kesateria Perancis yang telah menyelesaikan 'urusan' dalaman telah menjalankan serangan. Pasukan kavalri Perancis di bahagian sayap kanan juga mara menuju ke pasukan sayap kiri Inggeris. Namun, halangan dan serangan anak panah yang hebat telah mengurangkan keberkesanan serangan Perancis. Banyak kuda telah mati dan kesateria pula sama ada memilih untuk berundur ataupun terkorban dengan tidak membunuh seorang musuh pun. Pasukan kavalri Perancis kedua melancarkan serangan di bahagian kiri dan pasukan tersebut dipimpin oleh Raja John dari Bohemia. Walaupun buta, beliau meminta supaya dirinya diikat di atas kuda sebelum beliau melakukan serangan menuju ke arah musuh. Serangan ini lebih berjaya apabila ia mencapai unit Inggeris yang dipimpin oleh Putera Edward atau dikenali sebagai "Putera Hitam". Pemanah Inggeris terpaksa berundur mencari perlindungan di belakang tentera pejalan kaki yang bersenjata. Kelihatan Perancis memperoleh kelebihan apabila panji putera Inggeris telah tumbang dan beliau sendiri tercedera. Walau bagaimanapun, pasukan sayap kiri Inggeris yang bebas daripada sebarang ancaman serangan bergerak melakukan serangan balas terhadap pasukan John. Raja Bohemia tersebut terkorban di tempat kejadian manakala tentera-tenteranya berundur melepaskan diri. Tentera Perancis seterusnya cuba untuk melakukan serangan sebanyak 13 kali tetapi ia telah ditangkis. Barisan pusat tentera Inggeris pimpinan Raja Edward langsung tidak bertempur sehinggalah saat itu. Apabila tentera Perancis menjadi penat, Edward memerintahkan tenteranya mara ke hadapan dan serangan ini ternyata berkesan lalu menamatkan pertempuran. Raja Perancis yang berjuang seperti

sq

https://sq.wikipedia.org/wiki/Javier_Zanetti

Javier Zanetti

Stili i lojës

Javier Zanetti / Stili i lojës

Zanetti duke kryer një ndërhyrje në një ndeshje miqësore ndërkombëtare kundër Rusisë në vitin 2009.

Italiano: Javier Zanetti con la maglia della nazionale argentina ruba palla ad un giocatore della Russia

image/png

Javier Adelmar Zanetti është një ish futbollist profesionist argjentinas i cili ka luajtur si mesfushor dhe mbrojtës. Zanetti e nisi karrierën e tij si profesionist në Argjentinë, fillimisht duke luajtur me Talleres dhe më pas me Banfield. Në verën e vitit 1995, Zanetti u transferua në Itali te Interi, klub ku do të qëndronte për 19 sezonet e ardhshme. Ai u tërhoq nga futbolli në maj 2014 në përfundim të sezonit 2013–14. Me 1,114 ndeshje zyrtare të luajtura, Zanetti është lojtari i shtatë në renditjen e të gjitha kohërave për ndeshjet e luajtura. Ai është lojtari i huaj me më shumë ndeshje në Serie A, si dhe i katërti i të gjitha kohërave, pas Paolo Maldinit, Gianluigi Buffonit dhe Francesco Tottit. Ai është lojtari që ka luajtura në historinë e Interit, dhe ka fituar 16 trofe; pesë Scudetto, katër Kupa Italiane, katër Superkupa Italie, një Kupë UEFA, një UEFA Ligë Kampionesh dhe një FIFA Kupë Bote për Klube. Në Ligën e Kampioneve, ai është lojtari që ka luajtur më shumë ndeshje si kapiten. Zanetti luajti 143 ndeshje me kombëtaren argjentinase, një shifër që e bënë atë lojtarin e dytë me më shumë ndeshje në historinë e kombëtares.

Zanetti fitoi pseudonimin El Tractor për rezistencën dhe vrapimet energjitike lartë dhe poshtë si ndihmë të mbrojtjes ashtu edhe të sulmit. Ai ishte i njohur në mesin e shokëve të tij të skuadrës për vazhdimësimë dhe regjimin e stërvitjes, të cilat ai i ka dhënë meritat si faktorët kryesorë të karrierës së tij të gjatë. Gjatë sezoneve të tij të fundit, ai luajti si titullar në mbi 30 ndeshje pavarësisht se ishte në fund të të 30-tave. Si kapiten për klubin e tij dhe kombëtaren, ai ishte shumë i respektuar nga tifozët e tij dhe ata kundërshtarë për lidershipin e tij, qetësinë dhe sjelljen brënda dhe jashtë fushe; në karrierën e tij 22-vjeçare, ai mori vetëm tre kartonë të kuq. Zanetti ishte një lojtar i shpejtë, i fuqishëm dhe në formë në kulmin e tij, me aftësi fizike të jashtëzakonshme, kontroll topi të shkëlqyer, driblim, aftësi teknike dhe nxitim. Në aspektin mbrojtës, ai shkëlqente në leximin e lojës, rikuperimin e topit dhe markimin e kundërshtarit, por ishte edhe i aftë në shpërndarjen e topit te shokët e ekipit, kjo falë rrezes së pasimit dhe vizionit. Një lojtar që luante me të dyja këmbët, ai ishte i aftë për të përparuar në pozicione më të avancuara për të krosuar për shokët e ekipit. Ai gjithashtu zotëronte një gjuajte të saktë nga distanca. Gjatë viteve të fundit te Interi, ai formoi një partneritet të fuqishëm me brazilianin Maicon, gjithashtu mbrojtës, duke ndihmuar klubin të fitojë disa tituj. Zanetti e nisi karrierën si anësor ofensiv i djathtë, por më pas u zhvendos në mesfushë, ku ai u bë një lojtar taktikisht inteligjent dhe i shkathtët, i cili ishte i aftë të mbulonte shumë pozicione në mesfushë dhe mbrojtje. Ai përdoreshe kryesisht si mesfushor i gjerë ose si mbrojtës në të dyja krahët, por ndonjëherë edhe në qëndër. Ai gjithashtu ka luajtur si mesfushor mbrojtës ose qëndor, dhe në disa raste ka pasur edhe rol të lirë në fushë, e njohur ndryshe si sweeper. Në raste të rralla, Zanetti ka luajtur në pozicione më të avancuara. Zanetti është vlerësuar për vendosmërinë, vazhdimësinë, intensitetin e punës, disiplinën, cilësi të cilat ai j'a atribuoi angazhimit të tij në seancat stërvitore.

de

https://de.wikipedia.org/wiki/Hambacher_Tuch

Hambacher Tuch

Abbildungen

Hambacher Tuch / Abbildungen

Hambacher Tuch, fotografiert im Archiv des Liberalismus in Gummersbach: Heinrich Josef König (1790-1869)

image/jpeg

Das Hambacher Tuch ist ein 64 × 64 Zentimeter großes Tuch aus Leinen. Es wurde vermutlich 1832 in St. Gallen bedruckt und fand als Erinnerungsstück an das Hambacher Fest große Verbreitung.

ja

https://ja.wikipedia.org/wiki/%E9%98%BF%E9%87%8C%E5%B1%B1%E6%A3%AE%E6%9E%97%E9%89%84%E8%B7%AF%E3%81%AE%E8%92%B8%E6%B0%97%E6%A9%9F%E9%96%A2%E8%BB%8A

阿里山森林鉄路の蒸気機関車

ギャラリー

阿里山森林鉄路の蒸気機関車 / ギャラリー

Alishan Forest Railway 28t Shay No.22 Jiji Station

image/jpeg

阿里山森林鉄路の蒸気機関車では阿里山森林鉄路の蒸気機関車について述べる。

nl

https://nl.wikipedia.org/wiki/Glasgow

Glasgow

Glasgow

Universiteit van Glasgow

The Gilbert Scott Building at the University of Glasgow. Taken by myself with a Canon 5D and 100mm f/2.8 lens. It is a four segment HDR tone mapped and stitched image.

image/jpeg

Glasgow is een raadsgebied met de officiële titel van city, en het is met 626.000 inwoners de grootste stad van Schotland en de op twee na grootste stad in het Verenigd Koninkrijk. Glasgow is als zodanig een van de lieutenancy areas. De stad is een van de belangrijkste industrie- en handelssteden met onder andere grote scheepswerven. Bovendien is het een goed uitgangspunt als men het westen van Schotland wil leren kennen. De hele stad is, afgezien van een klein aantal bouwwerken ontstaan na pakweg 1800. Van beslissende betekenis voor de groei van de stad was het uitbaggeren van de Clyde tot een haven waar ook de grootste schepen binnen kunnen lopen. Voor pakweg 1800 kon men de rivier bij eb te voet oversteken. In de omgeving aanwezige kolen en ijzererts dragen bij aan de economische bloei. Na de grote bloeiperioden treedt na de Tweede Wereldoorlog het verval in. Door veel investering in cultuur en architectuur komt Glasgow er weer deels bovenop en de stad wordt in 1990 als eerste niet-hoofdstad uitgeroepen tot Culturele hoofdstad van Europa. Later in 1999 wordt de stad uitgeroepen tot Britse Stad van Architectuur en Design.

Glasgow (Schots-Gaelisch: Glaschu, Schots: Glesca of Glesga) is een raadsgebied met de officiële titel van city, en het is met 626.000 inwoners de grootste stad van Schotland en de op twee na grootste stad in het Verenigd Koninkrijk. Glasgow (ONS-code S12000049) is als zodanig een van de lieutenancy areas. De stad is een van de belangrijkste industrie- en handelssteden met onder andere grote scheepswerven. Bovendien is het een goed uitgangspunt als men het westen van Schotland wil leren kennen. De hele stad is, afgezien van een klein aantal bouwwerken (in de eerste plaats Glasgow Cathedral) ontstaan na pakweg 1800. Van beslissende betekenis voor de groei van de stad was het uitbaggeren van de Clyde tot een haven waar ook de grootste schepen binnen kunnen lopen. Voor pakweg 1800 kon men de rivier bij eb te voet oversteken. In de omgeving aanwezige kolen en ijzererts dragen bij aan de economische bloei. Na de grote bloeiperioden (Glasgow wordt begin 20e eeuw de Second city of the Empire genoemd) treedt na de Tweede Wereldoorlog het verval in. Door veel investering in cultuur en architectuur komt Glasgow er weer deels bovenop en de stad wordt in 1990 als eerste niet-hoofdstad uitgeroepen tot Culturele hoofdstad van Europa. Later in 1999 wordt de stad uitgeroepen tot Britse Stad van Architectuur en Design. Bovendien wordt Glasgow beschouwd als de op een na beste winkelbestemming in het Verenigd Koninkrijk, na Londen. De belangrijkste winkelstraat van de stad is Buchanan Street. Het gebied rond Buchanan Street, Argyle Street, en Sauchiehall Street, de zogenaamde Golden Z is vrijwel volledig autovrij. Aan deze straten bevindt zich een groot aanbod van diverse winkels en enkele enorme winkelcentra.

cs

https://cs.wikipedia.org/wiki/Ledvinovn%C3%ADk_z%C3%A1padn%C3%AD

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/da/Cashew_Brazil_tree.jpg

Ledvinovník západní

Ledvinovník západní

Ledvinovník západní v Brazílii

English: Cashew trees (Anacardium occidentale) in the town of Prainha near Fortaleza, Ceará, Brazil. Français : Anacardiers (Anacardium occidentale) dans le village de Prainha près de Fortaleza, Ceará, Brésil. Português: Cajueiros (Anacardium occidentale) em Prainha perto de Fortaleza, Ceará, Brasil.

image/jpeg

Ledvinovník západní je až 12 metrů vysoký tropický strom z čeledi ledvinovníkovité, poskytující jedlé nažky, známé pod tržním názvem ořechy kešu. Tyto nažky se nacházejí v nepravém plodu, kterému se říká „kešu jablko“. Osemení obsahuje velké množství kardolu, což je smolnatý olej, který při manipulaci dráždí pokožku a před konzumací se z jedlých částí odstraňuje zahříváním.

Ledvinovník západní (Anacardium occidentale) je až 12 metrů vysoký tropický strom z čeledi ledvinovníkovité, poskytující jedlé nažky, známé pod tržním názvem ořechy kešu (podle SSČ kešú). Tyto nažky se nacházejí v nepravém plodu, kterému se říká „kešu jablko“. Osemení obsahuje velké množství kardolu, což je smolnatý olej, který při manipulaci dráždí pokožku a před konzumací se z jedlých částí (ořechů) odstraňuje zahříváním (pražením).

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Skolkovo_Innovation_Center

Skolkovo Innovation Center

History and scheme of the work

Skolkovo Innovation Center / History and scheme of the work

Viktor Vekselberg, head of the Skolkovo Institute of Science and Technology

English: “Presentation by Skolkovo Institute of Science and Technology”. President of Skolkovo Foundation Viktor Vekselberg during a presentation by the Skolkovo Institute of Science and Technology. Русский: «Презентация Сколковского института науки и технологий». Глава фонда "Сколково" Виктор Вексельберг во время презентации Сколковского института науки и технологий. Россия , Московская область

image/jpeg

The Skolkovo Innovation Center is a high technology business area at Mozhaysky District in Moscow, Russia. Although historically Russia has been successful with development of science and technology, its lack of entrepreneur spirit led to government intervention of patents and nonproliferation of Russian tech companies beyond the scope of regional service. As corporations and individuals become "residents" of the city, with proposed projects and ideas receiving financial assistance. Skolkovo was first announced on 12 November 2009 by then Russian President Dmitry Medvedev. The complex is headed by Viktor Vekselberg and co-chaired by former Intel CEO Craig Barrett.

In March 2010, Vekselberg announced the necessity of developing a special legal order in Skolkovo and emphasized the need to offer a tax holiday lasting 5–7 years. In April 2010, Russian President Dmitry Medvedev charged the government with working out specific legal, administrative, tax and customs regulations on Skolkovo. In May 2010, Dmitry Medvedev introduced two bills regulating working conditions in Skolkovo. The bills were adopted by the State Duma in September of that year and, on 28 September 2010, the President of the Russian Federation signed the bills into federal law. In August 2010, Dmitry Medvedev introduced a bill easing migratory policies in regards to Skolkovo.

bg

https://bg.wikipedia.org/wiki/%D0%9E%D1%84%D1%81%D0%BF%D1%80%D0%B8%D0%BD%D0%B3

Офспринг

Офспринг

Изпълнение на „Офспринг“ във Форталеза, Бразилия, 2008

English: The Offspring performing lite in Fortaleza, Brazil, November 15th 2008Italiano: Gli Offspring in concerto a Fortaleza, Brasile, il 15 Novembre 2008

Изпълнение на „Офспринг“ във Форталеза, Бразилия, 2008

image/jpeg

„Офспринг“ е американска музикална пънк група от Хънтингтън Бийч, окръг Ориндж, Калифорния, основана през 1984 г. Състои се от членовете Декстър Холанд, Нуудълс, Грег К. и Пийт Парада. До днешна дата, The Offspring имат издадени 9 албума, една компилация, три EPs и три DVD диска, с продажби от над 32 млн. копия по цял свят, те са една от най-продаваните пънк групи за всички времена. Групата от много време поддържа добри отношение с американските пънк групи Green Day и Rancid. Заедно с тях The Offspring успяха да възвърнат популярността на пънк рока през средата на 90-те години в САЩ.

„Офспринг“ (на английски: The Offspring) е американска музикална пънк група от Хънтингтън Бийч, окръг Ориндж, Калифорния, основана през 1984 г. Състои се от членовете Декстър Холанд (вокалист, ритъм китара), Нуудълс (китара), Грег К. (баскитара) и Пийт Парада (барабани). До днешна дата, The Offspring имат издадени 9 албума, една компилация, три EPs и три DVD диска, с продажби от над 32 млн. копия по цял свят, те са една от най-продаваните пънк групи за всички времена. Групата от много време поддържа добри отношение с американските пънк групи Green Day и Rancid. Заедно с тях The Offspring успяха да възвърнат популярността на пънк рока през средата на 90-те години в САЩ.

de

https://de.wikipedia.org/wiki/Mexikanischer_Peso

Mexikanischer Peso

Mexikanische Währung im 19. Jahrhundert

Mexikanischer Peso / Bargeld / Mexikanische Währung im 19. Jahrhundert

8 Realesmünze, Rückseite mit Freiheitsmütze

Deutsch: 8 Realesmünze, 1884, Mexiko mit Freiheitsmütze

image/jpeg

Der Mexikanische Peso ist die Währung Mexikos. Er wird in 100 Centavos unterteilt, der Währungscode gemäß ISO 4217 ist seit 1992 MXN. Der zuvor gültige Peso mit dem Code MXP wurde im Verhältnis 1000:1 umgetauscht. Es zirkulieren Banknoten in Stückelungen zu 10, 20, 50, 100, 200, 500 und 1000 Pesos sowie Münzen zu 5, 10, 20 und 50 Centavos und 1, 2, 5, 10, 20, 50 und 100 Pesos. Die Münzen zu 5 und 10 Centavos werden im Alltag nicht mehr benutzt und Preise auf 50 Centavos gerundet. Die Münzen zu 20, 50 und 100 Pesos sowie die Banknoten zu 10 Pesos sind ebenfalls selten anzutreffen.

Als Großmünze wurden 8 Realessilbermünzen geprägt (Peso), die in 100 Centavos unterteilt wurden. 16 Reales galten einen Scudo (Münze). Der Peso entsprach im 19. Jahrhundert dem aus Europa stammenden Taler. Vor allem Mexikanische Pesos liefen machten bis zur Mitte des 19. Jahrhunderts einen Großteil des Geldumlaufs der Vereinigten Staaten aus und galten dort als Dollar.

sv

https://sv.wikipedia.org/wiki/Paris_92

Paris 92

Paris 92

Spelartruppen efter silvret i Franska cupen 2017.

Français : Issy Paris Hand, finaliste de la Coupe de France de handball 2016-17 entre Metz Handball et Issy Paris Hand. A Bercy, le 27 mai 2017.

image/jpeg

Paris 92 är en fransk damhandbollsklubb baserad i Issy-les-Moulineaux i departementet Hauts-de-Seine, som sedan säsongen 2010/2011 spelar i LNH Division 1. Efter att ha varit föreningen Stade français damhandbollssektion fram till 1999 bröt sig laget ur och bildade den självständiga damhandbollsklubben under namnet Issy-les-Moulineaux Handball. År 2009 bytte klubben namn till Issy Paris Hand genom ett samarbete med staden Paris. Sommaren 2018 bytte klubben till dess nuvarande namn Paris 92, i samarbete med departementet Hauts-de-Seine. Klubben spelar de flesta av sitt hemmamatcher i Palais des Sports Robert-Charpentier, som rymmer upp till 1 700 åskådare, men spelar också vissa matcher i Stade Pierre de Coubertin, som rymmer upp till 4 016 åskådare.

Paris 92 är en fransk damhandbollsklubb baserad i Issy-les-Moulineaux (förort till Paris) i departementet Hauts-de-Seine, som sedan säsongen 2010/2011 spelar i LNH Division 1. Efter att ha varit föreningen Stade français damhandbollssektion fram till 1999 bröt sig laget ur och bildade den självständiga damhandbollsklubben under namnet Issy-les-Moulineaux Handball. År 2009 bytte klubben namn till Issy Paris Hand genom ett samarbete med staden Paris. Sommaren 2018 bytte klubben till dess nuvarande namn Paris 92, i samarbete med departementet Hauts-de-Seine. Klubben spelar de flesta av sitt hemmamatcher i Palais des Sports Robert-Charpentier, som rymmer upp till 1 700 åskådare, men spelar också vissa matcher i Stade Pierre de Coubertin, som rymmer upp till 4 016 åskådare.

pt

https://pt.wikipedia.org/wiki/Estrela_de_tipo_S

Estrela de tipo S

Estrela de tipo S

W Aquilae é uma estrela de tipo S e variável Mira com uma companheira próxima detectada pelo Telescópio Espacial Hubble

English: HST image of W Aquilae, showing the faint companion. Hubble Legacy Archive image constructed from blue (F435W) and green/red (F606W) exposures.

image/jpeg

Uma estrela de tipo S é uma estrela gigante vermelha de baixa temperatura com quantidades aproximadamente iguais de carbono e oxigênio em sua atmosfera. A classe foi originalmente definida em 1922 por Paul Merrill para estrelas com espectros anormais com linhas de absorção e bandas moleculares atualmente identificadas como elementos do processo-s, em especial com bandas de monóxido de zircônio, cuja presença é uma característica que define este tipo de estrela. Estrelas de tipo S representam um grupo intermediário entre as estrelas de carbono, que possuem mais carbono que oxigênio em suas atmosferas, e as gigantes M típicas, cujas atmosferas são mais ricas em oxigênio. Elas podem ser agrupadas em duas classes: estrelas S intrínsecas, que adquiriram seus espectros pela convecção até a superfície de produtos de fusão e elementos do processo-s; e estrelas S extrínsecas, que são formadas por transferência de matéria em sistemas binários. A presença de tecnécio, encontrado apenas nas estrelas S intrínsecas, é usada para diferenciar as duas classes.

Uma estrela de tipo S (ou apenas estrela S) é uma estrela gigante vermelha de baixa temperatura com quantidades aproximadamente iguais de carbono e oxigênio em sua atmosfera. A classe foi originalmente definida em 1922 por Paul Merrill para estrelas com espectros anormais com linhas de absorção e bandas moleculares atualmente identificadas como elementos do processo-s, em especial com bandas de monóxido de zircônio (ZrO), cuja presença é uma característica que define este tipo de estrela. Estrelas de tipo S representam um grupo intermediário entre as estrelas de carbono, que possuem mais carbono que oxigênio em suas atmosferas, e as gigantes M típicas, cujas atmosferas são mais ricas em oxigênio. Elas podem ser agrupadas em duas classes: estrelas S intrínsecas, que adquiriram seus espectros pela convecção até a superfície de produtos de fusão e elementos do processo-s; e estrelas S extrínsecas, que são formadas por transferência de matéria em sistemas binários. A presença de tecnécio, encontrado apenas nas estrelas S intrínsecas, é usada para diferenciar as duas classes. As estrelas de tipo S intrínsecas estão na parte mais luminosa do ramo assintótico das gigantes, um estágio curto no final de suas vidas que antecede a formação de uma nebulosa planetária. Muitas são variáveis de longo período, incluindo várias variáveis Mira. As estrelas S extrínsecas, menos luminosas, estão tipicamente no ramo das gigantes vermelhas, e são frequentemente variáveis semirregulares ou irregulares de menor amplitude. Estrelas S são relativamente raras, com estrelas S intrínsecas formando menos de 10% das estrelas do ramo assintótico de luminosidade comparável, enquanto as estrelas S extrínsecas formam uma proporção ainda menor de todas as gigantes vermelhas.

pl

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rzesz%C3%B3w_Mi%C5%82ocin

Rzeszów Miłocin

Rzeszów Miłocin

Polski: Przystanek kolejowy w Rzeszowie Miłocinie, 2019-04-17

Ilustracja

image/jpeg

Miłocin – kolejowy przystanek osobowy w Rzeszowie, na terenie Osiedla Miłocin – św. Huberta, w województwie podkarpackim, w Polsce. Od 13 grudnia 2009 uruchomiono połączenie Rzeszów – Stalowa Wola Rozwadów. Dnia 23 kwietnia 2019 uchwałą Rady Miasta Rzeszowa wystąpiono do władz PKP S.A.o zgodną z przynależnością adminisrtacyjną terenu zmianę nazwy przystanku kolejowego "Miłocin" na nazwę Rzeszów- Miłocin. Jednak formalnie dotąd taka zmiana nie została przez PKP przeprowadzona i mimo wprowadzenia od 9 czerwca 2019 w Polsce nowego rozkładu jazdy przystanek w nomenklaturze i rozkładach PKP nadal nosi nazwę "Miłocin", co może być mylące z uwagi na fakt występowania innych miejscowości o tej samej lub zbliżonej nazwie w Polsce.

Miłocin – kolejowy przystanek osobowy w Rzeszowie, na terenie Osiedla Miłocin – św. Huberta, w województwie podkarpackim, w Polsce. Od 13 grudnia 2009 uruchomiono połączenie Rzeszów – Stalowa Wola Rozwadów. Dnia 23 kwietnia 2019 uchwałą Rady Miasta Rzeszowa wystąpiono do władz PKP S.A.o zgodną z przynależnością adminisrtacyjną terenu zmianę nazwy przystanku kolejowego "Miłocin" na nazwę Rzeszów- Miłocin. Jednak formalnie dotąd taka zmiana nie została przez PKP przeprowadzona i mimo wprowadzenia od 9 czerwca 2019 (oraz kolejnego od 15 grudnia 2019) w Polsce nowego rozkładu jazdy przystanek w nomenklaturze i rozkładach PKP nadal nosi nazwę "Miłocin", co może być mylące z uwagi na fakt występowania innych miejscowości o tej samej lub zbliżonej nazwie w Polsce.

it

https://it.wikipedia.org/wiki/Trittico_del_Giardino_delle_delizie

Trittico del Giardino delle delizie

Fonti e contesto storico

Trittico del Giardino delle delizie / Storia / Fonti e contesto storico

L'Uomo-Albero in un disegno precedente alla creazione del trittico, nella cui composizione viene però a mancare qualsiasi citazione dell'Inferno[27].

image/jpeg

Il Giardino delle delizie è un trittico a olio su tavola di Hieronymus Bosch, databile 1480-1490 circa e conservato nel Museo del Prado di Madrid. Di datazione incerta, è ritenuto il capolavoro e l'opera più ambiziosa dell'artista. In nessun altro lavoro Bosch raggiunse un tale livello di complessità, sia per i significati simbolici che per la vivida immaginazione espositiva. L'opera rappresenta numerose scene bibliche e ha probabilmente lo scopo di descrivere la storia dell'umanità attraverso la dottrina cristiana medievale. È formata da un pannello centrale di forma pressoché quadrata al quale sono accostate due ali rettangolari richiudibili su di esso; una volta piegate, mostrano una rappresentazione della Terra durante la Creazione. Le tre scene del trittico aperto sono probabilmente da analizzare in ordine cronologico da sinistra verso destra, per quanto non vi sia la certezza di questa lettura.

Si hanno poche informazioni certe sulla vita di Hieronymus Bosch e sulle influenze personali o artistiche che potrebbero aver modellato il suo stile. È sconosciuta la sua data di nascita, il tipo di educazione ricevuta e lo sono i clienti delle sue opere d'arte, non ci sono lasciti scritti sui pensieri e le idee del pittore fiammingo né rimangono prove sul fatto che sia stato influenzato da particolari artisti o pensatori. Nel corso dei secoli gli storici d'arte hanno tentato di avvicinarlo a diverse fonti, ma le conclusioni rimangono frammentarie e aleatorie nella quasi totalità dei casi, tanto che l'iconografia dei suoi lavori è stata studiata dagli addetti ai lavori più che per ogni altro autore olandese. Le visioni rappresentate sono estremamente enigmatiche, tanto oscure da far credere ad alcuni studiosi che rimandino a filosofie o dottrine esoteriche a lui contemporanee e a noi oggi sconosciute. Anche se la carriera artistica di Bosch si espresse nel periodo dell'alto Rinascimento, egli visse in una zona dove il credo della chiesa medievale aveva ancora forte potere e autorità morale. Probabilmente ebbe a che fare con le nuove forme d'espressione filosofiche e artistiche provenienti dal sud Europa, ma rimane complesso comprendere con certezza quale autore, artista o scuola di pensiero abbia avuto un ascendente sul suo lavoro. José de Sigüenza è considerato il primo vero autore di una critica artistica sul Giardino delle delizie, contenuta nella Storia dell'ordine di San Girolamo, del 1605. Il monaco spagnolo attribuì il primo nome all'opera, Quadro delle fragole e si scontrò tenacemente contro l'idea che il dipinto del maestro fiammingo fosse relegato a semplice assurdità o peggio eresia, descrivendo così i pannelli: Lo storico d'arte Carl Justi ha osservato che i pannelli di sinistra e centrale sono ambientati in un'atmosfera tropicale e oceanica, ipotizzando che tale scelta fosse legata all'evento storico della scoperta dell'America: Il periodo a cui risale la creazione del trittico fu un tempo di scoperte e avventure, quando racconti e trofei del Nuovo Mondo colpivano le immaginazioni di poeti, pittori e scrittori. Oltre a questo, il Giardino presenta però figure di creature ultraterrene e fantastiche, e la composizione si basa su ulteriori iconografie. L'umanista Felipe de Guevara, collezionista di opere di Bosch e grande appassionato d'arte, indica Plinio e Antifilo quali fonti per le figure demoniache presenti nei dipinti, e a tal proposito cita anche i Grilli dell'antichità classica; da ricordare è anche l'incisione della Fuga in Egitto di Martin Schongauer. La letteratura concernente viaggi esotici, basata anche sulle conquiste in Africa e verso Oriente, è evocata nel pannello di sinistra da animali quali leoni e giraffe. Quest'ultima in particolare sembra richiamare il Viaggio in Egitto di Ciriaco d'Ancona, i cui disegni fornirono probabilmente ulteriore ispirazione a Bosch. Tante scoperte geografiche resero reali regioni fino a quel momento solamente immaginate, e portarono alcuni pensatori dell'epoca a rivedere le proprie certezze sull'esistenza dell'antico Paradiso biblico, ora più vicino alla mitologia che alla presenza effettiva narrata dalle Scritture. Dal punto di vista letterario, una fonte proposta per l'intero assetto del pannello di destra è quella della Visio Tnugdali, testo religioso del dodicesimo secolo dalle ardite rappresentazioni infernali, celebre per tutto il Medioevo; invece, i tentativi di ritrovare nella letteratura contemporanea a Bosch fonti per l'opera non sono stati soddisfacenti. Lo storico d'arte Erwin Panofsky, nel 1953, scrisse a tal proposito: Erasmo da Rotterdam è stato suggerito come possibile fonte per Bosch, in quanto anch'esso visse a 's-Hertogenbosch per un certo periodo e forse incontrò il pittore. In realtà però l'umanista olandese era appena adolescente quando studiò alla scuola della città di Bosch e, se Peter Glum ha indicato delle vicinanze concettuali tra il trittico e il pensiero di Erasmo, esse sono piuttosto da ascrivere a un'influenza indiretta, legata alle

en

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_museums_in_Northumberland

List of museums in Northumberland

Museums

List of museums in Northumberland / Museums

English: Heatherslaw Mill The Mill is an example of a double mill. There are two water wheels and associated mechanisms within the one building. Only one waterwheel was working when the photograph was taken. It was driving a pair of mill stones and a barley mill, producing flour and pearl barley respectively.

image/jpeg

This list of museums in Northumberland, England contains museums which are defined for this context as institutions that collect and care for objects of cultural, artistic, scientific, or historical interest and make their collections or related exhibits available for public viewing. Also included are non-profit art galleries and university art galleries. Museums that exist only in cyberspace are not included.

af

https://af.wikipedia.org/wiki/Nobelprys_vir_Chemie

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1b/Geoffrey_Wilkinson_%28ca._1976%29.jpg

Nobelprys vir Chemie

1970's

Nobelprys vir Chemie / 1970's

English: picture of G. Wilkinson from ca. 1976

image/jpeg

Die Nobelprys vir Chemie is ’n jaarlikse prys wat deur die Koninklike Sweedse Akademie vir Wetenskappe toegeken word aan mense wat wêreldwyd die uitmuntendste bydraes op die gebied van chemie gelewer het. Dit is een van vyf pryse waarvoor Alfred Nobel in sy testament voorsiening gemaak en sedert 1901 toegeken word; die ander is die Nobelpryse vir fisika, fisiologie of geneeskunde, letterkunde en vrede. Die akademie kondig die naam van die Nobelpryswenners jaarliks vroeg in Oktober aan, met die Nobelprys vir Chemie tradisioneel derde en op 'n Woensdag. Die prys word jaarliks in Stockholm, Swede, toegeken op 10 Desember, die herdenking van Nobel se dood. Tot met 2019 is die prys aan altesaam 183 individue toegeken. Nog net vyf vroue het dit gekry: Marie Curie en Irène Joliot-Curie in 1935, Dorothy Hodgkin in 1964, Ada Yonath in 2009 en Frances Arnold in 2018. Twee Nobelprys vir Chemie-wenners, naamlik die Duitsers Richard Kuhn en Adolf Butenandt, was deur hul regering, die destydse Nazi-Duitsland, nie toegelaat om die prys te aanvaar nie. Hulle sou later na die afloop van die Tweede Wêreldoorlog 'n medalje en diploma ontvang, maar nie die prysgeld nie.

de

https://de.wikipedia.org/wiki/Louis_Berlinguette

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/bd/Louis_Berlinguette%2C_Montreal_Canadiens.jpg

Louis Berlinguette

Louis Berlinguette

Ice hockey player Louis Berlinguette of the Montreal Canadiens in the 1919—20 season.

Louis Berlinguette

image/jpeg

Louis Berlinguette, auch Louis Berlinquette war ein kanadischer Eishockeyspieler und -trainer, der in seiner aktiven Zeit von 1908 bis 1927 unter anderem für die Canadiens de Montréal, Montreal Maroons und Pittsburgh Pirates in der National Hockey League aktiv war.

Louis Berlinguette, auch Louis Berlinquette (* 26. Mai 1887 in Sainte-Angélique, Québec; † 1. Juni 1959 in Rouyn-Noranda, Québec) war ein kanadischer Eishockeyspieler und -trainer, der in seiner aktiven Zeit von 1908 bis 1927 unter anderem für die Canadiens de Montréal, Montreal Maroons und Pittsburgh Pirates in der National Hockey League aktiv war.

fr

https://fr.wikipedia.org/wiki/Tsouglag_Trengwa

Tsouglag Trengwa

Tsouglag Trengwa

English: Pawo Tsuklak Trengwa.

image/jpeg

Tsouglag Trengwa est le 2ᵉ Pawo Rinpoché, un historien tibétain de la lignée karma-kagyu.

Tsouglag Trengwa (tibétain : གཙུག་ལག་འཕྲེང་བ, Wylie : gtsug lag 'phreng ba, 1504–1566) est le 2ᵉ Pawo Rinpoché, un historien tibétain de la lignée karma-kagyu.

bn

https://bn.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%82%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A6%B6_%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A8_%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%A8%E0%A7%80%E0%A6%B0_%E0%A6%90%E0%A6%A4%E0%A6%BF%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%B8%E0%A6%BF%E0%A6%95_%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%B0_%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%BE

বাংলাদেশ বিমান বাহিনীর ঐতিহাসিক বিমানের তালিকা

বাংলাদেশ বিমান বাহিনীর ঐতিহাসিক বিমানের তালিকা

English: F-86 Fighter Aircraft at BAF Museum

image/jpeg

ঐতিহাসিক বিমান সমূহের তালিকা বাংলাদেশ বিমান বাহিনীর যেগুলো এখন কর্মক্ষেত্রে সক্রিয় নয়।

ঐতিহাসিক বিমান সমূহের তালিকা বাংলাদেশ বিমান বাহিনীর যেগুলো এখন কর্মক্ষেত্রে সক্রিয় নয়।

en

https://en.wikipedia.org/wiki/Josh_Soares

Josh Soares

Josh Soares

The puck can be seen hitting the net to the far left.

image/jpeg

Josh Soares is a Canadian professional ice hockey forward for the Hamilton Steelhawks of Allan Cup Hockey. Before returning to Canada to play senior ice hockey, Soares had a long career in Europe, including a four-season tenure in Norway for the Stavanger Oilers, with whom he won the GET-ligaen playoffs three times, being the top scorer and elected to the all-star team in the 2015–16 season.

Josh Soares (born February 6, 1982) is a Canadian professional ice hockey forward for the Hamilton Steelhawks of Allan Cup Hockey. Before returning to Canada to play senior ice hockey, Soares had a long career in Europe, including a four-season tenure in Norway for the Stavanger Oilers, with whom he won the GET-ligaen playoffs three times, being the top scorer and elected to the all-star team in the 2015–16 season.

it

https://it.wikipedia.org/wiki/Parco_nazionale_delle_Everglades

Parco nazionale delle Everglades

Territorio

Parco nazionale delle Everglades / Territorio

Anhinga Trail

image/jpeg

Il parco nazionale delle Everglades è un'area naturale protetta degli Stati Uniti d'America che protegge la parte meridionale delle Everglades, ma rappresenta solo il 20% dell'area originale. Il parco copre 6105 km² ed è riconosciuto patrimonio dell'umanità dall'UNESCO. L'unico accesso autostradale è la Florida State Road 9336, che corre per 61 km da Florida City alla costa. Ad eccezione del principale centro per i visitatori e di alcune attrezzature minori, non esiste sviluppo nel parco.

Il parco nazionale delle Everglades è circondato dalle aree urbane e agricole di Miami, Homestead e Florida City ad est, gli stretti della Florida e le Florida Keys a sud, il Golfo del Messico ad ovest e la Riserva nazionale di Big Cypress a nord. Big Cypress è simile alla parte nord delle Everglades ed è pari a circa la metà del parco stesso. Sul confine sud-occidentale del parco si trova Ingraham Lake, il lago più meridionale degli Stati Uniti d'America. Esistono numerosi parcheggi e strade all'interno del parco, la più famosa di queste è la Anhinga Trail. Questa via permette di osservare da vicino uccelli quali ardeidi e aninghe. Questi ultimi spesso si appollaiano in mezzo ai passaggi pedonali. Nel parco vivono numerose api, il che lo rende un problema in estate, nonostante l'uso del repellente. Nell'angolo sud-orientale si trova il Centro Visitatori Ernest F. Coe, quartier generale del parco. Si trova subito ad ovest di Homestead e Florida City sulla statale 9336. Quattro miglia ad ovest si trova il Centro Royal Palm. Questi due centri si trovano in una pineta, così come l'Hidden Lake Education ed il Centro Daniel Beard, poche miglia ad ovest. Il grande Taylor Slough si estende dal Royal Palm alla Florida Bay. Ad ovest di Royal Palm si trova Long Pine Key. Long Pine Key (che al giorno d'oggi non è un'isola) si trova a quattro miglia da Royal Palm seguendo la 9336, ed è un'area campeggio. Altre quattro miglia e troviamo il Pahayokee Overlook, un'altana di osservazione che permette di vedere il lato nord del parco. Muovendosi verso sud, la 9336 attraversa un bosco di cipressi, accanto al quale di trova Mahogany Hammock, un sentiero a 30 chilometri dal quartier generale. Ancora più a sud si trovano macchie di mangrovia. In mezzo alle mangrovie ci sono centinaia di piccoli laghi e fiumi che raggiungono gli stretti della Florida. Gli estuari della palude sono il solo punto degli USA in cui si possono trovare gli alligatori americani. In questa zona si trovano anche i lamantini, soprattutto nelle fredde mattine autunnali. Al termine della 9336 si trova il Centro Visistatori Flamingo, il più meridionale del parco. Si trova nelle aride praterie subito a nord di Florida Bay. I sentieri riportano da Flamingo verso ovest, fino a giungere a Cape Sable. Da Flamingo parte anche il Wilderness Waterway, 160 chilometri di viaggio in canoa fino al Centro Visitatori Gulf Coast, a nord. Il Gulf Coast Visitor Center serve sia la parte settentrionale del parco che la Riserva nazionale di Big Cypress. Nella parte nord l'area più importante è quella del Centro Visitatori Shark Valley. Un sentiero che parte ed arriva in questo centro e si estende per 10 chilometri, dal confine nord-orientale fino alle paludi del fiume Shark, una grossa pozza d'acqua dolce che unisce il lago Okeechobee (a nord del parco) fino alle coste sud-occidentali della Florida. La Shark Valley rappresenta quello che un turista si immagina pensando alle Everglades, circondata da prati in tutte le direzioni. Alligatori e uccelli acquatici arrivano vicino ai turisti e, occasionalmente, un alligatore blocca la strada. Nel punto in cui la strada della Shark Valley torna verso il Centro Visitatori, si trova una torre di osservazione alta più di 20 metri.

sv

https://sv.wikipedia.org/wiki/Lunge

Lunge

Lunge

Dansk: Lunge-slægtens våben var tre guld-liljer, oftest samlede i skjoldets midte, i rødt felt, på hjelmen to røde vesselhorn, hvert besat med tre guld-liljer.

image/jpeg

Lunge var en uradlig dansk ätt som härstammade från Själland och är känd från 1268 och som tillhörde de mest framträdande medeltida adelsätterna.

Lunge var en uradlig dansk ätt som härstammade från Själland och är känd från 1268 och som tillhörde de mest framträdande medeltida adelsätterna.

zh-TW

https://zh.wikipedia.org/zh-tw/%E6%B4%8B%E9%85%A2%E6%B5%86%E8%8D%89%E7%A7%91

洋酢浆草科

洋酢浆草科

English: Lepidobotryaceae Lepidobotrys staudtii, from Vegetation der Erde (1915) v. 9 Bd. III, Heft 1. Fig. 334. by Adolf Engler (1844-1930)

image/png

洋酢漿草科又名節柄科、鱗球穗科或鱗穗木科，只有2屬2-3種，其中Lepidobotrys staudtii分布在西非熱帶地區，Ruptiliocarpon caracolito分布在中美洲和南美洲秘魯熱帶地區。 本科植物為灌木，單葉互生，有托葉和刺；小花，花瓣5；果實為蒴果。 1981年的克朗奎斯特分類法將其列入酢漿草科，1998年根據基因親緣關係分類的APG 分類法維持原分類，2003年經過修訂的APG II 分類法認為應該單獨分出一個科，列在衛矛目下。

洋酢漿草科又名節柄科、鱗球穗科或鱗穗木科，只有2屬2-3種，其中Lepidobotrys staudtii分布在西非熱帶地區，Ruptiliocarpon caracolito分布在中美洲和南美洲秘魯熱帶地區。 本科植物為灌木，單葉互生，有托葉和刺；小花，花瓣5；果實為蒴果。 1981年的克朗奎斯特分類法將其列入酢漿草科，1998年根據基因親緣關係分類的APG 分類法維持原分類，2003年經過修訂的APG II 分類法認為應該單獨分出一個科，列在衛矛目下。

nl

https://nl.wikipedia.org/wiki/Nolwenn_Leroy

Nolwenn Leroy

Nolwenn Leroy

Français : Nolwenn Leroy à la cérémonie des NRJ Music Awards

Nolwenn Leroy in 2013

image/jpeg

Nolwenn Leroy is een Franse zangeres, singer-songwriter en muzikante.

Nolwenn Leroy (Saint-Renan, 28 september 1982) is een Franse zangeres, singer-songwriter en muzikante.

it

https://it.wikipedia.org/wiki/Letteratura_latina

Letteratura latina

La storiografia e l'oratoria

Letteratura latina / Storia e letteratura / La storiografia e l'oratoria

Manoscritto delle Storie di Tacito

image/jpeg

La letteratura latina è l'insieme della produzione letteraria in lingua latina e delle problematiche che gravitano intorno al suo studio.

Tito Livio: fu il primo storico, dell'età augustea, a completare una voluminosa opera storiografica della storia di Roma universale, dalle origini mitiche, fino agli ultimi decenni del I secolo a.C., ossia l'opera Ab Urbe condita libri (142 libri, con titolo di ispirazione al classico termine temporale ab Urbe condita, ossia Dalla fondazione di Roma per definire un determinato periodo storico). Dell'opera sono sopravvissute per intero tre decadi, e i successivi libri, frammentari, sono stati tramandati in riassunti, o periochae, per la difficile accessibilità del voluminoso corpus. Dalla descrizione degli usi e dei costumi della Roma antica pre-repubblicana, e degli secoli V-IV a.C. Livio si dimostra piuttosto attaccato alla via del mito che minava la veridicità dei vari episodi narrati, come la fondazione, e i vari episodi degli Orazi e Curiazi, del sacco di Roma dei Galli, e di Muzio Scevola. Mentre gli episodi centrali delle guerre sannitiche e delle guerre macedoniche sono di chiara ispirazione all'opera di Polibio; benché Livio aggiunga molte descrizioni di luoghi e situazioni, non rispettando lo stile asciutto e pratico polibiano, molto simile a quello tucidideo. La critica ha osservato che Livio ostentasse un tipico metodo della monografia sallustiana a rappresentare i protagonisti della situazione come dei veri e propri attori teatrali che stiano recitando una scena, con molta abbondanza di dialoghi, non spesso veritieri, e creazione di pathos; nonché una malcelata presa di posizione verso le sorti di Roma e tutte le sue azioni, considerate nel bene e nel male di intenzione benefica e civilizzatrice nei confronti delle popolazioni sottomesse. Cornelio Tacito: vissuto sotto il regno di Vespasiano Domiziano e Traiano, scrisse le monografie della Vita di Agricola, la Germania, il Dialogus de oratoribus e le due opere storiche delle Historiae e Annales. Nelle prime due opere Tacito si sofferma sulla figura del suocero Giulio Agricola e sulla sua ottima campagna militare contro i Galli e Germani, offrendo lo spunto della descrizione dell'uomo probo ideale dell'esercito romano, avulso dal carattere spocchioso e presuntuoso che al tempo di Tacito stavano prendendo i condottieri e l'esercito stesso, mettendo a rischio l'incolumità dell'Impero; nonché offrire un chiaro esempio di virtù che illuminasse ancora una volta i canoni del mos maiorum. Nella Germania Tacito si sofferma, al pari di Cesare, sugli usi e costumi delle popolazioni nordeuropee, descrivendoli sì come inferiori, ma migliori nel comportamento più mite, semplice e privo della tipica lussuria e corruzione in cui sono cadute le nobili famiglie romane, fornendo alcuni esempi sull'abbigliamento femminile dimesso, e sulla cura del corpo maschile, tenuto sempre in allenamento. Il Dialogus de oratoribus, di dubbia attribuzione, è sempre un manifesto della cultura contemporanea tacitiana, che mostra come l'eloquenza sia caduta in corruzione a causa di un cattivo metodo d'insegnamento troppo pedantesco, basato soltanto sull'esagerata ricerca dello stile più complesso e altisonante, anziché sullo studio dei contenuti di grande respiro civile. Le ultime due opere esprimono chiaramente il pensiero tacitiano sull'Impero: mentre le Storie riguardano il periodo post-Nerone dall'impero di Galba fino alla guerra giudaica nel 70 d.C., gli Annales mostrano un'ottica più a fuoco dello storico per gli imperatori romani, descrivendo il governo di Roma da Tiberio a Nerone. Sebbene nelle Storie Tacito si sia soffermato su alcuni compiti che l'imperatore dovrebbe assumersi, ossia quello di creare un buon apparto burocratico (che farà Claudio), evitare il culto dell'Imperatore profusosi dal tempo di Tiberio, paragonando il reggente a un dio, e soprattutto cambiare il passaggio di dinastia da padre in figlio, col modello più prolifico dell'adozione (ossia l'imperatore sceglie come successore un uomo di alto rango, ma in base ai suoi valori politici), negli Annales Tacito dimostra tutto il suo pessimismo riguardo al governo imperiale, visto come un cancro, da far rimpiangere la vecchi