Datasets:

Sajjo

/

tamil_data_v4

like 0

புனைமலர்குங் குமம்அணிகள் போனதுண்டு

தொல்லையும் வீணாய்த் தொலைந்தன என்றார்

காலத்தி னால்செய்த நன்றி சிறிதுஎனினும் ஞாலத்தின் மானப் பெரிது

ஒன்றும் வராமேஉன் உத்தரவு போல்நடப்பேன்

அற்றொழிந் தாலும்நன் றாகுமே

சந்திரகிரகணத்தில் பூமி இடையில் இருக்கும்

உலகினில் மக்கள் எல்லாம்சமம் என்பாய்

அஞ்சுவதும் நாணுவதும் ஆமையைப்போல் வாழுவதும்

எதுவும் பயன்பட வில்லை ஆயினும்

உங்க பேரு என்ன

ஐய மின்றி அறிந்த பின்னர்

இந்தக் கதையை இயம்பித் தனது

சித்திரச் சோலைகளே உமை நன்கு

உங்கள் பெயர் என்ன

ஒன்றேனும் தமிழர்நடை யுடைபாவ னைகள்

சூழக் கிடந்தோம் புவித்

போய்அடைப் பீர்அந்தப் பொய்யனை ஊரெதிர்

ஒருவரையும் பொல்லாங்கு சொல்ல வேண்டாம்

கையோடு கைகலந்தார் முத்தமிடப் போகையிலே

வேறு கதியறியேன் வேந்தன் சதுர்வருணம்

அங்கே பசியால் அழியும் தலைவரோ

சிறுபடி அளவில் திடுக்கென உமிழ்ந்தார்

தீதொன்றும் செய்யாதீர் சேனா பதிதனக்கே

புறநானூறு பதினெண்மேற்கணக்கு நூல்களில் ஒன்று

சாப்பாட்டுக் கடை சாத்தியாய் விட்டது

அன்புடை யவரே அவ் வாசாமி

சொந்தத் தாய்நாட்டுக்குச் சொன்னாள் பெருவாழ்த்து

இதன் மொழிபெயர்ப் பென்ன என்றால்

எண்ணம் உரைக்கின்றேன் என்உதவி வேந்தர்களே

காவடிச்சிந்தை எழுதியவர் அண்ணாமலையார்

வெல்லுஞ் சொல்வலான் சோர்வு மிலான்

அனைத்தும் விதிப்படி தான் நடக்கும்

மேதினி கலக்கு தற்கும்

சொற் சோர்வு படேல்

தளிருடலைத் தொடும்உணர்வோ நன்மணஞ்சேர் குளிரும்

மேலிருந்து கீழே விழுந்திறக்க நானறிவேன்

வெடுக்கென்று தான் கடிக்கும்

அந்தமதி யற்றவனைக் கொல்வேன்என்றே

தமிழ்நாட்டின் மாநில மரம் பனைமரம்

தையல் சொல் கேளேல்

பிட்டையும் வடையையும் தட்டில் வாங்கினான்

பாடம் படித்து நிமிர்ந்தவிழி தனிற்

கோயில் இல்லா ஊரில் குடி இருக்க வேண்டாம்

எங்கள் பிராஞ்சியர்கள் இப்பேதம் பாராட்டித்

அவ்வழக்கைப் பொதுமக்கள் தீர்ப்ப தேதான்

மாதர்தம் உரிமை மறுப்பது மாண்பா

பொய்ஞ்ஞானம் வாதித்துப் புனிதத்தை இகழும்

மக்கள் பசிக்க மடத்தலைவர்க் கெனில்

தனியிருந்த இளங்கோமான் சுதர்மன் என்பான்

கோடி கொடுக்கும்கல்வி தேடிடல் அறமா

ஒருமையுள் ஆமைபோல் ஐந்தடக்கல் ஆற்றின் எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து

பைந்தமிழ்க்குத் தொண்டுசெயக் கடவோம் என்றான்

பாழ்படும் பழமை சூழ்வது திறமா

அண்ணா அதனை அந்தப் பெட்டிமேல்

எனக்கு பசி இல்லெ

என்சாவுக்கே உனை இங்கு அழைத்தேன்

இதயத்தில் சிறிதேனும் அன்புதனைச் சேர்த்துப்

பொன்னுடை பூஷ ணங்கள்

என்று கூறினாள் எதிர் நின்ற சங்கிலி

சிலம்பு என்பது பெண்கள் அணியும் காலணி

ஒவ்வொரு குடும்பத்திற்கும் ஒரு அரசு வேலை

எழில்மனைவி தன்னுடலில் முக்காலும் தேய்ந்தாள்

கோலமுறும் செய்தித்தாள் அனைத்தும் ஆங்கே

நக்கீரர் எழுதிய திருமுருகாற்றுப்படை ஆறுபடை வீடுகளைப் பற்றியது

சூறாவளி அதிகம் தோன்றும் பெருங்கடல் அட்லாண்டிக் பெருங்கடல்

திருடன் துணியன்று தேடி அதிலே

வீடு மூடியும் விளக்கவிந் தும்இருள்

மாடிப் படியில் மட்குடந் தனிலும்

எங்குண்டு சொல் வேறே

வேலை செய்தால் தான் அதில் அனுபவம் கிடைக்கும்

திலகமோ குழலில் மலர்களோ அணியின்

வீணையும் நாதமும் ஆகிவிட்டார்

வண்புனல் பாய்ந்திடும் மாநதி தீரம்

அயலவ னிடம்மனம் அடைத லுண்டோ

கண்ணாடிப் பாத்திரத்தைக் கல்தரையில் வைப்பதுபோல்

பாடிப் பார்த்தும் படிந்து பார்த்தும்

எல்லார்க்கும் கல்வி சுகாதாரம் வாய்ந்திடுக

சமூக வாழ்க்கையிலிருந்து சிந்தனை படைக்கப்படுகிறது

அப்போதே நான்நினைத்தேன் ஆபத்திரா தென்று

வீட்டினுள் காற்று வீசுந் தோறும்

மாமயில் கண்டு மகிழ்ந்தாடும் முகில்

சிலைக்குநிகர் மங்கைக்கும் கடைசி யாகச்

தொகையாக எதிர்நிறுத்தித் தூள் தூளாக்கும்

தெய்விகத்தை நம்பும் திருந்தாத பெண்குலத்தை

எண்ணெய் சிறிதும் இல்லா தவிந்தது

தேமதுரத் தமிழோசை உலகமெலாம்

காடு களைந்தோம் நல்ல

மீதெல்லாம் மிதக்கும்ஒளி அகண்டாகாரம்

பயவாக் களரனையர் கல்லாதவர்

மந்த நகையங்கு மின்னுதடா

நடைமெலிந் தேஅவன் நண்ணுதல் கண்டே

அந்தியிலே குளிர் தந்த நிலாவினில்

புல்லறிவைப் போக்கிப் புதுநிலைதே டல்வேண்டும்

தம்மில் பெரியார் தமரா ஒழுகுதல் வன்மையுள் எல்லாந் தலை

ஆதலினால் இந்த அழகு மணிபுரியை

கண்டு பணத்தைக் கையடு வாங்கிக்

மாலைப் பொழுதினில் மேற்றிசையில் விழும்

தொட்டறிந்த கையைத் தொடாதேஎன் றாய் நேற்றுப்

எந்தவிதம் சகிப்பேன் கண்ட

அருளென்னும் அன்பீன் குழவி பொருளென்னும் செல்வச் செவிலியால் உண்டு