cat_title
stringclasses 5
values | v_order
int64 1
116
| v_position
int64 0
1
| poem_text
stringlengths 15
47
| poet_name
stringclasses 1
value | poem_id
int64 1
599
|
|---|---|---|---|---|---|
رباعی | 1 | 0 | جز نقش تو در نظر نیامد ما را | حافظ | 1 |
رباعی | 2 | 1 | جز کوی تو رهگذر نیامد ما را | حافظ | 1 |
رباعی | 3 | 0 | خواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت | حافظ | 1 |
رباعی | 4 | 1 | حقا که به چشم در نیامد ما را | حافظ | 1 |
رباعی | 1 | 0 | بر گیر شراب طرب‌انگیز و بیا | حافظ | 2 |
رباعی | 2 | 1 | پنهان ز رقیب سفله بستیز و بیا | حافظ | 2 |
رباعی | 3 | 0 | مشنو سخن خصم که بنشین و مرو | حافظ | 2 |
رباعی | 4 | 1 | بشنو ز من این نکته که برخیز و بیا | حافظ | 2 |
رباعی | 1 | 0 | ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست | حافظ | 4 |
رباعی | 2 | 1 | آیینه به دست و روی خود می‌آراست | حافظ | 4 |
رباعی | 3 | 0 | دستارچه‌ای پیشکشش کردم گفت | حافظ | 4 |
رباعی | 4 | 1 | وصلم طلبی زهی خیالی که توراست | حافظ | 4 |
رباعی | 1 | 0 | من باکمر تو در میان کردم دست | حافظ | 5 |
رباعی | 2 | 1 | پنداشتمش که در میان چیزی هست | حافظ | 5 |
رباعی | 3 | 0 | پیداست از آن میان چو بربست کمر | حافظ | 5 |
رباعی | 4 | 1 | تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست | حافظ | 5 |
رباعی | 1 | 0 | تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست | حافظ | 6 |
رباعی | 2 | 1 | تا بنده‌ی تو شده‌ست تابنده شده‌ست | حافظ | 6 |
رباعی | 3 | 0 | زان روی که از شعاع نور رخ تو | حافظ | 6 |
رباعی | 4 | 1 | خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست | حافظ | 6 |
رباعی | 1 | 0 | هر روز دلم به زیر باری دگر است | حافظ | 7 |
رباعی | 2 | 1 | در دیده‌ی من ز هجر خاری دگر است | حافظ | 7 |
رباعی | 3 | 0 | من جهد همی‌کنم قضا می‌گوید | حافظ | 7 |
رباعی | 4 | 1 | بیرون ز کفایت تو کاری دگراست | حافظ | 7 |
رباعی | 1 | 0 | ماهم که رخش روشنی خور بگرفت | حافظ | 8 |
رباعی | 2 | 1 | گرد خط او چشمه‌ی کوثر بگرفت | حافظ | 8 |
رباعی | 3 | 0 | دلها همه در چاه زنخدان انداخت | حافظ | 8 |
رباعی | 4 | 1 | وآنگه سر چاه را به عنبر بگرفت | حافظ | 8 |
رباعی | 1 | 0 | امشب ز غمت میان خون خواهم خفت | حافظ | 9 |
رباعی | 2 | 1 | وز بستر عافیت برون خواهم خفت | حافظ | 9 |
رباعی | 3 | 0 | باور نکنی خیال خود را بفرست | حافظ | 9 |
رباعی | 4 | 1 | تا در نگرد که بی‌تو چون خواهم خفت | حافظ | 9 |
رباعی | 1 | 0 | نی قصه‌ی آن شمع چگل بتوان گفت | حافظ | 10 |
رباعی | 2 | 1 | نی حال دل سوخته دل بتوان گفت | حافظ | 10 |
رباعی | 3 | 0 | غم در دل تنگ من از آن است که نیست | حافظ | 10 |
رباعی | 4 | 1 | یک دوست که با او غم دل بتوان گفت | حافظ | 10 |
رباعی | 1 | 0 | اول به وفا می وصالم درداد | حافظ | 11 |
رباعی | 2 | 1 | چون مست شدم جام جفا را سرداد | حافظ | 11 |
رباعی | 3 | 0 | پر آب دو دیده و پر از آتش دل | حافظ | 11 |
رباعی | 4 | 1 | خاک ره او شدم به بادم برداد | حافظ | 11 |
رباعی | 1 | 0 | نی دولت دنیا به ستم می‌ارزد | حافظ | 12 |
رباعی | 2 | 1 | نی لذت مستی‌اش الم می‌ارزد | حافظ | 12 |
رباعی | 3 | 0 | نه هفت هزار ساله شادی جهان | حافظ | 12 |
رباعی | 4 | 1 | این محنت هفت روزه غم می‌ارزد | حافظ | 12 |
رباعی | 1 | 0 | هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد | حافظ | 13 |
رباعی | 2 | 1 | هر پاکروی که بود تردامن شد | حافظ | 13 |
رباعی | 3 | 0 | گویند شب آبستن و این است عجب | حافظ | 13 |
رباعی | 4 | 1 | کاو مرد ندید از چه آبستن شد | حافظ | 13 |
رباعی | 1 | 0 | چون غنچه‌ی گل قرابه‌پرداز شود | حافظ | 14 |
رباعی | 2 | 1 | نرگس به هوای می قدح ساز شود | حافظ | 14 |
رباعی | 3 | 0 | فارغ دل آن کسی که مانند حباب | حافظ | 14 |
رباعی | 4 | 1 | هم در سر میخانه سرانداز شود | حافظ | 14 |
رباعی | 1 | 0 | با می به کنار جوی می‌باید بود | حافظ | 15 |
رباعی | 2 | 1 | وز غصه کناره‌جوی می‌باید بود | حافظ | 15 |
رباعی | 3 | 0 | این مدت عمر ما چو گل ده روز است | حافظ | 15 |
رباعی | 4 | 1 | خندان لب و تازه‌روی می‌باید بود | حافظ | 15 |
رباعی | 1 | 0 | این گل ز بر همنفسی می‌آید | حافظ | 16 |
رباعی | 2 | 1 | شادی به دلم از او بسی می‌آید | حافظ | 16 |
رباعی | 3 | 0 | پیوسته از آن روی کنم همدمی‌اش | حافظ | 16 |
رباعی | 4 | 1 | کز رنگ وی‌ام بوی کسی می‌آید | حافظ | 16 |
رباعی | 1 | 0 | از چرخ به هر گونه همی‌دار امید | حافظ | 17 |
رباعی | 2 | 1 | وز گردش روزگار می‌لرز چو بید | حافظ | 17 |
رباعی | 3 | 0 | گفتی که پس از سیاه رنگی نبود | حافظ | 17 |
رباعی | 4 | 1 | پس موی سیاه من چرا گشت سفید | حافظ | 17 |
رباعی | 1 | 0 | ایام شباب است شراب اولیتر | حافظ | 18 |
رباعی | 2 | 1 | با سبز خطان باده‌ی ناب اولیتر | حافظ | 18 |
رباعی | 3 | 0 | عالم همه سر به سر رباطیست خراب | حافظ | 18 |
رباعی | 4 | 1 | در جای خراب هم خراب اولیتر | حافظ | 18 |
رباعی | 1 | 0 | خوبان جهان صید توان کرد به زر | حافظ | 19 |
رباعی | 2 | 1 | خوش خوش بر از ایشان بتوان خورد به زر | حافظ | 19 |
رباعی | 3 | 0 | نرگس که کله دار جهان است ببین | حافظ | 19 |
رباعی | 4 | 1 | کاو نیز چگونه سر درآورد به زر | حافظ | 19 |
رباعی | 1 | 0 | سیلاب گرفت گرد ویرانه‌ی عمر | حافظ | 20 |
رباعی | 2 | 1 | وآغاز پری نهاد پیمانه‌ی عمر | حافظ | 20 |
رباعی | 3 | 0 | بیدار شو ای خواجه که خوش خوش بکشد | حافظ | 20 |
رباعی | 4 | 1 | حمال زمانه رخت از خانه‌ی عمر | حافظ | 20 |
رباعی | 1 | 0 | عشق رخ یار بر من زار مگیر | حافظ | 21 |
رباعی | 2 | 1 | بر خسته دلان رند خمار مگیر | حافظ | 21 |
رباعی | 3 | 0 | صوفی چو تو رسم رهروان می‌دانی | حافظ | 21 |
رباعی | 4 | 1 | بر مردم رند نکته بسیار مگیر | حافظ | 21 |
رباعی | 1 | 0 | در سنبلش آویختم از روی نیاز | حافظ | 22 |
رباعی | 2 | 1 | گفتم من سودازده را کار بساز | حافظ | 22 |
رباعی | 3 | 0 | گفتا که لبم بگیر و زلفم بگذار | حافظ | 22 |
رباعی | 4 | 1 | در عیش خوش‌آویز نه در عمر دراز | حافظ | 22 |
رباعی | 1 | 0 | مردی ز کننده‌ی در خیبر پرس | حافظ | 23 |
رباعی | 2 | 1 | اسرار کرم ز خواجه‌ی قنبر پرس | حافظ | 23 |
رباعی | 3 | 0 | گر طالب فیض حق به صدقی حافظ | حافظ | 23 |
رباعی | 4 | 1 | سر چشمه‌ی آن ز ساقی کوثر پرس | حافظ | 23 |
رباعی | 1 | 0 | چشم تو که سحر بابل است استادش | حافظ | 24 |
رباعی | 2 | 1 | یا رب که فسونها برواد از یادش | حافظ | 24 |
رباعی | 3 | 0 | آن گوش که حلقه کرد در گوش جمال | حافظ | 24 |
رباعی | 4 | 1 | آویزه‌ی در ز نظم حافظ بادش | حافظ | 24 |
رباعی | 1 | 0 | ای دوست دل از جفای دشمن درکش | حافظ | 25 |
رباعی | 2 | 1 | با روی نکو شراب روشن درکش | حافظ | 25 |
رباعی | 3 | 0 | با اهل هنر گوی گریبان بگشای | حافظ | 25 |
رباعی | 4 | 1 | وز نااهلان تمام دامن درکش | حافظ | 25 |
رباعی | 1 | 0 | ماهی که نظیر خود ندارد به جمال | حافظ | 26 |
رباعی | 2 | 1 | چون جامه ز تن برکشد آن مشکین خال | حافظ | 26 |
رباعی | 3 | 0 | در سینه دلش ز نازکی بتوان دید | حافظ | 26 |
رباعی | 4 | 1 | ماننده‌ی سنگ خاره در آب زلال | حافظ | 26 |