text
stringlengths
0
256k
lang
stringclasses
12 values
O sähn Wir Sie in jener Schlacht, Die Wir allein verstehn! einst dicht Am Stahl, wenn er nun sinkt,
german
Kup si brejle, světe krátkozraký, abys viděl vlastní nahotu, kteráž nenávidí žebrotu, svou pak bídu v černé kryje mraky.
czech
Toujours plus la Nature, en son large abandon, Lui prêche le respect du mort et le pardon, À la miséricorde enfin son âme s'ouvre,
french
kit más-gyötörte anyám azért vert meg, mert sápadt kézzel loptam én, a gyermek, jól tudva már, hogy minden odavan.
hungarian
AH, cruel Delia! must I still remain In anxious doubt? will nought your pity move? Must I still languish? must I still complain? Still are you deaf to every plea of love?
english
Weinend muß mein Blick sich senken; Durch die tiefste Seele geht Mir ein süßes Deingedenken, Wie ein stilles Nachtgebet!
german
DJe Freud’ hat ſich auffs Land begeben. Was mach’ ich in der Stadt? Ein Narr iſt/ der allhier zu leben ſich uͤberredet hat. Auff! ſpannet an den leichten Wagen/ ich wil hin zu Roſillen jagen.
german
Tys jeden z posledních byl krásy kněží, jak orel vysoko táh’s nade všemi, kam k slunci oko odváží se stěží.
czech
A s hlavou svislou, vlhkým okem do nízké světnice jsem šel, jíž na dvéře psal každým rokem tři krále starý učitel; ó jak mě všecko v srdci jalo, když kolem jsem se rozhlíd’ zas, a co v mé duši dávno spalo, vše budilo se na úžas.
czech
Du schnell vergehendes Daguerreotyp in meinen langsamer vergehenden Händen.
german
Abend ist's; die Girandolen flammen im geschmückten Saal, Im Kristall der hohen Spiegel quillt vertausendfacht ihr Strahl, In dem Glanzmeer rings bewegen, schwebend fast und feierlich, Altehrwürdige Matronen, junge schöne Damen sich.
german
Égett, fagyott a hős, mint hegyi nagy szálfa, Mikor vad tengernek förgetege rázza, Megrázkódott egész teste alkotmánya, S visszatért előbbi kemény nagyságára.
hungarian
Des danckn wir dir, O Herre Got, du wöllest vnser walten, Behüten für der bösen rott, vnd an deim wort erhalten, Die rechte lehr zu deiner ehr vor diser welt bekennen, Kein wasser, fewr noch abenthewr von dir nimmer abtrennen, wie wir vns nach dir nennen.
german
梅花过后杏花前 嫩蕊装成一盖圆 恼乱春风为渠了 幽香破睡有明年
chinese
墨本流传四十秋 不堪重省少年游 山堂雪后摩挲处 赢得寒花照白头
chinese
Psyche Psychidion, mein süßes Seelchen, Himmlisches Vöglein mit den goldnen Flügeln, Möge liebende Sehnsucht nie dich lassen! Liebender Wahn nie!
german
Вадковскому Утихнул бой Гафурски По волнам Летят изгнанники отчизнОни, пристав к Исландии брегам, Убитым в честь готовят тризнЗлатится мед, играет меч с мечом… Обряд исполнили священный, И мрачные воссели пред холмом И внемлют арфе вдохновенноСкальд Утешьтесь о павших! Они в облаках Пьют юных Валкирий живые лобзаньИх чела цветут на небесных пирах, Над прахом костей расцветает преданьУтешьтесь! За павших ваш меч отомстиИ где б ни потухнул наш пламенник жизни, Пусть доблестный дух до могилы кипит, Как чаша заздравная в память отчизн
russian
Král, Jeho Milost, bystrý měl, široký rozhled po všem a hned se ráčil dovtípit... zakletý princ, nu ovšem!
czech
Cuando ya fue de noche, como surgen estrellas nos desnudamos. Una ola era negra. Otra ola era blanca. Lejos la costa oscura perfilaba su curva. Y tú ibas blanca y resplandeciente y desnuda. Tras la barca pesada y lenta venía un rumor. Eran las voces de la tierra. Y aquellas voces nos seguían en una adormecida canción. —Dejadnos, dejadnos, dijimos. Somos como meteoros náufragos de otros cielos, no más...
spanish
Bizony nem hagytam volna annyiba, hogy így Pegázusom szárnyába nyesnek, ha nem puhít meg úgy a galiba és balsejtelme egy-két nyaklevesnek. Ám a dorgálás végszavaiba foglaltak immár maguktól elesnek s erőtlenek, hogy jóra intsenek: “Költők csak voltak, költők nincsenek!”
hungarian
V salonech zatím lichotky zní časté, v lahodném ševelu. – Chef-ďoeuvre, Madame, právě napsala jste – – Vy krásnou novellu –
czech
رَسائِلُ صِدقِ إِخوانِ الصَفاءِ تُجَدِّدُ أُنسَ خُلّانِ الوَفاءِ وَأَربابُ الوَدادِ لَهُم قُلوبٌ يُذيبُ صَميمَها فَرطُ الجَفاءِ فَشَرِّف بِالحُضورِ فَإِنَّ قَلبي يُؤَمِّلُ مِنكَ ساعاتِ اللِقاءِ وَحَيِّ عَلى المُدامِ وَلا تَبِعها بِما فَوقَ الثَرى لَكَ مِن ثَراءِ فَقَد وَشّى الرَبيعُ لَنا رُبوعاً فَوَشَّعَها كَتَوشيعِ الرِداءِ وَنَحنُ بِمَنزِلٍ لا نَقصَ فيهِ رَحيبِ الرَبعِ مُرتَفِعِ البِناءِ وَفي داري بُخارِيٌّ وَخَيشٌ أُعِدّا لِلمَصيفِ وَلِلشِتاءِ فَهَذا فيهِ شاذُروانُ نارٍ وَهَذا فيهِ شاذُروانُ ماءِ وَمَنظَرَةٍ بِها شُبّاكُ جامِ رَقيقِ الجِرمِ مُعتَدِلِ الصَفاءِ يَرُدُّ البَردَ وَالأَهواءَ عَنّا وَيَأذَنُ لِلأَشِعَّةِ وَالضِياءِ وَبِركَتُنا بِها فَوّارُ ماءٍ يُجيدُ القَصدَ في طَلَبِ السَماءِ إِذا سَفَرَ الصَباحُ لَها أَضاءَت بِماءٍ مِثلِ مَسرودِ الأَضاءِ وَشادٍ يُرجِعُ الصَهباءَ سَكرَى بِما يُبديهِ مِن طيبِ الغِناءِ وَساقٍ مِن بَني الأَعرابِ طَفلٍ يَزينُ الحُسنَ مِنهُ بِالذَكاءِ ذَكاءُ قَريحَةٍ وَذَكاءُ نَشرٍ وَأَنوارٌ تَفوقُ عَلى ذُكاءِ وَراحٌ تَعبَقُ الأَرجاءُ مِنها كَأَنَّ أَريجَها طيبُ الثَناءِ إِذا اِتَّحَدَت بِجِرمِ الكَأسِ أَخفَت بِساطِعِ نورِها جِرمَ الإِناءِ تُعَظَّمُ قَدرَ كُلَّ سَليمِ طَبعٍ وَتُصغِرُ قَدرَ أَهلِ الكِبرِياءِ وَقَد سَتَرَ السَحابُ ذُكا وَفُضَّت جَلابيبُ الغُيومِ عَلى الفَضاءِ سَماءٌ بِالغُيومِ شَبيهُ أَرضٍ وَأَرضٌ بِالخَمائِلِ كَالسَماءِ فَهُبَّ إِلى المُدامِ فَإِنَّ فيها شِفاءً عِندَ مُنقَلِبِ الهَواءِ إِذا دُرِئَت بِها الأَدواءُ جاءَت بِما يُغنيكَ عَن شُربِ الدَواءِ وَقَد زُرناكَ في أَمسٍ فَزُرنا نَكُن عِندَ الزِيارَةِ بِالسَواءِ فَشَرطُ الراحِ أَن تَدعو وَتُدعى فَتُسعِفُ بِالإِجابَةِ وَالدُعاءِ
arabic
Und die leisere Thräne Rinn' am Halmen hinab, Ohn' ein Hälmchen zu biegen Unter Blumen und Klee!
german
Con molta attention la bella donua Al pianto alle parole, al modo attende Di colui ch'in amarla non assonna: Ne questo e il primo di ch'ella l'intende, Ma dura e fredda piu d'una colonna Ad haverne pieta non perho scende: Come colei c'ha tutto il mondo a sdegno E non le par ch'alcun sia di lei degno.
italian
V ručkách nesli obou směs kvítí pestrobarevnou, chtíce, by Ludmila jim z nich velké svázala kytky, a k námitce její, že špatné kytky uvíjí, odsek’ rázně Otík: „Když práce si nechcete dáti. Tehdy o pouti naší jste krásnou svázala velmi z lech, petrklíčů jen, mladšímu z Čenkova pánu.“
czech
A ti, que me lees, que eres sueño en mis sueños, una porción de mis momentos, un instante de mi tiempo, a ti, ¡si! a ti que ahora me estas leyendo, ¡por ti crece este castillo de cuentos! a ti te debo, tener deseos, anhelos de ser como el azahar y dejarme llevar por el viento, buscando palabras que dichas sin mas, son para mí, una dulce pócima que trae a mi alma sustento, ¡no me abandones nunca! ¡haz que existan los sueños! recoge entre las tinieblas todo el sabor del tiempo, recupera las ilusiones y deja atrás los tormentos, vuela hacia mi castillo y serena tu alma al sabor, de mis etéreos sueños.
spanish
一岩树色乱秋云 初喜秋风触鼻根 招隐归来浑未得 老怀索漠剩思君
chinese
sono spariti; e s'al seguir son tardo, forse averrà che 'l bel nome gentile consecrerò con questa stanca penna.
italian
Alzò la testa, poi che l'impio eccesso ebbe comesso, e con cupida voglia mostrò l'incendio del malvagio core. Vide un mastino, che l'era ivi presso, arisarsi a uno toro in aspra doglia; ed ella, lieta d'ogni lor dolore, sparse il velen mostrando buono amore, tanto che vidde il mastin presso a morte, per la forza del toro già affannato; con seco l'ha legato per dare a ciaschedun malvagia sorte. E ben lo fé pria aiutando il tauro, poi putta lui spogliò di regno e d'auro.
italian
Nem-é tetüled csináltattam földbül? Nem nagy bünnel jüttem-é anyám méhébül? De te irgalmaddal tisztultam meg ebbül, S minden világi jómat vettem kezedbül.
hungarian
In: COLASANTI, Marin Rota de colisã Rio de Janeiro: Rocco, 1993
portuguese
Mit Gottes Heyligen wir all Gemeinschafft sollen pflegen: Sie retten vns für vngefall, Wir ehren sie dargegen. Mit vns sie billich loben Gott, Vmb seiner milten güte, Er laßet nach all mißethat: Dafür er vns doch hüte.
german
Ty na mém stole chvěješ se nyní, blížíc se pomalu rozpadnutí, co květem čerstvým zdobí se jiní z vlasů těch, štěstím ovanuti.
czech
Wer groß ist, soll sich des Kleinen enthalten? Als ob man Herr der Stunde wär'! Bedenkt, daß auch im Musenverkehr Kleine Geschenke die Freundschaft erhalten.
german
Da trennt kein Eigennuz die Seelen, Die in zwey Cörpern eines sind, Da darf man nichts aus Furcht verheelen, Da kommt die List der Misgunst blind, Da müßen Argwohn, Neid und Haßen Den Bund wohl unzerrißen laßen.
german
Du die beste schäfflein hättest/ Schäfflein wie die schwanen weiß/ Recht vom rauber du sie rettest/ Alle gaben dir den preiß. Du den bären/ löwen/ drachen Fertig warest auff der haut/ Rissest jhnen schlund/ vnd rachen/ Nahmest jhnen allen raub.
german
Srdce, slyšíš? Buší na tvé stěny. Čas je. Otevři se, než den vzplá. Přede dveře postav na stráž feny, aby člověčina zpozdilá nezasedla trůnů, které patří bohům lesů, žlebů, luk a vod: Až mé oči první zeleň spatří, už ti neublíží svod!
czech
a pesar de sus fuentes naturales, del yelo arrebatadas sus corrientes, cuelguen por estas peñas sus cristales, contemplaré tus concertados dientes, y a veces en carámbanos mayores los dedos de tus manos transparentes. Tu voz me acordarán los ruiseñores, y de estas yedras y olmos los abrazos nuestros hermafrodíticos amores. Aquestos nidos de diversos lazos, donde ahora se besan dos palomas, por ver mis prendas burlarán mis brazos, Tú, si mejor tus pensamientos domas, en tanto que yo quedo sin sentido, dime el remedio de vivir que tomas, que aunque todas las aguas del olvido bebiese yo, por imposible tengo que me escapase de tu lazo asido, donde la vida a más dolor prevengo: ¡triste de aquel que por estrellas ama, si no soy yo, porque a tus manos vengo! Donde si espero de mis versos fama, a ti lo debo, que tú sola puedes dar a mi frente de laurel la rama, donde muriendo vencedora quedes.
spanish
Ich bin dem Wesen meiner Ahnen, Dem kühnen Sinne sonder Reu, Ich bin dem Geiste der Germanen, Dem Kampfe für die Wahrheit treu. Des Unrechts Haß, des Rechtes Wohl Das ist mein Paß von Pol zu Pol.
german
Tvůj úkol není ještě naplněný, jenž září velebou: rod Slovanstva zřít v tobě sjednocený, ta meta leží před tebou! – –
czech
Der Welt zu vergessen, Empfangt mich, ihr Höhn, Wo dunkle Zipressen Ein Grabmal umwehn; Wo, tief zwischen Ranken Der Wildniß versteckt, Kein menschliches Wanken Den Träumenden weckt.
german
Motýlek ten hezoučký, tečkovaný, žluťoučký, semo tam se mihotaje nedoletí v dálné kraje.
czech
Teď chodí sem náš pasák s Káčou, jsou láskou také bohatí, o muzikách až k stropu skáčou a facky hned si oplatí!
czech
s hogy feszíti pilléreit az összekötő vasuti híd.
hungarian
Mir fiel vom Scheitel fast der Hut, So heiß schoß mir ins Haar das Blut.
german
Nun im Frühling, ach! ist's Um die Freuden getan; Ihn ziehen die Dirnen, Die ländlichen, an.
german
Pozdravila zajíkavě, hlas jí při tom váz’ a zrak její sem tam bloudil z přítmí dlouhých řas.
czech
e fatt'ha co·l'Amore sua acordanza ch'io viveraggio assai peggio che morto. Ai dolce donna mia, pensa che torto hai di mia greve e dura malenanza!
italian
Ich hab Euch erkannt, beim ersten Blick, An Eurem spöttischen Knickse – Du bist kein irdisches Menschenkind, Du bist mein Mühmchen, die Nixe.«
german
萧萧短发又经春 万事峥嵘属后人 惟有中书不终老 漫凭哦句写天真
chinese
Jsem prorok, hochu, věštím. Věz, noc probdíš tenkrát jistě; co závist, nevím, ale dnes chtěl bych být na tvém místě!
czech
Wenn auf der Wage deiner Gedanken unstät deine Wünsche schwanken: schmähe nicht den Augenblick! Augenblick bestimmt die Zeiten: lerne dir ihn vor bereiten, dann verstehst du dein Geschick! – Drum mitnichten sollst du verzichten auf die Lust: sie wecket die Kraft! aber – daß sie nicht ziellos erschlafft, lerne dir Pflichten draus erdichten! Denn aus Einem Leib schieden in Mann und Weib einst die Gewalten ihre Gestalten: nur so kräftiger, freier zu schalten, schöner in ihnen sich selbst zu entfalten. Und so werde im Menschen die Lust ihres unendlichen Zieles bewußt: was sich nur schied, daß es wachse an Stärke, eine die Lust am erlösenden Werke! Also gewinnt die Werdegewalt in Gesetzen neue Gestalt, bauen der Menschheit sicheren Grund Lust und Pflicht im heiligen Bund! –
german
وكأنما الأغصان يثنيها الصَبَا والبدر من خلل يلوح ويحجب حسناء قدقامت وأرخت شعرها في لجة والموج فيها يلعب
arabic
¡Oh, que alegre gentil y esplendorosa Mañana tropical, donde uno olvida —sin ser un morpiniano—la ferosa de una vida que acabo no es la vida! Porque bajo este sol, —cálida rosa del zafiro del cielo desprendida, que nos pone a pensar en otra cosa— nadie, señores, nadie se suicida! ¡Que aquí no hay un político, el jilguero trina feliz, no existe una sotana, y el mar—que al hosco malecón argenta!
spanish
O wische nur vom Auge Die Thrän' hinweg, Und sieh, er ist so heiter Als wie zuvor.
german
Studiere nur und raste nie, Du kommst nicht weit mit deinen Schlüssen; Das ist das Ende der Philosophie, Zu wissen , daß wir glauben müssen.
german
Das wunderbare Sehnen dem Abgrund zu; Das Ungebundne reizet und Völker auch Ergreift die Todeslust und kühne Städte, nachdem sie versucht das Beste,
german
Es wimmeln alle Strassen Von Menschen ohne Zahl; Ganz Wien mit allen Gassen Ist nur ein großer Saal, Wo jedermann sich heut Nach seiner Weise freut. Wir sah'n u.s.w.
german
Er schwieg und bot mir seine Hand Und freudebebend schlug ich ein Und dann – noch einen Blick ins Land Und dann – ging's in den Berg hinein! Ein goldig grüner Schimmer blinkte Auf uns herab aus dem Gestein Und tief im Hintergrunde winkte Uns fernher rother Ampeln Schein. Dann that, umrauscht vom Tropfenfalle, Sich prächtig eine weite Halle Vor den erstaunten Augen auf; Und horch, ein Sänger schlug die Zither Und um ihn drängten sich die Ritter, Am Gurt das Schwert, die Hand am Knauf. Die Panzer schmückten Eichenreiser Und nieder setzte sich der Kaiser An seinen Tisch von Marmelstein, Die Häupter sah man rings sich neigen, Und plötzlich dann ein grosses Schweigen Und wach blieb nur der Schlaf allein. Da stand ich mit gelähmten Händen, Das Wasser tropfte von den Wänden Und dunkel brach die Nacht herein, Und über uns auf grüner Erde Schlug wild die Zeit auf ihre Pferde, Die rollenden Jahrzehnte, ein. Die »kaiserlose« Zeit vertollte Und auf Neapels Marktplatz rollte Das blonde Haupt des Konradin; Die Hansa baute ihre Flotten, Die Frau Scholastik fing sich Motten Und Strassburgs Münster schuf Erwin. Dann aus des Mittelalters Wettern Schoss seine Blitze, seine Lettern, Der brave Hans von Guttenberg Und Dr. Martin griff zum Besen Und prügelte mit seinen Thesen Den Papst durch, Romas Riesenzwerg, Drauf Kaiser Max, »der letzte Ritter«, Und weiter jenes Hochgewitter, Der wilde dreissigjährge Krieg; Zuerst ein wüstes Hälsebrechen, Dann Pudern und Französischsprechen Und endlich wieder mal ein Sieg! Der alte Fritz nahm seine Krücke Und schlug die Reichsarmee in Stücke Und straffer zog sich jedes Glied; Die Schlacht von Rossbach war geschlagen, Ein neuer Morgen schien zu tagen Und Goethe sang sein erstes Lied! Wir aber, tief im Schooss der Erde, Lauschten vergeblich auf das: »Werde!« Denn knöchern schlich um uns der Tod, Und leis nur klirrten die Schwerterspitzen: Wann wirst du endlich uns umblitzen, O Morgenroth! O Morgenroth!
german
Давно ушел я в мир, где думы, Давно познал нездешний свеМне странны красочные шумы, Страстям — в душе ответа неМогу я медлить миг мгновенный, Но ввысь иду одной тропоКто мне шепнул о жизни пленной? — Моя звезда! я только тво
russian
Dann auf dem Amboß, Schlag an Schlag, Läßt es sein Weh erklingen, Bis nun gekrümmt in Zorn und Schmach Es kreucht zu Hufes Ringen.
german
Era el día del día. Es decir, el momento justo en el que el verano se despereza ocioso a la orilla del río. Entre los árboles y bajo la apacible sombra me dedicaba a contemplar el entorno. El libro entre las manos se aburría detenido en la misma página desde hacía un largo rato. No me sorprendió verte, casi puedo decirte que formabas parte del paisaje. Edad indefinida e indefinible bajo un sombrero de paja y el jardinero que vestías. Te vi acercarte despreocupada y un poco por coquetería y otro poco porque a lo lejos veo mejor sin ellos, me saqué los anteojos. Sabía que me habías visto, no hoy, sino una semana atrás cuando yo bajaba del ómnibus en la terminal del pueblo. Aquella vez yo reparé en tu imagen: estabas sentada en una vieja Chevrolet, mordisqueando empeñosamente la uña de tu dedo pulgar izquierdo. Al pasar cargando mis petates, advertí que eras rubia, pecosa, piel tostada y curiosamente, no pude definir tu edad. Ahora, tu presencia me producía una extraña mezcla de inquietud y ansiedad. —Qué imbécil, —me dije—, qué podría pasar de extraordinario?. Ahora seguirías de largo y como siempre me sucede, ni siquiera me dirigirías una mirada. Eso estaba pensando cuando te escuché preguntarme por el camino hacia el bosque de pinos. Como caballero que soy, me puse de pie, y recogiendo mi gorra sobre el pecho, solo atiné a decirte: —¡hola...! al que sucedió un embarazoso silencio, del cual ninguno de los dos sabíamos como salir. Me hubiese gustado ser como esos tipos que tienen la palabra justa en el momento justo. Pero yo no, todo lo contrario, parecía un pato mudo. Pero, siempre hay un recurso a mano. Se me ocurrió preguntar si no te había visto antes, lo que era rigurosamente cierto. Touche!, pensé, te llevaste la mano al pelo rubio y las pecas se hicieron notables en tu rostro, al ruborizarse tu piel. No te imaginarás nunca que pasó por mi mente en ese momento, solo sé que esa, tu imagen de niña sorprendida robando caramelos a hurtadillas me enamoró para siempre. Me dijiste que sí y más aún, en tren de confesiones asumiste saber donde quedaba el camino por el cual preguntabas, comenzando a retroceder como para irte. —Esperá, te dije, —solo un minuto por favor. Te encogiste de hombros y yo dirigí mi mano hacia el césped como invitándote al más cómodo de los sofás. Sonreíste aceptando el convite y te sentaste con las piernas cruzadas en el césped, bajo el sol, a contraluz. No me gusta hablar de mí, así que me limité a escucharte hasta que la siesta hacia gritar desaforadamente a las chicharras y el sol se había escondido más allá de las copas de los árboles. Para esa altura ya nos habíamos fumado varios cigarrillos y conversábamos de cara al cielo, tumbados de espaldas y con los brazos a modo de almohada. Ambos éramos visitantes, yo de una vieja tía que vivía en una umbría casa con galería en medio del pueblo y vos visitabas a tu padre que se había establecido en ese lugar hacia ya un cierto tiempo. Yo no mentí, vos no mentiste, y es que nada nos preguntamos con respecto a nuestra vida de sentimientos, por eso, es obvio, nada dijimos. Tuve miedo y tuviste miedo, de preguntar, digo. El hambre se me había instalado en el medio del estómago, el que se quejaba haciendo uno que otro ruido que yo intentaba disimular con uno que otro carraspeo. Finalmente te incorporaste, desperezándote y yo desde abajo te veía, alta, delgada y rubia como una walkiria, en tanto que yo me sentía lo que soy, un cuarentón a medio camino entre la juventud que se aleja y la madurez que se hace notar en primeras canas, más un poco de panza haciendo juego. Noté que te agradó que te prestara atención, un mohín se dibujó en tu cara y me dijiste: —nos vemos—, contestando yo con lo que me imagino una boba sonrisa, mientras observaba como te ibas. Me cuento a mí mismo lo que sucedió después y casi no lo creo. Recuerdo la noche explotando azul al amparo del aroma de añejos azahares y yo buscando tu casa con las referencias que me habías dado, hasta que llegué a ella. Era una de dos pisos, con un ventanal al frente. Apreté el descolorido timbre y vi tu silueta recortada en la ventana. No era tarde, así que no me sentí imprudente pero sí impaciente. Abriste la puerta con un dedo sobre los labios, diciéndome: —papá duerme, en voz queda. Vuelta a mirarte y vuelta a enamorarme. Estabas hermosa, una blanca blusa dejaba ver tus hombros dorados y una pollera suelta, al estilo aldeana hacia que parecieras salida de cualquier cuadro alpino. Pude observar el brillo de tus ojos, que miraban directamente a los míos y tu rostro aniñado (treinta? Pensé), tus manos con los dedos con las uñas muy cortas (recordé tu imagen royéndolas), tu breve talle y el busto erguido, que se adivinaba tras el blanco de tu ropa. Todo eso en un instante, instante en el que hablando en voz baja te dije si querías dar una vuelta, como los chicos de antes, lo que motivó que te llevaras la mano a la boca para reprimir la risa y luego de mirar hacia arriba de la escalera, me dijiste: -vamos. Yo parecía un quinceañero, me sentía enérgico, fuerte, ganador. Vos caminaba con las manos unidas atrás, despacio, como saboreando la brisa fresca y el olor a jazmines. Anduvimos por todos lados esa noche, algún que otro curioso nos miraba para ver si sabía quienes éramos. Pero, en ese lugar no éramos nadie que pudiéramos importar, simplemente, éramos. Hablamos de todo, la mitad de tus gustos coincidía, la otra mitad era soportable. Creo que lo mismo te sucedía a vos. Nos sentamos en el único y pequeño pub del pueblo y nos contamos todas las historias y nos bebimos toda la cerveza y sentí la suave palma de tus manos en mi cara, mientras mi mano se atrevía a tu talle. Jerry Mulligan sonaba muy despacio en el ambiente cargado de humo envolviendo a los pocos parroquianos que quedábamos, te observé consultar el reloj de soslayo y al mejor estilo Bogart, me anticipé: es hora de irnos. Afuera la noche ya se ponía ropas de amanecer y un viento fresco contrastaba con el calor del lugar donde habíamos estado. Ni lo pensé, cubrí la desnudez de tus hombros con mis brazos atrayéndote hacia mí. Miraste la mano que te apoyaba como una especie de velado reproche y yo, lejos de amedrentarme te dije que no quería que te resfriaras, lo que te hizo soltar una espontánea carcajada, a la que me uní yo también de buena gana, pues todavía estaba algo tenso. Caminamos calle arriba, perseguidos ya por el rojizo horizonte hasta detenernos en una esmirriada plazoleta que solo tenía un banco de piedra y una retama florecida. Corté una flor y te adornaba el pelo cuando tomaste mi mano y la rozaste con los labios. Yo te miraba y vos me soñabas, vos me mirabas y yo te soñaba, el corazón al galope alborotado y mi boca buscando la tuya con desesperación, enfrentando la tuya, también desesperada. La siesta siguiente te hice el amor en una pequeña alcoba de hostería del pueblo cercano, luego de almorzar comida alemana. La habitación rezumaba una frescura contrastante con el calor que hacía afuera. El sol al mediodía iluminaba la sierra que observabas callada a través del velo de la cortina de voile. Un ventilador de techo desgarraba el aire y yo por casualidad me miré al espejo. La vida no me había tratado mal, todavía quedaba algún dejo de juventud en mi rostro y me sentía feliz de estar emocionado después de mucho tiempo. No tenía remordimientos, ese tiempo y ese espacio estaban lejos de mi tiempo y espacio real. Este último estaba a ochocientos kilómetros, en la ciudad llena de gente y de bruma, allí estaba Beatríz, la ya indiferente mujer con la que estaba casado hacia dieciocho años, allí estaban mis hijos adolescentes, indiferentes también, esperando de mí el papel de proveedor que me había auto-asignado. Allí estaba mi departamento mirando a Palermo, el club, los amigos, la rutina de mi trabajo bien pago, los atardeceres de golf, el Delta los domingos, el navegar desde Olivos, el Rolex, la computadora, el control de TV satelital, la cuatro por cuatro, los viajes, la american express, la casa del country, el jardinero, el auto de mi mujer, los políticos y el sobre que te insinuaban codiciosos que esperaban recibir si salía bien lo de la ley para meter el producto que mi empresa vendía y seguía la lista infinita. ¿Cómo diablos había levantado esas tremendas paredes?. Cómo había logrado complicarme así, qué me quedaba para el futuro? Ser naturista, hacerme devoto del Sai Baba y seguir paseándome por los mejores comederos de Puerto Madero, hablando siempre de marketing, mannegement, targets y seguir al pie de la letra el aburrido rito del establishment, con gordos pelados acompañados de sus flamantes esposas de no más de veinticinco, tetas de plástico y nariz de cirugía. Aspiré hondo, cerré los ojos y me acordé de aquel pibe de Villa Crespo, los pantalones oxford, la patria socialista, el cineclub, Elsestein, Woody Allen, Gabriela, mi Gaby, desaparecida después. Kant, Heidegger, Sartre, el matarse con moscato, pizza y fainá en los inmortales. Milicos, miedo y el tratar de mimetizarse lo más rápido posible en la facultad y meter la cabeza bajo la tierra y sacarla solamente para gritar los goles del setenta y ocho. No se si fue una hora o un instante, la mente volvió al lugar actual y te observé sentada en la cama observando con gesto adolescente las puntas de tu pelo para ver si estaban florecidas. Cuando te diste cuenta de que te miraba, levantaste los ojos, sonreíste y tendiste los brazos hacia mí. Me sentí flotar hacia vos, mis manos desabrochaban tu blusa mientras mi boca buscaba ansiosamente la tuya. Tus manos apresuradas desprendían mi camisa, las uñas rasgaban sutiles la piel de mi pecho. Te tomé de ambos brazos como para detenerte, mientras me mirabas sorprendida. Creo que te dije un clisé, algo como que la bebida buena debía disfrutarse despacio, te reíste parándote inmediatamente al lado de la cama. Mientras observabas mis reacciones, fui espectador de la máxima ofrenda de una mujer enamorada hacia su hombre. Te vi desnudarte despacio, delicadamente, sutilmente cada una de tus prendas caía y cada espacio de tu piel aparecía deslumbrando. ¡Ay! del rosa de tus generosos pezones, ¡Ay del balanceo de tus pechos, de la redondez de tus caderas, de la turgencia de tu vientre, de la colina de tu pubis. Cada nuevo elemento me clavaba una estaca en el pecho. Sabiamente me desnudaste con cuidado y tu boca recorrió con besos pequeñísimos el interior de mis muslos, hasta que llegaste a mi sexo que parecía querer tomar vuelo, mientras yo desfallecía, porque lo tratabas de igual modo al principio y luego de modo violento. Respondí besándote del mismo modo, despacio quietamente. Recorrí tus mesetas, las colinas de tus senos de tus glúteos, la planicie de tu vientre, de tu espalda, mordí tu boca como una granada madura y te penetré entre espasmos. No se cuanto tiempo pasó, sólo sé que cuando desperté ya era de noche, me sentía exprimido como un citrus, pero con una extraña sensación de sosiego total, no solo sexual, comprendí que el alma puede tener orgasmos. En la penumbra agucé el oído para escuchar tu respiración mientras estiraba mis brazos para tocarte. Fue inútil, ya no estabas. Desesperado encendí la luz y solo encontré un “te amo, por siempre” escrito con rimmel en el dorso del papel metalizado de la caja de cigarrillos. Te busqué enfebrecido, tu casa estaba cerrada. Al otro día pregunté en el pueblo por vos, me contaron que habías llevado a tu padre a la ciudad, el corazón dijeron. Pasé una semana entera frente a tu jardín y nada. Pasó un mes, Buenos Aires me reclamaba urgente, yo alegué que me encontraba enfermo y necesitaba una licencia. En cada mañana pasaba mirando a tu ventana, hasta que un día el corazón se aceleró, detrás del voile alguien miraba, me acerqué bien y vi a un hombre que me observaba curioso, había amanecido frío y el inminente otoño le prestaba al ambiente un tizne de melancolía, en el aire flotaba un olor a hojas quemadas. Era sólo el subconciente el que registraba el ambiente, mi mente alerta solo tenía un objetivo: la ventana. Pude ver, alucinado, la ventana, tu imagen, el hombre joven y de barba que te acariciaba el pelo y a mí mismo aferrado a la reja por un instante. Y a este qué le pasa? Preguntó él. Vaya una a saber, le respondió ella al tiempo que adorablemente le tomó los brazos para que éste la rodeara por detrás. ¿Es increíble... no? . ¡Anda cada loco suelto dando vuelta en esta época! Y a este qué le pasa? Preguntó él. Vaya una a saber, le respondió ella al tiempo que adorablemente le tomó los brazos para que éste la rodeara por detrás. ¿Es increíble... no? . ¡Anda cada loco suelto dando vuelta en esta época!
spanish
百里旌旗蔽楚天 黄龙青雀化炎烟 可怜酾酒临江上 正是孙郎跃马年
chinese
Nichts ist nun auf der ganzen Welt, Das mein Gemüt zufriedenstellt, Mein Trost und Freude, Gottes Sohn, Mein Lieb und Leben ist davon. Ach nimm, ach nimm dies Leben hin, Ich ruh nicht, bis ich auch fort bin.
german
quali fur Polinoro e l'Amostante, due buon campioni della fé pagana nepoti intramendue di Machidante, signor della provincia sorïana, ed anche le lor terre tutte quante son sottomesse a nostra fé cristiana. Gerusalem, Lamecche e la Soria cristian si reggon per tua signoria. —
italian
E che la patria, il padre e li fratelli tradì, così sperando acquistar lei aperse Risa all inemici, et quelli feron di tutti portamenti rei come Agolante e i figli iniqui e felli poser Galaciella, che di sei mesi era grave, in mar senza governo quando fu tempestoso al maggior verno
italian
Tak zblbnul malý Eman. Byl vyzáblý a bled a divně kroutil hlavou a divně kroky plet’, a čekaly naň děti, kde jen se namane, by volaly hned v smíchu: „Bác! blbý Emane!“
czech
L'acontanza a color che·sson avari Sì par ch'a Dio e al mondo dispiaccia: Non dar mangiar a que' cotali in taccia, Ché ' pagamenti lor son troppo amari.
italian
Ten pohled, který srdce zkruší, ta vzpomínka mi zbyla v duši, to pole chudých... Sám a chud se dívám dnes na život celý: i moje skráně krvácely, i mne sežehal žití trud.
czech
Két helység versenygett egymással, A zárda tornyának harangján, Egyszersmind a határ felett; És így kiálta mindenik fél: Mienk a kis harang, mienk! Kiknek határán a vén zárda áll; Ha vér foly is, de másé nem leend! E kincset, a szentelt harangot, Ha engednők, megverne Isten is; Mienk a kis harang, mienk! És lőn zavar, s lőn nagy huzalkodás.
hungarian
Beztvárný kdes parník hází jiskry žluté vpřed jak pádí, hle, již projel světlou zádí podél břehů černých hrází.
czech
Liebeseinheit wohnt bei dir, doch Zweiheit nimmer:
german
V něm to víří jako sopek nitro, tisíc kvete v jeho srdci jar, v zářném slunci věčné plane jitro, v prsou štěstí, mladosti to dar; skvělý věnec na šedivé hlavě ukládá se k neskonalé slávě.
czech
风捲胡沙动地尘 蔷薇深洞蔼馀春 棋终偶折登山屐 方信风流社稷臣
chinese
Sírj hát! és ne hajts a szóra hogy sírni se szabad már. Sírj, de sírj úgy, hogy sírásod messzebb sírjon magadnál! Ez is élet! Óh bár minden ember helyett sírhatnál!
hungarian
Decente es santo coro al Rey sagrado; útil es el concento religioso al rey que de Luzbel yace habitado.
spanish
Maradának hárman, szolgálák őfelségét, Mikor látták volna az ő nagy szükségét, És az Fráter Györgynek ő nagy fesvénségét, Fogadással kérék az asszont őfelségét.
hungarian
Io te fuggo per selve aspre e per campi: Ma vive alta nel petto, e sanguinosa Stride la piaga; e il mio duol grida: e cosa Mortal non è che di tua man mi scampi.
italian
Vergött're nicht der Menschheit Schanden, Die sich zu Raub und Mord verbanden, Und dann von Recht und Freiheit schrey'n! Verehre tapfre Rechtsverehrer, Des Unrechts muthige Zerstörer, Und deine Freude sey erfreu'n!
german
Du liebst und schweigst – O hätt ich auch geschwiegen, Und meine Blicke nur an dich verschwendet! O hätt ich nie ein Wort dir zugewendet, So müßt ich keinen Kränkungen erliegen!
german
Hle, jak mne čekáš přizdoben: žhář kostnický a vrah! Šat vězně by tě lépe kryl než zlatohlav a nach!
czech
Er ist noch weit vom Schluß entfernt, Er hat das Ende nicht gelernt.
german
Peroque lo denuestan los monges por las plaças, guárdanlo en convento en vasos e en taças: con el dinero cunplen sus menguas e sus raças: más condedijos tiene que tordos nin picaças. Monges, clérigos e frayres, que aman a Dios servir, sy varruntan que el rrico está para moryr, quando oyen sus dineros, que comyençan rreteñir, quál dellos lo levará, comyençan a reñir. Como quier que los faryres non toman los dineros, bien les dan de la çeja do son sus parçioneros; luego los toman prestos sus omes despenseros: pues que se dizen pobres, ¿qué quieren thessoreros? Ally están esperando quál avrá el rrico tuero: non es muerto e ya dizen pater noster, ¡mal agüero! Como los cuervos al asno, quando le tiran el cuero: "cras nos lo levaremos, ca nuestro es por fuero". Toda muger del mundo e dueña de alteza págese del dinero e de mucha riqueza: yo nunca vy fermosa que qisyese pobreza: do son muchos dineros, y es mucha nobleza. El dinero es alcalle e juez mucho loado, éste es consejero e sotil abogado, Aguaçil e meryno, byen ardit, esforçado: de todos los ofiçios es muy apoderado. En suma te lo digo, tómalo tú mejor: el dinero, del mundo es grand rrebolvedor, señor faze del syervo e del siervo señor, toda cosa del siglo se faze por su amor. Por dineros se muda el mundo a su manera, toda muger, codiçiosa del algo, es falaguera. Por joyas e dineros salyrá de carrera: el dinero quiebra peñas, fyende dura madera. Derrueca fuerte muro e derriba grant torre, a coyta e a grand priessa el dinero acorre, non ha syervo cativo, que'l dinero non l'aforre: el que non tyene que dar, su cavallo non corre. Las cosas que son graves fázelas de lygero: por ende a tu vieja sé franco e llenero, que poco o que mucho, non vaya syn logrero: non me pago de juguetes, do non anda dinero. Sy algo non le dyeres, cosa mucha nin poca, sey franco de palabra, non le digas razón loca: quien no tiene miel en orça, téngala en la boca: mercader que esto faze, byen vende e byen troca. Sy sabes estrumentos byen tañer e tocar, sy sabes e avienes, en fermoso cantar, a las vegadas, poco, en onesto lugar, do la muger te oya, non dexes de provar. Sy una cosa sola a la muger non muda, muchas cosas juntadas façerte han ayuda: desque lo oye la dueña, mucho en ello cuyda, non puede ser que a tiempo a byen non te rrecuda. Con una flaca cuerda non alçarás grand tranca, nin por un solo "¡harre!" non corre bestia manca, a la peña pesada non mueve una palanca; con cuños e almadanas poco a poco s'arranca. Prueva fazer lygerezas e fazer balentía: quier lo vea o non, saberlo ha algund día; non será tan esquiva, que non ayas mejoría: non cansses de seguirla, vençerás su porfía. El que la mucho sigue, el que la mucho usa, en el coraçón lo tiene, maguer se le escusa; peroque todo el mundo por esto le acusa, en este cuyda syenpre, por este faz' la musa. Quanto es más sosañada, quanto es más corrida, quanto es más por ome magada e ferida, tanto más por él anda muerta, loca perdida: non cuyda ver la ora que con él sea yda. Cuyda la madre cara que por la sosañar, por correrla e ferirla e por la denostar, que por ende será casta e la fará estar; estos son aguijones que la fazen saltar. Devíe pensar su madre, quando era donçella, que su madre non quedava de ferirla e corrella, que más la ençendíe; pues devía por ella juzgar todas las otras e a su fija bella. Toda muger nasçida es fecha de tal massa: lo que más le defienden, aquello ante passa, aquello la ençiende, aquello la traspassa; do non es tan seguida, anda floxa e lasa. A toda cosa brava gran tienpo lo amanssa: la çierva montesyna mucho segida canssa, caçador, que la sigue, tómala quando descanssa: la dueña mucho brava usando se faz' manssa. Por una vez del día, que el ome gelo pida, çient vegadas, de noche, de amor es rrequerida: doña Venus gelo pide por él toda su vyda, en lo que 'l mucho piden anda muy ençendida. Muy blanda es el agua; mas dando en piedra dura, muchas vegadas dando faze grand cavadura; por grand uso el rrudo sabe grande letura: muger mucho seguida olvida la cordura. Guárdete non te enbuelvas con la casamentera, donear non la quieras, ca es una manera, que perder te faría a la entendedera; una conblueça d' otra sienpre tyene dentera.
spanish
De seggt tau sinen Jungen: »Hal Uns doch enmal Den Hiringsschwanz von'n Bän hendal, För mi en Finzel, di en Finzel, Un mine Fru hal ok en Finzel, Un'n Finzel, den lat liggen.«
german
Ahï, fortuna invidïosa e folle che lontanar mi fai dal mio safiro, come non hai pietà del gran martiro? Ch'un marmo per pietà tornaria molle.
italian
濂溪有此天 天外得此景 景中一衰翁 融入吟哦境
chinese
«Nem szántad ön leányod, Oh kőnél kőbb kebel! Ifjú piros vérünket Arczodra mostad fel!»
hungarian
Der kahle Sandhauf' hier, der auch den dürren Reisern nicht halbe Nahrung gibt, der seine Glitz' entblößt, Latona, hoch für dir, an die er selbst fast stößt, der ist Momaons Grab, als er mit siebzig Kaisern,
german
Daß ihr eigner Lebensmai Oben sich entfalte, Daß er blüh' und klinge frei, Muß hinab das Alte!
german
Svět zamilován v intriku, a všudy vládne kapsa, ba kdyby neměl básníků, již nestál by dnes za psa! Teď všecko všudy naopak a nestojí to – za co pak? A všudy jenom hříšný ples a Markety a Lindy; – však nebude-li bouřka dnes, tož bude hřímať jindy!“
czech
Élj igazán, légy hív és tökélletes, És nagy jól leszen tenéked dolgod, Békeséged leszen nagy örvendetes, Az gonoszak vallnak csalatságot, Mert ők szertelen nagy ínségben esnek, És végre teljességgel elvesznek.
hungarian
poeta
spanish
Ve vzduch naší zimy šerý, kde mře každý vzlet a vznět, sladce dýchá z Riviery drobnolistý, žlutý květ.
czech
Man hat bey den Hinterfüssen Es mit Müh emporziehn müssen, Ihm gegeben manchen Schlag, Biß daß Blut heraußgesprungen, Eh es endlich wurd bezwungen, Daß der Schlächter selbst erschrack.
german
Teď vás vzývám, nebe, země, na boj k životu a smrti: kdož z vás zničí naše srdce, a kdož duše naše sdrtí?!
czech
Allein, wie wenig wird man sehn, Die zu bereden seyn, Daß niemand kan ins Leben gehn, Als durch die Creutzes-Pein.
german
Je höher die Glocke, Je heller der Klang: Je ferner das Mädchen, Je lieber der Gang.
german
Sou o chão para onde olhasquando, na cama, um breve cansaçote enche de esquecimento; e a incertezado que somos faz-me olhar para ti,e ver o céu onde uma nuvem de linhose desfaz, para que o teu corpoocupe todo o horizontE de novo sorris, voltandoa pôr os teus braços na mesa do amor,para continuar a refeição que a vidanos oferece: a mim, o chão onde pousasos pés, como se aprendesses a andar;e a ti, o céu para onde me dirijo,aprendendo a voaNuno Júdice | "A pura inscrição do amor", pá 111 | Publicações Dom Quixote, 1 ediçã Ja 2018
portuguese
Ob du, ein Sokrates, den Schierlingsbecher Aufs Wohl des Vaterlandes lächelnd trinkst; Ob du, ein schnöder, teuflischer Verbrecher, Vom Henkerbeil getroffen, fluchend sinkst;
german
„Já, pane, slyšel kdys, že mrtvé kupujete, pět zlatých, něco tak, neb jak teď v ceně stojí – tak aspoň ušetřím za pohřeb ženě svojí, a děti nají se... dnes chci jen částici tu... a zítra... napsal jsem zde, pane, číslo bytu...“
czech

No dataset card yet

New: Create and edit this dataset card directly on the website!

Contribute a Dataset Card
Downloads last month
0
Add dataset card