diff --git "a/data/test_dataset.json" "b/data/test_dataset.json"
new file mode 100644--- /dev/null
+++ "b/data/test_dataset.json"
@@ -0,0 +1,7443 @@
+[
+    {
+        "id": 721,
+        "beyt": "پاسـبان حرم دل شده‌ام شب همه شـب * تا در این پرده جز اندیشـه او نـگذارم",
+        "text": "I am the night watchman of heart every night. Other than of the Beloved, I think not.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4422,
+        "beyt": "گر سخن گوید ، ز مو باریک تر * آن سِرش را ز آن سخن نَبوَد خبر",
+        "text": "وقتی که علوفۀ الاغ در شب ، لاحول باشد . پس آن حیوان زبان بسته سراسر شب را به تسبیح گفتن مشغول می شود و ناچار در روز به سجده می افتد و واژگون می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3125,
+        "beyt": "ترس و عشق تو ، کمندِ لطفِ ماست * زیرِ هر یاربّ تو لبّیک هاست",
+        "text": "این صداها که از درونِ تو برمی خیزد را خموش کن تا اسرار و حقایق بر تو آشکار شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9041,
+        "beyt": "نه بیگانه تیمار خوردش نه دوست * چو چنگش رگ و استخوان ماند و پوست",
+        "text": "بی توجهی مردم به درویش",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8789,
+        "beyt": "چو گفتمش که دلم را نگاه دار، چه گفت؟ * ز دست بنده چه خیزد، خدا نگه دارد",
+        "text": "وقتی به او گفتم دلم را نگه دار، چه پاسخی داد؟ گفت از دست من کاری بر نمی‌آید، خدا باید نگه دارد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8869,
+        "beyt": "خانه‌ای کاو شود از دست اجانب آباد * ز اشک ویران کنش آن خانه که بیت الحزن است",
+        "text": "بیگانه ستیزی، عدم وابستگی به بیگانگان",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3148,
+        "beyt": "تو همی گفتی که خر رفت ای پسر * از همه گویندگان ، با ذوق تر",
+        "text": "این کج فهمی ، معلولِ همان بیماری های اخلاقی و روحی است که زهرابه اش در همۀ همگنان و اقرانِ آدمی سرایت می کند . ( جُفتان = جمع جُفت به معنی زوج ، قرین ، همنشین )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3965,
+        "beyt": "همچو دیو ، از وَی فرشته می گریخت * بهرِ نانی چند ، آبِ چشم ریخت",
+        "text": "طبیبانِ جسمانی ، طبیبانِ غذاها و میوه ها هستند یعنی ایشان موجبِ تقویتِ روح حیوانی می شوند و به عبارت دیگر سخن این طبیبان فقط جنبه های جسمانی آدمی را می سازند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6233,
+        "beyt": "گفت : اگر من نیستم اسرار خوان * هم تو برخوان نام را بر استخوان",
+        "text": "آن نادان به حضرت عیسی (ع) گفت : اینک که من نمی توانم اسرار را بخوانم . پس تو خود نامِ شریف اعظم را بر استخوان مُرده بخوان تا زنده شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 397,
+        "beyt": "دل دادمش به مژده و خجلت همی برم * زین نقدِ قلبِ خویش که کردم نثارِ دوست",
+        "text": "به آن پیک ، دل را به عنوان مژدگانی دادم ، در حالی که شرمنده از این نقدِ کم عیاری که نثار دوست کرده ام .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7805,
+        "beyt": "نظر کرد آن نگون اقبال بر زیر * که صیادی کمان بر کف به زه تیر",
+        "text": "کبوتر سیاه بخت نگاهی به زیر درخت انداخت و دید که یک شکارچی کمانش را در دستش گرفته و تیرش را آماده پرتاب کرده است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 839,
+        "beyt": "تا مـگر جرعـه فـشاند لب جانان بر مـن * سال‌ها شد کـه منم بر در میخانـه مـقیم",
+        "text": "Unless Beloved's lips grant my wish and nurture mine. At the gate of the tavern I'll remain a refugee.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4402,
+        "beyt": "گر تو آن خدمت کنی جا آنِ توست * ور نه جای دیگری فرمای جُست",
+        "text": "وای به حالِ آن فریب خوردۀ مسخرۀ که نکیر و منکر در قبر دهان او را بو می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5943,
+        "beyt": "نحسِ کیوان یا که سعدِ مشتری * نآید اندر حَصر ، گرچه بشمری",
+        "text": "برای مثال ، نحس بودن ستارۀ کیوان یا سعد بودن ستارۀ مشتری را بخواهی بشماری ، قابل شمارش نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3395,
+        "beyt": "رحمتم موقوفِ آن خوش گریه هاست * چون گریست ، از بحرِ رحمت ، موج خاست",
+        "text": "ترکانِ آدمکُشِ غُز برای چپاول به یکی از روستاها وارد شدند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 216,
+        "beyt": "آب چشمـم که بر او منت خاک در توسـت * زیر صد منت او خاک دری نیست که نیسـت",
+        "text": "Dust of the door of your house, my teary eyes will chastise. Obliged with such favors and such grace, there is no dust that is not.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2771,
+        "beyt": "اندر آن دِه ، مرغِ فَربِه یافتند * لیک ذرۀ گوشت بر وَی نَه ، نژند",
+        "text": "از دامگاهِ دنیا کسی بدون صبر و دوراندیشی به سلامت نرست . صبر ، دست و پای دوراندیشی است . ( پا و دست = کنایه از وسیله و ابزار )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1891,
+        "beyt": "که با شکستن پیمان و بر گرفتن دل * هنوز دیده به دیدارت آرزومند است",
+        "text": "که با وجود پیمان شکنی تو و دل بر گرفتن از من هنوز چشمانم آرزوی دیدار تو را دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6891,
+        "beyt": "الوداع ای دوستان ، من مرده ام * رخت بر چارم فلک بر برده ام",
+        "text": "خداحافظ ای دوستان ، من مرده ام یعنی از خویشتن رهیده ام و رخت سفر بربسته ام و به سوی آسمان چهارم کوچیده ام .  .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9220,
+        "beyt": "وین نغمه محبّت بعد از من و تو ماند * تا در زمانه باقی ست آواز باد و باران",
+        "text": "دعا برای پایداری عشق",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7914,
+        "beyt": "اگر لطفش قرین حال گردد * همه اِدبارها اِقبال گردد",
+        "text": "اگر لطف خدا شامل حال بنده ای شود، همه بدبختی هایش به خوشبختی مبدل می گردد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8740,
+        "beyt": "کنم از جیب نظر تا دامن * چه عزیزی که نکردی با من",
+        "text": "من به سر تا پایم نگاه می‌کنم و میبینم تو چقدر من را عزیز کرده‌ای.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4674,
+        "beyt": "هر طرف اندر پی آن مرد کار * می شدی پرسان او ، دیوانه وار",
+        "text": "فرستاده قیصر روم برای پیدا کردن آن مرد لایق و برجسته الهی ، دیوانه وار به هر طرف می دوید و از همه کس سراغ او را می گرفت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6490,
+        "beyt": "تو قیاس از خویش می گیری ولیک * دور دور افتاده ای ، بنگر تو نیک",
+        "text": "تو کار خداوند و اسرار اولیاءالله را با خود قیاس می کنی در حالی که از حقیقت خیلی دور افتاده ای .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2201,
+        "beyt": "هر که خصم اندر او کمند انداخت * به مرادِ وی اش بباید ساخت",
+        "text": "هر کس که دشمن بر او کمند اندازد و را اسیر سازد . ناچار باید با خواست دشمن و اسیر کننده خویش بسازد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 31,
+        "beyt": "در آسمان نه عجب گر به گفته حافـظ * سرود زهره به رقص آورد مـسیحا را",
+        "text": "No wonder if in the heavens, as claims Hafiz;. Venus’ song brings Christ to dancing sprees.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 823,
+        "beyt": "ز آفـتاب قدح ارتـفاع عیش بـگیر * چرا که طالع وقت آن چنان نمی‌بینـم",
+        "text": "With light of the jug, ascend joyous heights. Fate and time may have another design.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1575,
+        "beyt": "شراب خوردۀ معنی چو در سماع آید * چه جای جامه ، که بر خویشتن بدرّد پوست",
+        "text": "آن کسی که شراب حقیقت و معرفت نوشیده باشد ، وقتی که به پای کوبی برخیزد ، از شوق ، جامه نه ، بلکه پوست بر تن خویش خواهد درید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 341,
+        "beyt": "لـعـلی از کان مروت برنیامد سال‌هاسـت * تابـش خورشید و سعی باد و باران را چـه شد",
+        "text": "For years no gem has been dug from the mine of loyalty. What happened to sunshine? And what about wind and rain’s trend?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 9114,
+        "beyt": "به پاس هر وجب خاکی از این ملک * چه بسیار است، آن سرها که رفته",
+        "text": "جانبازی برای میهن",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1303,
+        "beyt": "شب بر آنم که مگر روز نخواهد بودن * بامدادت که نبینم طمع شامم نیست",
+        "text": "بر این باورم که شب تمام نمی شود و روز فرا نمی رسد ، امّا هر بامدادی که تو را نبینم ، توقع ندارم که آن روز را به شب برسانم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7557,
+        "beyt": "زبانی ده که اسرار تو گوید * روانی ده که دیدار تو جوید",
+        "text": "زبانم را طوری کن شایستگی این را داشته باشد که رازهای تو را بگوید و جانم را چنان کن که مشتاق و علاقه مند دیدار تو باشد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1014,
+        "beyt": "به هیچ صورتی اندر نباشد این همه معنی * به هیچ سورتی اندر نباشد این همه آیت",
+        "text": "در هیچ صورتی این قدر معنی وجود ندارد و در هیچ سوره ای این همه آیه دیده نمی شود . صورت تو معانی باطنی بسیاری را در خود گرد آورده و گویی تو سوره ای هستی با نشانه ها و آیه های بسیار .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 234,
+        "beyt": "اندر سر ما خیال عشـقـت * هر روز کـه باد در فزون باد",
+        "text": "In our head the thought of your love. Every day is on the increase.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 164,
+        "beyt": "دارم امید عاطـفـتی از جانـب دوسـت * کردم جـنایتی و امیدم بـه عـفو اوسـت",
+        "text": "I long for a kind sentiment from the Friend. I’ve sinned and hope for Her pardon in the end.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7372,
+        "beyt": "بود شیری به بیشه ای خفته * موشکی کرد خوابش آشفته",
+        "text": "در جنگلی، شیری خوابیده بود که موش کوچکی خواب او را آشفته و پریشان می کرد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2834,
+        "beyt": "ای ببرده رختِ حِس ها سویِ غیب * دستِ چون موسی ، بُرون آور ز جیب",
+        "text": "او چگونه می تواند بی تماشای جمالِ حق ، و دیدن گُل و گُلزار او لقمه ای را هضم کُند ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3732,
+        "beyt": "مر مرا آموز تا احسان کنم * استخوان ها را بدان با جان کنم",
+        "text": "دوباره پیامبر (ص) با صراحت و با زبانی روشن به آنان گفت : براستی که دروغ می گویید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4746,
+        "beyt": "فلسفی ، مر دیو را مُنکِر شود * در همان دَم سُخرۀ دیوی بُوَد",
+        "text": "آن فلسفی همان دَم که وجودِ دیو را انکار می کند در همان لحظه مغلوب و مقهور دیو است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4979,
+        "beyt": "چون گشاده شد دری ، حیران شود * پَر بروید بر گُمان �� پِرّان شود",
+        "text": "وقتی که دری از درهای حقایق ربانی به روی کسی گشوده شود . آن شخص از مشاهده حقایق حیرت می کند و پرنده امید و آرزویش بدان سو می پرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9312,
+        "beyt": "تا گردش جهان و دور آسمان بپاست * نور ایزدی همیشه رهنمای ماست",
+        "text": "تا زمانی که دنیا وجود دارد و گردش زمانه پایدار است (تا ابد) نور و الطاف خدایی همیشه راهنما و هدایت کننده ی ماست.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8947,
+        "beyt": "مگر کآتش تیز پیدا کند * گنه کرده را زود رسوا کند",
+        "text": "مگر (امیدوارم) آتش سوزنده، گناهکار را مشخص کند و فوراً او را رسوا نماید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3532,
+        "beyt": "شرح می کردش که من آنم که تو * لوت ها خوردی ز خوانِ من دو تُو",
+        "text": "حق تعالی هزاران کار و هنر بکار بسته تا مادرت نسبت به تو مهربانی ورزد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3585,
+        "beyt": "صوفیانش یک به یک بنواختند * نردِ خدمت هایِ خوش می باختند",
+        "text": "خلاصه آن یاوه گو شروع کرد به شمردن معایب سگ ، و مسلماََ آن کس که از این همه عیب آگاهی داشت از عالَمِ غیب بی خبر بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4753,
+        "beyt": "بر بِلیس و دیو از آن خندیده ای * که تو خود را نیکِ مردم دیده ای",
+        "text": "تو برای این بر ابلیس و شیطان ، خنده های تمسخرآمیز زده ای که خود را بهترین مردم دانسته ای . ( بلیس = مخفف ابلیس به معنی شیطان )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2507,
+        "beyt": "ما نتوانیم حقِ حمدِ تو گفتن * با همه کَرّ و بیانِ عالَمِ بالا",
+        "text": "خدایا ، ما به اتفاق تمام فرشتگان مقرب جهان برین توانایی آن را نداریم که تو را آنچنان که در خور توست ، سپاس گوییم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7741,
+        "beyt": "جانان من برخیز و بشنو بانگ چاووش * آنک امام ما عَلَم بگرفته بر دوش",
+        "text": "عزیز من! بلند شو و بانگ سالار لشکر (امام خمینی) را بشنو . اکنون امام خمینی پرچم بر دوش گرفته (و آماده حرکت به سوی دشمن است)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7477,
+        "beyt": "هنگامی که * در فروتنی، * بزرگ باشیم، * بیش ازهمه به آن بزرگ نزدیک شده ایم.",
+        "text": "اگر با فروتنی ارزش خود را زیاد کنیم (نه آنکه سعی کنیم با تکبر و خودبزرگ بینی، خود را بزرگ کنیم!) آنگاه بیشتر از بقیه افراد به خدا نزدیک میشویم؛ به خدایی که خودش بزرگ ترین و باارزش ترین است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6627,
+        "beyt": "ریزه ریزه صدق هر روزه چرا * جمع می ناید در این انبار ما ؟",
+        "text": "این چه رازی است که هر روز دانه های صدق و راستی به انبار قلب ما سرازیر می شود ولی با این همه ، انبار قلب ما از اعمال صالح و حسنات پر نمی شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6448,
+        "beyt": "چونکه زشت و ناخوش و رخ زرد شد * اندک اندک در دل او سرد شد",
+        "text": "همینکه زرگر آن شربت را خورد رنجور و زشت شد و رنگ رخساره اش زرد شد و اندک اندک علاقه قلبی کنیزک نسبت به او سرد و خموش شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3970,
+        "beyt": "همچو مجنون کو سگی را می نواخت * بوسه اش می داد و پیشش می گُداخت",
+        "text": "طلبکاران شیخ احمد خضرویه ، وقتی کراماتِ او را دیدند به اعتراف به غفلت ، عذرها خواستند و گفتند : ما از کارِ حضرت موسی (ع) پند نگ��فتیم متنبّه نشدیم . همان کسی که به سبب انکارِ کارهای خضر شرمگین و پژمرده شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5926,
+        "beyt": "گوییش : خیر است ، لیکن خیرِ من * کس نشاید که بداند غیرِ من",
+        "text": "تو راز را فاش نمی کنی و فقط به او می گویی : بله ، البته که خیر است . ولی خیری که تنها به من می رسد . و سزاوار نیست که این راز را کسی جز من بداند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1503,
+        "beyt": "وقتی امیر مملکت خویش بودمی * اکنون به اختیار و ارادت غلام دوست",
+        "text": "روزگاری در سرزمین خویش فرمانروا بودم ، ولی اکنون از روی اختیار با دوستی خالص غلامی دوست را پذیرفتم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4964,
+        "beyt": "و آن یکی ، سه ماه می بیند به هم * این سه کس ، بنشسته ، یک موضع نَعَم",
+        "text": "و آن دیگری نیز سه ماه را در یکجا جمع می بیند . در حالیکه این نفر در یک جا نشسته اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5004,
+        "beyt": "تا نه آید بر من این انجامِ بد * تا نسوزد جان من بر جان خَود",
+        "text": "تا این فرجام بد برایم پیش نیاید . چرا که تو جان منی ، و اگر من تو را بکشم . جان من برای جان جانم بسوزد و دوزخی شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3518,
+        "beyt": "شادمانان و ، شتابان سویِ دِه * که بَری خوردیم از دِه ، مژده ده",
+        "text": "حق تعالی بدان سبب لقب روز را قیامت داده که روز ، زیبایی سرخ و زرد را نشان می دهد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6844,
+        "beyt": "ما چو شطرنجیم اندر برد و مات * برد و مات ما ز توست ای خوش صفات",
+        "text": "ما همچون شطرنج هستیم که برد و باختی که روی آن صورت می گیرد از شطرنج بازان است نه از صفحه و مهره های شطرنج .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1370,
+        "beyt": "از خنده گُل چنان به قفا اوفتاد باز * کُاو را خبر ز مشغلۀ عندلیب نیست",
+        "text": "گل (معشوق) آنچنان خندیده که بی تاب گشته و به پشت افتاده است و از گرفتاری بلبل (عاشق) آگاهی ندارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2228,
+        "beyt": "دوش در خوابم در آغوش آمدی * وِ این نپندارم که بینم جز به خواب",
+        "text": "دیشب در خواب به آغوشم آمدی و اینک در بیداری ، می پندارم که هم آغوشی با تو را فقط می توان در خواب دید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 130,
+        "beyt": "آنکه عُمری شد که تا بیمارم از سودایِ او * گو نگاهی کن که پیشِ چشمِ شهلا میرمت",
+        "text": "به آن کسی که مدتی است از عشق و خیالِ او بیمارم ، بگو که به من التفاتی کند که فدای چشمِ شهلایش شوم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6131,
+        "beyt": "از صحابه خواجه ایی بیمار شد * واندر آن بیماریَش چُون تار شد",
+        "text": "از اصحابِ حضرت رسول الله (ص) ، بزرگی بیمار شد و به سبب بیماری ، بسیار نحیف و لاغر شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5595,
+        "beyt": "در شنودِ گوش ، تبدیلِ صفات * در عیانِ دیدها تبدیلِ ذات",
+        "text": "شنیدن معارف ، موجبِ دگرگونی صفاتِ شخص می شود . ولی شهودِ معارف و حقایق موجب دگرگونی ذاتِ او می گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3764,
+        "beyt": "معنیِ تو صورت است و عاریت * بر مناسب شادی و بر قافیت",
+        "text": "روستایی با صد نوع اصرار و پافشاری آمد دَمِ در و به قیافه ای حق به جانب به خواجه گفت : بابا جان آخر چه می گویی ؟ از جانِ من چه می خواهی ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6135,
+        "beyt": "ور نباشد قطب ، یارِ رَه بُوَد * شَه نباشد ، فارِسِ اِسپَه بُوَد",
+        "text": "و اگر فرضاََ آن بیمار قطب هم که نباشد . دستِ کم رفیقِ طریق که هست . و اگر شاه نباشد ، سوارِ سپاه که هست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 553,
+        "beyt": "همچو حافظ به رغمِ مُدعیان * شعرِ رندانه گفتنم هوس است",
+        "text": "به کوری چشم دشمنان ، آرزو دارم چون حافظ ، اشعار رندانه بگویم . و یا مثلِ حافظ برای به خاک مالیدن دماغ دشمنان ، آرزو دارم شعر رندانه بگویم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1202,
+        "beyt": "خَوی عِذار تو بر خاک تیره می افتاد * وجود مرده از آن جانور می گشت",
+        "text": "از چهره ات قطرات عرق بر خاک سیاه می افتاد و جسم بی جان در اثر روح بخشی این قطره ها زنده می شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3567,
+        "beyt": "صد هزار ابلیسِ لاحول آر بین * آدما ، ابلیس را در مار بین",
+        "text": "خداوند به انسان های مقیّد به جسم و اسیر در جسمانیات ، بواسطۀ قلمِ دانش آموخت و برای اینکه علم و معرفت را به آنان ببخشد واسطه ای قرار داد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2083,
+        "beyt": "مرا به عشق تو اندیشه از ملامت نیست * وگر کنند ملامت ، نه بر منِ تنهاست",
+        "text": "من در عشق ورزیدن به تو بیمی از سرزنش دیگران به خود راه نمی دهم زیرا سرزنش فقط بر من تنها نیست . چرا که من تنها کسی نیستم که به تو عشق می ورزم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6530,
+        "beyt": "در نماز و روزه و حج و زکات * با منافق ، مومنان در برد و مات",
+        "text": "در نماز و روزه و حج و زکات ، مومنان و منافقان حالت برد و باخت دارند ، مومنان چون خلوص دارند عبادات را خالصانه انجام می دهند ولی منافقان به سبب عدم خلوص بازنده و حرمان زده هستند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4509,
+        "beyt": "گفت : خامش کن که این کارِ تو نیست * لایقِ انفاس و گفتار تو نیست",
+        "text": "پیش از آنکه گرفتگی روانی به زنجیری مبدّل شود و این گرفتگی روانی اینک بر دلت عارض شده و فردای قیامت پاگیر و اسیر کننده ات می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 616,
+        "beyt": "یکی چو باده پرستان صراحی اندر دست * یکی چو ساقی مستان به کف گرفته ایاغ",
+        "text": "One, in worship of the wine, to the jug, goes on tip-toes. One, the drunk bearer, cup in hand, knows with repose.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5944,
+        "beyt": "لیک هم بعضی از این هر دو اثر * شرح باید کرد یعنی نفع و ضر",
+        "text": "ولی بایسته است که بخشی از تأثیر این دو ستارۀ شرح داده شود و سود و زیان آن دو را بیان کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6916,
+        "beyt": "چون که گل بگذشت و گلشن شد خراب * بوی گل را از که یابیم ؟ از گلاب",
+        "text": "مثلا وقتی که فصل گل سپری شود و گلزار هم ویران گردد ، بوی گل را باید از چه کسی بجوئیم ؟ مسلما از گلاب زیرا گلاب جانشین گل و گلشن است .  .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3381,
+        "beyt": "دیده و دل هست بَینَ اِصبَعَین * چون قلم در دستِ کاتب ای حسین",
+        "text": "تا وقتی که آن صفات و خصوصیاتِ آنان در تو وجود دارد . تو در شمارِ آنانی . با این ملاحظه تو چگونه می توانی رستگار شوی ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2257,
+        "beyt": "تو باز دعوی پرهیز می کنی سعدی ؟ * که دل به کس ندهم ، کُلُّ مُدَّعِِ کذّاب",
+        "text": "ای سعدی باز هم ادعا می کنی که از عشق می پرهیزی و دل به کسی نمی سپاری ؟ بدان که هر لاف زن و ادعا کننده ای دروغگوست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2051,
+        "beyt": "گر خون من و جملۀ عالَم تو بریزی * اقرار بیاریم که جرم از طرف ماست",
+        "text": "اگر تو من و همۀ مردم عالَم را به خاک و خون بکشی . همۀ ما اعتراف خواهیم کرد که گناه از جانب ما بوده و تو در این کشتار مقصّر نیستی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 664,
+        "beyt": "می خورد خون دلم مردمک دیده سزاست * کـه چرا دل به جگرگوشـه مردم دادم",
+        "text": "If my bleeding heart pours out of my tearful eyes. It’s just, I deserve; why to others I make my plea?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6594,
+        "beyt": "خواستم تا دین ، ز شه پنهان کنم * آنکه دین اوست ، ظاهر آن کنم",
+        "text": "من خواستم دینم را از نظر شاه پنهان کنم و دین وی هرچه هست بدان تظاهر کنم و خود را به ظاهر یهودی نشان دهم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9195,
+        "beyt": "ای آفتاب حســــــن برون آ دمی ز ابر * کان چهره مشعــشع تابانم آرزوسـت",
+        "text": "ای آنکه در زیبایی، همچون آفتاب درخشانی! کمی از پشت ابر غیبت در بیا و پنهان نشو. چرا که مشتاقم چهره ی تابان و درخشانت را ببینم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7370,
+        "beyt": "گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما * گفت آنکه یافت می‌نشود آنم آرزوست",
+        "text": "به او گفتند این چنین انسانی که دنبالش میگردی پیدا نمیشود ما گشته ایم نبود! گفت: آن کسی را که پیدا نمی شود آرزو دارم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7109,
+        "beyt": "آب و گل چون از دم عیسی چرید * بال و پر بگشاد ، مرغی شد ، پرید",
+        "text": "مثال دیگر ، آب و گل همینکه از دم حضرت عیسی (ع) برخوردار شد بال و پر باز کرد و به صورت پرنده ای درآمد و پرواز کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3681,
+        "beyt": "لطفِ شَه ، جان را جنایت جُو کند * ز آنکه شَه هر زشت را نیکو کند",
+        "text": "در راهِ اسلام و مسلمانی بر سرِ پلِ صراط ، مانند آن خر صوفی از ضعف و پریشانی با سر به زمین سقوط خواهد کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1328,
+        "beyt": "هر که را با ماه رویی سرخوشست * دولتی دارد که پایانیش نیست",
+        "text": "هر کس که به زیبارویی سرخوش و شادمان است ، گویی به عشق و دوستی پایان ناپذیر دست یافته است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 463,
+        "beyt": "بر سر تربت ما چون گذری هـمـت خواه * کـه زیارتـگـه رندان جـهان خواهد بود",
+        "text": "When you pass by my tomb, ask for grace, It’s a shrine where the drunkards abound.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 9025,
+        "beyt": "خنده تو در پاییز، * در کناره دریا * موج کف آلوده‌اش را * باید برفرازد",
+        "text": "خنده تو در پاییز، در کنار دریا باید امواج آن را پر از جوش و خروش سازد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1884,
+        "beyt": "سرّ قلم قدرت بی چون الهی * در روی تو چون روی ، در آیینه پدیداست",
+        "text": "آینۀ چهره ات راز توانایی بی همانند خداوندی را آنچنان به نمایش می گذارد که آینه ای تصویر چهره ای را می نماید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 296,
+        "beyt": "فردا کـه پیشـگاه حـقیقـت شود پدید * شرمـنده ره روی که عمـل بر مـجاز کرد",
+        "text": "In the court of the Truth, at the time of our demise. Shame on he, who permissible never defies.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3644,
+        "beyt": "قربِ ماهی دِه به دِه می تاختند * ز آنکه راهِ دِه نکو نشناختند",
+        "text": "در این هنگام بود که دید فیلی هولناک از راه می رسد ، ابتدافیل به طرف محافظِ آن جمع شتافت و شروع به وارسی او کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 572,
+        "beyt": "گـفـت‌وگوهاسـت در این راه که جان بگدازد * هر کسی عربده‌ای این که مبین آن که مـپرس",
+        "text": "On the path of life and soul, stories abound. One will strain & one will feign, O ask me not.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8486,
+        "beyt": "ناشناسی که به تاریکی شب * می‌برد شام یتیمان عرب",
+        "text": "حضرت علی آن مرد ناشناسی بود که در تاریکی شب‌ برای کودکان یتیم عرب غذا می‌برد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6550,
+        "beyt": "راه جان ، مر جسم را ویران کند * بعد از آن ویرانی آبادان کند",
+        "text": "راه جان ابتدا کالبد عنصری را ویران می کند یعنی ترک شهوات می کند و سپس آنرا آباد می کند یعنی بعد از فنای اوصاف جسمانی به مقام شهود قلبی میرسد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5527,
+        "beyt": "خلق ، خود را بعد از آن بی خویشتن * می فکندند اندر آتش مرد و زن",
+        "text": "مردم از مرد و زن پس از شنیدن آن ندا بی اختیار خود را به میان آتش می افکندند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6792,
+        "beyt": "از سبب سوزیش من ، سودایی ام * در خیالاتش چو سوفسطایی ام",
+        "text": "من از سبب سوزی خدا دچار حیرت و گیجی شده ام و در این مورد به حکم عقل اعتماد نتوانم کرد و در اندیشه مربوط به افعال خداوند مانند سوفسطائیان نمی توانم حکمی جزم و قطعی بدهم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5565,
+        "beyt": "سایران در آسمانهای دگر * غیر این هفت آسمان مشتهر",
+        "text": "این ستارگان معنوی در آسمانها و افلاک دیگر در گردش و حرکت اند که آن افلاک غیر از این هفت آسمان مشهور (مشتهر) است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1991,
+        "beyt": "این گرسنه گرگ بی ترّحم * خود سیر نمی شود ز مردم",
+        "text": "این دوران گرگ صفت با بی رحمی تمام مردم را می دَرد و از خوردن آنان سیر نمی شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4885,
+        "beyt": "در ترازو هر دو را یکسان کِشند * ز آنکه آن هر دو چو جسم و جان خوشند",
+        "text": "در ترازو ، هم چوب و هم نبات را با هم می کَشند . زیرا آن دو مانند جسم و جان سرخوش اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5720,
+        "beyt": "جمله کوران را دوا کن جز حسود * کز حسودی بر تو می آرد جُحود",
+        "text": "همۀ کوردلان را درمان کن مگر حسود را . زیرا حسود ، از روی حسادت ، تو را انکار می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7637,
+        "beyt": "بود درد مو و درمانم از دوست * بود وصل مو و هجرانم از دوست",
+        "text": "هم درد من و هم درمان من، همگی از جانب دوست است – هم وصال من و هم دوری کشیدن های من، همگی از جانب دوست است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6455,
+        "beyt": "ای من آن پیلی که زخم پیلبان * ریخت خونم از برای استخوان",
+        "text": "و هم چنین من مانند آن فیلی هستم که فیلبانان ( شکارچیان ) او را زخمی می کنند و خونش را می ریزند تا استخوان و عاج گرانبهایش را به یغما ببرند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2443,
+        "beyt": "آرزو می کندم شمع صفت پیشِ وجودت * که سراپای بسوزند منِ ��ی سر و پا را",
+        "text": "آرزویم این است که در مقابل وجود تو ، منِ بی سر و پا و بی قدر را ، سراپا مانند شمع بسوزانند و فدای وجود تو سازند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2250,
+        "beyt": "به مویِ تافته پای دلم فروبستی * چو موی تافتی ای نیک بخت ، روی متاب",
+        "text": "با گیسوانِ تابدارِ خویش پای دلم را بستی و مرا اسیر خویش ساختی ، ای کامروا ، اکنون که موی خود را برای اسارت دلم تاب داده ای ، از من روی مگردان و به من بی اعتنا مباش .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1567,
+        "beyt": "کس به چشمم درنمی آید که گویم مِثل اوست * خود به چشم عاشقان صورت نبندد مِثل دوست",
+        "text": "هیچ کس در برابر دیدگان ظاهر نمی شود که برایم ارزشی داشته باشد و بگویم او مثل یار من است ، زیرا اصولاََ نظیر و مانند دوست به تصوّر عاشقان در نمی آید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4155,
+        "beyt": "چون بتِ سنگین ، شما را قبله شد * لعنت و کوری شما را ظُلّه شد",
+        "text": "من برای انجامِ رسالتم آمده ام تا شما را از پشیمانی برهانم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2429,
+        "beyt": "حال نیازمندی در وصف می نیاید * آنگه که باز گردی ، گویم ماجرا را",
+        "text": "چگونگی و احوال نیاز ما به تو وصف ناپذیر است . هنگامی که تو باز آمدی ، این ماجرا را بیان خواهیم کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8926,
+        "beyt": "زین بی خردان سِفله بستان * دادِ دلِ مردمِ خردمند",
+        "text": "از این فرمانروایان بی خرد پست و فرومایه، حق انسان های خردمند و آگاه را بگیر.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 239,
+        "beyt": "چمن حکایتِ اُردیبهشت میگوید * نه عاقلست که نسیه خرید و نقد بهشت",
+        "text": "چمن از ماهِ اردیبهشت خبر می دهد یعنی اواسط فصلِ بهار است . زیرا تمام فعالیت چمن در این ماه است . پس حالا کسی که نقد را به نسیه بفروشد عارف نیست . یعنی به امیدِ جنّت در چنین فصلی ذوق و صفای دنیا را ترک نماید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6052,
+        "beyt": "چونی ای عیسیّ عیسی دَم ز رنج ؟ * که نبود اندر جهان بی مار گنج",
+        "text": "ای عیسایی که دَمِ مسیحایی داری . یعنی از نَفَسِ گرمت ، دلمردگان را زنده می کنی . با رنجها چگونه ای ؟ زیرا در این دنیا ، هیچ گنجی بدون مار یافت نشود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5918,
+        "beyt": "رخت ها دادیّ و ، خواب و رنگِ رُو * سر فِدا کردیّ و ، گشتی همچو مو",
+        "text": "تو همۀ داراتی هایت را بذل می کنی . حتی از خواب و راحتِ خود نیز می گذری و رنگِ رخساره ات را نیز از دست می دهی و سرت را نیز درمی بازی و همچون مو لاغر و ناچیز می شوی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2728,
+        "beyt": "از دهانی که نکردستی گناه * و آن دهانِ غیر باشد عذرخواه",
+        "text": "آیا این حکایت را شنیده ای که حکیمی ، جمعی از دوستان خود را در هندوستان دید ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4351,
+        "beyt": "کُشته از ره ، جملۀ شب بی علف * گاه در جان کندن و ، گه در تلف",
+        "text": "همینکه بینش و دیده باطنی تو به قلبم رسید . این دلِ نابینا و فاقد بینش ام از میان رفت و قلبم یکسره ، غرقِ آن دیدۀ روشن و بینش حقیقت بین گردید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1023,
+        "beyt": "گر انگـشـت سـلیمانی نـباشد * چـه خاصیت دهد نقـش نـگینی",
+        "text": "Without the finger of lovers. For golden rings there��s no demand.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4603,
+        "beyt": "گوش نِه تو ای طلب کارِ صواب * بشنو این اِشکالِ شُبهت را جواب",
+        "text": "گربه ای آمد و ناگهان آن پوستِ دُنبه را ربود و برد و هر چه به دنبالش دویدیم و کوشیدیم نتوانستیم آن را از او بگیریم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2954,
+        "beyt": "باز این دل هایِ جزوی چون تن است * با دلِ صاحب دلی کو معدن است",
+        "text": "ای آفت زدگان ، بهوش باشید و بی هیچ رنج و مشقتی به سوی بارگاه آمرزش و بزرگواری حق تعالی روان شوید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2368,
+        "beyt": "عافیت خواهی ، نظر در مَنظرِ خوبان مکن * ور کنی ، بدرود کن خواب و قرارِ خویش را",
+        "text": "اگر سلامت می طلبی ، به چهرۀ خوبان نظر مکن و اگر نظر افکندی ، با آرامش و قرار و خواب بدرود کن . ( زیرا دیدن خوب رویان و شکیبا ماندن با هم به یکجا گِرد نمی آیند . ) .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7358,
+        "beyt": "چو شیر آن که را گردنی فربه است * گر افتد چو روبه سگ از وی به است",
+        "text": "کسی که مانند شیر، گردن کلفت و قوی است، اگر خودش را مانند روباهِ شل، به زمین بیندازد، سگ از او شرافتش بیشتر است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1097,
+        "beyt": "صوفی چو تو رسـم رهروان می‌دانی * بر مردم رند نـکـتـه بـسیار مـگیر",
+        "text": "Sufi, you know the pace of this path, The lovers and drunks don’t disgrace.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5788,
+        "beyt": "چیست اصل و مایۀ هر پیشه ای ؟ * جز خیال و جز عَرَض و اندیشه ای",
+        "text": "اصل و گوهرِ هر پیشه و صنعتی جز خیال و فکر چیست ؟ اصل هر پیشه ای غیر از خیال و عَرَض و اندیشه چیز دیگری نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4834,
+        "beyt": "همچنین تا صد چراغ ، از نقل شد * دیدنِ آخِر لقایِ اصل شد",
+        "text": "همین طور اگر تا صد عدد چراغ نقل شود یعنی نور آن چراغ به هزاران چراغ منتقل شود و هر چراغ از چراغ دیگر فروزان گردد . دیدن آخرین چراغ لقای اصل بوده است . یعنی مانند دیدن چراغ اول است . زیرا نور همه چراغها از همان چراغ اول گرفته شده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7915,
+        "beyt": "وگر توفیق ِ او یک سو نهد پای * نه از تدبیر کار آید نه از رای",
+        "text": "اگر توفیق انجام کاری را از انسان بگیرد، نه از چاره اندیشی های انسان مشکل حل می شود نه از فکر و اندیشه اش کاری برمی آید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 31,
+        "beyt": "گر چه از کبر سخن با منِ درویش نگفت * جان فدای شکرین پستۀ خاموشش باد",
+        "text": "اگر چه جانان از تکبری که دارد با منِ درویش هیچ حرفی نزد ، با وجود این جان ، فدای پستۀ خاموشش شود یعنی حرف نزدن و سخن نگفتنش با من از روی عدمِ التفات است . با این حال جانم فدای دهانِ خاموشِ چون پستۀ شیرینش گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6798,
+        "beyt": "از سر اکرام و از بهر خدا * بیش از این ما را مدار از خود جدا",
+        "text": "بزرگواری کن و محض رضای خدا بیش از این ما را از خود جدا مکن .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2004,
+        "beyt": "لیکن این حال محال است که پنهان مانَد * تو زره می دری و ، پردۀ سعدی قَصَب است",
+        "text": "ممکن نیست که احوال عشق سعدی نسبت به تو پوشیده بماند . زیرا حتّی می توانی زره آهنین را پاره کنی ، چه برسد به سعدی که از کتان است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4531,
+        "beyt": "گفت : والله نیست یا وَجهَ العرب * در همه مِلکم وجوهِ قوتِ شب",
+        "text": "چنین بنده عارفی ، هر چیز محسوس و مقیّد به عالم مادّه را پس می زند و به عالم غیب تکیه می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4456,
+        "beyt": "گر گُریزی بر امیدِ راحتی * ز آن طرف هم پیشت آید آفتی",
+        "text": "ولی همین درختان ، چون فصل پاییز و هوای خزانی را دمسازی نامناسب می بینند . سرِ خود را زیر لحاف می کنند . یعنی اسرار و استعداد و قوای باطنی خود را مخفی می دارند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 125,
+        "beyt": "روانِ تشنۀ ما را به جرعه ای دریاب * چو میدهند زلالِ خضر ز جامِ جمت",
+        "text": "جانِ تشنۀ ما را با یک جرعه سیراب کن وقتی که از جامِ جم ، آبِ حیاتت می دهند که خضر نوشیده است . یعنی وقتی باده می نوشی روانِ تشنۀ ما را به جرعه ای از آن تسلی بخش .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3763,
+        "beyt": "معنی آن نَبوَد که کور و کر کند * مرد را بر نقش ، عاشق تر کند",
+        "text": "روستایی از روی خجالت گفت : ای بزرگوار ، تا کی وعده می دهی که می آیم ؟ تا کی مرا می فریبی ؟ یعنی تا کی حرفِ مرا زمین می زنی و امروز و فردا می کنی ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6465,
+        "beyt": "تو مگو ما را بدان شه بار نیست * با کریمان کارها دشوار نیست",
+        "text": "در اینجا مولانا با بیتی دلنشین و اقناعی به آن دسته از متکلّمان پاسخ داده که معتقدند محبّتِ بنده به خدا قابلِ تصور نیست ، زیرا اولاََ خداوند با مخلوقات مباینتی تام دارد و چون هیچگونه مناسبت و سنخیتی میان حق و خلق نیست ، پس محبّتِ بنده به او هم قابلِ تصوّر نیست . ثانیاََ محبّت نوعی اراده و خواهش است و ارادۀ بنده به چیزی تعلق خواهد گرفت که از امور ممکنه باشد تا تصرّف در آن متصرّف شود و چون خدا ازلی است مشمولِ ارادۀ بندۀ حادث نگردد زیرا تصرّفِ حادث در قدیم مُحال است . بنابراین متکلّمان هر جا در قرآنِ کریم لفظِ «حُب» و مشتقاتش را دیده اند آنرا به معنی تعظیم و یا ارادۀ طاعت فرض کرده اند . ولی صوفیه بر خلافِ آنان معتقدند که جز خدا چیزِ دیگری شایسته عشق و محبّت نیست و در جوابِ ادلّۀ متکلّمان گویند که ما بر خلافِ شما معتقدیم که ارتباط و مناسبت میانِ حق و خلق موجود است و از نظر ما میان حق و خلق مباینتی نیست . چرا که مذهبِ ما مذهبِ وحدت و یگانگی است نه کِثرت و دوگانگی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 123,
+        "beyt": "گو شـمـع میارید در این جمع که امـشـب * در مـجـلـس ما ماه رخ دوست تمام اسـت",
+        "text": "Bring no candles to this, our festive feast, tonight. Full moon is pale beside the light of my lover's face.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7693,
+        "beyt": "چو سهراب را دید گردآفرید * که بر سان آتـش همی‌بردمید",
+        "text": "وقتی گُردآفرید دید که سهراب مثل آتش خروشان و خشمگین سوی او می‌آید… (بیت ۱۴ و ۱۵ موقوف المعانی)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 775,
+        "beyt": "تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت * تا باز چه اندیشه کند رأی صوابت",
+        "text": "تیری که از غمزه بر دلم زدی به هدف اصابت نکرد و خطا رفت . عجبا ، فکر صائب تو بعد از این چه تدبیر کند . یک تیر دیگر هم می زند به قلبم ؟ یا اینکه اهمال نموده و ترک می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2234,
+        "beyt": "خَوی به دامان از بُناگوشش بگیر * تا بگیرد جامه ات بوی گلاب",
+        "text": "با دامنت عرقِ رخسارِ گلگونِ او را پاک کن تا از آن پس لباست بوی گلاب دهد . زیرا عرق جهرۀ او به دلیل بیرون آمدن از گل برافروختۀ رخسارش همانند عرق گُل خوشبوست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5076,
+        "beyt": "کین به یک لفظی شود از خواجه حُر * و آن زیِد شیرین و میرد تلخ و مُر",
+        "text": "زیرا این بنده که در ظاهر اسیر است . با یک جمله از طرفِ خواجۀ خود می تواند آزاد شود . ولی آن بندۀ شهوت ، ظاهراََ زندگی شیرین دارد در حالیکه سرانجام تلخ و سخت می میرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6129,
+        "beyt": "هر که را دیو از کریمان وا بَرَد * بی کسش یابد ، سرش را او خَورَد",
+        "text": "هر کس را که شیطان از محضرِ بزرگانِ حق دور سازد . او را تنها گیر می آورد و سَرش را می خورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3641,
+        "beyt": "قبض دیدی ، چارۀ آن قبض کُن * ز آنکه سَرها جمله می روید زِ بُن",
+        "text": "در این صورت هم نقش و هم نقاش را خواهی دید و هم فرش دولت . یعنی هم زمین حقیقت را خواهی دید و هم گستراننده آن زمین را .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 677,
+        "beyt": "شمع دل دمسازم بنشست چو او برخاست * وافغان ز نظر بازان برخاست چو او بنشست",
+        "text": "شمع دل مصاحبان خاموش شد همین که جانان خواست بلند شود و از مجلس برود . یعنی مادام که جانان در مجلس قرار داشت هر یک از عشاق از روی جانان در دل خود یک شمع روشن احساس می کردند . مسلم است که با رفتن جانان خاموشی این شمع ضروری است . زیرا وجود این شمع از عکس روی جانان بود . وقتی روی جانان غایب شد عکس هم به تبعیت آن غایب می شود . اما به محض اینکه جانان در مجلس نشست و قرار گرفت . عشاق عاشق پیشه از شوق ذوق روی او دوست دوست گفته ، فریاد و افغان را شروع کردند . حاصل این که : همین که جانان آمد و نشست . شوق وصال در درونشان پیدا شد و شروع کردند به هو هو گفتن .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6160,
+        "beyt": "ما به فتوایِ تو نانی می خوریم * ما به پَرّ دانشِ تو می پَریم",
+        "text": "باغبان به فقیه گفت : ما به برکتِ فتواهای دُرستِ تو نان می خوریم . یعنی زندگی خود را به آسودگی سپری می کنیم . و ما به وسیلۀ پَر و بالِ دانشِ تو پرواز می کنیم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5460,
+        "beyt": "شاه از حقد جهودانه چنان * گشت احول ، کالامان یارب امان",
+        "text": "آن شاه از شدت خشم و کینه جهودوار خود چنان دیده باطنی اش لوچ شد که پرودگارا تو خود ما را از آن خوی زشت  در پناه خودت گیر .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4529,
+        "beyt": "گفت : هین از ذکر چون وامانده ای ؟ * چون پشیمانی از آن کش خوانده ای ؟",
+        "text": "چنین آفرینش های ظریفی ، کارِ توست و این مادّه های شگفت انگیز که جوهر اشیاء و موجودات را به نحو احسن تغییر می دهد از اسرار توست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6815,
+        "beyt": "حس ، خشکی دید ، کز خشکی بزاد * عیسی جان ، پای بر دریا نهاد",
+        "text": "حس ظاهری ، زاده همین عالم ظاهر است ولی عیسای روح ، پای همت بر دریای حقیقت نهاده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 643,
+        "beyt": "کشته چاه زنخدان توام کز هر طرف * صد هزارش گردن جان زیر طوق غبغب است",
+        "text": "کشته و هلاک چاهِ زنخدان تو هستم . که از هر جانب گردن صد هزار جان در زیر چنبر غبغب او است . یعنی غبغب به جانان به قدری حُسن و لطاق�� داده که هر بیننده اسیر و مبتلای آن می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2509,
+        "beyt": "ای یوسفِ خوش نامِ ما ، خوش می روی بر بامِ ما * ای دَر شکسته جامِ ما ، ای بَردَریده دامِ ما",
+        "text": "ای معشوقی که نام و آوازه ای نیک داری ، وجودِ ما را به تسخیر درآورده ای . و جام هستی کاذب ما را در هم شکسته ای و دام های تعیّنات و هویّاتِ موهوم ما را از هم پاره کرده ای . و منِ حقیقی ما را از این دام ها که از تار و پودِ خیالاتِ یاوه تنیده شده رهانیده ای .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5399,
+        "beyt": "هر دو صورت گر به هم ماند ، رواست * آب تلخ و آب شیرین را صفاست",
+        "text": "اگر ظاهر دو چیز به هم شبیه باشد مسئله مهمی نیست بلکه امری جایز است زیرا تشابه در ظاهر امری طبیعی و قهری است چنانکه آب تلخ و شیرین هردو ظاهر صاف و شفاف دارند ولی اگر چشیده شود تفاوت میان آنها آشکار گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6482,
+        "beyt": "آن گل سرخ است تو خونش مخوان * مست عقل است او ، تو مجنونش مخوان",
+        "text": "خون آن زرگر در واقع خون نبود بلکه گل سرخ بود پس در واقع شاه خونی نریخت . گل سرخی را از ساقه اش جدا کرد . پس بر زرگر ستمی نرفت چرا که آن شاه مست عقل است و تو نباید او را دیوانه محسوب داری .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 646,
+        "beyt": "من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می * زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است",
+        "text": "من کسی نیستم که لب یار و جام می را ترک کنم . ای زاهدان معذورم بدارید که این است مذهب من . یعنی عمرم اینطور گذشته و به کار معتاد شده ام و ترک عادت بسیار مشکل است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 265,
+        "beyt": "عنان کشیده رُو ای پادشاهِ کشورِ حُسن * که نیست بر سرِ راهی که دادخواهی نیست",
+        "text": "ای پادشاهِ سرزمین زیبایی ، عنان کشیده رُو یعنی در حالی که افسارِ اسب را تنگ می کشی حرکت کن . زیرا سرِ راهی نیست که در آن متظلمی نباشد و دادخواهی نکند . حاصل کلام اینکه : آهسته رُو زیرا شاکی زیاد است ، آهسته رُو تا به شکایت همه گوش کنی و ترتیبِ اثر دهی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8965,
+        "beyt": "سیاوش بیامد به پیش پدر * یکی خُود زرین نهاده به سر",
+        "text": "سیاوش در حالی که کلاه جنگی زرینی بر روی سر گذاشته بود، به نزد پدر آمد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2124,
+        "beyt": "ما به تو یکباره مقیّد شدیم * مرغ به دام آمد و ، ماهی به شَست",
+        "text": "ما آنچنان به سرعت و بی آنکه خود متوجّه باشیم اسیرت گشتیم . هم بدان سان که مرغی به دامِ صیّادی افتد و ماهی ای به قلّاب ماهیگیری .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 521,
+        "beyt": "تا گنجِ غمت در دلِ ویرانه مقیم است * همواره مرا کویِ خرابات مقام است",
+        "text": "ای جانان از وقتی که خزانۀ غم تو در دلِ ویران من مقیم و جاگیر گشته ، یا مادام که غمِ تو در دل من است برای همیشه کُنجِ میخانه مقام من خواهد بود . یعنی از زمانی که عاشق تو شده و گرفتار غمِ عشقت گشته ام . برای تخفیف از شدّتِ اضطراب و ناراحتی غمِ تو ، همیشه ملازم و مقیمِ میخانه شده ام .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 393,
+        "beyt": "طبیب عشق مسیحادم است و مشفق لیک * چو درد در تو نـبیند کـه را دوا بـکـند",
+        "text": "Physician of love has the healing hands of Christ, yet. Where there is no malady, why think the healer remains?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8929,
+        "beyt": "آن جا در آن برزخ سرد در کوچه های غم و درد * غیر از شب آیا چه می دید چشمان تار من و تو؟",
+        "text": "آن دوره (رژیم گذشته) مانند برزخ پر از درد و غم بود و چشم مردم جز تاریکی ظالم و ستم چیزی نمی‌دید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 676,
+        "beyt": "سایه‌ای بر دل ریشـم فکـن ای گـنـج روان * کـه مـن این خانه بـه سودای تو ویران کردم",
+        "text": "Aid my wounded heart, infinite treasure. It is in your love, destitute, I wail.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 156,
+        "beyt": "فریاد که از شش جهتم راه ببستند * آن خال و خط و زلف و رُخ و عارض و قامت",
+        "text": "فریاد و فغان که از شش طرف راهم را بستند ، یعنی آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت جانان از جمیع جهات توجه مرا جلب نموده و به خود متعلق ساخته اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1769,
+        "beyt": "نیک خواهانم نصیحت می کنند * خشت بر دریا زدن بی حاصل است",
+        "text": "نصیحن کنندگان و نیکخواهان مرا پند می دهند ، امّا پند دادن من همان قدر بی فایده است که خشت زدن بر روی دریا .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6519,
+        "beyt": "هر دو صورت گر به هم ماند ، رواست * آب تلخ و آب شیرین را صفاست",
+        "text": "اگر ظاهر دو چیز به هم شبیه باشد مسئله مهمی نیست بلکه امری جایز است زیرا تشابه در ظاهر امری طبیعی و قهری است چنانکه آب تلخ و شیرین هردو ظاهر صاف و شفاف دارند ولی اگر چشیده شود تفاوت میان آنها آشکار گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1942,
+        "beyt": "گر سر قَدم نمی کنمش ، پیش اهل دل * سر بر نمی کنم ، که مقام خجالت است",
+        "text": "اگر سر خویش را به زیر پای او نیندازم . دیگر نمی توانم پیش عاشقان ، آن را بالا نگه دارم . زیرا این عمل ( سر زیر گام های دوست نینداختن ) موجب شرمساری است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7629,
+        "beyt": "ای وطن ای تو نور و ما همه چشم * ای وطن ای تو جان و ما همه تن",
+        "text": "ای وطن! تو مانند نور تابناکی هستی و ما نیز همچون چشمانی که برای دیدن به نور احتیاج دارند. تو همچون روحی در کالبد ما هستی و در وجود ما جای داری.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4085,
+        "beyt": "پس نمازِ هر چهاران شد تباه * عیب گویان بیشتر گُم کرده راه",
+        "text": "مثال دیگر ، مگر هر میواه ای ابتدا جز صورت و شکل ظاهر چیز دیگری نیز دارد ؟ مسلماََ ندارد ولی طعمِ لذیذ و گوارای آن در واقع معنا و کمال میوه است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7132,
+        "beyt": "چشم هر قومی به سویی مانده است * کان طرف یک روز ، ذوقی رانده است",
+        "text": "هر قومی چشم به جانبی دوخته است و همیشه متوجه طرفی است که از آن طرف احساس ذوق و لذتی داشته باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5735,
+        "beyt": "جانِ داود از شُعاعش گرم شد * آهن اندر دست بافش نرم شد",
+        "text": "جان حضرت داود (ع) از پرتوِ آن نور ، گرمی گرفت و آهن در دست های او نرم شد و بصورت زره بافته می گردید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9013,
+        "beyt": "باز چشم او به رخش افتاد-اما… وای * دید * رخش زیبا رخش غیرتمند * رخش بی مانند * با هزارش یاد بود خوب خوابیده است * آن چنان که راستی گویی * آن هزاران یادبود خوب را در خواب می‌دیده است…",
+        "text": "دوباره چشم رستم به رخش افتاد؛ اما افسوس که رخش زیبا و غیرتمند و بی همتای او با آن همه خاطرات خوشی که با او داشته، مرده است؛ آنچنان که انگار آن خاطرات خوش را در خواب می‌دیده است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8075,
+        "beyt": "پایه‌های برجش از عاج و بلور * بر سر تختی نشسته با غرور",
+        "text": "خانه اش برجی بزرگ است که پایه های برج، از عاج و شیشه است و خداوند با غرور خاصی بر روی تخت پادشاهی اش نشسته است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2465,
+        "beyt": "به دوستی که اگر زهر باشد از دستت * چنان به ذوقِ ارادت خورم که حلوا را",
+        "text": "سوگند به دوستی که اگر زهر از دستِ تو بنوشم ، یعنی تو آن را به من بدهی . چنان با میل و اشتیاق می خورم که گویی حلواست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2280,
+        "beyt": "بوستان را هیچ دیگر درنمی باید به حُسن * بلکه سروی چون تو می باید کنار جوی را",
+        "text": "بوستان برای زیبایی خود به چیزی نیازمند نیست ، مگر آنکه سروی چون تو در لب جویبار آن بنشیند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3570,
+        "beyt": "صد هزاران طفل کُشت او بی گناه * تا بگردد حکُم و تقدیر اِله",
+        "text": "خداوند در موردِ این چهرۀ پلید و سرکش فرمود : البته که مویِ جلوی سَرِ او را خواهیم گرفت و کشید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2627,
+        "beyt": "آن شکم ، خصمِ سبیلِ او شده * دست پنهان در دعا اندر زده",
+        "text": "آن شغال ، خود را به رنگِ سبز و سرخ و صورتی و زرد دید و نزد شغالان خودنمایی نمود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8852,
+        "beyt": "گفت: دیناری بده پنهان و خود را  وارهان * گفت: کار شرع کار درهم و دینار نیست",
+        "text": "محتسب گفت: پنهانی به من رشوه بده و خود را خلاص کن. گفت: رشوه در دین جایگاهی ندارد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 190,
+        "beyt": "حالیا خانـه برانداز دل و دین من اسـت * تا در آغوش که می‌خسبد و همخانه کیست",
+        "text": "This state wrecks my house and my faith. Whose bosom enfolds her & whose fingers her hair part?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8453,
+        "beyt": "و گر توفیق او یک سو نهد پای * نه از تدبیر کار آید نه از رای",
+        "text": "اگر لطف خداوند شامل حال بنده‌اش نشود، دیگر از دست اندیشه و عقل کاری برنمی‌آید و انسان از انجام هر کاری ناتوان خواهد بود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1204,
+        "beyt": "دل از دریچۀ فکرت به نَفس ناطقه داد * نشان حالت زارم که زارتر می گشت",
+        "text": "دل حال زارم را که هر لحظه زارتر می شد ، از دریچۀ اندیشه به جان گویای من نشان داد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1361,
+        "beyt": "گر من از چشم همه خلق بیفتم سهل است * تو مپندار که مخذول تو را ناصر نیست",
+        "text": "اگر تمام مردم به من بی توجّه باشند و مرا خوار کنند ، تحمّل آن برایم آسانت است ، تو مرا از نظر دور مدار ، زیرا کسی را که تو خوار کنی یار دیگری ندارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 799,
+        "beyt": "باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور * با خاک کوی دوست برابر نمی‌کـنـم",
+        "text": "Garden of Eden, Tree of Knowledge, and nymphs of Paradise. Will not compare to the clay of the abode of the undefined.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2803,
+        "beyt": "او همی خواهد که بعضی حقِّ آن * واگزارد ، چون شوی تو میهمان",
+        "text": "انبیاء در جوابِ کافران گفتند : دریغ و افسوس که هر علاجی که برای شفای شما بکار بردیم نتیجۀ عکس دد و به زهرِ جان ستان مبدّل شد . ( آهنج = کشیدن ، برکندن ، درآوردن / جان آهنج = چیزی که جان را می کشد ، قبضِ روح کننده )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2307,
+        "beyt": "هزار صیدِ دلت پیش تیر باز آید * برین صفت که تو داری کمانِ ابرو را",
+        "text": "با چنین شیوه ای که تو کمان کشیده ای . هزاران دل همانند صید جلوی تیرِ تو قرار می گیرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 185,
+        "beyt": "آن عشوه داد عشق که مفتی ز ره برفت * وان لطف کرد دوست که دشمن حذر گرفت",
+        "text": "در برخی از نسخه ها به جای «عشق» «یار» و در بعضی «باده» آمده و به جای «مفتی» نیز «تقوی» آمده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6238,
+        "beyt": "آنکه تخمِ خار کارد در جهان * هان هان او را مجو در گلستان",
+        "text": "برای مثال ، کسی که در این دنیا تخمِ خار بکارد یقین داشته باش که نباید او را در گلستان جستجو کنی . بلکه او در انبوه خارهای روییده از اعمال خویش محاصره می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 664,
+        "beyt": "در کنج دماغم مطلب جای نصیحت * کاین گوشه پر از زمزمۀ چنگ و رباب است",
+        "text": "در کنجِ سرِ من جایی برای نصیحت مَطَلَب . زیرا این گوشه یعنی «کنج دماغ» پر از زمزمۀ چنگ و رباب است . یعنی من نصیحت پذیر نیستم و این کار را از من انتظار نداشته باش . چون که دماغم به آوازِ چنگ و رباب معتاد شده و از پند و اندرز حظ نمی برد . حاصل کلام : جایی که نصیحت در آن بگنجد در مغزم باقی نمانده زیرا که با انواع سازها و آوازها پر شده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3960,
+        "beyt": "همچو آن اصحابِ فیل اندر حَبَش * کعبه یی کردند حق آتش زدش",
+        "text": "طبیب گفت : ای پیرِ کلانسال ، این ناراحتی هم علّتش پیری است . پیرمرد گفت : کمرم نیز بسیار درد می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8180,
+        "beyt": "دست در دامن مولا زد در * که علی بگذر و از ما مگذر",
+        "text": "در التماس کرد که مولاجان صرف نظر کن و از من عبور نکن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4405,
+        "beyt": "گر تو را حق آفریند زشت رُو * هان مشو هم زشت رُو ، هم زشت خو",
+        "text": "وفاداری با مردودانِ حضرتِ حق را باید واقعاََ بی وفایی بحساب آوری . زیرا هیچ کس بر حقوقِ حضرتِ حق ، پیشی نمی گیرد . [ رَدِ حق = آنکه از نظرِ حق تعالی مردود است ( شرح مثنوی ولی محمد اکبرآبادی ، دفتر سوم ، ص 13 )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 580,
+        "beyt": "بی مهرِ رُخت روزِ مرا نور نمانده ست * وز عُمر مرا جز شبِ دِیجور نمانده ست",
+        "text": "بدون خورشیدِ رُخت ، روز من دیگر روشنایی و نور ندارد . یعنی روزم چون شب تار است و از عمرم هم جز شبِ تاریک چیزی برایم باقی نمانده است . یعنی در فراقِ جانان ، عالَم در نظرم تیره و تار است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5402,
+        "beyt": "ساحران موسی از استیزه را * بر گرفته چون عصای او عصا",
+        "text": "ساحران در دوران حضرت موسی (ع) از سر عناد و مجادله ، خود را مانند حضرت موسی (ع) پنداشتند و عصائی مانند عصای او بدست گرفتند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2052,
+        "beyt": "تسلیمِ تو سعدی نتَوانَد که نباشد * گر سر بنهد ، ور ننهد ، دست تو بالاست",
+        "text": "سعدی قادر نیست تا در برابر تو سر تسلیم فرود نیاورد . زیرا چه تسلیم باشد و چه نباشد ، تو قدرتمندی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 40,
+        "beyt": "چو لعلِ شکرینت بوسه بخشد * مذاقِ جانِ من زو پُر شکر باد",
+        "text": "وقتی لبِ لعلِ چون شکرت بوسه بخشد ، مذاقِ جانِ من از لعلِ شکرینِ تو پر شکر گردد یعنی بوسۀ لبِ شکرین تو برایم میسر گردد و نصیبم شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 27,
+        "beyt": "به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر * بـه بـند و دام نـگیرند مرغ دانا را",
+        "text": "Only with gentle compassion can you trap the wise. The wise bird from any snare simply flees.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4923,
+        "beyt": "خویشتن مشغول می سازند و غرق * چشم می دزدند از این لَمعان و برق",
+        "text": "این منکران خود را در امور دنیوی ، غرق و مشغول می کنند تا به اسراری که اولیاءالله ، بیان می کنند . اعتنا ننمایند و همچنین چشمان خود را می بندند تا نور درخشان اولیاء و اسرار و اسرار درخشنده آنان را مشاهده نکنند . ( لَمعان = درخشیدن و درخشندگی )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4327,
+        "beyt": "کو به کو او را منادی ها زنید * طبلِ اِفلاسش عیان هر جا زنید",
+        "text": "همۀ حیله ها و نیرنگ های آن منافقان در نظر پیامبر (ص) آشکار بود . درست مانند مویی که در شیر باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6502,
+        "beyt": "می نمود آن مرغ را هر گون شگفت * تا که باشد اندر آید او به گفت",
+        "text": "بقال برای آن طوطی هر گونه کار شگفت و غریب انجام می داد تا شاید طوطی را به نغمه سرائی درآورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6231,
+        "beyt": "عُمرها بایست تا دَم پاک شُد * تا امینِ مخزنِ اَفلاک شد",
+        "text": "مدت های مدید و زمان های بس طویل لازم است تا شخص ، نَفَسش پاک شود و به مقامی رسد که محرم گنجینه اسرار آسمان گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 789,
+        "beyt": "مـن که ره بردم به گنج حسن بی‌پایان دوست * صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنـم",
+        "text": "I have now found the endless treasures of the Beloved. A hundred beggars like myself, on this path I can train.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 924,
+        "beyt": "شوق لـبـت برد از یاد حافـظ * درس شـبانـه ورد سـحرگاه",
+        "text": "Longing for your lips. Has Hafiz in its grips. Forget the night-school's tips. And prayers of morning crier",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2745,
+        "beyt": "از نماز و صَوم و صد بیچارگی * قوتِ ذوق آید ، بَرَد یکبارگی",
+        "text": "از آنجا که پشیمانی ، سراسرِ دل را فرا گرفت . دیگر اعتراف کردن به زشتی قباحت سودی ندارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4104,
+        "beyt": "پیش از این تن عُمرها بگذاشتند * پیشتر از کِشت بُر برداشتند",
+        "text": "محلّه به محلّه برایش جار بزنید و کوسِ تهیدستی اش را آشکارا در همه جا به صدا درآورید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 450,
+        "beyt": "دلم بجو که قدّت همچو سروِ دلجوی است * سخن بگو که کلامت لطیف و موزون است",
+        "text": "خاطرم را بدست آر و تسلی ام دِه زیرا قدّت چون سرو دلجو است و یا چون سرو ، دلجو است و حرف بزن که کلامت لطیف و موزون است و از هر لحاظ صفا می بخشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 367,
+        "beyt": "پری نهفته رُخ و دیو در کرشمۀ حُسن * بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبی است",
+        "text": "پری روی خود را مخفی نموده است یعنی دیده نمی شود . اما در عوض دیو در کرشمۀ حُسن است . یعنی جای پری را گرفته و عرض جمال می کند . دیده از حیرت سوخت که این چه بوالعجبی است . یعنی بسیار عجیب است که شیطان کارِ ملِک و پری را بکند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6510,
+        "beyt": "گفته : اینک ما بشر ، ایشان بشر * ما و ایشان ، بسته خوابیم و خور",
+        "text": "این ظاهر بینان گفتند : ما بشریم و اولیاءالله هم بشرند ، و ما و ایشان وابسته به خوابیدن و خوردن و نیازهای طبیعی و مقتضیات غریزی هستیم . [ در آیه 10 سوره ابراهیم آمده است « … گفتند ، شما نیستید مگر بشری همچو ما … » مصراع دوم نیز ناظر است به آیه 7 سوره فرقان « و گفتند این چه رسولی است که (همانند ما) طعام خورَد و در بازار (و معابر) راه رود »",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 376,
+        "beyt": "بیخود از شعشـعـه پرتو ذاتـم کردند * باده از جام تـجـلی صـفاتـم دادند",
+        "text": "Ecstatic, my soul was radiant, bright, Sanctified cup of my life, drunk I behaved.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1672,
+        "beyt": "وَ ما اُبَرِّیُ نَفسی وَ لا اُزَکّیها * که هر چه نقل کنند از بشر ، در امکان است",
+        "text": "من نَفس خویش را مبرّا نمی دانم و آن را از هوا و هوس پاک نمی پندارم ، زیرا هر چیزی که در باب آدمی گفته شود امکان دارد که تحقّق یابد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1381,
+        "beyt": "نه خاص در سر من عشق در جهان آمد * که هر سَری که تو بینی ، رهین سَودایی است",
+        "text": "تنها من نیستم که در جهان گرفتار عشق شدم ، بلکه به سری که بنگری ، آن را در گرو عشقی خواهی یافت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 700,
+        "beyt": "مـن پیر سال و ماه نیم یار بی‌وفاست * بر من چو عـمر می‌گذرد پیر از آن شدم",
+        "text": "The old me, befriended the unreliable moon. Passage of time is what makes me aged and weak.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6840,
+        "beyt": "اشک دیده است از فراق تو ، دوان * آه آه است از میان جان ، روان",
+        "text": "ای وزیر از فراق تو اشک از چشممان روان است و مرتبا آه جگرسوز از جانمان بر می آید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5197,
+        "beyt": "آن یکی کرباس را در آب زد * و آن دگر همباز خشکش می کند",
+        "text": "زیرا یکی از رختشویان ، مثلا کرباس را در آب فرو می کند و دیگری آن را از آب بیرون می آورد و خشک می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9350,
+        "beyt": "عقل حیران شود از خوشۀ زرین عِنَب * فهم، عـاجز شود از حقۀ یاقوت انار",
+        "text": "عقل از زیبایی خوشه طلایی انگور، متحیر و فهم از درک زیبایی و ظرافت دانه های انار که مانند یاقوتی سرخ و ارزشمند، می درخشند، ناتوان است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1641,
+        "beyt": "مرد اگر شیر در کمند آرد * چون کمندش گرفت مسکین است",
+        "text": "انسان اگر توانایی به دام انداختن شیر را هم داشه باشد ، هنگامی که به کمند افتاد و اسیر شد ، شخصی ناتوان است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 9448,
+        "beyt": "مرا توفیق ده تا حمد خوانم * صفات ذات تو بر لفظ دانم",
+        "text": "به من توفیق بده تا حمد و سپاس (نماز) تو را به جای بیاورم و از صفات خوبت همیشه بگویم (ذکرت را بگویم).",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4515,
+        "beyt": "گفت : لا حول ، ای پدر لا حول کُن * با رسولِ اهل ، کمتر گو سَخُن",
+        "text": "چرا نیامدی و نگفتی ای غریب ، چنین ستم هولناکی برای تو رخ داده ، حواست جمع باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6734,
+        "beyt": "در یکی گفته که استادی طلب * عاقبت بینی ، نیابی در حسب",
+        "text": "در طومار دیگری گفته : در طریق سلوک باید مرشد و پیری طلب کنی که تشخیص فرجام بد و خوب از عهده حسب و نسب برنمی آید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6142,
+        "beyt": "چون دو چشمِ دل نداری ای عَنود * که نمی دانی تو هیزم را ز عُود",
+        "text": "ای ستیزه گر ، تا وقتی که تو دو چشمِ دل نداری . نمی توانی هیزم را از عود تمییز دهی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2618,
+        "beyt": "آن سبا مانَد به شهرِ بس کلان * در فسانه بشنوی از کودکان",
+        "text": "آن روستایی روزها خود را از چشمِ خواجه و همراهانش پنهان می کرد تا مبادا به باغش روند و میوه ای بخورند . ( پُوز = دهان )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9387,
+        "beyt": "ای کارگشای هرچه هستند * نام تو، کلید هرچه بستند",
+        "text": "ای خدایی که آسان کننده ی کارها هستی، نام تو مانند کلیدی است که درهای بسته را می گشاید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5654,
+        "beyt": "افکن این تدبیرِ خود را پیشِ دوست * گر چه تدبیرت هم از تدبیرِ اوست",
+        "text": "تدبیر خود را پیشِ محبوب حقیقی فرو افکن و دست از آن بردار . اگر چه همین تدبیر نیز از تدبیر ( تقدیر ) او ناشی شده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4804,
+        "beyt": "سازد اسرافیل روزی ناله را * جان دهد پوسیدۀ صد ساله را",
+        "text": "اسرافیل در روز رستاخیز ، با دمیدن در صور به مردگانِ پوسیده صد ساله جان می بخشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1873,
+        "beyt": "گل نیز در آن هفته دهن باز نمی کرد * وِامروز نسیم سَحرش پرده دریده ست",
+        "text": "با توجّه به مضمون بیت قبل ، گل نمی خواست شکوفایی اش یک هفته دوام داشته باشد . امّا چه می توان کرد که امروز نسیم سحرگاهی پردۀ گل را درید . همچنانکه تو به دست اغیار افتادی و دوشیزگی ات از بین رفت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8880,
+        "beyt": "با آنکه جیب و جام من از مال و می‌‌ تهی است * ما را فراغتی است که جمشید جم نداشت",
+        "text": "با آن که من تهیدستم و رفاه ندارم؛ امّا آسایش و آرامشی دارم که جمشید آن آرامش را نداشت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9060,
+        "beyt": "فرومی‌ریخت گردی زعفران رنگ * به روی نیزه‌ها و نیزه داران",
+        "text": "و نور طلایی خود را مانند گردی (پودری) زرد رنگ بر جنگجویان و نیزه‌هایشان می‌پاشید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5181,
+        "beyt": "شیر گفت : ای گرگ چُون گفتی ؟ بگو * چون که من باشم ، تو گویی ما و تو ؟",
+        "text": "شیر به گرگ گفت : ای گرگ چه گفتی ؟ یک بار دیگر حرفت را تکرار کن ؟ یعنی با چه گستاخی و جُراَتی این گونه حرف زدی ؟ بگو ببینم در جایی که من جضور داشته باشم تو با چه جراَتی اظهار وجود می کنی و از خودبینی و «مایی» و «تویی» حرف می زنی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1721,
+        "beyt": "با چون تو حریفی به چنین جای در این وقت * گر باده خورم ، خَمر بهشتی نه حرام است",
+        "text": "اگر با محبوبی چون تو در چنین جای مناسبی و در این لحظۀ خوش شراب نوشم . آن می حرام نیست بلکه مثل شراب بهشتی حلال است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5459,
+        "beyt": "چون دهد قاضی به دل رشوت قرار * کی شناسد ظالم از مظلوم زار ؟",
+        "text": "مثال ، وقتی که قاضی طمع رشوه داشته باشد چگونه می تواند حق ستمدیده ناتوان را از ستمکار بستاند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7650,
+        "beyt": "از آن ها که خورشید فریادشان * دمید از گلوی سحر زادشان",
+        "text": "از آنهایی که فریادشان پر از نور و روشناییست که از گلوی پر از امید و نورانی شان دمیده می شود. (و فریاد حق سر می دهند)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4335,
+        "beyt": "کودکان افسانه ها می آورند * دَرج در افسانه شان بس سِرّ و پند",
+        "text": "همین که تارِ مویی کج شد او را دچار گمراهی کرد تا بدانجا که به یاوه مدعی شد که ماه را دیده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7826,
+        "beyt": "روزی از روزهای پاییزی * زیر رگبار و تازیانه‌ی باد",
+        "text": "در یکی از روزهای پاییزی، باد شدید وزید و از تازیانه های باد،",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5247,
+        "beyt": "هر که درمان کرد مر جان مرا * برد گنج و در و مرجان مرا",
+        "text": "اگر هر یک از شما اطبا ، جان مرا درمان کنید ، گنجینه و مروارید و مرجان مرا تصاحب خواهد کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7174,
+        "beyt": "۴ ـ هان، مشو نومید چون واقف نه‌ای از سرّ غیب * باشد اندر پرده بازی‌های پنهان غم مخور",
+        "text": "آگاه باش! هیچ وقت ناامید نشو زیرا تو از اسرار غیب باخبر نیستی ( و از حکمت کارهای خدا بی خبری و نمیدانی که او همیشه خیر بنده اش را می خواهد. – در پشت پرده عالم غیب کارهایی رقم می خورد که از ما پنهان اند پس غمگین نشو.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 738,
+        "beyt": "هر که آمد به جهان نقشِ خرابی دارد * در خرابات بگویید که هشیار کجاست",
+        "text": "هر که به این دنیا آمد . نقش خرابی می پذیرد یعنی علائم فنا همراه اش است زیرا خالی از تغییر نیست . در خرابات بپرسید که هشیار کیست ؟ یعنی در عالم فانی کیست که پیمانۀ اجل را نوش نکرده و با سکرات موت مست نگشته و از این دنیا نرفته است . حاصل کلام اینکه ، هر که به دنیا می آید علائم فنا همراه اش است و باقی نمی ماند و اندکی بعد می رود همانطور که ورود به میخانه مستلزم نوشیدن باده و مست گشتن است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5627,
+        "beyt": "کمترین عیبش ، جوانمردی و داد * آن جوانمردی که جان را هم بداد",
+        "text": "کمترین و کوچکترین عیب اش ، جوانمردی و دادگری است . او جوانمردی است که اگر اقتضا کند از جان خود نیز صرف نظر می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1876,
+        "beyt": "سعدی ، درِ بستان هوای دگری زن * وِاین کِشته رها کن در او گلّه چریده ست",
+        "text": "ای سعدی ، درِ باغ دوستی و عشق دیگری را بکوب و این مزرعه را که در آن گلّه ای چریده است ، رها کن . ( به دنبال کسی باش که دست خوردۀ دیگری نباشد . )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3667,
+        "beyt": "قُربِ حق و رِزق بر جمله ست عام * قربِ وحیِ عشق دارند این کِرام",
+        "text": "در جایی که حالِ کافر این باشد ، پس حالِ کسی که به تو منسوب است چگونه خواهد بود ؟ یعنی حالِ او دیگر خیلی وخیم است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 298,
+        "beyt": "از چشم خود بپرس که ما را که می کشد  * جانا گناهِ طالع و جُرمِ ستاره نیست",
+        "text": "از چشم خود سؤال کن که ما را که می کشد یعنی آن که ما را هلاک می کند چشم تو است . نه طالع گناهی دارد و نه ستاره جرمی مرتکب شده . پس این همه شکایت ما از چشم تو است نه از طالع و ستاره .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5321,
+        "beyt": "ای بدی که تو کُنی در خَشم و جَنگ * با ط��ب تر از سماع و بانگِ چَنگ",
+        "text": "ای معشوق حقیقی ، هر بدی و جفایی که تو به گاه خشم بر من می کنی . برای من شوق انگیزتر و دلنشین تر از استماع الحان شورانگیز و نغمات چنگ است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3852,
+        "beyt": "نَفسِ تو است آن مادرِ بَد خاصیّت * که فسادِ اوست در ناحیّت",
+        "text": "سپاس و شکر ، خداوند راست که وقتی آن یار حقیقی پدیدار شد . جانم در عالم خیال و برزخ ، صورت خیالی خود را مشاهده کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5123,
+        "beyt": "گر کسی مهمان رسد ، گر من منم * شب بِخُسبد ، قصد دلقِ او کنم",
+        "text": "اگر کسی به عنوان مهمان بر ما وارد شود . با این حال فقر و فاقه ای که من دارم . ناچار شبانه برمی خیزم و جامۀ ژنده او را مورد دستبرد قرار می دهم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 560,
+        "beyt": "حافـظ شکایت از غم هجران چه می‌کنی * در هجر وصل باشد و در ظلمت اسـت نور",
+        "text": "Hafiz, separation is not at tragedy, Union in separation, and light in the darkness you see.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4619,
+        "beyt": "گِردِ او می گشت خاضع در طواف * هم جُلابِ شکّرَش وداد صاف",
+        "text": "گوهرِ اصلی همۀ علوم اینست که تو بدانی در روزِ جزا کیستی یعنی بدانی که تو از نظرِ روحی و باطنی چگونه آدمی هستی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6701,
+        "beyt": "گفت : اینک اندر آن کارم شها * کافکنم در دین عیسی فتنه ها",
+        "text": "وزیر در جواب شاه نوشت : شاها فعلا من در صدد آن هستم که در دین عیسی فتنه و آشوبی بر پا دارم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4430,
+        "beyt": "گر منافق زَفت باشد نغز و هَول * واشناسی مَر وَرا در لحن و قول",
+        "text": "ولی آن صوفیِ مُقلّد ، از مستی شرابِ الهی دور و بیگانه بود . ناگزیر او به علّتِ دچار شدن به حرص ، شب کور شده بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6673,
+        "beyt": "گر حسد گیرد تو را در ره گلو * در حسد ابلیس را باشد غلو",
+        "text": "اگر در اثنای راه ، حسادت گلویت را گرفت بدانکه در حسادت فقط ابلیس ملعون زیاده روی می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2148,
+        "beyt": "غیرتم هست و اقتدارم نیست * که بپوشم ز چشم اغیارت",
+        "text": "حمیّت و تعصب آن را دارم که نخواهم کسی رویت را ببیند . امّا توانایی آن در من نیست که بیگانگان را از دیدارت مانع شوم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4287,
+        "beyt": "کرده آهنگر ، جمالِ خود سیاه * تا که شب آید ، ببوسد رویِ ماه",
+        "text": "هر گاه تو زخمِ خود را عیب بدانی ، این عیب کردن ، ابتدای درمان است . وقتی خود را شکستی ، سزاوارِ لطف و رحمت می شوی . [ اِرحَمُوا = رحم کنید ، اشاره است به حدیث » رحم کنید تا به شما رحم شود »",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7211,
+        "beyt": "می‌گفت گرفته حلقه در بر * کامروز منم چو حلقه بر در",
+        "text": "در همان حال که حلقه در کعبه را گرفته بود می گفت: امروز من هستم که به خدا متوسل شده ام.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1958,
+        "beyt": "لب های تو خضر اگر بدیدی * گفتی لب چشمۀ حیات است",
+        "text": "اگر خضر لب های تو را می دید . آنها را لب چشمۀ آب حیات می پنداشت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 883,
+        "beyt": "بـه پیر میکده گفتم که چیست راه نجات * بخواسـت جام می و گفت عیب پوشیدن",
+        "text": "I asked the Master of the tavern to show me salvation. Asked for a cup, said keeping secrets alone.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6754,
+        "beyt": "این امانت ، ز آن امانت یافته ست * کافتاب عدل ، بر وی تافته ست",
+        "text": "زمین این امانتداری را از آن امانت الهی یافته است که آفتاب حق ، صفت عدالت و امانت را بر زمین ساطع کرده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 599,
+        "beyt": "مظـهر لطـف ازل روشنی چشم امل * جامع علم و عمل جان جهان شاه شجاع",
+        "text": "Light of the hopeful eye, eternal symbol of adoration;. Omniscient, Omnipotent, Soul of the World, King of the Nation.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7101,
+        "beyt": "چون به جمعه می شد او وقت نماز * تا نیارد گرگ ، آنجا ترک تاز",
+        "text": "هر وقت شیبان راعی برای اقامه نماز جمعه به شهر می رفت برای حفاظت از گوسفندانش در برابر حمله گرگ ، خطی به دور گوسفندانش می کشید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8838,
+        "beyt": "همه غیبی تو بدانی، همه عیبی تو بپوشی * همه بیشی تو بکاهی، همه کمی تو فزایی",
+        "text": "خدایا تو دانای راز هستی، عیب ها را می پوشانی و تمام کم و زیاد شدن ها (عزت ها و ذلت ها) به دست تو است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 312,
+        "beyt": "سال‌ها دل طلـب جام جـم از ما می‌کرد * وان چه خود داشت ز بیگانه تمـنا می‌کرد",
+        "text": "For years my heart was in search of the Grail. What was inside me, it searched for, on the trail",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 343,
+        "beyt": "بادۀ لعلِ لبش کز لبِ من دُور مباد * راحِ روحِ که و پیمان دِهِ پیمانۀ کیست",
+        "text": "بادۀ لب چون لعلِ آن جانان که خدا نکند از لبِ من دور باشد . راحِ روح کیست ؟ یعنی به جانِ که جان می بخشد . و با که پیمان بسته است که هم قدح شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 496,
+        "beyt": "نـفـس برآمد و کام از تو بر نـمی‌آید * فـغان کـه بخت من از خواب در نمی‌آید",
+        "text": "One more breath, my fate is at stake. Alas, my good fortune does not wake.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 576,
+        "beyt": "شیراز و آبِ رکنی و این بادِ خوش نسیم * عیبش مکن که خالِ رُخِ هفت کشور است",
+        "text": "شیراز را با آن آبِ رکنی و با آن نسیمِ معطرش عیب مکن که آبِ رُخِ هفت کشور است . یعنی شیراز را با این دو امتیاز که دارد عیب مکن که آب رویِ تمام ممالک است و عیب گیری از آن تعیب از همه ممالک عالم است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 59,
+        "beyt": "عـمرتان باد و مراد ای ساقیان بزم جـم * گر چـه جام ما نـشد پرمی بـه دوران شـما",
+        "text": "May you live fulfilled and long, O wine-bearer of this feast. Though our cup was never filled from your jug or your vase.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8563,
+        "beyt": "مپندار این شعله، افسرده گردد * که بعد از من افروزد از مدفن من",
+        "text": "تصور نکن که شعله عشق من نسبت به وطنم، سرد و خاموش می‌شود. این شعله پس از مرگ نیز از قبرم زبانه خواهد کشید. (عشق به وطن در وجودم پایان‌ناپذیر و جاودانه است.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 324,
+        "beyt": "رویِ تو مگر آینۀ لطفِ الهیست * حقا که چنین است و درین روی و ریا نیست",
+        "text": "روی تو کانه آیینۀ نور الهی است و حقیقتاََ هم همینطور است و در این سخن هیچگونه ریا نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5993,
+        "beyt": "ما زبان را ننگریم و قال را * ما درون را بنگریم و حال را",
+        "text": "ما که حق تعالی هستیم به زبان و گفتار مردمان کاری نداریم . بلکه با قل�� و درون آنان کار داریم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 929,
+        "beyt": "مـهر تو عکسی بر ما نیفکند * آیینـه رویا آه از دلـت آه",
+        "text": "Your kindness and care. With me did not share. Mirror hid its glare. Now I sigh & cry",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 395,
+        "beyt": "آن پیکِ نامه ور که رسید از دیارِ دوست * آورد حِرزِ جان ز خطِ مشکبارِ دوست",
+        "text": "آن پیک نامه بر که از دیار دوست رسید علاوه بر اینکه از سرزمین دوست آمده ، از خط مشکبار دوست یک حمایل جان هم آورده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4054,
+        "beyt": "پرتوِ خورشید بر دیوار تافت * تابشِ عاریتی دیوار یافت",
+        "text": "ما ذخیرۀ دَه زمستان طولانی را از باغ و بوستانِ آن روستایی به شهر می آوریم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4508,
+        "beyt": "گفت : جایش را بروب از سنگ و پُشک * ور بُوَد تَر ، ریز بر وَی خاکِ خشک",
+        "text": "پیرمردی به طبیبی گفت : من از ضعفِ مغزم ناراحت هستم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4380,
+        "beyt": "گاه خورشید و ، گهی دریا شوی * گاه کوهِ قاف و ، گه عنقا شوی",
+        "text": "و اگر این فرومایگان به روز رستاخیز و قیامت اعتقاد دارند . پس چگونه خود را بر شمشیر تیز قهر و کیفر الهی می زنند ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 493,
+        "beyt": "به سعی خود نتوان برد پی به گوهر مقصود * خیال باشد کاین کار بی حوالـه برآید",
+        "text": "With brain and brawn cannot search for the essence. A mere fantasy, this endeavor too will flop.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8878,
+        "beyt": "در پیشگاه اهل خرد نیست محترم * هر کس که فکر جامعه را محترم نداشت",
+        "text": "هر کسی که به رأی اکثریت جامعه احترام نگذارد و خِرد جمعی را نپذیرد، در دیدگاه خردمندان، شخص محترمی نیست.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8053,
+        "beyt": "برگ برگ گل به رقصِ باد ریخت * رشته‌های بیدبُن از هم گسیخت",
+        "text": "با هر وزش باد، تک تک گلبرگ های گل ها ریختند – رشته ها و شاخه های ضعیف درخت بید از هم جدا گشتند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9051,
+        "beyt": "بگیر ای جوان دست درویش پیر * نه خود را بیفگن که دستم بگیر",
+        "text": "کمک به دیگران",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6864,
+        "beyt": "زجر استادان و شاگردان چراست ؟ * خاطر از تدبیرها گردان چراست ؟",
+        "text": "همچنین چرا معلمان ، شاگردان مقصر خود را تنبیه می کنند ؟ زیرا اگر شاگردی دچار تقصیر شود معلم می داند که این تقصیر بطور جبری و فطری از او سرنزده و ناشی از اختیار اوست پس به تنبیه و سرزنش او می پردازد . گذشنه از این اصلا چرا ذهن آدمی از اندیشه ای به اندیشه دیگر منتقل می شود . [ هر انسانی قبل از انجام هر کاری در باره سود و زیان احتمالی آن می اندیشد و آنرا در حد فهم و شعور خود ارزیابی می کند و سپس بدان اقدام می کند . پس این هم دلیلی دیگر بر مختار بودن آدمی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8893,
+        "beyt": "با شیر سپهر بسته پیمان * با اختر سعد کرده پیوند",
+        "text": "اشاره به بلندی دماوند",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6485,
+        "beyt": "شاه بود و ، شاه بس آگاه بود * خاص بود و ، خاصه الله بود",
+        "text": "او شاه بود اما شاهی آگاه و دانا بود و از دوستان و خواص خداوند به شمار می آمد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3367,
+        "beyt": "دودِ مطبخ ، گَردِ آن پاکوفتن * ز اشتیاق و وَجد جان آشوفتن",
+        "text": "تا در حضورِ پیامبر (ص) قسم ها یاد کنند ، زیرا سوگند همچو سِپَر است . از اینرو قسم های بسیار یاد کردن شیوۀ تباهکاران است . ( اَیمان = جمع یمین به معنی سوگند / جُنّة = سِپر )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3624,
+        "beyt": "عیب های سگ بسی او بر شمرد * عیب دان ، از غیب دان بویی نبرد",
+        "text": "در آخرت ، ترس از آنِ کسی است که در این دنیا از حق تعالی نترسد و به مقامِ خوف نایل نشود و اندوه و غصّه از آنِ کسی است که در دنیا در کویِ حق و حقیقت گام نزده باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 850,
+        "beyt": "گـفـت و گو آیین درویشی نبود * ور نـه با تو ماجراها داشـتیم",
+        "text": "Dervishes keep away from discourses & discussions. Else my arguments, my talk, only offends.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8598,
+        "beyt": "آری اکنون تهمتن با رخش غیرتمند، * در بن این چاه آبش زهر شمشیر و سنان، گم بود * پهلوان هفت خوان، اکنون * طعمه دام و دهان خوان هشتم بود",
+        "text": "آری رستم اکنون با اسب غیور و دلاور خویش، در ته چاهی که به جای آب، زهر شمشیر و نیزه در خود داشت. ناپدید شده و این پهلوان هفت خوان، حالا در دام این خوان هشتم (چاه) گرفتار شده است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 890,
+        "beyt": "غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ * که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را",
+        "text": "ای حافظ غزل بی نهایت لطیف و خوب گفتی و دُر سفتی . حالا بیا و خوش بخوان یعنی غزل خود را به صوت درآر . تا به نطقت فلک ، ثریا را نثار کند . یعنی از کثرت حَظّی که از شعر تو می برد  . در مقابل شیوایی و لطافت غزلت عقد ثریا را به تو جایزه می دهد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 9251,
+        "beyt": "به خون، گَر کِشی خاک من، دشمن من * بجوشد گُل اندر گُل از گلشن من",
+        "text": " ای دشمن من ! اگر بخواهی خاک (سرزمین) من را به خون بکشی باز دوباره از باغ و گلزار من گل می روید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 762,
+        "beyt": "به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد * فریبِ چشمِ تو صد فتنه در جهان انداخت",
+        "text": "به سبب یک ناز که با صد غرور ، نرگس برای خودنمایی کرد ، فریب و مکر چشمت تعصباَََ در برابر نرگس به جهان صد فتنه انداخت . یعمی گفت در جایی که من هستم ، کرشمه وظیفه تو نیست . این را گفت و عالم را پُر از فتنه کرد . ( خود فروشی = خود را فروختن . فریب = گول . کرشمه = ناز )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4315,
+        "beyt": "که ز موی و استخوانِ هالکان * می نباید راه پایِ سالکان",
+        "text": "همانطور که در بیت بالا گفتم چشمانت نمی تواند جدایی از نور و روشنی را تحمل کند . پس بیتاب می شوی . از اینرو این بیتابی سبب می شود که چشمان تو به سوی نور جذب و گشوده شود . پس بلافاصله چشمانت به نور روز که همجنس خودش است می پیوندد . یعنی چشمانت را می گشایی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1559,
+        "beyt": "در عهد لیلی این همه مجنون نبوده اند * وِاین فتنه برنخاست که در روزگار اوست",
+        "text": "در روزگار لیلی شیفته گانی که بدو عشق ورزند زیاد نبودند و چنین آشوبی که در روزگار یار ما بر پا شده ، در عهد لیلی وجود نداشته است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1983,
+        "beyt": "ای سروِ روان و گل بن نو * مه پیکر آفتاب پرتو",
+        "text": "ای معشوق بلند قامت و زیبا ، ای آن که پیکرت مانند ماه است و پرتو روی تو مثل پرتو خورشید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6635,
+        "beyt": "نی ، غم و اندیشه سود و زیان * نی خیال این فلان و آن فلان",
+        "text": "ارواحی که از قفس تن می رهند نه در غم زیانی هستند و نه در اندیشه سودی و خلاصه همه حواس منقطع می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5234,
+        "beyt": "لشکری ز ارحام ، سوی خاکدان *  تا ز نرّ و مادّه پُر گردد جهان",
+        "text": "و لشکر دیگری از زهدانها به سوی خاک روانه می کند تا دنیا از نر و ماده پُر شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 404,
+        "beyt": "دارم امیدِ عاطفتی از جناب دوست * کردم جنایتی و امیدم به عفوِ اوست",
+        "text": "گناهی کرده ام امّا از حضور دوست امید مرحمت دارم . و امیدم به عفو او است . یعنی امید مرحمت و شفقت را از دوست قطع نمی کنم زیرا که کریم الشأن و عالی جناب است و اگر چه من گناهکارم ولی امید به غفران و عفوش دارم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2817,
+        "beyt": "اوّلِ هر میوه ، جز صورت کی است ؟ * بعد از آن لذّت ، که معنیِ وَی است",
+        "text": "اهل آتش و دوزخیان ، دوزخیان را به خود جذب می کنند . همینطور اهل نور و هدایت نیز طالب اهل نوراند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2446,
+        "beyt": "مهربانی ز من آموز و ، گَرَم عمر نمانَد * به سرِ تربت سعدی بطلب مِهرگیا را",
+        "text": "مهربانی و مهرورزی را از من بیاموز و چنانچه عمرم برای این آموزش یاری نکند . پس از مرگم خواهی دید که مهرگیا از گورم خواهد رویید . یعنی با قلبی آکنده از عشق و مهر جهان فانی را ترک کرده ام .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 436,
+        "beyt": "مشکـلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس * توبـه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنـند",
+        "text": "I have a question to ask of the learned in our midst. Why Confession-Priests, their own repentance delay.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6941,
+        "beyt": "گفت : اینک نایب آن مرد ، من * نایب عیسی ، منم اندر زمن",
+        "text": "آن امیر گفت : اینک من جانشین آن وزیر هستم و در حال حاضر نایب عیسی (ع) منم .  .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9044,
+        "beyt": "برو شیر درنده باش، ای دغل * مینداز خود را چو روباه شل",
+        "text": "ای حیله گر! برو مانند شیر تلاشی از خود نشان بده. مثل روباه ناتوان، خود را در گوشه‌ای رها نکن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 641,
+        "beyt": "به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم * بیا بـگو که ز عشقت چه طرف بربستـم",
+        "text": "All my knowledge and piety I detest. What have I gained from your love in my breast?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5467,
+        "beyt": "تا نماند در جهان ، نصرانیی * نی هویدا دین و ، نی پنهانیی",
+        "text": "تا بر اثر این تدبیر حتی یک نصرانی در جهان نماند ، چه آنکه دینش را آشکار کند و چه آنکه دینش را نهان دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2779,
+        "beyt": "اندرین اندیشه خوابش در رُبود * مسجدِ ایشانش ، پُر سِرگین نمود",
+        "text": "از شدّتِ هیجان و غضب از خرطومِ او آتش و دود بلند می شود . مواظب باشید به بچه موردِ علاقه اش آسیبی نزنید . ( سمین = چاق و فربه / کودکِ مرحومِ او = کودک مورد علاقه او ) [ مادرِ بچه فیل ها دست از انتقام نمی کشد . راههای بسیار در می نوردد و سرانجام مهاجمانِ بچه های خود را به هلاکت می رساند ( مقتبس از جواهرالاسرار ، دفتر سوم ، ص 369 )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 837,
+        "beyt": "فـتوی پیر مـغان دارم و قولیسـت قدیم * که حرام است می آن جا که نه یار است ندیم",
+        "text": "From the Old Magi I have a sacred oath and decree. Forbidden drinking wine, where Beloved will not be",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 538,
+        "beyt": "میان عاشـق و معـشوق فرق بـسیار اسـت * چو یار ناز نـماید شـما نیاز کـنید",
+        "text": "The lover and beloved differ as white and red. Need your hunger, when beloved wants to be fed.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5540,
+        "beyt": "سنگ و آهن ز آب کی ساکن شود ؟ * آدمی با این دو ، کی ایمن شود ؟",
+        "text": "مثلا سنگ و آهن چگونه ممکن است که بر اثر آب ، ساکن شوند یعنی خاصیت خود را از دست بدهند . پس انسان با بودن این دو کی می تواند ایمن گردد .  .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4067,
+        "beyt": "پس بگفتندش که طاووسانِ جان * جلوه ها دارند اندر گُلستان",
+        "text": "مانند این است که ابزار کفشگر را در اختیار کشاورز قرار دهی . و کاه را پیش سگ بگذاری و استخوان را پیش الاغ . ( اِشکاف = کفشگر ) .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6200,
+        "beyt": "ورنه من بیناترم اَفلاک را * جون نمی بینم هِلالِ پاک را ؟",
+        "text": "والّا من در دیدن افلاک و ستارگان از تو بسی بیناترم . چه سان ممکن است هلال پاک و روشن را من نبینم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5464,
+        "beyt": "کم کش ایشان را که کشتن سود نیست * دین ندارد بوی ، مشک و عود نیست",
+        "text": "شاها ، این قدر آنان را مکش که کشتار آنان هیچ سودی ندارد چرا که دین مانند عود و مشک نیست که بوئی داشته باشد و بدان وسیله پیروان دین و آئینی شناخته شوند . ( ممکن نیست به ضرب شمشیر اعتقاد را از دل مردم برانداخت )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 367,
+        "beyt": "بـه تماشاگـه زلفـش دل حافظ روزی * شد کـه بازآید و جاوید گرفـتار بـماند",
+        "text": "To view His face, Hafiz, his heart refined. For this to come to pass, always will remain in bind.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 978,
+        "beyt": "روزگاریسـت کـه ما را نـگران می‌داری * مخـلـصان را نه به وضع دگران می‌داری",
+        "text": "For a long time, has left me with concerns. Embraces strangers, yet lovers he spurns.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1887,
+        "beyt": "شب فراق که داند که تا سَحر چند است ؟ * مگر کسی که به زندان عشق دربند است",
+        "text": "چه کسی جز گرفتار زندان عشق می داند که شب جدایی چه قدر طولانی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6892,
+        "beyt": "تا به زیر چرخ ناری چون حطب * من نسوزم در عنا و در عطب",
+        "text": "تا در این دنیای دون مانند هیزم در رنج و درد نسوزم زیرا که رنج و درد اهل دنیا به قدر ابتلای ایشان به دنیاست پس با رفتنم از دنیا از رنج رها می شوم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6113,
+        "beyt": "قصر را از اندرون در بسته بود * کز زیارت های مردم خسته بود",
+        "text": "معاویه ، درِ کاخ را از داخل بسته بود زیرا از دیدارهای مردم ، خسته شده بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1616,
+        "beyt": "همه آرام گرفتند و شب از نیمه گذشت * و آنچه در خواب نشد ، چشم من و پروین است",
+        "text": "شب از نیمه گذشته است و هم خفته اند . امّا چشم من و خوشۀ پروین همچنان بیدارند . یا چشم من مثل خوشۀ پروین بیدار است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 663,
+        "beyt": "سبز است در و دشت بیا تا نگذاریم * دست از سرِ آبی که جهان جمله سراب است",
+        "text": "دشت و کوه سبز شد یعنی همه جا سبز و خرم است . بیا تا از فرصت استفاده نماییم و هیچ سرابی را از دست ندهیم که جهان جمله سراب است . یعنی فانی محض است و بقا ندارد . حاصل کلام : تمام دنیا یعنی عناصر و افلاک مثالِ سراب است که در حقیقت یک نیستِ هست نما است . یعنی خیالی است که از دور مرئی است اما همینکه به طرفش رفتی در جایی که آن هیبت را از دور می دیدی چیزی نمی یابی . و یا اینکه بیا سرابی بدست آریم یعنی در کنار آبی ، باده نوشی را از دست ندهیم . همیشه باده بنوشیم که دنیا وفا ندارد . همان خواب و خیال است مانند سراب که هیچ اعتمادی به آن نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1141,
+        "beyt": "دوش چون مشعلۀ شوق تو بگرفت وجود * سایه ای در دلم انداخت که صد جا بگرفت",
+        "text": "دیشب هنگامی که اشتیاق تو مثل مشعلی تمتم وجودم را روشن کرد ، آنچنان دلم را زیر سلطۀ نور خویش قرار داد که صد جای آن را به آتش کشید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 450,
+        "beyt": "پیر گـلرنـگ مـن اندر حـق ازرق پوشان * رخصـت خـبـث نداد ار نه حکایت‌ها بود",
+        "text": "My colorful wise Master, in my dealings with the black robes, My meanness checked and bound, else my stories would astound.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1617,
+        "beyt": "خود گرفتم که نظر بر رخ خوبان کفر است * من از این باز نگردم که مرا این ، دین است",
+        "text": "به فرض اینکه نگریستن بر چهرۀ زیبارویان کفر محسوب شود ، من از این کفر بازنمی گردم و آن را آیین خویش می شمارم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7111,
+        "beyt": "کوه طور از نور موسی شد به رقص * صوفی کامل شد و رست او ز نقص",
+        "text": "مثال دیگر ، کوه طور از نور موسی به رقص درآمد و صوفی کاملی شد زیرا جسم موسی هم آب و گلی بیش نبود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5474,
+        "beyt": "او به ظاهر ، واعظ احکام بود * لیک ، در باطن صفیر و دام بود",
+        "text": "وزیر در عیان احکام شریعت عیسی را بازگو می کرد ولی در نهان همچو صیادان دام می گسترد و صفیر وحوش بر می کشید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8436,
+        "beyt": "همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار * شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری",
+        "text": "همه پدیده‌های هستی برای تو در تلاش‌اند و مطیع و فرمانبردار تو هستند. بنابراین از انصاف به دور است که مطیع خداوند نباشی. (مفهوم: انسان باید همیشه به یاد خدا باشد و شرط بندگی و فرمانبری را به جای آورد.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1657,
+        "beyt": "اگر هزار غم است از جفای او بر دل * هنوز بندۀ اویم که غمگسار من است",
+        "text": "اگر از ستم او هزار غم بر دل من باقی مانده باشد ، با وجود این او را سرور خویش می دانم ، چون غمخوار من فقط اوست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 364,
+        "beyt": "از صدای سخن عشـق ندیدم خوشـتر * یادگاری کـه در این گنـبد دوار بـماند",
+        "text": "Found nothing more joyful than the sound of words of love. In this turning Merry-Go-Round that You rewind.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2288,
+        "beyt": "حدیثِ عشق نداند کسی که در همه عُمر * به سَر نکوفته باشد درِ سرایی را",
+        "text": "کسی که در تمام زندگانی خویش ، سرِ خود را به درِ سرایی نکوفته و عشق را تجربه نکرده باشد ، سخن و ماجرای عشق را درنمی یابد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1466,
+        "beyt": "که گر به جان رسد از دست دشمنانم ��ار * ز دوستی نکنم توبه همچنان ای دوست",
+        "text": "برای اینکه حتّی اگر از دست دشمنان عاجز و ناتوان گردم ، ای دوست ، باز هم از دوستی بازنمی گردم و از آن دست نمی کشم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2059,
+        "beyt": "انگشت نمای خَلق بودن * زشت است ، ولیک با تو زیباست",
+        "text": "رسوایی در میان مردم ناپسندیده است ، امّا اگر رسوایی به خاطر تو باشد زیبا و پسندیده خواهد بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7606,
+        "beyt": "برافراخت پس دست خیبر گشا * پی سر بریدن بیفشرد پا",
+        "text": "حضرت علی دستانش را برای بریدن سر عمرو بلند کرد؛ همان دستانی که در بزرگ خیبر را فتح کرده بود – و برای بریدن سر او پایش را محکم بر زمین گذاشت ( قدرت عظیم حضرت)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6396,
+        "beyt": "خار ، در پا شد چنین دشواریاب * خار در دل چون بود ، واده جواب",
+        "text": "وقتی که خار در پا اینگونه سخت پیدا شود ، پس خاری که در دل فرو رود چگونه باید پیدا شود ؟ پاسخ بده .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1210,
+        "beyt": "می نپنداشتم که روز شود * تا بدیدم سَحر که پایان داشت",
+        "text": "در چنان سوزی به سر می بردم که فکر نمی کردم شب پایان پذیرد ، امّا وقتی که تا صبح در غم عشق بیمار ماندم ، دیدم که شب هم پایانی دارد ولی غم مرا پایانی نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4916,
+        "beyt": "در زمستانشان اگر محبوس کرد * آن غُرابان را خدا طاووس کرد",
+        "text": "اگر چه حق تعالی در فصل زمستان ، آنها را محبوس می سازد اما مدتی بعد ، همان کلاغها را مبدل به طاووس می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3098,
+        "beyt": "تا نشد تحقیق ، از یاران مَبُر * از صدف مَگسَل ، نگشت آن قطره ، دُر",
+        "text": "این حرف ها را زدند و اِدّعاها کردند . ولی قضای الهی به آن دو گفت : صبر کنید و از این لاف ها مزنید که بر سرِ راهِ شما دام های ناپیدا بسیار است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2284,
+        "beyt": "به جانِ دوست که دشمن بدین رضا ندهد * که در به روی ببندند آشنایی را",
+        "text": "به جان دوست سوگند می خورم که حتّی دشمن هم از اینکه در به روی آشنا ببندند و او را از دیدار محروم سازند خشنود نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 44,
+        "beyt": "ساقی بـه نور باده برافروز جام ما * مـطرب بـگو کـه کار جهان شد به کام ما",
+        "text": "O wine-bearer brighten my cup with the wine. O minstrel say good fortune is now mine.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2527,
+        "beyt": "گر راندۀ آن منظرم ، بسته ست از او چشمِ تَرَم * من در جَحیم اَولیترم ، جَنّت نشاید مر مرا",
+        "text": "در ادامه بیت قبل : اگر من راندۀ آن درگاه حضرت معشوق باشم و دیدگانم از دیدار او فروبسته . به دوزخ سراوارترم تا بهشت . و من سزاوار بهشت نیستم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5443,
+        "beyt": "حرف درویشان بدزد مرد دون * تا بخواند بر سلیمی ز آن فسون",
+        "text": "فرد فرومایه ، سخنان درویشان راستین را می دزد و آن را حفظ می کند تا برای اشخاص ساده لوح بازگوید و آنان را بدین وسیله خام و گمراه سازد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8632,
+        "beyt": "آن کسی را که در این ملک، سلیمان کردیم * ملت امروز یقین کرد که او اهرمن است",
+        "text": "مردم امروز باور پیدا کردند که آن کسی را (محمد علی شاه) که به پادشاهی رساندیم، در حقیقت ��یطانی پلید است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4783,
+        "beyt": "باز عقلی ، کو رَمَد از عقلِ عقل * کرد از عقلی ، به حیوانات نَقل",
+        "text": "باز اگر عقلی از مقامِ عقلِ عقل (خداوند) بگریزد و نفرت حاصل نماید . در واقع صاحبِ این عقلِ ناقص ، از مقامِ عقلانیت به مرتبۀ دونِ حیوانیت سقوط کرده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7532,
+        "beyt": "«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی * به پیام آشنایی بنوازد آشنا را»",
+        "text": "هر شب امیدم به این است که هنگام صبح، نسیم صبحگاهی از حضرت علی علیه السلام پیامی از مهر و محبت به من بیاورد و دل عاشق مرا تسلی دهد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6195,
+        "beyt": "این چنین رُخصت بخواندی در وسیط ؟ * یا بُدَه ست این مسئله اندر مُحیط ؟",
+        "text": "آیا چنین رخصتی را در کتابِ وسیط خوانده ای ؟ یا این مسئله در کتابِ محیط بوده است ؟ ( رخصت = شرح بیت 1797 همین دفتر )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4938,
+        "beyt": "گفت : بر من تیغِ تیز افراشتی * از چه افکندی ؟ مرا بگذاشتی ؟",
+        "text": "آن مبارز گفت : ای علی ، تو که بر من شمشیر تیز کشیدی . پس چرا آن را از کف انداختی و در ستیز با من انصراف نشان دادی ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4871,
+        "beyt": "لا بُوَد ، چون او نشد از هست نیست * چونکه طُوعاََ لا نشد کُرهاََ بسی است",
+        "text": "این عقل جزیی چون از هستی ناقص خود دست بر نداشته و محو نشده و همچنان خود را کامل می داند . در واقع باید او را نیست و فانی شمرد . زیرا او از روی اختیار ، فنا را نپذیرفته لذا باید اجباراََ و بر خلاف میل او ، او را فانی بشمریم .  توضیح بیشتر در شرح بیت 4 همین دفتر آمده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3064,
+        "beyt": "بی تردّد می رود در راهِ راست * ره نمی دانی ، بجو گامش کجاست",
+        "text": "ای که به دنبال چاره و درمانی ، بهوش باش که چشمانت را به سویِ لامکان متوجه کنی . چنانکه چشمانِ مُرده به سوی جان کشیده می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 610,
+        "beyt": "آتـش مـهر تو را حافظ عجب در سر گرفت * آتـش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع",
+        "text": "Fire of your love caught on Hafiz's head. When will my heart's fire, my tears wed, candle-like?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6320,
+        "beyt": "گفت معشوقم تو بودستی نه آن * لیک کار از کار خیزد در جهان",
+        "text": "شاه با رعایت ادب به مهمان غیبی خود گفت : معشوق حقیقی من تویی نه آن کنیزک . لیکن در این دنیا از یک کار ، کاری دیگر حاصل آید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1818,
+        "beyt": "هر کسی را نتَوان گفت که صاحب نظر است * عشق بازی دگر و نَفس پرستی دگر است",
+        "text": "به هر کس نمی توان عنوان صاحب نظر داد و او را عارف دانست . زیرا عشق ورزیدن و هوس بازی با هم تفاوت ها دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6042,
+        "beyt": "نالۀ خر بشنوی ، رحم آیدت * پس ندانی خر ، خری فرمایدت",
+        "text": "چون بانگِ خر را می شنوی دلت به حال او می سوزد ولی ای خر صفت ، نمی دانی که آن خر تو را به خر بودن فرمان می دهد . یعنی آن خر بر وجودِ تو مسلّط و حاکم است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5437,
+        "beyt": "نی چنان حیران که پشتش سوی اوست * بل چنین حیران و غرق و مست دوست",
+        "text": "البته منظورم از حیران شدن این نیست که شخص حیران ، از حق رخ برتابد بلکه مراد�� حیرتی است که شخص حیران ، مست و مستغرق حق شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6357,
+        "beyt": "گر چه تفسیر زبان روشن تر است * لیک عشق بی زبان روشن تر است",
+        "text": "اگر چه تفسیر و تبین زبان ، روشن کننده مسائل است ولی عشق موضوعی نیست که به زبان درآید ، پس عشقی که به زبان درنیاید از هر بیانی روشن تر است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6468,
+        "beyt": "آن پسر را کش خضر ببرید حلق * سر آن را در نیابد عام خلق",
+        "text": "برای مثال سر و حکمت بریده شدن گلوی آن پسرک بدست حضرت خضر در فهم عوام الناس نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 382,
+        "beyt": "همـت حافـظ و انفاس سحرخیزان بود * کـه ز بـند غـم ایام نـجاتـم دادند",
+        "text": "‘T was Hafiz, divinely inspired that I attained such height. It was God’s mercy that time’s sorrows for me waived.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3851,
+        "beyt": "نَفسش اندر خانۀ تن نازنین * بر دگر کس دست می خاید به کین",
+        "text": "سپاس خدای را که دعایم موردِ اجابت قرار نگرفت . من ابتدا عدم اجابت دعایم را زیانی بر خود می پنداشتم . ولی سرانجام دریافتم که این مسئله ، نسبت به من سود و منفعت به همراه داشته است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6872,
+        "beyt": "پس بدان این اصل را ای اصل جو * هر که را درد است او بردست بو",
+        "text": "پس ای کسی که جویای گوهر حقایق هستی بدان که هر کس صاحب درد باشد بوئی از معرفت و حقیقت برده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2274,
+        "beyt": "من بدین خوبیّ و زیبایی ندیدم روی را * وِاِین ولّاویزیّ و دلبندی نباشد موی را",
+        "text": "من هیچ رویی را تا بدین حد ظریف و زیبا ندیده ام و نیز هیچ مویی این قدر دلخواه و دوست داشتنی نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5775,
+        "beyt": "صیقلی کردن ، عَرَض باشد ، شها * زین عَرَض ، جوهر همی زاید صفا",
+        "text": "مثال دیگر ، شاها ، صیقل زدن به آیینه ها نیز عَرَض است ولی از این عَرَض ، جوهر صفا حاصل می گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7665,
+        "beyt": "وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب * بر دولت آشیان شما نیز بگذرد",
+        "text": "سختی ها و محنت ها، مانند جغد شوم و نحسی هستند که تنها به ما بسنده نمی کنند بلکه نحسی آنها شما را هم فرا خواهد گرفت و خوشبختی شما را از بین خواهد برد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1113,
+        "beyt": "قـصـه نـکـنـم دراز کوتاه کـنـم * بازآ بازآ کز انـتـظارت مردم",
+        "text": "Let me cut the story short, Please return, cause you I miss.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6614,
+        "beyt": "مو شکافان صحابه هم در آن * وعظ ایشان خیره گشتندی به جان",
+        "text": "حتی اصحاب دقیق و نکته سنج پیامبر (ص) با دقت به سخنان پند آمیز آن حضرت گوش می دادند و از شنیدن آن حیرت زده می شدند . یعنی از خطیر بودن حیله های نفس اماره مبهوت می شدند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7005,
+        "beyt": "و آن نثار نور را او یافته * روی ، از غیر خدا بر تافته",
+        "text": "مردان خدا چون به انوار حق رسیده اند از غیر او رخ برتافته اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5274,
+        "beyt": "آن خیالاتی که دام اولیاست * عکس مه رویان بستان خداست",
+        "text": "ظاهرا کسی از مولانا سوال کرده که “خیال” در اولیاءالله چه نقشی دارد و آیا آنان نیز همچون عامگان اسیر و بندی خیالات اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1494,
+        "beyt": "گر دوست بنده را بکُشد یا بپرورد * تسلیم از آنِ بنده و فرمان از آنِ دوست",
+        "text": "اگر دوست بندۀ خود را بنوازد یا بکُشد ، مختار است . زیرا وظیفۀ بنده تسلیم بودن است و کار دوست حکم راندن .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2141,
+        "beyt": "مرا آن گوشۀ چشمِ دلآویز * به کُشتن می کند گویی اشارت",
+        "text": "پنداری که آن گوشۀ چشمان زیبا و دلنشین تو به کُشتن من اشارت می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8941,
+        "beyt": "ز هر در سخن چون بدین گونه گشت * بر آتش یکی را بباید گذشت",
+        "text": "چون کار به این جا کشیده شد [مقصّر پیدا نشد] به ناچار باید یکی از آن دو (سودابه یا سیاوش) برای اثباتِ بی گناهی خود از آتش بگذرد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5552,
+        "beyt": "سنت بد ، کز شه اول بزاد * این شه دیگر ، قدم در وی نهاد",
+        "text": "سنت و روش ناپسندی که از شاه اول باقی مانده بود . این شاه هم در آن طریق پا گذاشت یعنی او هم در صدد قتل عام مسیحیان برآمد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 699,
+        "beyt": "از آن زمان که فتنه چشمت به من رسید * ایمـن ز شر فـتـنـه آخرزمان شدم",
+        "text": "From the time I was entrapped by thy eyes. I was saved from all traps and paths oblique.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 647,
+        "beyt": "اندر آن ساعت که بر پشتِ صبا بندد زین * با سلیمان چون برانم من که مورم مرکب است",
+        "text": "در میان آن سوارانی که بادِ صبا را زین کرده و سوار می شوند . مگر من می توانم با حضرت سلیمان هم عنان باشم که مرکبِ من مورچه است . یعنی صاحبان حُسن و جمال که حتی قادرند با زیبایی خود چیز غیر موجود را موجود کنند . مگر من می توانم میان آنان با جانان هم عنان باشم که در دست سرمایه ای به قدر مورچه هم ندارم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4034,
+        "beyt": "ور کنی او را بهانه آوری * مُفلِس است او ، صَرفه از وَی کی بَری ؟",
+        "text": "قول دیگر آن است که دوست ( در اینجا حق تعالی ) از آنرو چاشتگاه را خواست که چاشتگاه ، جلوه ای از نور معنوی حضرت محمد (ص) است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6806,
+        "beyt": "می دهد دل ، مر تو را کین بی دلان * بی تو گردند آخر از بی حاصلان ؟",
+        "text": "آیا دلت رضا می دهد که این مریدان عاشق در فراق تو بیهوده و بی حاصل بمانند و تعلیم و تربیتی نگیرند و به مقام کمال روحی نرسند ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2479,
+        "beyt": "مردِ تماشایِ باغِ حُسنِ تو سعدی است * دست ، فرومایگان بَرند به یغما",
+        "text": "فقط سعدی از باغِ زیبایی تو به تماشایی بسنده می کند و در خورِ آن است . والا خسیسان و فرومایگان به جای تماشا دست به یغما دراز خواهند کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6020,
+        "beyt": "چون اساسِ خانه یی می افگنند * اولین بنیاد را بر می کنند",
+        "text": "مثال دیگر ، وقتی بخواهند خانه ای نو بسازند . خانۀ کهنه را به کلّی ویران می کنند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2136,
+        "beyt": "دمادم درکش ای سعدی ، شرابِ صِرف و دَم درکش * که با مستان مجلس در نگیرد زهد و پرهیزت",
+        "text": "ای سعدی ، پی در پی می ناب بنوش و خاموش باش . زیرا زهد و پارسایی بر مستان مجلس تأثیری ندارد و کارگر نمی افتد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1037,
+        "beyt": "سـلامی چو بوی خوش آشـنایی * بدان مردم دیده روشـنایی",
+        "text": "Salutations to the day of friendship’s delight. To the pupils that have seen the light.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2220,
+        "beyt": "دلبردۀ شمعِ مجلسِ او * پروانه به شادی و سعادات",
+        "text": "پروانه به شادمانی و خوشبختی ، عاشق و شیفتۀ محفل او گشته است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4489,
+        "beyt": "گفت : اندر یک جَوالم گندم است * در دِگر ، ریگی نه قُوتِ مردم است",
+        "text": "پیامبر (ص) آنان را روانه کرد و خود نیز به سویِ پیکار شتافت و با حیله گران ، حیله بکار بُرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 170,
+        "beyt": "به مهلتی که سپهرت دهد ز راه مرو * تو را که گفت که این زال ترکِ دستان گفت",
+        "text": "به این مهلتی که فلک به تو داده است از راه در مرو یعنی خود را گم نکن . چه کسی به تو گفته است که این عجوزۀ حیله باز ، ترکِ حیله کرده است و دیگر مکر و حیله نخواهد کرد . خلاصه این یکی دو روزی که فلک بر مرادت می چرخد مغرور مباش ، حتماََ قصدی در بارۀ تو دارد وگرنه این سازگاری او از محبت نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 556,
+        "beyt": "از دسـت غیبـت تو شکایت نمی‌کـنـم * تا نیسـت غیبـتی نـبود لذت حـضور",
+        "text": "I complain not of being apart from thee, In hope of union, I’ll be apart for eternity.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8708,
+        "beyt": "و در بهاران، عشق من! * خنده‌ات را می‌خواهم * چون گلی که در انتظارش بودم، * گل آبی، گل سرخ کشورم که مرا می‌خواند.",
+        "text": "ای معشوق من، خنده‌ات را در هنگام بهار می‌خواهم، مانند گلی که منتظرش بودم. خنده تو که در پرچم کشورم با دو گل آبی و سرخ نقش بسته است، من را صدا می‌زند. (وجود من با کشور معنی می‌یابد.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 179,
+        "beyt": "خواهم شدن به کویِ مُغان آستین فشان * زین فتنه ها که دامن آخر زمان گرفت",
+        "text": "در اثرِ این فتنه ها که در آخر زمان بروز کرده ، می خواهم در حالیکه با رقص و شادی زندگی را ترک می گویم به محلۀ مُغان بروم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1061,
+        "beyt": "شیرین تر از این لب نشِنیدم که سخن گفت * تو خود شِکری یا عسل آب دهانت ؟",
+        "text": "نشنیدم که هیچ لبی از لب تو شیرین تر سخن گفته باشد ، آیا وجودت شکر است یا آب دهانت شهد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4492,
+        "beyt": "گفت : اِذا جاءَ القَضا ، ضاقَ الفَضا * تُحجَبُ الاَبصارُ اِذ جاءَ القضا",
+        "text": "پیامبر (ص) با چند نفر فقیر که در دین و ایمان ثابت قدم بودند . در آن مسجد که خلوت شده بود به نماز ادامه دادند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4239,
+        "beyt": "چون کُند دعویِ خیّاطی خَسی * افکند در پیشِ او شَه ، اطلسی",
+        "text": "نیّتِ آنان پراکنده ساختن یارانِ رسول الله بود . چنانکه مثلا هر آدم یاوه گویی می تواند فضلیت حق را بشناسد ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9169,
+        "beyt": "دلم را بده عزم بر بندگی * نه چون بی غمانم هوس ناک کن",
+        "text": "مرا توانی بده که فرمانبردار تو باشم و نه مانند انسان های بی درد مرا به سوی هوا و هوس بران.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4424,
+        "beyt": "گر شِکال آرد کسی در گفتِ ما * از برای انبیا و اولیا",
+        "text": "وقتی که مارگیر با جسدِ دزد مار روبرو شد او را شناخت و با جان و دل گفت : مارِ من آن دزد را هلاک کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 309,
+        "beyt": "نه به هفت آب که رنگش به صد آتش نرود * آن چـه با خرقه زاهد می انـگوری کرد",
+        "text": "Neither wash away its color, nor with a hundred fires burn. The stain of that wine which is the mystic’s gown’s design.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7689,
+        "beyt": "بیامد دمان پیش گرد آفرید * چو دخت کمندافگن او را بدید",
+        "text": "سهراب غرّنده و خشمگین نزد گُردآفرید آمد. وقتی دختر جنگجو او را دید… (بیت ۱۰ و ۱۱ موقوف المعانی)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7029,
+        "beyt": "خواست تا او سجده آرد پیش بت * بانگ زد آن طفل کانی لم امت",
+        "text": "همینکه زن خواست که بر آن بت سجده آورد . کودک فریاد زد براستی که من نمرده ام .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 135,
+        "beyt": "تا دامنِ کفن نکشم زیرِ پای خاک * باور مکن که دست ز دامن بدارمت",
+        "text": "تا دامن کفن زیر پای خاک نکشم یعنی تا نمیرم باور مکن که دست از دامنت بردارم . خلاصه تا نمیرم عشق تو را ترک نخواهم کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7149,
+        "beyt": "در بارگاه قدس که جای ملال نیست * سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است",
+        "text": "در عالَم بالا ( عالم ملکوت) که هیچ غم و اندوهی بر فرشتگان وارد نمیشود، این بار همگی از این حادثه تلخ، بسیار غمگین اند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2684,
+        "beyt": "آنکه تو مستش کُنی و شیر گیر * گر ز مستی کژ رود ، عذرش پذیر",
+        "text": "آن پیامبرِ نیک آیین همینکه از نیایش فارغ می شد ، در آغازِ بامداد از صومعۀ خود بیرون می آمد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4756,
+        "beyt": "پرده ای ستّار از ما بر مگیر * باش اندر امتحانِ ما ، مُجیر",
+        "text": "ای کسی که عیب ها را می پوشانی و گناهان را می آمرزی . پرده و حجاب را از ما مگیر . روز امتحان ما را حفظ فرما و پناهمان ده ای پناه دهنده .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 418,
+        "beyt": "هر کـجا آن شاخ نرگس بشکـفد * گـلرخانـش دیده نرگسدان کنند",
+        "text": "Wherever a flower begins to bloom, Eyeballs inside the head begin to roll.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 829,
+        "beyt": "من و سفینه حافظ که جز در این دریا * بضاعـت سخـن درفشان نمی‌بینم",
+        "text": "Hafiz's boat and I, only in this sea. Have pearls of words, that brightly shine.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 313,
+        "beyt": "مردمِ دیدۀ ما جز به رُخَت ناظر نیست * دلِ سرگشتۀ ما غیرِ تو را ذاکر نیست",
+        "text": "مردمک چشم ما جز به رخِ تو به غیر نگاه نمی کند و دلِ حیرانِ ما دائماََ تو را ذکر می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6515,
+        "beyt": "صد هزاران این چنین اشباه بین * فرق شان هفتاد ساله راه بین",
+        "text": "نظیر این مثالهائی که گفتیم صد هزار مثال دیگر پیدا می شود که میان ذات آنها فرقی بسیار به طول هفتاد سال راه است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1081,
+        "beyt": "بسیار چو ذوالقرنین آفاق بگردیده ست * این تشنه که می میرد بر چشمۀ حیوانت",
+        "text": "این تشنه ای که در کنار چشمۀ آب حیات تو جان می دهد ، مثل اسکندر جهان را برای دستیابی به آن چشمه زیر پای نهاده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1360,
+        "beyt": "گفته بودم غم دل با تو بگویم چندی * به زبان چند بگویم که دلم حاضر نیست",
+        "text": "با خود می گفتم که مدّتی غم دل را با تو در میان نهم ، امّا دلم به این کار رضایت نمی دهد و یا بی حضور دل ممکن نیست ، پس تا چه حدّی می توانم شکوه هایم را بیان کنم ؟ چون می دانم این گلایه ها زبانی است و از صمیم قلب نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3500,
+        "beyt": "سَر نهد بر پای تو ، قصّاب وار * دَم دهد تا خونت ریزد زارِ زار",
+        "text": "حضرت عیسی (ع) گفت : پس چرا خونِ این مرد را نخوردی ؟ شیر پاسخ داد : در قسمتم مقدّر نشده بود که این رزق و روزی را بخورم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8133,
+        "beyt": "اجزای خاک مُرده، به تاثیر آفتاب * بُستان میوه و چمن و لاله‌زار کرد",
+        "text": "تنها خداوند است که این قدرت را دارد با تابش آفتاب بر خاک مرده، از آن چمن های سرسبز و باغ های میوه و گل های لاله برویاند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 688,
+        "beyt": "اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود * ببین که جام زجاحی چه طرفه اش بشکست",
+        "text": "اساس توبه که در استحکام مثل سنگ محکم بود . نگاه کن که قدح شیشه ، آن را چگونه شکست . یعنی یک پیاله می ، توبۀ به آن محکمی را عجب شکست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6138,
+        "beyt": "ور نگردد دوست ، کینش کم شود * زآنکه احسان ، کینه را مَرهَم شود",
+        "text": "و اگر فرضاََ آن دشمن ، دوستِ آدمی نشود . دستِ کم از دشمنی و کینه اش کاسته می گردد . زیرا نیکی و احسان ، داروی دشمنی ها است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7059,
+        "beyt": "چون خدا خواهد که پرده کس درد * میلش اندر طعنه پاکان برد",
+        "text": "هر گاه خداوند بخواهد پرده آبروی کسی را پاره کند . یعنی هر گاه آدمی تبهکار مستحق رسوایی گردد . خداوند در او میل و علاقه ای ایجاد می کند که به خرده گیری و عیبجوئی افراد وارسته و پاک دست زند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 607,
+        "beyt": "کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمـت * تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شـمـع",
+        "text": "My patience is eroding, like a mountain from sorrows' rains. In the ocean of your love, path of fire I tread, candle-like.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2331,
+        "beyt": "کاشکی پرده برافتادی از آن مَنظرِ حُسن * تا همه خلق ببینند نگارستان را",
+        "text": "ای کاش روی بند از آن چهرۀ زیبایت برمی افتاد تا تمامِ مردم در آن سویِ نقابت ، رخسار پُر نقش و نگار و زیبای تو را مشاهده می کردند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7536,
+        "beyt": "گران سنگ تیره دل سخت سر * زدش سیلی و گفت دور ای پسر",
+        "text": "سنگ سخت و سیاهدل و کله شق و لجوج، سیلی محکمی بر چشمه زد و گفت: از اینجا دور شو.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2029,
+        "beyt": "سعدی اگر عاشقی ، میل وصالت چراست ؟ * هر که دل دوست جُست ، مصلحت خود نخواست",
+        "text": "ای سعدی ، اگر عاشق هستی . چرا به رسیدن و وصال می اندیشی ؟ هر کس دل معشوق و مراد وی را بخواهد . ناگزیر باید مصلحت اندیشی و عاقبت خواهی خویش را رها کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2118,
+        "beyt": "حذر کنید ز بارانِ دیدۀ سعدی * که قطره سیل شود چون به یکدگر پیوست",
+        "text": "از اشک دیده گان سعدی بپرهیزید . زیرا هنگامی که قطره ها به یکدیگر بپیوندند به سیل تبدیل می شوند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6405,
+        "beyt": "تا که نبض از نام کی گردد جهان * او بود مقصود جانش در جهان",
+        "text": "تا حکیم الهی ببیند نبض کنیزک از شنیدن نام چه کسی حرکتش تندتر می شود ، آن وقت معلوم می شو�� که مقصود و مطلوب جان کنیزک همان شخص است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7439,
+        "beyt": "ای مادر سر سپید بشنو * این پندِ سیاه‌بخت فرزند",
+        "text": "ای که همچون مادر موسپیدی هستی! این نصیحت را از من سیاه بخت که همچون فرزند توام بشنو.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1696,
+        "beyt": "دل می برد این خط نگارین * گویی خط روی دلستان است",
+        "text": "این نوشتۀ زیبا آدمی را مجذوب خود می سازد . گویی مثل موهای تازه رُسته بر روی گونه های معشوق است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6918,
+        "beyt": "نه ، غلط گفتم که نایب با منوب * گر دو پنداری ، قبیح آید ، نه خوب",
+        "text": "نه ، اینکه گفتم انبیا و اولیا نایب حضرت حق اند حرف درستی نبود ، چون در آن صورت ائنانیت و دویی پیش می آید در حالی که آنان بطور کامل در حقیقت الهی فانی شده اند و همه آثار و رسوم بشری خود را در حق محو کرده اند و بنابراین اگر نایب (انبیا و اولیا) را از منوب (خداوند) جدا کنی کار زشتی انجام داده ای نه کاری خوب .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2690,
+        "beyt": "آنکه مادر آفرید و ضَرع و شیر * با پدر کردش قرین آن خود مگیر",
+        "text": "آن کس که در مقامی فروتر از قندیل قرار دارد . مشکاتِ ما به شمار می رود . نور به اعتبار مرتبه ، درجاتی دارد . ( مِشکات = سوراخ و یا جایی که در آن چراغ گذارند ، چراغدان ) . صوفیه اولیاءالله را از حیثِ معنوی به مراتبی تقسیم کرده اند بدین صورت :",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 620,
+        "beyt": "من آن نیم که دهم نقدِ دل به هر شوخی * درِ خزانه به مُهرِ تو و نشانۀ تست",
+        "text": "من آدمی نیستم که دل پاک و خالص خود را به هر شوخ و شنگی دهم . بلکه در خزانۀ دل با مُهر و نشانِ تو ممهور شده . زیرا درون و بیرون آن را تو تصرف کرده ای و در اختیار تو است . خلاصه، دل در برابر کسی کوچک نمی شود و غلام کسی هم نمی شود مگر در برابر شاهی عالی مقام چون تو ، زیرا دل طالب عالی جناب است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 38,
+        "beyt": "در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند * گر تو نمی‌پسـندی تـغییر کـن قـضا را",
+        "text": "In the land of repute, our passage they will dispute. If this will not suit, don’t stay mute, and transmute dictates of fate.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1980,
+        "beyt": "دانی که من از تو برنگردم * چندانکه خطا کنی ، صواب است",
+        "text": "تو آگاهی که من از تو برنمی گردم . هر قدر که در این باب به راه خطا روی . من آن را درست و صواب تلقّی خواهم کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8712,
+        "beyt": "پای چو در راه نهاد آن پسر * پویه همی‌کرد و درآمد به سر",
+        "text": "وقتی آن پسر شروع به حرکت و دویدن کرد، با سر به زمین خورد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 494,
+        "beyt": "گرت چو نوح نبی صبر هست در غم طوفان * بـلا بـگردد و کام هزارسالـه برآید",
+        "text": "If like Noah, you can patiently await the end of storm. The tides of fortune turn, and your life-long desires prop.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6791,
+        "beyt": "پرورد در آتش ، ابراهیم را * ایمنی روح سازد بیم را",
+        "text": "برای مثال ، ابراهیم خلیل (ع) را در میان آتش نگه می دارد و می پرورد و بیم و هراس را سبب ایمنی روح ها و روان ها می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9070,
+        "beyt": "به خوناب شفق در دامن شام * به خون آلوده ایران کهن دید",
+        "text": "جلال الدین هنگام غروب به سرخی آسمان نگاه کرد و با خود فکر کرد که چگونه ایران با عظمت در خون فرو خواهد رفت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7528,
+        "beyt": "به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب * که علم کند به عالم شهدای کربلا را؟",
+        "text": "به جز حضرت علی کسی نمی تواند پسری بیاورد که پدر همه شگفتی ها است ( و همه خوبی ها و شگفتی ها در او جمع شده) پسری که شهدای دشت کربلا را در کل جهان مشهور کند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7016,
+        "beyt": "مادر بت ها ، بت نفس شماست * زآنکه آن بت ، مار و این بت ، اژدهاست",
+        "text": "اصل همه بت ها ، بت نفس اماره است که انسانها آن را در درون خود ساخته اند زیرا بت های بیرونی در حکم مار است و بت های درونی در حکم اژدهاست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3932,
+        "beyt": "هزل ها گویند در افسانه ها * گنج می جو در همۀ ویرانه ها",
+        "text": "صوفی از خواب پرید و از شدّتِ اضطراب با خود می گفت ، این دیگر چه خیالاتِ یاوه ای است ؟ شگفتا ، آن خادمِ مهربان کجاست ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8412,
+        "beyt": "بدو گفت کز من رهایی مجوی * چرا جنگ جویی، تو ای ماه روی؟",
+        "text": "سهراب به گردآفرید گفت: برای رها شدن از چنگ من تلاش نکن. ای زیبارو، چرا دنبال جنگ با من هستی؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7913,
+        "beyt": "به ترتیبی نهاده وضع عالم * که نی یک موی باشد بیش و نی کم",
+        "text": "خداوند چنان بادقت و منظم عالم را آفریده که محال است حتی به اندازه یک موی کوچک، چیزی سر جای خودش نباشد. (به اندازه یک مو هم چیزی کم و زیاد نشده و در هرصورت اعتدال را در آفرینش رعایت کرده)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4036,
+        "beyt": "ورنه من بیناترم اَفلاک را * جون نمی بینم هِلالِ پاک را ؟",
+        "text": "قوم ناسپاس سبا گفتند : ما این ایوان و باغ را نمی خواهیم و به زنان زیبا و خوب و امنیت و آسایش هم نیاز نداریم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5137,
+        "beyt": "او ندا کرده که خوان ، بنهاده ام * نایب حقّم ، خلیفه زاده ام",
+        "text": "با این حال این مرشد شیاد ، فریاد می زند که من سفرۀ گسترده ای از معارف و ارزاق معنوی گسترده ام . زیرا منم نایب حق و منم فرزند خلیفة الله که حضرت آدم ابوالبشر و انسان کامل باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5532,
+        "beyt": "مکر شیطان هم در او پیچید ، شکر * دیو هم خود را سیه رو دید ، شکر",
+        "text": "خدا را شکر که مکر شیطان دامنگیر او شد یعنی حیله و خدعه اش به خود او بازگشت و خدا را شکر که شیطان هم سرشکسته و بی آبرو شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6148,
+        "beyt": "چون شوی دور از حضورِ اولیا * در حقیقت گشته یی دور از خدا",
+        "text": "زیرا اگر تو از حضور اولیاء الله دور شوی . در حقیقت از حضرتِ حق دور شده ای .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 492,
+        "beyt": "ز گرد خوان نگون فلک طمع نتوان داشـت * کـه بی ملالت صد غصه یک نوالـه برآید",
+        "text": "This poor and impoverished house of Fate can't satiate. Cry out a hundred sorrows and upon a morsel sup.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3660,
+        "beyt": "قوم گفتند : ای گروهِ مدّعی * کو گواهِ علمِ طبّ و نافعی ؟",
+        "text": "در بازار عالم روح و معنا که اهل معنویت ماهر و واردند . کی حس ظاهری را مانند مس بی ارزش و اعتبار است مانند حس لطیف و والای باطنی که همانند طلا ارزش و اعتب��ر می خرند ؟ یعنی اهل معنا برای حواس ظاهری قدری قائل نیستند زیرا این حواس ، راه به عالم معنا نمی برد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4915,
+        "beyt": "همچو بَطنان سر فرو برده به آب * گشته طاووسان و بوده چون غُراب",
+        "text": "این درختان در فصل زمستان مانند مرغابیان که سر به درون آب فرو برند می خوابند . ولی در فصل بهار بسان طاووسانِ زیبا منظر ظاهر می شوند و در زمستان همانند کلاغ ، تیره می شوند . ( بط = نوعی مرغابی ) ( غُراب = کلاغ )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2958,
+        "beyt": "باز در دل زود استغفار کرد  * تا نگردد ز اعتراض ، او روی زرد",
+        "text": "ای اسیر در بندِ حواس ، اگر تو از مشاهده جمال حضرت حق تعالی کوری . بدان که بر شخص کور باکی نیست و در این باره تکلیفی ندارد . ولی اگر کور نیستی و چشم بینا داری . همچنان در راه سلوک تلاش کن و بر مشقت های این راه نیز صابر باش که صبر ، کلید باب نجات است . ( حَرَج = تنگنا و گناه )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2170,
+        "beyt": "تو امیرِ مُلکِ حُسنی به حقیقت ، ای دریغا * اگر التفات بودی به فقیرِ مستمندت ؟",
+        "text": "تو به حق فرمانروای سرزمینِ زیبایی هستی . امّا ای کاش نظری هم به حال فقیر ناتوان می افکندی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1790,
+        "beyt": "تا گل روی تو در باغ لطافت بشِکفت * پردۀ صبر من از دامن گل چاک تر است",
+        "text": "از زمانی که روی تو که به گل می ماند ، در باغ لطافت و تازگی شکفته است . بی تاب گشته ام و شکیبایی ام مثل پرده ای از هم دریده و شکاف آن از شکاف میان گلبرگ های گل شکفته هم بیشتر است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 9033,
+        "beyt": "شغال نگون بخت را شیر خورد * بماند آنچه روباه از آن سیر خورد",
+        "text": "شغال غذای شیر شد و آنچه از این غذا باقی ماند را روباه خورد و با آن سیر شد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1650,
+        "beyt": "نه پادشاه منادی زده ست مِی مخورید ؟ * بیا که چشم و دهان تو مست و می گون است",
+        "text": "مگر نه اینکه پادشاه ندا در داده است که باده منوشید ؟ پس بیا تا ما از چشمان مست و لبان چونان می سرخت مست گردیم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7504,
+        "beyt": "قطرۀ باران كه در افتد به خاک * زو بِدَمَد بس گُهر تابناک",
+        "text": "وقتی قطره بارانی از آسمان به روی خاک می افتد، از او گوهرهای درخشان (اشاره به رویش گل ها) می روید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7784,
+        "beyt": "اگر فکر و حواسم این جهانی است، * بهره ای والاتر از بهر من نیست * روح را خاک نتواند مبدل به غبارش سازد، * زیرا هر دم به تلاش است تا که فرا رود",
+        "text": "اگر تمام دغدغه من مادیات باشد و رشد روحی فکر نکنم، بهره کافی را نمیبرم و ارزش من در حد همین دنیای مادی محدود میشود. اما اگر روح خود را (با معنویات) پرورش دهم، هیچ گاه بی ارزش و پست نخواهد شد حتی اگر تبدیل به خاک شوم، روحم همچنان در عوالم بالا سیر خواهد کرد چرا که هر لحظه در حال تلاش برای پیشرفت است. (تنها این جسم مادی ماست که فناپذیر است نه روح)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2032,
+        "beyt": "گر برود جان ما در طلب وصل دوست * حیف نباشد که دوست دوستر از جان ماست",
+        "text": "اگر در راه وصال دوست جان ببازیم ، تأسفّی نمی خوریم زیرا دوست از جان ما محبوب تر و عزیزتر است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5387,
+        "beyt": "کار پاکان را قیاس از خود مگیر * گر چه ماند در نبشتن شیر و شیر",
+        "text": "کار انسانهای پاک و وارسته را نباید با کار خودت مقایسه کنی اگر چه املای شیر درنده با شیر خوردنی مانند هم نوشته می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1259,
+        "beyt": "سرو زیبا و ، به زیبایی بالای تو نَه * شهد شیرین و به شیرینی گفتار تو نیست",
+        "text": "درخت سرو زیباست ، امّا هرگز به زیبایی قامت تو نمی رسد . عسل شیرین است ولی سخنان تو از آن شیرین تر است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8819,
+        "beyt": "می‌گفت، گرفته حلقه در بر * کامروز منم چو حلقه بر در",
+        "text": "مجنون در حالی که حلقه در خانه خدا را در آغوش گرفته بود، می‌گفت:‌ «امروز من مانند این حلقه، به تو متوسل شده‌ام",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8557,
+        "beyt": "گفت: «می بسیار خوردی، زان چنین بی‌خود شدی» * گفت: «ای بیهوده‌گو، حرف کم و بسیار نیست!»",
+        "text": "گفت: یقیناً زیاد شراب نوشیده‌ای که چنین مست شده‌ای. مست گفت: ای نادان! در شرع، کم یا زیاد خوردن شراب مطرح نیست و در هر صورت شراب حرام است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 964,
+        "beyt": "وامق چو کارش از غم عذرا به جان رسید * کارش مدام با غم و آه سَحر فتاد",
+        "text": "و هنگامی که کار وامق در غم عشق عذرا از حدّ تحمّل گذشت ، از آن پس مدام ، کارش غصّه خوردن و در سحرگاهان آه کشیدن بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5269,
+        "beyt": "بود اندر منظره شه منتظر * تا ببیند آنچه بنمودند سر",
+        "text": "شاه در کوشک کاخ منتظر بود تا آنچه را که در نهان دیده بود در عیان ببیند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5686,
+        "beyt": "چون ستاره با ستاره شد قرین * لایقِ هر دو اثر زاید یقین",
+        "text": "برای مثال ، هر گاه ستاره ای با ستاره دیگر قرین شود . بی گمان از اقتران آن دو ، اثری مناسب آن دو پیدا خواهد شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8151,
+        "beyt": "به نام خداوند جان و خرد * کَزین برتر اندیشه، بر نگذرد",
+        "text": "به نام خداوندی که جان و عقل و خرد را آفرید، همه چیز را آغاز می کنیم. چرا که در انجام هرکار اندیشه ای جز آوردن نام خدا از ذهن نمی گذرد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1959,
+        "beyt": "بر کوزۀ آب نِه دهانت * بردار که کوزۀ نبات است",
+        "text": "لبان خویش را بر کوزۀ اب بگذار و بردار ، از آن پس بر اثر شیرینی لبانت کوزۀ آب به نبات تبدیل می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1888,
+        "beyt": "گرفتم از غمِ دل راه بوستان گیرم * کدام سرو به بالای دوست مانند است ؟",
+        "text": "بر فرض که از غصّۀ دل راه بوستان در پیش بگیرم و به باغ بروم . کدان سرو را در بوستان خواهم دید که شبیه قد و قامت یار باشد ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 696,
+        "beyt": "مَطَلَب طاعت و پیمان و صلاح از منِ مست * که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست",
+        "text": "از من طاعت و اطاعت و عهد و پیمان طلب مکن . یعنی اینها را از من انتظار نداشته باش . زیرا که من از روز ازل به باده نوشی مشهور شدم . خلاصه اعمال شایسته به زُهّاد و عباد را از من مخواه . ای اهلِ ظاهر ، من پیرِ رند باده نوش شدم و آنچه مطلوب تو است از من ساخته نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8106,
+        "beyt": "پاک و بی عیب خدایی که به تقدیر عزیز * ماه و خورشید، مسخر کند لیل و نهار",
+        "text": "خداوند منزه از هرگونه عیبی، با تقدیر خویش همه موجودات همچون ماه و خورشید و شب و روز را مطیع کرده است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 706,
+        "beyt": "اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد * گناه بخت پریشان و دست کوته ماست",
+        "text": "اگر به زلف دراز تو دست مان نمی رسد . گناهِ بخت پریشان ما و دست کوته ماست . یعنی اگر وصلت برای مان میسر نمی شود از نقص طالع ما و دست تنگی ما است . خلاصه تو عالی جنابی و به فقرا التفات نداری .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 492,
+        "beyt": "رویِ مقصود که شاهان به دُعا می طلبند * مظهرش آینۀ طلعتِ درویشان است",
+        "text": "روی مقصود که پادشاهان آن را با دعا طلب می کنند . مظهر آن آیینۀ روی فقرا است . یعنی دیدن روی مبارک اهل الله ، همان دیدن روی مقصود می باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8528,
+        "beyt": "*** * به یاری خواهم از آن سوی دریا * سوارانی زره‌پوش و کمان‌گیر",
+        "text": "از آن سوی دریا سربازان جنگجو و تیرانداز را به یاری می‌طلبم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3291,
+        "beyt": "خِلم بهتر از چنین حِلم ای خدا * که کُند از نورِ ایمانم جدا",
+        "text": "برو کارِ زشت مکن که نیکی های ما ، در حضورِ آن محبوب زیبای ما ، زشت نموده می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1343,
+        "beyt": "گر صبر دل از تو هست و گر نیست * هم صبر که چاره دگر نیست",
+        "text": "اگر دلم بتواند دوری تو را تحمّل کند یا نکند ، چارۀ دیگری ندارد و فقط باید در این راه شکیبایی پیش گیرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 697,
+        "beyt": "من همان دم که وضو ساختم از چشمۀ عشق * چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست",
+        "text": "من آن دَم که از چشمۀ عشق وضو گرفتم به تمام امور دنیوی چار تکبیر زدم . یعنی من از آن زمانی که عاشق گشتم غیر از عشق جانان هر چه را که رنگِ تعلق پذیرد به کل ترک کردم و فقط عشق جانان را قبول کردم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7019,
+        "beyt": "بت ، سیاهابه است اندر کوزه ایی * نفس ، مر آب سیه را چشمه ای",
+        "text": "بت در درون وجود انسان به منزله آب سیاهی است که درون کوزه ای باشد و نفس سرچشمه اصلی این آب سیاه است یعنی منبع اصلی شهوات و امیال حیوانی و هوای نفسانی همانا نفس است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4641,
+        "beyt": "یک بهیمه داشت ، در آخُر ببست * او به صدرِ صفّه با یاران نشست",
+        "text": "یک عربِ صحرانشین ، دو کیسه بزرگ پُر از گندم بر شتری بار کرده بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8974,
+        "beyt": "سرِ پر ز شرم و بهایی مراست * اگر بی گناهم رهایی مراست",
+        "text": "وجود من سراسر ارزشمند و آراسته به شرم و پاکی است، اگر بیگناه باشم، نجات می یابم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7731,
+        "beyt": "تنگ است ما را خانه تنگ است ‌ای برادر * بر جای ما بیگانه ننگ است ‌ای برادر",
+        "text": "به دلیل هجوم و اشغالگری دشمنان، این خانه بر ما تنگ و ملال آور شده؛ برای ما ننگ است که بیگانگان بخواهند سرزمین ما را اشغال کنند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6203,
+        "beyt": "گفت : آری ، مویِ ابرو شد کمان * سویِ تو افکند تیری از گُمان",
+        "text": "عمر گفت : آری موی ابرویت مانند کمانی شده بود و تیری از خیال بر کمانِ گُمان نهاده و به سوی تو پر��نده بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5468,
+        "beyt": "گفت : ای شه ، گوش و دستم را ببر * بینی ام بشکاف ، اندر حکم مر",
+        "text": "وزیر مکار به شاه گفت : با فرمانی قاطع دست و گوشم را ببر و بینی ام را بشکاف . ( حکم مر به معنی فرمان قاطع است )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4313,
+        "beyt": "که تو رویِ یارِ ما را دیده یی * پس تو جان را جان و ، ما را دیده یی",
+        "text": "همان وقت که فرشتگان ، ساده لوحانه و از روی بی اطلاعی با سوالات انکاری خود در صدد بودند که از آفرینش انسان جلوگیری کنند . ارواح کاملان و عارفان ، در نهان آنها را مسخره می کردند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4661,
+        "beyt": "چون محمد پاک شد زین نار و دود * هر کجا رو کرد ، وجه الله بود",
+        "text": "به عنوان مثال همینکه محمد (ص) از دود و آتش دنیوی و کدورت بشری پاک شد . به هر سوی که رو کرد وجه الله را دید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7293,
+        "beyt": "كشانی بدو گفت با تو سلیح * نبینم همی جز فسوس و مزیح",
+        "text": "اشکبوس به او گفت: همراه تو سلاحی جز مسخره کردن و شوخی کردن نمی‌بینم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2910,
+        "beyt": "این مثالت را چو زاغ و بوم دان * که ازیشان پست شد صد خاندان",
+        "text": "اگر قسم بخوری که من کی پیاز وسیر خورده ام ؟ من خوردن سیر و پیاز را ترک کرده ام .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9349,
+        "beyt": "که تواند که دهد میوۀ اَلوان از چوب؟ * یا که داند که بر آرد گل صد برگ از خار؟",
+        "text": "تنها خداوند بزرگ است که می تواند از چوب درخت، میوه های رنگارنگ و از خار، گل های سرخ زیبا، پدید آورد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7129,
+        "beyt": "ثم یلجینا الی امثالها * کی ینال العبد مما نالها",
+        "text": "آنگاه حق تعالی ما را به نظایر و امثال آن تسبیح و نیایش باز می گرداند تا بنده به سبب عبادت مجدد ، مراتب و کمال دیگری کسب کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6703,
+        "beyt": "هر فریقی مر امیری را تبع * بنده گشته میر خود را از طمع",
+        "text": "هر قبیله تابع یک پیشوا بود که به طمع سعادت دنیا و عقبی مطیع امیر خود شده بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 689,
+        "beyt": "نـقـش خیال روی تو تا وقت صـبـحدم * بر کارگاه دیده بی‌خواب می‌زدم",
+        "text": "Till the morn, I paint the picture of your face. On the canvass of the eyes, while sleepless I lay.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1096,
+        "beyt": "شرمش از روی تو باید آفتاب * کاندر آید بامداد از روزنت",
+        "text": "آفتابی که هر بامداد از دریچۀ خانه ات به درون می تابد ، باید از چهرۀ تابانت شرمسار باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 876,
+        "beyt": "جویبار مـلـک را آب روان شمـشیر توسـت * تو درخـت عدل بنشان بیخ بدخواهان بـکـن",
+        "text": "In this land flowing waters became your sword. Planted seeds of Justice, and evil intent forlorn.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5141,
+        "beyt": "زیرِ دیوارِ بَدن گنج است ، یا * خانۀ مار است و مور و اژدها ؟",
+        "text": "آیا زیرِ دیوارِ بدنِ آدمی ، گنجی نهفته شده و. یا خانه مار و مور و اژدهاست ؟ یعنی آیا درون آدمی آکنده از معارف و حقایق ربانی است یا مَکمَنِ اخلاق پلید و افکار خبیث ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3297,
+        "beyt": "دادِ تو واخواهم از هر بی خبر * داد ، کِه دهَد جز خدای دادگر ؟",
+        "text": "بسیاری از عزیزان ، رنجِ بلا و سختی را بر خود هموار می کنند به این امید که به وصال زیبارویی برسند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3215,
+        "beyt": "حَزم آن باشد که ظَنِ بَد بَری * تا گریزیّ و ، شوی از بَد ، بَری",
+        "text": "بخصوص تقلید از این گروهِ بی ارزش و فاقدِ حقیقت . بر این گروه ، خشمی کُن همانند خشم حضرت ابراهیم (ع) بر ستارگان افول کننده .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9238,
+        "beyt": "به سوزی ده کلامم را روایی * کز آن گرمی کند آتش گدایی",
+        "text": "درخواست عشق سوزناک",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4745,
+        "beyt": "بلکه عکسِ آن فَساد و کفرِ او * این خیالِ مُنکری را زد بر او",
+        "text": "ولی او نمی داند که تباهی و کفر درونی اوست که او را به مرتبۀ نفی و انکار حقایق رسانده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5280,
+        "beyt": "دست بگشاد و کنارانش گرفت * همچو عشق اندر دل و جانش گرفت",
+        "text": "شاه از طبیب الهی استقبال کرد و در هنگام دیدار با او ، دستهای خود را گشود و با اشتیاق وی را در آغوش کشید و او را مانند عشق در دل و جانش جای داد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8294,
+        "beyt": "سرانجام گفت ایمن از هر دوان * نه گردد مرا دل، نه روشن روان",
+        "text": "سرانجام کیکاوس گفت: من به هیچ یک از شما اطمینان خاطر ندارم. (بی‌گناهی هیچ‌ یک از شما برایم ثابت نشده است.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7758,
+        "beyt": "از صدای شرشر آوازمان * ناودان ها کاشکی لبریز بود",
+        "text": "از صدای زیبا شرشر بارانمان که همچون آواز زیبایی بود، ناودان ها پر از آب میشد و سرازیر می گشت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7932,
+        "beyt": "کان روز به علم تو چه افزود * وز کرده خود چه بردی ای سود",
+        "text": "که این روزی را که سپری کردی چه چیزی بر علم و دانشت اضافه شده و از کارهایت چه سودی برده ای.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1829,
+        "beyt": "مُهرِ مِهر از درون ما نرود * ای برادر ، که نقشِ بر حجر است",
+        "text": "ای برادر ، نشان مِهر و محبّت از د ما زدوده نمی شود . هم بدآن سان که نقشی که بر سنگ حک شود تا دیر زمانی دوام می آورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 619,
+        "beyt": "به تن مقصرم از دولتِ ملازمتت * ولی خلاصه جان خاکِ آستانۀ تست",
+        "text": "اگر چه از عزت و سعادت ملازمت در دولتت به علت ضعف جسمانی و بیماری عاجزم و مقصر . ولی جان پاک و خالص ، خاک آستانه تو است . یعنی اگر چه من مانند سایر عشاق که ملازم آن آستان اند ، به پاهایشان ثقلت و مضایقه داده و گستاخانه در پیشگاه کبریا ظاهر می شوند ، نیستم و به حضورت نمی رسم اما جان و دل ، آنی از ملازمت خاک آن آستانۀ کیمیا آثار فراغت ندارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1123,
+        "beyt": "بس زود ملول گشتی از همنفسان * آه از دل تو که سنگ می‌بارد از او",
+        "text": "Too soon you gave up on the lovers, Alas, your heart has rocks in store.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1749,
+        "beyt": "هر آن شب در فراق روی لِیلی * که بر مجنون رود ، لَیلی طویل است",
+        "text": "هر شبی که در جدایی از روی لیلی بر مجنون بگذرد ، شب درازی خواهد بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3979,
+        "beyt": "هِی تو مادر را چرا کشتی ؟ بگو * او چه کرد آخِر ؟ بگو ای زشت خو",
+        "text": "عرب صحرانشین به او گفت : برو از من دور شو که شومی و نحسی تو مرا نیز دچار نکند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6763,
+        "beyt": "گر نبودی کور ، ازو بگداختی * گرمی خورشید را بشناختی",
+        "text": "اگر وجود غیر ، کور نبود قطعا در برابر وجود حق می گداخت و به فنا می رفت درست مانند یخ از پرتو خورشید حقیقت فانی می شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6359,
+        "beyt": "عقل ، در شرحش چو خر در گل بخفت * شرح عشق و عاشقی هم ، عشق گفت",
+        "text": "عقل و خرد در شرح و بیان عشق همچو خری است که در گل  گیر کند زیرا عشق است که می تواند پرده از اسرار عشق و عاشقی بردارد و رموز آنرا برملا کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1922,
+        "beyt": "از رشک آفتاب جمالت بر آسمان * هر ماه ، ماه دیدم چون ابرُوان توست",
+        "text": "در آغاز هر ماه در آسمان ماه را می بینم که در اثر رشک و حسد بردن بر جمال زیبایت وجودش کاسته می گردد و به سان ابروان تو باریک و هلالی می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3784,
+        "beyt": "موسی و هارون چو طاووسان بُدند * پَرِّ جلوه بر سَر و رویت زدند",
+        "text": "زیبایی و جمال در انسان نیز مانند فلزی زراندود شده است . اگر چنین نیست پس چرا محبوب و دلبر تو مانند یک الاغ پیر و نفرت انگیز می شود ؟ [ حال آدمی نیز همین سان است تا وقتی که پرتوِ جان بر تاریکخانۀ کالبدش می تابد نشاط و خرمی و جمال در آن مشهود می شود . همینکه جان از کالبد مفارقت می جوید . آن را به مُرداری زشت و کریه مبدّل می سازد و همگان از او می رَمند حتی کسانی که عُمری او را عزیز می داشتند . توضیح بیشتر در شرح ابیات 3267 تا 3272 دفتر اول آمده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7951,
+        "beyt": "خاموش مباش زیر این خرقه * بر جان جهان دوباره جان آمد",
+        "text": "گوشه نشینی و سکوت را کنار بگذار ( و برای جشن ولادت ایشان هر چه از دستت برمی آید انجام بده) – چرا که ایشان با آمدنش جان تازه ای به عالم می دهد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5743,
+        "beyt": "چون عُمَر شیدایِ آن معشوق شد * حق باطل را چو دل فاروق شد",
+        "text": "همینکه عُمَر ، شیفتۀ آن معشوق شد . مانند قلب که آگاه و هوشیار است میانِ حق و باطل فرق نهاد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8648,
+        "beyt": "حسن شهادت از همه حسنی فراتر است * ای محسن شهید من، ای حسن بی‌گناه",
+        "text": "ای محسن شهید! ای شهید زیبا بی‌گناه! زیبایی شهادت از هر زیبایی، بالاتر و برتر است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4291,
+        "beyt": "کز برای عِزِ دینِ احمدی * مسجدی سازیم و ، بود آن مُرتَدی",
+        "text": "هر گاه دست به ستم بیالایی ، حق تعالی تو را گوشمالی و تأدیب می کند تا از کاستی و عیب برهی و رهسپار مقصدِ کمال شوی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1176,
+        "beyt": "آن را که میسّر نشود صبر و قناعت * باید که ببندد کمر خدمت و طاعت",
+        "text": "کسی که توان شکیبایی و قانع ماندن ندارد ، ناگزیر باید آمادۀ خدمت و فرمانبرداری باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8031,
+        "beyt": "ای مادر عزیز که جان داده ای مرا * سهل است اگر که جان دهم اکنون برای تو",
+        "text": "ای مادر مهربان و عزیزم! تو به من زندگی بخشیدی و جان تازه ای دادی. اگر من جانم را برای تو بدهم آسان و کم ترین کار است. (در برابر الطاف بسیار تو)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 633,
+        "beyt": "حافظ تو ختم کن که هُنر خود عیان شود * با مدّعی نزاع و محاکا چه حاجت است",
+        "text": "ای حافظ تو سخنت را ختم کن یعنی تطویل کلام مکن . البته که هنر ظاهر می شود هر کجا باشد . پس با ودعی به نزاع و جدال و محاکا چه احتیاج . یعنی بحث و جدال با مدعی امر زائد است . زیرا فضل و کمال تو چون خورشید آشکار است و بر کسی پوشیده نیست . بگذار مدعی هر چه می خواهد بگوید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 9099,
+        "beyt": "دمار از جان این غولان کشم سخت * بسوزم خانمان‏هاشان به شمشیر",
+        "text": "من مغولان را به سختی خواهم کشت و با جنگ، خانمانشان را نابود می کنم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6302,
+        "beyt": "کای کمینه بخششت ملک جهان * من چه گویم ؟ چون تو می دانی نهان",
+        "text": "ای خدائی که کمترین بخشش تو ملک جهان هستی است ، من چه بگویم در حالیکه تو خود سر نهان را می دانی و به اسراری که در قلب من است از اول تا آخر دانائی پس نیازی به عرض حاجت نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4934,
+        "beyt": "در غَزا ، بر پهلوانی دست یافت * زود ، شمشیری برآورد و شتافت",
+        "text": "حضرت علی (ع) در یکی از جنگها بر پهلوانی غالب و چیره شد و بی درنگ شمشیری برون آورد که کارش را تمام کند . [ غزا = جنگ و کارزار [",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1794,
+        "beyt": "خواب از خمار بادۀ نوشین بامداد * بر بستر شقایق خودرُوی خوشتر است",
+        "text": "خفتن در اثر خمار و مستی بادۀ دلنشین صبحگاهی در روی بستری آکنده از شقایق خودروی خوشتر است و یا به سخن دیگر ، خواب در بستر یار زیباروی از خمار و مستی بادۀ خوش صبحگاهی لذّت بخش تر است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1310,
+        "beyt": "سعدیا ، نامتناسب حَیَوانی باشد * هر که گوید که دلم هست و دلآرامم نیست",
+        "text": "ای سعدی ، هر کس که ادّعا می کند دل دارم و یار و دلداری ندارد ، او حیوانی ناساز بیش نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1841,
+        "beyt": "ما سر اینک نهاده ایم به طَوع * تا خداوندگار را چه سر است ؟",
+        "text": "ما سر خویش را به نشانۀ فرمانبرداری فرود آورده و تسلیم شده ایم تا ببینیم که خداوندگار ما چه اندیشه ای در سر دارد ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8139,
+        "beyt": "یکی را به سر برنهد تاج بخت * یکی را به خاک اندر آرد ز تخت",
+        "text": "خداوند به هرکس که بخواهد عزت و سربلندی می بخشد (به انسان هایی که در برابر او تسلیم اند و هیچگاه نافرمانی او را نمی کنند.) و هرکس را که بخواهد، خوار و ذلیل می کند و در دنیا و آخرت بدبختش می گرداند. (به دلیل نافرمانی و سرکشی هایی که آن بنده عمدا داشته).",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3683,
+        "beyt": "لقمۀ زندانیان ، خوردی گِزاف * بر دلِ خلق از طَمَع چون کوهِ قاف",
+        "text": "در سرای ستمکاری و بیدادگری زمین ، عدل و داد و عبادت حق و رسمِ وفاداری را گسترش می دادیم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 975,
+        "beyt": "ای مگس حضرت سیمرغ نه جولانگه توست * عرض خود می‌بری و زحمـت ما می‌داری",
+        "text": "Listen fly; Phoenix's flight-path is not your air. You ruin your own name, and us you tire and wear.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4629,
+        "beyt": "یا مگر مُرده ، تراشیدۀ شماست * پَشّۀ زنده ، تراشیدۀ خداست",
+        "text": "یا تو بدان سَمت برو و من به این سَمت بشتابم . اگر مسیرِ تو جلو است من به عقب برمی گردم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7194,
+        "beyt": "خدایا به ما مهربانی بده * دلی ساده و آسمانی بده",
+        "text": "خدایا از تو می خواهیم که ما را مهربان و خوش قلب کنی و دل هایمان را ساده و بی کینه و همچون آسمان، درخشان و وسیع کنی.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6951,
+        "beyt": "کشتن و مردن که بر نقش تن است * چون انار و سیب را بشکستن است",
+        "text": "مردن و کشته شدن که بر بدن عارض می شود در مثل مانند فشردن انار و سیب است یعنی همانطور که با فشردن انار و سیب عصاره آن آشکار می شود با مرگ و درهم شکسته شدن قفس تن ، احوال درونی و اسرار باطنی انسان آشکار می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 716,
+        "beyt": "چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم * گرم به باده بشویید حق به دست شماست",
+        "text": "این طور که صومعه از خون دلِ من ملوّث و آلوده شد . اگر مرا با باده بشویید حق با شما است . یعنی لایق و شایسته است که چنین کاری با من بکنید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7472,
+        "beyt": "از شعله * به خاطر روشنایی اش * سپاسگزاری کن، * اما چراغدان را هم * که همیشه صبورانه در سایه می ایستد، * ازیاد مبر.",
+        "text": "برای تمام نعمت هایی که در اطرافت هستند و به تو سود می رسانند، قدردان باش؛ اما از یاد نبر چه کسی این نعمت ها را در اختیار تو قرار داده؛ از صاحب اصلی آن (خدا) که صبورانه و بی هیچ توقعی به تو لطف کرده هم تشکر کن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7644,
+        "beyt": "بود قدر تو افزون از ملایک * تو قدر خود نمی دانی چه حاصل",
+        "text": "ارزش تو بیشتر از فرشته ها است – تو این ارزش ذاتی خودت را نمیشناسی و دست کم می گیری، چه چیزی حاصلت می شود؟ ( هیچ چیزی حاصلت نمیشود.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8134,
+        "beyt": "ابر، آب داد بیخ درختان مرده را * شاخ برهنه، پیرهن نوبهار کرد",
+        "text": "ابرها (با اجازه خدا) تا ریشه درختان مرده را آبیاری می کنند و بار دیگر درختان خشک زمستانی را سرسبز کرده و لباس فصل بهار را که پر از گل و شکوفه است، بر تن آنها می پوشاند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4406,
+        "beyt": "گر تو نقدی یافتی ، مگشا دهان * هست در ره ، سنگ هایِ امتحان",
+        "text": "وقتِ نمازِ عصر فرارسیده بود که ناگهان خادمی از درِ خانقاه وارد شد و از طرفِ شخصی بخشنده و سخاوتمند طَبَقی برای شیخ آورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 615,
+        "beyt": "رواقِ منظرِ چشمِ من آشیانۀ تست * کرم نما و فرود آ که خانه خانۀ تست",
+        "text": "رواق و منظر چشم من ، مکان و قرارگاه تو است . پس حالا کرم کن و روی چشم من قرار بگیر که خانه ، خانۀ تو است . یعنی چشمم غیر از تو به کسی نگاه نمی کند و به جز تو کسی را قبول ندارد . پس ایوان تو و مسند تو شده است و از قرارگاه خود به جایی دیگر مرو .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3211,
+        "beyt": "حلقۀ آن صوفیانِ مستفید * چون که بر وَجد و ، طَرب آخر رسید",
+        "text": "بجه های صاحبخانه گفتند : ای پدر ، حتی ماه و ابر و سایه هم در حرکت و سفر از نقطه ای به نقطه دیگرند تا چه رسد به ما آدم ها ، پس چرا از گوشۀ خانه تکان نمی خوریم ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3702,
+        "beyt": "ما نمی خواهیم این ایوان و باغ * نی زنانِ خوب و ، نَی امن و فراغ",
+        "text": "در همین حال بودم که قوۀ واهمه ام در من تصرفی کرد و باعث تشویش خاطرم شد و مرا دچار شبهه کرد و گفت : به هوش باش که این نقشی که از خود دیدی ، حقیقتِ ذاتِ تو نیست . بلکه این خیال توست . پس باید خویشتن حقیقی خود را از خویشتن خیالی خویش بازشناسی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6239,
+        "beyt": "گر گُلی گیرد به کف ، خاری شود * ور سویِ یاری رود ، ماری شود",
+        "text": "آن آدم تبه کار حتی اگر گُلی را به دست گیرد . آن گُل فوراََ به خار تبدیل می شود و اگر به یاری دل ببندد آن یار ، مارِ او شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4896,
+        "beyt": "که : همینی در غم و شادی و بس * ای عدم ، کو مر عدم را پیش و پس ؟",
+        "text": "که تو همین غم و شادی هستی . یعنی مبادا مانند کوته نظران خیال کنی که حقیقت انسان محدود می شود به احوال عارضی مانند غم ها و شادی ها که به شوائب جسمانی آلوده است . یعنی خلاصه فکر نکنی که حقیقت انسان ، مادی و محسوس است . ای انسانی که حقیقت تو الهی است . حقیقت الهی کجا پیش و پس و جهت دارد ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9104,
+        "beyt": "به پیش دشمنان استاد و جنگید * رهاند از بند اهریمن، وطن را",
+        "text": "ایستادگی سلطان جلال الدین",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7505,
+        "beyt": "در بر من ره چو به پایان برد * از خجلی به سر گريبان بَرَد",
+        "text": "قطره باران وقتی آخر سر به روی من فرود می آید، (وقتی در وجود باعظمت من می افتد) با آن همه بزرگی اش در برابر من خجل و سرافکنده می شود و احساس کوچکی می کنند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 447,
+        "beyt": "به یادِ لعلِ تو و چشمِ مستِ میگونت * ز جامِ غم میِ لعلی که می خورم خون است",
+        "text": "به یاد لب لعل تو و نیز و به یاد چشم مست مم گونِ تو . شراب سرخی که از پیاله غم کی خورم ، خون است یا شراب سرخی که می خورم خون است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2971,
+        "beyt": "باز وَالّیل است ستّاریّ او * و آن تنِ خاکیِ زنگاریِ او",
+        "text": "ای حسام الدین ، گنجینه های اسرار و حقایق معنوی را به رویِ طالبان آن گشوده ساز و در دفتر سوم مثنوی ، عذر و بهانه را کنار بگذار .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7502,
+        "beyt": "چون بِدَوم، سبزه در آغوش من * بوسه زَنَد بر سر و بر دوش من",
+        "text": "وقتی حرکت می کنم و با سرعت جریان می یابم، سبزه های سر راه در آغوش من قرار می گیرند و مرا بوسه باران می کنند!",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9279,
+        "beyt": "گفتی که ما همیشه در سایه خداییم * گفتی که ما قرار است این روزها بیاییم",
+        "text": " در نامه ات گفتی که خدا همیشه مراقب ماست و خبر دادی که به زودی پیش ما خواهی آمد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 703,
+        "beyt": "خیال روی تو در هر طریق همره ماست * نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست",
+        "text": "در هر حالی که باشیم ، خیال روی تو از مخیلۀ ما خارج نمی شود و همراه ما است . و بویش جزو جانِ آگه ما گشته و از آن جدا نمی شود . خلاصه در هر حال که باشم بوی خوش مویت از دماغ جان محو نمی شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5947,
+        "beyt": "و آنکه را طالع زُحل از هر شُرور * احتیاطش لازم آید در امور",
+        "text": "ولی طالع کسی که ستارۀ زُحل باشد . باید در همۀ کارها از بدی ها احتیاط ورزد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 109,
+        "beyt": "بی مزد بود و منّت هر خدمتی که کردم * یارب مباد کس را مخدومِ بی عنایت",
+        "text": "هر خدمتی که به جانان کردم بدون مزد و منت بود یعنی قدرش را ندانست ، یارب ، مخدومِ هیچکس بی عنایت نباشد یا هیچ کس مخدومِ بی عنایت نداشته باشد یعنی مخدومی را که مقادیر عشق را نمی داند ، هیچکس نداشته باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3361,
+        "beyt": "دل به دستم نیست همچون دیدِ چشم * ور نَه دل را سوزَمی این دَم به خشم",
+        "text": "تا اینکه پیرزن برای فرزندانش ، آشی بپَزَد . در این وقت ، آن بازِ نژاده و زیبا را دید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 812,
+        "beyt": "هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق * ثبت است بر جریده عالم دوامِ ما",
+        "text": "کسی که دلش با آتش عشق و محبت زنده شد . او برای همیشه زنده است و هرگز نخواهد مُرد . پس دوام و بقای ما در جریده عالم ثابت است زیرا ما از آن زندگانیم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4083,
+        "beyt": "پس مُراقب گشت با یاران خویش * دفتری باشد حضورِ یار ، بیش",
+        "text": "مثال دیگر ، خورشید جان ها که مراد ، روح های انسانی است وقتی از پنجره کالبد آدمیان ، تابیدن گرفت ، متعدد و پراکنده شد . [ این پنجره ها و روزنه ها که آفتاب از آنها می تابد . هر چند متعدد و مختلف اند اما این تعدد نمی تواند حقیقت آفتاب را متعدد و متکثّر کند . اکبرآبادی معتقد است که این بیت ، تعمیم بعد از تخصیص است . یعنی ارواح جمیع افرادِ انسانی ، در حقیقت ، واحد است . لیکن عوام که در حجاب ابدان مانده اند از ادراک وحدت ارواحِ انسانی بی بهره اند . ( شرح کبیر ولی محمد اکبرآبادی ، دفتر دوم ، ص 39 ) . شاه داعی نیز معتقد است که ارواح انسانی در حقیقت ، مختلف نیستند بلکه به مثابۀ یک نوراند و افتراق ایشان بعد از تعلق به ابدان اعتبار می شود . ( شرح مثنوی معنوی شاه داعی ، ج 1 ، دفتر دوم ، ص 450 ) . « ابدان ، جمع بدن است که مولانا به شیوه قدما ، جمع عربی را با علامت جمع فارسی آورده است »",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7778,
+        "beyt": "از بهار سبز و خرم * مژده می آرد پرستو",
+        "text": "پرستو آمدن فصل بهار، فصل سرسبزی و نشاط را مژده می دهد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9199,
+        "beyt": "زین همرهان سست‌عناصر دلم گرفت * شیر خدا و رســتم دســتانم آرزوست",
+        "text": "از این همراهان ضعیف ناراحت هستم و آرزوی همراهی علی (ع) و رستم را دارم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5264,
+        "beyt": "در میان گریه ، خوابش در ربود * دید در خواب او ، که پیری رو نمود",
+        "text": "پادشاه در میان گریه و زاری بود که خواب بر او چیره شد و در عالم رویا دید که پیری بدو رخ نمود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6887,
+        "beyt": "آن وزیر از اندرون آواز داد * کای مریدان از من این معلم باد",
+        "text": "وزیر مکار از درون خلوتگاه خود بانگ زد که ای مریدان می خواهم این مطلب را به شما تفهیم کنم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8446,
+        "beyt": "به لشکر چنین گفت کامو گرد * که گر آسمان را بباید سپرد",
+        "text": "کاموس پهلوان به لشکرش چنین گفت که اگر لازم باشد، برای این جنگ از آسمان هم می‌گذریم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2302,
+        "beyt": "سرو بگذار که قدّیّ و قیامی دارد * گو ببین آمدن و رفتن رعنایی را",
+        "text": "سرو را با وجود آنکه قد و قامتی کشیده دارد ، رها کن و به او بگو که به جلوه گری های زیبا و حرکات موزون نگار ما بنگر .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 137,
+        "beyt": "گر بایدم شدن سویِ هارتِ بابلی * صد گونه جادویی بکنم تا بیارمت",
+        "text": "برای دیدار تو اگر به سویِ هاروت بابلی هم رمتنی باشم می روم و صد گونه جادوگری می کنم تا که تو را بیاورم . خلاصه به هر وجهی که ممکن و میسبر گردد برای دیدار تو سعی می نمایم و برای آوردن تو جدیت و کوشش می کنم . ولو به سِحر و جادوگری که فی نفسه یک عملِ کفر و ضلالت است اقدام می نمایم . یعنی اگر به هیچ وسیله نتوانستم تو را پیشِ خود آرم به وسیلۀ جادوگری خواهم آورد . خلاصه خواجه به واسطۀ دوری از جانان شدت اشتیاق خود را عرض می نماید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6820,
+        "beyt": "تا در این سکری ، از آن سکری تو دور * تا از این مستی ، از آن جامی تو کور",
+        "text": "مادام که در مستی های ظاهری و دنیوی هستی از مستی های عارفانه دور خواهی بود و مادام که از باده های انگوری مستی ، جام معنوی را نخواهی دید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5080,
+        "beyt": "بس کنم ، گر این سخن افزون شود * خود جگر چه بوَد ؟ که خارا خون شود",
+        "text": "این سخنان را خاتمه می دهم . زیرا بیمِ آن دارم که اگر کمی بیشتر حرف بزنم . جگرها که هیچ ، حتی سنگ های خارا نیز خون شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6007,
+        "beyt": "نقشِ کژمژ دیدم اندر آب و گِل * چون ملائک اعتراضی کرد دِل",
+        "text": "در آب و گِل نقش های کج و نادرست دیدم . یعنی در جهان خلقت ، ناهماهنگی دیدم و قلبم مانند فرشتگان بدان اعتراض کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4290,
+        "beyt": "کز اگر گفتن رسولِ با وِفاق * منع کرد و گفت : آن هست از نِفاق",
+        "text": "هر گاه در این جهان به سوی نفسانیت و شهوت ، گامی ناآگاهانه برداری . شیر روحانیت تو با خونِ نفسانیت و شهوت درآمیزد و در اثر این آمیزش از مرتبه والای روحانی به ورطه نازل جسمانی فرو می افتد . ( اختلاط = در هم آمیختن و آمیزش )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4345,
+        "beyt": "کوه ها و بحرها و دشت ها * بوستان ها ، باغ ها و کِشت ها",
+        "text": "همینکه آن فیل ، خرطومِ خود را در آب زد . آب به تکان و نوسان افتاد و تصویر ماه نیز در آب ، دچار نوسان و لرزش شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 481,
+        "beyt": "گفـتـم دل رحیمت کی عزم صلح دارد * گفـتا مـگوی با کس تا وقت آن درآید",
+        "text": "I said, when will your kind heart. Thoughts of friendship start? Said, speak not of this art. Until it's time for that trend.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 112,
+        "beyt": "مـجوی عیش خوش از دور باژگون سپـهر * که صاف این سر خم جمله دردی آمیز است",
+        "text": "Seek not your joy in the turn of the firmaments. Even my filtered clear red fluid, dregs sports.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4375,
+        "beyt": "کین گواهِ صدقِ گفتارِ من است * وین نشانِ چرب و شیرین خوردن است",
+        "text": "و آن سومی نیز شخصی برهنه و عریان بود امّا دامن های او بسیار دراز بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8367,
+        "beyt": "ای انقلاب زمین که با انقلاب آسمان برین * پیوند خورده‌ای",
+        "text": "ای انقلاب زمین که به انقلاب آسمانی متصل شده‌ای",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6271,
+        "beyt": "مُفتَرِق شد آفتاب جان ها * در درونِ روزنِ ابدان ها",
+        "text": "مثال دیگر ، خورشید جان ها که مراد ، روح های انسانی است وقتی از پنجره کالبد آدمیان ، تابیدن ��رفت ، متعدد و پراکنده شد . [ این پنجره ها و روزنه ها که آفتاب از آنها می تابد . هر چند متعدد و مختلف اند اما این تعدد نمی تواند حقیقت آفتاب را متعدد و متکثّر کند . اکبرآبادی معتقد است که این بیت ، تعمیم بعد از تخصیص است . یعنی ارواح جمیع افرادِ انسانی ، در حقیقت ، واحد است . لیکن عوام که در حجاب ابدان مانده اند از ادراک وحدت ارواحِ انسانی بی بهره اند . ( شرح کبیر ولی محمد اکبرآبادی ، دفتر دوم ، ص 39 ) . شاه داعی نیز معتقد است که ارواح انسانی در حقیقت ، مختلف نیستند بلکه به مثابۀ یک نوراند و افتراق ایشان بعد از تعلق به ابدان اعتبار می شود . ( شرح مثنوی معنوی شاه داعی ، ج 1 ، دفتر دوم ، ص 450 ) . « ابدان ، جمع بدن است که مولانا به شیوه قدما ، جمع عربی را با علامت جمع فارسی آورده است »",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4703,
+        "beyt": "کرده حق ، ناموس را صد مَن حدید * ای بسی بسته به بندِ ناپدید",
+        "text": "حضرتِ حق تعالی ، ناموری و بالیدن را همانند صد من آهن کرده که به صورت زنجیری بر دست و پای ما بسته می شود . بسیارند کسانی که با رشتۀ ناموری و تفاخر بسته شده اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 591,
+        "beyt": "دوای تو دوای توسـت حافـظ * لـب نوشش لب نوشش لب نوش",
+        "text": "Your cure is your cure, Hafiz, your defense. Those sweet lips, those sweet lips, my sentence.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3640,
+        "beyt": "قاصدان زو بازگشتند آن زمان * حاشَ لِلَه ، حاشَ لِلَه دَم زنان",
+        "text": "در این شخص دو فعل متناقض وجود دارد . گاهی او ماهی می شود و قلاب ماهیگیری و دام .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3188,
+        "beyt": "جُز مگر مُرغی که حَزمش داد حق * تا نگردد گیجِ آن دانه و مَلَق",
+        "text": "با ما همنشینی کن تا شبِ ما از جمالِ تو همانند روز ، روشن شود . یعنی با فروغ روحانی خود درونِ تاریکِ ما را روشن کن . ای پیامبری که جمالِ معنوی تو همانند آفتابی است که شبِ درونِ ما را روشن می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 377,
+        "beyt": "آنجا که کار صومعه را جلوه می دهند * ناقوسِ دیرِ راهب و نامِ صلیب هست",
+        "text": "آن جا که به کار صومعه جلوه می دهند یعنی به عبادات صومعه ، حُسن و جمال می دهند .ناقوس راهبِ دیر و نامِ صلیب در آنجا هست . مراد این است که همۀ اشیاء در حالِ تعبّدِ حق تعالی هستند و حق تعالی در همه جا حاضر است و معبود ، پیروان جمیعِ ادیان و ملل می باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 792,
+        "beyt": "تختِ زمرد ز دستِ گل به چمن * راحِ چون لعلِ آتشین دریاب",
+        "text": "گل در چمن تختِ زُمردی زده است یعنی روی زمین را چمن سبز پوشانیده پس حالا شراب چون لعل ارغوانی تهیه کن . به سلیقه باده نوشان شرب خمر در فصل بهار از سایر فصول مطبوع تر است . ( راح = شراب قرمز )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 267,
+        "beyt": "خزینۀ دلِ حافظ به زلف و خال مده * که کارهای چنین حدّ هر سیاهی نیست",
+        "text": "خطاب به جانان می فرماید : خزینۀ دلِ حافظ را به زلف و خالت مده . یعنی تو که دلِ حافظ را گرفته ای پس پیشِ خودت بماند و به این سیاهان مسپار ، زیرا این قبیل کارها یعنی رعایت و صیانت دل ، کارِ هر سیاه نیست . خلاصه دلِ حافظ یک دلِ عزیز است و آن را به کسی مده که قدرش را نداند . فقط خودت حفظ اش کن .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 350,
+        "beyt": "بیار باده که رنگین کنیم جامۀ زرق * که مس��ِ جامِ غروریم و نام هوشیاریست",
+        "text": "باده بیار که خرقۀ ریا و تزویر را رنگین کنیم . زیرا تا اینکه مستِ بادۀ غروریم اما نام مان به هوشیاری معروف شده . یعنی با وجود این مستی غرور ، نام هوشیاری به خود نسبت دادن مان ناشی از خرقۀ ریا است . پس اکنون باید این خرقۀ ریا را با باده رنگین کنیم تا سبب ازالۀ این دو صفت گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5795,
+        "beyt": "نقلِ اَعراض است این بحث و مقال * نقلِ اَعراض است این شیر و شَگال",
+        "text": "این بحث ها و گفتگوها نیز ، مثالی است برای انتقال عَرَض ها . همچنین این شیر و شغال مثالی برای انتقال عَرَض ها است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1862,
+        "beyt": "شب های بی توام شب گور است در خیال * ور بی تو بامداد کنم روز محشر است",
+        "text": "شب هایی که بی تو در خیال به سر بردم ، مثل شب هایی است که آدمی در گور تنها می ماند و چنانچه شب بی تو سپری گردد و صبح گردد ، آن روز ، روز قیامت است . یعنی شب جدایی تو به درازای شبی است که فردایش قیامت است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3995,
+        "beyt": "و آن دگر در نعلِ او می جُست سنگ * و آن دگر در چشمِ او می دید زنگ",
+        "text": "عُمرِ اصحاب کهف در بیداری به خاطر حکومت بیدادگرانه دقیانوس ، بی جهت صرف می شد . یعنی در واقع عمرشان تباه و تلف می گشت . زیرا همواره مورد تهدید و تخویف او بودند و بدان می اندیشیدند . ولی همینکه به خواب رفتند فکرشان از کمند عالم حسی رهید و از بند محسوسات آزاد شد و در نتیجه ، عزت و حرمت خود را محفوظ داشتند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 737,
+        "beyt": "گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری * مـن بـه آه سحرت زلف مـشوش دارم",
+        "text": "If for this you throw me out on the street. With the sigh of morning breeze I rise higher.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1640,
+        "beyt": "گر هزارم جواب تلخ دهی * اعتقاد من آنکه شیرین است",
+        "text": "اگر هزاران بار به من جواب تلخ بدهی ، من بر این باورم که آن سخنان تلخ و آزار دهنده شیرین است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3038,
+        "beyt": "بلکه خود را در صفا گوری کنی * در مَنیّ او کُنی دفنِ مَنی",
+        "text": "ای پادشاهِ فیل ها ، شب چهاردهم ماه بیا تا در داخلِ چشمه ، این راهنما را پیدا کنی . یعنی بدانی که من رسول و فرستادۀ ماهِ آسمانم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 602,
+        "beyt": "رشتـه صـبرم به مقراض غمت ببریده شد * همـچـنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع",
+        "text": "Scissors of sorrows have cut my patience' string. Flame of your love burns upon my weary head, candle-like.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1926,
+        "beyt": "ای کآب زندگانی من در دهان توست * تیر هلاک ظاهر من در کمان توست",
+        "text": "ای کسی که آب حیات من از دهان تو حاصل می شود و دهان تو چشمۀ آب حیات است . آنچه مرا آشکارا از پای درمی آورد ، تیر نگاه و غمزه ای است که از کمان تو به سوی من رها می گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1112,
+        "beyt": "اهل فَریقَین در تو خیره بمانند * گر بروی در حسابگاه قیامت",
+        "text": "آنگاه که تو برای محاسبۀ قیامت حاضر می آیی ، جنّ و آدمیان در جمال تو به تحیّر می مانند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3097,
+        "beyt": "تا نروید ریشِ تو ای خوبِ من * بر دگر ساده زَنَخ طعنه مَزَن",
+        "text": "این حاجتمندان ، هر بامداد به پرستشگاهِ حضرت عیسی (ع) می آمدند تا آن حضرت ، ایشان را با نَفَسِ گرمِ خویش از گناه و یا امراضِ مختلف نجات دهد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1966,
+        "beyt": "سعدی غم نیستی ندارد * جان دادن عاشقان نجات است",
+        "text": "سعدی از اینکه در راه دوست جان نثار کند باکی ندارد . زیرا جان دادن عاشقان در راه عشق و دوستی برای آنان نوعی رهایی و نجات به شمار می آید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 9053,
+        "beyt": "خدا را بر آن بنده بخشایش است * که خلق از وجودش در آسایش است",
+        "text": "کمک به مردم سبب رستگاری است",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3024,
+        "beyt": "بس گرفتی یار و ، همراهانِ زَفت * گر تو را پُرسم که کُو ؟ گویی که : رفت",
+        "text": "ای قلم ، یعنی ای دل ، اگر لایقِ اخذِ شکوه و جلال الهی هستی خوب دقت کن که در میان انگشتان چه کسی هستی ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2421,
+        "beyt": "گر بی وفایی کردمی ، یَرغو به قاآن بردمی * کآن کافر اعدا می کُشد ، وِاین سنگ دلِ احباب را",
+        "text": "اگر پیمان شکن و بی وفا بودم ، دادخواهی به نزدِ حاکم می بردم بدین مضمون که آن حاکمِ بی دین ، دشمنان را از پای درمی آورد و این محبوبِ سنگدل ، دوستان را .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1134,
+        "beyt": "قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای * ما را نـگذارد کـه درآییم ز پای",
+        "text": "O divider of heaven and hell bring relief, Don’t let us give in to our grief.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2706,
+        "beyt": "احمدا ، خود کیست اِسپاهِ زمین ؟ * ماه بین بر چرخ ، بشکافش جَبین",
+        "text": "آنان در صدد جنگ با پیامبران برآمدند و آنها را جسمی ظاهری دیدند و بشری معمولی گمان کردند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2621,
+        "beyt": "آن شده آوازِ صافیّ و ، حَزین * ای خدا ، وی مُستغاث و ، ای مُعین",
+        "text": "آن سه نفر همانطور که شیر از شکار خود می خورد از آن مرغ خوردند و از آن همه خوردن مانندِ فیل ، سیر شدند . یعنی آدمی از چریدن در مرتعِ دنیا رشد نمی کند بلکه باد می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6517,
+        "beyt": "این خورد ، زاید همه بخل و حسد * آن خورد ، زاید همه عشق احد",
+        "text": "این یکی غذا می خورد و آن غذا در او صفات مذمومی نظیر بخل و حسادت پدید می آورد ولی آن یکی همان غذا را می خورد و عشق الهی را پدید می آورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 751,
+        "beyt": "به رندی شهره شد حافظ میان همدمان لیکن * چه غم دارم که در عالم قوام الدین حسن دارم",
+        "text": "Amidst friends, Hafiz's fame. Is to be out of control. There's no sorrow and no shame. When the King is his guiding pole",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5417,
+        "beyt": "گر منافق خوانی اش ، این نام دون * همچو کژدم می خلد در اندرون",
+        "text": "اگر منافق را بدین نام بخوانی ، این نام پست و حقیر قلب او را مانند عقرب نیش می زند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 45,
+        "beyt": "گر چه یاران فارغند از یادِ من * از من ایشان را هزاران یاد باد",
+        "text": "اگر چه یاران از یاد کردن من فارغند یعنی یادی از من نمی کنند ولی از من به ایشان هزاران بار یاد باد . یعنی من آنها را هزار باد به خاطر می آورم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6745,
+        "beyt": "جامه صد رنگ از آن خم صفا * ساده و یکرنگ گشتی چون ضیا",
+        "text": "لباسهای گوناگون و رنگارنگ آدمیان که به رنگهای دنیوی آغشته بود به برکت سادگی و صفای باطنی عیسی ، جملگی رنگهای دنیوی و اختلافات بی اساس را رها می کردند و به سادگی و صفای او در می آمدند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 454,
+        "beyt": "یاد باد آن که صبوحی زده در مجلس انـس * جز مـن و یار نـبودیم و خدا با ما بود",
+        "text": "Happy days were when the wine, we glorified, God was with me while by my side was my bride.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7987,
+        "beyt": "دور از تو اندیشه‌ی بدان * پاینده مانی و جاودان",
+        "text": "فکر بداندیشان و بدخواهان از تو دور باد. جاودانه و استوار بمانی همیشه.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8371,
+        "beyt": "تو را جنوب نامیدم * تو را آب‌ها و خوشه‌ها * و ستاره غروب نامیدم",
+        "text": "تو را جنوب لبنان نامیدم، تو از آب‌های دریا و خوشه‌های گندم و ستاره ناهید ساخته شده‌ای.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6528,
+        "beyt": "این کند از امر و ، او بهر ستیز * بر سر استیزه رویان خاک ، ریز",
+        "text": "انبیا و اولیا به امر خداوند کار می کنند و حال آنکه مقلدان بوزینه صفت کارشان بر اساس تقلید است پس بر سر گستاخان ستیزه گر خاک بریز یعنی ترکشان کن .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2231,
+        "beyt": "ناوکش را جانِ درویشان هدف * ناخنش را خونِ مسکینان خِضاب",
+        "text": "جانِ فقیران آماجِ تیرِ مژگانِ اوست . و خونِ بیچارگان را برای رنگ کردن ناخن خود غنیمت می شمرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8674,
+        "beyt": "چنان سعی کن کز تو ماند چو شیر * چه باشی چو روبه به وامانده، سیر؟",
+        "text": "چنان تلاش و کوشش کن که از تو چیزی برای افراد ضعیف و ناتوان به جا بماند؛ مانند شیر که غذایی از او برای روباه ماند. چرا مانند آن روباه ضعیف، منتظر باقی‌مانده غذای دیگران هستی؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6717,
+        "beyt": "قدرت خود بین که این قدرت ازوست * قدرت تو نعمت او دان ، که هوست",
+        "text": "به قدرتی که در وجود تو نهاده شده بنگر که این قدرت از حق تعالی است . قدرتی را که در تو وجود دارد نعمت او بدان .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5715,
+        "beyt": "نیزه گردانی است ای نیزه که تو * راست می گَردی گَهی ، گاهی دو تُو",
+        "text": "ای نیزه ، نیزه گردانی وجود دارد که تو گاهی راست می شوی و گاهی خمیده .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1212,
+        "beyt": "غنچه دیدم که از نسیم صبا * همچو من دست در گریبان داشت",
+        "text": "در آن باغ دیدم که غنچه در اثر وزیدن نسیم صبا مثل من دست در گریبان خویش زده ، می شکفت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6766,
+        "beyt": "با چنان قادر خدایی کز عدم * صد چو عالم هست گرداند به دم",
+        "text": "وزیر می خواست با چنان خداوند توانائی بستیزد که در یک لحظه می تواند صد جهان مانند این جهان هستی را بوجود آورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4136,
+        "beyt": "چشمشان خانۀ خیال است و عدم * نیست ها را هست بیند لاجَرم",
+        "text": "معشوقِ تو نیز خورجین و کیسۀ توست . اگر رامینی ، یعنی اگر واقعاََ عاشقی ، تنها جویای ویس باش و بس .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2772,
+        "beyt": "اندر آن رَه رنج ها دیدند و تاب * چون عَذابِ مُرغِ خاکی در عِذاب",
+        "text": "از دهانی که گناهی مرتکب نشده ای و آن دهانِ دیگری است که عذرِ گناهانِ تو را می خواهد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4765,
+        "beyt": "این دو را مشهور گردانید اِله * تا که باشند این دو ، بر باقی گواه",
+        "text": "ولی از میان این همه تبهکار ، این دو نفر یعنی ابلیس و بلعم را مشهور گردانیده تا که گواه و مایۀ عبرت دیگران باشند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8197,
+        "beyt": "سَرورم! ای سرور آزادگان! * در زمانۀ سقوط و ویرانی * جز تو، کسی نمانده است * که در زندگی ما نخل و عِنَب و تاکستان بکارد * جز تو کسی نمانده است؛ * مگر تو! * مگر تو! * پس درهای امید و روشنایی را به روی ما بگشای!",
+        "text": "آقایم! ای پیشوای آزادگان! در روزگار نابودی و ویرانی [که همه در برابر ستم تسلیم شده‌اند و اخلاق و انسانیت به فساد کشیده شده است] جز تو، کسی [برای دفاع از حق و آزادی] نمانده است که به زندگی ما برکت بخشد و امیدوارمان کند، کسی نمانده است؛ جز تو! پس همچنان با امیدواری به سوی آزادی و روشنایی هدایتمان کن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1682,
+        "beyt": "تو را گر دوستی با من همین بود * وفای ما و عهد ما همان است",
+        "text": "گرچه تو با این بی وفایی و سست پیمانی با ما رفتار می کنی ، باز هم عهد و پیمان ما با تو همان میثاق پیشین خواهد بود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2147,
+        "beyt": "مشتری را بهای روی تو نیست * من بدین مفلسی خریدارت",
+        "text": "مشتری وجه کافی برای خرید روی تو را ندارد . امّا من با این ناداری طالب و خریدار تو هستم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5130,
+        "beyt": "قحطِ ده سال ، ار ندیدی در صُوَر * چشم ها بگشا و اندر ما نگر",
+        "text": "اگر نشانه های قحطی ده ساله را در رخساره ها ندیده ای چشم بگشا و دیده باز کن و به رخسار ما نگاه کن .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6715,
+        "beyt": "تا که عجز خود ببینیم اندر آن * قدرت حق را بدانیم آن زمان",
+        "text": "تا آنکه در آینه امر و نهی الهی ، عجز و ناتوانی خود را ببینیم و آنگاه به قدرت و توانائی حق پی ببریم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3252,
+        "beyt": "خس ، خَسانه می رود بر رویِ آب * آبِ صافی می رود بی اضطراب",
+        "text": "برای مثال ، اگر غیر از حق ، دیگر همدمان و دوستان واقعاََ وفادارند . بگو ببینم : آن اُنس و الفتی که با پدر و مادرت داشتی چه شد ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 378,
+        "beyt": "بـعد از این روی من و آینه وصف جـمال * کـه در آن جا خبر از جلوه ذاتـم دادند",
+        "text": "From now on, in the mirror, O what a sight. The mirror, glory of my soul, proclaimed and raved.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3893,
+        "beyt": "هر چه بر مردم ، بلا و شدّت است * این یقین دان کز خلافِ عادت است",
+        "text": "شما پیامبران نیز مانندِ ما ، وابسته به خوردن و خفتنید و مانندِ ما در این دهکدۀ دنیا مشغولِ تیمارِ تن و پروار بدن هستید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2425,
+        "beyt": "باری ، به چشم احسان در حال ما نظر کن * کز خوان پادشاهان راحت بُوَد گدا را",
+        "text": "ای یار ، از آنجا که گدایان از خوان پادشاهان آسایش می یابند ، تو نیز که پادشاهِ کشورِ حُسنی ، یک بار به دیدۀ لطف بر ما که نیازمند لطف تو هستیم ، نظری بیفکن .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3237,
+        "beyt": "خاصه خورشید کمالی ، کآن سَری است * روز و شب کردار او روشن گری است",
+        "text": "برای اینکه بر اثرِ غلبۀ شهوت ، فاصلۀ آن کوه ، چنان نزدیک می نماید که گوی�� کسی می خواهد دورِ چاهِ منزلش بگردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8438,
+        "beyt": "بلغ العلی بکماله، کشف الدجی بجماله * حسنت جمیع خصاله، صلّوا علیه و آله",
+        "text": "به واسطه کمال خود به مرتبه بلند رسید و با جمال نورانی خود، تاریکی‌ها را برطرف کرد. همه‌ صفات و خصلت‌های او زیبا است. بر او و خاندانش صلوات بفرستید",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8437,
+        "beyt": "شفیع مطاع نبی کریم * قسیم جسیم نسیم وسیم",
+        "text": "شفاعت کننده، فرمانروا، پیامبر، بخشنده، زیبارو، خوش اندام، خوش‌بو و دارای نشان پیامبری",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8612,
+        "beyt": "دست از مس وجود چو مردان ره بشوی * تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی",
+        "text": "ای جوینده حقیقت، مانند مردان راه عشق، وجود بی‌ارزش خود را رها کن و به تعلقات مادی دل‌بسته نباش تا به کمک عشق وجودت ارزشمند شود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5629,
+        "beyt": "ور بدیدی ، کی به جان بُخلش بُدی ؟ * بهرِ یک جان ، کی چنین غمگین شدی ؟",
+        "text": "اگر کسی آن صدها هزار جان را می دید . کی برای دادن جانِ خود بُخل و تنگ چشمی نشان می داد ؟ و به خاطر از دست دادن یک جان ، کی اینگونه اندوهگین می شد ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3707,
+        "beyt": "ما چو کرّان ناشنیده یک خِطاب * هرزه گویان از قیاسِ خود جواب",
+        "text": "درست است که خداوند برای هر دردی ، درمانی آفریده ، ولی بدونِ اذن و فرمان او ، تو نمی توانی حتی رنگ و بوی آن را دریابی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7675,
+        "beyt": "به عصیان سرا پای آلوده‌ام * سراپا ز آلودگی پاک کن",
+        "text": "همه وجودم را گناه و نافرمانی از تو فرا گرفته – تو (لطفی کن و ) مرا از این آلودگی های گناه پاک کن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2666,
+        "beyt": "آن یکی گوشش همی پیچید سخت * و آن دگر در زیرِ کامش جُست لَخت",
+        "text": "آن مستی ای که از بویِ شاهِ یگانه یعنی خداوندِ یکتا در روح انسان پدید می آید . حتّی با صد خمره شراب هم نمی توان آن مستی را در روح و مغزِ انسان ایجاد کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9335,
+        "beyt": "در بن این پرده ی نیلوفری * کیست کند با چو منی همسری؟",
+        "text": " زیر این آسمان ابی چه کسی می تواند با من برابری کند و هم شان من است؟ (هیچ کس هم شان و برابر من نیست.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7307,
+        "beyt": "به راهی در، سلیمان دید موری * که با پای ملخ می‌کرد زوری",
+        "text": "حضرت سلیمان در مسیر خود، مورچه ای را دید که پای ملخی را با خود می برد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8454,
+        "beyt": "خرد را گر نبخشد روشنایی * بماند تا ابد در تیره‌رایی",
+        "text": "اگر خداوند راه عقل را روشن نسازد و راه درست را نشان ندهد، همیشه عقل در نادانی می‌ماند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1261,
+        "beyt": "کس ندیده ست تو را یک نظر اندر همه عمر * که همه عمر دعاگوی و هوادار تو نیست",
+        "text": "کسی یافت نمی شود که در تمام طول عمر خویش فقط یک بار تو را دیده باشد و بقیه عمر هواخواه و عاشق تو نگشته و به دعا و ثنای تو نپرداخته باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2123,
+        "beyt": "هر که بیفتاد به تیرت ، نخاست * وآن که درآمد به کمندت ، نجَست",
+        "text": "هر کس را که تیر تو به خاک و خون کشید . ��رنخواهد خاست و آن کس که اسیر کمندت گردد . خو را از آن رها نخواهد ساخت . یعنی بودن در کمند تو خوش تر از رهایی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3240,
+        "beyt": "خانۀ دیو است دل های همه * کم پذیر از دیو مردم دَمدَمه",
+        "text": "برای شخصِ زندانی ، لقمه غذایی نمی رسد . اگر هم با صد گونه حیله و ترفند غذایی برسد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1092,
+        "beyt": "مژده از من ستان به شادی وصل * گر بمیرم به درد هجرانت",
+        "text": "اگر در دوری از تو جان بسپارم ، این مرگ را مژده ای دان که برای رسیدن به تو می پردازم . مردن من رسیدن به توست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1909,
+        "beyt": "تا نپنداری که بعد از چشم خواب آلود تو * تا برفتی ، خوابم اندر چشم بیدار آمده ست",
+        "text": "زنهار ، تصور نکنی که بعد تماشای دیدگان خمارآلود تو از آن پس که مرا تَرک کردی ، خواب به چشمان بیدارم آمده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8468,
+        "beyt": "برد عباس جوان، ره چو سوی آب فرات * ماند بر یاد حسین تا صف محشر تشنه",
+        "text": "وقتی که عباس جوان به آب فرات رسید، به یاد تشنگی امام حسین، تا قیامت تشنه ماند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6118,
+        "beyt": "گفت : هَی کیستی ؟ نام تو چیست ؟ * گفت : نامم فاش ، ابلیس شقی است",
+        "text": "معاویه به او گفت : آهای تو کیستی ؟ نامت چیست ؟ گفت : نامِ من آشکارا ابلیس بدبخت است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7334,
+        "beyt": "مرا توفیق ده تا حمد خوانم * صفاتِ ذاتِ تو بر لفظ رانم",
+        "text": "خدایا مرا موفق کن تا حمد و ستایش تو را بگویم و صفات ذات پاک تو را بر زبانم جاری کنم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9400,
+        "beyt": "سار از شاخه پرید * بال زد تا تِه باغ",
+        "text": "ساری که روی شاخه درخت نشسته بود از روی شاخه پرید و بال زنان تا ته باغ رفت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7018,
+        "beyt": "سنگ و آهن ز آب کی ساکن شود ؟ * آدمی با این دو ، کی ایمن شود ؟",
+        "text": "مثلا سنگ و آهن چگونه ممکن است که بر اثر آب ، ساکن شوند یعنی خاصیت خود را از دست بدهند . پس انسان با بودن این دو کی می تواند ایمن گردد .  .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 430,
+        "beyt": "تو و طوبی و ما و قامتِ یار * فکرِ هر کس به قدرِ همّتِ اوست",
+        "text": "ای زاهد ، تو با طوبی و ما با قامتِ یار ، یعنی طوبی مالِ تو و قامتِ یار مالِ ما . حاصل کلام : نخلِ جنت مال تو باشد و نقد دیدار مال ما . فکر هر کس به قدر همتِ او است یعنی مراد بعضی جنت عقبی و مراد عده ای دیدار مولی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1523,
+        "beyt": "از دل برون شو ای غم دنیا و آخرت * یا خانه جای خواب بُوَد یا مَجال دوست",
+        "text": "ای غم و اندوهِ هر دو جهان ، از دلم بیرون روید ، زیرا اگر قرار باشد دل جایگاه و جولانگاه دوست باشد ، جایی برای توجّه به شما و غفلت از دوست باقی نخواهد ماند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1306,
+        "beyt": "گو همه شهر به جنگم به درآیند و خلاف * من که در خلوتِ خاصم ، خبر از عامم نیست",
+        "text": "بگذار تمام مردم شهر با من از درِ مخالفت درآیند و به جنگم برخیزند . این ستیزه کاری و غوغای عام برای من که با یار در خلوتی خاص همنشین شده ام اهمیّتی ندارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5430,
+        "beyt": "راه جان ، مر جسم را ویران کند * بعد از آن ویرانی آبادان کند",
+        "text": "راه جان ابتدا کالبد عنصری را ویران می کند یعنی ترک شهوات می کند و سپس آنرا آباد می کند یعنی بعد از فنای اوصاف جسمانی به مقام شهود قلبی میرسد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1418,
+        "beyt": "کسی نماند که بر درد من نبخشاید * کسی نگفت که بیرون از این دوایی هست",
+        "text": "کسی باقی نماند که در این غم دلش بر من نسوزد و به رحم نیاید ، امّا کسی هم جز تحمّل درد و رنج درمانی برایم تشخیص نداد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6785,
+        "beyt": "آخر آدم زاده ای ای ناخلف * چند پنداری تو پستی را شرف",
+        "text": "ای فرومایه ، تو زاده آدمی و فرزند انسان ، چگونه فرومایگی را شرافت می پنداری ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7332,
+        "beyt": "خدایا در زبان من، صواب آر * دعای بنده خود، مستجاب آر",
+        "text": "خدایا سخنان درست را بر زبانم من بیاور و دعای من را که بنده ی توام، اجابت کن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8359,
+        "beyt": "که تواند که دهد میوه الوان از چوب؟ * یا که داند که برآرد گل صد برگ از خار؟",
+        "text": "تنها خداوند بزرگ است که می‌تواند از چوب درخت،‌ میوه‌های رنگارنگ و از خار، گل‌های سرخ و زیبا پدید آورد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9274,
+        "beyt": "گرچه منزل، بس خطرناک است و مقصد، بس بعید * هیچ راهی نیست، کان را نیست پایان، غـم مخور",
+        "text": " اگر چه را ها خطرناک و مقصد بسیار دور است، بدان در دنیا راهی نیست که پایانی نداشته باشد؛ پس غمگین نباش، همه راه ها روزی به پایان می رسد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5663,
+        "beyt": "گر ندارد این سؤالت فایده * چه شنوم این را ، عَبَث ، بی عایده ؟",
+        "text": "اگر این سؤال تو فایده ای ندارد . چرا باید به این سؤال بیهوده و بی نتیجه گوش دهم ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1491,
+        "beyt": "گر زر فدای دوست کنند اهل روزگار * ما سر فدای پای رسالت رسان دوست",
+        "text": "اگر مردم زمانه به پای دوست سکّه های زر می افشانند ، ما به پای کسی که از وی پیامی آرد ، سر خویش را نثار می کنیم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5623,
+        "beyt": "گفت : اکنون عیب هایِ او بگو * آنچنان که گفت او ، از عیبِ تو",
+        "text": "شاه به آن غلام نیکخو گفت : اینک تو نیز عیب های رفیقت را بگو همانطور که او عیب های تو را باز گفت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2714,
+        "beyt": "از تو ای بی نقشِ با چندین صُوَر * هم مُشَبِّه ، هم مُوَحِّد ، خیره سَر",
+        "text": "آنها از ترس سیل در گوشۀ آن سوراخ مانند ملخ روی هم سوار شده بودند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7057,
+        "beyt": "باز آمد کای محمد عفو کن * ای تو را الطاف علم من لدن",
+        "text": "او نزد محمد (ص) آمد وگفت مرا ببخش . ای صاحب موهبت علم لدنی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5009,
+        "beyt": "گر کند بر فعل خود ، او اعتراض * ز اعتراضِ خود ، برویاند رِیاض",
+        "text": "اگر حق تعالی بر فعل خود اعتراض کند .از اعتراض خود باغها می رویاند . یعنی انواع و اقسام باغهای اسرار و حقایق را بوجود می آورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 224,
+        "beyt": "گر طمع داری از آن جامِ مرّصع میِ لعل * ای بسا دُر که به نوکِ مژه ات باید سفت",
+        "text": "ای یار اگر می خواهی شراب لعل فام ��ز آن جام جواهرنشان بنوشی باید مرواریدهای بسیار با مژه های خود سوراخ کنی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5712,
+        "beyt": "او ز بحرِ عَذب ، آبِ شور خَورد * تا که آبِ شور ، او را کُور کرد",
+        "text": "چنین کسی از دریای شیرین و گوارا آب شور می نوشد . تا آنکه این آبِ شور ، چشمان او را کور می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7979,
+        "beyt": "بباید هردو پا محکم نهادن * از آن پس فکر بر پای ایستادن",
+        "text": "باید اول پاهایت را محکم و با قدرت زمین بگذاری سپس به فکر ایستادنت باشی.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4599,
+        "beyt": "گوسفندان بویِ گُرگِ با گزَند * می بدانند و به هر سو می خَزَند",
+        "text": "گاهی دست افشان ، پای بر زمین می کوفتند و گاهی نیز با رویشان ، زمینِ خانقاه را جارو می کردند . یعنی سر از پا نمی شناختند . ( شرح کفافی ، ج 2 ، ص 68 و شرح کبیر انقروی ، دفتر دوم ، جزو اول ، ص 192 )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5358,
+        "beyt": "هر که صبر آرد ، گردون بَر رَوَد * هر که حلوا خورد ، واپس تر شود",
+        "text": "هر کس صابر باشد به افلاک گام نهد یعنی صبر موجب کمال والای آدمی شود و هر کس حلوا خورَد یعنی به لذایذ حیوانی و هواهای نفسانی گراید پست تر و خوارتر گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8681,
+        "beyt": "چو خواهی که یابی ز هر بد رها * سر اندر نیاری به دام بلا",
+        "text": "اگر می‌خواهی که از تمام بدی‌ها نجات یابی و گرفتار بلا و آسیب نشوی",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4880,
+        "beyt": "لیک می گوید : بگو ، هین عیب نیست * جز تقاضای قضایِ غیب نیست",
+        "text": "ولی آن یار می گوید : این قبیل سخنان ، عیب نیست و بیان اینگونه سخنان و اظهار این الفاظ بر طبق قضای الهی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3003,
+        "beyt": "بر مثالِ موج ها اعدادشان * در عدد آورده باشد بادِشان",
+        "text": "ای ستیزه رو ، آن حکمت از تو روی برمی گرداند و خود را نهان می سازد و سرانجام بندها را از هم پاره می کند و می گریزد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5310,
+        "beyt": "بر شما کرد او سلام و داد خواست * وز شما چاره و رهِ اِرشاد خواست",
+        "text": "آن طوطی برای شما سلام فرستاد و از شما دادخواهی کرد و گفت : برای رهایی از قفس منتظر راهنمایی شما هستم . ( دادخواست = تظلّم خواهی کرد ، دادخواهی کرد )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8952,
+        "beyt": "اگر کوه آتش بود بسپَرم * ازین تنگ خوار است اگر بگذرم",
+        "text": "اگر کوهی از آتش باشد از میان آن عبور می­ کنم و اگر قرار بر عبور از میان آتش باشد، برای من آسان است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6300,
+        "beyt": "رفت در مسجد سوی محراب شد * سجده گاه از اشک شه پر آب شد",
+        "text": "شاه به سوی مسجد رفت و سجده گاه از اشک چشم او پر از آب شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2955,
+        "beyt": "باز این مستیِ شهوت در جهان * پیشِ مستیّ مَلَک دان مُستَهان",
+        "text": "ای آفتاب روح انسان ، سرانجام تو گلشن این جهان را ترک خواهی کرد و به زیر زمین خواهی رفت تا آنجا را روشن کنی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1805,
+        "beyt": "در خوابگاه عاشق سر بر کنار دوست * کَیمُختِ خارپشت ز سنجاب خوشتر است",
+        "text": "بستری از چرم سخت و خاردار در خوابگاه عاشقی که محبوب در کنار اوست ، از بستر نرم برای او لذّت بخش تر است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2826,
+        "beyt": "اُشترش بُردند از هنگامِ چاشت * تا به شب افغانِ او سودی نداشت",
+        "text": "او در جهانِ هستی به عظمت و بزرگی نام آور بود ولی سرانجام ، این آوازۀ او بر عکس شد . پس وای به حالِ او .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 127,
+        "beyt": "میرِ من خوش میروی کاندر سراپا میرمت * خوش خرامان شو که پیشِ قدِ رَعنا میرمت",
+        "text": "ای فرمانروای دلم ، رفتاری دلپذیر داری که فدای سر و قدمت شوم ، به خوشی و ناز روان شو که پیشِ قامت موزونت جان را پیشکش دهم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1816,
+        "beyt": "از دست زمانه در عذابم * ز آن جان و دلم همی فگار است",
+        "text": "از دست این روزگار زودگذر و ستم پیشه عذاب می کشم و بدین سبب جان و دلم آزرده و رنجور است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8100,
+        "beyt": "این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود * هر که فکرت نکند ، نقش بود بر دیوار",
+        "text": "این همه پدیده های عجیب و شگفت آور در این هستی وجود دارد. کسی که با تماشای آنها به وجود تو و قدرتت نیندیشد، همچون موجود بی جانی است که نقش بر دیوار شده. (همچون تصویری که بر دیوار نصب کنند.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4172,
+        "beyt": "چون خدا سوگند را خوانَد سِپَر * کی نهد اسپَر ز کف پیکارگر ؟",
+        "text": "من که نسبت به آن خادم ، جز لطف و نرمی کاری نکرده ام . او چرا برعکس ، بامن دشمنی می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7873,
+        "beyt": "حالیا بهر افتخار وطن * ما شب و روز درس می‌خوانیم",
+        "text": "اکنون نیز برای وطنمان و کسب افتخارات بسیار برای وطن خود، شب و روز با تلاش بسیار درس می خوانیم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1001,
+        "beyt": "بـگرفـت کار حسنت چون عشق من کمالی * خوش باش زان کـه نـبود این هر دو را زوالی",
+        "text": "The fame of your virtuous deeds. Like my love have reached a peak. Joy is what everyone needs. Neither can fade, nor are weak",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7925,
+        "beyt": "با مادر خویش مهربان باشد * آماده ی خدمتش به جان باش",
+        "text": "با مادرت به مهربانی رفتار کن و با جان ودل ( و با رضایت کامل) برایش خدمت کن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 496,
+        "beyt": "حافظ ار آبِ حیاتِ ازلی می خواهی * منبعش خاکِ درِ خلوتِ درویشان است",
+        "text": "ای حافظ در آستانۀ درویشان ادب را رعایت کن که پادشاهی مملکت تماماََ از بندگی حضور درویشان است . یعنی سلطنت دنیا در اثر مودت و محبت به فقرا است . حاصل کلام : پادشاهان به دعای اهل الله محتاج اند و یا پادشاهان محتاجانِ دعای اهل الله هستند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7944,
+        "beyt": "زاغ چو دید آن ره و رفتار را * و آن روش و جنبش هموار را",
+        "text": "کلاغ وقتی طرز راه رفتن و حرکات کبک را دید روش: راه رفتن",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 608,
+        "beyt": "برو بکارِ خود ای واعظ این چه فریاد است * مرا فتاده دل از ره تو را چه افتاد است",
+        "text": "برو به کار خودت ای واعظ ، به من نصیحت کردن و سرم داد زدن برای چیست ؟ من دلباخته ام و این دل من است که از نظم و انتظام خارج شده یعنی حال عادی و طبیعی خود را از دست داده است . به تو چه رسیده است که این همه ملامتم می کنی و فریاد به سرم می زنی . از عاشقی و رسوایی من به تو چه زیانی می رسد و از این ک��ر چه زحمتی به تو می رسد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2764,
+        "beyt": "امتحان می کردشان زیر و زَبَر * کی بُوَد سرمست را زینها خَبَر ؟",
+        "text": "از اینرو نمازِ هر چهار نفر باطل شد زیرا عیب گویان گمراه ترند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7527,
+        "beyt": "به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من * چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا؟",
+        "text": "به جز حضرت علی هیچ کسی نمی تواند به پسرش وصیت کند که وقتی قاتل من اسیر توست، با او مدارا کن!",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7237,
+        "beyt": "هدیه ها می داد هر درویش را * تا بیابد نطق مرغ خویش را",
+        "text": "مرد بقال به هر فقیر و نیازمندی نذر و هدیه می داد به امید اینکه زبان طوطی باز شود و دوباره بتواند سخن بگوید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8094,
+        "beyt": "عادت او نیست خشم و دشمنی * نام او نور و نشانش روشنی»",
+        "text": "خداوند عادت به خشمگین شدن و دشمنی با کسی ندارد. یکی از نام های او نور است و او نماد روشنایی و صفاست.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 594,
+        "beyt": "در زوایای طربخانـه جمـشید فـلـک * ارغـنون ساز کند زهره به آهنگ سماع",
+        "text": "In the corners of the grand cosmic music hall. The organ plays a tune, and Venus listens with elation.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 314,
+        "beyt": "اشکم احرامِ طوافِ حرمت می بندد * گر چه از خونِ دلِ ریش دَمی طاهر نیست",
+        "text": "اشکِ چشمم برای طوافِ حَرمت ، احرام می بندد . اگر چه از خونِ دلِ مجروح یک نفس طاهر و پاک نیست . یکی از شرایط اصلی احرام بستن طهارت کامله است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3765,
+        "beyt": "مغزِ حیوانات ، بویِ شیر را * می بداند ، تَرک می گوید چَرا",
+        "text": "روستایی به خواجه گفت : آنچه در بارۀ تاریکی گفتی همینطور است . ولی برای من مثلِ روز ، روشن است که آن حیوان ، کره الاغِ من بود که کشته شده زیرا من صدایِ بادِ کره الاغم را می شناسم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8347,
+        "beyt": "ای مادر سرسپید، بشنو * این پند سیاه‌بخت فرزند",
+        "text": "ای مادر پیر! ای دماوند! این نصیحت فرزند بدبخت خود (شاعر) را گوش کن",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3521,
+        "beyt": "شاه ، آن باشد که از خود شَه بُوَد * نه به مخزن ها و لشکر شَه شود",
+        "text": "حق تعالی به عصایِ موسی (ع) حلق و گلویی داد و آن عصا ، چندین عصا و ریسمان را فرو بلعید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6755,
+        "beyt": "تا نشان حق نیارد نوبهار * خاک ، سرها را نکرده آشکار",
+        "text": "تا وقتی که امر الهی نرسد و نوبهار نیاید ، اسراری که زمین در دل خود نهفته داشته آشکار نشود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 745,
+        "beyt": "ساقیا آمدن عید مبارک بادت * وان مواعید که کردی مَرَواد از یادت",
+        "text": "ای ساقی آمدن عید مبارکت باشد و آن وعده ها که داده ای از خاطرت نرود . یعنی فراموش مکن . از فحوای کلام اینطور معلوم می شود که ساقی برای بعد از عید شریف وعدۀ عقد داده بوده است . بدین وسیله تذکر می دهد و یادآوری می کند که آن وعده را فراموش نکند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 417,
+        "beyt": "شاهدان گر دلبری زین سان کنـند * زاهدان را رخنه در ایمان کـنـند",
+        "text": "When sweethearts with such charm lovers cajole, In believers’ faith they will poke a hole.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 847,
+        "beyt": "راز درون پرده ز رندان مست پرس * کاین حال نیست زاهد عالی مقام را",
+        "text": "اسرار پشت پرده یا اسرار درون پرده یعنی اسرار نهانی را از عشاق مست بپرس . زیرا این حال ، حال زاهد عالی مقام نیست . یعنی آگهی از رموز و اسرار پشت پرده ، کارِ زاهد عالی مقام نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4454,
+        "beyt": "گر کمر بخشیم ، کُه را بَرکنم * گر دهی کِلکی ، عَلَم ها بشکنم",
+        "text": "ولی هرگاه نفس اماره ای با نفس اماره دیگر همراه شود . هر چند از این دمساز شدن ، خشنود و خندان اند . ولی تاریکی گمراهی و ضلالتشان فزونی می گیرد و راه حق برای سالکان ، پنهان می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 384,
+        "beyt": "ساکـنان حرم سـتر و عفاف ملـکوت * با مـن راه نشین باده مسـتانـه زدند",
+        "text": "The residents of the Celestial Court and the heavenly bloc. Drank from the Wine of Love, with me, upon our common walk.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1795,
+        "beyt": "روی از جمال دوست به صحرا مکن ، که روی * در روی همنشین وفاجوی خوشتر است",
+        "text": "تا جمال دوست هست به صحرا و زیبایی های آن روی میاور . برای آن که چهره در چهرۀ مصاحب وفاجوی دوختن و از وی به چیزی نپرداختن دلنشین تر است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5016,
+        "beyt": "باز شب منسوخ شد از نورِ روز * تا جمادی سوخت ، ز آن آتش فروز",
+        "text": "باز بر اثر تابش نور و روشنی روز ، احوال شب زائل می شود . تا آنجا که آن حالت خمودی و افسردگی شبانه با شعله فروزان روز بکلّی بر طرف می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 486,
+        "beyt": "کنجِ عزلت که طلسماتِ عجایب دارد * فتحِ آن در نظرِ رحمتِ درویشان است",
+        "text": "کنج انزوا که طلسم های عجیب دارد . فتح آن در نظر درویشان است یعنی واصلین اگر به کسی با نظر رحمت بنگرند اختیار عزلت برای آن شخص ضروری است . زیرا تا انزوا نگزیند به مرادش واصل نخواهد شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8105,
+        "beyt": "عقل حیران شود از خوشه زرین عنب * فهم، عاجز شود از حقه یاقوت انار",
+        "text": "عقل انسان از آفرینش خوشه طلایی انگور متحیر میشود. فهم انسان از آفرینش دانه های همچون یاقوت انار، عاجز و ناتوان است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 364,
+        "beyt": "سهو و خطایِ بنده گرش اعتبار نیست * معنی عفو و رحمتِ آمرزگار چیست",
+        "text": "غفلت و خطای بنده اگر در نزدِ خداوند معتبر نباشد . پس معنای رحمت و عفو خداوند چیست ؟ یعنی اگر جرایم و خطای عباد در حیز اعنبار نباشد . پس اِسنادِ صفات عفو و غفور و رحیم به حق تعالی چه فایده دارد در حالیکه اضافه و نسبت این صفات به خداوند ضروری است و مطابق نص ثابت شده است . پس برای گناهان بنده اعتبار بوده . حال اگر کوه کوه گناه داشته باشیم . با اعتماد به این صفاتِ خداوند امیدواریم که گناهانمان را محو و عفو نماید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7497,
+        "beyt": "من آزاده از خاک آزادگانم * گل صبر می‌پرورد دامن من",
+        "text": "من انسان آزاده ای هستم. از سرزمین آزادگانم. از دامن من گل صبر رشد میکند. (تحمل سختی ها را دارم و صبر پیشه میکنم)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 726,
+        "beyt": "گر دسـت دهد خاک کـف پای نـگارم * بر لوح بـصر خـط غـباری بـنـگارم",
+        "text": "If I find the dust under Beloved's feet. Use as eye-liners, draw a line, neat & discreet.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5228,
+        "beyt": "هر مُحال از دستِ او ممکن شود * هر حَرون از بیمِ او ساکن شود",
+        "text": "هر امرِ محالی به دست او جامۀ امکان می پوشد و ممکن می گردد و هر نَفسِ سرکش و طاغی از دستِ قدرت و سطوتِ او رام و رهوار می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2726,
+        "beyt": "از درِ دل ، و اهلِ دل ، آبِ حیات * چند نوشیدی و ، وا شد چشم هات",
+        "text": "آگاه باش و نَفسِ امّاره خود را به قتل رسان . زیرا به خاطرِ آن نَفسِ فرومایه هر لحظه در صدد قتلِ جانِ عزیزی برمی آیی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1211,
+        "beyt": "درِ باغ بهشت بگشودند * باد گویی کلید رضوان داشت",
+        "text": "در باغ بهشت گشوده شد ، گویی باد کلید رضوان را برای گشودن در بهشت در اختیار داشت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6618,
+        "beyt": "صد هزاران دام و دانه است ای خدا * ما چو مرغان حریص بی نوا",
+        "text": "",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 80,
+        "beyt": "عاشـقی را کـه چنین باده شبگیر دهـند * کافر عـشـق بود گر نـشود باده پرسـت",
+        "text": "The lover who drinks this nocturnal brew. Infidel, if not worships the wine's command",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8489,
+        "beyt": "دست در دامن مولا زد، در * که علی بگذر و از ما نگذر",
+        "text": "در، لباس علی را گرفت و گفت: یا علی از رفتن به مسجد منصرف شو و از من عبور نکن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 549,
+        "beyt": "شبِ قدری چنین عزیز شریف * با تو تا روزِ خفتنم هوس است",
+        "text": "در یک همچو شبِ قدری عزیز و شریف ، هوس دارم که با تو تا صبح بخوابم . یعنی خوابیدن را با تو آرزو می کنم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7575,
+        "beyt": "روی هرشاخه جیک جیک کنم * در دل آسمان رها باشم",
+        "text": "بتوانم به راحتی جیک جیک کنان روی شاخه ها بنشینم و در دل آسمان پرواز کنم ( بدون اینکه ترس از تیر و کمان بچه ها داشته باشم، آزادانه بال بزنم.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8098,
+        "beyt": "بامدادی که که تفاوت نکند لیل و نهار * خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار",
+        "text": "در صبحگاه روز بهاری که طول شب و روز آن مساوی است، گشت و گذار در دشت و صحرا و تماشا کردن زیبایی های فصل بهار، بسیار لذت بخش است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4076,
+        "beyt": "پس سبا گفتند : باعِد بَینَنا * شَینَنا خَیرُ لَنا ، خُذ زَینَنا",
+        "text": "ماه به شما پیغام داده است که ای رَمۀ فیل ها از این چشمه دور شوید . زیرا این چشمه ، مِلکِ ماست . پس از اینجا جای دیگر بروید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 639,
+        "beyt": "تو خود وصالِ دگر بودی ای نسیم وصال * خطا نگر که دل امید در وفایِ تو بست",
+        "text": "ای نسیمِ وصال ، تو خود حیات و روح دیگری بوده ای . یعنی محبوبه و جانان کس دیگری بوده ای . دل ندانست که تو حیات افزا و صفا بخش غیر هستی . پس به وفای تو امید بست و طمع وصل تو را داشت . این خود خطای محض بوده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5027,
+        "beyt": "حلقِ حیوان چون بُریده شد به عدل * حلقِ انسان رُست و افزون گشت فضل",
+        "text": "مثلا هر گاه گلوی حیوان از روی عدل بریده شود . سبب نیرو پیدا کردن گلوی آدمی می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7546,
+        "beyt": "با دو پای کودکانه * می دویدم همچو آهو * می پریدم از سرِ جو * دور میگشتم ز خانه",
+        "text": "با پاهای کوچک و کودکانه ام بسیار سریع می دویدم دقیقا مثل دویدن پرسرعت آهو! از کنار جوی آب می پریدم و از خانه مان دور می شدم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 877,
+        "beyt": "به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر * به بند و دام نگیرند مرغ دانا را",
+        "text": "به محبوب مغرور نصیحت می کند و می فرماید : ای جانان ، عشاقی که اهل نظرند به حُسن خلق صید می شوند . یعنی با لطف و ملایمت ، عبد و مملوک می شوند . مصراع دوم در مقام تمثیل است . یعنی صاحب نظران چون مرغِ زیرک اند که هرگز با دام و تله شکار نمی شوند . بلکه برای صید آنها مدارا و حُسن التفات ضروری است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6464,
+        "beyt": "عشق آن بگزین که جمله انبیا *  یافتند از عشق او کار و کیا",
+        "text": "عشق آن کسی را برگزین که جمیع انبیا از عشق او شکوه و شوکت و اقتدار یافتند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 849,
+        "beyt": "در بزم دور یک دو قدح درکش و برو * یعنی طمع مدار وصال دوام را",
+        "text": "در بزم دنیا از قلیل و کثیر هر چه دست می دهد قانع شو و طمع زیاد نداشته باش یعنی به کم و بیش دنیا قانع باش و به زیاده طامع مباش . مصراع دوم محصول مصراع اول است . یعنی مگو که همیشه باید در ذوق و صفا باشم . چون باده نوشان که به یکی دو قدح قانع نشده . آنقدر می خورند که بالاخره مست لایعقل شده ، می افتند و بعدا خماری می کشند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3155,
+        "beyt": "تیرها پَرّان ، کمان پنهان ز غیب * بر جوانی می رسد صد تیرِ شیب",
+        "text": "اینان پیش از آنکه سایر افلاک و ستارگان را ببینند . کیوان را دیده اند و پیش از آنکه دانه های گندم و نظایر آن را ببینند . نان را دیده اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8019,
+        "beyt": "جز دانش و حکمت نَبُوَد میوه ی انسان * ای میوه فروش هنر، این دکّه و بازار",
+        "text": "(انسان نیز مانند درخت است) میوه ی درخت وجودی انسان، همان دانش و حکمت اوست. ای انسانی که خود را دانا نشان می دهی، الان زمان ارائه کردن هنرت است. (که علمت را به دیگران بیاموزی)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4991,
+        "beyt": "آن رهی که زَر بیابد قوت ازو * و آن رهی که سنگ شد یاقوت ازو",
+        "text": "این راه همان راهی است که کانِ طلا از آن تغذیه می شود و این راه همان راهی است که سنگ به واسطه آن به یاقوت مبدّل می گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4194,
+        "beyt": "چون شما در دامِ این آب و گِلید * کی شما صیادِ سیمرغِ دلید ؟",
+        "text": "مُشک را بر جسمت نزن بلکه آن را بر دلت بمال . مُشک چیست ؟ مسلماََ مُشک نامِ پاکِ خداوند بلند مرتبه است که ذکر نام های او قلب و روح را لطیف و معطر می سازد . ( ذوالجلال = دارندۀ شکوه ) .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 460,
+        "beyt": "یاد باد آن که به اصلاح شما می‌شد راست * نـظـم هر گوهر ناسفته که حافـظ را بود",
+        "text": "Happy days were when your signal verified;. Made the crooked straight, Hafiz, narrow, wide.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 995,
+        "beyt": "سر تسلیم نهادیم به حکم و رایت * تا چه اندیشه کند رای جهان آرایت",
+        "text": "سر خویش را از روی تسلیم در برابر حکم و خواست تو فرود آوردیم و در انتظار این هستیم که ببینیم فکر جهان آرای تو در مورد ما چه تصمیمی خواهد گرفت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5837,
+        "beyt": "بر حدیث آمد که تسبی�� از ریا * همچو سبزۀ گُولخَن دان ای کیا",
+        "text": "ای بزرگوار در حدیث آمده است . تسبیح و ذکرِ خدا از روی ریا ، مانند سبزه زاری است رُسته در سرگین زار .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9280,
+        "beyt": "از شوق سطر آخر مادر بلند خندید * چشمان مهربانش برقی زد و درخشید",
+        "text": " از شنیدن خبر آمدنت مادر بسیار خوشحال شد و برق شادی در چشمانش موج می زد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5821,
+        "beyt": "چون اثر زایید ، آن هم شد سبب * تا بزاید او اثرهایِ عجب",
+        "text": "همینکه اثری پدید آمد خود به یک سبب دیگر تبدیل می شود تا آثارِ شگفت انگیز دیگر پدید آورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 32,
+        "beyt": "چشمم از آینه دارانِ خط و خالش گشت * لبم از بوسه ربایانِ بَر و دوشش باد",
+        "text": "دیدۀ من آینه دار عذار و خال هندوی اوست یعنی جانان هیچ وقت از برابر دیدگانم دور نمی شود . امید است که لبم نیز از بوسه ربایان سینه و شانه اش باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8524,
+        "beyt": "*** * خروشان، ژرف، بی‌پهنا، کف‌آلود * دل شب می‌درید و پیش می‌رفت",
+        "text": "رود سند پر جوش و خروش، عمیق، وسیع و کف‌آلود بود. سیاهی شب را می‌شکافت و پیش می‌رفت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3285,
+        "beyt": "خویش را منصورِ حلّاجی کنی * آتشی در پنبۀ یاران زَنی",
+        "text": "برای مثال ، گدا برای رسیدن به نان خدا خدا می گوید . ولی شخصِ پرهیزگار از روی دل و جان خدا خدا می گوید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7639,
+        "beyt": "اگر قصابم از تن واکره پوست * جدا هرگز نگردد جانم از دوست",
+        "text": "یعنی هر آسیبی به من برسد، نمی تواند مانع دوستی من شود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2442,
+        "beyt": "سرِ انگشتِ تحیّر بگزد عقل به دندان * چون تأمل کند این صورتِ انگشت نما را",
+        "text": "عقل اگر در چهرۀ مشهور به زیبایی تو با تأمل و دقت بنگرد . سرِ انگشتِ خویش را به نشانۀ حیرت از زیبایی باورنکردنی تو به دندان خواهد گزید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2875,
+        "beyt": "ای که صبرت نیست از ناز و نعیم * صبر چون داری ز اللهِ کریم ؟",
+        "text": "اگر تو فرضاََ تباهکار و بت پرست هم که باشی و مرا بخوانی خواسته های تو را برآورده سازم . [ اشاره به آیه 60 سورۀ مؤمن « و پروردگارتان بفرموده که مرا بخوانید تا دعای شما را اجابت کنم . آنان که از عبادت من رُخ برمی تابند هر آینه با خواری به دوزخ اندر شوند » این آیه نمی گوید که هر کس هر نیاز شخصی و نفسانی را هر وقت که دلش خواست می تواند بوسیلۀ دعا بدست آورد . چرا که حاجات و خواسته های خلق ، انتهایی ندارد و بخصوص که غالبِ این خواسته ها با یکدیگر متعارض و ناسازگارند . یکی آفتاب می خواهد و در همان زمان ، دیگری هوای ابری و باران و … و هر دو نفر در یک زمان ، توقعِ برآورده شدن حاجتِ خود را دارند و این موجبِ هرج و مرج در نظامِ طبیعت می شود . همانطور که آیه فوق صراحتاََ اجابتِ دعا را بیان می دارد . در دیگر آیات نظیر ، ( آیه 213 سورۀ شعرا و آیه 18 سورۀ جن ) تصریح می کند که هیچ معبودی را با خدا نخواهید و نخوانید . اینکه انگیزۀ دعای ما حاجتی شخصی و نفسانی باشد در واقع معبودی را در کنارِ خدا قرار داده ایم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 293,
+        "beyt": "این مطرب از کجاست که ساز عراق ساخت * و آهنـگ بازگشـت بـه ر��ه حـجاز کرد",
+        "text": "O minstrel, with what tune was inspired to head for Iraq. Longingly sang to return to the Arabian Hejaz?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 9131,
+        "beyt": "چون موسم حج رسید برخاست * اشتر طلبید و محمل آراست",
+        "text": "وقتی زمان حج فرا رسید، پدر مجنون شتری آماده کرد و کجاوه‌ای بر روی آن گذاشت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5713,
+        "beyt": "بحر می گوید : به دستِ راست خَور * ز آبِ من ای کُور ، تا یابی بَصَر",
+        "text": "دریا به آنکه در طلب آب است چنین می گوید : با دست راستت از آبِ من بنوش . تا ای کور دل ، بینایی به دست آری . [ دست راست کنایه از سلوک استوار در راهِ حقیقیت است . ( شرح کفافی ، ج 2 ، ص 454 )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5749,
+        "beyt": "پورِ اَدهم ، مَرکب ، آن سو راند شاد * گشت او سلطانِ سلطانانِ داد",
+        "text": "پسر ادهم با شادی به سوی حق شتافت . پس او شاهِ شاهان دادگری و عدالت شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4020,
+        "beyt": "ور بگیری نکتۀ بکری لطیف * بعدِ دَرکت گشت بی ذوق و کثیف",
+        "text": "قاتل به سوال کننده گفت : مادرم کاری کرده که سبب ننگ و رسوایی او شده . پس او را به قتل رساندم تا خاکِ گور پوشاننده معایب و مفاسد او باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6988,
+        "beyt": "نیکوان رفتند و سنت ها بماند * وز لئیمان ، ظلم و لعنت ها بماند",
+        "text": "مردم نکوکار از این جهان فانی رحلت می کنند و می روند ولی آثار خصائل و صفات نیک آنان برجای می ماند و فرومایگان نیز از این جهان می روند ولی آثار ستمکاری آنان می ماند و دائما لعنت می شوند .  .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4961,
+        "beyt": "باز گو ، ای بازِ عرشِ خوش نگار * تا چه دیدی این زمان از کردگار ؟",
+        "text": "ای بازِ بلند پرواز عالم افلاک که صیدهای معنوی و معرفتی می کنی . اینک از جانب پروردگار چه دیدی ؟ برایم بگو .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 869,
+        "beyt": "حافظـم گفت که خاک در میخانه مبوی * گو مکن عیب که من مشک ختن می‌بویم",
+        "text": "Hafiz said, from breathing in dust of the tavern do refrain. Fault me not, this is the way that this aroma I regain.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5931,
+        "beyt": "چون طلب کردی به جِد آمد نظر * جَد خطا نَکنَد چنین آمد خبر",
+        "text": "خلاصه چون از رویِ جدیّت به طلب برخاستی ، برای تو بینشی و نظری حاصل می شود . تلاش و جدیّت هرگز خطا نمی کند . و این چیزی است که در خبر آمده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9066,
+        "beyt": "نهان می‌گشت روی روشن روز * به زیر دامن شب در سیاهی",
+        "text": "روز آرام آرام به پایان می‌رسید و تاریکی شب همه جا را فرا می‌گرفت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 711,
+        "beyt": "ز دسـت کوتـه خود زیر بارم * کـه از بالابلـندان شرمـسارم",
+        "text": "Laden with my ignorant ties. Ashamed of the courageous and wise",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5090,
+        "beyt": "معصیت کردی بِه از هر طاعتی * آسمان پیموده ای در ساعتی",
+        "text": "معصیتی کردی که از هر طاعتی بهتر است . و در مدت یک ساعت آسمان را طی کردی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7729,
+        "beyt": "گاه سفر شد باره بر دامن برانیم * تا بوسه گاه وادی اَیمَن برانیم",
+        "text": "وقت سفر کردن فرا رسیده؛ باید اسب ها را بر دامنه کوه ها بتازانیم و تا سرزمین فلسطین که مستحق بوسیدن و احترام است، برسانیم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8763,
+        "beyt": "ای مهربان‌تر از برگ در بوسه‌های باران * بیداری ستاره، در چشم جویباران",
+        "text": "ای کسی که مهربانی‌ات از مهربانی باران با برگ درخت بیشتر است، تو مانند انعکاس نور ستاره در آب جویبار هستی.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6410,
+        "beyt": "شهر شهر و خانه خانه قصه کرد * نی رگش جنبید و نی رخ گشت زرد",
+        "text": "حکیم الهی دید با اجمال گوئی مرادش حاصل نمی آید ، پس شروع کرد به طور مفصل از هر شهر و خانه بصورت جداگانه پرسید ولی باز نه رگ کنیزک جنبید و نه رنگ رخساره اش زرد شد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4975,
+        "beyt": "باز باش ای باب ، بر جویایِ باب * تا رسد از تو قُشور اندر لباب",
+        "text": "ای دروازۀ دانش به روی جوینده ات همواره گشوده باش تا قشرها از اثر وجود تو به مرحلۀ مغز برسند . یعنی انانکه در عالم صورت مانده اند . بر اثر ارشاد تو به مرحلۀ معنا دست یابند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 703,
+        "beyt": "اگر چـه در طلبـت همعنان باد شـمالـم * بـه گرد سرو خرامان قامـتـت نرسیدم",
+        "text": "Although in thy pursuit I ride the Northern wind. Left behind in your dust, however I try and seek.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1785,
+        "beyt": "ملامت از دل سعدی فرو نشُوید عشق * سیاهی از حبشی چون رود ؟ که خود رنگ است",
+        "text": "سرزنش ها رنگ مهر و دوستی را از دل سعدی نمی زداید . همانطور که رنگ سیاه حبشی به دلیل اصلی و ذاتی بودن زدوده نمی شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8145,
+        "beyt": "محال است که سعدی راه صفا * توان رفت جز بر پی مصطفی",
+        "text": "ای سعدی! غیرممکن است که تو بخواهی وجودت را باصفا و پاک و زلال کنی و در عین حال، راه و روشت غیر از راه و روش پیامبر باشد. ( اگر میخواهی وجودت را باصفا و پاک از گناهان کنی، طبق سیره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم عمل کن.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9277,
+        "beyt": "وقتی که نامه ات را مادر برای ما خواند * باران پشت شیشه آرام و بی صدا ماند",
+        "text": " وقتی مادر نامه ی تو را می خواند تا گوش کنیم حتی باران نیز آرام شد تا او هم صدای مادر را بشنود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5089,
+        "beyt": "تو منی و من توام ای مُحتَشَم * تو علی بودی ، علی را چون کُشَم ؟",
+        "text": "ای محتشم ، تو منی و من توام . حال دیگر تو علی شدی . علی را چگونه بکشم ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 57,
+        "beyt": "بـخـت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مـگر * زان کـه زد بر دیده آبی روی رخـشان شـما",
+        "text": "Our dormant fate will never awake, unless. You wash its face and shout brace, brace!",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7961,
+        "beyt": "تشنه لب کشته شود در لب شط از چه گناه؟ * آن که سیراب کند در لب کوثر تشنه؟",
+        "text": "او (امام حسین) چه گناهی کرده است که با لب تشنه کنار آب فرات به شهادت می رسانندش؟ درحالیکه او خودش ساقی کوثر است و در بهشت، تشنگان را از آب حوض کوثر سیراب می کند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 950,
+        "beyt": "مویت رها مکن که چنین بر هم اوفتد * کآشوب حُسن روی تو در عالَم اوفتد",
+        "text": "مگذار گیسوانت این گونه بر هم بیفتد ، زیرا در این صورت زیبایی چهره ات آشوبی در جهان بر پای خواهد کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 887,
+        "beyt": "اگر دشنام فرمایی وگر ن��رین دعا گویم * جواب تلخ می زیبد لب لعل شکرخا را",
+        "text": "به من سخن ناروا بگویی . من از حرف های تو خوشحالم و هرگز دلتنگ نمی شوم . خداوند تعالی از تو جمیع بلایا را دفع کند و دور بدارد . ولی آیا جواب تلخ به آن لبان شیرین و چون لعل قرمز می زیبد ؟ یعنی آیا شایسته است که از آن لبان شیرین ، سخن تلخ بیرون آید ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5883,
+        "beyt": "همچنین بر عکسِ آن ، انکارِ مَرد * مِس کند زَر را و ، صلحی را نبرد",
+        "text": "نیز برعکسِ اینها ، انکار آن مرد ، طلا را مِس می سازد و صلح را به جنگ مبدّل می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4246,
+        "beyt": "چونکه بیخِ بَد بُوَد ، زودش بزن * تا نروید زشت خاری در چمن",
+        "text": "هر دفعه که الاغ صوفی به زمین می افتاد . مردم آن را بلند می کردند و می پنداشتند که آن حیوان ، بیمار و رنجور است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1990,
+        "beyt": "دریاب دَمی که می توانی * بشتاب که عمر در شتاب است",
+        "text": "پس در آن لحظه ای که توانایی دارد . عمر را دریاب و برای لذّت برگرفتن از آن فرصت را از دست مده . زیرا عمر به شتاب سپری می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3200,
+        "beyt": "حق ، فرستاد انبیا را با وَرَق * تا گُزید این دانه ها را بر طَبَق",
+        "text": "باز با خودش می گفت : شگفتا ، مگر آن ختئم با ما نان و نمک نخورد ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4771,
+        "beyt": "این نشانِ خَسف و قَذف و صاعقه * شد بیانِ عِزِ نَفسِ ناطقه",
+        "text": "این همه آثار و آیات عجیب که شنیده ای از قبیل خَسف و قَذف و صاعقه ، می دانی برای چه بر اقوام فرو باریده است ؟ برای اینکه عُلو و بلند مرتبگی را نشان دهد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3842,
+        "beyt": "نوح اندر بادیه کشتی بساخت * صد مَثَل گُو از پَیِ تَسخُر بتاخت",
+        "text": "سرتاسر وجودِ پیامبر (ص) گوش و چشمِ باطنی است . ما از او تازگی و طراوت کسب می کنیم . او شیر دهنده است و ما شیر خوار .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8471,
+        "beyt": "کز من نه دگر بیخ و بنی ماند و نه شاخی * از تیشه هیزم‌شکن و اره نجار",
+        "text": "از دست تبر هیزم‌شکن و اره نجار، شاخ و برگ و ریشه من از بین رفته است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5243,
+        "beyt": "آن یکی خر داشت پالانش نبود * یافت پالان گرگ خر را درربود",
+        "text": "مثال ، شخصی خری داشت اما پالان نداشت ، همینکه پالانی تهیه کرد ، گرگ آمد و خرش را صید کرد و با خود برد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5180,
+        "beyt": "بُز مرا ، که بُز میانه است و وسط * روبَها ، خرگوش بِستان بی غلط",
+        "text": "ولی این بُز هم سهمِ من باشد که اندامی میانه و متوسط دارد . از اینرو مناسبت حالِ من است و ای روباه ، قسمتِ تو نیز همین خرگوش است . آن را بگیر بی آنکه خطایی مرتکب شوی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4615,
+        "beyt": "گوید آن رنجور : ای یارانِ من * چیست این شمشیر بر سارانِ من ؟",
+        "text": "گوش خود را برای شنیدن داستانِ اندوه غمدیدگان آماده کن . زیرا روحِ شریف و عزیز آنان به سبب تقیّد و وابستگی به آب و گِل ( جسم مادّی و کالبد عنصری ) دچار نیاز و بینوایی شده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 35,
+        "beyt": "جمالت آفتاب هر نظر باد * ز خوبی رویِ خوبت خوبتر باد",
+        "text": "جمالت آفتابِ هر نظر باد یعنی رویِ زیبایت در نظرِ هر ناظر مثلِ خورشید نوربخش باشد . یعنی همانطوری گه قمر از خورشید کسبِ نور می می کند ، هر نگاه کننده به روی تو از خورشیدِ رویت مستنیر گردد و در زیبایی به حدِ کمال برسی یعنی حُسنِ تو روز به روز افزون گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4014,
+        "beyt": "وامداران گِردِ او بنشسته جمع * شیخ بر خود خوش گُدازان همچو شمع",
+        "text": "فیل همینکه تصویرِ ماه را در آب ، لرزان دید . حرف آن خرگوش را باور کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1432,
+        "beyt": "صبحدم خاکی به صحرا بُرد باد از کوی دوست * بوستان در عنبر سارا گرفت از بوی دوست",
+        "text": "باد در هنگام صبح از کوی دوست مشتی خاک به دشت و صحرا برد و بدینسان بوستان را از بوی دوست غرق در بوی عنبر ناب ساخت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4035,
+        "beyt": "ورنه بر فانی قسم گفتن ، خطاست * خود فنا چه لایقِ گفتِ خداست ؟",
+        "text": "قوم سبا گفتند : ما را از یکدیگر دور کن و زشتی های ما برای ما بهتر است . زیورهای ما را بگیر .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6888,
+        "beyt": "که مرا عیسی چنین پیغام کرد * کز همه یاران و خویشان باش فرد",
+        "text": "عیسی (ع) به من این چنین پیغام داده که باید از همه یاران و خویشان و کسانت جدا باشی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7086,
+        "beyt": "سنگ و آهن ، خود سبب آمد ، ولیک * تو به بالاتر ، نگر ای مرد نیک",
+        "text": "اگر چه سنگ و آهن سبب وجود آتش و شراره است ولی ای نیکمرد تو به مرحله بالاتر چشم بدوز که در آن مرحله خداوند تعالی است که علل و اسباب را خلق می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7304,
+        "beyt": "كمان را بمالید رستم به چنگ * به شست اندر آورده تیر خدنگ",
+        "text": "رستم کمان را در دست گرفت و با شست، تیر خدنگ را آماده پرتاب کرد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 271,
+        "beyt": "مُبتلایی به غمِ مِحنت و اندوهِ فراق * ای دل این ناله و افغانِ تو بی چیزی نیست",
+        "text": "ای دل ، به غم و محنت و غصۀ فراق مبتلایی و این ناله و فغان تو بی علت نیست . یعنی عاشق شده ای و مقتضای عشق فریاد فریاد و فغان و انین می باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 540,
+        "beyt": "هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق * بر او نـمرده بـه فـتوای مـن نـماز کـنید",
+        "text": "Whoever in this world with love is not wed. Hold his funeral as another living dead.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6770,
+        "beyt": "این جهان ، محدود آن ، خود بی حد است * نقش و صورت پیش آن معنی سد است",
+        "text": "جهان محسوسات محدود است و جهان نامحسوس ، حد و حصری ندارد و نقش و صورت این جهان در برابر آن جهان ، حجاب محسوب می شود . یعنی با استغراق در نقوش این جهان ، از آن جهان غافل می شویم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1120,
+        "beyt": "ای شرمزده غنچه مـسـتور از تو * حیران و خجل نرگس مخـمور از تو",
+        "text": "Beauty of the rose you eclipse, Every bud quietly away slips.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 816,
+        "beyt": "خواهـم از زلف بتان نافه گشایی کردن * فـکر دور است همانا که خطا می‌بینم",
+        "text": "Secrets of the divine, for myself I wish to define. This is a mindless design, myself I further misalign.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 901,
+        "beyt": "مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هردم * جرس فریاد می دارد که بربندید محمل ها",
+        "text": "در منزل جانان برای من زندگی راحت وامن چگونه میسر است یعنی میسر نیست چونکه هر آن و هر نفس ، جرس آگاه می کند که بارهایتان را بربندید و هر چه زودتر به جانان واصل شوید ک فرصت غنیمت است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 756,
+        "beyt": "بـه فریادم رس ای پیر خرابات * بـه یک جرعه جوانم کن که پیرم",
+        "text": "O wise Tavern Master, help me in my hour of need. Let the youthful life, in my old age be restored.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 938,
+        "beyt": "دگر به صورت هیچ آفریده دل ندهم * که با تو صورت دیوار درنمی گنجد",
+        "text": "دیگر عاشق چهره و هیأت هیچ آفریده ای نخواهم شد ، زیرا با وجود تو نقش های بر دیوار ارزشی ندارند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 898,
+        "beyt": "سرمسـت در قبای زرافشان چو بگذری * یک بوسـه نذر حافظ پشمینه پوش کـن",
+        "text": "Joyous, in golden garments, pass us by. Cast a glance at Hafiz in rags, a kiss, a word.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 29,
+        "beyt": "چو با حـبیب نـشینی و باده پیمایی * بـه یاد دار مـحـبان بادپیما را",
+        "text": "When in company of friends, glass of wine in hand. Remember old companions who travel upon the breeze.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4153,
+        "beyt": "چون از ایشان ، مجتمع بینی دو بار * هم یکی باشند و ، هم ششصد هزار",
+        "text": "من با پایی برهنه و تنی عریان تلاش می کنم و هر کس لقمۀ نانی به من بدهد به آنجا می روم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6607,
+        "beyt": "صد هزاران مرد ترسا سوی او * اندک اندک جمع شد در کوی او",
+        "text": "صدها هزار نفر از عیسویان اندک اندک به دور او گرویدند و پیرامونش گرد آمدند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 835,
+        "beyt": "گر بـبینـم خـم ابروی چو مـحرابـش باز * سـجده شـکر کـنـم و از پی شکرانه روم",
+        "text": "If I see the brow of my Beloved’s face. I will prostrate, and constantly kiss the ground.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5790,
+        "beyt": "اوّلِ فکر ، آخِر آمد در عَمل * بُنیَتِ عالَم چنان دان در ازل",
+        "text": "ابتدای هر اندیشه پس از عمل آشکار می شود . و اساس و بنیاد جهان از ازل همینگونه بوده است . ( بُنیَت = اساس ، بنیاد ) . [ اشارت است به یکی از قواعد حکما یعنی علّتِ غایی . ( توضیح علّت غایی ، در شرع بیت 530 دفتر چهارم آمده است ) و متناسب با مسأله اعیان ثابته .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7374,
+        "beyt": "تا که از خواب، شیر شد بیدار * متغیر ز موشِ بد رفتار",
+        "text": "تا اینکه شیر از خواب بیدار شد و از اذیت کردن های موش عصبانی شد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7498,
+        "beyt": "جز از جام توحید هرگز ننوشم * زنی گر به تیغ ستم گردن من",
+        "text": "من یگانه پرستم و تنها خدا را میپرستم حتی اگر تو به من ستم کنی و با تیغ ستمت گردن مرا بزنی. ( دست از یکتاپرستی نمی کِشم.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8986,
+        "beyt": "همی کَند سودابه از خشم موی * همی ریخت آب و همی خست روی",
+        "text": "سودابه از شدّت خشم و اندوه موهای خود را می کند و اشک (عرق شرم) می ریخت و بر چهره خود چنگ می انداخت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3260,
+        "beyt": "خواجه بر جُست و بیآمد ناشِکِفت * روستایی را گریبانش گرفت",
+        "text": "برای مثال ، حضرتِ موسی (ع) تنها با یک عصا به جنگِ فرعون آمد . و یک تنه به فرعون و لشکریانِ شمسیر به دستش حمله کرد و خوار و زبونشان ساخت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2927,
+        "beyt": "این چنین گُستاخ ز آن می خَاردَم * کو در این شب ، گاو می پندارد",
+        "text": "اگر نمی خواهی که در آینده ( و یا در روزِ رستاخیز ) دوست نسبت به تو اظهارِ نفرت کند . در این دنیا با خِردمندان و از روی عقلانیّت طرح دوستی بریز .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3306,
+        "beyt": "در تَموزِ گرم ، می بیند دَی * در شعاع شمس ، می بیند فَی",
+        "text": "بله تو خیلی تلاش کرده و می کنی ، ولی گرمایی در خود احساس نمی کنی . از اینرو بر اثرِ کثرتِ حیله و شدّتِ خدعه دچارِ گستاخی و بی حیایی شده ای .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 818,
+        "beyt": "هر دم از روی تو نقـشی زندم راه خیال * با که گویم که در این پرده چه‌ها می‌بینم",
+        "text": "Each moment my fantasies, my phantasm of Thee refine. How could I share my visions? With whom open this heart of mine?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5418,
+        "beyt": "گر نه این نام اشتقاق دوزخ است * پس چرا در وی مذاق دوزخ است ؟",
+        "text": "اگر نام ” منافق ” از صفت دوزخی نفاق سرچشمه نگرفته پس چرا منافق طبعی دوزخی دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8213,
+        "beyt": "هر کسی از ظن خود شد یار من * از درون من نجست اسرار من",
+        "text": "هر کسی در حد فهم و ادراک خود با من همراه و یار شد اما حقیقت حال مرا درنیافت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9159,
+        "beyt": "از عمر من آنچه هست بر جای * بستان و به عمر لیلی افزای",
+        "text": "هر چه از عمر من باقی مانده است بگیر و به عمر لیلی اضافه کن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6847,
+        "beyt": "ما همه شیران ، ولی شیر علم * حمله شان از باد باشد دم به دم",
+        "text": "ما جملگی شیریم ولی از آن شیرهایی هستیم که روی پرچم ها نقش می زنند و آن شیرهای منقوش هر لحظه با وزش باد به جهش و اهتزاز در می آید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 122,
+        "beyt": "گـل در بر و می در کف و معشوق به کام است * سلـطان جهانـم بـه چـنین روز غلام است",
+        "text": "Amidst flowers, wine in hand, my lover I embrace. King of the world is my slave on such a day in such a place.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 965,
+        "beyt": "زِاین گونه صد هزار کس از پیر و از جوان * مست از شراب عشق چو من بی خبر فتاد",
+        "text": "صد هزار نفر پیر و جوان مثل من از شراب عشق سرمست افتاده اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3345,
+        "beyt": "دست و آلت همچو سنگ و آهن است * جفت باید ، جفت ، شرطِ زادن است",
+        "text": "بهوش باشید و بهوش بشید که این خرقه پوشان ، به من وابستگی دارند یعنی محبوب خدا هستند و اگر چه اولیاء الله کثیرند ولی در حقیقت یکی بیش نیستند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2783,
+        "beyt": "اهلِ تن را جمله عَلَّم بِالقَلَم * واسطه افراشت در بذلِ کرم",
+        "text": "از مرتبۀ حیله و نیرنگ پرواز کن و بگذر و به سویِ عقلِ کُل بشتاب . زیرا بال و پَرِ مجازی چگونه ممکن است به سویِ آسمانِ حق و حقیقت پرواز کند ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1666,
+        "beyt": "ز عقل من عجب آید صواب گویان را * که دل به دست تو دادم ، خلاف در جان است",
+        "text": "آنان که به پندار خویش صواب را تشخیص می دهند ، از عقل من درشگفتند که چرا عاشق تو شدم . آری ، اختلاف من با ایشان در این است که من جان داده ام ، ولی ایشان می پندارند که من تنها دل داده ام و عاشق شده ام .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 813,
+        "beyt": "چندان بُوَد کرشمه و ناز سهی قدان * کاید به جلوه سرو صنوبر خرامِ ما",
+        "text": "ناز و شیوه محبوب های سرو قامت تا زمانی است که محبوبه صنوبر خرام ما هنوز جلوه نکرده است . همین که این عرض جمال نمود دیگر برای آنها اعتباری باقی نمی ماند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7619,
+        "beyt": "خداوند مایی و ما بنده ایم * به نیروی تو یک به یک زنده ایم",
+        "text": "تو خدا و سرور مایی و ما بنده و عبد توییم. همه ما با قدرت تو زنده ایم. هیچ چیزی از خودمان نداریم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 862,
+        "beyt": "کشتی نشستگانیم ای باد شزطه برخیز * باشد که باز بینیم دیدار آشنا را",
+        "text": "ما کشتی نشستگانیم یعنی کشتی مان روی آب متوقف گشته و حرکت نمی کند . ای باد موافق بلند شو و وزیدن بگیر . شاید که آن یار آموخته و یا شناگر را دوباره ببینم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 9370,
+        "beyt": "ذرّه ذرّه به آسمان بروم * ابر باشم، دوباره آب شوم",
+        "text": "کم کم و قطره قطره به طرف آسمان حرکت کنم، تبدیل به ابر شوم و بعد به باران تبدیل شوم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2477,
+        "beyt": "گر تو شکرخنده آستین نَفِشانی * هر مگسی طوطی ای شوند شکرخا",
+        "text": "اگر تو که شکرین می خندی ، برای راندن مگس ها ، یعنی مدعیان سودجو از گردِ خویش ، آستین نفشانی . هر مگسی خود را طوطی شکرخایی می پندارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4624,
+        "beyt": "یا ز زندان تا رود این گاومیش * یا وظیف کُن ز وقفی لقمه ایش",
+        "text": "یا اگر برای قبولِ ارشادِ آنان هیچ بهانه ای نتوانی بتراشی مانند منافقان عذر می آوری که : بله ، من گرفتار هزینه فرزند و همسرم هستم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1005,
+        "beyt": "چون مـن خیال رویت جانا بـه خواب بینـم * کز خواب می‌نـبیند چشمـم بـجز خیالی",
+        "text": "A vision of your face. In my dreams I trace. In my wakefulness I chase. My dreams to have a peek",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6678,
+        "beyt": "طهرابیتی ، بیان پاکی است * گنج نور است ، ار طلسمش خاکی است",
+        "text": "خانه دل را باید از پلیدیها پاک کرد اگرچه طلسم کالبد عنصری ، جسمی خاکی است ولی اگر با دیده باطنی بنگری خواهی دید که گنجینه انوار الهی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9466,
+        "beyt": "مکن کاری که بر پا، سنگت آیو * جهان با این فراخی، تنگت آیو",
+        "text": "کاری نکن که با مشکلی روبرو شوی و دنیای به این بزرگی در نظرت تنگ و تاریک شود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2996,
+        "beyt": "بر دهان و بر دلش قُفل است و بند * تا ننالد با خدا وقتِ گزند",
+        "text": "ای ساده دل ، سخنان حکمت باری که بر زبان شخصِ نابخرد جاری می شود . آن را مانند جامه های فاخری بدان که از خودِ شخص نیست . بلکه عاریتی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 914,
+        "beyt": "هر که را برگ بی مرادی نیست * گو برو ، گِردِ کوی عشق مگرد",
+        "text": "به هر کس که سر بی سامانی و ناکامی ندارد ، بگو که برو و در کوی عشق پرسه مزن .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4452,
+        "beyt": "گر چه دزدی حلّه یی پوشیده است * دستِ او چون گیرد آن ببریده است ؟",
+        "text": "ولی من از آشکار شدن اسرارِ ایشان بیم دارم . آنان دارای نازند و نازشان نیز برازنده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 721,
+        "beyt": "که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست * که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست",
+        "text": "که را شنیدی که در این مجلس دنیا با خوشی و صلح و صفا نشست و در آخرِ صحبت با پشیمانی از مجلس بلند نشد . یعنی در این بزم دنیا هر که دو سه روزی اگر خوش باشد به دنبالش حتماََ چند روزی مغموم خواهد شد چون خلقت دنیا بر این وضع نهاده شده .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8889,
+        "beyt": "تا چشم بشر نبیندت روی * بنهفته به ابر، چهر دلبند",
+        "text": "بیزاری دماوند از مردم، اشاره به بلندی کوه",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 872,
+        "beyt": "خاتـم جـم را بشارت ده به حسن خاتمـت * کاسـم اعـظـم کرد از او کوتاه دست اهرمن",
+        "text": "Let your Seal, seal the fate of the Royal Seal. With your name, Satan's hands are cut and torn.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5638,
+        "beyt": "عیب گوی و ، عیب جویِ خود بُده ست * با همه نیکو و ، با خود بَد بده ست",
+        "text": "دیگر اینکه او عیبِ خود را می جوید و بر زبان می آورد . با همۀ مردم به نیکی رفتار می کند ولی با خودش بَد رفتار است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7658,
+        "beyt": "من یار مهربانم * دانا و خوش بیانم",
+        "text": "من دوست مهربان تو و یاری کننده ات در بدست آوردن علم و دانش هستم. دوستی عاقل و خوش سخن!",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7461,
+        "beyt": "کنم از جیب نظرتا دامن * چه عزیزی که نکردی با من",
+        "text": "من سر تا پایم را نگاه می کنم و میبینم تو چقدر مرا عزیز کرده ای.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 325,
+        "beyt": "مدعی خواست که آید به تماشاگـه راز * دسـت غیب آمد و بر سینه نامـحرم زد",
+        "text": "False seeker sought to witness the secrets of the world. Hidden hand came and kept away his undeserving plea",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2776,
+        "beyt": "اندرو اَشکالِ گُرگی ظاهر است * شکلِ او از گُرگیِ او مُخبر است",
+        "text": "از سبک شمردن فرمان های خدا و از بی اعتنایی به فردایِ قیامت حرف می زد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3773,
+        "beyt": "من نخُسبم ، حارسیِّ رَز کنم * گر برآرد گرگ سر ، تیرش زنم",
+        "text": "روستایی گفت : گوشه ای در منزلم هست که به باغبان اختصاص دارد . و او در آنجا از هجومِ گرگ نگهبانی می دهد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7104,
+        "beyt": "هم چنین باد اجل با عارفان * نرم و خوش ، همچون نسیم یوسفان",
+        "text": "باد اجل و مرگ نیز نسبت به عارفان ، همانند باد سرکشی که برای یاران مومن هود (ع) ، نرم و نسیم گونه می شد ، نرم و لطیف می گردد و بوی دلاویز زیبارویان را می دهد . [ منظور این است که مرگ برای غیر مومنان و ناصالحان ، زشت و مهیب است اما برای مومنان و صالحان ، زیبا و دلنشین . چنانکه در حدیث آمده است ” مرگ نسبت به مومن ، دسته گلی است خوش بو ” و مولانا در بیت 3434 دفتر سوم می فرماید . مرگ هر یک ای پسر ، همرنگ اوست / پیش دشمن ، دشمن و بر دوست ، دوست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1675,
+        "beyt": "جمال ماه پیکر بر بلندی * بدآن مانَد که ماهِ آسمان است",
+        "text": "جمال آن یار زیبا که بر بلندی ایستاده است به ماهِ در آسمان بلند شباهت دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 839,
+        "beyt": "گرچه بدنامی است نزد عاقلان * ما نمی خواهیم ننگ و نام را",
+        "text": "ای ساقی ، اگر چه باده نوشیدن و مست گشتن و جامه چاک زدن و بیرون انداختن آن نزد عاقلان بدنامی است اما ما مقید نام و ناموس و ننگ و عار نیستیم . زیرا ما مریدان رِندِ مخموریم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6741,
+        "beyt": "هر یکی قولی است ضد همدگر * چون یکی باشد ، یکی زهر و شکر ؟",
+        "text": "زیرا اقوال مذاهب با هم تضاد دارند . چگونه ممکن است که زهر و شکر با هم یکی باشند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9473,
+        "beyt": "گشاده است بر ما درِ راستی * چه کوبیم خیره درِ کاستی؟",
+        "text": "راه راست گویی و درست کاری برای ما باز است چرا با لجبازی باید به سمت دروغ گویی و بدکاری پیش برویم",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 808,
+        "beyt": "ز تاب آتـش دوری شدم غرق عرق چون گـل * بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینـم",
+        "text": "Separation puts me on fire. My circumstances are dire. May the nightly breeze inspire. With a whiff of what it's all about.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 9442,
+        "beyt": "چه ناخوش بود ، دوستی با کسی * که بهره ندارد ز دانش ، بسی",
+        "text": "دوستی کردن با انسانی که از دانش بی بهره است، بسیار ناخوشایند است",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5903,
+        "beyt": "زآنکه حکمت همچو ناقۀ ضالّه است * همچو دلّاله شهان را دالّه است",
+        "text": "زیرا حکمت مانند شتر گم شده است و نیز مانند راهنمایی است که طالبان وصال شاه را به بارگاه شاه هدایت می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2111,
+        "beyt": "درِ قفس طلبد هر کجا گرفتاری است * من از کمند تو تا زنده ام نخواهم جَست",
+        "text": "گرفتاران قفس همواره برای رهایی خویش به جستجوی درِ قفس می پردازند . امّا تا عمر دارم ، خود را از کمند تو رها نمی سازم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7253,
+        "beyt": "تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم ‫ * بعد از تو روا باشد نقض همـه پیمان‌ها",
+        "text": "من وقتی پیمان دوستی با تو بستم، هر پیمانی که غیر از تو بسته بودم را از بین بردم. پیمان بستن با تو می ارزد به پیمان بستن با تمام عالم!",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 575,
+        "beyt": "گفتمـش زلـف بـه خون که شکستی گفتا * حافـظ این قصه دراز است به قرآن که مـپرس",
+        "text": "I asked, with your hair whose blood you drain? By God, this story is a long chain, O ask me not.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 738,
+        "beyt": "گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوسـت * مـن رخ زرد بـه خونابه منـقـش دارم",
+        "text": "With a glimpse at Beloved's colorful face. My melancholic face with a red blush I retire.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2866,
+        "beyt": "ای فلان ، ما را به همّت یاد دار * تا شویم از اولیاء ، پایانِ کار",
+        "text": "اگر به یک روشن بین و عارف خدمت کنی بهتر است از اینکه بر فرقِ سَرِ شاهان بنشینی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 826,
+        "beyt": "تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش * رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما",
+        "text": "ای حافظ ، تیر آه ما از فلک می گذرد . ما را با فریاد و فغان خود رنجیده مکن و بر خود رحم کن و از تیر آه ما حذر کن وگرنه تو را نابود می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3562,
+        "beyt": "صحبتِ او خَیر مِن لهوَست و مال * بین که را بگذاشتی ؟ چشمی بمال",
+        "text": "خاک بر سرِ آن استخوانی که این سگ را از شکارِ جان باز می دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8504,
+        "beyt": "زین کاروانسرای، بسی کاروان گذشت * ن��چار، کاروان شما نیز بگذرد",
+        "text": "انسان‌های زیادی به کاروان سرای دنیا آمده‌اند و رفته‌اند، شما نیز ناگریز از این دنیا خواهید رفت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1115,
+        "beyt": "با هر که بگفتم که تو را دوست شدم * شد دشمن من وه که چه طالع دارم",
+        "text": "Whomever to I said I loved you, Turned to my foe, why my luck ravishes?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2586,
+        "beyt": "آسمانی بس بلند و پُر ضیا * آفتاب و ماهتاب و صد سُها",
+        "text": "آن انفاق کننده مانند حضرت اسماعیل ، گلوی خود را پیش آورد . یعنی خویشتن را به مرتبۀ تسلیم و رضا رسانید . اگر چه او گلوی خود را پیش آورد ولی کارد بر گلوی او نتوانست اثری بگذارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4448,
+        "beyt": "گر پذیرد چیزِ تو ، گویی : گداست * ورنه گویی : زرق و مکرست و دَغاست",
+        "text": "ولی قرابت و پیوستگی آفتاب با شاخه های تر و تازه که میوه های شیرین خوردنی می دهد کجا و قرابتِ و پیوستگی آفتاب با شاخه های خوشیدۀ بی ثمر کجا ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7770,
+        "beyt": "روبه پرفریب و حیلت ‌ساز * رفت پای درخت و کرد آواز",
+        "text": "روباه که سرشار از حیله و مکر و نیرنگ بود، با نقشه ای که ساخت، به زیر درخت رفت و شروع کرد به آواز خواندن!",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3595,
+        "beyt": "طمعِ لوت و طمعِ آن ذوق و سماع * مانع آمد عقلِ او را ز اطّلاع",
+        "text": "خواجه از این ریاکاری های روستایی منقلب شد و گفت : این لحظه شبیه روزِ قیامت شده است ززیرا در آن روز برادر از برادر خود می گریزد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7363,
+        "beyt": "کرم ورزد آن سر که مغزی در اوست * که دون همتانند بی مغز و پوست",
+        "text": "آنکس که عاقل باشد، به دیگران می بخشد. اما آنکه بی خرد باشد و بر کمک به دیگران همت نکند، جز تن و پوست ظاهری چیزی ندارد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6342,
+        "beyt": "ترجمانی هرچه ما را در دل است * دست گیری هرکه پایش در گل است",
+        "text": "ای دانا به اسرار نهان ، هرچه در دل ما نهفته است تو بازگو کننده آنی و پای جان هر کس که در گل مادیت گیر کند توئی دستگیر او .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 529,
+        "beyt": "ساقی بیا کـه عشق ندا می‌کند بـلـند * کان کس که گفت قصه ما هم ز ما شـنید",
+        "text": "Come bring me wine, my love cries out loud. Heard it from ourselves, whoever our tale detailed.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2498,
+        "beyt": "قسمتِ خود می خورند مُنعِم و درویش * روزیِ خود می بَرند پشّه و عنقا",
+        "text": "توانگر و درویش ، هر یک به بهرۀ خویش دست می یازند و پشّه ، ناتوان ترین حشره و عنقا ، تندپروازترین و قدرت مندترین پرنده ، هر کدام رزقِ مقسوم خود را می خورند . یعنی روزی مقدّر است . [ قسمت = بهره و نصیب . منعم = مال دار و توانگر . درویش= فقیر و تهی دست . عنقا = سیمرغ ، پرنده ای است افسانه ای که در داستانهای ملی ایران بر کوه البرز می زیست ولی برخی متون محلِ آن را کوهِ قاف نوشته اند ( فرهنگ اشارات )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8016,
+        "beyt": "آوخ که شدم هیزم و، آتشگر گیتی * اندام مرا سوخت چنین زآتش ادبار",
+        "text": "افسوس که من به هیزم تبدیل شده ام و دنیای آتش افروز، اندام من را با این چنین با آتش بد اقبالی می سوزاند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5976,
+        "beyt": "قصدِ خونِ تو ��ند تا ممکن است * گر چه خوش خور ، حلیم و ساکن است",
+        "text": "آن مرد از روی خشم و غضب تا حدّ ممکن ، آهنگِ کُشتن و نابودی تو را می کند . اگر چه او فردی خوش اخلاق و بردبار و آرام باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7218,
+        "beyt": "می‌داشت پدر به سوی او گوش * کاین قصه شنید، گشت خاموش",
+        "text": "پدر که داشت به حرف های مجنون با خدا گوش میداد، وقتی این سخنان را شنید، ساکت شد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9061,
+        "beyt": "فرومی‌ریخت گردی زعفران رنگ * به روی نیزه‌ها و نیزه داران",
+        "text": "تابش خورشید",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6680,
+        "beyt": "خاک شو مردان حق را زیر پا * خاک ، بر سر کن حسد را همچو ما",
+        "text": "زیر پای اولیاءالله خاک شو و مانند ما خاک بر سر حسد کن یعنی این صفت را محو و طرد کن و هرگز فرصت مده که حسد در دلت وجود پیدا کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 76,
+        "beyt": "ندای عـشـق تو دیشـب در اندرون دادند * فـضای سینـه حافـظ هنوز پر ز صداست",
+        "text": "Within me last night, the voice of your love did break. Hafiz’s breast still quivers and shakes for your sake.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2129,
+        "beyt": "مستی خمرش نکند آرزو * هر که چو سعدی شود از عشق مست",
+        "text": "هر کس همانند سعدی در راه عشق و دوستی مست گردد . دیگر مستی بادۀ انگوری را آرز و نمی کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1415,
+        "beyt": "روا بُوَد که چنین بی حساب دل ببَری ؟ * مکن که مَظلمۀ خلق را جزایی هست",
+        "text": "آیا شایسته است بدین گونه بی حدّ و حساب مردم را شیفتۀ خویش سازی ؟ چنین مکن ، زیرا برای این دادخواهی مردم جزا و عقوبتی وجود دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5630,
+        "beyt": "بر لبِ جو ، بخلِ آب آن را بُوَد * کو ز جویِ آب ، نابینا بود",
+        "text": "برای مثال ، کسی در کنارِ جویِ آب از دادن آب دریغ می کند که آب درون جوی را نبیند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 582,
+        "beyt": "گر آن شیرین پسر خونـم بریزد * دلا چون شیر مادر کن حلالـش",
+        "text": "If that sweet boy kills, and sheds my blood. O heart forgive him for his innocent hate.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5569,
+        "beyt": "نور غالب ، ایمن از نقص و غسق * در میان اصبعین نور حق",
+        "text": "جان اولیاءالله که همچون انوار تابان است نه به کاستی دچار می آید و نه به تاریکی (غسق) گراید و این نور در میان دو انگشت (اصبعین) حضرت حق است . یعنی در عین غالب بودن ، مغلوب تصرفات الهی است و در خدا فانی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8171,
+        "beyt": "توانا بوَد هرکه دانا بوَد * زدانش، دل پیر، بُرنا بود",
+        "text": "دانایی، توانایی به همراه دارد. هرکس علم و دانش بیاموزد، توانایی انجام کارها را هم پیدا می‌کند. دل انسان پیر هم با آموختن علم و دانش، جوان می‌شود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5737,
+        "beyt": "در قضا یعقوب چون بنهاد سَر * چشم ، روشن کرد از بویِ پسر",
+        "text": "چون حضرت یعقوب (ع) به قضای الهی سرِ تسلیم نهاد . پس آن نور بوسیلۀ بوی فرزندش ، چشمان او را روشن و بینا کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3617,
+        "beyt": "عُور می ترسد که دامانش بُرند * دامنِ مردِ برهنه کی دَرند ؟",
+        "text": "خیال خام در مورد جاه و مال مانند مویی است که در چشم آزمند می روید . یعنی حسِ طَمَع و جاه طلبی ، بصیرت باطنی را کور می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5690,
+        "beyt": "وز قِرانِ خرّمی با جانِ ما * می بِزاید خوبی و احسانِ ما",
+        "text": "و از نزدیکی شادمانی با روح ما ، نیکی و احسان پدید می آید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9250,
+        "beyt": "آن یکی کِش صد هزار آثار خاست * کمترین آثار او، عمر بقاست",
+        "text": "علم هزاران فایده مختلف دارد که تنها یکی از آن فواید (کم ترین فایده‌اش) عمر جاویدان است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4534,
+        "beyt": "گفت : پس از نقد پُرسم ، نقد چند ؟ * که تویی تنها رَو و ، محبوب پند",
+        "text": "چنین می گویی : من این نکته ها را قبلاََ هم شنیده بودم و این حرف ها برای من حرف های کهنه ای است و ای یاور و ای رفیق ، نکاتِ دیگری برایم بیان کن .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6473,
+        "beyt": "عاشقان جام فرح آنگه کشند  *  که به دست خویش خوبانشان کشند",
+        "text": "عاشقان زمانی جام شادمانی سرمی کشند که معشوقان آنان ، ایشان را به دست خود بکشند یعنی آنان را از خویشتن موهوم و هستی مجازی برهانند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3302,
+        "beyt": "در بیابانی که چاهِ آب نیست * می کند کشتی ، چه نادان ابلهی ست",
+        "text": "بلالِ پاکدل هنگامِ گفتن اذان ، کلمه حَی را در حی علی الصلاة و حَی علی الفلاح از روی اظطرار و نقص طبیعی ، هَیّ تلفظ می کرد . [ بلال بن ریاح حبشی با کنیه ابو عبدالله ، مؤذن و خزانه دار بیت المال حضرت رسول الله (ص) و یکی از سابقان و پیشی گیرندگان در اسلام . وی آخرین با در وفاتِ پیامبر (ص) اذان گفت و بعد از آن گفتن اذان را ترک کرد مگر یک بار که حضرت فاطمه (ع) از او خواست که اذان بگوید . بخاری 44 حدیث از وی نقل کرده است ( اَعلامِ زِرِکلی ، ج 2 ، ص 49 ) او در سنّی میان 60 تا 70 سالگی در دمشق وفات نمود و مدفت او نیز در آنجا قرار دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7353,
+        "beyt": "زنخدان فرو برد چندی به جیب * که بخشنده روزی فرستد ز غیب",
+        "text": "مدتی در فکر فرو رفت و هیچ کاری انجام نداد زیرا به روزی خدا چشم بسته بود که برایش از غیب بفرستد!",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3643,
+        "beyt": "قدرِ فُندُق امگنم بُندُق حریق * بُندُقم در فعل ، صد چون مَنجَنیق",
+        "text": "در این موقع هندی دیگری با تضرّع در وسط نماز به رفیقش گفت : هی ، چونکه وسط نماز حرف زدی نمازت باطل است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5762,
+        "beyt": "آن زمان که دست و پایت بردَرَد * پرّ و بالت هست تا جان بر پَرَد ؟",
+        "text": "وقتی که دست و پای تو متلاشی می شود . آیا پَر و بالی داری که روحِ تو بوسیلۀ آن از تاریکی گور به عالَمِ بالا پرواز کند ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 984,
+        "beyt": "تا چه کرد آن که نقش روی تو بست * که درِ فتنه بر جهان بگشاد ؟",
+        "text": "بنگر که که آن کس که روی تو را نگارین آراست ، چه شور و غوغایی در جهان به پای ساخت ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8518,
+        "beyt": "*** * در آن باران تیر و برق پولاد * میان شام رستاخیز می‌گشت",
+        "text": "در آن شب که گویی قیامت برپا شده بود، میان باران تیر و برق شمشیر، مبارزه می‌کرد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4517,
+        "beyt": "گفت : لاحول ؛ آخر ای حکمت گزار * جنس تو مهمانم آمد صد هزار",
+        "text": "چشم آنان ، سرای نیستی و خیالات یاوه ا��ت . در نتیجه نیست ها را به صورت هست ها مشاهده می کنند . یعنی دنیا را که در واقع ، نیستِ هست نماست . به صورت هستی حقیقی فرض می کنند . توضیحات بیشتر در شرح بیت 602 دفتر اول آمده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9007,
+        "beyt": "آری اکنون تهمتن با رخش غیرتمند. * در بن این چاه آبش زهر شمشیر و سنان گم بود: * پهلوان هفت خوان اکنون * طعمه دام و دهان خوان هشتم بود.",
+        "text": "آری رستم اکنون با اسب غیرتمند و دلاور خویش، در ته چاهی که به جای آب، زهر شمشیر و نیزه داشت، ناپدید شده و در دام دهان این خوان هشتم (چاه) گرفتار گشته بود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 261,
+        "beyt": "چرا ز کوی خرابات روی برتابم * کزین بِه ام به جهان هیچ رسم و راهی نیست",
+        "text": "برای چه از کوی میخانه روی برتابم ؟ یعنی از آن روی برنمی گردانم . زیرا در دنیا از این بهتر برایم روی و راهی نیست . یعنی برای من راهی بهتر و تازه تر از راهِ میخانه نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4432,
+        "beyt": "گر میانِ مُشک تن را جا شود * روزِ مُردن گَندِ او پیدا شود",
+        "text": "ولی آن ناسازگارانِ تباهکار ، سپاسِ آن همه نعمت را به جای نیاوردند و در وفاداری از سگ هم فروتر و پست تر شدند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3424,
+        "beyt": "رَو ، مکُن زشتی که نیکی های ما * زشت آید پیشِ آن زیبایِ ما",
+        "text": "تو در زندان و تنگنای رَحِم و در میان ناپاکی ها و رنجها از خون تغذیه می کنی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1867,
+        "beyt": "زیباتر از این صید همه عمر نکرده ست * شیرین تر از این خربزه هرگز نبریده ست",
+        "text": "کسی که لب لعلت را مکیده و بِهِ رویت را به دندان گرفته ، در تمام عمر خود صیدی زیباتر از این به دست نیاورده و هرگز خربزه ای بدین شیرینی نبُریده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8278,
+        "beyt": "از چه، ای کل، با کلان آمیختی؟ * تو مگر از شیشه روغن ریختی؟!",
+        "text": "تو چرا بی‌مو و کچل شده‌ای؟ مگر تو نیز روغن شیشه را ریخته‌ای؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4023,
+        "beyt": "ور سگی آید غریبی ، روز و شب * آن سگانش می کُنند آن دَم ادب",
+        "text": "قاضی از هرکس حالِ آن مرد را سوال کرد . جواب داد : ای سرور ، دست از این بینوا بردار .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1986,
+        "beyt": "شمعی به میان ما برافروز * یا شمع مکُن که ماهتاب است",
+        "text": "شمعی در میان ما دو دلداده برافروزید . یا نه ، به دلیل چهرۀ منوّر دوست نیازی به روشن کردن شمع نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7537,
+        "beyt": "نجنبیدم از سیل زور آزمای * که ای تا که پیش تو جنبم ز جای",
+        "text": "من در برابر قدرت نمایی های سیل کم نیاوردم و ذره ای جابجا نشدم. حالا تو مگر چه کسی هستی که بخواهم برای تو خودم را از جایم تکان دهم؟!",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 555,
+        "beyt": "ای گلبشـکر آن که تویی پادشاه حسـن * با بـلـبـلان بی‌دل شیدا مـکـن غرور",
+        "text": "Praise your goodness O rose, and your beauty, Let not your pride make the nightingale flee.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 841,
+        "beyt": "دود آه سینه نالان من * سوخت این افسردگان خام را",
+        "text": "دود آه سینۀ سوزان من این افسردگان بی تجربه را سوزاند . یعنی این ازرق پوشان را .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2546,
+        "beyt": "ت��قیعِ شمس آمد شَفَق ، طُغرای دولت ، عشق حق * فالِ وصال آرَد سَبَق ، کآن عشق زد این فال ها",
+        "text": "همانطور که شفق ، امضای خورشید است یعنی سرخی افق نشان خورشید است . عشق حق نیز امضای اقبال و نیکبختی است ، یعنی سعادت حقیقی در گرو عشق الهی است . عشق ، تفأل به وصال حضرت معشوق را جایزه می دهد و عشق الهی است که به وصال حضرت معشوق فال می زند . یعنی تنها از طریق عشق الهی می توان به دولت وصال حضرت حق تعالی رسید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3293,
+        "beyt": "داد او را جمله مُلکِ این جهان * حق ندادش درد و رنج و اَندُهان",
+        "text": "بسا افرادی که به ظاهر گمراه و دور افتاده از راهِ حق اند . ولی در نهان و دُور از چشمِ ظاهربینان از جامِ رحمتِ الهی برخوردارند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6250,
+        "beyt": "آن دلی کو مَطلَعِ مَهتاب هاست * بهرِ عارف ، فُتِحَت اَبوابُ هاست",
+        "text": "آن دلی که مظهر معارف و اسرار تابان الهی است . نسبت به عارف ، درهایی است به سوی بهشت ذاتِ حق .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8172,
+        "beyt": "علی آن شیر خدا شاه عرب * الفتی داشته با این دل شب",
+        "text": "حضرت علی علیه السلام که به سبب شجاعت بی نظیری که دارد، به لقب شیرخدا (اسد الله) معروف است. علی، آن مرد عرب، همچون شاه قدرتمند و پیروز در میان همگان بود. – او با شب، انس و الفت داشت . (یعنی شب زنده داری میکرد.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2432,
+        "beyt": "نَه مُلک پادشا را در چشمِ خوب رویان * وَقعی است ای برادر ، نه زهد پارسا را",
+        "text": "ای برادر ، در نظر زیبا رویان ، نه فرمانروایی سلاطین ارزش و اعتباری دارد و نه پرهیزِ پارسایان .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4376,
+        "beyt": "گازُری گر خشم گیرد ز آفتاب * ماهیی گر خشم می گیرد ز آب",
+        "text": "و آن یکی نعلِ خر را نگاه می کرد که شاید در آن سنگی فرو رفته باشد . و آن دیگری چشم الاغ را وارسی می کرد که شاید لکه ای در آن پیدا شده باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 169,
+        "beyt": "گِره به باد مزن گرچه بر مُراد وزد * که این سخن به مَثَل باد با سلیمان گفت",
+        "text": "به باد اعتماد نکن اگر چه بر وفقِ مرادت بوزد . این سخنی است که باد به طریق مَثَل به حضرت سلیمان (ع) گفت در حالی که خودش تحتِ فرمان سلیمان بود و با این وصف به او وفا نکرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1633,
+        "beyt": "با همه مِهر و ، با منش کین است * چه کنم ؟ حظّ بخت من این است",
+        "text": "با همه مهر می ورزد امّا با من بر سر کین است . چه می توانم کرد ؟ این هم از بخت بَد من است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6043,
+        "beyt": "رحم بر عیسی کن و ، بر خر مکن * طبع را بر عقلِ خود سَرور مکن",
+        "text": "تو باید بر عیسی رحم کنی نه بر خر ، مبادا غرایز حیوانی و نفسانی را بر عقل خود چیره و حاکم سازی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2537,
+        "beyt": "در «لا اُحِبُّ الآفِلین» پاکی ز صورت ها یقین * در دیده های غیب بین ، هر دَم ز تو تمثال ها",
+        "text": "در آیه 76 سورۀ انعام ، حضرت ابراهیم (ع) گفت : من این معبودهای جسمانی افول کننده را دوست نمی دارم . و تو ای حضرت معشوق ، یقیناََ از جمیع این صورت ها و تعیّنات منزهی ، با این حال دیدۀ قلبی روشن بینان ، دم به دم و لحظه به لحظه تجلّیات تو را مشاهده می کنند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4328,
+        "beyt": "کو خلیلی کو برون آمد ز غار * گفت : هذا رَب ، هان کو کردگار ؟",
+        "text": "همۀ خواست ها و مقاصد تو از این انگشت است یعنی همۀ حرکات و سکنات تو تحتِ تصرف قدرت و حکمت الهی است . سَرِ تو یعنی قلبِ تو به چهار راهِ الوهیّت متصل است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4135,
+        "beyt": "چشم چون بستی ، تو را تاسه گرفت * نورِ چشم از نور روزن کَی شِکِفت ؟",
+        "text": "معدۀ خالی آن مردک با زبان حال می گوید : الهی هر چه را او پنهان می دارد آشکار کن . خدایا او ما را با این ریاکاری ها ، تباه کرده ، او را رسوا بفرما .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8702,
+        "beyt": "نان را از من بگیر، اگر می‌خواهی، * هوا را از من بگیر، اما * خنده‌ات را نه.",
+        "text": "اگر می‌خواهی خوراک و نفس کشیدن را از من بگیر ولی خنده‌ات را دریغ نکن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 528,
+        "beyt": "نه من ز بی عملی در این جهان ملولم و بس * ملالتِ عُلما هم ز علمِ بی عمل است",
+        "text": "در دنیا از بی عملی تنها من ملول و مضطرب نیستم . بلکه ملالت علما هم از علم بی عمل است . یعنی من نیستم که از قلّتِ عمل غصه می خورم . علما هم به واسطۀ قلّتِ عمل مضطرب حال و شکسته بال اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 449,
+        "beyt": "حکایتِ لبِ شرین کلامِ فرهاد است * شکنجِ طرّۀ لیلی مقامِ مجنون است",
+        "text": "کلام و صحبتِ فرهاد حکایت لب شیرین است یعنی فرهاد دائماََ از لبِ شیرین صحبت می کند و چین و شکن زلفِ لیلی ، مقامِ دل مجنون است . یعنی دلِ مجنون دائماََ در شکنج طرّۀ لیلی است . حاصل کلام : عاشق ، همیشه در آنجاست که جانانش است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5990,
+        "beyt": "من نکردم امر تا سودی کنم * بلکه تا بر بندگان جُودی کنم",
+        "text": "من اگر به بندگانم گفتم که عبادت ام کنید . منظورم این نبود تا سودی ببرم . بلکه خواستم بر بندگانم جود و بخششی کنم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1930,
+        "beyt": "هر روز خَلق را سر یاریّ و صاحبی است * ما را همین سر است که بر آستان توست",
+        "text": "مردم هر روز سری با یاری و وصاحبت دیگری دارند . امّا ما تنها سری داریم که آن را بر درگاه تو نهاده ایم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4230,
+        "beyt": "چون که او تر کرد ابرو ، مَه ندید * گفت : ای شه ، نیست مَه ، شد ناپدید",
+        "text": "نَفسِ امّاره بقدری تو را بیمار کرده که اگر فرضاََ گوهر به دست آری به سنگِ بی فرهنگ تبدیل می شود . و اگر به دوستی و محبت دست یازی سبب برپایی جنگ و ستیز می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2770,
+        "beyt": "اندر آن بازار کایشان ماهرند * حِسّ مِس را چون حِسِ زر کی خرند",
+        "text": "از تیزی و شدّتِ نیشتر خادم ، خر می جهید . ولی مگر آن خر زبان داشت که حال زارِ خود را بازگو کند ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3273,
+        "beyt": "خود قضا بر سَبلَتِ آن حیله مند * زیرِ لب می کرد هر دَم ریش خند",
+        "text": "برای مثال ، هرگاه دلبری زیباروی ، نسبت به شخصی زشت روی ، اظهار علاقه کند و به دنبالش راه بیفتد . بدان که حتما او را دست انداخته و مسخره کرده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2506,
+        "beyt": "بار خدایا مُهیمنی و مُدَبّر * وز همه عیبی مقدّس و مُبَرّا",
+        "text": "پروردگارا ، تو آدمیان را از ترس در امان می داری و چاره گر و کارساز امور ایشان هستی . از تمام نقص ها منزهی و تهمت کاستی بر تو روا نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7052,
+        "beyt": "کاندر ایمان ، خلق عاشق تر شدند * در فنای جسم ، صادق تر شدند",
+        "text": "زیرا که مردم نسبت به ایمان خود علاقمندتر و گرم تر شدند و در فنای جسم و ریاضت نفس ، صداقت و خلوص بیشتری پیدا کردند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3939,
+        "beyt": "هم بر آن دَر گَرد ، کم از سگ مباش * با سگِ گهف ار شدستی خواجه تاش",
+        "text": "صوفی به خادم گفت : ابتدا پالانش را از پشتش بردار و روی زمین بگذار . و بر زخمِ پشتش مرهم بمال .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1013,
+        "beyt": "به هیچ روی نشاید خلاف رای تو کردن * کجا برم گله از دست پادشاه ولایت ؟",
+        "text": "به هیچ طریقی نمی توانم بر خلاف رای و نظر تو کاری انجام دهم . به راستی از دست فرمانروای ولایت وجودم به چه کسی شکایت کنم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8186,
+        "beyt": "با بهاری که می رسد از راه * سبز شو، تازه شو، بهاری شو",
+        "text": "با آمدن فصل بهار، فصل شادابی طبیعت، تو نیز تغییر را در خودت به وجود بیاور و وجودت را سرشار از سرزندگی، شادابی و نشاط کن. ( تمام کینه ها و افسردگی ها را کنار بگذار و وجودت را بهاری کن.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 441,
+        "beyt": "بر در میخانه عشق ای ملک تسـبیح گوی * کاندر آن جا طینت آدم مخـمر می‌کـنـند",
+        "text": "In Love's Tavern, the Angelic array, Ferment our soul's grape, knead our clay.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 578,
+        "beyt": "ما آبروی فقر و قناعت نمی بریم * با پادشه بگوی که روزی مقدّر است",
+        "text": "ما آبروی فقر را نمی بریم به پادشاه بگو که رزق هر کس مقدر است . یعنی ما آستان فقر و قناعت را ترک نمی کنیم و به درِ اکابر نمی رویم . زیرا می دانیم که خداوندِ تعالی رزاق مطلق است و روزیِ هر کس را در روزِ ازل ، مقدّر و معین کرده است . پس نه با اهمال کم شود و نه با کوشش زیاد گردد . بنابراین تملّق و تبصبص از پادشاهان و بزرگان برای خاطرِ مال دنیا ، محضِ خطا و اشتباه است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5039,
+        "beyt": "آنکه داند دوخت ، او داند دَرید * هر چه را بفروخت ، نیکوتر خرید",
+        "text": "آن کسی که دوختن را بداند . همو نیز پاره کردن را هم می داند و می تتواند . هر چه را او بفروشد بهتر از آن را می خرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3781,
+        "beyt": "مهدی و هادی وی است ای راه جو * هم نهان و هم نشسته پیشِ رو",
+        "text": "زندانیان می خواهند که از دستِ تو نجات پیدا کنند . پس بواسطۀ این غرضی که دارند شهادتشان باطل است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3187,
+        "beyt": "جُز مَگَر مستی که از حق پُر بُوَد * گر چه بدهی گنج ها او حُر بُوَد",
+        "text": "با شادی و شتاب راهی روستا شدند و به یکدیگر می گفتند : مژده دهید که از روستایِ آن شخص میوه ها و ثمره هایی خواهیم خورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8618,
+        "beyt": "بنیاد هستی تو چو زیر و زبر شود * در دل مدار هیچ که زیر و زبر شوی",
+        "text": "اگر در راه خدا وابستگی‌های مادی و دنیا دوستی تو نابود شود، از این دگرگونی ترس به خود را نده؛ زیرا اگر توجه تو از علایق دنیایی دور شود، تازه آغاز زندگی روحانی و معنوی تو است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9314,
+        "beyt": "در راه تو، کی ارزشی دارد این جانِ ما؟ * پاینده باد، خاک ایران ما",
+        "text": "ای ایران، این جان ما در راه تو و برای تو ارزشی ندارد، امیدوارم این خاک ایران ما همیشه پاینده و استوار و جاودان باشد. (بماند.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3982,
+        "beyt": "هین روان گردید بی رنج و عَنا * سویِ غفّاریّ و اِکرامِ خدا",
+        "text": "عرب صحرانشین گفت : حالا از پول و نقدینه ات سؤال می کنم چقدر پول داری که داری تنها می روی و پند و اندرزهای دوست داشتنی بیان می کنی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1895,
+        "beyt": "اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی * گمان برند که پیراهنت گُل آکنده است",
+        "text": "اگر برهنه نباشی و بدنت را بدون جامه در معرض دید نگذاری . مردم گمان می برند که جامۀ تو پر از گل است . یعنی در لباس تو بدنی نمی بینند بلکه گل می بینند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4823,
+        "beyt": "گفته او را من زبان و چشم تو * من حواس و من رضا و خشم تو",
+        "text": "حضرت حق تعالی در حدیث قرب نوافل فرموده است : منم زبان و چشم تو ، منم رضا و خشم تو ، منم که با اسماء و صفاتم در حواس تو ظهور می کنم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1766,
+        "beyt": "سعدی ، آسان است با هر کس گرفتن دوستی * لیک چون پیوند شد ، خو باز کردن مشکل است",
+        "text": "ای سعدی ، دوست شدن با هر کس آسان است ، امّا هنگامی که پیمان دوستی بسته شد ، ترک موأنست و دست از دوست شستن دشوار است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4103,
+        "beyt": "پیش از این ، ز آن گفته بودیم اندکی * خود چه گوییم ؟ از هزارانش یکی",
+        "text": "محضِ رضای خدا از گفتن اینگونه سخنان و اسرار خودداری کُن تا بالاخره خَرِ خواجه سَرش را تکان دهد و زنگولۀ آویخته به سر و صورتش را به صدا درآورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8714,
+        "beyt": "شد نفس آن دو سه همسال او * تنگ‌تر از حادثه حال او",
+        "text": "به خاطر این حادثه (زمین خوردن کودک)، آن دوستان و هم سال‌هایش احساس ناراحتی و اندوه کردند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8570,
+        "beyt": "از این مرز فرخنده مردخیز * کنام پلنگان دشمن ستیز",
+        "text": "از این کشور مبارک و پر از جوانمرد که مانند پلنگ با دشمن مبارزه می‌کنند",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3752,
+        "beyt": "مسجدِ روزِ گِل است و روزِ ابر * مسجدِ روزِ ضروت ، وقتِ فقر",
+        "text": "رفیقِ نیک سیرتِ تو به جهانِ برین و عالَمِ علّیین پر گشوده و رفیقِ بَد سیرتِ تو در ژرفنایِ زمین جای گرفته است . چون هر کسی به اصلِ خود می پیوندد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6336,
+        "beyt": "بد ز گستاخی ، کسوف آفتاب * شد عزازیلی ز جرات ، رد باب",
+        "text": "کسوف آفتاب به سبب بی ادبی اوست و ابلیس نیز به سبب گستاخی ، رانده درگاه حق شده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9148,
+        "beyt": "می‌گفت گرفته حلقه در بر * کامروز منم چو حلقه بر در",
+        "text": "توسل جستن به کعبه",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2974,
+        "beyt": "باز گرد از هست ، سویِ نیستی * طالبِ رَبّی و ربّانیستی",
+        "text": "ای خدا ، یاوه گویی فرومایگان را رسوا فرما . تا موردِ رحم و شفقتِ بخشندگان قرار گیریم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4908,
+        "beyt": "گر درختِ خشک باشد در مکان * عیبِ آن از بادِ جان افزا مدان",
+        "text": "اگر فر��اََ در مکانی درختی خشکیده و خوشیده باشد . عیب آن درخت را از بادِ جان افزا و حیات بخش تلقی مکن بلکه عیبِ خشک شدن آن از خودِ اوست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 348,
+        "beyt": "نـه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست * کـلاه داری و آیین سروری داند",
+        "text": "Not everyone upon a throne who puts on a crown. Knows the ways of ruling over farm and town.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 992,
+        "beyt": "روی زرد اسـت و آه دردآلود * عاشـقان را دوای رنـجوری",
+        "text": "Melancholic face and painful cries, Make lovers' pain, somewhat tame.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8516,
+        "beyt": "*** * چه اندیشید آن دم، کس ندانست * که مژگانش به خون دیده تر شد",
+        "text": "کسی نمی‌داند در آن لحظه، جلال‌ الدین به چه چیز آزاردهنده‌ای اندیشید که باعث شد گریه کند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 363,
+        "beyt": "گشت بیمار که چون چشم تو گردد نرگس * شیوه تو نشدش حاصـل و بیمار بـماند",
+        "text": "I was lovesick. Though your eyes bloomed as flowers, Your loveliness remains veiled, this is unkind.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6880,
+        "beyt": "در هر آن کاری که میلت نیست و خواست * اندر آن جبری شدن ، کین از خداست",
+        "text": "ولی نسبت به هر کاری که بدان تمایل نداری ، در آن کار خود را جبری نشان می دهی و می گوئی : این کار خداست و آن را به خدا نسبت می دهی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3429,
+        "beyt": "رُو اَشدّاهُ عَلَی الکُفّار باش * خاک بر دلداریِ اغیار پاش",
+        "text": "تو را به خدا ، فرزندانت را نیز بیاور ، زیرا که هم اکنون فصلِ گل و بهار است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8835,
+        "beyt": "نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی * نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی",
+        "text": "وصف ناپذیری خداوند",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4636,
+        "beyt": "یارِ نیکت رفت بر چرخِ بَرین * یارِ فِسقت رفت در قعرِ زمین",
+        "text": "یک بی وفایی و ستم از طرفِ خویشان و یاران و کسان از سیصد هزار جفای دیگران سنگین تر و ناگوارتر است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4642,
+        "beyt": "یک جفا از خویش و از یار و تبار * در گرانی هست چون سیصد هزار",
+        "text": "یک منزل طی کردن بوسیله بوی خوش آهو بهتر است از طی کردن صد منزل به وسیله دنبال کردن ردِ پای آهو و گشتن به دنبال اوست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6499,
+        "beyt": "دست من بشکسته بودی آن زمان * چون زدم من بر سر آن خوش زبان",
+        "text": "ای کاش در آن وقت که طوطی خوش آوازم را زدم دستم می شکست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4306,
+        "beyt": "که بنشناسم عُمَر از بولهب * بادِ کُرّۀ خود شناسم نیم شب",
+        "text": "هرگاه تو از تنهایی و خلوت نشینی به نومیدی دچار آمدی و احساس کردی که به مراد و مقصودت ره نیافته ای . لازم است که به یک انسان کامل و مرشد فاضل خدمت کنی و صحبت او گزینی و سر بدو سپاری . [ درست است که مولانا یکی از لوازم سلوک را داشتن پیر و مرشد دانسته ولی در عین حال هشدار داده است که هر مدعی ژاژخا و مُلتَبِس به لباس دستگیری و ارشاد نیز لیاقت ارشاد ندارد و نباید فریفته این گندم نمایان جو فروش شد . ( توضیحات بیشتر در باب خلوت نشینی در شرح بیت 549 دفتر اول آمده است )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9138,
+        "beyt": "گفت ای پسر این نه جای بازی است * بشتاب که جای چاره سازی است",
+        "text": "پند دادن به پسر",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9239,
+        "beyt": "دلم را داغ عشقی بر جبین نه * زبانم را بیانی آتشین ده",
+        "text": "خدایا، دلم را گرفتار عشق گردان و گفتارم را گرم و عاشقانه کن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 984,
+        "beyt": "گوهر جام جم از کان جـهانی دگر اسـت * تو تـمـنا ز گـل کوزه گران می‌داری",
+        "text": "Jewels of the Holy Grail come from an unworldly mine. Why then beg for the potters' clay to make these urns?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1043,
+        "beyt": "گر تو خواهی که یکی را سخن تلخ بگویی * سخن تلخ نباشد ، چو برآید به دهانت",
+        "text": "اگر تو اراده کنی که به کسی سخن تلخی بگویی ، آن سخن به دلیل برآمدن از دهان تو شیرین می شود و دیگر تلخی نخواهد داشت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 9217,
+        "beyt": "پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند * دیوار زندگی را زین گونه یادگاران",
+        "text": "قبل از ما هم افراد بسیاری بودند که عشق و عاشقی کردند و آن را مانند قابی بر دیوار زندگی نصب کردند و عشقشان را برای آیندگان به یادگار گذاشتند. (نه آنکه عشقشان نابود شده باشد.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8513,
+        "beyt": "در آن تاریک شب می‌گشت پنهان * فروغ خرگه خوارزمشاهی",
+        "text": "در آن شب تاریک، اوج و اقتدار پادشاهی خوارزمشاهی نیز رو به پایان بود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8949,
+        "beyt": "چنین پاسخ آورد سودابه پیش * که من راست گویم به گفتار خویش",
+        "text": "سودابه این چنین پاسخ داد که من در سخنان خود راستگو هستم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5028,
+        "beyt": "حلقِ انسان چون بِبُرّد ، هین ببین * تا چه زاید ؟ کُن قیاسِ آن برین",
+        "text": "وقتی که گلوی حیوان بریده شود و این ار تقاء را پیدا کند . تو ببین که اگر گلوی انسان در راه حق بریده شود چه معانی والایی حاصل می کند . یعنی اگر آدمی در برابر هستی حقیقی به فنای عارفانه رسد به برترین مرتبت رسد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 328,
+        "beyt": "حافـظ آن روز طربنامه عشق تو نوشـت * کـه قـلـم بر سر اسـباب دل خرم زد",
+        "text": "Hafiz wrote his love poems only on the day that he. Let the pen write from the heart that is joyous and free.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4018,
+        "beyt": "ور به حکم آرید این پژمرده را * من نخواهم کرد زندان مُرده را",
+        "text": "فیلسوف نما گفت : چرا این ریگ ها را بار کرده ای ؟ عرب گفت : برای اینکه آن کیسه دیگر تک نماند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8362,
+        "beyt": "تا قیامت سخن اندر کرم و رحمت او * همه گویند و یکی گفته نیاید ز هزار",
+        "text": "اگر همه مردم تا روز قیامت درباره‌ بخشش و لطف خداوند سخن بگویند، باز هم یکی از هزاران لطف و رحمت خداوند گفته نمی‌شود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9391,
+        "beyt": "از ظلمتِ خود، رهایی ام ده * با نورِ خود آشنایی ام ده",
+        "text": "مرا از جهل و ناآگاهی هایم رها کن و با نور معرفت خودت مرا آشنا کن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 187,
+        "beyt": "میل مـن سوی وصال و قـصد او سوی فراق * ترک کام خود گرفـتـم تا برآید کام دوسـت",
+        "text": "I long for union, while my friend away will turn, I give up my desires to fulfill those of my friend.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4412,
+        "beyt": "گر در آمیزد ، تو گویی : طامع است * ورنه گویی : در تکبُّر مُولع است",
+        "text": "وقتی که انسان مزاجاََ به گِل خوردن عادت کند . چهره ای زرد و بَدرنگ و حالی بیمار و زار پیدا می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7845,
+        "beyt": "چو آتش در سپاه دشمن افتاد * ز آتش هم کمی سوزنده‌تر شد",
+        "text": "جلال الدین همچون آتش بر سپاه دشمن حمله کرد تا آنها را در خشم خویش بسوزاند و نابودشان کند. شدت حمله اش طوری بود که حتی از آتش هم گویا سوزاننده تر بود! (اغراق)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3824,
+        "beyt": "ناریان مر ناریان را جاذب اند * نوریان مر نوریان را طالب اند",
+        "text": "زیرا که تقلید ، آفت و آسیب هر امرِ نیک است . برای مثال ، تقلید اگر مانند کوه هم که باشد . در واقع کاهی بیش نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7398,
+        "beyt": "آن طرف، نصف جهان با تانک‌های آتشین در راه * این طرف، ایرانیان تنها * این طرف تنها سلاح جنگ، ایمان بود",
+        "text": "لشکر دشمن در آن طرف، تمام سلاحش تانک و موشک و خمپاره بود اما در این طرف میدان، تنها و بزرگترین سلاح رزمندگان ایرانی، ایمان به خدا بود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3090,
+        "beyt": "تا شِعارِ دین شود بسیار و پُر * ز آنکه با یاران شود خوش ، کارِ مُر",
+        "text": "این تردید و دو دلی به مثابۀ زندان است و نمی گذارد روح ، به جانبی میل کند و امری را انتخاب کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6027,
+        "beyt": "حُقَتِ الجنّه بِمَکروهاتِنا * حُقَتِ النّیرانُ مِن شَهواتِنا",
+        "text": "بهشت با چیزهایی پوشیده شده که ما آن را ناخوشایند می دانیم و نیز دوزخ با شهوات ما پوشیده شده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3793,
+        "beyt": "مَی خورد شَه بر لبِ جُو تا سَحَر * در سماع از بانگِ چَغران بی خبر",
+        "text": "زیرا ای پیشاهنگ در عرصۀ دنیا از شاهان و سلاطین چیزی عاید تو نمی شود و جز آوایِ دُهُل و سَر و صدا و حشمت و جلالِ ظاهری .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2753,
+        "beyt": "از پیِ این عاقلانِ ذُوفُنون * گفت ایزد در نُبی ، لایَعلمون",
+        "text": "از آنرو که خیالِ یارِ من و دلدار من در ذهن و دلم نقش بسته ، صورت آن خیال در حکم بت است . ولی معنای آن در واقع بت شکن است . زیرا به واسطه تصویری که از آن یار در دل دارم . از هوی و هوس و کارهای پلید دور می شوم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9252,
+        "beyt": "تنم گر بسوزی، به تیرم بدوزی * جدا سازی ای خصم، سر از تن من",
+        "text": " اگر مرا تیر باران کنی و بدنم را بسوزانی و یا با تیر مرا هدف بگیری، ای دشمن حتی اگر سر از تن من جدا کنی.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5924,
+        "beyt": "می دوی در کوی و بازار و سرا * چون کسی کو گم کُند گوساله را",
+        "text": "در کوی و برزن و بازار و خانه می دوی . درست مانند کسی که گوساله اش را گم کرده و به دنبال او می دود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3304,
+        "beyt": "در تمامی کارها چندین مَکوش * جز به کاری که بُوَد در دین ، مَکوش",
+        "text": "بلعم باعور و ابلیس ملعون در آخرین امتحان ها خوار و زبون شدند . ( مَهین = خوار و زبون )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7167,
+        "beyt": "روزها گر رفت، گو رو، باک نیست * تو بمان، ای آن که چون تو پاک نیست",
+        "text": "اگر همه ی این روزها با سوز و گداز و ناله گذشت، اشکالی ندارد. بگو بگذرد. ای عشق حقیقی! تو برایم بمان که هدفی جز تو برتر و بهتر نیست.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9020,
+        "beyt": "نان را از من بگیر، اگر می‌خواهی، * هوا را از من بگیر، اما * خنده‌ات را نه.",
+        "text": "اگر می‌خواهی خوراک و نفس کشیدن را از من بگیر ولی خنده‌ات را دریغ نکن.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 540,
+        "beyt": "صحنِ بُستان ذوق بخش و صحبتِ یاران خوش است * وقت گل خوش باد کز وی وقتِ میخواران خوش است",
+        "text": "صحنِ بُستان شادی می دهد و صفا می بخشد ، صحبتِ یاران هم خوش است . وقت و حال گل خوش باشد زیرا قدوم او سبب خوشی و خوشحالی میخواران است . یعنی موسم گل در فصلِ بهار است و در همین فصل است که باده بیشتر و زیادتر خورده می شود . چنانکه خواجه فرموده است :",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8022,
+        "beyt": "خبری داشت کلاغ * گفت در گوش درخت * برگ ها تک تک ریخت * از سر و دوش درخت",
+        "text": "کلاغ خبر آمدن فصل پاییز را به درخت داد. درخت از شنیدن این خبر، برگ هایش خشک شد و به زمین ریخت. (اشاره به ریزش برگ درختان در فصل پاییز)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8619,
+        "beyt": "گر در سرت هوای وصال است، حافظا * باید که خاک درگه اهل هنر شوی",
+        "text": "ای حافظ! اگر در آرزوی رسیدن به معشوق هستی، باید در برابر اهل فضیلت و کمال (عرفا) فروتن و متواضع باشی.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5187,
+        "beyt": "کُلُ شیءِِ هالِکُ جز وجهِ او * چون نه ای در وجهِ او ، هستی مجو",
+        "text": "همه چیز روی به فنا می گذارد مگر ذات خدا و تا وقتی که وجود خود را در هستی خدا فانی نکرده ای بقا و هستی نباید بخواهی . زیرا در اینجا هستی در نیستی و فانی شدن است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7380,
+        "beyt": "تو بزرگی و من خطاکارم * از تو امید مغفرت دارم",
+        "text": "تو شیر بزرگی هستی و من اشتباه کرده ام. من امید دارم که تو به بزرگی ات خطای مرا ببخشی.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6403,
+        "beyt": "با حکیم او قصه ها می گفت فاش * از مقام و خواجگان و شهرتاش",
+        "text": "آن کنیزک آشکارا از ماجرای زندگانیش صحبت می کرد مثلا از خانه (مقام) و بزرگان (خواجگان) و همشهری های (شهرتاش) خود حرف می زد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5032,
+        "beyt": "ز آن ندارد میوه ای ، مانند بید * کآبِ رُو بردی پیِ نانِ سپید",
+        "text": "اگر می بینی که مانند درخت بید ، میوه و ثمره نداری . بدین جهت است که به خاطر نان سپید . آبرویت را برده ای . یعنی به خاطر نفسانیات و مسائل پست دنیوی ، پوچ و بی اعتبار شده ای .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9385,
+        "beyt": "ای نام تو بهترین سرآغاز * بی نا تو، نامه کی کنم باز؟",
+        "text": "ای خدایی که نام تو بهترین نام برای آغاز هر کاری است، بدون ذکر نام تو نمی توانم کتابم را شروع کنم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1126,
+        "beyt": "مشعله ای برفروخت پرتو خورشید عشق * خرمن خامان بسوخت ، خانگه عام رفت",
+        "text": "عشق به سان خورشید پرتوافشانی کرد و شعله ای برافروخت که در اثر آن ، حاصل خواص و هستی عوام به آتش کشیده شد و سوخت و از میان رفت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 4761,
+        "beyt": "بلعمِ باعور را خلقِ جهان * سُغبه شد مانند عیسیِ زمان",
+        "text": "مردم جهان چنان مطیع و شیفته بلعم باعور شدند که گویی مطیع و شیفته عیسای دوران خود شده اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4001,
+        "beyt": "و آن فسونِ دیو در دل های کژ * می رود چون کفشِ کژ در پایِ کژ",
+        "text": "غمخواری و مواظبتِ فرومایگان را مانند مواظبتِ آن خادم بدان . بی کسی و تنهایی بهتر است از خوشامد گویی و ثناخوانی انسان های تبه کارِ بدنهاد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 4427,
+        "beyt": "گر قَدَم را جاهلی بر وَی زند * بشکند پُل ، و آن قَدَم را بشکند",
+        "text": "وقتی که یک تارِ موی کج مانند پرده و حجابی روی چرخ سپهر کشیده شد . پس اگر همه اعضاء و اجزای وجودت کج شود ، چه می شود ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 695,
+        "beyt": "اول ز تحـت و فوق وجودم خـبر نـبود * در مکتـب غم تو چنین نکتـه دان شدم",
+        "text": "In my ignorance I roamed the world at first. In thy longing, I have become wise and meek.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1419,
+        "beyt": "هزار نوبت اگر خاطرم بشورانی * از این طرف که منم همچنان صفایی هست",
+        "text": "اگر هزار بار فکر و خاطر مرا آشفته سازی و مرا مضطرب نمایی ، از جانب من نسبت به تو همچنان صفا و صمیمیّت وجود دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 3175,
+        "beyt": "جمله اَجزایِ تَنَش ، خصمِ وَی اند * کز بهاری لافد ، ایشان در دَی اند",
+        "text": "با این جسمی که بر اثر صبر و شکیبایی حاصل شده می توانی ، غیر از هفت رنگِ ظاهری ، رنگ های دیگری نیز ببینی و به جای سنگ های بی ارزش ، گوهرهای ارزشمند را مشاهده کنی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8861,
+        "beyt": "گفت: باید حد زند هشیار مردم مست را * گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست",
+        "text": "فراگیر بودن فساد",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3637,
+        "beyt": "فکر آن باشد که بگشاید رَهی * راه ، آن باشد که پیش آید شَهی",
+        "text": "در این اثنا ، خواجه تیر را از انگشتِ شست رها کرد و آن حیوان را چنان هدف قرار داد که از آن بالا به زمین افتاد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5543,
+        "beyt": "صد سبو را بشکند یک پاره سنگ * آب چشمه می زهاند بی درنگ",
+        "text": "برای مثال ، یک پاره سنگ می تواند صد کوزه را بشکند و آب درون آن را روی زمین بریزد و تباه کند ولی آب چشمه همیشه روی زمین جاری است و چون به منبع اصلی متصل است هیچگاه عوارض خارجی نمی تواند آن را از جریان بیندازد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2093,
+        "beyt": "اگر دودی رود ، بی آتشی نیست * وگر خونی بیاید ، کُشته ای هست",
+        "text": "اگر دودی برخیزد بی تردید نشانۀ آتشی است که دیده نمی شود . همانطور که اگر خونی ریخته شود ، کشته ای یا شهیدی وجود دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 514,
+        "beyt": "شاهدان در جلوه و من شرمـسار کیسـه‌ام * بار عشق و مفلسی صعب است می‌باید کشید",
+        "text": "Lovers are in full glory, poor me ashamed. Burdened with indigent love, yet I accede.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 7634,
+        "beyt": "دلی دیرُم خریدار محبت * کز او گرم است بازار محبت",
+        "text": "دلی دارم که خواستار عشق و محبت است- بازار محبت این دل بخاطر او حسابی گرم گرفته است ( دلم سرشار از محبت اوست و این محبت، همچنان زنده است)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8686,
+        "beyt": "وقتی دل سودایی، می‌رفت به بستان‌ها * بی‌خویشتنم کردی، بوی گل و ریحان‌ها",
+        "text": "وقتی دل عاشق من به سوی باغ و گلستان می‌رفت، بوی گل و ریحان‌ها و گیاهان معطر من را از خود بی خود می‌کند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 631,
+        "beyt": "ای مدّعی برو که مرا با تو کار نیست * احباب حاضرند به اعدا چه حاجت است",
+        "text": "ای مدعی برو که من با تو کاری ندارم . حاضران دوستان اند . یعنی وقتی دوستان حاضر باشند به دشمنان چه حاجت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 121,
+        "beyt": "نگویم از منِ بیدل به سهو کردی یاد * که در حسابِ خِرد نیست سهو بر قلمت",
+        "text": "من نمی گویم که مرا به سهو یاد کردی یعنی از منِ بیدل که یاد کرده ای ، قصدی نداشتی . و بلکه سهواََ این نامه را نوشتی ، زیرا در حساب عقل سهو نیست بر قلمت یعنی از قلمت سهو صادر نمی شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 118,
+        "beyt": "وه کـه دردانه‌ای چـنین نازک * در شب تار سفتنم هوس است",
+        "text": "On a night so dark as this, My course, how can I chart?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3933,
+        "beyt": "هست آن آهن ، فقیرِ سخت کش * زیرِ پُتک و آتش است او سرخ و خوش",
+        "text": "صوفی با خودش می گفت : حالا چاره چیست ؟ یاران و دوستان همه برخاسته و از خانقاه رفته اند و همه درها را نیز بسته اند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 590,
+        "beyt": "دل و دینم دل و دینم ببرده‌سـت * بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش",
+        "text": "My heart and soul put my heart and soul in suspense. Your beauty, your beauty, my only reference.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 2725,
+        "beyt": "از درونِ خویش این آوازها * منع کُن تا کشف گردد رازها",
+        "text": "آگاه باش و به خود آی که عشوه ها و نازهای رفیق بَد ، تو را فریب ندهد . حتی در روی زمین که راه می روی با خیال راحت راه نرو . شاید بر سرِ راهت دامی گسترده باشند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7140,
+        "beyt": "تشنه را گر ذوق آید از سراب * چون رسد در وی ، گریزد ، جوید آب",
+        "text": "مثال دیگر : هر گاه شخصی تشنه ، سراب را در بیابان مشاهده کند نسبت به آن میل و جاذبه ای پیدا می کند زیرا سراب همچون آب به نظر می رسد ولی همین که بدان نقطه رسید از آن می گریزد و باز به دنبال آب می رود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3432,
+        "beyt": "رُو بگرداند چو بیند زخم ها * رفتنِ او بشکند پُشتِ تو را",
+        "text": "تو قیمتِ هر کالایی را می دانی که چیست ولیکن قیمتِ خودت را نمی دانی . بنابراین تو دچارِ حماقتی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7885,
+        "beyt": "دشمن دانا که غم جان بود * بهتر از آن دوست که نادان بود",
+        "text": "دشمن دانایی که باعث ناراحتی جان و روح آدمی می‌شود، بهتر از دوست نادان و جاهل است [چون دشمن دانا بیشتر از دوست نادان به انسان فایده می‌رساند]",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4282,
+        "beyt": "کاِی رسولِ حق ، برایِ مُحسنی * سویِ آن مسجد ، قدم رنجه کُنی",
+        "text": "هر که با مردم ناراست و تبه کار ، مصاحب و دمساز شود و خود را با آنان تطبیق دهد . مسلماََ چنین کسی همیشه در حال تنزل و کاستی است و عقلش تباه می گردد و حیران و مدهوش می ماند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8467,
+        "beyt": "تشنه لب کشته شود در لب شط از چه گناه * آنکه سیراب کند در لب کوثر تشنه؟",
+        "text": "آن کسی که در بهشت همه‌ را سیراب می‌کند به کدامین گناه در کنار آب فرات در حالی که تشنه بود، کشته شد؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5049,
+        "beyt": "ما رَمَیتَ اِذ رَمَیتُم در حِراب * ��ن چو تیغم ، و آن زننده آفتاب",
+        "text": "من مظهر و مصداق صادقِ ما رَمَیتَ اِذ رَمَیتَ هستم . من در کشتار و کارزار ، ابزاری مانند تیغ در دست الهی هستم و آن زننده آفتاب حقیقی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 736,
+        "beyt": "عاشـق و رندم و میخواره به آواز بـلـند * وین همـه منصـب از آن حور پریوش دارم",
+        "text": "I am a dervish, a lover, I drink & sing out aloud. Angelic Beauty, my name and fame inspire.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8928,
+        "beyt": "دیروز اگر سوخت ای دوست غم برگ و بار من و تو * امروز می آید از باغ بوی بهار من و تو",
+        "text": "ای دوست! اگر در گذشته که رژیم شاهنشاهی حکومت می کرد، تمام استعدادهای ما هدر شد، غم نخور. زیرا آن روزها تمام شده و انقلاب اسلامی پیروز شده است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8772,
+        "beyt": "دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت * دائما یکسان نباشد حال دوران، غم مخور",
+        "text": "اگر چرخ زمانه مدتی طبق خواسته ما به گردش درنیامد و دنیا بر وقف مراد ما نبود، ناراحت نباش چون حال زمانه به یک شکل باقی نمی‌ماند و عوض می‌شود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 724,
+        "beyt": "چون تو را در گذر ای یار نـمی‌یارم دید * با کـه گویم کـه بگوید سـخـنی با یارم",
+        "text": "I cannot find my friend upon the path that I trot. Whom can I speak a word to, and say what?",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 808,
+        "beyt": "گرچه دوریم از بساطِ قرب همت دور نیست * بندۀ شاهِ شمائیم و ثنا خوان شما",
+        "text": "ای ساکنان شهر یزد ، اگر چه وجودمان و تن مان از شما دور است اما همت مان دور نیست . یعنی هرگز از خاطرمان محو نمی شویم بلکه همیشه بنده شاه و دعا گوی شماییم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5662,
+        "beyt": "گر تو گویی فایدۀ هستی چه بود ؟ * در سؤالت فایده هست ای عنود",
+        "text": "ظاهراََ از مولانا سؤال می شود ، تو که می فرمایی هر چه در این جهان به وقوع می پیوندد . همه از تقدیر الهی ناشی شده ، پس این جهان هستی چه فایده ایی دارد ؟ اصلا برای چه آفریده شده است ؟ مولانا در جواب می فرماید : ای حق ستیز ، تو که می گویی جهان هستی چه فایده ای دارد ؟ بدان که در همین سؤال تو فایده وجود دارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5858,
+        "beyt": "می نماید پیشِ چشمت کُه بزرگ * هست اندیشه چو موش و ، کوه گرگ",
+        "text": "در نظرِ تو کوه ، بزرگ جلوه می کند . و فکر در نظرِ تو مانند موش ، کوچک می نماید و کوه مانند گرگ ، بزرگ به نظر می رسد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3675,
+        "beyt": "لاف ، وادادِ کرَم ها می کند * شاخ رحمت را ز بُن بَر می کنَد",
+        "text": "در خانقاه ، میانِ صوفیان غوغا و ولوله ای افتاد و آنها به یکدیگر می گفتند : امشب ، شبِ خوردنِ انواعِ طعام های لذیذ و مجلسِ سماع و پُرخوری است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 329,
+        "beyt": "نـفـس باد صبا مشک فشان خواهد شد * عالـم پیر دگرباره جوان خواهد شد",
+        "text": "Morning breeze, its fragrance will exhale. The old world will once again youthfully sail.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 1330,
+        "beyt": "ای که گفتی هیچ مشکل جز فراق یار نیست * گر امید وصل باشد ، همچنان دشوار نیست",
+        "text": "ای کسی که دوری از یار را مشکل ترین دشواری ها می دانستی ، بدان که اگر امید رسیدن به یار وجود داشته باشد ، تحمّل جدایی او اصلاََ سخت نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 5585,
+        "beyt": "بی تأمّل او سخن گفتی چنان * کز پسِ پانصد تأمّل دیگران",
+        "text": "آن غلام شیرین گفتار ، چنان بی درنگ و بی اندیشه و در عین حال نغز و پُر مغز سخن می گفت که دیگران همان سخن را پس از پانصد بار تأمل و تفکّر بر زبان می راندند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1091,
+        "beyt": "عالم همه سر به سر رباطیست خراب * در جای خراب هـم خراب اولیتر",
+        "text": "The world is a mere temporal inn;. With the shipwrecked, sinking is better.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4497,
+        "beyt": "گفت : ای موسی ز من می جو پناه * با دهانی که نکردی تو گناه",
+        "text": "پیامبر (ص) فرمود : دست تو هر آن چیز را گرفته باید سرانجام عیناََ آن را پس دهد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 310,
+        "beyt": "هر چه هست از قامتِ ناسازِ بی اندام ماست * ورنه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست",
+        "text": "هر عیب و نقصی که هست از اندام بی تناسب و ناموزون ما است واِلّا خلعت تو به قامت کسی کوتاه نمی آید . یعنی احسان تو نسبت به همه کامل است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 6781,
+        "beyt": "روح ، می بردت سوی چرخ برین * سوی آب و گل شدی در اسفلین",
+        "text": "روح لطیف ، ترا به سوی آسمان روحانی و جهان والا می کشد ولی تو خود را به سوی پست ترین مرتبه هستی پائین می کشی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9325,
+        "beyt": "بی‌ادب، تنها نه خود را داشت بد * بلکه آتش در همه آفاق زد",
+        "text": "‌ انسان ناسپاس و گمراه تنها به خودش بدی نمی کند، اخلاق رفتار بد او مانند آتش به همه جا سرایت می کند و به همه زیان می رساند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6757,
+        "beyt": "هر جمادی را کند فضلش خبیر * عاقلان را کرده قهر او ضریر",
+        "text": "فضل و احسان خداوند جمادات را آگاه کرده است و خردمندان و عاقلانی که گاه بر سنت الهی عصیان می کنند با قهر خدا کوردل و بی بصیرت می شوند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1039,
+        "beyt": "نـمی‌بینـم از همدمان هیچ بر جای * دلـم خون شد از غصه ساقی کجایی",
+        "text": "From among my friends, I see none remain. Bring wine for my heart, bleeding, contrite.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 898,
+        "beyt": "قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست * قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا",
+        "text": "",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3528,
+        "beyt": "شد عصا اندر کفِ موسی گوا * شد عصا اندر کفِ ساحِر هَبا",
+        "text": "حق تعالی فرموده است : بندگانی که مشمولِ یاری و عنایتِ حق قرار گرفته اند . در روی زمین به آهستگی و فروتنی گام برمی دارند . ( هَون = نرمی و آسانی )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3235,
+        "beyt": "خاصه آن مُنفِق که جان اِنفاق کرد * حلقِ خود قربانیِ خلّاق کرد",
+        "text": "برای آن مردِ بینوا ، غذای شصت نفر هم هیچ بحساب می آید . بس که می خورد . اگر هم به او بگویی ، بس است و دیگر بیش از این مخور . خود را به ناشنوایی می زند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8256,
+        "beyt": "روی هر شاخه جیک جیک کنم * در دل آسمان، رها باشم",
+        "text": "روی هر شاخه بنشینم و جیک جیک کنم و در میان آسمان آزادانه پرواز کنم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9230,
+        "beyt": "به دشت دل، گیاهی جز گل رویت نمی‌روید، * من این زیبا زمین را آزمودم، میهن، ای میهن!",
+        "text": "در دل من تنها زیباییِ میهن جای گرفته اس��.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2319,
+        "beyt": "تا مست نباشی ، نبَری بارِ غمِ یار * آری ، شتر مست کشد بار گران را",
+        "text": "تا از عشق سرمست نباشی . توانِ حملِ غمِ یار را که به سانِ بار است . نخواهی داشت ، آری ، شتر هنگامی که مست باشد بارِ سنگین را به راحتی حمل می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 565,
+        "beyt": "شرحِ شکنِ زلفِ خم اندر خمِ جانان * کوته نتوان کرد که این قصه دراز است",
+        "text": "شرح زلف های مجعد و پر چین و شکن جانان را نمی شود خلاصه کرد . این قصه طولانی است و خلاصه نمی شود کرد . یعنی شرح آن احتیاج به تطویل دارد . کلمات دراز و کوتاه از نوع تضاد می باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8184,
+        "beyt": "با نسیمی که زندگی در اوست * باز چشم جوانه ای وا شد",
+        "text": "با وزش نسیم زندگی بخش، گل ها جوانه زدند و زندگی جدیدشان را آغاز کردند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8230,
+        "beyt": "چو در وقت بهار آیی پدیدار * حقیقت، پرده برداری ز رخسار",
+        "text": "خداوندا، وقتی هنگام بهار آشکار می‌شوی، به راستی مثل این است که از چهره‌ات نقاب و روبند را برداشتی و آن را به همه نشان دادی. (زیبایی بهار جلوه‌گر زیبایی خدا است.)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7736,
+        "beyt": "جانان من برخیز و آهنگ سفر کن * گر تیغ بارد گو ببارد جان سپر کن",
+        "text": "عزیزمن! بلند شد و خودت را برای سفر آماده کن. اگر از آسمان هم تیغ بارید، بگذار ببارد؛ تو جان خود را سپر این تیغ ها قرار بده (و تا اخرین لحظه ای که جان در بدن داری بجنگ و تسلیم نشو)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4207,
+        "beyt": "چون فِراقِ آن دو نورِ بی ثَبات * تاسه آوردت گشادی چشمهات",
+        "text": "میوۀ تلخ اگر از دستِ یارِ محبوب مانند خرما شیرین به نظر می رسد ، چنانکه خانۀ تَنگ و حقیر با وجودِ یارِ دلدار همچون صحرا ، پهناور به نظر می رسد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1532,
+        "beyt": "نه گر قبول کنندت ، سپاس داری و بس * که گر هلاک شوی ، منّتی پذیر از دوست",
+        "text": "نه تنها اگر تو را بپذیرند باید سپاسگزار باشی ، بلکه اگر در این راه نابود هم شوی هم شوی ، باید منّت پذیر دوست باشی .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 8785,
+        "beyt": "حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست * که آشنا سخن آشنا نگه دارد",
+        "text": "تنها در حضور دوست، از عشق سخن می‌گویم، زیرا دوست راز دوست را فاش نمی‌کند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3442,
+        "beyt": "ز آنکه دل ننهاد بر جُور و جفاش * جانش خو گر بود با لطف و وفاش",
+        "text": "تو هر چند اصولِ دین را می دانی ولی این علم کافی نیست . بلکه باید به اصل و گوهرت نیز با دقت بنگری که آیا آن ، درست است یا نه .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 469,
+        "beyt": "ما جفا از تو ندیدیم و تو خود نپسـندی * آن چـه در مذهب ارباب طریقت نـبود",
+        "text": "You never mistreated us. It’s not your way. Any such mischief, you would degrade.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4377,
+        "beyt": "گام در صحرای دل باید نهاد * ز آنکه در صحرایِ گِل نَبوَد گشاد",
+        "text": "و از هوی و هوس و از شیفتگی به این دنیایِ خوار دادِ سخن می داد و ناتوانی و تسلیم آنان را در قبالِ نَفسِ امّاره به زبونی زنان تشبیه می کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2667,
+        "beyt": "آن یکی گوید : شتر یک چشم بود * و آن دگر گوید : زِ گر ، بی پشم بود",
+        "text": "آن منافق ، نامِ حق را ظاهراََ بر زبان می آورد ولی روحش به واسطۀ افکار بی ایمان وی ، بوی گند می دهد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8432,
+        "beyt": "از دست و زبان که برآید * کز عهده شکرش به درآید؟",
+        "text": "هیچ کس قادر نیست که شکر نعمت‌های خداوند را آن طور که شایسته است به جای آورد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5537,
+        "beyt": "چون سزای این بت نفس او نداد * از بت نفسش ، بتی دیگر بزاد",
+        "text": "چون این شاه سگ سیرت آنطور که باید و شاید سزای بت نفس اش را بر مبنای اوامر و نواهی الهی نداده بود از نفس همچون بت اش بتی دیگر پدید آمد .  .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8445,
+        "beyt": "نماند ایچ با روی خورشید، رنگ * به جوش آمده خاک بر کوه و سنگ",
+        "text": "خورشید از شدت ترس رنگش پریده بود. خاک زمین و کوهستان از ترس هجوم جنگ‌آوران، دچار اضطراب و دلهره شده بود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7610,
+        "beyt": "غضنفر بزد تیغ بر گردنش * در آورد از پای، بی سر تنش",
+        "text": "حضرت علی شمشیرش را بر گردن عمرو زد و او را از پا در آورد و سر از تنش جدا کرد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4609,
+        "beyt": "گوشِ تو پُر بوده است از طمعِ خام * پس طَمَع کر می کند کُور ای غلام",
+        "text": "گفت : آدمیان نالایق سامانت نداده اند . پرهایت بیش از حد بلند شده و ناخنت نیز دراز شده است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8264,
+        "beyt": "بود بقالی و وی را طوطی‌ای * خوش‌نوایی، سبز، گویا طوطی‌ای",
+        "text": "در روزگاران گذشته بقالی بود که طوطی خوش‌آواز، سبز رنگ و سخن‌گویی داشت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5182,
+        "beyt": "گرگ ، خود چه سگ بُوَد کو خویش دید * پیشِ چون من ، شیرِ بی مِثل و نَدید ؟",
+        "text": "گرگ چه سگی است که در حضور شیری مانند من که بی مانند و نظیر هست اظهار وجود کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7170,
+        "beyt": "۱ ـ یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مَخور * کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور",
+        "text": "غصه نخور زیرا یوسفت که سال هاست گم شده، دوباره به شهر کنعان بازمی گردد و خانه کوچکتان که در سال های دوری از او پر از غم و اندوه شده، با آمدن او همچون گلستانی شاداب خواهد گشت.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5760,
+        "beyt": "روزِ مرگ این حسِ تو باطل شود * نورِ جان داری که یارِ دل شود ؟",
+        "text": "به هنگام فرا رسیدن مرگ ، حواس ظاهری تو از میان خواهد رفت . آیا نورِ جانی داری که همدمِ دلِ تو شود ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3792,
+        "beyt": "مَقصدِ ما را چراگاهی خوش است * یارِ ما آنجا کریم و ، دلکش است",
+        "text": "زیرا اگر به تو یک شیرینی یا شربتی دهد . بدانکه همراه با آن نیشی است و بر اثر آن شیرینی دمل هایی در وجودِ تو پدید می آورد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 9127,
+        "beyt": "گفتند به اتفاق یک سر * کز کعبه گشاده گردد این در",
+        "text": "همگی به اتّفاق گفتند که مشکل او فقط با رفتن به زیارت کعبه حل می‌شود.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6006,
+        "beyt": "گفت موسی : ای کریمِ کارساز * ای به یک دَم ، ذکرِ تو عُمرِ دراز",
+        "text": "موسی (ع) گفت : ای بزرگواری که کارها را سامان می دهی . ای کسی که یک لحظه در ذک��ِ تو عُمری دراز است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3086,
+        "beyt": "تا رسد در همرهان او می شتافت * رفت در آخُر ، خرِ خود را نیافت",
+        "text": "این بیت نیز ظاهراََ جوابِ سؤالی است بدین مضمون که : مگر ممکن است که کسی نداند که دل ها در تصرّفِ حضرتِ حق است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2415,
+        "beyt": "من نیز چشم از خواب خوش برمی نکردم پیش از این * روز فراق دوستان ، شب خوش بگفتم خواب را",
+        "text": "من نیز پیش از این شیفتگی از خوابِ خوش چشم باز نمی کردم . اما هنگامی که به فراق و جدایی مبتلا شدم . با خواب بدرود کردم . یعنی دوری از یار ، خوابِ خوش را از چشمانم ربود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6968,
+        "beyt": "کوی نومیدی مرو ، امیدهاست * سوی تاریکی مرو ، خورشیدهاست",
+        "text": "به محله ناامیدی نرو زیرا که امیدهائی وجود دارد یعنی نومید مشو که حضرت پروردگار الطاف خفیه بی شمار دارد و به طرف تاریکی ها مرو که خورشیدهای ولایت و هدایت اولیاءالله وجود دارد و سالکان را هدایت می کند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1087,
+        "beyt": "تا کی ای بوستان روحانی * گله از دست بوستانبانت ؟",
+        "text": "ای معشوق زیبا و روحانی ، تا کی باید از دست نگهبان تو شکوه داشته باشیم ؟",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 587,
+        "beyt": "ز تاب آتـش سودای عشـقـش * بـه سان دیگ دایم می‌زنم جوش",
+        "text": "From the heat of the fire of that love. Like a boiling pot, express my effervescence.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 456,
+        "beyt": "گرم تَرانۀ چنگِ صبوح نیست چه باک * نوایِ من به سحر آهِ عذر خواه من است",
+        "text": "اگر من ترانه و آواز جنگِ صبوح ندارم چه باک ، زیرا عذرخواهی من به صباح برایم همان نوای چنگ و ارغنون است . یعنی اگر با چنگ و نای و عود و سازهای دیگر ذوق و صفایی ندارم . در عوض هر سحر اذکاری که می کنم و توبه و استغفاری که می نمایم و اورادی که می خوانم . برایم نوای چنگ و نای و ارغنون است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 4848,
+        "beyt": "از برای لقمه ای این خارخار * از کفِ لقمان برون آرید خار",
+        "text": "این خارخار و دغدغه از برای لقمه ای است که خورده اید . اینک از پای لقمانِ روح ، خار و وسوسه و دغدغه را بیرون بکشید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1057,
+        "beyt": "غلام همّت شنگولیان و رندانم * نه زاهدان که نظر می کنند پنهانت",
+        "text": "عزم و اراده سرخوشان و رندان عاشق پیشه را می ستایم که به تو صادقانه عشق می ورزند و بیزارم از کردار زاهدان که در نهان دل با تو دارند ، ولی شهامت آشکار کردن عشق در آنان نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 6144,
+        "beyt": "قصدِ هر درویش می کُن از گزاف * چون نشان یابی به جِد می کُن طواف",
+        "text": "به هر درویشِ تهی دستی بسیار خدمت کن . همینکه نشانه ای در او دیدی با سعی و تلاشِ تمام دورش بگرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8312,
+        "beyt": "یکی تازی‌ای بر نشسته سیاه * همی خاک نعلش برآمد به ماه",
+        "text": "سیاوش در حالی که سوار بر اسب سیاه عربی شده بود، چنان تاخت که گرد و غبار نعل اسبش به آسمان رسید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5331,
+        "beyt": "قصه طوطی جان ، زین سان بُوَد * کو کسی ، کو محرم مرغان بُوَد ؟",
+        "text": "داستان طوطی جان نیز نظیر ماجرای طوطی بازرگان است که در قفس ، آرزوهای خلاصی و پرواز داشت . پرنده جان نیز در آرزوی رهیدن از قفس کالبد و عروج به عوالم بالاست . ولی کجاست کسی که محرم پرندگان عرش ( انبیا و اولیاء ) باشد و برای درک راز حقیقت قابلیت و استعداد حاصل کند ؟  توضیح کامل را در شرح بیت 1524 همین دفنر بخوانید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5854,
+        "beyt": "پس چو می بینی که از اندیشه یی * قائم است اندر جهان هر پیشه یی",
+        "text": "با این مقدمه روشن شد که در جهان ، هر صنعت و حرفه ای بر فکری قائم و استوار است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 5210,
+        "beyt": "باز هستی ، تنگتر بود از خیال * ز آن شود در وَی قَمرها چون هلال",
+        "text": "باز همین جهان مادّی نیز از خیال ، تنگتر است . ( زیرا جهانِ ماده دارای امتداد و تزاحم اشیاء است که وقتی کُره ای در مقابل ماه می ایستد . ما آن را به صورتِ هلال مشاهده می کنیم . در حالیکه ماه کُروی شکل است . [ هلال ، اَشکالِ ظاهری ماه از نظرِ یک ناظر زمینی است و جمع آن اَهِلَّه است . چون خورشید ، فقط یک نیمکره ماه را روشن می کند . ناظر زمینی نیز فقط آن نیمه را مشاهده می کند و این قسمت نیز در طول هر ماه دچار دگرگونی است . در اول هر ماه به شکلِ هلال نازک است . پس از یک هفته به شکلِ نیمدایره است و در آخر هفته دوم ، دایره ای تمام روشن است و در هفته سوم مانند هفته اول نیمدایره است و در هفته چهارم پس از محاق ، مجدداََ به صورت هلال درمی آید . این تغییر به ترتیب ، هلال ، تربیع اول ، تربیع دوم و هلال دوم یا همان هلال اول نام دارد و فارسی زبانان قدیم ، هلال را نوماه و تربیع را نیم ماه و بدر را پُرماه نامیده اند . ( فرهنگ اصطلاحات نجومی ، ص 862 )",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8604,
+        "beyt": "باز چشم او به رخش افتاد –اما ... وای! * دید، * رخش زیبا، رخش غیرتمند * رخش بی‌مانند، * با هزارش یادبود خوب، خوابیده است * آن‌ چنان که راستی گویی * آن هزاران یادبود خوب را در خواب می‌دیده است...",
+        "text": "دوباره چشم رستم به رخش افتاد اما افسوس که رخش زیبا و غیور و بی‌نظیر او با آن همه خاطرات خوشی که با او داشته، مرده است. آن چنان که انگار آن خاطرات فراوان و خوش را در خواب می‌بیند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6605,
+        "beyt": "کرد با وی شاه ، آن کاری که گفت * خلق ، اندر کار او مانده شگفت",
+        "text": "آن شاه ستمکار به همان پیشنهاد فتنه انگیز وزیر پر تزویر عمل کرد و وزیر را به همان ترتیب شکنجه اش کرد و مردم همه از این کار شگفت زده شدند زیرا تا آن موقع دیده بودند که آن وزیر از مقربان درگاه شاه بود ولی ناگهان ورق بر ضد او برگشت .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 3274,
+        "beyt": "خود مُخَنّث را زره پوشیده گیر * چون ببیند زخم ، گردد چون اسیر",
+        "text": "برای مثال ، هرگاه چشمت را ببندی ، دچار اندوه می شوی و به اصطلاح «دلت می گیرد» زیرا نور چشم طاقت جدایی از نور روزِ جهان افروز را ندارد . یعنی همان نوری که از روزنه ها و پنجره ها به خانه ها می تابد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 508,
+        "beyt": "مـکـن ز غصه شکایت که در طریق طلب * بـه راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید",
+        "text": "Complain not of the hardships on the path. Comfort comes from enduring the obscene.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 3795,
+        "beyt": "مُردۀ خود را رها کرده ست او * مُردۀ بیگانه را جوید رفو",
+        "text": "زیرا برای آموختن اسم اعظم ، نَفَسی پاکتر از باران لطیف ، لازم است . و کسی :ه آن را یاد گیرد باید درک و فهمش از فرشتگان هم بالاتر باشد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 701,
+        "beyt": "دوشـم نوید داد عـنایت کـه حافـظا * بازآ که من به عفو گناهت ضـمان شدم",
+        "text": "Last night came good news that said, O Hafiz. I forgive all your errs, even though may be bleak.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8544,
+        "beyt": "خوشا آنان که دائم در نمازند * بهشت جاودان بازارشان بی",
+        "text": "خوش به حال کسانی که همیشه در حال نماز خواندن هستند و بهشت محل زندگی آن‌ها است.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1471,
+        "beyt": "چنان به داغ تو باشم که گر اجل برسد * به شرعم از تو ستانند خون بها ای دوست",
+        "text": "ای دوست ، آنچنان داغ و نشانِ عشق تو را بر خود دارم که اگر بمیرم ، در آیین شریعت خون بهای تو را از من خواهند گرفت . یعنی آشکار است که من در راه عشق تو جان باخته ام .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 1049,
+        "beyt": "مسـند بـه گلستان بر تا شاهد و ساقی را * لـب گیری و رخ بوسی می نوشی و گل بویی",
+        "text": "In the garden take your seat. Both Beloved & bearer greet. Breath in flowers and wine replete. Lip to lip and cheek to cheek",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 248,
+        "beyt": "صد نامـه فرسـتادم و آن شاه سواران * پیکی ندوانید و سـلامی نـفرسـتاد",
+        "text": "I sent a hundred letters, yet that mounted King. Dispatched no messages, no greeting sent.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 5248,
+        "beyt": "جمله گفتندش که جانبازی کنیم * فهم گرد آریم و انبازی کنیم",
+        "text": "آن اطبا همگی گفتند : شاها ! برای درمان این کنیزک در حد جان می کوشیم و با یکدیگر همراهی و همفکری می کنیم تا او درمان شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7431,
+        "beyt": "ای مُشت زمین بر آسمان شو * بر وی بنواز ضربتی چند",
+        "text": "ای دماوند! ای مشت بزرگ آسمان! به آسمان برو و چند ضربه بر آن بکوب.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1344,
+        "beyt": "ای خواجه به کوی دلستانان * زنهار مرو که ره به در نیست",
+        "text": "ای سرور ، بر حذر باش از اینکه به سر منزل معشوقان گام نهی ، زیرا رهایی از آنجا ممکن نیست .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 9261,
+        "beyt": "حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست * که آشنا سخن آشنا نگه دارد",
+        "text": " سخن از عشق گفتن جز در درگاه یار سزاوار نیست چرا که دوست راز دوست را فاش نمی کند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2659,
+        "beyt": "آن یکی الله می گفتی شبی * تا که شیرین می شد از ذکرش لبی",
+        "text": "آن قومِ حق ستیز به انبیاء گفتند : ای کسانی که خود را رسولِ خدا می دانید ما همانندِ آن فیل های احمق نیستیم که لرزش و نوسان تصویر ماه در آب ، ما را بترساند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 1327,
+        "beyt": "درد عشق از تندرستی خوشترست * گر چه بیش از صبر درمانیش نیست",
+        "text": "اگر کسی درد عشق به  جان داشته باشد ، حالت او از حالت انسان تندرست و سالم بهتر است ، گر چه برای این درد جز شکیبایی درمانی وجود ندارد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 9330,
+        "beyt": "چون بگشایم ز سر مو ، شکن * ماه ببیند رخ خود را به من",
+        "text": " هرگاه چین موهایم را بگشایم (کنایه از امواج نداشته باشم) ماه چهره ی زیبای خود را در آیینه من (آب زلال من) می بیند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 5366,
+        "beyt": "چون قبولِ حق بُوَد آن مردِ راست * دست او در کارها ، دستِ خداست",
+        "text": "زیرا انسان کامل ، مقبول درگاه حضرت حق تعالی است . بدین سبب در هر کاری ، دست او به منزله دستِ خداست . یعنی او واسطه اجرای مشیّت الهی است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6664,
+        "beyt": "تیر اندازد به سوی سایه او * ترکشش خالی شود از جستجو",
+        "text": "آن صیاد ابله برای شکار سایه آن پرنده به سوی او تیر می اندازد و آن قدر به این کار ادامه می دهد که تیردانش از تیر خالی می شود .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7865,
+        "beyt": "ز مستی بر سر هر قطعه زین خاک * خدا داند چه افسرها که رفته",
+        "text": "فقط خدا می داند که برای حفظ هر تکه از این خاک سرزمین، چه انسان های بزرگی از روی عشق و علاقه، جان خود را فدا کرده اند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 7723,
+        "beyt": "تو را بهتر آید که فرمان کنی * رخ نامور سوی توران کنی",
+        "text": "برایت بهتر است که فرمان مرا گوش کنی و چهره سرشناست را به توران برگردانی (از جنگ منصرف شوی و به توران برگردی)",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6564,
+        "beyt": "کار مردان روشنی و گرمی است * کار دونان ، حیله و بی شرمی است",
+        "text": "در حالی که کار مردان الهی این است که به مردم گرمی معنوی بخشند و آنان را از دل مردگی و  افسردگی  روحی برهانند ، ولی کار مدعیان ، نیرنگ بازی و بی حیائی است که الفاظی چند از اهل حقیقت اقتباس می کنند تا خود را در سلک اهل الله جا بزنند و ساده لوحان را بفریبند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 2001,
+        "beyt": "خواهم اندر طلبت عمر به پایان آورد * گرچه راهم نه به اندازۀ پای طلب است",
+        "text": "آرزو می کنم که عمرم را در طلبت به پایان برسانم . گرچه می دانم که پای من آن توانایی را ندارد که این راه را طی کنم .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 2699,
+        "beyt": "آینه ات ، دانی چرا غماز نیست * زآنکه زنگار از رخش ممتاز نیست",
+        "text": "آن کُردِ بیچاره بسیار داد و فریاد کرد که شتر مرا از من نگیرید و همان کُرد ، ماموری را که برای گرفتن شتر آمده بود با دادن یک دانگ خوشحال کرد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 7884,
+        "beyt": "هر که در او جوهر دانایی است * بر همه چیزیش توانایی است",
+        "text": "هر که دانا و آگاه باشد، توانایی انجام هر کاری را دارد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 3109,
+        "beyt": "تا هلاکِ قومِ نوح و قومِ هود * نادیِ رحمت به جانِ ما نمود",
+        "text": "این دو نفر از مشاهدۀ جمالِ حق تعالی و از شگفتی های کیفرِ الهی به صورت خارق عادت جلوه می کرد . مست و مدهوش بودند .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 6547,
+        "beyt": "حس دنیا ، نردبان این جهان * حس دینی ، نردبان آسمان",
+        "text": "حس دنیوی نردبان این جهان محسوس است یعنی عقل معاش و حس ظاهری و دنیوی فقط می تواند مدرکات مربوط به این جهان فرودین را دریابد ولی حس دینی مدرکات عرفانی را درمی یابد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 215,
+        "beyt": "شیر در بادیه عـشـق تو روباه شود * آه از این راه که در وی خطری نیست که نیست",
+        "text": "Brave lion in love's desert, just like a fox hides and lies. Alas, for on this path, at this pace, there is no hazard that is not.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8782,
+        "beyt": "اینک ای خوب! فصل غریبی سرآمد * چون تمام غریبان تو را می‌شناسند",
+        "text": "ای امام خوب ما! اکنون زمان غریبی و تنهایی به پایان رسید، چون تمام انسان‌های غریبه و بیگانه تو را می‌شناسند.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 1073,
+        "beyt": "باور نکنی خیال خود را بفرسـت * تا در نگرد که بی‌تو چون خواهم خفت",
+        "text": "If you don’t believe, send me your thoughts. And you will see how in sleep I weep.",
+        "lang": "eng",
+        "poet": "Hafez"
+    },
+    {
+        "id": 8376,
+        "beyt": "بگذار بوسه زنیم بر شمشیری که در دستان توست * بگذار گرد و خاک قدم‌هایت را برگیریم",
+        "text": "اجازه بده به شمشیری که در دستان تو است ادای احترام کنیم و گرد و خاک پاهای تو را پاک کنیم.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 9111,
+        "beyt": "به فرزندان و یاران گفت چنگیز * که گر فرزند باید، باید این سان",
+        "text": "چنگیز به یاران و فرزندان خود گفت: اگر وجود فرزند لازم است باید مانند جلال الدین دلاور باشد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 6626,
+        "beyt": "گرنه موشی دزد در انبار ماست * گندم اعمال چل ساله کجاست ؟",
+        "text": "اگر در انبار قلب ما موش شیطان و نفس اماره نیست پس گندم طاعات و عبادات چهل ساله کجا رفته است .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 8754,
+        "beyt": "به سوزی ده کلامم را روایی * کز آن گرمی کند آتش گدایی",
+        "text": "خدایا به کلام من به وسیله عشق، ارزش و اعتبار بده به طوری که آتش به این کلام حسادت کند و به آن محتاج باشد.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 4921,
+        "beyt": "بویِ ایشان ، رَغمِ اَنفِ مُنکِران * گِردِ عالَم می رود پَرده دران",
+        "text": "بوی این دوستان خدا و گل های باغ عرفان برای به خاک مالیدن بینی منکران و مقهور کردنشان در اطراف جهان به طور آشکار پراکنده می گردد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    },
+    {
+        "id": 996,
+        "beyt": "تو به هر جا که فرود آمدی و خیمه زدی * کس دیگر نتَواند که بگیرد جایت",
+        "text": "تو چونان فرمانروایی هستی که به هر کجا فرود آیی و سراپرده برافرازی ، هیچ کس نمی تواند جایت را بگیرد و با تو برابری نماید .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Saadi"
+    },
+    {
+        "id": 7776,
+        "beyt": "باز هم بادِ بهاری * شادمان هر جا وزان شد",
+        "text": "بازهم فصل بهار فرا رسید و باد بهاری خوشحال و شاد همه جا وزید.",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 8569,
+        "beyt": "از این خطه نغز پدرام پاک * و زین خاک جان‌پرور تابناک",
+        "text": "از این سرزمین زیبا و شاد و پاک و از این کشور روح‌پرور و نوارنی",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "other"
+    },
+    {
+        "id": 2758,
+        "beyt": "از کرم دانست مرغ ، آن دانه را * غایتِ حرص است ، نَی جُود ، آن عطا",
+        "text": "از آنرو که هیچکس نسبت به خدا ننگ و عاری احساس نمی کند . پس کسی نسبت به حضرت حق حسد نمی ورزد .",
+        "lang": "fa",
+        "poet": "Rumi"
+    }
+]
\ No newline at end of file