Book,Page,LineNumber,Text
28,0043,001,มหาบพิตรผู้เป็นจอมทัพ ก็อาตมภาพเป็นพี่ชายใหญ่ จึงต้องรับภาระอัน
28,0043,002,หนัก ทั้งสามารถจะปฏิบัติท่านเหล่านั้นได้เหมือนนายเรือรับภาระอันหนัก
28,0043,003,สามารถจะนำเรือไปได้โดยสวัสดี ฉะนั้น เหตุนั้น อาตมภาพจึงไม่ละ
28,0043,004,ลืมธรรม.
28,0043,005,[๑๕๖] ข้าพเจ้าทั้งหลายได้ไปแล้วในความมืด  วันนี้ข้าพเจ้าทั้งหลายเกิดความรู้
28,0043,006,ขึ้นแล้ว  ท่านโกสิยฤาษีได้แสดงธรรมแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายเหมือนส่อง
28,0043,007,แสงอันรุ่งเรืองจากไฟ ฉะนั้น พระอาทิตย์เป็นเทพเจ้าแห่งแสง มีรัศมี
28,0043,008,เจิดจ้า  เมื่ออุทัยย่อมแสดงรูปดีและรูปชั่วให้ปรากฏแก่สัตว์ทั้งหลาย
28,0043,009,ฉันใด ท่านโกสิยฤาษีก็แสดงธรรมแก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือน
28,0043,010,กัน.
28,0043,011,[๑๕๗] ถ้าพี่จะไม่รับอัญชลีของข้าพเจ้าผู้วิงวอนอยู่อย่างนี้ ข้าพเจ้าก็จักดำเนินไป
28,0043,012,ตามถ้อยคำของพี่ จักบำรุงบำเรอพี่ผู้อยู่ด้วยความไม่เกียจคร้าน.
28,0043,013,[๑๕๘] ดูกรนันทะ  เธอรู้แจ้งสัทธรรมที่สัตบุรุษทั้งหลายแสดงแล้วเป็นแน่ เธอ
28,0043,014,เป็นคนงาม มีมารยาทอันงดงาม พี่ชอบใจเป็นยิ่งนัก  พี่จะกล่าวกะ
28,0043,015,มารดาบิดาว่า ขอท่านทั้งสองจงฟังคำของข้าพเจ้า ภาระนี้หาใช่เป็นภาระ
28,0043,016,เพียงชั่วครั้งชั่วคราวของข้าพเจ้าไม่ การบำรุงที่ข้าพเจ้าบำรุงแล้วนี้ ย่อม
28,0043,017,นำความสุขมาให้แก่มารดาบิดาได้  แต่นันทะย่อมกระทำการขอร้อง
28,0043,018,อ้อนวอนเพื่อบำรุงท่านทั้งสองบ้าง  บรรดาท่านทั้งสองผู้สงบระงับ ผู้
28,0043,019,ประพฤติพรหมจรรย์ หากว่าท่านใดปรารถนา ข้าพเจ้าจะบอกกะท่านนั้น
28,0043,020,ขอให้ท่านทั้งสองผู้หนึ่งจงเลือกนันทะตามความปรารถนาเถิด นันทะจะ
28,0043,021,บำรุงใครในท่านทั้งสอง.
28,0043,022,[๑๕๙] ดูกรพ่อโสณะ เราทั้งสองอาศัยเจ้าอยู่ ถ้าเจ้าอนุญาต แม่ก็จะพึงได้
28,0043,023,จุมพิตลูกนันทะผู้ประพฤติพรหมจรรย์ที่ศีรษะ.
28,0043,024,[๑๖๐] ใบอ่อนของต้นอัสสัตถพฤกษ์ เมื่อลมรำเพยพัดต้องแล้วย่อมหวั่นไหว
28,0043,025,ไปมา  ฉันใด หัวใจของแม่ก็หวั่นไหว เพราะนานๆ จึงได้เห็นลูก
28,0043,026,นันทะ ฉันนั้น เมื่อใด  เมื่อแม่หลับแล้วฝันเห็นลูกนันทะมา แม่ก็ดี