Book,Page,LineNumber,Text
28,0031,001,[๙๙] พระองค์ปรารถนา ซึ่งหม่อมฉันผู้ไม่ปรารถนา เปรียบเหมือนพระองค์
28,0031,002,เอาไม้กรรณิการ์มาแคะเอาเพชรในหิน   หรือเหมือนเอาข่ายมาดักลม
28,0031,003,ฉะนั้น.
28,0031,004,[๑๐๐] หินคงฝังอยู่ในหฤทัยมีลักษณะอ่อนละมุนละไม ของเธอเป็นแน่ เพราะ
28,0031,005,ตั้งแต่หม่อมฉันมาจากชนบทภายนอก ยังไม่ได้ความชมชื่นจากเธอเลย
28,0031,006,พระราชบุตรียังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองดูหม่อมฉันอยู่ตราบใด หม่อมฉัน
28,0031,007,ก็คงต้องเป็นพนักงานเครื่องต้นภายในบุรีของพระเจ้ามัททราชอยู่ตราบนั้น
28,0031,008,ต่อเมื่อใดพระราชบุตรียิ้มแย้มแจ่มใสมองดูหม่อมฉัน หม่อมฉันก็จะ
28,0031,009,เลิกเป็นพนักงานเครื่องต้น กลับเป็นพระเจ้ากุสราชเมื่อนั้น.
28,0031,010,[๑๐๑] ก็ถ้าถ้อยคำของโหรทั้งหลายจักเป็นจริงไซร้ พระองค์คงไม่ใช่พระสวามี
28,0031,011,ของหม่อมฉันแน่แท้ เขาเหล่านั้นคงจะบั่นเราออกเป็นเจ็ดท่อนแน่.
28,0031,012,[๑๐๒] ก็ถ้าถ้อยคำของโหรเหล่าอื่นหรือของหม่อมฉันจักเป็นจริงไซร้ พระสวามี
28,0031,013,ของเธอ นอกจากพระเจ้ากุสราชผู้มีพระเสียงดังราชสีห์ จะเป็นคนอื่น
28,0031,014,ไม่มีเลย.
28,0031,015,[๑๐๓] แน่ะนางขุชชา เรากลับไปถึงกรุงกุสาวดีแล้ว จักให้นายช่างทำเครื่อง
28,0031,016,ประดับคอทองคำให้แก่เจ้า ถ้าเจ้าทำให้พระนางประภาวดีผู้มีขาอ่อนงาม
28,0031,017,ดังงวงช้างแลดูเราได้ ... ถ้าเจ้าทำนางประภาวดีผู้มีขาอ่อนงามดังงวงช้าง
28,0031,018,ให้เจรจาแก่เราได้ ... ถ้าเจ้าทำพระนางประภาวดีผู้มีขาอ่อนงามดังงวงช้าง
28,0031,019,ให้ยิ้มแย้มแก่เราได้ ... ถ้าเจ้าทำพระนางประภาวดีผู้มีขาอ่อนงามดังงวง
28,0031,020,ช้างให้หัวเราะร่าเริงแก่เราได้  เรากลับไปถึงกรุงกุสาวดีแล้ว จักให้
28,0031,021,นายช่างทำเครื่องประดับคอทองคำให้แก่เจ้า  ถ้าเจ้าทำพระนางประภาวดี
28,0031,022,ผู้มีขาอ่อนงามดังงวงช้าง มาลูบคลำจับตัวเรา ด้วยมือของเธอได้.
28,0031,023,[๑๐๔] พระราชบุตรีนี้  คงไม่ได้ประสบแม้ความสำราญในสำนักแห่งพระเจ้า
28,0031,024,กุสราชเสียเลยเป็นแน่ พระนางจึงไม่ทรงกระทำแม้เพียงการปฏิสันถาร
28,0031,025,ในบุรุษผู้เป็นพนักงานเครื่องต้น เป็นคนรับใช้ ไม่ต้องการด้วยค่าจ้าง.
28,0031,026,[๑๐๕] นางขุชชานี้  เห็นจะไม่ต้องถูกตัดลิ้นด้วยมีดอันคมเป็นแน่  จึงมาพูด
28,0031,027,คำหยาบช้าอย่างนี้.