Book,Page,LineNumber,Text
27,0048,001,๕. ราธชาดก
27,0048,002,ว่าด้วยพูดเพ้อเจ้อเพราะความเขลา
27,0048,003,[๑๔๕] ดูกรราธะ ท่านไม่รู้จักคนทั้งหลายที่ยังไม่มาในเวลาปฐมยาม ท่านพูด
27,0048,004,เพ้อเจ้อไปตามความโง่เขลา นางพราหมณีผู้โกสิยโคตรเป็นหญิงไม่ดี
27,0048,005,หมดความรักใคร่ในบิดาของท่าน.
27,0048,006,จบ ราธชาดกที่ ๕.
27,0048,007,๖. กากชาดก
27,0048,008,ว่าด้วยกาวิดน้ำด้วยปาก
27,0048,009,[๑๔๖] เออก็คางของเราเมื่อยล้าแล้ว และปากของเราก็ซูบซีด เราพากันเลิก
27,0048,010,เถอะ อย่าวิดเลย เพราะมหาสมุทรก็ยังเต็มอยู่ตามเดิม.
27,0048,011,จบ กากชาดกที่ ๖.
27,0048,012,๗. บุปผรัตตชาดก
27,0048,013,เป็นทุกข์เพราะภรรยาไม่ได้ผ้าย้อมดอกคำ
27,0048,014,[๑๔๗] ความทุกข์เพราะถูกเสียบหลาวนี้ก็ดี ความทุกข์ที่ถูกกาจิกเราก็ดี ก็ไม่
27,0048,015,เป็นความทุกข์ของเรา ความทุกข์ที่ว่าภรรยาของเราจะไม่ได้นุ่งห่มผ้าย้อม
27,0048,016,ดอกคำเที่ยวเล่นมหรสพในเดือน ๑๒ นี้ เป็นทุกข์ของเรา.
27,0048,017,จบ บุปผรัตตชาดกที่ ๗.
27,0048,018,๘. สิคาลชาดก
27,0048,019,ว่าด้วยสุนัขเข้าอยู่ในท้องช้าง
27,0048,020,[๑๔๘] เราจะไม่เข้าไปสู่ท้องช้างบ่อยๆ อีกต่อไปแล้ว เพราะในเวลาที่เข้าไป
27,0048,021,อยู่ในท้องช้าง เราถูกภัยคุกคามแล้ว.
27,0048,022,จบ สิคาลชาดกที่ ๘.