Book,Page,LineNumber,Text
27,0041,001,๔. อัมพชาดก
27,0041,002,บัณฑิตควรพยายามร่ำไป
27,0041,003,[๑๒๔] บุรุษผู้เป็นบัณฑิตควรพยายามร่ำไป ไม่ควรเบื่อหน่าย จงดูผลแห่ง
27,0041,004,ความพยายาม ผลมะม่วงทั้งหลายที่หล่นให้บริโภคอยู่ก็ด้วยความพยายาม
27,0041,005,ทั้งนั้น ไม่ใช่ของที่ได้บินมาเลย.
27,0041,006,จบ อัมพชาดกที่ ๔.
27,0041,007,๕. กฏาหกชาดก
27,0041,008,ว่าด้วยคนขี้โอ่
27,0041,009,[๑๒๕] ผู้ใดไปสู่ชนบทอื่น ผู้นั้นพึงกล่าวอวดแม้มากมาย ดูกรกฏหกะ
27,0041,010,เจ้าของเงินจะติดตามมาประทุษร้ายเอา เชิญท่านบริโภคอาหารเสีย
27,0041,011,เถิด.
27,0041,012,จบ กฏาหกชาดกที่ ๕.
27,0041,013,๖. อสิลักขณชาดก
27,0041,014,ว่าด้วยเหตุอย่างเดียวคนได้ผลต่างกัน
27,0041,015,[๑๒๖] เหตุอย่างเดียวกันนั่นและ เป็นผลดีแก่คนคนหนึ่ง แต่เป็นผลร้ายแก่
27,0041,016,อีกคนหนึ่งได้ เพราะฉะนั้น เหตุอย่างเดียวกัน มิใช่ว่าจะเป็นผลดีไป
27,0041,017,ทั้งหมด และมิใช่ว่าจะเป็นผลร้ายไปทั้งหมด.
27,0041,018,จบ อสิลักขณชาดกที่ ๖.
27,0041,019,๗. กลัณฑุกชาดก
27,0041,020,ว่าด้วยสกุลของนายกลัณฑุกะ
27,0041,021,[๑๒๗] สกุลของท่านไม่ใช่สกุลสูง เราผู้เที่ยวอยู่ในป่าก็ยังรู้ได้ นายของท่าน
27,0041,022,ทราบแน่แล้วพึงจับท่านไป ดูกรนายกลัณฑุกะ ท่านจงดื่มน้ำนมเสียเถิด.
27,0041,023,จบ กลัณฑุกชาดกที่ ๗.