Book,Page,LineNumber,Text
15,0032,001,เวทนาทั้งหลายอันมีในพระสรีระเกิดขึ้นแล้ว เป็น  ความลำบาก กล้าแข็ง เผ็ดร้อน ไม่สำราญ ไม่
15,0032,002,ทรงสบาย ด้วยความที่พระสมณโคดมเป็นผู้ใฝ่ธุระ มิได้ทรงเดือดร้อน ฯ
15,0032,003,[๑๒๙] ในครั้งนั้นแล เทวดาอื่นอีก ได้เปล่งอุทานนี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคว่า
15,0032,004,พระสมณโคดมผู้เจริญเป็นผู้ฝึกแล้วหนอ ก็แหละพระสมณโคดม    ทรงมีพระสติสัมปชัญญะ อด
15,0032,005,กลั้นซึ่งเวทนาทั้งหลายอันมีในพระสรีระเกิดขึ้นแล้ว        เป็นความลำบาก กล้าแข็ง เผ็ดร้อน ไม่
15,0032,006,สำราญ ไม่ทรงสบาย ด้วยความที่พระ    สมณโคดมเป็นผู้ฝึกแล้ว มิได้ทรงเดือดร้อน ฯ
15,0032,007,[๑๓๐] ในครั้งนั้นแล เทวดาอื่นอีก ได้เปล่งอุทานนี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคว่า
15,0032,008,ท่านทั้งหลายจงดูสมาธิที่พระสมณโคดมให้เจริญดีแล้ว อนึ่ง จิตพระสมณโคดมให้พ้นดีแล้ว
15,0032,009,อนึ่ง จิตเป็นไปตามราคะ พระสมณโคดมไม่ให้น้อม   ไปเฉพาะแล้ว อนึ่ง จิตเป็นไปตามโทสะ
15,0032,010,พระสมณโคดมไม่ให้กลับมาแล้ว  อนึ่ง จิตพระสมณโคดมหาต้องตั้งใจข่ม ต้องคอยห้ามกันไม่
15,0032,011,บุคคลใดพึงสำคัญ พระสมณโคดมผู้เป็นบุรุษนาค เป็นบุรุษสีหะ เป็นบุรุษอาชาไนย เป็นบุรุษ
15,0032,012,องอาจเป็นบุรุษใฝ่ธุระ เป็นบุรุษฝึกแล้วเห็นปานนี้ว่าเป็นผู้อันตนพึงล่วงเกิน บุคคลนั้น  จะเป็น
15,0032,013,อะไรนอกจากไม่มีตา ฯ
15,0032,014,เทวดานั้นครั้นกล่าวดังนี้แล้ว ได้กล่าวคาถาทั้งหลายนี้ว่า
15,0032,015,พราหมณ์ทั้งหลายมีเวทห้า มีตบะ ประพฤติอยู่ตั้งร้อยปี  แต่จิตของ
15,0032,016,พราหมณ์เหล่านั้นไม่พ้นแล้วโดยชอบ พราหมณ์เหล่านั้นมีจิตเลว ย่อม
15,0032,017,ไม่ลุถึงฝั่ง ฯ
15,0032,018,พราหมณ์เหล่านั้น เป็นผู้อันตัณหาครอบงำแล้ว เกี่ยวข้องด้วยพรตและ
15,0032,019,ศีล ประพฤติตบะอันเศร้าหมองอยู่ตั้งร้อยปีแต่จิตของพราหมณ์เหล่า
15,0032,020,นั้นไม่พ้นแล้วโดยชอบ พราหมณ์เหล่านั้นมีจิตเลว ย่อมไม่ลุถึงฝั่ง ฯ
15,0032,021,ความฝึกฝนย่อมไม่มีแก่บุคคลที่ใคร่มานะ ความรู้ย่อมไม่มีแก่บุคคลที่มี
15,0032,022,จิตไม่ตั้งมั่น บุคคลผู้เดียวเมื่ออยู่ในป่า ประมาทอยู่แล้ว ไม่พึงข้ามพ้น
15,0032,023,ฝั่งแห่งแดนมัจจุได้ ฯ
15,0032,024,บุคคลละมานะแล้ว มีจิตตั้งมั่นดีแล้ว มีจิตดี พ้นในธรรมทั้งปวงแล้ว
15,0032,025,ผู้เดียว อยู่ในป่า ไม่ประมาทแล้ว บุคคลนั้นพึงข้ามพ้นฝั่งแห่งแดนมัจจุ
15,0032,026,ได้ ฯ