Book,Page,LineNumber,Text
14,0014,001,[๑๖]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  อีกประการหนึ่ง  ตถาคตอุบัติขึ้นในโลกนี้เป็นพระอรหันต์
14,0014,002,ตรัสรู้เองโดยชอบ  ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ  ดำเนินไปดีรู้แจ้งโลก  เป็นสารถีผู้ฝึกบุรุษ
14,0014,003,ที่ควรฝึกอย่างหาคนอื่นยิ่งกว่ามิได้  เป็นครูของ  เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย  เป็นผู้ตื่นแล้ว  เป็นผู้
14,0014,004,แจกธรรม  ตถาคตนั้นทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่งเองแล้ว  สอนโลกนี้พร้อมทั้งเทวโลก  มารโลก
14,0014,005,พรหมโลกหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์  เทวดาและมนุษย์  ให้รู้ทั่ว  แสดงธรรมไพเราะ
14,0014,006,ในเบื้องต้น  ในท่ามกลาง  ในที่สุด  พร้อมทั้งอรรถทั้งพยัญชนะ  ประกาศพรหมจรรย์อันบริสุทธิ์
14,0014,007,บริบูรณ์สิ้นเชิง  คฤหบดีก็ดี  บุตรของคฤหบดีก็ดี  คนเกิดภายหลังในสกุลใดสกุลหนึ่งก็ดี
14,0014,008,ย่อมฟังธรรมนั้น  ครั้นฟังแล้ว  ย่อมได้ความ  เชื่อในตถาคต  เขาประกอบด้วยการได้ความเชื่อ
14,0014,009,โดยเฉพาะนั้น  จึงพิจารณาเห็นดังนี้ว่า  ฆราวาสคับแคบ  เป็นทางมาแห่งธุลี  บรรพชาเป็น
14,0014,010,ช่องว่าง  เรายังอยู่  ครองเรือนจะประพฤติพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์  โดยส่วนเดียวดุจสังข์
14,0014,011,ที่เขาขัดแล้วนี้ไม่ใช่ทำได้ง่าย  อย่ากระนั้นเลย  เราพึงปลงผมและหนวดนุ่งห่มผ้า  กาสาวพัสตร์แล้ว
14,0014,012,ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเถิด  สมัยต่อมา  เขาละ  โภคสมบัติน้อยบ้าง  มากบ้าง  ละเครือ
14,0014,013,ญาติเล็กบ้าง  ใหญ่บ้าง  ปลงผมและหนวดนุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์แล้วออกจากเรือนบวชเป็น
14,0014,014,บรรพชิต  เขาบวชแล้วอย่างนี้  ถึงพร้อมด้วยสิกขาสาชีพของภิกษุทั้งหลาย  ละปาณาติบาต
14,0014,015,เป็นผู้เว้นขาดจากปาณาติบาต  วางอาชญา  วางศาตราแล้ว  มีความละอาย  ถึงความเอ็นดู
14,0014,016,อนุเคราะห์  ด้วยความเกื้อกูลในสรรพสัตว์อยู่  ละอทินนาทาน  เป็นผู้เว้นขาดจากอทินนาทาน
14,0014,017,ถือเอาแต่ของที่เขาให้  หวังแต่ของที่เขาให้  มีตนเป็นคนสะอาดไม่ใช่ขโมยอยู่  ละกรรมอันเป็น
14,0014,018,ข้าศึกแก่พรหมจรรย์  เป็นผู้ประพฤติพรหมจรรย์  ประพฤติห่างไกล  เว้นเมถุนอันเป็นธรรมดา
14,0014,019,ของชาวบ้าน  ละมุสาวาท  เป็นผู้เว้น  ขาดจากมุสาวาท  เป็นผู้กล่าวคำจริง  ดำรงอยู่ในคำสัตย์
14,0014,020,เป็นหลักฐานเชื่อถือได้ไม่พูดลวงโลก  ละวาจาส่อเสียด  เป็นผู้เว้นขาดจากวาจาส่อเสียด
14,0014,021,ได้ยินจากฝ่ายนี้แล้ว  ไม่บอกฝ่ายโน้น  เพื่อทำลายฝ่ายนี้  หรือได้ยินจากฝ่ายโน้นแล้ว  ไม่บอก
14,0014,022,ฝ่ายนี้  เพื่อทำลายฝ่ายโน้น  ทั้งนี้  เมื่อเขาแตกแยกกันแล้ว  ก็สมานให้ดีกันหรือเมื่อเขาดีกันอยู่
14,0014,023,ก็ส่งเสริม  ชอบความพร้อมเพรียงกัน  ยินดีในคนที่พร้อมเพรียงกัน  ชื่นชมในคนที่พร้อมเพรียงกัน